Cytaty na temat ramię (316 cytatów, strona 3)

„– Nieumiarkowanie, to nieumiarkowanie. – Teodor wzruszył ramionami. – A chyba lepiej żałować, że się żre szynkę, niż żałować, że się żre chwasty, prawda? Bo żal w obu wypadkach jest taki sam, ale w pierwszym z nich przynajmniej w gębie zostaje lepszy smak.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Rozmowa inkwizytorów, nawiązanie do św. Hieronima, który „żałował, iż nie potrafi odmówić sobie garnuszka zupy z lebiody”
Ja, inkwizytor. Dotyk zła

O prawdzie

„To jam powrozem biernym, który skuł ci
Ramiona; pletnią, którą cię smagano;
Cierniem, co skroń ci wieńczyła nim zbrodnia;
Podaną tobie z octem gąbką żółci;
Tą kością, którą o twą szatę grono;
Krzyżem, na którym do dziś konasz co dnia.”

Leopold Staff (1878–1957) poeta polski

„Mułła wziął na ramię ciężki wór i wsiadł na osła. Ktoś podchodzi do niego na ulicy i pyta czemu nie położy worka na ośle. A mułła na to „Nie, to byłoby okrutne. Biedaczek musi nieść już mnie.””

Hodża Nasreddin (1208–1284) postać z legend, mędrzec, filozof z Anatolii (Turcja)

Źródło: Khaled Hosseini, Chłopiec z latawcem

„Zniszczą – odtworzą, zbudują – połamią
Żadne się na nich nie znajdzie lekarstwo
Gdy skrzydła świata przypną już do ramion –
Poniosą w kosmos genialne bestialstwo”

Jacek Kaczmarski (1957–2004) polski bard, poeta i prozaik

Źródło: Pochwała człowieka, 1997

„To stroje noszą nas, a nie odwrotnie – choć każemy im przybrać kształt ramienia czy piersi, one kształtują nasze serca, nasze mózgi, nasze języki wedle swego upodobania.”

Virginia Woolf (1882–1941) angielska pisarka

Orlando: biografia (1928)

Serce

„Nie możemy i nie mamy prawa być sędzią i karzącym ramieniem sprawiedliwości.”

Errico Malatesta (1853–1932) włoski myśliciel polityczny, anarchista

Pacyfizm

O sprawiedliwości

„Mogą się z was śmiać, bo wierzycie w łagodną i pokorną moc miłosierdzia. Nie bójcie się, ale pomyślcie o słowach tych dni: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5, 7). Mogą was osądzać, że jesteście marzycielami, bo wierzycie w nową ludzkość, która nie godzi się na nienawiść między narodami, nie postrzega granic krajów jako przeszkody i zachowuje swoje tradycje bez egoizmu i resentymentów. Nie zniechęcajcie się: z waszym uśmiechem i otwartymi ramionami głosicie nadzieję i jesteście błogosławieństwem dla jednej rodziny ludzkiej, którą tutaj tak dobrze reprezentujecie!”

Franciszek (papież) (1936) papież

fragment homilii wygłoszonej 31 lipca w Brzegach podczas Światowych Dni Młodzieży.
Źródło: ŚDM. Nie dajcie sobie znieczulić duszy, ale dążcie do pięknej miłości http://krakow.wyborcza.pl/krakow/1,44425,20479561,sdm-homilia-papieza-franciszka-na-mszy-sw-w-brzegach-tekst.html, wyborcza.pl, 31 lipca 2016.

O nienawiści , O młodzieży , O uśmiechu , O duszy

„Afgańczycy powinni żyć i pracować ramię w ramię. Tylko zjednoczeni możemy budować przyszłość. Jeśli będziemy się kłócić, kraj znowu pogrąży się w chaosie i w wojnie.”

Hamid Karzaj (1957) polityk afgański, prezydent i szef rządu Afganistanu

przed głosowaniem na stanowisko szefa państwa.
Źródło: Ludzie „Wprost” http://ludzie.wprost.pl/cytaty/Hamid-Karzaj/34086/

O wojnie , O ludziach , O przyszłości

„Perspektywa koalicji z Samoobroną – jakież to nowe horyzonty! Pozwoli przerzucić na wschód kładkę do „bratnich partii” i otworzyć nam szeroko ramiona Łukaszenki. A na Zachodzie – rewelacyjnie podnieść wskaźnik politowania dla polskiego rządu.”

Stefan Bratkowski (1934) polski dziennikarz, publicysta i pisarz

Źródło: „Newsweek”

„Och! Gdyby ludzie potrafili jeszcze zwrócić się do Mnie, który jestem zbawieniem! Pragnę jedynie tego i płaczę, ponieważ widzę, że nic nie jest w stanie sprawić, by podnieśli głowę ku Niebu, skąd Ja wyciągam ramiona.”

Maria Valtorta (1897–1961) włoska pisarka

Zeszyty z 1943
Źródło: s. 10.

O ludziach

„Po czym poznaje się polskość w krzyżu? Bo opadły mu ramiona?”

Michał Ogórek (1955) polski dziennikarz, felietonista i satyryk

Źródło: Do użytku wew., humorystyczny felieton z cyklu Ogórek na niedzielę, „Gazeta Wyborcza”, z 17 października 2010 http://wyborcza.pl/1,75968,8520616,Do_uzytku_wew_.html

„Nic nie szkodzi, już bardzo dawno nie trzymałam mężczyzny w ramionach.”

Wilhelmina (1880–1962) królowa Holandii

do posła, który stracił równowagę i usiadł na jej kolanach.
Źródło: Jerzy Michałowski, Noty i anegdoty dyplomatyczne, red. Maria Błaszczykowa, wyd. Iskry, Warszawa 1977, s. 5.

„Chrystus uśmiechnął się: „Synu mój najukochańszy, nie pozostawiłem cię nawet przez najdrobniejszą chwilę. Pojedyncze ślady, które widziałeś w najtrudniejszych chwilach swojego życia były moimi śladami… W te ciężkie dni musiałem cię nieść w moich ramionach.””

Bruno Ferrero (1946)

Źródło: Dlaczego?

Chrystus

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„Polska od nas wymaga, byśmy byli pokoleniem wielkim. My pokoleniem wielkim będziemy. Nie zawiedzie się na nas historia. Rozumiemy nasze obowiązki i mamy wolę obowiązkom tym sprostać. Idziemy, rwiemy się do czynu. Ramiona nam się prężą do pracy, palą się nam głowy i serca. Z wiarą w Boga i Ojczyznę, z wolą dozgonnej Im służby wchodzimy w życie, idziemy objąć wszystkie posterunki. My, synowie odrodzonej Polski, nowe pokolenie!”

Jędrzej Giertych (1903–1992) harcerz, polityk, dyplomata, dziennikarz, pisarz, publicysta, historyk, prawnik

Źródło: My nowe pokolenie, 1929

O życiu , O Bogu , O wierze , O historii

„W zieleni koszul zetempowskich
gorąca młodość zetempowska –
szerokoplecy Majakowski
ramię wyciąga, jak drogowskaz.”

Witold Dąbrowski (1933–1978) polski poeta, tłumacz literatury rosyjskiej, publicysta. działacz opozycji

Źródło: Poezja, „Życie Literackie” 1956, nr 14 (1 kwietnia), s. 9 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14804

O życiu

„Z jakiego ramienia pan startuje, panie Józeku?
– Fajne ramię, takie silne…
– Silne, ale jakie ramię?
– Z tatuażem.
– Z tatuażem?
– Znalazłem i z niego sobie startuję.(…) Wojna była obok nas niedaleko.”

Grzegorz Halama (1970) polski aktor kabaretowy

Teksty z programów kabaretowych, Cykl Pan Józek

O wojnie

„Ginęli młodzi studenci politechniki i uniwersytetu konspiracyjnego - nadzieja Przyszłej Polski, ginęli zwyczajnie - na barykadzie i w domach, miażdżeni ogniem Stukasów i dział niemieckich, siekani ogniem siekani ogniem karabinów maszynowych i granatników - i ginęli z uśmiechem. Ani słowa wyrzutu, lecz ciągle jakaś radość promienna płynąca z poczucia dobrze spełnionego obowiązku, obowiązku wytrwania. Czerniaków to ukoronowanie tej atmosfery braterstwa i koleżeństwa, która panowała w batalionie. Połączone znów oddziały „Zośka" i „Parasol" walczą razem, ramię przy ramieniu, ustępując piędź po piędzi ziemi, której utrzymanie wobec przeważających sił wroga jest wręcz niemożliwe. I w tę atmosferę wnika czynnik nowy - bratnia pomoc z drugiego brzegu. I jakkolwiek zawód, jaki nas spotkał, dyktował nieraz słowa gorzkie, to obiektywnie przyznać muszę, że żołnierze polscy, młodzi chłopcy, którzy przyszli nam z pomocą, przylgnęli do nas sercem tak, jak i my do nich w pełnym poczuciu braterstwa. Byłoby niesprawiedliwe, gdybym nie złożył tym młodym i niedoświadczonym w walkach miejskich żołnierzom najwyższego hołdu za ich braterską gotowość pomocy, jaką okazywali. Ginęli z nami razem, a krew ich mieszała się z krwią naszych chłopców, jakby jeszcze raz dowodząc, że braterstwo nasze jest silniejsze niż wszystkie orientacje, a więzy krwi nierozerwalne.”

Ryszard Białous (1914–1992)

Jerzy Białous „Walka w pożodze”

O uśmiechu , O nadziei , O domu , O pomocy

„Obudził się z nadejściem świtu i od razu poczuł obok siebie jej śpiące ciało. Leżała wtulona w jego ramię. Czuł na skórze jej oddech i miękkie podnoszenie się i opadanie piersi. Prawą nogę przełożyła nad nim, a jej prawa dłoń leżała nad jego sercem. Na udzie zaś czuł delikatne kłucie jej podbrzusza. Była to wyjaśniająca godzina prawdy, kiedy zazwyczaj mężczyźni odchodzą, a kobiety chcą, aby zostali.”

Nicholas Evans książka Zaklinacz koni

Zaklinacz koni

O kobietach , O mężczyznach , Serce

„Działacz. On w naszym imieniu klepie po ramieniu.”

Józef Bułatowicz (1935)

„Dwaj pracownicy Nowej Drogi przyglądali się leżącej u ich stóp rzeczy, która wymiotowała, trzęsła się i robiła pod siebie, obejmując ramionami ciało, jakby chciała się osłonić przed wywołującym gwałtowne drgawki chłodem.
– Co to jest? – spytał jeden z nich.
– To jest człowiek – odpowiedziała Donna.
– Substancja A?
Pokiwała głową.
– Wyżarła mu mózg. Jeszcze jeden przegrany.
– Łatwo jest wygrać – powiedziała do nich.”

Philip Kindred Dick książka Przez ciemne zwierciadło

Wygrać każdy potrafi.
Przez ciemne zwierciadło (1973)

„Jak wygląda sytuacja w tej kampanii? Wiceszefową TVP Info jest żona eurodeputowanego Platformy Obywatelskiej Liliana Sonik. „Wiadomości” prowadzi żona ambasadora z nadania PO Ryszarda Sznepfa. Na antenie TVP Info pojawia się Tomasz Machała, syn posłanki PO Joanny Fabisiak, który z ramienia Polsat News współprowadzi wywiad – debatę z wicepremierem Pawlakiem. Prasy to nie interesuje, podobnie jak fakt, czy opozycja jest rzetelnie przedstawiana w programach publicystycznych. W telewizji publicznej kampania przebiega więc w radosnej, niezmąconej niczym atmosferze.”

Anita Gargas (1964) polska dziennikarz i matematyk

Źródło: Radosne wybory w TVP, gazetapolska.pl, 5 października 2011 http://www.gazetapolska.pl/9385-radosne-wybory-w-tvp

„Bardzo przeżyłam moment składania Ślubów. Ojciec stanął przed ogromnym Obrazem Matki Bożej Jasnogórskiej, wziął tekst Ślubów do ręki i powiedział do mnie: „Powtarzaj – «Królowo Polski – przyrzekamy!». Jesteśmy jakby symbolem ludu zebranego pod Szczytem Jasnej Góry”. Czytał dobitnie, wyraźnie, z ogromnym wzruszeniem. Ja drżącym głosem powtarzałam: „Królowo Polski, przyrzekamy!”. Po skończonej uroczystości Ojciec był radosny i szczęśliwy jak nigdy przedtem. Dokonało się to, czego tak bardzo pragnął: Naród złożył Śluby i Prymas złożył Śluby. W zadumie Ojciec powiedział: „Stała się wielka rzecz. Jakiś ogromny, wielki, ciężki kamień przetoczył mi się z ramion na ziemię. Czuję się wolny jak ptak. Ufam, że Królowa Niebios i Polski doznała dziś wielkiej chwały na Jasnej Górze!”. Na drugi dzień, 27 sierpnia, musiałam wyjechać z Komańczy. Kończyła mi się przepustka. Przy pożegnaniu Ojciec powiedział mi: „Dostałem wiadomość, że Śluby zostały złożone. Było przeszło milion ludzi. To był prawdziwy cud”.”

Maria Okońska (1920–2013)

o Ślubach Jasnogórskich z prymasem Wyszyńskim w Komańczy.

O ludziach , O matce , O ptakach , O ślubie

„Siła razy ramię, nieważne, co się stanie.”

Wojciech Drzyzga (1958) siatkarz polski, trener

O sile

„Zobaczyłam w ogrodzie krzak bzu.
Wyrastał z ziemi ot, tak sobie,
prostodusznie rozrzucając liście.
Niósł na ramionach kwiaty,
jak nagie dzieci,
nie wstydząc się ich nagości.”

Ksienija Niekrasowa (1912–1958)

Źródło: Bzy, tłum. Ałła Sarachanowa

O dzieciach , O Kwiatach

„Czasami myślę, że gdyby można było powtarzać opowieść na tyle często, że zmniejszyłoby to ból, sprawiło, że słowa zsunęłyby się z moich ramion i zatonęły w wodzie, opowiedziałabym ją tysiąc razy.”

Anita Shreve (1946–2018)

Ciężar wody

O bólu , O myślach , O myśleniu

„(…) żeby siła w ramionach,
żeby trud nasz wykonać –
przy stali i przy zbożu,
na lądzie i na morzu –
żeby blask szedł z dni naszych,
dni mozolnych, odważnych,
w wiek sławą złotolistną,
nuto święta, ojczyzno.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Ojczyzna, 1952

O sile , O wieku , O ojczyźnie

„Piętnastoletnia Jo była bardzo wysoka, chuda i smagła i przypominała źrebię, gdyż zdawało się, że nigdy nie wiedziała, co zrobić ze swoimi długimi kończynami, które wciąż jej zawadzały. Miała zdecydowane usta, komiczny nos i bystre szare oczy, które wydawały się wszystko dostrzegać i były kolejno to groźne, to wesołe, to znów zamyślone. Długie, gęste włosy były jedynym atutem jej urody, ale zazwyczaj upychała je w siatkę, żeby jej nie przeszkadzały. Jo miała okrągłe ramiona, duże stopy i ręce, rozwichrzone stroje i skrępowany wygląd dziewczyny, która gwałtownie zmieniała się w kobietę i nie lubiła tego.”

Louisa May Alcott książka Małe kobietki

Małe kobietki

O kobietach , O dziewczynach , O wyglądzie

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi… – Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O życiu , O wrogości , O dzieciach , O uśmiechu

„Nie chcemy znać wojska wygalowanego, w butach z cholewami i ostrogami uzyskanymi dzięki zwycięstwom nad bezbronnymi narodami. Kraj obroni od wrogów i uratuje wojsko powszechne, z karabinem na ramieniu i klasowo uświadomione.”

Juan Lechín Oquendo (1914–2001)

Źródło: Marcin Kula, Anatomia rewolucji narodowej (Boliwia w XX wieku), Wydawnictwo Leopoldinum, Wrocław 1999, s. 101.

O butach , O wieku

„Czuję się wyróżniony pracą z nią, jestem szczęściarzem. Pracuję z jedną z największych legend polskiego teatru i filmu. Jednocześnie w trakcie prób staram się o tym nie myśleć, gdyż takie obciążenie mogłoby mnie zaprowadzić w ślepy zaułek i zamiast żywego dojmującego spektaklu, stworzyłbym hołd, a to nikomu dobrze by się nie przysłużyło. Początkowy okres prób był takim badaniem się, przyglądaniem się sobie. Przez jakiś tydzień pęczniał taki mniej więcej balonik i to Pani Barbara przekłuła go, kiedy na jednej z prób, cytując słowa ze sztuki, położyła swoją głowę na moim ramieniu. Pani Barbara jest niezwykle wymagająca, jest perfekcjonistką, a przy tym osobą szalenie inteligentną. Jeśli dodać do tego dystynkcję i jednocześnie wielkie serce, pozostaje tylko dać się oczarować. Teraz jestem w Niej autentycznie zakochany.”

Maciej Kowalewski (1969) aktor polski

o Barbarze Krafftównie.
Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 3 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tnwsz.htm

O myślach , O myśleniu , Serce

„Jak teraz widzę długie dwa szeregi ludzi, między którymi biskup w mitrze w asyście kilku księży zatrzymywał się przy każdym namaszczając czoło. Ojciec trzymał mnie na ręku, a przy zbliżaniu się biskupa postawił na posadzce. Jakiś pan położył mi rękę na prawym ramieniu, a jednocześnie biskup namaścił mi czoło i dotknął policzka. Potem ojciec zaprowadził nas do kaplicy św. Kazimierza i pokazał trumnę z jego relikwiami. Tych przeżyć chyba nigdy nie zapomnę.”

Michał Sopoćko (1888–1975) polski duchowny katolicki, teolog

Źródło: Droga świętości Ks. Michała Sopoćki http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TH/THW/sopocko1.html, opoka.org.pl

O ludziach

„To one przewijały nas
i kąpały, z nich i przez nie,
dla nich żyję. Więc dlaczego
mam teraz nagość ukrywać?
Dotyk ręki, pieszczota oka,
plama jak pocałunek
na ramieniu, czułość
pędzla i ślad na biodrze.”

Sławomir Matusz (1963) poeta polski

Źródło: Spotkanie z malarką z tomu „Cycek Boży” 2006

O pocałunku

„Mężczyzna ma dłoń swobodną, by w każdej chwili chwycić za miecz, kobieta używa swojej, by nie zsunęły się jej z ramion satyny. Mężczyzna patrzy światu prosto w twarz, jakby świat ten został stworzony ku jego potrzebom i urobiony ku jego upodobaniom. Kobieta zerka na świat z ukosa, pytająco, a nawet podejrzliwie. Gdyby nosili te same stroje, możliwe że i spojrzenie na świat mieliby to samo.”

Virginia Woolf (1882–1941) angielska pisarka

Orlando: biografia (1928)

O kobietach , O świecie

„Nie powinniśmy bać się Internetu. Stanowi on doskonałą szansę, którą możemy przyjąć z otwartymi ramionami. Gwarantujemy wszystkim obywatelom UE dostęp do Internetu; to jedno z praw. Musimy jednak objąć Internet przepisami prawa chroniącego własność intelektualną, ponieważ to również jest jedno z praw. Jeżeli tego nie uczynimy, będzie on niczym dżungla, i będą w nim panować prawa dżungli.”

Marielle Gallo (1949)

Źródło: 23. Egzekwowanie praw własności intelektualnej na rynku wewnętrznym (krótka prezentacja), europarl.europa.eu, 20 września 2010 http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+CRE+20100920+ITEM-023+DOC+XML+V0//PL&language=PL

„Byli obcymi ludźmi, którzy spotkali się przypadkowo.
Znali się jeszcze przed początkiem Życia.
Na temat tego, co nastąpiło później, bardzo niewiele da się powiedzieć. W każdym razie nic, co oddzielało (według kryteriów Mammaći) Seks od Miłości. Albo Potrzeby od Uczuć.
Może tyle, że nikt nie patrzył przez oczy Rahel. Nikt nie spoglądał przez okno na morze. Albo na łódkę na rzece. Albo na przechodnia w kapeluszu we mgle.
Może tyle, że powietrze było trochę chłodne. Trochę wilgotne. Lecz bardzo ciche.
Co więcej można było powiedzieć?
Tylko tyle, że polały się łzy. Tylko tyle, że Cisza i Pustka pasowały do siebie jak łyżki położone jedna na drugiej. Tylko tyle, że z jednego pięknego gardła wydobywało się łkanie. Tylko tyle, że na twardym ramieniu w kolorze miodu odciśnięty był półokrąg zębów. Tylko tyle, że kiedy już było po wszystkim, długo leżeli wtuleni w siebie. Tylko tyle, że tym, co połączyło ich tej nocy, nie było szczęście, lecz straszliwy smutek.
Tylko tyle, że znowu złamali Prawa Miłości. Które stanowiły, kogo należy kochać. I jak. I jak bardzo.”

Arundhati Roy (1961)

Bóg rzeczy małych (1997)

O szczęściu , O smutku , O seksie , O emocjach

„Przez piętnaście lat byłem dyplomatą. Uczestniczyłem w dziesiątkach posiedzeń Rady Bezpieczeństwa ONZ, siedziałem ramię w ramię z przywódcami państw całego świata. Widziałem, jak rządy dają się korumpować przez banki i wielkie koncerny, co sprawiło, że stałem się cynikiem. Ale w ostatnich tygodniach znów nabrałem pasji do polityki.”

Carne Ross (1966)

Źródło: Komu bije dzwon, „USA Today”, tłum. „Forum”, 17 października 2011.

„Dwie kobiety leżały zwinięte w kłąb, jak porzucone szmaty, i widziałem, że do końca próbowały chronić dzieci. Jedno z nich miało oderwaną od tułowia głowę, drugie przytulało się do oberżniętego ramienia matki, a czaszkę strzaskał mu potężny cios. Tak mocny, że czaszka ta była tylko rudoczerwoną galaretą z wystającymi szpikulcami kości i szarymi naciekami rozlanego mózgu.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Sługa Boży
Źródło: s. 130, wyd. I

O kobietach , O dzieciach , O matce

„Trzeba jakoś żyć. – Wzruszyła nerwowo ramionami. – Bo przecież można stracić życie na szukaniu.
– Jakoś? – zapytałem z ironią, która przyszła mi bez trudu. – Masz jedno życie i chcesz je przeżyć JAKOŚ?”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Świat jest pełen chętnych suk

O życiu

„Jabłko i grzech – tak musi być,
Wojna i śmiech – zaraz po niej.
Zieleń i brąz, płomień i dym,
Żebrak i król w koronie.

Słońce i grad, po nocy dzień,
Światło i mrok – ramię w ramię,
Szampan i kac, po życiu sen
I nic się już nie odstanie.”

Marek Dutkiewicz (1949) polski autor tekstów piosenek

Źródło: Aleja gwiazd z repertuaru Zdzisławy Sośnickiej

O wojnie , O śmiechu , O snach , O świetle

„Jak straszne są przekleństwa jakie mahometanizm nakłada na swych czcicieli! Poza fanatycznym szaleństwem, które jest tak niebezpieczne dla człowieka jak wścieklizna dla psa, jest też ta pełna strachu apatia. Efekty tego są widoczne (…) gdziekolwiek zwolennicy Proroka rządzą lub mieszkają. Upadła zmysłowość deprawuje życie z jego dostojeństwa i wytworności, następnie z jego godności i świętości. Fakt, że w prawie mahometańskim każda kobieta musi należeć do jakiegoś mężczyzny jako jego absolutna własność, musi opóźniać ostateczne zniesienie niewolnictwa do czasu, aż wiara islamu zaniknie jako siła między ludźmi. Indywidualnie muzułmanie mogą okazywać znakomite właściwości. Tysiące staje się lojalnymi i odważnymi żołnierzami Królowej; wszyscy wiedzą jak umierać; ale, wpływ tej religii paraliżuje rozwój społeczeństwa wśród tych, którzy się nią kierują. Nie ma na świecie większej siły degenerującej. Daleki od upadku, mahometanizm jest militarną i prozelityzującą wiarą. (…) gdyby nie to, że chrześcijaństwo chroni się w silnych ramionach nauki, cywilizacja współczesnej Europy mogłaby upaść, jak upadła cywilizacja starożytnego Rzymu.”

Winston Churchill książka The River War

Źródło: The River War, Longmans, Green & Co., Londyn 1899.

O życiu , O kobietach , O strachu , O wierze

„(…) jestem sępem metalu. Mój przyjaciel mi zawsze powtarzał, że gdy na scenie podnoszę ramiona do góry i zaczynam śpiewać, to wyglądam jak łysy sęp.”

Rob Halford (1951) wokalista angielski (Judas Priest)

Źródło: Robert Ziębiński, „Jestem sępem metalu”. Rob Halford dla „Newsweeka”, muzyka.newsweek.pl, 13 kwietnia 2012 http://muzyka.newsweek.pl/-jestem-sepem-metalu---rob-halford-dla--newsweeka-,79905,3,1.html

O muzyce , O śpiewie

„Jakaś ciepła mnie otacza cisza wokół,
Padam z nóg i czuję ręce na ramionach,
Do nóg czyichś schylam głowę, jak pod topór.
Moje stopy poranione świecą w mroku,
Lecz panika – nie wiem skąd wiem – jest już dla mnie skończona.”

Jacek Kaczmarski (1957–2004) polski bard, poeta i prozaik

Źródło: Syn marnotrawny

O ciszy

„Pośród wszystkich chwil życia najbliższa śmierci jest młodość, idzie z nią ramię w ramię, okryta jej cieniem.”

Sakaguchi Ango (1906–1955)

O śmierci

„z czego zrobić gwiazdę
jasno dotknięte, ciemno powiedziane
zanim jest jest
jest nie ma
roześmiać się, wzruszyć ramionami
tak rozłożyć ręce”

Krystyna Miłobędzka (1932)

Źródło: *** (z czego zrobić gwiazdę...)

„Pokochałam Włochy. Szczególnie Rzym, który każdego wita z otwartymi ramionami. Wszyscy tu żyją chwilą, czego Amerykanie za bardzo nie potrafią. To naprawdę cudownie zobaczyć, jak wiele radości daje Włochom jedzenie.”

Julia Roberts (1967) aktorka amerykańska

Źródło: „InStyle” nr 10/2010

O jedzeniu

„Kiedy rozścierwi się, rozchami
Wrzask liter pierwszych stron dzienników,
A stado dzikich bab – kwiatami
Obrzucać zacznie „żołnierzyków” (…)
Wiedz, że to bujda, granda zwykła,
Gdy ci wołają: „Broń na ramię!”,
Że im gdzieś nafta z ziemi sikła
I obrodziła dolarami;
Że coś im w bankach nie sztymuje,
Że gdzieś zwęszyli kasy pełne
Lub upatrzyły tłuste szuje
Cło jakieś grubsze na bawełnę.”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

Wiersze i aforyzmy, Do prostego człowieka

„Posiadłam mężczyznę, którego kocham umysłem. Trzymałam go w ramionach. Mam w sobie esencję jego krwi. Mężczyznę, którego szukałam po całym świecie, który napiętnował moje dzieciństwo, prześladował mnie. Kochałam jego cechy w innych mężczyznach – a tu miałam całość.”

Anaïs Nin (1903–1977) pisarka francuska

o związku z ojcem, Joaquínem Ninem.

O dzieciństwie , Kochać się

„Tak jak pracujemy ramię przy ramieniu z naszymi braćmi, ojcami, mężami, z naszymi synami w fabrykach i warsztatach, na budowach i kopalniach, w handlach i biurach, we własnym i cudzym domu, tak chcemy ręka w rękę z nimi walczyć o uwolnienie klasy pracującej z więzów wyzysku ekonomicznego i politycznego ucisku, i tak jak nas państwo na równi z mężczyznami temu samemu prawu karnemu poddaje, żądamy też od niego równych praw i równej możności bronienia najżywotniejszych naszych interesów.”

Dorota Kłuszyńska (1876–1952)

fragment rezolucji konferencji kobiet Galicji i Śląska z 19 marca 1911 r.
Źródło: Walka o polityczne prawa kobiet, „Przedświt” nr 5/1911 http://lewicowo.pl/varia/viewpub/tid/2/pid/126.

O kobietach , O domu , O walce

„Pamiętam, jak wkrótce po dotarciu posiłków na Maltę mój samolot został w bitwie trafiony przez messerschmita 109. Z dymiącym ogonem, zdołałem wylądować, kołami o góry, na małym polu w południowo-zachodniej części wyspy. Trzy stareńkie Maltanki w długich spódnicach i czarnych chustach na głowie pracowały w polu. Kiedy wygramoliłem się z kabiny, jedna z nich podeszła w moim kierunku, potykając się o kamienie. Popatrzyła mi z zatroskaniem w twarz. Łzy, nie słowa, wyrażały jej ulgę. Z prostotą, a zarazem z dostojeństwem, położyła rękę najpierw na skrzydle samolotu, a potem na moim ramieniu. Kiedy wykonywała znak krzyża, pobożnie i niespiesznie, życzliwy uśmiech rozjaśnił jej dobrotliwą, pooraną zmarszczkami twarz. Na moment, na tym pobłogosławionym maltańskim polu, katolicyzm i anglikanizm stały się jednym.”

Percy Lucas (1915–1998)

Źródło: Mariusz Misztal, Historia Malty w: Historia małych krajów Europy pod red. Józefa Łaptosa, Ossolineum, Wrocław, 2002, ISBN 8304045907, s. 367.

O uśmiechu , O historii , O łzach

„W naszym kraju pojawiły się niedawno podobne tendencje, jak w czasach Konstantyna. Kościół mając wpływ na władze, chce użyć świeckiego ramienia, aby uczynić prawa niedzielne uchwałami państwowymi. Sankcje przeciwko tym, którzy nie święcą niedzieli, będą znakiem, że ogarniają nas mroki wczesnego średniowiecza.”

Alfred Palla (1960)

Sabat
Źródło: Cesarz Hadrian a chrześcijańska niedziela http://eliasz.dekalog.pl/goscie/palla/hadrian.htm. eliasz.dekalog.pl, 1998. [dostęp 2013-12-12].

„Pod wieczór dzień ostyga…
Pij ciepło z mojej dłoni.
Moja dłoń ma taką samą krew jak wiosna.
Weź moją dłoń, weź moją białą rękę,
weź tęsknotę moich smukłych ramion…
Przedziwnie by było,
jedyną jedyną nocą, nocą jak ta,
czuć twoją ciężką głowę na mojej piersi.”

Edith Södergran (1892–1923)

Źródło: Dzień ostyga, tłum. Leonard Neuger

O wiośnie

„– Jeśli kobieta mówi ci „nie”, to często znaczy: „chyba tak, ale się boję”.
– No…
– Kiedy mówi „być może”, często oznacza to „nie”.
– A kiedy mówi „tak”?
– Kiedy mówi „tak”, to znaczy: „być może tak”.
– A co mówi, żeby powiedzieć po prostu „tak”?
Archie wzruszył ramionami.
– Po prostu „tak” nie istnieje w języku kobiet.”

Guillaume Musso (1974)

Kim byłbym bez ciebie?

O kobietach

„Ojczyzna moja wolna, wolna…
więc zrzucam z ramion płaszcz Konrada…”

Antoni Słonimski (1895–1976) polski poeta, felietonista, dramatopisarz, satyryk, krytyk teatralny i działacz społeczny

Źródło: Czarna wiosna, II (1919)

O wiośnie , O ojczyźnie

„– Sentymenty sentymentami, a żreć i chędożyć trzeba – odparł, wzruszając ramionami. – W końcu czyż Pismo nie mówi: „Roście się i mnóżcie, i napełniajcie ziemię”? A wierzcie, że z nią mógłbym się mnożyć ile tylko wlezie, w noc i dzień. Z napełnianiem też nie byłoby problemów. I to nie ziemi, rzecz jasna.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Heinz Ritter w rozmowie z MM.
Miecz aniołów

O nocy

„Uwieczniłem, jak ludzie umierali, gdy starali się stamtąd uciec (…). Zobaczyłem tę małą dziewczynkę, która trzymała rozpostarte ramiona i biegła w moim kierunku. Zastanawiałem się, dlaczego jest naga. Gdy przebiegła obok mnie, zobaczyłem, że z jej pleców schodziły całe płaty skóry.”

Nick Ut (1951) wietnamski fotograf

Źródło: Bohdan Melka, Dzieło życia, „Angora” nr 27 (1307), 5 lipca 2015, s. 6.

O ludziach

„Każde poważne wzruszenie ramion, że kobieta obejmuje jakieś ministerstwo, które nie wydaje się za bardzo kobiece, uważam za objaw niedojrzałego seksizmu.”

Donald Tusk (1957) polski polityk

o nominacji Joanny Muchy na stanowisko ministra sportu.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/-1,1724629,0,1,z-pasem-karate-do-sportu-piekna-twarz-na-trudne-czasy,wiadomosc.html, 17 listopada 2011

O kobietach , O sporcie

„Panie Lynch – powiedział Wilson z uśmiechem – niniejszym aresztuję pana w imieniu korporacji. Odwrócił się i polecił policjantom z oddziału szturmowego, żeby wezwali ekipę komorniczą. Rozejrzał się po pokoju i zobaczył cienką smużkę dymu, która unosiła się teraz z mojego komputera. Spojrzał na mnie i pokręcił głową.
– To było głupie – powiedział. – Mogliśmy sprzedać ten komputer, żeby pomóc panu w spłaceniu zadłużenia.
Nie mogłem nic odpowiedzieć z powodu knebla, więc wzruszyłem ramionami i wyprostowałem środkowy palec.”

Ernest Cline książka Ready Player One

Źródło: Ready Player One, Random House, Nowy Jork 2011.

O pokoju , O uśmiechu

„Przypadek zagląda nam głęboko w oczy. (…)
Chce nam się wołać,
jaki świat jest mały.
jak łatwo go pochwycić
w otwarte ramiona.
I jeszcze chwilę wypełnia nas radość
rozjaśniająca i złudna.”

Wisława Szymborska (1923–2012) polska poetka, noblistka

Tom Wszelki wypadek (1972)
Źródło: Seans

O świecie , Radość

„Środki masowego przekazu niestety nie pomagają nam (…), albowiem gazety, kiedy tylko będą mogły, oczywiście będą o nas pisać pod takimi tytułami jak „Schizma”, „Ekskomunika”. Ale jesteśmy przekonani, że te wszystkie oskarżania nas, te wiszące nad nami kary to wszystko nic, to coś całkiem nieważnego! (…) za kilka lat – kiedy, tego nie wiem, tylko najukochańszy Bóg zna liczbę lat, które muszą upłynąć do dnia, kiedy Tradycja w Rzymie z powrotem uzyska swoje prawa – zostaniemy objęci ramionami przez autorytety rzymskie, które będą nam dziękować za to, że zachowaliśmy prawdziwą wiarę w seminariach, w rodzinach, we wspólnotach, w naszych krajach, w klasztorach, w domach zakonnych ku większej chwale Boga i ku zbawieniu dusz.”

Marcel Lefebvre (1905–1991) francuski biskup katolicki, twórca schizmy

Źródło: s. 236

O Bogu , O wierze , O karze , O zachowaniu

„Co jest piękniejszego na świecie, niż siedzieć przy otwartym oknie i patrzeć na naturę, słuchać jak ptaki śpiewają, czuć słońce na ustach i mieć w ramionach kochanego chłopaka?”

Anne Frank (1929–1945) Żydówka, autorka dziennika

O ptakach , O naturze , O śpiewie , O słońcu

„Wy jesteście na tym froncie zbrojnym ramieniem Polski, wy jesteście odpowiedzią daną Niemcom za dzień 1 września 1939 roku, wy jesteście jednym żywym dowodem, że jeszcze Polska nie zginęła i nie zginie!”

Wanda Wasilewska (1905–1964) polska i radziecka pisarka i działaczka komunistyczna

przemówienie do żołnierzy I Dywizji im. Tadeusza Kościuszki, sierpień 1943.
Źródło: S. Russocki, S. Kuczyński, J. Willaume, Godło, barwy i hymn Reczypospolitej, Wiedza Powszechna, Warszawa 1978

O wiedzę

„Myślę, że strach, jaki odczuwa człowiek stojący nad przepaścią, w rzeczywistości jest raczej tęsknotą. Tęsknotą za tym, żeby rzucić się w dół – albo lecieć z rozpostartymi ramionami.”

Isabel Abedi (1967) niemiecka autorka książek dla dzieci

Whisper – Nawiedzony dom
Źródło: rozdział 13

O strachu , O myślach , O rzeczywostości , O myśleniu

„Aleś wymyślił! – fuknął oburzony Uwabriel. – Przez takich jak ty panuje ogólna znieczulica, a bandyci czują się bezkarni. Może ktoś potrzebuje pomocy?
Parmiel wzruszył ramionami.
– Pewnie okaże się, że my – burknął.”

Maja Lidia Kossakowska (1972) polska pisarka

Obrońcy Królestwa
Źródło: opowiadanie Światło w tunelu

O świetle , O pomocy

„Gdzieś się zrodziła? Czy w prysku siklawic wykołysana szumną pianą?
Czy cię w zimnicy księżyca i mgławicy tuliła nocką tęcza ramion.”

Augustyn Suski (1907–1942) poeta polski, przywódca konspiracyjnej Konfederacji Tatrzańskiej

Źródło: O gwarze mojej

„Więc to tak! Mój Michał ma dziewczynę… Blondynkę… Długowłosą… Co tam włosy, można zgolić! Ale nogi… Za długie… Zbyt zgrabne… Porozpinane guziki… Włosy pieszczące ramiona, szyję… a pewnie i piersi…
Ze wstrętem pomyślałam o moim mizernym biuście. I ten kolor włosów… Jak on to mówił? Kolor jasnego piwa? Mój misio. Mój poeta. Z jakimś babsztylem o zbyt długich nogach i zbyt pełnych piersiach…”

Małgorzata Budzyńska (1950)

Źródło: Chłopakom, których kiedyś kochałam

O kolorach

„Potrzebny mi jest towarzysz. Potrzebna mi jest bliskość pokrewnego człowieka. Pragnę jakiejś poręki świata wewnętrznego, którego istnienie postuluję. Wciąż tylko trzymać go na własnej wierze, dźwigać go wbrew wszystkiemu siłą swej przekory – jest trudem i udręką Atlasa. Czasem zdaje mi się, że tym wytężonym gestem dźwigania trzymam nic na swoich barkach. Chciałbym móc na chwilę złożyć ten ciężar na czyichś ramionach, rozprostować kark i spojrzeć na to, co dźwigałem”

Bruno Schulz (1892–1942) polski prozaik, krytyk literacki, grafik i rysownik

Księga listów
Źródło: s. 9, list do Tadeusza Brezy

O wierze , O sile , O udręce , O czasie

„Lolito, światło mego życia, płomieniu mych lędźwi. Mój grzechu, moja duszo. Lo-li-ta: czubek języka schodzący w trzech stąpnięciach wzdłuż podniebienia, aby na trzy trącić o zęby. Lo. Li. Ta. (…) W rybaczkach Lola. W szkole nazywała się Dolly. Na wykropkowanej linii do wypełnienia Dolores. A w moich ramionach zawsze Lolita.”

Vladimir Nabokov książka Lolita

Lolita
Źródło: wyd. PIW, Warszawa 1991, s. 9, tłum. Robert Stiller.

O duszy , O świetle

„Kamikaze startowali uspokojeni wewnętrznie. To brzmi jak film lub powieść, ale tak było. Uśmiechali się, prosili o obserwowanie startu, poklepywali się po ramieniu. To nie jest żadna bajka. Wszyscy bez wyjątku startowali ze skupionym wzrokiem i podniesionym czołem. Sądzę, że startowali i ginęli z tragiczną odwagą ludzi odkrywających religię lub Zen. Kamikaze widzieli, że ich odwaga tworzy chwałę historii. Żołnierze wszystkich stopni łącznie z dowódcą odprowadzali pilotów na start. Byli zdenerwowani, płakali, nie mogąc znaleźć słów zachęty.”

Takeo Tagata (1916–2008) japoński pilot wojskowy, autor książek historycznych i propagator historii

komentarz na temat determinacji pilotów kamikaze.
Źródło: Wielka encyklopedia lotnictwa nr 3, dołączony film z serii Aviator pt. Kamikaze – boski wiatr

O ludziach , O religii , O historii , O bajkach

„A jeśli bzy już będą, to bzów mi przynieś kiść
i tylko mnie nie całuj i nie broń, nie broń iść.
Bo choć mi wrosłaś w serce, karabin w ramię wrósł
i ciebie z karabinem do końca będę niósł.”

Andrzej Trzebiński (1922–1943) poeta polski

Źródło: A jeśli będzie wiosna; później utwór z małymi zmianami znany jako Wymarsz uderzenia – piosenka partyzancka

O wiośnie , Serce

„Pułkownik stał z założonymi rękoma, a czwórka kongresmenów przy eleganckim szklanym stole pracowicie wgryzała się w gąszcz rubryczek. Przez dłuższą chwilę słychać było tylko skrzypienie stalówek. Ten dźwięk, charakterystyczny dla piór, których cena bywa porównywalna z ceną średniej wielkości sondy kosmicznej, ten upał… Kongresmena Josepha Adlera z Teksasu przeszył nagły dreszcz. Na kręgosłupie załaskotał strumyczek potu, pióro paliło mdlejące palce. Znowu wróciło przeklęte wspomnienie ze szkoły w Austin: klasówki, testy, wieczny upał, wieczne kłopoty z nauką, bicie linijką po rękach przez dyrektora i w końcu te przeklęte koty. Adler skurczył się w sobie, ścisnął w dłoniach skronie i starał się przypomnieć, co w takich przypadkach radził mu psychoanalityk, ale w jego senatorskiej głowie chlupotała tylko pustka. Ocknął się, gdy ujrzał, jak rubryka w jego formularzu sama pokrywa się pismem. Wytrzeszczył oczy tylko po to, by przeczytać: „Jaki silny i gibki, jaka śliczna pupa, jakie cudne, dzikie oczy”. Nie, nie przerażało go, że wypisuje takie obrzydliwości jak pierwszy lepszy gej. Przerażało go raczej to, że obrzydliwości wypisywał dłonią ozdobioną długimi ciemnozielonymi paznokciami. Poczuł nagły ból w okolicy serca.
– Joseph, nie śpij, skończ wreszcie wypełnianie tej cholernej ankiety – zahuczał mu nad prawym uchem znajomy bas Nata Corvusa.
Senator Adler drgnął i natychmiast zastygł ze wstydu. Prawy łokieć senator z ramienia Partii Demokratycznej, Rebeki Vogel z Arkansas, wpijał mu się w mostek, a jej zdobna zielonymi paznokciami dłoń wypisywała właśnie w rubryce „Odznaczenia wojenne” słowa: „cudny purpurowy języczek.””

Włodzimierz Kalicki (1955)

Najwyraźniej sąsiadka nie uznawała pisania linijka po linijce. Zjechała piórem ze swojego formularza, chwilę poskrobała po szklanym blacie i dalej pisała już po ankiecie kongresmena Adlera.
Kot typu Stealth

O bólu , O nauce , O wspomnieniach , Serce

„Rozpostarte ramiona są znakiem przyjęcia, jakie Pan zgotuje wszystkim, którzy przyjdą do Niego, a serce pokazuje miłość, jaką żywi do każdej i każdego z was. Pozwólcie, by On was kochał, a staniecie się świadkami, których potrzebuje świat. Bądźcie sercem i ramionami Jezusa; idźcie świadczyć o Jego miłości. Bądźcie nowymi misjonarzami. Kościół wam ufa i jest wam wdzięczny za radość i entuzjazm. Wykorzystujcie talenty w służbie głoszenia Ewangelii. Duch Święty daje się tym, którzy są gotowi do głoszeni Ewangelii. Nie lękajcie się.”

Stanisław Budzik (1952) polski duchowny katolicki, biskup

na diecezjalnych obchodach Światowego Dnia Młodzieży w Lublinie.
Źródło: Abp Stanisław Budzik: otrzymaliście dar Ewangelii http://nowaewangelizacja.org/abp-stanislaw-budzik-do-mlodych-otrzymaliscie-dar-ewangelii-macie-sie-dzielic-tym-skarbem/

O miłości , O młodzieży , O świecie , Serce

„Nie myśl.. – szepnęła. – Nie myśl nic. Czuł na twarzy jej piersi, jej ręce. Nie było właściwie światła, tylko mętne pełganie dogasającej latarki, która wtoczywszy się miedzy kłosy, rzucała spośród nich rozczesany smugami cienia blask. Słyszał powolny, spokojny rytm jej serca, jakby ktoś do niego przemawiał w starym, najlepiej zrozumiałym języku. Wciąż jeszcze zwidywały mu się tamte twarze, gdy słabo, jakby bez tchu, pocałowała go w usta. Potem zacisnęła ich ciemność. Był szorstki chrzest słomy pod włochatym kocem i kobieta, która dawała mu rozkosz, ale nie tak, jak się to czyni zawsze. W każdej chwili panowała nad sobą i nad nim. Dlatego później, znużony, trzymając jej piękne ciało bez cienia namiętności, ale całą siłą rozpaczy, rozpłakał się na jej piersiach. Potem uspokoił się i spojrzał na nią. Leżała na wznak, trochę wyżej, a w ostatnim świetle jej twarz byłą taka spokojna. Nie śmiał spytać, czy go kocha. Tak ofiarować się, jakby się dawała obcemu ostatni kęs – to było więcej niż miłość. A wiec i jej nie znał. Nagle przemknęło mu przez głową, że nie wie o niej nic, że nie pamięta nawet jej imienia. Cichutko szepnął: – Słuchaj… Ale zamknęła mu usta dłonią miękką, choć pełną stanowczości. Potem uniesionym rąbkiem koca zaczęła wycierać jego łzy i pocałowała go lekko w policzek. Wtedy opadła odeń nawet ciekawość, tak że w ramionach tej obcej kobiety stał się jedno mgnienie biały i niezapisany, jak w chwili narodzin.”

Stanisław Lem książka Szpital Przemienienia

Stefan i Nosilewska.
Utwory, Szpital Przemienienia

O miłości , O kobietach , O myślach , O narodzinach

„W moje ramiona
wpada tylko deszcz
błyskawice i gromy
w głowie”

Bärbel Klässner (1960)

Źródło:

„Shawn nie odpuszcza. Gdy dostaje piłkę pod koszem, to tak, jakby chciał powiedzieć: „Pole trzech sekund to moje terytorium”. Zawsze goni za bezpańskimi piłkami, a w drugiej kwarcie meczu przeciwko Spurs nurkował nawet do drugiego rzędu miejsc na widowni, aby nie dopuścić do straty piłki. Rozciągnął się jak długi na parkiecie. Jego koszulka była mokra od piwa, gdyż wpadł na dwóch popijających kibiców. Potem spojrzał przez ramię, aby przekonać się o skutkach swojej akcji.”

Witalij Potapenko (1975)

o Shawnie Kempie.

O stracie

„Pięć ramion szczęścia wszystkich krain strzeże
i śpiących dzieci moich.”

Pavol Horov (1914–1975)

Źródło: Cicha noc nad morzem, „Życie Literackie” 1956, nr 14 (1 kwietnia), s. 4 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14804, tłum. Adam Włodek

O życiu , O dzieciach , O nocy

„Nieszczęściem Telimena siedziała śród dróżki;
Mrówki, znęcone blaskiem bieluchnej pończoszki,
Wbiegły, gęsto zaczęły łaskotać i kąsać,
Telimena musiała uciekać, otrząsać,
Na koniec na murawie siąść i owad łowić.
Nie mógł jej swej pomocy Tadeusz odmówić.
Oczyszczając sukienkę, aż do nóg się zniżył,
Usta trafem ku skroniom Telimeny zbliżył… (…)
„A mnie tu mrówki gryzą”. „Gdzie?” „Koło kolana”.
Tadeusz ręką sięgnął – już mrówka złapana.
„Czy jeszcze?” „Pan się pyta a mrówki zuchwałe
Coraz to wyżej idą!” Za pończoszki białe
Sięgać musiał tym razem bohater szczęśliwy,
Że jednak krew nie woda, majtki nie pokrzywy,
Tadeusz sięgnął wyżej, gdzie w cieniu ukryte
Rosną wstydliwe włosy w pierścienie spowite.
Telimena syknąwszy padła na murawę.
Tadeusz porzuciwszy na mrówki obławę,
Otoczył ją ramieniem, ku sobie przycisnął,
Ogień tajemnych pragnień w oczach jego błysnął,
Ustami ust jej szukał – znalazłszy, w zapale
Rozpalonymi wargi miażdżył je zuchwale.
Telimena na razie, śmiałością zdumiona,
Odepchnąć zaraz chciała młodzieńca ramiona,
Sił jednak i oddechu w piersiach jej nie stało:
Dreszcz rozkoszy znienacka objął całe ciało,
Ubezwładnił jej członki, rzucił krew do twarzy.
A widząc, że Tadeusz na wszystko się waży,
Uległa. Lecz, że wiele doświadczenia miała:
„Ach! jeszcze kto zobaczy””

Antoni Orłowski (1869–1921)

z cicha wyszeptała.
Źródło: Mrówki – Spotkanie się pana Tadeusza z Telimeną w Świątyni Dumania i zgoda ułatwiona za pośrednictwem mrówek

O nieszczęściu , O wodzie , O pomocy

„Dla utrzymania się też w możliwej formie psychicznej postanowiłam, tak jak obiecywałam przy pożegnaniu, zapamiętać, zatrzymać i utrwalić wszelkie zabawne przygody, które przytrafiły się czy to mnie, czy komuś z naszych bliskich. Przyszło mi to dość łatwo tylko dlatego, że wszyscy moi wyszli z wrześniowych opałów obronną ręką, trochę tylko stłamszeni fizycznie, a bardzo moralnie. Na rychłe więc spotkanie z mężem szykowałam nie kończącą się opowieść pod tytułem: „Jak Zagłoba w chlewiku.””

Maria Pruszkowska (1910–1973)

Miałam ją snuć wieczorami wtulona w jego ramiona.
Życie nie jest romansem, ale... (1964)

O pożegnaniu

„I w sztandary dąć, i bić w kamień,
aż się lew spod dłoni wykuje,
aż wykrzesze znużone ramię
taki głaz, co jak serce czuje.”

Krzysztof Kamil Baczyński (1921–1944) polski poeta

Źródło: Warszawa

Serce

„… era wiecowych przywódców, którzy wyrastają na buncie mas, pomału mija. To już jest przeszła polityka. Teraz znaczenie zdobywają specjaliści od uwodzenia. Uwiedzeni mają zamknąć oczy i otworzyć szeroko ramiona. W Polsce prekursorem tego gatunku był premier Marcinkiewicz. Jarosław Kaczyński nie miał predyspozycji. A Donald Tusk doskonali się w mistrzostwie.”

Leszek Miller (1946) polityk polski, premier

Źródło: Za starymi wilkami chadzają młode hieny, z Leszkiem Millerem rozmawiają Michał Karnowski i Joanna Miziołek, „Polska”, 2 kwietnia 2010.

„Mentalnie bardzo różnimy się od armii amerykańskiej, na której wszyscy się dziś wzorują. Amerykanie mają bardzo drobiazgowe procedury i bardzo dobry sprzęt. A jednak zastanawiałem się czasem, jak to się działo, że gdy walczyliśmy ramię w ramię, ginęło paru Amerykanów, a my pozostawaliśmy nietknięci.”

Grzegorz Kaliciak (1973) polski pułkownik

Źródło: Karolina Przewrocka, Kali z Karbali. Opowieść dowódcy oddziału, który obronił City Hall http://weekend.gazeta.pl/weekend/1,138262,18744453,kali-z-karbali-opowiesc-dowodcy-oddzialu-ktory-obronil-city.html#TRwknd, weekend.gazeta.pl

O czasie