„Szczęście, którego wyczekujemy, potrafi zburzyć to, które właśnie przeżywamy.“
— Éric-Emmanuel Schmitt pisarz francuski 1960
Ulysse From Bagdad
Cytaty o szczęściu
Zbiór cytatów na temat szczęście.
Pokrewne tematyRazem 975 cytatów o szczęściu:
„Szczęście przez całe życie! Nikt by tego nie mógł znieść, to byłoby piekło na ziemi.“
— George Bernard Shaw dramaturg i prozaik irlandzki, noblista 1856 - 1950
Źródło: Władysław Tatarkiewicz, Pisma z etyki i teorii szczęścia, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1992, s. 144.
Reklama
„Co do Polaków, mamy to szczęście, że są leniwi i głupi, zarozumiali.“
— Adolf Hitler kanclerz Rzeszy, twórca i dyktator III Rzeszy niemieckiej 1889 - 1945
Źródło: s. 232
„Ach, messer, moja żona, gdybym ją tylko miał, dwadzieścia razy mogła zostać wdową! Ale, na szczęście, messer, nie mam żony i, mówiąc szczerze, szczęśliwy jestem, że jej nie mam.“
— Michaił Bułhakow pisarz rosyjski 1891 - 1940
The Master and Margarita
„To było szczęście. Szczęście picia. Chlania. Zalewania się do utraty wzroku i słuchu, wśród przyjaciół, bez zrzędliwych komentarzy. Wlewać w siebie, aż mały staje, a język w gębie trzepocze jak proporczyk. Opróżnić butelkę, a na stole natychmiast pojawia się nowa, gdy nie trzeba sobie skąpić i mierzyć linijką, nie trzeba płacić ani siedzieć spłukanym i na wpół trzeźwym w snobistycznej knajpie, zastanawiając się, gdzie się podziali koledzy.“
— Mikael Niemi poeta fiński 1959
Popular Music from Vittula
„Nic nie starzeje się tak prędko jak szczęście.“
— Oscar Wilde angielski poeta, prozaik i dramatopisarz 1854 - 1900
„… wszystko jest stratą czasu, chyba że człowiek pieprzy się w najlepsze, tworzy w najlepsze, ma się jak najlepiej albo zmierza w kierunku ułudy pod tytułem miłość i szczęście. Wszyscy kończymy w gnojówce porażki - czy nazwiemy to śmiercią czy błędem.“
— Charles Bukowski amerykański poeta i powieściopisarz 1920 - 1994
The Most Beautiful Woman in Town & Other Stories
„Raz w przedwieczornej mgle w Londynie
Ulicznik jakiś mnie zaskoczył
Podobny był do mej jedynej
Ze wstydu więc spuściłem oczy
W spojrzeniu jego czując drwinę
Zły chłopak szedł i całą parą
Gwiżdżąc w kieszenie ręce włożył
Ja za nim domy nad tą parą
Jak rozstąpione fale morza
On Hebrajczycy ja Faraon
Niech cegły zwalą się lawiną
Jeślim cię miła fałszem karmił
Władcą Egiptu i władczynią
Jestem i ciurą jego armii
Jeśli nie jesteś mą jedyną
W rogu ulicy która płonie
Ogniami wszystkich swoich fasad
Runami mgieł w nieutolonej
Krwawiącej skardze wszystkich fasad
Kobieta szła podobna do niej
Ten wzrok nieludzki i niewierny
Ta blizna tuż pod szyją gołą
Pijana szła przez próg tawerny
W tej samej chwili gdy pojąłem
Każdej kochanej fałsz bezmierny
Kiedy przytułał się z daleka
Ulisses mądry d przystani
Drgnęła staremu psu powieka
I za przędziwem cienkich tkanin
Żona na powrót męża czeka
Do Sakontali syty chwały
Wracał małżonek-król po walce
Oczy miłością jej pałały
Czekała blada a jej palce
Samca gazeli sierść głaskały
Ledwie wspomniałem szczęście króli
Tu nieprawdziwa tam niedobra
W której wciąż kocham się najczulej
Dwa cienie które los mi dobrał
Zderzyły się by zjątrzyć ból mój
Żal się już piekłem na mnie wali
Otwórz się niebo niepamięci
Za pocałunek jej zuchwali
Królowie życie z własnej chęci
Nędzarze cień by swój sprzedali
Zazimowałem w swej przeszłości
O słońce wielkanocne grzej i
Niech ciepło w sercu mym zagości
Bo zmarzło tak jak w Cezarei
czterdziestu męczenników kości
Pamięci o mój piękny statku
Czy nam już nie dość podróżować
Po fali wód o przykrym smaku
Od zórz po zmierzchy od różowych
Aż po te smutki na ostatku
Szalbierko żegnam twój kobiecy
Cień pomylonych dwóch postaci
I tej z którą zwiedzałem Niemcy
Jam ją w ubiegłym roku stracił
I nigdy nie zobaczę więcej
O Drogo Mleczna płyń siostrzyco
Białych strumieni ziem Chanaan
Kochanek białych w mgle zachwyceń
Zgrajo topielców niekochana
Ciągnijmy za nią ku mgławicom
Pamiętam jak innego roku
Kwietniowy świr zwiastował wiosnę
Śpiewałem radość u jej boku
Śpiewałem miłość męskim głosem
Gdy rozkwitała miłość roku“
— Guillaume Apollinaire francuski poeta 1880 - 1918
