„Smutek jest samowystarczalny: by odczuć jednak pełną wartość radości, musisz mieć kogoś, by się nią podzielić.“
— Mark Twain amerykański pisarz, satyryk, humorysta 1835 - 1910
Cytaty o smutku
Zbiór cytatów na temat smutek.
Pokrewne tematyRazem 165 cytatów o smutku:
„Tragedia, smutek i nędza. I głód, i brak światła i terror, bo wielu ludzi we Lwowie znalazło się takich, którzy nie mieli tam swoich domów, ani miejsca zamieszkania, ani rodzin, ani krewnych, byli to uchodźcy z zachodu, między innymi my w grupie pięciu kolegów. (…) A Rosjanie – to była czarna noc nad miastem.“
— Józef Szajna polski malarz, scenograf, reżyser 1922 - 2008
o przeprowadzce do Lwowa podczas okupacji w 1939.
Źródło: Józef Szajna. Zapiski ze współczesności http://ninateka.pl/audio/jozef-szajna-zapiski-ze-wspolczesnosci-1-10, ninateka.pl
„Francuska armia totalnie była zarażona syfilisem w jego ciężkiej formie. Żołnierzom gniło ciało, odpadały nosy i uszy, powszechny smutek zapanował w armii królewskiej.“
— Pierre de Bourdeille, seigneur de Brantôme francuski historyk, żołnierz i biograf 1540 - 1614
Źródło: Elwira Watała, Wielcy zboczeńcy, Warszawa 2007, ISBN 9788373992276.
„Nie ma nic bardziej samotnego niż smutek.“
— John Marsden Pisarz australijski 1950
Kontynuacja Kroniki Ellie, Kroniki Ellie: Wojna się skończyła, walka wciąż trwa
„Wszelką radość płaci się smutkiem jej zgonu.“
— Leopold Staff poeta polski 1878 - 1957
Źródło: Radość i smutek szczęścia i chwili
„Uśmiech bywa aktem męstwa, smutek to słabość i postawa zbyt wygodna. Być radosnym i dobrym, kiedy świat jest smutny i zły, to mi dopiero odwaga.“
— Małgorzata Musierowicz pisarka polska 1945
Małomówny i rodzina (1975), Opium w rosole (1983)
Źródło: s. 56, 57
„Ej wy
ludzie psy
mokra wasza sierść
ej będziemy dziś
smutek łyżkami jeść
ej wy
ludzie psy
brudna wasza maść
ej będziemy dziś
spokój ludziom kraść
kundle odmieńcy
śmieci wariaci
obywatele degeneraci
ej duszy podpalacze
róbmy dym“
— Maria Peszek aktorka i piosenkarka polska 1973
Źródło: Ludzie psy, album Jezus Maria Peszek, 2012
„Rozumiałem już. Umiera gąsienica, kiedy zmienia się w poczwarkę. Umiera roślina, kiedy zawiązuje się ziarno. Każdy, przemieniając się, odczuwa smutek i niepokój. Wszystko w nim staje się zbędne. Każdy, przemieniając się, jest jak pełen żalu cmentarz.“
— Antoine de Saint-Exupéry francuski pisarz i poeta, lotnik 1900 - 1944
Twierdza
„Chcemy przekształcać Europę, ją z powrotem, takie moje marzenie, rechrystianizować, bo niestety w wielu miejscach nie śpiewa się kolęd, kościoły są puste i są zamieniane na muzea. To wielki smutek.“
— Mateusz Morawiecki polski menedżer, historyk, bankowiec i polityk, Szesnasty Premier Rzeczypospolitej Polskiej od 2017 roku 1968
Źródło: Mateusz Morawiecki ma ambitny cel. „Chcemy rechrystianizować Europę. To moje marzenie” http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114884,22758869,mateusz-morawiecki-ma-ambitny-cel-chcemy-rechrystianizowac.html, gazeta.pl, 8 grudnia 2017
„Aszer Rubin uważa, że większość ludzi jest głupia i że to głupota ludzka sprowadza na świat smutek. Nie jest to grzech ani cecha, z którą człowiek się rodzi, ale zły pogląd na świat, błędna ocena tego, co widzą oczy. W rezultacie ludzie spostrzegają wszystko osobno, każdą rzecz w oderwaniu od pozostałych. Prawdziwa mądrość to sztuka łączenia wszystkiego ze wszystkim, wtedy wyłania się prawdziwy kształt rzeczy.“
— Olga Tokarczuk, książka Księgi Jakubowe
Księgi Jakubowe
Źródło: s. 866.
„Krzyknąłem, że nie jestem ani pisarz, ani członek czegokolwiek, ani metafizyk, czy eseista, że jestem ja, wolny, swobodny, żyjący… Ach, tak, odrzekli, jesteś więc egzystencjalistą.
Ale nagość moja, transoceaniczna, stamtąd, z pampy, nagość, która była mi potrzebna do miłości mojej z Argentyną (wbrew memu wiekowi!) nie pozwalał mi nie być z nimi obnażającym. Wytworzyła się nieprzyzwoitość. Z jakimż zażenowaniem te tuzy przyjmowały mój wzrok namiętnie naiwny, dobierający się do nich poprzez ubranie… śmiertelna dyskrecja, dyskretna melancholia, zgaszenie taktowne, odpowiadały mojemu żądaniu stamtąd, z peryferii świata, z ojczyzny Indian. Ubrani od stóp do głowy, opatuleni, choć maj przecież, z twarzami wystylizowanymi przez fryzjerów… a każdy miał w kieszonce mały posążek, zupełnie nagi, by mu się przypatrywać okiem znawcy. Panuje skromność i rozwaga. Nikt nie narzuca się nikomu. Każdy robi swoje. Produkują i funkcjonują. Kultura i cywilizacja. Uwięzieni w stroju, ledwie się mogą ruszać, podobni do owadów posmarowanych czymś lepkim. Kiedy zacząłem zdejmować spodnie powstał popłoch, dawaj drała drzwiami i oknami. Pozostałem sam. Nikogo nie było w restauracji, nawet kucharze uciekli… dopierom wtedy się spostrzegł, że co to, na Boga, co robię, co ze mną… i skrzywiony stałem z nogawką jedną na nodze, drugą w ręku.
Wtem Kot wchodzi z ulicy i widząc mnie tak stojącego pyta ze zdumieniem: - Co ty, zwariowałeś? Mnie wstyd i chłodno, odpowiadam, że tak trochę zacząłem się obnażać, a wszystko uciekło. Mówi: - Oszalałeś, tobie się w głowie pomieszało, gdzie by tu kto się twojej nagości przestraszył, przecie na całym świecie nie znajdziesz takiego zdzierania szat, jak tutaj… czekaj, na królików trafiłeś, ale ja ci sproszę lwów takich, że choćbyś goły na stole tańczył, ani mrugną! Stanął tedy zakład między nami, zakład szlachecki i polski (bo ja z Kotem nie po argentyńsku a po polsku się czułem, bo tę babkę wspólną mieliśmy), i nie dzisiejszy, chyba tak z końca zeszłego stulecia. No, dobra! Sprosił kogo trzeba, intelekty najbrutalniej obnażające, ja nic, aż kiedy już do wetów przyszło, zaczynam portki zdejmować. Zwiali, grzecznie przeprosiwszy, że niby czas na nich! Więc Leonor Fini i Kot do mnie mówią: - Jakże to, nie może być żeby oni się przestraszyli, przecie intelekty wyspecjalizowane w tym mają! Mnie ciężko bardzo i źle na duszy, smutek mnie zżera, mało brakowało a byłbym się gorzko rozpłakał, ale mówię: - Cała rzecz w tym, że oni, uważacie, nawet rozbieraniem się ubierają i nagość to u nich tylko jedna para pantalonów więcej. Ale jak ja tak zwyczajni portki spuściłem, to ich zemgliło, a głównie dlatego, żem nie robił tego wedle Prousta, ani a la Jean Jacques Rousseau, ani wedle Montaigne'a czy w sensie egzystencjalnej psychoanalizy, tylko ot tak sobie, byle zdjąć.“
— Witold Gombrowicz pisarz polski 1904 - 1969
Dziennik 1961-1966
„Ściśle rzecz biorąc, moje przestępstwo miało charakter polityczny. Ale ze względu na demokratyczny „imidż” i światową opinię publiczną, władze zorganizowały zabójstwo pewnej trzeciorzędnej aktorki, abym mógł zostać rozstrzelany jako wspólnik odrażającego mordercy. Było dla mnie rzeczą zupełnie oczywistą, że w całej tej nagonce maczali palce strukturaliści, krytycy i postmoderniści. Wykorzystując porę smuty, czas wojny domowej, zdecydowali posłużyć się krwiożerczą naturą reżimu, aby nareszcie ukręcić mi głowę; aby ostatecznie pomścić wszystkie obelgi, którymi hojnie obrzucałem ich na łamach kolorowych czasopism w kraju i na świecie.“
— Svetislav Basara 1953
Źródło: De bello civili, tłum. Maria Dąbrowska-Partyka
„W smutkach, pokusach i niebezpieczeństwach kieruj swą myśl do Pana Jezusa i Jego Matki Najświętszej.“
— Zygmunt Gorazdowski polski duchowny katolicki, święty Kościoła katolickiego 1845 - 1920
Źródło: Zygmunt Gorazdowski (św.): Pamiętaj, że kto nie postępuje naprzód, ten się cofa http://skarbykosciola.pl/xx-wiek/zygmunt-gorazdowski-pamietaj-ze-kto-nie-postepuje-naprzod-ten-sie-cofa/
„Jesteśmy tak ślepi, że nie wiemy, kiedy się martwić, a kiedy cieszyć; oddajemy się prawie zawsze fałszywym radościom i smutkom.“
— Monteskiusz francuski filozof i pisarz 1689 - 1755
„Spotkałem się z nim. Józef Oleksy przeprosił nas, ale nie zmienia to faktu, że tak się nie mówi o kolegach, o ich żonach, a przede wszystkim o formacji, w imieniu której Józef Oleksy był dwukrotnie marszałkiem Sejmu, raz premierem i przewodniczącym partii. Nie rozumiem tego. Albo to dowód zupełnego zaćmienia, albo wyjątkowo… nie będę już kończył. Czuje gorycz i smutek.“
— Aleksander Kwaśniewski polski polityk, przezydent Polski 1954
o Józefie Oleksym.
Źródło: wywiad dla „Gali”, 16 lipca 2007, za „Polityką”, 11–18 sierpnia 2007.
„Był ktoś, kto smutek otarł z twarzy jednym ciepłym słowem.
Był ktoś, kto z piasku mi zbudował teatr, w którym gram.
Był ktoś, kto mocniej wziął za rękę, poprowadził w ogień.
Był ktoś – ktoś zwyczajnie sam.“
— Janusz Kondratowicz polski poeta, satyryk 1940 - 2014
Źródło: piosenka Był ktoś z repertuaru Ireny Jarockiej
„Miłość ci wszystko wybaczy,
Smutek zamieni ci w śmiech.
Miłość tak pięknie tłumaczy
Zdradę i kłamstwo i grzech.“
— Julian Tuwim polski poeta 1894 - 1953
Źródło: piosenka Miłość ci wszystko wybaczy
„Mam to do siebie, że dociskam sprawę do końca. Po próbach, już w nocy, wymyślam sceny na następny dzień. I tak przez dwa miesiące. Niekończący się dopływ adrenaliny. Po zakończonej produkcji, niezależnie od tego jak udanej, pojawia się dziwny smutek. Czuję się zbędny, każdy wie, co ma robić, a mnie już nikt nie potrzebuje. Więc najbardziej przyjemny jest sam moment powstawania. Tę sytuację można porównać do dziecka, które idzie w świat i na zawsze opuszcza rodzica. – To dziecko jest zwierciadłem dla rodzica: projekcją jego lęków i pragnień.“
— Mariusz Treliński polski reżyser operowy, filmowy i teatralny. 1962
Sztuka ma sens tylko wtedy, kiedy uwzględnia wymiar intymny. Nie chodzi o eksploatowanie własnego ego, tylko o punkt odniesienia – dla mnie wyznacznik arcydzieła.
Źródło: „Tygodnik Powszechny”, 29 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20945