Cytaty o górach

„Jestem sam, przepełnia mnie straszliwa pustka, tęsknota i lęk. Cały pokój wypełniają moje myśli. Nic poza mną i moimi myślami, moim lękami. Mógłbym wyobrazić sobie najbardziej niestworzone historie, mógłbym tańczyć, pluć, stroić miny, przeklinać, zawodzić – nikt by się o tym nie dowiedział, nikt nie usłyszałby tego. Myśl o takiej absolutnej prywatności mogłaby mnie doprowadzić do szaleństwa. To tak jak udany poród, wszystkie więzy odcięte. Jesteś odseparowany, nagi, samotny. Błogosławieństwo połączone z agonią. Masz mnóstwo czasu. Każda sekunda przytłacza cię jak góra. Toniesz w niej. Pustynie, morza, jeziora, oceany. Zegar wybija godziny jak rzeźnicki topór. Nicość. Świat. Ja i nie ja. Oomaharumooma. Wszystko musi mieć nazwę. Wszystkiego trzeba się nauczyć, doświadczyć, wszystko trzeba sprawdzić. Faites comme chez vous, chéri.“

—  Henry Miller pisarz amerykański 1891 - 1980

„Nie można zmartwychwstawać, nie doznawszy najwyższych upokorzeń, czyli w górę nie trzeba być ciśniętym, rzuconym, kopniętym na samo dno, żeby móc ulecieć w górę. Żeby zmartwychwstać. To jest warunek sine qua non. Kto przetrwa wszystkie upokorzenia, aż do najwyższego, ten może się dźwignąć z grobu.“

—  Edward Stachura polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz 1937 - 1979

Dziennik. Zeszyty podróżne 1

„Kilimandżaro to pokryta śniegiem góra, wysokości 19 710 stóp, o której powiadają, że jest najwyższa w Afryce. Szczyt zachodni znany jest pod nazwą „Ngaje Ngai”, czyli Dom Boga. Tuż pod zachodnim szczytem leży wyschnięty i zamarznięty szkielet lamparta. Nikt nie potrafił dotąd wytłumaczyć, czego mógł szukać lampart na tak wielkiej wysokości.“

—  Ernest Hemingway pisarz amerykański 1899 - 1961

Źródło: Śniegi Kilimandżaro, tłum. Mira Michałowska

„Z natury jestem introwertykiem, powiedział do głuchej już słuchawki. Walczyłem, na swój sposób, aby znaleźć drogę do zrozumienia rzeczy wyższych, do chociażby odrobiny piękna. Kiedy miałem dobre dni, czułem, że było to w zasięgu ręki, tuż, tuż, gdzieś we mnie, gdzieś wewnątrz. Ale wciąż łudziło mnie. Uwikłałem się w rzeczy, w świat i jego bałagan i nie potrafię oprzeć się temu. Znalazłem się w niewoli groteski, tak jak uprzednio byłem w niewoli codzienności. Morze wypluło mnie z głębin w górę; życie na lądzie wciąga mnie w dół.“

—  Salman Rushdie, książka Szatańskie wersety

Szatańskie wersety (1988)

„Szczęście ma człowiek, który kupuje bilet na loterii razem z butelką czekoladowego napoju i wygrywa mnóstwo kasy. Moje życie nie ma nic wspólnego z takim szczęściem – wszystko kręci się wokół ciężkiej pracy, ciągłego brnięcia pod górę.“

—  Emily Giffin 1972

Coś pożyczonego

„Kościół nikogo nie zmusza, by był katolikiem. Mówi tylko człowiekowi, czego robić nie wolno, jeśli chce się zbawić. Ostrzega, bo po to on jest, ale nikogo do zbawienia zmusić nie może, człowiek jest wolny. Jeśli chce, to ogląda pornografię, czyta wrogie Kościołowi pisma, zapisuje się do nienawidzących go partii, nago manifestuje poparcie dla zdrad małżeńskich. Pamiętajmy: ewangelia nie jest nakazem, tylko propozycją.“

—  Stanisław Wielgus polski arcybiskup katolicki 1939

Źródło: Homilia w katedrze płockiej podczas mszy na rozpoczęcie XV pieszej pielgrzymki z Płocka na Jasną Górę, 6 sierpnia 2006

„Mnie nie wystarczy być tylko w górach, nie wystarczy być na wyprawie. Uważam, że jeżeli się podchodzi pod górę, to z jakimś celem, a tym celem jest wejść na tę górę.“

—  Jerzy Kukuczka polski alpinista i himalaista 1948 - 1989

Źródło: Kukuczka – najwybitniejszy polski himalaista?, drytooling.com.pl, 18 kwietnia 2015 http://drytooling.com.pl/baza/ludzie/450-jerzy-kukuczkaJerzy

„Powoli posuwam się w górę jej ud. Dotrę do cipki nim się połapią.“

—  Lyndon Johnson prezydent USA 1908 - 1973

w 1967, na naradzie z dowódcami wojskowymi, nakazując taktykę nasilania bombardowań Północnego Wietnamu.
Źródło: National Archives and Records Administration, cyt. za: Oliver Stone’s Untold History of the United States (2012), tłum. Anna Rajca, Mirosław Filipowicz, odcinek 7

„Pani, nie mogę się zgodzić, by Pani ignorancja, jakkolwiek zupełna, brała górę nad moją jakże skromną wiedzą“

—  William James filozof i psycholog amerykański 1842 - 1910

replika na uwagi pewnej słuchaczki podczas odczytu

„Z ilością prób nie należy (…) przesadzać – jeśli wszyscy mają równie profesjonalne podejście, cztery, góra pięć tygodni wystarczy. Niektórzy reżyserzy chcą więcej, nie rozumieją, że przedłużanie czasu prób niewiele zmieni.“

—  Piotr Beczała polski śpiewak, tenor liryczny 1966

Źródło: Zaśpiewać Hoffmanna, „Ruch Muzyczny” nr 25/12.12, 30 grudnia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108492.html

„Najwyższa góra świata nadal będzie popularna, bo każdy kraj będzie chciał mieć na jej wierzchołku swego przedstawiciela. Teraz jednak staje się aktualne pytanie – jak zdobywać Mount Everest? Wanda Rutkiewicz rozwiązała nam ten problem. Jako pierwsza z polskich alpinistów weszła na szczyt klasyczną drogą pierwszych zdobywców. Ja zaś byłem przeciwnikiem organizowania polskiej wyprawy narodowej, która zdobywałaby Everest tą właśnie drogą.“

—  Andrzej Zawada wspinacz polski 1928 - 2000

Źródło: Ewa Matuszewska, wywiad z 1980 roku, publikacja w: ANDRZEJ ZAWADA: Nie mam kompleksu Everestu, Zakopane dla Ciebie http://zakopanedlaciebie.pl/pl/rozmowy/andrzej-zawada-.html

„Miało nie być drugiej tury; Chomąto Homini mówiło, że będzie 79 Żubr, 21 Kotek. Jest druga tura i teraz Żubr przyjął całą byłą górę od Pomidora (…), i kto dostanie głosy, kto dostanie głosy? I Żubr: „Woda ma to do siebie, że się gromadzi i się wylewa”. Kotek nic nie mówi.(…) Po sumie prowadził Kotek, po lunchach – Żubr. 23:55, wszyscy, którzy zasypiali, mieli zwycięstwo Kotka pod powiekami. Rano – Żubr.“

—  Marcin Daniec satyryk polski 1957

Monolog na XVI Festiwalu Kabaretu w Koszalinie (2010)

„[…] szansa zredukowania „problemu Solaris” do nonsensu czy do zera, sąd, że nie mamy do czynienia z żadną Istotą, a tym samym przegrana nasza nie jest bynajmniej przegraną – wszystko to upadało raz na zawsze. Czy chcieli tego, czy nie, ludzie teraz musieli przyjąć do wiadomości sąsiedztwo, które, choć za bilionami kilometrów próżni, oddzielone przestrzenią całych świetlnych lat, legło na drogach ich ekspansji, trudniejsze do ogarnięcia od pozostałego Wszechświata.
Jesteśmy, być może, w punkcie zwrotnym całych dziejów – myślałem. Postanowienie rezygnacji, odwrotu, aktualnego lub w niedalekiej przyszłości mogło wziąć górę, nawet zlikwidowania samej Stacji nie uważałem za rzecz niemożliwą czy choćby nieprawdopodobną. Nie wierzyłem jednak, aby w ten sposób dało się ocalić cokolwiek. Samo istnienie myślącego kolosa nigdy już nie da ludziom spokoju. Choćby przemierzyli Galaktyki, choćby związali się z innymi cywilizacjami podobnych do nas istot, Solaris będzie wiecznym wyzwaniem, rzuconym człowiekowi.“

—  Stanisław Lem, książka Solaris

Utwory, Solaris

„Choroba górska – puna – jest wywołana zmniejszeniem ilości tlenu w rozrzedzonym powietrzu, a objawy jej są bardzo rozmaite i zmienne. Najczęściej występują: ból głowy, zmęczenie, bezsenność, utrudnione oddychanie, bicie serca, brak apetytu, nudności i wymioty. Człowiek dotknięty tą chorobą ma wielkie trudności w posuwaniu się pod górę. Natomiast schodzić na dół może zwykle w normalnym tempie i zejście na niższą wysokość przynosi szybką ulgę (…). Jedne z istniejących teorii głoszą, że występowanie puny w pewnych określonych miejscach jest związane z emancjami żył kruszcowych, np. antymonu, wydzielaniem się gazów podziemnych, większym naładowaniem atmosfery elektrycznością, brakiem przewiewu w zaklęśnięciach terenu i tym podobnymi przyczynami.“

—  Witold Henryk Paryski krajoznawca polski, taternik 1909 - 2000

Źródło: W górach Atakamy

„Gwiazdy nigdy nie są na wyciągnięcie ręki. Są nieskończenie odległe, to oznacza ból, który człowiek odczuwa, spoglądając na nie w górę. To delikatne rwanie w głębi serca.“

—  Isabel Abedi niemiecka autorka książek dla dzieci 1967

Whisper – Nawiedzony dom
Źródło: rozdział 29

„Trzynaście razy wychodziłyśmy z różnych zasypanych i rozbitych domów i zawsze cało. Wszędzie ginęli ludzie, a my pozostawałyśmy nietknięte. Przeżywałyśmy ciągłe zdumienie, dlaczego Matka Boża nas osłania? I stale odpowiedź była ta sama – dla Sprawy Bożej, dla naszego powołania i dla Ojca. I utrwalałyśmy sobie w pamięci: życie nasze ma być lepsze i świętsze od najbardziej bohaterskiej, młodzieńczej śmierci w powstaniu. Gdy miałyśmy jakieś polecenie, by pójść ratować ginących ludzi, przynieść pociechę chorym na Mokotowskiej, czy w schronach, gdy trzeba było iść w jakieś niebezpieczne miejsce, pamiętałyśmy, że: „Idziemy na Jasną Górę do Matki Bożej. Byłyśmy skazane na śmierć 6 sierpnia, a jednak Ona nas obroniła. 8 września, w dniu święta Jej Narodzenia, świadomie ofiarowałyśmy swoje życie za Ojca. Bomba padła jako znak, że byłyśmy tak jak wszyscy w powstaniu absolutnie narażone na śmierć, a jednak Matka Najświętsza nas uratowała. Idziemy bowiem na Jasną Górę!” To było tak krzepiące, że najcięższe misje mogłyśmy podejmować i biec w najbardziej niebezpieczne miejsca bez lęku, w tym poczuciu, że idziemy do Niej. Nieraz opanowywał nas ogromny strach, ale wtedy wystarczyło powiedzieć sobie wspólnie lub w swojej duszy: „Idziemy na Jasną Górę!”“

—  Maria Okońska 1920 - 2013

I natychmiast wracała odwaga.
Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 122–123.

„Postępowanie Czumy pozwala przypuszczać, że gdyby tak nagle ta Polska niepodległa wybuchła, to oni ze swoimi życiorysami, ze swoimi poglądami od razu strzeliliby w górę i wówczas nie pozostałoby nic innego jak tylko prosić o paszporty.“

—  Jacek Kuroń polski historyk, pisarz, polityk, działacz społeczny i polityczny 1934 - 2004

Źródło: SOR „Omega”, źródło „Watra” (nagrana przez SB rozmowa Jacka Kuronia z Joanną Szczęsną)

„Dziennik Rorchacha 12 października 1985:
Ścierwo psa w alei dziś rano, odcisk opony na rozerwanym brzuchu. To miasto się mnie boi. Widziałem jego prawdziwą twarz. Ulice to przedłużenie rynsztoków, a rynsztoki są pełne krwi i kiedy studzienki pokryją się wreszcie strupami, całe robactwo się potopi. Nagromadzony brud seksu i morderstw spieni im się na wysokość pasa a wszystkie kurwy i politycy spojrzą w górę i zakrzykną: „Ocal nas!”, a ja spojrzę w dół i szepnę: „nie”. Mieli wybór, wszyscy. Mogli pójść w ślady dobrych ludzi, takich jak mój ojciec i prezydent Truman. Przyzwoitych ludzi, którzy wierzyli w uczciwą pracę za uczciwą płacę. Tymczasem poszli tropem odchodów, pozostawionych przez rozpustników i komunistów, nie rozumiejąc, że szlak prowadzi nad przepaścią. Aż było za późno. Nie mówcie, że nie mieli wyboru. Teraz cały świat stoi na krawędzi, patrząc na krwawe piekło na dole, wszyscy ci liberałowie, intelektualiści i mądrale… i nagle nikt nie wie, co powiedzieć.“

—  Alan Moore, książka Strażnicy

Watchmen

„Podczas jednego z posiedzeń Międzynarodowej Rady Państwowego Muzeum w Oświęcimiu przeprowadziliśmy na terenie byłego obozu Auschwitz-Birkenau wizytację mającą na celu ustalenie sposobów konserwacji zachowanych tam obiektów. Podczas tej czynności dwóch żydowskich działaczy rozejrzało się wokół, jakby czegoś wypatrując. W pewnym momencie powiedzieli, że na wieży jednego z kościołów w Oświęcimiu widzą krzyż. Wkrótce pojawiła się z ich strony sugestia, że najlepszym sprawdzianem dobrej woli chrześcijańskich uczestników dialogu będzie wyeliminowanie wszystkich krzyży z krajobrazu wokół Auschwitz-Birkenau. (…) Oczywiście z wież kościołów w Oświęcimiu też! Na początku nie dowierzałem własnym uszom. W najlepszym przypadku traktowałem to jako ponury żart. Ale żeby upewnić się, czy mój słuch i rozum działają, zaproponowałem obu rozmówcom wejście na wieżyczkę nad bramą wejściową do Birkenau, skąd rozciąga się panorama obozu i okolicy. Wszedłszy na górę, wskazałem dłonią krzyż nad kościołem i zapytałem, czy chodzi im o jego usunięcie. Potwierdzili i zacytowali znaną formułę religii Holocaustu: „Niebo nad Auschwitz musi być puste!”. W ich ustach odżył stary postulat ateistów: cmentarz, jakim jest Auschwitz, musi być wolny od znaków religijnych, a sprzymierzeńcem w dziele usuwania krzyży powinien być Kościół. Nadmienię, że – niestety – nie zabrakło w polskim Kościele osób, duchownych i świeckich, którym ta rola odpowiadała.“

—  Waldemar Chrostowski 1951

Kościół, Żydzi, Polska