Cytaty o górach

„Jestem sam, przepełnia mnie straszliwa pustka, tęsknota i lęk. Cały pokój wypełniają moje myśli. Nic poza mną i moimi myślami, moim lękami. Mógłbym wyobrazić sobie najbardziej niestworzone historie, mógłbym tańczyć, pluć, stroić miny, przeklinać, zawodzić – nikt by się o tym nie dowiedział, nikt nie usłyszałby tego. Myśl o takiej absolutnej prywatności mogłaby mnie doprowadzić do szaleństwa. To tak jak udany poród, wszystkie więzy odcięte. Jesteś odseparowany, nagi, samotny. Błogosławieństwo połączone z agonią. Masz mnóstwo czasu. Każda sekunda przytłacza cię jak góra. Toniesz w niej. Pustynie, morza, jeziora, oceany. Zegar wybija godziny jak rzeźnicki topór. Nicość. Świat. Ja i nie ja. Oomaharumooma. Wszystko musi mieć nazwę. Wszystkiego trzeba się nauczyć, doświadczyć, wszystko trzeba sprawdzić. Faites comme chez vous, chéri.“

—  Henry Miller pisarz amerykański 1891 - 1980

„Sanktuaria… izby tronowe, rozstawione w różnych stronach ojczyzny, w których Bóg najmiłościwiej posłuchanie daje i na prośbę Maryi szczodrze swoje łaski rozdziela. Wspomnę tylko dwa, najznaczniejsze i szczególnie uprzywilejowane – Jasną Górę i Ostrą Bramę, które jak pięknie powiedziano, jakby dwie ręce Najświętszej Panny, objęły w macierzyńskiej miłości dwa narody, ślubem ze sobą powiązane i na wieki w jedno pasmo żywota splecione.“

—  Józef Bilczewski polski teolog, arcybiskup lwowski, święty Kościoła katolickiego 1850 - 1923

o Jasnej Górze i Ostrej Bramie w Wilnie
Źródło: Do Matki Miłosierdzia w Wilnie http://jasnagora.com/wydarzenie-4234, jasnagora.com, 15 października 2008.

„Następnego ranka krzyczeli na ulicach: Quanah Parker poddał się z ostatnimi Komanczami! Na całej ziemi zostało ich zaledwie tysiąc – dokładnie tylu, ilu mieszkało w wiosce Toshawaya – i teraz cały Teksas był otwarty dla białych. Powiedziałem Madeline, że muszę zostać sam, osiodłałem konia i pojechałem w górę rzeki Kolorado. Jechałem i jechałem, ale wciąż słyszałem nawoływania świniopasów i flisaków. Jechałem do późna w nocy, aż w końcu zrobiło się cicho. Wspiąłem się na brzeg, rozpaliłem ognisko i zawyłem do wilków. Ale żaden mi nie odpowiedział.“

—  Philipp Meyer 1974

Postać: pułkownik Eli McCullough
Syn
Źródło: s. 577.

„Zjednoczyłam pod swoją władzą wszystkie obce kraje. Moja południowa granica sięga do krain Puntu, moja wschodnia granica – aż po błota Azji. Mieszkańcy Synaju są tam, gdzie rządzę. Moja zachodnia granica znajduje się aż w Manu (zachodnia góra). Panuję nad Libijczykami. Północna granica sięga do…“

—  Hatszepsut -1507 - -1458 p. n. e.

dalej tekst nieczytelny
Źródło: inskrypcja z obelisku w świątyni Amona w Karnaku, cyt. za: Helmut Werner, Tyranki. Najokrutniejsze kobiety w historii, tłum. Monika Gajowa, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2005, ISBN 8389632241, s. 45.

„Zewsząd dobiegał ogłuszający rozgwar dziesiątków tysięcy pingwinów, z których jedne wędrowały w górę na skałki i na morenę, do gniazd, inne schodziły do morza. Co chwila któryś z nich podnosił głowę i z dziobem skierowanym pionowo do góry, uderzywszy kilka razy bezlotnymi skrzydłami, by nabrać powietrza w płuca, wysyłał w świat ostry hejnał, kilka gęgających, wibrujących falsetem zwrotek, przebijających harmider otoczenia.“

—  Krzysztof Birkenmajer polski geolog 1929 - 2019

Źródło: Lodospady szmaragdowe, Wydawnictwo Literackie, Kraków-Wrocław 1987, ISBN 8308013805, s. 136.

„Dziewczyny, patrzcie – wyrwało mi się bezwiednie. Z mgieł zakrywających ścianę wyłaniała się potężna postać kobiety w długiej sukni, w kapeluszu z chmur. Uniesioną ręką zdawała się nam grozić. Gniewna Bogini Nanga…“

—  Anna Czerwińska polska alpinistka 1949

Źródło: Nanga Parbat góra o złej sławie, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1989, ISBN 832172728X, s.105.

„(…) wydaje się zawsze składać to, co zostało zburzone, oraz gromadzić to, co zostało rozrzucone (…) kto zażywa opium, ma uczucie, że zdecydowanie bierze w nim górę bardziej boska część jego natury; polega to na tym, że odczucia moralne znajdują się u niego w stanie niczym nie zmąconej powagi, a ponad tym wszystkim jarzy się wspaniałe światło potężnego intelektu…“

—  Thomas De Quincey angielski pisarz, dziennikarz 1785 - 1859

Źródło: Wyznania angielskiego opiumisty, tłum. M. Bielewicz, Wyd. Czytelnik, Warszawa 2002.

„Nie słuchajcie żadnych kłamstw. Kłamstwa diabła są bardzo nudne.“

—  Tadeusz Rydzyk polski duchowny katolicki, publicysta 1945

Źródło: z homilii na pielgrzymce młodych słuchaczy Radia Maryja, Jasna Góra, 2 października 1999

„Poznałam wiele gór wysokich, a jednak właśnie Nanga Parbat długo nie pojawiła się w moich planach. Dlaczego? Wydaje mi się, że przez te wszystkie lata nie miałam dość odwagi, by zaatakować szczyt owiany sławą wywodzącą się z wielu tragedii. Może lękałam się przegranej? Może wolałam uniknąć konfrontacji?“

—  Anna Czerwińska polska alpinistka 1949

Źródło: Nanga Parbat góra o złej sławie, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1989, ISBN 832172728X, s.5.

„Dla zachodniego umysłu problem władzy jest niczym olbrzymia stroma góra pełna szczelin, lodowców, schodzących lawin, która stoi na drodze całej ludzkości. Trzeba pokonać te Himalaje Historii, aby pewnego dnia wyjść na żyzne równiny przyszłości.“

—  Guglielmo Ferrero 1871 - 1942

Źródło: Il Potere, cyt. za: Oriana Fallaci, Wywiad z władzą, wyd. Świat Książki, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7799-652-2, tłum. Hanna Borkowska, s. 11.

„Gdy człowiek pnie się powoli [po drabinie], sukces ma lepszy smak. Taka mozolna wspinaczka ma i tę zaletę, że gdy się człowiek w środku drogi zadyszy, łatwiej przystanąć i nie spaść, niż wbiegając na górę po trzy stopnie.“

—  Jan Englert aktor polski 1943

Źródło: „Tele Tydzień” nr 19, 7 maja 2007

„Ręce w górę! W górę! (…) Coście za jedni? Ty mów! – odezwał się najwyższy z uzbrojonych podchodząc do prodziekana Aniłłowicza.
(…)
– Jedziemy do Wrocławia… jesteśmy uczonymi, uniwersytet… Polska… – dobiegały Wielenieckiego pojedyncze słowa. (…) Wszyscy stali nieruchomo. Pod dużą wierzbą przy rowie dwóch leśnych obszukiwało szofera.
– No… – rzekł dowódca, widać nie bardzo wiedząc, co robić z tym fantem – no…
Nagle wzrok jego padł na milicjanta, który coraz bardziej bladł od upływu krwi.
– Żbik, co z tym szczeniakiem?
– Melduję posłusznie, komunista, panie kapitanie. Znalazłem! – triumfująco, choć spokojnie wypalił Żbik, ów brodacz w spadochroniarskim hełmie, który postrzelił milicjanta. Podniósł w górę zakrwawioną książeczkę. Do tej pory podtrzymywał chłopca, jakby tego nie czując. Teraz puścił go. Tamten ukląkł od razu i zastygł niezdarnie na czworakach. Ze spęczniałej bluzy mundurowej kapała krew.
Żbik potrząsnął w powietrzu książeczką. Żaden z profesorów nie spojrzał w tę stronę; była cisza. Dowódca założył kciuki za pas. Marszcząc czoło wciągnął ze świstem powietrze.
– A wy co, polscy profesorowie? – ryknął nagle głosem wysilonym do zdarcia. – Co robicie?! Rozkazów bolszewików słuchacie?! Chleb moskiewski zapachniał?! Żydokomunę zaprowadzić?! Co?! Co?! Co?! – krzyczał coraz przenikliwiej, jakby upajając się własnym głosem. (…) – Bolszewika wam dali, żeby bronił?! A przed kim?! Przed kim, ja się was pytam, panowie moi?! Przed nami, przed armią polską, przed siłami zbrojnymi niepodległej rzeczypospolitej…
Urwał, krótką chwilę wytrzymał w strasznej ciszy i rzucił:
– Komuniści, wystąp! (…) Są peperowcy? Żydzi? No?!
Grupa profesorów zwarła się jeszcze bardziej, tak że Wieleniecki został zupełnie sam na jej narożu. Chwila, a wystąpiłby przed szereg. Czuł, jak pali mu pierś legitymacja partyjna i jak powoli łomocą pulsy w głowie. Dwaj leśni przeciągali przez rów milicjanta, który leciał im z rąk. Po raz ostatni zobaczył Wieleniecki twarz chłopca.
(…)
Profesorowie kupą rzucili się do autobusu. (…) Starter stęknął, szyby zadrżały i autobus ruszył od razu z drugiego biegu. Gdy mijali zakręt, od łąki rozległ się jeden głośny strzał.“

—  Stanisław Lem polski pisarz, futurysta 1921 - 2006

Powrót

„Ach, lubię bywać w Dolinie Pięciu Stawów Polskich w Tatrach. Schronisko wysoko, nieśmiertelnie smakowita szarlotka. Najważniejsze, że zasięgu komórka nie ma. Jak dobrze jest wtedy wyskoczyć gdzieś w górę, na Kozi Wierch, czy w kierunku Świnicy, w poszukiwaniu zasięgu.“

—  Marek Konecki 1949

Księga kpin (satyry, ironie i nonsensy)

„Grobowiec – prosty blok z kamienia
grubo ciosany
tylko rogi wieka lekko uniesione w górę
uchwyty dla dłoni bogów
którzy kiedyś…“

—  Bogusława Latawiec poetka, prozaik, krytyk literacki, redaktor i nauczycielka 1939

Źródło: Pokusa, 1993 w: Mała antologia poezji współczesnej, „Dekada Literacka” 1993, nr 22/23 (82/83)

„Ludzkość posiadła wiedzę dostateczną, żeby sięgnąć gwiazd, żeby wykonać gigantyczny skok w górę i rozprzestrzenić się po wszechświecie, lecz dysponowała również dostatecznymi środkami, żeby zniszczyć samą siebie, zanim rozpocznie się nieuchronna emigracja.“

—  Dean Koontz pisarz amerykański 1945

Drzwi do grudnia (1985)

„Decyzja o powstaniu była zwyczajnie głupia. Zła, nierozważna, ze wszech miar krótkowzroczna. Mówię o decyzji. Nie o samej walce. Po prostu do tej walki nie powinno dojść. Mówię to jako długoletni wojskowy, sztabowiec i frontowiec. Nie powinniśmy zaczynać tej walki. Okazało się, że nasi dowódcy byli słabo wyszkoleni, militarnie nieprzygotowani do takiej roli. Do tego dochodzi coś, o czym dziś już możemy mówić. Góra AK to byli megalomani. (…) Powstanie wywołało kilku kompletnie niekompetentnych ludzi. Wbrew logice. I oni – jak ślepcy z obrazu – poprowadzili nas ku tragedii. Stało się z nimi coś arcypolskiego: oni oszaleli, zachłysnęli się Polską i oszaleli. Stracili zdolność racjonalnego myślenia. (…) Liderzy AK w sposób zupełnie nieodpowiedzialny, szafując życiem setek tysięcy ludzi, rzucili się w szalonej szarży z pięściami na wroga. I jeszcze dali rozkaz, abyśmy my to wykonali. Na tym polega ta tragedia.“

—  Stanisław Aronson oficer Armii Krajowej, izraelski wojskowy 1925

Źródło: Emil Marat, Michał Wójcik, Stanisław Aronson: Góra AK to byli megalomani. Powstanie warszawskie wywołało kilku niekompetentnych ludzi. Wbrew logice http://wyborcza.pl/alehistoria/7,121681,25026752,stanislaw-aronson-gora-ak-to-byli-megalomani-powstanie.html, wyborcza.pl, 29 lipca 2019.

„I czemuż ci ludzie tak zaciekle utrudniali sobie życie, które przecież skądinąd było takie łatwiutkie i proste: kochać innych i dać się kochać należało tylko wtedy, gdy miałeś szansę po swojej stronie, ale to nie zdarzało się niemal nigdy. Na świecie żyje jakieś siedemdziesiąt dziewięć trylionów ludzi, i jeśli będziesz mieć szczęście, może cię pokochać piętnaście, góra dwadzieścia osób (…).“

—  Nick Hornby angielski powieściopisarz i eseista 1957

Był sobie chłopiec

„Wprowadziliśmy w naszą religijność element, który ją rozsadza: wrogość. Jesteśmy nią nie tylko zarażeni, ale przyzwyczailiśmy się do niej: stała się do pewnego stopnia wręcz naszym znakiem rozpoznawczym. (…) Można więc pluć, drwić i deptać ludzi, można bezpodstawnie oskarżać ich o niegodziwości, a nawet zbrodnie, i równocześnie powoływać się na Ewangelię, stroić się w piórka obrońcy chrześcijańskich wartości i Kościoła, odbywać pielgrzymki na Jasną Górę, składać świątobliwie ręce do modlitwy i ukazywać w mediach rozmodloną twarz.“

—  Ludwik Wiśniewski polski dominikanin 1936

Źródło: Ojciec Ludwik Wiśniewski: wrogość to nasz znak rozpoznawczy https://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/tygodnik-powszechny-o-wisniewski-o-dechrystianizacji-polski,807181.html, tvn24.pl, 17 stycznia 2018.

„Bez ciebie ojcze dyrektorze nie byłoby tego zwycięstwa. Ojciec dyrektor skromnie siedzi, a powinien wstać. Nie byłoby tego zwycięstwa bez Rodziny Radia Maryja. Nie byłoby. Fundamentem polskości jest Kościół i jego nauka. I że nie może być Polski bez Kościoła. Radio Maryja i Rodzina Radia Maryja są potrzebne także dziś, kiedy przed nami trudna droga pod górę. Musimy ją przejść razem. I przejdziemy ją, wbrew wszystkiemu. Przejdziemy wiedząc, że służymy Polsce. Wiedząc, co jest istotą polskości. Wiedząc, że nie ma Polski bez Kościoła. Wiedząc, że każdy, choćby nie miał łaski wiary, musi to przyjąć (…). Każda ręka podniesiona na Kościół to ręka podniesiona na Polskę.“

—  Jarosław Kaczyński polski polityk, premier RP 1949

do Tadeusza Rydzyka.
Źródło: Kaczyński: Nie ma Polski bez Kościoła. Każdy musi to przyjąć http://www.newsweek.pl/polska/jaroslaw-kaczynski-na-urodzinach-radia-maryja-w-toruniu,artykuly,375275,1.html, newsweek.pl, 5 grudnia 2015