„Życie kobiety usłane jest różami, co krok kolec z rzadka kwiat.“
— Andrzej Majewski pisarz i fotografik polski 1966
Cytaty o kwiatach
Zbiór cytatów na temat kwiat.
Pokrewne tematyRazem 221 cytatów o kwiatach:
„Trzy rzeczy pozostały z raju: gwiazdy, kwiaty i oczy dziecka.“
— Dante Alighieri średniowieczny poeta włoski 1265 - 1321
„W rocznicę ślubu małżonkowie świętują początek swojej historii miłosnej i miłości w jej osobowej historii. Ale rocznica ślubu jest czymś więcej niż tylko wspomnieniem. Aktualizuje ona w ciągle nowy sposób to, co przeszłe, i potwierdza teraźniejszość, aby zabezpieczyć przyszłość. Dlatego jest ona dniem sakramentalnym, w którym kwiaty, uściski i przyjęcie wypełniają funkcje w najwyższym stopniu sakramentalną.“
— Leonardo Boff 1938
Sakramenty Kościoła (Os Sacramentos da Vida e a Vida dos Sacramentos; 1977)
Źródło: s. 51.
„Jak kwiat człowiek powstaje i skruszon bywa…“
— Stefan Żeromski, książka Dzieje grzechu
Dzieje grzechu
Źródło: tom II, rozdz. XXVIII
„Poprawia nieporządną rzeczywistość tak, jak poprawia się kwiaty w wazonie.“
— Manuela Gretkowska pisarka polska 1964
Podręcznik do ludzi (1999)
„Byłam na końcu świata, wśród obcych kobiet i wychowanych w odmiennej kulturze – i byłam u siebie. „Czujesz, jak się rozprostowuje twoja dusza?”, spytała Yume i wyobraziłam sobie, że moja dusza wygląda jak suszony kwiat wiśni wrzucony do ciepłej wody, w której pod wpływem wilgoci pognieciony, bezkształtny pokurcz na nowo odzyskuje kształt.“
— Joanna Bator 1968
Japoński wachlarz (2004)
„Kiedy przyjedziecie na igrzyska do Pekinu, zobaczycie drapacze chmur, szerokie ulice, nowoczesne stadiony i rozentuzjazmowany tłum. To prawda, ale nie cała. Możecie nie wiedzieć, że te kwiaty, uśmiechy, harmonia i pomyślność zbudowano na fundamencie krzywd, łez, więzień, tortur i krwi.“
— Hu Jia 1973
fragment listu Prawdziwe Chiny i igrzyska (napisanego wraz z Teng Biao).
Źródło: wyborcza.pl, 4 kwietnia 2008 http://wyborcza.pl/1,86680,5085584.html
„… Słyszysz, niemiecki Boże,
jak modlą się Żydzi w dzikich domach
trzymając w ręku łom czy żerdź.
Prosimy cię, Boże, o walkę krwawą,
błagamy cię o gwałtowną śmierć.
Niech nasze oczy przed skonaniem
nie widzą, jak się wloką szyny,
ale dłoniom daj celność, Panie…
Jak purpurowe krwiste kwiaty
z Niskiej i Miłej, z Muranowa
wykwita płomień naszych luf,
to wiosna nasza, to kontratak,
to wino walki uderza do głów,
to nasze lasy partyzanckie –
zaułki Dzikiej i Ostrowskiej…“
— Władysław Szlengel polski poeta, autor tekstów kabaretowych i piosenek, dziennikarz, aktor estradowy 1912 - 1943
Źródło: Kontratak, 1943
„Oto ja wobec wszystkich człowiek przy zdrowych zmysłach
Znający życie i śmierć to co żyjący znać może
Który poznałem cierpienia i radości miłości
Który potrafiłem niekiedy narzucać swoje myśli
Znający wiele języków
Który niemało podróżowałem
Ja co widziałem wojnę w Artylerii i Piechocie
Raniony w głowę z czaszką trepanowaną pod chloroformem
Który straciłem najlepszych przyjaciół w straszliwej bitwie
Wiem o starym i nowym ile poszczególny człowiek może o tym wiedzieć
I nie dbając dzisiaj o tę wojnę
Między nami i dla nas przyjaciele moi
Rozstrzygam ten długi spór tradycji i wynalazczości
Porządku i Przygody
Wy których usta są na podobieństwo ust Boga
Usta które są samym porządkiem
Bądźcie wyrozumiali kiedy nas porównujecie
Z tymi co byli doskonałością porządku
Nas którzy wszędzie wietrzymy przygodę
Nie jesteśmy waszymi wrogami
Chcemy wam dać rozległe i dziwne dziedziny
Gdzie kwiat tajemniczości prosi chętnych o zerwanie
Są tam nowe ognie kolory nigdy nie widziane
Tysiąc nic nie ważących fantazmów
Którym trzeba nadać realność
Chcemy wykryć dobroć niezmierzoną krainę gdzie wszystko milknie
Jest również czas który można ścigać albo zawrócić
Litości dla nas walczących zawsze na krańcach
Bezkresu i przyszłości
Litości dla naszych błędów litości dla naszych grzechów
Oto i lato pora gwałtowna nastała
I młodość moja zgasła jak podmuch wiosenny
O słońce to już zbliża się Rozum płomienny
I czekam
Aż za urodą którą na koniec przybrała
Abym kochał ją miłą i szlachetną pójdę
Nadchodzi i z daleka
Przyciąga mnie jak siłą stali magnetycznej
Ma postać prześlicznej
Rudej
Jej włosy ze złota tak jasno
Świecące się nigdy nie zgasną
Jak ognie pyszniące się będą
Śród róż herbacianych co więdną
Ale śmiejcie się śmiejcie się ze mnie
Ludzie zewsząd ludzie tutejsi
Bo tyle jest rzeczy których wam nie śmiem powiedzieć
Tyle jest rzeczy których nie dacie mi powiedzieć
Zlitujcie się nade mną“
— Guillaume Apollinaire francuski poeta 1880 - 1918
„Czułość jest konieczna
aprobata jest konieczna
trochę alkoholu i słodko pachnące kwiaty są konieczne
uważne spoglądanie na kobietę jest konieczne
zasadnicze przekonanie, że nie jesteś Hemingwayem, jest konieczne (…)“
— Ya Hsien 1932
Źródło: Andante cantabile, tłum. z języka niemieckiego Marek Śnieciński
„Samotność boli.
I dlatego, rozrzutny fetyszysta,
z twojego bogactwa i z mojej
nieprzymuszonej woli
jednym imieniem nazwałem
wszystkie dobre przewodniki
światła i radości,
wszystkie drogi wschodzące,
wielkie słońca i kwiaty małe,
drzewa i owoce.“
— Jan Zych 1931 - 1995
Źródło: ***, „Życie Literackie” nr 21, 20 maja 1956, s. 4. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14811
„Psy kulawe,
Stroją drogi,
Diabeł dziewkom
Plącze nogi.
Ptaki drzewom,
Kwiaty czernią
Po marzeniach,
Trupy biegną.
Taki pejzaż,
Taki pejzaż.“
— Andrzej Szmidt 1933 - 2006
także tekst piosenki z repertuaru Ewy Demarczyk.
Źródło: Taki pejzaż http://teksty.org/Ewa_Demarczyk,Taki_pejza%C5%BC
„Któż wie zresztą, czy samo istnienie człowieka nie jest racją jego bytu? Został on może nie wiadomo jak, ani dlaczego rzucony na pastwę losu w którymś miejscu powierzchni ziemskiej: wiemy tylko, że musi żyć i umrzeć, podobnie jak grzyby, rodzące się i ginące z dnia na dzień, albo jak kwiaty, okalające rowy i pokrywające mury.“
— Julien Offray de La Mettrie filozof francuski 1709 - 1751
Człowiek-maszyna (1748)
Źródło: s. 103
„Wiele bym dał, żeby żyć w latach dwudziestych i trzydziestych minionego stulecia. Idąc w sobotnie popołudnie Nowym Światem w Warszawie, widziałbym zupełnie inny, taki chyba bardziej zaczarowany świat. Mijałyby mnie dorożki, przedwojenne samochody, babinka stojąca na ulicy sprzedawałaby kwiaty Piotrkowi Dołowemu, który spieszyłby na randkę ze swoją ukochaną Zosią z Jutro idziemy do kina.“
— Jarosław Hebel dziennikarz polski 1974
Przechodząc obok „Bliklego”, mijałbym Dołęgę-Mostowicza, który gnałby od wydawcy prosto przed siebie na skręcenie karku, mając pomysł na napisanie kolejnej niezwykle poczytnej i równie dochodowej powieści. Późnym wieczorem z „Ziemiańskiej” wychodziłby zaś pijany Wieniawa-Długoszowski, na całe gardło krzycząc: „Bo w sercu ułana, gdy je położysz na dłoń, na pierwszym miejscu panna, przed nią tylko koń!”.
Jeszcze będzie pięknie
„A ty mnie na wyspy szczęśliwe zawieź,
wiatrem łagodnym włosy jak kwiaty rozwiej, zacałuj (…)“
— Konstanty Ildefons Gałczyński polski poeta 1905 - 1953
Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Prośba o wyspy szczęśliwe, 1930
„Unoszę mą miednicę ku Bogu,
by poznała prawdę o tym,
jak kwiat przebija się przez długą zimę.“
— Anne Sexton poetka i pisarka amerykańska 1928 - 1974
Źródło: Dzikość kobiety