Cytaty na temat ramię (316 cytatów, strona 4)

„Armia Krajowa zaś, która była ramieniem zbrojnym tego rządu [Rządu RP na uchodźstwie], nie przyjmowała do swoich szeregów Żydów, a i w wielu przypadkach Żydów zabijała. (…) Mówiąc zaś szerzej, wiele tysięcy Polaków zabiło Żydów, wydawało Żydów, przekazywało ich nazistom.”

Efraim Zuroff (1948) izraelsko-amerykański historyk zwany „ostatnim łowcą nazistów”

Źródło: Efraim Zuroff dla „Rzeczpospolitej”: wielu Polaków odegrało rolę w Holokauście https://wiadomosci.onet.pl/kraj/efraim-zuroff-dla-rzeczpospolitej-wielu-polakow-odegralo-role-w-holokauscie/vzbewsf, onet.pl, 2 lutego 2018

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi…”

Leopold Tyrmand książka Zły

Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.
Zły

O życiu , O dzieciach , O uśmiechu , O butach

„Tak małżeństwo, jak i śmierć winniśmy witać z otwartymi ramionami. Pierwsze obiecuje szczęście, drugie bez wątpienia je zapewnia.”

Mark Twain (1835–1910) amerykański pisarz, satyryk, humorysta

O małżeństwie , O szczęściu , O śmierci

„Tym, czym dla Francji nie była linia Maginota, tym dla Anglii stał się wynalazek radiolokacji, który umożliwił odparcie niemieckiej floty powietrznej. Witano tu nas wtedy, w chwilach śmiertelnego niebezpieczeństwa, z otwartymi ramionami. Szkoci, wśród których stacjonowało wojsko polskie, twierdzili, że milszych ludzi w ogóle nie ma na świecie. Przyjeżdżającego prezydenta Rzeczypospolitej witał król, Jerzy VI. Jakiż wtedy był nastrój!… Jakże z góry spojrzałby, zachwycony braterstwem broni z Anglikami, polski marynarz, lotnik, żołnierz na tego, który by mu mówił, że… jednak układy polityczne z Anglią… Jakie tam układy! Kto by tam chciał je czytać! Wspólnota walk w powietrzu, nad falami i pod falami mórz, wydawała się być silniejsza ponad wszystkie układy. Oby tylko Niemców zwyciężyć! Nikt o tym nie myślał, że przeminą kiedyś grzmoty najsilniejszych nawet armat, a z nimi razem odlecą uczucia wdzięczności…”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Lata nadziei

O myślach , O nastroju , O myśleniu , O ludziach

„Zrywali się z posłań, symulowali zdrowych, byle tylko nie zostać, byle wyjechać i uratować się. (…) Chory uśmiechał się, koledzy brali go pod ramiona, dyskretnie podtrzymywali przy przeglądzie przedzaładowczym i w końcu wpychali do wagonów, gdzie walił się taki na podłogę, ale radował się, że jedzie, że nie zostaje.”

Klemens Rudnicki (1897–1992) wojskowy polski, generał brygady

o reakcjach chorych żołnierzy na wieść o możliwości ewakuacji z ZSRR Armii Andersa w 1942.
Źródło: Dariusz Kaliński, To była armia nędzarzy. Jak powstało wojsko Andersa https://ciekawostkihistoryczne.pl/2015/10/03/to-byla-armia-nedzarzy-jak-powstalo-wojsko-andersa/#2, ciekawostkihistoryczne.pl, 3 października 2015.

„Hołd Tej, która z największym poświęceniem działała na rzecz ratowania drugiego człowieka (…) i tym, którzy ramię w ramię, z narażeniem życia poświęcali się, niosąc pomoc potrzebującym i słabszym.”

Irena Sendlerowa (1910–2008) polska działaczka społeczna, uczestniczka akcji pomocy Żydom w czasie II wojny światowej

tekst uchwały Sejmu RP o ustanowieniu roku 2018 Rokiem Ireny Sendlerowej. Uhonorowanie Ireny Sendlerowej i jej współpracowników z „Żegoty”.
O Irenie Sendlerowej
Źródło: Sejm ustanowił rok 2018 Rokiem Ireny Sendlerowej http://dzieje.pl/aktualnosci/sejm-ustanowil-rok-2018-rokiem-ireny-sendlerowej, dzieje.pl, 9 czerwca 2017.

O pomocy

„Zarzucają mi, że ciągle gram drani. To nie moja wina. Wszyscy chcą mnie oglądać w płaszczu z podniesionym kołnierzem, z pistoletem w dłoni i piękną kobietą w ramionach.”

Alain Delon (1935) aktor francuski

Źródło: Katarzyna Dolińska, Alain Delon. Wilka nie da się oswoić http://www.gala.pl/artykul/alain-delon-wilka-nie-da-sie-oswoic-tylko-u-nas, gala.pl, 15 listopada 2015.

O kobietach

„Obywatele Rzeczypospolitej! Nocy dzisiejszej odwieczny wróg nasz rozpoczął działania zaczepne wobec Państwa Polskiego, co stwierdzam wobec Boga i Historii. W tej chwili dziejowej zwracam się do wszystkich obywateli państwa w głębokim przeświadczeniu, że cały naród w obronie swojej wolności, niepodległości i honoru skupi się dookoła Wodza Naczelnego i sił zbrojnych oraz da godną odpowiedź napastnikowi, jak to się już nieraz działo w historii stosunków polsko-niemieckich. Cały naród polski, błogosławiony przez Boga, w walce o swoją świętą i słuszną sprawę, zjednoczony z armią, pójdzie ramię przy ramieniu do boju i pełnego zwycięstwa.”

Ignacy Mościcki (1867–1946) prezydent II Rzeczypospolitej

odezwa po napaści Niemiec na Polskę 1 września 1939.
Źródło: Kalendarium. 1 września 1939 https://1wrzesnia39.pl/39p/kalendarium-1/8869,1-wrzesnia-1939-piatek.html, 1wrzesnia39.pl

O wolności , O Bogu , O walce , O historii

„Abu Daud grzecznie się z nami żegna. Wychodzi na zalaną słońcem ulicę. Stąpa ciężkim krokiem. Tak jakby nosił na barkach olbrzymi ciężar. Jest już stary, ale mamy wrażenie, że ciągle nie przyszedł czas, aby zdradził swoje tajemnice. Spoglądamy na jego szerokie ramiona i mamy poczucie, że jest już u kresu swej drogi. Wygląda jak stary wilk, ciągle niebezpieczny, ale już samotny, dawno wyrzucony poza watahę.”

Abu Daoud (1937–2010)

Autorzy: Witold Gadowski, Przemysław Wojciechowski, Tragarze śmierci, Prószyński i S-ka, Warszawa 2010, ISBN 978-83-7648-382-5, s. 82.
O Abu Daudzie

O tajemnicy , O wrażeniach , O czasie , O wilkach

„A zatem ta kloaka musi być pałacem. Cosca wzruszył ramionami. – Jedno i drugie wygląda tak samo, jeśli jest się dostatecznie pijanym. – Myślisz, że kiedyś upijesz się dostatecznie?”

Joe Abercrombie (1974) angielski pisarz fantasy i montażysta filmowy

Nie, ale zawsze warto próbować.
Nim zawisną (2007)
Źródło: rozdz. Stan fortyfikacji, s. 91.

O myślach , O myśleniu

„Nie podoba mi się ta Polska. Nie tylko obóz rządzących, ale i społeczeństwo, które tak zdecydowało, a jeszcze bardziej to, które wzruszyło ramionami i stwierdziło, że nie warto brać udziału w tak ważnych momentach, jakimi są wybory.”

Daniel Olbrychski (1945) polski aktor

Źródło: Daniel Olbrychski: nie podoba mi się ta Polska http://film.onet.pl/wiadomosci/daniel-olbrychski-nie-podoba-mi-sie-ta-polska/7hzbej#mark, onet.pl, 16 stycznia 2018.

„Nauką Husa zajęła się komisja trzech biskupów. (…) Sprawie nie chciano nadawać rozgłosu, lecz na żądanie Husa zajął się nią cały sobór. (…) Przed ogłoszeniem ostatecznego wyroku próbowano nakłonić go do podpisania łagodnej formuły odwołania błędów. Odmówił zdecydowanie (…). (…) został przekazany świeckiemu ramieniu. Król Zygmunt wybierał się z poselstwem do Hiszpanii, natychmiast więc wykonano wyrok.”

Jan Hus (1369–1415) czeski reformator religijny

M. Banaszak, Historia Kościoła katolickiego, t. 2: Średniowiecze, Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa 1987, s. 269.

O nauce

„Ci, których odprowadzą za nasyp, zstępują na samo dno, w królestwo śmierci. Nie będą już niczego innego dotykać, tylko śmierć będą mieć w rękach, tylko śmierć, w tysiącach odmian, tysiącach nagich ciał. Ze wszystkich stron śmierć będzie na nich spozierać z tysięcy rozwartych oczu i ust. Ogarnie ich nogami i ramionami. Przeniknie ich swym dławiącym, słodkawym zapachem.”

Richard Glazar (1920–1997) czeski pisarz

o żydowskich więźniach kierowanych do pracy w „górnym obozie”, w którym znajdowały się komory gazowe i masowe groby.
Źródło: Stacja Treblinka, op. cit., s. 39.

O śmierci

„Nasz bohater miał wygląd niepozorny: ubrany niedbale, z czarną rozwichrzoną czupryną i brodą wiecznie w nieładzie. Prawe oko stracił w dzieciństwie i wprawiono mu sztuczne. Gdy zapalał się w dyskusji lub podczas przemowy, płonęło ogniem jego własne, lewe oko, a prawe pozostawało martwe. Sprawiało to niesamowite nieco wrażenie. Mówiąc, gestykulował z prawdziwie południowym temperamentem, uderzał pięścią w stół, wymachiwał ramionami. Na głuchych robiłby zapewne wrażenie wariata. Lecz ci, co go słyszeć mogli, ulegali szybko urokowi jego wymowy. Tajemnicą jego powodzenia był silny, dźwięczny, melodyjny głos. Fascynował nim, porywał słuchaczy, przykuwał ich uwagę. Mówiono o nim, że się mówcą urodził, że dla niego przemawiać było czymś tak naturalnym, jak dla wiatru wiać.”

Léon Gambetta (1838–1882) francuski polityk

Autorka: Irena Koberdowa, Leon Gambetta, op. cit., s. 8–10.
O Léonie Gambetcie

O wrażeniach , O wyglądzie , O tajemnicy , O wariatach

„Sentymenty sentymentami, a żreć i chędożyć trzeba – odparł, wzruszając ramionami.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

W końcu czyż Pismo nie mówi: „Roście się i mnóżcie, i napełniajcie ziemię”? A wierzcie, że z nią mógłbym się mnożyć ile tylko wlezie, w noc i dzień. Z napełnianiem też nie byłoby problemów. I to nie ziemi, rzecz jasna.
Heinz Ritter w rozmowie z MM.
Miecz aniołów
Źródło: s. 45, wyd. I

„Nieumiarkowanie, to nieumiarkowanie. – Teodor wzruszył ramionami.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

A chyba lepiej żałować, że się żre szynkę, niż żałować, że się żre chwasty, prawda? Bo żal w obu wypadkach jest taki sam, ale w pierwszym z nich przynajmniej w gębie zostaje lepszy smak.
Rozmowa inkwizytorów, nawiązanie do św. Hieronima, który „żałował, iż nie potrafi odmówić sobie garnuszka zupy z lebiody”
Ja, inkwizytor. Dotyk zła
Źródło: s. 271–272, wyd. I

Cytaty na temat ramię strona 4

Cytaty na temat ramię
strona 4