„Młodość uśmiecha się bez powodu.“
— Oscar Wilde angielski poeta, prozaik i dramatopisarz 1854 - 1900
Cytaty o uśmiechu
Zbiór cytatów na temat uśmiech.
Pokrewne tematyRazem 365 cytatów o uśmiechu:
„Pisarz francuski to dla wielu blagier, dla którego nie ma nic świętego, który ze wszystkiego się śmieje i mówi sprośności. (…) Skoro przeznaczeniem naszym jest poznawać Francję z owej śmiejącej strony, nauczmyż się bodaj rozumieć ten francuski uśmiech. Wieki nieprzerwanej pracy i kultury są poza tym uśmiechem. Trzeba było zdeptać we wszystkich kierunkach wszystkie ścieżki, wszystkie dziedziny ducha, aby w świecie myśli stworzyć sobie ogródek intelektualnej zabawy, aby skrót mądrości pokoleń umieć podawać w żartobliwej formie.“
— Tadeusz Boy-Żeleński polski pisarz, eseista, tłumacz 1874 - 1941
Źródło: Antologia literatury francuskiej [Pisma, tom XIV], s. 41
„Jest to rodzaj książki, którą obdarowuje się chrześniaków: rodzaj lektury, która bywa czytana na głos podczas dni skupienia. Jest to nawet, co zauważyłem z gorzkim uśmiechem, rodzaj lektury grawitującej w kierunku gościnnych pokoi sypialnych, by tam wieść niczym nie zakłócony żywot w towarzystwie takich pozycji jak Poradnik drogowca, John Inglesant czy Życie pszczół.“
— Clive Staples Lewis, książka Listy starego diabła do młodego
refleksja na temat sklasyfikowania książki przez czytelników.
Listy starego diabła do młodego
Źródło: przedmowa, wyd. 24
„Uśmiecham się. W uśmiechu
Jest cała prawda smutku.
Ale nikt, nikt nie widzi,
Jak płaczę pocichutku.“
— Jerzy Liebert polski poeta 1904 - 1931
Źródło: Początek jesieni w: Gusła, wyd. Księgarnia F. Hoesicka, Warszawa 1930, s. 16.
„Uśmiech przynosi wskrzeszającą energię życia, dającą ci siłę.“
— Serj Tankian wokalista rockowy (SOAD) 1967
Spell brings forth energy, your life giving you force (ang.)
Utwory
Źródło: utwór Innervision
„Kobieta jest nadzieją, uśmiech kobiety jest nadzieją. Nie da się żyć bez nadziei, tak jak nie da się żyć bez tlenu.“
— Joyce Carol Oates pisarka amerykańska 1938
Córka grabarza (2007)
„Nigdy nie pozwól, aby ktoś pomyślał, że nasz związek nie jest idealny; nigdy nie bądź dla Paula niegrzeczna; zawsze się uśmiechaj, kiedy jesteś z Paulem; bądź idealną dziewczyną dla Paula; kiedy Paul prosi o drinka, przynieś mu go szybko i z uśmiechem; pamiętaj, że jesteś głupia; pamiętaj, że jesteś brzydka; pamiętaj, że jesteś gruba; nie wiem, po co ci to mówię, bo i tak nigdy się nie zmienisz.“
— Karla Homolka kanadyjska seryjna morderczyni 1970
fragment notatki znalezionej w jednym z zeszytów Karli Homolki.
Źródło: Shelley Klein, Największe zbrodniarki w historii, wyd. Muza SA, Warszawa 2006, ISBN 83-7319-854-7, tłum. Barbara Gutowska-Nowak, s. 181.
„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi…“
— Leopold Tyrmand, książka Zły
Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.
Zły
„Co to jest radość?
Niebo, kiedy nagle w kałuży zaświeci.
Ciepły wiatr
niespodziany
Co nam wybiega naprzeciw,
i jeszcze:
wcześnie rano chleb,
kiedy słońce w ostrzu noża tuż obok.
I ni stąd, ni zowąd,
twój uśmiech,
mój uśmiech
I tam w górze, dziko rozpędzony
obłok. (…)“
— Joanna Kulmowa polska pisarka i poetka 1928 - 2018
Źródło: Co to jest radość?
„Andrzejku! Pociecho moja jedyna. Ofiarowując Ciebie opiece Matki Bożej, proszę Ją, aby z ducha Twego wyrosło w czyn moje serce zdławione rękami wrogów. Ażeby moje marzenia zapadły do Twego serca jak iskry płomienne. Ażebyś był mężnym i słowo dane wobec Boga, Ojczyzny i własnego ducha przedkładał nad życie. Abyś był szlachetny i miał zawsze czyste serce. Aby uśmiech nie schodził z Twoich ust nawet w momencie, gdyby szatańskie ręce życie Tobie – jak mnie – odebrać chciały. Abyś utulił w bólu i otarł łzy Matce i był dla niej prawdziwą radością. Pamiętaj, że istnieją trzy świętości: Bóg, Ojczyzna i Matka. Bądź dobry dla Matki. Zostań lekarzem, inżynierem, naukowcem lub ekonomistą, co wolisz. Nie zapominaj o ojcu i jego idei. Bądź Polakiem, to znaczy całe zdolności zużyj dla dobra Polski i wszystkich Polaków. (…) Bądź katolikiem, to znaczy pragnij poznać Wolę Bożą, przyjmij ją za swoją i realizuj w życiu. Katolik to nie niedołęga, ale zdolny, przedsiębiorczy, służący dobru i walczący ze złem. Przez wykształcenie umysłu i charakteru osiągnąć musisz odpowiednie stanowisko społeczne – by cele te móc realizować.“
— Łukasz Ciepliński wojskowy polski, oficer AK 1913 - 1951
gryps do syna Andrzeja, wysłany z więzienia UB.
Źródło: Tadeusz Płużański: Dlaczego czcimy Niezłomnych 1 marca? Zamordowani, niezidentyfikowani https://www.tysol.pl/a29854--Tylko-u-nas-Tadeusz-Pluzanski-Dlaczego-czcimy-Niezlomnych-1-marca-Zamordowani-niezidentyfikowani, tysol.pl, 1 marca 2019.
„Zwołano konsylium, które zadecydowało, że Ola nie rokuje. W przerwie narady ktoś życzliwy podszedł do mnie i zaczął mówić, jakie dobre hospicja mogę znaleźć w Warszawie. A towarzyszył temu uśmiech… właściwie uśmieszek. Wtedy po raz pierwszy się zbuntowałam… Przecież jak każdy obywatel tego kraju płacę składki na ubezpieczenie zdrowotne; eutanazja, o ile mi wiadomo, nie jest w Polsce prawnie dozwolona, jak więc można? Skąd ten cynizm?“
— Ewa Błaszczyk polska aktorka 1955
Wejść tam nie można (2005)
Źródło: s. 14
„Odkręciła wodę i uśmiechnęła się szeroko, wyobrażając sobie tę scenę. „Mamo, poznaj Henry’ego Fitzroya. Henry pija krew”. Uśmiech stał się jeszcze szerszy, kiedy Vicki weszła pod strumień wody. Matka, nieuleczalnie praktyczna, pewnie zapytałaby, jakiej grupy. Naprawdę wiele by trzeba, żeby zburzyć jej sposób patrzenia na świat.“
— Tanya Huff kanadyjska pisarka 1957
Ślad krwi (1992)
„Obaj uśmiechaliśmy się tym gorzko-słodkim uśmiechem, z jakim wyobraża się coś, czego pragnie serce, ale czego obawiałaby się głowa.“
— Robin Hobb amerykańska pisarka science fiction 1952
Złocisty błazen (2003)
„Prezes tworzy potwory o gołębich sercach i nerwach pokrytych miodem. Tyle że nie daje im możliwości uśmiechnąć się do świata. I normalnych ludzi o sercach mrocznych jak samo piekło. I tak samo zimnych. Którzy mają piękny uśmiech i piękne słówka. Prawdziwe potwory wyglądają jak ludzie.“
— Anna M. Nowakowska 1960
Dziunia (2013)
„Myślę, że on jest tam na górze i się do nas uśmiecha.“
— George Carlin amerykański aktor komediowy 1937 - 2008
Do ludzi najwyraźniej nie dochodzi, że ich ukochani zmarli mogą być w piekle (...) Choć w sumie, jeśli ktoś trafił do piekła, to nie przypuszczam, żeby się uśmiechał. „Myślę, że on jest tam na dole, wrzeszczy do nas i okropnie cierpi.”
It's Bad for Ya! (2008)
„Uśmiech bywa aktem męstwa, smutek to słabość i postawa zbyt wygodna. Być radosnym i dobrym, kiedy świat jest smutny i zły, to mi dopiero odwaga.“
— Małgorzata Musierowicz pisarka polska 1945
Małomówny i rodzina (1975), Opium w rosole (1983)
Źródło: s. 56, 57
„Kiedy przyjedziecie na igrzyska do Pekinu, zobaczycie drapacze chmur, szerokie ulice, nowoczesne stadiony i rozentuzjazmowany tłum. To prawda, ale nie cała. Możecie nie wiedzieć, że te kwiaty, uśmiechy, harmonia i pomyślność zbudowano na fundamencie krzywd, łez, więzień, tortur i krwi.“
— Hu Jia 1973
fragment listu Prawdziwe Chiny i igrzyska (napisanego wraz z Teng Biao).
Źródło: wyborcza.pl, 4 kwietnia 2008 http://wyborcza.pl/1,86680,5085584.html
„Czy coś oddziela rozsądek od paranoi? Owszem, kreska uśmiechu. Ironia, wyznaczająca idealną odległość między podmiotem a przedmiotem.“
— Manuela Gretkowska pisarka polska 1964
Podręcznik do ludzi (1999)
„Chodzi, uśmiecha się, a oczy jak u tygrysa.“
— Michaił Szołochow rosyjski pisarz 1905 - 1984
o Józefie Stalinie.
Źródło: Jurij Boriew, Prywatne życie Józefa Stalina, Oficyna Literatów Rój, Warszawa 1989, tłum. i oprac. Darima i Dionizy Sidorscy, ISBN 8385049134, s. 13.
