Cytaty o wspomnieniach

„Żaden ból nie jest dla mnie tak wielki jak wspomnienie szczęśliwych czasów w biedzie.“

—  Dante Alighieri średniowieczny poeta włoski 1265 - 1321

„Lecz czy wspomnienie minionej niedoli, nie jest radością chwili obecnej?“

—  Edgar Allan Poe poeta i nowelista amerykański 1809 - 1849

„Przyjąłem dziś Pana Jezusa! Błogosławiony dzień, którego wspomnienie napełnia błogością i wielką za nim tęsknotą.“

—  Michał Sopoćko polski duchowny katolicki, teolog 1888 - 1975

o swojej Pierwszej Komunii Świętej.
Źródło: Droga świętości Ks. Michała Sopoćki http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TH/THW/sopocko1.html, opoka.org.pl

„Chciałabym się do państwa zwrócić z wielką prośbą, z apelem, aby żadne wspomnienie, żadna pamiątka nie uległa zatraceniu. Od rodzin, które odziedziczyły pamiątki, zależy, czy ta młodzież będzie miała na czym budować prawdziwe wyobrażenie o tym, jak wówczas wyglądała sytuacja.“

—  Ewa Tomaszewska polityk polska 1947

do rodzin powstańców warszawskich.
Źródło: Pierwsza strona, naszdziennik.pl, 31 lipca 2007 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=po&dat=20070731&id=po22.txt

„Moje najwcześniejsze wspomnienie to czucie się innym. Moi rodzice powiedzieli mi, że nie jestem jak reszta dzieci.“

—  Billy Corgan 1967

My earliest memory is of feeling different. My parents told me that I wasn’t like other children. (ang.)
Źródło: Jim Stapleton, Smashing Pumpkins, Carlton Books Ltd., 1996.

„Do istot, które kochałem bardziej niż bardzo zaliczam „Dar Przemyśla” (…) Żyję z połową duszy, ta druga połowa leży na wraku lub we wraku „Daru Przemyśla” na kubańskiej plaży, gdzie (…) został on bezmyślnie, nonszalancko, jak własność państwowa, rozbity na progu rafowym 80 metrów od suchego lądu, przy doskonałym wietrze ENE 4°B i idealnej widzialności. Wygląda to tak, przy innym spojrzeniu na sprawę, jakby ten jacht nie mógł żyć beze mnie, jakby połowa mojej duszy zadomowiona w nim zrewoltowała się, brzydziła się dotykiem steru jachtu tych rąk, które wydarły go moim. Często wydaje mi się, że ten jacht popełnił samobójstwo (…) przy wraku została połowa mojej duszy, a ta druga, zdumiona nieszczęściem tamtej, nie może się pozbierać do dzisiaj. Nikt nie postawił pomnika czy choćby kamienia przy wraku, czas zdrapał nazwę z burty, nikt tutaj nie uronił jednej łzy, bo dla wszystkich w Przemyskim OZŻ jacht był przedmiotem, a nie istotą, jak dla mnie; ten jacht rodził się na moich oczach, z moich marzeń i nadziei, i nim został zwodowany był już otoczony moim gorącym uczuciem. Niech te słowa będą hołdem dla jachtu w każdą rocznicę jego zagłady, już nieważne czy w wyniku samobójstwa, czy morderstwa. Niech te słowa zastąpią mu kamień przygrobowy z opisem jego czynów. Wspomnienie o „Darze Przemyśla” zakończę marszem żałobnym z III Symfonii „Eroica” Beethovena i westchnieniem: Okręcie mój kochany, rozumiem to, że nie mogłeś żyć beze mnie, ale nie rozumiem tego, jak ja mogę bez ciebie żyć.“

—  Henryk Jaskuła żeglarz polski 1923

Pożegnanie jachtu „Dar Przemyśla” wygłoszone w polonijnym Yacht Clubie im. Josepha Korzeniowskiego w Chicago
Źródło: Przemyślanin – Przemyski Niezależny Serwis Historyczno-Informacyjny

„Odczuwanie wstydu jest zawsze związane z obecnością spojrzenia innego, ryzykiem bycia ocenionym. Nawet jeśli doświadczam wstydu w samotności, to na wspomnienie lub wyobrażenie siebie w oczach innych. Wstyd jest więc reakcją na ryzyko bycia wyłączonym ze wspólnoty. Mogę się bać, że spotka mnie coś złego ze strony władzy, wstydzić się mogę odrzucenia totalnego – to oznacza śmierć symboliczną, czyli społeczną.“

—  Sławomir Sierakowski socjolog i publicysta polski 1979

Źródło: Siła bezwstydnych, krytykapolityczna.pl, 25 maja 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/opinie/20130525/sierakowski-sila-bezwstydnych

„Lenistwo bywa najlepszym doradcą.“

—  Lech Falandysz polski prawnik 1942 - 2003

Źródło: Znał życie i używał go. Wspomnienie o Lechu Falandyszu, edukacjaprawnicza.pl, marzec 2004 http://www.edukacjaprawnicza.pl/index.php?mod=m_artykuly&cid=2&id=303

„W serca wszystkich wstąpiła nagle otucha, zapach ten bowiem przyniósł jak gdyby wspomnienie błyszczących od rosy wiosennych poranków pod bezchmurnym niebem, w krainie która sama jest wiosną, przelotnym wspomnieniem piękniejszego świata.“

—  John Ronald Reuel Tolkien, Władca Pierścieni

królewskie ziele.
Władca Pierścieni

„Coś w tym jest, że im dalej jesteśmy od swojego dzieciństwa, tym staje się ono nam bliższe… Przy końcu życia powracamy do jego początków. Dawne obrazy są coraz bardziej wyraźne, podczas gdy pamięć wczorajszego dnia zaciera się niczym stuletnie wspomnienie. Może to tak ma być – powrót do punktu wyjścia.“

—  Monika Jaruzelska polska dziennikarka, stylistka, projektantka mody 1963

Rodzina
Źródło: s. 51

„Pułkownik stał z założonymi rękoma, a czwórka kongresmenów przy eleganckim szklanym stole pracowicie wgryzała się w gąszcz rubryczek. Przez dłuższą chwilę słychać było tylko skrzypienie stalówek. Ten dźwięk, charakterystyczny dla piór, których cena bywa porównywalna z ceną średniej wielkości sondy kosmicznej, ten upał… Kongresmena Josepha Adlera z Teksasu przeszył nagły dreszcz. Na kręgosłupie załaskotał strumyczek potu, pióro paliło mdlejące palce. Znowu wróciło przeklęte wspomnienie ze szkoły w Austin: klasówki, testy, wieczny upał, wieczne kłopoty z nauką, bicie linijką po rękach przez dyrektora i w końcu te przeklęte koty. Adler skurczył się w sobie, ścisnął w dłoniach skronie i starał się przypomnieć, co w takich przypadkach radził mu psychoanalityk, ale w jego senatorskiej głowie chlupotała tylko pustka. Ocknął się, gdy ujrzał, jak rubryka w jego formularzu sama pokrywa się pismem. Wytrzeszczył oczy tylko po to, by przeczytać: „Jaki silny i gibki, jaka śliczna pupa, jakie cudne, dzikie oczy”. Nie, nie przerażało go, że wypisuje takie obrzydliwości jak pierwszy lepszy gej. Przerażało go raczej to, że obrzydliwości wypisywał dłonią ozdobioną długimi ciemnozielonymi paznokciami. Poczuł nagły ból w okolicy serca.
– Joseph, nie śpij, skończ wreszcie wypełnianie tej cholernej ankiety – zahuczał mu nad prawym uchem znajomy bas Nata Corvusa.
Senator Adler drgnął i natychmiast zastygł ze wstydu. Prawy łokieć senator z ramienia Partii Demokratycznej, Rebeki Vogel z Arkansas, wpijał mu się w mostek, a jej zdobna zielonymi paznokciami dłoń wypisywała właśnie w rubryce „Odznaczenia wojenne” słowa: „cudny purpurowy języczek.”“

—  Włodzimierz Kalicki 1955

Najwyraźniej sąsiadka nie uznawała pisania linijka po linijce. Zjechała piórem ze swojego formularza, chwilę poskrobała po szklanym blacie i dalej pisała już po ankiecie kongresmena Adlera.
Kot typu Stealth

„Wspomnienie jest formą spotkania.“

—  Khalil Gibran libański pisarz, poeta i malarz 1883 - 1931

„To jest bardzo ważne – codziennie budzimy się, stwarzamy wspomnienie o nas. Musimy stworzyć je jak najlepiej możemy, nawet jeżeli robimy to tylko dla jednego dnia. Znajdź twoje cele i zrób jeden krok do przodu. Twoje szczęście i kontrola zakładają odpowiedzialność. To wymaga pracy i musisz ją wykonać samemu. Nie czekaj, aż ktoś zrobi to za ciebie. Nie użalaj się nad sobą. Nauczyłem się tego o sobie. Kiedyś pomyślałem, że jestem pod łapą lwa, gdy jednak zdecydowałem się wziąć na siebie odpowiedzialność, stałem się dużo bardziej samodzielny.“

—  Eddie Vedder amerykański muzyk rockowy, wokalista 1964

„Wspomnienie jest jedynym rajem, z którego nikt nas nie może wypędzić.“

—  Jean-Paul Sartre powieściopisarz, dramaturg, eseista i filozof francuski, noblista 1905 - 1980

„Miłość jest symbolem wieczności, zaciera ona wszelkie pojęcie czasu, wygasza wspomnienie początku i tłumi lęk przed końcem.“

—  Anne-Louise Germaine Necker 1766 - 1817

„Wie pan, jakie jest moje pierwsze wspomnienie związane z ojcem? To widzenie w Berezie Kartuskiej – polskim obozie koncentracyjnym dla Ukraińców.“

—  Jurij Szuchewycz ukraiński działacz polityczny 1933

Źródło: Igor T. Miecik, Jurij Szuchewycz: Wołyń ludobójstwem? Ile wam Kreml zapłacił? http://wyborcza.pl/magazyn/1,124059,20605197,jurij-szuchewycz-wolyn-ludobojstwem-ile-wam-kreml-zaplacil.html, wyborcza.pl, 27 sierpnia 2016.

„Moja sława nie polega na tym, że wygrałem 40 bitew. Waterloo wymazało wspomnienie tych zwycięstw, ale nie wymaże tego co żyć wiecznie będzie – mojego kodeksu cywilnego.“

—  Napoleon Bonaparte cesarz Francuzów 1769 - 1821

„Wszyscy możecie czuć się już teraz wygrani, bo wyłoniono was podczas ciężkich, długich preeliminacji.(…) Jestem przekonany, że grając utwory Chopina spędzicie w Warszawie wspaniały czas. To zastanie w waszej wyobraźni jako wspaniałe wspomnienie.“

—  Andrzej Jasiński pianista polski 1936

do uczestników XVI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina.
Źródło: Konkurs chopinowski: Chińczyk zagra jako pierwszy, gazeta.pl, 30 września 2010 http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/2029020,34889,8449370.html

„Chyba prawie każdy z nas czuwał kiedyś przed wschodem słońca, już to po jednej z
owych bezsennych nocy, przyprawiającej nas niemal o zakochanie się w śmierci, już to po
jednej z owych nocy lęku i szpetnych uciech, gdy przez komórki mózgu przeciągają
majaki, potworniejsze jeszcze od rzeczywistości, a ożywione tym intensywnym życiem
utajonym we wszelkiej groteskowości, które nadaje również gotykowi trwałą siłę życiową,
gdyż sztuka ta wydaje się przede wszystkim sztuką tych, których dusze zasępia choroba
marzenia. Z wolna białe palce wsuwają się przez firanki i zdają się drżeć. Niby czarne,
fantastyczne postacie - nieme cienie pełzają po kątach pokoju i tam się układają. Na
dworze słychać szelest ptaków w listowiu lub kroki ludzi idących do roboty albo jęki i
westchnienia wiatru, który zlatuje ze wzgórza i okrąża cichy dom, jakby się bał zbudzić
śpiącego, a jednak musiał odwołać sen z jego fioletowej jaskini. Zasłona po zasłonie z
cienkiej przejrzystej gazy z wolna się podnosi, rzeczy odzyskują kształty i barwy i
widzimy, jak nadchodzący dzień oddaje światu dawne jego oblicze. Blade zwierciadła
znów otrzymują swe życie odtwórcze. Wygasłe świece stoją, gdzie je pozostawiliśmy, a
obok nich leży na wpół rozcięta książka, którą czytaliśmy, lub drutem opleciony kwiat,
który nosiliśmy na balu, albo list, który obawialiśmy się przeczytać lub czytaliśmy zbyt
często. Wszystko wydaje się nie zmienione. Ze złudnych cieni nocy wyłania się
prawdziwe, znane nam życie. Musimy je podjąć, gdzie zostało przerwane, i ogarnia nas
uczucie straszne - uczucie konieczności zmuszającej do ciągłego zużywania sił w nużącym
kole codziennych wydarzeń lub też porywa nas dzika tęsknota, by pewnego poranka oczy
nasze otworzyły się na świat, co w mroku na nowo został stworzony ku naszej radości, na
świat, w którym rzeczy mają barwy i kształty nowe albo zmienione lub też kryją w sobie
nowe tajemnice; na świat, w którym przeszłość nie zajmowałaby wcale miejsce albo
bardzo mało, a w każdym razie nie w świadomej formie powinności czy skruchy, bo
nawet wspomnienie radości posiada swą gorycz jak wspomnienie rozkoszy - swój ból.“

—  Oscar Wilde angielski poeta, prozaik i dramatopisarz 1854 - 1900