Antoni Słonimski cytaty

„Słonimski interesował mnie przede wszystkim jako felietonista, człowiek pasji politycznej i bardzo silnie oddziałująca osobowość, kontrowersyjna, kochana i mająca wielu wrogów. (…) Domyślałam się, że jest postacią mocno zmitologizowaną, w czym sam zresztą miał spory udział, tworząc rozmaite legendy, autokreując się. Byłam ciekawa wpływów, które ukształtowały tego jednego z najdowcipniejszych polskich pisarzy, ważnej niegdyś postaci polskiego życia umysłowego, bardzo dobrego poetę i wyśmienitego felietonistę.“

—  Antoni Słonimski

Autorka: Joanna Kuciel-Frydryszak
Źródło: Marek Doskocz, Odkrywanie Słonimskiego http://artpapier.com/index.php?page=artykul&wydanie=175&artykul=3738, „ArtPapier” nr 8 (224), 15 kwietnia 2013

„Chcemy żyć w zwyczajnym kraju. Nie na szańcach, na bastionie, nie na barbakanie, nie na przedmurzu, ale w zwyczajnym kraju. Nie chcemy ani misji dziejowych, ani przewodnictwa, nie chcemy mocarstwowości, ani imperializmu.“

—  Antoni Słonimski

w 1941 w Londynie.
Źródło: Janusz Tazbir, Polska przedmurzem Europy, Warszawa 2004, s. 187.

„Ten brak proporcji jest cechą wielu dziedzin naszego życia. Jeżeli sport to zdrowie, to wydawałoby się, że powinno być u nas trochę więcej klozetów. Kraj o najniższym poziomie kanalizacyjnym w Europie chlubi się rekordem w trójskoku. Dobra rzecz skok, jeszcze lepsza trójskok, ale nie zawsze chce się skakać, aby, jak to mówią, wyjść na dwór za potrzebą“

—  Antoni Słonimski

Źródło: Załatwione odmownie, 1964

„Nie lubię wymiany poglądów. Zawsze na tym tracę.“

—  Antoni Słonimski

nawiązując do fraszki Wymiana poglądów, 1949.
Źródło: Tygodnie Słonimskiego, oprac. Dorota Macieja, wyd. Prószyński i S-ka, 2000.

„Zawsze w takich sytuacjach winni są Żydzi, cykliści, ale najczęściej literatura. Czytając ten artykuł miałem od razu wrażenie, że nie orzeł to pisał, ale reszka.“

—  Antoni Słonimski

Alfabet wspomnień
Źródło: s. 143

„Brak poczucia humoru nie zawsze jest dowodem powagi.“

—  Antoni Słonimski

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

„Włodzimierz Majakowski: Wesoły i kordialny, chciał trochę swoich polskich kolegów epatować wzgardliwym dla burżuazyjnych form zachowaniem, więc gdy siadł za stołem, wyjął ręką z salaterki pełnej kopru kiszony ogórek i zagryzł ostentacyjnie. W odpowiedzi wziąłem z półmiska pełną dłonią sałatkę majonezową. Majakowski chwilę popatrzał na mnie, wreszcie uśmiechnął się, ogórek położył na talerzu.“

—  Antoni Słonimski

Alfabet wspomnień
Źródło: s. 133

„Aby kiwać, nie trzeba mieć specjalnie dobrej głowy. Wystarczy byle jaka.“

—  Antoni Słonimski

Źródło: Mętne łby

„Tylko on jeden mówił i, co ważniejsze, rozumiał po angielsku.“

—  Antoni Słonimski

o Wacławie Borowym.
Alfabet wspomnień
Źródło: s. 37

„Historyjki ze starych książek dla młodzieży Ataki na bagnety, koniki, mundury. Całą młodość kazano nam przeżyć W tym smrodzie krwi i złej literatury.“

—  Antoni Słonimski

Źródło: Oko w oko

„Julian Tuwim: Niezwykła brawura i poczucie języka wynaturzały czasem Tuwimowskie strofy, gdy zanurzał się w swojej ojczyźnie-polszczyźnie. Stefan Żeromski, który cenił bardzo Tuwima, powiedział kiedyś nie bez złośliwości: „Ale się ten Tuwim wgryzł w język polski, tak się wgryzł, aż się przegryzł na drugą stronę.”“

—  Antoni Słonimski

Alfabet wspomnień
Źródło: s. 238n

„Władzio (Grabowski) był bardzo pedantyczny. Gdy kiedyś po sutej kolacji na rachunku w „Oazie” znalazł pozycję „pieczywo dziesięć złotych” – zawezwał kelnera: „Bułeczka kosztuje 5 groszy. Dziesięć bułeczek 50 groszy. Dwadzieścia bułeczek złotówkę. Dwieście pięćdziesiąt bułeczek 5 zł. Pięćset bułeczek to piramida. Wieża Eiffla bułeczek. Nie było”.“

—  Antoni Słonimski

Alfabet wspomnień
Źródło: s. 70

„Wśród karykatur mego pióra i wielu niewybrednych żartów na temat ciała nauczycielskiego radziłem profesorowi historii, jeśli już musi dłubać obsadką pióra w nosie, w uchu i w zębach, żeby przynajmniej zmienił kolejność.“

—  Antoni Słonimski

Alfabet wspomnień
Źródło: s. 214

„Wezwano kiedyś ojca do znajomego domu. Zachorowała młoda guwernantka. Gdy ojciec chciał ją zbadać, powiedziała: „Panie doktorze, przyznam się panu, mnie nic nie jest, ale oni mi nie płacą, więc na znak protestu położyłam się do łóżka”. „Wie pani co” – powiedział ojciec – „niech się pani posunie, ja się też położę, bo oni mi też nie płacą”.“

—  Antoni Słonimski

saga rodu Słonimskich.
Alfabet wspomnień

„Wszystkim to tyle, co nikomu.“

—  Antoni Słonimski

„Wszystko już jest zajęte. Ręka poziomo – znaczy hitlerowiec. Pięść do góry – znaczy front ludowy. Co nam zostaje? Gdzie jeszcze można tę biedną rękę wsadzić, żeby się odróżnić od innych?“

—  Antoni Słonimski

komentując przedwojenny kongres narodowców, gdzie debatowano nad polską wersją „salutu cywilnego”.
Kroniki tygodniowe
Źródło: Kroniki tygodniowe 1936–1939, Wyd. LTW, Warszawa-Łomianki 2004, s. 344.

„Są tacy, co mówią: „Poprzedni felieton był lepszy”, albo konstatują, że ktoś się już skończył. Tak o mnie napisał niedawno ktoś, kto się nie skończył z tej prostej przyczyny, że się jeszcze nie zaczął.“

—  Antoni Słonimski

Alfabet wspomnień
Źródło: s. 153

„Gdy człowiek rozumny zacznie mówić jakieś zdanie, nie domyślamy się, jak je skończy. Gdy zacznie głupi – wiemy na pewno.“

—  Antoni Słonimski

Źródło: Aforystyka dwudziestolecia. 1918–1939, wyb. Ludwik Bohdan Grzeniewski, Warszawa 1984, PIW, s. 13.

„W twojej ojczyźnie karki się zgina
Przed każdą władzą,
Dla zwyciężonych – wzgarda i ślina,
Gdy ich na kaźń prowadzą.
W twojej ojczyźnie, gdyś hołdy składał -
Przed obce trony.
W ojczyźnie mojej, jeśli kto padał,
To krwią zbroczony.
W ojczyźnie twojej do obcych w wierze
Bóg się nie zniża.
Moja ojczyzna świat cały bierze
W ramiona krzyża.
W twojej ojczyźnie sławnych portrety,
Tom w etażerce.
W mojej ojczyźnie słowa poety
Oprawne w serce.
Chociaż ci sprzyja ten wieczór mglisty
I noc bezgwiezdna,
Jakże mnie wygnasz z ziemi ojczystej,
Jeśli jej nie znasz?“

—  Antoni Słonimski

Źródło: Dwie ojczyzny (1938)