Cytaty o radości

Zbiór cytatów na temat motywacyjny, szczęście, życie, motywacja.

Najlepsze cytaty o radości

Franciszek z Asyżu Fotografia

„Bóg jest radością, dlatego przed swój dom wystawił Słońce.”

Franciszek z Asyżu (1182–1226) święty katolicki, zakonnik, mistyk chrześcijański, stygmatyk, diakon

Źródło: Jarosław Gronert, Astrologia od początku, Pabianice 2007, s. 17.

Friedrich Nietzsche Fotografia
Zenta Mauriņa Fotografia

„Każda radość, którą niesiemy, zawsze do nas powróci.”

Zenta Mauriņa (1897–1978) łotewska pisarka i filolożka

Wariant: Radość, którą niesiemy innym, zawsze do nas powróci.

Michał Bakunin Fotografia

„Radość niszczenia jest równocześnie radością tworzenia.”

Michał Bakunin (1814–1876) rosyjski myśliciel, rewolucjonista

Die Lust der Zerstörung ist auch eine schaffende Lust.
Źródło: Die Reaktion in Deutschland, 1842

Leonid Teliga Fotografia
Friedrich Hebbel Fotografia
Ajschylos Fotografia
Andrzej Pilipiuk Fotografia

„Zakład pogrzebowy „Radość”. Teściowe 10% zniżki.”

Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Zagadka Kuby Rozpruwacza

Cytaty o radości

Charles Chaplin Fotografia
Friedrich Schiller Fotografia

„Między zmysłową radością a pokojem duszy
Pozostaje człowiekowi tylko niepokojący wybór.”

Friedrich Schiller (1759–1805) poeta niemiecki

Źródło: Eleanor Herman, Królowe i ich kochankowie. 900 lat intryg, namiętności i pasjonującej polityki, tłum. Barbara Tarnas, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2007, ISBN 9788389632319, s. 7.

Ninus Nestorović Fotografia
Ignacy Loyola Fotografia

„To, co pochodzi od Boga, rodzi najpierw strach, przykrość, gorycz; a następnie radość i pokój. To, co pochodzi od diabła – odwrotnie.”

Ignacy Loyola (1491–1556) założyciel jezuitów, święty Kościoła Katolickiego

Źródło: Vittorio Messori, Takie jest życie, tłum. Janina Dembska, Wydawnictwo M, Kraków 2002, s. 124.

Omar Chajjam Fotografia

„Niejedną na naukach strawiłem godzinę,
Niejedną miałem radość, iż z nauki słynę,
A oto jest – posłuchaj – treść zdobytej wiedzy:
Z prochu wziąłem początek i jak proch przeminę”

Omar Chajjam (1048–1131) perski poeta, astronom, filozof, lekarz i matematyk

Źródło: Wybrane czterowiersze Omara Chajjama, opr. i wyd.J. Czekanowski, J. Kuryłowicz, Lwów 1933, tłum. Andrzej Gawroński

Thomas Merton Fotografia
R.A. Salvatore Fotografia

„Wydaje się to takie oczywiste, że ja, że my, jesteśmy żywi, a jednak obawiam się, że nazbyt często i zbyt łatwo zapominamy o ważności tego prostego faktu. Tak łatwo jest zapomnieć, że naprawdę żyjemy, a przynajmniej doceniać, że się naprawdę żyje, że można obserwować każdy wschód słońca i cieszyć się każdym jego zachodem.
A przez wszystkie te godziny pomiędzy nimi, oraz przez wszystkie godziny po zmierzchu, można robić, co się chce.
Łatwo jest przegapić możliwość, że każda osoba, której ścieżka zetknie się z twoją może stać się wydarzeniem i wspomnieniem, dobrym bądź złym, aby wypełniać godziny doświadczeniem zamiast nudy, aby przełamywać monotonię mijających chwil. Te stracone chwile, te identyczne godziny, rutyna, są wrogiem, są małymi obszarami śmierci w obrębie życia.
[…]
Wszyscy umieramy, w każdej chwili, która mija każdego dnia. Nie da się uciec przed tą prawdą istnienia. Prawda ta może nas sparaliżować strachem lub nasączyć niecierpliwością, pragnieniem odkrywania oraz doświadczania, nadzieją – nie, żelazną wolą! – znajdywania wspomnień w każdym czynie. Aby być żywym, pod światłem słońca lub światłem gwiazd, w pogodzie pięknej lub burzowej. Aby tańczyć na każdym kroku, czy to w ogrodach pięknych kwiatów, czy w głębokich śniegach.
Młodzi znają tę prawdę, o której zapomniało tak wielu starych, a nawet w średnim wieku. Na tym polega źródło gniewu, zazdrości, jaką tak wielu żywi wobec młodych. Tak wiele razy słyszałem powszechne żale: „Gdybym tylko mógł się cofnąć do tego wieku, wiedząc to, co wiem!”. Słowa te wzbudzają we mnie wielkie rozbawienie, bowiem naprawdę powinno to brzmieć: „Gdybym tylko mógł odzyskać pożądanie i radość, jakie znałem wtedy!”.”

R.A. Salvatore (1959) amerykański pisarz science-fiction i fantasy

Legenda Drizzta

Jan Bosko Fotografia

„Najlepszym przyjacielem jest ten, kto nie pytając o powód twego smutku, potrafi sprawić, że znów wraca radość.”

Jan Bosko (1815–1888) włoski duchowny katolicki, święty

Źródło: Aforyzmy o przyjaźni – wyraź swoją przyjaźń ciepło i sentymentalnie, wybór Anna Grabka

Hermann Hesse Fotografia

„Tym spośród nas, którzy łatwo znajdują zadowolenie, a pogodni są tylko z pozoru, przeciwstawiają się inni ludzie i całe ludzkie pokolenia, których pogoda nie jest powierzchowną igraszką, ale powaga i głębią. Jednego z nich znałem, był to dawny nasz mistrz muzyki, którego sam niegdyś widywałeś w Waldzell czasami, człowiek ten w ciągu ostatnich lat swojego życia posiadł cnotę pogody w tak znacznym stopniu, że promieniowała zeń jak światło ze słońca, że w postaci życzliwości, radości życia, dobrego humoru, ufności i zaufania przechodziła ona na wszystkich dookoła, we wszystkich też dalej promieniując, we wszystkich tych, którzy prawdziwie blask jej wchłonęli i pozwolili się nim przeniknąć. Ja również oświecony zostałem jego blaskiem, mnie również udzielił on nieco swej jasności i promienistości serca (…) Osiągnięcie takiej pogody jest dla mnie, a wraz ze mną dla wielu, celem najwyższym i najszlachetniejszym. Znajdziesz ową pogodę także u niektórych ojców z kierownictwa zakonu. A pogoda ta nie jest ani igraszką, ani upodobaniem w samym w sobie, jest najwyższą świadomością i miłością, jest afirmacją wszelkiej rzeczywistości, czuwaniem na skraju wszelkich głębin i przepaści, jest cnota rycerzy i świętych, cnota niezniszczalną, która wraz z wiekiem i przybliżaniem się śmierci stale jeno wzrasta. Jest ona tajemnica piękna i właściwą substancją wszelkiej sztuki. Poeta, który cuda i potworności życia taneczną miara swych wierszy opiewa, muzyk, co pozwala im rozbrzmiewać w postaci czystej współczesności, jest szafarzem światła, pomnaża radość i jasność na ziemi, nawet jeśli nas najpierw wiedzie przez łzy i ból. Może ów poeta, którego wiersze tak nas zachwycają, jest smutnym samotnikiem, może i muzyk ów był posępnym marzycielem, lecz także i wówczas dzieło jego uczestniczy w radości gwiazd i bogów. To, co nam daje, nie jest już jego mrokiem, cierpieniem czy trwogą, to kropla czystego światła, wiekuistej radości. Nawet całe narody czy języki zgłębić usiłują głębiny świata przez mity, kosmogonie, religie, radość ta jest ostatecznym i najważniejszym celem, który mogą osiągnąć.”

Józef Knecht do swojego przyjaciela Plinia Designori
Gra szklanych paciorków
Źródło: Gra szklanych paciorków (rozdz. Rozmowa), tłum. Maria Kurecka, Wydawnictwo Poznańskie 1971, s. 319–322.

Rabindranath Tagore Fotografia
Simone Weil Fotografia

„Tylko dla tego, kto znał choćby przez chwilę czystą radość, a stąd także smak piękności świata – bo to jedno i to samo – tylko dla niego nieszczęście jest czymś rozdzierającym.”

Simone Weil (1909–1943) francuska filozof i myślicielka

C’est seulement pour celui qui a connu la joie pure, ne fût-ce qu’une minute, et par suite la saveur de la beauté du monde, car c’est la même chose, c’est pour celui-là seul que le malheur est quelque chose de déchirant. (fr.)
Źródło: Pensées sans ordre concernant l’amour de Dieu, Éditions Gallimard, Paryż 1962.

Faustyna Kowalska Fotografia
Benedykt XVI Fotografia
Andrzej Sapkowski Fotografia
Erich Fromm Fotografia
John Steinbeck Fotografia
Grażyna Brodzińska Fotografia
Aleksandra Ziółkowska Fotografia
Witold Pilecki Fotografia
Pier Giorgio Frassati Fotografia
Adam Zagajewski Fotografia
Johann Wolfgang von Goethe Fotografia
Aleksandra Ziółkowska Fotografia
Kamilla Baar-Kochańska Fotografia
Karl Barth Fotografia

„Radość przeżywa się tylko wtedy, gdy sprawia się ją innym.”

Karl Barth (1886–1968) szwajcarski teolog protestancki

Freude kann man nur haben, indem man auch Freude macht. (niem.)

Aleksandra Ziółkowska Fotografia
Faustyna Kowalska Fotografia
Oscar Wilde Fotografia
George Bernard Shaw Fotografia

„Oto prawdziwa radość z życia: bycie wykorzystanym do celu, który sam uważasz za szczytny; bycie doszczętnie zużytym, zanim oddadzą cię na złom; bycie żywiołem natury zamiast miałkim, gorączkowym, samolubnym kłębkiem cierpień i żalów, narzekającym na to, że świat nie zajmuje się sprawianiem ci szczęścia.”

George Bernard Shaw (1856–1950) dramaturg i prozaik irlandzki, noblista

This is the true joy in life, the being used for a purpose recognized by yourself as a mighty one; the being thoroughly worn out before you are thrown on the scrap heap; the being a force of Nature instead of a feverish selfish little clod of ailments and grievances complaining that the world will not devote itself to making you happy. (ang.)
przemowa podczas ceremonii wręczania nagród w Brighton School of Arts.
Źródło: Art and Public Money, „Sussex Daily News”, 7 marca 1907

Epikur Fotografia
Epikur Fotografia
To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?
Tomasz Zimoch Fotografia
Michal Ajvaz Fotografia
Robert Winnicki Fotografia

„Chcemy wyrazić naszą radość i dumę z tego, że Polska odzyskała niepodległość. Chcemy też zamanifestować nasze przekonanie, że o niepodległość warto wciąż zabiegać. Nie jest nam dana raz na zawsze. Należy dbać o pomyślność i rozwój kraju oraz o to, żeby był niepodległy i traktowany w sposób podmiotowy na arenie międzynarodowej.”

Robert Winnicki (1985) Polski polityk, działacz społeczny, poseł na Sejm RP VIII i IX kadencji

o powodach organizacji Marszu Niepodległości.
Źródło: Afirmacja polskiej dumy http://www.rp.pl/artykul/9160,749522-Marsz-Niepodleglosci-11-listopada---dwuglos.html, rp.pl, 9 listopada 2011.

Ras Luta Fotografia
Kurt Vonnegut Fotografia

„Jednak niektóre z tych bzdur były szkodliwe, gdyż maskowały wielkie zbrodnie. Na przykład nauczyciele w Stanach Zjednoczonych Ameryki w kółko wypisywali na tablicach tę datę, każąc dzieciom zapamiętywać je z dumą i radością:
1492
Nauczyciele mówili dzieciom, że w tym roku ludzie odkryli ich kontynent. W rzeczywistości w roku 1492 miliony istot ludzkich żyły na tym kontynencie pełnym, bogatym życiem. Po prostu w tym roku rozbójnicy morscy zaczęli ich oszukiwać, łupić i mordować.
A oto inny przykład szkodliwej bzdury, jakiej uczono dzieci: że rozbójnicy morscy w końcu utworzyli rząd, który stał się kagańcem wolności dla istot ludzkich na całym świecie. (…)
W rzeczywistości rozbójnicy morscy, którzy mieli największy udział w tworzeniu nowego rządu, trzymali niewolników. Używali ludzi zamiast maszyn i nawet kiedy już zniesiono niewolnictwo jako zbyt kompromitujące, oni i ich potomkowie nadal traktowali prostych ludzi jak maszyny. (…)
A dzięki czemu piraci mogli zabierać każdemu, co chcieli? Bo rozporządzali najlepszymi na świecie okrętami, byli najgorszymi ludźmi i mieli proch, czyli mieszaninę azotanu potasu, węgla drzewnego i siarki. (…)
Główny jednak oręż piratów stanowiła ich umiejętność zaskakiwania innych. Nikt nie mógł uwierzyć, że można być aż tak zachłannym i bezlitosnym, a potem było o wiele za późno.”

Teachers of children in the United States of America wrote this date on blackboards again and again, and asked the children to memorize it with pride and joy: 1492. The teachers told the children that this was when their continent was discovered by human beings. Actually, millions of human beings were already living full and imaginative lives on the continent in 1492. That was simply the year in which sea pirates began to cheat and rob and kill them. (ang.)
Śniadanie mistrzów

Kathy Reichs Fotografia
Józef Czapski Fotografia
Joanna d'Arc Fotografia
Aniela Salawa Fotografia
Stefan Korboński Fotografia

„Wybrałem się z Zosią w piękne, lipcowe popołudnie na spacer na most Poniatowskiego. Tam oczom naszym przedstawił się niebiański widok. Obraz, o jakim marzyliśmy od lat. Po jezdni ciągnął nieprzerwany sznur żołnierzy niemieckich, ale takich, jakich nigdy nie widzieliśmy. Obdarci, brudni, często bez broni i butów, pieszo, na rowerach i wozach, w nieładzie i rozsypce i często bez dowódców. A wśród nich ranni z obwiązanymi głowami i rękami na temblakach. O widoku niezapomniany! A tu w dodatku słońce lipcowe, jak gdyby chcąc tę nędzę lepiej wystawić na widok, wydobywało z mundurów każdą dziurą, każdą plamę z bandaża, każdą rdzę na karabinie. Trzymając się za ręce i z trudem hamując radość, sygnalizowaliśmy sobie uściskiem dłoni ciekawsze widoki. Takich jak my przechodniów było na moście więcej. Wędrowała tam cała Warszawa. Ludzie, udając, że rozkoszują się pięknym, lipcowym popołudniem i Wisłą połyskującą w potokach światła, w gruncie rzeczy paśli oczy widokiem pobitych Niemców. Wymienialiśmy z nimi ukradkiem rozradowane spojrzenia, a tłumy zdemoralizowanych Niemców płynęły bez końca, ścigane głuchym głosem armat dolatujących od Radzymina i Otwocka. Nie ulegało wątpliwości, że front zbliżał się do Warszawy. Już od dawna obserwowaliśmy wśród Niemców oznaki rozkładu i strachu.”

Stefan Korboński (1901–1989) polski polityk ruchu ludowego, działacz Polskiego Państwa Podziemnego

Źródło: W imieniu Rzeczypospolitej…, op. cit., s. 342–343.

Łukasz Simlat Fotografia
Paulo Coelho Fotografia
Liwia Druzylla Fotografia

„Stale panując nad sobą, zachowując przyzwoitość, robiąc z radością wszystko, czego pragnął, nie szukając nigdy okazji, by mieszać się w jego sprawy, nie unosząc się, ale i nie ignorując jego zdrad.”

Liwia Druzylla (-58–29 p. n. e.)

na pytanie, w jaki sposób wywierała wpływ na Oktawiana
Źródło: Helmut Werner, Tyranki. Najokrutniejsze kobiety w historii, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2005, tłum. Monika Gajowa, ISBN 8389632241, s. 78.

Marek Jędraszewski Fotografia

„Radością Zmartwychwstania musimy się dzielić z innymi i poprzez nią odróżniać od świata, który staje się coraz bardziej pogański.”

Marek Jędraszewski (1949) polski biskup katolicki

Źródło: Abp Jędraszewski świątecznie do internautów http://archidiecezja.lodz.pl/new/?news_id=9b50e671a2f19cbb7c56ba0595e22596, archidiecezja.lodz.pl, 30 marca 2013

Oscar Wilde Fotografia

„Dawniej sądziłem, że wdzięczność to ciężkie brzemię. Teraz wiem, że to coś, dzięki czemu serce nabiera lekkości. Niewdzięczny człowiek to taki, który stąpa ciężko z sercem i nogami z ołowiu. Ale kiedy poznało się niezwykłą radość wdzięczności dla Boga i człowieka, ziemia staje się piękniejsza; przyjemnie jest liczyć, nie swoje bogactwa, ale długi, nie te małe, które się posiada, ale te wielkie, które jest się dłużnym.”

Oscar Wilde (1854–1900) angielski poeta, prozaik i dramatopisarz

I used to think gratitude a heavy burden for one to carry. Now I know that it is something that makes the heart lighter. The ungrateful man is one who walks slowly with feet and heart of lead. But when one knows the strange joy of gratitude to God and man the earth becomes lovelier to one, and it is a pleasure to count up, not one’s wealth but one’s debts, not the little that one possesses, but the much that one owes. (ang.)
Listy
Źródło: The letters of Oscar Wilde, R. Hart-Davis, 1962, s. 575.

Marta Wiecka Fotografia

„Wesoło i miło było mi przy moich ukochanych chorych w tym dniu przeżywanym z radością, z modlitwą i śpiewem przy żłóbku.”

Marta Wiecka (1874–1904) polska zakonnica

o dyżurze wśród chorych w Wigilię Bożego Narodzenia w szpitalu w Podhajcach
Źródło: Bł. Marta Wiecka http://misjonarze.pl/?page_id=8854, misjonarze.pl

Marian Pankowski Fotografia
Paweł Zatorski Fotografia
Sergiusz Piasecki Fotografia
Marek Krajewski Fotografia
Józef Życiński Fotografia
Rafał Wojaczek Fotografia

„Wiesz jest mała radość
ja tę radość
ja chciałbym
żeby rosła.”

Rafał Wojaczek (1945–1971) polski poeta

Źródło: Wiesz jest mała radość

Selma Lagerlöf Fotografia
Keanu Reeves Fotografia

„To zawsze wspaniałe poznawać kobiety, z całą tajemnicą, radością i głębią.”

Keanu Reeves (1964) kanadyjski aktor

Źródło: „Cosmopolitan” nr 12(80), grudzień 2005

Sufjan Stevens Fotografia
Antoni Macierewicz Fotografia

„Przyjmuję tę wściekłość z radością, bo oznacza ona potwierdzenie słuszności moich działań.”

Antoni Macierewicz (1948) polityk polski, historyk

o zastrzeżeniach do jego kandydatury jako członka komisji śledczej.
Źródło: politbiuro.pl http://politbiuro.pl/politbiuro/1,85402,6295204,PiS_osiagnelo_cel__Jest_wojna_o_Macierewicza.html, 19 lutego 2009

Papusza Fotografia

„Mnie ten Gorzów zjadł. Benzyna dusi, powietrze złe. Dobre ludzi dali mieszkanie, ale wziąć słowika w klatkę zamknąć, to on wszystko traci. Choć pięknie śpiewa, to jemu jest smutno. I te ściany takie ciężkie nade mną. A ja cygańska córka, las mi zdrowie daje. Jechałam taborem, to czułam się jak królowa Bona. Do mnie należeli perły rannej rosy. Moje były gwiazdy złote. Dziś co we włosy wplotę? W majowym słońcu jagody zbirałam, czarne jak łzy cygańskie. Na gałązkach się huśtałam. Żyłam wodnym szumem i jego srebrzystym dźwiękiem. Śpiewać nauczył mnie wiatr, ruczaje płakać. A jak lipy kwitły, to aż mnie zatykało, tak miód było czuć. W górach też cudnie. Jechalimy potokiem, pienił się, skakł, chodził po kamieniach, w deszczu groźniał, rozlewał się, wszystkich nas potopić chciał. Cyganka zejszła z wozu na drogę i tańczyła. Czemu? Bo jej radość była. Kawałek chleba suchego ugryzła, wody się napiła i była szczęśliwa. Z gołymi ręcami jechał człowiek po świecie. Czasem tylko coś pomieniał, parę groszy wziął. Wywróżył. I szedł dalej za tym chlebem żebraczym. Po pięćdziesiąt wozów jeździło u nas. Polskę znam od końca do końca. To wszystko nie można wydrężyć ze serca. Ale kto to zrozumi? Może tylko ci, co lubią przyrodę, świat, stare dawne życie przepamiętują w sobie.”

Papusza (1908–1987)

Źródło: Angelika Kuźniak, Papusza, op. cit., s. 21, 24.

Khalil Gibran Fotografia
Matka Teresa z Kalkuty Fotografia
Ernest Hemingway Fotografia
Aleksander Małachowski Fotografia
Tomasz à Kempis Fotografia
Krzysztof Ibisz Fotografia

„Prowadzenie takiego programu mogę porównać z radością nurkowania na głębokość 40 metrów.”

Krzysztof Ibisz (1965) polski prezenter telewizyjny

o programach na żywo
Źródło: „Super TV” nr 26, 25 czerwca 2007

Wiktor Hugo Fotografia
Isabel Allende Fotografia
Claire Danes Fotografia
Ian Porterfield Fotografia

„Polska jest dla mnie najlepszą drużyną, z którą mierzyliśmy się w eliminacjach. Macie dobrych piłkarzy, świetnego trenera. Patrzenie na Ebiego Smolarka to sama radość.”

Ian Porterfield (1946–2007) piłkarz szkocki

o eliminacjach do Euro 2008.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 8 marca 2007.

Jessica Lange Fotografia

„Dobrze być blisko Drew [Barrymore]. Jej radość życia jest zaraźliwa.”

Jessica Lange (1949) aktorka amerykańska

Źródło: „InStyle”, nr 3/2010

Adam Asnyk Fotografia

„Dla serc szlachetnych najwyższą rozkoszą, gdy drugim radość w niedoli przynoszą.”

Adam Asnyk (1838–1897) polski poeta

Źródło: Poezja II

Johann Heinrich Pestalozzi Fotografia
Bolesława Lament Fotografia
Karol Dickens Fotografia
Stendhal Fotografia

„Dziecka nie uważa się za ciężar, lecz za największą radość i prezent od Boga.”

Walenty Majdański (1899–1972) polski pedagog, prekursor ochrony życia poczętego w Polsce, przywódca Ligi Narodowo-Demokratycznej, pisarz …

Planowanie zaludnienia – Self-control (2004)

Hermann Wilhelm Berning Fotografia
John Keats Fotografia

„Rzecz piękna jest radością wieczną.”

A thing of beauty is a joy for ever. (ang.)
Źródło: Endymion, w. 1 (1818)

Malcolm Muggeridge Fotografia

„Jezus nie tylko po prostu zalecał, byśmy panowali nad chciwością i żądzą zmysłów; stworzył On system bodźców, wywołał nie mniej gorące od tamtych namiętności pchające nas w przeciwnym kierunku – niczym siła witalna rosnących drzew, traw i całej wegetacji przeciwstawiająca się sile ciążenia; ta pierwsza prze w górę i na zewnątrz, druga zaś ciągnie w dół. Dzięki Jezusowi przesyceni, tęsknimy do abstynencji, a dusząc się w splątanym labiryncie seksu – do czystości. Nie ucieczka od świata, ale odkrywanie go – oto dyrektywa Jezusa; świat raz odkryty i ujrzany Jego oczyma ukaże głębię i przepych wcześniej nieprzeczuwane – podobnie jak ładna twarz dotknięta smutkiem ujawnia swe ukryte piękno. Jeśli oko jest narzędziem grzechu, to wyłup je, radzi Jezus, nie po to, by oślepnąć, lecz aby widzieć naprawdę; jeśli ręka lub noga – odetnij ją, nie po to, aby stać się kaleką, ale aby odzyskać zdrowie. Przyszedł, jak sam mówi, nie żeby niszczyć życie, ale byśmy mieli je w obfitości. Nie pojmie tych słów ten, dla kogo obfitość znaczy dostatek – owoc połowu Morza Martwego: sam nie wiedziałem jednak, czym jest radość, póki nie przestałem gonić za szczęściem; nie dbałem o życie, póki nie wybrałem śmierci. Winien jestem Jezusowi wdzięczność za oba te odkrycia.(…)”

Malcolm Muggeridge (1903–1990)

Jezus. Człowiek, który żyje
Źródło: Szymon Hołownia, Tabletki z krzyżykiem, op. cit., s. 155.

Boecjusz Fotografia
Adam Sztaba Fotografia
Stephenie Meyer Fotografia
Stanisław Lem Fotografia

„(…) Jeżeli świat nie jest rozsypaną przed nami łamigłówką, tylko zupą, w której pływają bez ładu i składu kawałki, od czasu do czasu zlepiające się przez przypadek w jakąś całość? Jeżeli wszystko, co istnieje, jest fragmentaryczne, nie donoszone, poronne, zdarzenia mają koniec bez początku albo tylko środek, sam przód albo tył, a my wciąż segregujemy, wyławiamy i rekonstruujemy, aż zaczynamy widzieć całe miłości, całe zdrady i klęski, chociaż naprawdę jesteśmy cząstkowi, byle jacy. Nasze twarze, nasze losy urabia statystyka, jesteśmy wypadkową ruchów brownowskich, ludzie to nie dokończone szkice, przypadkowo zarysowane projekty. Perfekcja, pełnia, doskonałość – to rzadki Wyjątek, zdarzający się tylko dlatego, że wszystkiego jest tak niesłychanie, niewyobrażalnie wiele! Olbrzymiość świata, nieprzeliczalna jego mnogość jest automatycznym regulatorem codziennej zwyczajności, dzięki niej uzupełniają się pozornie luki i wyrwy, myśl dla własnego zbawienia odnajduje i scala odległe fragmenty. Religia, filozofia są klejem, wciąż składamy i zbieramy rozpełzające się w statystykę ochłapy, żeby je złożyć w sens, jak w dzwon naszej chwały, żeby odezwały się jednym, jedynym głosem! Tymczasem jest tylko zupa. Matematyczny ład świata to nasza modlitwa do piramidy chaosu. Na wszystkie strony wystają kawałki życia poza znaczenia, które ustaliliśmy jako jedyne, a my nie chcemy, nie chcemy tego widzieć! Tymczasem istnieje tylko statystyka. Człowiek rozumny to człowiek statystyczny. Czy dziecko będzie piękne czy brzydkie? Czy muzyka da mu rozkosz? Czy dostanie raka? O tym wszystkim decyduje gra w kości. Statystyka stoi u naszego poczęcia, ona wylosowuje zlepki genów, z których tworzą się nasze ciała, ona wylosowuje naszą śmierć. O spotkaniu kobiety, którą pokocham, o mojej długowieczności, o wszystkim decyduje normalny rozkład statystyczny, więc może także o tym, czy będę nieśmiertelny? Może ona staje się czyimś udziałem na ślepo, przez przypadek, od czasu do czasu, tak samo jak uroda lub kalectwo? A skoro nie istnieją jednoznaczne przebiegi, skoro rozpacz, piękno, radość i brzydota są dziełem statystyki, statystyką jest podszyte nasze poznanie, istnieje tylko ślepa gra, wiekuiste układanie się przypadkowych wzorów. Nieskończona liczba Rzeczy szydzi z naszego umiłowania Ładu. Szukajcie – a znajdziecie; zawsze w końcu znajdziecie, jeżeli będziecie tylko dość żarliwie szukali, statystyka bowiem niczego nie wyklucza, czyni wszystko możliwym, jedynie mniej lub więcej prawdopodobnymi. Historia zaś jest ziszczaniem się brownowskich ruchów, statystycznym tańcem cząstek, które nie przestają marzyć o innym doczesnym świecie…
– Może i Bóg istnieje tylko czasami? – rzucił niegłośno Inspektor. Pochylił się do przodu i z niewidzialną twarzą słuchał tego, co Gregory z takim trudem wyrzucał z siebie, nie śmiejąc nań spojrzeć.
– Może – obojętnie odparł Gregory. – A przerwy w jego istnieniu są bardzo długie, wie pan?
Wstał, podszedł do ściany i wpatrzył się niewidzącymi oczami w jakąś fotografię.
– Może i my…”

zaczął i zawahał się – ... i my jesteśmy tylko czasami, to znaczy: raz mniej, niekiedy prawie znikamy, rozpływamy się, a potem nagłym skurczem, nagłym wysiłkiem, scalając na chwilę rozpadające się rojowisko pamięci... na dzień stajemy się...
finalna rozmowa Inspektora z Gregorym.
Utwory, Śledztwo

Franciszek (papież) Fotografia

„Marzę o Europie młodej, zdolnej by być jeszcze matką: matką, która miałaby życie, ponieważ szanuje życie i daje długie życie. Marzę o Europie, która troszczy się o dziecko, pomaga jak brat ubogiemu i tym, którzy przybywają w poszukiwaniu gościnności, bo nic nie mają i proszą o schronienie. Marzę o Europie, która wysłuchuje i docenia osoby chore i starsze, aby nie sprowadzano ich do bezproduktywnych przedmiotów odrzucenia. Marzą o Europie, gdzie bycie imigrantem nie byłoby przestępstwem, ale zaproszeniem do większego zaangażowania na rzecz godności wszystkich istot ludzkich. Marzę o Europie, gdzie ludzie młodzi oddychaliby czystym powietrzem uczciwości, kochali piękno kultury i prostego życia, nie zanieczyszczonego przez niekończące się potrzeby konsumpcjonizmu; gdzie zawarcie małżeństwa i posiadanie dzieci jest wielką odpowiedzialnością i radością, a nie problemem spowodowanym brakiem dostatecznie stabilnej pracy. (…) Marzę o Europie, o której nie można powiedzieć, że jej zaangażowanie na rzecz praw człowieka było jej ostatnią utopią.”

Franciszek (papież) (1936) papież

fragment przemówienia wygłoszonego podczas odbierania nagrody Karola Wielkiego.
Źródło: CONFERIMENTO DEL PREMIO CARLO MAGNO. DISCORSO DEL SANTO PADRE FRANCESCO, vatican.va, 6 maja 2016 http://w2.vatican.va/content/francesco/pl/speeches/2016/may/documents/papa-francesco_20160506_premio-carlo-magno.html

Walancin Ciszko Fotografia

„Historycznie mój kraj nigdy nie przyjaźnił się z Rosją. Byliśmy monetą przetargową dla Imperium Rosyjskiego, krajem buforowym dla Związku Radzieckiego… Tylko głupi uczy się na swoich pomyłkach, jak postanowiłem uczyć się na cudzych – przeczytałem historię… Ale nie tę, którą dawali nam w szkole (…). Teraz i na własnej skórze poczułem, że niebezpiecznie jest być Białorusinem… Ale z radością i poczuciem wykonanego obowiązku idę na to niebezpieczeństwo. (…) próbuję walczyć na niezależność Kraju, kocham Białoruś… Być Białorusinem – to nie tylko mówić po białorusku, to ŻYĆ Białorusią, być gotowym oddać nawet życie za kraj…”

Walancin Ciszko (1989) białoruski działacz religijny, polityczny i społeczny

Гістарычна наш край ніколі не сябраваў з Расіяй. Мы былі разменнай манетай для Расійскай імперыі, буфернай краінай для Савецкага Саюзу… Толькі дурны вучыцца на сваіх памылках, я вырашыў вучыцца на чужых – перачытаў гісторыю… Але не тую, што давалі нам у школе (…). Цяпер і на ўласнай шкуры адчуў, што быць беларусам – небяспечна… Але з радасцю і пачуццём выкананага абавязку іду на гэтую небяспеку. (…) спрабую змагацца за незалежнасць Краіны, люблю Беларусь… Быць беларусам – гэта не проста гаварыць па-беларуску, гэта ЖЫЦЬ Беларуссю, быць гатовым аддаць нават жыццё за краіну… (białorus.)
Źródło: Валянцін Цішко: „Люблю Беларусь” http://budzma.by/projects/belarus/valyancin-tsishko-lyublyu-byelarus.html, budzma.by, 9 grudnia 2009.

Joanna Kulmowa Fotografia
Robert McLiam Wilson Fotografia