„Czuła jest noc.“
— John Keats, Oda do słowika
Tender is the night. (ang.)
Opis: użyte przez F. Scotta Fitzgeralda w tytule jego powieści z 1934 roku.
Źródło: Oda do słowika (1819)
John Keats cytaty
8 0
John Keats
Data urodzenia: 31. Październik 1795
Data zgonu: 23. Luty 1821
Reklama
John Keats – angielski poeta, jeden z głównych przedstawicieli romantyzmu; obok Edmunda Spensera nazywany w Anglii poetą poetów. Za życia niedoceniany i atakowany przez krytykę literacką , po śmierci wywarł ogromny wpływ na poetów postromantycznych z kręgu Alfreda Tennysona. Jego legenda stała się tematem dzieł wielu ówczesnych i późniejszych twórców, tj.: Percy Bysshe Shelley, lord Byron, Wallace Stevens czy William Butler Yeats. Keats był wyznawcą ideału piękna pojmowanego sensualistycznie, które starał się oddawać przez zastosowanie rozbudowanych form wierszowanych i rytmicznych oraz malowniczość opisu. Plastyka i muzyczność jego utworów wywarła spory wpływ na twórczość tzw. prerafaelitów.
Dzieło
Cytaty John Keats
„Rzecz piękna jest radością wieczną.“
— John Keats, Endymion
A thing of beauty is a joy for ever. (ang.)
Źródło: Endymion, w. 1 (1818)
Reklama
„Niemiłosierna piękność.“
— John Keats
La) Belle dame sans merci. (fr.
Opis: tytuł ballady z 1819 roku, zapożyczenie z tytułu wierszowanego dialogu Alaina Chartiera, poety francuskiego.
„Poezja świata jest nieśmiertelna.“
— John Keats
The poetry of earth is never dead.
„Myślę, że po śmierci będę wśród Angielskich Poetów.“
— John Keats
I think I shall be among the English Poets after my death. (ang.)
Źródło: list do George'a i Georgiany Keats (14 października 1818)
„…często na pół zakochany
Byłem w śmierci kojącej“
— John Keats
Źródło: Ogród, tłum. S. Barańczak
„Piękno jest prawdą, prawda pięknem!” – oto
Co wiesz na ziemi i co wiedzieć trzeba.“
— John Keats
Źródło: Oda do urny greckiej (1818–1819), tłum. Zenon Przesmycki (Miriam)
„Tutaj spoczywa ten, którego imię zapisano na wodzie.“
— John Keats
Here lies one whose name was writ in water. (ang.)
Źródło: epitafium na grobie Keatsa (1821)
„But strength alone though of the Muses born
Is like a fallen angel: trees uptorn,
Darkness, and worms, and shrouds, and sepulchres
Delight it; for it feeds upon the burrs,
And thorns of life; forgetting the great end
Of poesy, that it should be a friend
To sooth the cares, and lift the thoughts of man.“
— John Keats, Sleep and Poetry
Poems (1817), "Sleep and Poetry", st. 11
„When I have fears that I may cease to be
Before my pen has glean’d my teeming brain,
Before high piled books, in charact’ry,
Hold like rich garners the full-ripen’d grain;
When I behold, upon the night’s starr’d face,
Huge cloudy symbols of a high romance,
And think that I may never live to trace
Their shadows, with the magic hand of chance;
And when I feel, fair creature of an hour!
That I shall never look upon thee more,
Never have relish in the faery power
Of unreflecting love!“
— John Keats, The Complete Poems
then on the shore
Of the wide world I stand alone, and think
Till Love and Fame to nothingness do sink.
"When I have fears that I may cease to be" (1817)
