Cytaty na temat ciężar

Zbiór cytatów na temat ciężar, nie żyje, ludzie, czas.

Cytaty na temat ciężar

Arthur Schopenhauer Fotografia
Tadeusz Boy-Żeleński Fotografia
Franz Grillparzer Fotografia
Owidiusz Fotografia
Laozi Fotografia
Tomasz à Kempis Fotografia
Ajahn Chah Fotografia

„Kiedy raz zrozumiesz bezosobowość, wtedy ciężar życia zniknie.”

Ajahn Chah (1918–1992) mnich buddyjski

Źródło: str. 30

Jonasz Kofta Fotografia

„Zostawcie ziemi ciężar stóp,
A niebu jego niebieskość.”

Jonasz Kofta (1942–1988) polski poeta, dramaturg, satyryk, i piosenkarz

Źródło: Niebo i ziemia

Witold Gombrowicz Fotografia
Anthony de Mello Fotografia
Jacek Kuroń Fotografia
Lesław Nowara Fotografia

„Często po to tylko bierzemy na swoje barki ciężar ponad siły, by usprawiedliwić wszystkie swoje słabości.”

Lesław Nowara (1963) polski poeta, aforysta i prawnik

Świat według Ludka

Jerzy Stempowski Fotografia
Anna Kamieńska Fotografia
Kazimierz Lutosławski Fotografia
Bronisław Wildstein Fotografia

„Żyjemy w takim świecie, gdzie wybaczenie jest jak fast food taki. Czasy wybaczamy, wszystko to przestaje ważyć. A ja chcę, żeby moje życie miało jakoś ciężar.”

Bronisław Wildstein (1952) dziennikarz polski

Źródło: Trzech kumpli http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/4222826, 2008

Eduardo Mendoza Fotografia
Konstanty Schmidt-Ciążyński Fotografia

„Sprawy miejskie
Posiedzenie Rady Miejskiej d. 1 kwietnia.
(…)
Z porządku dziennego r. m. Dr F. Jakubowski uzasadnia wnioski co do nabycia przez gminę dla Muzeum Narodowego zbioru kamei i gem p. Schmidta-Ciążyńskiego. Sprawozdawca podnosi wysoką wartość tego zbioru, jakiego nie posiada w takiej ilości żadna instytucya, a zbiór ten mieści 2,500 sztuk kamei i gem. Wartość tę zbioru sprawdzili wysłani do Wiednia pp. Maryan Sokołowski i Zygmunt Cieszkowski. Za zbiór ten, którego wykaz szczegółowy odczytuje sprawozdawca, zażądał właściciel wypłaty rocznej renty w sumie 3,600 złr. Suma ta przedstawia się jako mała w porównaniu z wartością zbioru, lecz ponieważ było za ciężko dla Rady ponosić takową wyłącznie, dlatego zwrócono się do Sejmu z prośbą o subwencyę jak najwyższą na ten cel, a Sejm przeznaczył 1,000 złr., przez co umożliwił nabycie zbioru. Prócz kamei i gem ofiaruje p. Schmidt-Ciążyński dla Muzeum 61 obrazów, które się już tam znajdują i 67 sztuk obrazów, które tymczasowo do Rapperswylu posłał, a których odebranie będzie połączone z pewnemi trudnościami. W ocenienie szczegółowe zbioru nie wdaje się sprawozdawca, znanym on jest bowiem z wystawy Sobieskiego, i prosi wreszcie Radę o przyjęcie wniosków, które brzmią następnie:
1) Gmina miasta Krakowa nabywa od p. Konstantego Schmidt-Ciążyńskiego zbiór kamei i gemm na własność, na rzecz Muzeum Narodowego w Krakowie, za rentę dożywotnią p. Konstantemu Schmidt Ciążyńskiemu, rocznie począwszy od 1 stycznia. 1885 w ilości 3600 zł. aw. w ratach półrocznych z góry opłacać się mającą. 2) Nabycie dokonanem zostaje na podstawie wykazu inwentarycznego dołączonego. 3) Renta roczna, w ustępie 1) określona, wypłacaną będzie w ten sposób, iż na ten cel użytą będzie suma 1000 złr. przez Sejm krajowy na ten cel przeznaczona, zaś resztę, w ilości 2600 złr. wa. wypłacać będzie gmina m. Krakowa z funduszów bieżących. 4) Poleca się Sekcyi skarbowej, aby fundusz na zapłacenie renty tegorocznej obmyśliła i do dyspozycyi Pana Prezydenta pozostawiła, tudzież, aby na przyszłość odpowiednie fundusze w budżecie rocznym zamieszczała. 5) Do zawarcia i podpisania umowy z p. Konstantym Schmidt Ciążyńskim, upoważnia Rada miejska Pana Prezydenta, tudzież Radców pp. Dra Faustyna Jakubowskiego i Dra Henryka Jordana.
Po otwarciu dyskusyi nad wnioskami, zabiera głos r. m. Baranowski, który sądzi, iż właśnie dlatego, że Muzeum jest Narodowe, Sejm powinien dać większą subwencyę, a mianowicie 2,600 złr., miasto zaś mogłoby się przyczynić kwotą 1,000 złr. Zawielki to ciężar dla gminy, dlatego oświadcza, iż głosować będzie przeciw wnioskom.
R. m. Dr Warschauer rozbiera szczegółowo charakter wydatków miejskich i dzieli takowe na egoistyczne, tj. potrzebne na budowę bruków, kanałów itd., i na wydatki krajowe, do których miasto przyczyniać się musi. Ani z jednego, ani z drugiego funduszu wydatku na nabycie kamei czynić nie można. Mówca był przeciwny założeniu Muzeum, które obecnie już kosztuje gminę 3,000 złr., a które przysporzyło miastu dwóch urzędników i woźnego. Niezawodnie jest ładnie, żeby były Muzea, galerye; niezawodnie, że zbiór rzeczony jest cenny, że ma pretium affectionis; niezawodnie, że ma gmina pewne obowiązki względem kraju, ale nie tak wielkie, bo przypuśćmy, że Sejm w którymkolwiek roku nie da subwencyi, to wtedy cały jej ciężar spadnie na miasto, za rzecz, która nie jest w ścisłym związku z Muzeum Narodowem, chyba o tyle, o ile działy sztuki wogóle mają związek ze sobą. Mówca doradza, aby i zamożne prywatne osoby przyczyniły się do nabycia, i proponuje następujący rozkład kwoty: Sejm niech da 1/3, miasto 1/3 i ludzie prywatni 1/3. Pieniądze są, trzeba je dać.
R. m. prezes Majer jest za wnioskami, ale musi się usprawiedliwić, dlaczego. Wiele jest prawdy w słowach mówcy poprzedniego, i gdyby nie pewne względy, nie mógłby oświadczyć się za nabyciem zbioru. Na wszelkie targi, jak podobny, bo inaczej układu na przeżycie nazwać nie można, wzdryga się jego sumienie, inna rzecz bowiem, jeżeli rodzice odstępują dzieciom majątek, a sobie zastrzegają rentę. Przyznaje mówca, że zbiór ten, to rzecz przydatna, ale pierwej iść powinny potrzeby konieczne. Gdyby nie było Muzeum Narodowego, to nikomu nie postałoby w głowie nabywanie zbioru, ale skoro Muzeum jest, to naszym obowiązkiem, aby się rozrastało. Znawcy powiadają, że nabytek robimy za cenę stosunkowo niską; znawcy w Wiedniu orzekli, iż wartość samego materyału, nie licząc wartości sztuki, oszacować można na 40,000 do 50,000 złr. Ale to wszystko mając na względzie, nie mógłby jeszcze mówca za nabyciem wotować, gdyby nie zasiłek, jaki przeznaczył Sejm w kwocie 1,000 złr., a nie traćmy nadziei, że usiłowaniom naszych posłów uda się więcej uzyskać. Drugim względem, skłaniającym mowcę do głosowania za nabyciem, jest zapewnienie, że znajdzie się fundusz i to taki, iż miasto ciężaru nie poniesie.
R. m. Dr Machalski wyjaśnia poprzedniemu mówcy, iż niema najmniejszej niemoralności co do zachodzącego tu dożywocia, bo ono jest uświęconem we wszystkich społeczeństwach cywilizowanych. Rada nie spekuluje tu na życie niczyje, a życie p. Schmidta-Ciążyńskiego jest w ręku Boskiem.
R. m. Rehman zapytuje, czy subwencya Sejmu jest jednorazową, czy też będzie udzielaną i na przyszłość.
R. m. Romanowicz wyjaśnia, że jest to datek roczny, więc nie potrzeba będzie wnosić petycye, bo odnośną kwotę będzie wstawiał co roku Wydział krajowy; nie chroni to wszakże tej rubryki od tego, że może się za nią nie podnieść większość rąk, czego przecież po reprezentacyi kraju przypuścić nie można, aby się w tym względzie taka większość nie znalazła.
Sprawozdawca Dr F. Jakubowski dodaje do wyjaśnienia r. m. Machalskiego tę uwagę, że jeżeli rodzice dzieciom majątek zostawiają, a sobie rentę dożywotnią zastrzegają, to tutaj obywatel przychodzi i mówi: oddaję wam wszystko, co mam, całą moją własność, dajcie mi rentę dożywotnią. Tu propozycya wychodzi z jego strony i jemu wolno tak postąpić; Co do r. m. Warschauera, który mówi: niech ktoś da, to nie od nas zawisło, by dał, ani Sejmu także do większej ofiary zmusić nie możemy, Sejmu, który w trudnych warunkach ofiarował 1000 złr. Jeżeli zaś ktoś ma dać, to nie od nas także zawisło, ale trzeba rozpocząć składać datki, a radca Warschauer rozpoczął od proponowania datków. Radca Warschauer dzieli także wydatki na niższe i wyższe, lecz ile razy przychodzimy z żądaniem niższych wydatków, to nam mówią o wyższych, ile zaś razy żądamy wydatków na wyższe cele, to nam mówią o brukach, kanałach itd. Gdy szło n. p. o szkołę przemysłową, to mówiono: po co szkoła przemysłowa! I zdaje się, ze słów p. Warschauera, jak gdyby gmina Krakowa mogła tylko kanały i bruki budować i ten jedynie miała obowiązek. Muzeum, przeciw któremu występuje p. Warschauer, ma dziś dziesięć razy większą wartość, niż suma, jaką na nie gmina wydała. Sprawozdawca wskazuje i na te wyższe cele, jakie miasto Kraków ma do spełnienia wobec kraju i narodu i prosi jeszcze raz o uchwalenie wniosków.
W głosowaniu imiennem, zarządzonem na wniosek r. m. Epsteina, głosowali za: Armółowicz, Dr Bobrzyński, Dr Bochenek, Geissler, Dr Hajdukiewicz, Dr F. Jakubowski, Dr Jakubowski Maciej, Dr Jordan, Dr Kasparek, dyrektor Kieszkowski, Knaus. JE. Dr Kopff, Dr Kohn, Dr Lisowski, Dr Majer, Dr Machalski, Muczkowski, hr. Potocki, Romanowicz, Dr Rosenblatt, Dr Straszewski, Szpakowski, hr. Tamowski, Zaremba, Dr Zatorski, Dr Zoll. Razem 26 głosów.
Przeciw głosowali: Dr Asnyk, Baranowski, Birnbaum, Epstein, Grosse, Gwiazdomorski, Kwiatkowski, Dr Oetinger, Rehman, Stockmar, Dr Warschauer, Zieleniewski. Razem 12 głosów.
Wstrzymali się od głosowania: Chęciński, Dr Domanski, Fedorowicz, Feintuch, wiceprezydent Friedlein, Goebel, Dr Horowitz, X. Midowicz, Mendelsburg, Schwarz.
Nieobecni: Chrzanowski Leon, Goldgardt, Matusińsiki, hr. Mieroszowski, Mirtenbaum, Dr Pareński, Dr Pieniążek, Dr Retinger, Rzewuski, Spira, Dr Weigel.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 76, 3 kwietnia 1885, s. 2, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

Knuts Skujenieks Fotografia
Graham Greene Fotografia
Peter Wessel Zapffe Fotografia
Murray Rothbard Fotografia

„Wraz z powstaniem demokracji, utożsamianie państwa i społeczeństwa uległo znacznemu wzmocnieniu tak, że w końcu można powszechnie zauważyć emocje wyrażane w sposób zadający gwałt podstawom rozumu i zdrowego rozsądku, w takich stwierdzeniach jak: „my jesteśmy rządem”. Przydatny kolektywny termin „my” umożliwił rozpostarcie ideologicznego kamuflażu na rzeczywistość życia politycznego. Jeśli to „my jesteśmy rządem”, zatem cokolwiek rząd czyni wobec jednostki nie jest jedynie przeciwieństwem aktu tyranii, ale wręcz „dobrowolnością” ze strony jednostki, której ów akt dotyczy. Jeśli rząd zaciąga ogromny dług publiczny, który musiałby zostać spłacony poprzez opodatkowanie jednej grupy z korzyścią dla drugiej, to ów ciężar rzeczywistości zostaje ukryty poprzez stwierdzenie, iż „sami jesteśmy to sobie dłużni”; jeśli rząd powołuje człowieka do wojska lub zamyka go w więzieniu za odmienne poglądy, to w gruncie rzeczy człowiek ten „sam to sobie robi”, zatem nic niestosownego się nie zdarza. Zgodnie z tym rozumowaniem, żadni Żydzi zamordowani przez rząd nazistów zamordowani nie zostali; musieli zamiast tego „popełnić samobójstwo”, gdyż to oni byli rządem (który został demokratycznie wybrany), zatem wszystko, co rząd wobec nich uczynił, było z ich strony dobrowolne. Roztrząsanie tego twierdzenia nie wydaje się być konieczne, a jak na razie wszechogarniająca większość ludzi trzyma się tego złudnego mniemania w większym lub mniejszym stopniu.”

Murray Rothbard (1926–1995) ekonomista amerykański
Piotr Libera Fotografia
Julian Kawalec Fotografia
John Maxwell Coetzee Fotografia

„Dziecka nie uważa się za ciężar, lecz za największą radość i prezent od Boga.”

Walenty Majdański (1899–1972) polski pedagog, prekursor ochrony życia poczętego w Polsce, przywódca Ligi Narodowo-Demokratycznej, pisarz …

Planowanie zaludnienia – Self-control (2004)

Jerome K. Jerome Fotografia

„Oto cały Harris – zawsze gotów wziąć ciężar w swe ręce i włożyć go na cudze barki.”

Jerome K. Jerome (1859–1927) pisarz angielski

That's Harris all over – so ready to take the burden of everything himself, and put it on the backs of other people. (ang.)
Trzech panów w łódce nie licząc psa

Paweł Szałamacha Fotografia
Krzysztof Ignaczak Fotografia

„Na boisku uświadamiałem sobie, że reprezentuję swój kraj, na trybunach siedzi 10 tysięcy kibiców i wszyscy patrzą na mnie. Czułem się, jakby ktoś dał mi 20-tonowy ciężar do dźwigania i powiedział: „Nie możesz się pomylić, bo zawiedziesz trenera, kolegów i kibiców.””

Krzysztof Ignaczak (1978) siatkarz polski

Źródło: wywiad, 2009 http://aves.lksdwernicki.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=79:krzysztof-ignaczak-dla-aves&catid=3:newsflash&Itemid=75

François Duvalier Fotografia
Avril Lavigne Fotografia
Charles Bukowski Fotografia
Rozalia Celakówna Fotografia
Alojzy Żółkowski Fotografia
Rainer Maria Rilke Fotografia

„Uważam, że ciężar zbrodni, za które Myra i ja zostaliśmy skazani, w pełni odpowiada karze dożywotniego więzienia, niezależnie od wyrażanej przez nas skruchy.”

Ian Brady (1938–2017)

Źródło: Shelley Klein, Największe zbrodniarki w historii, wyd. Muza SA, Warszawa, 2006, ISBN 83-7319-854-7, tłum. Barbara Gutowska-Nowak, s. 179.

Jan od Krzyża Fotografia
David Toop Fotografia

„Niematerialność dźwięku (…) to marzenie o uwolnieniu od ciężaru rzeczy.”

David Toop (1949)

Źródło: Karolina Sulej, Japoński ogrodnik Rozmowa z Davidem Toopem, dwutygodnik.com http://www.dwutygodnik.com/artykul/3440-japonski-ogrodnik.html

Janusz Bałdyga Fotografia
Antoine de Saint-Exupéry Fotografia

„Rzeczy istotne najczęściej nie mają ciężaru. Uśmiech często jest czymś istotnym.”

Antoine de Saint-Exupéry (1900–1944) francuski pisarz i poeta, lotnik

List do zakładnika

Osip Mandelsztam Fotografia
Edith Stein Fotografia

„Ten, kto nakłada na nas krzyż, umie ten ciężar uczynić słodkim i lekkim.”

Edith Stein (1891–1942) zakonnica niemiecka, filozof, święta Kościoła katolickiego
Roh Moo-hyun Fotografia

„Przez resztę mojego życia byłbym tylko ciężarem dla innych. Nic nie mogę zrobić, bo jestem chory. Nie mogę czytać ani pisać. Nie smućcie się. Czyż życie i śmierć nie są częścią natury? Proszę, skremujcie mnie.”

Roh Moo-hyun (1946–2009) Dziewiąty prezydent Korei Południowej

wiadomość napisana przed popełnieniem samobójstwa.
Źródło: Rafał Kostrzyński, Kraj samobójców, rp.pl, 11 września 2011 http://www.rp.pl/artykul/123162,715126-Kraj-samobojcow---Korea-Poludniowa.html

Antoine de Saint-Exupéry Fotografia
Yang Kaihui Fotografia
Mikołaj Gross Fotografia
Arystoteles Fotografia
Ewa Klajman-Gomolińska Fotografia
Karin Alvtegen Fotografia

„Są ludzie, którzy maja apetyt na cudzą wolność i ludzie, którzy boja się ciężaru własnej wolności.”

Janusz Pasierb (1929–1993) polski ksiądz, poeta, eseista, historyk sztuki

Wolność
Wariant: Są ludzie, którzy maja apetyt na cudzą wolność i ludzie, którzy boja się ciężaru własnej wolności.

Iker Casillas Fotografia

„Poczułem ogromną ulgę i satysfakcję wznosząc w górę Puchar Świata. Jakby opadła ta hiszpańska frustracja związana z Mistrzostwami Świata, opadł ten ciężar.”

Iker Casillas (1981) piłkarz hiszpański (bramkarz)

Źródło: Casillas: Planuję grać do roku 2019, realmadrid.pl, 20 czerwca 2011 http://www.realmadrid.pl/index.php?co=aktualnosci&id=34846

Langston Hughes Fotografia
Nikos Kazandzakis Fotografia
Szymon Kołecki Fotografia
Leonid Breżniew Fotografia
Sayyid Qutb Fotografia
Joseph Goebbels Fotografia
Adam Zagajewski Fotografia
Paul Johnson Fotografia
Gabriel García Márquez Fotografia
Edward Abramowski Fotografia
Ryszard Kapuściński Fotografia
Wawrzyniec Wspaniały Fotografia
Krzysztof Penderecki Fotografia
Timothy Garton Ash Fotografia
Thomas Henry Huxley Fotografia
Andrzej Bieńkowski Fotografia

„Najboleśniejszą rzeczą dla mnie jest stosunek wsi do Żydów i powszechny triumf, że Żydów nie ma. Powszechny. I jeszcze jedno, o czym mało pisałem, a co jest świadomością moją straszną: mordowanie przez chłopów Żydów ukrywających się po lasach. Ilość tych incydentów i zbrodni, o których ja wiem… to jest straszny ciężar.”

Andrzej Bieńkowski (1946) polski malarz

Źródło: Nikt mi nie przybył, rozmowa Małgorzaty Borczak i Ewy Sławińskiej-Dahlig, „Nowe Książki” 2008, nr 3, s. 9; cyt. za: Jan Tomasz Gross, Złote żniwa. Rzecz o tym, co się działo na obrzeżach Zagłady Żydów, współpraca I. Grudzińska-Gross, wyd. Znak, Kraków 2011, s. 105.

Donald Tusk Fotografia
Ellen G. White Fotografia

„Nie kłopoczmy się jutrzejszymi ciężarami.”

Ellen G. White (1827–1915) prorokini pochodzenia amerykańskiego

In Heavenly Places
Źródło: s. 269.

Arkady Radosław Fiedler Fotografia

„Wiele wskazuje na to, że zdrada Judasza wynikała z misternej boskiej kalkulacji, rozpisanej na poszczególne role i wcześniej szczegółowo zaplanowanej przez Najwyższego. Jeśliby więc przyjąć takie założenie, a nie jest ono pozbawione logiki, znaczyłoby to, że Judasz przede wszystkim był narzędziem w rękach Stwórcy, nie zaś samodzielnie myślącym i podejmującym suwerenne działania podmiotem odpowiedzialnym za swe czyny. Wobec powyższego śmiem twierdzić, że w historii świata mało jest ludzi, którym wyrządzono tak straszliwą krzywdę, jak Judaszowi. Stał się on ponadczasowym symbolem arcyzdrajcy, symbolem, który po 2 tysiącleciach nadal pali żywym ogniem, a imię Judasza wywołuje odruch protestu i niechęci. Judasz wytwarza biegun zła, aby tym mocniej uwypuklił się biegun dobra, czyli Jezus. Judasz to duszny mrok, naprzeciw którego goreje płomień Chrystusowej miłości. Bóg wiedział, co robi, kodując Judasza na arcyzdrajcę, tak jak wprzódy ˝zaprogramował˝ Adama na ofiarę i narzędzie boskiej polityki. Prawda jest taka, że przez ostatnie 2 tysiąclecia najgorszy, najokrutniejszy krzyż odtrącenia i wzgardy niesie właśnie Judasz, wykonawca boskiego planu, wybrany przez Najwyższego do czarnej roboty. A wszystko po to, żeby tamten, ten piękny, ten szlachetny i czysty, zdołał udźwignął ciężar misji zbawienia. Tak to widzę, w wielkim skrócie, rzecz jasna. Bywaj zdrów, Judaszu!”

Arkady Radosław Fiedler (1945) polski polityk

o Judaszu Iskariocie.
Wystąpienia sejmowe
Źródło: 16 posiedzenie Sejmu RP V kadencji, 25 kwietnia 2006

Karolina Stachoń-Weit Fotografia

„Nie ciężar łamie człowieka, tylko sposób, w jaki go niesie. Szczęśliwy ten, co nie żałuje tego, czego nie ma, tylko raduje się tym, co ma.”

Karolina Stachoń-Weit (1895–1987) łączniczka, skarbniczka Szarych Szeregów

Cytaty z notatnika
Źródło: Janusz Krężel, Szare szeregi na terenie Dębicy, Dębica 2009

Roman Dmowski Fotografia

„Powstanie państwa polskiego wśród przeciwstawienia obu wielkich idej, narodowo-demokratycznej, prowadzonej przez Dmowskiego, która kładła główny ciężar na rzeczywiście przez Polaków zamieszkane obszary zachodnie, oraz reprezentowanej głównie przez Piłsudskiego, która wyraziła się w starym rozszerzeniu historycznej Polski.”

Roman Dmowski (1864–1939) polski polityk

Źródło: w Deutsche Wissenschaftliche Zeitschrift für Polen (B. 29. 1935.s. 532) omawia W. Kuhn dzieło G. Wirsinga Zwischeneuropa und die deutsche Zukunft (Jena 1932) i podaje za Wirsingem syntezę powstania nowej Polski.

Jean Giraudoux Fotografia
Adam Ubertowski Fotografia

„Na przystanku tramwajowym wypaliłem papierosa, aż do ostatniego tytoniowego włókna, po sam brzeg bibułkowego filtra. Taaak, papieros był jedyną rzeczą, jaką ukrywałem przed moją ukochaną Żabcią, nie zdradzałem jej myślą ani uczynkiem, nie gapiłem się jak wszyscy moi koledzy na biust pani Lucynki z księgowości ani też nie kartkowałem w ubikacji pisemek z gołymi babami, jakie przemycali przez granicę ci dwaj spryciarze z działu eksportu; przynosiłem karnie całą pensję do domu, po drodze nie wymieniając nawet jednego grosika na piwną pianę w „Cyganerii”; gdy mówiłem, że idę na mecz z kolegami, trafiałem faktycznie na trybuny, a nie w opary dymu, unoszącego się ponad karcianymi stolikami i moczyłem usta w alkoholu tylko wówczas, gdy na moje pytające spojrzenie, odpowiadała dyskretnym, widocznym tylko dla nas skinieniem. Nie miałem sobie niemal niczego do zarzucenia, co więcej, odnajdywałem niepowtarzalny, kojący umysł zapach w tej bezprzykładnej poprawności. Podczas gdy moi koledzy, zdradzający swoje żony w każdej szufladzie biurka, cierpieli okrutnie z powodu urojonych małżeńskich ograniczeń, ja byłem wolny od trosk podobno nierozłącznie związanych ze stanem bycia-mężem i bycia-ojcem, nie odczuwałem specjalnie ciężaru obowiązków, jakie spadały niby gradobicie po odejściu od ołtarza; oni cierpieli piekielne męki, gdy ja taplałem się beztrosko po właściwej stronie otchłani dorosłych rozkoszy, może właśnie za to Bóg mnie pokarał?”

Trans-Syberia

John Fitzgerald Kennedy Fotografia

„Teraz dźwięk trąbki przyzywa nas ponownie, nie jako zew broni, choć broni nam potrzeba, nie jako zew boju, choć w boju trwamy, lecz jako wezwanie do znoszenia ciężaru długich zmagań w półmroku – rok za rokiem, „weseląc się nadzieją i będąc cierpliwymi w ucisku” – do znoszenia zmagań z powszechnymi wrogami człowieka: tyranią, biedą, chorobą i samą wojną.”

John Fitzgerald Kennedy (1917–1963) prezydent USA

Źródło: przemówienie inauguracyjne, 20 stycznia 1961 http://avalon.law.yale.edu/20th_century/kennedy.asp; cyt. za: Avalon Project – Documents in Law, History and Diplomacy, Yale Law School Lillian Goldman Law Library.

Wojciech Jaruzelski Fotografia
Maria Rodziewiczówna Fotografia

„Ciężar rachuje się wedle bark. Wiedział Bóg, co pan wytrzyma, i tyle dał.”

Maria Rodziewiczówna (1864–1944) polska pisarka

Klejnot
Źródło: s. 200

Sławomir Nowak Fotografia
Pius VII Fotografia

„Nowym przedmiotem troski, którą serce nasze jeszcze żywiej jest dotknięte – a która, przyznajmy, sprawia nam mękę, obarcza nas nieznośnym ciężarem i napawa nieskończoną trwogą – jest art. 22 konstytucji. Zezwala on nie tylko na wolność wyznań i sumienia – że użyjemy znajdującego się tam wyrażenia, ale daje tej wolności pomoc i opiekę, a poza tym sługom tego, co nazywa – wyznaniami. Zwracając się do biskupa takiego, jakim jesteś, nie potrzebuję dłuższej przemowy, byś jasno przyznał, jaki śmiertelny cios odebrała religia katolicka we Francji w tym artykule prawa. Już przez samo ustanowienie wolności wszystkich bez wyjątku wyznań – pomieszano prawdę z błędem: na równi z heretyckimi sektami, a nawet z przewrotnością żydowską postawiono świętą i niepokalaną Oblubienicę Chrystusową, Kościół, poza którym nie masz zbawienia. Nadto obiecując życzliwość i pomoc heretyckim sektom oraz ich ministrom, toleruje się i uprzywilejowuje nie tylko ich osoby – ale jednocześnie ich błędy. Jest to implicite klęskowa i zawsze pożałowania godna herezja, ta, którą święty Augustyn określa w tych słowach: „Twierdzi ona, że wszyscy heretycy są na dobrej drodze i mówią prawdę; niedorzeczność tak potworna, że nie wiem, czy jakakolwiek sekta ją w istocie wyznaje.””

Pius VII (1742–1823)

w kontekście uchwalenia liberalnej konstytucji francuskiej.
Źródło: H. Hello, Nowoczesne wolności w oświetleniu encyklik, Warszawa 1910, s. 35.

Tertulian Fotografia
Dariusz Szpakowski Fotografia

„Przenieśliśmy ciężar gry na połowę Niemców, teraz trzeba jeszcze powalczyć o odzyskanie piłki.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

podczas meczu Polska – Niemcy.
Komentarze z mistrzostw świata w piłce nożnej Niemcy 2006

Iwan Franko Fotografia

„Nasze twarze poryły żal i życia piętna
choć w oczach nie zgasł jeszcze nam miłości żar,
na rękach ciążył łańcuch: gadzinowa pętla,
wciąż nas gniotła ku ziemi jakaś moc przeklęta
i ciężarem straszliwym zginała nam kark.”

Iwan Franko (1856–1916) poeta i pisarz ukraiński, działacz polityczny

Źródło: Kamieniarze, „Życie Literackie” nr 35, 26 sierpnia 1956, s. 4 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14825, tłum. Aleksander Baumgardten

Jean de La Bruyère Fotografia
Zbigniew Kuźmiuk Fotografia
Maria Angela Truszkowska Fotografia

„Tobie oddaję ciało moje, serce i duszę moją. Wszystkie uczynki, myśli, słowa i zamiary Tobie poświęcam. W Tobie zatapiam radości i pociechy moje. Na Ciebie składam ciężary i utrapienia, którymi Pan Jezus nawiedzić mnie raczy. Tobie oddaję nawet grzechy i upadki moje.”

Maria Angela Truszkowska (1825–1898) polska założycielka felicjanek, błogosławiona katolicka

fragment modlitwy Matki Angeli.
Wariant: Tobie oddaję ciało moje, serce i duszę moją. Wszystkie uczynki, myśli, słowa i zamiary Tobie poświęcam. W Tobie zatapiam radości i pociechy moje. Na Ciebie składam ciężary i utrapienia, którymi Pan Jezus nawiedzić mnie raczy. Tobie oddaję nawet grzechy i upadki moje. [fragment modlitwy Matki Angeli. ]
Źródło: o. Joachim Roman Bar, s. Elżbieta Cherubina Frankowska, Polscy święci. Służebnica Boża Maria Angela Truszkowska, t. 7, op. cit., s. 114.

Clive Barker Fotografia
Ewangelos Wenizelos Fotografia

„Jeśli pójdziecie tą drogą, znajdziemy się poza strefą euro, i to nie dlatego, że ktoś nas wyrzuci, ale dlatego, że nie będziemy w stanie wytrzymać ekonomicznego ciężaru pozostania w strefie wspólnej waluty i będziemy błagać, aby nam pozwolono odejść.”

przed wyborami parlamentarnymi w maju 2012.
Źródło: Grecy wybrali. „Hiobowa wieść dla strefy euro”, 6 maja 2012 http://www.tvn24.pl/-1,1743700,0,1,grecy-wybrali-hiobowa-wiesc-dla-strefy-euro,wiadomosc.html

Leonardo da Vinci Fotografia