„Kawa musi być gorąca jak piekło, czarna jak diabeł, czysta jak anioł, słodka jak miłość.“
— Charles-Maurice de Talleyrand francuski polityk 1754 - 1838
Cytaty o kawie
Zbiór cytatów na temat kawa.
Pokrewne tematyRazem 99 cytatów o kawie:
„Jest niepodobieństwem podjąć wszystkie wymogi Dasein'u a zarazem pić kawę z rogalikami na podwieczorek. Lękać się nicości, ale bardziej bać się dentysty. Być świadomością, która chodzi w spodniach i rozmawia przez telefon. Być odpowiedzialnością, która załatwia drobne sprawunki na mieście. Dźwigać na sobie ciężar bytu znaczeniowego, nadawać sens światu, i wydawać resztę z 10 pezów […] I choćbyście mnie tysiąc razy "przekonali", zawsze pozostanie w tym jakaś elementarna śmieszność nie do zniesienia!“
— Witold Gombrowicz pisarz polski 1904 - 1969
Dziennik 1953 - 1956
„Małe jasne – to jest piwo
Duże jasne – to jest słońce
Mała czarna – to jest kawa
Duża czarna – to jest noc
Noc odchodzi, słońce wschodzi
Chyba nam go nie ubyło
Mała miłość – to nic nie jest
Duża miłość – to jest miłość“
— Jonasz Kofta polski poeta, dramaturg, satyryk, i piosenkarz 1942 - 1988
Źródło: Słońce w: Wiersze, Toruń 1994, s. 13.
„Ja się nie starzeję, ja się staram.“
— Krystyna Sienkiewicz polska aktorka 1935 - 2017
Źródło: Kawa czy herbata?, TVP1, 16 listopada 2011
„Kilka lat temu ten facet mógłby podawać nam kawę.“
— Bill Clinton prezydent USA 1946
o Baracku Obamie, zwracając się do Teda Kennedy’ego o poparcie dla swojej żony.
Źródło: Największe wpadki kampanii, 9 czerwca 2010 http://wybory.onet.pl/prezydenckie-2010/Kiosk/najwieksze-wpadki-kampanii,1,3239405,aktualnosc.html
„Abdellah Drissi jest reżyserem. Poznałam go w szkole teatralnej, on kończył studia reżyserskie w Filmówce. Wcześniej studiował reżyserię teatralną w Strasburgu i dlatego już pracował w teatrach łódzkich. Dostał kilka nagród. Opowiem panu, jak wyglądało nasze pierwsze spotkanie. Któregoś dnia weszłam do sekretariatu szkoły teatralnej. Wszedł tam też taki duży, czarny człowiek. Miał loki. Pod pachą trzymał taśmy filmowe. On stał, a ja patrzyłam, w końcu potupał nogami i zapytał: 'Co się tak na mnie gapisz?', i zaczął się śmiać. Poszliśmy na kawę. I wylądowaliśmy w łóżku.(…) mój tatuś tupał nogami i mówił: 'Skończysz szkołę teatralną, a on cię wywiezie z Polski i zamieni za kozę'. No więc mój arabski narzeczony przyjechał do moich rodziców i, wręczając tatusiowi koniaczek, mamusi kosmetyki i kwiatki, poprosił o moją rękę. Po ślubie zdecydował, że zostaje w Polsce. Kiedy ojciec lepiej poznał Abdela, powiedział: „Człowiek jak człowiek, zielony czy niebieski, byle był fajny”.“
— Tomira Kowalik polska aktorka 1947
o swoim mężu.
„Jeśli jednak powiecie, że intelekt nie jest w stanie poznać bytu, negujecie akt intelektu i czynicie go niezależnym od jego przedmiotu. Tego właśnie chcieli moderniści – wolności, największej możliwej wolności. Czcimy wolność, poszukujemy wolności, kochamy wolność, a największą wolnością jest powiedzieć, że ten namiot nad moją głową jest namiotem jedynie wówczas, jeśli chcę, by był namiotem. Jeśli jednak zechcę, by był słoniem, będzie słoniem. Przymioty są przymiotami namiotu, rekonstruuję jednak dane zmysłowe tego namiotu i twierdzę, że jest to w rzeczywistości słoń. Rozumiecie więc szaleństwo tego systemu. Ci, którzy go wyznają, muszą stosować go selektywnie, aby nie popaść w obłęd i by utrzymać się przy życiu. Kiedy więc schodzą na śniadanie i widzą przed sobą białą filiżanką z czarnym płynem w środku, wybierają twierdzenie, że jest to kawa. Czynią tak dlatego, że gdyby zdecydowali, iż jest to coś innego, mogliby cierpieć pragnienie! Potem idą do garażu i uruchamiają kluczykiem silnik samochodu, tj. złudzeniem kluczyka uruchamiają złudzenie silnika, aby odjechać złudzeniem samochodu – inaczej nigdy nie dostaliby się na uniwersytet, gdzie nauczają tych nonsensów. (…) To mord dokonywany na zdrowym rozsądku.“
— Richard Williamson angielski duchowny katolicki, biskup Bractwa Świętego Piusa X 1940
„Strasznie lubię gościa [Bogusława Lindę]. Uważam, że dostał się w szpony stereotypu. A skoro ruszają go takie rzeczy, to znaczy, że jest wrażliwy. Spotkałem go przez chwilę. Pracowałem nad muzyką do filmu Słodko-gorzki w łódzkiej filmówce. Całą noc miksowałem, do piątej i zasnąłem trochę nieświeży w tamtejszym barze, gdzieś w kącie pośród kaset, kabelków i ubrań, które miałem ze sobą. Obudził mnie gwar i okazało się, że tam są wszyscy: pan Machalica, pan Linda, pan Kondrat. Ale to ludzie sztuki, nie takie rzeczy widzieli i wykazują duże poczucie humoru, szczególnie pan Kondrat. Wypiliśmy razem kawę. Bardzo ich pozdrawiam.“
— Robert Brylewski polski muzyk rockowy (Brygada Kryzys) 1961 - 2018
Źródło: Rafał Księżyk, Robert Brylewski, „Playboy” nr 1, 2007.
„Nie liczcie na to, że o ósmej rano w Tokaju coś zjecie. W przeszklonej knajpie przy Kossuth ter można pić kawę za kawą i patrzeć, jak deszcz spada na pusty plac. Bardzo ciekawe myśli przychodzą wtedy do głowy. Na przykład, czy wziąć sobie za wzór tych dwóch przy sąsiednim stoliku, którzy zamówili dwa razy po trzysta aszu, czy też spokojnie zadawać sobie pytanie w stylu „co ja tu właściwie robię?”, czyli podstawową mantrę czy też modlitwę każdego podróżnika. Bo właśnie w podróży, rano, w obcym mieście, zanim druga kawa zacznie działać, doświadcza się najmocniej dziwności własnego, pozornie banalnego bytu. Podróż jest po prostu stosunkowo zdrowym rodzajem narkotyku.“
— Andrzej Stasiuk, książka Jadąc do Babadag
Jadąc do Babadag
„Jedyną atrakcję zapowiadały przedłużające się zdjęcia do teatru telewizji, kryminału, przypominającego legendarną „Kobrę”. Aktorzy wyłaniali się z charakteryzatorni w odpowiednich kostiumach, sporo osób było w policyjnych mundurach. Sensację budził aktor z dużą ilością czerwonej farby na głowie, imitującej ranę zadaną ostrym narzędziem. Na razie pił kawę, jakby fakt, że za chwilę wyniosą go na noszach w charakterze zwłok, nie robił na nim wrażenia.
Dopadła go charakteryzatorka, prosząc, by nie czynił szczególnie ekspresyjnych gestów, bo farba, której użyli, nie należy do najlepszych.
– Głupie oszczędności – mruknął poirytowany. – Już i tak parę kropel wleciało mi do filiżanki.
Cała ekipa miotała się po studiu, usiłując przygotować scenę odkrycia morderstwa.
– Co ty tu robisz? – warczał przez zęby reżyser do scenografa. – Po co mu podkładasz pod łeb te papiery? Na gołej podłodze będzie się lepiej kadrowało! I to jeszcze kolorowe gazety? Zwariowałeś?
– Mówiłeś, że ma być interesująco – bronił się wystraszony scenograf. – Patrz, tu są nawet gołe baby.
– Zabierz sobie do domu! Pusta podłoga i to jeszcze brudna!
Z filozoficznym spokojem aktor grający trupa położył się w końcu w wyznaczonym miejscu.
– Błagam, tylko mało dubli – poprosił.“
— Marta Węgiel 1960
Nie będę tak leżał godzinami.
Przypadkowy kadr
„My ciągle jeszcze cierpimy na skutek pewnych zaszłości z PRL-u. Wtedy Kościół, z tej racji, że każda inwestycja w Kościele była opodatkowana 60-procentowym podatkiem, nie mógł ujawniać wszystkich dochodów. Trzeba było prowadzić podwójną księgowość. Te sprawy są już nieaktualne. Teraz by trzeba większej transparentności, otwarcia, pokazania finansów. Kodeks Prawa Kanonicznego o tym wyraźnie mówi. Myśmy w czasie II Synodu Plenarnego w Polsce o tym zapomnieli. Trzeba by zrobić aneks do tego synodu: te sprawy uregulować. I jest taka decyzja konferencji Episkopatu Polski. (…) Trzeba iść drogą pokazania tego, jak jest i zaangażowania laikatu w te sprawy. (…) Wzrośnie wiarygodność, kiedy wszystko pokażemy.“
— Wiktor Skworc polski duchowny katolicki, biskup 1948
Źródło: wywiad w audycji Kawa na ławę Jerzego Zawartki, 2 stycznia 2012 http://www.radio.katowice.pl/index.php?id=305&tx_ttnews[pS]=1328050048&tx_ttnews[tt_news]=21398&tx_ttnews[backPid]=383&cHash=a0227e9b9d
„Kiedy mnie znudzą jałowi mieszczanie,
Ducha pogrążam w twej fata-morganie!
Tyś mi natchnieniem, i pieśnią i sławą,
W tobie mam cudów i niebios poznanie,
Arabskich pustyń córo, czarna kawo!“
— Antoni Lange polski poeta, dramatopisarz i powieściopisarz okresu Młodej Polski, także poliglota i tłumacz 1862 - 1929
Cytaty z utworów poetyckich
Źródło: Kawa, w: Poezye cz. 2, Kraków 1898, s. 24.
„Nie chcę się zachowywać jak trzydziestoparoletni historycy, którzy bez krztyny wątpliwości i z pogardą w głosie oceniają ludzi żyjących w niełatwych czasach i stających w obliczu decyzji, których konsekwencje trudno sobie dziś wyobrazić. Siedzą na kanapie, popijają dobrą kawę i wiedzą, że zrobiliby inaczej, a ubecy odbiliby się od ich wewnętrznej siły jak od rycerskiej tarczy.“
— Maciej Pieprzyca polski scenarzysta i reżyser filmowy 1964
Źródło: My jesteśmy tanie dranie. Z Maciejem Pieprzycą rozmawia Anna Bielak, "Gazeta Wyborcza" sobota–niedziela 5–6 listopada 2016, s. 24.
„(…) Jednak pewnego kwietniowego poranka 1959 roku usłyszałam, jak matka czwórki dzieci, pijąc kawę z czterema innymi matkami na przedmiejskim osiedlu dwadzieścia pięć kilometrów od Nowego Jorku, tonem skrywanej desperacji wypowiada słowo „problem”. I kobiety od razu, bez słów, wiedziały, że nie mówi o problemie z mężem czy dziećmi, czy domem. Nagle zrozumiały, że ten sam problem, nienazwany, dotyczy także ich. Niepewne, zaczęły o nim rozmawiać. Potem, gdy odebrały dzieci ze żłobka i zawiozły je do domu na popołudniową drzemkę, dwie z nich płakały z ulgi, jaką przyniosła im świadomość, że nie są same.“
— Betty Friedan, książka Mistyka kobiecości
Mistyka kobiecości (The Femine Mystique, 1960)
Źródło: tłum. A. Wysokińska, „Res Publica” nr 210, 2008
„Nie ma wielkiej różnicy między braniem narkotyków a innymi uzależnieniami. Wielu ludzi prowadzi przeciw nim krucjaty, choć litrami piją kawę lub palą papierosy. Ktoś uzależniony od religii czy polityki też jest narkomanem.“
— Marilyn Manson kontrowersyjny muzyk amerykański 1969
Źródło: „Wprost”, 19 listopad 2000
„Dawano gościom kawę, jednym z mlekiem, drugim bez mleka.Tym trunkiem najulubieńszym raczyły się kobiety najwięcej, tak z rana, jako też po obiedzie i po wieczerzy.(…) Kto z mężczyzn chciał uniknąć wina, wstawszy od stołu, miał się do kawy.“
— Jędrzej Kitowicz, książka Opis obyczajów za panowania Augusta III
Opis obyczajów za panowania Augusta III