Cytaty o kawie

Zbiór cytatów na temat jedzenie, gotowanie, alkohol, woda.

Najlepsze cytaty o kawie

„Papierosy i kawa: najlepsi przyjaciele alkoholika!“

— Gerard Way 1977

„Ja się nie starzeję, ja się staram.“

— Krystyna Sienkiewicz polska aktorka 1935 - 2017

Źródło: Kawa czy herbata?, TVP1, 16 listopada 2011

„Kilka lat temu ten facet mógłby podawać nam kawę.“

— Bill Clinton prezydent USA 1946

o Baracku Obamie, zwracając się do Teda Kennedy’ego o poparcie dla swojej żony.
Źródło: Największe wpadki kampanii, 9 czerwca 2010 http://wybory.onet.pl/prezydenckie-2010/Kiosk/najwieksze-wpadki-kampanii,1,3239405,aktualnosc.html

„Czarna kawa skończyła się na dnie filiżanki.“

— Magda Leja pisarka polska 1935 - 2006

Bramy bajek

„Kawa
się nadawa,
lecz gorzała
szybciej działa.“

— Ogden Nash 1902 - 1971

Candy
Is dandy;
But liquor
Is quicker. (ang.)
Źródło: Refleksje na temat przełamywania lodów przy nawiązywaniu stosunków towarzyskich, tłum. Stanisław Barańczak

„O wartości chwili nie przesądza jej długość, a jakość.“

— Tadeusz Cymański polski ekonomista i polityk 1955

komentarz do krótkiej wizyty George’a Busha w Polsce.
Źródło: program Kawa na ławę

„Piję kawę i wyobrażam sobie brzask gdzie indziej.“

— Andrzej Stasiuk, książka Jadąc do Babadag

Jadąc do Babadag

„Kiedyś nazwałem Pana zerem ale widzę, że Pana przeszacowałem.“

— Leszek Miller polityk polski, premier 1946

do Zbigniewa Ziobro w TVN24 w programie „Kawa na ławę”, 12 stycznia 2013

„Jaki prezydent, takie przeprosiny.“

— Zbigniew Girzyński doktor nauk humanistycznych, polityk 1973

dla TVN24 w Kawa na ławę pytany o wypowiedź prezydenta Komorowskiego.
Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 października 2010

„Nadzieja jest dobrym śniadaniem, lecz kiepską wieczerzą/ale złą kolacją.“

— Francis Bacon (filozof) angielski filozof 1561 - 1626

Wszystkie cytaty o kawie

Razem 90 cytatów o kawie:

„Kawa musi być gorąca jak piekło, czarna jak diabeł, czysta jak anioł, słodka jak miłość.“

— Charles-Maurice de Talleyrand francuski polityk 1754 - 1838

O miłości, O aniołach, O piekle

„Nie pijam herbaty. Herbata zamula. Co więcej, herbata była jedną z głównych przyczyn upadku Imperium Brytyjskiego. Bądź tak dobra i zrób mi kawę.“

— Ian Fleming, książka Goldfinger

Goldfinger (1959)

O herbacie

„Małe jasne – to jest piwo
Duże jasne – to jest słońce
Mała czarna – to jest kawa
Duża czarna – to jest noc
Noc odchodzi, słońce wschodzi
Chyba nam go nie ubyło
Mała miłość – to nic nie jest
Duża miłość – to jest miłość“

— Jonasz Kofta polski poeta, dramaturg, satyryk, i piosenkarz 1942 - 1988

Źródło: Słońce w: Wiersze, Toruń 1994, s. 13.

O miłości, O piwie, O słońcu, O nocy

„Od dawna chciałam nakręcić jeszcze jeden film z Leo [DiCaprio]. Często z nim na ten temat rozmawiałam. Kiedyś, jeszcze w Nowym Jorku, umówiliśmy się na kawę i wtedy dałam mu do przeczytania scenariusz. Potem zachęciłam do tego Sama [Mendesa]. Następnie zaaranżowałam spotkanie obu panów. Dwa miesiące po tej rozmowie byliśmy już na planie.“

— Kate Winslet aktorka angielska 1975

o filmie Droga do szczęścia.

„Ludzie, którzy twierdzą, że potrzebują narkotyków, aby osiągnąć kreatywność, gadają bzdury. Nie jestem laską, która co noc jest na haju. Wstaję rano, piję kawę i rozmawiam przez telefon na temat następnego teledysku.“

— Lady Gaga amerykańska piosenkarka pop, autorka piosenek 1986

Źródło: onet.pl http://muzyka.onet.pl/0,2215124,plotki.html

O ludziach, O muzyce, O piciu, O nocy

„Jest niepodobieństwem podjąć wszystkie wymogi Dasein'u a zarazem pić kawę z rogalikami na podwieczorek. Lękać się nicości, ale bardziej bać się dentysty. Być świadomością, która chodzi w spodniach i rozmawia przez telefon. Być odpowiedzialnością, która załatwia drobne sprawunki na mieście. Dźwigać na sobie ciężar bytu znaczeniowego, nadawać sens światu, i wydawać resztę z 10 pezów […] I choćbyście mnie tysiąc razy "przekonali", zawsze pozostanie w tym jakaś elementarna śmieszność nie do zniesienia!“

— Witold Gombrowicz pisarz polski 1904 - 1969

Dziennik 1953 - 1956

O świecie, Sens, O piciu

„Abdellah Drissi jest reżyserem. Poznałam go w szkole teatralnej, on kończył studia reżyserskie w Filmówce. Wcześniej studiował reżyserię teatralną w Strasburgu i dlatego już pracował w teatrach łódzkich. Dostał kilka nagród. Opowiem panu, jak wyglądało nasze pierwsze spotkanie. Któregoś dnia weszłam do sekretariatu szkoły teatralnej. Wszedł tam też taki duży, czarny człowiek. Miał loki. Pod pachą trzymał taśmy filmowe. On stał, a ja patrzyłam, w końcu potupał nogami i zapytał: 'Co się tak na mnie gapisz?', i zaczął się śmiać. Poszliśmy na kawę. I wylądowaliśmy w łóżku.(…) mój tatuś tupał nogami i mówił: 'Skończysz szkołę teatralną, a on cię wywiezie z Polski i zamieni za kozę'. No więc mój arabski narzeczony przyjechał do moich rodziców i, wręczając tatusiowi koniaczek, mamusi kosmetyki i kwiatki, poprosił o moją rękę. Po ślubie zdecydował, że zostaje w Polsce. Kiedy ojciec lepiej poznał Abdela, powiedział: „Człowiek jak człowiek, zielony czy niebieski, byle był fajny”.“

— Tomira Kowalik polska aktorka 1947

o swoim mężu.

O rodzicach, O studiach, O ślubie

„Jeśli jednak powiecie, że intelekt nie jest w stanie poznać bytu, negujecie akt intelektu i czynicie go niezależnym od jego przedmiotu. Tego właśnie chcieli moderniści – wolności, największej możliwej wolności. Czcimy wolność, poszukujemy wolności, kochamy wolność, a największą wolnością jest powiedzieć, że ten namiot nad moją głową jest namiotem jedynie wówczas, jeśli chcę, by był namiotem. Jeśli jednak zechcę, by był słoniem, będzie słoniem. Przymioty są przymiotami namiotu, rekonstruuję jednak dane zmysłowe tego namiotu i twierdzę, że jest to w rzeczywistości słoń. Rozumiecie więc szaleństwo tego systemu. Ci, którzy go wyznają, muszą stosować go selektywnie, aby nie popaść w obłęd i by utrzymać się przy życiu. Kiedy więc schodzą na śniadanie i widzą przed sobą białą filiżanką z czarnym płynem w środku, wybierają twierdzenie, że jest to kawa. Czynią tak dlatego, że gdyby zdecydowali, iż jest to coś innego, mogliby cierpieć pragnienie! Potem idą do garażu i uruchamiają kluczykiem silnik samochodu, tj. złudzeniem kluczyka uruchamiają złudzenie silnika, aby odjechać złudzeniem samochodu – inaczej nigdy nie dostaliby się na uniwersytet, gdzie nauczają tych nonsensów. (…) To mord dokonywany na zdrowym rozsądku.“

— Richard Williamson angielski duchowny katolicki, biskup Bractwa Świętego Piusa X 1940

O poszukiwaniu, O rzeczywostości, O wolności, O cierpieniu

„Strasznie lubię gościa [Bogusława Lindę]. Uważam, że dostał się w szpony stereotypu. A skoro ruszają go takie rzeczy, to znaczy, że jest wrażliwy. Spotkałem go przez chwilę. Pracowałem nad muzyką do filmu Słodko-gorzki w łódzkiej filmówce. Całą noc miksowałem, do piątej i zasnąłem trochę nieświeży w tamtejszym barze, gdzieś w kącie pośród kaset, kabelków i ubrań, które miałem ze sobą. Obudził mnie gwar i okazało się, że tam są wszyscy: pan Machalica, pan Linda, pan Kondrat. Ale to ludzie sztuki, nie takie rzeczy widzieli i wykazują duże poczucie humoru, szczególnie pan Kondrat. Wypiliśmy razem kawę. Bardzo ich pozdrawiam.“

— Robert Brylewski polski muzyk rockowy (Brygada Kryzys) 1961 - 2018

Źródło: Rafał Księżyk, Robert Brylewski, „Playboy” nr 1, 2007.

O ludziach, O nocy

„Nie liczcie na to, że o ósmej rano w Tokaju coś zjecie. W przeszklonej knajpie przy Kossuth ter można pić kawę za kawą i patrzeć, jak deszcz spada na pusty plac. Bardzo ciekawe myśli przychodzą wtedy do głowy. Na przykład, czy wziąć sobie za wzór tych dwóch przy sąsiednim stoliku, którzy zamówili dwa razy po trzysta aszu, czy też spokojnie zadawać sobie pytanie w stylu „co ja tu właściwie robię?”, czyli podstawową mantrę czy też modlitwę każdego podróżnika. Bo właśnie w podróży, rano, w obcym mieście, zanim druga kawa zacznie działać, doświadcza się najmocniej dziwności własnego, pozornie banalnego bytu. Podróż jest po prostu stosunkowo zdrowym rodzajem narkotyku.“

— Andrzej Stasiuk, książka Jadąc do Babadag

Jadąc do Babadag

O myślach, O piciu, O myśleniu, Pytanie

„Nikt, kto dysponował jakimikolwiek pieniędzmi, nie wszedłby do baru Harry’ego w śnieżne popołudnie na kawę. Obok znajduje się niewielka kawiarenka. Kawa kosztuje tam trzy dolary, ale przynajmniej nie stoi na palniku przez cały dzień.“

— Kathleen Ann Goonan 1952

Most

„Jedyną atrakcję zapowiadały przedłużające się zdjęcia do teatru telewizji, kryminału, przypominającego legendarną „Kobrę”. Aktorzy wyłaniali się z charakteryzatorni w odpowiednich kostiumach, sporo osób było w policyjnych mundurach. Sensację budził aktor z dużą ilością czerwonej farby na głowie, imitującej ranę zadaną ostrym narzędziem. Na razie pił kawę, jakby fakt, że za chwilę wyniosą go na noszach w charakterze zwłok, nie robił na nim wrażenia.
Dopadła go charakteryzatorka, prosząc, by nie czynił szczególnie ekspresyjnych gestów, bo farba, której użyli, nie należy do najlepszych.
– Głupie oszczędności – mruknął poirytowany. – Już i tak parę kropel wleciało mi do filiżanki.
Cała ekipa miotała się po studiu, usiłując przygotować scenę odkrycia morderstwa.
– Co ty tu robisz? – warczał przez zęby reżyser do scenografa. – Po co mu podkładasz pod łeb te papiery? Na gołej podłodze będzie się lepiej kadrowało! I to jeszcze kolorowe gazety? Zwariowałeś?
– Mówiłeś, że ma być interesująco – bronił się wystraszony scenograf. – Patrz, tu są nawet gołe baby.
– Zabierz sobie do domu! Pusta podłoga i to jeszcze brudna!
Z filozoficznym spokojem aktor grający trupa położył się w końcu w wyznaczonym miejscu.
– Błagam, tylko mało dubli – poprosił.“

— Marta Węgiel 1960

Nie będę tak leżał godzinami.
Przypadkowy kadr

O domu, O wrażeniach, O charakterze

„My ciągle jeszcze cierpimy na skutek pewnych zaszłości z PRL-u. Wtedy Kościół, z tej racji, że każda inwestycja w Kościele była opodatkowana 60-procentowym podatkiem, nie mógł ujawniać wszystkich dochodów. Trzeba było prowadzić podwójną księgowość. Te sprawy są już nieaktualne. Teraz by trzeba większej transparentności, otwarcia, pokazania finansów. Kodeks Prawa Kanonicznego o tym wyraźnie mówi. Myśmy w czasie II Synodu Plenarnego w Polsce o tym zapomnieli. Trzeba by zrobić aneks do tego synodu: te sprawy uregulować. I jest taka decyzja konferencji Episkopatu Polski. (…) Trzeba iść drogą pokazania tego, jak jest i zaangażowania laikatu w te sprawy. (…) Wzrośnie wiarygodność, kiedy wszystko pokażemy.“

— Wiktor Skworc polski duchowny katolicki, biskup 1948

Źródło: wywiad w audycji Kawa na ławę Jerzego Zawartki, 2 stycznia 2012 http://www.radio.katowice.pl/index.php?id=305&tx_ttnews[pS]=1328050048&tx_ttnews[tt_news]=21398&tx_ttnews[backPid]=383&cHash=a0227e9b9d

O decyzjach, O cierpieniu, O czasie

„Kiedy mnie znudzą jałowi mieszczanie,
Ducha pogrążam w twej fata-morganie!
Tyś mi natchnieniem, i pieśnią i sławą,
W tobie mam cudów i niebios poznanie,
Arabskich pustyń córo, czarna kawo!“

— Antoni Lange polski poeta, dramatopisarz i powieściopisarz okresu Młodej Polski, także poliglota i tłumacz 1862 - 1929

Cytaty z utworów poetyckich
Źródło: Kawa, w: Poezye cz. 2, Kraków 1898, s. 24.

„Nie chcę się zachowywać jak trzydziestoparoletni historycy, którzy bez krztyny wątpliwości i z pogardą w głosie oceniają ludzi żyjących w niełatwych czasach i stających w obliczu decyzji, których konsekwencje trudno sobie dziś wyobrazić. Siedzą na kanapie, popijają dobrą kawę i wiedzą, że zrobiliby inaczej, a ubecy odbiliby się od ich wewnętrznej siły jak od rycerskiej tarczy.“

— Maciej Pieprzyca polski scenarzysta i reżyser filmowy 1964

Źródło: My jesteśmy tanie dranie. Z Maciejem Pieprzycą rozmawia Anna Bielak, "Gazeta Wyborcza" sobota–niedziela 5–6 listopada 2016, s. 24.

O ludziach, O decyzjach, O sile

„(…) Jednak pewnego kwietniowego poranka 1959 roku usłyszałam, jak matka czwórki dzieci, pijąc kawę z czterema innymi matkami na przedmiejskim osiedlu dwadzieścia pięć kilometrów od Nowego Jorku, tonem skrywanej desperacji wypowiada słowo „problem”. I kobiety od razu, bez słów, wiedziały, że nie mówi o problemie z mężem czy dziećmi, czy domem. Nagle zrozumiały, że ten sam problem, nienazwany, dotyczy także ich. Niepewne, zaczęły o nim rozmawiać. Potem, gdy odebrały dzieci ze żłobka i zawiozły je do domu na popołudniową drzemkę, dwie z nich płakały z ulgi, jaką przyniosła im świadomość, że nie są same.“

— Betty Friedan, książka Mistyka kobiecości

Mistyka kobiecości (The Femine Mystique, 1960)
Źródło: tłum. A. Wysokińska, „Res Publica” nr 210, 2008

O kobietach, O dzieciach, O domu, O matce

„Nie ma wielkiej różnicy między braniem narkotyków a innymi uzależnieniami. Wielu ludzi prowadzi przeciw nim krucjaty, choć litrami piją kawę lub palą papierosy. Ktoś uzależniony od religii czy polityki też jest narkomanem.“

— Marilyn Manson kontrowersyjny muzyk amerykański 1969

Źródło: „Wprost”, 19 listopad 2000

O ludziach, O religii, O piciu, O uzależnieniu

„Dawano gościom kawę, jednym z mlekiem, drugim bez mleka.Tym trunkiem najulubieńszym raczyły się kobiety najwięcej, tak z rana, jako też po obiedzie i po wieczerzy.(…) Kto z mężczyzn chciał uniknąć wina, wstawszy od stołu, miał się do kawy.“

— Jędrzej Kitowicz, książka Opis obyczajów za panowania Augusta III

Opis obyczajów za panowania Augusta III

O kobietach

„Bankiem, który reklamuję, zarządzają Holendrzy, solidni i pracowici. Od nich – a nie z polskich mediów – dowiaduję się, jak dużo się w Polsce zmieniło. Muszę też przyznać, że od pewnego czasu chętniej z nimi rozmawiam niż z rodakami. Nie są agresywni, nie poruszają w rozmowie, zaraz po dzień dobry, kwestii fundamentalnych, nie pytają mnie o patriotyzm, albo o wiarę. Przy rosole nie salutują tylko dlatego, że jest z polskiej kury zrobiony. Odpowiada to stanowi moich nerwów i związkom uczuciowym z ojczyzną. Chciałbym pójść na kawę z mlekiem i przejść się Marszałkowską. Ale to nie jest takie proste, ponieważ muszę nią przejść ze świadomością, kto nią kiedyś chodził, kto ją zniszczył i kto odbudowywał.“

— Marek Kondrat aktor polski 1950

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 3 czerwca 2006

O wierze, O czasie, O ojczyźnie

„Kiedy produkt traci na znaczeniu na rzecz marki, ludzie też tracą na znaczeniu. Nie idziesz już na kawę do Ediego, który ją parzy najlepiej w okolicy. Idziesz do Starbucksa. W każdym Starbucksie kawa jest taka sama. Nie idziesz na hamburgera do Toma, który robi najlepsze hamburgery w twojej okolicy. Idziesz do McDonald’sa. W każdym McDonald’sie hamburger smakuje tak samo. I to reklama sprawia, byś wierzył, że McDonald’s czy Starbucks są najlepszymi miejscami na świecie.“

— Naomi Klein dziennikarka i pisarka kanadyjska 1970

Źródło: polityka.pl, 1 grudnia 2008 http://www.polityka.pl/swiat/rozmowy/275298,1,rozmowa-z-autorka-ewangelii-antyglobalizmu.read

O ludziach

„Było gorzej. Bo szedłem nie do dentysty, ale na oddział chirurgii Akademii Medycznej. Do świetnego chirurga doktora Janusza Płomińskiego. Potem były nie dwa, a trzy miesiące chodzenia o kulach. Osiem razy dziennie po pół godziny ćwiczenia i oto dzień dzieli się na czas, gdy ćwiczysz, i na czas, gdy czekasz, by znów zacząć ćwiczyć. Żyjesz rygorem życia kaleki. Gdy kolega przywiózł mnie ze szpitala, zostałem sam w mieszkaniu. Zrobiłem w kuchni kawę. Potem stanąłem nad nią na tych dwóch kulach i… zacząłem się śmiać. Teoretycznie wszystko OK: jest ranek, jest kawa. Tylko tę kawę trzeba jakoś wypić. Przenieść. I nie ma jak. Nie przeniesiesz kawy, chodząc o kulach. Zrozumiałem, że jestem bezradny wobec prozaicznych rzeczy. Kilka dni później wracam z zakupami do domu, kuśtyk, kuśtyk do windy, a winda zepsuta. Szóste piętro, marsz o kulach. Znów było śmiesznie. Takie drobiazgi uczą pokory i porządkują widzenie świata.“

— Maciej Kozłowski polski aktor 1957 - 2010

o operacji kolana i rehabilitacji.
Źródło: „Viva!” nr 8, 13 kwietnia 2004

O ćwiczeniach, O domu, O czasie, O czekaniu

„(…) dziesięć lat temu mój przyjaciel, zawodowy golfista, zaprosił mnie na turniej rozgrywany w Fukuoce. (…) To na południe od Tokio; wszyscy śmieją się tam z tokijczyków, że tak ciężko pracują. (…) Przyjechałem na ten turniej, no i na polu golfowym prawie co krok porozstawiane były bannery i stojaki reklamujące piwo Asahi. W jakimś momencie jeden ze stojaków się przewrócił. Podszedłem, żeby go podnieść… i nagle zorientowałem się, że znam tego faceta, który na zdjęciu trzyma butelkę piwa. Nie uwierzysz: patrzę, a to Harrison Ford! Miał taki śmieszny wyraz twarzy, jakby kazali mu się uśmiechnąć, a on w tym momencie pomyślał: Mam nadzieję, że nikt z moich znajomych tego nie zobaczy. Widziałem też w innym miejscu fotkę Kevina Costnera reklamującego jakąś kawę. Też zrobił taką idiotyczną minę, jakby chciał powiedzieć: „Nie piję tej kawy i nawet nie wiem, jak smakuje, a tę reklamę robię tylko dla pieniędzy”. Żenada, co? Dlatego, kiedy w filmie Między słowami mój bohater kręci reklamówkę, mam taki sam głupi wyraz twarzy, jak Ford i Costner. Wiedziałem, na kim się wzorować! I dzięki temu ta scena wypadła z jednej strony tak śmiesznie, z drugiej – tak realistycznie.“

— Bill Murray aktor amerykański 1950

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=18304

O piciu, O piwie

„Jak panu powiem, że można nie jeść przez dziesięć dni z rzędu, to pan nie uwierzy. Ale można, wystarczą papierosy i kawa. Nie dosypiały też dzieci, żona, bracia, znajomi.“

— Waldemar Borczyk polski polityk 1960

o kampanii wyborczej w 2001.
Źródło: Osiurał nas, newsweek.pl, 15 maja 2005 http://www.newsweek.pl/artykuly/wydanie/716/osiural-nas---,17159,1

O dzieciach

„Żyjemy w czasach zmiany, więc również wielkich eksperymentów. Ja sam budzę się rano, piję kawę, a później staram się zrobić coś, żeby dzień był przyjemny. Nigdy nie robię wielkich planów. I myślę, że większość kreatywnych ludzi dzisiaj podobnie jak ja robi równocześnie wiele różnych rzeczy. Przynajmniej jedna z nich pozwala im zarobić na utrzymanie, ale robią wszystko przede wszystkim dla zabawy. Nie twierdzę, że pieniądze w ogóle nie są ważne, ale istnieją stany pośrednie pomiędzy całkowitym brakiem pieniędzy i posiadaniem dużych pieniędzy. Każdy nadal oczekuje jakiegoś standardu życia – mieszkania, komputera, jedzenia i telefonu komórkowego? Ale to już nie kapitalizm, w którym chodziło o bycie jak najbogatszym. Dziś raczej chodzi o to, żeby wymyślić własny sposób na życie i być twórczym. To zapewnia znacznie wyższy status niż bogactwo.“

— Alexander Bard szwedzki artysta, muzyk i filozof kultury 1961

Źródło: Radosław Bomba, Nigdy nie robię wielkich planów, wywiad, 16 lipca 2008 http://www.kulturaihistoria.umcs.lublin.pl/archives/964

O życiu, O pieniądzach, O ludziach, O jedzeniu

„Jeśli do Europy wjechało kilkaset tysięcy młodych Syryjczyków, to z nich można stworzyć wojsko. Z nas też kiedyś tworzono legiony. Biliśmy się o naszą wolność. Czy wyobrażamy sobie sytuację, że wyślemy wojsko, aby biło się za Syrię, a kilkaset tysięcy Syryjczyków na Unter den Linden w Berlinie będzie piło kawę i obserwowało, jak my walczymy o ich bezpieczeństwo? Nikt nie domaga się, żeby walczyły kobiety i dzieci.“

— Witold Waszczykowski polski polityk 1957

Źródło: TVP Info http://www.tvp.info/22649013/waszczykowski-z-tysiecy-mlodych-syryjczykow-w-europie-mozna-stworzyc-wojsko, 15 listopada 2015.

O kobietach, O dzieciach, O piciu, O wolności

„Zresztą, co to za różnica? Kawa z farbą emulsyjną może się okazać całkiem smaczna.“

— Cathy Kelly 1966

Druga szansa (1998)

„żyję jakbym był bogaty:
trzeba mi filtrów do herbaty
bo piję tylko liściastą (…)
kawę graniastą (…)
soki tylko sto procent (…)
jogurt tylko rękodzielni
(uchoigielny)
a w ogóle eko eko“

— Piotr Sobolczyk 1980

Źródło: Soba ryta

O piciu, O herbacie

„Wiele małp lubi bardzo herbatę, kawę i napoje alkoholowe oraz, co sam zaobserwowałem, z przyjemnością pali tytoń.“

— Karol Darwin biolog angielski 1809 - 1882

Źródło: O pochodzeniu człowieka

O przyjemności, O herbacie

„Jaki ze mnie aktor? Przypadkowo, towarzysząc koleżance, znalazłam się na egzaminach do szkoły teatralnej. Siedziałam w bufecie, Waldi Dyła zrobił mi kawę i tak od słowa do słowa… ktoś wypełnił za mnie podanie, wepchnął za drzwi, gdzie trwały egzaminy na wydział lalkarski. Nawet świadectwa maturalnego nie miałam przy sobie.“

— Lidia Schneider 1968 - 2011

Źródło: Małgorzata Potoczak-Pełczyńska, Lidia Schneider już nie zagra, „Nowiny Jeleniogórskie”, 26 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/129899.html

„'Herbatniki'
Wydarzyło się to faktycznej osobie, a jestem nią ja. Chciałem złapać pociąg. Było to w kwietniu 1976 roku, w Cambridge w Wielkiej Brytanii. Zostało jeszcze trochę czasu do odjazdu pociągu. Poszedłem po gazetę, by porozwiązywać krzyżówkę, po kawę i paczkę herbatników. Usiadłem przy stoliku. Opiszę wam scenerię – jest niezwykle ważne, abyście bardzo wyraźnie ją ujrzeli. A więc tu mamy stolik, tu gazetę, filiżankę z kawą, herbatniki. Naprzeciwko mnie siedzi mężczyzna, całkiem przeciętny gość w biznesowym garniturze, z teczką. Nic nie wskazywało na to, aby miał zrobić cokolwiek dziwnego. A jednak zrobił: nagle pochylił się do przodu, wziął do ręki herbatniki, rozerwał opakowanie, wyjął jednego i zjadł.
Muszę powiedzieć, że z takiego typu rzeczami my Brytyjczycy bardzo źle sobie radzimy. W naszej historii, naszym wychowaniu, naszej edukacji nie ma nic, co uczyłoby nas, jak zachować się w stosunku do kogoś, kto w biały dzień kradnie nam herbatniki. Wiadomo, co by się stało, gdyby rzecz miała miejsce na dworcu South Central w Los Angeles. Natychmiast rozpoczęłaby się strzelanina, zjawiłyby się helikoptery, CNN, rozumiecie… w końcu zrobiłem to, co zrobiłby każdy czerwonokrwisty Brytyjczyk: zignorowałem wydarzenie. Gapiłem się w gazetę, wziąłem łyk kawy, próbowałem zrozumieć artykuł, w tekst którego się wpatrywałem, nie byłem jednak w stanie nic pojąć, z wyjątkiem powtarzania w myśli: „Co mam robić?”.
W końcu uznałem: „Trudno, muszę coś zrobić”. Próbując z całych sił nie zauważać, że w tajemniczy sposób paczka została otwarta, wyjąłem herbatnik. Pomyślałem sobie: „To go uspokoi”. Nie uspokoiło, bowiem po chwili powtórzył to, co przedtem. Wziął następny herbatnik. Ponieważ za pierwszym razem nic nie powiedziałem, za drugim jakby trudniej było podnieść temat: „Przepraszam bardzo, trudno tego nie zauważyć, ale…”. Nic by to nie dało.
Zjedliśmy całą paczkę. Było w niej co prawda tylko osiem herbatników, ale sprawa zdawała się trwać wieczność. On brał herbatnik, ja brałem herbatnik, on brał herbatnik. Kiedy skończył, wstał i odszedł. Wymieniliśmy pełne znaczenia spojrzenia, po czym poszedł sobie, ja zaś głęboko odetchnąłem i opadłem ciężko na oparcie krzesła.
Wkrótce podstawiono pociąg, dopiłem kawę, wstałem i podniosłem gazetę, pod którą leżały moje herbatniki. Tym, co szczególnie lubię w tej opowieści, jest wrażenie, że gdzieś po Anglii przez ostatnie ćwierć wieku krąży całkowicie przeciętny facet, który ma do opowiedzenia identyczną historię – tyle tylko, że brakuje jej puenty.“

— Douglas Adams brytyjski pisarz 1952 - 2001

z przemowy do pracowników Embedded Systems, 2001

O losie, O prawdzie, O facetach, O zachowaniu

„W chwilach dla nas najcięższych, gdy siedzieliśmy w więzieniach w kilku osadach na terenie Salwadoru i Hondurasu, mieliśmy okazję odczuć bezpośrednio postawę solidarności owych ludzi, odzianych w łachmany i bosonogich, którzy przybywali tłumnie, ażeby ofiarować nam owoce, kawę, pożywienie, słowa otuchy, a nawet jedną czy dwie pięciocentowe monety. To niezwykłe doświadczenie oraz wrażenie, jakie wywarła na nas postawa chłopów gwatemalskich, którzy dostarczali nam żywności i wskazywali najbezpieczniejsze ścieżki, a nawet służyli nam za przewodników tak długo, jak długi nie znaleźliśmy pewnego schronienia, skłoniły nas do głębokiego zastanowienia się nad tym zjawiskiem. Doszliśmy w rezultacie do wniosku, że zachowanie tych ludzi wynikało z tego, iż usiłowali pozyskać nas dla swojej spraw, szukali przywódców, którzy by stanęli na czele ich walki.“

— Marco Antonio Yon Sosa 1940 - 1970

Źródło: Revolución Socialista, cyt. za: Zbigniew Marcin Kowalewski, Guerilla latyno-amerykańska, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1978, s. 70.

O ludziach, O zachowaniu, O wrażeniach, O walce

„(…) śmierć jest wielką tajemnicą. Nikt, ani papież, ani święci, ani jacyś super kardynałowie nie są w stanie powiedzieć komuś wierzącemu, jak to jest. Dlatego pokazywanie aktu śmierci w sztuce jest wykładnią tajemnicy. Możemy pokazać go tylko symbolicznie. Jeśli pokażemy kawa na ławę – faceta, który leży zeszyty po sekcji zwłok, to nie jest to śmierć, to są po prostu zwłoki, a my niczego nie odkrywamy.(…) Śmierć mnie tak de facto nie interesuje, ja się wolę skupić na tym, co potrafię przeżyć, a to są wspomnienia. Wspomnienia po ludziach, wspomnienie tego, co zostało po rodzicach, po ojcu, matce.“

— Marcin Koszałka polski operator filmowy 1970

Źródło: Marta Sobolska, Śmierć jest tajemnicą, obiektywni.pl, 30 listopada 2009 http://www.obiektywni.pl/czytelnia/artykul-688-0.php

O śmierci, O tajemnicy, O matce, O rodzicach

„wstać
o 6
nasypać kawy
do filiżanki
zamieszać
to się nazywa kawa po turecku
ale nią nie jest“

— Marcus Slease 1974

Tom Hello Tiny Bird Brain (2011)
Źródło: Fabryka turbin Alstom (2009), tłum. Adam Zdrodowski

„Polska normalna to w ogóle nie jest zło. To może nie jest ideał, to nie jest moje marzenie, ale to nie jest zło. Ja się nie zgadzam na to określenie. To środowisko polityczne, które broni normalności naszego państwa, broni dobra (…) Jak ci proponują kawę albo denaturat, nie możesz w tym momencie mówić, że chcesz koniak. Pewnie, że chcesz koniak, ale wybierasz to co masz do wyboru.“

— Adam Michnik polski dziennikarz i publicysta 1946

spytany, czy uważa Platformę Obywatelską za mniejsze zło.
Źródło: wyborcza.pl, 9 czerwca 2010, 3:25 min. zapisu wideo http://wyborcza.pl/12,107323,7993368,Rozmowy_Agnieszki_Kublik.html

O złu

„Drugą połowę zeszłego wieku w sferze ekonomicznej zdominowały dwa na pozór niepodważalne założenia, które wpłynęły głęboko na zachowania indywidualne i zbiorowe. Pierwsze brzmiało: PKB kraju stanowi panaceum na wszystkie problemy społeczne, jego wzrost oznacza, że wszystkie bolączki zostaną rozwiązane. Drugie – dążenie do szczęścia idzie łeb w łeb ze wzrostem konsumpcji.
To przekonanie zrodziło bardzo dużo cierpienia i w sferze materialnej, i w duchowej, naruszyło też poważnie zasoby naturalne naszej planety.“

— Zygmunt Bauman polski socjolog, filozof, eseista 1925 - 2017

Źródło: rozmowa Giulio Brottiego, Szczęście to nie kawa rozpuszczalna, „L’Osservatore Romano”, 20 października 2013, przeł. Katarzyna Pawłowska-Salińska, „Gazeta Wyborcza”, 26–27 października 2013.

O szczęściu, O zachowaniu, O cierpieniu, O wieku

„Czy to nie złośliwe kpiny? Czasy coraz cięższe, na każdym kroku można być postrzelonym, doszło do tego, że wyjście z domu do fryzjera, czy do cukierni na czarną kawę, jest już karygodnem lekceważeniem życia, a tu mi zalecają bezwzględny spokój i unikanie wzruszeń.
Dobrze, daj mi stałą rentę, żebym mógł wyjechać zagranicę, to będę wiódł spokojny żywot.“

— Włodzimierz Perzyński dramatopisarz polski 1877 - 1930

Źródło: Nocna zabawa http://www.polona.pl/dlibra/docmetadata?id=4932, wyd. Biblioteki Dzieł Wyborowych, Warszawa 1914, s. 112.

O domu

„Po zakończeniu semestru zawsze urządzaliśmy wielki jubel. Było bardzo wesoło, hulanka i swawola. I tam zdarzyło się, że się pierwszy i ostatni raz upiłem się. Dostaliśmy świadectwa, trzeba było to oblać. Jak się kończyło, Crux zawsze była ciut niespokojna. Po kryjomu poszliśmy do chłopskiej gospody, śpiewaliśmy pieśni zbójeckie i pili. Szczegółów nie pamiętam, potem to sobie odtworzyłem. Następnego dnia obudziła mnie mleczarka, która mnie znalazła na drodze ze Steyr na Karsten. Byłem w opłakanym stanie. Przychodzę do mojej Crux. Na litość Boską, panie Adolfie, jak pan wygląda! Kąpię się, ona mi robi czarną kawę, potem pyta: a jak tam świadectwo? Zaglądam do torby – nie ma! Chryste Panie! I co ja teraz pokażę matce? Mówię sobie, powiem, że pokazywałem w pociągu, przeciąg zdmuchnął za okno i przepadło! A Crux naciska. Co jest? – Ktoś mi rąbnął! – Mówi się trudno, musi pan zaraz pójść do szkoły, może dadzą duplikat. Ma pan jeszcze w ogóle pieniądze? – Ani grosza… Dała mi pięć guldenów. Idę do szkoły, dyrektor każe mi poczekać. W międzyczasie, okazało się, do szkoły dotarły cztery kawałki tego świadectwa. Po pijanemu, w nieświadomości pomyliłem je z papierem toaletowym. To był koszmar. Co usłyszałem od rektora, nie nadaje się do powtórzenia. Okropność. Przysiągłem na wszystkie świętości na resztę życia rzucić alkohol. Dostałem ten duplikat. Jak ja się krępowałem! Przyszedłem do Crux, a ona: i co powiedział?“

— Adolf Hitler kanclerz Rzeszy, twórca i dyktator III Rzeszy niemieckiej 1889 - 1945

Co powiedział, tego kobiecie nie powiem. Ale jedno pani mogę powiedzieć: koniec z alkoholem! To była lekcja, która nie pozwoliła mi nigdy więcej wypić. Pojechałem do domu z lekkim sercem, może nie takim całkiem lekkim, bo widywałem w życiu lepsze świadectwa.
Cytaty przypisywane, Rozmowy przy stole
Źródło: s. 189

O kobietach, O pieniądzach, O alkoholu, O domu

„Kiedy już zgubili wszystkich sędziwych uczestników pogrzebu, Bodger zabrał Garpa do baru Bustera na kawę. Najwyraźniej uznał, że Garp wieczorem zmienia płeć, a w ciągu dnia nazwisko.“

— John Irving, książka Świat według Garpa

Świat według Garpa (1978)

„Nasze utwory nie mogą spełniać funkcji wychowawczych, bo tak jak sam chcę być postacią autentyczną, a nie ulepioną przez kogoś, nie leży w moich intencjach podawanie komuś wzorów, czy przestróg. To są tylko nasze refleksje. Ale to, że młodzi się z tym utożsamiają, jest przestrogą, ale dla tych, co tę młodzież w świat pakują (…). Nie należy dopatrywać się w tekstach nadzwyczajnych rzeczy, wszystko jest wyłożone kawa na ławę. Chyba, że ktoś bardzo chce, to jakieś drugie dno może znaleźć. Bo oscylujemy wokół smutku, bliskiego desperacji. Z drugiej strony wykładamy sprawy z przymrużeniem oka, żeby dać sygnał ludziom, że nie ma się czego bać. To wszystko było zadaniem zespołu Perfect.“

— Zbigniew Hołdys polski muzyk, wokalista i kompozytor 1951

wypowiedź w tygodniku Tu i Teraz, 1983
Źródło: M. Sart, M. Wiernik, Album polskiego rocka, Bydgoszcz 1987

O młodzieży, O świecie

„Robię sobie kawę, włączam muzykę, siadam i czytam scenariusz. Uczę się tekstów na pamięć. Wczuwam się jakoś w scenę. Zastanawiam się, co powinienem w danej chwili ujęcia zrobić, by dobrze to wyglądało. Ale tak naprawdę, dopiero na planie reżyser zbiera aktorów i wspólnie zastanawiamy się, jak co ma wyglądać. Rzuca pomysłami, my podajemy swoje – taka burza mózgów.“

— Adrian Żuchewicz 1992

o przygotowaniach do roli.
Źródło: Joanna Rutkowska, Mówią na mnie „MOSTOWIAK” – rozmowa z Adrianem Żuchewiczem, serialowym Łukaszem, 20 czerwca 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/76742/mowia-na-mnie-mostowiak-rozmowa-z-adrianem-zuchewiczem-serialowym-lukaszem.html

O czytaniu

„Sama nie piję i nie palę, ale bardzo lubię kawę. Kawa mnie budzi i podtrzymuje, dlatego zaczynam od niej każdy dzień.“

— Anna Sobecka polska działaczka polityczna 1951

Źródło: Anna Sobecka: władza i kawa bywają jak narkotyk, pomorska.pl, 24 sierpnia 2008 http://www.pomorska.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20080821/REPORTAZ/444190717

O piciu

„Cześć. Proszę wejść, siadać. Kawa, herbata, piwo? Musi pan przyzwyczaić się, że ja strasznie klnę.“

— Stanisław Skalski lotnik polski, generał 1915 - 2004

do dziennikarza „Gazety Wyborczej”.
Źródło: Bohaterowie są zmęczeni, „Gazeta Wyborcza”, 29 października 1993 http://niniwa2.cba.pl/skalski_bohaterowie_sa_zmeczeni.htm

O piwie, O herbacie

„Znam osobę, która nie wyjechała na urlop, bo się bała, że przez tydzień nie będzie jej na Pudelku. Ja nie flirtuję z tabloidami, nie daję im przecieków, nie umawiam się na „przypadkowe zdjęcia”. I tak je mają. Któregoś dnia wyszłam z domu i zorientowałam się, że pod klatką stoi ciągle ten sam samochód. I jeździ za mną. W środku siedzą jakieś tępe typy, palą, piją kawę i żrą hot dogi ze stacji benzynowej. Paparaty. Jem obiad w knajpie, wydłubuję ość z zębów, a oni pstrykają. Dla nich jestem „ryjem”, którego trzeba ustrzelić.“

— Anna Mucha aktorka polska 1980

Źródło: Grzegorz Sroczyński, Anna Mucha tresowana do odwagi, „Gazeta Wyborcza - Wysokie Obcasy online”, 15 kwietnia 2011 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,96856,9434478,Anna_Mucha_tresowana_do_odwagi.html

O samochodach, O domu, O piciu

„Bywa tak, że odpalam rano sprzęt grający, popijam kawę i wsłuchuję się godzinami w bit który mnie pochłonął. Coś jak trans. W końcu ten bit zaczyna do mnie gadać: podpowiadać flow, pomysły, melodię, nastrój. Innym razem natchnie mnie jakaś sytuacja wyjęta z powszedniego dnia. Niekiedy nawet zlepek słów jak: „cichy dzieciak” czy „plastikowy kosmos.”“

— Cira 1983

Najpierw urodzi się samo wyrażenie, potem wizja kawałka.
Źródło: Cira „Czuć wspólny język z muzyką” (Tak To Się Robi #32), popkiller.pl 1 lutego 2013 http://www.popkiller.pl/2013-02-01,cira_czuc_wspolny_jezyk_z_muzyka_tak_to_sie_robi_32

O nastroju

„Niedawno w programie Kawa czy herbata w I Programie TVP zaśpiewałam „Pierwszy znak”, po czym jakaś pani zatelefonowała mówiąc, że się popłakała, że tak ją ta moja wersja wzruszyła. Słysząc podobne komplementy, tym bardziej upewniam się, że warto było wybrać taki repertuar i takie aranżacje oraz zaprosić do współpracy tych właśnie muzyków.“

— Małgorzata Krzysica aktorka polska 1965

Źródło: „Dziennik Polski”, 29 listopada 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wzjs.htm

O herbacie, O współpracy

„Lozano powinien na treningu powiedzieć tak: Świderski ma ćwiczyć przyjęcie, Wlazły zagrywkę, bo z tym nie najlepiej, a Winiar może iść na kawę.“

— Wojciech Drzyzga siatkarz polski, trener 1958

Trening

„Jeśli masz broszurę Accenta na swoim stoliczku, na którym stawiasz kawę, to jeśli mogę cię uprzedzić, nie otwieraj tego. Kup sobie Fiestę, kup Golfa z drugiej ręki, jedź na wakacje, ale nie rób tego.“

— James May brytyjski dziennikarz, prezenter telewizyjny 1963

O wakacjach

„Dlaczego Nowy Jork? Po prostu jestem szczęśliwy, mogąc tutaj mieszkać, to jest moje miejsce. Nie dorastałem w samym Nowym Jorku, ale bardzo blisko, w New Jersey, pół godziny drogi stąd, natomiast moi dziadkowie mieszkali na Manhattanie. Spędziłem więc mnóstwo czasu, krążąc tymi szlakami. Nie uważam jednak, że to miasto numer jeden. To pewien rodzaj nowojorskiej przesady. Mamy kawę numer jeden na świecie, sernik, wszystko jest pierwsze na świecie. Ale to tylko reklama niemająca nic wspólnego z rzeczywistością. Natomiast z pewnością Nowy Jork jest jedynym miastem na świecie, które należy do wszystkich. To nie jest Ameryka, tu jest wszystko. To miasto, którego 40 proc. populacji urodziło się za granicą. To miasto, w którym mówi się w każdym języku, w którym wyznawana jest każda religia, w którym mieszka każda rasa. Nie ma na ziemi miasta tak pełnego różnic, jak Nowy Jork.“

— Paul Auster amerykański pisarz 1947

Źródło: Michał Nogaś, Dumanie nad Domami http://www.polityka.pl/kultura/rozmowy/1529323,1,rozmowa-z-pisarzem-i-scenarzysta-paulem-austerem.read, Polityka.pl, 7 sierpnia 2012 r.

O religii, O domu, O rzeczywostości, O czasie

„Wszelkiego rodzaju statystyki i historia moich startów nie za bardzo mnie interesowały. Jechałem na zawody, dobrze się na nich bawiłem i cieszyłem się ze zwycięstw. Praktycznie po rozdaniu medali to wszystko gdzieś ulatywało. Traktowałem i traktuje sport szybowcowy jako odskocznie od studiów, pracy i różnych zajęć. Dla mnie to przede wszystkim dobra rozrywka.“

— Sebastian Kawa polski pilot szybowcowy i żeglarz 1972

Źródło: Grzegorz Pajda, Sebastian Kawa – człowiek wart miliony w rozmowie z Grzegorzem Pajdą dla Sportowych Wywiadów, sportowewywiady.pl, 22 czerwca 2013 http://sportowewywiady.pl/index.php/wiadomosci/sebastian-kawa-czlowiek-wart-miliony-w-rozmowie-z-grzegorzem-pajda-dla-sportowych-wywiadow/

O historii, O sporcie

„Połączył w sobie cechy największych ludzi. Głowę nosił pochyle jak Aleksander, grzebał ciągle we włosach jak Cezar, kawę pił jak Leibnitz, a gdy usiadł w wygodnym fotelu, zapominał o jedzeniu i piciu jak Newton. Perukę nosił jak dr Johnson i jak Cervantes miał stale otwarty rozporek.“

— Georg Christoph Lichtenberg pisarz niemiecki, aforysta 1742 - 1799

O ludziach, O jedzeniu, O piciu, O zapominaniu

„W naszym kraju istniały dwie ekonomie stworzone przez cudzoziemców: północnoamerykańska i niemiecka. Niemcy opanowali doskonałe ziemie i uprawiali kawę, trzcinę cukrową, a także hodowali bydło, traktując chłopów gwatemalskich nawet nie jak swoich poddanych, ale jak niewolników. Majątki niemieckie, sięgające tysięcy hektarów, oraz ich wspaniałe pałace powstawały z potu Indian i kosztem wsi: ciągnęli stąd większe zyski niż z jakiejkolwiek innej kolonii. Hamburg zamienił się w wielki rynek naszej kawy. Gwatemala stała się półkolonią niemiecką. Nasz rynek został w wielu dziedzinach opanowany przez Stahla, Nottebohma, Sappera, Dieseldorffa, Gerlaha itd.“

— Luis Cardoza y Aragón 1901 - 1992

Źródło: Ryszard Kapuściński, Chrystus..., op. cit., s. 96.

„Ja też cały czas ze sobą walczę i staram się ograniczać słodycze. Minimalizuję spożycie cukru, nie słodzę kawy i herbaty. Nie piję także słodzonych napojów i soków, ale przyznaję, że od czasu do czasu lubię zjeść jakieś dobre ciasto.“

— Anna Sobecka polska działaczka polityczna 1951

Źródło: Anna Sobecka: władza i kawa bywają jak narkotyk, pomorska.pl, 21 października 2008 http://www.pomorska.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20080821/REPORTAZ/444190717

O piciu, O czasie, O herbacie

„Zaraz go zajebie. Tylko wypiję kawę.“

— Jakub Żulczyk, książka Instytut

Źródło: Instytut (2010)

„Dostać pracę, albo do końca życia pic kawę doprawioną psimi szczynami. Trudna decyzja.“

— Warren Ellis, Planetary

Postać: Elijah Snow
Planetary

O decyzjach

„Ludzie na całym świecie są już zmęczeni zimną wojną. Rosja kontroluje połowę Europy a my tylko chcemy, żeby Rosjanie zamiast herbaty pili kawę.“

— José Figueres Ferrer 1906 - 1990

Źródło: Artur Gruszczak, Ameryka Środkowa z serii Historia państw świata w XX wieku, Wydawnictwo Trio, Warszawa 2007, ISBN 9788374361323, s. 336.

O wojnie, O ludziach, O historii, O piciu

„Świat bez narkotyków, do których zaliczam też alkohol, nikotynę, kawę, a nawet czekoladę byłby koszmarem. Być może istnieje w Korei Północnej, tam ideologia zastąpiła niektórym narkotyk. W wolnym społeczeństwie, a nawet w pół – czy ćwierć wolnym, nie jest możliwa likwidacja narkotyków. To, co nazywamy narkotykami, czyli środki zmieniające świadomość, towarzyszy człowiekowi od zarania. A kto wie, czy nie było tak, że ów człekokształtny zażył jakiś silny środek rośliny, jakiegoś grzyba i dzięki temu w ogóle… (…)
Powstał człowiek. I powstała religia.“

— Kamil Sipowicz polski historyk filozofii, dziennikarz, poeta, rzeźbiarz i malarz 1953

Źródło: krytykapolityczna.pl, 12 października 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/Wywiady/SipowiczSwiadomosczgrzyba/menuid-1.html

O alkoholu, O świecie, O religii

„Naszym dostawcą surowców [w firmie Pollena] od detergentów był koncern Shell. Często jeździłem do Londynu i zawsze przyjmował mnie dyrektor ich Centrum Badawczego, dr Kerbner. Kiedyś odwoził mnie na lotnisko, poszliśmy na kawę. On mnie zaczął pytać o moją pracę nad związkami pachnącymi, bo tym się kiedyś zajmowałem. I opowiada, że ma pewien problem chemiczny z syntetycznymi alkoholami tłuszczowymi. Poradziłem, by spróbował jeszcze w inny sposób to rozwiązać. I na serwetce napisałem pewne wzory chemiczne. On tę serwetkę zabrał. Po roku pojechałem znowu do Londynu i mówią, że czeka na mnie dyrektor naczelny. Wszyscy jacyś tacy uroczyści i wręczają mi taki papier zafoliowany, a tam jest napisane, że to jest patent Shella, a twórcami patentu są dr Wilczek i dr Kerbner.(…) Najpierw się przeraziłem. Pomyślałem, że jak w Polsce się dowiedzą, to uznają mnie za zdrajcę, który sprzedaje, wywozi na Zachód tajemnice gospodarcze. Ale byłem jednocześnie zdumiony rzetelnością tego Kerbnera. Przecież nikt by się o tym nigdy nie dowiedział jaki był mój wkład.“

— Mieczysław Wilczek polski przedsiębiorca, polityk, b. minister 1932 - 2014

Źródło: Krystyna Naszkowska, Oto ojciec proszku Ixi, „Duży Format” (dodatek „Gazety Wyborczej”), 17 sierpnia 2007

O tajemnicy, O problemach, O czekaniu

„Gdy w kawiarni mroczno
i kawa już zimna
zawsze są Bieszczady
więc rosną mi skrzydła“

— Adam Ziemianin polski poeta 1948

piosenka śpiewana przez Stare Dobre Małżeństwo.
Źródło: Bieszczadzka gałązka

O małżeństwie

„Czy to przypadkiem nie pan deklarował się w Brooklyn Boogie, że wypala ostatniego w swoim życiu papierosa?
– W Brooklyn Boogie powiedziałem też, że kawa i papierosy to mój zestaw śniadaniowy, a ile można przeżyć bez śniadania?“

— Jim Jarmusch amerykański reżyser, scenarzysta, aktor i muzyk 1953

Źródło: „Machina”, luty 2000 (2/47)

„Każdy związek jest inny, rządzi się własnymi prawami. Nie można uogólniać i przykładać do wszystkich jednakowej miary. My z żoną na przykład często się śmiejemy. To zawsze pomaga. Liczą się też małe dowody przyjaźni. Moja żona zawsze przed pójściem spać ustawia w ekspresie dzbanek ze świeżo zmieloną kawą. U nas to ja zawsze pierwszy wychodzę z domu, dlatego zależy mi na czasie. Kiedy więc wstaję rano, kawa jest już gotowa. Niby nic wielkiego, ale dla mnie to bardzo romantyczny gest. Właśnie dzięki takim drobiazgom związek może przetrwać przez długie lata.“

— Steve Carell amerykański aktor komediowy, scenarzysta 1962

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Najtrudniej nakręcić komedię, w której wszyscy umierają. Steve Carell specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 3 czerwca 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=55556

O przyjaźni, O domu, O czasie

„Nałogowo zajmuję się wieloma różnymi sprawami, ale dość szybko zrywam z nałogami. Zostały mi jeszcze: jazda samochodem, kawa, układanie piosenek, słuchanie radia, zakupy. Udało mi się rzucić: telewizję, teatr, książki, naukę, obowiązki, towarzystwo. Sądzę, że czuję się lepiej.“

— Kuba Sienkiewicz polski muzyk i lekarz 1961

Wywiady i rozmowy
Źródło: wywiad dla czasopisma „Poradnik Domowy”, lipiec 2005

O książkach, O nauce

„(…) korciło mnie zawsze, żeby spróbować poważnie. Bo wtedy można pisać wprost jak do kogo głupiego, wyłożyć łopatą kawę na ławę i nawet żywa kura zrozumie. A jak pisać śmiesznie, to się muszą domyślać: „Publika dorozumiejetsia”, jak mówią w teatrze.“

— Stefania Grodzieńska aktorka i pisarka polska 1914 - 2010

Wspomnienia chałturzystki

„Pewien młody człowiek w trakcie pisania pracy magisterskiej prowadził bardzo intensywne życie: rano wstawał i zaczynał dzień od kawy, pobudzony pił wódkę, ale później uświadamiał sobie, że miał przecież pracować, więc brał amfetaminę, żeby zmniejszyć działanie alkoholu i lepiej skoncentrować się, wieczorem albo palił haszysz albo brał LSD. Kiedy po trzech tygodniach takiego życia dostał zapaści, stwierdził, że musi coś zmienić w swoim życiu. Odstawił kawę.“

— Wojciech Wanat 1966

Odlot donikąd

O życiu

„Solidnym fundamentem prawdziwej sztuki jest bezkompromisowa prawda.“

— Jerzy Jeszke polski aktor musicalowy 1958

Źródło: Od Broadwayu po West End, 27 października 2011 http://www.tvp.pl/styl-zycia/magazyny-sniadaniowe/kawa-czy-herbata/tematy-dnia/czwartek/czwartek-27-pazdziernika/5453698/page2/5552790

O prawdzie, O herbacie

„Znaleźć sobie dobrych mistrzów i pracować przy nich, bo tak naprawdę dziennikarstwa uczymy się w pracy, od swoich kolegów. Ważne jest więc, żeby trafić do dobrej redakcji, do dobrych ludzi, którzy potrafią nam pokazać tę pracę i pomóc stać się przykładem dla innych, oraz by pozwolili ujrzeć kręgosłup tego zawodu. Choćbyśmy mieli tylko parzyć kawę i biegać z kartkami, to warto tak zaczynać, bo to jest najcenniejsza nauka na późniejsze zawodowe życie.“

— Witold Kołodziejski dziennikarz polski, samorządowiec 1966

Źródło: dziennikarze.info http://www.dziennikarze.info/wywiady/witold-kolodziejski/

O życiu, O ludziach, O nauce

„Bo świat robi się cały na jedno kopyto – ludzie upodabniają się w wyglądach, poglądach, osądach, w tym, co jedzą i jak jedzą, w tym, czym pachną, jak nazywają kawę z mlekiem (teraz to musi być latte)… Okropnie nudna tendencja. Fuj! […] Dziwacy powodują, że nagle pojawia się ktoś lub coś, co jest inne – nie-na-jedno-kopyto – i nagle chce się żyć.“

— Wojciech Cejrowski polski dziennikarz i podróżnik 1964

Utwory, Wyspa na prerii

O ludziach, O świecie, O wyglądzie

„Nie jestem Ślązakiem transparentowym.“

— Wiktor Skworc polski duchowny katolicki, biskup 1948

„Od Giertycha do Gierka tylko jedna literka!“

— Ryszard Kalisz polski polityk 1957

Źródło: Kawa na ławę, TVN, 4 marca 2007

„Kokaina jest jak mocna kawa.“

— Courtney Love amerykańska gitarzystka, wokalistka i aktorka, żona Kurta Cobaina 1964

„Podstawowa zmiana w życiu osobistym to rozstanie z Wojtkiem, moim mężem. Poczułam, że nie jestem w życiu na swoim miejscu i postanowiłam to zmienić po ośmiu latach związku. Miałam 18 lat, kiedy przyjechałam do Warszawy. Nie znałam nikogo. Wojtek od razu stał się moim domem, życiem, rodziną. Byliśmy ze sobą non stop, razem i w domu, i w pracy, bez wytchnienia. Kiedyś nasz kolega powiedział, że ludzie powinni być różni w związkach, ale nie za bardzo. Różnice, które przez lata pojawiły się między nami, przestały być budujące, rodziły konflikty. Teraz, kiedy o tym myślę, potrafiłabym wyznaczyć te najważniejsze punkty i naszkicować taką mleczną drogę, która nas we dwoje doprowadziła do tego rozstania. Najtrudniejsze jest to, że nikt nie był winny.(…) Wierna dewizie taty, że trzeba samemu sobie w życiu radzić, nie chciałam pomocy innych. Kobiecą słabość, kruchość uważałam za coś niefajnego, gorszego. Teraz mam 30 lat i wiem, że w związku potrzebna jest równowaga pomiędzy siłą mężczyzny a delikatnością kobiety. Nie wstydzę się już myśleć, że kobieta ma prawo być bezradna, powiedzieć: „Nie wiem, nie potrafię, pomóż mi”. Kiedyś, jak podejmowałam trudną decyzję, zawsze wybierałam opcję gorszą dla siebie, żeby tej drugiej strony nie zranić. Dziś mówię na głos, co jest dla mnie dobre, a co złe, tego nie chcę, na to się nie zgadzam, bo mi szkodzi. To wielka ulga przyznać wreszcie, nawet na takim podstawowym poziomie, że lubię tulipany, a nie róże, że wolę kawę bezkofeinową, a nie latte, niż zastanawiać się, czy jak powiem, że wolę wodę od soku, to kogoś nie urażę.“

— Kamilla Baar-Kochańska polska aktorka 1979

o Wojciechu Solarzu, aktorze.

O kobietach, O ludziach, O rodzinie, O domu

„Jedną z zasług lat 60. jest to, że nagrano i wydano wówczas trochę muzyki o niezwykłym czy też eksperymentalnym charakterze. Kim byli ci mądrzy, niezwykle światli menadżerowie, którym zawdzięczamy Złotą Erę Amerykańskiej Muzyki? Idący z duchem czasu młodzieńcy o kwiatowym oddechu? Nie – starzy, żujący cygaro faceci, którzy słuchali taśm i mówili: „ Bo ja wiem…, Co to, kurwa, jest? Dobra wypuść to, wiadomo? Nie wiadomo.”
Takie podejście do muzyki przynosiło znacznie więcej dobrego niż postawa dzisiejszych bossów. „Młodzi z głową na karku” są o wiele bardziej zachowawczy, a także o wiele bardziej niebezpieczni od swych poprzedników. Skąd się wzięli? Paru wylądowało w branży dlatego, że ich ojcami byli niektórzy z owych staruszków, od których jechało tytoniem. Inni sami utorowali sobie drogę na szczyty – pewnego dnia gość z cygarem mówił: „Posłuchaj Sherman. Zaryzykowałem, wypuściliśmy to i ani się obejrzałem, gdy sprzedaliśmy kilka milionów egzemplarzy. Ja wciąż nie mam pojęcia, co to, kurwa było, ale trzeba nam zrobić tak jeszcze raz. Posłuchaj, co ci powiem, Sherm. Ktoś nam musi dać cynk, co teraz wypuścić. Dlaczego nie przyjmiemy do roboty jakiegoś z tych hipisowskich skurwieli?”
Tak więc przyjmują do pracy jednego z hipisowskich skurwieli – nie żeby miał robić coś poważnego – przynosi kawę, listy, stoi z boku i patrzy, co się dzieje – wyrabia się. Pewnego dnia staruszek z cygarem mówi: „Posłuchaj Sherman, myślę, że możemy mu zaufać – wygląda na to, że się powoli otrzaskał. Zrobimy go naszym przedstawicielem – niech ON gada z tymi pojebami od tamburynu i kadzideł. On rozumie to całe gówno, przecież ma takie same włosy jak oni”.
Od tej chwili młodzian pnie się i pnie, nie mija wiele czasu, jak trzyma nogi na biurku i mówi: „Niech pan wywali Shermana panie Maxwell. Aha, ten nowy zespół… Nie możemy ryzykować… to po prostu nie to, czego chcą dzieciaki. Wiem, bo przecież mam takie same włosy“

— Frank Zappa amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor 1940 - 1993

Źródło: Takiego mnie nie znacie

O zaufaniu, O myślach, O charakterze, O czasie

„Siedziałem i piłem kawę w ministerstwie.“

— Andrzej Lepper polski polityk 1954 - 2011

o przyczynach nieobecności na sądowej rozprawie.
Źródło: Lepper: Nie byłem w sądzie, bo piłem kawę, interia.pl, 4 czerwca 2007 http://fakty.interia.pl/szukaj/news/lepper-nie-bylem-w-sadzie-bo-pilem-kawe,921264

O piciu

„Tani nacjonalizm.“

— Artur Zawisza polski działacz polityczny, filozof 1969

o programie Ligi Polskich Rodzin.
Źródło: Kawa na ławę, TVN

„Że za krótka (książka – przypis red.), taki był zarzut, a ja na to, że to absurd, że to jest tak, jakby ktoś miał do mnie pretensję, że umrę w wieku trzydziestu lat: za krótko pan żył, ten ktoś mi powie. Ha, krótko, ale intensywnie. Jest kawa czarna i jest espresso, i ja jestem espresso – tak mu powiedziałem.“

— Natalia Bielawska 1982

American Dream. Niedopowieść

O książkach, O wieku

„Dochodziliśmy do eksponowanej grani, kiedy on potknął się i poleciał z nawisem kilometr w dół. Przez lornetkę widzieliśmy jak podniósł się z lodowca i z niecierpliwością otrzepywał spodnie. Tyle roboty na nic, pomyśleliśmy tak, jak on mógł sobie pomyśleć. Dzisiaj już nie zdąży dojść do nas, do obozu czwartego. Popatrzyliśmy w niebo w kierunku tego, który właśnie udał się na wirtualną kawę. Po niej, dokona korekty nawiasu, z którego wypadł on. Nasza liczba pierwsza.“

— Marek Konecki 1949

Księga kpin (satyry, ironie i nonsensy)

O cierpliwości

„Zdarza się, że jeśli już mam wolną chwilę, wolę ją spędzić sama niż z koleżanką. Nawet pijąc kawę na mieście. Muszę to zmienić, chciałabym mieć prawdziwą przyjaciółkę.“

— Dominika Kluźniak aktorka polska 1980

Źródło: Eksplozja energii, „Elle”, 25 lutego 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/27297

O piciu, O czytaniu

„Żałuję, że ludzie decydują się tylko na ulubiony smak, tak jakby musieli wybrać: albo kawa, albo herbata. Większość widzów zachwyconych Nigdy w życiu nie zaryzykuje wieczoru w teatrze – boją się, że może być nudno. A teatromani wstydzą się pójść na Nigdy w życiu, bo zostało uznane za filmowy śmieć, fast food.“

— Danuta Stenka aktorka polska 1961

Źródło: Jacek Cieślak, Na scenie czuję się wyzwolona, „Rzeczpospolita”, 1 grudnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nscs.htm

O ludziach, O herbacie

„Tak, to Vauxhall Vectra jeden z najmniej lubianych przeze mnie wozów. Nie znosiłem go bo wyglądał jakby został zaprojektowany w trakcie przerwy na kawę przez ludzi którzy totalnie olewali wozy“

— Jeremy Clarkson angielski dziennikarz motoryzacyjny 1960

o Vauxhallu Vectrze.

O ludziach

„Spojrzała na list w mojej ręce. Na szczęście nie wylała się na niego kawa. Pochyliła się nad nim.
– Elisabeth Nicolet to była wspaniała kobieta. Oddana Bogu. Taka czysta. Taka skromna.
Gdyby litery listu Elisabeth mogły przemówić, to powtórzyłyby to za nią.“

— Kathy Reichs 1948

Cykl Kości, Dzień śmierci (1999)

O kobietach, O Bogu, O szczęściu

„Chciałbym, by czytelnicy mówili o tym, o czym piszę. O moim „Wściekłym psie”. Co w nich porusza, jakie emocje budzi, jakie lęki? Może chce im się rzygać po tym, co przeczytali, może płakać? A to, czy na śniadanie pijam soczek pomarańczowy, czy czarną kawę naprawdę nikogo nie powinno obchodzić.“

— Wojciech Tochman polski dziennikarz 1969

Z wywiadów
Źródło: Wściekły, Exklusiv

O płaczu

„Każdy pies ma prawo raz w życiu zobaczyć miejsce pracy swojego pana.“

— Tadeusz Cymański polski ekonomista i polityk 1955

o suce byłego wicepremiera Ludwika Dorna.
Źródło: Kawa na ławę

„Uwielbiam siedzieć w moim ogrodzie i spoglądać na Pacyfik, popijając kawę. Czuję, że ten dom to mój własny kawałek nieba.“

— Heidi Klum modelka niemiecka 1973

o swej dawnej posiadłości w Los Angeles
Źródło: "Angora", nr 28 (1256), 13 lipca 2014, s. 80.

O losie, O domu

„(…) gdybym już więcej miał nie wygrać żadnych zawodów szybowcowych w życiu to to, co mam w pełni wystarczy.“

— Sebastian Kawa polski pilot szybowcowy i żeglarz 1972

„Menów dzielimy podobnie jak kawę na: Super menów, Wyborowych menów i Orient menów.“

— Tadeusz Baranowski polski scenarzysta i rysownik komiksów, ilustrator, grafik 1945

Źródło: Relax nr 1

„Umiejętność postępowania z ludźmi jest takim samym towarem handlowym jak cukier czy kawa. I zapłacę za tę umiejętność więcej niż za jakąkolwiek inną pod słońcem.“

— John D. Rockefeller przedsiębiorca amerykański 1839 - 1937

Źródło: Dale Carnegie, How to Win Friends and Influence People (1937)

„Odkryłem, że moim powołaniem jest być mężem, a potem ojcem. Był taki moment podczas koncertu Acidów w Rzeszowie, kiedy to wszystko do mnie dotarło. W połowie występu zapytałem siebie: „Co ja tutaj robię?”. Zaraz potem odszedłem od zespołu. Stwierdziłem, że nie muszę nigdzie jeździć ani za niczym gonić, aby znaleźć w życiu szczęście. Odkryłem, że ono czeka na mnie w domu. Uznałem, że zdecydowanie bardziej wolę być przy mojej żonie, pić z nią kawę w kuchni. Odkryłem, że są ważniejsze rzeczy niż nawet najlepszy zespół. Teraz, z Arką, mamy ten komfort, że na koncerty podróżujemy całą rodziną. Wcześniej nie było mnie przez dziewięć miesięcy w domu.“

— Robert Friedrich polski gitarzysta, pseud. Litza (Acid Drinkers, Arka Noego) 1968

o odejściu z Acid Drinkers.

O kobietach, O szczęściu, O rodzinie, O podróżowaniu

„Niektórym się wydaje, że czubkiem można zostać ot tak, ni z gruchy, ni z pietruchy. Ze na przykład najspokojniej w świecie spacerujesz sobie z rodziną, aż tu nagle doskakujesz do drzewa i zaczynasz je kopać, dopadasz wózeczka i plujesz dzidziusiowi w ryło, podnosisz nogę i obsikujesz kulę kaleki, jednym słowem - odbija ci. Albo inaczej, zwyczajnie szykujesz się do spania, ucałowałeś rodziców, przyjaciół, żonę, dzieci, meble, oszczędności, ubranka, bojler, umywalkę, podeszwy swoich butów, muszlę klozetową. Po prostu dostajesz hyzia.

Nie, nie i jeszcze raz nie.

To może jeszcze inaczej - przeglądasz pocztę, popijając poranną kawę (zachowanie w normie, tylko trochę niezdrowe dla pęcherza) i trafiasz na wredny list na swój temat, anonim. Sklecono go przy pomocy liter powycinanych z różnych piśmideł, których nie czytujesz, pośrednio zmuszając cię tym sposobem do ich lektury. - Łajdaki! Nie uda się wam! - wydzierasz się z pianą na ustach i ciach! dostajesz kuku na muniu. Bo zachodzące w mózgownicy procesy chemiczne uległy zakłóceniu, jako że bolą cię zęby. Albo dlatego, że w dzieciństwie mamusia i tatuś nie kochali cię dość mocno, bo słońce grzeje coraz słabiej, a księżyc wchodzi przez okno dwanaście po północy.

Nie. nie. nie. NIE.

NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE.

Kto jak kto. ale ja znam się na tym i mogę stwierdzić, że ci, którzy tak mówią, po prostu bredzą. Nigdy w życiu nie zająłbym tak eksponowanej pozycji, na samym szczycie hierarchii chorób umysłowych, gdybym nie poświęcał każdej sekundy na ciężką, wytrwałą, drobiazgową pracę nad sobą i swoimi uzdolnieniami. Jeśli człowiek nie stawia sobie wymagań, to do niczego nie dojdzie. Dzisiejsza młodzież chciałaby dostać świra - bo to całkiem fajne - ale bez tego wysiłku, który jest niezbędny. Owszem, być szurniętym to nic trudnego. Ale żeby zostać prawdziwym, wielkim, pierwszorzędnym szaleńcem, na to - wierzcie mi - trzeba się nieźle napocić. A czasami trochę wypić: nie jestem wymagający, trzy kieliszki wystarczą. Ale przede wszystkim, przede wszystkim, przede wszystkim - z czego nie zdajemy sobie sprawy i czego powtarzać nigdy dość - świrowanie to wynik zbiorowego wysiłku! Tak, koleżanki i koledzy, zatkało was, co? "Jak to? Wariowanie to zajęcie grupowe? Ten się chyba z głupim widział!" No dalej, lżyjcie mnie, nie żałujcie sobie. Och, przyznaję, że niełatwo to znieść, ale kiedy za twoimi plecami stoi murem zespól, wszystko staje się prostsze. A ja, czego nie należy zapominać, mam najlepszą ekipę na świecie. Byłem we wszelakich szpitalach, u najróżniejszych psychiatrów. Wszyscy połamali sobie na mnie zęby. Najbardziej nieustępliwi, którzy od pierwszego spotkania wyrokowali z okrutnym uśmieszkiem: "To nic takiego, nic poważnego, raz dwa wróci pan do siebie." No i co? Figa z makiem. Jak wysiadają ci mądrale, teraz, gdy nikt, nawet najciemniejsza z pielęgniarek nie może zaprzeczyć, że jestem przykładem najwspanialszego, najelegantszego, najosobliwszego obłędu w stylu francuskim z końca dwudziestego wieku? Ale ja nigdy, przenigdy nie zapominam, nawet gdy piję samotnie, że udało mi się dzięki innym, dzięki mojemu zespołowi. To on przypominał mi nieustannie, że świat jest przeciw mnie, że ludzie chcą moich pieniędzy i mojej śmierci, że nie spoczną, dopóki nie wymażą mnie z listy żyjących.

Dziękuję.

Dziękuję wam wszystkim.“

— Roland Topor pisarz i rysownik francuski pochodzenia polskiego 1938 - 1997

Dziennik Paniczny

O zapominaniu, O piciu, O rodzicach, O wysiłku

„Medycyna zrodziła się ze współczucia do cierpiących. Pierwszymi lekarzami byli filozofowie, najwrażliwsi z wszystkich ludzi. Kiedy mówię pacjentowi, że ma nowotwór czy białaczkę, to chciałbym równocześnie zaprosić go na filiżankę gorzkiej kawy do kawiarni Noworolski. I wypijam połowę tej kawy. Robię to, by zmniejszyć jego obawy, by dodać mu odwagi, by pokazać, że warto walczyć. Ale jednocześnie, pijąc z nim tę kawę, biorę na siebie połowę jej goryczy. Połowę odpowiedzialności, strachu, wątpliwości pacjenta.“

— Aleksander Skotnicki polski hematolog 1948

Źródło: Piję z pacjentem kubek goryczy https://gazetakrakowska.pl/prof-aleksander-skotnicki-pije-z-pacjentem-kubek-goryczy/ar/3880765, z Aleksandrem Skotnickim rozmawia Maria Mazurek, Gazeta Krakowska, 28 maja 2015.

O piciu, O ludziach, O strachu, O pewności siebie

„Dla urzędników liczy się pesel, nie człowiek. Dwa lata niepotrzebnego przepychania zajęło mi, żeby ich przekonać. A ile razy muszę tłumaczyć się przed urzędnikami, że zastosowałem taką a nie inną terapię! Jestem człowiekiem skromnym, ale jeśli urzędnik kwestionuje mój medyczny autorytet, a jestem profesorem hematologii z 40-letnim stażem lekarskim i wojewódzkim konsultantem w tej dziedzinie, nie mogę tego zaakceptować. Tak samo nie mogę przeboleć tego, że moje pielęgniarki muszą wklepywać cyfry do komputerów. Pielęgniarki, jak sama nazwa wskazuje, są od pielęgnowania pacjentów. I jest to bardzo ciężka, bardzo wymagająca praca, za którą dostają tak marne pieniądze. Mogłyby zatrudnić się za dwukrotnie wyższą pensję jako sekretarki u jakiegoś dewelopera i podawać mu dwa razy dziennie kawę. Ale wolą być tutaj, przy pacjentach. Więc nie dokładajmy im w klinice papierkowych i urzędniczych obowiązków!“

— Aleksander Skotnicki polski hematolog 1948

O pieniądzach

„Moim zdaniem wszystko poszło w diabły z wybuchem II wojny światowej. I nie tylko Sztuka. Nawet papierosy smakują inaczej. Tamale. Chili. Kawa. Wszystko jest zrobione z plastiku. Rzodkiew straciła ostry smak. Obierasz jajko i skorupka zawsze odchodzi razem z białkiem. Kotlety wieprzowe są różowe i tłuste. Ludzie kupują wyłącznie nowe samochody. To jest ich życie: cztery kółka. Żeby oszczędzać energię w miastach włącza się tylko co trzecią latarnię. Policjanci wlepiają mandaty jak szaleni. Pijakom wymierza się potworne grzywny, a pijakiem jest niemal każdy, kto się napił. Psy trzeba prowadzić na smyczy, psy trzeba szczepić. Żeby łapać księżycówki rękami, musisz mieć kartę wędkarską, a komiksy uważane są za szkodliwe dla dzieci. Mężczyźni, którzy nigdy nie znali się na boksie, oglądają walki bokserskie i gdy nie zgadzają się z jakąś decyzją, piszą oburzeni plugawe listy do gazet we wrzaskliwym proteście.“

— Charles Bukowski amerykański poeta i powieściopisarz 1920 - 1994

O Pisaniu

O decyzjach, O życiu, O mężczyznach, O wojnie