Cytaty o grach

„Ta gówniana gitara nie gra akordów, które chciałbym zagrać.“

—  Freddie Mercury brytyjski muzyk rockowy, wokalista (Queen) 1946 - 1991

„Dla apatycznych kobiet małżeństwo jest jak gra w karty o nic: nie ma namiętności, ale czas jest wypełniony.“

—  Samuel Johnson pisarz i leksykograf angielski 1709 - 1784

„Sceptycyzm jest może najrozumniejszym stanowiskiem, ale, wyzwalając nas od błędu, zabija on życie. Dojrzałość umysłu polega, być może, na tym, ażeby dobrowolnie brać udział w przymusowej grze życia, zachowując pozory kogoś, co grę tę traktuje poważnie. Taka dobrowolna rezygnacja, uzupełniona przez lekki uśmiech ironii, zachowuje nam przynajmniej pozory swobody.(…) Kto wpadł już w potrzask życia, powinien los swój znosić pogodnie; opór nie prowadzi do niczego, co najwyżej – do szaleństwa, jeżeli już odmawiamy sobie samobójstwa. Rezygnacja pełna pokory – czyli stanowisko religii – lub też pogodne rozczarowanie z pewną domieszką ironii – oto jedyne dwa wyjścia.“

—  Henri Frédéric Amiel 1821 - 1881

Dziennik intymny

„Życie jest zbyt krótkie, by przez cały czas udawać postać, którą się gra. Potrzebna jest przerwa na nabranie odpowiedniego dystansu. Niektórzy nawet podczas przerw nie wychodzą z roli – ja oczywiście nie zamierzam tego krytykować, bo każdy pracuje tak, jak mu pasuje najlepiej. Moje metoda jest jednak inna: kiedy pracuję, to pracuję. A kiedy nie pracuję, to nie pracuję. Kiedy mamy przerwy między kolejnymi ujęciami, nie pracuję, chyba że akurat pracuję między ujęciami.“

—  Robert Downey Jr. aktor amerykański 1965

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Robert Downey Jr. specjalnie dla Stopklatki o rolach Sherlocka Holmesa i Tony’ego Starka, stopklatka.pl, 14 stycznia 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=62288

„To jest tak, przyjacielu, jakbyś od rana przyjmował różne pyszne pokarmy i płyny. Kawka – to przygotowany obiekt, bułeczki z szyneczką – piękna scenografia, pyszna zupka – udana inscenizacja, mięsko – niezrównana gra aktorów, desery – zręczna praca szwenkiera, i tak cały dzień, i wszystko pięknie, tylko że ktoś potem w końcu tę kupkę musi zrobić.“

—  Krzysztof Kieślowski polski reżyser i scenarzysta filmowy 1941 - 1996

o swoich filmach.

„Cały świat gra komedię.“

—  Petroniusz rzymski pisarz, filozof i polityk, domniemany autor Satyriconu 27 - 66

„Tym spośród nas, którzy łatwo znajdują zadowolenie, a pogodni są tylko z pozoru, przeciwstawiają się inni ludzie i całe ludzkie pokolenia, których pogoda nie jest powierzchowną igraszką, ale powaga i głębią. Jednego z nich znałem, był to dawny nasz mistrz muzyki, którego sam niegdyś widywałeś w Waldzell czasami, człowiek ten w ciągu ostatnich lat swojego życia posiadł cnotę pogody w tak znacznym stopniu, że promieniowała zeń jak światło ze słońca, że w postaci życzliwości, radości życia, dobrego humoru, ufności i zaufania przechodziła ona na wszystkich dookoła, we wszystkich też dalej promieniując, we wszystkich tych, którzy prawdziwie blask jej wchłonęli i pozwolili się nim przeniknąć. Ja również oświecony zostałem jego blaskiem, mnie również udzielił on nieco swej jasności i promienistości serca (…) Osiągnięcie takiej pogody jest dla mnie, a wraz ze mną dla wielu, celem najwyższym i najszlachetniejszym. Znajdziesz ową pogodę także u niektórych ojców z kierownictwa zakonu. A pogoda ta nie jest ani igraszką, ani upodobaniem w samym w sobie, jest najwyższą świadomością i miłością, jest afirmacją wszelkiej rzeczywistości, czuwaniem na skraju wszelkich głębin i przepaści, jest cnota rycerzy i świętych, cnota niezniszczalną, która wraz z wiekiem i przybliżaniem się śmierci stale jeno wzrasta. Jest ona tajemnica piękna i właściwą substancją wszelkiej sztuki. Poeta, który cuda i potworności życia taneczną miara swych wierszy opiewa, muzyk, co pozwala im rozbrzmiewać w postaci czystej współczesności, jest szafarzem światła, pomnaża radość i jasność na ziemi, nawet jeśli nas najpierw wiedzie przez łzy i ból. Może ów poeta, którego wiersze tak nas zachwycają, jest smutnym samotnikiem, może i muzyk ów był posępnym marzycielem, lecz także i wówczas dzieło jego uczestniczy w radości gwiazd i bogów. To, co nam daje, nie jest już jego mrokiem, cierpieniem czy trwogą, to kropla czystego światła, wiekuistej radości. Nawet całe narody czy języki zgłębić usiłują głębiny świata przez mity, kosmogonie, religie, radość ta jest ostatecznym i najważniejszym celem, który mogą osiągnąć.“

—  Hermann Hesse, książka Gra szklanych paciorków

Józef Knecht do swojego przyjaciela Plinia Designori
Gra szklanych paciorków
Źródło: Gra szklanych paciorków (rozdz. Rozmowa), tłum. Maria Kurecka, Wydawnictwo Poznańskie 1971, s. 319–322.

„Prawda, mój kochany, istnieje! Lecz „nauka”, której pożądasz, jakaś absolutna, doskonała i wyłącznie mądrością obdarzająca nauka – nie istnieje. I nie powinieneś też wcale tęsknić do takiej doskonalej nauki, przyjacielu, lecz tylko do udoskonalenia samego siebie. Boskość jest w tobie, nie w pojęciach ani książkach. Prawdą się żyje, nie wykłada się jej. Przygotuj się do walk, Józefie, widzę, że już się one rozpoczęły.“

—  Hermann Hesse, książka Gra szklanych paciorków

Mistrz gry szklanych paciorków (magister ludi) do Józefa Knechta podczas wizyty w domu mistrza po ukończeniu kastalskiej szkoły średniej.
Gra szklanych paciorków
Źródło: Gra szklanych paciorków (rozdz. Powołanie), tłum. Maria Kurecka, Wydawnictwo Poznańskie 1971, s. 81

„Jeśli wysoki urząd powoła cię na jakieś stanowisko, wiedz: wszelkie wstępowanie po urzędowych szczeblach nie jest krokiem ku wolności, lecz ku związaniu. Im większa urzędowa władza, tym związanie głębsze. Im silniejsza osobowość, tym bardziej potępiana samowola.“

—  Hermann Hesse, książka Gra szklanych paciorków

Jedna z reguł Zakonu Kastalskiego, którą wstępujący do niego Józef Knecht otrzymał jako zadanie, przedmiot medytacji.
Gra szklanych paciorków
Źródło: Gra szklanych paciorków (rozdz. Lata studiów), tłum. Maria Kurecka, Wydawnictwo Poznańskie 1971, s. 140

„Następnego ranka moja fotografia znalazła się we wszystkich gazetach. Nasze zaręczyny ogłoszono przez radio po dwóch dniach. Miałam szesnaście lat. Zrobiono z tego osiemnaście. Różnica wieku byłaby zbyt mocno rzucająca się w oczy. Sprawy przebiegały zbyt szybko, porywały mnie ze sobą w zawrotnym tempie.“

—  Sorajja Esfandijari Bachtijari księżniczka Iranu 1932 - 2001

opisując dzień po swoich zaręczynach z szachem, na które się zgodziła.
Źródło: Ulrike Grunewald, Słynne rywalki, czyli gra o miłość, pieniądze i władzę, op. cit., s. 114.

„Nie gram za dobrze, ale znam podstawowe chwyty – CADG – a z nich składa się trzy czwarte polskich piosenek.“

—  Hubert Zduniak aktor polski 1972

o grze na gitarze.
Źródło: Hubert Zduniak, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/803/Hubert-Zduniak.html

„Wczoraj po południu była u mnie piękna pani Quandt i pomagała w sortowaniu zdjęć.“

—  Magda Goebbels 1901 - 1945

wpis do dziennika z listopada 1930.
Źródło: Ulrike Grunewald, Słynne rywalki, czyli gra o miłość, pieniądze i władzę, op. cit., s. 156.

„Każdy tekst można inscenizować na wiele sposobów.(…) bardziej od gier scenicznych interesuje mnie treść.“

—  Michał Olszewski polski dziennikarz i pisarz 1977

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Kraków, 26 kwietnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cpwy.htm

„Kiedy się dużo dzieje w teatrze, jest potrzebne trochę fermentu, żeby wstrząsnąć środowiskiem, ale czy tak do końca nam to na dobre wychodzi, tego nie wiem. Teatr nigdy nie będzie fabryką, gdzie ważna jest ilość i statystyka, gdzie procent wypracowanej normy świadczy o jakości teatru. Chlubienie się tym, że zasługą nowego czasu jest wzrost frekwencji, uważam za oburzające, bo ta frekwencja wzrosła dlatego, że o wiele częściej gra się dwie farsy, które są w repertuarze. Dlatego frekwencja wzrasta. Ale to nie są jedyne kryteria, którymi powinno się operować mówiąc o teatrze.“

—  Violetta Smolińska 1967

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 29 marca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/skrzydelkaa.htm

„Bandzie czworga PO-PiS-PSL-SLD wydawało się, że karty są już dawno rozdane, a oni na zawsze pozostaną w grze przy stoliku. Samoobrona to był tylko wypadek przy pracy, zaś cała reszta chętnych może sobie pukać w nieskończoność do drzwi Sejmu, z którego zasiedziałe tuzy uczyniły świątynię własnej pychy. Pukać i – nie nie przekraczając progu – kłaniać się nisko panom posłom. My tymczasem weszliśmy bez pukania i bez pytania.“

—  Roman Kotliński polski działacz antyklerykalny, b. ksiądz 1967

po osiągnięciu rezultatu 10% przez Ruch Palikota w wyborach do Sejmu, 9 października 2011.
Źródło: To idzie młodość [w:] "Fakty i Mity", nr 41 (606), 14–20 października 2011

„Poza tym rodzice nauczyli mnie, aby nigdy publicznie nie rozmawiać o prywatnych sprawach. Bo gdy już raz zaczniesz, tym samym zgadzasz się uczestniczyć w grze, która jest poza twoją kontrolą.“

—  Natalie Portman aktorka amerykańska 1981

Źródło: „Glamour”, 20 grudnia 2007.

„Uczennice… pochodziły z różnych stron świata: z Włoch, Indonezji, Ameryki Południowej, Grecji, Hiszpanii… Tak jak ja były tu, aby nauczyć się języków. Tak jak ja były tu, aby zostać obytymi towarzysko damami i perfekcyjnymi żonami. Uczono nas także tańca, gotowania i dobrych manier. Wspólnie wybierałyśmy się na narty do Gstaad, gdzie dla pensji wynajmowano każdej zimy jeden wiejski domek. Miałyśmy zajęcia z malarstwa, sztuki i literatury. Porównywałyśmy obyczaje panujące w naszych krajach, dyskutowałyśmy o polityce lub teologii – robiąc to, kręciłyśmy sobie włosy z lokówkami. Przywykałyśmy do życia, jakie wyznaczali nam rodzice.“

—  Sorajja Esfandijari Bachtijari księżniczka Iranu 1932 - 2001

o swej nauce w szkole Printaniere w Zurychu – surowej pensji dla dziewcząt.
Źródło: Ulrike Grunewald, Słynne rywalki, czyli gra o miłość, pieniądze i władzę, op. cit., s. 109–110.

„Gra miłosna jest jak jazda samochodem: kobiety wolą objazdy, mężczyźni – skróty.“

—  Jeanne Moreau aktorka francuska 1928 - 2017

Źródło: Jarosław Gronert, Astrologia od początku, Pabianice 2007, s. 25.

„(…) dzisiaj hierarchia wartości w kinie została zburzona – nikt nie przejmuje się, czy aktor gra dobrze czy źle, mało kto przejmuje się tym, czy zdjęcia są dobre, a reżyser potrafi opowiedzieć historię. Właściwie prawie nikt nie widzi różnicy między amatorszczyzną a zawodowstwem.“

—  Wiesław Saniewski 1948

Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=45700