Gabriel García Márquez cytaty
Gabriel García Márquez
Data urodzenia: 6. Marzec 1927
Data zgonu: 17. Kwiecień 2014
Natępne imiona: Gabriel José García Márquez
Gabriel José de la Concordia García Márquez – kolumbijski powieściopisarz, dziennikarz i działacz społeczny, jeden z najwybitniejszych twórców tzw. realizmu magicznego, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za „powieści i opowiadania, w których fantazja i realizm łączą się w złożony świat poezji, odzwierciedlającej życie i konflikty całego kontynentu”.
Dzieło
Cytaty Gabriel García Márquez
„Dzieci kocha się nie dlatego, że są dziećmi, ale z przyjaźni, która towarzyszy ich wychowaniu.“
— Gabriel García Márquez, książka Miłość w czasach zarazy
Miłość w czasach zarazy (1985)
„Pierwszy z rodu jest przywiazany do drzewa, a ostatniego zjadaja mrowki.“
Cien años de soledad y un homenaje/ One Hundred Years of Solitude and a tribute: Discursos de Gabriel García Márquez y Carlos Fuentes
„Co robiłbym bez grudniowych wiatrów, które jazgocząc wpadają przez rozbite szyby, jak mógłbym żyć bez zielonych błyskawic latarni morskiej, ja, który opuściłem mój płaskowyż mgieł, śmiertelnie chory na febrę wplątałem się w rozgardiasz wojny federalnej i niech pan nie myśli, że zrobiłem to z patriotyzmu, jak mówi encyklopedia, czy żądzy przygód, czy coś w tym rodzaju, bo gówno mnie obchodziły federalistyczne zasady, które niech Bóg ma w opiece w swym świętym królestwie, nie, mój kochany Wilsonie, zrobiłem to wszystko po to, by poznać morze.“
— Gabriel García Márquez, książka Jesień patriarchy
Jesień patriarchy (1975)
„Usłyszałem bicie dzwonów w oddali, poczułem zapach duszy Delgadiny śpiącej na boku, usłyszałem krzyk na horyzoncie, płacz kogoś, kto może zmarł sto lat temu w alkowie. I wówczas zgasiłem światło w ostatnim tchnieniu, wplotłem swe palce w jej palce, by poprowadzić ją za rękę, i odliczyłem dwanaście uderzeń dwunastej w nocy i moich dwanaście ostatnich łez, dopóki nie zaczęły piać koguty, a po nich nie rozległy się dzwony chwały i petardy święta, które uczciły radość niebywałą, że cały i zdrowy przeżyłem swoje dziewięćdziesiąt lat.“
— Gabriel García Márquez, książka Rzecz o mych smutnych dziwkach
Rzecz o mych smutnych dziwkach
„Jakże drogo nas kosztowała ta zasrana niepodległość!“
— Gabriel García Márquez, książka Generał w labiryncie
Postać: Generał do Montilli
Generał w labiryncie
„Nie bez trudu udało jej się wreszcie wrzucić kota do sizalowego wora i wynieść go, choć strasznie się miotał. Po jakimś czasie zadzwoniła do mnie ze schroniska, by powiedzieć, że nie ma innego wyjścia, trzeba się go pozbyć, więc potrzebna jest moja zgoda. Dlaczego? Bo już jest bardzo stary, odpowiedziała Damiana. Pomyślałem w złości, że i mnie mogliby żywcem spalić w piecu dla kotów. Wzięty w dwa ognie, czułem się całkiem bezradny: nie nauczyłem się kochać kota, ale i nie miałem serca, by kazać go zabić tylko dlatego, że był stary.“
— Gabriel García Márquez, książka Rzecz o mych smutnych dziwkach
Rzecz o mych smutnych dziwkach
„Szczerze się uradowałem, spotkawszy tam dziennikarzy z radia i z innych dzienników wychodzących w naszym mieście: z konserwatywnej „La Prensa”, z liberalnego „El Heraldo” i sensacyjnej popołudniówki „El Nacional” (…) bo zgodnie z duchem naszego miasta żołnierze utrzymywali więzy przyjaźni, podczas gdy wojny prasowe wywoływali i prowadzili marszałkowie“
— Gabriel García Márquez, książka Rzecz o mych smutnych dziwkach
Rzecz o mych smutnych dziwkach
„Sami zobaczycie, mówił, znowu rozdzielą wszystko pomiędzy księży, jankesów i bogaczy, i oczywiście guzik dla biedaków, bo tym będą zawsze tak dokopywać, że w dniu, kiedy gówno nabierze wartości, biedacy urodzą się bez dupy, sami zobaczycie.“
— Gabriel García Márquez, książka Jesień patriarchy
Postać: Generał
Jesień patriarchy (1975)
„Niektórzy z moich dawnych zwolenników zostali po mnie prezydentami (…). Sayago i inni (…) – wszyscy tak jak ja: uzurpując sobie prawo do zaszczytów, na które nie zasługiwaliśmy, związanych z urzędem, którego nie potrafiliśmy sprawować. Niektórzy gonią tylko za władzą, ale większość szuka czegoś bardziej błahego: po prostu pracy.“
Dwanaście opowiadań tułaczych
Źródło: Szczęśliwej podróży, panie prezydencie
„Widzieć, że śpisz tak pewna i bezpieczna, wierny nurt opuszczenia, czysta linia, tak blisko moich ramion splątanych.“
sonet Gerarda Diego.
Dwanaście opowiadań tułaczych
Źródło: Samotność śpiącej królewny
„Słowo „metysaż” oznacza mieszanie łez z płynącą krwią. I czego tu oczekiwać po podobnej miksturze?“
Dwanaście opowiadań tułaczych
„Gobeliny dziewic śpiących w gondolach rozczarowania.“
— Gabriel García Márquez, książka Jesień patriarchy
Jesień patriarchy (1975)
„Nie ma lekarstwa, które wyleczyłoby z tego, czego nie leczy szczęście.“
O miłości i innych demonach