Cytaty na temat zmysł

„Trzy podstawowe cechy nadprzyrodzonej miłości chrześcijańskiej: 1. Mieści się ona w woli, a nie w emocjach, pasjach lub zmysłach. 2. Jest nawykiem, a nie sporadycznie praktykowaną sztuką.3. Jest relacją miłosną, a nie kontraktem.”

„Widzimy więc, jak zbawienna jest rola wiary. Ale powie ktoś: Jest rzeczą niemądrą wierzyć w to czego się nie widzi.
Odpowiem tak: Nasz umysł jest niedoskonały. Gdyby człowiek mógł sam w pełni poznać wszystko, co podlega zmysłom i co nie podlega, byłoby oczywiście rzeczą głupią wierzyć w to, czego się nie widzi. Niestety nasze poznanie jest… niedoskonałe… Jeśli więc nasz umysł jest tak ograniczony, czy jest sensowną rzeczą poprzestać tylko na tym, co człowiek potrafi poznać własnymi siłami i nie dawać wiary Bogu?
Można odpowiedzieć jeszcze inaczej. Załóżmy, że jakiś uczony wypowiedział się na temat związany z jego wiedzą. Usłyszał to jakiś prostak i powiedział: To nie jest tak, jak on mówi, bo ja tego nie rozumiem. Czy nie będziemy mieli racji, nazywając takiego człowieka głupcem?
Po trzecie… Gdyby człowiek chciał wierzyć w tylko to, co sam pozna, życie na tym świecie byłoby nieznośne. Bo jak można żyć nie wierząc innym? Chociażby w to, że ten właśnie człowiek jest moim ojcem…
Bóg daje dowody, że to czego uczy wiara, jest prawdziwe… Chrystus potwierdził (cudami) nauczanie Apostołów i świętych.
Ale powiesz, że my teraz cudów nie oglądamy…
… przecież teraz ogromna masa ludzi wierzy w Chrystusa. I to nieraz ludzi mądrych, szlachetnych, mających wielkie znaczenie. A stało się to na skutek działalności apostolskiej prostych i ubogich kaznodziejów. Jeśli to się stało w sposób cudowny, masz odpowiedź na pytanie. Jeśli nie – to nawrócenie się świata bez cudu, jest chyba jeszcze większym cudem…
Wypływa stąd wniosek, że nie powinniśmy wątpić w sensowność wiary…”

„Muzyka jest pośrednikiem między obszarem zmysłów i ducha.”

„Piekielne pomysły działają na zmysły
a dusza gdzieś skryta
nikt o nią nie pyta (…).”

„Nigdy moje serce ani moje zmysły nie umiały widzieć kobiet w kimś, kto nie ma cycków.”

„Próbuję wyobrazić sobie świat przed fotografią i nie potrafię. Prawdopodobnie w ogóle nie istniał, nieustannie przepadał, pochłonięty przez ruchliwe, nienasycone zmysły, nic z niego nie zostawało.”

„Takim środkiem [powściągania zmysłowości] jest modlitwa wszelka, a szczególnie myślna (…) Takim środkiem jest ciągła praca (…) Takim sposobem jest post, a i tego środka używają Święci tak żarliwie, że niektórzy czasem po kilka dni nic nie pożywają, albo ilość pokarmu ograniczają do minimum (…) Takim wreszcie środkiem jest umartwienie zmysłu czucia, jako siedziby żądzy zmysłowej. Święci dochodzą i tu do heroizmu, bo dla ujarzmienia tej żądzy używają przeróżnych narzędzi, jak włosiennicy, ostrej dyscypliny, żelaznych łańcuszków, drucianych pasów, sypiania na twardej desce albo na kamieniach, krótkiego snu, narażania się na zimno lub gorąco (…) Jeżeli te szczyty cnoty wydają się niedostępne, niech przynajmniej każdy kapłan dalekim będzie od pieszczenia swojego ciała i znosi cierpliwie niewygody, przykrości, choroby i bóle; jeżeli zaś żądza cielesna się burzy niech ją zaraz poskromi, czy dyscypliną (o co najłatwiej), czy w inny sposób.”

„Bądź silny, o człecze! pożądaj, raduj się wszelkimi rzeczami zmysłu i zachwytu i nie obawiaj się, iż jakiś Bóg za to cię odrzuci.”

„Jeśli młoda dziewczyna kładzie dłoń w czyjejś owłosionej dłoni, podaje usta czyimś żarłocznym, nieposkromionym ustom, to dlatego, że ciekawość zmysłów podszeptuje jej nieodparte rady.”

„Będą tedy strzec pilnie zmysłów swoich, a zwłaszcza, oczu, uszu i języka, affekty i skłonności do złego w sobie za łaską Bożą przełamując i zwyciężając.”

„Jeśli odrzucimy potrzebę myślenia (…) stracimy zdolność refleksji i nie zdołamy określić tego, o czym doniosą nam zmysły. Jeśli odrzucimy ciało, porzucimy kół pojazd który nas wiezie. Ale jeśli odrzucimy uczucia, stracimy kontakt z naszym wewnętrznym wszechświatem.”

„Wyniki naszych prac powierzmy Jezusowi. On je zapewni w ten sposób, jaki będzie uważał za dobry. Misjonarz, podobnie jak cnota, nie zna prawdziwych klęsk i zawodów. Owszem, spotyka trudności, upokorzenia, krytyki, różne prześladowania, a więc pozorne klęski i niepowodzenia, lecz klęsk prawdziwych nie zazna nigdy. Potrzeba tylko wiele ducha nadprzyrodzonego, by poprzez wszystkie niepowodzenia ujrzeć rękę Bożą i nie tracić ufności ani dać się zniechęcić, bo powodzenie nie polega na czymś zewnętrznym, dostępnym dla zmysłów. Trzeba nam też pamiętać, że dzieła Boże nabierają siły żywotnej wśród przeciwności. Nigdy nie zniechęcajmy się. Po pracy bez wyniku wracajmy do niej na nowo i mówmy z apostołami: „Panie, przez całą noc łowiliśmy i niceśmy nie złowili, ale na słowo Twoje zapuścimy sieć.””

„Jedynym źródłem i kryterium poznania rzeczywistości są zmysły.”

„Widzimy, jak bolszewicy tępią religię. Słyszeliśmy nauki materialistów, pragnących ścieśnić wszechświat do tego tylko, co bezpośrednio zmysłami poznajemy i tak wmówić w siebie i w drugich, że nie ma Boga ani duszy. Teozofia wszczepia obojętność religijną, a badacze Pisma św. i inni protestanci grubymi dolarami jednają sobie wyznawców. Wszystkie te obozy tworzą zgodną linię bojową przeciw Kościołowi. Co ich łączy? Że socjalizmem kierują Żydzi i że oni rządzą obecnie w Bolszewii, wszystkim aż nadto wiadomo. Nie brak ich też w szeregach materialistów. Badacze zaś Pisma św. są (…) niczym innym jak tylko zamaskowanym bolszewizmem ze wszystkimi obietnicami talmudystycznymi.”

„Nigdy tam nie byłam. Ale dotknęłam
tego delikatnie pozłacanego piasku,
tej pijanej, oceanicznej roślinności.(…)
Zgaduję popołudnie, lasy na drugim brzegu,
szafranowy pierścień nad zielenią
nieomal pływającą i czarną,
rzeki bez mgły, wody z bezkresnymi
tajemnicami, błoto moich kroków,
zapach życia, patrzenie znów w słońce
jak w dostojnego i silnego boga (…).
Życie mieści się we wgłębieniu pomiędzy wydmami
i odchodzą rozpraszając się zmysły
ponieważ już tylko proszą o zapach: ten morski,
ten, który przysyłają nieruchomi bogowie głębin.
Nigdy tam nie byłam. Nigdy nie wrócę z tej Atlantydy.”

„Na niedolę ateisty
Zmysły i rozum dałeś mu, Boże,
A on Cię nijak – pojąć nie może!”

„Byłoby szczęściem móc uszy i inne zmysły tak zamykać jak oczy.”

„W duszy jest zwierzęcość, a ciało miewa chwile uduchowienia. Zmysły mogą uszlachetnić, a intelekt stać się źródłem zepsucia. Któż może stwierdzić, gdzie się kończy bodziec fizyczny, a zaczyna psychiczny impuls.”

„O nieszczęśliwa dolo naszego żywota! W jakim niebezpieczeństwie tutaj żyjemy i z jaką trudnością poznajemy prawdę! To, co jest najjaśniejsze i najprawdziwsze, wydaje się nam ciemne i niepewne. Uciekamy też od tego, czego najwięcej powinniśmy szukać. Idziemy za tym, co jest dla nas zrozumiałe i jasne, choć jest to dla nas najgorsze i na każdym kroku szkodliwe. W jak wielkim niebezpieczeństwie i niepewności żyje człowiek! Jego bowiem wzrok, który powinien by prowadzić do Boga, pierwszy uwodzi go i oszukuje. Jeśli więc chcemy być pewni drogi, musimy zamknąć oczy i wejść w ciemności. Wtedy dusza będzie bezpieczna od nieprzyjaciół, którymi są jej domownicy, czyli jej zmysły i władze!”

„Bezsprzecznie, zmysły nasze są niekompletne i widzimy, dotykamy, wąchamy rzeczy, które są czymś znacznie więcej, niż sądzimy, że są.”

„Błyskawiczny pociąg zmysłów – to jeszcze nie ekstra pociąg miłości.”

„Właśnie o to chodzi wszystkim medytującym artystom – starają się nudzić tak strasznie, żeby natchnienie samo musiało przyjść choćby jako mechanizm obronny przed utratą zmysłów. Kiedyś znajomy pisarz wyjaśnił jej, że najlepszym lekarstwem na niemoc twórczą jest lektura książki telefonicznej. Zacznij się dostatecznie mocno nudzić, a muza poczuje się zobowiązana udrożnić nawet najbardziej zatkane arterie.”

„Nacjonalizm to g….! Nie mam najmniejszych wątpliwości, że ślepe i bezkrytyczne wywyższanie własnego narodu, a przy tym lżenie innych ludzi z powodu na różnice narodowościowe, rasowe, religijne czy odmienne preferencje seksualne jest niedopuszczalne we współczesnym świecie. Po przerażających doświadczeniach Holocaustu, gdy już wiemy, w jak okrutny sposób byli mordowani ludzie w komorach gazowych w Auschwitz, nikt o zdrowych zmysłach nie powinien w demokratycznym państwie wspierać i popierać skrajnie nacjonalistycznej prawicy. Wyznawanie i propagowanie nacjonalistycznej ideologii, której trzonem jest nienawiść do mitycznego wroga (Żyda, geja, liberała, lewicowego demokraty, czarnoskórego imigranta), powinno być zakazane i surowo karane, jeżeli nie chcemy, żeby w Auschwitz za jedno lub dwa pokolenia znowu zaczęły dymić kominy.”

„Punkt widzenia technokraty wymaga zniszczenia przednowoczesnych pozostałości po wspólnotach animistycznych – to doprowadziło do wyobcowania wszelkich zmysłów na rzecz jednego zmysłu, zmysłu posiadania.”

„W projektowaniu istotny jest dla mnie kontekst miejsca, sytuacji, indywidualna potrzeba. Testuję kondycję przedmiotów, a zabawa ich znaczeniami daje mi możliwość komunikowania się ze zmysłami odbiorcy.”

„Istnieją dwa rodzaje piękna: piękno duchowe oraz oddziaływające na same tylko zmysły. Niektórzy chcą jednak koniecznie to, co piękne, umieścić całkowicie w świecie zmysłów, wyodrębniając z niego w sposób zasadniczy wszelki duchowy czynnik, tak aby świat został rozszczepiony na dwa przeciwne elementy: duch i piękno.”

„Kto baczy jedynie na pismo, nie wysłuchawszy zmysłów i rozumu, ten albo przechodzi obok świata, albo rzeczy, których nie rozumie, przyjmuje na wiarę węglarzy, albo idąc ściśle za literą podaje sam sobie do wierzenia wszystkie niedorzeczności i zabobony, jak papieżnicy w tej swojej najbardziej niedorzecznej nauce o transsubstancjacji.”

„Odkąd człowiek myśli i odkąd umie swe myśli wypowiadać i pismem utrwalać, czuje, że ociera się nieustannie o tajemnice, niezbadane dla jego grubych i niedoskonałych zmysłów i stara się wysiłkami inteligencji uzupełnić bezsilność swoich organów. Kiedy ta inteligencja pozostawała jeszcze w stanie pierwotnym, obcowanie człowieka z fenomenami niewidzialnego świata przybierało formy banalnych okropieństw. Stąd wzięła początek ludowa wiara w rzeczy nadnaturalne, legendy o duszach pokutujących, o wróżkach, gnomach, straszydłach itp.”

„Mądra żona jest szóstym zmysłem męża, głupia – usiłuje być wszystkimi.”

„Burza zmysłów, im gwałtowniejsza, tym szybciej się wyładowuje.”

„Żaden lud nie potrafi w większym stopniu wykorzystać swoich pięciu zmysłów, niż dzieci puszczy. Także pamięć nigdzie nie rozwijała się tak dobrze, jak w dzikim życiu i wciąż widzę, jak wiele zawdzięczam nauce z mych młodych lat.”

„Kochać to znaczy znajdować przyjemność w oglądaniu miłej i kochanej nam istoty, w dotykaniu jej i odczuwaniu jej wszystkimi zmysłami z tak bliska, jak to tylko jest możliwe.”

„Cała droga pośrednia jest znana i wiadomo, że po drodze sygnał jest poddawany przekształceniom matematycznym. Więc świat, tak jak go postrzegamy i rekonstruujemy w naukowych teoriach, na pewno jest w jakimś stopniu naszą konstrukcją. Co więcej, są zwierzęta, które mają inne zmysły niż my. Nie wiemy, co one widzą, jak czują ten świat. Matematyka jest wiedzą obiektywną, nie zależy od naszego widzimisię, ale przecież wszystkie symbole i aksjomaty my wymyślamy. Odkrywamy matematyczne struktury, ale nie całkiem biernie, wkładamy w ten proces nasze kategorie. Ale nasze kategorie poznawcze nie są dane z góry, tylko wypracowane przez ewolucję. Element wkładu człowieka jest ogromny, ale to, co niepoznane, da się jednak poznać przynajmniej w jakimś stopniu.”

„Chciałabym opisać tego człowieka. Jest on utkany z dwóch pierwiastków. Jednym z nich jest dobroć i łagodność, drugim siła aż do uporu. Z tego splotu jest dobroć i łagodność. Z tego splotu powstaje tkanina giętka i mocna. Łagodność jest niewzruszona, dobroć – uparta, a siła podszyta nieśmiałością i wrażliwością. Poczucie humoru sąsiaduje ze zmysłem cierpienia, a wytrwałość z pewną lekkomyślnością, trwonieniem swoich darów. Sensualista jest ascetą, człowiek wielkiej czułości wewnętrznej – samotnikiem.
Chciałoby się powiedzieć, że takich ludzi nie ma, że są niemożliwi.
Przy tym jest dosyć nieprzytomny w tym świecie i dotyka go jakby tylko mimochodem.”

„Zmysły są ułudą. Tylko wiara potrafi podźwignąć je w przestworza.”

„Ja jednak mniemam, że płonne i błędne są te nauki, które nie zrodziły się z doświadczenia, macierzy wszelkiej pewności, i które nie prowadzą do znanych już doświadczeń, to znaczy takie, które ani w swym początku, ani w środku, ani na końcu nie przeszły przez żaden z pięciu zmysłów.”

„Jest to opowieść o spotkaniu dwóch samotnych, chudych, dość starych białych ludzi na szybko umierającej planecie.
Jeden z nich to autor powieści fantastyczno-naukowych nazwiskiem Kilgore Trout. Był wówczas nikim i sądził, że życie ma już za sobą. Mylił się. W wyniku tego spotkania stał się jednym z najbardziej uwielbianych i szanowanych ludzi na świecie.
Człowiek, którego spotkał, to sprzedawca samochodów Pontiaków nazwiskiem Dwayne Hoover. Dwayne Hoover był w przededniu utraty zmysłów.”

„Spójrzcie na Niemców! To naród wielki!
Innych narodów jest wzorem…
W nim siła ducha i postęp wszelki
Niepowstrzymanym mkną torem.
Silny rozsądek i zmysł prostoty
Za taką poszłyby radą.
Cóż z tego jednak, kiedy ich cnoty
Najbrzydszą u nas są wadą.”

„Teatr nie potrzebuje żadnej innej legitymacji prócz zabawy, ale tej oczywiście potrzebuje bezwarunkowo. Wcale byśmy go nie podnieśli do wyższej rangi, gdybyśmy na przykład uczynili zeń rynek moralności. Musiałby się wtedy raczej pilnować, aby właśnie nie został poniżony, co nastąpiłoby natychmiast, gdyby nie uczynił moralności przyjemną, a mianowicie przyjemną dla zmysłów – na czym moralność może tylko zyskać.”

„Jeśli jednak przyjmie się bardziej fantastyczną definicję cyborga – że jest nim ktoś, kto dzięki elektronicznym dodatkom może więcej niż przeciętny człowiek, np. zyskuje dodatkowe zmysły albo nowe narzędzia komunikacji – to tak, broniłbym stwierdzenia, że byłem pierwszy.”

„Otóż nie ma silniejszego odczucia niż cierpienie fizyczne. Jego doznania są głębokie, nie budzą najmniejszych wątpliwości, w przeciwieństwie do wrażenia przyjemności, które kobiety nieustannie udają, prawie nigdy go nie przeżywając. Ani miłość własna, ani młodość, ani siła, ani zdrowie, nie są w stanie wywołać u kobiety tego wątpliwego i mało satysfakcjonującego wrażenia przyjemności. Natomiast uczucie bólu nie wymaga szczególnych starań. Im więcej wad cielesnych ma mężczyzna, im jest starszy, im mniej zdolny jest się podobać, tym łatwiej osiąga ten cel. Gdy idzie o cel, to istotę jego rozumiemy najlepiej uświadamiając sobie, że najbardziej podnieca i podrażnia nasze zmysły właśnie to, co wywołuje w służącym nam przedmiocie możliwie najsilniejsze wrażenia jakiegokolwiek rodzaju. A zatem ten, kto wywoła u kobiety najbardziej wstrząsające wrażenie i zbulwersuje jej istotę, bezsprzecznie zapewni sobie największą dozę rozkoszy. Albowiem wzburzenie, jakiego doznajemy obserwując przeżycia kobiety, będzie niewątpliwie żywsze jeżeli jej odczucia będą okrutne, niż gdyby były łagodne lub miłe. W ten sposób egoistyczny rozpustnik przekonany, że jego przyjemności będą tym większe, im więcej obejmą doznań, zada poddanemu sobie obiektowi (kiedy już stanie się jego panem) możliwie najdotkliwszy ból wiedząc, że osiągnięta rozkosz będzie tak duża, jak silnymi będą wrażenia, które zdoła wywołać w służącym obiekcie.”

„Salon tłumi i wypacza zmysł wielkości i piękna… Nie jest też niczym innym jak, dosłownie, wielkim sklepem z obrazami na sprzedaż, bazarem, na którym masa obiektów wystawionych zabija sztukę, a wyrobnictwo panuje na jej miejscu.”

„Tym tylko byłem
Czego Ty dotknęłaś dłonią (…)
Tyś potrącała przecież zmysł
By drżał by nie usnął (…)
Tyś to w wilgotną głąb krtani
Łuki podniebień
Kiedy wołałem Ciebie
Miękki wkładała głos
Ślepy byłem lecz szłaś
Przesłonięta i jawna
Wzrok wszczepiając mi z nagła
Tak zostawia się ślad
I tak się światy stwarza.”

„W powieści Pawła Huelle zawarta jest tęsknota za tym czasem i tymi momentami w naszym życiu, kiedy byliśmy beztroscy, kiedy świat odbieraliśmy wszystkimi zmysłami, kiedy potrafiliśmy naprawdę opisać szczęście, a nie zręcznie sformułować slogan. Kiedy miłość była miłością, a ból był bólem. Kiedy nie baliśmy się śmierci, bo ona stanowiła dla nas wyzwanie. Dojrzewając, zaczynamy tęsknić za tymi czasami, kiedy byliśmy naprawdę autentyczni. Dorosły nie cieszy się już pełnią życia. Zaczyna kalkulować, manipulować, uczy się jak zbudować tarczę, chroniącą go przed prawdziwymi emocjami. Żyje, ale tak naprawdę jest to namiastka prawdziwego życia, ponieważ owa tarcza nie dopuszcza do niego ani bolesnych, ani cudownych doznań, które płyną z otaczającego go świata. To jest podstawowy powód, dla którego ja obsesyjnie powracam do dzieciństwa i dla którego zdecydowałem się zrealizować Weisera.”

„Miłość – radość widzenia, dotykania istoty kochającej i godnej kochania, odczuwania jej wszystkimi zmysłami, i tak blisko, jak to możliwe.”

„Ludzie trawią życie w ignorancji, nie zdając sobie sprawy, ze fizyczny kształt naszych doznań nie ma nic wspólnego z prawdą i że zmysły zwodzą nas na każdym kroku. Do Prawdy zbliża nas wyłącznie rozum przestrzegający zasady logiki.”

„A wystarczy podbić tętno krwi, żeby światu kopa dać.
Gdy kontrolę bierze siódmy zmysł, trzeba tylko umieć brać.”

„Obserwowanie sukcesów i niepowodzeń – twoich własnych i tych u konkurencji – czyni twój zmysł do interesów bardziej pewnym i żywym.”

„Jezus nie tylko po prostu zalecał, byśmy panowali nad chciwością i żądzą zmysłów; stworzył On system bodźców, wywołał nie mniej gorące od tamtych namiętności pchające nas w przeciwnym kierunku – niczym siła witalna rosnących drzew, traw i całej wegetacji przeciwstawiająca się sile ciążenia; ta pierwsza prze w górę i na zewnątrz, druga zaś ciągnie w dół. Dzięki Jezusowi przesyceni, tęsknimy do abstynencji, a dusząc się w splątanym labiryncie seksu – do czystości. Nie ucieczka od świata, ale odkrywanie go – oto dyrektywa Jezusa; świat raz odkryty i ujrzany Jego oczyma ukaże głębię i przepych wcześniej nieprzeczuwane – podobnie jak ładna twarz dotknięta smutkiem ujawnia swe ukryte piękno. Jeśli oko jest narzędziem grzechu, to wyłup je, radzi Jezus, nie po to, by oślepnąć, lecz aby widzieć naprawdę; jeśli ręka lub noga – odetnij ją, nie po to, aby stać się kaleką, ale aby odzyskać zdrowie. Przyszedł, jak sam mówi, nie żeby niszczyć życie, ale byśmy mieli je w obfitości. Nie pojmie tych słów ten, dla kogo obfitość znaczy dostatek – owoc połowu Morza Martwego: sam nie wiedziałem jednak, czym jest radość, póki nie przestałem gonić za szczęściem; nie dbałem o życie, póki nie wybrałem śmierci. Winien jestem Jezusowi wdzięczność za oba te odkrycia.(…)”

„Człowiek niewidomy, pozbawiony wzroku jest kaleką. I musi żyć w swoim czarnym świecie, inne zmysły rozwija, okazując im trudne zaufanie. Człowiek ślepy, który ma oczy, aby widzieć i oceniać to, co postrzega, ale rozmyślnie idzie po omacku, zamknięty w swoim egotyzmie – jest niebezpieczny. Dla siebie i dla otoczenia.”

„Wyróżniamy pięć podstawowych gałęzi wiedzy, a mianowicie: logikę, która w naukach daje równowagę; fizykę, która obejmuje rzeczy postrzegane zmysłami w ruchu i zmianie; astronomię badającą podstawy świata, ruchy niebios i gwiazd, albowiem zostało udowodnione, że należy poznać istotę tych ruchów; muzykę, by wskazać przyczyny harmonii i dysharmonii dźwięków i zasady kompozycji; oraz naukę o tym, co jest poza naturą – czyli metafizykę.”

„Kobietę mężczyzna kochać może jedynie zmysłami, a jeśli który twierdzi inaczej, to świadomie lub bezwiednie kłamie.”

„Rzecz wyobrażona porusza zmysły, zatem wyobraźnię, jako pojęcie lub zdolność, można przyrównać się do steru lub wędzidła.”

„Kolumny, które wloką się przez ponure okolice, pobrzękują łańcuchami. Coś w tym jest, że u każdego człowieka kara godzi w najwrażliwszy zmysł, a więc słuch, a ponadto strach przed fizycznym bólem, który już w dzieciństwie, czy ja ci właściwie o tym opowiadałam, popychał mnie do tego, by poddawać się próbom odwagi i bólu, dzięki czemu uchodziłam za osobę dzielną.”

„Być zakochanym, to być szalonym przy zdrowych zmysłach.”

„Wbrew wszelkim świadectwom zmysłów człowiek zakochany twierdzi, że „ja” i „ty” stanowią jedno i gotów jest zachowywać się w taki sposób, jakby naprawdę tak było.”

„Jeśli więc zauważycie Państwo, że w jakiejś wypowiedzi powołam się na „sprawiedliwość społeczną” lub zażądam „wyrównywania szans” – to proszę natychmiast przestać czytać moje blogi, i napisane po tej dacie artykuły – kontentując się tymi, które napisałem, gdy byłem jeszcze przy zdrowych zmysłach!”

„Zmysły są zawsze pierwszą instancją sztuki.”

„Nieprawdą jest mniemanie, że najtrwalszą postacią miłości jest miłość idealna. Prawdziwym pętem żelaznym, skuwającym mężczyznę i kobietę na zawsze, bywają tylko zmysły.”

„Gotowanie jest jak seks. Pobudza gotującego, przydaje mu mocy. Umożliwia udawanie Boga przez oddziaływanie na ludzkie zmysły.”

„Wśród reżyserów bliskich mojej branży chciałbym jednak wyróżnić Russa Meyera. Ten twórca wprowadzał do kina powiew świeżości, łamał schematy i miał świetnie rozwinięty zmysł ironii.”

„Wszyscy ludzie posiadają zdolność widzenia czegoś więcej ponad to, co pokazują im zmysły. Większość jednak zapomina o tych zdolnościach. Trzeba je w pewnym sensie podtrzymywać, można je też wyćwiczyć…”

„Jestem matką – źródłem wszelkich bytów – Harmonią pomiędzy trzema gunami, Pobudzaczem wszystkich zmysłów, Stwórcą, Zachowawcą i Niszczycielem.”

„Pierwsza miłość kobiety rodzi się z wyobraźni, druga z serca, a wszystkie następne ze zmysłów. Dziewięć kobiet zabiera dziesiątą część życia. Jedna jedyna może je zabrać całe.”

„Faonie, tylko Tyś jest moją troską, Ciebie powracają mi moje sny, sny jaśniejsze niż pogodny dzień. Tam Cię odnajduję, choć nie ma Cię w naszych stronach. Niedługie są jednak radości, jakimi darzy sen. Często zda mi się, że na twoich ramionach wspieram głowę, często widzę, jak moje oplatają Twoją. Rozpoznaję pocałunki, któreś złączywszy język swój z moim, tak umiejętnie umiał brać, tak umiejętnie dawać. Potem Cię pieszczę i mówię słowa zupełnie jak w rzeczywistości, czuwają me usta i zmysły czuwają. Wstyd nie pozwala mi opowiadać więcej, gdy wszystko się dopełniło i wszystko było radością, ale bez Ciebie nie mogę czuć się szczęśliwą.”

„Jeśli z powodu głodu i nędzy nie masz nic w żołądku, to ani w głowie, ani w zmysłach, ani w sercu nie masz też materiału do moralności.”

„Wydawanie książek jest najtrudniejszym fachem na świecie dla tych, którzy zamierzają stać na szczycie. Jeśli ktoś chce zostać dobrym pisarzem i utrzymać się na szczycie, musi wykazać się nie lada zmysłem równowagi. Talent to za mało. Musi mieć także niezwykłą zdolność utrzymywania się w czołówce. (…) Ludzie, którzy odnieśli prawdziwy sukces, są jak wampiry, a wampiry można unicestwić tylko wtedy, gdy przebije się im serce osikowym kołkiem. Jedyną osobą potrafiącą zniszczyć silnego i utalentowanego pisarza jest on sam.”

„Dopóki nie osiągniemy oświecenia, umysł funkcjonuje jako osiem różnych świadomości. Pięć z nich związanych jest z naszymi zmysłami. (…) Szósta jest jakby świadomością „policyjną” – biega za pozostałymi pięcioma sprawdzając co się dzieje. (…) Siódma świadomość to świadomość magazynująca, przechowująca wszystkie wrażenia,(…) ósma świadomość to poziom komunikacji, na którym porozumiewamy się używając symboli, terminów, słów, języka itd. Dopóki nie będziemy oświeceni umysł będzie funkcjonował w ten sposób. Kiedy natomiast osiągniemy ten najwyższy poziom, owo kontaktowanie się ze światem poprzez zmysły stanie się tylko jedną z możliwości. Wówczas zaczniemy doświadczać go na zasadzie wibracji, jakbyśmy mieli radar… Będziesz wtedy świadom tego, co się dzieje we wszystkich czasach i miejscach, ponieważ staniesz się tego częścią, a nie dlatego, że twoje oczy to dostrzegają albo uszy słyszą. To właśnie jest oświecenie.”

„Moje filmy to baśnie i mówią o tym, co jest wspólne – o tęsknotach, szczególnie o tęsknotach dzieci, o głębokiej potrzebie cudownych zdarzeń, która jest naturalną potrzebą każdego dziecka (i wielu ludzi dojrzałych). Ta cudowność nie oznacza oderwania od realnego świata, a raczej próbę uzupełnienia niekompletnego obrazu, jaki dają nasze zmysły. Robię też filmy o relacji między małym człowiekiem i wielkim światem. O tym, że w starciu z wielkim, anonimowym zagrożeniem nie jesteśmy bez szans. Dlatego w naturalny sposób odnajduję porozumienie z widownią w różnych krajach.”

„„Duch czysty” jest czystą głupotą: odliczmy system nerwowy i zmysły, „doczesną powłokę”, a pominiemy w rachunku siebie – nic więcej!”

„Pięć zmysłów – to pięć sług duszy.”

„Rozszerzenie Unii Europejskiej na Wschód, a także dążenie do stabilizacji monetarnej powinny prowadzić do coraz ściślejszego wzajemnego powiązania narodów, przy zachowaniu tożsamości i historycznych tradycji każdego z nich, tak by mogły dzielić się niejako dziedzictwem wartości, które ukształtowało się przy ich współudziale, a do którego należy godność człowieka, jego podstawowe i niezbywalne prawa, nienaruszalność życia, wolność i sprawiedliwość, zmysł solidarności i odmowy dyskryminacji kogokolwiek.”

„Tegoczesny socjalizm jest tylko wyrazem uczucia tak starego jak poczucie życia, odczucia tego, co w naszym życiu jest niepełne, okaleczałe, nienormalne, a zatem tego, co nieszczęśliwe. Uczucie socjalne jest porywem ducha ku lepszemu bytowi, nie indywidualnemu, lecz wspólnemu i solidarnemu. Uczucie to objawiło się z siłą zupełnie nową, przyznajemy; jest to nowy zmysł, który człowiek duchowy zdołał sobie wytworzyć; jest to nowa namiętność.”

„Dominująca obecnie forma fałszywej, perwersyjnej świadomości – to, co nazywam ideologią trywialnie pojmowanej racjonalizacji ekonomicznej, czyli hojność dla lepiej sytuowanych i program oszczędności dla warstw niższych – pozostaje w sprzeczności z tradycyjnymi emancypacyjnymi ideałami oświecenia, sprawiedliwości, solidarności i równości. Ten płytki, konformistyczny wobec istniejących warunków zmysł rzeczywistości powoduje erozję moralności politycznej i tym samym zagraża fundamentom naszej demokracji.”

„Nowej liturgii nie ułożyli święci, homines religiosi i ludzie o zmyśle artystycznym, lecz tak zwani eksperci, którzy nie uświadamiają sobie własnego braku uzdolnień do tych rzeczy. Dzisiejsze czasy wyrażają się w niesłychanych zdolnościach w zakresie techniki, badań medycznych - nie umieją zaś organicznie kształtować środków wyrazu dla świata religijnego. Żyjemy w odpoetycznionym świecie, a to oznacza, że podwójnie głęboką czcią powinniśmy podchodzić do skarbów przekazanych przez tradycję, a nie łudzić się, że możemy zrobić to lepiej.”

„W każdej Hiszpance
Wrze gorąca krew,
Natury zew –
Mężowi wbrew!
Gdy Hiszpanka zmysły puszcza w ruch,
Nie trzeba hiszpańskich much!
Torreadorem się poczujesz w mig,
Bylebyś był też byk!”

„Oddając się zmysłom człowiek wyrzeka się niejako swej godności istoty rozumnej i to go potem wstydem napawa i zniesławia.”

„Czy jakikolwiek domek z kart jest bardziej chwiejny niż panowanie nad zmysłami?”

„Muzyka nie może być zwana inaczej niż młodszą siostrą malarstwa, zważywszy, że jest przedmiotem słuchu, zmysłu pośledniejszego niż oko… malarstwo jest doskonalsze i przewyższa muzykę, gdyż nie umiera ono bezpośrednio po swym powstaniu…”

„To nie my kłamiemy, to nasze zmysły kłamią… a my te kłamstwa tylko powtarzamy.”

„Chciałbym napisać melodię, co uspokoiła by cię
powstrzymała, kochana, od stracenia zmysłów
by uleczyła, pomogła, znieczuliła ból
tej całej twej bezużytecznej wiedzy.”

„Tak oczy, usta, piersi, rozum, zmysł i wolą
Blaskiem, farbą i kształtem ćmią, wiążą, niewolą.”

„(…) z wiekiem rozwija się zmysł muzyczny, ale i oczekiwania wobec wykonawców.”

„Jestem dźwiękowcem-wzrokowcem. Zwracam uwagę na głos. Patrzę też na dłonie i w oczy. Oczy nie kłamią. Po latach różnych doświadczeń, lepszych i gorszych, gdy ma się już prawie 50 lat, to człowiek czyta w oczach jak w otwartej książce. Jeżeli rozumie siebie, żyje w zgodzie ze sobą i jest uwrażliwiony na drugiego człowieka, to rzadko da się oszukać. Piękno u kobiet nie ma żadnego znaczenia. Kobieta powinna mieć coś, co sprawia, że przebywając z nią ma się wrażenie, że przelatuje anioł i lekko muska skrzydłami. To jest bardziej w sferze zmysłów niż postrzegania. A piękno? Może być 60-letnią staruszką i być najpiękniejszą kobietą na świecie.”

„Nieustannie wpatrujemy się w świat i to przytępia nasze zmysły. Ale oglądany z cudzego punktu widzenia, zupełnie jak nowy, wciąż może zapierać dech w piersiach.”

„Za najmniejsze umartwienie zmysłów Jezus płaci hojnie – w miłości Jezusa znajdziemy wszystko: miłość matki, ojca, dziecka.”

„Tylko ludzie beznamiętni albo niewinni utrzymują, że przyzwyczajenie stępia zmysły…”

„Sądzę, że największe osiągnięcie współczesnej fizyki stanowi odkrycie, że nasz zdrowy rozsądek jest ograniczony do bardzo wąskiej dziedziny codziennego doświadczenia. Poza tą dziedziną rozciąga się obszar, do którego nasze zmysły nie mają dostępu.”

„Człowiek na jawie rozróżnia pojęcie snu, lecz dla śniącego nie ma jawy, nie ma realnego świata ani zdrowych zmysłów, jest tylko głębokie szaleństwo sennych majaków.”

„Jim Morrison nie dlatego się nawalał, żeby odczuć, tylko dlatego, że odczuwał. Janis ćpała, bo się bała ludzi, bała się wyjść na scenę. A jak się nawaliła, to było jej wszystko jedno. Ale to nie był rock’n’roll, to był kanał. Nie chcę żyć w kanale, bo najpiękniejszą sprawą jest odczuwanie życia na trzeźwo. Ty to ty, a nie diabeł, potwór czy cokolwiek innego. Jesteś u mnie, jest dzisiaj niedziela, ja to odczuwam swoimi zmysłami i to jest właśnie rock’n’roll.”

„Tak, przyznaję, miłuję zbrodnie! Ona jedynie pobudza me zmysły; zasady jej wyznawać będę do ostatniej chwili życia! Jakaż moc boska czy ludzka, jest w stanie przeciwstawić się moim pragnieniom, skoro wolna jestem od jakichkolwiek religijnych bojaźni, skoro dzięki swoim wpływom i bogactwu stoję ponad prawem? Przeszłość dodaje mi odwagi, teraźniejszość mnie pobudza, nie lękam się bynajmniej przyszłości; ufam więc że reszta mojego życia znacznie przewyższy te pierwsze zbłądzenia mojej młodości. Natura stworzyła ludzi po to jedynie, aby radowali się na ziemi; to jej najświętsze prawo – i ono właśnie panować będzie zawsze w mym sercu!”

„Tylko trzy osoby ją zrozumiały. Jedna to książę Albert, ale on już umarł. Druga to pewien profesor niemiecki, ale ten dostał pomieszania zmysłów. Trzecią jestem ja, ale znowu wszystko zapomniałem.”

„Istnieje moment, znany każdemu wiarusowi, w którym bitwa staje się tak chaotyczna, że zmysł żołnierza przestaje ją ogarniać. Pod zasłoną krzyków i strzałów zostaje stłumiony dryl, jaki wyniósł ze szkolenia. Zostaje tylko jedno, krótkie, kołaczące się po głowie zdanie: „Biją naszych!””

„(…) w hebrajskim każda litera jest liczbą, każdy wyraz przemądrą kombinacją, każde zdanie straszliwą formułą, która, gdy ją kto potrafi wymówić z potrzebnym przydechem i akcentem, z łatwością może poruszyć góry i osuszać rzeki. (…) Słowo wprawia w ruch powietrze i umysł, działa na zmysły i duszę zarazem (…) słowo jest koniecznym pośrednikiem między materią a wszelkim umysłem.”

„Powiem szczerze, że praca intelektualna w chodzie na dystansie 50 kilometrów polega na tym, żeby nie przegapić bidonów, które trzeba wziąć na drogę, bądź usłyszeć międzyczas pokonywanego okrążenia. Trzeba bardziej opierać się na intuicji, na zmysłach słuchu, zapachu, temperatury, niż na myśleniu. Owszem, decyzje trzeba podejmować odważne, ale im mniej refleksji, myślenia w trakcie zawodów, tym dla mnie lepiej. Można być intelektualistą przed, albo po, ale nie w trakcie.”

„Krew męczennic chrześcijanek niezliczone razy rumieniła areny, 40% nagrobków w katakumbach przypada na kobiety, a jednak rozległy się potem słowa: Mullieres tacere in ecclesias, odtrącając kobietę od ołtarza. Sobór dyskutował nad tym, czy kobieta ma duszę, a Ojcowie Kościoła uznawali ją za „bramę piekielną”, za „istotę pozbawioną zmysłu moralnego”. Pogarda kobiet znalazła też sankcję Kościoła katolickiego, który wyniósł celibat nad małżeństwo i ustanowił bezżeństwo księży.”

„Bywa, że kiedy obcuję z istotami ludzkimi, bez względu na to, czy są to dobrzy ludzie, czy łobuzy, moje zmysły ulegają przeciążeniu i wyłączają się. Nic nie mogę na to poradzić. Jestem uprzejmy. Potakuję. Udaję, że rozumiem, bo nie chcę robić przykrości rozmówcy. Ta właśnie słabość przysparza mi najwięcej kłopotów. Kiedy usiłuję być miły dla bliźnich, przypłacam to starciem mojej duszy na papkę. Nieważne. Mózg się odłącza. Słucham. Reaguję. A oni są zbyt tępi, żeby zauważyć, że mnie w ogóle nie ma.”

„„Kim jest ten człek o białych włosach, który tu, o woźnico,
rękę opiera na lasce, z oczami ukrytymi pod brwiami,
z powykręcanymi, obwisłymi kończynami, – czy to jego przewina,
czy taka jego natura, czy wypadek jaki?”

Tak zapytany, zdradził woźnica królewiczowi sekret,
który powinien być pilnie skrywany, myśląc w swej
prostocie, że to nic zdrożnego, tak oto bogowie zaćmili mu umysł:

„To starość go złamała – ten złodziej
urody, burzyciel siły, przyczyna niedoli, niszczyciel
radości, zatrata pamięci, wszystkich zmysłów wróg.

On również dzieckiem będąc mleko pił i, z biegiem czasu,
nauczył się po ziemi stąpać, i krok po kroku dorastał
na mocnego młodzieńca a potem, krok za krokiem, się starzał.”

Po takiej odpowiedzi królewicz, z pewnym przerażeniem, wypowiedział te
słowa do woźnicy: Co?! Czy to zło dosięgnie również mnie?” A
woźnica znów mu odpowiedział:

„Przyjdzie na pewno z biegiem czasu, po wielu
latach, nawet do mojego długowiecznego pana; cały świat wie o tym, że starość
będzie niszczyć ich urodę i się tym nie przejmuje.””

„Jeżeli umysł nie potrafi odnaleźć sensu, zawierz zmysłom. Żyj z takim przeświadczeniem, w zgodzie ze swoją naturą, koszmarna istoto.”