Thomas Mann cytaty
Thomas Mann
Data urodzenia: 6. Czerwiec 1875
Data zgonu: 12. Sierpień 1955
Natępne imiona: Paul Thomas Mann
Paul Thomas Mann /pʰaʊl ˈtʰɔ:mas man/ – niemiecki prozaik i eseista, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1929. Uznany za najwybitniejszego pisarza niemieckiego pierwszej połowy XX wieku i jednego z najwybitniejszych, obok m.in. Goethego, w dziejach literatury niemieckiej.
Dzieło
Cytaty Thomas Mann
„Nie ginie się od żadnej nieszczęśliwej miłości. Nieszczęśliwa miłość jest niezłą postawą. W nieszczęśliwej miłości podobamy się sobie. Ale ja ginę dlatego, że całe moje upodobanie w sobie tak beznadziejnie wzięło w łeb.“
Źródło: Pajac, [w:] Nowele, tłum. Leopold Staff, Czytelnik, Warszawa 1956, s. 73.
„Jakiś dystyngowany lęk, że swymi pytaniami sprowokował zbyt wielką poufałość i dowie się czegoś, co go nic nie obchodzi, krzyżowała się w nim z już rozbudzoną ciekawością i uwagą, z pragnieniem, by się z tych ust dowiedzieć czegoś więcej.“
— Thomas Mann, Joseph and His Brothers
Joseph and His Brothers
„Skutkiem wcielenia bowiem jest wyodrębnienie, skutkiem wyodrębnienia jest odmienność, odmienność rodzi porównanie, z którego rodzi się niepokój, niepokój zaś rodzi zdziwienie, zdziwienie rodzi podziw, ale z podziwu rodzi się dążenie do wymiany oraz zespolenia. (…) Stwierdzenie takie jest szczególnie słuszne w odniesieniu do młodości, kiedy dźwięk życia brzmi jeszcze niepewnie, a odczuwanie swego ja i swoich właściwości nie zdążyło skostnieć przy rozszczepianiu się jedności.“
Zamienione głowy
Źródło: Ostatnie nowele, tłum. Walentyna Kwaśniakowa, Czytelnik, 1958, s. 8–9.
„Zwyczajne ziemskie szczęście, zaspokojenie pragnień, stające się udziałem olbrzymiej masy istot ludzkich – uwarunkowane ładem, prawem, nabożnością oraz wymogami obyczajów – jest ograniczone i niepełne, ze wszystkich stron ścieśnione zakazami i nieuniknioną rezygnacją. Losem istot jest poprzestawanie tylko na niezbędnym, niedostatek oraz wyrzeczenie. Nasze pragnienia nie mają żadnych granic, natomiast ich spełnienie jest ograniczone ściśle.“
Zamienione głowy
Źródło: Ostatnie nowele, tłum. Walentyna Kwaśniakowa, Czytelnik, 1958, s. 115–116.
„Asceza jest bezdenną beczką, rzeczą niezgłębioną, ponieważ w niej mieszają się pokusy ducha z pokusami zmysłowymi, i trzeba nad nią napracować się tak samo, jak nad żmiją, której po odrąbaniu jednej głowy wyrastają dwie.“
Die Askese ist ein Faß ohne Boden, ein unergründlich Ding, weil sich die Versuchungen des Geistes darin mit den sinnlichen Versuchungen vermischen, und ein Stück Arbeit ist es damit wie mit der Schlange, der zwei Köpfe nachwachsen, wenn man ihr einen abschlägt. (niem.)
Zamienione głowy
Źródło: Ostatnie nowele, tłum. Walentyna Kwaśniakowa, Czytelnik, 1958, s. 106–107.
„Kto kocha bardziej, jest zawsze podległy i musi cierpieć.“
— Thomas Mann, książka Tonio Kröger
Źródło:Tonio Kröger, [w:] Nowele, tłum. Leopold Staff, Czytelnik, Warszawa 1956, s. 127.
„Moje czasy były pełne odmian, ale moje życie w nich stanowi jedność. Ład, z jakim trwa w liczbowym stosunku do nich, sprawia mi satysfakcję, podobnie jak wszelki ład czy wszelka harmonia.“
— Thomas Mann, książka Doktor Faustus
Eseje, mowy i studia
Źródło: Moje czasy [w:] Moje czasy. Eseje, tłum. Wojciech Kunicki, wybór, wstęp Hubert Orłowski, Poznań 2002, s. 466 [za:] Hubert Orłowski, Wstęp [w:] Thomas Mann, Doktor Faustus. Żywot niemieckiego kompozytora Adriana Leverkühna, opowiedziany przez jego przyjaciela, przeł. Maria Kurecka i Witold Wirpsza, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 2018.
„Bo gdy mówią tylko oczy, rozmowa toczy się przecież na "ty"…“
— Thomas Mann, książka Czarodziejska Góra
The Magic Mountain
„Świat ten nie został tak stworzony, aby przeznaczeniem ducha była wyłącznie miłość do tego, co duchowe, a piękna – do tego, co jest piękne. Istniejące pomiędzy tymi dwoma czynnikami przeciwieństwo pozwala z wyrazistością równie piękną jak duchową poznać cel świata, polegający na zespoleniu czynnika duchowego z czynnikiem piękna.“
Zamienione głowy
Źródło: Ostatnie nowele, tłum. Walentyna Kwaśniakowa, Czytelnik, 1958, s. 127.
„Przeznaczeniem ludzi jest, by w urojeniu i zróżnicowaniu tego życia wchodzili sobie w drogę, toteż daremnie lepsi spośród nich tęsknią do takiej egzystencji, w której śmiech jednego nie byłby płaczem dla drugiego.“
Zamienione głowy
Źródło: Ostatnie nowele, tłum. Walentyna Kwaśniakowa, Czytelnik, 1958, s. 139–140.
„Zaciszność i to, że tu w tej ciszy tak wiele jest do podsłuchania, to właśnie świadczy o tym, że wszystko bez ustanku w niej wiruje, a ten cały przez ciebie odczuwany spokój jest złudzeniem.“
Zamienione głowy
Źródło: Ostatnie nowele, tłum. Walentyna Kwaśniakowa, Czytelnik, 1958, s. 20–21.
„Serce jest sentymentalnym wykrętem. Nie powinno się nazywać sercem tego, co jest czymś zupełnie innym. Nasze serce mówi przecież rzetelnie, tylko gdy jest w zgodzie z osądem i rozumem.“
Herz ist sentimentaler Schwindel. Man soll nicht Herz nennen, was ganz etwas anderes ist. Unser Herz spricht doch wahrhaft nur unter Zustimmung des Urteils und der Vernunft. (niem.)
Źródło: Oszukana [w:] Ostatnie nowele, tłum. Andrzej Dołęgowski, Czytelnik, 1958, s. 297–298.
„To, co pęta, wyzwala jednocześnie, a natchnienie jest czynnikiem łączącym zmysłowe piękno z duchem.“
Zamienione głowy
Źródło: Ostatnie nowele, tłum. Walentyna Kwaśniakowa, Czytelnik, 1958, s. 37.
