Stanisław Ignacy Witkiewicz cytaty

„Na samą myśl o wojnie dostaję drgawek obrzydliwej nudy. Małość tego, dla czego by można zginąć, przeraża mnie.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz, książka Pożegnanie jesieni

Postać: Atanazy Bazakbal
Pożegnanie jesieni

„Dobroć nie może wypływać ze słabości, tylko z potęgi.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz, książka Nienasycenie

Nienasycenie
Źródło: cz. 1, Przebudzenie, wyd. Dom Książki Polskiej Spółka Akcyjna, Warszawa 1930, s. 96 http://kpbc.umk.pl/dlibra/doccontent?id=41998&dirids=1.

„Wszystko, co było głębokim, powstało tylko z rozpaczy ostatecznej i zwątpienia.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz, książka Nienasycenie

Nienasycenie
Źródło: cz. 1, Przebudzenie, wyd. Dom Książki Polskiej Spółka Akcyjna, Warszawa 1930, s. 111 http://kpbc.umk.pl/dlibra/doccontent?id=41998&dirids=1.

„Dane społeczeństwo jest o tyle dobre, o ile będąc członkiem tego społeczeństwa, nie odczuwa się właśnie tego, że się jest członkiem.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz, książka Oni

Oni

„Jestem skończona, pragmatyczna, świadoma siebie hiperkanalia. Dlatego stoję przed wami, że wiem, co jest istotą Istnienia: metafizyczne świństwo.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz, książka Gyubal Wahazar

Gyubal Wahazar, czyli Na przełęczach bezsensu

„Wszystko, co czynimy, nawet my, są to tylko różne formy tego zamaskowania przed sobą ostatecznego nonsensu istnienia.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz, książka Nienasycenie

Nienasycenie
Źródło: cz. 1, Przebudzenie, wyd. Dom Książki Polskiej Spółka Akcyjna, Warszawa 1930, s. 112 http://kpbc.umk.pl/dlibra/doccontent?id=41998&dirids=1.

„Wszystko w sztuce (a kto wie, czy i nie w życiu) polega tylko na stosunkach. Zaprzeć się w sobie, o ten swój najpiękniejszy trzon, rozpuczyć się w butę niebywałej wprost, ponadludzkiej, wszechstworzeniowej wielkości, rozdąć w sobie wicher namiętności do granic śmiertelnej burzy, przepuścić przez potężny filtr żelazobetonowego rozumu i potem z całej tej potwornej, wypiętrzonej ponad własną miarę wieży ciśnień metafizycznej siknąć przez wąziutką rurkę czystą, zimną, zaklętą w sobie formę samą w sobie – oto jest sztuka.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz

„Dziwka w majonezie! Czego też taki biedak nie wymyśli! Muszę spróbować!“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz, książka Szewcy

Szewcy

„Ja lubię literaturę, bo dla mnie tam jest więcej życia niż w moim własnym. Jest ono tam w takiej kondensacji, w jakiej nie znajdę go w rzeczywistości nigdy.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz, książka Nienasycenie

Nienasycenie

„Stwarzać siłę, tej zawsze trzeba będzie, a cel równie zawsze się znajdzie – nie ten, to inny.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz, książka Nienasycenie

Nienasycenie

„Prawdziwa kobieta nie jest zła ani dobra, jest k o b i e t ą – to wystarcza, a winni są zawsze tylko i jedynie mężczyźni.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz, książka 622 upadki Bunga, czyli Demoniczna kobieta

622 upadki Bunga

„Wczoraj na przykład zdradziłem jedną kobietę z następną tylko dla samego faktu zdradzenia, żeby zobaczyć, jak to wygląda, i żeby nauczyć się trochę kłamać. Przekonałem się, że kłamstwo jest absolutnie koniecznym i że trzeba go się uczyć tak jak matematyki albo geologii. Bez tego żyć nie można.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz, książka 622 upadki Bunga, czyli Demoniczna kobieta

622 upadki Bunga

„Niebezpiecznie jest opierać wielkość swą na ujemnej wartości swych nieprzyjaciół.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz

Źródło: Wybór dramatów, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1983, s. 136.

„Może wielkość jest w tym, aby być właśnie tym, którym się być ma, w tym wypełnieniu, w wejściu wszystkiego w odpowiednie miejsce…“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz, książka Pożegnanie jesieni

Atanazy Bazakbal do Heli Bertz.
Pożegnanie jesieni

„Głębia ziewa na powierzchni,
a powierzchnia okazuje się dnem głębi.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz, książka 622 upadki Bunga, czyli Demoniczna kobieta

motto powieści.
622 upadki Bunga

„Prędzej czy później zwariować muszę, bo się nie w świecie, ale w sobie duszę.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz, książka Nienasycenie

Nienasycenie

„Na starość wymagania nasze rosną, a możliwości maleją.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz, książka Nienasycenie

Nienasycenie

„Życie jest jak rana – którą zapełnić można tylko rozkoszą.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz, książka Nienasycenie

Nienasycenie

„Nie mogę żyć z ludźmi. To bydło i idioci.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz

Listy do żony (1923–1927)