Cytaty o zaufaniu
Zbiór cytatów na temat zaufanie.
Pokrewne tematyRazem 398 cytatów o zaufaniu:
„Niewielu zdaje sobie sprawę z tego, że ich życie, istota ich charakteru, zdolności ich i zuchwalstwa wypływają tylko z wiary w bezpieczeństwo otoczenia. Odwaga, spokój, zaufanie; uczucia i zasady; wszystkie wielkie i wszystkie błahe myśli należą nie do jednostki, tylko do tłumu; do tłumu, który wierzy ślepo w niewzruszoną siłę swych instytucji i swej moralności, w potęgę swej policji i swej opinii. Ale zetknięcie z nagą, nieokiełznaną dziczą, z pierwotną naturą i pierwotnym człowiekiem, wzbudza w sercu nagły i głęboki niepokój.“
— Joseph Conrad, książka Opowieści niepokojące
Opowieści niepokojące
„Tym spośród nas, którzy łatwo znajdują zadowolenie, a pogodni są tylko z pozoru, przeciwstawiają się inni ludzie i całe ludzkie pokolenia, których pogoda nie jest powierzchowną igraszką, ale powaga i głębią. Jednego z nich znałem, był to dawny nasz mistrz muzyki, którego sam niegdyś widywałeś w Waldzell czasami, człowiek ten w ciągu ostatnich lat swojego życia posiadł cnotę pogody w tak znacznym stopniu, że promieniowała zeń jak światło ze słońca, że w postaci życzliwości, radości życia, dobrego humoru, ufności i zaufania przechodziła ona na wszystkich dookoła, we wszystkich też dalej promieniując, we wszystkich tych, którzy prawdziwie blask jej wchłonęli i pozwolili się nim przeniknąć. Ja również oświecony zostałem jego blaskiem, mnie również udzielił on nieco swej jasności i promienistości serca (…) Osiągnięcie takiej pogody jest dla mnie, a wraz ze mną dla wielu, celem najwyższym i najszlachetniejszym. Znajdziesz ową pogodę także u niektórych ojców z kierownictwa zakonu. A pogoda ta nie jest ani igraszką, ani upodobaniem w samym w sobie, jest najwyższą świadomością i miłością, jest afirmacją wszelkiej rzeczywistości, czuwaniem na skraju wszelkich głębin i przepaści, jest cnota rycerzy i świętych, cnota niezniszczalną, która wraz z wiekiem i przybliżaniem się śmierci stale jeno wzrasta. Jest ona tajemnica piękna i właściwą substancją wszelkiej sztuki. Poeta, który cuda i potworności życia taneczną miara swych wierszy opiewa, muzyk, co pozwala im rozbrzmiewać w postaci czystej współczesności, jest szafarzem światła, pomnaża radość i jasność na ziemi, nawet jeśli nas najpierw wiedzie przez łzy i ból. Może ów poeta, którego wiersze tak nas zachwycają, jest smutnym samotnikiem, może i muzyk ów był posępnym marzycielem, lecz także i wówczas dzieło jego uczestniczy w radości gwiazd i bogów. To, co nam daje, nie jest już jego mrokiem, cierpieniem czy trwogą, to kropla czystego światła, wiekuistej radości. Nawet całe narody czy języki zgłębić usiłują głębiny świata przez mity, kosmogonie, religie, radość ta jest ostatecznym i najważniejszym celem, który mogą osiągnąć.“
— Hermann Hesse, książka Gra szklanych paciorków
Józef Knecht do swojego przyjaciela Plinia Designori
Gra szklanych paciorków
Źródło: Gra szklanych paciorków (rozdz. Rozmowa), tłum. Maria Kurecka, Wydawnictwo Poznańskie 1971, s. 319–322.
„Kultura korporacyjna to wzajemny szacunek oraz oparte na zaufaniu i poważaniu relacje z wszystkimi współpracownikami, uznanie godności wszystkich osób oraz partnerstwo w miejscu pracy.“
— Piotr Morta 1959
podczas Europejskiej Konferencji w Berlinie.** Źródło: powiatowy.pl, 23 października 2012 http://powiatowy.pl/2012/10/europejska-konferencja-w-berlinie/
„Tu chciałbym podkreślić rolę Piotra Morty, z którym nawiązałem kontakt w stanie wojennym. W każdej sytuacji trzeba przyznać był moim bliskim i zaufanym doradcą, co w stanie wojennym miało duże znaczenie. Wspólnie potrafiliśmy uzgadniać sposób prowadzenia działalności podziemnej „Solidarności” w Wieruszowie.“
— Piotr Morta 1959
Wywiad z Piotrem Krupotem - działaczem opozycji demokratycznej PRL-u.
O Piotrze Morcie
„Firmy mogą wiele skorzystać na współpracy z uczelniami, konieczna jest więc aktywizacja w tym zakresie przedsiębiorstw. Tylko poprzez wspólne działania staną przed wyzwaniami gwarantującymi im rozkwit. Wzajemne zaufanie i współpraca na bazie pozyskanych środków unijnych jest gwarancją trwałego wzrostu gospodarczego w regionie. Wymaga to od przedsiębiorców i uczelni gotowości do prowadzenia wspólnej polityki według nowych, wspólnie uzgodnionych reguł.“
— Piotr Morta 1959
XV posiedzenie łódzkiego KM RPO
Źródło: fzz.org.pl, 25 lipca 2017 http://fzz.org.pl/aktualnosci/xv-posiedzenie-lodzkiego-km-rpo-z-udzialem-przedstawicieli-fzz
„Johnny próbuje wszystkiego. (…) Jest gotów na wiele poświęceń. Poza tym nie jest próżny i nie lubi siebie oglądać na ekranie. Dzięki temu po prostu w pełni oddaje się temu, co robi, wczuwa się w rolę, zamiast siedzieć i analizować wszystko wokół. Takiemu aktorowi reżyser może zaufać.“
— Tim Burton amerykański reżyser filmowy 1958
Źródło: wywiad http://dziennik.pl/kultura/film/article127776/Tim_Burton_Moj_ojciec_to_wilkolak.html
„Dla najprostszego widza był oczywiście najgorszy film, w jakiem zagrałem, czyli Ciacho. Ciacho jest pewną cezurą jeśli chodzi o zaufanie. Poczułem się wykorzystany, kiedy zobaczyłem na premierze zabiegi reżysera i montażysty, które spowodowały, że w filmie pojawiły się rzeczy, których nie było w scenariuszu. To było, delikatnie mówiąc, spore zaskoczenie. Ten film ma swoich fanów, ale to nie jest moja poetyka. Pierwszy po wyjściu z premiery powiedziałem, że jestem w szoku, co to za dziadostwo, w którym zagrałem. My, aktorzy, jesteśmy bardzo mocno rozliczani za to, co robimy i trzeba wreszcie zacząć mówić prawdę.“
— Tomasz Karolak aktor polski 1971
o filmie Ciacho.
„Pozyskał nieograniczone zaufanie Stalina.“
— Matwiej Zacharow marszałek ZSRR 1898 - 1972
o Borysie Szaposznikowie.
Źródło: Paweł Wieczorkiewicz, Noty biograficzne w: Fenomen Stalina, wyd. Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1988, ISBN 8320334381, s. 196, tłum. Maria Kotowska.
„Nie jestem wśród tych którzy boją się narodu. Naród, nie bogacze, jest naszą ostoją nieprzerwanej wolności. Aby zachować narodową niezależność, nie wolno nam pozwolić aby nasi włodarze obciążyli nas wiecznym długiem. Musimy uczynić wybór między ekonomią i wolnością, czy obfitością i poddaństwem. Jeśli wpadniemy w takie długi, że będziemy musieli opodatkować nasze posiłki i napoje, nasze rzeczy pierwszej potrzeby, nasze wygody, naszą pracę i rozrywkę, nasze powołania i wiarę, tak jak to uczyniono ludziom w Anglii, wtedy nasi ludzie, tak jak oni będą musieli pracować szesnaście godzin z dwudziestu czterech i oddać zarobek z piętnastu tych godzin dla rządu na długi i codzienne wydatki; szesnasta zaś godzina będzie niewystarczająca aby zarobić na chleb i trzeba będzie żyć jak oni żyją, na owsiance i kartoflach, nie mieć czasu pomyśleć, nie mieć środków aby pociągnąć winnych do odpowiedzialności; ciesząc się gdy zdobędziemy utrzymanie wynajmując się do zakuwania łańcuchów na szyjach naszych nieszczęsnych współbraci. Nasi właściciele ziemscy, też jak tamci, zatrzymają w rzeczy samej tytuł i zarządzanie majątkiem niby ich, jednak w rzeczywistości utrzymywanym dzięki zaufaniu do skarbu, muszą jak tamci błąkać się po obcych krajach i zadowalać się nędzą, zapomnieniem, wygnaniem i chwałą narodu. Ten przykład daje nam zbawienną naukę, że prywatne fortuny są niszczone zarówno przez publiczną jak i prywatną rozrzutność. I to jest tendencja wszystkich rządów ludzkich. Odstępstwo w jednej zasadzie staje się precedensem w drugiej; a to drugie dla trzeciego i tak dalej, aż masy społeczne są zredukowane do bycia jedynie automatami w nędzy, odartymi z uczuć poza cierpieniem i grzechem. Tak zaczyna się bellum omnium in omnia (wojna wszystkich z wszystkimi), którą niektórzy filozofowie tego świata błędnie biorą za stan naturalny, zamiast za nadużycia człowieka. Koniem pociągowym tego strasznego zespołu jest dług publiczny. Opodatkowanie kroczy za nim i wprowadza nędzę i ucisk.“
— Thomas Jefferson 3. prezydent Stanów Zjednoczonych 1743 - 1826
Źródło: list do Samuela Kerchevala, 12 lipca 1816
„Nasze życie koncentrowało się wokół Rodziny. Rodzina (pisana dużą liter w odróżnieniu od grupy najbliższych krewnych), tak jak to rozumiano na Sycylii, jest grupą osób, bliskich oraz krewnych, których łączy więź wzajemnego zaufania. Członkowie Rodziny, niezależnie od tego, czym każdy z nich się zajmował, zawsze chronili i wspierali się nawzajem.“
— Joseph Bonanno amerykański gangster 1905 - 2002
A Man of Honor: The Autobiography of Joseph Bonnano (1983)
Źródło: Lauren Carter, Najgroźniejsi gangsterzy w historii, MUZA SA, Warszawa 2008, ISBN 978-83-7495-509-6, tłum. Barbara Gutowska-Nowak, s. 12.
„Miłość to skok z wysokiej skały w zaufaniu, że ta druga osoba czeka na dole, żeby cię złapać.“
— Jodi Picoult 1966
Drugie spojrzenie (2003)
„Ostatnie zmiany w prawie karnym pozwalają uzyskiwać władzy dowody przeciwko tobie w sposób nielegalny, o ile tylko nie będzie się ciebie zabijać lub torturować – wszystkie inne chwyty są dozwolone. Te same zmiany zwalniają prokuratora z odpowiedzialności dyscyplinarnej za „rażącą obrazę prawa” jeśli działał wyłącznie w interesie społecznym. Inne prawo brutalnie ingeruje w dziedziczenie ziemi rolnej, jeszcze inne, właśnie zaproponowane prawo nie pozwala zorganizować protestu, takiego na przykład, jak czarny marsz kobiet, jeśli w tym samym czasie ma się odbyć zgromadzenie państwowe lub kościelne. Czy to są dobre rozwiązania? Czy widać w nich wystarczającą troskę parlamentarzystów o obywatela? Niestety nie. Co powołuje zatem, że nasi przedstawiciele uchwalają takie prawo? Odpowiedzią jest ludzka skłonność do uświęcania środków celami. Skoro rządzący chcą czegoś dobrego dla Polski (cel), to mają prawo użyć prawa (środek), które – w ich mniemaniu – ten cel pozwoli zrealizować. Oślepieni pięknem celu nie chcą pamiętać, że dobrymi intencjami jest wybrukowane piekło. Mamy zbyt wiele doświadczeń historycznych, by zaufać pięknemu celowi i zlekceważyć dobór środków. Właśnie z tego powodu demokrację zwykłą zastąpiliśmy demokracją konstytucyjną. Demokracja zwykła polega na rządach większości, która może mieć pokusę realizowania własnych celów przy naruszeniu praw mniejszości, czyli tych obywateli, których reprezentanci przegrali wybory. Demokracja konstytucyjna także pozwala realizować cele większości, ale tylko przy poszanowaniu praw aktualnej mniejszości.“
— Marcin Matczak doktor habilitowany nauk prawnych 1976
Źródło: Zły sen o prawie, „Tygodnik Powszechny” nr 50, 11 grudnia 2016, s. 26.
„Istnieją pacjenci mili w obejściu, ale są też osoby zawsze niezadowolone i krytyczne, omal winiące lekarza o swoją chorobę, o to, że nikt ich nie odwiedza, że leczenie nie idzie zgodnie z planem. Uważam, że budowanie relacji lekarz-pacjent powinno odbywać się na zasadzie obustronnego zaufania.“
— Aleksander Skotnicki polski hematolog 1948
Źródło: Wizytówka życia https://www.tygodnikpowszechny.pl/wizytowka-zycia-160893, z Aleksandrem Skotnickim rozmawia Katarzyna Kubisiowska, Tygodnik Powszechny, 28 października 2019.
„Jeśli dziś dwie literki AK stały się znakiem wysiłku całego narodu polskiego w walce o niepodległość, jeśli słowo Kraj ma dla ucha polskiego dźwięk mocny i zawsze jednakowy – to w dużej mierze jest to zasługą obecnego Wodza Naczelnego. Dzięki jego osobistym walorom i autorytetowi, płynącemu z głębokiej, jednającej pełne zaufanie prawości – współpraca wszystkich czynników Polskiego Państwa Podziemnego: cywilnego, politycznego i wojskowego, stała się źródłem jedności całego społeczeństwa.“
— Andrzej Pomian polski historyk, pisarz emigracyjny, korespondent RWE 1911 - 2008
o Tadeuszu Komorowskim
Źródło: Tadeusz Bór-Komorowski w relacjach i dokumentach, op. cit., s. 399.
„Nie jesteśmy tylko świadczeniodawcami, a pacjenci – nie są świadczeniobiorcami. Żeby leczenie było skuteczne, pacjent musi mieć świadomość, że lekarzowi na nim zależy, że lekarz będzie o niego walczył. Powinno wytworzyć się między nami wzajemne zaufanie, więź w pewnym sensie przypominająca tę przyjacielską.“
— Aleksander Skotnicki polski hematolog 1948
Źródło: Piję z pacjentem kubek goryczy https://gazetakrakowska.pl/prof-aleksander-skotnicki-pije-z-pacjentem-kubek-goryczy/ar/3880765, z Aleksandrem Skotnickim rozmawia Maria Mazurek, Gazeta Krakowska, 28 maja 2015.
„Kobiety nie rozumują (…) i to im pozwala lepiej odczuwać rzeczywistość. Intuicja zapewne i nam jest wrodzona, ale nie dopuszczamy jej do głosu. (…) My, mężczyźni, mamy właśnie intuicję przytłumioną przez to zaufanie do swojej logiki. Rozumowanie przytępia nasze odczuwanie rzeczywistości.“
— Tadeusz Dołęga-Mostowicz polski pisarz 1898 - 1939
Świat pani Malinowskiej
Źródło: s. 266
„Nie jest łatwo znaleźć człowieka, który ma do siebie i swojego kraju całkowite zaufanie i który jest zdecydowany utrzymać jego godność i autorytet. Taki rewolucjonista rodzi się raz na 50 lub 75 lat. (…) Wiedziałem, że mam do wypełnienia świętą misję, misję, która zostanie wypełniona do końca.“
— François Duvalier polityk haitański 1907 - 1971
słowa z 1964, po ogłoszeniu się „dożywotnim prezydentem”.
Źródło: Daniel Chirot, Tyrani XX wieku, Wydawnictwo Michał Urbański, Warszawa 1997, ISBN 8390206382, s. 348.
„W Meksyku nie ma opozycji, która w sposób oczywisty stymuluje rozwój demokracji, a to dlatego, że mam zbyt wielu przyjaciół, a moi wrogowie nie mają odwagi występować przeciwko przygniatającej większości. Kraj mi zaufał, ale z radością powitam partię opozycyjną, o ile będzie ona służyć postępowi i wolności, do której naród już dojrzał.“
— Porfirio Díaz polityk meksykański 1830 - 1915
Źródło: wywiad dla Pearson’s Magazine z marca 1908; cyt. za Historia Meksyku, Ossolineum, Wrocław 1986, s. 346–347
„Rynek poddany jest zasadom tak zwanej sprawiedliwości wymiennej, regulującej relacje dawania i otrzymywania między parytetowymi podmiotami. Jednak nauka społeczna Kościoła nigdy nie poniechała podkreślenia ważnej roli sprawiedliwości rozdzielczej oraz sprawiedliwości społecznej dla samej ekonomii rynkowej (…) Bez wewnętrznych form solidarności i wzajemnego zaufania, rynek nie może wypełnić swojej ekonomicznej funkcji. Dziś zabrakło tego zaufania, a utrata zaufania jest poważną stratą.“
— Benedykt XVI papież 1927
Źródło: encyklika Caritas in veritate (pol. Miłość w prawdzie), 7 lipca 2009