Maciej Kozłowski cytaty

„Idol kulinarny to mój dziadek, wybitny kucharz, pochodzący z Wilna. Tam pracował w hotelu Ritz, gdzie poznał babcię – córkę właścicieli hotelu. Babcia wychodząc za niego, popełniła mezalians. Dziadek prowadził kasyno oficerskie w Białymstoku. Zdarzało mu się także gotować w Druskiennikach. Marszałek Piłsudski z wielką atencją wyrażał się o flakach, które robił mój dziadek.“

—  Maciej Kozłowski

Źródło: Moje gotowanie http://www.mojegotowanie.pl/wokol_stolu/kuchnia_gwiazd/maciej_kozlowski_smakosz_i_sybaryta

„Ucieka się w marzenia, że kiedyś będzie pięknie.“

—  Maciej Kozłowski

Źródło: „Viva!” nr 8, 13 kwietnia 2004

„Naprawdę trudno jest skonstruować precyzyjnie rolę drugoplanową czy epizod. Aktor grający główną rolę – jeśli porównamy go do lekkoatlety – biegnie na tysiąc metrów, a role drugoplanowe to bieg na setkę. Start, kilka sekund, koniec biegu. Nic się nie da poprawić, nadgonić, wydłużyć. Trzeba być bardzo skoncentrowanym i bardzo precyzyjnym. Poza tym przyjemnie jest patrzeć z drugiego planu, jak koledzy kładą główne role.“

—  Maciej Kozłowski

Źródło: Mijają dwa lata od śmierci Macieja Kozłowskiego, teletydzien.pl, 11 maja 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-mijaja-dwa-lata-od-smierci-macieja-kozlowskiego,nId,604884

„(…) kocham siebie. Z wzajemnością. Moja samotność jest świadomym wyborem. W sytuacji, o której mówimy, kilka osób, które wydawało mi się powinny się do mnie odezwać, nie zrobiły tego. Nie mam o to żalu. Tylko jak o tym myślę, jest mi smutno.“

—  Maciej Kozłowski

Źródło: „Viva!” nr 8, 13 kwietnia 2004

„Wszystko bardzo fajnie, byle mieć do tego dystans. Bo serial się skończy, a życie będzie biec dalej. Dla mnie punktem odniesienia jest teatr. I jestem szczęśliwy, że jestem w Narodowym, tu jest fantastyczny zespół o niebywałym potencjale. Za rok, dwa to będzie hegemon na mapie teatralnej Polski, czego sobie i kolegom życzę.“

—  Maciej Kozłowski

Źródło: „Viva!” nr 8, 13 kwietnia 2004

„Z hazardem jest jak z kobietami – najważniejsze, żeby człowiek był w grze, a nie to, żeby wygrać czy przegrać.“

—  Maciej Kozłowski

„Przez sport do kalectwa.“

—  Maciej Kozłowski

swoich kontuzjach w programie Na zdrowie – Jagielski.

„Nie dzielę ludzi na kobiety i mężczyzn. Jeśli ktoś mi robi krzywdę, to nie interesuje mnie, czy jest kobietą, czy facetem, i potrafię być bardzo niegrzeczny.“

—  Maciej Kozłowski

„Żyjemy złudzeniem, że jesteśmy centrum uwagi i pełno ludzi wokół nas. W gruncie rzeczy jednak każdy z nas jest samotny.“

—  Maciej Kozłowski

Źródło: „Viva!” nr 8, 13 kwietnia 2004

„Na tym polega urok życia. Życiu należy sprostać. Poczucie humoru na własny temat bardzo w tym pomaga.“

—  Maciej Kozłowski

„(…) żyjemy dla kilku spotkań i paru wzruszeń i być może, gdy dorosnę do swojej samotności, będę umiał się z nią zmierzyć i wówczas może, gdy poukładam się sam ze sobą, będę w stanie ofiarować komuś pełnię moich uczuć.“

—  Maciej Kozłowski

Źródło: „Viva!” nr 8, 13 kwietnia 2004

„Na ten turniej przyszedł pan Głowacki, trener Boruty Zgierz i zapytał po meczu, co robię. – No, tak sobie w piłkę gram. – A prócz tego? – A tak se chodzę. To on do mnie: – A może byś przyszedł do mnie do szkoły, do budowlanki. Umówił mnie z dyrektorem, poręczył za mnie. Tak zacząłem edukację. Najpierw w zawodówce. Zaliczyłem dwa lata w rok. Jako 17-latek zadebiutowałem w III lidze. Jak widać piłce w życiu wiele zawdzięczam.“

—  Maciej Kozłowski

Źródło: „Viva!” nr 8, 13 kwietnia 2004

„Było gorzej. Bo szedłem nie do dentysty, ale na oddział chirurgii Akademii Medycznej. Do świetnego chirurga doktora Janusza Płomińskiego. Potem były nie dwa, a trzy miesiące chodzenia o kulach. Osiem razy dziennie po pół godziny ćwiczenia i oto dzień dzieli się na czas, gdy ćwiczysz, i na czas, gdy czekasz, by znów zacząć ćwiczyć. Żyjesz rygorem życia kaleki. Gdy kolega przywiózł mnie ze szpitala, zostałem sam w mieszkaniu. Zrobiłem w kuchni kawę. Potem stanąłem nad nią na tych dwóch kulach i… zacząłem się śmiać. Teoretycznie wszystko OK: jest ranek, jest kawa. Tylko tę kawę trzeba jakoś wypić. Przenieść. I nie ma jak. Nie przeniesiesz kawy, chodząc o kulach. Zrozumiałem, że jestem bezradny wobec prozaicznych rzeczy. Kilka dni później wracam z zakupami do domu, kuśtyk, kuśtyk do windy, a winda zepsuta. Szóste piętro, marsz o kulach. Znów było śmiesznie. Takie drobiazgi uczą pokory i porządkują widzenie świata.“

—  Maciej Kozłowski

o operacji kolana i rehabilitacji.
Źródło: „Viva!” nr 8, 13 kwietnia 2004

„Tak naprawdę żyje się tylko dla tych paru spotkań (…), a one albo się zdarzają, albo nie.“

—  Maciej Kozłowski

„Trafiałem na różne – na fantastyczne i na niedoróbki Pana Boga też. W związku z tym moje zaufanie do kobiet uległo poważnej korozji.“

—  Maciej Kozłowski

o kobietach.
Źródło: „Viva!” nr 8, 13 kwietnia 2004

„Nikt się ze mną nie umawiał, że będzie pięknie. Nie mam kontraktu z Panem Bogiem.“

—  Maciej Kozłowski

Źródło: „Viva!” nr 8, 13 kwietnia 2004

„(…) mam zwyczaj niezadawania głupich pytań.“

—  Maciej Kozłowski

Źródło: „Viva!” nr 8, 13 kwietnia 2004

„Znam paru sukinsynów pierwszej wody, którzy fantastycznie udają wrażliwość. Grają takich, by ludzie postrzegali ich jako osoby uduchowione. W rzeczywistości codzienne życie z nimi to koszmar. Gdy startowałem w tym zawodzie i poznawałem ich w sytuacjach prywatnych, myślałem nieraz: „Boże, co za leszcz, a w nim się pół Polski kocha!”“

—  Maciej Kozłowski

Źródło: wywiad dla „Pani”

„Bibas to wielorasowiec po traumatycznych przeżyciach. Wyciągnąłem go z pojemnika na śmieci. Ktoś wyrzucił cały miot, on jako jedyny przeżył. Miał wtedy niecałe dwa tygodnie. Wykarmiłem go smoczkiem, specjalnymi preparatami. To było kompletne szaleństwo. Karmienie co cztery godziny, zapewnianie stałej temperatury 38,3. Kompletny obłęd. Przerwa w próbie, a ja mówię do dyrektora Grzegorzewskiego – bardzo przepraszam, panie dyrektorze, ale ja muszę pojechać kota nakarmić. On się tak na mnie patrzy i mówi – rozumiem, panie Maćku, kota. Ależ oczywiście, oczywiście niech pan jedzie.“

—  Maciej Kozłowski

Źródło: „Kurier Lubelski” nr 195, 24 sierpnia 2004