Cytaty na temat drżenie (127 cytatów)

„Ziemia – stały ląd, opoka, synonim trwałej i stabilnej podstawy, dającej pewne oparcie stopom. Gdy drży, zagładzie ulegają nie tylko budowle wzniesione ręką ludzką, lecz wali się wówczas w gruzy cały świat zbudowany pieczołowicie przez człowieka na jakże złudnym poczuciu bezpieczeństwa.”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Trzęsienia ziemi, które wstrząsnęły światem, Ekologia.pl, 2013. http://ekologia.pl/srodowisko/ochrona-srodowiska/trzesienia-ziemi-ktore-wstrzasnely-swiatem,18613.html

O świecie

„Ręka mi drży, ale serce nie.”

Adolf Hitler (1889–1945) kanclerz Rzeszy, twórca i dyktator III Rzeszy niemieckiej

Hitler chorował na parkinsona.

Serce

„Klapaucjusz myślał, myślał, wreszcie zmarszczył się i rzekł:
– Dobrze. Niech będzie o miłości i śmierci, ale wszystko to musi być wyrażone językiem wyższej matematyki, a zwłaszcza algebry tensorów. Może być również wyższa topologia i analiza. A przy tym erotycznie silne, nawet zuchwałe, i w sferach cybernetycznych.
– Zwariowałeś chyba. Matematyką o miłości? Nie, ty masz źle w głowie – zaczął Trurl. Lecz zamilkli wraz z Klapaucjuszem, ponieważ Elektrybałt jął deklamować:

Nieśmiały cybernetyk potężne ekstrema
Poznawał, kiedy grupy unimodularne
Cyberiady całkował w popołudnie parne,
Nie wiedząc, czy jest miłość, czy jeszcze jej nie ma?

Precz mi, precz, Laplasjany z wieczora do ranka
I wersory wektorów z ranka do wieczora!
Bliżej, przeciwobrazy! Bliżej, bo już pora
Zredukować kochankę do objęć kochanka!

On drżenia współmetryczne, które jęk jednoczy
Zmieni w grupy obrotów i sprzężenia zwrotne,
A takie kaskadowe, a takie zawrotne,
Że zwarciem zagrażają, idąc z oczu w oczy!

Ty, klaso transfinalna! Ty, silna wielkości!
Nieprzywiedlne Continuum! Praukładzie biały!
Christoffela ze Stoksem oddam na wiek cały
Za pierwszą i ostatnią pochodną miłości.

Twych skalarnych przestrzeni wielolistne głębie
Ukaż uwikłanemu w Teoremat Ciała,
Cyberiado cyprysów, bimodalnie cała
W gradientach, rozmnożonych na loty gołębie!

O, nie dożył rozkoszy, kto tak bez siwizny
Ani w przestrzeni Weyla, ani Brouwera
Studium topologiczne uściskiem otwiera,
Badając Moebiusowi nieznane krzywizny!

O wielopowłokowa uczuć komitanto,
Wiele trzeba Cię cenić, ten się dowie tylko,
Kto takich parametrów przeczuwając fantom,
Ginie w nanosekundach, płonąc każdą chwilką!

Jak punkt, wchodzący w układ holonomiczności,
Pozbawiony współrzędnych zera asymptotą,
Tak w ostatniej projekcji, ostatnią pieszczotą
Żegnany – cybernetyk umiera z miłości.”

Stanisław Lem książka Cyberiada

Utwory, Cyberiada
Źródło: Wyprawa Pierwsza A, czyli Elektrybałt Trurla

O miłości , O śmierci , O emocjach , O kochankach

„Drżymy na samą myśl o przywarach właściwych zwierzętom, a przecież ludzkie są znacznie gorsze.”

Emil Cioran (1911–1995) pisarz pochodzenia rumuńskiego

O myślach , O zwierzętach , O myśleniu

„Doprawdy drżę o swój kraj, jeśli pomyślę, że Bóg jest sprawiedliwy.”

Thomas Jefferson (1743–1826) 3. prezydent Stanów Zjednoczonych

Źródło: Myślę, więc jestem…, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, op. cit., s. 176.

O Bogu

„Prowadzone za rękę przez Janową, żonę mularza, weszło maleństwo do pięknego salonu pani Eweliny Krzyckiej, wylękłe i zachwycone, drobnymi kroczkami drepczące po śliskiej posadzce, gotowe – stosownie do okoliczności – wybuchnąć płaczem albo i śmiechem. Koralowe usteczka drżały i krzywiły się do płaczu, wielkie, szafirowe źrenice paliły się od zdumienia i ciekawości, a ślicznie wykrojone czoło otaczały gęste, gęste włosy z barwą i gorącymi połyskami ciemnego złota. Była to pięcioletnia dziewczynka, bardzo ładna. Obok prowadzącej ją barczystej i silnej kobiety w swej perkalowej, długiej aż do ziemi sukienczynie przypominała białawego motyla ze zwiniętymi skrzydłami.”

Eliza Orzeszkowa książka Dobra pani

Dobra pani
Źródło: wyd. „Książka i Wiedza”, Warszawa 1949, s. 3 http://www.polona.pl/dlibra/doccontent2?id=26793&dirids=1.

O kobietach , O książkach , O wiedzę , O śmiechu

„Właśnie ojciec kiwa na matkę,
Że czas się dzielić opłatkiem,
więc wszyscy podchodzą do siebie
i serca drżą uroczyście
jak na drzewie przy liściach liście.
Jest cicho. Choinka płonie.
Na szczycie cherubin fruwa.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Powrót

O matce , O czasie , Serce

„Widział wprawdzie dalej wszystkie roślinne znaki jej życia: delikatne podbijające dołek szyi tętno, spokojny mrok źrenicy, drżenie rzęs, ale pewny był, że malujący się na jej twarzy daleki zachwyt jest rozkoszą drętwoty, bezmyślnego, całkowitego nieistnienia.”

Stanisław Lem książka Szpital Przemienienia

o doktor Nosilewskiej.
Utwory, Szpital Przemienienia

„(…) serce kamieni drży czasem jak serce małych zwierząt.”

Zbigniew Herbert (1924–1998) polski poeta

Źródło: Andrzej Franaszek, Poznawanie Herberta, tom 1, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1998, s. 160.

O czasie , O zwierzętach , Serce

„Złym duchom zabrania dręczyć tych, którzy poddają się Jej władzy i szukają Jej opieki. Lękają się one Królowej niebios i w przerażenie wpadają na sam dźwięk Jej świętego imienia. Drżą przed świętym i strasznym dla nich imieniem Maryi, chrześcijanie natomiast otaczają je miłością i najwyższą czcią. Gdzie złe duchy widzą jego blask, tam nie mają odwagi ukazywać się ani demonstrować swych igraszek. Na sam jego dźwięk padają jak gromem rażeni, a im częściej jest ono wymawiane, z im gorętszą wiarą wzywane, tym szybciej i dalej uciekają.”

Tomasz à Kempis (1380–1471)

o Marii z Nazaretu
Przez Maryję do Jezusa
Źródło: Tomasz à Kempis, Pasja. Przez Maryję do Jezusa, op. cit., s. 345.

O wierze

„Otworzyliśmy obaj oczy. I głowy nasze w pośpiechu, by sprawdzić, dokąd mamy pojechać, zderzyły się ze sobą. Atlas otworzył się na mapie Oceanu Atlantyckiego. Koniec mego ołówka tkwił wyraźnie pośrodku maleńkiej wysepki, której nazwa wydrukowana była tak drobnymi literkami, że doktor musiał nałożyć silne szkła, żeby je odczytać. Drżałem ze wzruszenia.
– Wyspa Pajęczych Małp – powiedział powoli, pogwizdując. – Jakież to dziwne. Natrafiłeś na wyspę, na której widziano po raz ostatni Wielką Strzałę. Chciałbym wiedzieć… Ach, jakie to dziwne!
– Pojedziemy tam przecież, doktorze?”

Hugh Lofting (1886–1947)

zapytałem.
Podróże doktora Dolittle (1922)

„Czy ty wiesz, co to jest przyjaźń? – zapytał.
– Tak – odrzekała Cyganka. – To kiedy się jest siostrą i bratem, to dwie dusze, co się dotykają nie zlewając w jedną, to dwa palce u ręki.
– A miłość? – pytał dalej Gringoire.
– O! Miłość… – odezwała się, a głos jej drżał i oczy pałały. – To być dwojgiem, co w jedno się zlewają. To mężczyzna i kobieta stopieni w jednego anioła. To niebo!”

Wiktor Hugo książka Katedra Marii Panny w Paryżu

Katedra Marii Panny w Paryżu

O miłości , O kobietach , O przyjaźni , O aniołach

„(…) Potem z świrem frunął w lot!A gałązka rozhuśtanaJeszcze drży, uradowana,Że ją tak rozpląsał trzpiot.”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

Wariant: (…) Potem z świrem frunął w lot!A gałązka rozhuśtanaJeszcze drży, uradowana,Że ją tak rozpląsał trzpiot.
Źródło: Ptak w: Piękna jesteś ziemio moja ojczysta. Antologia, wyb. Jan Szczawiej, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1981, s. 197.

O ptakach

„Lekceważenie i konwencjonalność chrześcijaństwa (…) dziś przejawiają się przede wszystkim w niweczeniu powagi naszej sytuacji w obliczu Boga, wypieraniu wszelkiego lęku przed Nim oraz bojaźni i drżenia w obliczu Jego Sądu. (…) Ileż razy w Ewangelii Chrystus mówi o piekle, wąskiej bramie, o gościu, który nie miał świątecznych szat. Niewiele dziś słyszy się o tej powadze w kazaniach, listach pasterskich, a nawet w encyklikach.”

Dietrich von Hildebrand (1889–1977)

Spustoszona winnica
Źródło: s. 259, 260

O Bogu , Chrystus

„Milczenie panowało w niebie i na ziemi.
Zeszliśmy się w ogrodzie, przechadzali niemi,
Drżący, poglądający na siebie nieśmiało,
Jakbyśmy się nie znali: coś nam przeszkadzało.”

Tomasz August Olizarowski (1811–1879)

Źródło: Zejście się w ogrodzie

„Klatka piersiowa starej kamienicy rytmicznie rzęziła, chybocząc skrzelami okiennic. Matowe światło spływało z nabrzmiałego pęcherza żarówki na oślizgłe żebra poręczy i spierzchnięte ściany. W cuchnącym oddechu szeleściły płatki łuszczącej się farby. Drżały mięśnie schodów. Raz za razem mlaskał lepki nabłonek krwistej podłogi. Zza pękniętych drzwi dochodził skwar i śmiechy. Stargane grzmiały bebechy. W ich wnętrzu pisarze się bawili. Gadali, palili i wódkę pili.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Second life
Źródło: s. 37

O piciu , O śmiechu , O świetle

„Bo są tylko dwie możliwości: miłość albo drżenie o swoją egzystencję.”

Mieczysław Maliński (1923–2017) polski duchowny katolicki, biograf Jana Pawła II

Źródło: Od rana do wieczora, op. cit., s. 77.

O miłości

„Tam słońca żar okrutny, śmierć w parnej atmosferze,
Tu cień i wody szum, i chłód, i spokój dziczy;
Nieukojonym drżeniem bambusów drżące pierze,
Tysiąca ptaków śpiew, samotność, las dziewiczy.”

Castro Alves (1847–1871) brazylijski poeta, abolicjonista i republikanin, uważany za jednego z najważniejszych poetów brazylijskich …

Źródło: Immensis orbibus anguis

O śmierci , O ptakach , O samotności

„… A ma ci on Attyla, syn Mundzuka, głowę wielką, grzbiet garbaty, nogi krzywe, nos perkaty, skórę żółtą i kose oczy. Kobyle mleko pija, surową koninę żre, po sześć palcy ma u nóg. Kiedy tupnie w złości, dym smrodliwy idzie spod murawy. W dymie demony się kłębią, Mundzukowemu synowi posłuszne. Nie zdzierży im nikt… Ma zaś ci on Attyla swój stolec daleko, w stepie gorącym, równym. Cztery wieżyce strzegą jego domu. Po cztery razy waruje wkoło częstokół. Na każdym palcu częstokołu wbita głowa wroga. Z wygniłych oczu kapie trupi jad, grozę niesie na wskroś stepu. Nie zdąży ich słońce wybielić, już wiatr pędzi cuch nowych głów. Drży z trwogi ziemia dokoła. Dyszy ciężko z lęku step… Za czterokrotnym opasaniem głów ucztuje rad Attyla, syn Mundzukowy. Z nim pięćdziesięciu jego synów i stu hetmanów przedniejszych (…) Ze złotych i srebrnych czar piją Attylowe syny i woje; on sam zaś z czary drewnianej, zaklętej. Podle pałacu jego stoi pomieszkanie żon. Jest ich dziewięćdziesiąt i dziewięć. (…) Słuchają też zachcenia Attyli, Mundzukowego syna, cesarz rzymski Walencjusz, w wielkim Bizancjum siedzący, i wszyscy królowie Wschodu. Straszny on. (…) We śnie ludzie z trwogą powtarzają jego imię. Gorszy jest niźli wilkołak…”

Attyla (406–453) wódz Hunów

O Attyli

O ludziach , O domu , O piciu , O snach

„Znów przekonałem się jednak, że gwiazdom też drżą ręce, też zdarzają się błędy. Gdy walczyłem z Andym Roddickiem w Pekinie, Amerykanin się wściekł i rozwalił rakietę. Spodziewał się łatwego zwycięstwa, a dostał bolesną lekcję.”

Łukasz Kubot (1982) tenisista polski

„W ten sposób myśląc, zatruwa pani nawet powietrze wkoło siebie i ślepnie pani na to, co otacza, i głuchnie pani na każdy głos ze świata. Nie widzi pani, że wokoło inni cierpią – może ciężej – ani słyszy pani, że cała ziemia drży od bólu. (…) Zasklepić się w swoich tylko sprawach, myśleć tylko o swojej biedzie, litować się tylko nad sobą, to znaczy nic nie rozumieć – i nie być człowiekiem.”

Maria Rodziewiczówna (1864–1944) polska pisarka

Barbara Tryźnianka
Źródło: s. 197

O myślach , O cierpieniu , O myśleniu

„Trudno mi się popisać belkantem, bo go nie mam. Śpiewam jak potrafię. Jeśli ktoś to zaakceptuje – to dobrze, jeśli nie – to wyłączy płytę. Chrypię, ale nie ja pierwszy. Włodzimierz Wysocki to dopiero charczał! Albo Tom Waits. Bob Dylan też nie śpiewa, wręcz fałszuje. Nie zaliczam siebie oczywiście do tej kategorii, ale nie jestem też śpiewającym aktorem. Nienawidzę śpiewania aktorskiego. Bo to banał! Kiedy aktor śpiewa, że drży i drży. Wysocki, który był przecież aktorem, kiedy wychodził na scenę z gitarą, wykonywał piosenkę, a nie odgrywał na scenie teatr.”

Andrzej Grabowski (1952) aktor polski

Źródło: „Nowa Trybuna Opolska”, 20 stycznia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26648

O śpiewie , O czytaniu

„Prawdziwy mężczyzna to wrażliwy wojownik. Średniowieczny rycerz, którego życie wypełnia walka o ideały, służba Bogu, królowi i biednym. Zmaga się wewnętrznie, ale w sprawach ważnych jest twardy jak skała. Jego ręka nie drży, gdy zadaje cios.”

Jarosław Gowin (1961) publicysta, senator VI kadencji

odpowiedź na pytanie „co znaczy być mężczyzną?”.
Źródło: politbiuro.pl http://politbiuro.pl/politbiuro/1,85402,6382182,Kto_to_powiedzial_.html, 14 marca 2009; cytat powtórzony w tekście Piotra Głuchowskiego Idź! Zwyciężaj!, „Gazeta Wyborcza”, 26–27 listopada 2011, s. 24.

O życiu , O Bogu , O walce

„Tym tylko byłem
Czego Ty dotknęłaś dłonią (…)
Tyś potrącała przecież zmysł
By drżał by nie usnął (…)
Tyś to w wilgotną głąb krtani
Łuki podniebień
Kiedy wołałem Ciebie
Miękki wkładała głos
Ślepy byłem lecz szłaś
Przesłonięta i jawna
Wzrok wszczepiając mi z nagła
Tak zostawia się ślad
I tak się światy stwarza.”

Josif Brodski (1940–1996) rosyjski poeta i eseista

Źródło: *** (Tym tylko byłem)

„Jaskier dzielił atrakcyjne kobiety, w tej liczbie i czarodziejki, na przemiłe, miłe, niemiłe i bardzo niemiłe. Przemiłe na propozycję pójścia do łóżka reagowały radosną zgodą, miłe wesołym śmiechem. Niemiłe reagowały w sposób trudny do przewidzenia. Do bardzo niemiłych trubadur zaliczał zaś te, wobec których sama myśl o złożeniu propozycji wywoływała dziwne zimno na plecach i drżenie kolan.”

Andrzej Sapkowski Wiedźmin

Saga o wiedźminie, Krew elfów

O kobietach , O myślach , O śmiechu , O myśleniu

„Uwielbiam nieprzewidywalność. Czytając książkę, chcę być zaskoczony, zaszokowany i przerażony. Chcę drżeć z niepewności. Dlatego piszę książki fantasy.”

George R.R. Martin (1948) amerykański pisarz fantasy i science fiction

Źródło: Dlaczego hobbity nie uprawiają seksu? http://m.wyborcza.pl/wyborcza/1,105406,9836357.html?as=2, „Gazeta Wyborcza”, 24 czerwca 2011, NR 145/7268

O książkach , O seksie , O czytaniu

„Jestem szalenie wystraszony, ręce mi drżą, palę papierosa za papierosem. Nagle stwarza się rzeczywistość, którą wymyśliłem. Wszystko dostaje ciała, głosu, ducha. Świat wymyślony między godz. 22 a 6 rano zaczyna żyć.”

Krzysztof Czeczot (1979) polski aktor i dramaturg

o swoich sztukach.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Szczecin, 7 lutego 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nagles.htm

O świecie , O rzeczywostości

„Mary wsunęła ręce pod liście i poczęła je rozgarniać na boki. Gęsto wiszący bluszcz tworzył jakby luźną, powiewną zasłonę, chociaż część gałęzi pięła się na drzewo i po żelazie. Serce dziewczynki poczęło bić jak młotem, a ręce drżeć ze szczęścia i podniecenia. A rudzik śpiewał i ćwierkał dalej, tak przechylając główkę, jakby i on czuł się podniecony. Mary poczuła pod ręką kwadratowy, żelazny zamek z otworem na klucz.”

Frances Hodgson Burnett Tajemniczy ogród

Tajemniczy ogród
Źródło: rozdział 8

O drzewach , O śpiewie , Serce

„Mam dla ciebie
worek szczęścia bez dna
w nim dni pełne słońca
i to co wymarzyłam w snach.
(…)
Tęsknoty, niespełnione nadzieje,
radości,
serca drżenia,
nawet czułe spojrzenie.”

Wanda Gizicka (1925) poetka polska

Źródło: Mam coś dla ciebie! z tomiku Pory roku

O snach , Serce

„Bez drżenia piszę te słowa, które jednakże sprawiają mi ból. W godzinie, gdy upada pewien świat potrzeba dusz szorstkich i strzelistych jak skały, o które próżno uderzać będą rozszalałe fale.”

Léon Degrelle (1906–1994) belgijski polityk faszystowski

O bólu , O świecie , O duszy

„(…) Chłopcy z ferajny, Człowiek z blizną, „Żyć i umrzeć w Los Angeles, Ojciec chrzestny czy Gorączka Manna. Właśnie te filmy spełniały nasze oczekiwania wobec filmu gangsterskiego. Było w nich to drżenie serca, które jako widz potem odbieram. Myślę też, że gdybym nie obejrzał tych filmów, jako bardzo młody człowiek, to nigdy potem nie zająłbym się robieniem filmów.”

Jacek Filipiak (1967)

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=35882

O losie , O myślach , O myśleniu , Serce

„Czy to nie ironia losu, że uliczni żebracy mniej drżą o swój los, niż najbogatsi gwiazdorzy Hollywoodu?”

Stefan Pacek (1938)

O losie

„To byli harcerze tacy jak ja, „Zawiszacy”, którzy byli prowadzeni przez druha „Kuropatwę”, Przemysława Góreckiego. Cudowny, nadzwyczajny człowiek. I on, dokąd jeszcze „Prudential” jako tako stał, on nam w podziemiach „Prudentialu” urządzał wieczorne kominki. Tam żeśmy śpiewali wieczorami, dokąd jeszcze się dało. Ten śpiew to rzecz bardzo ważna! Młodzieży teraz to mówię, jak bardzo ważne jest wspólne śpiewanie. Nigdy tego nie zapomnę. „Kuropatwa” nas bardzo rozśpiewywał, on nam w tym śpiewie wzmacniał jedność. Kiedyś o czwartej nad ranem przed „Prudentialem” stanęłam razem z oddziałem idącym do pierwszej linii. Oni śpiewali jakąś modlitwę, a ja razem z nimi. Siły tego śpiewu, tego drżenia, tych skrzydeł rozwijanych, któreśmy czuli wszyscy w sobie, nie zapomnę do końca życia. Dlatego wiem jedno, że wspólne śpiewanie jest taką ogromną siłą, której nikt z młodzieży nie docenia! Szkoda, myśmy tego doświadczyli i mogę to potwierdzić.”

Hanna Szczepanowska (1929–2017)

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Hanna Szczepanowska „Heban” Archiwum Historii Mówionej http://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/hanna-szczepanowska,607.html 1944.pl

O młodzieży , O historii , O sile , O śpiewie

„Będę stała ramię w ramię,
nawet gdy ty nie będziesz chciał,
nie zwątpię w ciebie, w ognień pobiegnę!
A gdy mi przyjdzie wybrać drogę,
choć ze strachu będziesz wtedy drżał,
zostawię wszystko, bo…
Bądź przy mnie, bo wciąż czuję,
jak sam życie byś oddał,
by cofnąć czas,
bo tylko raz kocha się tak…
Proszę, nie zmieniaj się,
zrób wszystko, bym nie bała się słów:
„kocham cię.””

Doda (1984) polska piosenkarka (Doda; Doda Elektroda)

Cytaty z piosenek Dody, Solowe, Diamond Bitch
Źródło: Ostatni już raz ci zaśpiewam

O życiu , O strachu , O czasie , Kochać się

„Miłość nie drży na widok miecza
Jest kruchym ciastem powietrza.”

Krzysztof Grabowski (wokalista) (1965) polski wokalista, kompozytor i autor tekstów

Cytaty z utworów Pidżamy Porno
Źródło: 28 (One Love)

O miłości

„Jeśli chcemy o tym pamiętać i zastanowić się, musimy dojść do wniosku, że istniały dwie „epoki terroru”. Jedna dokonywała morderstw w szalonej pasji, druga – bezlitośnie i z zimną krwią (…). Ale w nas wywołuje dreszcz tylko groza mniejszego terroru, chwilowego terroru że tak powiem. Tymczasem czym jest groza szybkiej śmierci od topora w porównaniu z trwającym całe życie umieraniem z głodu, zimna, zniewag, okrucieństwa i rozpaczy? (…) Tak pilnie uczono nas ubolewać nad tym krótkim terrorem, tak starannie uczono nas byśmy przed nim drżeli – a przecież trumny z jego ofiarami zmieściłyby się na miejskim cmentarzu; lecz cała Francja nie wystarczyłaby na pochowanie trumien starszego i prawdziwego terroru.”

Mark Twain (1835–1910) amerykański pisarz, satyryk, humorysta

Źródło: Jankes na dworze króla Artura, przeł. Agnieszka Kreczmar, wyd. Iskry, Warszawa 1995, s. 73.

O życiu , O śmierci , O głodzie

„Ach Golgota! Nigdy nie mogłem się oswoić z tym ołtarzem okupu: zawsze ze drżeniem wstępowałem na straszną opokę. Czytałżeś kiedy z rozwagą opisanie chwil ostatnich Pana Jezusa, i czy mogłeś czytać bez wielkiego wzruszenia? A teraz pomyśl, jakie uczucia muszą towarzyszyć na miejscu samego spełnienia. Serce najtwardsze z najmniejszą krztą wiary, musi się we łzach rozpływać! Klęcząc na tej skale, nie powiem, że mogłem czytać, ale raczej jękać po jednem słowie ten opis rozdzierający serce.”

Ignacy Hołowiński (1807–1855) arcybiskup; polski pisarz i tłumacz

wyrażenie uczuć pątnika na Kalwarii, w miejscu śmierci Chrystusa

O śmierci , O wierze , O emocjach , O czytaniu

„Otchłanną duszę mam i umęczoną,
Gdy samotny w bezmiarze, co u stóp mi drży,
Myślę, że niegdyś, jako i dziś moje łono
Zawarłszy wszystkie nieba, było puste wżdy.”

Henri Cazalis (1840–1909)

Źródło: Passyjna pieśń Sziwy, [w:] Liryka francuska. Serya pierwsza, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1911, s. 60, tł. Bronisława Ostrowska.

O duszy , O myślach , O myśleniu

„Z lękiem nadgryzasz
uszko stanika – przeraża cię
rozmiar miseczki i nagła pustka.
Drżę na myśl, że jeszcze
cię rusza ta kołysanka
bioder.”

Konrad Wojtyła (1979)

Źródło: Czarny wodewil, XVII

O myślach , O myśleniu

„Kocham (…)
wszystko co koi ból,
cieszy serce bezradne,
drżący splot twoich rąk,
muzykę wieczoru,
romantyczne słowa,
magiczne sny,
związane z tobą
i wiele, wiele
nieujawnionych sekretów.”

Wanda Gizicka (1925) poetka polska

Źródło Kocham z tomiku Skojarzenia

O bólu , Serce , Kochać się

„Ujrzałam go: me lice spłonęło, pobladło,
Dziwne zmięszanie jakieś na duszę mi padło,
Oczy przestały widzieć, dech zamarł mi w łonie,
Uczułam, iż me ciało drży całe i płonie…”

Jean Baptiste Racine Fedra

Fedra
Źródło: Akt I, scena III http://www.polona.pl/dlibra/doccontent?id=36865, wyd. Biblioteka Polska, Warszawa 1924, s. 15, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.

O emocjach , O duszy

„Mam głód Boga, jakiż głód. Nie pojmuję życia ani szczęścia, jak tylko w Nim. Mój Boski Mistrz lituje się nad swoim robaczkiem. Często zalewa mą duszę ogniem i światłem, aż słabo się robi. Pogrążam się w Bogu strasznym, słodkim, ogromnym. Czuję, że słabnę i jak gdyby w sen zapadam. Moja dusza wzlatuje ku Bogu jak strzała. Nic nie pojmuję, nic nie widzę, zachwyt mnie porywa, drżę jak liść. Kocham. Kocham całą sobą. Bóg wypełnia wszystko, i ja to widzę. Bóg jest wielki, jest piękny, Bóg sam i na zawsze.”

Bernardyna Maria Jabłońska (1878–1940) zakonnica polska, błogosławiona Kościoła katolickiego

fragment zapisków duchowych.
Wariant: Mam głód Boga, jakiż głód. Nie pojmuję życia ani szczęścia, jak tylko w Nim. Mój Boski Mistrz lituje się nad swoim robaczkiem. Często zalewa mą duszę ogniem i światłem, aż słabo się robi. Pogrążam się w Bogu strasznym, słodkim, ogromnym. Czuję, że słabnę i jak gdyby w sen zapadam. Moja dusza wzlatuje ku Bogu jak strzała. Nic nie pojmuję, nic nie widzę, zachwyt mnie porywa, drżę jak liść. Kocham. Kocham całą sobą. Bóg wypełnia wszystko, i ja to widzę. Bóg jest wielki, jest piękny, Bóg sam i na zawsze. [fragment zapisków duchowych. ]
Źródło: o. Joachim Roman Bar, o. Władysław Kluz, Polscy święci. Służebnica Boża Bernardyna Jabłońska, t. 11, op. cit., s. 224.

O głodzie , O Bogu , O duszy , O snach

„W moim sklepie można było również nabyć piwo i małe buteleczki wysokoprocentowych alkoholi. No i oczywiście całą masę potwornie słodkich batonów, różniących się od siebie jedynie nazwą i ceną. Kupowali je zarówno dorośli mężczyźni, jak i dzieci, młode dziewczyny oraz stare kobiety. Często, zaraz po włożeniu do kieszeni czy portmonetki wydanej im reszty, drżąc z podniecenia, zrywali kolorowe opakowanie i szybkim ruchem wtykali do ust mieszaninę czekolady, cukru i środków konserwujących. Miałem wrażenie, że bez natychmiastowego zażycia swojej dawki już by nie wytrzymali. Nie próbowali bowiem iść do domu, bądź innego miejsca, w którym spokojnie mogliby zjeść baton. Nie. Przede mną obnażali swoje zaspokojenie. W ogóle nie zależało im na intymności. Stojąc na środku sklepu, ekstatycznie rozchylali wargi, ukazując rozlewający się po zębach i dziąsłach brąz. Zaklejając się lepką masą, spływającą brunatnymi potokami w zwoje jelit, pomlaskiwali z zadowoleniem. Czasem mruczeli, jak wygrzewające się koty. Odginali do tyłu karki i wysysali z języka resztki zniewalającego ich smaku.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Poszukiwanie całości
Źródło: s. 111

O kobietach , O mężczyznach , O dzieciach , O alkoholu

„A tam, na widnokręgu, cóż to za istota, która ma odwagę zbliżać się do mnie, bez trwogi, wśród skoków ukośnych i udręczonych; jakie dostojeństwo i zarazem pogodna słodycz! Spojrzenie ma łagodne, ale głębokie. Jej ogromne powieki igrają z podmuchami wiatru i zdają się żyć. Stwór nie znany mi. Gdy wpatruję się w te potworne oczy, moje ciało drży, pierwszy raz, odkąd ssałem suche piersi istoty nazywanej matką. Dokoła niego widać jakby aureolę olśniewającego światła. Kiedy przemówił, wszystko w przyrodzie umilkło, wstrząśnięte długim dreszczem. Skoro podoba ci się przyjść ku mnie, przyciągającemu cię niczym magnes, nie protestuję. Co za piękna istota! Przykro mi to mówić. Musisz być kimś potężnym, masz bowiem twarz więcej niż ludzką, smutną jak wszechświat, piękną jak samobójstwo.”

Comte de Lautréamont książka Pieśni Maldorora

Pieśni Maldorora

O matce , O samobójstwie , O wszechświecie

„O Beato, jak bogato piękność Cię swym skarbem darzy!
O skromności, uczciwości w każdym ruchu, w słowach, w twarzy!
Podziw ma dla Ciebie każdy, równie godny, jak ladaco,
Równie starzy, jak rozumni wciąż dla Ciebie głowę tracą,
Serca drżeniem i dążeniem młodzieńcy się ubiegają,
Nie kochankę, lecz na żonę sobie Ciebie wybierają,
Purpuraci i bogacze, i najbardziej urodziwi.”

Andrzej Krzycki (1482–1537) poeta staropolski

Źródło: O Beata, decorata rara forma, moribus…

Serce

„Na twój widok świerszcz śpiewa w duecie z mym sercem.
– Me serce drży na widok tej, która nauczyła je śpiewać.”

Thomas Harris (1940) pisarz amerykański

rozmowa pani Murasaki i Hannibala.
Hannibal: Po drugiej stronie maski

O śpiewie , Serce

„maszyny transportują kości i spojrzenia
stalowe pajęczyny błyszczą
w śniegu drżą jej miedziane włosy”

Marta Nowosielska (1989)

Źródło: rekonstrukcja 1903

„Byle wypić dziś nalewa, żeby rynce jus nie drżały
taki żywot jest menela, tak mu mijo dzionek cały”

Dohtor Miód (1976)

piekarska rzeczywistość dotycząca alkoholizmu.
2012 Zwanzig
Źródło: Żywot menela

O rzeczywostości

„Przypomniałem sobie pewien ranek, gdy zobaczyłem uczepioną kory drzewa poczwarkę właśnie w chwili,
gdy motyl rozrywał spowijającą go powłokę, przygotowując się do lotu.
Czekałem dość długo, ale motyl zwlekał.
Niecierpliwie schyliłem się i zacząłem go ogrzewać własnym oddechem.
I w moich oczach – szybciej, niż przewiduje natura – zaczął dokonywać się cud.
Powłoka opadła i wyszedł motyl, ale kaleki.
Nigdy nie zapomnę przerażenia, jakie odczułem, gdy zobaczyłem, że nie może rozwinąć skrzydeł.
Drżąc próbował tego dokonać wysiłkiem całego ciała – na próżno – choć pomagałem mu oddechem.
Potrzebny był tu cierpliwy proces dojrzewania. Skrzydła powinny wolno rozwijać się w słońcu.
Teraz było już za późno. Ciepło mojego tchnienia zmusiło go, aby opuścił poczwarkę przedwcześnie, pomarszczony niby embrion.
Drżał rozpaczliwie jeszcze chwilę i umarł na mojej dłoni.
Te leciutkie zwłoki motyla spoczęły ogromnym ciężarem na moim sumieniu.
Dzisiaj już wiem, że pogwałcenie odwiecznych praw natury jest śmiertelnym grzechem.
Nie wolno nam ulegać niecierpliwości, winniśmy z ufnością poddawać się wieczystemu rytmowi wszechświata.
Usiadłem na skale, aby przemyśleć to z Nowym Rokiem.
O, gdyby ten motyl, którego zabiłem, mógł lecąc przede mną wskazywać mi drogę!”

Nikos Kazandzakis książka Grek Zorba

Grek Zorba

O naturze , O wysiłku , O czekaniu , O cierpliwości

„Drżyj, gdy inni są zachłanni. Bądź zachłanny, gdy inni drżą.”

Warren Buffett (1930)

„Za tobą przyszły duchy polskie,
husarskie skrzydła drżą na wietrze,
i za konduktem i za wojskiem
pieśń się unosi, aż w Kieleckiem.”

Lusia Ogińska (1974)

Heda-Szary

„Wtedy wstał czarny, mroczny, zły Śiwa i stworzył Głupotę.
Uniosła się ona z Ziemi, ogromna i szpetna. Bezbarwne włosy wielkimi kosmami opadały na jej ramiona i plecy a oczy jej były ślepe. Patrzyła na słońce – i nie widziała słońca. Patrzyła w gwiazdy – i nie widziała gwiazd.
Wokół niej kwitły kwiaty a ona nie odczuwała ich woni. Kiedy palące promienie słońca padały na jej ciało – nie kryła się w cieniu rozłożystych drzew. A kiedy od chłodu drżały jej wszystkie członki – nie chodziła wygrzewać się na słońcu.
(…) A wokół unosił się okropny fetor, słychać było jęki, lała się krew.”

Włas Doroszewicz (1865–1922)

Тогда поднялся чёрный, мрачный, злой Шиву и создал Глупость.
Она поднялась от земли, огромная и безобразная. Бесцветные волосы космами падали по её плечам, и глаза её были слепы. Она смотрела на солнце – и не видела солнца. Смотрела на звёзды – и не видела звёзд.
Кругом цвели цветы, и она не слышала их аромата. Когда знойные лучи солнца жгли её тело, – она не пряталась в тень широколиственных деревьев. И когда от холода дрожали её члены, – она не шла греться на солнце.
(...) А кругом подымался смрад, раздавались стоны, лилась кровь. (ros.)
Źródło: legenda O pochodzeniu głupoty http://wiersze.wikia.com/index.php?title=O_pochodzeniu_głupoty&useskin=monobook

O głupocie , O Kwiatach , O słońcu

„Jesteśmy coraz bliżej odkrycia Boga przez naukę. Drżę wtedy o Jego los.”

Stanisław Jerzy Lec (1909–1966) poeta polski, aforysta

O Bogu , O losie , O nauce

„W jednym miejscu spotkały się Kluby Gazety Polskiej, rodziny Radia Maryja i Solidarni 2010. Myśmy się już tu kiedyś spotkali – prawie dwa lata temu, kiedy chowaliśmy naszego prezydenta. Myśmy się spotkali w bólu i żalu, ale przysięgliśmy sobie, że wyjaśnimy ta sprawę, i zaczęliśmy ją wyjaśniać. Kłamstwo smoleńskie upada, a w raz z tym rośnie strach władzy przed niezależnymi ruchami społecznymi, czy wolnymi mediami. I jeśli dziś władza chce cenzurować media czy ograniczać wolność słowa, to nie dlatego że chce być kochana czy pieszczona. Ona drży przed gniewem społecznym, gniewem który dzisiaj rośnie. Bo ta władza pokazała swoje prawdziwe oblicze.”

Tomasz Sakiewicz (1967) polski dziennikarz

Źródło: Kraków: Marsz w obronie TV Trwam, malopolanin.pl, 4 marca 2012 http://malopolanin.pl/10783_krakow_marsz_w_obronie_tv_trwam__zdjecia.html

O kłamstwie , O strachu , O wolności , Kochać się

„Kim jesteś w takim razie?
Przestała gładzić poduszkę, uniosła głowę i spojrzała na niego bez uśmiechu. Patrzyła przez chwilę. Zauważył, że dolne powieki drżą jej lekko. Później powiedziała szeptem:
– Jestem ze świata wirtualnego. Wszystko mogę. Przenikam przez ściany. Dotykam, nie dotykając. Widzisz, że tu leżę chociaż wcale mnie nie ma. Patrzył na nią i coraz dokładniej widział, że była.”

Krystyna Siesicka (1928–2015) polska prozaik, autorka utworów dla młodzieży

Źródło: Kapryśna piątkowa sobota

O uśmiechu

„z pola wracamy syci
szczęśliwi
wianki splataliśmy w płodność
trochę zbrukani pośpiechem
koszule zgniecione spoceniem
ale nietknięta godność
każde z nas brało garściami
i z nieba dawało najlepsze
teraz drżymy zmęczeniem
sycimy siebie powietrzem
i napawamy się pełnią
oboje przecież spełnieni
mocno trzymamy za szczęście”

Piotr Szczepański (plastyk) (1954)

Źródło:

O szczęściu

„Do mnie, do mnie,
ja z tobą zatańczę,
Okrutniku srogi.
Ha, do tańca drżą ci nogi!”

Lucjan Rydel Betlejem polskie

Postać: Śmierć do Heroda
Betlejem polskie

O tańcu

„Pada śnieg na me okno,
właśnie dziś pada śnieg…
Jestem już słoną kroplą,
która drży u mych rzęs.”

Renata Danel (1959) polska piosenkarka i kompozytorka

Źródło: Pada śnieg na me okno

„Niczym swobodna jestem wiklina
Lub na gałęzi mata ptaszyna,
Co latem śpiewa.
A w zimie łzami oczy zalewam
I drżę jak z liści odarte drzewa,
Gdy chłód zagości.
Lecz nie ma we mnie jadu ni złości,
………………………………………….
Nie mam pod słońcem żadnej własności.
Że jutro będzie lepiej, nadzieja −
To moje święto.”

Rutebeuf

Źródło: liryka starofrancuska, cyt. za: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 17, tłum. J. Adamski.

O nadziei , O historii , O literaturze , O śpiewie

„Jak to możliwe, że w Polsce, w której coraz pewniej czuje się gejowska literatura, najlepszy teatr robią geje, w modzie jest ujawnianie homoseksualnej orientacji przez osoby publiczne – kino gejowskie wcale nie istnieje, a wątek homoerotyczny bywa poruszany chyłkiem, cichaczem średnio raz na dekadę? Ano tak właśnie, że każdy kiniarz i producent w tym kraju drży na brzmienie słowa „niszowość”, a w kraju srawa i prawiedliwości są tematy, które z mety na niszowość skazują.”

Wojciech Kuczok (1972) pisarz polski

Źródło: „Zwierciadło” nr 7/1941, lipiec 2008

O literaturze

„Drżeliśmy więc przed maturą. Gdy przydzielono nam ławki, przede mną znalazł się chłopak z mojej klasy, jeden z tych gorzej traktowanych przez matematycę, Tomek. Gdy się zorientował, że siedzę za nim, odetchnął z ulgą. „Zdałem maturę”, powiedział, i szeroki uśmiech rozjaśnił mu twarz. Dobrze mi to zrobiło, że ktoś tak we mnie wierzył. Musiałam stanąć na wysokości zadania. Na końcu okazało się zresztą, że także i ja zdałam maturę dzięki Tomkowi.(…) Pomału posuwałam się do przodu – do rozwiązania były trzy zadania. Zaczęłam pierwsze, rozwiązałam kawałek i utknęłam, rozwiązałam część drugiego i utknęłam, rozwiązałam fragment trzeciego i utknęłam, nie mogłam się zdecydować, które jest najłatwiejsze, które rozwiązywać dalej. Nie umiałam podjąć decyzji! Tomek nerwowo kręcił i wiercił się na krześle, co jakiś czas odwracał się do mnie i syczał: „Dawaj!”. Aż w końcu wkurzył się na całego i napisał mi karteczkę: „Co ty wyprawiasz, wszystko zaczynasz, niczego nie kończysz, zrób w końcu jedno zadanie do końca, bo inaczej nie zdam matury!”. Bezcenna pomoc psychologiczna.(…) Kiedy tylko rozpoczynam zbyt wiele rzeczy naraz, nie kończąc żadnej z nich, kiedy nie wiem, co robić, co wybrać, i zaczynam w panice chaotycznie rozwiązywać wszystkie problemy własne oraz świata na raz, wprowadzając coraz większy bałagan, przypominam sobie egzamin dojrzałości. I mądrość Tomkowej podpowiedzi.”

Brigitta Helbig-Mischewski (1963) polska literaturoznawczyni i pisarka mieszkająca w Niemczech

Źródło: Podpowiedź - wspomnienie maturalne. w: Refleksje 1 (2014), s. 21.

O mądrości , O uśmiechu , O decyzjach , O wspomnieniach

„Nad starymi świerkami drżała promienna gwiazda i oświetlała siedzącego na pniu mężczyznę. Można było osądzić, że jest siwy, ale nie był siwy. I starym się wydawał, ale nie był stary. Sfałdowana szata spływała mu z ramion po same stopy. Na kolanach miał olbrzymią otwartą księgę i pisał w niej białym, gęsim piórem. Maczał je w trzech szklanych kałamarzach, które trzymały w łapkach siedzące na pobliskich gałązkach świerczka wiewiórki. W jednym kałamarzu był atrament złoty, w drugim czerwony, a w trzecim czarny. Obok mężczyzny stał silny młodzieniec i pochylał się z lekka nad księgą. Złote włosy w miękkich puklach opadały mu na ramiona. Błękitny płaszcz, spod którego wybłyskiwała biała koszulka, fałdował przy każdym ruchu. Trochę dalej, przywiązany do dębu, niecierpliwił się biały koń.”

Antonina Zachara-Wnękowa (1894–1984)

siedzący na pniu mężczyzna to Czas, młodzieniec to jego posłaniec – Nowy Rok. Złotym atramentem Czas zapisywał głoski, kiedy Nowy Rok przybywał do ludzi, czarnym wpisał do swojej księgi ostatnie słowa dyktowane przez ustępujący Rok, który uskarżał się, że nikt nie chce naśladować czynów najszlachetniejszych ludzi, a „we wzajemnej walce podarto proporzec z ich świetlistymi imionami” – co Czas zapisał czerwonym atramentem.
Baśnie spod Gorców
Źródło: Baśń o Nowym Roku

O ludziach , O gwiazdach , O czasie , O walce

„Każdy list jak gdyby przeświecał tym, co w nim jest wewnątrz, tak jak na twarzy prostego człowieka odbija się treść serca. Każdy list ma swoją twarz. Ileż razy, wziąwszy list w ręce, człowiek bez powodu, bo się nie spodziewał złych wieści, uczuwa lęk… Ręce mu drżą i zwleka z otwarciem. Ileż razy! Wtedy w liście, jak w papierowej trumnie, leżą niemal zawsze słowa takie, jak umarłe, albo w nim coś płacze czarnymi łzami, l przeciwnie! Czasem list wpada, jak trzepocący się gołąb, tuli się do rąk, pieści się, uśmiecha i niecierpliwi, jak gdyby chciał, by go prędzej otworzono, bo ma do oznajmienia niespodziane szczęście, ma wykrzyknąć promieniste słowo… Wtedy zawsze z takiego listu pada ci na serce promyczek, albo na usta pada ci jak kwiat – pocałunek.”

Kornel Makuszyński (1884–1953) polski prozaik, poeta, felietonista, krytyk teatralny i publicysta

Źródło: List bez adresu

O szczęściu , O uśmiechu , O pocałunku , O czasie

„Trwożnie i tylko nocą Wiosna otwiera kielichy
Kwiatów dotkniętych niemocą, słyszę jej oddech cichy,
A drzewa drżą.”

Franciszek Mirandola (1871–1930) polski pisarz, poeta i tłumacz okresu Młodej Polski

Źródło: Nokturn z antologii Ziemia polska w pieśni

O wiośnie

„Miłymi Ciebie witam słowy,
Chociaż mną targa obaw splot:
Bo drżę, byś Ty, o Roku Nowy,
Nie strzelił ziemską kulą w płot.”

Tadeusz Breza (1905–1970)

Źródło: Grymas na Nowy Rok

„Miłość to przepaść bez dna, której ujście chyba znajduje się w piekle; dlatego drży ten, kto znalazł się na jej krawędzi – a przecież rzucamy się w nią z szaloną radością!”

Julius Zeyer (1841–1901)

O miłości , Radość

„Nie drżę o to, że stracę władzę, i to jest moja przewaga.”

Alaksandr Łukaszenka (1954) białoruski polityk, prezydent

Źródło: Interfax-Zapad, 18 sierpnia 2005

„Szkielecie, ty drżysz? Drżałbyś o wiele bardziej, gdybyś wiedział, dokąd cię prowadzę.”

Henri de Turenne (1611–1675) francuski dowódca wojskowy, marszałek

„Osiedle ma koniec zaraz przy początku
i człowiek by zginął, gdyby nie zmyślne strzałki na jezdni.
Barierka na wiadukcie drży, jak przejrzałe zboże,
lecz chodnik trzyma poziom i gładko znosi lata.”

Paweł Marcinkiewicz (1969)

Źródło: Plan

„Bowiem jak małe dzieci w nocy nie zmrużą oka
Drżąc przed strachami, równie my czasem i w dzień biały
Boimy się upiorów, zwodniczych i nietrwałych
Jak te, przed których widmem trwoży się serce dzieci.”

Lukrecjusz (-94–-55 p. n. e.)

O naturze rzeczy
Źródło: O naturze wszechrzeczy (ok. 60 p. n. e.)

O dzieciach , O strachu , O naturze , O czasie

„Wtedy ja usiadłam do fortepianu. Chwila namysłu, a potem mocnym dźwiękiem popłynęła melodia najpierw Jeszcze Polska nie zginęła, a potem – Oto dziś dzień krwi i chwały. Wszyscy stają na baczność, coś drży w całym ciele. Z wielkim wzruszeniem pełną piersią śpiewamy Warszawiankę – zakazane od pięciu lat słowa, nucone wiele razy przy szczelnie zamkniętych drzwiach i oknach: „Kto przeżyje wolnym będzie, kto umiera, wolnym już”. Trudno powstrzymać płacz. Łzy spadają mi na klawisze. Oto pierwszy oddech wolności, pierwsze spotkanie z tym, o czym człowiek marzył, o co się modlił i o co walczył. Wolność Woli. Wolność śpiewa w duszy, wolność drży w klawiszach fortepianu, w odgłosach salw karabinowych, w naszej młodości, która zespolona w oczekiwaniu na nieprzyjacielski czołg, chce zgnieść zło, podłość i fałsz. Dom pełen chłopców, żołnierzy AK, którzy przed chwilą butelkami benzyny pokonali czołg. Wychodzimy na ulicę – pełni entuzjazmu i szczęścia wołamy – Warszawa wolna! I nagle zrywa się pieśń inna, potężny, poważny hymn – modlitwa: „Przed Twe ołtarze zanosim błaganie, Ojczyznę wolną racz nam wrócić, Panie!” Stoimy wyprostowani, na baczność, a śpiew nasz biegnie na ulicę, oczekującą w ciszy na nowy szturm. Wiele jeszcze razy w ciągu powstania śpiewało się tę pieśń, ale nigdy już z takim entuzjazmem, mocą, szczęściem i łzami, jak wówczas w trzecim dniu powstania, w trzecim dniu walki na Woli, między zdobywaniem jednego czołgu po drugim.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 26–27.

O szczęściu , O domu , O duszy , O wolności

„Kiedy mówimy o „rzece”, czytelnikowi europejskiemu przychodzi na myśl co najwyżej Dunaj liczący 2790 kilometrów. Gdyby mu tego nie opisać, miałby trudności z wyobrażeniem sobie Amazonki długości 5500 kilometrów. Na wysokości Belén del Para nie widać drugiego brzegu rzeki; jest ona w tym miejscu szersza niż Bałtyk. Kiedy my mówimy „burza”, dla Europejczyka oznacza to błyskawice i grzmoty, ale trudno by pojęli zjawisko, które naprawdę chcemy opisać. Podobnie ze słowem „deszcz”. W Andach, według opisu poczynionego dla Francuzów przez Javiera Marimera, też Francuza, zdarzają się burze trwające niekiedy i pięć miesięcy. (…) „Kto nie widział owych burz, nie zdoła sobie wyobrazić gwałtowności, z jaką się one rozwijają. Całymi godzinami błyska się bez przerwy i tak silnie, jakby krew tryskała, a powietrze drży od przeciągłego pomruku grzmotów, których echo niesie się po niebotycznych górach.””

Gabriel García Márquez (1927–2014) pisarz kolumbijski, noblista

Opis ten, choć daleki od arcydzieła, starczy, by przerazić największego europejskiego niedowiarka.
Źródło: Artur Domosławski, Gorączka latynoamerykańska, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, s. 256–257.

O książkach , O świecie , O myślach , O myśleniu

„Któregoś dnia zadzwonił Romek Lipko i zaproponował współpracę. Zgodziłem się, bo zapotrzebowanie na muzykę rockową było olbrzymie. Nigdy nie zapomnę koncertów, kiedy publiczność śpiewała całą piosenkę Jolka, Jolka, pamiętasz… Głos mi drżał, łzy się pojawiały w oczach. Nie mówiąc o występach w USA, w salach, o których każdy artysta marzył, by w nich wystąpić.”

Felicjan Andrzejczak (1948) polski muzyk i wokalista

o współpracy z Budką Suflera.
Źródło: Leszek Kalinowski, Felicjan Andrzejczak: Wolę Świebodzin od Warszawy, „Gazeta Lubuska”, 28 stycznia 2008 http://www.gazetalubuska.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20080128/WYWIADY/729560097

O śpiewie , O współpracy , O łzach

„Moje kochane, dobre dzieci! Wasz tatuś musi Was teraz opuścić. Zostaje Wam, biednym, jeszcze tylko Wasza kochana, dobra mamusia (…) Jeszcze nie rozumiecie, co Wasza dobra mamusia dla Was znaczy, jakim cennym skarbem jest ona dla Was. Miłość i troska matki jest najpiękniejsza i najcenniejsza ze wszystkiego, co jest na ziemi (…) Z jak pełną poświęcenia i miłości troskliwą opieką otaczała Was zawsze. Z ilu pięknych chwil w życiu zrezygnowała dla Was. Jak drżała o życie Wasze, kiedy chorowaliście, jak cierpiała i niezmordowanie Was pielęgnowała. Nigdy nie była spokojna, jeżeli nie miała Was wszystkich przy sobie (…).”

Rudolf Höß (1901–1947) administrator niemiecki, nazista

z pożegnalnego listu Rudolfa Hoessa do dzieci z 11 kwietnia 1947
Wspomnienia Rudolfa Hössa, komendanta obozu oświęcimskiego

O miłości , O życiu , O dzieciach , O matce

„Jak kiedyś brzmiało moje vibrato? Jak opadająca, lekka struga miodu. Jaki smak miała dawniej moja wiolonczela? Niższe nuty były jak gorąca czekolada, najwyższe gryzły usta jak cierpka cytryna. A wynikające z nich emocje? Jak rozkoszne drżenie, bolesne napięcie i nagły rozbłysk. Nigdy jak planowane, mechaniczne kopiowanie. Nigdy jak tykający tryb maszyny.”

Andromeda Romano-Lax (1970)

Hiszpański smyczek (2007)

„Nie mam nic przeciwko poczuciu, że sama jestem maleńka, ale drżę na samą myśl, że świat jest mały.”

Elizabeth Bowen (1899–1973) angielska pisarka

Źródło: Sophie Mayer, Elizabeth Bowen [w:] 501 wielkich pisarzy pod red. Juliana Patricka, wyd. MWK, Warszawa, 2009, ISBN 978-83-61095-33-3, str. 350, tłum. Hanna Pawlikowska-Gannon, Julita Degórska, Małgorzata Koenig

O świecie , O myślach , O myśleniu

„Coraz mniej witania
trzepotania ramion
mówienia o spełnieniu
zaciskam się wokół szyi
badam powstające w tobie szczeliny
drażę kanały
na wypadek drżenia galaktyk
ucieknę
zdążę się z ciebie wyodrębnić
a jeżeli nie
to przecież zmieszczę się
schronię
w tobie”

Jolanta Baziak (1956) polska poetka i plastyczka

Źródło: Ja proch

„(…) nie mam talentów aktorskich. Nie śpiewam, nie tańczę, a na dodatek bardzo peszę się przed kamerą, co zostało mi do dzisiaj. Staję się nienaturalny, pocą mi się ręce i drży głos.”

Bartosz Prokopowicz (1972)

Źródło: Wywiad, 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=2667

O śpiewie

„Dziwne jest prawo naszego życia! Jestestwem swojem wrosnąć w kawałek ziemi; na lada marnym odłamie skały, wśród mchów, kamieni i piasków ugrzęznąć myślą i uczuciem, żyć i odradzać się, umierać!…
Czemże jest życie? Czerpaniem sił z ziemi i z nieba. A czem jest śmierć? Ona jest zwrotem, oddaniem wszystkiego, cośmy ze świata czerpali. Wiecznie w to jedno koło wpleceni, wiecznie spełniamy ten obowiązek my, wszyscy potomkowie przyrody. Smutni, czy szczęśliwi, ulegamy tylko prawu konieczności. Nad nami zawsze jedna tarcza jasnego słońca i niezliczone gwiazd miliony. Sąż one iskrami życia?
I po co życie wśród tych olbrzymów światła, ruchu? Aby czuć i myśleć? Aby przecierpieć wszystkie boleści, przebłądzić otchłań ciemności, poznać jedną prawdę, wyssać niekiedy kropelkę szczęścia? To dla człowieka za dużo, dla ciebie przyrodo – za mało.
Dlaczego w człowieku iskrzy się brylant życia, piękny w szczęściu, a może piękniejszy jeszcze w cierpieniu? Potężne siły wszechświata potrzebują tej marnej czaszki i bijącego serca, ażeby ziemi przelać dzielną moc swoją. A tak, zwikłani milionami węzłów z życiem całego świata, wpatrzeni w ciemne błękitu tonie i łańcuchem pracy przykuci do ziemi, spełniamy maleńką cząstkę dzieł niezmierzonej przyrody. Może być dumnym, kto wszechświat uczuwa w sobie! I uważa człowiek przyrodę za wielką, jeżeli sam jest wielki; on ją czcić musi, jeżeli czci – sam jest godny.
Ale człowiek na ziemi jest jeszcze dzieckiem, które nie dorosło swego przeznaczenia, nie dorosło uczuciem i myślą. On drży niespokojnie w puszczy, wśród wspaniałych kolumn, nakrytych zielonem sklepieniem, pod którem tak swobodnie gołębie gruchają i szczygły wyśpiewują pieśń godową. On w zamyśleniu lękliwie stąpa po kobiercu miękkich trawników, gdzie się do niego uśmiechają kwiaty sasanek, pierwiosnków i konwalij.”

Adolf Dygasiński (1839–1902) polski pisarz, publicysta i pedagog

W puszczy
Źródło: rozdz. II, s. 81, 82

O życiu , O śmierci , O dzieciach , O emocjach

„Stary Sandomierz z wyniosłymi szczyty
Ginie przed okiem, w cień nocy spowity,
Tylko u jego stóp rozległe błonie
Mnogością ognisk w czarnych mrokach płonie.
A po spokojnej modrej Wisły toni,
Od gorejącej ogniskami błoni
Wrzaski jak wycia cmentarnych straszydeł,
Z szumem jak łopot nietoperzych skrzydeł,
Zmieszane z koni powiązanych rżeniem,
Płyną, nadbrzeżną gąszcz przejmując drżeniem.”

Ferdynand Kuraś (1871–1929) polski poeta ludowy, pamiętnikarz i publicysta

Źródło: Zdrada tatarska

O zdradzie , Koń

„Wierz mi, jeśli cię kocham, i ty też jeżeli
tęsknisz po drugiej stronie niedostępnej zony
nieprzeniknionych światów, szczelnie oddzielony
żółtą rzeką z powietrza, ognia i metalu,
jeżeli drżysz od lęku, jeśli płaczę z żalu,
podaj dłoń, choćby dotknij opuszkami palców
szklanej szyby sunącej w obrotowym walcu.”

Anna Piwkowska (1963)

Źródło: Samotne lotniska

O świecie , Kochać się

„Nie prawo i nie honor walczyć mi kazały,
Nie mężowie stanu i nie dźwięczne tłumy,
Jeno zachwytu był to impuls mały,
Od którego drżą nam teraz chmury.”

William Butler Yeats (1865–1939) poeta i dramaturg irlandzki, noblista

„Przy każdej akcji teraz będą się podrywać kibice i drżeć piłkarze.”

Mateusz Borek (1973) polski dziennikarz sportowy

Wpadki komentatorskie
Źródło: Piłkarski humor http://fototyper.bajo.pl/1344,pilkarski,humor.html

„Tamtego dnia mama ugotowała na pierwsze danie zupę. Tata był tak zdenerwowany, że prawie zemdlał ze strachu. Kiedy brał do ręki łyżkę, drżała mu ręka i zupa wylewała się poza talerz. Nie trafiał nawet łyżką do buzi. Nie mógł powstrzymać śmiechu. To była dziwna sytuacja, ale ja byłem spokojny. Tylko ja.”

Raúl González (1977) hiszpański piłkarz

wspomnienia Raúla, gdy został powołany do pierwszego składu Realu Madryt w 1994.
Źródło: Wszystkiego najlepszego, Kapitanie, realmadrid.pl, 27 czerwca 2011 http://www.realmadrid.pl/index.php?co=aktualnosci&id=34916

O strachu , O śmiechu

„Podszedłem do osiki: – Drżysz? Już teraz? No drżyj, drżyj.”

Andriej Siniawski (1925–1997) rosyjski pisarz

Głos z chóru

„W moim kraju nawet liść na drzewie nie drży bez mojej wiedzy.”

Augusto Pinochet (1915–2006) wojskowy dyktator Chile

Źródło: Artur Domosławski, Gorączka latynoamerykańska, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, s. 144.

O książkach , O świecie , O wiedzę

„Ona śmiała się i drżała. On mówił przyjaciołom o objawieniu, o skończonej próbie. Omdlewali, tuląc się do siebie.”

Arthur Rimbaud (1854–1891) francuski poeta

Iluminacje

„Chodzą ludzie, asfalt depczą
Nikt nie krzyknie, każdy szepcze
Drzwi zamknięte, zaklepany krąg

Tylko czasem kropla z oczu
po policzku w dół się stoczy
I to dziwne drżenie rąk”

Wojciech Belon (1952–1985) polski piosenkarz, lider Wolnej Grupy Bukowina

fragment piosenki śpiewanej przez zespół Wolna Grupa Bukowina.
Źródło: Bez słów

O ludziach , O czasie

„I drżymy. Dygot –
Wiatru łopot,
Łoskot kanonad,
Chlupot łopat –
Wszystko w czeluściach tej ogromnej trąby,
Którą rozdyma krzyczący listopad.”

Stanisław Grochowiak (1934–1976) polski poeta, dramatopisarz i publicysta

przykład onomatopei.
Źródło: Listopad

„Nie popłynie już bezkarnie ani jedna kropla krwi. Nie myśmy chcieli tej walki. Krew wywołała z podziemi ciemne bóstwa kary, odwetu. Stworzymy siłę, przed którą będzie drżeć przemoc.”

Stanisław Brzozowski (1878–1911) polski pisarz i filozof

Płomienie (1908)
Źródło: tom II; X, Hekate.

O karze , O sile , O walce

„Dzień w dzień jawne gwałty, łamanie prawa, najpotworniejsza obłuda, barbarzyńskie poglądy. Wszystko odbywa się zupełnie bez osłonek, jakby było zgodne z prawem. Socjalistyczne pisma nadal nie mogą się ukazywać. Liberałowie drżą (…) Na mocy zarządzenia Kanclerza Rzeszy zwolniono pięciu więźniów skazanych latem przez sąd specjalny w Beuthen za zabicie komunistycznego polskiego powstańca (…) Komisarz nadzorujący wymiar sprawiedliwości zarządza, że należy usunąć z bibliotek więziennych destrukcyjną truciznę: pisma marksistowskie i pacyfistyczne.”

Victor Klemperer (1881–1960)

17 marca 1933.
Dzienniki 1933–1945

O sprawiedliwości

„Bo ja byłem chaosem, tak jak jest chaosem
Ten wiek, który mię rodził; który pieśń swą śpiewa –
W jasną myśl niespojonym, zgrzytającym głosem,
Od którego drżą góry i padają drzewa!”

Antoni Lange (1862–1929) polski poeta, dramatopisarz i powieściopisarz okresu Młodej Polski, także poliglota i tłumacz

Cytaty z utworów poetyckich
Źródło: Vox posthuma, w: Poezye cz. 1, Kraków 1895, s. 114.

O myślach , O śpiewie , O wieku , O myśleniu

„Las drgnął, zaszemrał i pochylił korony ku słońcu, a z łąk i oparzelisk zaczęły bić mgły w górę jak dymy z trybularzy. Stawy podnosiły powieki mgieł i sennym jeszcze, zorzanym spojrzeniem patrzyły w niebo; zboża zachrzęściły źdźbłami, poruszyły się sennie, że rosa jak grad różowymi perłami posypała się na ziemię. Strumienie zabulgotały i płynęły szybciej, radośniej.
Nad mokradłami czajki już chybotały białymi podbrzuszami, kołowały i kwiliły, bocian zaklekotał nad stodołą jakąś i ciężkim lotem płynął na żer, jaskółki świegotały pod strzechami, dzikie kaczki krzyczały na oparzeliskach, a od wsi jakiejś jeszcze niewidzialnej płynęło po rosach rżenie koni.
Słońce szło w górę, dzień się zrobił zupełny, bo skowronki ze wszystkich pól zrywały się ku niebu i drżał w powietrzu ich hymn porankowy, a potem głos sygnaturki leciał po rosach, dzwonił, budził, radował.”

Władysław Reymont (1867–1925) polski pisarz

Źródło: Dwie wiosny

O górach , O wiośnie , O słońcu , Koń

„Samotność jest człowiekiem czekającym z
drżeniem cienia na radość serca, która

nie nadejdzie bo nie zna drogi do celu,
którym jest ona dla niego, on dla niej.”

Stefan Szczygłowski (1952)

Źródło: Jest w tomie Przed Po (2003)

O samotności , Serce , Radość

„Za każdą chwilę ekstazy musimy płacić drżący twardą walutą cierpienia.”

Emily Dickinson (1830–1886) poetka amerykańska

O cierpieniu

„Na świadectwach, wzbici w radość, odlecieli uczniowie,
drży powietrze po ich śmigłym zniku.
Wakacje, panie profesorze! Pora
trzepać wesoło słowa jak futra na wiosnę
oraz
czasowniki przez dni lata odmieniać!”

Julian Przyboś (1901–1970) poeta i eseista polski

Źródło: Lipiec

O wiośnie , O wakacjach , Radość , Pora roku

„Jezus stwierdza wprost, że to z naszego kraju wyjdzie iskra Boża, która przygotuje świat na powtórne jego przyjście. (…)Jeśli Bóg dopuszcza taki dramat, to nie robi tego po nic, ale po to, by niezwykle mocno wezwać nas do działania, przemiany i zaangażowania… Odczytanie tego zadania – w perspektywie symboliki smoleńskiej tragedii – jest dla nas zadaniem. Z odrzucenia go, z odmowy zaangażowania będziemy rozliczeni na sądzie ostatecznym. I biada nam, jeśli – po takim znaku – udamy, że nic się nie stało. Wtedy pozostanie nam tylko bojaźń i drżenie. (…) Trudno nie zadać sobie pytania, czy nie próbowaliśmy uciec od misji, jaką stawiał przed nami Bóg, w „normalność” Zachodu. Jeśli tak było, to ta tragedia jest wyraźnym przypomnieniem, że nie będzie nam dane bycie „normalnym” narodem, który może żyć w świętym spokoju, że od nas Pan Bóg wymaga co jakiś czas daniny krwi, ofiary (czasem boleśnie absurdalnej) z najlepszych synów.”

Tomasz Terlikowski (1974) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Bojaźń i drżenie, „Gazeta Polska”, 15 kwietnia 2010.

O Bogu , O świecie , O czasie , Pytanie

„Niech drżą tyrani! Zawsze zachowywałam się tak, że po Bogu swojej największej siły upatrywałam w lojalnych sercach i dobrej woli moich poddanych. Dlatego teraz przybywam między was nie dla rekreacji czy ćwiczenia, lecz z postanowieniem, by w gorączce bitwy żyć lub zginąć pośród was, by dla mojego Boga, mojego królestwa i mojego ludu złożyć własny honor i krew, a choćby i moje prochy. (…) Wiem, że ciało mam słabej i wątłej kobiety; ale serce króla, i to króla Anglii, i uważam za niegodne, by Parma lub Hiszpania, czy jakikolwiek książę Europy śmiał wtargnąć w granice mego królestwa. (…) sama podejmę oręż, sama będę waszym generałem i sędzią i sama nagrodzę wszystkie wasze zasługi w polu.”

Elżbieta I Tudor (1533–1603)

przemówienie do angielskich żołnierzy w 1587 podczas wojny morskiej z Hiszpanią.
Źródło: Dariusz Skorupa, Elżbieta I Wielka w: Tudorowie i Stuartowie (tom 2. serii Dynastie Europy), op. cit., s. 53–54.

O kobietach , O Bogu , O wojnie , O ludziach

„Kto by dał wiarę, rap dał spokoju lat parę,
ręce nie drżały jak dawniej, gdy w nich mikrofon trzymałem,
jak ten dystans, do tych spraw, o których zapomniałem,
jednak dziś mam znów powód, by zabić stłumiony talent.”

Miuosh (1986)

Pogrzeb
Źródło: utwór Zły

O wierze

„Drżysz, bo oto anioł wilgotnym skrzydłem pieści twoje uda, przygotowując cię na rozkosz, której nie zatrzymasz, która stanie się poza twoją decyzją.”

Katarzyna Grochola (1957) pisarka polska

Podanie o miłość

O aniołach , O decyzjach