Cytaty na temat drżenie (127 cytatów, strona 2)

„Nigdy nie tęskniłam za statusem gwiazdy. Na pewno ma on mnóstwo plusów, ale ja czuję się znacznie lepiej, gdy nie jestem pod ciągłą presją, nie spotykam na każdym kroku wścibskich dziennikarzy i nie muszę drżeć o swoją pozycję. Przez wiele lat ludzie pewnie nawet nie wiedzieli, że nadal gram, a ja po prostu cieszyłam się pracą, przyjmowałam role, które mi proponowano i byłam wdzięczna za spokój.”

Diane Lane (1965) aktorka amerykańska

Źródło: Nie wszystko na sprzedaż, rp.pl, 18 czerwca 2009 http://www.rp.pl/artykul/322058.html?print=tak

O ludziach

„Koncert był niesamowity, jeśli chodzi o to jak ludzie reagowali. Pamiętam niezwykły, jakby wąski hall z kolumnami dookoła. Pamiętam też, że ludzie byli bardzo uważni, ale potem oszaleli i cała sala wręcz drżała. (…) W pokoju natknęłam się na jakieś urządzenie elektroniczne i spanikowałam, myśląc, że to podsłuch. Okazało się jednak, że był to zwykły system elektryczny. Po przylocie dano nam wódkę, więc jak dojechaliśmy do hotelu to byliśmy już nieco wstawieni.”

Tina Turner (1939) amerykańska piosenkarka

o koncertach w komunistycznej Polsce.
Źródło: Oko w oko, wywiad Macieja Orłosia, TVP, 1996

O ludziach , O pokoju , O myślach , O myśleniu

„Nie drżę przed goryczą pojedynczej zdrady,
która obce ciało przypadkiem przygarnie,
lecz boję się tego, kto wiernie przez lata
karmi dni i noce beznamiętnym fałszem.
Milsze mi rozkosze jednej tylko nocy,
choć pożar zostawić może same zgliszcza,
niż dziesięciolecia w papierowym kłamstwie -
nie ogrzeje serca zimnych ogni iskra.”

Agata Maria Kyzioł (1973)

Źródło: Małżeństwo, „Sekrety ŻAR-u” 2008, nr 3

O małżeństwie , O kłamstwie , O zdradzie , Serce

„Nieba błękit będzie jak namiot się słaniał
I drżał w przepychu długich fałdów spadłych
Na łunę dwu czół naszych aż pobladłych
Z emocji, szczęścia i oczekiwania.”

Paul Verlaine (1844–1896) poeta francuski

„Kometa owa ma kształt krzyża. Błogosławi ona wyprawę chrześcijan, niechaj drżą niewierni!”

Kalikst III (1379–1458)

ogłoszone w trakcie przygotowań wyprawy wojennej na Turków, gdy w 1456 pojawiła się na niebie kometa o długim, zakrzywionym lekko ogonie.
Źródło: Melania Sobańska-Bodnaruk, Stanisław Bogusław Lenard (oprac.), Wiek V-XV w źródłach. Wybór tekstów źródłowych z propozycjami metodycznymi dla nauczycieli historii i studentów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 8301123613, s. 328.

O historii , O nauczycielach , O wieku

„Tutaj ukryłem srebrnostrunną lirę
Która się stała duszą tego dworu
Tutaj indykom czytając Szekspira
Drżałem o losy swego Elsynoru”

Jacek Kaczmarski (1957–2004) polski bard, poeta i prozaik

Źródło: Powrót z Syberii, 1980

O losie , O duszy , O czytaniu

„Byliśmy z mężem nieprzytomni z zakochania i bycia razem, więc nie mogliśmy razem grać. Tak się denerwowaliśmy za siebie, że jemu trzęsły się ręce, a mnie głos drżał jak u kozy…”

Ewa Podleś (1952)

Źródło: „Zwierciadło” nr 6/1964, czerwiec 2010

„Nad wysoką, ciężką poręczą ławy oskarżonych podniosła się szczupła, jasnowłosa, czarno ubrana dziewczyna. Powieki miała spuszczone, postawę spokojną i głos trochę drżący.
– Uczyłam dzieci, myślałam, że czynię dobrze…
Tu na mgnienie oka w twarzy jej zaszła uderzająca zmiana. Jakby zawrzały w niej gwałtowne jakieś uczucia, podniosła czoło, oczy jej błysnęły, usta drgnęły i, poprawiając ostatnie swe zdanie, głośno, wyraźnie rzekła:
– I teraz myślę, że dobrze czyniłam.”

Eliza Orzeszkowa (1841–1910) polska pisarka

A… B… C…
Źródło: wyd. Gebethner i Wolff, Kraków 1927, s. 24-25.

O dzieciach , O emocjach , O myślach , O zmianach

„Na tej ziemi więdną wszystkie bzy…
Ptasza pieśń jest krótka i tęskniąca…
Ja śnię o lecie, co pieśniami drży
Bez końca… bez końca…”

Sully Prudhomme (1839–1907) francuski poeta

Źródło: Na tej ziemi, [w:] Liryka francuska. Serya pierwsza http://www.sbc.org.pl/dlibra/info?forceRequestHandlerId=true&mimetype=image/x.djvu&sec=false&handler=djvu&content_url=/Content/24336/_6034_I.djvu, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1911, s. 66, tłum. Bronisława Ostrowska.

„Nie kocham jeszcze, a już mi jest drogi;
Nie kocham jeszcze, a już drżę i płonę
I duszę pełną o niego mam trwogi
I myśli moje już tam, w jego progi
Lecą stęsknione…”

Maria Konopnicka (1842–1910) polska pisarka, nowelistka, pisarka literatury dziecięcej, tłumaczka, publicystka i krytyk, działaczka niep…

Źródło: Preludium w: Poezye wydanie zupełne, krytyczne, tom V, wyd. Gebethner i Wolff, 1915, s. 3.

O duszy , O myślach , O myśleniu , Kochać się

„Teraz przejdźmy do innej przyczyny wielu nieszczęść, które wraz z Naszym żalem dotykają Kościół to jest do indyferentyzmu, czyli przewrotnej opinii bezbożnych, wszędzie podstępni rozpowszechnianej, że w każdej religii można dostąpić wiecznego zbawienia duszy, jeśli się uczciwie i obyczajnie żyje. W tak oczywistej sprawie, jesteście w stanie z łatwością uchronić powierzony Wam lud od tego najbardziej zgubnego błędu. Kiedy bowiem apostoł przestrzega, że, „jeden jest Bóg, jedna Wiara, jeden Chrzest" (Ef 4, 5), niechże drżą z bojaźni wszyscy, którzy z jakiejkolwiek religii spodziewają się fałszywie otwartego przystępu do błogosławionej wieczności i niech szczerze rozważą według świadectwa Zbawiciela, że „są przeciw Chrystusowi, bo z Chrystusem nie są, i że rozpraszają nieszczęśliwie, bo z nim nie gromadzą" (Łk 11, 23), dlatego niezawodnie na wieki zaginą, jeśli katolickiej wiary wyznawać i jej całkowicie i bez naruszenia zachowywać nie będą.”

Grzegorz XVI (1765–1846)

Źródło: encyklika Mirari Vos.

O Bogu , O nieszczęściu , O ludziach , O wierze

„Jest tragizm niepojęty w bezpłodności męce,
Która pali bez ognia i spopiela duchy;
W niej Życia geniusz twórczy załamuje ręce –
I serca drżąc w niej słyszą wyrzut skargi głuchy…”

Bogusław Adamowicz (1870–1944) polski pisarz

Źródło: Bezpłodność

Serce

„W same usta całuj składnie,
A całus do serca wpadnie:
Bez przymusu, bez rozpusty
Dotknij zręcznie swemi usty.Ani wiele, ani mało,
Bo się to na nic nie zdało.
Gdy milczkiem lub z trzaskiem palnie,
To bardzo nienaturalnie. (…)Wpół z przyciskiem, wpół z westchnieniem,
Usta w usta zatop z drżeniem,
A pamiętaj – w jakiej chwili,
Bo w samotności najmilej.”

Paul Fleming (1609–1640) poeta niemiecki

Źródło: O całusach

O samotności , Serce

„Wyklęty powstań, ludu ziemi,
Powstańcie, których dręczy głód.
Myśl nowa blaski promiennymi
Dziś wiedzie nas na bój, na trud.
Przeszłości ślad dłoń nasza zmiata,
Przed nami niechaj tyran drży!
Ruszymy z posad bryłę świata,
Dziś niczym, jutro wszystkim my!”

Eugène Pottier (1816–1887) poeta francuski, działacz socjalistyczny

Debout! les damnés de la terre!
Debout! les forçats de la faim!
La raison tonne en son cratère:
C’est l’éruption de la fin.
Du passé faisons table rase,
Foule esclave, debout! debout!
Le monde va changer de base:
Nous ne sommes rien, soyons tout! (fr.)
Źródło: Międzynarodówka, 1871, tłum. Maria Markowska

O głodzie , O ludziach , O myślach , O przeszłości

„Gdy człowiek jest zbyt szczęśliwy, wciąż drży z niepokoju.”

Émile Zola (1840–1902) francuski pisarz

„A płeć miała jak śnieg białą, drżała, gdy ją częstowali pałą.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

„prowansalska” piosenka Rittera.
Łowcy dusz
Źródło: s. 16, wyd. I

„Dzisiaj odczuwam w mym sercu
gwiazd lekkie drżenie, lecz droga
zatraca się w duszy mgieł,
gubi się w gęstych obłokach.”

Federico García Lorca (1898–1936) hiszpański poeta, dramaturg, malarz, pianista, kompozytor, reżyser teatralny i aktor

Źródło: Pieśń jesienna

O duszy , Serce

„Na jawie śnisz z otwartymi oczami
Co dzieje się między nami że nie poznałem
Tego kraju co otwiera ci bramy
I dokąd nigdy wizy nie dostałem

Ci przez których przeszła muzyka
Zdają się lasu gałęzią co drży
Uginającą się pod ptakami

Ale ty

Ci których wzrok się składa z nieprzeliczonych szlifów liczby
Ci którzy żonglują funkcjami mgły
Ci których paraboliczny umysł błyska jak lustro
Hipoteza to ich papieros skręcony

Ale ty

Ty milczysz z dłonią przy skroni
I nie śmiem zapytać cię o nic”

Louis Aragon (1897–1982) francuski pisarz

Elsa

O ptakach , O muzyce

„Chyba prawie każdy z nas czuwał kiedyś przed wschodem słońca, już to po jednej z
owych bezsennych nocy, przyprawiającej nas niemal o zakochanie się w śmierci, już to po
jednej z owych nocy lęku i szpetnych uciech, gdy przez komórki mózgu przeciągają
majaki, potworniejsze jeszcze od rzeczywistości, a ożywione tym intensywnym życiem
utajonym we wszelkiej groteskowości, które nadaje również gotykowi trwałą siłę życiową,
gdyż sztuka ta wydaje się przede wszystkim sztuką tych, których dusze zasępia choroba
marzenia. Z wolna białe palce wsuwają się przez firanki i zdają się drżeć. Niby czarne,
fantastyczne postacie - nieme cienie pełzają po kątach pokoju i tam się układają. Na
dworze słychać szelest ptaków w listowiu lub kroki ludzi idących do roboty albo jęki i
westchnienia wiatru, który zlatuje ze wzgórza i okrąża cichy dom, jakby się bał zbudzić
śpiącego, a jednak musiał odwołać sen z jego fioletowej jaskini. Zasłona po zasłonie z
cienkiej przejrzystej gazy z wolna się podnosi, rzeczy odzyskują kształty i barwy i
widzimy, jak nadchodzący dzień oddaje światu dawne jego oblicze. Blade zwierciadła
znów otrzymują swe życie odtwórcze. Wygasłe świece stoją, gdzie je pozostawiliśmy, a
obok nich leży na wpół rozcięta książka, którą czytaliśmy, lub drutem opleciony kwiat,
który nosiliśmy na balu, albo list, który obawialiśmy się przeczytać lub czytaliśmy zbyt
często. Wszystko wydaje się nie zmienione. Ze złudnych cieni nocy wyłania się
prawdziwe, znane nam życie. Musimy je podjąć, gdzie zostało przerwane, i ogarnia nas
uczucie straszne - uczucie konieczności zmuszającej do ciągłego zużywania sił w nużącym
kole codziennych wydarzeń lub też porywa nas dzika tęsknota, by pewnego poranka oczy
nasze otworzyły się na świat, co w mroku na nowo został stworzony ku naszej radości, na
świat, w którym rzeczy mają barwy i kształty nowe albo zmienione lub też kryją w sobie
nowe tajemnice; na świat, w którym przeszłość nie zajmowałaby wcale miejsce albo
bardzo mało, a w każdym razie nie w świadomej formie powinności czy skruchy, bo
nawet wspomnienie radości posiada swą gorycz jak wspomnienie rozkoszy - swój ból.”

Oscar Wilde (1854–1900) angielski poeta, prozaik i dramatopisarz

O ptakach , O rzeczywostości , O snach , O życiu

„Chcę ci wyznać tajemnicę Czas jest tobą
Czas jest kobietą Jest osobą
Pochlebioną gdy się pada na kolana
U jej stóp czas jak suknia rozpinana
Czas jak nie kończąca się włosów fala
Rozczesywana bez końca
Czas jak lustro co się w oddechu rozjaśnia i zmącą
O świcie kiedy się budzę czas jak ty śpiąca czas jak ty
Jak nóż przebijający mi gardło Ach czy nazwę nareszcie
Tę udrękę czasu który nie odpływa tę udrękę
Czasu zatrzymanego jak krew w naczyniu krwionośnym
To gorsze niż pragnienie nigdy nie spełnione niż nienasycenie
Oczu kiedy przechodzisz przez pokój i drżę z obawy
By nie prysło urzeczenie
To jeszcze gorsze niż przeczuwać cię obcą
W ucieczce
Z myślami gdzie indziej z innym już stuleciem w duszy
Mój Boże jakie ciężkie są słowa I tak być musi
Moja miłości ponad rozkoszami miłości nieprzystępna dziś dla zagrożeń
Bijąca w mojej skroni mój pulsujący zegarze
Kiedy wstrzymujesz oddech duszę się
W moim tętnie waha się i przystaje twój krok

Chcę ci wyznać tajemnicę Każde słowo
Na mych wargach jest nędzarką która żebrze
Utrapieniem dla twych dłoni czymś co gaśnie pod twym wzrokiem
Więc powtarzam że cię kocham bo mnie zwodzi
Kryształ frazy nie dość jasny by zawisnąć na twej szyi
Wybacz mowę pospolitą Ona jest
Czystą wodą która przykro syczy w ogniu
Chcę ci wyznać tajemnicę Nie potrafię
Opowiedzieć ci o czasie który ciebie przypomina
I o tobie nie potrafię ja jedynie tak udaję
Jak ci którzy bardzo długo stoją na peronie dworca
I machają jeszcze dłonią choć pociągi odjechały
Aż im słabnie przegub ręki pod ciężarem nowej łzy

Chcę ci wyznać tajemnicę Ja się boję
Ciebie tego co wieczorem każe podejść ci do okien
Twoich gestów i słów jakich nie wymawia się zazwyczaj
Powolnego i szybkiego czasu boję się i ciebie
Chcę ci wyznać tajemnicę Zamknij drzwi
Łatwiej umrzeć jest niż kochać i dlatego
Życie moje znieść umiałem
Moja miłości”

Louis Aragon (1897–1982) francuski pisarz

O łzach , O życiu , O kobietach , O Bogu

„Lubię mówić. Powiem więcej: lubię używać słów. Słowa są dla mnie czymś namacalnym, są syrenami, ucieleśnionymi zmysłami. Może dlatego, że rzeczywista zmysłowość nie budzi we mnie żadnego zainteresowania - nawet w myśli czy we śnie - moje pożądanie dotyczy tego, co we mnie tworzy rytmy słowne czy słucha cudzych rytmów. Wzruszam się, gdy coś jest dobrze powiedziane. Jakaś stronica Fialha czy Chateaubrianda powoduje, iż krew żywiej płynie w mych żyłach, że pełen podniecenia odczuwam niewypowiedzianą rozkosz. Jakaś stronica Vieiry, w swej zimnej doskonałości składniowej struktury, powoduje, iż drżę niczym gałąź poruszana wiatrem.”

Fernando Pessoa książka Księga niepokoju

The Book of Disquiet

O myślach , O snach , O myśleniu

„Zawsze byłem samotnikiem. Będę szczery; po prostu nie lubię większości ludzi - męczą mnie, walczą ze mną, przyprawiają o drżenie oczu, okradają mnie, okłamują, dymają mnie, oszukują, pouczają, obrażają i kochają; na ogół jednak mówią mówią mówią MÓWIĄ, aż czuję się niczym kot rżnięty przez słonia. To po prostu jest dla mnie szkodliwe, zbyt wiele z tego jest dla mnie szkodliwe. W fabrykach i rzeźniach ludzie są zbyt zajęci, żeby mówić, i pragnę podziękować za tę przysługę moim bogatym szefom. Nawet wtedy, gdy moi szefowie mnie zwalniają, nigdy nie słyszę ich głosów, a jestem najczęściej odchodzącym i zwalnianym z roboty sukinsynem, jakiego kiedykolwiek Pan spotkał; ale ja nigdy nie słyszę ich głosów; robią to łagodnie, delikatnie i kulturalnie, a ja prostu wychodzę stamtąd i nawet nie myślę o strzelaniu do kogokolwiek z dachu. (…) Różnica polega na tym, że jeśli jesteś samotnikiem i nikim, nazywają cię świrem; jeśli jesteś samotnikiem i osobą trochę znaną, nazywają cię snobem.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

O Pisaniu
Źródło: Fragment listu Bukowskiego do Henry'ego Millera z 1965 roku.

O kotach , O myślach , O myśleniu , Kochać się

„Przemawia, zarówno głoszący prawdę, jak i głoszący kłamstwo, ten który wie i ten, który nie wie. Każdy czyni to według swego serca i umysłu, więc niechaj Dobrotliwa Dalekowzroczność przemówi do dusz, które (w tej sytuacji) drżą w wątpliwościach.”

Zaratusztra

1. Cytaty z Gath Zaratusztry, O wątpliwościach

O kłamstwie , O duszy , Serce

„Dzieci zawsze będą się bały ciemności, a ludzie o umysłach wrażliwych na dziedziczne impulsy zawsze będą drżeć na myśl o ukrytych i niezgłębionych światach pełnych dziwnego życia, które być może pulsują w otchłaniach poza gwiazdami lub odrażająco napierają na nasz glob w jakichś bluźnierczych wymiarach dostrzeganych jedynie przez umarłych i obłąkanych.”

Howard Phillips Lovecraft książka Supernatural Horror in Literature

Źródło: Supernatural Horror in Literature, tłum. Maciej Płaza

O dzieciach , O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Życie Klaudii jest wędrówką bez końca, w której nigdy nie spotka się z odpowiedzią Lucyfera, zdolnego wejść do jej gry luster. Wysiedlona, ponieważ nie ma aktu stworzenia bez pięknego demona, który będzie odbiciem straconej piękności mojej matki, kiedy ona odnajdzie się w obrazie śmierci i doda prawdopodobną zgrozę, a ów czart oznajmi to z tym piekielnym drżeniem, kiedy ona odzyska, dzięki odbiciu, maskę prostoty i życia.”

Carlos Fuentes (1928–2012) pisarz meksykański

Rozdział: Szczęście w kartach
Święta strefa

O matce , O życiu , O śmierci , Obraz

„Będziecie szpiegowali, jak robiliście to przez dwa i pół stulecia, dopóki nie rzucicie się na swoją zdobycz. potwory z kamienia i marmuru, smoki i demony szalonego księcia, który zdecydował się ucieleśnić swoje zwidy, ogromne gipsowe słonie, zamaskowane domy: powinniście wejść przez te drzwi, które są paszczą Demona, do tego klasztoru za wściekłymi oczami Demiurga: powinniście drżeć kiedy mnie zobaczycie. Nie, nie był szalony, mówi Leonr Fini: był to książę Orsini, który zmusił do pracy swoich saraceńskich więźniów.”

Carlos Fuentes (1928–2012) pisarz meksykański

Rozdział: Szczęście w kartach
Święta strefa

„Żaden happening. Chciałam z nim chwilę porozmawiać, spojrzeć mu w oczy. W trakcie ostatniej debaty o Trybunale Konstytucyjnym zapisałam się do zgłoszenia wniosku o zmianie regulaminu zupełnie od czapy. Wiedziałam, że mam 20 sekund, zanim marszałek Kuchciński wyłączy mi mikrofon. Powiedziałam posłowi Kaczyńskiemu, że mam dla niego prezent, z którego lektury będzie miał większy pożytek niż z czytania książek na swój temat. Podeszłam do niego, a on mówi, że ode mnie prezentu nie przyjmie. Odpowiedziałam, że mnie to nie obchodzi, i wręczyłam mu konstytucję. Przez moment mogłam mu się przyjrzeć z bliska. Zobaczyłam przestraszonego starszego pana, któremu drży każdy mięsień twarzy. Jego mit upadł. Nie mam potrzeby już go więcej spotykać.”

Joanna Scheuring-Wielgus (1972) Polska działaczka społeczna i samorządowa

o Jarosławie Kaczyński
Żródło: wysokieobcasy.pl http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/7,152731,23085260,joanna-scheuring-wielgus-spojrzalam-w-oczy-kaczynskiemu.html?disableRedirects=true, 3 marca 2018 r.

O książkach , O czytaniu

Cytaty na temat drżenie strona 2

Cytaty na temat drżenie
strona 2