Heinrich Heine cytaty

„Szczęście jest jak lekkomyślna dziewczyna, która ci w oczy popatrzy, da całusa i leci dalej; nieszczęście jest jak poważna kobieta, która spokojnie siada przy twoim łóżku i – żyje.“

—  Heinrich Heine

„Jaki by nie był powód łez, w końcu i tak trzeba wytrzeć nos.“

—  Heinrich Heine

„Każda epoka ma swoje wady, które sumują się z wadami epok wcześniejszych – i to właśnie nazywamy dziedzictwem ludzkości.“

—  Heinrich Heine

„Inteligentny wszystko zauważa. Głupi wszystko komentuje.“

—  Heinrich Heine

„Cóż to za ciężka praca – podobać się nieciekawym ludziom.“

—  Heinrich Heine

„Ten, kto kocha po raz pierwszy, nawet bez wzajemności, jest równy bogom, ale kto kocha nieszczęśliwie po raz drugi, jest idiotą.“

—  Heinrich Heine

„Jestem człowiekiem o na wskroś pojednawczym usposobieniu. A oto moje życzenia: skromny domek kryty strzechą, przy tym jednak dobre łóżko, dobre jedzenie, mleko i masło pierwszej świeżości, przed oknem kwiaty, przed drzwiami kilka pięknych drzew, jeśli zaś dobry Bóg chce mnie w pełni uszczęśliwić, to niech da mi się nacieszyć widokiem sześciu czy siedmiu moich nieprzyjaciół wiszących na tych drzewach. Z sercem przepełnionym wzruszeniem wybaczę im wszystkie krzywdy, jakie mi wyrządzili w życiu – no, trzeba wybaczać nieprzyjaciołom, ale nie wcześniej, nim zawisną.“

—  Heinrich Heine

„Jak widzicie, w moim życiu nic właściwie się nie zmieniło. Kobiety wciąż jeszcze noszą mnie na rękach!“

—  Heinrich Heine

do pielęgniarki w czasie przewożenia do szpitala, gdy pielęgniarki znosiły go do karetki.
Źródło: Horacy Safrin, Przy szabasowych świecach…, op. cit., s. 172.

„Gdzie się pali książki, dojdzie w końcu do palenia ludzi.“

—  Heinrich Heine

Wo man Bücher verbrennt, verbrennt man am Ende Menschen. (niem.)
na zakończenie zjazdu studenckiego w Wartburgu w 1817 w związku ze spaleniem na stosie książek uznanych za niezgodne z duchem niemieckim.
Źródło: Almanzor (1821).

„Ludzie! Wy, dwunożne gady!“

—  Heinrich Heine

przemyślenia Atty Trolla.
Atta Troll. Sen nocy letniej (1843)
Źródło: rozdz. V http://www.polona.pl/dlibra/doccontent?id=38982, s. 21

„Wściekłość na własne niedołęstwo, głupotę, błędy męczy mnie więcej jeszcze niż prawdziwa rozpacz.“

—  Heinrich Heine

Źródło: „Przekrój”, tom 2, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1977, s. 29.

„Czasem zdarza się, że człowiek
Najcnotliwszy – szewcem trąci,
Podczas kiedy duch służalczy
Ambrą pachnie i lawendą.
Są dziewicze czyste dusze,
A czuć od nich szare mydło,
Gdy występek się częstokroć
Różanemi wody myje.“

—  Heinrich Heine

Atta Troll. Sen nocy letniej (1843)
Źródło: rozdz. VIII http://www.polona.pl/dlibra/doccontent?id=38982, s. 26

„Nie powiem, że kobiety nie mają charakteru, raczej mają codziennie inny.“

—  Heinrich Heine

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

„Nigdy nie można ustalić z pewnością, gdzie w kobiecie kończy się anioł, a gdzie diabeł zaczyna.“

—  Heinrich Heine

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.

„Jedność, jedność! To jest pierwszy
Do wolności krok! Rozbici –
Służyć musim, lecz złączeni
Przemożemy swych ciemięzców!
Jedność, jedność – a zwyciężym!“

—  Heinrich Heine

przemyślenia Atty Trolla.
Atta Troll. Sen nocy letniej (1843)
Źródło: rozdz. VI http://www.polona.pl/dlibra/doccontent?id=38982, s. 23

„W epoce mroku i ciemnoty religia jest najlepszym przewodnikiem ludzi, tak jak w noc ciemną choć oko wykol najlepszym przewodnikiem będzie ślepiec. On zna wszystkie drogi i ścieżki lepiej aniżeli człek, który widzi. Kiedy jednak nastaje dzień, głupotą jest posługiwać się starymi ślepcami w roli tego, który idzie na przedzie.“

—  Heinrich Heine

Źródło: Gedanken und Einfalle

„Cicho grają w duszy mej
Dźwięki, nuty, tony.“

—  Heinrich Heine

Leise zieht durch mein Gemüt
Liebliches Geläute. (niem.)
Źródło: Nowa wiosna, 6 (1831), tłum. Czesław Jankowski

„Bóg stworzył osły, żeby mogły służyć człowiekowi do porównania.“

—  Heinrich Heine

Gott hat die Esel geschaffen, damit sie dem Menschen zum Vergleich dienen können. (niem.)

„Powinno się wybaczać swoim wrogom, ale nie wcześniej, niż zostaną powieszeni.“

—  Heinrich Heine