Cytaty o nieszczęściu

„Nieszczęściem ludzi jest to, że lubią być nauczycielami innych.”

„Przypominamy jagnięta, które bawią się na łące, podczas gdy rzeźnik wybiera już wzrokiem jedno z nich. Nie wiemy bowiem w naszych dobrych dniach, jakie nieszczęście los teraz właśnie nam gotuje – chorobę, prześladowanie, zubożenie, kalectwo, ślepotę, obłęd, śmierć.”

„Zdarza się aż nazbyt często, że coś, co uważaliśmy za największe nieszczęście, okazuje się później szczęściem. Zabiegamy ze wszystkich sił o jakieś dobro i molestujemy Boga, aby go nam udzielił, a później dziękujemy Bogu za to, żeśmy go nie otrzymali. Człowiek prawdziwie ufny w Bogu wie, że Bóg, którego miłosierne spojrzenie jest zawsze ku nam zwrócone, nigdy nie pozostawia naszej modlitwy nie zauważonej, ale że tylko On jeden wie, co nam może wyjść na dobre i że dlatego Jego odpowiedź jest zawsze odpowiedzią wszechwiedzącej miłości.”

„Słabość władzy najwyższej jest najgorszym nieszczęściem ludów.”

„Mówić mało i źle jest nieszczęściem prostaków, mówić wiele i źle jest zuchwalstwem głupców, mówić wiele i dobrze jest szczęściem dowcipnych, mówić mało i dobrze jest roztropnością mądrych.”

„Człowiek podejrzliwy z natury wystawiony jest na nieszczęście. Podejrzliwość jest jak kwas, trawi naczynie, w którym się znajduje, pożera tego, kto ją żywi: dniem i nocą strzec się całego rodzaju ludzkiego, nieustannie głowić się nad tym, jak uniknąć intryg i udaremnić spiski, jakiego użyć fortelu, żeby z daleka dostrzec zastawioną na niego sieć – to wszystko są korzenie wszelkiej szkody. To one nie dają człowiekowi żyć.”

„Tylko dla tego, kto znał choćby przez chwilę czystą radość, a stąd także smak piękności świata – bo to jedno i to samo – tylko dla niego nieszczęście jest czymś rozdzierającym.”

„Jest to, panie, dziewica uboga i brzydka jak nieszczęście, ale niewątpliwie dziewica i niewątpliwie moja wybranka: taki już mam gest, że wybieram to, czego nikt inny nie chce.”

„Musimy przyjrzeć się naszemu człowieczeństwu. Stajemy się coraz mniej ludzcy. Potrafimy w telewizji oglądać rozpad rodziny czy śmierć i traktujemy to jako rozrywkę. Żyjemy w społeczeństwie opętanym przez reality show, pożądającym plotek i nieszczęść. W naszym świecie historia lubi się powtarzać i świat przedstawiony w powieści może wcale nie być tak odległą przyszłością.”

„Rozpaczać nad minionym nieszczęściem – to najpewniejszy sposób, by przyciągnąć inne.”

„Moje szczęście zawsze polegało na tym, że spotykało mnie jakieś nieszczęście.”

„Szczęście i nieszczęście dotyka nas nie wedle swych rozmiarów, ale wedle naszej wrażliwości.”

„Od dawna głoszę, że Polacy to naród stracony, którego poprawy nie można oczekiwać, i że oni sami są przyczyną wszystkich swoich nieszczęść, że rząd czyni, co w jego mocy, i że należy ich uczynić szczęśliwymi wbrew im samym i niejako przemocą.”

„Trzeba więc naprzód porzucić smutki, narzekania, wyleczyć się z samego siebie, ze swoich urazów psychicznych, które są dla nas większym nieszczęściem niż wszystko, co nas otacza.”

„W naszych nieszczęściach poznajemy przyjaciół. W nieszczęściach przyjaciół poznajemy siebie.”

„Bliskie są mi opowieści o życiu, sagi rodzinne. Lubię opowiedzieć o życiu ludzi, którzy umieli je przeżyć godnie, mimo trudności, mimo klęsk, wojen, wielu nieszczęść. Takich właśnie ludzi wybieram, są moimi i moich książek bohaterami. Wchodzą do szczególnego panteonu. Czytelnicy też ich kochają, co obserwuję z radością.”

„Jak większe jest szczęście być zdrowym niż bogatym, tak mniejszym jest nieszczęściem ubóstwo niż choroba.”

„Nie wierzę w szczęście. Nie wierzę również w nieszczęście. Istnieje to tylko na scenie albo na ekranie, albo w książkach, w życiu się nie zdarza. Wierzę tylko w jedno: że życie nagradza zasługi (proporcjonalnie do wrodzonych talentów) i k a r z e (podwójnie!) za niewypełnianie obowiązków.”

„Kogo Bóg darzy wielką miłością, w kim pokłada wielkie nadzieje, na tego zsyła wielkie cierpienie, doświadcza go nieszczęściem.”

„Skarżysz się, że znosisz krzywdy i niesprawiedliwość… Pamiętaj, że największym nieszczęściem jest je wyrządzać.”

„Wysypała się oto z wagonów w tę noc aszchabadzką gromadka małych nędzarzy, pozbawionych wszystkiego – włącznie z sercem rodzicielskim, które zastygło gdzieś pod śniegiem… Kołysała się tylko na wietrze stacyjna lampa, rzucając raz cień, a raz światło na umęczone, wymizerowane twarze dzieci. Tragiczna gromada wyciągnęła się w długi pochód. Parami – parami szło nieszczęście z chorobą, głód z wszami – do autobusów, ledwo wlokąc nogami… Halo, halo, czyż nie widzicie, że w tych autobusach jadą najnieszczęśliwsze na świecie dzieci, dzieci więźniowie, dzieci wykolejeńcy, dzieci sieroty, dzieci starcy.”

„Chrześcijaństwo, dotychczas było największym nieszczęściem ludzkości.”

„Bo to właśnie jest cale nieszczęście w głupocie, że człowiek nie będąc ani pięknym i dobrym, ani mądrym, przecie uważa, że mu to wystarczy.”

„Nieszczęście człowieka polega na tym, że w tym samym czasie, gdy zaczyna rozumieć, zaczyna też tracić pamięć.”

„Być grzesznikiem, to nasze nieszczęście, ale być tego świadomym – to nasza nadzieja.”

„Jednym z nieszczęść towarzyszących wielkim inteligencjom jest to, iż z konieczności rozumieją wszystko, równie złe jak dobre.”

„Szczęście jest jak lekkomyślna dziewczyna, która ci w oczy popatrzy, da całusa i leci dalej; nieszczęście jest jak poważna kobieta, która spokojnie siada przy twoim łóżku i – żyje.”

„Nasz naród do życia potrzebuje nieszczęścia. Dopiero, kiedy pojawia się to nieszczęście – nieudane powstanie warszawskie czy inna klęska, jesteśmy kimś. Krzywda nas wywyższa ponad inne narody. Polska kultura jest kulturą nekrofilską.”

„Co do szczęścia to ma ono tylko tę użyteczność, że czyni możliwym nieszczęście.”

„(…)jestem półprzytomnym nieszczęściem, potykającym się o własne nogi.”

„Jeśli nieszczęście rodzi natchnienie, to Misty powinna być u szczytu swoich możliwości.”

„Nie wiedzieć, że się utraci swoje rzeczy i dobra, to wielka kara i nieszczęście, lecz jeszcze o wiele większym nieszczęściem jest ignorowanie zguby swojej duszy.”

„Nieszczęście zaczęło się, gdy zerwałem więzadła krzyżowe. Wisła to klasowa drużyna, która potrzebuje gotowych piłkarzy, którzy dadzą jej sukces tu i teraz. W takim zespole trudno dochodzić do siebie po takiej kontuzji. Potrzebowałem czasu i gry, a dostawałem tylko epizody, którymi nie byłem w stanie odbudować formy. I tak koło się zamykało. Dlatego postanowiłem odejść, bo nie interesowało mnie siedzenie na trybunach i frustrowanie się.”

„Szczęście składa się z wszystkich nieszczęść, których się nie ma.”

„Szczęście składa się ze wspomnień nieszczęść, których zdołaliśmy uniknąć.”

„Dla mnie Grudzień ’70 to była wielka lekcja. Bo zobaczyłem, do jakich strasznych nieszczęść prowadzi ślepy bunt ludzi zrozpaczonych, doprowadzonych do ostateczności. Wtedy w głowie naszych przyjaciół zaczęła kiełkować myśl, żeby znaleźć trzecią drogę między kapitulacją, serwilizmem wobec władzy a ślepym buntem.”

„Wybaczcie, że kolejne nieszczęście przyniosła wam Rosja. Nie chcieliśmy, ale znów przysporzyliśmy wam bólu.”

„Czasem myślę sobie, że to jest największe nieszczęście naszego świata: wśród ludzi zajmujących najwyższe stanowiska mamy zbyt wielu nieboszczyków.”

„Ian Hainsworth był załamany, kiedy jego żona Jane, nieszczęśliwie spadła z konia i, w stanie śpiączki, trafiła do szpitala. W ciągu trzech następnych lat zerwał wszystkie kontakty towarzyskie. Chciał być sam ze swym bólem. Pewnego dnia poznał Susan Mayer, która też przeżywała tragedię i była równie nieszczęśliwa jak on. Powoli narodziła się przyjaźń. Jak powszechnie wiadomo, nieszczęście zbliża ludzi. Ian coraz bardziej potrzebował bliskości tej nieszczęśliwej kobiety.”

„W Polsce próżność ona płynąca ze szlachetnego urodzenia doprowadzona bywa do tak przeogromnej ekstrawagancji, iż samo już imię szlachcica oraz tytuł starosty, wojewody lub kasztelana przynosi mu wyższość nad wszystkimi wasalami jako też i prostym ludem; większą nieporównanie od tej, jaką cieszy się król lub cesarz, władzę nad nimi bardziej absolutną i możność większego ich unieszczęśliwiania niźli nieszczęście poddanych grand seigniora lub chana Tatarów, tak iż depcą lud uboższy jakoby psów, a także często ich mordują, kiedy zaś to uczynią, nikomu z owego postępku nie muszą zdawać sprawy (…).”

„Mam takie obawy, bo w Polsce jest bardzo wielu nieszczęśliwych ludzi, którzy są wykorzystywani emocjonalnie przez polityków, co może skończyć się nieszczęściem. PiS namawia ludzi do buntu przeciwko państwu, a to jest wolne demokratyczne państwo z demokratycznie wybranymi władzami. Demonstracje przed Pałacem Prezydenckim w rocznicę katastrofy smoleńskiej wyglądały bardzo niebezpiecznie.”

„Nieszczęściem Stanisława Łyżwińskiego było to, że został posłem. Od władzy przewróciło mu się w głowie. Władza sprawiła, że poczuł się bezkarny, być może spodobało mu się to, że może manipulować ludźmi.”

„Zamach na Hitlera był największym nieszczęściem Niemiec i Europy. Nie dlatego, że został dokonany, lecz dlatego, że się nie powiódł.”

„Czy opuścił Cię kiedyś ktoś, kogo kochałaś?
– Owszem. Zawsze ktoś kogoś opuszcza. Czasem ten drugi cię ubiegnie.
– I co wtedy zrobiłaś?
– Wszystko. Wszystko, ale to nic nie pomogło. Byłam strasznie nieszczęśliwa.
– Długo?
– Tydzień.
– To niedługo.
– Cała wieczność, jeśli się jest naprawdę nieszczęśliwym. Każda cząstka mojej istoty
tak była nieszczęśliwa, że kiedy tydzień minął, wszystko się wyczerpało. Moje włosy
były nieszczęśliwe, skóra, łóżko, nawet suknie. Nieszczęście wypełniło mnie tak
całkowicie, że nic poza nim nie istniało. A kiedy nic już nie istnieje, nieszczęście
przestaje być nieszczęściem, bo nie ma go z czym porównać. I wtedy następuje
kompletne wyczerpanie. I wtedy to mija. Powoli zaczyna się żyć na nowo.”

„Zarówno szczęście, jak i nieszczęście ma swoja siedzibę w duszy.”

„Największym nieszczęściem totalitaryzmu jest to, że zabija wyobraźnię.”

„Chyba nie ma czegoś takiego jak czyste szczęście lub nieszczęście, są jakieś wzloty i upadki. Ale też nigdy w życiu nie przypuszczałem, że z taką dumą będę mówił: „mieszkam na wsi”, „jestem wieśniakiem”. Życie na wsi wpływa też na uspokojenie życia rodzinnego, bo każde z nas ma sporo przestrzeni tylko dla siebie. Tylko z pisaniem u mnie jak zwykle kiepsko. Teraz niczego nie brakuje – mam spokój, naturę na wyciągnięcie ręki, gabinet na drugim piętrze z widokiem na góry, a pisać nie chce mi się tak samo, jak mi się nie chciało, kiedy mieszkałem w mieście.”

„Dla mnie Helena (Łuczywo) jest postacią rangi historycznej, nie można jej porównywać ze współczesnymi postaciami. Ze znanych mi ludzi, którzy w XX wieku żyli w Polsce, mogę ją porównać tylko do Celiny Lubetkin, która była żoną Antka Zukiermana, dowódcy ŻOB. I faktyczną dowódczynią powstania w getcie. Misja Heleny, która jest stuprocentową Żydówką, polegała zawsze na chronieniu polskich Żydów przed jakimkolwiek złym losem. To zadanie wykonała w stu procentach. Była komendantką ŻOB w latach 90. Nie można się dziwić, że ona ze swoim zapleczem kulturowym i genetycznym nie była specjalnie wrażliwa na to, że mordowano księży po 1981, czy że generał Fieldorf był ofiarą mordu sądowego, w którym brała udział sędzia Wolińska. Misją Łuczywo było ratowanie sędzi Wolińskiej i wszystkich, obojętnie jak zapisanych w historii Polaków żydowskiego pochodzenia przed jakimkolwiek nieszczęściem. Także przed naprawdę istniejącym tutaj antysemityzmem.”

„Przy założeniu, że człowiek jest człowiekiem i jego stosunek do świata jest ludzki, miłość możesz wymienić tylko na miłość, zaufanie tylko na zaufanie itd. Jeśli chcesz rozkoszować się sztuką, musisz być człowiekiem wykształconym w dziedzinie sztuki; jeśli chcesz wywierać wpływ na innych ludzi musisz być człowiekiem, który rzeczywiście inspiruje i wiedzie naprzód innych ludzi. Każdy twój stosunek do człowieka – i do przyrody – musi być określonym, odpowiadającym przedmiotowi twej woli przejawem twego rzeczywistego indywidualnego życia. Jeśli kochasz nie wzbudzając miłości, tzn. jeśli twoja miłość jako miłość nie wytwarza wzajemnej miłości, jeśli poprzez swój przejaw życia człowieka kochającego nie czynisz siebie człowiekiem kochanym, miłość twoja jest bezsilna, jest nieszczęściem.”

„Od dawna twierdzę, że PiS to sekta. Problem w tym, że PO to gang. Właśnie na tym polega nieszczęście polskiej sytuacji – inkwizytor kontra mafioso, sekciarze przeciwko gangsterom. Pan Davies oczywiście dostrzega tylko właściwą połowę tego nieszczęścia.”

„Jeżeli ożenisz się z brzydką, będzie twoim nieszczęściem, jeżeli zaś z piękną, nieszczęście będziesz dzielił z innymi.”

„(…) my, ludzie, popełniamy wiele błędów. Nie dostrzegamy chwil szczęścia, natomiast bardzo akcentujemy wszystkie smutne momenty. Porażek i nieszczęść i tak nie unikniemy, a chwile szczęścia… są takie rzadkie, że naprawdę cieszmy się, gdy są.”

„Gdy ktokolwiek wyrządził ci przykrość, nie patrz na niego, ale na szatana, który go do tego nakłonił. Na szatana skieruj cały swój gniew. Temu zaś, który uległ szatanowi, okaż litość. Jeżeli tego nie uczynimy, na próżno i daremnie przyszliśmy na ten świat, a raczej przyszliśmy na nasze nieszczęście.”

„Trudno się dziwić, że w czasach permanentnej rywalizacji, mało kto chce uchodzić za osobę, odczuwającą współczucie z powodu niepowodzeń, czy nieszczęść dotykających innych ludzi.”

„Niespodziewana radość tak samo człowieka ogłusza, jak nagłe nieszczęście.”

„Do istot, które kochałem bardziej niż bardzo zaliczam „Dar Przemyśla” (…) Żyję z połową duszy, ta druga połowa leży na wraku lub we wraku „Daru Przemyśla” na kubańskiej plaży, gdzie (…) został on bezmyślnie, nonszalancko, jak własność państwowa, rozbity na progu rafowym 80 metrów od suchego lądu, przy doskonałym wietrze ENE 4°B i idealnej widzialności. Wygląda to tak, przy innym spojrzeniu na sprawę, jakby ten jacht nie mógł żyć beze mnie, jakby połowa mojej duszy zadomowiona w nim zrewoltowała się, brzydziła się dotykiem steru jachtu tych rąk, które wydarły go moim. Często wydaje mi się, że ten jacht popełnił samobójstwo (…) przy wraku została połowa mojej duszy, a ta druga, zdumiona nieszczęściem tamtej, nie może się pozbierać do dzisiaj. Nikt nie postawił pomnika czy choćby kamienia przy wraku, czas zdrapał nazwę z burty, nikt tutaj nie uronił jednej łzy, bo dla wszystkich w Przemyskim OZŻ jacht był przedmiotem, a nie istotą, jak dla mnie; ten jacht rodził się na moich oczach, z moich marzeń i nadziei, i nim został zwodowany był już otoczony moim gorącym uczuciem. Niech te słowa będą hołdem dla jachtu w każdą rocznicę jego zagłady, już nieważne czy w wyniku samobójstwa, czy morderstwa. Niech te słowa zastąpią mu kamień przygrobowy z opisem jego czynów. Wspomnienie o „Darze Przemyśla” zakończę marszem żałobnym z III Symfonii „Eroica” Beethovena i westchnieniem: Okręcie mój kochany, rozumiem to, że nie mogłeś żyć beze mnie, ale nie rozumiem tego, jak ja mogę bez ciebie żyć.”

„Rozchodzą się pogłoski, że chcę dać wolność chłopom; nie jest to słuszne i możecie wszędzie tak mówić. Niemniej jednak, na nieszczęście, wrogość między chłopami a ich panami jest faktem, i z tej wrogości zrodziły się już niejednokrotnie wypadki nieposłuszeństwa wobec właścicieli ziemskich. Osobiście jestem przekonany, że wcześniej czy później będziemy to musieli wziąć pod uwagę. Sądzę, że zgadzacie się ze mną; lepiej wobec tego, żeby to nastąpiło od góry, nie zaś od dołu.”

„Ci, którym od najmłodszych lat wpajano strach przed niezadowoleniem grupy jako największym z nieszczęść, raczej umrą na polu bitwy w wojnie, której nie rozumieją, niż narażą się na pogardę głupców.”

„Miłosiernie jest wdepnąć w cudzą pustkę, lecz niebezpiecznie w czyjeś nieszczęście.”

„Czy służy to tylko gnębieniu nas w momencie, gdy walczymy o wydobycie się z krępujących więzów naszej pradawnej cywilizacji, gdy nieustannie mają miejsce udoskonalenia i postęp? Czy Chiny mają znosić nieszczęście inwazji na swe brzegi i okupacji własnego terytorium z powodu zdarzenia, z którym kraje Zachodu uporałyby się na drodze prawnej, a nie wojennej?”

„To jest znakomita okazja do przemyślenia mocy, jaką ma myślenie o kimś. Nie doceniamy jego siły, a niesłusznie. Na przyszłość, zanim zobaczysz oczami duszy czyjeś nieszczęście, zanim pomyślisz, że ktoś mógłby się rozchorować, to się dwa razy zastanowisz.”

„Nieszczęście jest jak miłość, wiąże ludzi ze sobą.”

„Wiele nieszczęść przyniesie ten człowiek o tygrysich oczach.”

„Dziecko urodziło się pewnego zimowego wieczoru szybko i prawie bezboleśnie. Wyglądało całkiem normalnie, ale nie było zdrowe. Martynka jak każda młoda matka zachwycała się nim i trochę się go bała. Dzięki pracy z chorymi dziećmi wiedziała więcej niż kobieta, którą niespodziewanie spotkało nieszczęście – urodziła upośledzone dziecko. Od pierwszej chwili przyjęła swojego synka, nie oczekując od niego niczego. Może dzięki temu otrzymała więcej niż inne matki.”

„To, co dla jednych jest nieszczęściem, dla innych może okazać się uśmiechem losu.”

„Wytarłem ostrze sztyletu i włożyłem go z powrotem do pochwy przy pasie. Zabijanie ludzi nie było dla mnie chlebem powszednim, ale nie widziałem też powodów żałować ludzkich śmieci, które bezsensownie tłoczyły się na ulicach metropolii. Zresztą, kto napatrzył się tyle na śmierć, co ja, temu stawała się już ona niemal obojętna. (…) W każdym razie odmówiłem krótką modlitwę za spokój duszy człowieka, który miał nieszczęście przed chwilą umrzeć. (…)”

„Słowa spisane, nieszczęście zasiane.”

„Jest miłość kochanie, jest miłość namiętność, jest miłość fantazja. Pierwsza tłumaczy się w życiu świętością, druga nieszczęściem, trzecia grzechem.”

„Powiedziałem Giertychowi, że największym nieszczęściem polskiej edukacji jest on sam. Że wychowałem już wiele trudnej młodzieży i żałuję, że on nie wyszedł spod moich rąk. Odpalił mi, że nie będzie prowadził dyskusji na tym poziomie. – Nie ja narzucam ten poziom – ja na to – tylko pan, uważając się za Mekkę i Medynę edukacji.”

„Czarnych kotów się nie boję, ale za to kiedy przejeżdżam obok cmentarza, albo widzę karawan, to od razu lepiej się czuję. Karawan oczywiście oznacza czyjeś nieszczęście, ale uświadamia mi jednocześnie, że jeszcze jestem po „tej” stronie.”

„Powodzenie złych królów jest nieszczęściem dla narodów.”

„Gdy człowiek uważnie przejrzy dziennik, ma wrażenie, że życie wszędzie na świecie jest serią niezasłużonych nieszczęść… To, co dzieje się poza tym, jest tak podrzędne, że w codziennych gazetach nie zasługuje na wzmiankę. Nigdy na przykład nie przeczytałem, że Mária X., bezgranicznie szczęśliwa szła na targ, śpiewając, albo że pułkownik Z. był w doskonałym nastroju przez cały dzień. Jakby to w ogóle nie było ważne. To, o czy warto mówić, to kurek od gazu, tramwaj, siekiera, ogień, woda, spustoszenie. To, że cierpimy. Że cierpimy niewinnie. Pouczająca to rzecz od czasu do czasu poczytać sobie wiadomości dnia. Uspokoiłem się, gdy pomyślałem, że przecież coś mnie łączy z ludźmi, z każdym człowiekiem, bo wszyscy cierpią, bo ja też cierpię.”

„Prawdziwej filozofii uczy tylko nieszczęście, a gdy się raz zostanie filozofem, przepadło…”

„Ledwo żeśmy się pozbierali po tych historiach z lotnikami od lotów nurkujących – a już znowu nieszczęście.”

„Czyny są dobre, jeśli przyczyniają się do szczęścia, złe, jeśli przyczyniają się do czegoś przeciwnego. Przez szczęście rozumie się przyjemność i brak cierpienia, przez nieszczęście – cierpienie i brak przyjemności.”

„Francuska literatura katolicka jest nadzwyczaj bogata; wbrew bowiem temu, co się u nas o Francji myśli, katolicyzm francuski jest jeszcze bardzo żywotny i coraz bardziej rośnie na siłach. Na nieszczęście francuskie dzieła katolickie są u nas zupełnie nieznane; niech się najgorsza powieść francuska w Paryżu ukaże, nazajutrz będzie i u nas na wystawach księgarskich, najlepsze zaś dzieła katolickie i po kilkunastu latach nie są u nas znane!”

„Co mogę powiedzieć o życiu?
Że rzecz to w sumie dość długa.
Tylko nieszczęście budzi we mnie zrozumienie.
Ale póki ust nie zatka mi gliniasta gruda.
będzie się z nich rozlegać tylko dziękczynienie.”

„Ślepota nie jest nieszczęściem. Nieszczęściem jest nieumiejętność zniesienia jej.”

„(…) nieszczęście ma to do siebie, iż stoi, a człowiek, czy chce, czy nie chce, musi iść w przyszłość, więc odchodzi od niego coraz dalej.”

„Gdy człowieka, któremu wiodło się dobrze, spotyka niepowodzenie lub nieszczęście, zagłębia się on w sobie, wzmaga wymogi własnego sumienia, wymierza sobie karę i pokutę.”

„Stały pobyt w tym samym miejscu zawsze będę uważał za nieszczęście.”

„O Kaukazie! Kraju daleki!
Ziemio wolności i niepokornych!
I nieszczęść pełna aż po brzegi
Skrwawiona wskroś latami wojny!..”

„Zawsze byłem przejęty tak wielkim respektem dla Pisma Świętego, zawsze wierzyłem, że niebo stoi otworem przed tymi, którzy naśladują bohaterów tej świętej księgi… Ach, mój drogi! Nie dziwi mnie już szaleństwo Pigmaliona! Czyż historia świata nie jest pełna podobnych słabostek? Nie trzebaż było od tego zacząć, aby zaludnić ziemię? A w jaki sposób mogło to stać się zbrodnią, jeśli wówczas nią nie było? Co za niedorzeczność! Młoda dziewczyna nie może mnie podniecać, ponieważ miałem nieszczęście przyczynić się do wydania jej na świat?! To, co winno najbardziej ją do mnie zbliżyć, ma być powodem oddalenia? Mam patrzeć na nią chłodno i obojętnie, ponieważ jest do mnie podobna, ponieważ płynie w niej moja krew, a więc dlatego, że jednoczy w sobie wszystkie zalety zdolne wzbudzić najgorętszą miłość! Co za sofizmaty, co za bzdury! Zostawmy głupcom obowiązek poszanowania tych śmiesznych zakazów; nie dotyczą one umysłów takich jak nasze. Królestwo piękna i święte prawa miłości nie mają nic wspólnego z nędznymi konwencjami społecznymi. Usuwają je precz swoim blaskiem, podobnie jak promienie słońca oczyszczają.”

„Żaden wariat nie jest wariatem, jeśli przyjmiemy jego racje. (…) Nigdy nie traci się wiary całkowicie (…) zawsze pozostają wątpliwości. (…) miłość jest uczuciem wbrew naturze, skazuje dwoje obcych sobie ludzi na nieszczęście i niezdrowe uzależnienie, tym ulotniejsze, im bardziej intensywne.”

„To wielkie, największe szczęście – nieszczęściem bez wyjścia.”

„(…) czuję się związany uczuciowo z moją ojczyzną, ja tak jej nienawidzę, że ją kocham, albo odwrotnie. Jestem uwikłany. Byłaby możliwość ucieczki, bo tamten świat mnie kupuje, ale ja duszą, ciałem i całym moim nieszczęściem jestem tu. I tu pewnie zdechnę mimo wszystkich marzeń, żeby mieszkać w Toskanii.”

„Pani Linde spoglądała nieufnie na wszystkich, którzy mieli nieszczęście urodzić się lub wychowywać gdziekolwiek poza granicami Wyspy Księcia Edwarda. Mogli to być porządni ludzie, zapewne, ale słuszniej było mieć się wobec nich na baczności. A już szczególną niechęć żywiła do Amerykanów, gdyż w swoim czasie pewien nieuczciwy chlebodawca oszukał na dziesięć dolarów jej męża, pracującego w Bostonie. Za to oszustwo pani Małgorzata czyniła odpowiedzialnym całe Stany Zjednoczone i żadne moce niebieskie ani piekielne nie przekonałyby jej, że nie ma słuszności.”

„Po co ludziom język, skoro to on jest przyczyną wszystkich nieszczęść? – Po pierwsze, żeby kłamać. Po drugie, żeby ranić się nawzajem cierniami jadowitych słów. Po trzecie, żeby mówić o tym, czego nie ma.”

„Szczęście lub nieszczęście człowieka zależy od mnóstwa rzeczy niepozornych, o których się zgoła nie mówi i o których mówić nie można.”

„Nie jest dobrze być bardzo kochanym w tak młodym wieku, tak wcześnie. To rodzi złe przyzwyczajenie. Wydaje się, że tak już być musi. Wydaje się, że to gdzieś powinno istnieć, że można to odnaleźć. Liczy się na to. Wpatruje się, ma nadzieję, czeka. Miłość macierzyńska to obietnica, którą życie nam daje u progu i której nie dotrzymuje nigdy. I z tym niedosytem pozostać trzeba do końca życia. Ilekroć kobieta bierze nas w ramiona i przyciska do serca, są to tylko kondolencje. Zawsze powracamy na grób matki, by wyć nad nim jak opuszczony pies. Już nigdy, już nigdy, już nigdy. Wspaniałe ramiona otaczają szyję, najsłodsze wargi szepcą o miłości, ale już się wie. Kiedy znów przychodzi pragnienie, można się miotać na wszystkie strony – nie ma już studzien, są tylko miraże. O pierwszym przebłysku świtu przeprowadziło się gruntowne studia nad miłością i dokumentację nosi się ze sobą. Wszędzie dokąd pójdziemy, nosimy w sobie truciznę porównań i czas mija na oczekiwaniu tego, co już kiedyś otrzymaliśmy. Nie twierdzę, że należałoby zabraniać matkom zbytniej miłości do dzieci. Mówię tylko, że lepiej jest, kiedy matki mają jeszcze kogoś do kochania. Gdyby moja matka miała kochanka, nie umierałbym przez całe życie z pragnienia przy każdym źródle. Na moje nieszczęście znam się na prawdziwych diamentach.”

„W serialach grają aktorzy teatralni, więc i teatralne przesądy przechodzą razem z nimi do filmu. Np. jak upadnie scenariusz, to trzeba go przydeptać. Nie powinno się gwizdać, chyba że w ramach roli, bo to może przynieść nieszczęście. W teatrze nie je się też pestek, bo to znaczy, że będzie bieda…”

„Matuszko, łaskawa caryco! Co mam wyrazić i opisać w związku z tym, co się wydarzyło? Nie zaszczycisz swego wiernego sługi zaufaniem. Lecz powiem prawdę, jak w obliczu Boga. Matuszko, gotów jestem umrzeć, ale nie wiem, jak doszło do tego nieszczęścia. Jesteśmy zgubieni, jeśli nie okażesz mi łaski. Matuszko – jego już nie ma. Nikt by w to nie uwierzył. Jak mogliśmy sobie uroić, że podniesiemy rękę na cara. Lecz, caryco, nieszczęście już się stało. Przy stole u księcia Fiodora doszło do kłótni i zanim zdążyliśmy ich rozdzielić, jego już nie było.”

„Jestem przekonany, że największe nieszczęście, jakie może spotkać człowieka na tym świecie, to popełnić grzech śmiertelny.”

„Czasami najtrudniej jest pogodzić się z prawdą, że to, co nam się przytrafiło – zwłaszcza gdy przytrafiło się nieszczęście – nie jest niczym nadzwyczajnym. Zdarzyło się niezliczonej ilości ludzi przed nami, zdarza się jednocześnie z tym, co sami przeżywamy.”

„Dopisałeś szczęśliwe zakończenie. Pomyślałem, że chyba niezupełnie. Ale wiedziałam, że uwzględniając wszystkie okoliczności – smutek, nieszczęście, miłość – sprawy mogły się potoczyć znacznie gorzej.”

„Niech przed Bogiem, krajem i potomnością odpowiedzą lekkomyślni sprawcy tych nieszczęść. Niech spadnie na ich sumienie krew najzacniejszej polskiej młodzieży.”

„My w kolejnej kompromitacji i w otwieraniu Samoobronie drogi do władzy w Polsce uczestniczyć nie będziemy, bo proszę zauważyć, że kolejne takie rządy w Polsce jak te, które mamy obecnie, albo te które były w poprzedniej kadencji i mamy do czynienia z Samoobroną przy władzy i naprawdę z nieszczęściem dla naszego kraju.”

„Prawdziwy przyjaciel wznosi więcej w nasze szczęście niż tysiąc wrogów w nasze nieszczęście.”

„Jestem wyczerpany, ale tylko fizycznie. W zeszłym tygodniu miałem silne infekcje, ale lekarze nad nimi zapanowali. Będzie gorzej. Powstrzymają jeszcze dwie czy trzy, a czwartej – nie i wtedy umrę. Ale z żądania wypuszczenia więźniów nie ustąpię. A ponieważ Raúl Castro też nie ustąpi, to raczej czeka mnie śmierć. Raúl Castro chce żebym się poddał, ale mu się nie uda. Dowiodę mu, że bez władzy, bez armii, bez policji, marynarki wojennej, bez broni i przemocy, jestem od niego silniejszy. Fidel Castro to najgorsze nieszczęście w całych dziejach Kuby. A Raúl Castro jest w tej tragedii drugi.”