Cytaty o duszy

strona 12

„Żadna moc nie odbierze tradycji, wspomnień dziejowych i kultury, bo te w nas tkwią nieprzezwyciężenie, jak pamięć, jak rozum, jak dusza w człowieku. Nikt nam Polakom nie weźmie świadomości tej naszej pełnej, bo wiemy, że jesteśmy narodem posiadającym po temu wszystkie dane, wiemy, żeśmy od innych odrębni, że różnimy się nieskończenie całą przeszłością, mową, tradycją, charakterem… Wiemy nareszcie, iż stać nas hojnie na coraz dalszy rozwój sił i zdolności, że stąd zadania nasze w świecie są wielkie i wielkie, a oczywiste prawa nasze. Zrozumienie wspólnych nam wszystkich interesów narodowych i odpowiednich obowiązków naszych, mądra świadomość obywatelska stanowi jakby najwyższe ogniwo arcypotężnej spójni. A ta nas kojarzy od głębi, od rdzenia, aż do szczytu w przeszłości, teraźniejszości i na przyszłość daleką; imię jej, jak powiedziano już narodowość, trwałość i siła nadzwyczajne. Przez nią, przez moc tę, my, naród polski, dźwigamy się znów po tylu nieszczęściach, odradzamy się, rozrastamy i da Bóg, posiądziemy należną nam niepodległość i chwałę.”

„(…) jest taki rodzaj głupoty, wobec którego czuję się zupełnie bezsilny. Można bez trudu dotrzeć do ludzkiej duszy przez zbrodnię, poprzez najsmutniejsze występki, ale nie można się przedrzeć przez pospolitość.”

„(…) ani najlepszy program, ani doskonałe metody, ani długie doświadczenie nie zapewni sukcesu – liczy się nauczyciel, który jest budowniczym i rzeźbiarzem duszy młodego pokolenia – jest to trud chyba najcięższy z trudów życia.”

„Dusza dopiero wtedy oddaje prawdziwą cześć Bogu, kiedy się cieszy ze swojej nicości i przechwala w niemocy, a wszystką chwałę oddaje Bogu.”

„(…) nie zemsta jest słodka, ale przebaczenie. Zemsta niszczy zarówno wroga, jak i nas samych, nas samych o tyle groźniej, że pustoszy naszą duszę, gdy wrogowi możemy odpłacić tylko szkodą cielesną. Przebaczenie nas pomnaża.”

„Staram się o tym pamiętać, że penetrując duszę ludzką, oczyszczamy się. Dochodzimy do tego za pomocą myśli, uczuć, refleksji, słów wielkich dramaturgów, które wypowiadamy. My o człowieku staramy się opowiedzieć – to jest może misja.”

„Jestem człowiekiem, który nie wierzy, że przedmioty mogą mieć duszę i własne życie. Może dlatego płatały mi one różne psikusy, zarówno te małe urządzonka, jak i całe ciała niebieskie.”

„Samotność łączy ciała, a dusze cierpienie.”

„Cisza leczy duszę.”

„Obojętność to paraliż duszy, przedwczesna śmierć.”

„Linia życia zbuntowanych legalistów. Kobieta lub mężczyzna, których życie jest w sumie prawomyślne, doświadczają czasami silnej ręki władzy. Niesprawiedliwość doznana od policji czy wymiaru sprawiedliwości, od szkoły lub pracodawcy, rynku lub Kościoła, może rozpalić frustrację w płonącą nienawiść do tych, których wcześniej szanowało się najbardziej. Nieopanowana chęć rewanżu może być łatwo wykorzystana w działalności partyjnej, której nieskrywanym celem jest zniszczenie tych instytucji. Jak samobójca w desperackim oskarżeniu w ostatnim liście, tajny członek partii może odnaleźć ukojenie wśród dusz mu pokrewnych. A gdy nastanie dzień rewolucji, któż wtedy będzie panem?”

„W aktorstwie mam tylko jedną zasadę, zawierz reżyserowi i oddaj mu serce i duszę.”

„Ludzka dusza
jest jak tęcza nad przepaścią,
jak całe życie znika.
I taki wielki żal
jakby zgasła czyjaś miłość
– tych co zostali
przenika.”

„System u nas panujący (…) żąda od nas pełnego oddania własnej duszy…”

„Mike Oldfield tworzy muzykę elektroniczną, ale do Pól śmierci Rolanda Joffe nagrywał z wielką orkiestrą symfoniczną. I to jest genialne.”

„Ci, którzy trwają w niepokonalnej niewiedzy względem najświętszej naszej religii, a którzy – pilnie zachowują prawo naturalne i jego nakazy, przez Boga wpisane w sercach wszystkich ludzi, i trwając w gotowości okazania Bogu posłuszeństwa – prowadzą życie uczciwe i prawe, mogą, wskutek działającej łaski i światła Bożego, dostąpić żywota wiecznego, ponieważ Bóg, który widzi, przenika i zna doskonale wszystkie umysły, dusze, myśli i postawy, nie pozwoli w dobroci swej i łaskawości, by ktoś bez dobrowolnej winy został ukarany męką wieczną.”

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi… – Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.”

„Rzeczywistą pomoc człowiek znajdzie tylko w swoim wnętrzu, gdy zstąpi na dno duszy. Tam doświadczy jedności wszystkich stworzeń i prawdziwej miłości. Dzięki temu zostanie przemieniony. Poczuje się włączony w porządek i harmonię stworzenia. Zrozumie, że jest formą zjawiania się tego, co boskie, że on i całe współstworzenie żyją boskim życiem.”

„Muzyka jest dwojaka: należąca do natury i należąca do sztuki. Muzyka należąca do natury jest muzyką świata i człowieka. Muzyką świata są dźwięki ciał nadniebiańskich, powstające z obrotu sfer, których harmonia jest niewątpliwa. Ten rodzaj muzyki rozważają matematycy. Muzyka człowieka występuje w ciele i w duszy, w funkcjach życia i układzie człowieka, bo póki harmonia trwa, póty człowiek żyje, a umiera, gdy traci swą proporcję. Tym rodzajem muzyki zajmują się fizycy.
Muzykę zaś należącą do sztuki mają w swych rękach muzycy. Jest ona bądź instrumentalna, bądź wokalna.”

„Głos sumienia: domofon duszy.”

„Koniec świata trwa już od lat. To, co się dzieje na świecie – w społeczeństwie, w przyrodzie, już od dawna przyjmuje znamiona apokalipsy. Nie jest to jednak rewolucja. To raczej powolna, ale systematyczna i skuteczna ewolucja. Proroctwa Nostradamusa, różnych magów i szamanów, przewidywały już wiele końców świata. I oni w pewien sposób mieli rację, z tym, że nie będzie to krótkotrwałe wydarzenie. Słońce nie zgaśnie nagle. Przynajmniej nie w krótkim czasie. Na tej nagonce korzystają korporacje, politycy, media, showbiznes. Powstają apokaliptyczne filmy, reklamy. Biznes się kręci.”

„W polityce wysunąć się musi na plan pierwszy rewolucja moralna, rozbudzenie takich potrzeb i takiej ideowości w duszach ludzkich, które by zaprzeczały porządkowi istniejącemu i z żywiołową siłą parły do wytworzenia komunistycznych form współżycia.”

„Wypiłem duszą duszę kałamarza.”

„Marsa nazywali Ładą. (…) Wenerę nazywali Dzidzileylą i mieli ją za boginię małżeństwa, więc też upraszali ją o błogosławienie potomstwem i darowanie im obfitości synów i córek. Plutona nazywali Niją, uważając go za boga podziemi i stróża oraz opiekuna dusz, gdy ciała opuszczą. (…) Za bóstwo uważali także „pogodę” i takoż zwali je Pogodą, czyli dawcą dogodnego powietrza. Był też bóg życia, zwany Śywie.(…) Diana w ich języku Dziewanną zwana i Cerera zwana Marzanną cieszyły się szczególnym kultem i szczególnym nabożeństwem.”

„Nie, nie mam zamiaru pisać wyznań ani spowiedzi… Mnie będzie chodziło tylko o to, aby opowiedzieć, jak świat zewnętrzny z całym jego pięknem, z cała szpetotą, tragizmem i radością przełamywał się w duszy dziecka, młodzieńca i mężczyzny, i jak przygotowywałem się do spełnienia trzech zadań, które sobie postawiłem w zaraniu życia, aby możliwie najdokładniej ten świat „poznać, zrozumieć i wyrazić.””

„Dusza ma, cierniem uwieńczona
Na białym krzyżu twego ciała
Przybita pragnień mych gwoździami
Schyliwszy głowę, z wolna kona.”

„Spojrzenie kobiety jest wyrazem jej duszy. Ileż jest spojrzeń kobiecych nic nie mówiących!”

„Ani pochwały, ani przygany, ani honory, ani kary nie są słuszne, jeżeli dusza nie posiada wolnej władzy pożądania lub wyrzekania się czegoś, lecz jest winą mimowolną.(…) Żeby Bóg zwłaszcza nie był nam sprawcą zła.”

„Zawsze piszę dla konkretnej osoby. Muszę znać mojego wykonawcę, spojrzeć mu w oczy i posłuchać, co mu w duszy gra. Popatrzeć przez niego na świat, bo on daje piosence twarz.”

„Zostałem wyrzucony z uczelni na pierwszym roku studiów, za ściąganie podczas egzaminów z metafizyki. No wiesz, zajrzałem w głąb duszy chłopaka siedzącego obok mnie.”

„Upiór: Upiór nie ma duszy.”

„Prawdziwe piękno jest odblaskiem duszy.”

„Niemowlę to jeszcze nie człowiek, tylko forma przedludzka i nie ma jeszcze w pełni wykształconej duszy.”

„Myślenie o grzechu deprawuje duszę człowieka bardziej niż sam grzech, dlatego lepiej czasem zgrzeszyć, aby już o tym nie myśleć…”

„Codzienny spacer dwugodzinny wypełniałam modlitwą, różaniec był mi nieodstępnym towarzyszem. Jeżeli ktoś przyłączył się do mnie – rozmawiałam z nim uprzejmie. Po chwili jednak znowu pogrążałam się myślą o Bogu. Codziennie prawie przyjmowałam Komunię Św. A po powrocie ze szkoły wstępowałam na adorację Najświętszego Sakramentu, wylewając swą duszę przed Jezusem, który był jedynym moim Kierownikiem, nie umiałam bowiem przed spowiednikiem otworzyć swojej duszy.”

„Straciłem coś znacznie cenniejszego niż nogi, Forrest. Straciłem duszę. Czuję wewnątrz pustkę. Mam ordery zamiast duszy.”

„Z tem wszystkiem, któryż kościół, choćby był ulany z samego złota, może się porównać z tą świątynią świątyń? Tam oko na nic nie zwraca uwagi, bo te święte miejsca tak silnie przemawiają do duszy, że człowiek w ciągłem zdumieniu i zachwycie zostawać musi.”

„Zamilknij, wsteczna duszo! – Nunel uniósł ostrzegawczo palec. – Myślisz negatywnie.
– Raczej trzeźwo.”

„I jak wtedy w czasie drogi krzyżowej na Golgotę, tak i teraz na tej krzyżowej drodze, którą każdy z nas ma przebyć w tym życiu, Matka nasza czuwa nad nami, abyśmy płakać umieli tak, jak należy, aby te łzy, które nieraz cisną się nam do oczu nie były nigdy łzami złości i gniewu, ani smutku i zniechęcenia, ani rozpaczy, ale łzami szczerego żalu kruszącymi to wszystko, co w duszy pozostawało twardego z dawno zadawnionych wad, przemywającymi jej wzrok z tego, co ją zaślepiało najbardziej i pozwalającymi coraz jaśniej w świetle wiary poznawać żądania Boże w celu czynienia pokuty za dawne winy.”

„Wiesz, czasami bardzo uważnie patrzę w oczy rodzicom i szukam w nich jakiejś głębi. Mój ojciec pyta w takich chwilach: „Do diabła, na co się tak gapisz?”, a ja odpowiadam: „Próbuję zajrzeć do twojej duszy”. Uważa mnie porąbaną, ale przecież jest taki wiersz Lawrence’a Ferlinghettiego, w którym pewna kobieta mówi: „Czuję, że jest we mnie anioł… którego bezustannie szokuję”. Uwielbiam ten wiersz. Ale kiedy patrzę na moich rodziców, odnoszę wrażenie, że są jedynie tym, co widzę. Nie ma w nich anioła. Nie ma także diabła. Są wydrążeni, zupełni puści w środku. Zastanawiam się, czy zawsze byli tacy czy ich prawdziwe „ja” któregoś dnia postanowiły ich opuścić, tak jak ty uciekłeś od siebie samego i podążyłeś na północ.”

„Daj mi, Panie, we wnętrzu mego serca i duszy, jakby w kaplicy, przebywać z Tobą.”

„Jak byłam młoda, śpiewałam go na prawo i lewo, zrywałam gardło, duszę, gitarę. Nazywali mnie nawet „Wysocki w spódnicy”. To był zbiorowy szał. Jego piosenki były zakazane, ale wszyscy je znali. Płyty rozchodziły się z rąk do rąk, w drugim obiegu. Informacje o spotkaniach przekazywano sobie z ust do ust. Zbieraliśmy się nocami w mieszkaniach i pokładając się na podłodze, śpiewaliśmy do rana. Prawdziwy rosyjski underground. Potem jednak pomyślałam, że chyba to nie jest najlepsze zajęcie dla kobiety.”

„Bo najsmutniejsza, bracie, strata, wśród wszystkich ruin tego świata: dusz popielisko.”

„Poczucie utraty, gdy żegnamy ukochaną osobę, boli fizycznie, bo ciało w istocie nie jest żadnym futerałem dla duszy, ciało jest jak gąbka duszą nasiąknięte.”

„Pobożny dzikus (…) powiesił się na wierzbie, dzikus, którego własna dusza nie zdołała namówić, aby żył dalej, tak jak inni, tam gdzie wiara umarła.”

„Sen to furtka duszy.”

„Tylko pożyteczna praca sprawia radość naszej duszy.”

„Macierewicz zna się tak na specsłużbach jak świnia na gwiazdach. Bezkarnie zdemolował wywiad, bo działa na zasadzie: hulaj dusza, prokuratury nie ma.”

„W dzisiejszych czasach nawet, jak chciałoby się sprzedać duszę, to nie ma komu.”

„Z początku myślałem:
jest to balon ze skrzydełkami -
takem rysował kiedyś ludzi z okrągłym tułowiem oślim
i z cienkimi nóg zapałkami -
spaliły się, zanim wyrosłem.”

„Do przestrzegania prawa przez redakcje czasopism oraz stacji radiowych i telewizyjnych można mieć dużo zastrzeżeń. Niektóre redakcje i niektórzy dziennikarze tę konstytucyjną zasadę wolności słowa rozumieją jako zasadę: „hulaj dusza, piekła nie ma” i zgodnie z tym robią, co im się podoba, nie zważając na dobra osobiste innych. Przykładem takich postaw dziennikarskich jest publiczna deklaracja redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej” Adama Michnika (…), który publicznie pogardza prawdą, w imię walki z partią polityczną, której nie lubi, przyjmowany jest z wielką atencją przez prezydenta, wymienia w obecności kamer uściski z premierem, przekłada posiedzenia rządu i wskazywany jest nawet jako autorytet moralny. Ale kiedy inna gazeta publikuje zdjęcie aresztowanego szemranego biznesmena w towarzystwie prezydenta w reprezentacyjnej sali pałacu prezydenckiego, sali przeznaczonej do przyjmowania najważniejszych gości, to wtedy prezydent nazywa taką gazetę ubecką mutacją i protestuje przeciwko stosowaniu niegodziwych metod.”

„Wydaje mi się, że książka ta [Szpital przemienienia] stanowi polski odpowiednik gatunku, który w historii literatury określa się jako powieść edukacyjną. Jej bohater zostaje bowiem, podobnie jak Hans Kastorp poddany jakby edukacji, nie tylko zawodowej, lecz również (…) światopoglądowej i emocjonalnej. Podobnie też, jak w 'Czarodziejskiej górze' tworzy się tu taki układ, w którym kilka osób walczy (…) o duszę młodego bohatera, stara się przekonać Stefana (…) do swoich racji.”

„Śmiech kobiety tyle posiada odcieni, ile uczuć nurtuje jej duszę.”

„Wy nie wiecie co to jest matematyka! wy myślicie: liczby, liczby! Nie! A ona śpiewa, gra jak kryształ. Cała dusza tonie w dźwięcznym, przejrzystym krysztale.”

„Przeniknięcie do dusz i umysłów jest stawiającą największe wyzwania formą sztuki.”

„Miłość, homo czy hetero, jest mezaliansem genitaliów z duszą.”

„Doskonały lęk oczyszcza duszę.”

„Sztuka lekarska leczy choroby ciała, a mądrość uwalnia dusze od namiętności.”

„Człowiek najprawdopodobniej rodzi się z długiem, którego nigdy nie może spłacić, niezależnie od tego, jak bardzo się stara, bo dług ten ciągle rośnie. Człowiek zawsze zawdzięcza coś innym. Jeśli zignoruje ten dług, to powoli zatruwa sobie duszę. Jeśli zaczyna go spłacać, to w rezultacie powoduje tylko zwiększenie zadłużenia. Ale to, co potrafi dać, jest miara jego człowieczeństwa.”

„Cieszy mnie akustyczne granie, to coś duchowego i naprawdę to czuję. Jeśli lubisz bardziej komercyjną muzykę, to ona nie dotyka duszy w ten sam sposób. Myślę, że muzyka w której jestem najlepszy to muzyka, którą czuję najsilniej i ona ma te duchowe podstawy. Gram wiele takich piosenek i czuję, że to one wyznaczają kolejne kierunki.”

„Twoje ciało jest świątynią duszy. Twoja dusza jest świątynią Boga.”

„Wejdzie w grę czynnik nowy, nieobliczalnej doniosłości – uświadomienie mas ludowych, w stopniu dotychczas nieznanym. Wstanie potęga dusz ludzkich! Nie na darmo przejdzie lekcja poglądowa, jaką dała nam historia z brutalną dobitnością, pokazując, do czego prowadzi zasada współzawodnictwa możnych, a bierności mas. Klasa pracująca zrozumie wreszcie, że chcąc wybawić świat z jego obecnego upadku, nie może dopuścić, by znaczna część dochodu społecznego, która przechodzi przez jej ręce, szła jak dotychczas to w znacznej mierze miało miejsce, na wzmacnianie ustroju kapitalistycznego, ale służyć musi drogą organizacji spółdzielczych, w ścisłym porozumieniu z innymi formami ruchu robotniczego, dla wielkiego dzieła przebudowy społecznej.”

„Ten film należy odbierać nie tylko rozumem, ale również i duszą.”

„Unikaj pochwał pochlebców i szkodliwych i fałszywych pochlebstw, jakby zarazy duszy. Nie ma nic, co by tak łatwo psuło dusze ludzkie, i nic, co by zadawało duszy tak słodkie i niebolesne rany.”

„Gdy chcesz wiedzieć, co to chowa
Nasza przeszłość w swoim łanie,
Jako stara sława płonie:
To jedź, bracie, do Krakowa.

Jeśli poznać chcesz zabawy,
Serce niewiast, świat ochoczy,
Gładkie słówka, piękne oczy:
To jedź, bracie, do Warszawy.

Jeśli myśl ci przyjdzie mylna
Zwątpić w przyszłość i w swobodę,
Wówczas, bracie, jedź do Wilna
Poznać z hartem dusze młode.”

„Mózg kalkuluje, ale dusza wzywa, a serce wie swoje.”

„Poezja jest spowiedzią duszy, a nie wytworem ludzkiej myśli.”

„Tu czy tam gasną gwiazdy – wszystko jedno. Do końca będę sobą, miał siebie, a jeżeli zacznie się wielki cień: las milczący przytuli rycerza, las milczący, ciszy wielki cień, słońce blaskiem o zbroję uderza, nie obudzi go cisza i noc, nikt nie dźwignie srebrnego puklerza, własnej duszy wykuła go moc.
Kto tak ginie, jakby w jedno z duszą zrośnięty. Kto tak trwa sam ponad wszystkim, ten już nie wie, co jest śmierć i życie. (…)
Póki trwam nie uchylę szyszaka. Świeci zbroja wśród ciszy jak szczyt górski, kiedy przegląda się w jeziorze. Gdziem jest rzeczywisty: tu czy tam. Tu i tam jest cisza. Nie rozumiem, jak można wierzyć w śmierć. Śmierci nie ma. Jestem wieczne ja.”

„Miła duszo, nie szukaj nieśmiertelnego żywota,
podejmij się dzieła, którego możesz dokonać.”

„Są poety, są wiersze śliczne, baśnie zachwycające, ale ja niczym nie jestem. Nauki żadnej nie posiadam, żadnej szkoły. Co może powiedzieć stara Cyganka podobna do prawdziwka zapomnianego w jesiennym lesie? Jestem dziewczyna biedna, spod krzaku. Nerwowa, duszę mam malutką. Jestem zwyczajny człowiek, może gorszy od wszystkich.”

„Po pokonaniu Niemiec hitlerowskich zostały osadzone w Polsce, w wyniku zdrady ze strony aliantów, władze okupacyjne podporządkowane Związkowi Sowieckiemu. W zamiarach Stalina leżała ostateczna likwidacja państwa polskiego, Narodu, kultury i języka, nie mówiąc już o zatarciu śladów religii katolickiej w tej części Europy. Komunistom nie wystarczyło wymordowanie tysięcy oficerów i przywódców polskich, nie wystarczyło zesłanie setek tysięcy (ostatecznie milionów) Polaków do syberyjskich łagrów, nie wystarczyło zakatowanie i wymordowanie dziesiątków tysięcy polskich patriotów, którzy po roku 1945 nie pogodzili się z poddaniem Polski czerwonej okupacji. Im to nie wystarczyło: przez ludzi, którzy nigdy nie byli Polakami, a w rządzie okupacyjnym jedynie udawali Polaków, postanowili zmienić duszę i sumienia Polaków. Podjęli różne zbrodnicze akcje zmierzające do ograniczenia działalności Kościoła, do zafałszowania jego oblicza poprzez różnego rodzaju dywersje, poprzez nękanie policyjne kapłanów i biskupów, poprzez oszczercze kampanie propagandowe, procesy pokazowe, w wyniku których wielu dzielnych kapłanów utraciło zdrowie, a nawet życie.”

„Był świetnym człowiekiem, który kompletnie nie nadawał się do tego, żeby uczyć. Neurotyczny, wrażliwy, wspaniała dusza. Dawał poczucie artystyczności, kiedy inni profesorowie dawali raczej poczucie konkretności. Był bez wątpienia kolorowym ptakiem na naszym szarym polskim podwórku.”

„Ludzie powinni się mierzyć duszami, a nie kieszeniami.”

„Po latach daremnych starań byłem przepełniony pasją działania, a miałem dwadzieścia osiem lat. Za wielką budowę sprzedałbym jak Faust własną duszę. Teraz znalazłem swego Mefistofelesa. Wydawał się nie mniej ujmujący niż Mefistofeles Goethego.”

„Jakąż kolosalną pracę wykonała już rewolucja: rozlała się wszędzie, obudziła umysły i dusze, tchnęła w nie nadzieję i tęsknotę i cel im pokazała. Tego żadna siła nie wyrwie. I jeżeli dziś my, widząc, jak zło okrutnie się rozpanoszyło, z jakim cynizmem ludzie zabijają ludzi dla marnej zdobyczy, wpadamy w rozpacz nieraz – to popełniamy błąd straszny, nie widzimy dalej swego nosa, nie czujemy tego procesu zmartwychpowstania ludów.”

„Co to jest wierność? Poczucie, że posiadam na zawsze czyjeś ciało i duszę?”

„Kiedy człowiek ucieka zbyt długo, w końcu gubi duszę.”

„Jestem absolutnym zwolennikiem taśmy filmowej i widzę jej zdecydowaną przewagę nad najlepszą nawet cyfrą. Zdjęcia cyfrowe zwyczajnie nie mają „duszy”, mówiąc kiczowatym skrótem.”

„Dostałam bon rabatowy na moją duszę
(…)
Dopóki nie odkryłam że to chwyt marketingowy
Zlot czarownic polujących na moje przyszłe bliżej nieba
(…)
Wracając do tych czarownic ja nigdy nie wiem kiedy pani pisze na jawieŚni improwizuje ironizuje jakby podmiot wierszy nie umiał mówić zwyczajnie.”

„Między charakterami ludzi nie ma nic. W miejscu, gdzie kończy się nasza dusza, zaraz zaczyna się inna. Nasza złość przylega ściśle do cudzej dobroci, kurczy się od jej wielkości albo ją sobą pomniejsza i ogranicza. Nasza pycha mierzy się cudzym poniżeniem i jest przez nie ciasno zewsząd opasana. Pożądanie władzy i szczęścia rozrasta się wcale nie w próżni, ale każdym swym nasyceniem sięga w głąb cudzej krzywdy.”

„… to nie jest tak, że nie cierpię. Wiem tylko, jak nieistotne jest cierpienie, wiem, że ból trzeba pokonać i odrzucić, a nie akceptować jako część swojej duszy i wieczną bliznę na swojej wizji życia.”

„Wolałabym stracić dziesięć koron, niż narazić na niebezpieczeństwo swoją duszę.”

„Że Bóg mnie kocha, mówiły mi bez słów stworzenia wszelkie, z którymi się zapoznawałam. Wschodzące czy gasnące zorze złociste, chmurne, pełne tajemniczych mroków, czy gwiaździste noce, szeptały do duszy, że jestem kochaną przez Boga, który dla mnie gasi i zapala słońce… Lekki, kojący wietrzyk, czy groźna zawierucha, pełna grzmotów i błyskawic mówiły mi o tym zarówno, że Bóg czuwa nade mną, że mnie kocha. O, ta mowa przyrody, barwnego kwiecia i rozśpiewanych ptasząt, to nie było tylko marzenie, to był głos, który pouczał, że tam, gdzie kończy się jej działanie, gdzie nawet myśl ludzka nie dosięgnie, ale jak strudzona ptaszyna zwraca ku dostępnym dla niej gniazdom – że tam żyje Bóg – który nazywa się Miłością.”

„Myli się ten, kto myśli, że chinkali jest tylko potrawą. Chinkali jest zjawiskiem. Fragmentem gruzińskiego DNA. Gruzińską duszą. Gruzińską obsesją. Gruzińską legendą. Tego nie można zrozumieć, to trzeba poczuć. (…) Chinkali dociera wszędzie, jak wirus. W walce McDonalds’a z chinkalową restauracją zwycięży zapewne przyjaźń, czyli w efekcie powstanie kolejny mutant, gastronomiczny centaur – McChinkali.”

„Czynu! Czynu! Czynu!
Gdzie, gdzie waszych marzeń czyny?
Patrzcie! Oto rozwarłem waszych dusz kurtyny.”

„Rodzice powinni karmić umysły swoich dzieci wiedzą oraz nauką. Dusze pozbawione prawdy i wiedzy są niczym pola, na których uprawiane są wszystkie rodzaje złych myśli.”

„Skoro tylko pieniądz w szkatule zadzwoni, zaraz duszę z czyścca do nieba wygoni.”

„Zagadnienie historyczne socjalizmu – wyzwolenia człowieka przez komunizm – staje się zarazem jego zagadnieniem praktycznym: dokonania tej rewolucji moralnej w duszach ludzkich, z której wyłonią się społeczne formy komunizmu.”

„(…) kobiety – uczciwe kobiety – przerażają mnie, ponieważ w ostatecznym rozrachunku pragną mojej duszy, a ja chcę zachować dla siebie to, co z niej zostało. W gruncie rzeczy tęsknię za prymitywnymi dziwkami, odpornymi i nieokrzesanymi, właśnie dlatego, że niczego dobrego nie można się po nich spodziewać, a i one niczego nie oczekują. Kiedy odchodzą, człowiek nie odczuwa straty. A przecież jednocześnie pragnę kobiety łagodnej i wrażliwej, pomimo niesłychanej ceny, jaką przychodzi nieraz za to płacić. Tak czy inaczej, znajduję się na straconej pozycji.”

„Najpiękniejszą rzeczą pod słońcem i księżycem jest ludzka dusza. Zdumiewają mnie małe cuda dobroci, jakie wyświadczają sobie ludzie. Zdumiewa mnie rozwój świadomości, uparte trwanie rozumu w obliczu przesądów i rozpaczy. Zdumiewa mnie ludzka wytrwałość.”

„Pisarz ma obowiązek poszukiwania dróg dostępu do duszy człowieka za pomocą wielu kluczy.”

„Jak piasek, tak mój dowcip nierodzący;
Dusza z frasunku w skałę przemieniona;
Serce, jak morze, wichry utrapione.

Ono wód pełno, a me zatopione
Oczy są łzami; wżdy myśl niezgwałcona,
Acz wszelka radość rodzi żal trapiący.”

„Laurence Olivier – to największy mistrz maskowania się naszych czasów. W jego grze było wszystko z wyjątkiem jego duszy, której nikt nie znał, ponieważ Olivier zawsze starał się ją trzymać w ukryciu. Z Gielgudem było wręcz odwrotnie. Podobnie – głęboki, tajemniczy, skryty Scofield błyszczy w swej grze w każdym geście.”

„Jestem futurystą, ponieważ nadmierny szacunek dla „Chlubnej Przeszłości”, złotej epoki i wiecznej, nieśmiertelnej Akademii z jej tysiącami sztuczek zabijających inteligencję, upokarza duszę, hamuje inspirację i w efekcie czyni tych ludzi, którzy w porę nie zareagują, jałowymi.”

„Naród, który upierałby się czynić tradycję swą z tego, co jest chorobą myśli i woli, który przechowałby wszystko, co samo przez się rozpada i o zapomnienie woła, naród, który by przez pietyzm czynił z pamięci swej archiwum absurdu, sam stałby się absurdem. Śmiecie nawet w muzeum przechowane nie stają się cenną rzeczą, co w momencie narodzin duszy nie miało, nie nabierze jej nigdy.”

„Boli mnie głowa, ręce i nogi. Mięśnie, kości, paznokcie, włosy, zęby i serce. A najbardziej dusza.”

„(…) zanadto wąchał kwiaty duszą, a nie nosem, zanadto wierzył w piękność cnoty i brzydotę grzechu.”

„Adwokat dręczy sakiewkę, lekarz ciało, a teolog – duszę.”

„Temu, kto chciałby umieścić mnie w szufladzie z napisem „amantka”, mówię z przekąsem, że znacznie piękniejszą mam duszę.”