Cytaty na temat światła (232 cytatów)

„Stoję o zmroku pośrodku ogromnej przestrzeni. W oddali migocą światła wielkiego miasta i słychać przytłumiony szum dobywany z tysięcy samochodowych silników. Nade mną gwieździste niebo. Jakże to niebo i gwiazdy bliskie! O ile bliższe niż te nieliczne, widziane z oświetlonego wąskiego tunelu ulicy lub ze studni ciemnego podwórza. Piękny to zaiste widok i wprost nie chce się wierzyć, iż stoję przecież niemal w centrum miasta, którego odgłosy do mnie docierają. Tych niepowtarzalnych doznań doświadczyć można jedynie w tym cudownym miejscu w Krakowie - na Błoniach.”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Krakowskie Błonia - piękno utracone, piękno ocalone, „Aura” nr 2, luty 1989, s. 24-25. http://yadda.icm.edu.pl/yadda/element/bwmeta1.element.agro-5e969051-0ef5-4aa9-8a48-9db03c75a6f5?q=47921cb1-9d98-4fe2-b1b7-6ea1bfa86a56$14&qt=IN_PAGE

Cytaty o pięknie

„Bzdury rozprzestrzeniają się z prędkością światła.”

Nicolás Gómez Dávila (1913–1994)

O prędkości

„Uczciwy człowiek nie boi się ani ciemności, ani światła.”

Thomas Fuller (1608–1661)

Honest men fear neither the light nor the dark. (ang.)
Źródło: Gnomologia: Adagies and Proverbs; Wise Sentences and Witty Sayings, Ancient and Modern, Foreign and British http://books.google.pl/books?id=3y8JAAAAQAAJ, Londyn 1732, s. 105.

„Tym spośród nas, którzy łatwo znajdują zadowolenie, a pogodni są tylko z pozoru, przeciwstawiają się inni ludzie i całe ludzkie pokolenia, których pogoda nie jest powierzchowną igraszką, ale powaga i głębią. Jednego z nich znałem, był to dawny nasz mistrz muzyki, którego sam niegdyś widywałeś w Waldzell czasami, człowiek ten w ciągu ostatnich lat swojego życia posiadł cnotę pogody w tak znacznym stopniu, że promieniowała zeń jak światło ze słońca, że w postaci życzliwości, radości życia, dobrego humoru, ufności i zaufania przechodziła ona na wszystkich dookoła, we wszystkich też dalej promieniując, we wszystkich tych, którzy prawdziwie blask jej wchłonęli i pozwolili się nim przeniknąć. Ja również oświecony zostałem jego blaskiem, mnie również udzielił on nieco swej jasności i promienistości serca (…) Osiągnięcie takiej pogody jest dla mnie, a wraz ze mną dla wielu, celem najwyższym i najszlachetniejszym. Znajdziesz ową pogodę także u niektórych ojców z kierownictwa zakonu. A pogoda ta nie jest ani igraszką, ani upodobaniem w samym w sobie, jest najwyższą świadomością i miłością, jest afirmacją wszelkiej rzeczywistości, czuwaniem na skraju wszelkich głębin i przepaści, jest cnota rycerzy i świętych, cnota niezniszczalną, która wraz z wiekiem i przybliżaniem się śmierci stale jeno wzrasta. Jest ona tajemnica piękna i właściwą substancją wszelkiej sztuki. Poeta, który cuda i potworności życia taneczną miara swych wierszy opiewa, muzyk, co pozwala im rozbrzmiewać w postaci czystej współczesności, jest szafarzem światła, pomnaża radość i jasność na ziemi, nawet jeśli nas najpierw wiedzie przez łzy i ból. Może ów poeta, którego wiersze tak nas zachwycają, jest smutnym samotnikiem, może i muzyk ów był posępnym marzycielem, lecz także i wówczas dzieło jego uczestniczy w radości gwiazd i bogów. To, co nam daje, nie jest już jego mrokiem, cierpieniem czy trwogą, to kropla czystego światła, wiekuistej radości. Nawet całe narody czy języki zgłębić usiłują głębiny świata przez mity, kosmogonie, religie, radość ta jest ostatecznym i najważniejszym celem, który mogą osiągnąć.”

Hermann Hesse książka Gra szklanych paciorków

Józef Knecht do swojego przyjaciela Plinia Designori
Gra szklanych paciorków
Źródło: Gra szklanych paciorków (rozdz. Rozmowa), tłum. Maria Kurecka, Wydawnictwo Poznańskie 1971, s. 319–322.

O śmierci , O Bogu , O bólu , O ludziach

„Kocur i teraz się wtrącił:
-Za to ja wyglądam jak najprawdziwsza halucynacja. Proszę zwrócić uwagę na mój profil w świetle księżyca. - Wlazł w słup księżycowego światła i chciał coś jeszcze dodać, ale poproszono go, żeby się zamknął, więc odparł: - Dobrze, dobrze, mogę milczeć! Będę milczącą halucynacją. - I zamilkł.”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

„Czy naprawdę pytasz jaki powód skłaniał Pitagorasa do niejedzenia mięsa? Zastanawiam się raczej przez jaki przypadek oraz w jakim stanie świadomości musiał być pierwszy człowiek, który swoimi ustami posmakował rozlanej krwi i wbił swoje zęby w mięso nieżywego stworzenia, zastawił stoły martwymi, cuchnącymi ciałami i miał czelność nazwać jedzeniem i pożywieniem części, które jeszcze chwilę wcześniej krzyczały i płakały, poruszały się i żyły. Jak oczy mogły znieść widok rzezi, gdy podrzynane były gardła i zdzierana skóra, a kończyny odrywano od kończyn. Jak jego nos wytrzymać mógł ten zapach? Jak to się stało, że nieczystości nie odebrały mu smaku, gdy ten miał kontakt z ranami, wysysając ich soki oraz serum ze śmiertelnych ran? I z pewnością nie są to lwy czy wilki, które zjadamy w odruchu samoobrony – wręcz przeciwnie – ignorujemy to i zarzynamy niewinne, oswojone istoty, które nie posiadają żądeł ani kłów, którymi mogłyby nas zranić. Z powodu kawałka mięsa pozbawiamy ich słońca, światła, całej życiowej ewolucji, do której mają prawo poprzez narodziny oraz życie.”

Plutarch (46–127) pisarz antyczny

O życiu , O jedzeniu , O narodzinach , O płaczu

„Pracę można traktować jako rodzaj modlitwy. Jeśli jestem blisko Chrystusa, jeśli nad Chrystusa nie przedkładam niczego, to całe moje życie powoli zmieni się w świecę spalającą się dla Boga, która nie tylko wydaje ciepło, blask i siłę, ale również przekształci rzeczywistość. Trzeba używać światła, którym jest kontakt człowieka z Bogiem. Praca bez Boga to całkowite zatracenie się, pracoholizm, wyzysk człowieka przez człowieka, niszczenie drugiego. Szczytem tego były obozy pracy w systemach totalitarnych. Przeciwieństwem powinna być humanizacja pracy, o której mówił ksiądz Tischner w swoich kazaniach solidarnościowych. Z kolei modlitwa bez pracy może być czczą dewocją. Modlitwa i praca muszą więc ściśle się łączyć, musi być między nimi równowaga.”

Leon Knabit (1929) polski duchowny katolicki, benedyktyn, katecheta

fragment konferencji wygłoszonej w czasie sesji „Wieczernik” w 2002.
Źródło: Modlitwa i praca http://www.katolik.pl/modlitwa-i-praca,670,416,cz.html?s=2, katolik.pl

O życiu , O Bogu , O rzeczywostości , O sile

„Śliczny przykład tej głębokiej znajomości Chrystusa, która się kryje w samej świętości kapłana, dał nam św. Jan Vianney, proboszcz z Ars, który najpierw brakiem zdolności w kłopot wprawiał swych profesorów, nato aby potem dzięki swej świętości wprawiać w zachwyt swych parafjan, już nie tylko przykładem życia, ale i pełnem miłości i światła nadprzyrodzonego nauczaniem. Samo wykształcenie bez świętości życia, zdobytej wychowaniem, nigdy do takich rezultatów nie doprowadzi i na tem to polega wyższość wychowania nad nauczaniem, jeśli je chcieć sobie przeciwstawić.”

Jan Maria Vianney (1786–1859) francuski duchowny, święty kościoła katolickiego

O wykształceniz , Chrystus

„Chrystus – to przepaść pełna światła… ten, kto w nią spojrzy, musi się w nią rzucić.”

Franz Kafka (1883–1924) pisarz austriacki pochodzenia żydowskiego

Chrystus

„Przecież żadna rzecz nie może przesłonić innych rzeczy, gdy zmierzamy ku nicości, ku stwierdzeniu, że świat jest jedynie chwilowym zakłóceniem w swobodnym przepływie światła.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Dukla

O świecie

„Dwa światła, które są mi niezbędne do życia: Słońce i iskierka nadziei.”

Tomasz Wargala (1976)

Antologia del Premio internazionale per l’aforisma „Torino in sintesi”

O słońcu

„Poznaj swoją godność, chrześcijaninie! Stałeś się uczestnikiem Boskiej natury, porzuć więc wyrodne obyczaje dawnego upodlenia i już do nich nie powracaj. Pomnij, jakiej to Głowy i jakiego Ciała jesteś członkiem. Pamiętaj, że zostałeś wydarty mocom ciemności i przeniesiony do światła i królestwa Bożego.”

Leon I Wielki (390–461) papież, Doktor Kościoła, święty w Kościele katolickim i prawosławnym

Źródło: Kazanie I o Narodzeniu Pańskim, 3

O naturze

„Jest wystarczająco dużo światła dla tych, którzy pragną zobaczyć, i wystarczająco dużo ciemności dla tych, którzy mają odwrotne upodobania.”

Blaise Pascal (1623–1662) filozof, matematyk i fizyk francuski

„Breżniew Watykanu jako magik duchowy ma jednak wpływ na ludzi biorący się z ich wiary w różne świętości. Krzepić ją może mit, obraz na telebimie, znak umowny, np. kukła, czarny kamień, dwa patyki na krzyż, strumień światła. Dla wzbudzania metafizycznych emocji nie trzeba żywego trupa obwozić po świecie, wlec po ulicach i stadionach. Chyba że ktoś pragnie wzniecać kult masochizmu i sadyzmu, znęcania się nad sobą i fanatyzmu.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

o papieżu Janie Pawle II.
Źródło: tygodnik „Nie”

O ludziach , O wierze , Obraz

„Przeorał dzieła trzech pisarzy, jak mawiał – triumwiratu geniuszów: Szekspira, Goethego i Balzaka. Od Spencera, Darwina, Marksa i Nietzschego nauczył się myśleć, od swych literackich ojców: Kiplinga i Stevensona, nauczył się pisać. Uważał, że posiadłszy po pierwsze filozofię życiową naukowego determinizmu, która rzuci snop światła na sylwetki jego postaci, a po wtóre – klarowną literacką formę, jako środek wyrażenia myśli, będzie tworzył dzieła zdrowe, świeże, prawdziwe.”

Irving Stone (1903–1989) pisarz amerykański

Jack London. Żeglarz na koniu

O myślach , O myśleniu

„Brak nam chleba, światła i okryć. Chłopi nie cieszą się poprawą warunków życia. Sytuację wykorzystują wrogowie rewolucji i elementy niezdecydowane, które obciążają rząd jako nieudolny. Ci ludzie celowo zapominają, że w Boliwii dojrzewa rewolucyjna zmiana warunków bytu, stosunków między klasami społecznymi oraz sposobu myślenia. Celowo zapominają, że nie zdarzają się rewolucje bez krwi, bez łez i bez potu. Rewolucja francuska 1789 r., rewolucja rosyjska 1917 r. i, ostatnio, rewolucja chińska, pokazują, iż dla budowy trzeba niszczyć, zaś aby żyć – trzeba zabijać. (…)”

Juan Lechín Oquendo (1914–2001)

Źródło: Marcin Kula, Anatomia rewolucji narodowej (Boliwia w XX wieku), Wydawnictwo Leopoldinum, Wrocław 1999, s. 132.

O ludziach , O myślach , O zmianach , O wieku

„Ten przydomek to bzdura. Jem, śpię i chodzę do łazienki jak każdy inny. Nie ma specjalnego światła, które oświecałoby mnie od wewnątrz i czyniło ze mnie gwiazdę. Jestem po prostu szczęściarzem z Ohio. Byłem w odpowiednim miejscu o odpowiedniej porze i miałem wiele bystrych ludzi, którzy mi pomagali – to wszystko.”

Clark Gable (1901–1960) aktor amerykański

o przydomku „Król Hollywood”.
Źródło: Warren G. Harris, Clark Gable, 2002.

O ludziach , Pora roku

„Odrzućmy uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła.”

Paweł z Tarsu (5–67) święty chrześciański, apostoł i misjonarz

Źródło: List do Rzymian 13, 12

„Wojownik światła walczy czasem z tymi, których kocha.
Człowieka, który ma przyjaciół, nigdy nie złamią wichry losu.
Ma on w sobie dość sił, by pokonać trudności i iść dalej naprzód.”

Paulo Coelho książka Podręcznik wojownika światła

Podręcznik wojownika światła (1997)

O losie , O czasie , Kochać się

„Jestem reżyserem teatralnym. Wycieczki w stronę telewizji to dla mnie wyłącznie przygoda. Nie chciałbym zmienić profesji. Telewizję uważam bowiem za medium „podejrzane”: montaż, ustawienie światła, dobry operator mogą zdziałać cuda. Reżyser zbytnio uzależniony jest od technologii. Kręcenie teatru telewizji to „upiorna” robota. Wszyscy się szalenie spieszą…”

Jacek Głomb (1965)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 21 listopada 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/promocyjnat.htm

O uzależnieniu

„Wybrałem się z Zosią w piękne, lipcowe popołudnie na spacer na most Poniatowskiego. Tam oczom naszym przedstawił się niebiański widok. Obraz, o jakim marzyliśmy od lat. Po jezdni ciągnął nieprzerwany sznur żołnierzy niemieckich, ale takich, jakich nigdy nie widzieliśmy. Obdarci, brudni, często bez broni i butów, pieszo, na rowerach i wozach, w nieładzie i rozsypce i często bez dowódców. A wśród nich ranni z obwiązanymi głowami i rękami na temblakach. O widoku niezapomniany! A tu w dodatku słońce lipcowe, jak gdyby chcąc tę nędzę lepiej wystawić na widok, wydobywało z mundurów każdą dziurą, każdą plamę z bandaża, każdą rdzę na karabinie. Trzymając się za ręce i z trudem hamując radość, sygnalizowaliśmy sobie uściskiem dłoni ciekawsze widoki. Takich jak my przechodniów było na moście więcej. Wędrowała tam cała Warszawa. Ludzie, udając, że rozkoszują się pięknym, lipcowym popołudniem i Wisłą połyskującą w potokach światła, w gruncie rzeczy paśli oczy widokiem pobitych Niemców. Wymienialiśmy z nimi ukradkiem rozradowane spojrzenia, a tłumy zdemoralizowanych Niemców płynęły bez końca, ścigane głuchym głosem armat dolatujących od Radzymina i Otwocka. Nie ulegało wątpliwości, że front zbliżał się do Warszawy. Już od dawna obserwowaliśmy wśród Niemców oznaki rozkładu i strachu.”

Stefan Korboński (1901–1989) polski polityk ruchu ludowego, działacz Polskiego Państwa Podziemnego

Źródło: W imieniu Rzeczypospolitej…, op. cit., s. 342–343.

O ludziach , O strachu , O butach , O słońcu

„Fotowoltaika ma się komponować z budynkami. Folię z ogniwami perowskitowymi wystarczy rozwinąć na ścianie i podłączyć kable. Ponieważ ogniwa perowskitowe mogą być tak cienkie, kąt padania promieni słonecznych przestaje odgrywać tak istotną rolę jak w przypadku ogniw nieorganicznych. Jeśli to jest 300 nm, niezależnie od kąta przechodzi przez nie w zasadzie taka sama ilość światła. Ogniwa perowskitowe można też oczywiście montować na dachach. Tutaj zaletą – w porównaniu do ciężkich ogniw krzemowych – jest ich lekkość, dzięki czemu można nimi pokryć dużo większe powierzchnie. Ogniwo perowskitowe to w zasadzie waga folii, na którą ją nałożymy. Dodatkowo ogniwa perowskitowe dają większe możliwości zastosowania fotowoltaiki w architekturze niż ogniwa krystaliczne. Mogą mieć bowiem różne kolory i mogą być przeźroczyste. Cel to fotowoltaika totalnie zintegrowana z budynkami. Praktycznie niewidoczna.”

Olga Malinkiewicz (1982) Polska fizyk

Źródło: Olga Malinkiewicz gościem specjalnym Greentechcamp.pl 2014 http://gramwzielone.pl/energia-sloneczna/12538/olga-malinkiewicz-gosciem-specjalnym-greentechcamppl-2014, gramwzielone.pl, 5 września 2014

„Widzieliśmy, że są wielce niebezpieczne patologie w religii, które wskazują na potrzebę widzenia boskiego światła rozumu jako organu kontrolnego, wobec którego religia musi się wciąż od nowa oczyszczać i porządkować, co było zresztą także przekonaniem ojców Kościoła. Z naszych rozważań wynika jednak także, że są też patologie rozumu, co nie jest mniej niebezpieczne, ale ze względu na potencjalną skuteczność nawet jeszcze bardziej niebezpieczne. Dlatego także rozumowi trzeba przypomnieć o jego granicach i o tym, że musi się nauczyć gotowości słuchania tego, czego można się nauczyć z wielkich religijnych przekazów ludzkości. Jeśli nauka w pełni się wyemancypuje i to odrzuci, stanie się siłą niszczącą.”

Benedykt XVI (1927) papież

Źródło: debata z niemieckim filozofem Jürgenem Habermasem, styczeń 2004

O religii , O sile , O nauce

„Dúnedainowie bowiem sądzili, że nawet ludzie śmiertelni, jeśli im jest dana taka łaska, mogą sięgać wzrokiem w czasy inne niż ten, w którem żyją ich ciała; zawsze tęsknili, by uciec z cieni wygnania i zobaczyć jakiś przebłysk światła, które nie umiera.”

John Ronald Reuel Tolkien książka Silmarillion

Silmarillion

O ludziach

„Źle. Nic nie zdziałałem. Birski, idiota się wplątał. Przykuł mnie do drzewa i poszedł po samochód. Cholera. Mało mnie nie dopadło.
– Uwolniłeś się?
Pokazał resztki kajdanek wiszące mu na nadgarstku.
– Zawieś czosnek. Jutro spróbuję znowu. Tylko, że ten cholerny gliniarz będzie teraz na mnie czatował. Boże, Ty widzisz taką ciemnotę i dlaczego nie oświecasz tego bałwana?
– Dzięki. Jak mogę się odwdzięczyć?
– Dopiero po robocie. Szkoda, że nie dałem rady dzisiaj.
– Czekaj, przetnę ci może chociaż do końca te bransoletki.
– Tego nie odmówię.
Poszli do szopy. Marek zręcznie przeciął szlifierką kajdanki, podkładając kawałek blachy. Jakub starannie wytarł je szmatką i wsypał do plastikowej torebki.
– Przyda się – wyjaśnił.
Wkrótce potem na swoim koniku jechał do domu. Dojechał do szosy na Chełm i pojechał w stronę Woj sławie. Gdy mijał cmentarz poczuł, że coś mu się przygląda.
– Jeszcze się do was dobiorę – obiecał.
Wrażenie przyglądania się zniknęło, tak jak gdyby to coś przestraszone wycofało się. Birski czekał swoim radiowozem na krzyżówkach.
– Dobry wieczór – rzucił kąśliwą uwagę.
– A dobry wieczór.
– A skąd to się wraca? Może z nielegalnych poszukiwań archeologicznych?
– A tak sobie jeżdżę. Cierpię na bezsenność. Pomyślałem, że odrobina świeżego powietrza dobrze mi zrobi.
– Słuchaj Jakub, ty mnie znasz.
– Trudno nie znać ozdoby naszej gminy i dzielnego pogromcy kłusowników, bimbrowników i wszelakich innych złoczyńców.
– Dopóki nie złapię cię na gorącym uczynku, możesz czuć się bezpieczny, ale strzeż się. Nawet, jeśli wiek cię uratuje przed odsiadką, to ja się postaram, żeby obrzydzić ci życie. Będą grzywny i inne takie. Ty się starzejesz. Nie jesteś już taki sprytny jak pięć lat temu, gdy obejmowałem tu służbę. A z czasem będzie coraz gorzej.
– Zapewne tak. A swoją drogą to mało brakowało, a tłumaczyłby się pan, dlaczego mój trup znaleziony na cmentarzu ma kajdanki na rękach.
– Hym?
– Wampiry przyszły. Na szczęście uwolniłem się.
– Oddaj chociaż kajdanki. To służbowe…
– Proszę – Jakub rzucił mu torebkę. Birski roześmiał się.
– Wiesz, za co cię posadzę?
– Tak?
– Za niszczenie milicyjnej własności.
– Pańskie słowo w sądzie przeciwko mojemu. To będzie bardzo trudno udowodnić.
– Tu są twoje odciski palców – potrząsnął torebką.
– Obawiam się, że nie. Wytarłem je flanelą. Nie został ani jeden.
Birski zawył. Naraz coś mu przyszło do głowy.
– Są za to na torebce.
– Niewątpliwie. Znalazł pan torebkę u mnie w kuble i wsypał pan do niej zniszczone uprzednio kajdanki. Na torebce są moje odciski palców, co nie czyni dowodu.
Milicjant zaklął.
– Muszę cię dopaść, choćby to była ostatnia rzecz, jaką zrobię w życiu.
– Życzę powodzenia.
– Mam. Kierowanie nieoznakowanym pojazdem. Ten konik nie ma nawet świateł odblaskowych o pozycyjnych, nie wspominając.
– Zgadza się. Sanie, fura przyczepa platforma muszą mieć światła odblaskowe. Ale konie nie. To taka luka w przepisach. Nie zacytuję z pamięci stosownego paragrafu. Ale mam w domu kodeks ruchu drogowego. Gdyby pan chciał skorzystać.
Birskiemu wpadł do głowy kolejny pomysł. Wyciągnął z kabury pistolet.
– Rzuć broń – polecił.
– Nie mam.
– Rzuć broń. Rzuć broń.
– Proszę o dodatkowe wyjaśnienia.
– Proste. Muszę trzy razy ostrzec, abyś rzucił broń. Potem oddam strzał ostrzegawczy, a potem postrzelę cię w obronie własnej i postaram się, aby to był nieszczęśliwy wypadek. Aby postrzał okazał się śmiertelny. – Zaraz, zaraz. Przecież nie mam broni.
– Przepisy milczą o takim przypadku. To taka luka, Jakubie. Muszę ostrzec, oddać strzał ostrzegawczy i mogę strzelać.
– A jeśli rzucę broń, to już pan nie może? – zaciekawił się Jakub.
– Wtedy nie.
Egzorcysta sięgnął do cholewy buta i wydobywszy z niej nóż, rzucił go na ziemię. Prosto pod nogi Birskiego.
– Rzuciłem broń. Tym samym nie może pan strzelać.
Birski rozpłakał się.
– Ja już nie mogę – powiedział. – Pan panie Wędrowycz jest okropnym człowiekiem.
– No nie rozklejaj się. Milicjant, a beczy. Zagniesz mnie następnym razem.
Posterunkowy otarł oczy.
– Rozmowa z panem to intelektualne przeżycie – wyznał. Jestem szczęśliwy, że tylko pan w tej gminie jest tak inteligentny. Proszę jechać do domu.
– Nie omieszkam się. Jestem już stary i muszę się wysypiać. A odnośnie świateł odblaskowych, to wiszą tam, pokazał gestem.
Na końcu ogona kłaczka miała zapiętą spinkę do włosów, na której huśtał się odblaskowy znaczek. Czterolistna koniczynka. Na szczęście. Birski wył długo i ponuro. Wył tak przejmująco, że aż pobudzili się okoliczni mieszkańcy. Nie zapalali świateł. Stali za firankami i przyglądali się temu zdumiewającemu widokowi. Pośrodku skrzyżowania stał radiowóz, a koło niego miejscowy posterunkowy, zadarłszy głowę, wył do księżyca. Okoliczne psy podchwyciły jego skowyt. Wkrótce obudziło się pół wsi.”

Andrzej Pilipiuk książka Czarownik Iwanow

rozmowa Jakuba z Birskim po nieudanej walce z wampirami.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Czarownik Iwanow

O koniach , O życiu , O Bogu , O szczęściu

„Pozdrawiaj tak, synu, ojczyznę w dnie jej uroczyste:
Włochy, ojczyzno moja, starodawna i droga ziemio, na której urodził się ojciec mój i urodziła się matka moja, a zaś oboje w tobie pogrzebani będą; ziemio, na której ja sam żyć i umrzeć się spodziewam, a dzieci moje też wzrosną i poumierają. Italio piękna, wielka i od wieków sławna, a od niedawna wolna i zjednoczona, ty, któraś tyle promieni światła geniuszów rzuciła na świat cały, za którą tyłu mężnych zginęło na połach bitew, a tylu bohaterów w kaźniach i na szubienicach – matko trzystu grodów i trzydziestomilionowego potomstwa – oto ja, dziecko twoje, które cię nie znam jeszcze w całej piękności twojej i w całej potędze, czczę cię i kocham z całej duszy mojej i dumny jestem, żem się z ciebie narodził i że się synem twoim zowię!”

Edmondo De Amicis książka Serce

Serce

O dzieciach , O świecie , O duszy , O matce

„Ludzkość jest strumieniem światła płynącym ze skończoności do nieskończoności.”

Khalil Gibran (1883–1931) libański pisarz, poeta i malarz

„Samotność boli.
I dlatego, rozrzutny fetyszysta,
z twojego bogactwa i z mojej
nieprzymuszonej woli
jednym imieniem nazwałem
wszystkie dobre przewodniki
światła i radości,
wszystkie drogi wschodzące,
wielkie słońca i kwiaty małe,
drzewa i owoce.”

Jan Zych (1931–1995)

Źródło: ***, „Życie Literackie” nr 21, 20 maja 1956, s. 4. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14811

O życiu , O samotności , O Kwiatach , O bogactwie

„Wojownika światła nie trzeba prosić, żeby dawał.
Wiedząc to, niektórzy mówią: „Ten, kto potrzebuje, powinien się o to upomnieć”.
Wojownik światła wie, że wielu ludziom nie udaje się – po prostu się nie udaje – poprosić o pomoc.”

Paulo Coelho książka Podręcznik wojownika światła

Podręcznik wojownika światła (1997)

O pomocy

„To, co nazywamy normalnością, to tylko krąg światła wokół ogniska (Karta świąteczna z kopertą – 20 pensów).”

Terry Pratchett (1948–2015) angielski pisarz

„Loki spał w najlepsze, gdy do drzwi jego hotelowego pokoju ktoś załomotał. (…) Za progiem stał Gabriel.
– Nie mogłeś jakoś przez ścianę? – skrzywił się Kłamca. – W promieniu światła albo coś? Od tego łomotania omal mi mózg nie odpadł.”

Jakub Ćwiek książka Kłamca

Kłamca
Źródło: Galeria

O pokoju

„Opowieść była jak ciemność, która eksploduje, ciemność, która zapada po wybuchu, a jej piękno było jak poświata tlących się węgielków dających tylko tyle światła, ile trzeba, aby się zorientować, jak nieprzeniknione ciemności panują wokoło.”

Anne Rice książka Wampir Lestat

Wampir Lestat

Cytaty o pięknie

„Życie aktora jest straszne. To zawód samotników, egocentryków, którzy na potrzeby sztuki wypłukują się ze wszystkich emocji. Bo żeby zagrać przekonywająco miłość lub nienawiść, to naprawdę musisz to czuć. A potem spada kurtyna, gasną światła i zostajesz sam ze sobą. Skąd wziąć potem siłę na to, żeby takie emocje przeżywać w prawdziwym życiu? Ja już nie chcę się tak wypłukiwać. Chcę żyć.”

Marek Kondrat (1950) aktor polski

Źródło: „Viva!”, nr 10 (269), 17 maja 2007

O miłości , O życiu , O nienawiści , O sile

„Potrzeba światła, by zwątpić, i siły, by w zwątpieniu wytrwać.”

Bernard Fontenelle (1657–1757) pisarz i filozof francuski

O sile

„Myślałem kiedyś, że wielcy operatorzy posiadają swój styl świecenia, natomiast im jestem starszy, tym lepiej widzę, że to tematy i scenariusze wymagają 'swojego' światła.”

Paweł Edelman (1958) polski operator filmowy

Źródło: wywiad Rafała Olbrychskiego, „Film” 11/2000

O myślach , O myśleniu

„Władza, która słucha? Nie ma takiej możliwości. Przeciwstawiam się temu całym moim doświadczeniem. Rozumiem władzę relacyjnie. Władza jest w istocie rzeczy wymianą, to interakcja. A my uparcie widzimy we władzy rodzaj zwierzchności. Uważamy, że jesteśmy suwerenem, i że powierzamy władzy swoje prawa, bo to jest światła władza. I potem do tej zwierzchniej władzy apelujemy. To jest całkowicie fałszywa perspektywa. Władza to tylko jeden z podmiotów uczestniczących w procesie politycznym, dysponujący większymi zasobami czy możliwościami.”

Jerzy Hausner (1949) polski polityk i ekonomista

Źródło: rozmowa Joanny Warszy i Artura Żmijewskiego, Egzekwowanie demokracji, „Krytyka Polityczna”, Nr 30/2012.

O demokracji

„Może żaden mężczyzna nie potrafi znieść kobiecej zgryzoty, jeśli w jej orbicie nie jest on sam, źródło światła, wokół którego krążymy?”

Zofia Bystrzycka (1922–2011) powieściopisarka polska

„Płakać, że to błąd aplikacji to jak płakać nad prędkością światła: radź sobie z *rzeczywistością*, nie z tym, jak chcesz by wyglądała. Teoria i praktyka czasem się ścierają. A gdy tak się dzieje, teoria przegrywa. Za każdym razem.”

Linus Torvalds (1969) informatyk, twórca systemu operacyjnego Linux

Crying that it’s an application bug is like crying over the speed of light: you should deal with *reality*, not what you wish reality was. Theory and practice sometimes clash. And when that happens, theory loses. Every single time. (ang.)
Źródło: Wiadomość na listę mailową jądra Linuksa http://lkml.org/lkml/2009/3/25/632, 25 marca 2009

O błędach , O rzeczywostości , O czasie , O prędkości

„Liczba trzy wyraża prawie ikoniczną, mistyczną perfekcję, której nie da się osiągnąć. Stolik musi mieć przynajmniej trzy nogi, bo się przewróci. Światła drogowe są trzy. Koło potrzebuje trzech śrub, żeby się nie odkręciło itd. We wszystkim istnieją trzy elementy i jeśli zdołasz je odnaleźć i na nich oprzeć strukturę, to jesteś na właściwej ścieżce. Myślę o tym cały czas również dziś. Kiedy piszę utwór, tworzę strukturę i na niej buduję muzykę.”

Jack White (1975) wokalista i gitarzysta amerykański (The White Stripes)

Źródło: Randall Roberts, Jack kawalarz, „Los Angeles Times”, tłum. „Forum”, 7 maja 2012.

O losie , O myślach , O czasie , O perfekcji

„Cieniutki księżyc rzuca na niebo światło pozbawione blasku, oświetlające równym błyskiem wzburzoną wodę. Jak od wielu lat, po raz kolejny poszukuję właściwego porównania, które pozwoliłoby mi uchwycić to cudowne rozkwitanie morza – wody i światła, które od dawna mi się wymyka. Znowu na próżno. To dla mnie symbol tego, co trwa.”

Albert Camus (1913–1960) francuski pisarz, noblista

Dzienniki z podróży

O poszukiwaniu , O świetle , O wodzie

„Dostałem namiary na operatora, który zmarł, zanim zdążyłem się z nim skontaktować. Odkryłem potem, że wykryto u niego raka mózgu już w czasie realizacji Ducha roju który objawiał się daleko posuniętą wadą wzroku – Luis Cuadrado był wówczas praktycznie ślepy. Prosił więc swojego asystenta o szczegółowe opisywanie mu planu zdjęciowego po czym podejmował decyzje na temat oświetlenia (60% światła na lewy róg pokoju, 35% na środek, 5% na tylną ścianę). W taki sposób powstały jedne z najlepszych zdjęć, jakie widziałem. Narodziły się dzięki wyobraźni.”

Monte Hellman (1932)

Źródło: Stopklatka, 15 września 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69278

O pokoju , O decyzjach , O czasie

„Spędziłem długie godziny na studiowaniu, jak budował swoje obrazy Vermeer, Rembrandt, Hogarth, Turner czy Hoppner. Świat można opisać na wiele sposobów, rodzi się jednak pytanie: dlaczego pewne sposoby przedstawiania świata zapadają w pamięć mocniej, a inne słabiej? Uświadomiłem sobie, że najbardziej lubię światło naturalne, ale naturalne nie do końca, odrobinę odkształcone. Wszystko w granicach realizmu, ale nie iluzja rzeczywistości. Tak fotografuje Sven Nykwist, Gordon Willis, kilku innych. Jest w tym element kreacji, bo słońce nigdy nie świeci tak nisko, kontrasty są wyważone, kadr zwężony itd., ale jeśli np. podstawowym źródłem światła w scenie jest okno, trzeba ten fakt respektować. W malarstwie też tak jest, nawet w obrazach Salvadora Dali.”

Edward Kłosiński (1943–2008) polski operator filmowy

Źródło: wywiad Bożeny Janickiej, „Kwartalnik Filmowy”, 7–8 1994

O świecie , O rzeczywostości , O świetle , O słońcu

„W nieruchome wężowe oko mózgu
wachlarze światła
Szczeliny źrenic zwężają się
w stronę obrazu Jego Wyrafinowanej Ciemności
Kora fałduje się zapada i wzdyma
Szara tęczówka podzielona na płaty
Kiedy z obłudnie błękitnego nieba
płynnie runął wspaniały tron
atakowany niegdyś przez najpotężniejszego z aniołów”

Jaromír Typlt (1973)

Źródło: Intelektea (1991), tłum. Piotr Gierowski

O aniołach , Obraz

„Rodzice Leny zaprowadzili nas do starego, samotnego domku letniskowego, a ja chciałam natychmiast zrobić w tył zwrot. Było ciemno, ponuro. Wyobraźnia zaczęła pracować przeciwko mnie. Ale odwrotu nie było.(…)
Chciałam uciekać, ale nie było jak. „Nie wyrzucaj tylko żadnych śmieci do tego śmietnika przed domem”, ostrzegł mnie R. „Mogłyby zwabić niedźwiedzia, a wiesz, że ostatnio jakiś tu podobno zwiedza okolicę, sam pan Antoni mówił”.(…)
Na powitanie – grzmoty. Nocą, oszołomionych winem i cukrem, obudziła nas burza, o jakiej świat nie słyszał. Zatrzęsła wrotami, jakby ktoś nimi szarpał, dobijał się i wołał: „Otwierać! Ręce do góry!”. Zbiegłam na dół w popłochu. Albo to Ukraińcy, albo niedźwiedź przyszedł w gościnę – jakaś wielka muskularna ciemna postać tam jest, na pewno.
Po co tu przyjechałaś? Myślałaś, że to jest zabawa?
Pogasiliśmy światła. Skuliliśmy się(…)”

Brigitta Helbig-Mischewski (1963) polska literaturoznawczyni i pisarka mieszkająca w Niemczech

Źródło: Steinfels – teren zamknięty. w: „Tygiel Kultury”, 1–6 (2015), s. 171.

O świecie , O domu , O myślach , O rodzicach

„(…) w pierwszym momencie uderzającym wrażeniem było to, że kiedy przyszliśmy od strony ulicy do późniejszej Rydlówki, domu nie było widać z ulicy, był całkowicie ukryty. Kiedy szło się ścieżką, wyboistą, troszkę pod górę, ponad chodnikiem, ten dom nagle wyłaniał się z drzew. Było piękne późne wrześniowe popołudnie. Niesamowite kolory, szczególny rodzaj światła, jakieś maleńkie mgiełki, dymy, które dochodziły z pobliskich pól, bo wtedy tam były jeszcze pola, i pojawiający się nagle w tym otoczeniu niewielki dom, troszkę jakby wkopany w ten teren, od razu wprawił nas w zupełnie wyjątkowy nastrój.”

Ewa Miodońska-Brookes (1939)

o odwiedzinach domu, w którym odbyło się wesele Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną.
Źródło: Anna Czabanowska-Wróbel, NIEPRZERWANY DIALOG. O Wyspiańskim i tajemnicach jego twórczości, „Alma Mater”, nr specjalny, 2007, s. 16, 17.

O tajemnicy , O domu , O górach , O nastroju

„Coś, co oddala się od nas w czasie albo w przestrzeni, jest jak obraz, który ma na początku wyraźne kontury, wypełnione różnorodnością kształtów. Później formy się zacierają, kolory bledną lub zmieniają się nieoczekiwanie. Powstają jakieś załamania, przesunięcia, odbicia, rozszczepienia, echa, nowe światła i cienie, kształty przypadkowe i niespodziewane. I czasem nie wiadomo, czy to, co spostrzegamy, jest naszym obrazem wewnętrznym, czy jest to ślad dalekiej rzeczywistości, tak jak widok dawno zatopionego miasta albo głosy ludzi, których już nie ma.”

Rafał Augustyn (1951) polski kompozytor

o swoim utworze Atlantyda I (1981).
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/dz_augustyn_atlantyda_1_i_2

O ludziach , O rzeczywostości , O czasie , Obraz

„Cierpienie, które rodzi się i nie zamyka nas w sobie, staje się źródłem życia i światła.”

Jean Guitton (1901–1999)

O cierpieniu

„Londyn w niedzielny wieczór, kiedy wszystkie żarówki są do połowy umazane niebieską farbą, jest miejscem odrażającym. Tylko długie ulice w kolorze błota, a światła dziennego i niedostatecznego oświetlenia jest akurat tyle, żeby widać było nagie niebo, niewypowiedziane zimne i płaskie.”

Virginia Woolf (1882–1941) angielska pisarka

Chwile wolności. Dziennik 1915–1945 (2007)

„Bóg zaś w gruncie rzeczy nie jest niczym innym, jak wywyższonym ojcem. I tutaj, jak w przypadku totemizmu, psychoanaliza radzi nam wierzyć wierzącym, którzy mienią boga „ojcem”, tak jak totem mienili „przodkiem”. Jeśli psychoanaliza w ogóle zasługuje na jakąś uwagę, to uznać trzeba, że udział ojca w powstaniu idei boga musi być bardzo ważny, niezależnie od wszelkich innych początków i znaczeń boga, na które psychoanaliza nie może rzucić światła.”

Zygmunt Freud (1856–1939) austriacki neurolog i psychiatra

Źródło: Totem i tabu

O Bogu

„Wszelkie narodziny są narodzinami z mroku w światło; ziarno musi pogrążyć się w ziemi i umrzeć w mroku, by wyrosła piękniejsza postać światła i rozwinęła się w promieniach słońca.”

Friedrich Wilhelm Joseph von Schelling (1775–1854) filozof niemiecki

Źródło: Filozoficzne badania nad istotą ludzkiej wolności i sprawami z tym związanymi

O narodzinach , O wolności , O świetle

„Zaczynamy obniżać ciśnienie do zera. Otwieramy luk przedziału orbitalnego i w oczy uderza potok światła słonecznego. Przed nami Kosmos. Wrażenia z pierwszego momentu: przestrzeń, szybkość. Emocja duża. Zrozumieć nas mogą tylko spadochroniarze. Wychodzę jako pierwszy. Zobaczyłem powierzchnię oceanów naszej planety, horyzont i czarne niebo. Nasze statki przedstawiały piękny widok. Świeciły jasno, odbijając promienie Słońca. Widać było dobrze ich konstrukcję, wszystkie detale.”

Jewgienij Chrunow (1933–2000) kosmonauta radziecki

o spacerze kosmicznym wykonanym dnia 16 stycznia 1969.
Źródło: Zwykły dzień kosmonauty, „Moskwa”, 1974

O wrażeniach

„Lęku pręcik, gdzieś za mostkiem, przy aorcie
żarzy się bez przerwy…
Jak w żarówce mały drutu zawijasek
Co wiązkę światła sączy…”

Katarzyna Nosowska (1971) polska piosenkarka rockowa

Utwór: Odrobina dyskomfortu, z płyty UniSexBlues
Cytaty utworów

„Kiedy włoskie pociągi wojskowe czy nasze oddziały pojawiały się na stacjach kolejowych w Rosji, na ulicach podbitych miast czy na błotnistych drogach wiejskich, tam wszędzie wybuchała prosta i żarliwa wiara poczciwego ludu rosyjskiego, jak podziemny strumień, który odnalazł promień światła po długiej wędrówce. Zanim o chleb, a często zamiast chleba, proszą o przedmioty kultu bosi, obdarci mężczyźni i kobiety.”

Carlo Gnocchi (1902–1956)

Chrystus wśród Strzelców Alpejskich
Źródło: s. 39.

O kobietach , O mężczyznach , O ludziach , O wierze

„Szczyt góry zmusza do podniesienia wzroku. Jest jakby palcem wskazującym na niebo, odsyła do zenitu, a więc do światła, do niedostępności, do transcendencji w stosunku do horyzontu w jakim poruszamy się na co dzień. Góra wraz ze swym szczytem niemal przeszywającym niebo, odwzorowuje wyprostowaną postawę człowieka, który podniósł się z nicości ziemi. Jest pewnego rodzaju symbolem zwycięstwa na siłą ciążenia.”

Gianfranco Ravasi (1942)

Źródło: Cytaty o górach, alpinistyczne, wspinaczkowe, drytooling.com.pl, 9 stycznia 2013 http://drytooling.com.pl/serwis/art/artykuly/2136-cytaty-o-gorach-alpinizmie-himalaizmie-wspinaczce-wspinaczach?showall=&start=3

O górach , O sile

„Renoir przynosi nam od siebie chleb, żebyśmy nie głodowali. Od ośmiu dni ani chleba, ani ognia na kuchni, ani światła – to okropne.”

Claude Monet (1840–1926) malarz francuski

Listy
Źródło: list do Frédérica Bazille’a, 9 sierpnia 1869, cyt. za: Zdzisław Kępiński, Impresjonizm, op. cit., s. 75, 76.

„Światła, światła i pracy dla ubogiego kraju i ludu.”

Ignacy Łukasiewicz (1822–1882) polski wynalazca, aptekarz

O ludziach

„Jeśli stoisz na świeczniku, staraj się nie zasłaniać światła.”

Wiesław Brudziński (1920–1996)

„Mówi się wiele o oświeceniu i pragnie więcej światła. Mój Boże, cóż jednak pomoże światło, gdy ludzie albo w ogóle nie mają oczu, albo (nawet jeśli je mają) świadomie wyrzekają się patrzenia.”

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

O Bogu , O ludziach , O świetle

„Czasami serce mi ciąży, a zadanie wydaje się być nierozwiązalnym, gdy mierzę własną ludzką niedoskonałość i nieudolność z ogromem zobowiązania i ciężarem odpowiedzialności. Jeżeli jedna generacja musi opłacić jej krótkie życie ceną najwyższą, śmiercią, odpowiedzi na pytania szukamy tedy na próżno u siebie. Znajdziemy ją tylko u Tego, w ręku którego jesteśmy bezpieczni – za życia i w obliczu śmierci. Nie wiemy nigdy, z jakimi problemami będzie konfrontowana siła i moc naszych dusz. Drogi ludzkie pogrążone są w ciemności. Lecz i ciemność nie jest bez światła. Nadzieja i wiara, które zawsze wytyczają nam szlak, zawczasu przeczuwają ponad ciemnością nadejście nowej jutrzenki. Jeśli wiemy, że to, co w nas najlepsze – dusza – jest nieśmiertelne, to wiemy również, że kiedyś się znów zobaczymy.”

Mikołaj Gross (1898–1945) błogosławiony Kościoła katolickiego, męczennik, niemiecki działacz społeczny

Źródło: vatican.va http://www.vatican.va/news_services/liturgy/saints/ns_lit_doc_20011007_beat-gross_pl.html

O życiu , O śmierci , O wierze , O nadziei

„Nocą przed występem na I Festiwalu Jazzowym w Sopocie spacerowaliśmy po molu. Wtedy w Polsce, jeśli już się grało jazz, to tylko tradycyjny. Mieliśmy tremę, jak ludzie przyjmą ten modern jazz Komedy. I podszedł od nas taki chłopczyk, blondynek i jąkając się, powiedział: „Nic się nie martwcie, ja będę waszym pierwszym kibicem. Będę siedział po turecku przed pierwszym rzędem i wołał: bis!”. I tak rzeczywiście zrobił. Dlatego nazwaliśmy go Kibic. Ale potem nie można się było od Skolimowskiego uwolnić. Ciągle za nami jeździł, chciałam mu okazać za to wdzięczność i załatwiałam, że będzie nam światła ustawiał. Komeda wymyślił, żeby były efekty świetlne, bo to ludziom ułatwi słuchanie, bo przecież nie byli przyzwyczajeni do modern jazzu, a jeździliśmy po różnych powiatowych miasteczkach, żeby zarobić. Ale Skolimowski się na tym nie znał, źle te światła puszczał. I chłopcy – Wróblewski z Milianem – łapali go po koncercie i robili mu „witki a la Skolimo.””

Zofia Komedowa (1929–2009)

Zawijali go w kołdrę i dawali mu łomot.
Źródło: Żółty mustang Krzysia - wywiad z żoną Krzysztofa Komedy, wyborcza.pl, 23 kwietnia 2009 http://wyborcza.pl/1,75475,6528733,Zolty_mustang_Krzysia___wywiad_z_zona_Krzysztofa_Komedy.html

O ludziach , O wdzięczności

„(…) światła szczerości. To światło niesie wyzwolenie. Jest konieczne. Przerażające. Stoimy w nim nadzy i odarci ze wszystkiego. A kiedy nasze oczy nie mogą już znieść tego widoku, tworzymy kolejną iluzję, która nas uchroni przed bezwzględną prawdą.”

Libba Bray (1964)

Magiczny krąg, Studnia wieczności

O świetle

„A tam, na widnokręgu, cóż to za istota, która ma odwagę zbliżać się do mnie, bez trwogi, wśród skoków ukośnych i udręczonych; jakie dostojeństwo i zarazem pogodna słodycz! Spojrzenie ma łagodne, ale głębokie. Jej ogromne powieki igrają z podmuchami wiatru i zdają się żyć. Stwór nie znany mi. Gdy wpatruję się w te potworne oczy, moje ciało drży, pierwszy raz, odkąd ssałem suche piersi istoty nazywanej matką. Dokoła niego widać jakby aureolę olśniewającego światła. Kiedy przemówił, wszystko w przyrodzie umilkło, wstrząśnięte długim dreszczem. Skoro podoba ci się przyjść ku mnie, przyciągającemu cię niczym magnes, nie protestuję. Co za piękna istota! Przykro mi to mówić. Musisz być kimś potężnym, masz bowiem twarz więcej niż ludzką, smutną jak wszechświat, piękną jak samobójstwo.”

Comte de Lautréamont książka Pieśni Maldorora

Pieśni Maldorora

O matce , O samobójstwie , O wszechświecie

„Bo nadmiar światła umniejsza istnienie.”

Czesław Miłosz książka Dolina Issy

Dolina Issy

„Wprawdzie istnieje w Polsce region nazywany "Krainą Jezior", jednak jeziora spotyka się właściwie wszędzie na nizinie polskiej. Jeziora, lasy sosnowe i brzozowe, pola uprawne. To pejzaż melancholijny – z uwagi na niedobór światła, który zauważamy my, przybysze z krajów pełnych słońca – ale przecież bardzo piękny.”

Carmen Laforet (1921–2004) hiszpańska pisarka

Za żelazną kurtyną. Podróż do Polski w 1967 roku
Źródło: s. 113

„Ciemność jest drugą stroną światła, nie mogą bez siebie istnieć, tylko przeciwieństwa się uzupełniają…”

Anna Onichimowska (1952) polska pisarka i scenarzystka

Hera, moja miłość
Źródło: Haiku 11, s. 140

„Brakuje mi światła, słońca. Ale jestem skazana na tę ciemnicę i zmaganie się ze sobą, gdyż paradoksalnie moje piosenki najlepiej się wtedy sprzedają. Lato to okres plenerów, których nie gram z założenia. Nie umiem śpiewać, jak ktoś je kiełbasę.”

Katarzyna Groniec (1972) polska aktorka i wokalistka

Źródło: Wywiad, „Gala”, 2/2010 http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/artykul/katarzyna-groniec-chcialabym.html

O śpiewie , O lecie

„Tu w mojej pracowni stoi stara oryginalna grecka rzeźba. Mam ją od lat, codziennie się jej przyglądam i codziennie odkrywam w niej coś nowego. Wystarczy, że nieco zmieni się kąt padania światła. A jak jest z większością prac powstających dziś? Fascynują przez pięć minut, a później pojawia się pustka.”

Igor Mitoraj (1944–2014) polski rzeźbiarz

Źródło: Polityka.pl http://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kultura/1595015,1,igor-mitoraj-polski-rzezbiarz-w-toskanii.read

„Osoba żywego Chrystusa pociąga mnie, zniewala i koi, jakbym był małym dzieckiem. Pójdź, pragnę, byś wraz ze mną dała się pociągnąć owej sile, podobnej do otchłani światła.”

Alcide De Gasperi (1881–1954) polityk włoski

w liście do swej przyszłej żony Franciszki Romani z 1921, który zawierał propozycję małżeństwa.
Źródło: Paul Johnson, Historia świata (od roku 1917), op. cit., s. 620.

O małżeństwie , O dzieciach , O historii , O sile

„Gdy się zobaczyło tylko raz piękno szczęścia na twarzy ukochanej osoby, wiadomo już, że dla człowieka nie może być innego powołania, jak wzbudzanie tego światła na twarzach otaczających nas ludzi.”

Albert Camus (1913–1960) francuski pisarz, noblista

O ludziach , Cytaty o pięknie

„Nawet ja smutek w sobie mam.
Gdy już zgasną światła, zniknie magia,
Pragnę byś przytulił mnie i ukoił lęk.”

Patrycja Markowska (1979) piosenkarka polska

Słowa: Patrycja Markowska (wersja polska), Gdy zgasną światła
Nie zatrzyma nikt

O smutku

„Dzięki pamięci poprzednich medytacji, zaczynając od siódmej czakry i sięgając Brahma Czakry, splamienia (kleśa) i złudzenia (Mara) zostały zniszczone, niewidzialna wiązka światła przeniknęła ciało, w tym stanie, będąc jednością z wodą, powietrzem, niebem, ziemią i słońcem, byłem w stanie uzyskać pożywienie poprzez medytację. Wówczas funkcje ciała zwolniły i byłem w stanie hibernować.(…) całe ciało było ograniczone i nie było w stanie doświadczać głodu, gorąca czy zimna. Cały świat powątpiewał w moją skoncentrowaną praktykę oczyszczającą (tapasya czarya). Ta moja dzienna rutyna była ciężka do zaakceptowania przez świat. Nawet dziś widzę wielu sceptyków…”

Dharma Sangha (1990)

chodzi o pięć elementów, inaczej: woda, wiatr, przestrzeń, ziemia i ogień.
Kazanie z 20 maja 2011

O głodzie , O świecie , O wodzie

„Przed nami nie było nic, oprócz rzeki, lasu i bagien. Równiny pokrytej kępami zarośli, która ciągnęła się nie wiadomo dokąd. W milczeniu podziwialiśmy plamy kolorów i żyłkowania traw wierzchniego odzienia lądu, zatopionego w syropie wieczornego światła. Z daleka zobaczyliśmy blask ogniska, które przygasło, gdy skierowaliśmy tam spojrzenia, słysząc plusk wody, stukot wioseł w dulkach. Właściwie nie musiałem wiosłować, nurt sam nas niósł. Mieliśmy przed sobą wiele dni, aby gdzieś dopłynąć.”

Marzena Broda (1965) polska pisarka, poetka i dramaturg

Luka

O trawie

„To najmroczniejszy poranek roku.
W rynnach na podwórzu
Budzi się dzień; mruganie
Światła w dachówkach;
Zelżał kamienny uścisk
Nocy na kurku i zasuwie.”

Gillian Clarke (1937)

Źródło: Dzień świętego Tomasza, tłum. Andrzej Szuba

„Są noce tak przejmująco ciche,
że słychać, jak w nieprzejrzanej
dali szczeka lis i pohukuje
sówka. To właśnie wtedy leżę
przed świtem rozbudzony i słyszę,
jak woda spiętrzona gdzieś na Antlantyku
opada, wznosi się, opada, wznosi
fala za falą bijąc o długi brzeg
nadmorskiej wioski pozbawionej światła
i przyjaciół.”

R.S. Thomas (1913–2000)

Źródło: On, tłum. Andrzej Szuba

O wodzie

„Wiek jest nazywany ciemnym nie dlatego, że światło nie świeci, ale ponieważ ludzie nie chcą światła widzieć.”

James Michener książka Space

An age is called Dark not because the light fails to shine, but because people refuse to see it. (ang.)
Źródło: Space (1982)

O ludziach , O świetle , O wieku

„Na Żoliborzu są ulice takie śliczne,
Takie topole, a w topolach taki wiatr,
Gdy przyjdzie wieczór,
Świecą światła elektryczne.
I tak mi dobrze, jakbym miał osiem lat.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Deszcz (Bo tak się trudno rozstać)

„Śmierć: tunel na końcu światła.”

Paul Carvel (1964)

O śmierci

„Musi być dosyć światła, żeby przy nim widzieć ciemność.”

Terry Pratchett książka Ruchome obrazki

Ruchome obrazki (1990)

„Otóż, co najbardziej uderza, wiążę i coraz mocniej dominuje w człowieku, to niesamowite poczucie swojskości. Największa tęsknota na odległość jest niczym w stosunku do tęsknoty powstającej, gdy się znowu opuszcza kraj po krótkim pobycie. Życie nabiera sensu, gdy się wychodzi z samolotu i gdy spotyka się ludzi, z którymi mówi się zarówno o rzeczach dobrych, jak i złych. Widzi się wówczas całą czczość, nierealność, o ile nie wprost cynizm czy też melodramatyczną rzewność rozmów emigracyjnych. Może być w kraju jak najgorzej, może to ktoś nazwać długą i ciemną nocą, która zapada (tak jak to zawsze pisano w historii polskiej o okresach popowstaniowych), niemniej ta noc ciemna posiada więcej światła, czaru niż najpiękniejsze światła życia w Anglii czy Ameryce. Wszystko złe w kraju jest czymś, z czym można i trzeba walczyć, choćby nawet za to groziły największe represje. Wszystko zło, z którym walczą emigranci, wydaje się nie tylko walką z krajem, ale również walką z tymi, którzy w kraju nadstawiają swego karku w imię wspólnych celów.”

Władysław Malinowski (1909–1975) polski dziennikarz i polityk socjalistyczny

8 grudnia 1946, w liście do Adama Ciołkosza, napisanym po powrocie do kraju.
Źródło: Andrzej Friszke, Adam Ciołkosz. Portret polskiego socjalisty, wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2011.

O życiu , O ludziach , O historii , O złu

„Taka np. Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy. Suma 30–40 mln zł oszałamia przeciętnego Polaka i sugeruje niebywały sukces. Ciekawe, jak by to wyglądało, gdybyśmy zestawili te miliony z kosztami dziesiątek godzin antenowych, jakie poświęcają temu przedsięwzięciu elektroniczne media. Dobrze by też było, gdyby od czasu do czasu jakieś media podały, ile na cele charytatywne udaje się zebrać kościelnemu Caritasowi, który bez specjalnego rozgłosu sprzedaje bożonarodzeniowe świece. Skupiłbym się też nad wymiarem duchowym „Orkiestry”. Cała ta impreza coraz bardziej mi się kojarzy z hipokryzją człowieka, który deklarując się jako katolik, w okolicy Bożego Narodzenia czy w Wielkim Tygodniu udaje się do spowiedzi, uważając w poczuciu spełnienia obowiązku, że przez resztę roku już może robić, co chce. Ot, taki jeden dzień dobroci, dla ugłaskania własnych sumień. Straszne, że tych wszystkich dzieciaków, które w tym uczestniczą, nie uczy się konsekwentnej, mrówczej pracy dawania z siebie innym. Tylko raz na jakiś czas, bach fajerwerki, światła, kamery. Kochajmy się. Jest kolorowo, róbta co chceta. Jesteśmy dobrzy, fajni, cool i OK.”

Paweł Kukiz (1963) polski muzyk rockowy, polityk i aktor

Źródło: Tak bardzo im wierzyłem…, „Gazeta Polska”, 9 lutego 2011

O czasie , O sukcesie , O pomocy , Kochać się

„Jak odbywa się umieranie? Co człowiek wtedy widzi? Czy człowiek widzi wtedy Boga, czy On się człowiekowi pokazuje, żeby ostatnia chwila była lżejsza, Żeby odjąć człowiekowi lęk? Zapewne pokazuje się w ostatnim mgnieniu, w ostatnim promyku światła, które dociera do źrenicy, ale nigdy wcześniej, bo człowiek mógłby przeżyć, wyzdrowieć i powiedzieć innym, co zobaczył. Więc Bóg pokazuje się dopiero w chwili, kiedy ma już zupełną pewność, że to jest śmierć…”

Andrzej Szczypiorski książka Początek

Początek

O śmierci , O Bogu

„Kiedy świat będzie się kończył
Zgasną ostatnie światła w nocnym pociągu,
Galaktyki w filiżankach zatrzęsą się
I powoli, bardzo powoli rozpocznie się eksplozja”

Asko Künnap (1971)

Źródło: Świat się kończy, tłum. Klara Sielicka-Baryłka http://www.filologia.eesti.pl/index.php?dzial=biblioteka&strona=biblioteka&katalog=autorzy&id=K&tekst=biblioteka/teksty/swiat.htm

O świecie

„Uczułem, że jestem tylko świadomością. Poznałem, że nie widzę, nie czuję, nie słyszę, tylko wiem. Białawy obłoczek mgły to byłem ja. Ilekroć przypominałem sobie cokolwiek, to płomienie błękitne i purpurowe, niby błyskawice, wylatywały jakby z tego mojego ja. Spokój szczęścia niezmiernego czułem w sobie. Przebiegałem jakieś światy czarodziejskie. Płynąłem zielonym strumieniem światła. Byłem we wszechświecie. Miljardy słońc kołysały się dokoła, jakby kwiaty białe, żółte i purpurowe. Niezliczone wiry płomieni przebiegały przestrzenie. (…) Byłem wszędzie, a nie mogłem chcieć, byłem jak rozpłynięty, przenikający, wszędzie obecny.”

Władysław Reymont (1867–1925) polski pisarz

Źródło: W palarni opium, cyt. za: Kamil Sipowicz, Encyklopedia polskiej psychodelii, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2013.

O emocjach , O Kwiatach

„Zaklinamy was, o teologowie, na waszego Boga, czy w ten sposób nie gasicie światła Rozumu, czy nie usuwacie słońca ze świata, czy nie ściągacie z nieba Boga waszego, gdy przypisujecie Bogu rzeczy niemożliwych, atrybuty i określenia przeczące sobie.”

Kazimierz Łyszczyński (1634–1689) polski teolog, stracony za ateizm

De non existentia Dei (1674)

O Bogu

„Jako zespół mamy bardzo dużo pomysłów. Ich realizacja często rozbija się o sprawy finansowe. Nie jesteśmy zespołem mainstreamowym, więc nie ma też dużych sponsorów. Mamy za to fajną ekipę i utalentowanego gościa, który robi nam światła. Być może w pewnym stopniu uda nam się rozszerzyć doznania wizualne, ale to na razie nic pewnego.”

Piotr Grudziński (1975–2016)

o Riverside.
Źródło: Piotr Grudziński (Riverside), magazyngitarzysta.pl http://www.magazyngitarzysta.pl/ludzie/wywiady/2327-piotr-grudziski-riverside.html

O ludziach

„A dusza wcale nie na ramieniu
choć brzmi to ładnie
to nie sokół – uchowaj Boże! –
ani kot czarownicy
siedzi na plecach
na barana
nie przestała się lękać
że zza węgła wyskoczy
banda z sąsiedniego podwórka
źrenice ogromne jakby ciągle za mało światła”

Irena Wyczółkowska (1941–2015)

Źródło: Autoportret z duszą na ramieniu

O Bogu , O duszy , O kotach

„Południkami się wspinaj,
światła kwitnąca smugo.
Promieniu gwiazdy (…)
ziemię
równikiem
owstąż.”

Edward Hołda (1924–2016)

Źródło: Nasz front, „Życie Literackie” 1951, nr 6 (15 kwietnia), s. 7 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14097

O życiu

„Pozbycie się słów jest moim zadaniem jako operatora zdjęć: najpierw trzeba znaleźć drogę pośród słów, aby mogły wyrażać użyteczne wizje. A potem przychodzi etap pozbywania się słów, oczyszczania się z konwencji i struktur języka mówionego i pisanego w celu uzyskania wolności wyrazu dla idei w sposób wizualny. Słowami komunikujemy się. Pozbywając się słów, znajdujemy się. Opuszczając teren słów być może uzyskujemy możliwość wyrażenia czystych emocji i idei lub eksplorowania sfer światła i koloru dla innego wyrażenia tego, co chce się powiedzieć. Poruszając się w obszarze słów, możemy próbować komunikować się z ludźmi – przy tańcu, muzyce, jedzeniu lub w chwilach pomiędzy – z ludźmi, co do których spodziewamy się, że będziemy nas z nimi coś łączyć, coś, co słowa mogą tylko zapowiadać.”

Christopher Doyle (1952) australijski operator filmowy

Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=13704

O jedzeniu , O wolności , O tańcu

„Dżungla jest życiem – powtarzała po wielekroć Kot. – Nie ma śmierci dookoła nas, gdyż nie ma nieistnienia. Drzewa, po których się wspinamy, żyją. Dążą do światła, rosną, dając oparcie młodszemu rodzeństwu: lianom. Pnie, które padły, żyją nadal, bo są siedliskiem wielonogów i norami węży. Powietrze w naszych nozdrzach, ziemia pod naszymi łapami stanowią życie, istnienie i wieczną przemianę życia w życie. Nie ma śmierci w dżungli, wszystko jest tu żywe.”

Ewa Białołęcka (1967) polska pisarka

Źródło: Usta Boga

O życiu , O śmierci , O Bogu , O kotach

„Wychowałem się w ciemni. Może też dlatego tak dążę teraz do tego światła.”

Eryk Lubos (1974)

Źródło: wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=61544

„Prawie każde miejsce ma określoną porę dnia, kiedy wygląda najlepiej, kiedy kąt padania i intensywność światła wydobywają zeń najbardziej korzystne cechy. Ktoś, kto przykuty jest do jednego miejsca, wie, kiedy przypada ta pora i czeka na nią.”

Thomas Harris Milczenie owiec

Milczenie owiec

O czekaniu , Pora roku

„W oknach gospody zgasły światła
w ciemności szukam drogi do domu
Na cmentarzu rechoczą żaby”

Ivan Wernisch (1942) czeski poeta i redaktor

Źródło: Zgasły światła, tłum. Zbigniew Machej

O domu

„Jesteśmy – mimo woli – pokoleniami bohaterów. W ciągu półwiecza wieku XX spędziliśmy wśród szczęku broni dziesiątki lat. Patrzyliśmy na ludzi uzbrojonych po zęby, jak zalegali okopy; muzyką naszą są armaty, bomby i karabiny maszynowe. Widzieliśmy tysiące poległych żołnierzy, przeżyliśmy śmierć olbrzymów, dyktatorów, autokratów, jednowładców. Rządy zmieniały się w oczach naszych, jak liście na drzewach (…). Czyż może nam coś imponować? Przestaliśmy się bać luf karabinów i armat. Człowiek uzbrojony nie budzi w nas ani lęku (…) ani szacunku. Co więcej, bardziej bohaterski wydaje się nam być człowiek bezbronny niż uzbrojony. Śmiesznie wygląda „człowiek z bronią”, gdyż żołnierz, którego zawodową cnotą ma być męstwo, powinien wystąpić do walki z gołymi rękoma, jak Dawid (…). Czekamy teraz na mocarzy myśli, woli, serca, cnoty (…). Tylko tych zdolni jesteśmy szanować. Tylko ci są godni stawać w szranki walki o lepsze (…) Abiciamini opera tenebrarum et induamini arma lucis”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

Odrzućcie dzieła ciemności i obleczcie się w zbroję światła
z Zapisków więziennych prymasa Wyszyńskiego, 1 sierpnia 1954.
Źródło: Świadectwa powstania warszawskiego 1944, Andrzej Gałka (red.), Wydawnictwo Kuria Metropolitalna Warszawska, Warszawa 1988, s. 10.

O śmierci , O ludziach , O myślach , O czekaniu

„Ja nie usiłuję robić filmów po to, aby epatować jakąkolwiek formą. Nie chcę epatować tym, co uważałbym za brzydotę estetyczną, etyczną czy moralną. Jeśli są w tych filmach rzeczy trudne i brutalne, czy też filmy te pokazują świat nie zawsze urodziwy i od słonecznej strony, to wszystko po to, żeby przejść przez tunel i dostać się do jakiegoś światła. Jest w tym cel, jest metoda. (…) Celem filmu jest rozruszanie publiki, która przychodzi. Ale rozruszanie uczuciowe, myślowe, nerwowe, zmysłowe pod każdym względem.”

Andrzej Żuławski (1940–2016) polski reżyser filmowy

Źródło: artykuł Piotra Wojciechowskiego, „Kino” nr 10, 2008

O świecie

„(…) nie marzę i nigdy nie marzyłam o czymś konkretnym. Przyjmuję to, co się nadarza. I jestem wdzięczna, bo lubię pracować. Interesuje mnie proces twórczy, powstawanie przedstawienia, spotkania, rozmowy. Wszystko zależy od ekipy, którą skupia projekt.(…) obecnie pracuje się nie tylko z reżyserem, ale z dramaturgiem, muzykiem, osobą od wideo, światła, ruchu, kostiumów, scenografii. Oni wszyscy uczestniczą od początku w próbach, plus obsada aktorska. Zdarza się, że jest nieznośnie trudno i ciężko, gdy aktorzy próbują reżyserować kolegów. Pojawiają się negatywne emocje, zazdrości, których reżyser nie umie poskromić. Beznadziejnie źle mi się wówczas pracuje, bowiem zabiera energię, która powinna być twórczo spożytkowana na rodzący się spektakl i na rozwój zawodowy i osobowy aktora.”

Halina Rasiakówna (1951) .

Źródło: Małgorzata Matuszewska, Interesują mnie pragnienia, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 27, 1 lutego 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/155281.html