Cytaty o perfekcji

„'R. Downey:' Nieustannie dążę do erekcji.
'Dziennikarka:' Słucham?
'R. Downey:' Chciałem powiedzieć: „Nieustannie dążę do perfekcji”. Podpuszczam Cię, chciałem sprawdzić, czy mnie słuchasz.“

—  Robert Downey Jr. aktor amerykański 1965

„Nie ma kogoś takiego jak idealny siatkarz. Każdy popełnia błędy. Wiadomo, trzeba dążyć do perfekcji, mimo że nigdy się jej nie osiągnie. Jedynie w pogoni za perfekcją możemy zrobić jakiś znaczący krok do przodu.“

—  Zbigniew Bartman polski siatkarz 1987

Źródło: plusliga.pl http://www.plusliga.pl/15-pytan-do

„Kocham teatr i całkowicie świadomie wybrałam szkołę teatralną. Gdybym chciała grać tylko w filmach, to poszłabym do filmówki. Poza tym jestem przekonana, że scena jest jedynym miejscem, gdzie do perfekcji można opanować swój warsztat aktorski. Ostatnio więcej występowałem w filmie, ale w tej chwili ponownie zamierzam skupić się na teatrze. Ten powrót traktuję jako swego rodzaju oczyszczenie, powrót do źródła.“

—  Dorota Landowska polska aktorka 1969

Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1310

„Liczba trzy wyraża prawie ikoniczną, mistyczną perfekcję, której nie da się osiągnąć. Stolik musi mieć przynajmniej trzy nogi, bo się przewróci. Światła drogowe są trzy. Koło potrzebuje trzech śrub, żeby się nie odkręciło itd. We wszystkim istnieją trzy elementy i jeśli zdołasz je odnaleźć i na nich oprzeć strukturę, to jesteś na właściwej ścieżce. Myślę o tym cały czas również dziś. Kiedy piszę utwór, tworzę strukturę i na niej buduję muzykę.“

—  Jack White wokalista i gitarzysta amerykański (The White Stripes) 1975

Źródło: Randall Roberts, Jack kawalarz, „Los Angeles Times”, tłum. „Forum”, 7 maja 2012.

„Spośród moich ulubionych kompozytorów Mozart był i zawsze będzie pierwszy. Toczyłem z nim największe bitwy, usiłując zbliżyć się do jego perfekcji i równowagi w tym, co naturalne i organiczne, jak i bogate w treści. Ale również pewna powściągliwość, by nie wybuchać – w skrócie: opanowanie. Nie, żebym rzeczywiście kontrolował swe kompozycje, ale poddaję się okolicznościom, tematowi itp. Ja tylko może wnoszę pewien talent i dyscyplinę.“

—  Bohuslav Martinů kompozytor czeski 1890 - 1959

Źródło: Balance of Martinů’s work up to 1935, martinu.cz http://www.martinu.cz/data/docs/0000070_d.pdf

„(…) Jeżeli świat nie jest rozsypaną przed nami łamigłówką, tylko zupą, w której pływają bez ładu i składu kawałki, od czasu do czasu zlepiające się przez przypadek w jakąś całość? Jeżeli wszystko, co istnieje, jest fragmentaryczne, nie donoszone, poronne, zdarzenia mają koniec bez początku albo tylko środek, sam przód albo tył, a my wciąż segregujemy, wyławiamy i rekonstruujemy, aż zaczynamy widzieć całe miłości, całe zdrady i klęski, chociaż naprawdę jesteśmy cząstkowi, byle jacy. Nasze twarze, nasze losy urabia statystyka, jesteśmy wypadkową ruchów brownowskich, ludzie to nie dokończone szkice, przypadkowo zarysowane projekty. Perfekcja, pełnia, doskonałość – to rzadki Wyjątek, zdarzający się tylko dlatego, że wszystkiego jest tak niesłychanie, niewyobrażalnie wiele! Olbrzymiość świata, nieprzeliczalna jego mnogość jest automatycznym regulatorem codziennej zwyczajności, dzięki niej uzupełniają się pozornie luki i wyrwy, myśl dla własnego zbawienia odnajduje i scala odległe fragmenty. Religia, filozofia są klejem, wciąż składamy i zbieramy rozpełzające się w statystykę ochłapy, żeby je złożyć w sens, jak w dzwon naszej chwały, żeby odezwały się jednym, jedynym głosem! Tymczasem jest tylko zupa. Matematyczny ład świata to nasza modlitwa do piramidy chaosu. Na wszystkie strony wystają kawałki życia poza znaczenia, które ustaliliśmy jako jedyne, a my nie chcemy, nie chcemy tego widzieć! Tymczasem istnieje tylko statystyka. Człowiek rozumny to człowiek statystyczny. Czy dziecko będzie piękne czy brzydkie? Czy muzyka da mu rozkosz? Czy dostanie raka? O tym wszystkim decyduje gra w kości. Statystyka stoi u naszego poczęcia, ona wylosowuje zlepki genów, z których tworzą się nasze ciała, ona wylosowuje naszą śmierć. O spotkaniu kobiety, którą pokocham, o mojej długowieczności, o wszystkim decyduje normalny rozkład statystyczny, więc może także o tym, czy będę nieśmiertelny? Może ona staje się czyimś udziałem na ślepo, przez przypadek, od czasu do czasu, tak samo jak uroda lub kalectwo? A skoro nie istnieją jednoznaczne przebiegi, skoro rozpacz, piękno, radość i brzydota są dziełem statystyki, statystyką jest podszyte nasze poznanie, istnieje tylko ślepa gra, wiekuiste układanie się przypadkowych wzorów. Nieskończona liczba Rzeczy szydzi z naszego umiłowania Ładu. Szukajcie – a znajdziecie; zawsze w końcu znajdziecie, jeżeli będziecie tylko dość żarliwie szukali, statystyka bowiem niczego nie wyklucza, czyni wszystko możliwym, jedynie mniej lub więcej prawdopodobnymi. Historia zaś jest ziszczaniem się brownowskich ruchów, statystycznym tańcem cząstek, które nie przestają marzyć o innym doczesnym świecie…
– Może i Bóg istnieje tylko czasami? – rzucił niegłośno Inspektor. Pochylił się do przodu i z niewidzialną twarzą słuchał tego, co Gregory z takim trudem wyrzucał z siebie, nie śmiejąc nań spojrzeć.
– Może – obojętnie odparł Gregory. – A przerwy w jego istnieniu są bardzo długie, wie pan?
Wstał, podszedł do ściany i wpatrzył się niewidzącymi oczami w jakąś fotografię.
– Może i my…“

—  Stanisław Lem, książka Śledztwo

zaczął i zawahał się – ... i my jesteśmy tylko czasami, to znaczy: raz mniej, niekiedy prawie znikamy, rozpływamy się, a potem nagłym skurczem, nagłym wysiłkiem, scalając na chwilę rozpadające się rojowisko pamięci... na dzień stajemy się...
finalna rozmowa Inspektora z Gregorym.
Utwory, Śledztwo

„Julia była tak przyzwyczajona gardzić samą sobą, że nienawiść obróciła też przeciwko sobie. Trudno pozbyć się starego nawyku, zwłaszcza że opanowała go do perfekcji.“

—  Camilla Läckberg, książka Księżniczka z lodu

Julia Carlgren
Księżniczka z lodu

„Muzealny obiekt jest skazany na życie wieczne w zakonserwowanej perfekcji witryny.“

—  Marysia Lewandowska 1955

Źródło: Marysia Lewandowska, Neil Cummings, Use Value (2001), cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_lewandowska_marysia

„Kajol ma otwarty umysł i nie ma nic przeciwko omawianiu sposobu jej pracy aż do momentu osiągnięcia perfekcji w każdym ruchu. Jest otwarta na uczenie się od innych. To świetna cecha u starszych zawodowo i poważanych aktorek jak ona. Jest świetna jako partnerka do pracy na planie i jako przyjaciółka.“

—  Kajol 1974

Autorka: Shah Rukh Khan
Źródło: Kajol i Shahrukh, Kajoldevgan.dbv.pl http://kajoldevgan.dbv.pl/readarticle.php?article_id=1

„Cnotę dumy najlepiej daje się zdefiniować określeniem „ambicja moralna”. Oznacza to, że trzeba zdobyć – poprzez dążenie do własnej perfekcji moralnej – prawo do przedstawiania siebie jako wzoru wartości – prawo to zdobywa się, nie akceptując nigdy żadnego kodeksu irracjonalnego, irracjonalnych wartości, których nie sposób przestrzegać, aż drugiej strony, zawsze przestrzegając zasad racjonalnych – prawo to zdobywa się przez odmowę akceptowania niezasłużonej winy i nie popełniając takowej – lub, jeżeli już zostanie popełniona, niepozostawianie jej nie naprawionej – nie poddając się nigdy biernie słabościom charakteru – nigdy nie przykładając żadnej wagi ani nie przedkładając żadnego życzenia, obawy lub chwilowego nastroju ponad wartość własnej godności. A przede wszystkim oznacza to odrzucenie roli zwierzęcia ofiarnego, nietolerowanie żadnej doktryny, która głosi potrzebę samopoświęcania, traktując to jako moralną cnotę czy obowiązek.“

—  Ayn Rand, książka Cnota egoizmu

Cnota egoizmu

„(…) była w tym spojrzeniu tradycja trzynastu tysięcy lat – sposób myślenia i styl życia tak stare, tak ugruntowane, tak logiczne i spójne, że dawały człowiekowi swobodę, autorytet, perfekcję dzikiego zwierzęcia, wielkiego i dziwnego stworzenia, które przygląda się człowiekowi ze swojej wiecznej teraźniejszości.“

—  Ursula K. Le Guin, książka Lewa ręka ciemności

Cykl Hain (Ekumena), Lewa ręka ciemności

„To symbol dekadencji i upadku wrogów Iranu. (…) Ta ośmiornica szerzy zachodnią propagandę i przesądy. (…) Ci, którzy wierzą w rzeczy tego rodzaju, nie mogą być przywódcami wielkich narodów, które – tak jak Iran – dążą do humanistycznej perfekcji, bazując na umiłowaniu wszystkich świętych wartości.“

—  Mahmud Ahmadineżad irański polityk 1956

Źródło: gazeta.pl, 30 lipca 2010 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80277,8185834,Ahmadinezad__Osmiornica_Paul_to_symbol_upadku_Zachodu.html

„Jean Cocteau powiedział: Nie wiedziałem, że to jest możliwe i dlatego to zrobiłem. Tego właśnie doświadczyłem podczas pracy z Kubrickiem. To był człowiek, dla którego nie istniały ograniczenia i który dążył do perfekcji. Lubił dobrze znać ekipę, co oczywiście było bardzo praktyczne i ułatwiało pracę. I choć sam decydował, zawsze słuchał opinii innych ludzi. Tak jak z muzyką. Często sugerowałem jakieś utwory, ale on dokonywał wyboru. Moja praca polegała na negocjowaniu zezwoleń i płaceniu rachunków.“

—  Jan Harlan 1937

Źródło: Michał Talarek, Artysta nie tłumaczy się z dzieła (wywiad z Janem Harlanem), „Kino”, nr 7/8, lipiec/sierpień 2014, s. 74.

„Na początku miłość jest jak nauka jazdy na łyżwach. Trzeba opanować równowagę, potem jazdę do przodu i skręcanie, następnie obroty i hamowanie. Potem pojawią się bardziej skomplikowane figury i w końcu układy taneczne. Lecz nawet perfekcja techniczna nie wystarczy, by zostać mistrzem i pojechać na olimpiadę. Dopiero artystyczny przekaz, połączony z wirtuozerią w działaniu, dadzą mistrzowski, niepowtarzalny efekt. Ten sam lód, te same łyżwy, nierzadko podobny układ taneczny, dają różne rezultaty. Przyglądając się jednemu występowi powiemy, że ktoś ładnie jeździł na łyżwach, patrząc na drugi powiemy, że to było cudowne przeżycie.“

—  Maciej Bennewicz 1961

Miłość toksyczna, miłość dojrzała. Coaching relacji (2011)

„Istnieją dwa rodzaje kina – kino, które poszukuje ducha, i kino, które do perfekcji doprowadziło sztukę ględzenia.“

—  Piotr Trzaskalski polski reżyser filmowy 1964

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_trzaskalski_piotr

„Interesująca jest dla mnie bariera w komunikacji z drugą osobą. Moi rodzice to Koreańczycy, ja jestem w połowie Koreańczykiem w połowie Amerykaninem, ale mój koreański jest daleki od perfekcji. Niewiele rozmawiam z rodzicami, lecz mimo bariery językowej, jesteśmy ze sobą mocno związani. I to jest fascynujące.“

—  Lee Isaac Chung 1978

Źródło: „Munyurangabo”: Rozmowa z reżyserem, afryka.org, 13 lipca 2008 http://afryka.org/afryka/--8222-munyurangabo--8221---rozmowa-z-rezyserem,news/

„Opanowaliśmy do perfekcji sztukę tworzenia pięknej muzyki, która sprawia, że chcesz umrzeć.“

—  Sean Kinney amerykański perkusista rockowy 1966

Źródło: Sean Kinney Quotes – BrainyQuote http://www.brainyquote.com/quotes/authors/s/sean_kinney.html

„Inna sprawa, że ci „naziści” to jednak jakieś głupki. Przecież już Caryca Leonida w słynnym poemacie Janusza Szpotańskiego uczyła, jak nawijać: „Wot Gitler, kakoj to durak. On się przechwalał zbrodnią swoją. A mudriec, to by sdiełał tak: Nu czto, że gdzieś koncłagry stoją? Nu czto, że dymią krematoria? Taż w nich przetapia się historia! Niewoli topią się okowy! Powstaje sprawiedliwszy świat! Rodzi się typ człowieka nowy!”. Toteż odnowiona lewizna opanowała tę nową sztukę nawijania do perfekcji, dzięki czemu pan doktor Edelman śmiało może dziś nawoływać do chwytania za noże, bo jużci – rżnąć w słusznej sprawie wolno jak najbardziej i nikt nie ośmieliłby się postawić mu zarzutu „podżegania” czy choćby „siania nienawiści”, nawet gdyby nie był słynnym i zatwierdzonym bohaterem. Nawet rząd „silnego człowieka polskiej prawicy”, czyli pana premiera Marcinkiewicza, przestraszył się naporu oskarżeń zainspirowanych i obstalowanych u zagranicznych współpracowników przez przypieraną do ściany tubylczą razwiedkę i na gwałt postarał się o alibi, zamykając do lochu przedstawicieli „nazistowskiego podziemia.”“

—  Stanisław Michalkiewicz polski pisarz i publicysta 1947

Osobiście powinienem się z tego małodusznie cieszyć, bo gdyby nie ci „naziści”, to kto wie – może niezawisły sąd dostałby rozkaz wpakowania do lochu mnie?
Źródło: „Najwyższy Czas!”, wydanie 28–29 (843–844), 15 lipca 2006

„Uwielbiam z nim grać. Shahrukh jest całkowitym profesjonalistą w tym co robi. Jego emocjonalny wkład sprawia, że każda scena staje się wyjątkowa. Pomaga bohaterce w jej wysiłku i dokłada wszelkich starań aby osiągnąć perfekcję. Mój styl pracy doskonale pasuje do stylu pracy Shahrukha. Nasza etyka, stosunek i podejście do tego co robimy są takie same. Dlatego możemy stworzyć na ekranie magię.“

—  Shah Rukh Khan indyjski aktor i producent filmowy 1965

Autorka: Kajol
Źródło: Kajol i Shahrukh, kajoldevgan.dbv.pl http://kajoldevgan.dbv.pl/readarticle.php?article_id=1