Cytaty na temat poezja

„W języku poezji, gdzie każde słowo się waży, nic już zwyczajne i normalne nie jest. Żaden kamień i żadna nad nim chmura. Żaden dzień i żadna po nim noc. A nade wszystko żadne niczyje na tym świecie istnienie.”

„Zachodzi słońce nad Wędzarnią krwawo, Słychać krzyk drobiu Więckowskiej nieświeży, Sezon skończony, żegnaj sławo! Na zwiędłych liściach znokautowany bokser leży. Twarz mu wykrzywia uśmiech żałosny. Byle do wiosny! Kiedy ci walka na pięści zbrzydła, Poezji rozwiń skrzydła!”

„Gdyby jeszcze dyktatorzy zechcieli,
Czytać nasze gniewne, wściekłe i
Solidnie opracowane wiersze, poezja
Na pewno zmieniłaby świat. Ale
Róże także nie znają poświęconych
Im utworów. Kolce nie piją krwi.”

„Liczenie, które zwykle utożsamiamy z matematyką, to tylko jedno z jej narzędzi. Matematyczne morze struktur jest nieskończone. Obcowanie z nimi dostarcza silnych przeżyć estetycznych, jak obcowanie z poezją.”

„Kultywowałam także przyjaźń z profesorem Adamem Mauersbergerem, czarującym, samotnym erudytą. (…) Przeprowadził się do maleńkiego mieszkania (…), gdzie go odwiedzałam. To było gospodarstwo samotnego mężczyzny – wzdłuż ścian wisiały różnokolorowe wełniane nitki latami gromadzące cudowne kompozycje kurzu, a stoły i szafki zapełniały ozdobne, czterostronne tarki do jarzyn, które zastępowały świeczniki, takie jedyne w swoim rodzaju małe kandelabry. Latem na parapecie w otwartym oknie stała miska pełna landrynek dla os i pszczół. (…)
Adam dawał mi dziwne prezenty, owiane poezją, tajemnicze.(…) Ofiarował mi także obraz Stażewskiego.
– Weź – namawiał”

„Malarstwo jest milczącą poezją, a poezja – mówiącym malarstwem.”

„Miasto oglądane z poziomu pierwszego, drugiego, trzeciego lub czwartego piętra przez okna klatek schodowych odkrywa nam swoje wnętrzności, zasłaniane wstydliwie przez fasady kamienic. Jednak intencją tego cyklu nie jest bynajmniej 'odsłanianie' czegokolwiek. Bliższe przyjrzenie się kształtowi śląskiej zabudowy z innej, niż zazwyczaj, perspektywy, pozwala też – mam nadzieję – przemówić bardzo 'konkretnej poezji' przemysłowych miast.”

„Wszystko jest poezją, ale pieniądz nie jest poezją. Ale też pieniądz jest niczym, sam z siebie immanentnie nie istnieje, został wymyślony, jest niczym, choć w tym świecie do tego doszło, że pieniądz jest wszystkim, wszystko można kupić, najgenialniejsze dzieła sztuki, ludzi nawet można kupić, oczywiście tych sprzedajnych, ale poezji się nie kupi.”

„Poezja to mówiące malarstwo, a malarstwo – milcząca poezja.”

„Dlaczego nie smakuje mi czysta poezja? Dlaczego? Czyż nie dla tych samych przyczyn, dla których nie smakuje mi cukier w stanie czystym? Cukier nadaje się do osładzania kawy ale nie do tego aby go jeść łyżką z talerza, jak kaszkę. W poezji czystej, wierszowanej, nadmiar męczy; nadmiar poezji, nadmiar poetycznych słów, nadmiar metafor, nadmiar sublimacji, nadmiar, wreszcie, kondensacji i oczyszczenia ze wszelkiego elementu antypoetyckiego, co upodabnia wiersze do chemicznego produktu.”

„poezja jest o rzut beretem”

„Pan Chopin czy to w mechanizmie sztuki fortepianowej, czy też w poezji muzycznej wzniósł się ponad wszystkich swoich współczesnych.”

„Polacy są poetami w polityce, a politykami w poezji.”

„Słowa są całą poezją życia.”

„Poezja to przemiana krwi w atrament.”

„Poezja jest tym
co czyni cię sobą”

„Poezja zachowuje od zniszczenia tchnienie boskości w człowieku.”

„Sądzicie —
Że poezja to halucynacja wariata
Gdy w szpitalu
Przed oczami poety
Przechodzą zjawy w czarnych ornatach”

„Błogi spokój wyrówna mi tętno
Gdy się życia nauczę na pamięć
Wiosny czułej bolesne piękno
Pożyczoną poezją zakłamię
I nic we mnie, i nic koło mnie
Kiedy się dziwić przestanę
Kiedy się dziwić przestanę
Będzie po mnie.”

„Uczcie ich polityki i wojny, by ich synowie mogli studiować medycynę i matematykę, a wnuki miały prawo zajmować się poezją, muzyką i architekturą…”

„Poezja bierze początek ze wzruszenia rozpamiętywanego w spokoju.”

„Wielka Poezja będąc wielką i będąc poezją nie może nie zachwycać nas, a więc zachwyca!”

„Poezję pisze się łzami, powieść krwią, a historię rozczarowaniem.”

„Jest rodzajem chodzącej poezji, jest idealną pięknością… ale jednocześnie gdzieś w głębi bardzo mądra.”

„Całą poezję łacińską po wieku Odrodzenia moglibyśmy nazwać pośmiertną. Bo ta łacina była w średnich wiekach jeszcze żywą i naginała się z łatwością do wyrażania nowych myśli i urabiania potrzebnych nowotworów.”

„Poezja przyszła z nieszczęściem na ziemię.”

„Poezja w swoim brzmieniu przenosi się poza semantyką, tak samo muzyka. Jest czysta, nienapiętnowana w samej wibracji narodowym ani symbolicznym znaczeniem. Jest ekspresją.”

„W kim tkwi chociaż iskra poezji, ten na widok gór odczuwa do nich pociąg nieokreślony; jest coś, co ludzi tam zwabia. Na górze wydaje się człowiekowi, iż jest bliżej Boga.”

„Trochę chmur, trochę słońca,
Coś z początku, coś z końca,
Trochę pieprzu, ciut mięty,
Część dróg prostych, część krętych,
Ciut poezji, ciut prozy,
Trochę plew, trochę ziarna -
Taka miłość, taka miłość
W sam raz, idealna.”

„Poezja to tworzenie pięknych zdań. Poezja to tworzenie pięknych zdań. Poezja to tworzenie pięknych zdań. Dobra poezja zawsze była – tym.”

„Niezależnie od czasów potrzebujemy przyjaciela, kogoś, kto nam na pewne sprawy zwróci uwagę, a inne wytłumaczy. Poeci potrafią tak pięknie zadawać pytania, tak umiejętnie oswajają różne problemy. Człowiek nie czuje się samotny, a poza tym jak się słucha poezji, to trzeba się na chwilę zatrzymać. Choćby przez ten moment inaczej się oddycha. Myśli się o sprawach istotnych: o życiu, o osobach bliskich, ale też tych mniej znanych, które są tuż obok, a może tylko minęły się z nami. W poezji jest to wszystko. Jest też to, co nas boli, czego się boimy. Odnajdując to, człowiek nie czuje się samotny ze swoimi lękami i bólem, który gdzieś tam w sobie nosi.”

„Poezja świata jest nieśmiertelna.”

„To, co buduję historycznie, nie jest rezultatem krytyki i spekulacji, lecz fantazji, która chce wypełnić luki wyobrażenia. Historia jest dla mnie zawsze jeszcze przeważnie poezją; jest dla mnie szeregiem najpiękniejszych kompozycji malarskich.”

„Sztuka, muzyka to przede wszystkim wewnętrzne przywiązanie do piękna. (…) Lubię muzykę, która mnie zmienia, gdy ją tworzę. Dla mnie wszystko dzieje się poprzez muzykę i poezję, ponieważ piszę i muzykę, i słowa. Muzyką i słowem staram się stworzyć jakąś hipotezę i zobaczyć, czy ma ona sens. Jeżeli ma, oznacza to, że jest szczera, prawdziwa i że naprawdę może coś przekazać. To kwestia komunikacji. W sferze duchowej muzyka i sztuka to dla mnie sposób na odnalezienie swojego miejsca i roli. Mamy szczęście, że możemy tworzyć piękno. Musimy pokazywać je też innym.”

„Publicystyka – to nie poezja. Kto przemawia wyłącznie do uczuć i instynktów odbiorcy, popada w szkodliwą demagogię.”

„Świat niewątpliwie dąży do samozagłady ale poezja, no właśnie poezja przetrwa tysiące obłędów jej twórców, nie udusi jej smog, nie pokona broń masowego rażenia.”

„W powieść wchodzimy jak w film, poezję przeżywamy. A każdy dramat domaga się wystawienia w teatrze, choćby dlatego, że didaskalia napisane sto lat temu narzucają nam świat, którego już nie ma, teatr, którego już nie ma (…).”

„Czy to małżeństwo, jeżeli małżonek jest w jej guście? Czy to małżeństwo, jeżeli i inni są w jej guście? I nareszcie, czy to małżeństwo, jeżeli nadal najbardziej ze wszystkiego pragnęła pisać poezję?”

„Dopóki nie poczujesz się nieszczęśliwy, nie narodzi się w tobie „poezja!””

„Poezja to przede wszystkim specyficzny sposób rozstrzygania problemu poszczególnego człowieka. Najwięcej mówię o sobie, gdyż ja jestem dla siebie największym problemem. Ja uwikłany w istnienie, w rodzinę, w historię. Poezja powinna rozjaśniać te pułapki bytu. To, co wyżej napisałem, nie jest do końca prawdą, bowiem poezja może przede wszystkim jest wielką tęsknotą do drugiego człowieka.”

„Proza dnia to kobieca poezja.”

„Poezja jest bramą mądrości.”

„Jaka jest prawdziwa teologiczna treść tego pierwszego rozdziału Genesis? Transcendencja Boga, Bóg jest ponad wszystkim, wszystko pochodzi od Boga. To są fundamentalne prawdy teologiczne, tak samo ważne dla fizyków i niefizyków, choć oczywiście nie mają waloru fizycznego. Oczywiście nie wszystkie fragmenty biblijne należy interpretować w sposób przenośny. Są w Biblii różne rodzaje literackie. Podobnie jak dziś: poezja, powieść, nowela, sprawozdanie… Z tym, że rodzaje literackie Starożytnego Wschodu nie pokrywają się z dzisiejszymi rodzajami literackimi. Zidentyfikowanie rodzaju literackiego jest ważnym elementem egzegezy. Innej prawdy oczekujemy od reportażu, innej od poezji.”

„Poezja nie jest burzą ani cyklonem. Jest rzeką majestatyczną i urodzajną.”

„Poezja jest stara jak świat i skończy się dopiero razem z nim.”

„Poetką to przede wszystkim chcę być. Debiutowałam jako dramatopisarka, musiałam więc zwrócić uwagę na dramaty Witkacego. Olśniły mnie, podobnie zresztą jak sceniczne utwory Witolda Gombrowicza, z powodzeniem wystawiane w Szwecji. Ale to poezja była mi zawsze najbliższa, tak bliska religii i psychologii. To nasz naturalny, pierwotny język. Język, którym istota ludzka komunikuje się ze światem.”

„Ja pierwszy zmusiłem poezję do zejścia z Parnasu i dałem muzie tiarę, w której zamiast siedmiu konwencjonalnych strun wprawiono struny ludzkiego serca, poruszane niezliczonymi drganiami duszy i natury.”

„Nie lubię i wywołuje we mnie sprzeciw wszelka łopatologia, nudne oczywistości, bezsensowne wulgaryzmy. Poza tym, odpycha mnie głupie epatowanie brutalnością i mania „straszenia widza”. Często słyszę ze sceny, że oto tak naprawdę nie ma miłości, a życie i człowiek jest zdegenerowany, ohydny i nic nie wart. Widzowie oczekują od teatru nie tylko negatywnego obrazu współczesności. Zagoniony człowiek, zmęczony rzeczywistością, skołowany codziennymi problemami szuka przecież w teatrze także jakiejś nadziei, chwili spokoju, poezji, odpowiedzi na trudne pytania… a ja często wychodzę z teatru przestraszona, zmęczona i jeszcze bardziej skołowana. I myślę sobie wtedy, że teatr na własne życzenie odsuwa się od ludzi poprzez owo „straszenie”.”

„Ogromnie cenię poetów, ponieważ jest to jedyna grupa, dla której tak ważny jest język. Prozaików obchodzi głównie intryga, sposób zawiązywania i rozwiązywania. Eseistów – myśl, którą chcą precyzyjnie sformułować. A poeci czuwają nad samym słowem, niezależnie od jego funkcji – nad jego plastyką, obrazowością. Nad tym, co może wyrazić samo w sobie jako słowo. Tak więc, nie czując się do końca poetą, odczuwałem przecież ogromną dumę, kiedy napisałem udany, moim zdaniem, wiersz. Napisanie takiego wiersza wyzwala niesłychanie pozytywne emocje, podobne do tych, które towarzyszą dobrej fotografii. O ile proza rozłożona jest w czasie, w poezji i fotografii mamy błysk, eksplozję, nieprawdopodobne zagęszczenie odczuć.”

„Czym jest poezja, która nie ocala
Narodów ani ludzi?
Wspólnictwem urzędowych kłamstw,
Piosenką pijaków, którym za chwilę ktoś poderżnie gardła,
Czytanką z panieńskiego pokoju.”

„Jaki jest cel poezji? – budzić czujność, niepokoić.”

„Pisząc reportaże, niekiedy chętnie uciekałem w poezję. Jest wiele fragmentów, o których czasami myślę, że można by je zebrać i wydać jako wiersze lub poematy prozą, choć częściej odnoszę wrażenie, że są one poetyckie przez to, że są tam, gdzie są – w reportażu. Dlatego, że są skonfrontowane z prozą. Nie zamierzam więc ich z niej wydzielić.”

„Niosłem swoją poezję, jak żołnierz imię
w blaszcze na piersiach przeciw kulom dwóch wojen.”

„Poezję (…) można określić jako wyraz indywidualnego temperamentu przełamującego się poprzez konwencję społeczną.”

„Dobry poeta rozumie, że przekład w poezji nie jest zdradą. To tworzenie zupełnie nowego wiersza w innym języku.”

„Poezja zawiera w sobie najwięcej prawdy. Bo proza może być fikcją od początku do końca, a poezja jest raczej zapisem emocji. Natomiast nie jest to też do końca prawda o człowieku, bo przecież każdy wiersz jest zapisem chwili. W związku z czym niekoniecznie oddaje całokształt człowieka, jego istotę.”

„Gdybym miał raz jeszcze życie rozpocząć, trzymałbym się takiego prawidła, ażeby przynajmniej raz na tydzień przeczytać coś z poezji lub posłuchać nieco muzyki; wtedy bowiem zanikłe obecnie części mego mózgu zachowałyby się może przez używanie. Utrata wrażliwości na takie rzeczy jest pewną utratą szczęścia i jest, być może, szkodliwa dla inteligencji.”

„Nie wiem co to poezja
nie wiem, po co i na co,
wiem, że czasami ludzie
czytają wiersze i płaczą.”

„Życie dawno mnie nauczyło,
że muzyka i poezja
są czymś najpiękniejszym na świecie,
co życie mogło nam dać.
Oprócz miłości oczywiście.”

„Matematyka to wielka poezja, muzyka to wielka organizacja. I nawet jeżeli dzisiaj już nie praktykuję żadnej z tych dyscyplin, algorytmy zostały w mojej głowie. Radzę wszystkim młodym ludziom zaczynać od czego innego i dojść do kina.”

„Prawie cała literatura, prawie cała poezja, prawie cała sztuka wyrosły z ludzkiego bólu; w niebie chyba sztuki nie ma.”

„Nie widzę wpływu mojej pracy dziennikarskiej na poezję i odwrotnie. Są w moim umyśle dwoma oddzielnymi pudełkami. Nie mieszam ich. Nie uprawiam poezji politycznej. Staram się pisać o rzeczach uniwersalnych, ludzkich emocjach, które są wszędzie są takie same.”

„W szczęściu byłaby urocza: szczęście jest poezją kobiet, jak strój ich barwiczką.”

„(…) wśród ludzi opisujących teatr nastąpiła zmiana pokoleniowa. Młodzi krytycy gustują w młodym teatrze, tworzonym przez ich rówieśników, to zrozumiałe. A starsi często usiłują nadążyć za młodymi. Na ogół wolą spektakle będące kalką naszej rzeczywistości. Teatr społeczny, jako obszar poszukiwań artystycznych, zawsze był i będzie potrzebny, ale nie powinien być powszechnie obowiązujący i doraźny. Ci, którzy piszą o teatrze często zapominają, że teatr jest sztuką, a ta wymaga dystansu, metafory i poezji. Jeśli któryś z krytyków mówi mi: fizjologia, bebechy na scenie, brutalizm – tak, ale na teatr, taki jak u ciebie, szkoda mi czasu – to myślę, że teatr w ogóle przestał go interesować.”

„Człowiek w świecie bez poezji i muzyki jest tylko elementem łańcucha pokarmowego.”

„Bo gdy się milczy, milczy, milczy to apetyt rośnie wilczy na poezję, co – być może – drzemie w nas.”

„Egipt zawsze pozostawał jednym z pierwszych źródeł moich inspiracji, ponieważ to kraj moich przodków, ale jest to również kraj, który dał ludzkości pierwszą i najświetniejszą cywilizację. Potem idzie Demokratyczna Republika Konga, kraj, w którym się urodziłem, który przeżywa trudne momenty, doprowadza do tragedii i niszczy marzenia z powodu ludzkiego szaleństwa. Cierpienie ludzi jest dla mnie inspiracją do pisania poezji. Biorę część z walki tych, którzy stracili nadzieję, ale również od tych, którzy opierają się fatalnemu losowi i występkom uzurpatorów w nadziei na lepszy świat.”

„Istota ludzka podzielona jest na duszę i ciało. Dusza obejmuje wszystkie wzniosłe dążenia, jak poezja i filozofia, za to ciało ma całą zabawę.”

„Wiele osób było w młodości choć raz w stanie miłosnym – to coś innego, niż być zakochanym – jest to stan spokrewniony z poezją.”

„Najbardziej skuteczny napój uśmierzający, jaki ci radzę, to miska gruzłowatej ropy rzeżączkowej, w której rozpuszczono włochatą torbiel z jajników, pęcherzykowaty szankier, napletek w stanie zapalnym, wywrócony na żołędziu wskutek parafimozy, i trzy czerwone ślimaki. O ile zastosujesz się do tych wskazań, moja poezja otworzy szeroko ramiona, żeby cię przyjąć, jak wesz nadcinająca swymi pocałunkami korzeń włosa.”

„Poezja i proza to jest mój teatr. Występują w nim postaci z ulicy, ludzie na pograniczu upadku, których nazywam ludźmi „na murku.””

„Cierpiał. Najpierw była muzyka poważna, symfoniczna, potem teatr dramatyczny. W końcu, niejako na straszny deser, opera. Gęsty tłum otaczający miejsce kaźni, głośno szydząc z ofiary, domagał się nowych tortur. W ostatnim słowie prosił o kilka taktów disco-polo. Wyzionął ducha porażony poezją współczesną.”

„Kiedy zaczynasz bawić się polityką, musisz kłaść na szali wszystko, co dla ciebie ważne; iść na kompromisy, które godzą w twoje największe wartości. (…) Współczesny świat choruje na brak wyobraźni, nikt nie dba o poezję, mało kto potrafi docenić piękno, choć właśnie to mogą być najlepsze narzędzia służące polityce.”

„To właśnie jest kamień poezji:
skrzypnięcie drzwi w zawiasach nadziei,
wchodzi ktoś inny
i kładzie kamień jak żytni chleb.”

„Nawet igraszki poezji są pełne wszelkiej mądrości. Syn Melesa powiada, że Odys woskiem zatkał uszy towarzyszom, gdy statki zaniosło do przewrotnych Syren, a syn Laertesa był trzymany w pętach jak w zamknięciu, z którego nie ma ucieczki. Ta baśń odsłania tajemnice filozofii.”

„Literatura, w tym poezja, była już od wczesnego dzieciństwa ważnym dopełnieniem moich muzycznych fascynacji. Zawsze lubiłem komponować do tekstów poetyckich, czasem też do własnych.”

„Co do mnie, nie umiem tłumaczyć nawet samego siebie. Przekonałem się o tym z prawdziwym osłupieniem. Proszono mnie, żebym opublikował w kraju kilka rzeczy, które napisałem dla Niemców, po niemiecku, i nie mogłem tego zrobić! Każdy język ma siłę oraz zwięzłość wyrazu umiejscowioną gdzieś indziej! Musiałbym napisać po polsku na nowo na ten sam temat, ale wtedy to by nie było już żadne tłumaczenie, rzecz oczywista, więc w końcu zrezygnowałem. Co do Cyberiady, nie wyobrażam sobie rzeczy trudniejszej w prozie. Oczywiście co innego z poezją. Leśmian jest zupełnie nieprzetłumaczalny poza kręgiem języków słowiańskich, a Rilke nie daję się wyciągnąć z niemczyzny. Namorduje się Pan z tą Cyberiadą.”

„Nie potrafię obojętnie „patrzeć w oko smoka i wzruszać ramionami”. Wbrew obowiązującym tendencjom bliska jest mi teoria prezentowana przez Edgara Morin, w której ten wybitny francuski intelektualista opowiada się za przywróceniem poezji roli społecznej.”

„Car Aleksander I Romanow otrzymał raz od biednego jeszcze wtedy poety Cheaplera tomik poezji z dedykacją. Podziękował mu w ten sposób, że kazał związać setkę banknotów storublowych na kształt książki i – umieściwszy na karcie tytułowej napis: „Poezje Aleksandra I” – posłał ją Cheaplerowi. Nazajutrz poeta odpisał:
„Poezje te podobały mi się tak bardzo, że pragnąłbym czym prędzej przeczytać tom drugi”.
Po kilku dniach otrzymał to, o co prosił, jednakowoż na końcu przesyłki od cara znalazły się słowa:
„Koniec tomu drugiego i ostatniego”.”

„Poezja wymaga wyobraźni i słownika.”

„Poezja prowadzi od znanego ku nieznanemu.”

„Patriotyzm to umiłowanie własnej Ojczyzny, na którą składa się i rodzinna ziemia, i wytworzona na tej ziemi przez naród kultura, i cała jego tradycja, i pacierz przed obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej, i melodia języka ojczystego, i ukochany nad wszystkie inne krajobraz, i rodzinny dom, i pamięć o ojczystych dziejach, i chwytająca ze serce matczyna kołysanka, i groby przodków, i cudowna poezja polskich romantyków, i prastara pieśń „Bogurodzica”, i polonez A – dur Szopena, i „Pożegnanie Ojczyzny” Ogińskiego, i niezliczona ilość innych zaszczepionych na zawsze w duszy Polaka wspomnień, przeżyć, uczuć, przekonań i głębokich umiłowań.”

„Somalijczycy, mężczyźni i kobiety, starzy i młodzi. Składam wam w darze tych kilka słów, jako spuściznę, spadek, o piśmiennictwie, literaturze i języku Somalijczyków. Nie mam wątpliwości, że jest to wspaniała podstawa waszej kultury, o którą musicie się troszczyć ze wszystkich stron, zewsząd, gdziekolwiek będziecie. Zarówno, gdy będzie to literatura w pojęciu ogólnym, jak i poezja, prawdziwe opowieści czy fikcja, teatr czy krytyka. Jesteście wspaniałym narodem i utalentowanymi ludźmi. Jestem tego pewien.”

„Poezja jest starą kolebką ludzkości, a jej kołysanie widać w języku.”

„Freud jest całkowicie nienaukowy. To skrzyżowanie wizji, poezji i szalbierstwa.”

„Uwielbiam czytać na głos dobrą poezję. Uważam, że słowo wtedy istnieje naprawdę, kiedy się je czyta. To także wielka próba dla niego.”

„Życzę wam kiedyś stanąć o świcie na środku pustego mostu Karola. Jeśli na dodatek zrobicie to z powodu kobiety, on będzie walił wam wokoło zamiast serca, a w uszach będzie słychać wrzask, chociaż nikt nie będzie wrzeszczeć. Starówka naokoło będzie grała wstrząsające symfonie, chociaż nie będzie tam orkiestry. Krwawy świt ochlapie was malinową herbatą, choć będzie sucho. Ten most daje po ryju i utula po własnych ciosach, jest taką wielką, nieprzebraną, bolesną poezją. Więc spotkamy się tu, w tym najpiękniejszym miejscu. Więc znowu serce będzie walić tak przeokrutnie, że aż pięknie.”

„Kolibry a wspomnienie – mniej różna różnica,
Kolibry, jest Sonetem w poezjach natury,
Nieco wziął z barwy tęczy, nieco z ranej chmury,
Z łąk kwiecistych, z motyla, z morza gdy rozświeca”

„Teksty, które nie przeszłyby przez sito liczących się czasopism literackich nagle zalewają sieć. (…) Problem z poezją w sieci polega na tym, że naprawdę trudno jest wyłowić coś wartościowego, kogoś, kto ma coś do powiedzenia i robi to na dobrym poziomie. W tej chwili portale poetyckie praktycznie nie spełniają już swoich funkcji…”

„Od kilku lat
proces umierania poezji
jest przyspieszony.”

„Każdy człowiek interesujący się poezją i próbujący w niej swych sił powinien mieć podstawowe informacje na temat wersyfikacji (…). Należy też wiedzieć, czego unikać i co w poezji jest jej istotą.”

„Mój okręt, dlaczego tutaj, wśród tych, co śmieją się
z poezji.”

„Po trzydziestce zaczynasz inaczej myśleć. Masz potrzebę zmiany i w pisarstwie jest tak samo. Pamiętaj, że w poezji nie możesz powiedzieć wszystkiego, masz ograniczenia.”

„poezja jest tym solennym ruchem, w którym samo ciało wiedzie
nas ku
nagości”

„Wszystko jest poezją, każdy jest poetą.”

„Zmieniła się sama poezja. Nie jest już czymś wzniosłym i koturnowym, a czymś zdecydowanie bardziej pop. (…) Współczesna polska poezja nigdy nie stroniła od krotochwilności, żartu czy dystansu do samej siebie.”

„Zwalczanie analfabetyzmu spowodowało upowszechnienie się horoskopów drukowanych w miliardach kopii. Co gorsza, powstała warstwa pół-inteligentów, którzy rozumieją zdanie typu: „Bioenergetyczna transformacja konfiguratywnego pola transcendencji wektorowej stanowi fundament heurezy protoekstremalnych koacerwatów”. Byłoby taniej i bezpieczniej gdyby czytali manifesty poezji nowoczesnej lub odmawiali litanie.”

„W małżeństwie tylko pierwszych sześć tygodni to poezja. Dalej następuje proza, często z dramatycznymi akcentami.”

„Pisz mówię sobie, spróbuj nienawidzić
tego kto łagodnie prowadzi w nicość
mężczyzn i kobiety którzy razem z tobą i ze sobą idą
i myślą że nie wiedzą. Pomiędzy imionami wrogów
napisz również swoje. Burza
cudownie zniknęła. Przyroda
jest zbyt słaba by naśladować bitwy. Poezja
nic nie zmienia. Nic nie jest pewne, ale pisz.”