Cytaty na temat cóż (525 cytatów, strona 5)

„Trzeba nie lada odporności, by wytrwać tak godzinami przy polewanym wodą kamieniu szlifierskim ostrząc i szlifując, gdyż od wody ciągnie chłód, który jest złym kompanem. To prawda, że zwykle szlifierze trzymają na nogach śpiącego psa, lecz cóż po psie, kiedy brzuch nie jest rozgrzany od środka? A co lepiej go rozgrzeje niźli wino? Piją więc wino litrami! Również nasz szlifierz mógłby osuszyć całą krainę Limoges i okolice Saint-Pourcain.”

Henri Pourrat (1887–1959)

Szlifierz w raju
Źródło: Leggende cristiane, Mediolan 1963, s. 514–517, cyt. za: Legendy…, s. 288.

O prawdzie , O piciu , O wodzie , O winie

„No cóż, kto nigdy nie wykorzystał nietrzeźwej niech rzuci pierwszy kamień… Ale jak zakonnik to kara konieczna”

Rafał A. Ziemkiewicz (1964) polski pisarz

Źródło: Rechot Ziemkiewicza: Kto nigdy nie wykorzystał nietrzeźwej..., dziennik.pl, 23 września 2014 http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/artykuly/470485,rechot-rafala-a-ziemkiewicza-z-gwaltu-na-kobiecie-lepper-bylby-z-ciebie-dumny.html

O kobietach , O karze

„Nie może być kompromisu w dziedzinie zasad podstawowych ani spraw fundamentalnych. Cóż moglibyście uznać za kompromis między życiem a śmiercią?”

Ayn Rand książka Cnota egoizmu

Cnota egoizmu

O śmierci

„Czy pani wie, co to jest nie przynieść człowiekowi nadziei? To gorzej niż go oślepić i zabić. Ja wiem, że on czeka na tę nadzieję, i to ode mnie. Ja nie mogę z nim rozmawiać; ja czuję, że sam nie powinienem żyć. Cóż jest warte własne życie, jeśli się innym nie przynosi nadziei?”

Marek Hłasko (1934–1969) polski pisarz

Źródło: List

O życiu , O czekaniu

„Cóż bowiem wart jest człowiek, który nie ceni nader rzadkiego i pięknego daru, owej jedynej doskonałej rzeczy, której nie można zdobyć za złoto, jaką jest szczera miłość kobiety?”

Henry Rider Haggard książka Kleopatra

Kleopatra (1889)
Źródło: s. 228

O miłości , O kobietach

„I cóż z tego, że każdy z nas, poszczególnie biorąc, jest całkowicie trzeźwy, rozsądny, zrównoważony, jeżeli wszyscy razem jesteśmy jednym olbrzymim szaleńcem, co z furią tarza się, ryczy, wije, naprzód pędzi na oślep granice własne przekraczając i wyrywając siebie z siebie… Szał jest poza nami, na zewnątrz…”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Postać: Henryk
Ślub

„Dopóki nie przeczytałam tego zdania nie znałam Dumy i Uprzedzenia, dopiero potem sięgnęłam potem tę książkę. I cóż znalazłam? Wypracowany dagerotyp pospolitego oblicza; pieczołowicie ogrodzony, starannie uprawiany ogród o schludnych rabatach i delikatnych kwiatach, ale ani śladu bystrej, żywej twarzy, otwartej przestrzeni, świeżego powietrza, błękitnego wzgórza, łagodnej doliny. Nie chciałabym żyć wśród jej pań i panów w ich eleganckich ale dusznych domach…
…Rozumiem natomiast uwielbienie dla George Sand, bo chociaż nie znam takiego dzieła, którym mógłbym się zachwycić bez reszty (…) – mimo to rodzaj jej umysłowości, chociaż nie całkiem dla mnie zrozumiałej, budzi mój głęboki szacunek: jest mądra i głęboka; panna Austen jest tylko zręczna i spostrzegawcza.”

Charlotte Brontë (1816–1855) angielska pisarka

Źródło: Anna Przedpełska-Trzeciakowska, Na plebanii w Haworth, op. cit., s. 312, 313

O domu

„Absolutnie nie uznałem tego za gwałt. (…) Rock’n’roll to zabawa. Cóż, często niebezpieczna i na krawędzi ryzyka, ale wciąż zabawa. Każdy ma swoją etykę i oceni to sam. Najwyraźniej to, co tobie wydaje się czymś strasznym i niemoralnym, dla mnie jest emanacją dionizyjskiej postawy i ekstatycznym uniesieniem lub po prostu czystym hedonizmem z odrobiną perwersji.”

Adam Darski (1977) polski muzyk rockowy (Behemoth)

o wykorzystaniu nieprzytomnej z upojenia alkoholowego hiszpańskiej prostytutki przez kolegów z zespołu.
Źródło: wywiad Tańczący z demonami http://www.gala.pl/wywiady-i-sylwetki/adam-nergal-darski-tanczacy-z-demonami-9082?3, „Gala”, 22 października 2012.

„To, co nierzeczywiste, jest silniejsze niż to, co realne. Bo nic nie jest równie doskonałe jak wytwór wyobraźni. Bo prawdziwie trwałe są tylko nieuchwytne idee, pomysły, wierzenia i fantazje. Kamień się kruszy. Drewno próchnieje. A ludzie, no cóż, umierają.”

Chuck Palahniuk (1962)

Udław się (2001)

O ludziach , O fantazji

„Cóż złego uczyniły im te drzewa? Czy muszą karać trawę za własne winy? Ludzie, którzy pustoszą ziemię ogniem z powodu waśni z innymi są przecież barbarzyńcami.”

Ursula K. Le Guin Ziemiomorze

Ziemiomorze, Najdalszy brzeg

O ludziach , O trawie

„Na cóż srebro i złoto, na cóż skarby w ziemi zagrzebane ukradkiem i z trwogą strzeżone.”

Horacy (-65–-8 p. n. e.) rzymski poeta liryczny

„Cóż, nie mamy innego środka, by opanować naszą popędliwość, jak tylko inteligencja.”

Zygmunt Freud (1856–1939) austriacki neurolog i psychiatra

Przyszłość pewnego złudzenia (1927)

O inteligencji

„Jeśli zatem wykazaliśmy, że większość materiału dowodowego Freuda była zmyślona, sfabrykowana lub przeinaczona, jeśli wkład myśli Freuda w naukę okazał się mizernym a jego popularność zbudowana po części przez przypadek, cóż więc pozostaje z tej spiżowej postaci?”

Tomasz Witkowski (1963)

Zakazana psychologia. Tom I
Źródło: s. 131.

O myślach , O nauce , O myśleniu

„Ponieważ miękka leśna trawa
Cóż może, jeśli nie powtarzać
Kształty zająca, który w niej spoczywał.”

William Butler Yeats (1865–1939) poeta i dramaturg irlandzki, noblista

Źródło: Pamięć, 1919, tłum. Maciej Cisło

O trawie

„Każdy jest taki, jaka jest jego miłość. Kochasz ziemię? Ziemia będziesz. Boga kochasz? Cóż powiem? Że będziesz Bogiem? Nie śmiem powiedzieć tego sam od siebie, ale posłuchajmy Pisma: „Bogami jesteście jesteście synami Najwyższego””

Aureliusz Augustyn z Hippony (354–430) wczesnochrześcijański biskup i teolog

PS. 31,6
Homilia na 1. list św. Jana
Wariant: Każdy będzie taki, jaka jest jego miłość. Kochasz ziemię? Ziemią będziesz. Boga kochasz? Cóż powiem? Że będziesz Bogiem? Nie śmiem powiedzieć tego sam od siebie, ale posłuchajmy Pisma: „Bogami jesteście jesteście synami Najwyższego” (PS. 31,6).
Źródło: homilia 2

O miłości , O Bogu , Kochać się

„Sprzeciwiam się dalszym podnoszonym przez Pana argumentom, że człowiekowi w ogóle nie może zabraknąć pociechy płynącej ze złudzenia religijnego, że bez niej nie zniósłby on trudów życia, okrutnej rzeczywistości. Owszem, nie zniesie tego człowiek, któremu Pan już od dzieciństwa sączył tę słodką czy słodko-gorzką truciznę. Cóż jednak z innym – tym, który wzrastał w trzeźwości?”

Zygmunt Freud (1856–1939) austriacki neurolog i psychiatra

Przyszłość pewnego złudzenia (1927)

O rzeczywostości , O dzieciństwie

„Bo i cóż, na bogów, jest bardziej pożądane od mądrości, co jest doskonalsze, co lepsze dla człowieka, co dlań stosowniejsze? A przecież ci, którzy dążą do jej zdobycia, noszą właśnie miano filozofów; filozofia zaś (…) to nic innego jak umiłowanie mądrości. Mądrość z kolei jest (…) znajomością spraw boskich i ludzkich oraz podstaw, na których się te sprawy opierają.”

Cyceron (-106–-43 p. n. e.) mówca rzymski, popularyzator filozofii greckiej, polityk

Dzieła filozoficzne i retoryczne, O powinnościach

O mądrości , O Bogu

„Cóż to jest pieśń? dźwięk słów pusty, jako wiatru szelest,
Poezya najpiękniejsza jeszcze prawdą nie jest”

Maria Konopnicka (1842–1910) polska pisarka, nowelistka, pisarka literatury dziecięcej, tłumaczka, publicystka i krytyk, działaczka niep…

Źródło: Wstęp (do zbioru poezyi)

„Po cóż żyjemy, jeśli nie po to, by życie czynić łatwiejsze dla siebie nawzajem?”

George Eliot (1819–1880)

O życiu

„I cóż dalej, szary człowieku?”

Hans Fallada książka Little Man, What Now?

Kleiner Mann – was nun? (niem.)
Źródło: tytuł powieści (1932)

„Och Jarosławie, cóż byśmy poczęli bez Ciebie? Jaki los nam gotujesz każdego dnia?! Jak pięknie ścielesz nam drogę do zwycięstwa?! Jak mamy wyrazić naszą dozgonną wdzięczność? Bez Ciebie wszystko jest takie czarne i smutne!”

Janusz Palikot (1964) polski polityk

o wywiadzie Jarosława Kaczyńskiego dla „Gazety Polskiej”.
Źródło: blog Janusza Palikota http://palikot.blog.onet.pl/, 29 lipca 2009

O losie , O gotowaniu , O wdzięczności

„Już myślałem
że już
liść wawrzynu przywdzieje,
lecz niestety.
Ha cóż –
nie nam laury, woń róż,
których strzeże Machejek.”

Czesław Kałkusiński (1911–1988)

Źródło: ***, „Życie Literackie” nr 25 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14815, 17 czerwca 1956, s. 11.

O życiu , O myślach , O myśleniu

„Cóż za rozlegle pustynie!
cóż za góry wysokie!
ależ trawa pachnie w Golestane!
w tej okolicy czegoś szukałem:
snu może
światła, piasku, uśmiechu.”

Sohrab Sepehri (1928–1980)

Źródło: W Golestane, tłum. Albert Kwiatkowski; cyt. za literaturaperska.com http://www.literaturaperska.com/sepehri/sepehri2.html

O uśmiechu , O trawie

„Za mało Bóg czasu dał, na dzień tylko dwadzieścia cztery godziny wyznaczył, tak że nie ma nieraz czasu i na wyspanie się, a cóż dopiero na pokutę.”

Fiodor Dostojewski książka Bracia Karamazow

Bracia Karamazow

O Bogu , O czasie

„Cóż da martwienie się? Życie nie jest pasmem szczęśliwych zdarzeń. Jedyna różnica polega na tym, że teraz może być jeszcze mniej szczęśliwie. I tyle.”

Elif Şafak (1971) Turecko-brytyjska pisarka i działaczka feministyczna

Lustra miasta (2011)

O życiu

„Po okresie aktywnego życia politycznego, przyszedł moment na krótki oddech i próbę podratowania nieco własnej sytuacji finansowej. Nie jest bowiem prawdą, że na polityce zarabia się krocie. Polityka to zajęcie bardzo kosztowne (…) Nie jest w moim stylu komentowanie własnych decyzji o charakterze politycznym. Nie komentowałem wstąpienia do Samoobrony, nie będę też komentował odejścia. Powiedzmy, że po okresie dużej aktywności musiałem nieco odetchnąć, znaleźć właściwy dystans. A ponadto, no cóż, nie jestem już młodzieniaszkiem.”

Henryk Dzido (1941–2018) polski polityk, prawnik

Źródło: Adwokat Henryk Dzido, lawkaprawna.pl http://www.lawkaprawna.pl/poznaj-adwokata/49-adwokat-henryk-dzido

O odejściu , O charakterze , O decyzjach

„No cóż! Zaraz muszę nadejść nowe wiadomości! Telegrafujcie! Telefonujcie! Trzeba za wszelką cenę dowiedzieć się czegoś więcej!”

Franciszek Józef I (1830–1916) cesarz Austrii i król Węgier

na wieść o zamachu na swą żonę Elżbietę Bawarską.
Źródło: Jean des Cars, Kobiety, które zawładnęły Europą. Najpotężniejsze królowe, wyd. Muza, Warszawa 2014, s. 238.

O kobietach

„Cóż, jedno jest pewne, nikt nie będzie pamiętał mojej roli w Uwolnić orkę.”

Michael Madsen (1957) aktor amerykański

A może ktoś będzie.

„Powiem sarkastycznie: normalny, zdrowy antysemityzm to taki antysemityzm, który mówi: „Adam Michnik jest Żydem, w związku z tym jest chuliganem”. Ale polski antysemityzm, który jest finezyjny, powiada tak: „Adam Michnik jest chuliganem, w związku z tym prawdopodobnie jest Żydem”. Twierdzę, że w Polsce Żydem zostaje się z nominacji. Cóż, ja sam sobie zasłużyłem na te wyzwiska, których nie szczędzi prasa antysemicka…”

Adam Michnik (1946) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: tekst wygłoszony w Krakowie w czerwcu 1995 na konferencji „Pamięć polska – pamięć żydowska”, „Tygodnik Powszechny” nr 29, 16 lipca 1995, cyt. za: dialog. org http://www.dialog.org/dialog_pl/michn01.html

„Bałem się przyjęć, bo nie umiałem tańczyć. Bałem się strojów, bo źle na mnie leżały. Bałem się rozmów, bo to, co bym ewentualnie powiedział, mogło okazać się naiwne. Bałem się randek, bo nie wiedziałem, czego się ode mnie oczekuje. Bałem się seksu, bałem się tego, że nie wiem, jak go uprawiać, bałem się, że zawiodę. Lęki nadkładały się na lęki. I przez ten cały czas bałem się, że ludzie odkryją, jak ja się boję. Cóż więc robiłem? Kłamałem i udawałem, i blefowałem, i skrzętnie ukrywałem to, co się w moim wnętrzu naprawdę działo.”

William Nicholson (1948) osobowe

Sąd nad prawdziwą miłością

O ludziach , O seksie , O czasie

„Japończycy! Japończycy! Niewdzięczni Japończycy! Cóż wam uczyniliśmy, że tak nami gardzicie? Wasza skrajnie zła wola demonstruje się nawet przy użyciu słów Shina-jin. Mówiąc shi, umyślnie syczycie, a mówiąc na, przeciągacie to w długi nosowy dźwięk.”

Guo Moruo (1892–1978)

O woli

„Proust oczywiście ma rację, że każda rozmowa jest trochę pustoszeniem siebie. Ale skąd bierze się to uczucie? Może trochę z niewydolności mowy. Kiedy myślimy, wiemy, o co nam chodzi, kiedy mówimy, kiedy już powiemy, zostajemy trochę rozczarowani. Jak to, więc tylko o to chodziło? Więc tylko tyle, te nasze skarby osiągnięte, kiedy ukażą się jako parę zdań, właściwie je wyczerpujących, wcale nie przedstawiają się tak bogato. Ale to wina mowy, a może i – po części – przyczyna tkwi także w tym, że rzeczywiście, co przeczute, wydawało nam się większe i piękniejsze niż sformułowane. A co do mowy, przecież dopiero po największych wysiłkach i trudach zaledwie parę książek na świecie oddaje jako tako to, o co chodziło autorowi, a w jego mniemaniu zapewne także niedostatecznie, cóż tu wymagać od zdań kleconych na poczekaniu, byle jakich i przypadkowych, żeby nas dostateczne wyrażały. Potem kiedy się wypowiemy, kiedy się podzielimy, jesteśmy trochę jak czajnik z wrzątkiem, z którego zdjęto pokrywkę, ciśnienie spada. Dotychczas mile się nosiło poczucie własnego sekretu, wyłącznie osobistego. Dzielimy się nim trochę przez to, że pragniemy zaskoczyć, zadziwić słuchacza sobą samym. I zostajemy rozczarowani, bo po wypowiedzeniu się zaznacza się w nas odpływ. Przez to może nawet rozmowa pustosząca, obniżająca wewnętrzne ciśnienie jest pobudką. Bo chcąc się znowu napełnić, przystępujemy od początku do pracy wewnętrznej”

Sławomir Mrożek (1930–2013) polski dramatopisarz, prozaik i rysownik

Dzienniki, Dziennik. Tom 1. 1962–1969

O książkach , O emocjach , O myślach , O wysiłku

„I cóż z kładki, gdy na drugi brzeg nie ma po co chodzić.”

Władysław Grzeszczyk (1935) polski aforysta

Parada paradoksów (1985)

„Jeśli masz zdrów żołądek i lędźwie, i nogi,
To i cóż ci dać mogą by skarby królewskie?”

Horacy (-65–-8 p. n. e.) rzymski poeta liryczny

Listy
Źródło: I. 12, 5.

„Noc, którą właśnie czujemy na twarzy,
jedna z tysiąca. Pozwólmy jej czarom
po stokroć opisywanym przepłynąć.
Przedmiot się cofa za opis jak martwa
natura na płótno malarza. Pod lampą
książka otwarta właśnie na stronicy,
którą czytaliśmy przed laty z biciem serca.
Nie rozumiemy jej ani nas samych – tamtych
a przecież został na niej (cóż że niewidoczny
dla nas) ślad palców które są te same.”

Mieczysław Jastrun (1903–1983) polski poeta i eseista

Źródło: Czytanie książki, Poezje zebrane, t. 2, wyd. Czytelnik, Warszawa 1964, s. 169.

O książkach , O naturze , O czytaniu , O lecie

„Czasu, który tak łatwo lekceważy się w młodości, niezmiernie gorzko żałuje się na starość.(…) Cóż znaczy miesiąc dla znudzonego nastolatka? Nic. Minie w jednej chwili. Ale proszę mi powiedzieć, jaką ma wartość dla kogoś, komu pozostał tylko miesiąc życia?”

Graham Masterton (1946) brytyjski pisarz

Dwa tygodnie strachu (1994)

O starości , O czasie

„Cóż zatem czynić należy dla polepszenia krytycznego położenia kobiet? Nade wszystko nie trudzić się apriorystycznymi wywodami, do czego kobieta zdolna lub niezdolna, ponieważ zdolności ludzkie, suma otrzymanych warunków i ich kombinacji, zmieniają się wraz z tymiż warunkami i zastosowują do nich, stąd żaden myśliciel nie może określić stanowczo, jak się ukształtują zdolności kobiet, gdy przez wyrobienie wszechstronne damy pole ich naturze do uwidocznienia swoich właściwości.”

Paulina Kuczalska-Reinschmit (1859–1921) polska działaczka społeczna i dziennikarka

o zdolnościach kobiet.
«Świt"
Źródło: Gorączka rzemieślnicza, «Świt» 1885, t. II, nr 3 (43).

O kobietach , O naturze

„Zrezygnowawszy z pracy w klinice Powers nie zaprzestał cotygodniowych odwiedzin i badań lekarskich w gabinecie Andersona. Było to już co prawda tylko zwykłą formalnością, zupełnie pozbawioną sensu. Podczas ostatniej wizyty Anderson zrobił mu badanie krwi; zwrócił uwagę na coraz większą obrzękłość mięśni twarzy, słabnące refleksy oczu i nie ogolone policzki Powersa. Uśmiechając się poprzez biurko Anderson zastanawiał się przez chwilę, co mu powiedzieć. Niekiedy próbował jeszcze pocieszać co inteligentniejszych pacjentów. Ale z Powersem, który był zdolnym neurochirurgiem i człowiekiem tkwiącym w nurcie życia, tworzącym rzeczy oryginalne, rozmowa nie była łatwa. W myślach zwracał się do niego: – „Jest mi ogromnie przykro, Robercie, ale cóż mogę ci powiedzieć… Nawet Słońce stygnie z dnia na dzień…””

James Graham Ballard książka The Voices of Time

Źródło: Głosy czasu (ang. The Voices of Time, 1972), wyd. pol. w antologii Kroki w nieznane. 3

O prawdzie , O czasie , O słońcu , Sens

„Cóż, istnieje, rozpowszechniony jest typ człowieczy skłonny do mniemania, że zawsze i wszędzie należy mu się wygodne życie na koszt publiczny. W ostatnich czasach ta odmiana ludzka rozmnożyła się niepokojąco, przynajmniej u nas.”

Paweł Jasienica (1909–1970) polski pisarz i eseista

Pamiętnik
Źródło: s. 184.

O życiu

„I cóż się nie przebaczy dla kadzidła trochę!”

Julian Ursyn Niemcewicz (1758–1841) polski dramaturg, powieściopisarz, poeta i pamiętnikarz

Źródło: Księga cytatów z polskiej literatury pięknej od XIV do XX wieku, wyb. Paweł Hertz, Władysław Kopaliński, Warszawa 1975, PIW, s. 324.

O literaturze , O wieku

„Spotkałem się ostatnio z poglądem wśród młodych artystów polskiego teatru, że przeszłość nie ma dla nich żadnego znaczenia. Powiedzieli, że mają w dupie np. taką datę jak 1 września 1939 roku. No cóż, nie wiedziałem, że tak można. I już się dowiedziałem – można.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

Źródło: Agnieszka Sztyler, Młody mimo woli, „Twój Styl” nr 6, 20 maja 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/117464.html

O przeszłości

„Stalinowscy sędziowie i prokuratorzy zostali uznanymi adwokatami, czy radcami prawnymi. Często żyją do dziś nieosądzeni za swoje zbrodnie. Żyją w dostatku, pobierając dużo wyższe emerytury od swoich ofiar. A ich dzieci – cóż – często korzystają z profitów komunistycznych dygnitarzy. Do dziś kreują polską rzeczywistość. Są wszędzie – w polityce, biznesie, mediach… Podam przykład czysto ludzki, przykład cmentarza na Powązkach Wojskowych w Warszawie. Dzieci PRL-owskich prominentów chodzą na groby swoich przodków, zapalają lampki. A dzieci ofiar? Oni w wolnej Polsce nie mają takiego „przywileju”, bo grobów ich ojców czy dziadków po prostu nie ma.”

Tadeusz Płużański (ur. 1971) (1971) polski historyk, dziennikarz i publicysta

Źródło: Ważna rozmowa Wiktora Świetlika z Tadeuszem M. Płużańskim, autorem książki „Bestie”, wpolityce.pl, 14 kwietnia 2012 http://wpolityce.pl/wydarzenia/26643-wazna-rozmowa-wiktora-swietlika-z-tadeuszem-m-pluzanskim-autorem-ksiazki-bestie

O dzieciach , O książkach , O rzeczywostości

„Gdzieś w 1967 roku byłem pewnego dnia w sklepie Manny's Musical Instruments. Strasznie wtedy padało. Nagle do środka wszedł mały, nieco zmokły facecik, który przedstawił mi się jako Paul Simon. Powiedział, że chciałby, abym przyszedł dziś do niego na kolację, i dał mi swój adres. Powiedziałem, że przyjdę.
Kiedy wszedłem do mieszkania do Paula, on akurat tkwił na czworakach przed takim samym zestawem Magnavoxa, jaki miał Pląsacz z Sun Village. Miał ucho przyklejone do głośnika i słuchał płyty Django Reinhardta.
Po chwili Paul oznajmił mi ni stąd, ni zowąd, że jest wytrącony z równowagi, ponieważ musiał zapłacić w tym roku sześćset tysięcy podatku dochodowego. Pomyślałem sobie, żebym ja tylko mógł zarobić sześćset tysięcy dolarów! A w ogóle ile trzeba zarobić, żeby zapłacić taki podatek? I wtedy wszedł Art Garfunkel. Gadaliśmy razem bez końca.
Powiedzieli mi, że już od dawna nie byli na żadnym tournée. Wspominali z rozrzewnieniem stare dobre czasy. Nie wiedziałem, że nazywali się kiedyś Tom & Jerry i że mieli wtedy hit „Hey, Schoolgirl in the Second Row”.
Powiedziałem im: „Cóż, doskonale rozumiem waszą tęsknotę za rozkoszami życia w trasie, więc chcę wam coś zaproponować… Jutro wieczorem gramy w Buffalo. Co powiecie na to, żebyście pojechali z nami i otworzyli nasz koncert jako Tom & Jerry? Nikomu nie powiem, że to wy. Weźcie sprzęt, jedźcie z nami i zagrajcie «Hey, Schoolgirl in the Second Row» i inne stare kawałki, tylko nie przeboje Simona & Garfunkela”. Pomysł im się spodobał i powiedzieli, że pojadą.
Otworzyli nasz koncert jako duo Tom & Jerry. Potem przyszła kolej na nas. Kiedy bisowaliśmy, powiedziałem do publiczności: „Chciałbym, żeby nasi przyjaciele zagrali jeszcze jeden numer”. Wyszli i zaśpiewali „Sound of Silence”. Wtedy dopiero wszyscy zdali sobie sprawę, że to SIMON & GARFUNKEL. Po koncercie podeszła do mnie jakaś wykształcona pani i powiedziała: „Dlaczego pan to zrobił? Dlaczego żartuje pan sobie z Simona i Garfunkela?””

Frank Zappa (1940–1993) amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor

Jakbym im naprawdę zrobił chamski dowcip! Co ona, kurwa, myślała? Że te dwie supergwiazdy spadły tu z nieba, a myśmy je zmusili do śpiewania: „OOO-boppa-loochy-bah, she's mine!”?
Źródło: Takiego mnie nie znacie

O myślach , O myśleniu

„No cóż, nie było wtedy telefonii komórkowej, a ktoś „życzliwy” w sekretariacie teatru mylił tropy. Kilka ról sama odrzuciłam, bo ewidentnie zanosiło się na zarabianie biustem, zapewne w środowisku poszła plotka, że bigotka, że nie chce niczego grać.”

Izabela Drobotowicz-Orkisz (1958)

o tym, dlaczego nie zrobiła wielkiej kariery filmowej mimo udanego debiutu.
Źródło: Więcej niż Oskar, „Business Class” nr 3, marzec 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/111941.html

„To jest tych kilka sekund, kiedy wybudzamy się ze snu, ale nie jesteśmy jeszcze całkowicie świadomi. Przez tych kilka sekund jesteśmy czymś bardziej prymitywnym, niż będziemy po obudzeniu. Spaliśmy właśnie snem naszych… przodków i jakaś cząstka ich samych oraz ich świata nadal w nas tkwi. Przez tych kilka chwil jesteśmy nieukształtowani, niecywilizowani. Nie jesteśmy tymi ludźmi, których znamy, ale stworzeniami pozostającymi w większej harmonii z drzewami niż z klawiaturą komputera. Jesteśmy nienazwani, bezimienni, naturalni, zawieszeni między tym, co było, a tym, co będzie, kijanką poprzedzającą żabę, gąsienicą poprzedzającą motyla. Jesteśmy, przez kilka krótkich chwil, niczym i wszystkim, czym możemy być. A potem (…) a potem – no cóż – otwieramy oczy i zaczynamy dzień, i stajemy się sobą.”

Jerry Spinelli (1941) amerykański pisarz

Źródło: Gwiazdka

O snach

„nikt ci nie plunie kulą w twarz
nikt ci już żeber nie połamie --
cóż taką głupią minę masz
mój nieodrodny bracie-chamie?”

Bruno Jasieński (1901–1938) polski poeta futurystyczny

Źródło: Psalm powojenny

„Nie zrezygnuję ani z Warszawy, ani z wiejskiej chałupy. Tydzień spędzam w stolicy, a tydzień na wsi, tak na zmianę. Cóż, kobieta zmienną jest…”

Ewa Kuryło (1955) polska aktorka

Źródło: Świetnie lepię pierogi, „Tele Tydzień”, nr 5, 31 stycznia 2005 http://www.plebania.pl/wywiady/kurylo.html

O kobietach

„Cóż za ogromna strata! Odszedł człowiek, który w minutę po naszym pierwszym uścisku dłoni zdołał zjednać mnie sobie na zawsze. Sympatyczny, pokorny, mądry. W dodatku wielki, utalentowany aktor.”

Nicolas Cage (1964) aktor amerykański

na wieść o śmierci Petera Falka.
Źródło: „Tele Tydzień” nr 27, 4 lipca 2011

O śmierci , O odejściu , O stracie

„(…) to jest jak malowanie obrazu, tyle tylko, że nie ograniczonego ramami, a poza tym ja sam jestem jedną z postaci moich obrazów. Wchodzę w nie.(…) Pomyślałem więc sobie: cóż by się stało, gdybym to ja sam stał się barwą. Gdybym nie świat przenosił na obraz, ale obraz przeniósł do świata.”

Cezary Bodzianowski (1968)

o swojej działalności.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/cezary-bodzianowski

O świecie , Obraz

„Cóż pozostało we mnie, gdy stał się cień…?”

Georges Bataille (1897–1962)

„I cóż znowu, panie redaktorze, nabroiła ta niedobra Platforma?”

Sebastian Karpiniuk (1972–2010) polski polityk

Źródło: rp.pl http://www.rp.pl/artykul/15,464738_Mlody_ambitny_wojownik.html, 21 kwietnia 2010

„Cóż, w Polsce nie potrafi się dyscyplinować zawodników.”

Raúl Lozano (1956) argentyński trener siatkówki

Źródło: Ludzie o wielu twarzach http://sport.interia.pl/siatkowka/aktualnosci/news/lozano-ludzie-o-wielu-twarzach,1181467,35

O ludziach , O sporcie

„Zabiliśmy 318 tysięcy Japończyków. Pan Truman świętuje. „Truman” znaczy prawdziwy człowiek. Cóż za dziwne nazwisko. Chrystusa nazywamy prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. Truman jest prawdziwym człowiekiem swoich czasów, dlatego świętuje.”

Dorothy Day (1897–1980) amerykańska dziennikarka i działaczka katolicka

Źródło: Oliver Stone's Untold History of the United States (2012), tłum. Edyta Czerwonka, odcinek 3

O Bogu , Chrystus

„No, cóż… srodze mnie oszukano, wmawiając mi, że cios, który zadam, ucieszy lud. Teraz sam lud daje konie, żeby zamęczyć mnie na śmierć.”

François Ravaillac (1578–1610)

gdy ktoś z tłumu zaproponował własnego konia na rozerwanie Ravaillaca (jeden z przeznaczonych do tego rumaków był zbyt słaby).
Źródło: Isabelle Bricard, Leksykon śmierci wielkich ludzi, tłum. Anita i Krzysztof Staroniowie, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1998, ISBN 8305129713, s. 377.

O śmierci , O ludziach , O książkach , O wiedzę

„On kochał muzykę klasyczną, malarstwo, arcydzieła literatury… No cóż, nikt nie jest doskonały.”

Brigitte Bardot (1934) francuska aktorka

O literaturze , O malarstwie , Kochać się

„Jedyne dostojeństwo związku małżeńskiego stanowi miłość wyłączna, wierność dwu serc. Jeśli to zniknie, cóż zostanie poza pewnymi korzyściami praktycznymi?”

Romain Rolland (1866–1944)

O miłości , O wierności , Serce

„Cóż, czynimy usługi dla ludności i w każdej propozycji powinniśmy bronić się naszym rzemiosłem, chociaż w tego typu przedsięwzięciach nie jest to łatwe…”

Grażyna Barszczewska (1947) polska aktorka

o roli w serialu Plebania.
Źródło: Dulska trzyma się mocno, „Przegląd” nr 29, 25 lipca 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/41972.html

„Człowiek szlachetny nie zna trosk ni lęku. O cóż się bowiem może troszczyć i czego ma się lękać, skoro w sobie żadnych ułomności nie znalazł?”

Konfucjusz (-551–-479 p. n. e.) chiński myśliciel, filozof, nauczyciel i polityk, twórca konfucjanizmu; jego nauki głęboko wpłynęł…

„Na zagrywce Dawid Murek i cóż ten nieborak może wymyślić – chyba może strzelić i huknąć ze wszystkich sił.”

Zdzisław Ambroziak (1944–2004) polski siatkarz i dziennikarz

„Jeśli musielibyśmy się bronić sami, to cóż, nie chciałbym siać defetyzmu, ale licząc tempo marszu armii masowej, jaką ma Rosja, jej siłom zbrojnym marsz na stolicę zająłby 3–4 dni.”

Waldemar Skrzypczak (1956) generał polski

Źródło: Gen. Skrzypczak kreśli czarny scenariusz http://wpolityce.pl/polityka/187783-gen-skrzypczak-kresli-czarny-scenariusz-rosjanie-uderza-jednoczesnie-z-kaliningradu-bialorusi-i-ukrainy-bez-reakcji-nato-w-trzy-dni-beda-w-warszawie, wpolityce.pl, 13 marca 2014.

O sile

„Czytałem kiedyś o wymieraniu tych pięknych żurawi w Japonii, gdzie one są jakby narodowym symbolem i nikt się tym nie przejmował. Zapytali ich: „Czy obchodzi was to, że przez zanieczyszczenia umierają wasze żurawie?”, a oni odpowiedzieli: „Cóż, mamy ich zdjęcia w muzeach, więc nie ma dla nas znaczenia to, czy one rzeczywiście istnieją.””

Bruce Dickinson (1958) angielski muzyk rockowy, wokalista

To jest właśnie pieprzony Nowy, wspaniały świat.
I remember reading about the extinction of these beautiful cranes in Japan, where the crane's like a national symbol, and nobody cared. And they asked, 'Do you care about all these cranes dying, 'cause of pollution?' And they went, 'Well, we have pictures of them in the museums, we don't care whether they really exist – just as long as the pictures of them exist in some way.' This is fuckin' Brave New World. (ang.)
o inspiracji do albumu Brave New World.

O świecie , O czytaniu

„Fatalnie siedzi się na trybunach. Człowiek chciałby pomóc, wybiec na boisko. Już prawie rzucałem krzesełkami, denerwowałem się, ale cóż, niewiele mogłem poza tym zrobić. Takie życie”

Michał Kubisztal (1980) polski piłkarz ręczny

o oglądaniu meczów reprezentacji Polski na Mistrzostwach Europy w Piłce Ręcznej w Danii w 2014 roku.
Źródło: Michał Kubisztal: Przepis na Chorwatów jest bardzo prosty, 22 stycznia 2014 http://www.wspieramyklub.pl/dyscypliny/pilka_reczna/turnieje/reprezentacja/aktualnosci/28924,michal-kubisztal-przepis-na-chorwatow-jest-bardzo-prosty.html

O życiu

„Czymże jest zatem ta iskra, która wznieca władzę? Co to jest władza? Cóż za zagadkowa rzecz!”

Dagmar Ploetz (1946)

cyt. z Gabriela Garcii Marqueza
Gabriel Garcia Marquez

„Takie postępowanie ma na celu zamknięcie mi ust. Zresztą przez lata pukam do różnych drzwi. Od drzwi byłych kolegów i koleżanek parlamentarzystów do drzwi rozmaitych redakcji. Myślę, że czeka mnie kolejny żenujący spektakl. Bo przecież kajdanki na przegubach byłego członka komisji ds. Rywingate w TVN będą wyglądały ciekawie. Bo jak wiadomo, ani Rywingate ani afery hazardowej z „Mirem” niby nie było. PRL-owskie elity działają w spokoju, eksSB-cy zostają szanowanymi dziennikarzami z emeryturami z MSW… a niezależni śledczy trafiają do więzienia. Cóż z mojej obecnej renty pokrycie kary jest niemożliwe. Ale skoro sprawiedliwości trzeba szukać w trybunałach międzynarodowych to trudno. Poczekam i przetrzymam.”

Piotr Smolana (1958) polski polityk

Źródło: Śledczy z Sejmowej Komisji Rywingate trafi do więzienia?, rebelya.pl, 24 maja 2012 http://rebelya.pl/post/1946/sledczy-z-sejmowej-komisji-rywingate-trafi-do-w

O sprawiedliwości , O karze , O myślach , O czekaniu

„Cóż piękniejszego, niż być żeglarzem? Fach męski.
Na lądzie – wszyscy radziby być – żeglarzami…”

Tristan Corbière (1845–1875)

Źródło: List z Meksyku, [w:] Liryka francuska. Serya pierwsza http://www.sbc.org.pl/dlibra/info?forceRequestHandlerId=true&mimetype=image/x.djvu&sec=false&handler=djvu&content_url=/Content/24336/_6034_I.djvu, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1911, s. 95, tłum. Bronisława Ostrowska.

„Większość miłosnych piosenek to nie są wcale piosenki o miłości. Mówią o wielu sprawach. Ale najczęściej o frustracji. Może o pożądaniu. Pragnieniu. Rozczarowaniu. Rzadko o tym, czym miłość jest naprawdę, a jest ona, jeśli pominiemy te wszystkie jej aspekty… no cóż, wzajemną zależnością.”

John Katzenbach (1950)

Ofiara

O miłości

„Upadek komunizmu położył kres rządom Ceaușescu i innych władców Europy Środkowej. Wygląda na to, że demokracja zwycięża nawet w Ameryce Południowej. Jednakże na Bliskim Wschodzie potężni dyktatorzy, jak choćby szach Iranu, upadają po to tylko, by ustąpić miejsce fundamentalistom religijnym, takim jak ajatollah Homeini. Ale w niniejszej książce nie odnajdziecie krwawych tyranów islamu. Mogę także zagwarantować, że w naszej serii nie ukażą się Życiorysy seksualne mułłów.”

Nigel Cawthorne (1951)

Cóż, nie przepadam za nieustannym towarzystwem chłopców ze Służb Specjalnych.
Życie erotyczne wielkich dyktatorów
Źródło: s. 9

O demokracji

„Cóż może powiedzieć ktoś opuszczony przez słowa?”

Anna Kamieńska (1920–1986)

Notatnik 1973–1979
Źródło: s. 84

„Sutanna jest symbolem, symbolem ducha Naszego Pana Jezusa Chrystusa, ducha ubóstwa, ducha wyrzeczenia, ducha czystości. A cóż innego głoszą kapłani jak nie te cnoty? Cnotę ubóstwa, posłuszeństwa, czystości, pokory, wyrzeczenia, czego wzorem i symbolem jest sutanna. Zrezygnowanie z sutanny oznacza w oczach wiernych, w oczach ludzi w pewnym sensie zrezygnowanie z ideału Naszego Pana Jezusa Chrystusa, którego nasi wierni potrzebują, aby wytrwać w cnocie.”

Marcel Lefebvre (1905–1991) francuski biskup katolicki, twórca schizmy

Źródło: s. 210

O ludziach , Sens , Chrystus

„Macierewicz zawinił, bo wojskowej bezpiece, która przeniesiona została do III RP w stanie niemal niezmienionym, zarzucił, że dopuszczała się bezprawnych działań wobec świata mediów, polityki i gospodarki, oraz dostrzegał w nich „ślady zewnętrznych inspiracji”, m. in. „z bloku wschodniego”. Nie wiem, czy panie sędzie czytały publikacje Leona Chajna, twórcy powojennego wymiaru sprawiedliwości, który piętnował sędziów „usiłujących kompromitować młody aparat bezpieczeństwa”. Byłby on z nich wczoraj dumny – dobra osobiste bezpieki obroniły świetnie. Pisano wiele razy, że WSI to jedyna służba, która została przeniesiona z PRL-u do III RP niezmieniona. To nieprawda – podobnie stało się z sądami. Cóż, nazwiska tych pań w przyszłym „Raporcie o likwidacji postkomunistycznego wymiaru sprawiedliwości” będą zapewne pojawiały się często.”

Piotr Lisiewicz (1972) polski publicysta, happener, aktywista Akcji Alternatywnej "Naszość"

o sędziach, które skazały Antoniego Macierewicza za zniesławienie gen. Marka Dukaczewskiego.

O sprawiedliwości , O czytaniu

„Cóż by ci przyszło z wolnej ojczyzny, gdyby Kościół miał na tym stracić?”

Kazimierz Lutosławski (1880–1924) polski duchowny, zasłużony instruktor harcerski

Źródło: Czuj duch, podręcznik dla młodzieży harcerskiej z 1920 http://pbc.biaman.pl/dlibra/doccontent?id=25612

O młodzieży , O ojczyźnie

„Mój drogi, ten człowiek przesiedział 36 godzin w zamknięciu. Całe 36 godzin! Cóż za nieszczęście!”

Mátyás Rákosi (1892–1971) węgierski polityk komunistyczny

odpowiadając ironicznie na skargę z powodu bezprawnego przetrzymania w więzieniu jakiegoś obywatela.
Źródło: Maciej Koźmiński, Piotr Luppóczy, Jerzy Robert Nowak, Węgry w: Europejskie kraje demokracji ludowej 1944–1948, wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1972, s. 420.

O nieszczęściu , O książkach , O demokracji , O wiedzę

„Jeśli usuniemy Maryję, tę Gwiazdę Morza, to cóż zostanie, jak nie noc wokoło; jak nie cień śmierci i gęste ciemności?”

Bernard z Clairvaux (1090–1153)

Źródło: „Zawsze Wierni” nr 4 (173), lipiec-sierpień 2014, s. 11.

O śmierci , O nocy

„Nomura upodobał sobie picie pod przepowiednie swojej siostry, pod nieartykułowane brednie, które plotła bez końca, kiedy wpadała w trans. Cóż, różne bywają dziwactwa. Opowiadają, że przed laty mistrz Fukuchi Ochł, dostojnik z Ikunohata, miał oblubienicę, która nie mogła zasnąć, jeśli nie słyszała trzasku zamykanego wieczka od złotego zegarka mistrza. Kiedy zaś zachorowała, ten nadzwyczaj mądry, wszechstronnie utalentowany człowiek zniszczył kilkadziesiąt złotych zegarków trzaskając nimi u wezgłowia chorej.”

Sakyō Komatsu (1931–2011)

Papier czy włosy

O piciu , O siostrze , O lecie

„„To mówi Święty Duch Pięćdziesiątnicy” – mówią nam. Lecz nie jest to Święty Duch, jest to całe mnóstwo duchów nieczystych. Jakie języki? Wypowiadają oni jedynie bełkot, którego sami nie są w stanie pojąć. Nagrywają nawet ten bełkot, by potem tworzyć statystyki i wyciągać wnioski: „Język ten zawiera w sobie tak wiele wezwań «Alleluja» i jest ich tak wiele w kolejnym języku…”. Cóż, należy się spodziewać, że pośród tak niezrozumiałej mowy na pewno usłyszysz coś, po przypomina słowo „Alleluja” w jednym z języków świata! Tak można więc dostrzec, że podczas gdy jest to coś demonicznego, wierzą oni, że to, co demoniczne, jest działaniem Świętego Ducha i że rzekomo doświadczają tego, co Apostołowie doświadczyli w dniu Pięćdziesiątnicy. Bluźnierstwami są rzeczy, w które wierzą, dlatego stają się opętani przez demona.”

Paisjusz (Eznepidis) (1924–1994) grecki mnich

wypowiedź o „mówieniu językami”.

„Smutny jest los kobiet, gdy przekroczą trzydziestkę – cóż im po wolności, poza tym, że mogą dać to, czego nikt nie chce.”

Benjamin Constant (1767–1830) polityk francuski, pisarz

O kobietach , O losie , O wolności

„Bo też gdyby owa konsumpcja przywilejów, owo wielkie żarcie odbywało się jakoś po cichu, dyskretnie -wziął, schował i nic nie widać, poucztował, przedtem zasłaniając firankami okna, pobudował się, lecz głęboko w lesie, żeby innych nie drażnić. Ale gdzie tam! Tutaj zwyczaj nakazuje, żeby olśnić i oszołomić, żeby wyłożyć wszystko jak na wystawie, zapalić wszystkie światła, oślepić, rzucić na kolana, przytłoczyć, zmiażdżyć! Po cóż w ogóle mieć? Żeby tylko milczkiem, na boku, gdzieś tam, coś tam, podobno mówią, ktoś mówił, ktoś słyszał, ale gdzie, co? Nie! Tak mieć, to nie mieć wcale! Naprawdę mieć, to trąbić, że się ma, zwoływać, żeby oglądali, niech patrzą i podziwiają, niech im oczy wychodzą na wierzch! I rzeczywiście, na oczach milczącego i coraz bardziej wrogiego tłumu nowa klasa daje pokaz irańskiego dolce vita, które nie zna umiaru w swoim rozpasaniu, zachłanności i cynizmie. Sprowokuje ona pożar, w którego płomieniach zginie wraz ze swoim stworzycielem i protektorem.”

Ryszard Kapuściński książka Szachinszach

Shah of Shahs

„Jakże fałszywe i niemądre jest lękanie się śmierci jako stanu, który zasługuje raczej na apologię! Cóż może się równać z doskonałością nieistnienia? Zapewne, prowadząca doń agonia, jako taka, nie stanowi zjawiska atrakcyjnego, ale z drugiej strony nie było jeszcze nikogo tak słabego duchem czy ciałem, kto by jej nie wytrzymał i nie potrafił całkowicie, bez reszty i do samiuteńkiego końca skonać.”

Stanisław Lem (1921–2006) polski pisarz, futurysta

O śmierci

„Widok tego patetycznego samotnika-ślepca, z matką pod dziewięćdziesiątkę, wprzęgniętych w te aeroplanowe zabiegi… Najgorsze, że on jakoś się nadaje do tego… I nie wątpię, że otrzyma Nobla. Niestety, niestety… tak, on zaistniał jakby umyślnie w tym celu. Jeśli kto, to Borges! Jest to literatura dla literatów, jakby specjalnie pisana dla członków jury, jest to kandydat akurat, jak trzeba, abstrakt, scholastyk, metafizyk, dość nieoryginalny, żeby znaleźć drogę już utorowaną, dość oryginalny w swojej nieoryginalności, żeby stać się nowym i nawet twórczym wariantem czegoś znanego i uznanego. I kuchmistrz prima! Kuchnia dla smakoszów!

Nie mam najmniejszej wątpliwości, że odczyty Borgesa "o istocie metafory" i inne, tegoż autoramentu, będą należycie fetowane. Gdyż to też będzie akurat, jak trzeba: zimne ognie sztuczne, fajerwerki inteligencji inteligentnie wyinteligentionej, piruety myśli retorycznej i martwej, która nie jest zdolna podjąć żadnej idei żywotnej, myśli zupełnie zresztą nie zainteresowanej myśleniem "prawdziwym", świadomie fikcyjnej, układającej sobie na boczku swoje arabeski, glossy, egzegezy, konsekwentnie ornamentacyjnej. Ba, ale metier! Literacko bezbłędne! Ale kuchmistrz! Cóż w większy entuzjazm może wprowadzić literatów czystej krwi, niż tej literat bezkrwisty, literacki, werbalny, nie widzący, nie widzący niczego poza tymi swoimi kombinacjami mózgowymi?”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1961-1966

O inteligencji , O literaturze , O matce , O myślach

„Mężczyźni zatrzymali się u płotów patrząc na zniszczoną kukurydzę, schnącą w ich oczach, i na nieliczne plamy zieleni przebłyskujące tu i ówdzie spod powłoki kurzu. Patrzyli w milczeniu, nie ruszając się prawie z miejsca. Wyszły z domów i kobiety, by stanąć u boku swych mężczyzn i wyczuć, czy się tym razem nie załamią. Badały ukradkiem wyraz ich twarzy, mniejsza bowiem o zboże, byle pozostało coś innego, o wiele ważniejszego. Nie opodal stały dzieci rysując w kurzu palcami bosych stóp i również starając się przeniknąć dziecinną intuicją, czy ich rodzice załamią się, czy nie. Od czasu do czasu przyglądały się ukradkiem twarzom mężczyzn i kobiet i znowu rysowały palcami stóp równe linie w kurzu. Konie podeszły do koryt z wodą i zanurzyły w niej pyski, odgarniając szary nalot, który osiadł na powierzchni. Po chwili z twarzy zapatrzonych przed siebie mężczyzn znikł wyraz tępego osłupienia ustępując miejsca twardej, upartej zaciekłości. Teraz kobiety wiedziały, że są bezpieczne i że mężczyźni już się nie załamią. I wtedy spytały: "Cóż poczniemy?" Odpowiedź każdego z mężczyzn brzmiała "Nie wiem." Mimo to wszystko było już dobrze.”

John Steinbeck książka Grona gniewu

The Grapes of Wrath

O koniach , O rodzicach , O kobietach , O mężczyznach

„To jest prawdziwa tajemnica cywilizacji. Choć zawsze wykorzystywał ją w swym interesie, nadal nie zbliżył się do jej zrozumienia. Gotowość inteligentnych (powiedzmy, w miarę inteligentnych) osób do oddania przerażająco wielkiej części swego krótkiego życia w służbie komuś innemu. A jaka spotykała je za to nagroda? No cóż, może odrobina bezpieczeństwa. Cement, jakim jest stabilizacja. Dach nad głową, coś na talerzu i umiłowane potomstwo, skazane na powtarzanie tej samej drogi życiowej. Czy to była uczciwa transakcja? On by jej za taką nie uznał.”

Steven Erikson (1959) kanadyjski pisarz

O tajemnicy , O zrozumieniu

„Ale cóż, jak powiedziałaby pani Linde, słońce będzie nadal wstawać i zachodzić, nie oglądając się na to, czy zdam ten egzamin, czy nie.”

Lucy Maud Montgomery (1874–1942) pisarka kanadyjska

Anne Of Green Gables

O słońcu

„(z wywiadu z Goldą Meir)
A kiedy kobieta nie chce tylko rodzić dzieci, wychowywać dzieci… kiedy kobieta chce też pracować, być kimś Cóż, to trudne. Trudne, trudne. Wiem to z własnego doświadczenia. Jesteś w pracy, a myślisz o dzieciach, które zostawiłaś w domu. Jesteś w domu, a myślisz o pracy, której nie wykonujesz. Wewnątrz ciebie rozpętuje się walka, serce pęka. Chyba, że mieszkasz w kibucu, gdzie życie jest zorganizowane w taki sposób, żebyś mogła pracować i mieć dzieci. Poza kibucem to ciągłe rbieganie, ozdarcie, niepokój…”

Oriana Fallaci (1929–2006) włoska dziennikarka i pisarka

O myślach , O myśleniu , O życiu , O kobietach

„Cóż wy wiecie o triumfie, który pozwala rozkoszować się własną niedojrzałością i jest jednocześnie jej wyswobodzeniem i przezwyciężeniem?”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1953 - 1956

„Mam iść tam za nim? - ujmując cugle, niespokojnie zapytał mistrz.
-Nie – odpowiedział mu Woland. - Po cóż iść za tropem tego, co się już skończyło?”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

„Beduino i ja na przystanku, czekamy na omnibus 208. Mówię do niego: - Stary! Uważasz, w omnibusie, żeby się nie nudzić, zadamy szyku! Zaimponujemy! Rozmawiaj ze mną, jakbym był dyrektorem orkiestry i jakbyś sam był muzykiem, wypytuj mnie o Toscaniego…

Beduinowi w to graj. Wsiadamy. Umieszcza się w stosownej odległości i zaczyna głośno: - Na mój gust, to ja bym wzmocnił kontrabasy, zwróć także uwagę mistrzu, na fugato…
Ludzie się przysłuchują. Ja mówię: - Hm, hm…
On: - I na blachę w tym przejściu z Fa na Re… Kiedy masz ten koncert? Ja będę grał czternastego… A propos, kiedy mi pokażesz ten list Toscaniniego?
Ja (głośno): - Młodzieńcze, dziwię się… Toscaniniego nie znałem, dyrektorem orkiestry nie jestem i nie rozumiem doprawdy po co ci popisywać się przed ludźmi udając muzyka. A fe, cóż to za strojenie się w cudze piórka?! To bardzo brzydko!
Wszyscy patrzą ponuro na Beduina, który w pąsach, topi we mnie mordercze spojrzenie.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1961-1966

O ludziach , O muzyce , O czekaniu , O odległości

„Proszę okazać legitymacje – powtórzyła obywatelka.
-Ślicznotko moja… - zaczął tkliwie Korowiow.
-Nie jestem ślicznotką – przerwała mu obywatelka.
-O, jakże tego żałuję – rozczarowanym głosem powiedział Korowiow, a następnie mówił dalej. - No cóż, jeśli sobie pani tego nie życzy, to nie musi być pani ślicznotką, chociaż byłoby to nader przyjemne.”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

„Skoro nie mam nadziei, bym jeszcze powrócił
Skoro nie mam nadziei
Skoro nie mam nadziei, bym wrócił
Do pożądania zalet innych ludzi
Nie usiłuję walczyć o te sprawy
(Po cóż ma stary orzeł rozpościerać skrzydła?)
Po cóż bym opłakiwał
Miniona chwałę zwykłego królestwa?

Skoro nie mam nadziei, abym jeszcze zaznał
Niepewnej chwały określonej chwili
Skoro nie sądzę
Skoro wiem, że nie zaznam
Prawdziwej mocy, która przemija
Skoro nie mogę pić
Skąd piją kwiaty drzew i źródła rzek, bo nic tam już nie ma

Skoro wiem, że czas jest zawsze czasem,
A miejsce zawsze i jedynie miejscem,
A co się dzieje, to się dzieje tylko jeden raz
I tylko w jednym miejscu,
Cieszę się, że jest tak jak jest
Wyrzekam się uwielbianej twarzy
I wyrzekam się głosu
Skoro nie mogę mieć nadziei, bym jeszcze powrócił
Raduję się, że mam coś stworzyć
Co sprawiałoby radość

I modlę się do Boga o litość nad nami
I modlę się, bym mógł zapomnieć
O sprawach, które ważę w sobie zbyt przytomnie,
Zbytnio roztrząsam
Skoro nie mam nadziei, bym jeszcze powrócił
Niech mówią za mnie te słowa
Bo co się stało, już się nie stanie
Niech sąd nad nami nie będzie zbyt srogi

Skoro już skrzydła nie niosą mnie w przestrzeń,
Tylko z wysiłkiem biją powietrze
Teraz już próżne, doszczętnie jałowe,
Próżniejsze i bardziej jałowe niż wola,
Ucz nas jak troszczyć się i jak nie troszczyć
Ucz nas cichości.

Módl się z nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej
Módl się za nami teraz i w godzinę śmierci naszej.”

Thomas Stearns Eliot (1888–1965) poeta, dramaturg i eseista angielski

O piciu , O wysiłku , O śmierci , O Bogu

„Obywatel ów przydybał kota w chwili, gdy zwierzę o wyglądzie rzezimieszka (cóż na to poradzić, że koty zawsze tak wyglądają? Nie bierze się to bynajmniej stąd, że są fałszywe, lecz stąd, że obawiają się, by ktoś potężniejszy od nich – pies albo człowiek – nie uczynił im krzywdy. Skrzywdzić kota jest bardzo łatwo, ale, wierzcie mi, żaden to honor, żaden!), a więc gdy zwierzę o wyglądzie rzezimieszka w niewyjaśnionych zamiarach usiłowało udać się w łopuchy.”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O zwierzętach

„Słońce. Mdło. Tutaj stoimy w kolejce, a tam, na przeciwległym chodniku, idą i idą, mijają i mijają, bez przerwy lizą i lizą, skąd tyle tego, przecież już jestem o dwadzieścia kilometrów od centrum Buenos Aires! A jednak mijają i mijają, wciąż wyłażą zza rogu i przechodzą i wyłażą i przechodzą i wyłażą i przechodzą i wyłażą aż zwymiotowałem. Zwymiotowałem, a ten co przede mną stał spojrzał i nic, bo i cóż! Tłok.

Ja znowu zwymiotowałem i - nie wiem, czy nie przesadzam - jeszcze raz zwymiotowałem. Cóż jednak z tego znowu i z tego jeszcze raz, kiedy tam znowu przechodzą i jeszcze przechodzą, a w samym Buenos Aires, jest z pięć milionów pięć razy dziennie chodzących do wychodka czyli w sumie dwadzieścia pięć milionów na dwadzieścia cztery godzin, zwymiotowałem, podjechał ombibus i wsiadaliśmy, jeden za drugim, a trzeci za drugim i siódmy za szóstym, szofer ziewał, przyjmował pieniądze, wydawał bilety, płaciliśmy jeden za drugim, ruszamy, jedziemy, radio, przygrzewa, duszno, przelewa się przede mną roztopione masło rozlewające się jejmości ze złotym naszyjnikiem a staruszkowi coś się gaworzy, wpychają się, napychają, wypychają, pchają, ja bym zwymiotował…

Po co? Miliony! Miliony! Miliony! Iluż wymiotowało w tej samej chwili w Buenos Aires, ilu? Ze stu może, w sumie, ze stu pięćdziesięciu? Więc po co dodawać jeden więcej wymiot? Jakież bogactwo! Milionerem byłem, wszystko mnożyło mi się przez tysiąc i milion.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1961-1966

O bogactwie , O pieniądzach , O słońcu

„Cóż ci polecił przekazać, niewolniku?
-Nie jestem niewolnikiem – odpowiedział coraz bardziej rozwścieczony Mateusz Lewita. - Jestem jego uczniem.
-Mówimy, jak zawsze, różnymi językami – powiedział Woland. - Ale rzeczy, o których mówimy, nie ulegają od tego zmianie, prawda?”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O prawdzie

„Do mamy lecim do mamy! Cóż to, mamo nie znasz Józia? Ja to Józio ja ten samy. A to moja siostra Rózia. My teraz w raju latamy, Tam nam lepiej niż u mamy. Patrz jakie główki w promieniu, Ubiór z jutrzenki światełka, A na oboim ramieniu Jak u motylków skrzydełka, w raju wszystkiego dostatek, Co dzień to inna zabawka, gdzie stąpim wypływa trawka, gdzie dotkniem rozkwita kwiatek. Lecz choć wszystkiego dostatek dręczy nad nuda i trwoga. Ach mamo dla twoich dziatek zamknięta do nieba droga!”

Adam Mickiewicz książka Dziady

Dziady (Forefathers' Eve) http://www.ap.krakow.pl/nkja/literature/polpoet/mic_fore.htm

O siostrze

„Serce ustało pierś już lodowata, ścięły się usta i oczy zawarły; Na świecie jeszcze, lecz już nie dla świata. Cóż to za człowiek - Umarły”

Adam Mickiewicz książka Dziady

Dziady (Forefathers' Eve) http://www.ap.krakow.pl/nkja/literature/polpoet/mic_fore.htm

Serce

„Może rzeczywiście trzeba będzie wpisać nas do czerwonej księgi gatunków zagrożonych wyginięciem? Cóż, Ziemia sobie bez nas poradzi, nasz los jest jej obojętny. Będzie krążyła wokół swojej macierzystej gwiazdy miliardy lat. Martwa. Nasza na niej obecność – antropocen – to ledwie mgnienie oka. Ale dla nas – ludzi – ważne jest, by to mgnienie oka trwało jak najdłużej.”

Marek Kossakowski (1952) polski dziennikarz i polityk

Źródło: Piotr Ibrahim Kalwas, Ekologicznie, demokratycznie, solidarnie. Wywiad z Markiem Kossakowskim https://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/ekologicznie-demokratycznie-solidarnie-wywiad-z-markiem-kossakowskim/72l5v65, onet.pl, 2 stycznia 2019.

O losie , O ludziach

„Lekceważenie zmian klimatu wynikające – moim zdaniem – z dwóch rzeczy: po pierwsze z paranoicznej wizji, że antropogeniczne zmiany klimatu to wymysł światowego lewactwa i że każdy Prawdziwy Polak nie powinien w nie wierzyć, choćby mu coraz częściej powodzie zatapiały domy, wichry zrywały dachy, a nawalne deszcze zalewały ulice i piwnice. To w ogóle pułapka każdego konserwatywnego myślenia: ma być tak jak było, bo tak jak było – było dobrze. Cóż, nawet jeżeli było dobrze, to nie znaczy, że zawsze tak będzie. Czasy się zmieniają. Bez względu na to, czy komuś się to podoba, czy nie. I po drugie – lekceważenie nadciągającej klimatycznej katastrofy wynika z działania węglowego lobby, które przekonuje, że naszego „narodowego skarbu” powinniśmy bronić jak Niepodległości, choćby to nie miało ekonomicznego sensu i działo się ze szkodą dla nas i naszych dzieci.”

Marek Kossakowski (1952) polski dziennikarz i polityk

Źródło: Wycinka drzew to też krzywda ludzka https://dekoder.com.pl/wycinka-drzew-to-tez-krzywda-ludzka-wywiad-z-markiem-kossakowskim/, dekoder.com.pl, 13 czerwca 2017.

O myślach , O myśleniu , Sens , O dzieciach

„Z tradycją szlachecką jest jak ze staromodną karetą. Przechowywanie jej dużo kosztuje, a użyteczność jej jest żadna. Cóż począć, kiedy tak trudno wyrzec się dla niej sentymentu.”

Tadeusz Dołęga-Mostowicz (1898–1939) polski pisarz

wyjaśnienie Stefana Borowicza dla Bogny Malinowskiej.
Świat pani Malinowskiej
Źródło: s. 31

„Zajęcie przez Wojtyłę tronu papieskiego będzie miało konsekwencje znacznie poważniejsze niż straty wywołane jego odejściem z Polski. Po raz pierwszy zostaje papieżem kapłan prawdziwie postępowy, który jednocześnie zna się doskonale na całym mechanizmie kłamstw czerwonych. Cóż to za niesłychany dziw. Biedny naród polski gnębiony najcięższymi opresjami ze strony wschodniego totalizmu, a jednocześnie dwaj jego przedstawiciele (Wojtyła i Brzeziński) zajmują najwyższe stanowiska w hierarchii Zachodu. Czegoś takiego jeszcze nigdy nie było. Prasa krajowa i telewizja silą się w tej sprawie na obiektywizm, ale wyczuwa się za tym tłumioną irytację. Wiedzą przecież, jak opiekuńczo i życzliwie odnosił się krakowski metropolita do opozycji demokratycznej.”

Marian Brandys (1912–1998) polski pisarz

o wyborze Karola Wojtyły na papieża w 1978 r.
Źródło: histmag.org https://histmag.org/Wybor-Karola-Wojtyly-na-papieza-i-jego-wplyw-na-opor-wobec-komunizmu-15845?fbclid=IwAR2dth5Tt-ZLNuyL5h9pEVoeeoWe0Jhuel8xjs_LHOMfEZxA1cT0xX2fJNA, 16 października 2017

O odejściu , O stracie