Cytaty na temat dać
strona 3

John Irving Fotografia

„Ten klientowski stosunek do Unii jest dziedzictwem naszej prowincjonalności. Nie zastanawiamy się, co my moglibyśmy dać z siebie, tylko ile możemy dla siebie wyrwać.”

Jacek Wasilewski polski socjolog

Źródło: rozmowa Doroty Wodeckiej, Nie wstydź się swojego chłopa, „Gazeta Wyborcza”, 30 czerwca-1 lipca 2012.

Jan Józef Lipski Fotografia
Aniela Salawa Fotografia
Irvin Kershner Fotografia
Katarzyna Maciąg Fotografia
Karol Adamiecki Fotografia
Jan Twardowski Fotografia
Marek Jędraszewski Fotografia
Nina Terentiew Fotografia

„Nikogo nie zniszczyłam. Jeżeli ja nie dałam mu szansy, to jego szanse były jeszcze wszędzie na świecie. Nie jestem, nie byłam Bogiem, tylko jednym kanałem telewizji.”

Nina Terentiew (1946) dziennikarka polska

Wywiad dla czasopisma „Viva” http://www.viva.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=1211&Itemid=78

Zofia Kucówna Fotografia
Janusz Gajos Fotografia
Stephenie Meyer Fotografia
Włodzimierz Szaranowicz Fotografia

„Hanni w tym pierwszym skoku wykorzystał wszystko co dała mu natura.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o Svenie Hannawaldzie.
Skoki narciarskie, Zakopane 2002

Maria Wine Fotografia

„Dajcie mi miłość wielką
ale nie tak wielką
bym nie mogła jej odwzajemnić.”

Maria Wine (1912–2003)

Źródło: Wiersze. Dajcie mi piękny kamień, 1981, w przekładzie Zygmunta Łanowskiego

Torgny Lindgren Fotografia
Cezary Pazura Fotografia

„Jest młode pokolenie, które mnie nie zna, i aby dać mu się poznać, muszę zacząć mówić jego językiem. Aktorstwo jest jak zawód lekarza, cały czas trzeba doskonalić swój warsztat. Inaczej zostaną tylko bańki i lewatywa.”

Cezary Pazura (1962) aktor polski

Źródło: Cezary Pazura: Przystojny jestem? http://film.wp.pl/id,185,name,Cezary-Pazura,osoba_wywiady.html?T%5Bpage%5D=2

Andrzej Rozenek Fotografia

„Radio Maryja i telewizja Trwam robią wiele dobrego dla ludzi obłożnie chorych, którzy potrzebują pociechy religijnej, im to jest potrzebne. Ja nie muszę włączać telewizji Trwam, ale dajmy szansę, żeby istniało pełne spektrum polityczne w mediach. Nie widzę powodu, żeby komuś zamykać usta.”

Andrzej Rozenek (1969) polski polityk

komentarz do odrzucenia przez KRRiT wniosku o koncesję na miejsce telewizji Trwam na multipleksach cyfrowej telewizji naziemnej.
Źródło: Siódmy dzień tygodnia, Radio Zet, cyt. za: Poseł Ruchu Palikota broni telewizji Trwam: „Robi dużo dobrego dla ludzi”, gazeta.pl, 8 stycznia 2012 http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114884,10929524,Posel_Ruchu_Palikota_broni_telewizji_Trwam___Robi.html?lokale=warszawa

Anna Karczmarczyk Fotografia
Bogdan Lis Fotografia
Eugeniusz Dębski Fotografia

„Gdyby ich osłupienie dało się przerobić na kilowaty, mógłbym na kilka lat odłączyć dom od sieci.”

Eugeniusz Dębski (1952) polski pisarz science fiction i fantasy

Źródło: Furtka do ogrodu wspomnień (2007)

Hans Christian Andersen Fotografia

„By mi dogodzić, gdym prosił o czary,
Dała mi babcia swoje okulary.”

For denne ene Gang din Lyst jeg stiller, / Begyndte hun og gav mig sine Briller (duń.)
tymi słowami Andersen pisał o swojej babci, z której opowiadań zasłyszanych w dzieciństwie czerpał później tematy do swoich baśni.
Źródło: Kalosze szczęścia (duń. Lykkens Kalosker).

Edmund Klich Fotografia

„Uważam, że przestrzeganie przez stronę rosyjską załącznika 13 dałoby nam również duże możliwości. Problem tkwi w tym, że wielokrotnie MAK naruszał ten załącznik.”

Edmund Klich (1946)

Źródło: Jak walnęło, to się urwało, gazetapolska.pl, 12 stycznia 2012 http://www.gazetapolska.pl/117-jak-walnelo-sie-urwalo

Stefan Wyszyński Fotografia

„Ojciec Święty Pius XII mówił cudowne rzeczy o Warszawie, pogrążonej w walce powstańczej o honor i wolność. Nazwał ją: „Miastem opromienionym aureolą wytwornej kultury, miastem dziś przemienionym dla swych własnych synów w ognistą kaźń. Ale nie tylko (…). Nazwał ją „tyglem, w którym oczyszcza się i uszlachetnia złoto najwyższej próby” (15 XI 1944) (…). Niedawne to chwile, gdy przez Archikatedrę biegł front walki. Nacierała nienawiść najeźdźcy, broniła świętych ołtarzy miłość i wiara powstańców warszawskich. Tu na posadzce, którą omywamy dziś wodą poświęconą, płynęły potoki krwi najlepszych synów Stolicy. Tu ułożono z ich ciał istny stos ofiarny, który miał zaświadczyć wobec całej ludzkości, że Polacy giną pro aris et focis (za ołtarze i ogniska domowe) w samym „sercu Stolicy”, w Archikatedrze Świętego Jana. Czy to wylanie krwi ofiarnej nie jest najwierniejszym wyrazem przedziwnej jedności spraw ludzkich i Bożych w Ojczyźnie naszej? Gdy posnęli snem śmierci najlepsi synowie Narodu na sercu Oblubienicy miasta, najeźdźcza nienawiść usypała im kopiec grobowy z kolumn, sklepień i ścian i Katedry, wysadzonej w powietrze przez niemieckie Vernichtungskommando w nadziei, że już się nie porwą do broni. Ale trotyl, który zniszczył 90% murów świątyni, nie zdołał zabić ducha synów Narodu. Kopiec grobowy stał się kolebką zmartwychwstania. Miłość ofiarna dźwignęła mury, a wiara budzi nadzieję na nowe, lepsze życie. Ci, którzy tu padli, pouczyli nas, jak trzeba żyć i umierać w obronie największych świętości Narodu. Padając w obronie Katedry pouczyli nas, że nie wystarczy żyć z wiary: trzeba umieć dać życie za wiarę; nie wystarczy składać Bogu ofiarę z Ciała i Krwi Jego Syna: trzeba oddać własne ciało i krew Ojcu śmierci i życia. Oto „tygiel warszawski”, w którym odmieniło się życie nasze tak bardzo, iż Stolica budziła w całym świecie uczucie podziwu, „które każe nisko pochylić czoła przed męstwem bojowników i ofiar”. „Te ofiary - mówił Pius XII - i ci bojownicy wykazali światu, do jakich to wyżyn wznieść się potrafi bohaterstwo zrodzone i podtrzymywane przez owo tak szlachetne poczucie honoru człowieka i przez silne przekonanie wiary chrześcijańskiej”. (15 XI 1944).”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

fragment listu z okazji konsekracji Archikatedry św. Jana Chrzciciela w Warszawie, w dniu Zesłania Ducha św. 1960 r.

Skubas Fotografia
Carl von Clausewitz Fotografia
Pedro Calderón de la Barca Fotografia

„Czym jest życie? Szaleństwem?
Czym życie? Iluzji tłem,
Snem cieniów, nicości dnem.
Cóż szczęście dać może nietrwałe,
Skoro snem życie jest całe
I nawet sny tylko snem!”

¿Qué es la vida? Un frenesí.
¿Qué es la vida? Una ilusión,
una sombra, una ficción,
y el mayor bien es pequeño;
que toda la vida es sueño,
y los sueños, sueños son. (hiszp.)
motyw ten zaczerpnięty jest z Baśni z tysiąca i jednej nocy.
Życie snem

Maria Szyszkowska Fotografia
Yael Bartana Fotografia
Andrzej Szczepkowski Fotografia
William Tenn Fotografia
Andy García Fotografia
Dani Filth Fotografia
Marion Bartoli Fotografia

„Kiedy zobaczyłam, że na trybunie siedzi Pierce Brosnan, pomyślałam że nie mogę dać plamy przed ulubionym aktorem.”

Marion Bartoli (1984) francuska tenisistka

po zwycięstwie nad Justine Henin na Wimbledonie.
Źródło: „Forum”, 16 lipca 2007

Andrzej Kopiczyński Fotografia

„Po pierwsze, aktor jest od tego, żeby wszystko i wszędzie zagrać: i w teatrze, i w filmie, i w serialu. A po drugie – ta rola dała mi szaloną popularność, o której aktor może sobie tylko zamarzyć.”

Andrzej Kopiczyński (1934–2016) polski aktor

odpowiedź na pytanie, dlaczego przyjął rolę inżyniera Karwowskiego w serialu Czterdziestolatek.
Źródło: Robert Migdał, „Czterdziestolatek” zaczynał we Wrocławiu, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 176, 20 lipca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/121643.html

Megan Fox Fotografia

„Jestem absolutnie świadoma tego, że do tej pory nie dałam ludziom powodu, aby dostrzegali we mnie przede wszystkim dobrą aktorkę.”

Megan Fox (1986) aktorka amerykańska

Źródło: onet.pl http://film.onet.pl/0,0,2189989,wiadomosci.html

Michał Wiśniewski Fotografia
Jakub Ćwiek Fotografia
Jerzy Wenderlich Fotografia

„Powinienem dać panu w tej chwili tutaj na wizji w twarz, ale pan na to nie zasługuje.”

Jerzy Wenderlich (1954) polski polityk lewicowy

do Artura Zawiszy (Prawica Rzeczypospolitej), po tym jak ten oskarżył go o bycie w czasach PRL „komunistycznym aparatczykiem”.
Źródło: Magazyn 24 godziny, TVN24, 16 maja 2007

Charlotte Corday Fotografia

„O wy, nieszczęśliwi republikanie! Kobieta musi wskazać wam drogę do zaszczytnego działania! Cieszę się, że dałeś życie córce, która wie, jak szlachetnie umrzeć… Wybacz mi, że nie pytając Ciebie, zadysponowałam swoim życiem.”

Charlotte Corday (1768–1793)

fragment listu zaadresowanego do ojca.
Źródło: Kronika kobiet pod red. Mariana B. Michalika, wyd. Kronika-Marian B. Michalik, Warszawa 1993, ISBN 8390033100, s. 317.

Piotr Kropotkin Fotografia

„A wystarczy podbić tętno krwi, żeby światu kopa dać.
Gdy kontrolę bierze siódmy zmysł, trzeba tylko umieć brać.”

Bogdan Olewicz (1946) polski autor tekstów piosenek i dziennikarz

Źródło: Będziesz królem z repertuaru zespołu Korba

Ryszard Petru Fotografia
Aleksander II Romanow Fotografia
Tommy Olofsson Fotografia

„Chcę ci dać siebie więcej,
lecz nie wiem czy ty
nie potrafisz przyjąć.”

Źródło: wiersz bez tytułu, z tomiku Cień lustrzanego odbicia, 1994, w przekładzie Ewy Niewiarowskiej

Julia Jentsch Fotografia
Maria Rodziewiczówna Fotografia
Dorota Kłuszyńska Fotografia
Romário Fotografia
Marek Edelman Fotografia

„Czy to w ogóle można nazwać powstaniem? Chodziło przecież o to, żeby się nie dać zarżnąć, kiedy po nas przyszli.
Chodziło tylko o wybór sposobu umierania.”

Marek Edelman (1922–2009) przywódca powstania w getcie warszawskim, lekarz, działacz polityczny

Źródło: Hanna Krall, Zdążyć przed Panem Bogiem, wyd. a5, Kraków 1999, s. 13.

„Taka wierna byłam, najwierniejsza i co. Woleli Misztala, co się złotymi łańcuchami obwieszał i kasę dał. Ja też dałam, ale chyba za mało. Nie powiem, ile. Miejsce miało być trzecie na liście, ostatecznie czwarte. A tu jedenaste dali. A egzamin na kandydata zdałam. Sama Begerowa oceniała i jak byk napisane było: zdane. Spadochroniarzy woleli.”

Maria Wiśniowiecka (1945–2017) polski polityk

o Samoobronie.
Źródło: Życie po byciu posłanki Marii Wiśniowieckiej, naszemiasto.pl, 22 czerwca 2006 http://krynica.naszemiasto.pl/archiwum/1222696,zycie-po-byciu-poslanki-marii-wisniowieckiej,id,t.html?akcja=przejdz_nastepny

Pablo Picasso Fotografia
Jane Austen Fotografia
Nick Hornby Fotografia
Szczepan Twardoch Fotografia

„Jak się wojnę przegrywa, to znaczy, że się, za przeproszeniem dało dupy i nie należy tego afirmować. Nie znoszę obnoszenia zbitej dupy po drzewcach jako powodu do chwały narodowej. Nie rozumiem polskiego kultu klęski.”

Szczepan Twardoch (1979) polski pisarz fantasy

Źródło: rozmowa Doroty Wodeckiej, Szczepan Twardoch: Więzi was polskość, „Gazeta Wyborcza”, 23–24 marca 2013.

Samuel Taylor Coleridge Fotografia
Danny Boyle Fotografia
Charles Bukowski Fotografia
Stanisław Nagy Fotografia
Erich Maria Remarque Fotografia
Marcin Daniec Fotografia
Adam Małysz Fotografia
Stanisłau Szuszkiewicz Fotografia

„Oskarżenie, że nie napisałeś ody,
dało ci powód do napisania ballady.”

Nikołaj Kynczew (1936–2007)

Źródło: Bal niewinnych, tłum. Wojciech Gałązka

Janusz Palikot Fotografia
Aaliyah Fotografia
Tadeusz Cymański Fotografia
Stanisław Lem Fotografia
Jacek Żakowski Fotografia
Jerzy Kryszak Fotografia
Nelson Mandela Fotografia

„Podróżny jadący przez kraj zatrzyma się w wiosce i nie będzie musiał prosić o jedzenie i wodę. Kiedy się zatrzyma, ludzie dadzą mu jedzenie i zaopiekują się nim.”

Nelson Mandela (1918–2013) prezydent RPA, noblista w dziedzinie pokoju

o południowoafrykańskiej filozofii ubuntu.
Źródło: Adam Leszczyński, Alfabet Mandeli, „Gazeta Wyborcza”, 7–8 grudnia 2013.

Danuta Hübner Fotografia
Włodzimierz Szaranowicz Fotografia

„Goldi rok temu poszedł do Siostry Warszawskiej, poprosił o czekoladę, a ona mu ją dała.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o Andreasie Goldbergerze.
Skoki narciarskie, Zakopane 2002

Stéphane Hessel Fotografia
Aureliusz Augustyn z Hippony Fotografia
Jazep Losik Fotografia
Leandro Vissotto Neves Fotografia
Waldemar Pawlak Fotografia

„Pani Pitera pracuje dla was z wielkim poświęceniem, dostarcza wam wielu atrakcji, to jak można ją kontrolować, no dajcie spokój.”

Waldemar Pawlak (1959) polski polityk ludowy, premier RP

słowa nominowane do plebiscytu „Srebrne Usta” za 2008 rok.

Marian Opania Fotografia
Wojciech Cejrowski Fotografia
Maja Hirsch Fotografia

„Maja Hirsch jest dla widzów Izą dwa razy w tygodniu. Dałam jej swoją twarz, głos, ciało i poniekąd… Duszę. Ale nie podpisałam cyrografu.”

Maja Hirsch (1977) aktorka polska

o roli w M jak miłość.
Źródło: Płachta na byka – wywiad z Mają Hirsch – część pierwsza http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1637/Plachta-na-byka-wywiad-z-Maja-Hirsch-czesc-pierwsza.html

Andrés Iniesta Fotografia
Virginia Woolf Fotografia

„Najdroższy,
To pewne, znowu ogarnia mnie szaleństwo. Czuję, że nie możemy przejść razem przez ten straszny czas. I tym razem nie wyzdrowieję. Zaczynam słyszeć głosy, i nie mogę się skoncentrować. Więc robię to, co wydaje się najbardziej odpowiednie. Dałeś mi całą możliwą radość. Byłeś tak bardzo, jak tylko ktokolwiek mógłby. Nie wierzę, by dwoje ludzi mogłoby być bardziej szczęśliwych, dopóki nie pojawiła się ta straszna choroba. Nie mogę już dłużej walczyć, wiem że psuję twoje życie, że beze mnie mógłbyś pracować. I będziesz, wiem. Widzisz, nawet nie potrafię tego poprawnie napisać. Nie mogę czytać. Co chcę powiedzieć, to to, że zawdzięczam ci całą radość mojego życia. Byłeś niewiarygodnie cierpliwy i niezwykle dobry. Chcę powiedzieć – wszyscy to wiedzą. Jeśli ktokolwiek mógłby mnie uratować, byłbyś to ty. Wszystko mnie opuściło prócz przekonania o twojej dobroci. Nie mogę dłużej psuć twojego życia.
Nie wierzę, by dwoje ludzi mogło być bardziej szczęśliwi niż my.”

Virginia Woolf (1882–1941) angielska pisarka

Dearest,
I feel certain that I am going mad again. I feel we can’t go through another of those terrible times. And I shan’t recover this time. I begin to hear voices, and I can’t concentrate. So I am doing what seems the best thing to do. You have given me the greatest possible happiness. You have been in every way all that anyone could be. I don’t think two people could have been happier 'til this terrible disease came. I can’t fight any longer. I know that I am spoiling your life, that without me you could work. And you will I know. You see I can’t even write this properly. I can’t read. What I want to say is I owe all the happiness of my life to you. You have been entirely patient with me and incredibly good. I want to say that – everybody knows it. If anybody could have saved me it would have been you. Everything has gone from me but the certainty of your goodness. I can’t go on spoiling your life any longer.
I don’t think two people could have been happier than we have been. (ang.)
Listy
Źródło: list pożegnalny napisany przed samobójstwem do Leonarda Woolfa (28 marca 1941) http://en.wikisource.org/wiki/Virginia_Woolf_suicide_note.

Norbert Wójtowicz Fotografia
Kurt Vonnegut Fotografia

„Nawiasem mówiąc, była to książka o życiu na umierającej planecie Lingo-3, której mieszkańcy przypominali amerykańskie samochody. Mieli koła i silniki spalinowe. Odżywiali się kopalnym paliwem. Nie byli jednak produkowani, rozmnażali się sami. Składali jaja z małymi samochodzikami w środku i dzieci dorastały w kałużach benzyny wyssanej z karterów dorosłych.
Lingo-3 odwiedzili kosmiczni wędrowcy i dowiedzieli się, że jej mieszkańcy wymierają. Dlaczego? Ponieważ wyniszczyli zasoby planety włącznie z atmosferą.
Wędrowcy z kosmosu nie bardzo mogli udzielić im pomocy materialnej. Samochodopodobne istoty miały nadzieję, że goście pożyczą im trochę tlenu i zabiorą przynajmniej jedno z ich jajek na inną planetę, gdzie mogłoby się wylęgnąć i od nowa dać początek cywilizacji samochodowej. Najmniejsze jajo ważyło jednak czterdzieści osiem funtów, a kosmiczni wędrowcy mieli jeden cal wzrostu i cały ich statek był mniejszy niż ziemskie pudełko na buty. Pochodzili z planety Zeltoldimar.
Reprezentujący Zeltoldimarańczyków Kago powiedział, że jedyne, co mogą zrobić, to opowiedzieć innym istotom we wszechświecie o tym, jak piękne były samochodopodobne istoty. Oto co powiedział do tych wszystkich rdzewiejących gratów, którym kończyła się benzyna:
- Zginiecie, ale pamięć o was będzie żyła wiecznie.”

Śniadanie mistrzów

Donald Tusk Fotografia
Donatien Alphonse François de Sade Fotografia
Konstanty Schmidt-Ciążyński Fotografia

„Uroczystość dwuchsetletniej rocznicy zwycięstwa Jana III pod Wiedniem.
(…)
Po Prezydencie miasta mówił dyrektor Muzeum Narodowego, prof. Łuszczkiewicz następnemi słowy:
(…)
Miesięcy temu parę, jak do biblioteki tutejszej Jagiellońskiej na imię zacnego a gorliwego miłośnika rzeczy narodowych, jej przewodnika Dra Karola Estreichera, nadeszła paka z przedmiotami sztuki. Paka ta z Londynu zawierała dwa cenna portrety Helsta, jedno dzieło, jak twierdzi napis, Van dycka – całe szeregi studyj akwarelowych jednego z utalentowanych artystów dzisiejszych włoskich i kilka drobnych przedmiotów sztuki. Przysyłał je p. Schmidt-Ciążyński, jako ofiarę do narodowych zbiorów w Krakowie. Kto był ów tak hojny ofiarodawca, nieumiano powiedzieć, Polska go dotąd nie znała, choć wiedziały o nim Muzea całej Europy i znały go, jako znawcę i pośrednika w nabywaniu przedmiotów sztuki. Ten znawca, z urodzenia Polak miał i uczucia polskie, które mu były przewodnią gwiazdą w ciężkich trudach życia za granicą. Ale skupił je w kierunku jednym cichego gromadzenia arcydzieł sztuki, rzniętych kamieni, owych drobnych kamyczków kosztownych materyałem, kosztownych sztuką – cennych, oryginalnych prac wszystkich epok, aby je kiedyś krajowi dać. Zbierał dla Ojczyzny, a zbierał tak skrzętnie, że zapomniał o stosunkach z tą ziemią polską, o której zbogaceniu myślał. (…) Przesyłka obrazów na ręce czcigodnego Dra Estreichera dla narodowych zbiorów w Krakowie, jeżeli nie była odosobnioną ofiarą pana Schmidta Ciążyńskiego, bo z łaski jego zbogaciło się i Muzeum Towarzystwa Przyjaciół nauk w Poznaniu, to wystarczyła do wskazania, dawcy, gdzie swój skarb właściwy ma ulokować. Nie miejsce tutaj wykazywać w tej sprawie zabiegów Dra Estreichera i Prezydenta miasta Dra Weigla, hr. Zygmunta Cieszkowskiego Dra Maryana Sokołowskiego i Dra Faustyna Jakubowskiego, powiedzmy, że dobrze zasłużyli się oni Muzeum – ale jakie znaleść słowa na wyrażenie czci dla szanownego dawcy, osądzicie sami, patrząc na ten bogaty zbiór kamei i intaglii, jaki własną ręką p. Schmida, tu między nami bawiącego, ułożone w tej sali oglądamy. Nie wątpimy, że warunki, jakie przy tym królewskim darze stawia pan Schmidt, łatwo uwzględnionemi będą, a zbiór stanie się własnością Muzeum. (…) Kończę uwagą, iż tak losy chciały, aby każda uroczystość narodowa w Krakowie, zaznaczała się imieniem wielkiego dobrodzieja dla Muzeum narodowego – był nim Siemiradzki na uroczystości Kraszewskiego, jest nim dziś p. Schmidt Ciążyński w chwili uroczystości dwuchset-letniej rocznicy odsieczy Wiedeńskiej, uroczystości Sobieskiego.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 206, 12 września 1883, s. 3, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747