Cytaty na temat cichy (258 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Opuszczone, stawały się w mniemaniu okolicznej ludności siedliskiem duchów, upiorów, nawet Złego. A później odchodziły cicho, stopniowo, tracąc skrzydła, dachy, ściany… Aż na wzniesieniach pozostawały tylko upiorne szkielety, rysujące się na tle nieba. Potem słychać było jedynie szum wiatru…”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Wiatraki – arcydzieła drewnianej architektury przemysłowej, Ekologia.pl, 2012. http://ekologia.pl/srodowisko/specjalne/wiatraki-arcydziela-drewnianej-architektury-przemyslowej,16547.html

„Jeśli będziesz krzyczał, wielu cię usłyszy; jeśli będziesz mówił cicho wielu cię zrozumie.”

Andrzej Majewski (1966) pisarz i fotografik polski

„Czas upływa a my starzejemy się wraz z cicho biegnącymi latami.”

Owidiusz Fasti

Tempora labuntur tacitisque senescimus annis. (łac.)
Źródło: Fasti, 6, 771

O czasie

„Sen cenię. Głazem być jest lepszym losem,
Póki zło z hańbą w świecie się panoszą.
Nie widzieć, nie czuć jest dla mnie rozkoszą;
Przeto mnie nie budź! Cyt! Mów cichym głosem!”

Michał Anioł (1475–1564) włoski rzeźbiarz, malarz, architekt i poeta

o swym dziele Noc i Dzień.
Źródło: Anna Klubówna, Krajobraz z tęczą, op. cit., s. 89.

O losie , O snach , O złu , O nocy

„Głupio wszędzie, cicho wszędzie
Nic nie było, nic nie będzie.”

Ludwik Osiński (1775–1838) polski krytyk literacki, tłumacz i poeta

o Dziadach Adama Mickiewicza.

„Pewnego dnia
wyjdę z domu o świcie,
tak cicho,
że nawet się nie zbudzicie.
I pójdę,
i będę wędrować po świecie,
i nigdy mnie nie znajdziecie.”

Danuta Wawiłow (1942–1999)

Źródło: Wędrówka

O domu

„Medeą była, kiedy spotkałem ją kolejny raz, czarownicą w transie, w ekstazie, nieruchoma na chodniku,
obdarty płaszcz szeroko rozdziawiony, tłum przepływający wokół niej, jej usta nagle rozdarte na oścież,
niby w krzyku, cicho jednak, tak jakby wybuchł on wyłącznie w jej mózgu czy piersi:
w płaczu tak czystym, wyćwiczonym, oderwanym, że nie potrzebował już głosu czy może nie mógł go już wytrzymać.”

C.K. Williams (1936–2015)

Źródło: Sąsiadka, tłum. Magda Heydel

„Właśnie ojciec kiwa na matkę,
Że czas się dzielić opłatkiem,
więc wszyscy podchodzą do siebie
i serca drżą uroczyście
jak na drzewie przy liściach liście.
Jest cicho. Choinka płonie.
Na szczycie cherubin fruwa.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Powrót

O matce , O czasie , Serce

„Być bohaterem przez minutę, godzinę jest o wiele łatwiej niż znosić trud codzienny w cichym heroizmie.”

Fiodor Dostojewski (1821–1881) pisarz rosyjski

„Wszystkie istnienia jedną przeniknięte przestrzenią:
świata wewnętrzną przestrzenią. Ptaków cichy sznur,
przelatuje na wskroś. A ja, który pragnę róść,
spoglądam na świat, i we mnie rośnie drzewo.

Troszczę się, a we mnie trwa dom i byt.”

Rainer Maria Rilke (1875–1926) poeta austriacki

Źródło: Już wszystkie rzeczy…, w: Wiersze rozproszone i pośmiertne z lat 1906–1926, wybrał i przełożył Bernard Antochewicz, Wrocław 1991.

O świecie , O domu , O ptakach , O drzewach

„Nie płacz, kiedy odjadę,
Sercem będę przy tobie,
Nie płacz, kiedy odjadę,
Zostawię ci tę melodię.
Piosenkę, która przypomni
Niepowtarzalne te chwile
I słowa cicho szeptane:
„Tylko tobie jedynej.””

Wanda Sieradzka de Ruig (1922–2008) polska dziennikarka, tłumaczka, poetka, autorka tekstów piosenek i scenariuszy telewizyjnych

Źródło: Nie płacz, kiedy odjadę

O płaczu , Serce

„Muzyka słuchana z tobą
była więcej niż muzyką
i krew która płynęła w naszych tętnicach
była więcej niż krwią
a radość którą odczuwaliśmy
była prawdziwą radością,
i jeśli mogę komuś za to dziękować
to dziękuję teraz,
zanim będzie za późno
i zbyt cicho.”

Adam Zagajewski (1945) poeta polski, eseista, prozaik, tłumacz

Źródło: Muzyka słuchana

O muzyce , Radość

„Miej tylko tyle, co można zabrać ze sobą: poznaj języki, poznaj obce kraje, poznaj ludzi. Niech pamięć będzie twoją sakwą podróżną. Zapamiętuj! Zapamiętuj! Tylko te gorzkie ziarna może kiedyś wzejdą. Rozejrzyj się dokoła – otaczają cię ludzie. Może któregoś z nich będziesz potem wspominał całe życie i palce gryźć będziesz, żeś go nie wypytał. I mów mniej – a więcej usłyszysz. Między wyspami Archipelagu rozsnute są cienkie nici żywotów ludzkich. Przędą się, stykają ze sobą – choćby w takim półciemnym, turkoczącym wagonie, później znów rozchodzą się na wieki, ty zaś nastaw ucha na ciche ich brzęczenie i na równy stukot, co dochodzi spod podłogi. To postukuje przecież – wrzeciono życia.”

Aleksander Sołżenicyn (1918–2008) rosyjski prozaik, noblista

Archipelag Gułag

O życiu , O ludziach , O wieku

„Przyjaźń to rzecz dziwna. Podczas gdy w miłości mówimy o miłości, między prawdziwymi przyjaciółmi nie mówi się o przyjaźni. Przyjaźń czynimy, nie nazywając jej ani jej nie komentując. Jest silna i cicha. Jest skromna. Jest męska. To romantyzm mężczyzn. Musi być dużo głębsza i solidniejsza niż miłość, skoro nie trwonimy jej głupio w słowach, deklaracjach, wierszach i listach. Musi być dużo bardziej satysfakcjonująca niż seks, ponieważ nie myli jej się z przyjemnością i świerzbieniem w ciele.”

Éric-Emmanuel Schmitt (1960) pisarz francuski

Przypadek Adolfa H.

O miłości , O przyjaźni , O przyjemności , O seksie

„Po lasach pełno było cietrzewi. Tokowiska zaczynały się bardzo wczesną wiosną. Cietrzewie zaczynały tokować już w początkach marca. W tych miejscach robiło się z jedliny wygodne budki, wykopywało dół, by można było wygodnie nogi spuścić, obkładało się darnią, gałązkami, siadało jak na krześle i przez jedlinę obserwowało teren naokoło. Wszystko zaczynało się o drugiej, trzeciej nad ranem. Wpierw odzywał się cietrzew, który zwoływał inne, na Białorusi nazywany takawik. Zaczynał gruchać, potem raptownie słyszało się łopot skrzydeł przypominający klaskanie, brzmiało to tak: czuhsiii, czuhsiii. Pierwszy cietrzew rzucał jak gdyby wezwanie, po nim przylatywał drugi. Tokowiska bywały tak bogate, że zbierało się jakieś czterdzieści, pięćdziesiąt par. Koguty prowadziły ze sobą walkę. Walczyły nie tylko parami, czasami w jednej gromadzie zbierało się trzech, czterech samców i jeden drugiego walił na wszystkie strony. Samiczki siadały oddzielnie, tak jak damy na turnieju, w jednym rzędzie i przyglądały się. Prawdopodobnie zwycięzca szedł potem po swoje laury i odbierał nagrodę. Wszystko to zaczynało się, kiedy jeszcze było całkiem ciemno, później dopiero robiło się szaro, jaśniej i jaśniej, aż do wschodu słońca. Jeżeli działo się to na dużej polanie, na którą zaczynały padać promienie wschodzącego słońca, to w momencie kiedy tarcza słoneczna wychylała się zza horyzontu, toki zamierały zupełnie. Ten, który je zwoływał i siedział na drzewie, także cichł, bitwa ustawała, wszystko nieruchomiało. Samce i samiczki, które siedziały wygodnie, zwracały się główkami do słońca i jakieś pół minuty, czasami minutę, trwała cisza. Sprawiało to przejmujące wrażenie, było coś nadzwyczajnego w patrzeniu na ten hołd oddawany słońcu. Później zaś znowu toczyła się walka. Wszystko trwało jeszcze około pół godziny, nie dłużej, po czym ptactwo odlatywało. Wcześniej, gdy jeszcze było szaro, jak ustrzeliło się jednego samca z walczącej pary, to często drugi wskakiwał na niego i walił go dziobem, aż i jego się ustrzeliło. Strzały początkowo nie płoszyły cietrzewi, dopiero kiedy słońce było wyżej, robiły na nich wrażenie, i po jednym, drugim strzale ptaki rozpierzchały się. Cichym przykazaniem myśliwych było, aby nie wychodzić z ukrycia, dopóki cietrzewie same się nie roproszyły. Żeby nie zapamiętały, że w budkach ukryci są ludzie. Jak już odleciały, wychodziło się, zabierało zabite sztuki i wracało do domu. Wieszało się je na kilka tygodni w przewiewnym miejscu, aby mięso skruszało. Na wielkanocnym stole zawsze był cietrzew.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Lepszy dzien nie przyszedł już
Źródło: Z miejsca na miejsce [w: Lepszy dzień nie przyszedł już], Warszawa, Iskry 2012, str 214–215

O ludziach , O domu , O wiośnie , O wrażeniach

„Kura znosząc jaja gdacze wniebogłosy. Kaczka siedzi cicho. I cały świat je jaja kurze.”

Henry Ford (1863–1947) przemysłowiec amerykański, twórca masowej motoryzacji

O świecie

„Jest jedno miejsce, w którym Amerykanie zachowują się jak w kościele: cicho, w skupieniu, nabożnie – w banku.”

Ryszard Kapuściński (1932–2007) polski reportażysta, dziennikarz, pisarz i publicysta

Polityka i społeczeństwo

„Robi się coraz silniejsza – stwierdził cicho Lucivar, kiedy obaj patrzyli, jak wsiada do Wozu. – Lepiej się porusza. Chyba często pozwalasz jej być na górze. To dobre ćwiczenie dla nóg.”

Anne Bishop (1955) amerykańska pisarka

Splątane sieci (2008)

O ćwiczeniach

„Nieraz skoczy do oczu
Całą prawdę wygarnie
krzyknie, że dłużej nie chce ze mną być
czasem znów pełna skruchy
uśmiech ma tylko dla mnie
tylko ty, wyzna cicho, tylko ty…”

Krzysztof Dzikowski (1938) polski satyryk i literat

Źródło Była to głupia miłość

O uśmiechu , O czasie

„Wstąpiwszy w posiadanie ziem dziedzicznych postanowiłem prowadzić życie ciche, oddalone od świata, pracowite z pobudek religii i patriotyzmu, odpowiadające chęciom i zamiarom panujących monarchów; chciałem się zająć cały w ziemi i w dobrach swoich, dając poddaństwu nauki, jakie takie oświecenie i cywilizację, stosowną do ich stanu wieśniaczego, chciałem im ulżyć i znośniejszym uczynić poddaństwo, ile możności niewolę przemienić na rozumną wolność; nadałem im prawo albo raczej zawarłem z poddanymi rolnikami przymierze, tyle, ile to do objęcia ich i prostoty zbliżyć się mogło. Tak właśnie, jak Solon o Ateńczykach powiedział: „dałem im prawo, nie takie, jakie być powinno, ale jakie Ateńczykowie znosić potrafią.””

Ignacy Ścibor Marchocki (1755–1827)

Przymierze dziedzica z poddanymi rolnikami (rozprawa, 1804)
Źródło: Marek Urbański, Ignacy Ścibor Marchocki [w:] Andrzej Szwarc, Marek Urbański, Paweł Wieczorkiewicz, 100 postaci, które tworzyły historię Polski, wyd. Świat Książki, Grupa Wydawnicza Bertelsmann Media, Warszawa 2000, ISBN 837311288X, s. 209.

O życiu , O książkach , O świecie , O religii

„Stronica to kawałek papieru. Jest to też widoczna i namacalna proporcja, cicho brzmiące basso continuo utworu. Na stronicy znajduje się kolumna, która musi tej stronicy odpowiadać. Obie – stronica i kolumna – tworzą antyfonalną geometrię. Już sama ta geometria może przyciągnąć czytelnika. Albo wręcz odwrotnie, znuży go, wystawi jego nerwy na ciężką próbę, czy też całkiem go zniechęci.”

Robert Bringhurst (1946)

Elementarz stylu w typografii
Źródło: s. 159.

„Odpowiedziałem im, że nie mam wobec nich długów i że Castillo Armas nie żyje. Zagrozili mi „cichym spiskiem” i powiedzieli, że jeśli nie zapłacę, Gwatemala nie dostanie żadnej pomocy od Stanów Zjednoczonych, a na temat mojego rządu nie ukaże się w prasie amerykańskiej nigdy nic dobrego. [niedługo po objęciu urzędu wysłannicy CIA zażądali zwrócenia pieniędzy, które dali prezydentowi Castillo Armasowi na zorganizowanie zamachu stanu. Słowa wypowiedziane w wywiadzie udzielonym amerykańskiej dziennikarce Annie Geyer prezydent]]”

Miguel Ydígoras Fuentes (1895–1982)

Źródło: Ryszard Kapuściński, Dlaczego zginął Karl von Spreti, wyd. Czytelnik, Warszawa 2010, ISBN 978-83-07-03222-1, s. 51.

O pomocy

„Och, na miłość boską, przestańcie odpalać fajerwerki, i krzyczeć, i wrzeszczeć. Próbuję zaśpiewać piosenkę! To znaczy, mnie tam wszystko jedno. Jeśli nie chcecie jej usłyszeć – to pieprzyć was. Jestem pewien, że jest tu wiele osób, które chciałyby jej posłuchać. Więc dlaczego po prostu nie będziecie cicho. Jeśli macie ochotę poodpalać fajerwerki, to wyjdźcie na zewnątrz i odpalajcie je sobie stamtąd, podobnie jeśli chcecie krzyczeć i wrzeszczeć, tam możecie robić także i to… ale. Próbuję zaśpiewać piosenkę, której niektórzy ludzie chcą posłuchać. Ja chcę jej posłuchać.”

Roger Waters (1943) muzyk rockowy, basista i wokalista

podczas montrealskiego koncertu na trasie Animals, 1977.
Filozofia

O miłości , O ludziach

„Każdy człowiek, który na dnie ginie, mówi do mnie krwawymi oczyma: dlaczego pozwoliłeś? I ja nie mógłbym odpowiedzieć, że mam ważniejsze sprawy, skoro stałem tu i widziałem. Nie mogę być cichą i świecącą gwiazdą ponad krwawym morzem, więc gdy nadarzy się sposobność, zejdę, będę walczył, póki starczy sił.”

Stanisław Brzozowski (1878–1911) polski pisarz i filozof

Płomienie (1908)
Źródło: tom I; IV, Testament Brenneisena

„Zastanów się, co mówisz, rzucał
opryskliwie, ale częściej milczał,
milczał dużo, zawzięcie, nawet
kiedy pił. Potem zniknął, też
cicho. I nikt
nie słyszał, żeby umarł.”

Gintaras Grajauskas (1966)

Źródło: Wiersze wiklinowego krzesła, tłum. Izabela Korybut-Daszkiewicz

„Vivaldi, żywy i nieustannie obecny, był kimś, z kim potrafiła spędzić dzień, kwartał, cały rok. Grając partię skrzypiec z Czterech pór roku, Aviva mogła siedzieć obok niego na zroszonych deszczem pagórkach, chodzić skalistymi ścieżkami kozich stad, śmiać się, widząc, jak zasypiają pod ogromnym drzewem, i słuchać ich cichego chrapania przetykanego brzęczeniem pijanych słońcem much.”

Andromeda Romano-Lax (1970)

Hiszpański smyczek (2007)

„Elizabeth – albo Beth, jak ją wszyscy nazywali – była różaną, gładkowłosą i jasnooką dziewczynką lat trzynastu, o nieśmiałym sposobie bycia, cichym głosie i łagodnym usposobieniu, które rzadko ulegało zmianie. Ojciec nazywał ją „Maleńką Ciszą” i imię to świetnie do niej pasowało, gdyż zdawała się ona żyć we własnym szczęśliwym świecie, wyruszając z niego tylko na spotkanie tych kilku osób, które darzyła zaufaniem i kochała.”

Louisa May Alcott książka Małe kobietki

Małe kobietki

O zaufaniu , Kochać się

„Sumienie to jest ten cichy głosik, który szepce, że ktoś patrzy.”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

Źródło: Cicer cum Caule, czyli groch z kapustą. Panopticum i archiwum kultury, wyd. Czytelnik, 1963, s. 234.

„Ustanie cichy szloch serc naszych, zdjętych trwogą, Co żyć nie potrafią i umrzeć nie mogą.”

Libba Bray (1964)

Magiczny krąg, Studnia wieczności

Serce

„Lubiłem się zawsze poruszać na peryferiach Sztuki, na pograniczu gatunków (…). Bawiło mnie (…) łączenie ze sobą elementów pozornie odległych lub zgoła obcych, zamazywanie granic dzielących przyległe dziedziny, przeszczepianie cech szlachetniejszych na gatunki 'niższe', słowem cicha dywersja.”

Jan Lenica (1928–2001) polski artysta plastyk, scenarzysta, krytyk sztuki, reżyser filmów animowanych

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_lenica_jan

Odległy

„Widziałaś, jak cicho? Ludzie na coś czekają. Za późno… la, la, la…”

Bohdan Smoleń (1947–2016) polski artysta kabaretowy

Teksty kabaretowe, Szeptanka

O ludziach , O czekaniu

„Cicho bądź, bo sprowadzę króla Ryszarda i on cię zabije…”

Ryszard I Lwie Serce (1157–1199) król Anglii

według Jeana de Joinville’a (1225?–1317) Saraceni mieli tymi słowami straszyć swoje dzieci jeszcze długi czas po wojnie tego króla z Saladynem.
Źródło: André Maurois, Dzieje Anglii, tłum. Wacław Rogowicz, wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1957, s. 110.

O wojnie , O dzieciach , O książkach , O wiedzę

„Życie za ciche jest… ksiądz przecież wie… niech ksiądz im powie…”

Krzysztof Kotowski (1966)

Dwa Oddechy Samotności

O życiu

„Byłem jąkającym się, cichym, wstydliwym, zamkniętym w sobie chłopcem. Czy ktoś taki mógłby występować na scenie i przed kamerą?”

Krzysztof Kiersznowski (1950) aktor polski

Źródło: Krzysztofa Kiersznowskiego przygoda z kinem http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1238:130.html

„To była kotka. Spała zawsze w moim pokoju. W ogóle nie miauczała, najwyżej tak cicho. Miała wszystko, co chciała, to co miała miauczeć?”

Ludwik Janion (1953)

Żurawina

O pokoju

„A roztopieni
W cichym błękicie
Tylko serc własnych,
Usłyszym bicie.”

Adam Asnyk (1838–1897) polski poeta

Źródło: Barkarola w: Poezye, tom III, wyd. Gebethner i Wolff, Lwów 1898, s. 178.

Serce

„Dlaczego tego nie zrobiłaś? – krzyknęło cicho, gdy została sama. – Przecież pragniesz go do bólu! Nie miałaś nic przeciwko jego towarzystwu, uwodził cie zupełnie otwarcie, a ty pozwalałaś, więcej, prowokowałaś go! Dlaczego więc, gdy mogłaś się w końcu pozbyć tego… tego tam dziewictwa… Dlaczego nie?! Ukryła twarz w dłoniach i zapłakała gorzko. Oczywiście wiedziała 'dlaczego nie.' Może raczej 'dlaczego nie z nim'. I tym bardziej siebie nienawidziła! – Nic by ci nie ubyło, kretynko! Kto dziś przywiązuje wagę do czegoś takiego?! Byłabyś wreszcie wolna! Mogłabyś TO robić, ilekroć przyszłaby ci ochota! Ale ty nieeee… Ty czekasz na swojego księcia z bajki, który – tak się głupio złożyło – jest tym złym, a nie tym dobrym! Jakaś ty głupia Gabrielo… I nie mądrzejesz wraz z wiekiem… nie mądrzejesz…”

Katarzyna Michalak (1969) polska pisarka

Lato w Jagódce

O czekaniu , O wieku

„Zobaczysz, Mordimerze, że nadejdą jeszcze czasy, w których miłośnicy męskich kształtów nie tylko domagać się będą tolerancji dla swych poczynań, ale wręcz głośno i radośnie manifestowanej akceptacji. A tych, którzy akceptacji nie zechcą wyrażać lub wyrażać ją będą za cicho czy za mało wesoło, postawią pod pręgierzem. Bowiem pamiętaj, że nie ma ludzi bardziej odrażających niż fanatycy tolerancji.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Ja, inkwizytor. Wieże do nieba

O ludziach

„Dopiero, gdy los zabimba sobie z nas lub czeka nas próba sił, których się boimy, czy im sprostamy, zaczynamy temperować swoje wibratory i pocieszać się, że właśnie my, cisi, strwożeni, pokrzywdzeni, ciężko przestraszeni jesteśmy solą życia.”

Zofia Kucówna (1933) polska aktorka

Zdarzenia potoczne

O losie , O czekaniu

„Dziś dusza moja jest cichym grobowcem,
Wy, jak motyle w grobowcu zbłąkane,
Ranicie skrzydła o granitów ścianę.”

Kazimiera Zawistowska (1870–1902)

Źródło: Idźcie z mej duszy... [w:] Poezye http://zbc.uz.zgora.pl/dlibra/doccontent?id=22446&dirids=1, wyd. H. Altenberg, Lwów, s. 63.

O duszy

„Język polski jest przepiękny już w swoich poszczególnych słowach, takich jak tęsknota albo zmierzch. Do dziś słowa polskie przywołują jedne drugie niezatartymi przez czas echami etymologicznymi: słowo modry do dziś się iskrzy rosą, jakby wilgotnością swojej barwy, bo przecież jest związane etymologicznie ze słowem mokry. Świat się rozjarza nad nami słońcem albo wschodzi łuną gwiazd, gdy słyszymy w nim słowo świecić. Słowo błogi jest naprawdę błogie w brzmieniu, a słowo cisza – ciche.”

Zygmunt Kubiak (1929–2004) polski pisarz, eseista, tłumacz, propagator kultury antycznej

Źródło: Jan Polkowski, Europa to bezdomność, „W Sieci”, 31 marca–6 kwietnia 2014, s. 72.

O świecie , O ciszy , O czasie

„A tam, cicho być, ty pindo jedna. Ci te drugie oko wybije, tylko dokładnie.”

Bohdan Smoleń (1947–2016) polski artysta kabaretowy

Teksty kabaretowe, Szeptanka

„Nie próbuj mówić o miłości,
Bo ona w słowach się nie mieści.
Jest jak wiatr: cichy, niewidzialny,
Co tylko czasem zaszeleści.”

William Blake (1757–1827) angielski poeta, pisarz i malarz

Źródło: Nie próbuj mówić o miłości

O czasie

„Cicho grają w duszy mej
Dźwięki, nuty, tony.”

Heinrich Heine (1797–1856) poeta niemiecki

Leise zieht durch mein Gemüt
Liebliches Geläute. (niem.)
Źródło: Nowa wiosna, 6 (1831), tłum. Czesław Jankowski

O duszy

„Jestem bardzo wysoka i już wówczas, gdy nie byłam jeszcze koszykarką, wzbudzałam zainteresowanie. Wszyscy na mnie patrzą, gdy wchodzę do sklepu, idę na dyskotekę, czy gdziekolwiek indziej. Kiedyś bardzo mi to przeszkadzało, z czasem trochę się przyzwyczaiłam, ale wolałabym zostać nieco w cieniu. Gdy występowałam w USA, poszliśmy z przyjaciółmi do restauracji. Zaczęliśmy rozmawiać i nagle okazało się, że ludzie przy innych stolikach są cicho. Wszyscy słuchali, o czym rozmawialiśmy. Czasem trzeba się kontrolować. Nie można być sobą, pogadać na luzie.”

Małgorzata Dydek (1974–2011) koszykarka polska

Źródło: Cezary Kowalski, Koszykówka jest w moim życiu zawsze, onet.pl, 13 kwietnia 2000 http://film.wp.pl/id,34564,title,Koszykowka-jest-w-moim-zyciu-zawsze,wiadomosc.html

O ludziach , O czasie

„A przecież zamknąć się w sobie to jedna z największych przyjemności. Być cicho, nie odczuwać fizycznej potrzeby opowiadania o sobie.”

Agnieszka Drotkiewicz (1981) polska pisarka

Teraz
Źródło: rozdział 1

O przyjemności

„Kto potrafi tu coś zrozumieć, gdy widzi tych cichych ludzi o dziecięcych twarzach, o brodach apostołów! Każdy podoficer jest większym wrogiem rekrutowi, każdy nauczyciel uczniowi, niż my im, a oni nam. A przecież wypuścić ich na wolność – będziemy się znowu nawzajem tępili.”

Erich Maria Remarque książka Na Zachodzie bez zmian

Na Zachodzie bez zmian (1929)

O ludziach , O wolności , O nauczycielach

„Produkować broń, to na tym świecie
Jest pierwszy, najlepszy i największy interes
Wielu by straciło, gdyby się uspokoiło
Na wschodzie i zachodzie wszystko by ucichło
Życie tych czy owych? To drobnostka
To wszystko jest przecież wliczone w koszta
(…)
Tak to jest, normalne, że się brzydzę przemocą
Zarówno tą małą pod mym blokiem nocą
Jak i wielką w imię pseudoszczytnych racji
Cicho, nie psuj nastroju przy kolacji!”

Kazimierz Staszewski (1963) polski muzyk rockowy

o Józefie Oleksym
Kazik solo
Źródło: utwór Łysy jedzie do Moskwy

O życiu

„Nie wybrzydzam, bo moim zdaniem aktorstwo niejedno ma imię. Uważam jednak, że bezsprzecznie mam większe predyspozycje do komedii niż do dramatu.
Nigdy nie stawiałem sobie wyzwań typu: „ta rola i żadna inna”. W tym zawodzie istotny jest nie tylko warsztat, ale i warunki zewnętrzne.
Tak więc, nie pretendowałem do ról dramatycznych; chciałem raczej zaistnieć jako aktor charakterystyczny – aktor stricte komediowy.
W ostatnich latach uprawiałem mój zawód nieco bardziej „dyskretnie”. Po długim czasie spędzonym w Anglii, a potem we Włoszech po powrocie nie od razu mogłem wejść w „branżę”. W zasadzie nie było mnie w Polsce ponad 10 lat. Jednak, na podstawie londyńskich doświadczeń wiem już, że niemożliwe może stać się możliwe. Doświadczenia, które tam zdobyłem uodporniły mnie na stres, uczyniły wytrzymałym i przyzwyczaiły do konkurencji, słowem sprawiły, że niczego w moim zawodzie się nie obawiam: ani „cichych dni”, kiedy telefon od reżysera nie dzwoni, ani też podejmowania karkołomnych wyzwań.”

Tadeusz Chudecki (1958) aktor polski

Źródło: Maraton z przeszkodami - rozmowa z Tadeuszem Chudeckim http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1083/Maraton-z-przeszkodami-rozmowa-z-Tadeuszem-Chudeckim.html

O czasie

„Niczego nie czuję, stwierdził ze zgrozą, niczego, najmniejszego wzruszenia. To, że teraz obejmę jej plecy, to gest rozmyślny, wyważony, nie spontaniczny. Obejmę ją, bo czuję, że tak trzeba, nie dlatego, że pragnę. Niczego nie czuję.(…) Trochę poświęcenia, pomyślał, tylko trochę poświęcenia. To ją przecież uspokoi, uścisk, pocałunek, spokojne pieszczoty… Ona nie chce więcej. A nawet, gdyby chciała, to co? Trochę poświęcenia, bardzo mało poświęcenia, przecież jest piękna i warta… Gdyby chciała więcej… To ją uspokoi. Cichy, spokojny, delikatny akt miłosny. A ja… Mnie przecież jest wszystko jedno, bo Essi pachnie werbeną, nie bzem i agrestem, nie ma chłodnej, elektryzującej skóry, włosy Essi nie są czarnym tornadem lśniących loków, oczy Essi są piękne, miękkie, ciepłe i modre, nie płoną zimnym, beznamiętnym, głębokim fioletem. Essi uśnie potem, odwróci głowę, otworzy lekko usta, Essi nie uśmiechnie się z tryumfem. Bo Essi… Essi nie jest Yennefer.”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

myśli Geralta gdy Essi wyznaje miłość.
Miecz przeznaczenia, Granica możliwości, Trochę poświęcenia

O miłości , O myślach , O pocałunku , O myśleniu

„Sza, cicho sza czas na ciszę,
już oddech jej coraz bliżej,
tego naprawdę ci brak,
ona jedna prawdziwy ma smak,
cisza jak ta.”

Andrzej Mogielnicki (1948) polski autor tekstów piosenek

Źródło: Cisza jak ta

O ciszy , O czasie

„Tak, nasz klub zagłosował za zmianą ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, ponieważ ta ustawa została zmieniona w sposób skandaliczny w czerwcu tego roku, po przegranej w wyborach prezydenckich Bronisława Komorowskiego. Platforma Obywatelska bezprawnie postanowiła wymienić sędziów przed zakończeniem kadencji (żadna partia wcześniej się nie odważyła na to), ale postanowiono wówczas także, że środowiska prawnicze czy ośrodki akademickie nie będą uczestniczyły w wyznaczaniu sędziów, co jest już kompletnym upolitycznieniem Trybunału. Intencje koalicji PO-PSL stały się wówczas jasne.
Co więcej, jeśli przyjrzeć się sylwetkom osób wyznaczonych przez PO, PSL i SLD i temu, że stanowią większość w Trybunale Konstytucyjnym, to oczywiście budzi to obawy, co do przebiegu procesu legislacji w przyszłości. Pożądane zmiany w Polsce, jakich oczekują obywatele, mogą być przez Trybunał blokowane. Dotychczas Trybunał Konstytucyjny, określany czasami jako trzecia izba parlamentu, przyjmował postawę służalczą wobec rządzących, właśnie kosztem obywateli i kosztem demokracji, o którą teraz obawiają się co poniektórzy.
Należy zadać sobie jednak pytanie, gdzie byli „obrońcy demokracji”, kiedy orzekano w sprawie OFE? Kiedy podwyższano wiek emerytalny, a więc bezpodstawnie odbierano obywatelom ich prawa nabyte? Jaka była ich postawa, kiedy Trybunał orzekał w sprawie lustracji czy reformy rolnej? Wówczas „obrońcy demokracji” siedzieli cicho, bo tak było im wygodnie. Dzisiaj zakładają Komitet Obrony Demokracji, a sami nie mogą się pogodzić z demokratycznym wyborem Polaków w tegorocznych wyborach.”

Elżbieta Borowska (1988) polski polityk

Źródło: Poseł Elżbieta Borowska komentuje burzę o Trybunał Konstytucyjny http://terazgorlice.pl/2015/11/22/posel-elzbieta-borowska-komentuje-burze-o-trybunal-konstytucyjny/, terazgorlice.pl, 22 listopada 2015

O ustawie , O demokracji , O zmianach , O wieku

„śnieg pada cicho
wiatr wieje bezgłośnie

gwiazdy zwiastują
łagodne przedwiośnie”

Jarosław Mikołajewski (1960)

Źródło: Białe noce

„Służba samorządowa a więc służba człowiekowi, i służba Ojczyźnie, ma prowadzić do świętości życia! Dzisiejsze życie w Polsce, na Mazowszu, na ziemi płockiej, potrzebuje świętości. Potrzeba dziś jej szczególnie właśnie w życiu publicznym. Potrzeba ludzi samorządu, którzy będą realizować swoją służbę społeczną w świetle Ewangelii, na wzór Jezusa Sługi: cichego i pokornego, ale mocnego miłością.”

Piotr Libera (1951) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: homilia w katedrze płockiej podczas mszy z okazji Święta Samorządu Terytorialnego, 30 maja 2008

O życiu , O ludziach , O ojczyźnie

„Mieszkańcom Dwunastego Dystryktu należy się dozgonne uznanie, bo nikt nie klaszcze. Cicho siedzą nawet ci, którzy, ściskają w dłoniach kupony zakładów i zwykle nie przejmują się losem trybutów.(…) Zamiast przyjmować owacje, stoję nieruchomo, a publiczność okazuje największe nieposłuszeństwo, na jakie jest w stanie się zdobyć. Milczy. W ten sposób mówimy, że nie ma zgody. Nie ma aprobaty. Wszystko jest nie tak.”

Suzanne Collins książka Igrzyska śmierci

Trylogia Igrzyska śmierci, Igrzyska śmierci

O losie

„W żadnym z miast na świecie śnieg nie ma tak krańcowych humorów jak w Warszawie; nigdzie nie potrafi tak szybko i tak beznadziejnie zmienić się w brudne, dręczące błoto, ale też nigdzie nie pada z takim wdziękiem jak w tym mieście. Pada wtedy miękko i cicho, pokrywa świat cały puszystą bielą, mieniącą się w nocy granatowymi refleksami na dachach i skwerach, budzi tęsknoty za minionym dzieciństwem.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O świecie , O dzieciństwie

„Waldemar Fornalik to człowiek stojący w cieniu, na zasadzie będę siedział cicho to może mi się coś uda. Nie ma niczego z przywódcy, bo z tym trzeba się urodzić. Nie daj Bóg taki admirał na statku. Załoga by mu się rozlazła raz dwa, i nie dopłynęliby do najbliższego portu.”

Mariusz Piekarski (1975) piłkarz polski

Źródło: Ostry Piekarz: Kadrowicze chichoczą, gdy odzywa się Fornalik, przegladsportowy.pl, 27 marca 2013 http://ofensywni.przegladsportowy.pl/2013/03/27/ostry-piekarz-kadrowicze-chichocza-gdy-odzywa-sie-fornalik/

O Bogu

„Artykuły Czapskiego, płód pisarski zobiektywizowany przecież i uporządkowany, zdradzają raz po raz swój intymny „dziennikowy” początek. Czytelnik zżyty z biografią i pisaniem Autora odnajduje w ich chronologicznym ciągu bardzo osobisty zapis myśli o sztuce i o tej dziedzinie delikatnej, nie zawsze jednoznacznej, a jednak imperatywnej, jaką jest etyka sztuki, etyka artysty. I wreszcie, śledząc z uwagą myśl Czapskiego, odkrywa się jej ukryty, cichy wątek: wypatrywanie metafizycznej intuicji jako źródła i sensu twórczości.”

Józef Czapski (1896–1993) polski malarz i pisarz

Autorka: Joanna Pollakówna, O Józefie Czapskim (1982). W: Patrząc, Wydawnictwo Znak, Kraków 2016, s. 438.

O myślach , O myśleniu , Sens

„Jabłka, jak bańki tryskające z drzew
nabrzmiałe, ciche wśród ciemnych gałęzi:
(…) były jak wątłe duchy lat ubiegłych,
jak duchy duchów, sny o oczach ducha.”

Walter James Turner (1884–1946)

Źródło: Milczenie, tłum. Władysław Dulęba, „Życie Literackie” nr 5, 3 lutego 1957, s. 3 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14848

O życiu

„Masz wszelkie prawo się bać – powiedziała cicho panna Paleforth. – Tylko głupiec może twierdzić, że zło mu niestraszne. Ale każdy z nas prędzej czy później musi stanąć twarzą w twarz ze swoim strachem, inaczej ten strach powróci i zatruje mu całe życie.”

Graham Masterton (1946) brytyjski pisarz

Szatańskie włosy

O życiu , O strachu , O głupcach , O złu

„Zabrał się do przypiętego do stołu fana Pöyzen Böyzen. Mimo rozmiarów i przedawkowania amfy facet zachowywał się względnie cicho. Pewnie dlatego, że przytrzymywało go sześć skórzanych pasów. Co nie znaczy, że nie chciał nas zabić.
– Hej zobacz! – Z nabijanej ćwiekami kamizelki pacjenta doktor J. wydobył parę kawałków papieru. – Bilety na prywatną imprezę, facet! Znaczy same kontrolki, chciałem powiedzieć. Aż w Saugus. Są trzy. Hej kończę zmianę za piętnaście minut – pojedziemy zobaczyć?
Pacjent zaprotestował tak jak mógł, raz za razem wyginając grzbiet i waląc zadem w blat stołu zabiegowego.
– Założę się, że jego laska wciąż tam jest. Hej założymy się, że nieźle wygląda?
Koleś wykombinował wreszcie jak użyć strun głosowych – fakt, że na poziomie prewerbalnym, ale doktor J. musiał teraz krzyczeć, żebym go usłyszał.
– Kurde, uwierzysz, że już podałem mu dwadzieścia pięć mililitrów haldolu? Amfetamina to niesamowita rzecz, wiesz?
– Doktorze J. – darła się pielęgniarka. – Mamy innych pacjentów!
– Patrz facet tu jest jego łańcuszek na klucze – powiedział Jerry, skinieniem głowy wskazując wielkie łańcuszysko wystające grubemu z kieszeni.”

Neal Stephenson książka Zodiac

Bierz je, rozjebiemy mu harleya.
W pokoju było tak głośno, że uciekliśmy na korytarz.
– Nienawidzę amfiarzy – oznajmił doktor J.
Zodiac (thriller ekologiczny)
Źródło: Zodiac (thriller ekologiczny), str. 304, Poznań 2001.

O pokoju , O facetach

„Uroczystość dwuchsetletniej rocznicy zwycięstwa Jana III pod Wiedniem.
(…)
Po Prezydencie miasta mówił dyrektor Muzeum Narodowego, prof. Łuszczkiewicz następnemi słowy:
(…)
Miesięcy temu parę, jak do biblioteki tutejszej Jagiellońskiej na imię zacnego a gorliwego miłośnika rzeczy narodowych, jej przewodnika Dra Karola Estreichera, nadeszła paka z przedmiotami sztuki. Paka ta z Londynu zawierała dwa cenna portrety Helsta, jedno dzieło, jak twierdzi napis, Van dycka – całe szeregi studyj akwarelowych jednego z utalentowanych artystów dzisiejszych włoskich i kilka drobnych przedmiotów sztuki. Przysyłał je p. Schmidt-Ciążyński, jako ofiarę do narodowych zbiorów w Krakowie. Kto był ów tak hojny ofiarodawca, nieumiano powiedzieć, Polska go dotąd nie znała, choć wiedziały o nim Muzea całej Europy i znały go, jako znawcę i pośrednika w nabywaniu przedmiotów sztuki. Ten znawca, z urodzenia Polak miał i uczucia polskie, które mu były przewodnią gwiazdą w ciężkich trudach życia za granicą. Ale skupił je w kierunku jednym cichego gromadzenia arcydzieł sztuki, rzniętych kamieni, owych drobnych kamyczków kosztownych materyałem, kosztownych sztuką – cennych, oryginalnych prac wszystkich epok, aby je kiedyś krajowi dać. Zbierał dla Ojczyzny, a zbierał tak skrzętnie, że zapomniał o stosunkach z tą ziemią polską, o której zbogaceniu myślał. (…) Przesyłka obrazów na ręce czcigodnego Dra Estreichera dla narodowych zbiorów w Krakowie, jeżeli nie była odosobnioną ofiarą pana Schmidta Ciążyńskiego, bo z łaski jego zbogaciło się i Muzeum Towarzystwa Przyjaciół nauk w Poznaniu, to wystarczyła do wskazania, dawcy, gdzie swój skarb właściwy ma ulokować. Nie miejsce tutaj wykazywać w tej sprawie zabiegów Dra Estreichera i Prezydenta miasta Dra Weigla, hr. Zygmunta Cieszkowskiego Dra Maryana Sokołowskiego i Dra Faustyna Jakubowskiego, powiedzmy, że dobrze zasłużyli się oni Muzeum – ale jakie znaleść słowa na wyrażenie czci dla szanownego dawcy, osądzicie sami, patrząc na ten bogaty zbiór kamei i intaglii, jaki własną ręką p. Schmida, tu między nami bawiącego, ułożone w tej sali oglądamy. Nie wątpimy, że warunki, jakie przy tym królewskim darze stawia pan Schmidt, łatwo uwzględnionemi będą, a zbiór stanie się własnością Muzeum. (…) Kończę uwagą, iż tak losy chciały, aby każda uroczystość narodowa w Krakowie, zaznaczała się imieniem wielkiego dobrodzieja dla Muzeum narodowego – był nim Siemiradzki na uroczystości Kraszewskiego, jest nim dziś p. Schmidt Ciążyński w chwili uroczystości dwuchset-letniej rocznicy odsieczy Wiedeńskiej, uroczystości Sobieskiego.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 206, 12 września 1883, s. 3, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O losie , O emocjach , O myślach , O nauce

„Jak zatrzymać ten zegar w pół kroku
Co mu jest cichym świerszcz sekundnikiem?
Jak zatrzymać ten pośpiech obłoków
I ten wyraz twych oczu nim zniknie?
Jak? Jak?
Jak zatrzymać wszystko to?
Nie dać, żeby zaszło mgłą
Nie dać, żeby zaszło mgłą
Mgłą?”

Jeremi Przybora (1915–2004) polski aktor, satyryk, poeta, piosenkarz

Źródło: Jak zatrzymać tę chwilę

„Nie ma jak u mamy, ciepły piec, cichy kąt.”

Wojciech Młynarski (1941–2017) polski kompozytor i wykonawca piosenki autorskiej

Źródło: Nie ma jak u mamy

O piekle

„Cicho było na niebie, na ziemi i w sercu…
Noc nastała, ciemnością wszystko okrywając,
Jasne gwiazdy błyszczały i księżyc już wypłynął,
Niebo, las i pola srebrem oblewając.”

Maksim Bahdanowicz (1891–1917) białoruski poeta, krytyk literacki, historyk

Ціха ўсё было на небе, зямлі і на сэрцы…
Ноч цемнатою навокала ўсё пакрывала,
Ясныя зоркі блішчалі, і месяц ўжо выплыў,
Неба, і лес, і палі серабром аблівая. (białorus.)
Źródło: wiersz Noc http://wiersze.wikia.com/index.php?title=Noc_(Bahdanowicz)&useskin=monobook, 1908

O nocy , Serce

„Tu nie da się mieszkać. Szary dym krąży między
ludźmi. Zaciska się pętelka na szyi. Cicho.”

Jacek Kawecki (1987)

Źródło: Raport z wygnania

„Nie był pan nigdy nieszczęśliwy? (…) Wtedy ten Bóg, na pozór straszny i niedościgły, zmienia się w ojca czułego, a ta wiara sroga staje się cichą przystanią od orkanów życia, ratunkiem i ucieczką. Zda się wtedy, że na duszę, jak na ocean wichrem smagany, do głębi wzburzony, kładą się ręce kochające i uciszają czarem, że na rany krwawe i palące spływa gojąca oliwa; a gdy człowiek, jak rozbitek, śmierci czeka, otwierają mu wrota nieznane do innego życia.”

Maria Rodziewiczówna (1864–1944) polska pisarka

Kwiat lotosu
Źródło: Wyd. Alfa, Warszawa 1990, s. 180

O śmierci , O Bogu , O wierze , O duszy

„Bądź cicho, u diabła.”

Pierre Cauchon (1371–1442)

podczas procesu, gdy Istambard de la Pierre zaczął objaśniać Joannie d’Arc, co to jest sobór.
Źródło: Kazimierz Pytko, Mężczyźni świętej Joanny, „Focus Historia” nr 10 (90)/2014 (październik), s. 38.

O mężczyznach , O historii

„O siostry! rzecze pierwsza w tę cichą godzinę.
Co to jest Miłość? — Nie wiem… wtóra jej odrzecze.
Ponoć bez niej nie zdoła żyć serce człowiecze…
Miłość… ja znam… wyszepce trzecia — przez nią ginę.”

Achille Millien (1838–1927)

Źródło: Trzy dziewki, [w:] Liryka francuska. Serya pierwsza http://www.sbc.org.pl/dlibra/info?forceRequestHandlerId=true&mimetype=image/x.djvu&sec=false&handler=djvu&content_url=/Content/24336/_6034_I.djvu, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1911, s. 48, tłum. Bronisława Ostrowska.

O miłości , O siostrze , Serce

„Doszedł go cichy pomruk żałobników, przerażonych nie dającą się ruszyć z miejsca trumną. Ale Garp wierzył w siebie. Przecież tam w środku jest tylko śmierć; oczywiście, że będzie ciężka – jak Jenny Fields, Ernie Holm i mały Walt (najcięższy ze wszystkich) razem wzięci, Bóg jeden wie, ile oni mogli ważyć pospołu.”

John Irving książka Świat według Garpa

Świat według Garpa (1978)

O śmierci , O Bogu

„Pewnego szarego poranka na Dolinę Muminków spadł pierwszy śnieg. Padał miękko i cicho – w parę godzin wszystko było białe.”

Tove Jansson książka W Dolinie Muminków

W Dolinie Muminków

„Monotonia cichego życia pobudza umysł do twórczości.”

Albert Einstein (1879–1955) fizyk niemiecki, noblista

„O, bramy warszawskie! Cóż mogę wam teraz poświęcić, ja, szukający ledwie uchwytnych cieniów kronikarz? Garść chaotycznych wspomnień. Nie z mego ołówka spłynąć mogą poważne, czcigodne o was rozprawy. Wiem tylko, że w waszym chłodnym półmroku, wśród waszych śmiesznych i pretensjonalnych sztukaterii i pseudorenesansowych gzymsów odnajdywaliśmy nasze Dzikie Pola. My, chłopcy z pięter, nasze pierwsze siniaki i pierwszą krew z nosa, pierwszy hazard i zapamiętanie w grze w chowanego, w czarnego luda, w siódemkę. Później odnajdywaliśmy na waszych ścianach pierwszy gryzący humor nieprzyzwoitych napisów, jeszcze później szukaliśmy pierwszej wiedzy o dorosłym życiu w ciemnościach waszych kątów, za żelaznymi, dębowymi lub szklanymi drzwiami, poznając tam pierwszy zawrót głowy po pierwszym papierosie, pierwsze starannie skrywane obrzydzenie po pierwszym hauście wódki, pierwszą słodycz po pierwszym pocałunku. Jeszcze później byłyście świadkami, o, bramy warszawskie! naszych westchnień i wyznań, naszych werterowskich rozpaczy i zaklęć, jakich pełne były długie, nocne rozmowy po powrocie z kina czy z wieczorynki, gdy ręka długo spoczywała na dzwonku, nie naciskając go w obawie przed przedwczesną interwencją stróża — tego rozespanego Neptuna bram warszawskich, wynurzającego się z ciemnego niebytu w zbroi z kożucha. Nie zawsze też byłyście sceną lekkoskrzydłych fars wielkomiejskich i beztroskich popisów farmazonów, sprzedających w waszym cieniu sztuczne brylanty naiwnym wieśniakom. Zdarzyło się wam osłonić swoim mrokiem niejedną tragedię, niejeden błysk noża gasł w waszych odmętach, niejeden straszliwy krzyk odbił się w was echem, zagłuszając chlust kwasu solnego wyżerającego oczy niewiernego kochanka, niejeden cichy jęk osuwającej się ofiary rozległ się wraz z brzękiem spadającej na wasz bruk flaszki po octowej esencji. Aż nadszedł czas, gdy stałyście się ostatnim schronieniem w walce ulicznej, kiedy płytki wasz tunelik stanowił nieraz błogosławieństwo dla kluczącego i uciekającego przed tępą przemocą goniących zbirów. I jak wszystko w tym dziwnym mieście, tak wy, bramy warszawskie, wkroczyłyście wprost z śmieszności i nędz, w najszczytniejsze bohaterstwo bez póz, koturnów i wzniosłych słów, raczej z lekko wulgarnym krzykiem, tak jak to się czyni w Warszawie.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O miłości , O grach , O kochankach , O wiedzę

„Marzę o powrocie do czasów, kiedy ludzie emocjonalnie reagowali na przedstawienia. Może rzucanie pomidorami to byłaby ekstrawagancja i pewna przesada, ale teatr powinien budzić zdecydowane odczucia. Kiedy widz jest wciągnięty w wir zdarzeń, podniecony tym, co widzi, a aktor np. za cicho powie swoją kwestię, to widz ma prawo krzyknąć: Powiedz głośniej! Nie słyszałem!”

Wojciech Malajkat (1963) aktor polski

Źródło: Izabela Szymańska, „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 13 marca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wmal.htm

O ludziach

„Gdy myślę o dziejach tak oryginalnych naszego państwa, naszego narodu, gdy myślą się przenoszę do dawnych czasów, gdy Polska z map świata, jako państwo polityczne, wymazana była, widzę historię wielką mistrzynię życia, jak cicho stąpa, zbiera swoje prawdy, zbiera wszystkie grozy świata, wszystkie jego radości. Myślę, że gdy przechodzi ona tak, jak ongi przed upadkiem Rzeczypospolitej, tak i teraz, i po naszej ziemi, po naszych osadach, tak samo cicho, patrząc na ludzi, zbierając wszystkie mądrości i wszystką głupotę, to sądzę, że nieraz wiele musi prawd przepuszczać, i tylko dzięki zaiste niepojętej, a tak wielkiej i niezbadanej litości boskiej, ludzie w tym kraju nie na czworakach chodzą, a na dwóch nogach, udając człowieka.”

Józef Piłsudski (1867–1935) polski działacz niepodległościowy i polityk, premier, Naczelnik Państwa, twórca tzw. rządów sanacyjnych

fragment odczytu wygłoszonego 21 marca 1926 w sali „Colosseum” w Warszawie.
Źródło: Andrzej Garlicki, Józef Piłsudski 1867–1935, Warszawa 1988.

O ludziach , O głupocie , O historii , O myślach

„Zostanie po mnie pusty pokój
I małomówna, cicha sława.”

Leopold Staff (1878–1957) poeta polski

Tom Dziewięć muz (1958)
Źródło: Dziewięć muz. Ostatni z mego pokolenia

O pokoju

„Nie można człowiekowi, który cierpi, walczy ze swoją duszą i swoim ciałem, mówić, że ma siedzieć cicho.”

Zdzisław Najder (1930) działacz opozycji w okresie PRL, historyk literatury

Źródło: „Dziennik”, 30 lipca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rczj.htm

O duszy , O cierpieniu

„Jakieś się nabożeństwo w górach uroczyste
Gotuje, szmery biegną ciche po przez wrzosy
Jodła z mgły nocnej czesze rozplecione kosy
I wyłania wierzchołek nad opary mgliste.”

Józef Kościelski (1845–1911) polski działacz polityczny, pisarz

Źródło: Wschód słońca z antologii Ziemia polska w pieśni

O gotowaniu

„Brian de Palma jest bardzo cichym, spokojnym człowiekiem. Sprawił, że czułam się uhonorowana możliwością stanięcia obok niego. Cały czas miałam w pamięci wszystkie filmy, które zrealizował wcześniej. Podobnie było z Quentinem Tarantino, choć jest on dokładnym przeciwieństwem de Palmy – jest taki, jakiego możemy go sobie wyobrazić, bardzo oryginalny. Często podnosi głos na planie, jest pełen energii.”

Rose McGowan (1973) aktorka amerykańska

Źródło: Wywiad, 2011 http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=76122

O czasie

„Czasem bałwan słuchając (…) muzyki mówił cicho:
– Ja to znam, ja tam byłem. – A wtedy ciemne drobne bazie, wiszące na białej brzozie oblanej światłem księżyca, szeptały:
– Byłeś tam rosą na liliowych fiołkach i przylaszczkach.
Czasem znów przy innej pieśni mówił:
– Ja to znam, ja tam byłem – a wtedy bazie znowu potwierdzały:
– Byłeś pianą przy kaczeńcach.
Gdy muzyka tętniła, jakby deszcz padał, szeptał:
– Ja to znam, ja tam byłem.
– Byłeś kroplami deszczu, które przywróciły życie krzaczkowi barwinku – szeptały bazie.”

Antonina Zachara-Wnękowa (1894–1984)

Baśnie spod Gorców
Źródło: Bałwan

O życiu , O muzyce , O czasie

„W Polsce mamy jednak często do czynienia z cichym przyzwoleniem na działalność organizacji faszystowskich i skrajnie nacjonalistycznych. PiS zaczęło skręcać w niebezpieczną stronę już w 2005 roku, kiedy doszło do zbliżenia tej partii z Radiem Maryja. Od tego czasu Jarosław Kaczyński legitymizuje skrajnie prawicowy i ksenofobiczny przekaz tego radia. Dzisiejsza, coraz bardziej radykalna, retoryka PiS ma swoje korzenie w tamtym okresie.”

Rafał Pankowski (1976)

Źródło: Zatrzymać bandę skinheadów http://www.rp.pl/artykul/9157,561798-Czy-zakazac-Marszu-Niepodleglosci-11-listopada.html, rp.pl, 9 listopada 2010.

O czasie

„Rodzi się człowiek z gotową dolą i wyrokiem na całe życie. Jeden do wyzyskiwania i używania, na uznanie; miłość i niełaskę ludzką; drugi na doświadczenie od życia, pustkę, nienawiść i obojętność. Kiedy z sobą szczęścia nie przyniósł, żadnych wypłat nie ma taki na pracę (…) Praca uczciwa sama przez się daje spokój, a bieda cicho zniesiona, czyni człowieka głębszym i lepszym. Ten co najmniej ma dla siebie najwięcej ma w sobie.”

Maria Rodziewiczówna książka Anima vilis

Anima vilis

O miłości , O życiu , O nienawiści , O obojętności

„Nie przychodź do mnie, nie przychodź…
Zostań na zawsze przepięknym
Snem i pragnieniem cichym…
Nie przychodź…”

Stanisław Ciesielczuk (1906–1945)

Źródło: Nie przychodź

O snach

„Oto masz powiew chwil, z którymi płynę:
Myślę o tobie, smutno mi i cicho…
Przeszłość mi mówi, że i ja przeminę,
Jak dzień, jak wieczór, jak noc z gwiezdną pychą.”

Stanisław Ciesielczuk (1906–1945)

Źródło: (Oto masz powiew chwil...)

O myślach , O przeszłości , O nocy , O myśleniu

„…Ręce za lud walczące, sam lud poobcina,
Imion miłych ludowi – lud pozapomina…
Wszystko przejdzie. Po szumie, po huku, po trudzie,
Wezmą dziedzictwo cisi, ciemni, mali ludzie.”

Adam Mickiewicz (1798–1855) polski poeta

Źródło: Urywki bez napisów w: Poezye, t. I, Kraków 1899, s. 300.

O ludziach

„Noc za oknem cicho się skrada –
i tak się zaczyna ballada:
przy oknie siedzi – w tej balladzie –
dziewczyna, która karty kładzie,
lecz czy mogą powiedzieć wróżby,
kiedy chłopak wróci ze służby? (…)
Każda gwiazda, co w niebie miga –
jest podobna do jego MIG-a,
Każda gwiazda, co w niebie błyśnie
jej chłopakiem jest, oczywiście!…”

Ryszard Danecki (1931–2013)

Źródło: Ballada

O gwiazdach , O nocy , Chłopak

„Jestem z tych marynarzy, co śnią, gdy ich skora
Łódź niesie do dom, — jako będą szafir fali
I loty mew spominać śród cichego dwora…”

Catulle Mendès (1841–1909)

Źródło: Słodycz wspomnienia, [w:] Liryka francuska. Serya pierwsza http://www.sbc.org.pl/dlibra/info?forceRequestHandlerId=true&mimetype=image/x.djvu&sec=false&handler=djvu&content_url=/Content/24336/_6034_I.djvu, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1911, s. 56, tł. Bronisława Ostrowska.

O domu

„Najtrudniejsze były chyba sceny kręcone w Spodku. Kiedy stanąłem przed tłumem statystów, to nogi się pode mną ugięły. Niby na co dzień mam bezpośredni kontakt publicznością, ale jest to publiczność teatralna. Skupiona i cicha. W Spodku byli natomiast fani Dżemu, którzy zachowywali się jak na regularnym koncercie. Były krzyki i gwizdy. Pamiętam, że zamknąłem oczy, chwyciłem mikrofon i pomyślałem sobie: Rysiu pomóż, bo jak coś spieprzę, to oni mnie zabiją. Niezwykle trudna, ze względu na ładunek emocjonalny, była dla mnie także scena monologu w kuchni. Wtedy jeden jedyny raz poprosiłem o pięć minut ciszy na planie.”

Tomasz Kot (1966) duchowny polski, jezuita

o roli w filmie Skazany na bluesa.
Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=27078

„Gdybym mogła być mężczyzną jeden dzień,
pewnie byłabym
supermenem, tyle o kobietach wiem,
jestem jedną z nich.
Byłabym i listonoszem,
co im listy nosi miłosne, gdy
nie kocha ich już nikt,
i wielbicielem cichym,
tak że kwiaty zostawił raz
starym pannom przy drzwiach,
byłabym każdej spełnieniem marzeń, Bogusiem Li
i polskim Ice’em T
i smutnym kobietom zaśpiewam przez telefon, jak,
jak Stevie Wonder sprzed lat.”

Kayah (1967) polska piosenkarka

Źródło: Supermenka

O kobietach , O Kwiatach , Kochać się

„To nie jest młynek do kawy, chociaż ma też taką szufladkę, to jest lira korbowa… instrument zrobiony na wzór instrumentu z muzeum etnograficznego krakowskiego… Dawniej nie trzeba było w ogóle nic innego, tylko lira i dziad. A ja mam lirę i dziada i jeszcze akordeonistę…
(…)
Przygoda moja z Zygmuntem Koniecznym i z jego muzyką, a raczej powinnam powiedzieć odwrotnie z muzyką Zygmunta Koniecznego moja przygoda – to był wielki stres… My się znamy od 2000 roku prawda, więc to będzie dziewiąty rok, minie. I to jest ciągły przełom – ponieważ co roku albo co pół roku – albo znajduję jakiś utwór Zygmunta, który przekracza moje możliwości wykonawcze albo on pisze dla mnie taki utwór, który przekracza moje możliwości wykonawcze. Wobec czego jestem w ciągłej gotowości i dyspozycji…
(…)
Jeśli ktoś z państwa słyszał jak śpiewałam przed rokiem 2000 to wie, a jeśli ktoś z państwa nie słyszał to powiem – śpiewałam głośno. To można było na pewno powiedzieć, że śpiewam głośno zawsze i w każdych warunkach. Z mikrofonem, bez mikrofonu – głośno. A Zygmunt Konieczny nauczył śpiewać mnie cicho.
(…)
Drodzy państwo Marcin Wyrostek to jest postać niezwykła – Marcin. Niezwykły jest to człowiek, niezwykły instrumentalista, niezwykły muzyk… Ponieważ ja uwielbiam śpiewać piosenki Zygmunta Koniecznego, o ile można nazwać te utwory piosenkami ale trudno jest mi znaleźć oprócz Kondzia (Konrad Mastyło), kogoś kto z chęcią i łatwością akompaniuje, ponieważ nauczenie się tego akompaniamentu jest zazwyczaj niezwykle trudne. Marcin jest jedynym znanym mi akompaniatorem, który nie tylko, że się nauczy ale jeszcze zmusza mnie, żebym te trudniejsze śpiewała
(…)
Drodzy państwo pora na skandal. Już jesteśmy po koncercie Zygmuncie. Skandal będzie polegał na tym, że zaśpiewam z nut. Ponieważ tej piosenki uczę się trzy lata… Ja mam takie trzy podziały piosenek Zygmunta – to są tak: trzymiesięczne, półroczne i wieloletnie. Tej się uczę trzy lata i jej ani razu nie odważyłam się zaśpiewać…”

Joanna Słowińska (1971)

„Już ja z tobą nie zostanę” słowa Wojciech Młynarski
Źródło: Fragment wypowiedzi Joanny Słowińskiej w czasie koncertu piosenek Zygmunta Koniecznego w Galerii Chromego w Krakowie, 11 stycznia 2009

O prawdzie , O śpiewie , O czasie , Pora roku

„Cicho, cicho – uspokoił żonę Walery. – Czyś ty stara dobrze słyszała? Jak mi się udało złowić? Trzy życzenia teraz mamy!
– Chcę perfumy szanel pięć – powiedziała natychmiast Jolanta. – Drugie życzenie futro ze srebrnych lisów, a trzecie to muskularny murzyn-niewolnik.
– Zwariowałaś! Rybko, proszę nie słuchać tej kobiety! Życzenia są moje, ja cię złowiłem!
– Życzenia wasze, za pozwoleniem, to ja mam w odbytnicy – brązowa rybka na to. – Życzenia ryboli spełnia złota rybka. Ja jestem rybka brązowa i kto mnie wyciągnie, musi spełnić moje trzy zachcianki.”

Błażej Dzikowski (1976) polski prozaik i scenarzysta

Legenda o brązowej rybce

O kobietach

„Sukces wyborów w Paryżu napełnił mnie radością. Wziąłem w nich duży udział, rozwijałem żywą działalność, wszedłem w kontakt ze wszystkim, co jest szlachetnego, żywego, myślącego w ruchu liberalnym i demokratycznym; zdobyłem tam sobie rzeczywisty wpływ. Teraz, gdy do ciebie piszę, jestem przekonany, że te trzy miesiące walki wyborczej, które właśnie upłynęły, więcej uczyniły dla mej przyszłości, niż trzy lata cichych i spokojnych studiów. Mam się na baczności: jestem obserwowany i mówi się o mnie.”

Léon Gambetta (1838–1882) francuski polityk

fragment listu do ojca po zakończeniu wyborów w 1864.
Źródło: Irena Koberdowa, Leon Gambetta, op. cit., s. 56.

O sukcesie , O przyszłości , O walce , Radość

„Są noce tak przejmująco ciche,
że słychać, jak w nieprzejrzanej
dali szczeka lis i pohukuje
sówka. To właśnie wtedy leżę
przed świtem rozbudzony i słyszę,
jak woda spiętrzona gdzieś na Antlantyku
opada, wznosi się, opada, wznosi
fala za falą bijąc o długi brzeg
nadmorskiej wioski pozbawionej światła
i przyjaciół.”

R.S. Thomas (1913–2000)

Źródło: On, tłum. Andrzej Szuba

O wodzie

„Ten mały chłopiec to Henry?
– Tak.
– Patrzy i nic nie mówi.
– Tak żeśmy go nauczyli.
– Cicha woda brzegi rwie.
– On tylko rwie ubrania.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

Z szynką raz!

O wodzie

„Skłamałabym, mówiąc, że byłam grzecznym dzieckiem. To znaczy, w szkole zachowywałam się cicho i poprawnie. Ale poza szkołą… Lepiej nie mówić. Gdy bawiliśmy się z chłopakami w rycerzy i księżniczki, to ja oczywiście byłam rycerzem. Za nic nie chciałam udawać księżniczki! Miałam nawet plastikowy miecz i tarczę.”

Keira Knightley (1985) aktorka brytyjska

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=20992

O dzieciach , Chłopak , Księżniczka

„(…) Pamiętam mojego najmłodszego brata. Krzyczał cięgiem, nieraz cały dzień i pół nocy, aż kiedyś ojciec nasz w desperacji, nie mogąc już tego znieść, wyrwał go matce i wyrzucił przez okno. – Zaśmiał się cicho na to wspomnienie. – Krzywdy wydrzyjmordzie nie uczynił, bo okno w naszej chałupie jest nad ziemią, a pod nim gęste łopiany rosną. Tyla z tego było, że matka ojcu gliniany dzban z miejsca na łbie rozbiła w złości, a gówniarz jak wrzeszczał, tak wrzeszczał – i za oknem, i jakem go przyniósł z powrotem.”

Rafał Dębski (1969) polski pisarz fantasy

Wilkozacy. Wilcze prawo (2010)

O matce , O wspomnieniach

„To wcale nie jest partia dla wielkiego mezzosopranu. Nawet aria „z kartami” powinna być zaśpiewana bardzo cicho, bo Carmen śpiewa tylko dla siebie.”

Teresa Berganza (1933)

o roli tytułowej w operze Carmen.
Źródło: Janusz Ekiert, Czy wiesz? Zagadki muzyczne, Warszawa 1995, wyd. Alfa, s. 225.

O śpiewie

„Pamiętam ciche jasne, złote dnie.”

Kazimierz Przerwa-Tetmajer (1865–1940) polski poeta, nowelista, powieściopisarz i dramaturg

bardziej znane jako pieśń Mieczysława Karłowicza.
Źródło: Preludya. XXX, w: Poezje: wydanie zbiorowe http://pbc.gda.pl/dlibra/docmetadata?id=16775, tom 1, wyd. Inst. Wyd. Bibljoteka Polska, Warszawa, s. 286.

„Kiedyś byłam na urlopie w Lanckoronie i spotkałam Jerzego Nowaka, mojego serdecznego przyjaciela z Krakowa. Przyrzekliśmy sobie wtedy, że musimy się spotkać na scenie. Uznaliśmy też, że najbardziej odpowiednią dla nas sztuką będzie Romeo i Julia. Ja zagram oczywiście Romea, a on Julię. Wiedziałam, że jestem aktorką charakterystyczną i do pewnych postaci nie mam warunków. Na początku, kiedy pożaliłam się w domu, że gram prawie samych chłopaków, parobków, energicznych młodziaków, a nawet Staszka w Weselu, mama odpowiedziała mi wtedy: „Cicho, smarkaczu, graj to, co ci dają”. I potem, już z uśmiechem, przypomniała starą maksymę: „Nie ma małych ról, są tylko mali aktorzy”. Dziś wdzięczna jestem Stwórcy, że nigdy nie byłam amantką. Słodkie twarzyczki amantek szybko się starzeją i jeśli brak tym aktorkom zdolności charakterystycznych, spotykamy potem typowe dzidzie-pierniki.”

Krystyna Feldman (1916–2007) aktorka polska

Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 września 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/amantkis.htm

O uśmiechu , O domu , Chłopak

„Każdemu, nawet kto nie uczył się w seminarium, wiadomo, że jeśli człowieka wygłodniałego albo ogarniętego żądzą picia od razu nakarmić do syta albo zupełnie spić – źle skończy taki człowiek: wytrzeszczy oczy i, złapawszy się chudymi rękami za rozdmuchany brzuch, cicho odejdzie do owego świata, gdzie nie ma ani głodnych, ani sytych.”

Arkadij Awierczenko książka Русский беженец в Праге

Всякому, даже не учившемуся в семинарии, известно, что если человека, долго голодавшего или томившегося жаждой, – сразу накормить до отвала или напоить до отказа – плохо кончит такой человек: выпучит глаза и, схватившись исхудалыми руками за раздутый живот, тихо отойдёт в тот мир, где нет ни голодных, ни сытых. (ros.)
Źródło: Русский беженец в Праге

O odejściu , O piciu