Cytaty na temat cichy (258 cytatów, strona 3)

„Chłop tutejszy jest szary jak bór, cichy jak woda, spokojny i apatyczny jak piasek.”

Maria Rodziewiczówna (1864–1944) polska pisarka

o ludności Polesia
Ragnarök
Źródło: s. 57

O wodzie

„Urszula – mówi Zenek cicho, zbliżając twarz do jej twarzy. – Ty jesteś jedyna na świecie.”

Irena Jurgielewiczowa książka Ten obcy

Ten obcy

„Otóż etyka chrześcijańska spodziewa się, że przy pomocy tych łask, jakie Bóg daje człowiekowi, będzie on w stanie w pewnych wyjątkowo trudnych sytuacjach życiowych wznieść się do bohaterstwa nie tylko zewnętrznego, zyskującego poklask ludzki, ale i cichego, wewnętrznego, które na ziemi może podziwiać tylko mała garstka, ale którego widokiem radują się aniołowie i zbawieni w niebie.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/2
Źródło: s. 215

O Bogu , O aniołach , O pomocy

„I Ta, co ciemność ma kłaść na powiekach,
Przy której milknie gwar szczęścia i waśni,
Kruszą się twierdze zamiarów człowieka –
Też trwa bez ruchu, cicha i daleka,
Bo i śmierć czeka
Na dalszy ciąg baśni.”

Jacek Kaczmarski (1957–2004) polski bard, poeta i prozaik

Źródło: Wyznanie Kalifa, czyli o mocy baśni, 1999

O śmierci , O czekaniu

„Fala błyska i gaśnie… Lekki wietrzyk wzdycha,
Las się budzi, szmer bieży w jego głąb tajemną…
Wietrzyk ustał, szum zamilkł… Noc tak jasna, cicha,
Noc tak błoga… Ach czemuż ty nie jesteś ze mną?!…”

Bogusław Adamowicz (1870–1944) polski pisarz

Źródło: *** (Noc taka piękna…)

O nocy

„Na stole między kluczem a kostką magi.
namalowała cukrem-pudrem
Boga tylko dla siebie
Wszedłem do kuchni Ona cicho
zdmuchnęła Boga ze stołu
na wypastowane linoleum
a palec dała mi do oblizania
Moje oczy zamknęły się natychmiast
jak centralny zamek i w ustach poczułem
Jego ciało i smak”

Krzysztof Siwczyk (1977)

Źródło: „Rysunek palcem”

O Bogu

„Żarzą się
w mroku papierosy, od wody ciągnie wilgocią, z cichym
pluskiem śnięte ryby głaszczą brzeg. Byle do przodu, bo
z przodu widać światełko, przedziera się przez story.”

Adam Pluszka (1976) polski poeta, prozaik, krytyk literacki i filmowy

Źródło: Ometkować cały sklep http://www.dwutygodnik.com/artykul/4176/, Dwutygodnik.com nr 98/2012.

O rybach

„Tatusiu, teraz możesz cicho leżeć w grobie.
W twoim tłustym, czarnym sercu kołek tkwi,
A wieśniacy nie wylali nawet jednej łzy.
Teraz tańczą i depczą po tobie.
Oni zawsze WIEDZIELI, że to ty.
Tato, tato, ty draniu, skończyłam z tym.”

Sylvia Plath (1932–1963) amerykańska poetka, pisarka i eseistka

Źródło: Tatuś

O łzach , Serce

„Przepoławiał się czerwiec na cichym przedmieściu
Gdy wieczór rozpylał esencję żywopłotów
Pies niechętnie brnął w ciemność
Sprawdzając coś w trawie
Gdzie w piasku zabłysnął
Kapsel czy medalion”

Marek Wawrzyński (1965)

Źródło: Spacer (1995)

O trawie

„– Mówcie do mnie – odparł Anarcha – Nie chcę zasnąć. „To żywi, żywi, żywi wciąż umierają”. – Thomas Peak milczał przez chwilę, jakby się nad czymś zastanawiał. Wreszcie przemówił cicho: – Tkanka za tkanką, tak w duszę on się rozrasta jak róża liść za liściem rozkwita kolczasta. Wreszcie tkanka za tkanką sczeźnie i jak słońce z baniek mydlanych, gdy pryskają – zniknie”.”

Philip Kindred Dick (1928–1982) amerykański pisarz

Wbrew wskazówkom zegara (1967)

O duszy , O słońcu

„Etniczni Ukraińcy, którzy żyją na Białorusi, to taki wielki, ale zapomniany świat, zarówno przez rosyjskojęzyczną władzę, jak i białoruskojęzyczną kulturę. A przy tym, mianowicie oni, jeśli pozwoli im się uświadomić swoją narodową indywidualność, mogą pomóc Białorusinowi stać się Białorusinem. Ukraińcy, z ich kulturalnym impetem, wewnętrzną wolnością, śmiałością, to akurat to, czego brakuje cichemu, niewyraźnemu Białorusinowi, który dopiero jeszcze zmierza do białoruskości.”

Natalla Babina (1966) białoruska dziennikarka i pisarka narodowości ukraińskiej

Дарэчы, этнічныя ўкраінцы, якія жывуць на Беларусі – гэта такі вялікі, але забыты і рускамоўнай уладай, і беларускамоўнай культурай сусвет. А між тым, менавіта яны, калі дазволіць ім усвядоміць сваю нацыянальную індывідуальнасць, могуць дапамагчы беларусу стаць беларусам. Украінцы, з іх культурным імпэтам, унутранай свабодай, яркасцю, гэта як раз тое, чаго не хапае ціхаму, цьмянаму беларусу, які толькі яшчэ прабіраецца да беларушчыны. (białorus.)
Źródło: Аксамітавая Беларусь: абавязак перад мовай, 1 listopada 2013 http://www.velvet.by/articles/stil-zhizni/aksamitavaya-belarus/aksam-tavaya-belarus-abavyazak-perad-movai

O świecie , O wolności

„To zamach na nasze prawa do ropy i gazu. Na pewno nie będziemy siedzieli cicho.”

Adnan Mansur (1946)

odpowiedź na izraelski projekt wytyczenia granic morskich (2011).
Źródło: Liban. Szef dyplomacji: Izrael dopuszcza się zamachu na nasze złoża, wyborcza.pl, 11 lipca 2011 http://wyborcza.pl/1,91446,9927142,Liban__Szef_dyplomacji__Izrael_dopuszcza_sie_zamachu.html

„Wolę jasne sytuacje, bez tych tam takich… Podobasz mi się, Andrzej.
– Więc po co my tu siedzimy?”

Anna Kłodzińska (1915–2008) dziennikarka i autorka kryminałów milicyjnych.

spytał cicho.
Błękitne okulary

„Wieczór bardzo był gorący,
ciężko poruszał się czas po asfalcie,
oczy biorących i niebiorących,
patrzyły cicho, jak samotny harcerz.”

Cezary Ostrowski (1962)

Źródło: Oczy biorących

O czasie

„Ordy siedzą tak cicho, że jedna kokosz w państwie Waszej Królewskiej Mości nie zginęła.”

Stanisław Koniecpolski (1591–1646) hetman wielki koronny

w sprawozdaniu dla Władysława IV o sytuacji na Dzikich Polach po pokonaniu Tatarów pod Ochmatowem w 1644.
Źródło: Paweł Jasienica, Rzeczpospolita Obojga Narodów. Srebrny wiek. Warszawa 1999.

O wieku

„Wykończysz się, Mordimerze – powiedział i splunął w kąt. – Jak Bóg na niebie, wykończysz się.
Oczywiście, takie słowa wsparcia i otuchy były mi wręcz nad wyraz niezbędne. Cichym jeszcze głosem powiedziałem Kostuchowi, co myślę o nim, o jego matce oraz o sposobach, na jakie chędożyło ją okoliczne bydło nierogate. (…)”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Miecz aniołów
Źródło: s. 261, wyd. I

O Bogu , O matce , O myślach , O wsparciu

„Z bożej łaski Anna, rodzona księżna Wirtembergii i Tecku, hrabina Mimpelgardu, także księżna Śląska, Legnicy, Brzegu i Złotoryi, urodziła się w Stuttgarcie w landzie Wirtembergia w dniu 2 czerwca roku 1561. Poślubiła na Śląsku jej pierwszego męża, Jego Książęcą Mość, szlachetnie urodzonego Księcia i Pana Jana Jerzego, Księcia Śląska, Legnicy i Brzegu. Wesele odbyło się 10 września 1582. Spłodziła z nim syna i córkę, jednak niczego nie wychowała, pozostając w małżeństwie 10 lat bez 11 tygodni. Potem we wdowieństwie prowadziła dwór w Wołowie przez 2 lata i 13 tygodni. W drugie małżeństwo wstąpiła z Jego Książęcą Mością, szlachetnie urodzonym Księciem i Panem, Księciem Fryderykiem, zwanym IV, Księciem na Śląsku, Legnicy, Brzegu i Złotoryi. Jej książęce wesele odbyło się 24 listopada w roku 1594 w Legnicy; w małżeństwie tym żyła 1 rok i 23 tygodnie i nie spłodziła żadnych dzieci. We wdowieństwie pozostawała aż do końca, swój posagowy majątek utrzymując w Chojnowie. Kazała zrobić ową kryptę w roku 1597 i rozstała się z życiem po chrześcijańsku 6 lipca wieczorem między 7 a 8 godziną w roku 1617. Jej całkowity wiek sięgnął 55 lat. Boże nagródź w swej łasce cichym pokojem i wesołym zmartwychwstaniem na Sądzie Ostatecznym. Amen.”

Anna Wirtemberska (1561–1616)

epitafium z trumny księżnej Anny Wirtemberskiej.
O Annie Wirtemberskiej
Źródło: Stanisław Horodecki, Chojnowska fara. Kościół pw. świętych Apostołów Piotra i Pawła (dawniej Najświętszej Maryi Panny), Chojnów 2010.

O Bogu , O małżeństwie , O dzieciach , O pokoju

„Tak właśnie wyglądają scysje rodzinne w domach, które legitymują się pewnym poziomem kulturalnym. Najobrzydliwsze rzeczy mówi się bez podnoszenia głosu. Bo po co podnosić głos? Cicho czy głośno wypowiedziane słowa – sens mają jeden i ten sam.”

Krystyna Siesicka książka Jezioro osobliwości

Jezioro osobliwości

O domu , Sens

„Tusk milczy, Pawlak siedzi cicho, Sikorski się nie odzywa, a Sawicki tylko włos odgarnął z czoła i podpisał akt bezwarunkowej kapitulacji. Rząd PO-PSL poddał polską wieś bez walki.”

Janusz Wojciechowski (1954) polityk polski

Źródło: Janusz Wojciechowski: bez wyrównania dopłat polska wieś zginie, rp.pl, 5 maja 2011 http://wsieci.rp.pl/opinie/rekiny-i-plotki/Janusz-Wojciechowski-o-doplatach-dla-rolnikow

O walce

„Ludzie idą bez ustanku, wciąż.
I mijają się wzajem cicho, obojętnie, jakby się nie widzieli i nie znali się. Serdeczność i uczucie i litość i żal i cały słownik anielskiej rozmowy jest im ze słuchu znany dobrze, lecz go nie rozumieją. Inne bowiem mają u nich znaczenie wyrazy, którymi kiedyś przemawiały matki, żony, kochanki, bracia, przyjaciele.
– Miłość – tę nazywają obowiązkiem i najczęściej miewają go na ustach swoich.
Żenią się często między sobą, albowiem, jak mówią, łatwiej jest we dwoje szukać pożywienia i nie tak się cnie, jak samemu człowiekowi, chodzić po tej ziemi, po szarym piasku. Jedno pomocnem jest drugiemu, jedno za drugim nosi tobołki podróżne, złorzecząc losom, które ich związały przysięgą na całe życie, aże do śmierci.”

Władysław Orkan (1875–1930) polski pisarz tworzący w okresie Młodej Polski

Źródło: Przekleństwo, w: Płanety, wyd. Biblioteka Domu Polskiego, Warszawa 1927, s. 113–114.

O miłości , O życiu , O śmierci , O losie

„Nieszczęściem Telimena siedziała śród dróżki;
Mrówki, znęcone blaskiem bieluchnej pończoszki,
Wbiegły, gęsto zaczęły łaskotać i kąsać,
Telimena musiała uciekać, otrząsać,
Na koniec na murawie siąść i owad łowić.
Nie mógł jej swej pomocy Tadeusz odmówić.
Oczyszczając sukienkę, aż do nóg się zniżył,
Usta trafem ku skroniom Telimeny zbliżył… (…)
„A mnie tu mrówki gryzą”. „Gdzie?” „Koło kolana”.
Tadeusz ręką sięgnął – już mrówka złapana.
„Czy jeszcze?” „Pan się pyta a mrówki zuchwałe
Coraz to wyżej idą!” Za pończoszki białe
Sięgać musiał tym razem bohater szczęśliwy,
Że jednak krew nie woda, majtki nie pokrzywy,
Tadeusz sięgnął wyżej, gdzie w cieniu ukryte
Rosną wstydliwe włosy w pierścienie spowite.
Telimena syknąwszy padła na murawę.
Tadeusz porzuciwszy na mrówki obławę,
Otoczył ją ramieniem, ku sobie przycisnął,
Ogień tajemnych pragnień w oczach jego błysnął,
Ustami ust jej szukał – znalazłszy, w zapale
Rozpalonymi wargi miażdżył je zuchwale.
Telimena na razie, śmiałością zdumiona,
Odepchnąć zaraz chciała młodzieńca ramiona,
Sił jednak i oddechu w piersiach jej nie stało:
Dreszcz rozkoszy znienacka objął całe ciało,
Ubezwładnił jej członki, rzucił krew do twarzy.
A widząc, że Tadeusz na wszystko się waży,
Uległa. Lecz, że wiele doświadczenia miała:
„Ach! jeszcze kto zobaczy””

Antoni Orłowski (1869–1921)

z cicha wyszeptała.
Źródło: Mrówki – Spotkanie się pana Tadeusza z Telimeną w Świątyni Dumania i zgoda ułatwiona za pośrednictwem mrówek

O nieszczęściu , O wodzie , O pomocy

„Kolejny dziwny wieczór. Wpadają do mnie ludzie, gadają, a ja nimi nasiąkam: przyszli rabini, rewolucjoniści z giwerami, agenci FBI, kurwy, poetki, młodzi wierszokleci z Uniwersytetu Stanowego, profesor z Loyoli jadący do Michigan, prof. z Uniwersytetu Kal w Berkeley, kolejny, który mieszka w Riverside, 3 czy 4 młodzików na gigancie, typowych obiboków z głowami pełnymi cytatów z Bukowskiego… i przez jakiś czas myślałem, że ta banda wejdzie mi z nogami do serca i zbezcześci mój cenny spokój, ale mam wielkie wielkie szczęście, bo każdy coś mi przyniósł i zostawił w prezencie i już nie muszę czuć się jak Jeffers w swojej kamiennej wieży, i mam też szczęście jeszcze dlatego, że sława, którą się cieszę, jest w dużej części cicha i dyskretna i raczej nie mam szans zostać drugim Henrym Millerem, z wielbicielami biwakującymi przed moim domem, bogowie okazali się dla mnie łaskawi, pozwalają mi nadal istnieć i cieszyć się dobrym zdrowiem, a nawet robić zapiski, obserwować, czuć dobro dobrych ludzi i czuć tę cudowność pełznącą po ręce jak zwariowana mysz. I choć jutro jest niewiadomą, to takie życie, podarowane mi w wieku 48 lat, to sama słodycz.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

Historie o zwykłym szaleństwie

O życiu , O Bogu , O szczęściu , O ludziach

„Błędem byłoby powiedzieć, że Sohrab był cichy. Cisza to spokój. Cisza to przykręcenie życiu regulatora z napisem Głośność. Milczenie to całkowite wciśnięcie wyłącznika. Wyłączenie się z życia. Z wszystkiego.”

Khaled Hosseini książka Chłopiec z latawcem

Chłopiec z latawcem
Źródło: rozdział 25

O błędach , O ciszy

„Gdybym był w rządzie, zachęcałbym do masowego przechodzenia na buddyzm. To doskonały sposób na spokojne, ciche społeczeństwo.”

Mo Yan (1955) chiński pisarz, noblista

Źródło: Ursula Gauthier, Literacki Nobel 2012: Wywiad z Mo Yan Między Buddą a Mao, polityka.pl, 11 października 2012 http://www.polityka.pl/swiat/tygodnikforum/1531229,1,literacki-nobel-2012-wywiad-z-mo-yan.read

„Stracili dobrą okazję, aby siedzieć cicho.”

Jacques Chirac (1932–2019) prezydent Francji

był to komentarz Jacques’a Chiraca na wieść, że Polska dołączyła do grupy państw popierających wojnę w Iraku.

„To, co zyskuje człowiek cichym płaczem po nocach, to tylko to, że serce bestii jeszcze bardziej twardnieje. Zatem więc nie trzeba płakać. Nie trzeba!”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Dziennik. Zeszyty podróżne 1

O płaczu , O nocy , Serce

„Czas nie mija, Hansie Thomasie. I nie cyka. To my mijamy, a cykają nasze zegarki. Tak samo cicho i nieubłaganie jak słońce, wstające na wschodzie i zachodzące na zachodzie, czas pożera historię. Niszczy wielkie cywilizacje, podgryza dawne pomniki, pochłania pokolenie za pokoleniem. Dlatego właśnie mówimy o „zębie czasu.””

Jostein Gaarder (1952) pisarz norweski

Bo czas nadgryza i przeżuwa, a między jego trzonowcami jesteśmy my.
Przepowiednia dżokera

O historii , O czasie , O słońcu

„Patriotyzm nie jest krótkotrwałym wybuchem uczucia, lecz cichym i niewzruszonym oddaniem przez całe życie.”

Adlai Stevenson (1900–1965) amerykański polityk i dyplomata

Patriotism is not short, frenzied outbursts of emotion, but the tranquil and steady dedication of a lifetime.
Źródło: William Safire, Lend me your ears: great speeches in history, W.W. Norton, 2004, s. 79.

O życiu , O emocjach

„O wieczorze! dnia wrogu niemy, nieubłagany!
Jakimż snem letargicznym w serc zbolałych rany
Fala włosów twych mrocznych godzin cicho płynie.”

Catulle Mendès (1841–1909)

Źródło: Soror Dolorosa, [w:] Liryka francuska. Serya pierwsza http://www.sbc.org.pl/dlibra/info?forceRequestHandlerId=true&mimetype=image/x.djvu&sec=false&handler=djvu&content_url=/Content/24336/_6034_I.djvu, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1911, s. 55, tł. Bronisława Ostrowska.

O snach , Serce

„Spodziewałem się jakiejś uwagi, komentarza, żarciku z tylnych ławek. Pragnąłem spięcia, eksplozji: Czego chcecie?! – wrzasnąłbym wówczas – Dlaczego trzymacie z nimi, a nie ze mną?! Do dyni, co ja wam zrobiłem? Nienawidzicie indywidualistów, szczególnie takich, co się wyróżniają, każdy musi być podobny do was, broń Boże inny i zawsze do dyspozycji, skromniutki, grzeczny i gotów spełnić kolektywne życzenia. A jeśli nie mam już ochoty grać w zespole i układać piosenek? To sprawa między mną a paczką, co wam do tego?! Co wam do tego, że zrobiłem numer Joannie? Odczepcie się, do dyni!… Ani żartu, ani uwag. Cisza.
– W każdym razie uczciwie popracowałeś z Joanną – powiedziała Rura. – Nie spodziewałam się, że w ciągu kilku dni odrobicie tak duże zaległości. Przepuszczam Joasię z czystym sumieniem – Spojrzała po klasie – Chyba możemy wspólnie wyrazić uznanie Arturowi.
Cisza. Potem jakiś niewyraźny pomruk i głos Marcina:
– Oczywiście, pani profesorko.
– Nie trzeba! – rzuciłem – zrobiłem to tylko dla pani. Bo przyrzekłem.
Rura wyszła zza katedry, zbliżyła się do mnie.
– Klasa chce, żeby wasz zespół wszedł do finału turnieju – powiedziała cicho – Chce, żebyście dalej byli przyjaciółmi.
A więc wiedziała wszystko. Uśmiechnąłem się, wzruszyłem ramionami.
– Za dużo chcą – odparłem – Nie do wszystkiego wolno wtykać nos. Zwłaszcza gdy nie wie się, o co poszło.
– A może wiedzą?
Odruchowo spojrzałem na Marcina. Wcale nie po to, żeby zaprzeczył. A jednak nieznacznie poruszył głową, dał mi znak, że nie.
– Wszystko jedno – powiedziałem z uporem – Zresztą, nie zależy mi. Nie jestem sentymentalny, pani profesorko.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Artur

O Bogu , O ciszy

„Czterdziestoletni mężczyźni umieją już cicho zamykać drzwi pokojów, do których nigdy nie wrócą.”

John Irving książka Hotel New Hampshire

Hotel New Hampshire (1981)

O mężczyznach , O pokoju

„Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada cicho na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.”

Haruki Murakami książka Koniec świata i hard-boiled wonderland

Koniec świata i hard-boiled wonderland

Serce , Łza

„Cicho… cicho… cisz…
Co ty sobie śnisz?
… Śnisz małe myszątka,
co śnią ciebie z kątka…”

Ewa Szelburg-Zarembina (1899–1986) polska powieściopisarka, poetka, dramaturg, eseistka

Źródło: Myszątko

„Nie ma życia bez sztuki, ani sztuki beż życia. Nie podbiję serc ludzi tylko gamami i szybkimi tercjami, lecz szlachetnym śpiewem, czystym i mocnym, delikatnie i cicho. Nie gamami i tercjami podbija się serca ludzkie, lecz pięknem pieśni, głębią uczucia i szlachetnością tonu.”

Teodor Leszetycki (1830–1915) polski pianista, kompozytor i pedagog

credo artystyczne utrwalone na cylindrze Edisona, wygłoszone po niemiecku 17 stycznia 1907 w Wiedniu.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_leszetycki_teodor

O ludziach , Cytaty o pięknie , O emocjach , Serce

„Cicho bądź. Zostaw to na seminarium „Krytyki Politycznej.””

Ireneusz Krzemiński (1949) polski socjolog

do Cezarego Michalskiego podczas dyskusji o beatyfikacji Jana Pawła II
Źródło: gazeta,pl, Awantura u Olejnik o pontyfikat papieża. „Wmanewrował kościół w spór z cywilizacją”. „Cicho bądź”, 1 maja 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,9523842,Awantura_u_Olejnik__Spor_o_pontyfikat_papieza___Wmanewrowal.html

„Zawsze cicha jest czułość prawdziwa,
nic jej przed okiem nie skryje.
Próżno twoja ręka troskliwa
futrem otula mą szyję.”

Anna Achmatowa (1889–1966) rosyjska poetka

Tom Popłoch
Źródło: Zawsze cicha jest czułość…, tłum. Józef Kramsztyk

„Ciche szczęście w zakątku
obok galopującej wieczności.”

Jan Brzękowski (1903–1983)

O szczęściu

„Reynevan schylił się nad Enchiridionem i w głos odczytał formułę zaklęcia, sunąc po wersach amuletem. Obłok w lustrze zgęstniał. I zauważalnie zwiększył rozmiary. Reynevan uniósł ręce.
- Benedictus qui venis!
- Quare - tchnął obłok cichym, świszczącym wydechem - inquietasti me?
- Erit nobis visio omnium sicut verba libri signati. Imieniem wielkim Tetragramaton rozkazuję ci, duchu, odpieczętować księgę tajemnic i zrozumiałym dla nas uczynić jej słowa.
- Pocałuj mnie - zaszeptał duch - w moją astralną dupę.”

Andrzej Sapkowski książka Lux perpetua

Lux perpetua

O tajemnicy

„Stryj Haakani kazał babie być cicho, co powinno być główną rolą kobiet na tym padole łez, zwłaszcza w obecności mężczyzn.”

Mikael Niemi książka Popular Music from Vittula

Popular Music from Vittula

O kobietach

„Czekam, czekam.
Obrazy przechodzą jeden za drugim, nie utrwaliły się mocno - zaledwie cienie i wspomnienia.
Nicość, nicość.
Niepokój mój wzrasta.
Przerażające uczucie obojętności chwyta mnie nagle. Nie mogę znaleźć sobie miejsca, jestem stąd wykluczony; jakkolwiek błagam i wysilam się, nic się tu nie porusza, beznamiętny i smutny siedzę niby skazaniec i przeszłość odwraca się ode mnie. […] Jestem żołnierzem, tego muszę się trzymać.
Zmęczony podnoszę się i wyglądam przez okno. Następnie biorę jedną z książek [.. ] lecz odstawiam ją na miejsce i biorę drugą. […] i wciąż dochodzą inne książki, coraz szybciej - kartki, kajety, listy.
Stoję milczący przed tą stertą. Jak przed sądem.
Zniechęcony.
Słowa, słowa, słowa - nie dosięgają mnie.
Powoli ustawiam książki z powrotem na półkach.
Stało się.
Cicho wychodzę z pokoju.”

Erich Maria Remarque książka Na Zachodzie bez zmian

All Quiet on the Western Front

Obraz , O książkach , O czekaniu , O pokoju

„Chyba prawie każdy z nas czuwał kiedyś przed wschodem słońca, już to po jednej z
owych bezsennych nocy, przyprawiającej nas niemal o zakochanie się w śmierci, już to po
jednej z owych nocy lęku i szpetnych uciech, gdy przez komórki mózgu przeciągają
majaki, potworniejsze jeszcze od rzeczywistości, a ożywione tym intensywnym życiem
utajonym we wszelkiej groteskowości, które nadaje również gotykowi trwałą siłę życiową,
gdyż sztuka ta wydaje się przede wszystkim sztuką tych, których dusze zasępia choroba
marzenia. Z wolna białe palce wsuwają się przez firanki i zdają się drżeć. Niby czarne,
fantastyczne postacie - nieme cienie pełzają po kątach pokoju i tam się układają. Na
dworze słychać szelest ptaków w listowiu lub kroki ludzi idących do roboty albo jęki i
westchnienia wiatru, który zlatuje ze wzgórza i okrąża cichy dom, jakby się bał zbudzić
śpiącego, a jednak musiał odwołać sen z jego fioletowej jaskini. Zasłona po zasłonie z
cienkiej przejrzystej gazy z wolna się podnosi, rzeczy odzyskują kształty i barwy i
widzimy, jak nadchodzący dzień oddaje światu dawne jego oblicze. Blade zwierciadła
znów otrzymują swe życie odtwórcze. Wygasłe świece stoją, gdzie je pozostawiliśmy, a
obok nich leży na wpół rozcięta książka, którą czytaliśmy, lub drutem opleciony kwiat,
który nosiliśmy na balu, albo list, który obawialiśmy się przeczytać lub czytaliśmy zbyt
często. Wszystko wydaje się nie zmienione. Ze złudnych cieni nocy wyłania się
prawdziwe, znane nam życie. Musimy je podjąć, gdzie zostało przerwane, i ogarnia nas
uczucie straszne - uczucie konieczności zmuszającej do ciągłego zużywania sił w nużącym
kole codziennych wydarzeń lub też porywa nas dzika tęsknota, by pewnego poranka oczy
nasze otworzyły się na świat, co w mroku na nowo został stworzony ku naszej radości, na
świat, w którym rzeczy mają barwy i kształty nowe albo zmienione lub też kryją w sobie
nowe tajemnice; na świat, w którym przeszłość nie zajmowałaby wcale miejsce albo
bardzo mało, a w każdym razie nie w świadomej formie powinności czy skruchy, bo
nawet wspomnienie radości posiada swą gorycz jak wspomnienie rozkoszy - swój ból.”

Oscar Wilde (1854–1900) angielski poeta, prozaik i dramatopisarz

O ptakach , O rzeczywostości , O snach , O życiu

„Siedź cicho i staraj się wyglądać jak ofiara, dobrze?
Z tym poradzę sobie bez trudu - mruknął Rincewind (…) - Mam sporo praktyki.”

Terry Pratchett książka Czarodzicielstwo

Sourcery

„- Wiesz, Tsukuru – głos Eri wydobywał się spomiędzy jej palców. - Mam do ciebie prośbę.
- Jaką?
- Czy mógłbyś mnie przytulić?
Tsukuru pomógł jej wstać i objął ją. Dwie duże piersi przylgnęły do niego jak jakiś dowód. Na plecach czuł ciepło jej dłoni. Miękki, mokry policzek dotknął jej szyi.
- Myślę, że już nigdy nie będę mogła wrócić do Japonii – wyszeptała. Jej ciepły, wilgotny oddech musnął jego ucho. - Bo wszystko by mi przypominało Yuzu. I nasze…
Tsukuru nic nie powiedział, tylko mocniej ją objął.
Stali tak objęci, prawdopodobnie widoczni przez otwarte okno. Ktoś mógł tamtędy przechodzić. Edvard z dziećmi mógł w każdej chwili wrócić. Ale takie rzeczy nie miały znaczenia. Niech ludzie sobie myślą, co chcą. Musieli się tu teraz obejmować ze wszystkich sił. Musieli się zbliżyć i razem odegnać długi cień złego ducha. Prawdopodobnie Tsukuru po to tu przyjechał.
Bardzo długo – ile to mogło trwać? - stali tak blisko siebie. Biała firanka nadal nieregularnie kołysała się na wietrze, policzki Eri nadal były mokre, a Alfred Brendel nadal grał utwory z "Roku drugiego. Włochy: Sonet Petrarki nr 47" i "Sonet Petrarki nr 104". Tsukuru dokładnie je wszystkie pamiętał. Mógłby je zanucić z pamięci. Po raz pierwszy zdał sobie sprawę, jak głęboko wsłuchiwał się w nie sercem.
Nic więcej nie mówili. Słowa nie miały mocy. Jak tancerze, którzy przestali się poruszać, stali tylko cicho objęci, poddając się nurtowi czasu. Był to czas, w którym mieszały się przeszłość, teraźniejszość i prawdopodobnie także trochę przyszłości. Między ich ciałami nie było luk, jej ciepły oddech w regularnych odstępach owiewał jej szyję. Tsukuru zamknął oczy i poddając się brzmieniu muzyki, wsłuchiwał się w odgłos bicia serca Eri, który nakładał się na stukot małej łódki uderzającej o pomost.”

Haruki Murakami (1949) pisarz japoński

色彩を持たない多崎つくると、彼の巡礼の年

O myślach , O myśleniu , Serce , O dzieciach

„Ludzie, którzy piszą historię, zbyt dużo uwagi poświęcają tzw. głośnym momentom, a za mało badają okresy ciszy. Jest to brak intuicji tak niezawodnej u każdej matki, kiedy usłyszy, że w pokoju jej dziecka raptem zrobiło się cicho. Matka wie, że ta cisza oznacza coś niedobrego. Że jest to cisza, za którą coś się kryje. Biegnie interweniować, ponieważ czuje, że zło wisi w powietrzu. Tę samą funkcję spełnia cisza w historii i w polityce. Cisza jest sygnałem nieszczęścia i często – przestępstwa. Jest takim samym narzędziem politycznym jak szczęk oręża czy przemówienie na wiecu. Cisza jest potrzebna tyranom i okupantom, którzy dbają, aby ich dziełu towarzyszyło milczenie.”

Ryszard Kapuściński książka Chrystus z karabinem na ramieniu

Chrystus z karabinem na ramieniu

O ludziach , O dzieciach , O złu , O matce

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Im bardziej stajesz się cichym, tym więcej możesz usłyszeć.”

Ram Dass (1931–2019)

„Jesteś wrażliwy – powiedziała cicho.”

Andrzej Sapkowski książka Granica możliwości

W głębi duszy pełnej niepokoju. Nie zwiedzie mnie twoja kamienna twarz i zimny głos.
Postać: Essi Daven
o Geralcie.
Miecz przeznaczenia, Granica możliwości, Trochę poświęcenia

„Żądać jednak, aby utrzymanie jakiegoś państwa było troską tylko sił zewnętrznych, to doprawdy zbyt wiele. Rozbiór Polski już przeszło sto lat przedtem był wielokrotnie omawiany, a kraju tego od tego czasu nie można było traktować jako zamkniętego domu, lecz tylko jako drogę publiczną, po której stale grasowały obce wojska. Czy inne państwa miały temu przeszkadzać, czy miały one stale warować z dobytym mieczem, aby strzec politycznej świętości granicy polskiej? Byłoby to żądaniem moralnie niemożliwym. Polska w owym czasie była pod względem politycznym niewiele więcej niż nie zamieszkanym stepem; i podobnie jak mało było możliwości stałego uchronienia tego bezbronnego stepu położonego między innymi państwami od ich napaści, tak równie trudno było zapewnić nienaruszalność tego tzw. państwa. Z tych wszystkich powodów nie należałoby się bardziej dziwić upadkowi Polski bez rozgłosu niż cichemu zlikwidowaniu Ordy Krymskiej. Turcy w tym wypadku byli bezwzględnie bardziej zainteresowani niż jakiekolwiek państwo europejskie w utrzymaniu Polski, ale też widzieli że obrona niezdolnego do oporu stepu byłaby próżnym wysiłkiem.”

Carl von Clausewitz książka O wojnie

O naturze wojny
Źródło: O wojnie, Księga VI, Rozdział 6 "Zakres środków obrony", tłumaczenie Augustyn Cichowicz, Leon Koc, Wydawnictwo Mireki, s. 285.

O wysiłku , O czasie , O domu , O zamieszkaniu

„Panu Laskowi zadedykowałbym skandaliczną wypowiedź ówczesnego prezydenta Francji skierowaną pod adresem Polski, że nie skorzystał wczoraj z okazji, żeby siedzieć cicho.”

Joachim Brudziński (1968) polski polityk

o wywiadzie w którym Maciej Lasek określił teorie nt. katastrofy smoleńskiej „fantasmagoriami”.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/joachim-brudzinski-w-jeden-na-jeden,731084.html, 11 kwietnia 2017.

„W naszych czasach ignorancja religijna nie płynie już na ogół z braku wykształcenia, a w każdym razie z analfabetyzmu – ale raczej z braku zainteresowania i z cichego przekonania, że można nabyć niebo za niższą cenę, jeżeli się zanadto nie pytać o chrześcijańskie obowiązki: wszak niewiedza nie jest grzechem…”

Małgorzata Borkowska (1939) polska benedyktynka i pisarka

Źródło: Abba, powiedz mi słowo, str. 48, Wydawnictwo Benedyktynów TYNIEC

O wykształceniz

„A syrena szła i śpiewała. A gdy już była tuż, tuż nad brzegiem Wisły, odwróciła się, spojrzała ku wiosce i zawołała na głos cały: – Kochałam cię, ty brzegu wiślany, kochałam was, ludzie prości i serca dobrego, byłam waszą pieśnią, waszym czarem życia! Czemuż wzięliście mnie w niewolę, czemuż chcieliście, abym w pętach, w więzieniu, na rozkaz książęcy śpiewała? Śpiewałam wam, ludzie prości, ludzie serca cichego i dobrego, ale na rozkaz śpiewać nie chcę i nie będę. Wolę skryć się na wieki w fale wiślane, wolę zniknąć sprzed waszych oczu i tylko szumem rzeki do was przemawiać. A gdy przyjdą czasy ciężkie i twarde, czasy, o których nie śni się, ani wam, ani dzieciom i wnukom dzieci waszych śnić się jeszcze nie będzie, wtedy, w lata krzywdy i klęski, szum fal wiślanych śpiewać będzie potomkom waszym o nadziei, o sile, o zwycięstwie.”

Artur Oppman (1867–1931) polski poeta okresu Młodej Polski

legenda o Warszawskiej Syrence.
Źródło: Legendy warszawskie. Syrena https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/legendy-warszawskie-syrena.html, wolnelektury.pl

O sile , Kochać się , O dzieciach , O ludziach

„Wprawdzie śmiałem się na rozmaite sposoby, i głośno i cicho, i biologicznie i intelektualnie, niemniej jednak mój śmiech nie dochodził do samego środka. Należę do pokolenia, którego śmiech zawsze bywa zaprawiony ironią, goryczą, czy rozpaczą.”

Sławomir Mrożek (1930–2013) polski dramatopisarz, prozaik i rysownik

Zwyczajny śmiech, śmiech dla śmiechu, pogodny i bez problemów, pocieszna gra słów – to wydaje się nam jakby nieco staroświeckie i budzi zazdrość.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/slawomir-mrozek

O śmiechu

„Nie powinniśmy też, jak czyni to wielu, mylić cichości z pokorą, która jest właściwą samooceną, a w naszym przypadku skromnością serca i umysłu. Powód tego mylenia jest oczywisty: pokora jest jednym z elementów cichości i dlatego wszędzie tam, gdzie występuje cichość, pojawia się oczywiście i pokora. Czasami jednak spotykamy pokorne osoby, które nie są ciche. Są bowiem tacy, którzy posiadają właściwą, a więc niską samoocenę, a którzy jednak nie są łagodnie ulegli w sercu i umyśle. Z drugiej strony, pokora sprzyja cichości, co jest czymś naturalnym, gdyż jest ona elementem cichości. Różnica między nimi jest bardzo widoczna także w ich definicjach, ponieważ pierwsza z nich jest właściwą samooceną, tzn. w naszym przypadku skromnością serca i umysłu, a ta druga łagodną uległością serca i umysłu. Co więcej, sposób używania ich przez Biblię wskazuje na tę różnicę, np. gdy nasz Pan powiedział, że jest cichy i pokornego serca, z pewnością nie chciał powiedzieć, że jest cichy i cichy lub też pokorny i pokorny (Mat. 11:29). Także gdy św. Paweł napomina nas, abyśmy przyoblekli (…) pokorę, cichość (…) z pewnością nie ma na myśli jednej rzeczy, lecz dwie różne. Efez. 4:2 to kolejny stosowny werset. Tak więc dobrze zrobimy, jeśli będziemy unikać mylenia pokory z cichością.”

Paul S. L. Johnson (1873–1950)

Bóg

O matce , O myślach , O myśleniu , O pewności siebie

„Następnego ranka krzyczeli na ulicach: Quanah Parker poddał się z ostatnimi Komanczami! Na całej ziemi zostało ich zaledwie tysiąc – dokładnie tylu, ilu mieszkało w wiosce Toshawaya – i teraz cały Teksas był otwarty dla białych. Powiedziałem Madeline, że muszę zostać sam, osiodłałem konia i pojechałem w górę rzeki Kolorado. Jechałem i jechałem, ale wciąż słyszałem nawoływania świniopasów i flisaków. Jechałem do późna w nocy, aż w końcu zrobiło się cicho. Wspiąłem się na brzeg, rozpaliłem ognisko i zawyłem do wilków. Ale żaden mi nie odpowiedział.”

Philipp Meyer (1974)

Postać: pułkownik Eli McCullough
Syn
Źródło: s. 577.

O górach , O wilkach , Koń

„Nie wiem, jak mi się to udało, bo ja nigdy nie byłem odważny. Zawsze cichy, spokojny, niewadzący nikomu, czerwieniący się na każdą okoliczność. Dziś by mnie zadeptali. Ja bym się nie przebił nigdzie, w żaden sposób. Nie byłoby takiej możliwości. Nigdy nie byłem przebojowy, w odróżnieniu od mojej listy. Raczej wycofany. A jednak – ten chłopak z małego miasteczka, który w tamtych czasach wstydził się swojego pochodzenia, dokonał tego.”

Marek Niedźwiecki (1954) polski dziennikarz muzyczny

Źródło: „Marek Niedźwiecki: Nigdy nie byłem przebojowy, w odróżnieniu od mojej listy”, gazeta.pl http://weekend.gazeta.pl/weekend/1,152121,19241516,marek-niedzwiecki-nigdy-nie-bylem-przebojowy-w-odroznieniu.html

Chłopak

„Robi się coraz silniejsza – stwierdził cicho Lucivar, kiedy obaj patrzyli, jak wsiada do Wozu.”

Anne Bishop (1955) amerykańska pisarka

Lepiej się porusza. Chyba często pozwalasz jej być na górze. To dobre ćwiczenie dla nóg.
Splątane sieci (2008)