Cytaty o samotności

strona 2

„[…] pytasz
o istotę rzeczy. Najwierniejsza była
samotność, a w pewnym wieku, także osamotnienie.”

„Potrzebujemy takiego sposobu spędzania wolnego czasu, który pozwoli nam na kontemplację i medytację. Dlatego właśnie ludziom potrzebna jest odwaga samotności.”

„Dopiero w samotności człowiek jest naprawdę sobą.”

„Oj, tak, proszę państwa, samotność jest koszmarem. Nie ma nic gorszego od samotności… No, może jedynie obecność drugiej osoby…”

„Zapaliłeś świecę nadziei.
Jej ciepły zielony płomień
ogrzał samotność.”

„Tylko w samotności rodzą się wielkie dzieła i nieśmiertelne myśli.”

„Ośmiela do nauki
jeszcze jednego języka,
który zrozumie
wszystkie drogi,
jakimi jeszcze przejdę.

Samotność,
moja wierna przyjaciółka,
z kieszeniami zawsze
pełnymi cukierków.”

„Żeby nie zwariować trzeba uciec w samotność.”

„Wiem, co to samotność, i to mi wystarczy.”

„Samotność jest zerwaniem ze starym światem, przygotowaniem do powrotu i ostatecznej walki.”

„Dałam się na nią namówić tylko dlatego, że miała artystyczne uzasadnienie. Nagość dla nagości nigdy mnie nie interesowała.”

„Zamiast piętnastu minut sławy, wszyscy będą chcieli dostać piętnaście minut prywatności. Jak wiadomo, satelity, kamery czy internet tropią nas w każdej sekundzie. To irytujące, a może być już tylko gorzej. Następne pokolenie młodych ludzi będzie błagać o samotność. Nieustające wpatrywanie się w mass media pożera nas, to nowy potwór.”

„Zapomnieli, jak mówi się niewypowiedziane dotąd słowa, i coś dławiło ich w gardle. To „coś” to były ich serca, ich ciała, ich zakochane dusze, ich łzy, ich śmiech, który wyrywał się na wolność. Nadchodził kres czekania bez końca, martwych godzin, smutnej samotności. Znikły poranki zasnute nieprzyjemną mgłą, noce przepełnione koszmarnymi snami, nicość życia bez sensu, strach przed śmiercią, zaciekła walka o pamięć, ciągłe borykanie się z zapominaniem. Wszystko sprawił boski cud, że byli razem.”

„Bardzo często jestem samotny z wyboru, ale nie czuję się opuszczony – to jest zasadnicza różnica. Przecież wiele rzeczy trzeba robić w samotności i właściwie najważniejsze rzeczy w życiu (…) ludzie wymyślili w samotności. Ale wtedy jest to samotność, którą się wybrało świadomie. (…) Samotność jest chronicznym przeziębieniem duszy. Ludziom samotnym, co zresztą zostało zbadane, jest autentycznie zimno. Wielu ludzi samotnych idzie do internisty z przeziębieniem, a powinni iść do psychiatry, ponieważ są przemarznięci od środka i nie można ich ogrzać ani pod kołdrą, ani alkoholem. To rodzaj wirusa, bo jak tylko znajdują kogoś, to nagle wszystkie choroby im mijają. Dzisiaj to się nazywa psychosomatyzmem. Nie można leczyć ciała i zaniedbywać duszy albo odwrotnie.”

„Wszędzie można samotnym być…”

„Umieram (tu) na samotność.”

„Główną i prawdziwą przyczyną rewolucji jest obrzydliwy duch, ożywiający rząd przez całe to długie panowanie; duch oszustwa, podłości i korupcji, który osłabił i upodlił klasę średnią, pozbawił ją wszelkiej myśli politycznej, natchnął ją egoizmem tak nieinteligentnym, że ostatecznie całkowicie oderwała się od ludu, z którego się wywodzi, i pozostawiła go na pastwę rad tych wszystkich ludzi, którzy pod pretekstem przyjścia mu z pomocą w samotności, w jakiej go pozostawiono, napchali mu głowę fałszywymi ideami. Oto główna i głęboka przyczyna, cała reszta to przypadki.”

„Ta książka, a ściślej przemyślenia, które były z nią związane, pogłębiły moją samotność. Formalnie nic się nie zmieniło – wśród wrzeszczących jestem niemową, wśród dewotów ateistą, wśród krwiożerczych antysemitów Żydem, wśród fanatycznych lewaków oficerem białej gwardii, wśród zwariowanych ekologów, którzy mylą elektrownie jądrowe z bombą atomową, jestem radioaktywną cząsteczką wzbogaconego uranu, a wśród głodnych chciałbym być manną. Lecz wychodzę z tej przygody pisarskiej smutniejszy i głębiej pogrążony w samotności.”

„Nie należę do świata normalnych ani do świata obłąkanych, dlatego ta samotność ma wymiar skrajnej pojedynczności. Wzbroniony jest mi wstęp do pierwszego, a przed drugim bronię się rozpaczliwie. A po za tym nie chcę należeć ani do pierwszego, ani do drugiego.”

„Uncja przeproszenia warta jest tyle co tona samotności.”

„Istnieje poziom całości życia –
nie stworzysz życia w samotności.”

„Nim podejdzie od tyłu
I strzeli nam celnie w ostatni oddech
Ta podła Podstępna i nieuchwytna od wieków
Samotność ludzka”

„Samotność… to zasadniczy i nieunikniony aspekt ludzkiej egzystencji.”

„Małżeństwo to zalegalizowana samotność we dwoje.”

„W Sejmie poznałem prawdziwą samotność polityka. Nie ma tam gry zespołowej, jak sobie wyobrażałem.”

„Lubię samotność nawet wtedy, gdy jestem sam.”

„Lud polski to jest niedzielna msza i tygodniowa porcja tabloidów, obrona dziecka poczętego i porno w domowym internecie, pielgrzymka na Jasną Górę i codzienny język brudnych przekleństw, miłość do Ojczyzny i twarde pragnienie, by z Ojczyzny wyjechać na zawsze gdzieś, gdzie będzie lepiej, nienawiść do Niemców i pragnienie, by pracować u Niemca, bo dobrze płaci, chociaż jest potomkiem Hitlera, stawianie talerza dla wędrowca na wigilijnym obrusie i ochota, by walnąć kijem bejsbolowym „ciapatych”, którzy uciekają do Europy przed straszną wojną w Syrii. Lud polski – takie jest moje podejrzenie – nie lubi wolności.”

„Określiłbym (…) swoje życie jako samotność długodystansowca.”

„Człowiek który pragnie swe życie odmienić
Lecz brak mu nadziei i wiary w swe siły
W swej samotności nic nie może już zmienić
I świat ten już przestaje być dla niego miły
I nagłe spotkanie, miała dobre oczy
Jej uśmiech mu pomógł zacząć nowe życie
Dziś jest innym człowiekiem a życie się toczy
Jak niezwykłe radosne i piękne odkrycie”

„Jeśli chcesz być pisarzem, jeśli naprawdę pragniesz się temu poświęcić, musisz koniecznie, ale to absolutnie koniecznie nauczyć się samotności. Nie można tego uniknąć. Musisz być sam.”

„Komponowanie a śpiewanie to dwie bardzo różne rzeczy, których nie można ze sobą porównywać. To tak, jakbym zapytał, czy woli Pani czytać książkę czy grać w tenisa. Możemy lubić i jedno i drugie. To dwie różne sprawy. Są takie dni, kiedy wolę zostać u siebie i spokojnie poczytać książkę. Są też takie momenty, kiedy mam ochotę na partię tenisa. Kompozycja jest rodzajem samotności. Wewnętrznego rozpoznania i skupienia.”

„Dźwięcząca samotność
podnosi cienie
Tworzy nową chwilę
z otwartej odwieczności”

„Jakiś rodzaj wewnętrznej samotności wszyscy mamy w genach. Jestem o tym absolutnie przekonany.”

„Pan Bóg klęczy i się modli
Do oceanu swojej samotności
Klasztoru własnych cieni
Pojękującego serca od ciężaru miłosierdzia
Wtedy trzęsie się ziemia i wieszają skazańca
Ktoś depcze płytę Mozarta”

„Zatem nic mu po mnie. Mam ja własne mroki
I własną samotność nie cierpiącą zwłoki.”

„Nie ma człowieka, który się niczego nie boi. Oprócz tego, że, jak każdy, martwię się też o zdrowie moich najbliższych, to boję się samotności na starość. Boję się, że nie znajdę osoby, z którą będę mógł spędzić resztę życia.”

„Aktor musi być zawsze odszczepieńcem. Nigdy tak jak wszyscy. Tworzyć w samotności, wybuchać ekstazą twórczą na oczach innych. A potem znowu do swojej celi! Cela nie w sensie wyobcowania ze społeczeństwa, ale w sensie umiejętności poświęcenia siebie samego pracy twórczej.”

„W pewnym sensie każdy człowiek skazany jest na samotność, przynajmniej do jakiegoś stopnia. Mogę być otoczony tłumem przyjaciół, a jednak są we mnie sprawy, których nie rozumie absolutnie nikt. Nikt nie potrafi dotrzeć do rdzenia duszy drugiego człowieka. I każdy człowiek posiada w swej duszy pewne zakątki, pewne rezerwaty, których nie przekroczy nawet najbliższy przyjaciel. Po prostu nie rozumie wszystkich moich spraw, a i ja nie umiem wszystkich spraw wypowiedzieć i wyjaśnić.”

„Z wszystkich sztuk pięknych najpoufalej przemawia do ludzkiej duszy sztuka pisarska, albowiem można z nią obcować w samotności, bez świadków, bezsenną nocą, na łożu boleści.”

„Jest taki moment w życiu każdego dziecka, gdy zaczyna się buntować. Zamiast ćwiczyć wiele godzin w samotności wolny czas wolałam spędzać z towarzystwem. W takich momentach rodzice zawsze pytali: „Chcesz być taka jak wszyscy? A może chcesz zrobić w życiu coś fajnego?”. To na mnie działało. Poza tym szkoła muzyczna nauczyła mnie bardzo wcześnie szacunku do pracy. Jako nastolatka zarabiałam grając, później śpiewając w knajpach.”

„Z jakiego powodu zgoda na samotność jest fundamentem relacji? Im bardziej sami dla siebie jesteśmy atrakcyjni oraz wartościowi, im więcej z własnej obecności czerpiemy poczucia spokoju i przyjemności, tym jesteśmy bogatsi i bardziej przygotowani do współuczestnictwa w relacji. Nowotestamentowe przykazanie „Kochaj bliźniego swego jak siebie samego” wprowadza jedną z najciekawszych i najbardziej użytecznych norm: kochaj innych nie bardziej, nie mniej, ale tak jak siebie. Innymi słowy, jeśli twoje poczucie wartości jest niskie, atrakcyjność słaba, a tym samym miłość do siebie niewielka, nie możesz ani dawać, gdyż postrzegasz siebie jako osobę ubogą emocjonalnie, ani brać, gdyż nęka cię poczucie, że nie zasługujesz na miłość.”

„Doświadczenie w rożnym stopniu potwierdza reguły biegunowo przeciwne: żyj rozsądkiem – żyj wyobraźnią; żyj życiem czynnym – nie, właśnie żyj życiem kontemplacyjnym; przeklinaj samotność nad ludzi – przekładaj ludzi nad samotność. Wszystkie te reguły maja zastosowanie, ale żadna nie ma powszechnego. Każdy musi sam wypróbować, która z nich mu odpowiada”

„Nie należy nigdy porzucać kobiet, które się kocha; ogarnia je samotność, zwątpienie, zniechęcenie – i więcej nie trzeba.”

„Przyjaciele, czy chcą tego, czy nie, napotykają wokół siebie samotność, ową barierę wznoszącą się między nimi i stadem ludzkim.”

„Samotność jest w jakimś stopniu przypisana pisarstwu, pisanie jest możliwe tylko w samotności – nie można nagle w tłumie zacząć pisać wiersza.”

„Niesamowity południowy księżyc, spłaszczony na szczycie, oświetla wody w kierunku południowym. Wyobraźnia podsuwa obraz tych tysięcy kilometrów, tych samotności, gdzie zwarte i lśniące wody są jak oleista ziemia. To przynajmniej byłby spokój.”

„Góry się moim zdaniem nie zmieniają się, ale czasy na pewno tak. Zmienia się podejście do wspinaczki, jesteśmy bardziej niecierpliwi, nie mamy czasu, chcemy osiągnąć sukces szybko i jak najłatwiej. Przez to nastąpiła tzw. komercjalizacja wypraw himalajskich. Myślę, że ta zmiana dotyczy bardziej Polaków niż np. Amerykanów, którzy od dawna mieli podobne podejście. To my się amerykanizujemy, coraz trudniej jest znaleźć samotność pod ośmiotysięcznikami, chyba że się tam wybierzemy zimą…”

„Samotność nigdy nie jest dobrą przyprawą życia, a w moim wieku wszystko, czego dotknie, zamienia w lód.”

„Widzieć, że śpisz tak pewna i bezpieczna, wierny nurt opuszczenia, czysta linia, tak blisko moich ramion splątanych.”

„Mogę zamknąć drzwi
klucz wyrzucić
i wiem nie uda się zapomnieć
mogę uciec gdzieś
by nie widzieć Cię
już nie umiem Cię zapomnieć”

„Przyjaźń, drogi balsam… Uśmiech pośród zachmurzonych twarzy; umiłowany promień słońca; uścisk w samotności; schronienie w trudnościach; radość w smutku.”

„Nawet radość z obecności ukochanego mężczyzny najlepiej przeżywa się w samotności. Gdyby jego obecność trwała bezustannie, istniałaby właściwie jedynie poprzez swoje ustawiczne przemijanie. Zatrzymać ją można tylko w chwilach osamotnienia.”

„Gdy byłem dzieckiem, samotność mi nie przeszkadzała. Teraz, kiedy dysponuję wiedzą, jaka została mi przekazana, jest ona dla mnie trudna. Och, mam wielu przyjaciół, wszyscy oni są wspaniałymi ludźmi, ale ci, którzy mnie znają, twierdzą, że jest jakaś cząstka mojej osoby, której nigdy nie ujawniam. To prawda. Nie sądzę, że kiedykolwiek zdołam opowiedzieć komuś o tej historii z Crossem, o tym, czego nie zdołałem dokonać tamtej nocy. Byłoby to wobec nich nieuczciwe.”

„Milczenie to sfera dokoła każdego czynu i każdego przejawu współżycia ludzkiego. Przyjaźń nie wymaga żadnych słów; to samotność, wolna od lęku samotności.”

„Wśród ludów prymitywnych w momencie wkraczania w dorosłe życie młody człowiek, który chciał zyskać nowe imię, był poddawany szeregowi egzaminów i prób. Jedni szukali samotności w górach. Drudzy, zamieszkując przez dłuższy czas opuszczone pieczary, żywili się tylko ziołami i łodygami różnych gatunków roślin. Jeszcze inni podążali w głąb dzikich lasów, by szukać tam kontaktu ze światem nadprzyrodzonym i jego siłami. Znad tej krawędzi albo nie powracano już w ogóle, albo wracał nowo uformowany człowiek potrafiący czerpać siłę ze świadomości, iż stoczył walkę o najwyższą stawkę: o siebie samego i swoje życie.”

„Chciałbym (…) zrobić współczesny, psychologiczny film. Wydaje mi się bowiem, że nie ma ważniejszego tematu dla kina i sztuki w ogóle jak człowiek, jego wewnętrzne niepokoje, uwikłanie w otaczający go świat, ludzka walka o własne istnienie, o godność, o swój własny głos, ludzka samotność i ludzka wspólnota.”

„Czyż muzyka i rozmowa nie przypominają miłości? Kto się poważy twierdzić, iż między kochankami dochodzi do jakowejś namacalnej wymiany (myślę tu o miłości cielesnej, nie o rozmowie), ale w istocie czegoś nie wymieniają, nie ofiarują sobie wzajem, po czym odchodzą odświeżeni, na chwilę uleczeni z samotności?”

„Może na zawsze zginę z areny,
Mój wzrok gaśnie w ponurym cieniu.
Przyjaciółkę niewierną miałem,
Dziś pogrążony jestem w milczeniu.”

„Istota żyjąca w samotności, poza społeczeństwem, jest albo zwierzęciem, albo bogiem.”

„Samotność oraz międzyludzkie relacje są typowymi problemami naszych czasów.”

„Wraz z zespoleniem dwojga kochających się ludzi nic nie staje się wspólne, wzrasta samotność.”

„Nienawidzę takich tematów tradycyjnie literackich, typu Żydzi, wykluczenie, samotność, miłość, przenikanie się kultur. Nie lubię pisać na temat, na który nie mam nic do powiedzenia. Za to lubię pisać o doświadczeniach, które nie każdemu są dane, a które ja poznałem od podszewki.”

„Romans – to marzenie człowieka samotnego, a samotność – marzenie człowieka, który ma romans.”

„Lubię samotność kontrolowaną. Lubię włóczyć się po mieście. Nie boję się, że przyjdę do pustego mieszkania i sam położę się do łóżka. Boję się, że nie będę miał za kim tęsknić, kogo kochać. Potrzebuję ciepła i bliskości.”

„Lecz kiedyś, w czasach silniejszych, niż ta zbutwiała, samozwątpiała teraźniejszość, musi nam się zjawić przecie ten wyzwalający człowiek wielkiej miłości i pogardy, duch twórczy, którego napór sił własnych ciągle wygania z wszelkich uboczy i zaświatów, którego samotności tłum nie rozumie, jak gdyby ona była ucieczką przed rzeczywistością; tymczasem jest ona tylko jego zanurzeniem się, zagrzebaniem, zagłębieniem w rzeczywistość, by stamtąd kiedyś, gdy znowu wróci na światło, mógł wyzwolenie przynieść tej rzeczywistości: jej wyzwolenie od przekleństwa, którem obarczył ją dotychczasowy ideał. Ten człowiek przyszłości, który nas tak samo od dotychczasowego wyzwoli ideału, jak i od tego, co zeń wyróść musiało, od wielkiego wstrętu, od woli nicości, od nihilizmu, ten dzwon bijący południa i wielkiego rozstrzygnięcia, dzwon, który wolę znów wolną uczyni, który wróci ziemi jej cel, a człowiekowi jego nadzieję, ten antychryst i antynihilista, ten zwycięzca Boga i nicości – przyjść kiedyś musi.”

„Gdy ogarnie nas smutek, trzeba połączyć się z tłumem. Samotność podsyca ponure myśli.”

„Zawsze byłam osobą wierzącą, ale jestem indywidualistką, która rozmowę z Bogiem woli prowadzić w samotności. Wiara przekładała się na coś bardzo intymnego i tak pozostało to u mnie do dziś. Stała się jednym ze stałych punktów mojego życia, przede wszystkim dała mi siłę do walki.”

„Jak każdy człowiek, którego większość życia upłynęła w samotności, nosił w sobie wiele skrywanych lęków. Myśl o śmierci zawsze budziła w nim szczególne przerażenie.”

„Jestem za wolnymi związkami. Zakładając hipotetyczną sytuację, że żenię się z młodą dziewicą, to jest oczywiste, że powinienem jej dać wolność, nie mogę jej zobowiązać, żeby pozostała mi wierna jak zakonnica do grobowej deski. Taki związek owocowałby jej wyobrażeniami, że seks jest wielką, cudowną niewiadomą, seks nieraz bywa lepszy, a nieraz gorszy. Nie ma co mitologizować wierności. Jesteśmy ludźmi wolnymi. Związek partnerski jest czymś o wiele wartościowszym niż sprawa wierności fizycznej.”

„Jestem przeciwko sobie
Żeby być bardziej z innymi
Akceptacja walką z samotnością Dziwką która włazi na człowieka
I za gardło trzyma
W mieście samotnych uciec trudno przed
Jej pandemią(…)”

„W więzieniu dojrzałem – w męce, samotności i tęsknocie za światem i życiem. A jednak zwątpienie o „sprawie” nigdy nie zajrzało mi jeszcze w oczy – i teraz, w czasie gdy pogrzebano na długie lata może wszystkie niedawne nadzieje w potokach krwi, gdy przygwożdżono je do słupów szubienicznych, gdy mnogie tysiące bojowników wolności zamknięto do lochów lub rzucono w zaspy śnieżne Syberii – i teraz dumny jestem.”

„Zeszłego lata nazwałam jaskółki moimi ptakami i mama powiedziała, że przypominają jej mnie – zawsze zabiegane i zawsze pogodnie ćwierkające. Ty, Jo, jesteś jak mewa, silna i dzika, lubisz burzę i wiatr i lecisz daleko, szczęśliwa w samotności. Meg jest jak gołąb, a Ami jak słowik – próbuje wznieść się wysoko w obłoki, ale zawsze wraca w końcu do gniazda.”

„Każdy umiera w samotności.”

„Nie mogę uwierzyć w Boga, ponieważ jestem sam, a nie mogę uwolnić się od samotności, bo nie wierzę w Boga.”

„Samotność może być sposobem na życie. Dla mnie jest to sposób na ten czas. Po to, by siebie uporządkować. Samotność daje poczucie wolności. A wolność jest rodzajem niewoli, którą się kocha ponad wszystko. A ja nie chcę być niewolnikiem.”

„Opowieść jako kategoria estetyczna jest dla mnie podstawą teatru, czyli spotkania żywego widza z żywym aktorem. Każdy z nas jest kopalnią opowieści o sobie i swoim życiu, ale istnieje mnóstwo pięknych opowieści o wymiarze uniwersalnym, ponadczasowym, z którymi wielu z nas się identyfikuje i wzrusza. Szekspir jest królem tych opowieści i wciąż na nowo je przedstawiamy w teatrze w najróżniejszych interpretacjach.”

„Pisanie jest desperacką próbą wydarcia z samotności odrobiny godności i trochę pieniędzy.”

„Nie ma nic gorszego od samotności we dwoje.(…) Życie życiem równoległym. Dbali o majątek, wychowywali dzieci, a z braku innych tematów rozmawiali o pogodzie.”

„samotność.
Tak porażająca
i nagła,
że dać ją poznać po sobie
to jakby
w ręce własnych dzieci
włożyć odbezpieczony owoc
granatu,
wyszarpnąć zawleczkę ich snu.”

„Nie rozumiem, czemu po polsku mówi się „samotny” o kimś, kto jest po prostu pojedynczy – jest w tym słowie jakieś naznaczenie, a nawet ocena. Na przykład po angielsku można być „single”, „alone” czy „lonely”, a każde z tych słów oznacza inny rodzaj samotności.”

„Pięściarze to bardzo ciekawi ludzie, z nietuzinkowymi życiorysami, z ciekawych środowisk. Możesz osiągnąć szczyty, a zaraz potem upaść potrzaskany na dno. Poza tym boks i w ogóle walka w ringu ma dla mnie sens szerszy, wręcz filozoficzny, życiowy. W Tajlandii boks tajski jest niemal religią. W Chinach mnisi spędzają więcej czasu na doskonalenie umiejętności walki niż na medytacji. Poza tym kiedy wychodzisz na ring, do walki, jesteś sam, musisz pokazać czy masz charakter. To skrajna sytuacja będąca dla mnie metaforą naszej egzystencje, odwołującej się do podróży w samotności.”

„Chciałbym zapomnieć, czasem chciałbym odejść,
spalić marzenia, bo dla nich mnie już nie ma, odejść,
w półmroku cienia, gasnąc jak spojrzenia, powiedz, co to zmienia,
że mnie nie ma, powiedz, gdzie granice przeznaczenia?”

„Znam pewną kobietę (…), która stale uskarża się na samotność. Nikt z krewnych nie chce się z nią zaprzyjaźnić – i nic dziwnego. Każdemu, kto do niej zajdzie, opowiada godzinami, co zrobiła dla swoich siostrzenic, gdy jeszcze były dziećmi…
A czy te siostrzenice ją odwiedzają? Owszem, od czasu do czasu, z poczucia obowiązku. Ale boją się tych wizyt. Wiedzą, że będą musiały siedzieć i godzinami słuchać dość niedwuznacznych wymówek. Usłyszą niekończącą się litanię gorzkich narzekań i biadoleń. A gdy tej damie nie udaje się już dłużej tyranizować i dręczyć swych siostrzenic ani zmusić ich do tego, żeby ją odwiedziły, wówczas sięga po jeszcze jedną „sztuczkę”. Dostaje ataku serca.
Czy to jest naprawdę atak serca? Oczywiście. Lekarze mówią, że cierpi na „nerwicę serca” i dostaje palpitacji. Poza tym lekarze twierdzą, że w niczym nie mogą jej pomóc, ponieważ jej dolegliwość ma podłoże emocjonalne.”

„Woody Allen powiedział: „Życie jest pełne bólu, cierpienia i samotności i jeszcze tak szybko przemija”. To prawda. Wynajęłam na Manhattanie mieszkanie, oswoiłam kawałek dzielnicy – znalazłam ulubioną kawiarnię, park, sklepik, ulicę, ale przede wszystkim zaczęłam chodzić na zajęcia. I nawet nie zauważyłam, jak upłynął mi rok.”

„Samotność? To stan nieuleczalny, niestety.”

„Każdy z nas przez całe życie jest ostatecznie sam ze sobą. Monodramy są trudniejsze, bardziej wymagające niż gra z innymi aktorami.(…) Gdy gramy w zespole, energia się rozkłada na wszystkich aktorów. A ja przecież będę na tej scenie cały czas sama! To jest wyzwanie. Dla mnie monodram to też straszna samotność.”

„(…) w Polsce mieszka zaledwie 5–15 tys. Żydów (obliczenia są różne). Spotkać Żyda i być jego sąsiadem na co dzień jest dzisiaj rzadkością. Jeżeli go zatem spotykamy, to jest to ktoś dotknięty cierpieniami zagłady, samotności i opuszczenia. A przecież, mimo wszystko, pozostał z nami, utożsamiając się z historią i przyszłością naszej ojczyzny, chociaż wielu innych Żydów wyjechało i wybrało życie w lepszych warunkach. Ci, którzy pozostali, okazali się solidarni z naszym losem. Czyż jedyną odpowiedzią z naszej strony nie powinna być solidarność z nimi?”

„Kto posiada kota, nie musi się obawiać samotności.”

„Politycy są głęboko samotnymi ludźmi. I im większa odpowiedzialność, tym większa samotność.”

„Samotność jest jak światło bez słońca. Choćby słońce się wypaliło, zostanie jasność.”

„Dobry związek powinien być dynamiczny. Ponieważ jest bólem i ekstazą, musi się nieustannie odradzać. Ludzie, którzy tego nie rozumieją, skazują na samotność.”

„Wpuszczenie innych do swojego życia może być trudne, pozwolenie im na to, by się naprawdę zbliżyli. Czasami samotność wydaje się bezpieczniejsza.”

„Mnie akurat samotność nie przeszkadza. Więcej nawet: lubię być sama. Kiedy na planie krząta się koło mnie armia ludzi, jedni poprawiają mi ubranie, inni nakładają makijaż, modelują włosy, ktoś mówi mi, co mam robić, przechodząc z punktu A do punktu B – nie marzę o niczym innym, niż o tym, żeby wreszcie trochę pobyć we własnym towarzystwie. Posiedzieć w domu, wziąć gorącą kąpiel, poczytać książkę albo gazetę, pooglądać CNN… Pożyć własnym życiem, krótko mówiąc.”

„Nie ma gorszego nieszczęścia jak umierać w samotności.”

„Mieć 28 lat i żyć samemu jest totalnie odjechane. Nauczyłem cieszyć się samotnością i byciu zajętym czymś. Ale muszę powiedzieć ze mój największy strach to mieć 45 lat i nadal żyć samemu.”

„Nie chcę tego widzieć, nie chcę w szale w to brnąć wciąż,
zabierze ciszę, jak najdalej, niech zostanie samotność.”

„W górach szukam samotności, kontaktu z naturą, tego sam na sam ze sobą, mimo że obok może iść partner. Góry to dla mnie rozmowa ze sobą. Pójdę dalej czy nie? Czy stać mnie jeszcze na to? To są przeżycia, dla których tu jestem.”

„Śmierć jeno przemierza świat, podobnie jak dwaj wierni druhowie, którzy razem przemierzają morza; jeden zawsze będzie żyć w drugim. Zniewoleni miłością, żyją w tym co wszechobecne. W owym boskim zwierciadle widzą się twarzą w twarz, wolni i nieskalani. Wielka to dla nich pociecha bo choć rzec można, że z tego świata odeszli, to ich przyjaźń wciąż trwa, ponieważ jest nieśmiertelna.”

„Gdyby Bóg obdarzył go drugim rozumem, to ten rozum umarłby z samotności.”