Cytaty o samotności

strona 3

„Ruch, który dla ogółu ludzi jest jedyną oznaką, że żyją, zapomnienie o sobie samym, ucieczka, oddalenie, nieunikniony rwetes, który wywołuje akcja, a którego rozpaczliwie potrzebujemy, szukamy, pożądamy, wzdrygając się przed myślą o statycznej samotności, chociaż przeraża nas nie samotność, lecz możliwość znalezienia się sam na sam z jedynym zespołem komórek, którego lękamy się naprawdę: z sobą samym.”

„(…) samotność, częsta towarzyszka wewnętrznej siły człowieka – przyciąga i zniewala otoczenie.”

„Oddzielmy dwa pojęcia: samotność i bycie samą. Wiele razy przeżywałam samotność w tłumie: kiedy byłam wśród rodziny, z moimi przyjaciółmi, mając u boku mężczyznę. Gdy dzieci wyleciały w dorosłe życie, gdy rozstałam się z mężczyzną i zostałam po raz pierwszy sama w pustym domu, poczułam tak naprawdę, czym może być samotność. Musiałam odpowiedzieć sobie na pytanie, czy ja dla siebie jestem wystarczająco fajnym towarzystwem, żeby sobie te puste wieczory jakoś wypełnić. I tu nie chodzi o to, że nie miałam co ze sobą zrobić: bo można czytać książki, oglądać filmy, rozmawiać przez telefon, siedzieć z nosem w komputerze, zająć się robótkami ręcznymi… Ale to nadal będzie ucieczka przed myślami i uczuciami. Ja miałam taki moment. Było mi z tym trudno. Ale oswoiłam bycie samą.”

„Czas tuż po wschodzie słońca to najbardziej intymna, osobista pora dnia. To czas samotności i radowania się ciszą.”

„Dziś prawdziwe kobiety wtulają się w ramiona mężczyzn, bądź o tym marzą, pozostałe idą na Manifę szukać innej tożsamości, by zabić samotność.”

„Nareszcie sam, po raz pierwszy od pięciu dni. Byłem człowiekiem, któremu świetnie służy samotność. Rozkwitałem dzięki niej, a jej brak był dla mnie czymś tak uciążliwym, jak dla innych brak wody czy pożywienia. Każdy dzień, w którym nie było mi dane jej zaznać, osłabiał mnie. Nie traktowałem tego jako powód do dumy; raczej jako formę uzależnienia. Panująca w pokoju ciemność była dla mnie jak słoneczny blask. Wypiłem łyk wina.”

„Charlie Charlie
Mam puste konto w banku noce i dni
Ukradł mi serce jeśli spotkasz się z nim
Powiedz że nie chcę tych pieniędzy
Nie, ja chcę by był”

„Samotność to potrzeba rynkowa jak inne; wystarczy ją zaspokoić i robi się pieniądze.”

„Żyjąc w wielkich miastach, ludzie tracą poczucie więzi, czują się wyalienowani i obcy. Dlatego na europejskich ekranach pojawia się coraz więcej filmów, których bohaterowie próbują znaleźć odpowiedź na pytanie „Kim jestem?””

„Teraz w tych wysokich budynkach niezbyt rozgarnięte duszyczki unoszą się w luksusowej samotności, oglądając w telewizji jak w oknach odległy świat pocałunków i uścisków.”

„Pisanie to dramatyczna samotność. Po okresie takiej samotności jestem głodna nawet tych naszych głupstw teatralnych.”

„Cisza – niekiedy tylko pająk siatką wzruszy,
Lub przed oknem topolę wietrzyk pomuskuje;
Och! jak lekko oddychać, słodko marzyć duszy –
Tu mi gwar, tu mi uśmiech myśli nie krępuje.”

„Każdy z nas, ludzi którzy poszukują nowej etyki – wypełniony jest Dostojewskim. Ponieważ tak jak on stajemy w obliczu ostatecznych problemów ludzkiego losu: samotności i śmierci.”

„Potrzeba gwałtu i okrucieństwa targają naturą człowieka, człowiek przed nimi ucieka, ucieka od samotności, boi się jej i wstydzi, potem w stadzie, silny i szalony, zadaje i szerzy gwałt, jest ślepy, jest głuchy, ale jest silny, ponieważ jest szalony, aż przychodzi chwila przebudzenia i wówczas człowiek znów zostaje sam, tylko o całą zbrodniczość opętania bardziej niż przedtem samotny.”

„Ja chcę odrzucić ten lament i poczuć dreszcze na plecach,
odnaleźć szczęście, obiecać ci serce, więcej nie uciekać.”

„ŻONY ZA ZAMÓWIENIEM POCZTOWYM!
Pionierzy, po co macie znosić mękę samotności? Po co macie dźwigać samotnie brzemię Istoty Ludzkiej? Firma Roebuck oferuje obecnie po raz pierwszy ograniczony wybór żon dla ludzi żyjących samotnie na rubieżach cywilizacji!
Model żony pioniera z firmy Roebuck jest starannie wyselekcjonowany pod względem wytrzymałości, umiejętności przystosowania się, zręczności, wytrzymałości, kwalifikacji pionierskich i oczywiście pewnej dozy urody. Dziewczęta nadają się na wszystkie planety, ponieważ mają stosunkowo nisko umieszczony środek ciężkości, skórę o odpowiednim pigmencie na wszelkie klimaty oraz krótkie silne palce i paznokcie. Są dobrze zbudowane, choć kształty ich nie są zbyt pociągające. Cechę tę ciężko pracujący pionier powinien docenić.
Model pionierski firmy Roebuck dostarczany jest w trzech wymiarach według specyfikacji (patrz niżej), w zależności od wymagań. Po otrzymaniu zamówienia firma Roebuck zamrozi w sposób szybki wybrany model i wyśle go zdalnie sterowanym transportowcem III klasy. W ten sposób obniżamy koszty przesyłki ekspresowej do absolutnego minimum.
Dlaczego nie miałby pan zamówić modelu żony pioniera jeszcze DZISIAJ?”

„Chyba rozkoszuje się samotnością, rozmawia bez przerwy ze swoim żyjącym Bogiem, jak Eliasz z ptakami w pieczarze.”

„Nic nie czyni człowieka bardziej bezbronnym niż samotność, może tylko chciwość.”

„Życie jest pełne nieszczęścia, samotności i cierpienia – i do tego kończy się o wiele za wcześnie.”

„Nie zaprzeczam, że jestem samotny. Moja samotność jest głęboka. Król, kiedy nie musi zdawać sprawy przed nikim z tego, co mówi i co robi, nieuchronnie jest bardzo samotny. Ale nie jestem całkiem sam, ponieważ towarzyszy mi siła, której inni nie widzą. Moja siła mistyczna. A poza tym otrzymuję przesłania. Przesłania religijne. Jestem bardzo, bardzo religijny. Wierzę w Boga i zawsze powtarzałem, że gdyby Bóg nie istniał, trzeba by go było wymyślić. Och, bardzo żałuję tych nieszczęśników, którzy nie mają Boga. Nie można żyć bez Boga. Ja żyję z Bogiem odkąd skończyłem pięć lat. To jest od kiedy Bóg mi zesłał wizje.”

„Za przykładem niektórych ekstremistów znad Sekwany zaczęto i u nas lansować tzw. antypowieść i antyfilm, a co gorsza, zaczęto głosić filozofię beznadziejności i rozpaczy, zagubienia i samotności człowieka, filozofię bezsensu życia, zaczęto przenosić bezkrytycznie na nasz grunt poglądy z innego świata, ze świata kapitalizmu skazanego przez historię na zagładę.”

„Słyszę Cię, mówiącego do mnie: „Dam ci wszystko, czego pragniesz. Poprowadzę cię w samotność, poprowadzę cię drogą, której nie potrafisz absolutnie zrozumieć, bo chcę, żeby to była droga najkrótsza. Wszystkie rzeczy wokoło ciebie uzbroją się przeciwko tobie, aby się wyrzec ciebie, aby cię ranić, aby ci sprawić ból, a przez to doprowadzić cię do osamotnienia. Ich wrogość sprawi, że pozostaniesz wkrótce sam. Wyrzucą cię precz, opuszczą cię, odrzekną się ciebie i będziesz samotny. Wszystko, co cię dotknie, będzie cię palić i z bólu będziesz cofał twoją rękę, aż oddalisz się od wszystkich rzeczy stworzonych. Wtedy znajdziesz się zupełnie sam. Nie pytaj, kiedy ani gdzie, ani jak się to stanie. Czy na jakiejś górze, czy w więzieniu, czy na pustyni, czy w obozie koncentracyjnym, czy w szpitalu, czy też w Gethsemani. To nie ma znaczenia. Nie pytaj mnie więc, bo i tak ci nie odpowiem. Nie będziesz wiedział, dopóki się tam nie znajdziesz. Zakosztujesz prawdziwej samotności mojej męki i mojego ubóstwa i poprowadzę cię na wyżyny mojej radości; umrzesz we Mnie i odnajdziesz wszystkie rzeczy w głębi Mojego Miłosierdzia, które stworzyło cię w tym celu i prowadziło cię z Prades na Bermudy, do St. Antonin, do Oakham, do Londynu, do Cambridge, do Rzymu, do New Yorku, do Columbii, do parafii Corpus Christi, do św. Bonawentury i do cysterskiego opactwa ubogich mnichów pracujących w Gethsemani: abyś mógł stać się bratem Boga i nauczyć się poznawać Chrystusa ludzi wypalonych płomieniem.””

„Nektarem indywidualności jest samotność.”

„Miał rację pewien Francuz zauważając: „Jakże słodka jest samotność!” Ale chciałbym mieć przyjaciela, któremu mógłbym to powiedzieć!”

„Kiedy człowiek po raz pierwszy widzi ukochaną osobę nago, kiedy może jej wtedy dotknąć – jest to jedna z tych chwil w życiu, kiedy ocieramy się o obcowanie z bóstwem. Jeżeli istnieje we wszechświecie jakaś prawdziwa religia, musi uwzględniać ową prawdę, w przeciwnym bowiem razie będzie ziała pustką. Możliwość kochania się z jedyną właściwą osobą, która zasługuje na naszą miłość, to jedna z nielicznych nie podlegających dyskusji korzyści, jakie daje bycie człowiekiem; wynagradza cały ból, wieczne poczucie straty, niezręczność, samotność, głupotę i skłonność do kompromisu, które nierozłącznie wiążą się z człowieczeństwem. Kochanie się z odpowiednim człowiekiem może osłodzić świadomość wszystkich omyłek.”

„Zawsze chcemy nadać jakieś imię naszej samotności.”

„idziesz na targowisko, chcesz się zbliżyć do samotności
szukasz we wszystkich jakie są leksykonach
ale połowa wszystkich słów zaginęła”

„Wszystkim nam w pewnej chwili nasze istnienie objawiło się jako coś osobliwego, cennego i nieprzekazywalnego. Prawie zawsze objawienie to zdarza się w wieku młodzieńczym, odkrycie nas samych przejawia się jako poczucie, że jesteśmy samotni; pomiędzy światem a nami otwiera się niedotykalna, przezroczysta ściana: ściana naszej świadomości. To prawda, że ledwie się rodzimy, czujemy się samotni; ale dzieci i dorośli mogą wykroczyć poza swą samotność i zapomnieć o sobie dzięki zabawie czy pracy. Natomiast młodzieniec, oscylujący między dzieciństwem a młodością, przystaje na chwilę zdumiony przed nieskończonym bogactwem świata. Jest oszołomiony istnieniem. A po zdziwieniu następuje refleksja: pochylony nad rzeką swojej świadomości zapytuje się, czy ta twarz wykwitająca powoli z głębi, zniekształcona przez wodę, należy do niego. Osobliwość istnienia – która u dziecka jest tylko wrażeniem – zmienia się w problem i pytanie, w zapytującą świadomość.”

„Czasami myślę, że wspinam się dlatego, aby przekonać się, jak droga jest mi nasza szara codzienność. Wracając poznaję, jak smakuje kubek gorącej herbaty po dniach pragnienia, sen po wielu nieprzespanych nocach, spotkanie z przyjaciółmi po długiej samotności, cisza po godzinach przeżytych w przeraźliwej wichurze.”

„Czy już stałeś się jednym z tych
Co nie marzą
Po co im sny
Czasem tylko przemknie ci myśl
Że czas mija wciąż i mijasz ty”

„Wątpię w siebie jak ty, każdy wątpi,
Spuszczam głowę w dół w samotności.
Liczę grzechy na palcach, brak rąk,
Potrzebuję pomocy, ty daj mi swoją dłoń.”

„W krainie wolności dzieci Bożych wyzwolonych z tyranii szatana przewodnikiem pozostaje światło Chrystusa. W tym świetle, życie nawet ciężkie ma sens. W świetle Chrystusa nawet choroba i cierpienie ma sens. W świetle Chrystusa poświęcenie ma sens, samotność ma sens i przegrana ma sens. Kto zgasi światło Chrystusa, nie widzi pełnej prawdy, pozostaje w głębokim cieniu, nieraz brnie w ciemnościach. Nie rozpoznaje wystarczająco, bo oczy jego są słabe. Zadaniem całego Kościoła jest głoszenie Chrystusa Zmartwychwstałego tam, gdzie wojna i nienawiść, gdzie dyktatura i deptanie godności ludzkiej, gdzie nędza i korupcja, gdzie zabijanie nienarodzonych i ciężko chorych. Dziś do wszystkich płocczan, do wszystkich mieszkańców naszej diecezji zwracam się z wołaniem: Nie bójcie się wziąć do ręki światła Chrystusa! Nie bójcie się wziąć do serca światła Chrystusa! Chryste, jedyna nasza światłości! Niech wszyscy żyją światłem Twego Zmartwychwstania!”

„Z czasów mojej terminatorki pamiętam kilka ciekawych, po prostu czystych form, wyhodowanych na pożywkach różnych środowisk literackich. Był tam pewien młody pisarz. Tak mu wszystko lekko szło. Fotografie w gazetach, przekłady, wywiady, drugie wydania. Zazdrościłem mu tego do utraty tchu, Umiałem kontemplować nienawiść, jak Budda nicość. Kiedyś poznaliśmy się po pijanemu. Był już zupełnie rozhamowany; wyjawił mi z płaczem, że zazdrości mi tego elitaryzmu, kameralności. Że jestem taki zamknięty, skąpy w słowa wiersza. Że moja samotność jest taka wydolna, taka niezawisła. Na drugi dzień nie znaliśmy się dalej. Napisał niedługo esej o moich rzeczach; eine Spottgebrut aus Dreck Und Feuer. Istne arcydzieło stosowanego sadyzmu. Jeżeli pan chce słuchać dalej, to proszę do łazienki, bo mam kąpiel.”

„Kocham samotność, tak, proszę, podejdź bliżej,
kocham ciszę tak mocno, mów do mnie głośno, bym mógł słyszeć.”

„Jeśli się boisz samotności – nie żeń się!”

„Mrogi Drożku!
kartka Twoja, którą w sepecie, aby ją pod całun wziąć, zachowam – doszła, burzę uczuć przychylnych wznieciła i dowodem list niniejszy, którym pozwól, że Cię w krąg (wąski!) epistolantów włączę, z którymi myśli wymieniam, przerzucając tym samym po 60 gr most między samotnościami trwającymi w tym bezludnym jakże świecie.”

„Życie ludzkie wypełnia samotność, bieda, podłość, cierpienie i przemijanie. (…) Wszyscy żyjemy krótko, ale jeszcze krócej ci, którzy okradają swoich przyjaciół.”

„Drummer: Nie dziwne, że większość życia spędziłeś w samotności, stary.
Elijah: Tylko w ten sposób miałem gwarancję owocnych rozmów.”

„Być może lepiej dla nich, że dotrą do granic i zrozumieją jak ważne jest, aby się odważyć, by rozmawiać z nieznajomymi, by nauczyć się gdzie można spotkać ludzi, aby unikać wracania do domu z zamiarem oglądania telewizji lub czytania książki – jeżeli tak nie zrobią, przestaną dostrzegać jakie życie ma znaczenie, samotność stanie się wadą, a długa droga powrotna do obcowania z innymi ludźmi nie zostanie nigdy odnaleziona.”

„Twoje marzenia erotyczne czy też spełnienie twoich seksualnych pragnień nie musi naruszać świętości, które uważasz za ważne.”

„Samotność jest podstawowym prawem każdego człowieka i nie należy się w nią wtrącać.”

„Krzycząca samotnośćból fioletowego światłakim mogłeś byća nie jesteśzrozumienie sensu niedosytupozbawiło cię głodu”

„Gdybyśmy jako chrześcijanie uwierzyli prawdziwie w Syna Bożego, nastawili ucha na betlejemską pieśń o pokoju i wzięli ją sobie do serca, gdybyśmy w tę świętą noc nareszcie się przebudzili, świat wyglądałby inaczej. Zniknęłaby kultura niosąca zagubienie i niezadowolenie, obojętność i samotność, nienawiść i przemoc, a pojawiłaby się kultura życia i światła, nadziei i radości.”

„Wszystko można nabyć w samotności, prócz charakteru.”

„Kobiety uwielbiają przesadę u swoich mężczyzn, bo wyróżnia ich ona i prowadzi do samotności, a całą wiedzę na temat męskiego świata kobiety zaczerpnęły od samotnych.”

„Ach, jakże okrutna jest samotność dla duszy trawionej wyrzutami sumienia!”

„Drogówka to między innymi film o samotności. O samodzielnym podejmowaniu decyzji i odpowiedzialności za te decyzje. O przemianie. O lojalności i przyjaźni.”

„Agresywna nie jestem. Lubię przebywać w samotności, choć nie jestem religijna.”

„Samotność w Wersalu jest okropna; wolałabym być w klasztorze. Gdyby nie książki i robótki, to bym nie wytrzymała.”

„Były w domu rzeczy święte: fotografia przecięta
czarną wstęgą żalu, nadtopiona świeca w lichtarzu
z pożegnalnego wieczoru, telefon zawieszony na ścianie
wpół słowa nic więcej, może tylko samotność,
której schronienie jest przekleństwem.”

„Żaden człowiek nie przemówi do swego pana; lecz do wędrowca i przyjaciela, który nie przybywa, aby pouczać i rządzić, który niczego nie wymaga i zgadza się na wszystko – wobec takiego przyjaciela padają szczere słowa u ognisk obozowych, we wspólnej samotności morza, w pobrzeżnych osadach, na postojach wśród lasów, słowa nie zważające na rasę czy kolor skóry. Jedno serce mówi – drugie serce słucha, a ziemia, morze, niebo, przelotny wiatr lub liść chwiejący się na gałęzi słuchają także błahej opowieści o brzemieniu życia.”

„Co on wie o samotności? Nie o takiej samotności, kiedy potrzebujesz pogadać, a wszyscy są zajęci albo kiedy żona jest na konferencji, ale o samotności, gdy wszystko cię boli, gdy czujesz, że atomy twojego ciała odczepiają się od siebie, a ty rozpuszczasz się w jednej wielkiej Nicości. Musisz krzyknąć, żeby usłyszeć, że wciąż żyjesz. O takiej samotności, kiedy nikogo by nie obeszło, gdybyś zniknął.”

„Samotność bardziej się uwidacznia, gdy dopiero co odszedł zalotnik.”

„Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności.”

„W samotności ciszy gór alpinista walczy o tę jedyną, jaką daje triumf nad przeszkodami, które sam sobie narzucił, walczy o tę dumę, jaka płynie z poczucia, że jest silny i odważny. Żadna inna gra nie jest bardziej wolna od przyziemności ludzkiej natury, żaden inny typ działalności nie jest czystszy i bardziej bezinteresowny niż alpinizm w swojej pierwotnej formie.”

„W srebrzyste pola chciałbym z Tobą iść I marzyć cicho o nieznanym bycie, W którym byś była moją samotnością, I w noc tę prześnić całe moje życie.”

„Samotność to niespełnione pragnienie iluzji.”

„Samotność jest niezależnością, życzyłem jej sobie i zdobyłem ją po długich latach. Była ona zimna, o tak, ale była też cicha, prawdziwie cicha i wielka, podobnie jak zimne, ciche przestworza, po których wędrują gwiazdy.”

„Polsko – bądź mniej polską!”

„Samotność nie jest etapem, łąka bólu to miejsce, w którym się wypasam. Spokój jest daleko stąd.”

„Samotność to iloczyn strachu, bo wiemy, że jeśli zobaczymy coś czego nie powinniśmy widzieć, to będziemy z tym sami.”

„Najpotężniejszy kierunek literacki, nazywany przeze mnie oporalizmem, tworzą ci, którzy boją się zajrzeć do wnętrza, którzy lękają się intymności i kontaktu z ludźmi. Wydaje im się, że takie zbliżenie zamąci im spojrzenie czy też zmusi ich do uczuciowego zaangażowania. Bronią się więc przed uczuciem za pomocą błazenady. Właśnie brak zaangażowania sprawił, że szerzy się samotność i że straciliśmy kontakt z życiem, a także z innymi ludźmi.”

„Samotność jest jak ogród, w którym dusza usycha, a kwiaty przestają pachnieć.”

„Miłość oznacza uwolnić się wzajemnie z ostatecznej samotności.”

„Ech, to był świat! W nim tylko umierać i to bez powodu.
Samotność na każdym rogu, w każdym pocałunku.
Znaliśmy pewien sekret: cała nasza młodość
wydawała nam się czymś łagodnie nieprawdziwym,
siedzieliśmy cicho lub śpiewaliśmy hymn o nędzy.”

„Człowiek nie może jednak ćwiczyć się w cnotach bez pomocy społeczności swoich bliźnich. W sferze intelektu, gdyż powinien być pouczany przez nich, w sferze uczuć, gdyż przykład i upomnienie innych powinny powściągać jego szkodliwe namiętności. Stąd wynika, że życie społeczne jest niezbędne do ćwiczenia się w doskonałości, i że samotność odpowiednia jest dla dusz, które już są doskonałe.”

„Widać jasno, że logika ma pewien aprioryczny, dający się określić bez żadnych empirycznych domieszek przedmiot, a są nim prawa myślenia, poczynań rozumu. Poczynania te podejmuje rozumna istota pozostawiona sobie samej i wolna od przeszkód, myśląca przeto w samotności, gdy nic jej na manowce sprowadzić nie może. Dialektyka natomiast traktowałaby o wspólnym działaniu dwóch rozumnych osób, które myślą razem, a kiedy nie zgadzają się tak, jak dwa wskazujące tę samą godzinę zegary, wtedy dochodzi do dyskusji, czyli duchowej walki.”

„Samotność gorsza jest niż grzech,
Od grzechu gorsza jest samotność.”

„(…) przerwanie naszej dobrowolnej samotności było prawdziwym cierpieniem, miało wszelkie cechy klęski, było poważnym zamachem na porządek naszego życia.”

„Mam poczucie, że to, co maluję dotyczy samotności i smutku. Nie traktuję jednak tego problemu histerycznie. Lubię ironię, więc znaleźć można czasem w moich pracach trochę śmiechu, trochę pokraczności, trochę naiwności. Może dlatego często maluję dzieci, bo choć kochane, wydają mi się najbardziej zagubione. Podobnie jest z psami. Czasem maluję psy. Mam poczucie pewnej nieprzekraczalnej bariery, która powoduje, że są dla nas niepoznawalne, mimo że je lubimy, towarzyszą nam i wydają się tak bliskie.”

„Samotność łączy ciała, a dusze cierpienie.”

„Samotność jest człowiekiem czekającym z
drżeniem cienia na radość serca, która

nie nadejdzie bo nie zna drogi do celu,
którym jest ona dla niego, on dla niej.”

„Betonowe lasy mokną,
wiatr wieje w okno,
siedzę w oknie i wdycham samotność.”

„Nie ma nic, tylko ta ściana zamazana bólem,
wiesz, ile mnie to kosztuje? Chcesz zobaczyć jak smakuje?”

„Myślę, że samotność jest gorsza niż śmierć, bo śmierć jest aktem, na który nie mamy wpływu, choć bardzo boli, jest poza nami, a samotność jest rozdrapywaniem. Człowiek zastanawia się wtedy, kim jest. Kim jest dla kogoś i kim jest dla siebie, dlaczego inni go nie akceptują?”

„Wszystko, co osiągnąłem jako kolarz, jest wynikiem wielu re­lacji i powiązań. Kolarz, który naprawdę wierzy w to, że do wszystkiego doszedł tylko dzięki sobie, musi być samotny i prze­grany. Życie ma dla nas w zanadrzu wiele samotnych chwil, nie trzeba więc do nich dokładać samotności sportowca.”

„Problemy w intymnych związkach są doświadczeniem skazującym chyba na największą samotność.”

„Niepokój erotyczny (…), ten głuchy, nieokreślony głód, to uczucie, że czegoś nam brakuje, które prześladuje nas niemal w każdej chwili w naszym życiu, czy we śnie, czy na jawie.
Co to jest? Możliwość miłości w naszym ciele. Obecność, możliwa obecność innego człowieka.
Poniżające, ustawiczne przypomnienie, że samotność jest niemożliwością, że coś takiego, jak samotny człowiek, nie może istnieć.
Że słowo „ja” jest najbardziej pozbawionym sensu słowem. Pustym punktem w mowie.”

„Odczuwanie wstydu jest zawsze związane z obecnością spojrzenia innego, ryzykiem bycia ocenionym. Nawet jeśli doświadczam wstydu w samotności, to na wspomnienie lub wyobrażenie siebie w oczach innych. Wstyd jest więc reakcją na ryzyko bycia wyłączonym ze wspólnoty. Mogę się bać, że spotka mnie coś złego ze strony władzy, wstydzić się mogę odrzucenia totalnego – to oznacza śmierć symboliczną, czyli społeczną.”

„Ziemianie przez cały czas zachowywali się tak, jakby z nieba obserwowało ich jakieś wielkie oko – i jakby to wielkie oko bez końca łaknęło rozrywki.
Wielkie oko było nienasyconym wielbicielem teatru. Wielkiemu oku obojętne było, czy na Ziemi grają komedię czy tragedię, czy farsę, czy satyrę, czy zawody lekkoatletyczne, czy wodewil. Żądało jedynie, aby spektakl zrobiony był z rozmachem – dla Ziemian zaś to żądanie było równie nieodparte, jak siła ciążenia.
Żądanie było tak kategoryczne, że Ziemianie nie robili prawie nic innego, tylko grali, grali dniem i nocą – a nawet we śnie.
Wielkie oko było jedyną publicznością, jaką Ziemianie się przejmowali. Autorami najwymyślniejszych spektakli byli ci Ziemianie, którzy żyli w najokrutniejszej samotności. Ich jedyną publicznością było rzekome wielkie oko.”

„Życie to miłość, życie to samotność. Jeszcze można by dorzucić radość i cierpienie. I żeby całość nie brzmiała tak pesymistycznie, dodałabym jeszcze, że życie jest piękne, kolorowe i nieprzewidywalne. (…) Życie nie traktuje wszystkiego jeden do jednego, czarno-biało, i film to pokazuje. Często mamy na jakiś temat wyrobione zdanie, a życie pokazuje nam coś zupełnie innego, weryfikuje, że wcale nie jest tak, jak nam się wydawało.”

„Małżeństwo nie jest kresem samotności. Najgorsze chwile samotności poznałem dopiero ożeniwszy się.”

„Czasem zapytuję sam siebie: Czy w czwartej Rzeszy, jakakolwiek by nie była, czeka mnie coś innego? Może dopiero wtedy zaczęłaby się prawdziwie wielka samotność. Bo przecież nigdy już nie będę mógł nikomu w Niemczech zaufać, nigdy więcej nie będę się mógł czuć naprawdę Niemcem. Z wielką ochotą ruszyłbym za granicę, najchętniej do USA, gdzie oczywiście byłbym obcy. Ale to niemożliwe. Na resztę życia jestem związany z tym krajem i z tym domem.”

„Kiedy gubisz swoje miejsce w życiu, nie możesz znieść samotności. Nawet przez sekundę!”

„Wszystkie rzeczy są jak pojawiające się złudzenia. Przejrzystość i pustka są poza słowami. Twój umysł jest pomieszany w swej samotności. Oto natura tego co relatywne.”

„Smutno cieszyć się w samotności.”

„Cisza w Stanbury była czymś szczególnym. Przypominała dziewiczość. Jakby świat został na zewnątrz za bramami, pełen respektu i wyzbyty natarczywości. Miejsce spokoju i zapomnienia. Brama się zamykała, całe przeszłe zło i wszystkie przyszłe zagrożenia odsuwały się w dal. Oczywiście jednak było to w rzeczywistości wyłącznie pobożne życzenie. Nic bowiem nie było w porządku, nic a nic, a stare mury, zaklęty park i bezkresna samotność służyły tylko przemilczaniu wszystkich dysonansów. Co ja mówię – dysonansów? To nie do końca prawda. Nie chodziło o dysonanse, tylko o najrozmaitsze obrzydlistwa, zło i nieprawości. O brutalność i ohydę. Tak, o to szło. Prawdopodobnie więc ta słynna cisza w Stanbury była jedynie zespołowym przemilczaniem tego, czego nie można byłoby znieść, gdyby chciano stawić temu czoła. Martwota i milczenie. Jak się dobrze zastanowię, to znacznie bardziej te pojęcia niż ciszę wiążę ze wspomnieniem o Stanbury.”

„W Polsce życie kościelne sprowadza się do powieszenia krzyża, a gdy zgwałcisz sprzątaczkę w sejmowej ubikacji, to jest w porządku.”

„To strach przed samotnością uczy nas miłości.”

„Do jakich wzniosłych decyzji, poświęceń, do jakiego rozporządzania własną śmiercią – skłonny jest człowiek skazany na samotność więzienia!”

„Największą przyjemność sprawia mi siedzenie przy komputerze i wymyślanie tekstów, w samotności, w miejscu, w którym się dobrze czuję. Odkąd jestem mamą, to najczęściej biblioteka publiczna, zwłaszcza czytelnia historii sztuki. Bo mój syn jest głośny i nie mogę przy nim pracować.”

„W samotności nigdy nie marnujemy czasu, nawet nic nie robiąc. Niemal zawsze trwonimy go w towarzystwie. Żadna rozmowa z sobą nie może być całkowicie bezpłodna; coś z niej zawsze wynika, bodaj tylko nadzieja, że znów się kiedyś spotkamy.”

„Zawsze jestem wzruszony, widząc aktora emocjonalnie zaangażowanego w swoje rzemiosło, które wykorzystuje nie tylko do osiągnięcia wybitnego rezultatu, ale traktuje jak sposób życia, sposób walki z samotnością, z poczuciem braku wartości.”

„Pochwała samotności to najpiękniejsza balowa zabawa po północy.”

„Człowiek stworzony jest do towarzystwa, a nie do samotności, która jest matką rozpaczy.”

„Nie dręcz się tworami wyobraźni,Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności.”

„Brak wzajemności jest czymś nieodwołalnym. Nic nie zdoła jej wzniecić, jeżeli sama nie płonie. Ani zaklęcia, błagania, ani groźba i gwałt. Te dwie cząsteczki ludzkie nie łączą się ze sobą, nie mogą się połączyć. Im jedna bardziej przyciąga, tym druga bardziej odpycha.”

„Trzeba jednak było poinformować mnie jakoś o pisarzach. Dziadek uczynił to taktownie, bez entuzjazmu. Wyuczył mnie nazwisk ludzi sławnych; w samotności recytowałem bezbłędnie ich listę, od Hezjoda do Wiktora Hugo; byli to Święci i Prorocy.”

„Prawdziwi przyjaciele razem szukają samotności.”