Cytaty na temat wół

„Kobieta byka strzela,
Gdy bierze woła za przyjaciela.”

„Żaby mogą się wydzierać głośniej niż woły, ale nie pociągną pługa na polu, nie obrócą koła przy prasie i z ich skóry nie zrobisz butów.”

„Kto nie rozważa, mądrych słów słuchając,
Jako wół lutniej słucha, trąby zając.”

„Jestem powołany, aby czynić to lub być tym, do czego nikt inny nie jest powołany, mam swe miejsce w Bożych planach na bożej ziemi, którego nikt inny nie ma. Czy jestem ubogi, bogaty, pogardzany lub też szanowany – Bóg zna i woła mnie po imieniu.”

„Ludzie stworzyli bogów na swój własny obraz. Śmiertelnym się zdaje, że bogowie zostali zrodzeni jak oni, że noszą ich szaty, mają ich głos i postać. Etiopowie uważają, że ich bogowie mają spłaszczone nosy i są czarni, Trakowie zaś, że mają niebieskie oczy i rude włosy. Gdyby woły, konie i lwy miały ręce i mogły nimi malować, to konie malowałyby obrazy bogów podobne do koni, a woły podobne do wołów.”

„jednogłośnie cię obrośnie
las moich rąk
są za tobą wargi me
oczy me
stopy me i myśli
decyzją mą
wydam dekret pożądania
uwłaszczę cię
i uchylę
wolę twą wole twą
wolę twoją wrogą”

„Noc jest najlepszą porą do przeprowadzania szturmu. W nocy nikt nie wie, przeciw komu ma walczyć, jak liczne są siły przeciwnika i skąd nadchodzą. W nocy rządzą Strach i Trwoga, dwaj synowie boga wojny. Noc jest pełna tratowanych namiotów, krzyków przerażenia, świateł pochodni gasnących w błocie i wrzasku konających. W nocy rozbijasz toporem łeb krewniaka i omijasz ostrzem gardło wroga. W nocy słyszysz głos: „ratuj, przyjacielu” i nie wiesz, czy woła wróg, czy sprzymierzeniec. W nocy zaplątujesz się w sznurach od namiotu, a potem spostrzegasz, że to nie sznury, lecz wywleczone ludzkie jelita.”

„Barometr to jest taki dokładny drogowskaz gastronomiczny: „bar o metr”. (…) Może być też taki lokal gastronomiczny z toaletą, np. barszczyk. I jeżeli do takiego baru wchodzi góral, to już od progu woła: „Cysta!”, to znaczy zamawia taką wódkę (…). I po paru kieliszkach u tego górala rodzi się takie pytanie na kaca: „Cy klop, cy klina?” (…) Ale efekt jest zupełnie inny… Patrzy na ten efekt i mówi: „Cy to fizjologia, cy to plazma?””

„Powróć więc, powróć do swego Ojca! Dlaczego podróżujesz po dalekim kraju namiętności, wyobcowany z uczuć miłości do Najwyższego Dobra? Idź do Ojca! Woła cię Chrystus, udaj się do Niego!”

„Gazeta Wyborcza” przez wiele tygodni naruszała prawo Polaków do prawdy i godności. Powtarzała, wbrew okolicznościom i faktom, wyimaginowane liczby ofiar strasznego barbarzyństwa, zacierała też fakt zniewolenia Polaków przez terror okupanta i obecność uzbrojonych hitlerowców, strzelających do biednych, wystraszonych ofiar. W zbiorowej mogile znaleziono ponad 80 łusek po pociskach. A jak sprawdzić, czy niektóre z nich nie dosięgły także Polaków? W ostatnich dniach kolejni Polacy zostali odznaczeni medalami za ratowanie Żydów. Przy tej okazji ambasador Izraela, który wraz z rodzicami uratowany został przez Polaków, dał wyraz swojej wdzięczności. Ekshumacja w Jedwabnem przyznała rację profesorom Strzemboszowi i Nowakowi. Redakcja Gazety podjęła zatem działania próbujące oszukać czytelnika. Teraz teksty panów redaktorów przypominają nieco zachowanie piromana, który podpalił dom, a potem jako pierwszy woła o pomoc i udaje wielce zaangażowanego w akcję gaszenia pożaru.”

„Bożek miłosnéj pustoty,
Ciska pochodnią i groty,
Siewkę na plecy zahacza,
I wziąwszy bicz od oracza,
Do jarzma chłopczyk wesoły,
Poddane zaprzęga woły.”

„[Śmierć Jezusa] nie woła o pomstę i karę, ale daje pojednanie. A Jego krew została przelana nie przeciwko komukolwiek, ale za wielu, za wszystkich.”

„Talent to kwestia ilości. Talent nie polega na napisaniu stronicy, ale trzystu stronic… Silni nie wahają się. Zasiadają do stołu, nie ustaną w trudzie… W literaturze są tylko woły. Geniusze to najtęższe woły, orzą przez 18 godzin na dobę, niezmordowanie. Sława to ciągły wysiłek.”

„Pytasz czemu jeden do drugiego strzela
To właśnie się bogaci producent miecza
Rozglądasz się z trwogą dookoła
Ja wiem, to o pomstę do nieba woła
Ohydne sytuacje tak znormalnione
Tutaj dobry interes jest prowadzić wojnę”

„Jestem oddanym sługą mych wyznawców. Wspaniale jest im służyć… Jak tylko któryś z nich z miłością mnie woła, pojawiam się. Do tych podróży nie jest mi potrzebny pociąg.”

„Bracia moi najdrożsi, Bóg mnie woła, jutro światło życia doczesnego dla mnie zgaśnie. Przeto, co słyszałem z ust ojca naszego, św. Dominika, to i wam przekazuję, a mianowicie, abyście pielęgnowali pokorę, mieli miłość wzajemną i zachowali dobrowolne ubóstwo. To jest bowiem nasze dziedzictwo, które nam przekazał jako swój testament.”

„Tam sięga – woła za poetą –
kędy nie sięga oko!
Po czym przykłada centymetr,
czy to aby nie za wysoko…”

„Teraz znów słyszę jeden tylko głos jeden głos jeden głos
jedno słowo
które woła mnie.
Dokąd?”

„Znak rozpoznawczy bohatera:
Woła: „Niech żyje!””

„Nigdy stół nie kopie stołu,
A wół nie obmawia wołu.”

„Jan Poźniak był człowiekiem niegadatliwym, życzliwym, pozbawionym żądzy sławy. „Biełaruską Krynicę” i całą pracę w BChD-BZL ciągnął jak wół, był dobrym organizatorem, taktykiem i przewidującym politykiem. Organizując pracę niby pozostawał z boku, nie „kipiał” i nie „szumiał”, a sprawa szła. Był głęboko wierzącym katolikiem. Miał wytrzymałość i cierpliwość, bo ofiarnie kochał swoją Ojczyznę i znieważany, zniewolony białoruski lud.”

„Wół, wchodzi przez okno do pokoju. Głowa, rogi i cztery nogi już weszły, ale ogon nie może przejść. Dlaczego?”

„Szczęśliwy, kto z dala od kłopotów (…) uprawia własnymi wołami ojcowską rolę.”

„Będziemy żyć! Bo siłą naszą mocarny duch, którego złamać żadna bezprawna siła nie zdoła Bo siła nasza – to wielka myśl, co w złotą przyszłość woła Zginą twe syny – to nic. Ale zostanie serce narodu co bije, woła przez kres tyranię i łzy „przetrwamy” i choć koniec daleko, przetrwamy!…”

„Delphinus, Delphin albo Świnia morska, według Ateneusza i Aristotelesa żółci nie ma, dlatego pełen łagodności. Sami się in suo genere dziwnie lubią. Gdy pod Karyą Miastem jednego złowiono, drugich przybyła gromada bronić towarzysza, aż go wypuszczono nazad w wodę, teste Jonstono. Najbardziej lubi, gdy go kto Szymona woła imieniem; śpiewaniom, świstaniem i muzyką dziwnie się delektuje; co jeno usłyszy na Okręcie, zaraz się w wielkjej innych komitywie zbliża do niego. Żyje ex mente Aristotelesa 120 lat. Jest Zwierz z wodnych i ziemnych naprędszy. Gdy chce zasypiać, po wierzchu Wody pływa, zadrzymawszy, na dno morskie zwolna się spuszcza, tam sobą o dno uderzeniom obudzony, znowu na wierzch wody wypływa, wypłynąwszy zasypia, i znowu na dół puszczony, tymże sposobem ocuca się, a tak in motu zażywa quietem. Święty Martimnus, gdy przed Niewiastą na złą rzecz sollicytującą uciekł i na morze się puszczał, koło Cezary! w Palestynie dwóch przybywszy DELFINÓW, na brzeg go przenieśli bezpiecznie, jako świadczy Metaphrastes.”

„Wasza Wysokość ma ostatnią mapę kraju!
Woła Naczelnik i królowi – bęc do stóp!
– Napiera wróg, a na nią w sztabie tam czekają!
Bez niej – masakra i dla wszystkich wspólny grób!

– Ostatniej mapy nie dam kłuć chorągiewkami,
Co oznaczają wojska, których nie mam już!
Rzekł król i Polskę zwinął w rulon, a pergamin
Jak muszla schował w sobie szum Jej obu mórz.”

„Gdyby woły, konie i lwy miały ręce i mogły nimi malować, to konie malowałyby obrazy bogów podobne do koni, a woły podobne do wołów.”

„Wszystko, co słuszne i rozumne, apeluje o oddzielenie. Krew zabitych, łkający głos natury woła: NADSZEDŁ CZAS, BY SIĘ ODŁĄCZYĆ.”

„Sąsiad mnie woła: „Chodź, pan! Po Gulczasie! Zobaczysz pan, kto po nim płacze!” „No wszystkie kobitki, bo przystojny…” „Gdzie kobitki?! Klaudiusz!” Nie uwierzyłbym, jakbym nie widział! No siedzi Klaudiusz na ogrodzie… „Gulczas! Gulczasik!” Sąsiad do mnie mówi: „Patrz, pan, chłop płacze za chłopem! A może oni nie wszystko pokazywali…?””

„Przypominam sobie uwagi starego, bardzo utalentowanego aktora prowincjonalnego i cenionego reżysera, który, zdenerwowany bezradnością młodej adeptki, nie mogącej należycie zagrać sceny przerażenia, zawołał groźnie:
– Niech pani zejdzie ze sceny! Jak zawołam „już”, proszę wpaść i krzyknąć.
Młode stworzenie schodzi ze sceny ze łzami w oczach; doświadczony reżyser-praktyk obnaża obie połowy, które w całości noszą umowną nazwę „czterech liter”, celuje nimi wprost na drzwi, po czym tragicznym, grobowym głosem woła:
– Już!
Ofiara wpada na scenę. Parę sekund oniemienia, a potem przejmujący krzyk przerażenia.
– Bardzo dobrze! – woła rozpromieniony reżyser.”

„W czasach mojej młodości ówczesne władze straszyły społeczeństwo bońskimi rewizjonistami, wrogami ludu, a nawet stonką ziemniaczaną. Dziś, kiedy osiągnąłem wiek mocno już dojrzały straszą Władimirem Putinem. W ich mniemaniu, każdego dnia, już przy śniadaniu prezydent Rosji obmyśla chytre sztuczki zmierzające do skompromitowania i połknięcia młodej polskiej demokracji. – Jakby tu zorganizować drugą Jałtę – frasuje się Władimir Władimirowicz przy jajeczku. – Co tam zmalował Kaczyński – ciekawi się przy twarożku. Przy omlecie rozmyśla o Petru, a przy łyku świeżego soku martwi się o Schetynę. – Dajcie mi owsianki i zdjęcie Macierewicza – woła do obsługi, bo nic tak go nie wprowadza w dobry humor jak wejrzenie w szlachetne oblicze ministra obrony.”

„Dla człowieka, który woła głośno o sprawiedliwość, zgoda na taki żałosny kompromis ze swoimi prześladowcami to doprawdy zbyt wiele.”

„Nie bądź matołem, zdobądź edukacje, skończ szkołę,
inaczej ludzie orać będą Tobą jak wołem,
i czołem przestań bić przed każdym matołem co ma uśmiech, ładny krawat i stołek.”

„Miłość – choroba to straszliwa.
Niczym nieuleczona:
Kwiat, co, deptany, znów ożywa,
Pielęgnowany – kona.
W tym zło:
Zechcesz jej – nie dba o to zgoła,
Nie chcesz jej – sama ciebie woła,
Hej-ho!”

„Powieści Dostojewskiego to demoniczna, niebywałej siły krytyka urojeń świadomości: ukazuje on przerażonym idealistom kryjące się pod osłoną abstrakcyjnych haseł podziemne życie instynktu i gdy cofają się oni, woła: to przecież wy!”

„Sekty heretyckie jedna drugą prześladuje, a wszystkie prawdy nie mają, a na religję, która sama prawdę ma, zgodnie biją; i w tem się tylko zgadzają, prawdę zgubić a fałsz i niezgodę szczepić. Jako gdy złodzieje co ukradną, a dzieląc się poswarzą, i jeden na drugiego o sprawiedliwość woła - chcąc ich ktoś pogodzić, zawoła na nich, aby szli do wójta a każdy tem swej sprawiedliwości dochodził - pewnie się wnet wszyscy zezwolą na to, chociaż niezgodni między sobą, aby nie chodzili mówiąc: Wszystkich nas da powiesić. Święta rzymska Piotra ś. stolica jest jako wójt i sędzia na heretyków i wszystkich sekciarzy, którzy się o to między sobą swarzą, co z Kościoła rzymskiego wykradli. A gdy im ktoś do zgody ukazuje, a do sędziego, gdzie jest stolica prawdy i sprawiedliwości, im radzi, wszyscy się wzdrygają i boją, i na to się zgodzą, iż sędzia zły, nie ma sprawiedliwości i prawdy, a u samych zbiegów i cudze wykradających, sprawiedliwość i prawda została.”

„Przebija się przez śnieg
przebiśnieg,
przebija,
wyciąga zieloną szyję
milimetr po milimetrze.
A gdy już się przebije,
woła: – Nareszcie żyję!”

„Wołowi, choćbyś wina nalał,
pewnie leda w kałuży będzie wodę wolał.”

„Witam cię, złotych wspomnień kraino,
Owiana pamiątek ciszą!…
Te same wichry przez stepy płyną,
Na piersi traw się kołyszą –
Te same fale w Dniepru głębinie,
Po których długa łódź skacze –
Echo tak samo w rozdołach ginie,
Tak samo woła i płacze…”

„Rozsądek, przepowiadający klęskę, jest, jak puszczyk na cmentarzu, który woła: „Nie wstaniesz!…” Taki głos jest zawsze nienawistny. A im dokładniej spełni się przepowiednia, tem większa niechęć do proroka…”

„Wielbłądom osty, wołom zaś paszę dał Sziwa,
A karmiąc swe dziecię, matka czuje się szczęśliwa.”

„Komu nóż wbijają w serce, ten nie pyta, czy innych spotkało to samo, ale woła, że boli!…”

„Wykołysana na statkach ta nowa odmiana „marynarzy – drucików” [radiotelegrafistów] wie niekiedy znacznie wcześniej od nawigatorów, jakie statki znajdują się w pobliżu, jak się nazywają i jakie mają kłopoty. „Druciki” potrafią, siedząc przy odbiorniku radiowym nadającym najpiękniejsze melodie, rozpoznać w tym, co wszyscy inni uważają za nieprzyjemne zakłócenia odbioru, interesujące rozmowy statków. Nierzadko wtrącają potem mimochodem na przykład uwagę:
– Przed dwiema godzinami holender rozmawiał ze stacją i grekiem. Teraz od godziny stacja woła greka. Grek milczy. Stacja prosiła holendra, by pomógł jej nawiązać łączność z grekiem. Od pół godziny holender woła greka. Grek milczy.
Z pojękiwania kropek i kresek alfabetu Morse'a na tle muzyki odczytał bezbłędnie wymianę zdań nad okrytym nocą oceanem.”

„Popatrz, karuzela kręci się, obraz,
scena woła cię, a oni chcą twój autograf,
ona chce cię poznać, odlecieć i doznać,
tego, czego dzieci nie wiecie po dobranockach.”

„Często ją służbowo woła,
Bo mu odpowiada z goła.”

„Deszcz był chyba lepszy od seksu. Wprawdzie przyjemność z jednego i drugiego jest porównywalna, ale przecież deszcz nieraz trwa dłużej. Chociaż nie zawsze – przecież miłość to cierpliwy wół, orze i orze.”

„Powiedz, powiedz mi, co czujesz! – woła. Nie mogę. Oczy przesłania mi krwawa mgła, czuję pulsowanie w czaszce. Mam ochotę krzyczeć dziko, bez słów, bez sensu, wydobywać nieartykułowane dźwięki z najpierwotniejszego rdzenia mojego jestestwa, tryskające z mojej macicy niczym miód. Wyciskająca łzy z oczu rozkosz, potem leżę cicho, pokonana, uspokojona.”

„A moja prawda jak struna drga, radośnie woła lub cicho łka.”

„Jeżeli w tych dniach [tj. w poście] zobaczycie grających w karty, to nie wierzcie, że to są chrześcijanie. To są ludzie gorsi od niewierzących, to wysłannicy diabła, którzy celebrują swe święta. To ludzie skąpi, bluźniercy, oszczercy spotwarzający innych, warchoły wstrętne Bogu, zbójcy pełni wszelkiej niegodziwości. Absolutnie nie pozwalam wam grać w czasie tego świątecznego okresu. Winniście nieustannie modlić się, ciągle dziękując Bogu w osobie Pana Jezusa Chrystusa. Ten, kto będzie grał, będzie przeklęty, tak samo jak ten, który zezwala na grę. Unikajcie rozmów z nimi, gdyż przeklęty będzie ojciec, który gra w obecności syna, przeklęta będzie matka, która gra w obecności córki. Przeklęte będzie twoje zboże, twoje szczątki, przeklęty owoc żywota twojego i twojej ziemi, trzody twoich wołów i owiec. Przeklęty będziesz idąc i powracając!”

„Nie ten ciebie wiecznie kochać będzie, kto ciebie żoną woła, ale ten ciebie do śmierci miłować powinien, kto do ciebie „matko” powie.”

„Gdyby życie polegało na przyjemnościach cielesnych, wówczas moglibyśmy nazwać woły szczęśliwymi, gdy znajdą groch do zjedzenia.”

„Któż może być bardziej zainteresowany utrzymaniem świętych krów? Przecież tylko woły.”

„Czasem, gdy morze bardzo jest rozhukane, woła coś na nich wśród nocy i ciemności po nazwisku. Jeżeli nieskończoność morska może tak wołać, to być może, że gdy się człowiek zestarzeje, woła także na niego i inna nieskończoność, jeszcze ciemniejsza i bardziej tajemnicza, a im jest bardziej zmęczony życiem, tym milsze są mu te nawoływania. Ale, by ich słuchać, trzeba ciszy.”

„Siedzę nad rzeką z mojego snu. Tą rzeką, która płynęła obok mojego narodzenia. Tą, która pojawiała się w moich marzeniach o kobiecie tak pięknej że nagiej. Rzeka woła mnie znów i zapominam zjeść obiadu. Rzeka mówi, że niepotrzebne są wszelkie zasady i prawa wypracowane przez lata. Upewnia, że nie ma lat.”

„Moja mama harowała jak wół, żeby zarobić na utrzymanie moje i moich dwóch sióstr. I kiedy udaje mi się osiągnąć w życiu jakiś cel, mówię sobie: „Trzeba sobie wyznaczyć następne cele”. Taki już jestem. Mam to po matce, która nawet w najgorszych chwilach nie traciła nadziei.”

„W oczach europejskich partnerów Wielka Brytania jest jak ten biznesmen w średnim wieku z rysunku w „New Yorkerze”, który wyszedł na gzyms na 18. piętrze. Paru naszych europejskich „znajomych” (w facebookowym sensie) woła: „No już, skacz!”, ale większość nas powstrzymuje go.”

„Już płynie melodia, więc poddaj się fali.
Zaufaj piosence wędrownej gitary.
Piosenka cię woła, czyś młody czy stary.
Zaśpiewaj, gdy grają wędrowne gitary.”

„Kobieta, która kłócąc się z mężem woła: „Ja oszaleję”, nigdy wystarczająco nie oszaleje.”

„Wsie byłyby zaludnione i kwitnące, gdyby je uprawiał wolny lud. Chłopi polscy są przywiązani do ziemi, podczas gdy nawet w Azji niewolnicy pochodzą z handlu albo jeńców wojennych, zawsze cudzoziemców, Polska uderza w swe własne dzieci. Każdy pan jest obowiązany zapewnić mieszkanie swemu chłopu. Umieszcza się go w nędznej lepiance, gdzie nagie dzieci, narażone pospołu z bydłem na lodowate zimno, zdają się urągać naturze, że ich nie ubrała tak samo jak zwierząt. Niewolnik, który dał im życie, patrzyłby ze spokojem na płonącą lepiankę, ponieważ nic nie jest jego własnością. (…) wszystko należy do pana, który może sprzedać zarówno rolnika, jak wołu. Rzadko sprzedaje się kobiety, ponieważ one to przysparzają trzody. Nieszczęsna ludność, zimno zabija wielką jej część. Na próżno papież Aleksander III potępił poddaństwo na jednym z soborów w XII wieku. Polska jest bardziej oporna pod tym względem niż reszta chrześcijaństwa. Biada słudze, jeśli pijany pan uniesie się przeciw niemu gniewem. Można by powiedzieć, że to, czego natura odmówiła innym ludom, to właśnie Polacy lubią do szaleństwa: nadmiar wina i silnych trunków czyni w Rzeczypospolitej wielkie spustoszenia. Kazuiści przechodzą lekko nad pijaństwem jako nad skutkiem klimatu; sprawy publiczne załatwia się tylko ze szklanką w ręku.”

„Fortuna wołem się toczy.”

„Na Wzgórzu Świątynnym w Jerozolimie, na dziedzińcu pogan, Jezus wywraca stoły bankierów i przepędza sprzedających woły. Targnięcie się na Świątynię, dom świętego Boga i symbol jego wierności wobec Izraela, było nadmiernym radykalizmem. Klasa polityczna zgrupowana wokół arcykapłana (saduceusze) mogła odtąd manipulować ludem i nakłaniać go, aby domagał się głowy Jezusa przed obliczem rzymskiego prefekta Poncjusza Piłata.”

„Na swoje nieszczęście obie panny obdarzone były dobrym smakiem. Padły ofiarą tęsknoty za prawdziwą miłością.
Im były starsze, tym mniejsza była szansa, że kogoś pokochają. Już nie było dla nich kawalerów. Swatano im starych Żydów o siwych brodach, z dziećmi, wnukami. Każdy z tych prostych Żydów miał przezwisko: Abram Wół, Arcze Głąb, Jankiel Chwalipięta, Mordchele Pluskwa. Kobieta, która wyszłaby za jednego z nich, stałaby się panią Wołową, Głąbiną, Chwalipięciną, Pluskwiną… A na dodatek w parze z biedą i brudem szedłby wstyd i szyderstwo.”

„Posypały się listeczki dookoła,
To już jesień te listeczki
z wiatrem woła (…)”

„Naród, który upierałby się czynić tradycję swą z tego, co jest chorobą myśli i woli, który przechowałby wszystko, co samo przez się rozpada i o zapomnienie woła, naród, który by przez pietyzm czynił z pamięci swej archiwum absurdu, sam stałby się absurdem. Śmiecie nawet w muzeum przechowane nie stają się cenną rzeczą, co w momencie narodzin duszy nie miało, nie nabierze jej nigdy.”

„Artysta zawsze poszukuje sensu życia własnego, jak i ludzkości, poszukuje prawdy. System niepewności wkroczył w nasze życie codzienne. Presja mechanizacji i uniformizacji, które go ograniczają, woła o sprzeciw i artysta ma tylko jeden środek wyrażenia tego – poprzez muzykę.”

„Maszyna jest kategorią ekonomiczną w nie większym stopniu niż wół ciągnący pług.”

„Jeżeli ktoś ma dobrego woła, który prowadzi grupę – szkoda go zmieniać. Jeżeli jednak ten wół będzie wybierał własną drogę to może on wpędzić swój zespół w kłopoty.”

„Słowianie uważają, że jeden tylko bóg, twórca błyskawicy, jest panem całego świata, i składają mu w ofierze woły i wszystkie inne zwierzęta ofiarne. O przeznaczeniu nic nie wiedzą ani nie przyznają mu żadnej roli w życiu ludzkim, lecz kiedy śmierć zajrzy im w oczy, czy to w chorobie, czy na wojnie, ślubują wówczas, że jeśli jej unikną, złożą bogu natychmiast ofiarę w zamian za ocalone życie, a uniknąwszy, składają ją, jak przyobiecali, i są przekonani, że kupili sobie ocalenie za tę właśnie ofiarę. Oddają także cześć rzekom, nimfom i innym jakimś duchom. I składają im wszystkim ofiary, a w czasie tych ofiar czynią wróżby.”

„Nadjeżdża po niebie wóz, zostawił woły, szybko jedzie, trzaskając
z szorstkich biczów osi co się wbiła
w przyrodzenie wozu i wyszła
drugą stroną,
w dole i w górze anioły, po prawej i po lewej anioły.”

„Oglądam się, wjeżdża czołg, rozwala bramę i staje. Z czołgu żołnierz wyskakuje. Wyjmuje z kabury pistolet i na wiwat strzela w górę. Zaczynam do niego mówić po angielsku, bo w czasie okupacji zaczęłam się uczyć angielskiego u Szachtmajerowej. Tymczasem żołnierz woła: „Dziewczyno, my Polacy!”. W tym czołgu jechał dowódca pułku, pułkownik Koszucki, który napisał później wspomnienia: „Wjeżdżam do obozu pierwszym czołgiem, a naprzeciwko stoi mała dziewczynka w szynelu do ziemi i do mojego żołnierza zwraca się po angielsku.””

„Więc wedle ciebie pracę z młodzieżą należy rozpocząć od usunięcia trudnych, zamkniętych w sobie, skomplikowanych ananasów. A po dokonaniu selekcji można bawić się z grzecznymi w kosi kosi łapci.(…) Wielu swą postawą, najdzikszymi wybrykami protestuje przeciwko cuchnącym formom życia, chce zwrócić uwagę sprawiedliwych ludzi na ognisko krzywdy, woła SOS. Jak myślisz, do kogo skierowane są te sygnały? Rodzice i opiekunowie nie zawsze dają sobie z tym radę; bywają bardzo różni… Nauczyciele są przepracowani.”

„Palm woła beznamiętnie niczym zgrzebło do czesania lnu.”

„W co wierzyć?…
W co wierzyć, gdy wszystko upada,
W co wierzyć dzisiaj, kiedy błoto tryska
Aż do słonecznych promieni ogniska,
Gdy zwątpień jadem zatruta biesiada?

W co wierzyć, kiedy światło nam nie błyska
Choć mgły już pierzchły? Nikt nie odpowiada.
Wątpić nam trzeba! Tłumy jęczą: biada!
Patrząc na złudzeń swych dawnych zwaliska.

Wszystko zbryzgane rozczarowań kałem!
Za dużo wiemy i za mało razem,
I każdy woła dziś w zwątpieniu stałem:
„Gdziem był przed wieki, tam do dziś zostałem,
Nędznym robakiem, nie Boga obrazem,
Daremną pogoń jest za ideałem!…””

„Pan nie zna kobiet. Wszystkieśmy jednakie. Chcemy jak najpełniej użyć młodości. A co do męża i dzieci?… Owszem. Bardzo chętnie. Nawet w najgorszą biedę. Ale na to trzeba się zakochać. Albo już znudzić się ostatecznie i zapragnąć spokoju. Albo zbrzydnąć i w ten sposób zapewnić sobie roboczego wołu, któryby tyrał na rodzinę do śmierci. Nic pan nie wie o kobietach.”

„Lepper woła, że idą z nim nowi ludzie, którzy się w polityce nie skompromitowali. Przecież Maksymiuk to były poseł SLD, jeden z twórców polityki rolnej tego ugrupowania. Lepper tę politykę krytykował. Gdzie tu konsekwencja?”

„Akt kryminalny obraża Boga zupełnie niezależnie od tego, czy jego ofiarą pada Żyd, socjalista, czy biskup. Niewinna krew woła do nieba.”

„Czerwony Wół znajduje się w pięknym mieście Halle. To filia Hohenschönhausen.”

„Mało tego: teraz jeszcze, w pięćdziesiąt kilka lat po maturze, my, żyjące nadal niedobitki naszej klasy, spotykamy się w każdy ostatni czwartek miesiąca w kawiarni u Zalipianek. Przychodzi zawsze parę osób a chociaż władze umysłowe niektórych nieco osłabły, jest ogromnie sympatycznie. Oczywiście wszyscy chcą się wygadać a mało kto słuchać: trafnie zauważył Erikson w swojej Tyranii chwili, że najbardziej deficytowym dobrem jest współcześnie uwaga innych. Zdarza się, że ktoś zdesperowany woła: dopuście mnie do głosu, bo zaraz zapomnę, co chciałem powiedzieć!”

„Pan Jezus za pośrednictwem aniołów zwołuje ubogich i prostych pasterzy, aby się im objawić. Woła także mądrych za pośrednictwem ich wiedzy. I wszyscy, poruszeni wewnętrznym wpływem Jego łaski, biegną do Niego, aby Go adorować. Wzywa również nas wszystkich przez Boskie natchnienie i oddaje się nam przez swoją łaskę. Ile razy zapraszał serdecznie również i nas? A jak szybko my Mu odpowiedzieliśmy? Mój Boże! Rumienię się i czuję się zawstydzony, mając dać odpowiedź na tak postawione pytanie.”

„Arcybiskup mówi językiem ludobójców. Woła: zabij! Ci, którzy biją mu brawo, sytuują się w roli katów. (…) Dzisiaj słowa naziolskiego biskupa z Krakowa rozgrzewają tę atmosferę do czerwoności.”

„Wprawdzie demokratyzm wywieszać się u nas zwykło, jak odświętną, deszczem odbarwioną już chorągiew, przy każdej sposobności; wprawdzie wielu publicystom naszym demokratyzm ów nie schodzi (nie powiem ust, ale) z ostrza pióra; wprawdzie stoi wyraźnie jak wół na sztandarach, w imionach lewych i prawych partyj; mamy więc demokratyzm socjalny, narodowy, chrześcijański i jaki tam jeszcze; konserwatyzm nasz nawet nim się w dni zwykłe pieczętuje, jako sygnetem temporis; chwalimy się i konstytucją – najbardziej ponoć z używanych demokratyczną – lecz społeczeństwo nasze we krwi, w poglądach, we wszystkich swoich tak jednostkowych, jak i zbiorowych postępkach, wcale a wcale demokratycznym, jakby się spodziewać należało, nie jest.”

„Ludzie żyją obok siebie jak jakieś woły: ledwie udaje im się czasami wypić wspólnie butelkę alkoholu.”

„Obiecaliśmy Europejczykom wolność. Byłoby gorzej niż niehonorowo, nie zauważyć, że to osiągnęli. Może to oznaczać wojnę z Rosjanami, ale co z tego? Nie posiadają sił powietrznych, a ich zapasy benzyny i amunicji są niskie. Widziałem ich nieszczęsne pociągi zaopatrzeniowe; głównie wozy ciągnięte przez pobite stare konie lub woły. Powiem to; Trzecia Armia sama i przy niewielkich stratach mogła polizać, to co zostało z Rosjan w ciągu sześciu tygodni. Zaznacz moje słowa. Nigdy ich nie zapomnij. Pewnego dnia będziemy musieli z nimi walczyć, a to zajmie sześć lat i będzie kosztowało sześć milionów istnień ludzkich.”