Cytaty na temat królewski (99 cytatów)

„Czuję się bardziej związana z ludźmi z dna niż z tymi ze szczytu i oni [rodzina królewska] nie mogą mi tego darować.”

Diana Spencer (1961–1997) księżna Walii

I feel much closer to people at the bottom than to people at the top and they (the royal family) don't forgive me for it. (ang.)

O rodzinie

„Brytyjska rodzina królewska uznała, że jestem na tym samym poziomie, co banda wulgarnych tępaków.”

John Lennon (1940–1980) muzyk rockowy, członek The Beatles

Hector Dupuis, po wręczeniu zespołowi The Beatles przez królową Anglii Elżbietę II Orderu Imperium Brytyjskiego (12 czerwca 1965).

O rodzinie

„Czechy nie są warte ani jednej kości grenadiera Jego Królewskiej Mości.”

Neville Chamberlain (1869–1940) polityk brytyjski

„Dla fizyki teoretycznej nie ma innej drogi jak tylko królewska droga matematyki.”

Michał Heller (1936) polski filozof, teolog, fizyk kosmolog

Początek jest wszędzie. Nowa hipoteza pochodzenia Wszechświata (2002)
Źródło: s. 52, Rozdział 2: Czas i historia

O historii , O czasie , O matematyce

„Gubernatorzy, urzędnicy i pojedynczy obywatele mają obowiązek oddawania Chrystusowi publicznej czci i bycia posłusznym Jego prawom. Głowy społeczeństwa świeckiego ze swojej strony wspomną Sąd Ostateczny, gdy Chrystus oskarży tych, którzy wyrzucili Go z życia publicznego, którzy pogardliwie ustawili Go z boku lub Go zignorowali, i najsurowiej pomści tak wielkie zniewagi. Jego królewska godność wymaga bowiem, aby całe państwo było regulowane przykazaniami Boga i chrześcijańskimi zasadami, przy ustalaniu praw, w zarządzaniu trybunałami, w intelektualnej i moralnej formacji młodych, która musi respektować zdrową doktrynę i czystość moralną.”

Pius XI (1857–1939) papież

Encyklika Quas primas ustanawiająca święto liturgiczne na cześć Chrystusa Króla

O Bogu , Chrystus

„Królowa nie wie, kim są sprawcy tej zbrodni, ale zdaje się na wysiłki i zapał swojej Rady Królewskiej, która ma za zadanie to zbadać i zamierza nałożyć na zbrodniarzy przykładną karę, która odstraszy innych złoczyńców po wsze czasy.”

Maria I Stuart (1542–1587) królowa Szkocji

słowa z podpisanego przez nią edyktu, wydanego po śmierci w zagadkowym zamachu Henryka Stuarta (lorda Darnleya).
Źródło: Curt Riess, Procesy, które poruszyły świat. Od antyku do XX wieku, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2006, ISBN 9788389632296, tłum. Paweł Piszczatowski, s. 80.

O śmierci , O świecie , O karze , O wysiłku

„(…) chorobą Francji była swawola. Kochano godność królewską, ale nie władzę. Król obawiał się poddanych, ci zaś grzeszyli, by wzbudzić postrach: płacił im za usługi, należące się darmo; złotem odkupywano występki, za które należało karać gardłem, dawano pensje, by powstrzymać od rokoszu. Swawola była sumienia, a konieczność zbrodni. Głaskano chorobę podarkami, a ona wzmagała się dzięki takiej łagodności.”

Armand Jean Richelieu (1585–1642) francuski książę, kardynał

Testament polityczny (1642)

Kochać się

„Pierwszą mą myślą był zatem majestat królewski, drugą: wielkość państwa. Znalazłem Francję mniejszą od samej siebie. Wszystko dawne zmniejszyło się, z wyjątkiem języka, który przekraczając granice Francji pozostał nadal francuskim. Narody niegdyś nam podległe, teraz wyrzekały się nas – w naszym języku. Byli Francuzami, a wrogami Francji; zbroiła się Francja – przeciwko samej sobie: wróg posługiwał się nami przeciwko nam, a Francuz był równocześnie zwycięzcą i zwyciężonym, równie waleczny na cudzą chwałę, jak własną zgubę.
Taki był przeto cel mojej polityki: przywrócić Galii granice, które jej ustaliła sama natura: Francuzom dać z powrotem króla francuskiego: utożsamić Galię z Francją i gdziekolwiek rozciągała się Galia starożytna, wskrzesić tam nową.”

Armand Jean Richelieu (1585–1642) francuski książę, kardynał

Testament polityczny (1642)

O myślach , O naturze , O myśleniu

„Pretensje Bolingbroke'a do tronu były wątpliwe. Był kuzynem Ryszarda i synem Jana z Gandawy. Większe prawa miał Edward Mortimer przez związek z córką starszego brata Gandawczyka. Jednak to Bolingbroke został koronowany jako Henryk IV i tak zaczęło się nowe, czternastoletnie, burzliwe królewskie panowanie, w czasie którego doszło do wojny z Walijczykami. Henryk IV był godnym przedstawicielem klanu Andegawenów-Plantagenetów, podłym i okrutnym. Był przekonany, że ma trąd i uznając chorobę za karę Bożą prosił, aby go pochowano obok Tomasza Becketa, w nadziei, że w takim towarzystwie łatwiej mu będzie dostać się do nieba.”

Henryk IV Lancaster (1367–1413) król Anglii

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 8385763058, s. 36.

O wojnie , O karze , O czasie

„Jako Żyd tak i starosta są ludzie królewscy. (…)
Ja panuję nad ludem, a Bóg nad sumieniami. Trzy albowiem są rzeczy, które Bóg zachował sobie: z niczego coś stworzyć, przyszłość przewidzieć, sumieniami władać.”

Stefan Batory (1533–1586) król Polski w latach 1576-1586

gdy starosta lwowski odrzucił pozew, którego autorem był Żyd; w wyniku interwencji królewskiej urzędnik musiał stanąć przed sądem.
Źródło: Paweł Jasienica, Rzeczpospolita Obojga Narodów. Srebrny wiek

O Bogu , O ludziach , O zachowaniu , O wieku

„Królowie jagiellońscy, mimo całej swojej ogłady, byli ludźmi nadzwyczaj zabobonnymi i otaczał ich zawsze tłum astrologów, alchemików, magów i kabalistów. Bywało, iż wiejskie „czarownice” grały pierwsze skrzypce na królewskim dworze i od ich widzimisię zależały państwowe kariery i awanse.”

Jerzy Jankowski (1887–1941)

Monarsze sekrety

„Widziałem, jak stawali pod chorągwią śmierci: ten, który był piękny, i ten, który skończywszy życie nie zbrzydł bardziej; mężczyzna, kobieta, żebrak, synowie królewscy; złudzenia młodości, szkielety starców; geniusz; obłęd; lenistwo i jego przeciwieństwo; ten, który był fałszywy, ten, który był szczery; maska człowieka pysznego, skromność pokornego; występek uwieńczony kwiatami i niewinność zdradzona.”

Comte de Lautréamont książka Pieśni Maldorora

Pieśni Maldorora

O życiu , O śmierci , O kobietach

„Wśród mężów stanu, monarchów, wodzów XX w., ani jednej postaci, która by odpowiadała naszemu obrazowi królewskiego majestatu, z wyjątkiem Karola Wojtyły. Tylko On mógłby naprawdę grać królów Shakespeare’a.”

Czesław Miłosz (1911–2004) polski poeta, prozaik, eseista, tłumacz i krytyk literacki, noblista

o Janie Pawle II

Obraz

„Piosenka za szóstkę, kieszeń żyta i
Zapiekanych w cieście kosów mendle trzy.
Przekrojono ciasto, ptaszków zabrzmiał chór.
Co za pyszne danie na królewski dwór!
Król był w skarbcu, liczył tam pieniądze swe,
Królowa w komnacie bułkę z miodem je.
Służebna w ogrodzie wietrzy ubrań stos,
Wtem przyleciał ptaszek, oddziobał jej nos.”

Agatha Christie książka Kieszeń pełna żyta

dziecięcia rymowanka
Źródło: Kieszeń pełna żyta (1953; ang. A Pocket Full of Rye), tłum. Tadeusz Jan Dehnel

O życiu , O pieniądzach

„Ten, który karał wszystkich, którzy naruszali królewskie prawa; niszczył heretyków i rozpraszał ich przyjaciół.”

Ryszard II (1367–1400) król Anglii

ułożone przez Ryszarda II epitafium, które umieszczono na jego grobie.
Źródło: Simon Sebag Montefiore, Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa, tłum. Jerzy Korpanty, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 9788324715480, s. 96.

O książkach , O świecie , O historii

„W latach okupacji byłem małym chłopcem, ale dobrze zapamiętałem i nosiłem w głębi swej duszy hasło wyhaftowane przez kobiety wileńskie na sztandarze, który podziemnymi szlakami dotrzeć miał do dywizjonu polskich lotników na ziemi brytyjskiej: MIŁOŚĆ ŻĄDA OFIARY. Kiedy w Ludowym Wojsku Polskim zaczęto odbierać mi wiarę i przekonania, które wyniosłem z mojego skromnego domu, ze szkoły, z kościoła – do tego hasła dodałem jeszcze jedno słowo: MIŁOŚĆ ŻĄDA OFIARY I WIERNOŚCI – wierności dla jednego Boga i jednej, jedynej Ojczyzny – POLSKI. Dzisiejsza piękna uroczystość, Honorowe Obywatelstwo Królewskiego Miasta Krakowa, które od dzieciństwa jawiło mi się jako serce i dusza Polski, utwierdza mnie w przekonaniu, że był to słuszny wybór.”

Ryszard Kukliński (1930–2004) polski wojskowy i amerykański agent CIA

29 kwietnia 1998 r., przemówienie w czasie sesji Rady Miasta Krakowa.
Źródło: Miłość żąda ofiary i wierności – wierności dla jednego Boga i jednej, jedynej Ojczyzny – Polski, „Dziennik Polski”, 30 kwietnia 1998 http://www.dziennikpolski24.pl/pl/aktualnosci/kraj/341089-milosc-zada-ofiary-i-wiernosci-wiernosci-dla-jednego-boga-i-jednej.html

O miłości , O kobietach , O Bogu , O wierze

„Miłuję, dalibóg, Waszą Królewską Mość i służę wiernie, i po wtóre mówię, wiernie służę; racz tylko Wasza Królewska Mość miłować też nas, poddane swe: łacno będzie o pomnożenie państw, snadoć przyjdzie wszystko, gdy miłość poddanych będzie.”

Jan Zamoyski (1542–1605) polski magnat, kanclerz i hetman wielki koronny

w liście do Zygmunta III Wazy z początku 1605 bezskutecznie próbując pojednać się z królem.
Źródło: Sławomir Leśniewski, Jan Zamoyski. Hetman i polityk, Warszawa 2008.

O miłości

„A ze swych ostatnich utworów Horacy był dumny. Dał temu wyraz w ostatniej pieśni zbiorku:
Pomnik zbudowałem trwalszy od spiżu i wyższy od królewskich grobowców, piramid. Nie zniszczy go ani deszcz, ani wicher, ani też nieskończony ciąg lat i czas wiecznie uciekający. Nie wszystek umrę; wielka część mej osobowości umknie bogini śmierci. Wciąż jednakowo żywy będę rósł sławą u potomnych, dopóki na Kapitol wstępował będzie kapłan z milczącą dziewicą, westalką.
Mylił się Horacy. Jego wielkość okazała się jeszcze trwalsza. Nie ma już kapłanów rzymskich bóstw i nie ma westalek. Ale pieśni poety wciąż żyją. Czytają je nad Tybrem i nad Wisłą, nad Wołgą i nad Missisipi, nad Tamizą i nad Amazonką – wszędzie, gdzie sięga europejska kultura. Albowiem wiotka i nieuchwytna tkanka słów jest trwalsza od spiżu, potężniejsza od mocarstw.”

Aleksander Krawczuk książka Cesarz August

Cytaty z prac
Źródło: Cesarz August

O śmierci , O czasie , O czytaniu , O osobowości

„Większość moich rodaków nie wiedziała nawet o moim istnieniu. Dopiero od niedawna, dzięki prasie i telewizji, dowiedzieli się, że rodzina królewska żyje, i nagle wszystko się zmieniło… Dziś wiem prawie o wszystkim, co dzieje się w Gruzji i telefonuję tam co najmniej raz dziennie.”

Jorge de Bagration (1944–2008)

Źródło: Tadeusz Pasierbiński, Monarchie świata. Poczet rodów królewskich i książęcych, wyd. Iskry, Warszawa 2002, ISBN 8320717051, s. 289.

O rodzinie

„Wybieramy królów viritim, bo nikt z nas nie uznałby władzy królewskiej u kogokolwiek, jeśliby mu wpierw na elekcji sam nad sobą tej władzy nie nadał.”

Jan Zamoyski (1542–1605) polski magnat, kanclerz i hetman wielki koronny

fragment przemówienia sejmowego z 1575.
Źródło: Sławomir Leśniewski, Jan Zamoyski. Hetman i polityk, Warszawa 2008.

„Książka ta poświęcona jest uwagom na temat, w jaki sposób życie Dostojewskiego wpływało na jego twórczość. U wielu ludzi na świecie życie, przekonania i twórczość jak gdyby „pasują” do siebie, jeśli można się tak wyrazić, stanowią zharmonizowaną architektonicznie całość. Na przykład Ludwik XIV: życie królewskie, przekonania królewskie i działalność królewska. U Dostojewskiego było to zupełnie inaczej, życie jego nie było podobne do jego przekonań, a przekonania nie harmonizowały z formą jego literackiej twórczości.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Dostojewski
Źródło: s. 117

O życiu , O ludziach , O książkach

„Należy swoje ułomności nosić jak szaty królewskie, ze spokojem. Jak aureolę, którą lekceważymy, udając, że jej nie dostrzegamy. Tylko sylwetki ułomnych nie rozmywają się w mętnej przejrzystości atmosfery. Piękno jest cudowną ułomnością formy.”

Mario Vargas Llosa książka Pochwała macochy

Cesar Moro, Amar a mort
Pochwała macochy

Cytaty o pięknie

„Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród,
Nie damy pogrześć mowy!
Polski my naród, polski lud,
Królewski szczep piastowy,
Nie damy, by nas zniemczył wróg…
– Tak nam dopomóż Bóg!”

Maria Konopnicka (1842–1910) polska pisarka, nowelistka, pisarka literatury dziecięcej, tłumaczka, publicystka i krytyk, działaczka niep…

Źródło: Rota w: Poezye wydanie zupełne, krytyczne, tom VII, wyd. Gebethner i Wolff, 1915, s. 10.

O Bogu , O ludziach

„Nie jest niewolnicą – jest z kraju polskiego i z królewskiego rodu.”

Sulejman Wspaniały (1494–1566)

gdy zarzucono mu, że tak wysoko wynosi i wzbogaca niewolnicę Roksolanę (w rzeczywistości była porwaną przez Tatarów córką popa z Rohatynia).
Źródło: Jerzy S. Łątka, Sulejman II Wspaniały

O rzeczywostości

„Moje inne przygody miłosne miały tylko przejściowy charakter i generalnie były z ładnymi tancerkami królewskiego zespołu baletowego, które lubiły moje towarzystwo, oficerów naszej armii czy bogatych mandarynów. I wszystkie znalazły sobie potem odpowiednich mężów.”

Norodom Sihanouk (1922–2012) król Kambodży

Źródło: Tadeusz Pasierbiński, Monarchie świata. Poczet rodów królewskich i książęcych, wyd. Iskry, Warszawa, 2002, ISBN 83-207-1705-1, s. 434

O charakterze

„Uroczystość dwuchsetletniej rocznicy zwycięstwa Jana III pod Wiedniem.
(…)
Po Prezydencie miasta mówił dyrektor Muzeum Narodowego, prof. Łuszczkiewicz następnemi słowy:
(…)
Miesięcy temu parę, jak do biblioteki tutejszej Jagiellońskiej na imię zacnego a gorliwego miłośnika rzeczy narodowych, jej przewodnika Dra Karola Estreichera, nadeszła paka z przedmiotami sztuki. Paka ta z Londynu zawierała dwa cenna portrety Helsta, jedno dzieło, jak twierdzi napis, Van dycka – całe szeregi studyj akwarelowych jednego z utalentowanych artystów dzisiejszych włoskich i kilka drobnych przedmiotów sztuki. Przysyłał je p. Schmidt-Ciążyński, jako ofiarę do narodowych zbiorów w Krakowie. Kto był ów tak hojny ofiarodawca, nieumiano powiedzieć, Polska go dotąd nie znała, choć wiedziały o nim Muzea całej Europy i znały go, jako znawcę i pośrednika w nabywaniu przedmiotów sztuki. Ten znawca, z urodzenia Polak miał i uczucia polskie, które mu były przewodnią gwiazdą w ciężkich trudach życia za granicą. Ale skupił je w kierunku jednym cichego gromadzenia arcydzieł sztuki, rzniętych kamieni, owych drobnych kamyczków kosztownych materyałem, kosztownych sztuką – cennych, oryginalnych prac wszystkich epok, aby je kiedyś krajowi dać. Zbierał dla Ojczyzny, a zbierał tak skrzętnie, że zapomniał o stosunkach z tą ziemią polską, o której zbogaceniu myślał. (…) Przesyłka obrazów na ręce czcigodnego Dra Estreichera dla narodowych zbiorów w Krakowie, jeżeli nie była odosobnioną ofiarą pana Schmidta Ciążyńskiego, bo z łaski jego zbogaciło się i Muzeum Towarzystwa Przyjaciół nauk w Poznaniu, to wystarczyła do wskazania, dawcy, gdzie swój skarb właściwy ma ulokować. Nie miejsce tutaj wykazywać w tej sprawie zabiegów Dra Estreichera i Prezydenta miasta Dra Weigla, hr. Zygmunta Cieszkowskiego Dra Maryana Sokołowskiego i Dra Faustyna Jakubowskiego, powiedzmy, że dobrze zasłużyli się oni Muzeum – ale jakie znaleść słowa na wyrażenie czci dla szanownego dawcy, osądzicie sami, patrząc na ten bogaty zbiór kamei i intaglii, jaki własną ręką p. Schmida, tu między nami bawiącego, ułożone w tej sali oglądamy. Nie wątpimy, że warunki, jakie przy tym królewskim darze stawia pan Schmidt, łatwo uwzględnionemi będą, a zbiór stanie się własnością Muzeum. (…) Kończę uwagą, iż tak losy chciały, aby każda uroczystość narodowa w Krakowie, zaznaczała się imieniem wielkiego dobrodzieja dla Muzeum narodowego – był nim Siemiradzki na uroczystości Kraszewskiego, jest nim dziś p. Schmidt Ciążyński w chwili uroczystości dwuchset-letniej rocznicy odsieczy Wiedeńskiej, uroczystości Sobieskiego.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 206, 12 września 1883, s. 3, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O losie , O emocjach , O myślach , O nauce

„Katowice mają z jednej strony Hutę Siemianowską i Królewską hutę za sąsiady, obydwa najokazalsze przemysłowe zakłady na Śląsku – każda w własnym dobrze uporządkowanym obrębie, z robotnikami, urzędnikami. Każdy sięga tu, wszystka praca idzie z ręki do ręki, równie jak machiny. Tu przystępujcie wy Alchymiści! Tu jest kamień mędrców znaleziony; panujący porządek, wiadomość i praca – tu jest kompozycja, która żelazo w złoto przemienić zdoła. Tu Górny Śląsk z Anglią w współzawodnictwo wstępuje, to jest olbrzymi warsztat szyn żelaznych kolei, owych pośredników kultury, które ludzi i idee zmieszane w kościch sześciościannych przerzucają, na żadne granice nie zważając.”

Józef Lompa (1797–1863) śląski działacz, poeta, publicysta

Józef Lompa o Katowicach w 1855, dziesięć lat przed uzyskaniem przez nie praw miejskich
Źródło: Wojciech Janota: Katowice w literaturze polskiej. Katowice: Biblioteka Śląska, Śląskie Towarzystwo Miłośników Książki i Grafiki, 2008, ss. 8, 9. ISBN 978-83-923385-2-9.

O ludziach

„Bardziej królewską rzeczą niż zwyciężanie jest panowanie nad samym sobą.”

Plutarch (46–127) pisarz antyczny

Żywoty sławnych mężów
Źródło: żywot Aleksandra Wielkiego

„Na tę krew czystą przed zbrodnią królewską przysięgam i was bogowie biorę na świadków, że ja Tarkwiniusza Pysznego wraz z jego występną małżonką i całym potomstwem będę ścigał żelazem, ogniem i czym tylko będę mógł i nie pozwolę ani jemu, ani komukolwiek więcej królować w Rzymie.”

Lucjusz Juniusz Brutus

wyciągając sztylet z ciała Lukrecji, która popełniła samobójstwo po gwałcie dokonanym przez Sekstusa Tarkwiniusza.
Źródło: Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, ks. 1–6, tłum. A. Kościółek

O Bogu , O samobójstwie

„W pewnym sensie Henryk sprawdził się jako król. Wspierał uczonych, stworzył system wymiaru sprawiedliwości, który stał się podstawą dzisiejszych sądów królewskich i starał się utrzymać w Anglii pokój. Był jednak wyjątkowym rozpustnikiem i mówi się, że spłodził więcej nieślubnych dzieci niż jakikolwiek król angielski. Wkrótce po koronacji w 1100 roku poślubił Matyldę, pobożną córkę króla Szkocji Malcolma, która tak naprawdę chciała zostać zakonnicą. W tym samym czasie Henryk utrzymywał namiętny związek z walijską księżniczką o imieniu Nesta, która nie bez protestów przyjęła fakt, że utraciła łaski królewskie. Według Kronik anglosaskich Henryk odziedziczył również normańskie okrucieństwo. W 1125 roku wezwał do Winchesteru wszystkich, którzy mieli prawo bić w Anglii monety. Torturował zarówno winnych, jak i niewinnych. Była to kara za rozprowadzanie fałszywych monet. Osobiście zepchnął z murów zamku człowieka, który ośmielił się wystąpić przeciwko niemu, a następnie oślepił dwóch wnuków nieszczęśnika. Przez dwadzieścia osiem lat więził swojego brata Roberta i pozbawił go praw do tytułu książęcego.”

Henryk I Beauclerc (1068–1135) król Anglii

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 83-85763-058, s. 29–30.

O dzieciach , O pokoju , O sprawiedliwości , O karze

„Wiatr każe mi odpłynąć. Nasze statki są pod żaglem. Spraw, Boże, zarówno abyśmy żyli w Jego bojaźni, jak aby wróg miał przyczynę rzec, że Bóg walczy za Jej Królewską Mość równie dobrze za granicą, jak w domu. Szybko!”

Francis Drake (1540–1596) korsarz angielski

fragment listu do Francisa Walsinghama, 2 kwietnia 1587, przed wypłynięciem na wyprawę korsarską do Kadyksu w Hiszpanii.
Źródło: Stanisław Grzybowski, Elżbieta Wielka

O Bogu , O domu

„Samo królewskie słowo powinno panom wystarczyć.”

Faruk I (1920–1965)

gdy podczas gry w pokera zarzekał się, że ma karetę, lecz nie chciał jej pokazać.
Źródło: Przemysław Słowiński, Sławni ludzie w anegdocie, Videograf II, Katowice 2009, ISBN 9788371837272, s. 11.

O ludziach

„Od dziecka uwielbiałem występować. Było nas pięciu braci, ja najmłodszy. Cała piątka zdradzała absolutny talent aktorski. Wszyscy śpiewali, przebierali się, układaliśmy rozmaite spektakle. Potem trójka z nas zajęła się sztuką – najstarszy brat został pianistą, średni zrobił wielką karierę w Ameryce jako reżyser filmowy i teatralny, ale też jako pedagog. Wielkie hollywoodzkie gwiazdy u niego się kształciły. Miał na imię Tadeusz. Brał udział w Powstaniu Warszawskim, potem trafił do obozu pracy, a później do Londynu, gdzie skończył Królewską Akademię Dramatyczną. Jego uczniami byli m. in. Martin Sheen, Sigourney Weaver, Mercedes Ruehl. Ja zacząłem studiować śpiew na Akademii Muzycznej w Sopocie. Chciałem zostać śpiewakiem operowym, zresztą debiutowałem w operze razem z Marią Fołtyn. Ona śpiewała partię Halki, ja Janusza. Reżyserował gościnnie Iwo Gall. Zwrócił na mnie uwagę i powiedział: „Posłuchaj mojej rady, zrób studia aktorskie. Teatr będziesz miał do końca życia, a śpiew, nawet najpiękniejszy, skończy się w pewnym momencie, w pełni rozkwitu. Będziesz miał 50 lat i koniec – emerytura i zdarte gardło”. Z początku więc łączyłem te dwa kierunki – grałem, śpiewałem, a także reżyserowałem. Na Akademii Muzycznej we Wrocławiu przez ćwierć wieku wykładałem aktorstwo. Zawsze wychodziłem z założenia, że im większa rozpiętość w artystycznych pasjach, tym bardziej człowiek się rozwija. I zaczyna rozumieć, o co chodzi.”

Bogusław Danielewski (1928)

Źródło: Gdy palacz miał wpływ na repertuar Teatru Polskiego, „Gazeta Wyborcza - Wrocław”, nr 4 online, 7 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108755.html#

O dzieciach , O studiach , O śpiewie , O wieku

„Jeżelibyście też ich dostać nie mogli, abyście Waszmościowie onych na żonach i dzieciach karali i domy ich w niwecz obrócili, gdyż lepsza jest rzecz, żeby pokrzywa na tym miejscu rosła, aniżeli się zdrajcy Jego Królewskiej Mości i Rzeczypospolitej tam mnożyli.”

Stanisław Koniecpolski (1591–1646) hetman wielki koronny

uniwersał skierowany do wojska walczącego z powstaniem kozackim w 1637.
Źródło: Władysław Czapliński, Władysław IV i jego czasy, Warszawa 1972.

O dzieciach

„Separacja Ameryki Północnej, Wasza Królewska Mość, jest nieunikniona. Niech zatem będzie niepodległość, ale nie za cenę krwi tej samej rodziny; niech przybędzie tu władca z domu Waszej Królewskiej Mości i zasiądzie tu na tronie i niech zawiążą się jak najbliższe stosunki przyjaźni pomiędzy dwoma boskimi monarchami…”

Augustyn I (1783–1824)

Augustyn I trzykrotnie prosił hiszpańskiego króla Ferdynanda VII o następcę dworu królewskiego, który zasiadłby na tronie Meksyku.
Źródło: Juan Balansó, Puste korony. Zapomniani królowie i królowe z serii Zakazane biografie, op. cit., s. 44.

O przyjaźni , O domu

„Nie mając wyboru, rodzice niechętnie pogodzili się z decyzją córki. Zaślubiny Charlesa Fryderyka Stuarta i Elisabeth Anne Lightbody odbyły się trzeciego maja roku tysiąc sześćset trzydziestego dziewiątego w królewskiej kaplicy zamku Windsor. Para natychmiast opuściła dwór królewski i nieczęsto go od tej pory odwiedzała, zadowalając się życiem na wsi w majątku Charliego, Queen's Malvern.”

Bertrice Small (1937–2015)

Królewska intryga (2001)

O rodzicach , O decyzjach , Córki

„Już w latach okupacji zacząłem czytać Szekspira poprzez doświadczenie wojny. W czasach terroru dramaty ludzkie nawet najbardziej powszednie stają się jak gdyby ostateczne, oczyszczone z wszelkiej przypadkowości. (…) Dramat charakterów był dramatem historii. W tragediach królewskich Szekspira ukazałem Wielki Mechanizm.(…) Król i uzurpator, tyran i jego następca wstępują po schodach historii. Kiedy władca jest już u szczytu, następca wchodzi na te same schody. Władca jest już za swoje zbrodnie znienawidzony. Cała nadzieja jest w następcy. Ale kiedy dojdzie do szczytu, włoży tę samą koronę obarczoną zbrodniami.”

Jan Kott (1914–2001) polski tłumacz, eseista, krytyk i teoretyk teatru

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_kott_jan

O wojnie , O nadziei , O historii , O charakterze

„Idź i powiedz tej niemiłej, niegrzecznej małej księżniczce, że znamy się wystarczająco długo i rozmawialiśmy w damskich toaletach, że powinna porzucić banalny królewski porządek, pojawić się tutaj i poprosić mnie osobiście… Powiedz jej, że zaśpiewam, jeżeli pierwsza ochrzci statek.”

Judy Garland (1922–1969) aktorka amerykańska

Go and tell that nasty, rude little princess that we've known each other for long enough and gabbed enough in ladies' rooms that she should skip the ho-hum royal routine and just pop over here and ask me herself… Tell her I'll sing if she christens a ship first. (ang.)
odpowiedź zirytowanej Garland na liścik od księżniczki Małgorzaty, który „rozkazywał” jej zaśpiewać na imprezie w 1965 roku.
Źródło: Theo Aronson, Princess Margaret. A Biography (1977)

Księżniczka

„Tak, Kraków to był nadal trup stolicy, tak samo jak w XIX wieku, gdy przerażał podróżników, którzy do niego przyjeżdżali. Ale wtedy wyglądał jak prawdziwy, porządny upiór zbieranina ruin pięknych niegdyś pałaców i kamienic, pomiędzy którymi snuły się poobdzierane zombie mieszkańców. (…)

A teraz to nadal jest trup, zmumifikowany trup stolicy, tylko że wyszminkowany, ubrany w karnawałowy kostium i elektrowstrząsami zmuszony do pląsania. W środku tego wszystkiego stał Wawel, wawelska katedra, która wyglądała w tym wszystkim jak zaginiona świątynia z Indiany Jonesa, gdzie – jak w winzipowym pliku – leżała zgromadzona cała polska historia. Można tam sobie spacerować między kryptami Kazimierza Wielkiego, Łokietka i Jagiełły i patrzeć z niedowierzaniem, jak te mityczne postaci nabierają realnego wymiaru, jakie musiały być małe, zwykłe, kruche i niedoskonałe. I to wszystko, truchła królewskie, artefakty, całe te narodowe czary-mary, Wawelu wzniosły mur, orły, sztandary, krzyże, kości mamuta wiszące nad bramą katedry, zebrane w jednym miejscu składniki Polski, zutaten, ingredients, które zmieszane razem powinny dać jakiś, jakikolwiek, kurwa, efekt, leżą sobie bezsilnie w pliku wawelskim, wawel. rar, polska. zip, i służą jedynie do kurzenia się i zaczepiania na chwilę znudzonych spojrzeń wycieczek szkolnych i ukrywających ziewanie panów Hubertów i pań Halin, którzy z nudów wybrali się do królewskiego miasta Krakowa w wolny weekend, bo ileż można patrzeć w telewizor, ileż można grilla zjeść, a dookoła nich wszystkich trwa jedna wielka impreza byłego polskiego chłopstwa, które – po wykonanym zgrabnie i niepostrzeżenie wyrzuceniu z kraju szlachty, twórców tego nieszczęsnego narodu, bo na dobrą sprawę nie do końca wiadomo, co się z tą szlachtą stało, cała impreza jakoś się, po prostu, rozpełzła, tysiąc lat historii, ot tak, rozeszło się po domach – samo przebrało się w polskie piórka, samo wskoczyło w pańsko-polskie kontusze i wycinało po trupie swojej dawnej stolicy takie hołubce, o jakich nikomu wcześniej się nie śniło, zredukowawszy ją do roli oberży.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 21.

O domu , O historii , O wieku

„W moim jednak wypadku przodkowie byli nie tylko kapłanami, ale jeszcze należeli do pierwszej z dwudziestu czterech klas – co samo w sobie już jest niemałym wyróżnieniem, i do najznakomitszego z tworzących ją rodów. Ze strony matki łączą mnie nawet więzy krwi z domem królewskim, gdyż potomkowie Asamonajosa, z którymi jest ona spokrewniona, byli przez bardzo długi czas arcykapłanami i królami naszego narodu. A oto mój rodowód. Moim praprzodkiem był Szymon o przydomku Jąkała. Urodził się w czasie, kiedy godność arcykapłańską piastował syn arcykapłana Szymona, Hirkan, który pierwszy spośród mężów sprawujących ten urząd nosił takie imię. Szymon Jąkała miał dziewięcioro dzieci, a jednym z nich był Mattias, zwany synem Efajosa. Ten zaś poślubił córkę arcykapłana Jonatesa, który pierwszy z potomków Asamonajosa dostąpił godności arcykapłańskiej, i był bratem Szymona, który również piastował to stanowisko. Owemu Mattiasowi urodził się w pierwszym roku rządów Hirkana syn Mattias, przezwany Garbusem, temu znów w dziewiątym roku władztwa Aleksandry – Józef, a Józefowi w dziesiątym roku sprawowania władzy przez Archelaosa – Mattias, który został moim ojcem w pierwszym roku panowania cezara Gajusza. Ja natomiast mam trzech synów: najstarszy Hirkan przyszedł na świat w czwartym, Justus w siódmym i Agryppa w dziewiątym roku rządów cezara Wespazjana.”

Józef Flawiusz (37–100) historyk żydowski

Źródło: Przeciw Apionowi. Autobiografia, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, Warszawa 2010

O dzieciach , O świecie , O domu , O matce

„Na koronę mego cesarstwa! to, co widzę, większe jest niż wieść głosiła. Nie godzi się takiego i tak wielkiego męża, jakby jednego z dostojników, księciem nazywać lub hrabią, lecz [wypada] chlubnie wynieść go na tron królewski i uwieńczyć koroną.”

Otton III (980–1002) cesarz niemiecki

o Bolesławie Chrobrym, podczas Zjazdu gnieźnieńskiego (Kronika Galla Anonima).

„Rabbi Szlomo zapytał: Co jest najgorszym skutkiem złych skłonności?
I odpowiedział: To, że człowiek zapomina, że jest synem królewskim.”

Martin Buber (1878–1965)

O zapominaniu

„To my nauczyliśmy świat zachodni tej królewskiej gry, symbolizującej naszą wewnętrzną walkę dobra ze złem, białej armii z czarną, na czymś, co wygląda jak rzeczywiste pole bitwy. A co zrobili oni? Naszego wezyra nazwali królową, a słonia laufrem - co w gruncie rzeczy nie było istotne. Ważne było to, że potem zwrócili nam szachy jako zdobycz własnego świata i swoich wielkich umysłów. Dziś próbujemy zrozumieć siebie samych za pomocą ich sposobu myślenia i sądzimy, że to jest właśnie działanie cywilizowane.”

Orhan Pamuk (1952) turecki pisarz, laureat Nagrody Nobla

Nowe życie
Źródło: str. 282

O świecie , O myślach , O pomocy , O walce

„Powiadam ci w Imieniu Boga, że ty jesteś prawdziwym dziedzicem Francji i synem królewskim.”

Joanna d'Arc (1412–1431) francuska bohaterka narodowa, święta Kościoła katolickiego

do Karola VII.

O Bogu

„Przeto my, Kazimierz z Bożej Łaski król Polski i pan dziedziczny ziem krakowskiej, sandomierskiej, sieradzkiej, łęczyckiej, kujawskiej i pomorskiej, podając do wiecznej pamięci, zawiadamiamy wszystkich i każdego z osobna, tak teraz żyjących jak i w przyszłości, którzy treść niniejszego pisma będą czytać, że, ponieważ powinniśmy z urzędu królewskiego nam danego przez Boga pomnażać coraz bardziej pożytki naszego królestwa, by stąd dochód teraźniejszy i przyszły wzrastał dla nas i dla naszych następców, biorąc nadto pod uwagę stałą i niezwykłą mądrość przezornych mężów Jana zwanego Kiesselhuth i Konrada, jego towarzysza, im obu i każdemu z nich oddzielnie, nadaliśmy, dajemy i udzielamy na podstawie dojrzałej rady naszych baronów pewną równinę u stóp grodu powszechnie zwanego Bidgoszczą, niezajętą i opuszczoną, dla założenia lub zasadzenia tam miasteczka lub miasta, posiadającego i przestrzegającego prawa niemieckiego magdeburskiego, które to miasto winno nazywać się Kunigesburg.”

Kazimierz III Wielki (1310–1370) król Polski z dynastii Piastów

Źródło: przywilej lokacyjny miasta Bydgoszczy, cyt. za: „Przegląd Bydgoski”, Bydgoszcz 1938, tłum. Józef Wolf.

O mądrości , O Bogu , O czytaniu , O przyszłości

„Droga Mateczko! Dziękuję ci za cenny dla mnie list, który ze względu na niezwykłą treść udało mi się sprzedać zbieraczowi królewskich autografów za dwadzieścia funtów!”

Edward VII (1841–1910) król Anglii

po tym jak jego matka – królowa Wiktoria Hanowerska – wysłała mu długi list pełen rad i pouczeń zamiast pomocy finansowej.
Źródło: Przemysław Słowiński, Sławni ludzie w anegdocie, Videograf II, Katowice 2009, ISBN 9788371837272, s. 9.

O ludziach , O matce , O pomocy

„Warszawo! ach, któryż to raz
Od murów twoich biegłem precz –
W oddali nikł Zygmunta miecz,
Zamek królewski, Nowy Zjazd…”

Jerzy Liebert (1904–1931) polski poeta

Źródło: Piosenka do Warszawy w: Pisma zebrane…, op. cit., s. 198.

„Powiedziała coś po francusku
I swoją królewską nogą kopnęła
spaniela, który wpatrywał się w nią
z egzoftalmicznym uwielbieniem.”

Norman MacCaig (1910–1996)

Źródło: Królowa Szkotów, tłum. Andrzej Szuba

„Kazał przyprowadzić dziewczynę do jego małego domu w Londynie, gdzie chciał się z nią rozmówić. Przysiągł sobie, że Bess nie poślubi bękarta. Uwaga króla, jakoby krew rodu Lightbody nie dorównywała szlachetnością krwi królewskiego bękarta tylko go rozwścieczyła.”

Bertrice Small (1937–2015)

Królewska intryga (2001)

O domu

„Wracam na róg Królewskiej o świcie, po 3–ciej,
Kto świeci
u mego ojczyma?
Czyżby Deotyma
– upudrowana kurzem, w koronkach z pajęczyn —
„snuła” c. d. wymęczyn?

( – Mieszkała tutaj niegdyś. Chwilami czuję,
że dotychczas pokutuje.”

Jadwiga Łuszczewska (1834–1908)

)
O Deotymie
Źródło: Stefan Godlewski, Warszawa, Wyd. Ludwika Fiszera i Józefa Kubickiego, Warszawa 1946, s. 139.

„Widzę siebie, jak patrzę zakochanym wzrokiem w oczy ślicznej panny z dobrego domu i nagle nadlatują hitlerowskie bombowce, które zaczynają zrzucać tony świszczących bomb. Gdy ludzie wpadają w przeraźliwą panikę, już pali się Zamek Królewski. Z radia włączonego w knajpie słychać przemówienie prezydenta Starzyńskiego, który wzywa do heroicznej obrony mojego ukochanego miasta.
– Karolino, musimy uciekać! – krzyczę do panny, z którą umówiłem się w kawiarni na lody malinowe.
– Ale gdzie…?”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

pyta zdezorientowana dziewczyna.
Oni już nie wierzą…

O ludziach , O domu

„Ku ludziom idę, których liczba siłą
Podobna mojej – Lew ze Światła stolic
Ja jestem Bestią – moim Prawem Miłość
Radość królewska – Miłość według Woli
Kiedy więc zwrócisz swe ślepia do góry
Widok na gwiazdy oślepi twe chmury!”

Aleister Crowley (1875–1947) okultysta angielski

Magija w teorii i praktyce
Źródło: Dodatek II („Widok na Gwiazdę”), s. 216

O miłości , O sile , Radość

„Umierając, Edward IV mianował Ryszarda Lordem Protektorem Anglii i opiekunem dwóch królewskich synów, z których jeden był dziedzicem tronu. Młodzi książęta zostali porwani w drodze do Londynu, zamknięci w Tower i słuch po nich zaginął. Kości, które mogły być ich szczątkami, odnaleźli dwieście lat później robotnicy naprawiający schody w Tower. Tylko Ryszard miał powody, aby dokonać tego mordu. Po zniknięciu książąt objął tron, ale nie był to koniec jego kłopotów. Szlachta bała się go, wiedząc, że król bez mrugnięcia okiem poświęci tych, którzy mu wiernie służyli. Otruł nawet swoją żonę, królową Annę, ponieważ okazała się bezpłodna.”

Ryszard III York (1452–1485) król Anglii

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 83-85763-058, tłum. Grażyna Jagielska, s. 37.

„Szczęśliwy przewoźniku krów! Nie śnisz o sławie i nie układasz wierszy na cześć królewskich zaślubin. I cóż cię obchodzą żeniący się królowie i księżniczki burgundzkie? Nie znasz innych margerytek prócz tych, które łąka kwietniowa daje do skubania twoim krowom. A ja, poeta, jestem wygwizdany, dygocę z zimna, winien jestem dwanaście solidów, a podeszwa mego buta tak jest przezroczysta, że mógłbyś jej używać zamiast szybki w twej latarni. Dziękuję ci, przewoźniku krów! Chatka twoja daje ukojenie memu oku, pozwala mi zapomnieć o Paryżu.”

Pierre Gringore (1475–1539)

Wypowiedzi z powieści Victora Hugo, Katedra Marii Panny w Paryżu
Źródło: s. 64.

O butach , Księżniczka

„Wiesz, co to jest piekło? Piekło to dwa zamglone szczyty, tulące się do siebie niczym półdupki. To wciąż te same szarpane linie gór, osnute niebieskawym oparem. To widoczne w oddali dwie plamy lasu wspinające się po zboczach, płonące królewskimi barwami jesieni. To siedemdziesiąt trzy iglaste krzewy, pokręcone, jakby wyszły spod ręki mistrza bonsai. To rozsypane wokół białoszare bryłki wapiennych skał, sine jak zepsute mięso. To roziskrzona plwocina śnieżnych czap na wierchach. To prześliczny niczym z pocztówki górski pejzażyk, który staje się wszystkim. Niezmienny, nudny, piękny. Pocztówka nagle awansowała do roli wszechświata. To uwięziony w słojach drewna wieczny gniew i wściekłość. To wyschłe, drewniane gardło, które nie zna krzyku. To jest piekło.”

Jarosław Grzędowicz Pan Lodowego Ogrodu

Pan Lodowego Ogrodu
Źródło: tom 2, rozdział 1, Drzewo

O piekle , O drzewach , O gniewie , Wściekłość

„Czy mamy dwa Kościoły katolickie w Polsce, w którym jedną i tę samą osobę jeden dostojnik nazywa czarownicą, a drugi organizuje jej królewski pogrzeb?”

Olga Jackowska (1951–2018) piosenkarka polska (Maanam)

o Kościele katolickim w Polsce i pochówku Marii Kaczyńskiej na Wawelu.
Źródło: strem, Kora i Sipowicz bronią Palikota. „Jak można czarownicę pochować na Wawelu?” http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80271,8124973.html, gazeta.pl, 11 lipca 2010.

„Wszystko, cokolwiek istnieje, bywa przedmiotem drwin. Nie ostoi się wobec nich żadna godność, wiadomo bowiem, że ten i ów śmie podrwiwać nawet z królewskiego majestatu. Śmiech uderza w trony i państwa. Jedne ludy drwią z innych lub z samych siebie. Bywało, że wyszydzano to nawet, co nie istnieje – czyż nie śmiano się z mitycznych bogów? Nawet zjawiska pełne powagi, ba, tragiczne, bywają przedmiotem żartów. Dość wspomnieć o humorze cmentarnym, o pokpiwaniu ze śmierci i nieboszczyków.(…) A jednak, choć przedmiotem kpin jest zarówno królestwo życia jak i śmierci, zarówno rzeczy małe jak wielkie, jest coś, czego nikt dotąd nie ośmielił się wyszydzić ani wyśmiać. Przy tym owa rzecz nie należy do rzędu takich, o których dałoby się zapomnieć, które ujść mogą uwagi, albowiem idzie o wszystko, co istnieje, to znaczy o Kosmos. Jeżeli zastanowisz się nad tym, królu, pojmiesz, jak bardzo jest Kosmos śmieszny…”

Stanisław Lem książka Bajki robotów

Utwory, Bajki robotów
Źródło: Król Globares i Mędrcy

O śmierci , O Bogu , O ludziach , O śmiechu

„Nie myślcie, panowie, że wzięłam cokolwiek ze skarbca Sigberta. Wyprawa mojej córki pochodzi z całości z mojego majątku, który król zapisał mi w spadku. A dużą jego część zdobyłam własnym trudem. Nie ma w nim nic, co pochodziłoby z królewskiego skarbca.”

Fredegunda (545–597)

kiedy Chilperyk narzekał na deficyt w swoim skarbcu; Fredegunda rozkradła wcześniej mienie zamordowanego Sigeberta I, by sfinansować ślub córki Rigunty
Źródło: Helmut Werner, Tyranki. Najokrutniejsze kobiety w historii, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2005, tłum. Monika Gajowa, ISBN 8389632241, s. 108.

O kobietach , O świecie , O historii , O myślach

„W czasie sumy przed duszą przesunęła się znowu słodka, przecudna postać Matki Niepokalanej, ale w innej koronie, niż Ją widziałam z rana. Zdziwiona wpatrywałam się w tę koronę i odczytałam „Polonia” – litery ułożone były z jasnych, jak gwiazdy drogich kamieni. Maryja z majestatem królewskim błogosławiła Polskę na cztery strony, nazywając ją miłym Jej Sercu królestwem.”

Leonia Nastał (1903–1940) polska zakonnica

Źródło: Uwierzyłam miłości. Dziennik duchowy i wybór listów, Wydawnictwo WAM, Kraków 2010, s. 283.

O duszy , O matce , O czasie , Serce

„Nic innego w rządzeniu Rzecząpospolitą nie przeszkadza bardziej niźli łakomstwo tych, którzy dobra Rzeczypospolitej zabrali, choć wszędzie oni, także w radzie Waszej Królewskiej Mości, oświadczają że dla dobra Rzeczypospolitej zwrócić je są gotowi. I oto my, osądziwszy się sami, co kto z nas wbrew prawu trzyma, przyszliśmy do Waszej Królewskiej Mości i zwracamy Rzeczypospolitej nieprawne przywileje, jakie kto ma składamy u stóp Waszej Królewskiej Mości, czy też ci, co tu prywatnie są obecni, kimkolwiek by byli, to uczynią to, co i my, nie dając się w tym dziele napominać.”

Mikołaj Sienicki (1521–1582) polityk polski, marszałek Sejmu

z przemówienia sejmowego 3 lutego 1558 r. na temat rewindykacji (egzekucji) bezprawnie posiadanych dóbr i przywilejów osób prywatnych
Źródło: Włodzimierz Kalicki, Zdarzyło się wczoraj, „Duży Format”, „Gazeta Wyborcza”, 4 lutego 2010.

„Podporą władzy królewskiej jest mądrość.”

Krystyna (królowa Szwecji) (1626–1689) królowa Szwecji

Źródło: Paweł Klint, Piotr Galik, Zrozumieć przeszłość. Dzieje nowożytne. Podręcznik do historii dl liceum ogólnokształcącego i technikum, część 2. (zakres rozszerzony), wyd. Nowa Era, Warszawa 2014, ISBN 9788326717970, s. 202.

O mądrości , O historii , O przeszłości

„Jan Kazimierz, pomimo swej kardynalskiej purpury i ślubów zakonnych, odebrał żonę Radziejowskiemu, którego skazał na banicję i infamię. Radziejowski udał się do Szwecji i namówił Karola Gustawa, aby ten uderzył na Polskę. U źródeł Potopu leżał zatem zwykły królewski romans.”

Jerzy Jankowski (1887–1941)

Monarsze sekrety

O ślubie

„Myślę, że on ciągle szuka roli swego życia. Znajdzie ją – rzekła Królowa z przekonaniem zakochanej kobiety.
– Znajdzie. Jak zwolni się miejsce królewskiego błazna – odrzekł Masztalerz.”

Katarzyna Hołda (1976)

O życiu

O kobietach , O myślach , O myśleniu

„To zaborca niemiecki zmanipulował i ustanowił naszą historię oraz panowanie władców dopiero od 550 roku, odcinając 2400 lat naszej starożytnej historii od XVIII wieku p. n. e.
W tym celu wymyślił błędnie Piasta i dynastię Piastowską, która jest uparcie utrzymywana do dziś. Nigdy bowiem nie było takiego imienia. Słowo piast jest skrótem od piastuna, czyli majordoma (zarządca dworu królewskiego). Tak więc: piast=piastun=majordom i nic więcej. A nasza historiografia nadal utrzymuje dynastię nazwaną od zawodu piastuna, czyli majordomową. A tak naprawdę, jest to wielka dynastia Lechitów lub Lechicka.
Dokonano tego specjalnie, żeby ukryć i zapomnieć nazwy; Lechia, Lechy, Lechici, lechicki czy dynastia Lechicka, król lechicki. Zmieniono także tytuły kronik lechickich, nazywając polskimi np. Kadłubka itd.”

Janusz Bieszk (1955) polski autor

Wywiad "Słowiańscy królowie Lechii" z 15 września 2016

O historii , O wieku

„Nie byłem na tyle naiwny, by nie brać pod uwagę tego, że komisja egzaminacyjna analizowała sytuację również ze względu na następcę tronu. Dla wszystkich członków rodziny królewskiej byłoby wygodniejsze, gdybym po prostu swoją karierę oficerską zawiesił na kołku.”

James Hewitt (1958)

w 1991 Hewitt musiał zakończyć karierę w wojsku, gdyż w decydujących egzaminach zabrakło mu jednego punktu
Źródło: Love and War, cyt. za: Eleanor Herman, Królowe i ich kochankowie. 900 lat intryg, namiętności i pasjonującej polityki, op. cit., s. 50.

O kochankach

„Nie chcę stawiać teorii, co jest miłością, a co nią nie jest, ale zdaje mi się, ze w każdej miłości musi być duma, królewska pewność siebie tej istoty, którą się kocha.”

Stanisław Przybyszewski (1868–1927) polski pisarz, dramaturg i publicysta

Źródło: Śnieg, TAiWPN Universitas, 2002, s. 29.

O pewności siebie , Kochać się

„Proszę ratować rodzinę królewską, nie mam już żadnych rezerw i, mówiąc szczerze, uważam wszystko za stracone. Nie chce przeżyć upadku państwa. Żegnajcie na zawsze.”

Fryderyk II Wielki (1712–1786)

z listu do ministra Karla Wilhelma Finck von Finckensteina po przegranej bitwie pod Kunowicami.

O rodzinie

„My, zwolennicy idei królewskiej, skupieni w Polskim Ruchu Monarchistycznym, działamy odważnie, ale i rozważnie.”

Leszek Wierzchowski (1949) polski polityk, pisarz i poeta

Źródło: Pokłon dla monarchii, [w:] Herbarz: nadania godności szlacheckich i arystokratycznych w Polsce 1992–1995, op. cit., s. 16.

„Kochani Wierni Archidiecezji Lubelskiej! Mieszkańcy Lublina oraz wszystkich wiosek i miast archidiecezji! Zwracam się do was słowami św. Augustyna: Dla was jestem biskupem, z wami jestem chrześcijaninem. Z wami, którzy na mocy chrztu i bierzmowania jesteście „plemieniem wybranym, królewskim kapłańskim, narodem świętym, ludem odkupionym”. Serdecznie was pozdrawiam i zachęcam, abyście podejmowali na co dzień odpowiedzialność za Kościół, który jest naszym domem. Abyście głosili słowem i życiem wszechmoc Tego, „który nas wyrwał z ciemności do swego przedziwnego światła”.”

Stanisław Budzik (1952) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: Homilia arcybiskupa Budzika w dniu ingresu do Archikatedry Lubelskiej http://diecezja.lublin.pl/strona,budzik, 22 października 2011

O ludziach , O domu , Kochać się

„I nagle Toccata, w chwili gdy słońce znika całkowicie za chmurami, zgromadzonymi na samej linii horyzontu. W operze niebios – ogromne czerwone smugi, czarny plusz, delikatne budowle, które sprawiają wrażenie, jakby były utkane z drutu żelaznego i puchu, przygotowują się w szerokim układzie, czerwonym, zielonym i czarnym – pokrywając cały nieboskłon, ewoluując w nieustannie zmieniającym się oświetleniu, według najbardziej majestatycznej z choreografii. Toccata, na tym uśpionym morzu, pod festynem tego królewskiego nieba… chwila jest niezapomniana.”

Albert Camus (1913–1960) francuski pisarz, noblista

Dzienniki z podróży

O wrażeniach , O słońcu

„Polaczek jeden, wtedy jak Władysław pod Warną zginął, imieniem Rychlik, udawał się za króla polskiego, jakby się po upłynnieniu lat piętnastu zjawił i pokazał w Poznaniu, oświadczając, że jest królem. Ale pan wojewoda Łukasz Górka poznał wnet, że to nie król, ale łgarz, i chciał go stracić, lecz panowie tegoż kraju nie dopuścili do tego, lecz odłożyli to na roki walne królewskie. Potem nastąpił sejm, a gdy królowa stara zaparła się, że to jej syn, kazano mu zatem zrobić koronę papierową, stać w niej pod pręgierzem i dwa razy w dzień smagać rózgami, a potem chowali go w więzieniu, poczciwie aż do śmierci, aby nikt o nich nie mówił, że króla swego umęczyli.”

Paweł z Pragi

Źródło: Jerzy Jankowski, Monarsze sekrety

O śmierci

„Jego Królewska Wysokość wciąż był w sile, dzierżąc wiosło długie na dwadzieścia stóp. Zatrzymał się, zakotwiczył swą łódź, przebywszy trzy mile bez zatrzymywania się. (…) Inni zatrzymali się o pół raili za nim.”

Amenhotep II

O Amenhotepie
Źródło: Wojciech Lipoński, Historia sportu, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 41.

O historii , O sporcie , O sile

„Wreszcie z przerażeniem ujrzałam, że do znieważania Jezusa w Najświętszym Sakramencie przyczyniało się także wielu kapłanów rozmaitych stopni hierarchii kościelnej nawet takich, którzy sami mieli się za wierzących i pobożnych. Z wielu tych nieszczęśliwców wspomnę jeden tylko rodzaj. Byli to tacy, którzy wierzyli w obecność żywego Boga w Najświętszym Sakramencie, czcili Go i stosowanie do tego nauczali lud, lecz z tej obecności Boga na ołtarzu niewiele sobie robili, a mianowicie nie starali się i niedbali o pałac, tron, namiot, siedzibę i strój królewski tego Króla Nieba i ziemi, tj. nie starali się utrzymać w porządku i schludności kościoła, ołtarza, tabernakulum, monstrancji żywego Boga; dalej, wszystkich naczyń, sprzętów, ozdób, strojów, wszystkich w ogóle przyborów i rzeczy kościoła, domu Bożego. Wszystko to pozostawiali ci kapłani w opuszczeniu na pastwę pyłu, rdzy, zbutwienia i wieloletniego niechlujstwa, a służbę Bożą, tj. obrzędy religijne odprawiali od niechcenia, opieszale, więc choć jeszcze nie popełniali istotnego świętokradztwa, ale pozbawiali je zewnętrznej godności blasku Bożego.”

Anna Katarzyna Emmerich (1774–1824)

Źródło: Żywot i bolesna Męka Pana Naszego Jezusa Chrystusa i Najświętszej Matki Jego Maryi, Wrocław 2012, s. 719n, [cyt. za:] ks. Grzegorz Śniadoch IBP, Msza święta trydencka. Mity i prawda, wydanie II popr. i uzup., Centrum Kultury i Tradycji, Ząbki 2014, s. 159–160.

O Bogu , O ludziach , O prawdzie , O domu

„Jeśli Wilhelma Zdobywcę uznamy za okrutnika, to jego drugi syn, Wilhelm Rufus, był prawdziwym potworem. Rudowłosy i czerwony na twarzy syn Zdobywcy odziedziczył po ojcu nikczemny charakter. Jego wystąpienie na tron wywołało straszliwą awanturę rodzinną, bo przy sukcesji pominięto jego starszego brata Roberta. Robert, Wilhelm i najmłodszy z rodzeństwa Henryk darzyli siebie nawzajem jednakową nienawiścią. Intrygi i kłótnie zaczęły się jeszcze za życia ich ojca, zaś po jego śmierci przerodziły się w otwartą wojnę. Jednak pod względem okrucieństwa i rozpusty Wilhelm II prześcignął wszystkich przedstawicieli rodu Normanów. Kronika anglosaska odnotowuje, że w czasie swoich rządów był „surowy i gwałtowny”. W końcu zginął na polowaniu. Jego panowanie przerwała strzała wypuszczona przez sir Waltera Tyrrella. Historia głosi, że był to nieszczęśliwy wypadek. Jednak młodszy brat Rufusa, Henryk, który też brał udział w polowaniu, pogalopował, nie tracąc czasu, do Londynu, aby zagarnąć królewski skarbiec. Trzy dni później odbyła się jego koronacja.”

Wilhelm II Rudy (1060–1100)

O Wilhelmie II

O śmierci , O historii , O charakterze , O czasie

„Niewzruszyły ich za tym trwożliwie rozsiewane o przyszłości wieści, nieosłabły lekkie podejrzenia, wzgardzali niemi, jak nikczemnym prywaty podrzutem. Myśleli oni, i myślą statecznie o najżyczliwszych Waszej Królewskiej Mości i Sejmu teraźniejszego chęciach.”

Ignacy Witosławski (1720–1808)

26 lutego 1790 do króla Stanisława Augusta Poniatowskiego o Podolu na sesji sejmowej.
Źródło: Głos J.W. Imci Pana Ignacego Witosławskiego Oboźnego Wielkiego Koronnego, posła podolskiego na sessyi seymowey dnia 26 lutego 1790 roku miany.

O myślach , O przyszłości , O myśleniu

„Wiem, że matką Korony Polskiej jest religia katolicka (…). Lecz jeśliby Ichmość tym się kontentować nie raczyli i oprócz powinności ciała i tego, co mam, albo umiem na świecie, dalej i w sumienie też (które nie ludziom, ale Bogu samemu należy i przeciwko woli i podobaniu mnie samemu panuje), gwałt mi czynić zechcieli, nie wiedziałbym coby czynić i ja na obroty Ichmości przyjeżdżać nie miałbym po co (…).
(…) najniższe poddaństwo oddaje w Miłościwą łaskę Waszej Królewskiej Mości, Pana Mego miłościwego.”

Krzysztof Arciszewski (1592–1656) generał artylerii Holandii, Brazylii i Polski oraz admirał floty Brazylii

w liście do Władysława IV, Amsterdam, 1 września 1637 r. W odpowiedzi na królewskie zaproszenie do powrotu do kraju i służby dla Rzeczypospolitej (wrócił dopiero kilka lat później).
Źródło: Stanisław Grzybowski, Dzieje Polski i Litwy (1506–1648), Kraków 2000.

O Bogu , O religii , O matce

„Francuska armia totalnie była zarażona syfilisem w jego ciężkiej formie. Żołnierzom gniło ciało, odpadały nosy i uszy, powszechny smutek zapanował w armii królewskiej.”

Pierre de Bourdeille, seigneur de Brantôme (1540–1614) francuski historyk, żołnierz i biograf

Źródło: Elwira Watała, Wielcy zboczeńcy, Warszawa 2007, ISBN 9788373992276.

O smutku

„Ci, co nie będą niewolnikami,
idą cię bronić, ziemio hiszpańska,
abyś nie była, jak przed wiekami,
znowu królewska, księża i pańska.”

Władysław Broniewski (1897–1962) polski poeta

Źródło: Cześć i dynamit

O wieku

„Przed I wojną światową w cesarsko-królewskim parlamencie odbywały się niewiarygodne wprost debaty. Obrażano się i wyklinano, ale wieczorem panowie szli razem do kasyna zagrać w karty. Teraz już tego nie robią, nie mają nawet wspólnego kasyna. Ta nienawiść jest chora i może doprowadzić kraj do zguby.”

György Dalos (1943)

Źródło: Jan Piaseczny, Pasmo klęsk Fideszu, „Przegląd” nr 25 (651), 24 czerwca 2012, s. 28.

O nienawiści , O wojnie

„Właśnie golę Jego Królewską Mość.”

Edward VII (1841–1910) król Anglii

kiedy właściciel małego hoteliku zastał go podczas golenia w okresie, w którym podróżował incognito po Szkocji.
Źródło: Przemysław Słowiński, Sławni ludzie w anegdocie, op. cit., s. 10.

O ludziach , O podróżowaniu

„Śmiano się z encyklopedystów podważających władzę królewską, kpiono z luddystów niszczących maszyny, czartystów mówiących o prawach człowieka, utopijnych socjalistów. (…) Z historii wiemy, iż wiele z utopijnych teorii zaistniało w praktyce, przynosząc trwałe zmiany panującego wcześniej „jedynego porządku społecznego.””

Wojciech Giełżyński (1930–2015) polski dziennikarz i reportażysta

o antyglobalistach
Źródło: „Obywatel” nr 2/2002 http://www.obywatel.org.pl/index.php?module=pagemaster&func=viewpub&tid=3&pid=104

O historii

„W całej naszej historii jest tylko jedno wydarzenie o podobnej dramaturgii. 21 kwietnia 1773 roku na Zamku Królewskim w Warszawie poseł nowogródzki Tadeusz Rejtan rzucił się na ziemię, by własnym ciałem zagrodzić innym posłom wejście na salę obrad, gdy chcieli zatwierdzić I rozbiór Polski. Gest Rejtana przeszedł do podręczników historii. Pamięć o pułkowniku Bociańskim na razie jest tylko w naszych sercach, ale ma w nich trwale miejsce.”

Ludwik Bociański (1892–1970) polski wojskowy i działacz polityczny

wicewojewoda wielkopolski Przemysław Pycia, komentując podjęcie przez Ludwika Bociańskiego próby samobójczej wobec fiaska powstrzymania Naczelnego Wodza Edwarda Rydza-Śmigłego przed opuszczeniem kraju.
Źródło: Pułkownik Bociański powrócił do Ziemi Ojczystej http://www.poznan.uw.gov.pl/c/portal/layout?p_p_action=0&p_p_state=normal&p_p_mode=view&p_l_id=PUB.1.65&p_p_id=Portlet_Content_Details_WAR_wuwportlet_INSTANCE_GJDx&_Portlet_Content_Details_WAR_wuwportlet_INSTANCE_GJDx_contentOid=ZW93dn4xZGRmNmJlNy0yMjQzLTFmMmYtODcxNC02NGFkMzBlZmM1N2F%2BcGx%2BMS4x, strona Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego, 7 lutego 2009

O historii , Serce

„Kaplica pałacowa w Poissy, w której przyjąłem chrzest, więcej dla mnie znaczy, niż katedra w Reims, gdzie odbyła się moja koronacja; przez chrzest stałem się dziecięciem Bożym, a to godność wyższa od godności królewskiej.”

Ludwik IX Święty (1214–1270) Król Francji (1226 - 1270)

Źródło: ks. Kazimierz Pielatowski, Chrzest, Te Deum, Warszawa 2002, s. 52.

„Jak miałem pięć lat, ojciec pokazał mi, jak na planszy poruszają się figury i… wykształcił u mnie naturę myślicielską. Grał ze mną do dziesiątego roku życia i notorycznie zwyciężał. Przestał, gdy go pokonałem i wówczas zaprowadził mnie do Pałacu Młodzieży. (…) Jestem zwolennikiem nauki logicznego myślenia, a temu służy m. in. gra w szachy i brydża, która jeszcze dodatkowo uczy współpracy z partnerem. Opowiadam się za wprowadzeniem królewskiej gry do szkół. Trudno wyobrazić sobie, aby to były zajęcia obowiązkowe, ale jako dodatkowe, mogłyby być jak najbardziej.”

Marek Borowski (1946) polski polityk

Źródło: sport.onet.pl, Marek Borowski grał w szachy dla powodzian, 18 stycznia 2011 http://sport.onet.pl/szachy/marek-borowski-gral-w-szachy-dla-powodzian,1,4115840,wiadomosc.html

O młodzieży , O grach , O myślach , O naturze

„Jak długo (…) miłośnicy mądrości nie będą mieli w państwach władzy królewskiej (…), tak długo nie ma sposobu, żeby zło ustało.”

Platon Państwo

Państwo
Źródło: Księga V

O złu

„Bramy przepastne śmierci dla niektórych ludzi nie istnieją. Świadczą o prawdzie wielkości takiej, że prawa wielkości są inne, niż prawa małości. (…) W imieniu Rządu Rzeczypospolitej polecam panom odnieść trumnę Juliusza Słowackiego do krypty królewskiej, bo królom był równy.”

Józef Piłsudski (1867–1935) polski działacz niepodległościowy i polityk, premier, Naczelnik Państwa, twórca tzw. rządów sanacyjnych

przemówienie podczas ceremonii złożenia trumny z prochami Słowackiego na Wawelu.

O śmierci , O ludziach

„Ordy siedzą tak cicho, że jedna kokosz w państwie Waszej Królewskiej Mości nie zginęła.”

Stanisław Koniecpolski (1591–1646) hetman wielki koronny

w sprawozdaniu dla Władysława IV o sytuacji na Dzikich Polach po pokonaniu Tatarów pod Ochmatowem w 1644.
Źródło: Paweł Jasienica, Rzeczpospolita Obojga Narodów. Srebrny wiek. Warszawa 1999.

O wieku

„Wydaje się, iż podstawową przyczyną licznych schorzeń królewskich, obok nadmiernie urozmaiconego życia płciowego, było przede wszystkim obżarstwo i pijaństwo. Kronikarze pisali o upojeniu alkoholowym Jana Olbrachta, Zygmunta III Wazy, Władysława IV, Augusta II Mocnego. Poważnym czynnikiem chorobotwórczym był także mało ruchliwy tryb życia, który poza małymi wyjątkami charakteryzował prawie wszystkich monarchów.
Rzecz ciekawa, iż ani jeden z królów i książąt panujących w Polsce nie umarł na dżumę, która zebrała w Europie olbrzymie żniwo. (…) Nie odnotowano także wśród polskich monarchów przypadków trądu, na który chorowali przecież królowie Portugalii, Szkocji, Francji i Anglii.”

Jerzy Jankowski (1887–1941)

Monarsze sekrety

„Jeśli masz zdrów żołądek i lędźwie, i nogi,
To i cóż ci dać mogą by skarby królewskie?”

Horacy (-65–-8 p. n. e.) rzymski poeta liryczny

Listy
Źródło: I. 12, 5.

„My królewskie dzieci, my wiemy, że naród nie jest dla króla, tylko król dla narodu, że król powinien być najszlachetniejszym mężem w swoim narodzie, tak, jak jest w nim pierwszym szlachcicem, że powinien szczycić się tytułem: „Ojca ubogich i podpory słabych.””

Karol Maria Burbon (1848–1909)

Źródło: Jacek Bartyzel, Setna rocznica zgonu (18 VII 1909–18 VII 2009) Don Karlosa Marii de Burbon y Austria-Este, księcia Madrytu, od 1868 prawowitego króla Hiszpanii Karola VII, od 1887 prawowitego króla Francji i Nawarry Karola XI, legitymizm.org http://www.legitymizm.org/setna-rocznica-zgonu-karola-vii-xi

O dzieciach

„Odzyskane smakuje królewsko.”

Elżbieta Cherezińska (1972)

Niewidzialna korona
Źródło: s. 630.

„Intymność jest wartością drobnomieszczańską. Arystokracja nigdy jej nie ceniła. Przez stulecia najwyższym stanowiskiem na dworze angielskim była posada „groom of the stool” („lokaja od nocnika”), czyli kogoś, kto asystuje przy królewskim wypróżnianiu, a na koniec wyciera królewski odbyt. Za Tudorów pełnienie tej funkcji było zaszczytem, bo dowodziło maksymalnego zaufania króla. Z czasem robiło się to coraz bardziej krępujące, więc zmieniono pisownię tego stanowiska na „groom of the stole” i dorobiono fałszywą etymologię, że chodzi o pomaganie królowi w ubieraniu się. Stanowisko to zlikwidował dopiero Edward VII na początku XX w.”

Julian Fellowes (1949) aktor i scenarzysta brytyjski

Źródło: rozmowa Wojciecha Orlińskiego, Człowiek z krainy lordów, „Gazeta Wyborcza”, 7 października 2016.

O zaufaniu , O czasie

„Zatem droga poznania Boga pochodzi od jednego Ducha, przez jednego Syna do jednego Ojca. I odwrotnie, naturalna dobroć i świętość natury, i królewska godność, przenikają do Ducha od Ojca przez Jednorodzonego. W ten sposób wyznaje się także hipostazy, a prawowierna doktryna Jednej władzy boskiej nie rozpada się na kawałki.”

Bazyli Wielki (329–379)

Źródło: O Duchu Świętym, 18, 47.

O Bogu , O naturze

„Królewska korona nie jest symbolem przeszłości, lecz szczególną reprezentacją naszej niepodległości, suwerenności i jedności.”

Michał I Rumuński (1921–2017) król Rumunii

przemówienie w parlamencie rumuńskim, 2011.
Źródło: Adrian Nikiel, Przemówienie JKM króla Rumunii, legitymizm.org http://www.legitymizm.org/aktualnosci-przemowienie-krola

O przeszłości