Cytaty na temat nieskończoność

„Człowiek nie jest w Nieskończoności jedyną istotą obdarzoną rozumem.”

„W aikido nie ma formy ani stylu. Ruch aikido to ruch przyrody – wraz z tajemnicą jej nieskończoności.”

„Wschód oddaje pierwszeństwo bezruchowi, jako jednej z form przybieranych przez nieskończoność; Zachód zaś woli ruch i ciągłą zmianę. Włada nim namiętne przywiązanie do szczegółów, do rozmaitości i do wartości osobistej. Jest on jak dziecko, które zmieniwszy posiadane pieniądze na drobną monetę, uważa się za bogatsze niż przedtem. Miłość postępu jest w gruncie rzeczy zaślepieniem, polegającym na tym, że drobne kroki i kroczki, czynione jeden po drugim, każą nam zapomnieć o celu całej tej drogi. Człowiek Zachodu w samej już zmianie widzi nieraz udoskonalenie. W głębi duszy nowoczesnego człowieka tkwi strach przed tym wszystkim, co mogłoby go zmniejszyć we własnych oczach; dlatego też nieskończoność, wieczność i doskonałość przestraszają go; czuje on potrzebę być ciągle z siebie samego zadowolonym, móc czymś się pysznić, czegoś sobie winszować. W tym właśnie leży źródło małostkowości wielu potężnych umysłów, braku godności osobistej cechującego nas, ludzi cywilizowanych, w porównaniu z Arabem pustyni, czczości wewnętrznej naszych tłumów, coraz to bardziej oświeconych, lecz coraz to bardziej powierzchownych w swym pojęciu szczęścia.”

„Noc posępna w dziedzinach myśli mojej gości,
A dusza moja leży na dnie ciemnej studni,
Niby upadła gwiazda, łza nieskończoności!…”

„Bycie sobą nie może być zbudowane tylko na aktach bohaterstwa. Jestem sobą także w moim grzechu, w mojej skończoności, w mojej winie!”

„To jest puste, ciągnie się w nieskończoność i… O mój Boże, tam jest pełno gwiazd!”

„Żyjemy (…) w pierwszej cywilizacji ateistycznej, czyli w cywilizacji, która utraciła związek z nieskończonością i wiecznością. Dlatego przeważa w niej zawsze korzyść krótkotrwała nad długotrwałą. Ważne jest, czy jakaś inwestycja zwróci się w ciągu dziesięciu albo piętnastu lat, a mniej ważne, jak wpłynie na życie naszych potomków za lat sto.”

„Pragnę dla każdego takiej wolności, w której wolność jednych nie będzie kamieniem granicznym dla drugich, lecz w której znajdą oni potwierdzenie oraz możliwość rozszerzenia swojej wolności w nieskończoność; pragnę wolności jednostki, nieograniczonej przez wolność wszystkich, wolności w solidarności, wolności w równości; wolności tryumfującej nad brutalną siłą i zasadą władzy, która była zawsze tylko idealnym wyrazem tej siły; wolności która obaliwszy wszystkich bożków niebiańskich i ziemskich, stworzy i zorganizuje nowy świat na gruzach wszystkich Kościołów i wszystkich Państw.”

„Bandzie czworga PO-PiS-PSL-SLD wydawało się, że karty są już dawno rozdane, a oni na zawsze pozostaną w grze przy stoliku. Samoobrona to był tylko wypadek przy pracy, zaś cała reszta chętnych może sobie pukać w nieskończoność do drzwi Sejmu, z którego zasiedziałe tuzy uczyniły świątynię własnej pychy. Pukać i – nie nie przekraczając progu – kłaniać się nisko panom posłom. My tymczasem weszliśmy bez pukania i bez pytania.”

„Kochać to jedyna rzecz, mogąca zapełnić wieczność. Nieskończoność potrzebuje bezkresów.”

„Powiedzmy sobie szczerze: umiejętność czytania polega na selekcji. O wiele więcej skorzysta czytelnik kilku dogłębnie przeczytanych książek niż ktoś, kto niczego po przeczytaniu setek nie pamięta. Nie da się przeczytać wszystkiego i uświadomienie sobie tego prostego faktu idzie w parze z pogodzeniem się z własną skończonością. To jest wyzwalające odkrycie.”

„Szczęśliwi ludzie, potraficie zamknąć swe umysły na nieskończoność zimnych głębi wszechświata. Macie to co nazywacie… nudą? To najrzadszy talent we wszechświecie!”

„Kupiec musi także, (…), badać handlowe interesy i szukać, i znaleźć, gdyż dowód na bystry umysł zawiera się w znajdywaniu, (…) Poszukiwać trzeba interesów zdatnych i odpowiednich do warunków miejsca i osoby, i twoich możliwości, i do interesów, które zręcznie można urzeczywistnić. I tacy osiągną świetną pozycję, nie jak ci liczni, którzy mają intelekt i rozum, lecz ten wzlata bez żadnej stałości.(…) nie należy badać w nieskończoność, ponieważ to szkodzi.”

„Ludzkość jest strumieniem światła płynącym ze skończoności do nieskończoności.”

„Być może kryje się w tej pasji rekordów i w tym zaciekawieniu ekstremami jakiś korzeń metafizyczny: potrzeba wykraczania poza to, co jest, jakaś dziwnie wyrażona, nieraz w groteskę i absurd przechodząca – jak wszystko co ludzkie – nadzieja nieskończoności.”

„Pocałunki krople słońca
Nieskończoność
pachnie macierzanką”

„Nawet zwyczajna wspinaczka (…) dawała możliwość wczuwania się w prawdziwe życie: jak zimno – to przenikliwe, jak ciepło – to aż po upał wyciekający ze skał, jak pragnienie – to po spierzchnięte wargi, jak stromizna – to lecąca w przepaść, jak przepaść – to esencja przestrzeni, jak przestrzeń – to aż po oddech nieskończoności.”

„BUDDO, PANIE na swym tronie z lotosu,
Oczy twe wzniosłe, rozmodlone ręce,
Jakiż mistyczny zachwyt, na swój sposób,
Tak niezłomny wzbudzasz ostatecznie?
Czyż takiego spokoju pozbawieni,
Mielibyśmy nie zaznać na tej ziemi?

Wiatr zmian nieustannie wieje,
Na naszej drodze jazgotów,
Jutrzejsze smutki zwiastuje,
Naszych wczorajszych kłopotów.
Sen goni sen; kłótnia kłótnię,
I śmierć życia nici utnie.

Dla nas harówki palące,
Sekret dumy połamany,
Porażek lekcje męczące,
Kwiat i owoc zakazany;
A nie absolutny spokój,
Buddo na tronie z lotosu.

Marnymi dłońmi sięgamy
Po nasze złudne pragnienie,
Znak, że szczyty zdobywamy
Bez wiary i ze znużeniem
Lecz nic nie zmoże, nie zdusi
Głodu nieba naszej duszy.

Cel choć daleki, ulotny,
Wciąż nęci w urokliwości
A każdy moment przelotny
Przedsionkiem nieskończoności.
Jak schwytać to co nieznane,
Twego lotosu Nirwanę?”

„W bezmiarze drogocennej Ziemi, w bezkresie tego Świata,
Oby to, co dobre dla wszystkich, miało nieskończoność księżycowego blasku.
Oby swą ożywczą obecnością niosło trwałe szczęście i dostatek,
Otwierając słodką łąkę kwiatów nocnych lilii pokoju i radości.”

„Inspiruje mnie kino poetyckie, nostalgiczne, filmy Tarkowskiego, Michałkowa, Leszczyńskiego, filmy, które nie wyczerpują swego znaczenia po jednym obejrzeniu. Ale przede wszystkim inspiruje mnie życie. Można by wymieniać w nieskończoność i cokolwiek by powiedzieć, będzie banalnie: spotkanie z drugim człowiekiem, ciekawa historia czyjegoś życia, konflikt, jesienne ogniska, zimne zimowe powietrze… i moje dzieciństwo, którego skrawki w tym wszystkim odnajduję. Sztuka to chęć bezinteresownego podzielenia się. Bezinteresownego w pierwszym momencie, bo potem oczywiście czeka się, czy film zostanie dobrze przyjęty. Ale najpierw jest impuls: podzielić się tym zachwytem, który cię wypełnia.”

„Już niedługo ludzkość będzie przedłużać życie w nieskończoność.”

„Komunikacja – zwykła, stara komunikacja, jaka znana była dawniej – przeminęła. Za sprawą zakłóceń elektromagnetycznych. Telefony – a co za tym idzie, i stary dobry Internet – nie działały. Nie działał przekaz radiowo-telewizyjny. Nikt nie wiedział, co stanowi przyczynę tego zjawiska, ale było to coś na podobieństwo długiego rozbłysku słonecznego, który mógł trwać w nieskończoność.”

„Ziemia to plama
Na nieskończoności błękicie
A Bóg zetrze ją palcem lub wleje w nią życie
Jak w posąg gliniany Adama.”

„Siedziałem i wzrokiem debila patrzyłem na morze. Nie wiem, co widzą inni, kiedy na nie patrzą, ja nie widzę niczego (…). Lekarze twierdzą, że to problem pokoleniowy. Są pokolenia, które patrząc na morze, widzą Boga, inne słyszą orkiestrę symfoniczną, fugi Bacha, jeszcze inne widzą kobietę, Afrodytę, nieskończoność, wieczność, nirwanę, cały ten poetycki szmelc.”

„A jak jest z nowojorskimi pomnikami? Czy odzwierciedlają osobliwość Nowego Jorku leżącego w USA, lecz niewiele mającego z tym krajem poza generaliami wspólnego? Aby to stwierdzić supermakroskopowo i aby zapewnić sobie nieco przyrody w gąszczu supercywilizacji, porzućmy ludny Union Square, wsiądźmy w subway linii 4, 5 albo 6 i dojedźmy do stacji na rogu Lexington Avenue i East 86th Street. To dzielnica Yorkville na Upper East Side, Manhattan, Nowy Jork, USA, świat, wszechświat, nieskończoność. Stamtąd udajmy się pieszo do szykownej 5 Avenue, już wyłania się fasada Metropolitan Museum of Art… dajemy nura w Central Park i szukamy, szukamy, szukamy i… znajdujemy pomnik króla Obojga Rzeczypospolitej, zwycięskiego wodza spod Grunwaldu – Władysława Jagiełły.”

„Lubię cofać się do tego czasu, gdy świat nie ma końca. Gdy nie wiemy, że istnieje śmierć i czujemy się bezpiecznie. Ten czas kończy się szybko, ale zanim taki koniec nastąpi, mamy wrażenie, że trwa w nieskończoność.”

„Oni naprawdę podrywają demokratycznie wybranych przedstawicieli naszych, oni naprawdę chcą zastępować, nie szanują demokracji i dlatego tutaj jakaś jest luka, by nie każdy mógł sobie pozwalać na takie zachowanie. No przecież to nie można, już ja nie wchodzę w to, że jak popatrzymy na sprawców tego wszystkiego to się okaże, że sprawcy są prawie przede wszystkim winni tego, co się stało i ja wiem, że tak los udowodni i Kaczyńskim będzie bardzo nieładnie, kiedy prawda wyjdzie na jaw, to jest po pierwsze. Ale przede wszystkim chodzi o to żeby naprawdę przestali podrywać…
Monika Olejnik: Autorytet.
Lech Wałęsa: … autorytet demokratycznego państwa, tutaj musimy jakieś prawo, które nauczy nas kultury, zachowania, bo nie można tak w nieskończoność pozwalać na coś podobnego.”

„Z początku wstydziłem się jej dać. Taki wiersz to jak oświadczyny prawie. A ona – jak się ucieszyła! Przeczytała i zrobiła się cała czerwona. Nie bujaj, mów, na pewno skądś przepisałeś. Jak Boga kocham, napisałem go specjalnie dla ciebie. No, nie wierzę. Chłopaki zawsze tak mówią. To ja na to, że zaraz na przerwie mogę jej napisać następny. No? Wziąłem kartkę, tę samą, i na drugiej stronie napisałem wiersz Jeżeli mi nie wierzysz. Dwie zwrotki, ale zawsze. „Jeżeli mi nie wierzysz, odejdę. By nigdy już tu nie wrócić. Daleko. Niczym nie zmierzysz. Pójdę rozbite serce rozrzucić. Na cztery strony. Świata. Bo jeśli ty mi nie wierzysz. Nie wzejdę. Jak słońce. Na Twoim niebie. O nieskończoność od Ciebie. W innym kosmosie. Kto inny zrozumie. I przyjmie. Nieszczęśliwego wariata.””

„Obecny wizerunek Jarosława Kaczyńskiego, który jest kreowany przez jego sztab, to przebieranie wilka za babcię. (…) Dzisiaj ten wilk leży w łóżeczku. Taka mistyfikacja nie może trwać w nieskończoność. Jak się prezes Kaczyński odezwie do czerwonego kapturka, czyli opinii publicznej, to ona rozpozna cechy tego wilka. A ci którzy nie rozpoznają i nie uwierzą, podzielą los czerwonego kapturka z tej bajki.”

„Tango idzie lepiej niż cytryny i pomarańcze… wygląda na to, że będziemy grali w nieskończoność.”

„Życie człowieka jest powtarzającym się w nieskończoność kręgiem tych samych działań i czynów.”

„Aa, a, kotki dwa,
Szare, bure, obydwa.
Aa, a, kotki trzy,
Zjadły mózgi szare wszy.
Aa, a, kotki cztery,
Poszedł papa do hetery.
Aa, a, kotków pięć,
Mama czuje dziwną chęć.
Aa, a, kotków sześć,
Nieskończoność w szklance mieść.”

„Czy modlitwa nie jest badaniem prawdy, wyprawą duszy w nieodkrytą nieskończoność? Nie zdarzyło się jeszcze, by człowiek modląc się sercem, niczego się przy tym nie nauczył.”

„Fundamentalizm jest największym oszustwem, stwarza bowiem złudzenie, że może nam tu i teraz zapewnić nieomylne poznanie, ogarnięcie absolutu, nieskończoności, metafizyki, do których dążymy, ale których sami nigdy nie osiągniemy. Fundamentalistyczni przywódcy, papieże, prorocy, guru nie są na ogół tak naiwni, by nie wiedzieć, że nie mogą rozporządzać absolutem; przypuszczalnie sami mają czasem wątpliwości, czy on w ogóle istnieje; albo też są wystarczająco cyniczni, aby uważać go za iluzję, za „opium dla ludu”. Ale wskutek opętania, odurzenia władzą i przekonania, że „pociechę przynosi jedynie absolut”, absolutyzują rzeczy względne, czynią naród, partię albo rasę, Kościół albo wyznanie, zysk albo klasę – bezwarunkową, najwyższą wartością, której należy się nieograniczone uwielbienie i ubóstwienie, podają pół – lub ćwierćprawdy za niezbitą prawdę o zbawieniu, za dogmat, ogłaszają jakiś dokument Pismem Świętym. Zauważmy: systemy fundamentalistyczne nie mogą obejść się bez dogmatów i pism, stanowią one bowiem dla władców szczególny probierz wierności. Ludzi bardziej można przywiązać do słowa pisanego niż mówionego, wykazać ich aberracje, udowodnić im herezję.”

„To zabawne, kiedy czasami dumni wymieniamy tych pięciu czy sześciu Polaków znanych na świecie. Francuz czy Niemiec mógłby wymieniać w nieskończoność. To się chyba bierze z naszych kompleksów. (…) Europa jest otwarta. Przyjęli nas tam z otwartymi ramionami, bo w sumie jesteśmy inteligentni, sympatyczni i lubimy robić to, co robimy, ale powinniśmy patrzeć na siebie bez różowych okularów, bo to do niczego nie prowadzi.”

„Kiedy wschodzi księżyc,
morze kryje ziemię
i serce jest wyspą
wśród nieskończoności.”

„Ale czy można upłynniać w nieskończoność? Co będziecie zmieniać w świecie płynności absolutnej?”

„Założyłeś partię? – zapytał Chien.
– Założyłem wszystko. Partię i anty-Partię, która nie jest partią, którzy są za, i tych którzy są przeciw, tych, których nazywacie jankeskimi imperialistami, i tych, którzy tworzą obóz reakcji. Mógłbym wymieniać w nieskończoność. Wszyscy są moim dziełem. Niczym źdźbła trawy.”

„Trzeba człowiekowi nieskończoności i jej korelatu – niewiedzy bezgranicznej – by nie czuł się pośmiewiskiem czy ofiarą jakiegoś niewybaczalnego eksperymentu czy pomyłki nie do naprawienia. Można go było nie powoływać do życia, ale skoro został już wyrwany z nicości, należy mu się bezgraniczna przestrzeń i czas, o których dano mu wyobrażenie. Ludzkość ma prawo partycypować w tym wszystkim na równi z tym, który ją stworzył i za taką tylko cenę przebaczy to, że ją stworzono.”

„Samolot jak wahadło porusza się między obrzeżami przestrzeni
A człowiek spędza czas z nosem wciśniętym w owal iluminatora
Mając nad głową ogrom niezróżnicowanych sklepień a pod stopami rozwijający się rulon ziemi
Której barwy, wzory, wybrzuszenia i niebotyczne szczyty nadają nieskończoności zarysy i kontury”

„Obwód ten nie jest maszyną. Wytwarza jedynie własny, powtarzany w nieskończoność ruch, który może przenosić się na kolejne, nowe tryby i układy.”

„Nieskończoność i wieczność stanowią największą i jedyną pewność.”

„Zdarza się i tak, że dostaję trzy, cztery godziny materiału z kilku kamer filmujących złożoną akcję, a ja mam z nich zrobić dwie minuty. Muszę się prze to po prostu przekopać, czasami razem z reżyserem, czasami samemu. Podstawą jest bardzo szczegółowe zapoznanie się z materiałem, tak żeby dokładnie wiedzieć, co mam do dyspozycji.(…) Zawsze należy podążać za wizją reżysera, czasami nawet pomagać mu ją wykrystalizować, dookreślić jego oczekiwania. Ale to nie może ograniczać ciebie jako montażysty, jako filmowca, który ma aktywny udział w tworzeniu filmu. Dokonuję pewnych wyborów, bo je lubię, bo uważam, że działają. Jeśli spodobają się reżyserowi – fantastycznie, jeśli nie, to je zmienię. Natura procesu twórczego cały czas pozostaje dla mnie tajemnicą. Nie rozumiem, jak powstają konkretne pomysły, jak zapadają decyzje. Nigdy nie jest się pewnym określonego rozwiązania, dopóki nie wprowadzi się go w życie. Można je sobie w nieskończoność wyobrażać, ale dopiero, kiedy zmontujesz ze sobą wszystkie elementy, wszystko nabierze życia, zacznie oddziaływać na emocje. Wcześniej film jest tylko konceptem intelektualnym.”

„Człowiek musi się dusić pośrodku, bo niestety, lub stety, nieskończoności nie są dla ludzi. Samemu się żyje i samemu umiera.”

„Trybunał właściwie doprowadził do sytuacji, w której trudno dalej poważnie traktować tę instytucję, co jest szkodliwe dla całego państwa. Ostatni wyciek sędziowskich e-maili to tylko potwierdza. Mamy dzisiaj do czynienia z sytuacją, w której Trybunał na czele z jego prezesem Andrzejem Rzeplińskim działa wbrew prawu. Nie zgodzimy się na to, by ten kabaret trwał w nieskończoność. (…) Myślimy o przygotowaniu kolejnej ustawy, ale widzimy, że dotychczasowe działania i nowelizacje nie przynoszą żadnego rozwiązania. Trybunał bowiem odrzuca wszelkie próby osiągnięcia kompromisu. To jest jego wybór. Niektórzy sędziowie przestali działać w interesie prawa i państwa. Dbają jedynie o swój interes, a na to na pewno się nie zgodzimy. (…) Uważam, że mamy do czynienia z sytuacją, w której niektórzy sędziowie Trybunału nie zamierzają stosować się do uchwalonego przez Sejm prawa. Oznacza to, że nie chcą już być sędziami. I będzie trzeba znaleźć rozwiązanie, aby takich sędziów odsunąć od dalszego szkodzenia instytucji Trybunału.”

„Coraz więcej i więcej ojców naszej przeszłości
mnoży się wciąż podług kwadratu nieskończoności;
łańcuch nierozerwalny, cienki a jednak mocny,
łańcuch ogniw żywota, światów potomek nocny,
nietrwała nic żywota, która się rozwinęła,
kiedy wieczność z żywiołem żywioł łączyć zaczęła
za sprawą drgnień wszechświata i jakaś obca siła
pierwszy płomień żywota jaskrawy zapaliła,
jeszcze słaby i wiotki jak pierwszy lot motyla –
och, ja wiem doskonale: MNIE spłodziła ta chwila!”

„W człowieku spotykają się niebo i ziemia. Jak ziarnko piasku otoczone jest przestrzenią, tak nasza rzeczywistość pogrążona jest w wiecznej nieskończoności, pełnej blasku, mocy i czystości.”

„Gdyby ktoś nad jakąś sprawą stale się zastanawiał, rozstrzygnięcie przeciągnęłoby się w nieskończoność.”

„Następne sześćdziesiąt sekund może być jak nieskończoność.”

„Kontynuowanie inspekcji w nieskończoność tylko dlatego, że niektóre kraje boją się wziąć na siebie odpowiedzialność za egzekwowanie woli wspólnoty międzynarodowej, nie jest satysfakcjonującym rozwiązaniem.”

„Wśród zwykłych liczb ukryła się nieskończoność liczb przestępnych, których obecności nigdy by się nie domyślono, gdyby nie zajrzano w głąb matematyki.”

„Matematyka: przyłapanie nieskończoności na gorącym uczynku.”

„W teatrze zarówno reżyser, jak i widz mają większe pole do popisu, więcej pozostawia się wyobraźni; jesteśmy tu niejako ograniczeni miejscem (nie mamy do dyspozycji szerokich panoramicznych ujęć i zmieniających się scenerii, krajobrazów, które w kinie można mnożyć w nieskończoność). Więcej umiejętności mogą też pokazać aktorzy. Dochodzi do ciekawych interakcji między nimi a publicznością. W teatrze emocje są bardziej skonsolidowane, w kinie przepływają zbyt swobodnie. Co jeszcze? Kinu brakuje też kameralności teatru. Przez to, że w kinie nie ma miejsca na grę wyobraźni, brakuje mu magii.”

„Będąc człowiekiem nie jestem bliższy nieskończoności niż gdybym był mrówką, ale też nie jestem dalszy niż gdybym był ciałem niebieskim.”

„Nieporozumienia, błędne interpretacje – to są czynniki, które pchają sztukę naprzód tworząc nowe jakości i stawiając nowe pytania. Archiwum – jak absolutnie każdy żywy organizm – żyje i nieustannie podlega zmianom, mnożąc w nieskończoność obrazy samego siebie. Elementy zanegowane i odrzucone w procesie archiwizacji pojawiają się później jako ciemna materia naszej podświadomości.”

„Wzrost gospodarczy nie musi trwać w nieskończoność. To raczej krótki epizod w dziejach ludzkości, twierdzi Amerykański ekonomista Robert Gordon. A wszystko dlatego, że dziś prawdziwych innowacji już nie ma…(…) Gordon pokazał, że za dynamikę wzrostu produktywności w USA pod koniec lat 90. XX wieku odpowiadał głównie postęp w technikach komputerowych. Niestety, postęp już się skończył. Cała innowacyjna energia koncentruje się na gadżetomanii i funkcjach rozrywkowych. Brakuje jednak rzeczywiście przełomowych innowacji mających wpływ na produktywność.”

„(…) nie ma nic piękniejszego, niż trwający w nieskończoność dźwięk czy współbrzmienie, że to jest właśnie najgłębsza mądrość, a nie te nasze sztuczki z allegrem sonatowym, fugą, harmonią.”

„Życie jest jak dziurka od klucza. To pojedynczy, maleńki otwór, przez który wchodzi się do nieskończoności.”

„Zobaczyć świat w ziarenku piasku,
Niebiosa w jednym kwiecie z lasu.
W ściśniętej dłoni zamknąć bezmiar,
W godzinie – nieskończoność czasu.”

„Ludzie teatru uwielbiają mówić. Gadają i gadają w nieskończoność o podróżach, o odkryciach literackich i o tym, co Henry Hazlitt myślał o jakimś tam cytacie z Szekspira. To nie do zniesienia.”

„Nieskończoność! Żadne inne pytanie nie poruszyło tak głęboko duszy człowieka.”

„Nigdy. Myśleć o słowie „nigdy”, to jak patrzeć w dziurę bez dna. Nie można tego zrozumieć. Wieczność. Nieskończoność.”

„Codzienna Komunia św. była dla mnie każdego ranka obmyciem się w wodzie życia (…), była pożywnym posiłkiem przed dalszym etapem drogi, była czułym spojrzeniem, które daje odwagę i ufność. Przeszedłem przez świat jak przez ogród otoczony murem. Szukałem przygód na pięciu kontynentach (…), a ja jestem ciągle w zamknięciu. Przyjdzie jednak dzień, gdy będę mógł zaśpiewać pieśń miłości i wesela. Usuną się wszystkie zapory. A ja zdobędę Nieskończoność.”

„Wydaje mi się, że największym dobrodziejstwem na tym świecie jest fakt, że umysł ludzki nie jest w stanie skorelować całej swej istoty. Żyjemy na spokojnej wyspie ignorancji pośród czarnych mórz nieskończoności i wcale nie jest powiedziane, że w swej podróży zawędrujemy daleko. Nauki - a każda z nich dąży we własnym kierunku - nie wyrządziły nam jak dotąd większej szkody; jednakże pewnego dnia, gdy połączymy rozproszoną wiedzę, otworzą się przed nami tak przerażające perspektywy rzeczywistości, a równocześnie naszej strasznej sytuacji, że albo oszalejemy z powodu tego odkrycia, albo uciekniemy od tego śmiercionośnego światła przenosząc się w spokój i bezpieczeństwo nowego mrocznego wieku.”

„Nie wiedziałem, że są jacyś właściciele kosmosu.
– Więc jest pan po prostu niedoinformowany – skwitował z pełnym wyższości uśmieszkiem. – Stany Zjednoczone określiły, że do nich należy kosmos między koordynatami 2XA a D2B, poza niewielkim i mało znaczącym fragmentem przyznanym Meksykowi. Rosja ma przestrzeń między koordynatami #DB i LO2 (…) Są jeszcze sektory belgijski, chiński, cejloński, nigeryjski…
– A gdzie jest wolny kosmos? – przerwałem mu.
– Nie ma takiego.
– Wcale? To jak daleko sięgają granice?
– Do nieskończoności.(…)
Nigdy nie przyszła mi do głowy myśl, że każdy skrawek bezkresnego kosmosu ma już swego właściciela.”

„(…) nad chaosem, który widzimy, nad którym nie panujemy, którego nie możemy zrozumieć, panuje okładkowa omega – symbol nieskończoności kosmicznej, a także ostateczności.”

„Radosław Markowski nie jest profesorem! Nie jest profesorem! Jest doktorem habilitowanym zatrudnionym na stanowisku profesora w prywatnej uczelni. Tak samo jak dowódca brygady w stopniu pułkownika nie jest generałem brygady. Podobnie jest z Magdaleną Środą, Tomaszem Nałęczem czy Moniką Płatek i wieloma innymi uchodzącymi za „profesorów”. Nazwy swojego stanowiska „profesor” mogą używać na terenie uczelni, ale nie w publicznym obiegu. To doktorzy habilitowani zatrudnieni na stanowiskach profesora nadzwyczajnego. Nie można w nieskończoność poniewierać i pauperyzować tytułu profesorskiego i celowo go mylić z profesorskim stanowiskiem. Tak się nie godzi! To zwyczajna dezinformacja i nadużycie.”

„Czy można powiedzieć, że coś jest zielone? Zielone to nieskończoność. Każdy kolor to nieskończoność.”

„Nie jestem kobieta wyzwolona, nie jestem nawet wyzwalająca się kobieta. Boję się wolności dla siebie jak opuszczenia i śmierci. Boję się jej jak nieskończoności. Właśnie chcę oddana być w niewolę i móc w niewolę brać. Chcę pętać sobą – i chodzić w cudzym zaczarowaniu.”

„Czasem, gdy morze bardzo jest rozhukane, woła coś na nich wśród nocy i ciemności po nazwisku. Jeżeli nieskończoność morska może tak wołać, to być może, że gdy się człowiek zestarzeje, woła także na niego i inna nieskończoność, jeszcze ciemniejsza i bardziej tajemnicza, a im jest bardziej zmęczony życiem, tym milsze są mu te nawoływania. Ale, by ich słuchać, trzeba ciszy.”

„Często tak jest, jakoby sen i modlitwa taka, jakiej ja nigdy nie umiem, są słowa nadzwyczajne. Jestem w tym jakby zagubiona i sobie stracona. To znów uczuwam pociąg do poznania Bóstwa, ale na widok, a raczej z podziwienia Pana Boga w takiej nieskończoności, nie mogąc tego znieść ani wytrzymać, zostaję się jakby maleńkim dzieckiem, a w ten sposób traci się tę bojaźń, którą się w zwyczajnym stanie miało. I tak rozumiałam, że Pan Jezus, dając się pod różnymi postaciami poznać, nachyla się niejako do nędzy i nicości ludzkiej. Czyni to, litując się nad niedołęstwem człowieka.”

„Jakże nie nadaje się ciało ludzkie do nieskończoności, jakie bezradne się w niej staje, każdym poruszeniem swoim objawia swój bezsens, pozbawione zbawczych ograniczeń i usprawiedliwiającego oporu ziemi, ścian, stropów.”

„Zmęczeni odwiecznymi próbami walki z surową materią, wybraliśmy inną drogę, pragnąc wybiec na spotkanie nieskończoności. Weszliśmy w samych siebie i stworzyliśmy nowy świat…”

„Kobiety rzadko przekraczają czterdziestkę i mogą wiek ten zachować w nieskończoność.”

„Ja w tym konflikcie nie będę brać udziału. Jestem państwem neutralnym. Jestem Szwajcarią. Wasze pakty, wasze spory mnie nie dotyczą, zrozumiano? Jacob jest dla mnie członkiem rodziny, a ty… ty jesteś miłością mojego życia, i to życia, które zamierzam przedłużyć w nieskończoność. Nie obchodzi mnie, kto z moich najbliższych jest wampirem, a kto wilkołakiem. Jeśli o mnie chodzi, Angela może okazać się czarownicą.
Przypatrywał mi się w milczeniu, ściągając brwi.
– Jestem Szwajcarią – powtórzyłam z naciskiem.”

„I przysięgam, w tamtej chwili byliśmy nieskończonością.”

„Człowiek jest syntezą nieskończoności i skończoności, doczesności i wieczności, wolności i konieczności, jednym słowem, syntezą.”

„Ażebym uzyskał pewność, iż uwieczni mnie rodzaj ludzki, włożono mi do głowy, że rodzaj ów nie skończy się nigdy. Zgasnąć w nim równało się narodzinom i przekształceniu w nieskończoność, ilekroć jednak wykładał mi ktoś hipotezę, że pewnego dnia jakiś kataklizm mógłby zniszczyć naszą planetę, zdejmowała mnie trwoga, choćby miało to nastąpić za pięćdziesiąt tysięcy lat; i dziś jeszcze, zawiedziony, nie potrafię myśleć bez lęku, że słońce kiedyś wystygnie. To że moi współplemieńcy zapomną o mnie na drugi dzień po moim pogrzebie, nie obchodzi mnie raczej; dopóki żyć będę, będę ich nawiedzał nieuchwytny, nie nazwany, obecny w każdym tak jak we mnie obecne są miliardy zmarłych, których nie znam, ale których chronię przed unicestwieniem. Gdyby jednak ludzkość znikła, zabiłaby swoich zmarłych na dobre.”

„Czas. To tylko ludzki wynalazek. Jak cyfry. Jak system miar. Coś, co ludzie wynaleźli, by ułatwić sobie życie, by ułożyć życie w łatwe do ogarnięcia fragmenty, by otoczyć myślą rzeczy niemożliwe do ogarnięcia, by poradzić sobie z nieskończonością. Minuta, godzina, dzień, rok, pół wieku, tysiąclecie, dwa tysiąclecia od czasu przebudzenia się człowieka, pięć tysięcy lat od czasu powstania malowideł w jaskiniach i czternaście lat życia młodej dziewczyny.”

„(…) mając myśl daną i obraz przenośnie tłumaczący, notujemy, zaznaczamy tylko obraz, który już sam sugestywnie winien wywołać odpowiadającą mu myśl w mózgu czytelnika. Obraz taki zowiemy symbolem.(…) Sztuka wielka, sztuka istotna, sztuka nieśmiertelna była i jest zawsze symboliczna; ukrywa za zmysłowymi analogiami pierwiastki nieskończoności, odsłania bezgraniczne pozazmysłowe horyzonty.”

„Przyjdzie jednak dzień, gdy będę mógł zaśpiewać pieśń miłości i wesela. Usuną się wszystkie zapory. A ja zdobędę nieskończoność.”

„Szczęście jest optyczną iluzją. Dwa lustra, które wysyłają sobie ten sam obraz w nieskończoność. Nie próbuj dotrzeć do początkowego obrazu, nie ma go tam.”

„Bóg nie może jednak tolerować grzechu, dlatego ci, którzy odrzucili dar zbawienia w Chrystusie, muszą ponieść śmierć wraz ze swym panem - Szatanem (Hbr.2:14). Nie ma jednak potrzeby, aby cierpieli w nieskończoność.”

„Jedyny biznes w nieskończoności: produkcja sensów życia.”

„Ludzka głupota jest jedyną rzeczą oddającą ideę nieskończoności.”

„Piękno tak samo nie jest nam dostępne, jak nieskończoność. Nie należy jego nigdzie szukać; nie domagać się piękna ani w miłości, ani w szczęściu, ani w cnocie; należy natomiast je kochać, aby być cnotliwym, pięknym i szczęśliwym w tej mierze, w jakiej to dla człowieka możliwe.”

„Z jednej strony nie chcemy umierać; zwłaszcza ci, którzy nas kochają nie chcą naszej śmierci. Z drugiej jednak, nie pragniemy też istnieć w nieskończoność, a także ziemia nie została stworzona z taką perspektywą.”

„Jak to jest być człowiekiem
spytał ptak
Sama nie wiem
Być więźniem swojej skóry
a sięgać nieskończoności
być jeńcem drobiny czasu
a dotykać wieczności”

„Fakt jest taki, że nikt nie wie w jaki sposób powstał ten ogromny i rozległy Wszechświat, i po prawdzie nikt nie wie nawet czy w ogóle był jakiś początek, czy może Wszechświat istniał od zawsze i będzie istniał w nieskończoność. Jako, że na obecnym poziome rozwoju ludzkiej cywilizacji nikt nie potrafi odpowiedzieć na pytanie w jaki sposób powstał Wszechświat i czy kiedykolwiek miał w ogóle swój początek, nie uważamy żeby na nas ciążyła konieczność udzielania odpowiedzi na to pytanie. Wyjaśnianie tej zagadki nie ma również związku z przetrwaniem i dobrobytem Białej Rasy.”

„Nikomu nie przekażesz wiedzy
twój tylko słuch jest i twój dotyk
na nowo musi każdy stworzyć
swą nieskończoność i początek”

„To jest tak jak ze starymi końmi, które jeszcze są sprawne. Jak się zbiorą, jak się zawezmą, jak sobie powiedzą, że trzeba, no to pociągną. Rzecz nie polega jednak na tym, żeby ciągnęły w nieskończoność, aż padną, tylko żeby wytworzyły pewien mechanizm zastępowalności pokoleń. A jednocześnie zaproponowały Polakom określone działania i ścieżki rozwoju. Jednak czy akurat ci to zrobią? Nie wiadomo. Na razie schodzą się z problemami.”

„Odosobnienie jest skończonością i ograniczeniem. Obcowanie jest wolnością i nieskończonością. Człowiek w sobie jest człowiekiem w zwykłym tego słowa znaczeniu. Człowiek w obcowaniu z człowiekiem, jedność Ja i Ty – jest Bogiem.”

„Jak wiedzą ci, którzy stracili choć jedną bliską osobę, w takim wypadku różnicą między zerem a jedynką jest cała nieskończoność. Choć trudniej nam to ogarnąć, właśnie taka różnica istnieje na przykład między liczbą 780 862 a 780 863–według najnowszych oszacowań tyle właśnie osób zgładzono w Treblince.”

„Zrobiłem to, bo nienawiść nie może trwać w nieskończoność – odezwał się w końcu spokojnie. – Bo w końcu trzeba przebaczyć.”

„Jeśli prawdą jest, że wieczność zamyka się w jednej nieskończenie krótkiej chwili – a nie ma dowodów, że tak właśnie nie jest – to aktor na scenie jest bliżej nieskończoności niż budowniczy piramid.”

„Pytanie, czy istnieje „nieśmiertelność duszy” jest niekonieczne, jest z dziedziny złego tekstu. Nieśmiertelność i nieskończoność już „w tym życiu” – ze wszystkimi udręczeniami i całym upojeniem tego doznania. Nieśmiertelność jest konsumowana podczas życia, jest całkowicie wyczerpana, do dna wypita. Myślę, że wszystko jest zawarte i dotrzymane w obrębie życia. Mam niechęć do nieśmiertelności jako wznowienia życia indywidualnego. Cała reżyseria nieśmiertelności – zmartwychwstanie, metempsychoza, życie wieczne – to jest wciąż ten niepotrzebny, zły akt czwarty dobrze zbudowanego, rozdzierającego dramatu życia. Grzech śmiertelny przeciw jedności czasu i miejsca.”

„Nic tak nie daje poczucia nieskończoności jak głupota.”

„W czarnym aksamicie nieskończoności zwycięstwo będzie człowieka.”

„W książce Foucaulta mowa jest często o "antropologicznej skończoności". Wyobrażam sobie, jak tego rodzaju formułki mogą działać na młodych. Oczywiście brzmi to uczeniej niż "nędza człowieka", "znikomość trwania" ludzkich dziejów.
Z wszystkich szalbierstw najgorsze jest językowe, bo najtrudniej dostrzegalne dla ogłupionych ludzi naszej epoki. Trzeba powiedzieć, że drogę otwarł Heidegger i że jeśli jakiś filozof chce doświadczyć ostracyzmu, na własnej skórze przeżyć wymienioną wyżej "skończoność", to wystarczy mu odrzucić żargon i użyć potocznego, sensownego języka. Automatycznie wytworzy się wokół niego pustka.

W sensie literackim rzadki błąd warto jest więcej od znanej, wypróbowanej i banalnej prawdy; w sensie duchowym jest wprost przeciwnie.
Niezwykłość nie ma żadnej wartości na płaszczyźnie duchowej. Liczy się tylko głębia, stopień pogłębienia danego przeżycia.”