Cytaty o miłości

strona 10

„Miłość jest gorzka i słodka, ale nikt nie potrafi powiedzieć, co jest w niej słodsze, gorycz czy słodycz.”

„Miłość rodzi się wtedy, gdy bratasz się z cierpieniem, nie tylko umiesz je znosić, lecz go nie unikasz.”

„Miłość – to pierwsze słowo Boga, myśl pierwsza, jaka przemknęła mu przez mózg. Kiedy rzekł: – Niech się stanie Światło! – wtedy stała się Miłość. I wszystko, co stworzył, było doskonałe, i niczego już nie chciał przetwarzać.”

„Udawana miłość prowadzi do kompromisów i łatwych filozofii, natomiast prawdziwa miłość zawsze kończy się rozlewem krwi.”

„Opisujemy świat w kategoriach moralnych, niczym sędziowie, a powinniśmy najpierw w kategoriach metafizycznych i duchowych. Prawdziwa wiara to komunia, wspólnota i miłość.
I modlitwa, która jest wcześniejsza i bardziej podstawowa niż przykazania, kodeksy, encykliki czy bioetyka, o której tyle w Polsce rozprawiamy. Bez pokory i prostoty właściwej modlitwie te rozmowy nie mają większego sensu, bo to już nie są rozmowy, tylko rzucanie kamieniem z odległego brzegu.”

„Doświadczenie nas uczy, że miłość nie polega na tym, aby wzajemnie sobie się przyglądać, lecz aby patrzeć razem w tym samym kierunku.”

„Kiedy się czuje pociąg fizyczny, nieczystą namiętność fizycznych kształtów, to nie jest miłość. Miłość jest pożądaniem czyjejś duszy.”

„Rodzi się człowiek z gotową dolą i wyrokiem na całe życie. Jeden do wyzyskiwania i używania, na uznanie; miłość i niełaskę ludzką; drugi na doświadczenie od życia, pustkę, nienawiść i obojętność. Kiedy z sobą szczęścia nie przyniósł, żadnych wypłat nie ma taki na pracę (…) Praca uczciwa sama przez się daje spokój, a bieda cicho zniesiona, czyni człowieka głębszym i lepszym. Ten co najmniej ma dla siebie najwięcej ma w sobie.”

„Miłość – to tęsknota za wiecznym zjednoczeniem z drugą osobą.”

„Miłość i cierpienie to jedno i to samo: wartość miłości mierzy się sumą, jaką trzeba za nią zapłacić: i zawsze, jeśli to wypada zbyt tanio to znaczy, że człowiek oszukuje sam siebie.”

„Miłość jest bezcenna, bezwartościowa, kto nie jest zakochany, kto tego nie czuje, albo kto nigdy w życiu nie był zakochany, nie wie co stracił, jest pustym człowiekiem, miłość wypełnia każdą lukę w naszym życiu. Możesz nie mieć pieniędzy, ale będziesz zakochany i będziesz szczęśliwy, jeżeli będzie to miłość z wzajemnością.”

„Miłość jest jak studnia. Tylko wtedy tchnie świeżością i czystością, gdy się z niej bez przerwy czerpie.”

„Pierwsza miłość może być zarówno ostatnią, jak i ostatnia pierwszą.”

„W Dzieciątku Jezus, Bóg stał się zależnym, potrzebującym miłości ludzi, proszącym o ich – naszą miłość.”

„Więc cóż macie
cóż wy macie kochający
Miłość to lęk

Lęk
Więc kocham ogromnie
świat
który świeci jak kropla”

„Miłość łączy serca, a przyjaźń umysły.”

„Miłość podobna jest do węgla: rozżarzona – parzy, a zimna – brudzi…”

„Miłość, jako stan zauroczenia, dotyka również osoby rozsądne i w tym kryje się przewrotność miłości.”

„Ja nie wiem skąd się bierze ta miłość do chłopów, bo oni częściej dobijali powstańców i ściągali kamasze, niż brali udział w walce o wolność.”

„Czekaniem
na kroki
szelesty
listy
na pukanie do drzwi”

„Miłość bliźniego jest może nie najlepsza, ale na pewno najwygodniejsza.”

„Za niemożliwą miłość do kogoś tak destrukcyjnego płaci się najcenniejszą walutą – jakością własnego życia.”

„Za miłość płaci się gorzkimi łzami.”

„Ludzi trzeba szukać nie z latarnią, ale z sercem, bo tylko na miłość otwierają serca.”

„Bóg jest cały miłością, mawia się. Czym stałby się świat gdyby, odwracając słowa, stwierdzić, że wszelka miłość jest Bogiem? Wiele dusz, których delikatność Ewangelii wzrusza, skłania się do pysznego błędu panteizmu, który zrównując wszelkie uczynki, miesza byty, uprawomocnia i poniża wszystko. Gdyby błąd ten zatriumfował, niewiele by trzeba czasu, aby zniszczyć dorobek największych pokoleń ludzkich. Lecz błąd ten został pokonany przez nauczanie i edukację Kościoła: Cała miłość nie jest Bogiem, cała miłość jest OD BOGA. Wierzący muszą uznać, pod karą ekskomuniki, te szacowne rozróżnienie, ratujące jeszcze Zachód przed tymi, których Macaulay nazwał barbarzyńcami z dołu.”

„Kto dziś mówi kochajcie się, wie, że niewiele czasu zostało na miłość.”

„Nie ma nic bardziej tragicznego niż żebranie o gest, o uśmiech od ukochanej Istoty. Przy tej tragiczności blednie wielka inna tragiczność, tragiczność cielesnego kalectwa, tragiczność duchowego kalectwa… wielka tragiczność blednie przy tragiczności żebrania o miłość.”

„Jedynie dwie rzeczy czynią nas szczęśliwymi: wiara i miłość.”

„Kobieta jest jedną wielką epicką powieścią: są w niej wszystkie wątki: dramat, miłość, radość i codzienność.”

„Miłość to wymiana słabości (…) Wzajemne zmiłowanie się nad sobą.”

„Gdybym był królem, lub jaśnie wielmożnym,
Chciałbym mieć serca sług, albo poddanych:
Miłość powszechna czyni człeka możnym;
Stawia w korzyściach nieoszacowanych.
Na cóż się przyda rozkazywać trwożnym?
Czyliż nie lepiej mieć obowiązanych?
Skarby, oręże, wszystko to rzecz płocha:
To grunt, gdy sługa pana swego kocha.

Ciężka rzecz dostać poddanych życzliwych:
Zraża podległość prawo rozkazania.
Już się przebrało na sługach poczciwych,
Sama nierówność wstrętem od kochania.
Hardość w zamysłach swoich popędliwych
Sądzi na oślep, i płocho nagania.
Pan wszystkim winien, wszystkim w odpowiedzi:
Dla czegoż winien? bo najwyżej siedzi.”

„Czasem miłość bywa szkodliwa czy nawet trująca.”

„Rozumiem zarzuty, że pisuję fantastyczne harlekiny (a gdzie u licha w mojej prozie jest ta miłość!?), że Wędrowycz to disco-polo fantastyki etc. No dobra. Moja proza to jest disco-polo fantastyki. I co, do cholery, w tym złego!? Czy każdy musi kochać Verdiego z Bachem? Jak ktoś chce sobie poczytać odpowiednik Chopina, to niech bierze się za książki Dukaja.”

„Jakże silna jest miłość po przejściu ogniowego chrztu cierpienia.”

„Każdy człowiek rozumie miłość po swojemu, lecz wszyscy dalecy jesteśmy od prawdziwego jej rozumienia.”

„Nie polewaj, nie dmuchaj, gdy miłość się pali.”

„Zawsze byłem przejęty tak wielkim respektem dla Pisma Świętego, zawsze wierzyłem, że niebo stoi otworem przed tymi, którzy naśladują bohaterów tej świętej księgi… Ach, mój drogi! Nie dziwi mnie już szaleństwo Pigmaliona! Czyż historia świata nie jest pełna podobnych słabostek? Nie trzebaż było od tego zacząć, aby zaludnić ziemię? A w jaki sposób mogło to stać się zbrodnią, jeśli wówczas nią nie było? Co za niedorzeczność! Młoda dziewczyna nie może mnie podniecać, ponieważ miałem nieszczęście przyczynić się do wydania jej na świat?! To, co winno najbardziej ją do mnie zbliżyć, ma być powodem oddalenia? Mam patrzeć na nią chłodno i obojętnie, ponieważ jest do mnie podobna, ponieważ płynie w niej moja krew, a więc dlatego, że jednoczy w sobie wszystkie zalety zdolne wzbudzić najgorętszą miłość! Co za sofizmaty, co za bzdury! Zostawmy głupcom obowiązek poszanowania tych śmiesznych zakazów; nie dotyczą one umysłów takich jak nasze. Królestwo piękna i święte prawa miłości nie mają nic wspólnego z nędznymi konwencjami społecznymi. Usuwają je precz swoim blaskiem, podobnie jak promienie słońca oczyszczają.”

„W rzeczach koniecznych – jedność, w sprawach wątpliwych – swoboda, we wszystkim – miłość.”

„Miłość jest tyle warta, ile kosztuje.”

„Miłość od waśni o ileż jest prostsza:
Rdza by przeżarła krwawe mieczy ostrza,
Znikłyby zbroje i zamilkły surmy,
Gdyby serc tylko nęciły nas szturmy.
Lecz głupiec trwoni życie i wnet kona,
Dążąc gdzie wieczny sen, noc nieskończona.”

„Myślę, że odkryłam wielu aktorów. Jedną z takich osób jest Samuel Palmer.”

„Celem literatury nie powinna być sama literatura. Są autorzy, którzy szukają poklasku, chcą być admirowani. Tworzą na zasadzie: „Zobaczcie, jak ja świetnie piszę”. Narcyzm pisarza to jest coś zupełnie mi obcego, tego nie uznaję. Moja literatura ma na celu oddawać się innym, pomagać ludziom żyć. To coś więcej niż rozrywka, zwykłe opisywanie doświadczeń czy nawet chwytanie złożoności świata i natury ludzkiej. Dla mnie literatura powinna spełniać funkcję filozoficzną. Być narzędziem rozwoju osobistego. Takie same wymagania stawiam literaturze jako czytelnik. Oczekuję, że lektura mnie wzbogaci, zmieni moje spojrzenie na świat, pozwoli mi przekroczyć pewne granice we mnie samym.”

„1 maja stacja radiowa Hamburg podała wiadomość o śmierci Hitlera. Siedzieliśmy wokół małego aparatu radiowego i nikt nie wypowiedział ani jednego słowa… Także nazwisko Ewy zostało po raz pierwszy podane do wiadomości, gdy poinformowano o upiornej uroczystości ślubnej. Musiałam cofnąć się myślami do roku 1931, gdy Ewa, śliczna, niska córka nauczycieli z Monachium, w zakładzie fotograficznym mojego ojca sprzedawała rolki filmów i zawracała klientom w głowach swoim dekoltem. Nieustannie fotografowano ją w celach reklamowych i zawsze była wspaniałą dziewczyną z plakatu.”

„Lud polski to jest niedzielna msza i tygodniowa porcja tabloidów, obrona dziecka poczętego i porno w domowym internecie, pielgrzymka na Jasną Górę i codzienny język brudnych przekleństw, miłość do Ojczyzny i twarde pragnienie, by z Ojczyzny wyjechać na zawsze gdzieś, gdzie będzie lepiej, nienawiść do Niemców i pragnienie, by pracować u Niemca, bo dobrze płaci, chociaż jest potomkiem Hitlera, stawianie talerza dla wędrowca na wigilijnym obrusie i ochota, by walnąć kijem bejsbolowym „ciapatych”, którzy uciekają do Europy przed straszną wojną w Syrii. Lud polski – takie jest moje podejrzenie – nie lubi wolności.”

„Czerwień to miłość,
biel – serce czyste.
Piękne są nasze
barwy ojczyste.”

„Żaden wariat nie jest wariatem, jeśli przyjmiemy jego racje. (…) Nigdy nie traci się wiary całkowicie (…) zawsze pozostają wątpliwości. (…) miłość jest uczuciem wbrew naturze, skazuje dwoje obcych sobie ludzi na nieszczęście i niezdrowe uzależnienie, tym ulotniejsze, im bardziej intensywne.”

„Zachód ma do zaofiarowania narodom Azji tylko śmierć. Wschód ofiarowuje nam życie, przyjaźń i miłość.”

„Jeśli w tej tęsknocie zostanę,
jeśli do końca w niej wytrwam,
uniosę się nad wiecznością
jak nad jeziorem rybitwa.
Jeśli w tej miłości utonę,
jeśli w tej tęsknocie zgoreję,
gdy zbudzę się, Bóg nade mną
zamiast dnia rozednieje.
wszystko, co było trzeba, i nic mu się już zdarzyć nie mogło.”

„To specjalna orkiestra, którą może usłyszeć tylko jedna osoba. Tylko przez jeden dzień.”

„Największym szczęściem, jakie może dać miłość, jest pierwszy uścisk dłoni ukochanej kobiety.”

„W pobliżu rozległ się głos nacechowany wdziękiem piły łańcuchowej.”

„Jeśli ktoś stawia warunki, to nie miłość.”

„Czy umarłych nie można kochać? Czy miłość jest słabsza od śmierci? Czy miłość nie zasługuje na nieśmiertelność?”

„Miłość to choroba, bez której się nie można dobrze czuć.”

„Twoja miłość zaczyna się od wiary w miłość.”

„Radością napawa mnie fakt, że kiedy obejmuję jednego z tych naszych nieszczęśliwych braci, to przekazuję im całą serdeczność, miłość i solidarność papieża, a Ojciec Święty często domaga się ode mnie zdania sprawy. Chce wiedzieć.”

„I pomyślała także, chociaż tego nie powiedziała, jakim ryzykownym towarem jest miłość oraz że właściwe zrównoważenie dawania i brania jej jest zbyt precyzyjnym zadaniem dla zwykłych istot ludzkich.”

„Nie akceptowałam losu, który umieścił mnie na tym świecie jako kobietę. (…) Przysięgłam sobie, że użyję wszystkich moich zdolności, aby przyczynić się do pokonania nieprzyjaciela. (…) Ostatecznie powiedziałam sobie: najlepszy sposób, aby odpowiedzieć, jak mam służyć mojemu krajowi, to jechać do kraju wroga. Napisałam petycję do regionalnego dowódcy wojskowego w Berlinie, prosząc, aby wysłano mnie na front.”

„Jaka to niepojęta miłość Dobrego Pasterza! Niebo opuszcza, mieszkanie duchów błogosławionych, by szukać zbłąkane córy człowiecze.”

„Każdy z nas jest bankiem, który puszcza w obieg wyrozumiałość, zaufanie, uprzejmość i miłość. Waluta ta krąży pod warunkiem, że nie jest fałszywa.”

„Miłość bliźniego żąda zatem od nas wielkiej czujności, zważania na to, jak nasze postępowanie odbija się na postępowaniu innych. Wciąż winniśmy w rachunku sumienia stawiać sobie pytanie, czy budujemy nasze otoczenia przykładem życia, czy nie ma w nim czegoś takiego, co może gorszyć bliźnich i za co my też po części odpowiemy przed Bogiem. Do stawiania tego pytania należy od wczesnych lat młodości wychowywać młodzież.”

„Miłość jest największą słodyczą i największą goryczą na Ziemi.”

„Starość nie chroni nas przed miłością, ale miłość chroni nas przed starością.”

„Miłość to zadanie, które Bóg wciąż nam wyznacza, może po to, by zagrzewać nas, abyśmy stawiali wyzwania losowi.”

„Miłość – to skarb, który często dajemy komuś, kto go nie chce wziąć, a jednocześnie pragnie posiadać.”

„Nie próbuję przenosić na ekran tragedii 45-latka, którego firma zbankrutowała. Wybieram bliskie mi tematy: miłość, pożądanie, relacja syna i matki. Wszystko, co jest dla mnie istotne na co dzień.”

„Gdybyś spojrzała mi w oczy, przekonałabyś się, że zostałem takim, jakim byłem. Miłość i tylko miłość kierowała moimi krokami.”

„Miłość i wojna są zbudowane na tych samych fundamentach.”

„I odkryłeś, że jedyną prawdziwie dozwoloną miłością jest miłość całkowicie i przez wszystkich zakazana. Bo warunkiem rzeczywistej miłości zakazanej jest jej chwilowe wprawdzie, ale całkowite bezpieczeństwo. Znasz się na tym i wiesz, że trzeba przede wszystkim znaleźć bezpieczne i dobre jak cmentarz miejsce. Miejsce, w którym choć przez godzinę, choć przez jeden wieczór nie obowiązują żadne zakazy.”

„Któż może kochać i rozsądnym pozostać! Bojaźliwa jest miłość w młodzieńczym sercu.”

„Ocalam tę, która nie kocha przede wszystkim wiosny, ale kształt tego jednego kwiatu, w którym jest zawarta wiosna. Tę, która nie kocha przede wszystkim miłości, ale jedną jedyną twarz, którą przybrała miłość.”

„Czyż absolutna miłość nie jest trochę samobójcza?”

„Zdrowaś Maryjo dobrze odmawiane, czyli uważnie, z nabożeństwem i pokorą, jest według świadectwa świętych nieprzyjacielem szatana, którego zmusza do ucieczki, jest młotem, który go miażdży, jest uświęceniem duszy, radością aniołów, śpiewem wybranych, pieśnią Nowego Testamentu, radością Maryi i chwałą Trójcy Przenajświętszej. Zdrowaś Maryjo jest rosą niebieską, która czyni duszę urodzajną; jest czystym i pełnym miłości pocałunkiem, jaki składamy Maryi; jest czerwoną różą, którą Jej ofiarujemy, kosztowną perłą, którą Jej składamy w ofierze; jest czarą ambrozji i boskiego nektaru, który Jej dajemy. Wszystkie te porównania pochodzą z ust świętych. Błagam więc was usilnie, przez miłość, którą ku wam w Jezusie i Maryi w sercu noszę, odmawiajcie codziennie, o ile wam czas pozwoli, cały Różaniec, a w chwili śmierci błogosławić będziecie dzień i godzinę, kiedyście mi uwierzyli.”

„Kochanie strzeż się, strzeż,
Bo z miłością jak z ogniem,
Jeśli nie chcesz,
By do cna cię strawił, kotku,
Z miłością nie ma zabawy.”

„Bez fundamentów nie ma na czym budować prostych ścian i wnętrza domu, jakim jest związek, a potem rodzina. Gdy jednak dostrzeżemy własne deficyty, potrzebny jest remont i doinwestowanie. Największą inwestycją w miłość jest inwestycja w siebie samego.”

„Rozłąka miłość podsyca, lecz bycie razem ją wzmacnia.”

„Myślałam, że spłonę pod tym przenikliwym i wręcz pożerającym spojrzeniem.”

„Daremnie miłość próbuje objąć to, co przestaje istnieć.”

„Jego miłość [poety], doznanie, szczęście mają odpowiednik we wszystkich miejscach, w których nigdy nie był i nie będzie, wśród obcych, których nigdy nie pozna.(…) Poeta przywraca życie, żeby śpieszyć z kolei do kresu.”

„Gdy dziecko zerwało kilka kwiatów, drzewo ogromnie się ucieszyło, całe jego jestestwo przepełniło się radością miłości. Miłość jest szczęśliwa, gdy może coś dać; ego jest szczęśliwe, gdy może coś wziąć.”

„Jeśli chodzi o miłość, to w tym związku zakochany był tylko pan inżynier. Jej chodziło wyłącznie o to, by wyrwać się z Targówka.”

„W miłości nie ma lęku, lecz doskonała miłość usuwa lęk. Ten zaś, kto się lęka, nie wydoskonalił się w miłości.”

„Woody Allen kiedyś powiedział, że jak ma do wyboru piosenkę francuską i miłość francuską, to woli to drugie. Ja też się do tego dołączam. Poza tym, wszystko co doskonałe, dojrzewa powoli, tobie też jeszcze damy czas.”

„Z jakiego powodu zgoda na samotność jest fundamentem relacji? Im bardziej sami dla siebie jesteśmy atrakcyjni oraz wartościowi, im więcej z własnej obecności czerpiemy poczucia spokoju i przyjemności, tym jesteśmy bogatsi i bardziej przygotowani do współuczestnictwa w relacji. Nowotestamentowe przykazanie „Kochaj bliźniego swego jak siebie samego” wprowadza jedną z najciekawszych i najbardziej użytecznych norm: kochaj innych nie bardziej, nie mniej, ale tak jak siebie. Innymi słowy, jeśli twoje poczucie wartości jest niskie, atrakcyjność słaba, a tym samym miłość do siebie niewielka, nie możesz ani dawać, gdyż postrzegasz siebie jako osobę ubogą emocjonalnie, ani brać, gdyż nęka cię poczucie, że nie zasługujesz na miłość.”

„Myślałem niegdyś, że największym bogactwem i warunkiem do szczęścia jest rozum, a ubóstwem – nędza umysłowa. Teraz powiem z dopełnieniem: największym szczęściem w życiu jest miłość, młodość i rozum. To są oceany – reszta wszystko źródełka!”

„Matka jest troską i zarazem obojętnością, inaczej nie dałaby sobie rady. Jest sprzecznością jak miłość. I zawsze cierpi: poświęcając siebie albo zostawiając dziecko dla jego dobra.”

„Stwierdziliśmy, że przez całe wieki różne społeczności religijne i rozmaite grupy rozdzieliły między siebie nauki biblijne i stapiały je – mniej lub bardziej – z ludzkimi spekulacjami i błędnymi poglądami (…) Przekonaliśmy się, że ważna nauka o usprawiedliwieniu przez wiarę, a nie przez uczynki, została jasno sformułowana przez Lutra, a w nowszych czasach przez wielu chrześcijan, że prezbiterianie z wielkim szacunkiem odnosili się do Bożej sprawiedliwości, mocy i mądrości, chociaż tych przymiotów dokładnie nie rozumieli, że metodyści cenili i wychwalali miłość i miłosierdzie Boga, że adwentyści głosili cenną naukę o powrocie Pana, że baptyści między innymi dobrze pojmowali symboliczne znaczenie chrztu, mimo że stracili z oczu prawdziwy chrzest, że niektórzy uniwersaliści już od dłuższego czasu mają mgliste pojęcie o 'restytucji'. W ten sposób niemal wszystkie wyznania dowiodły, że ich założyciele poszukiwali prawdy. Ale niewątpliwie wielki Przeciwnik walczył z nimi i nie mogąc całkowicie zniweczyć Słowa Bożego, przewrotnie je między nich rozdzielił. (…)”

„Miłość żywi się wyrzeczeniami: im bardziej odmawiamy sobie wrodzonej przyjemności, tym mocniej i bezinteresowniej kochamy.”

„Miłość jest wspaniałym doznaniem dającym poczucie bezpieczeństwa. Jednak miłość utracona była czymś zupełnie innym, stanowiła cierpienie, które z każdym dniem stawało się coraz dotkliwsze.”

„Moja miłość skierowana jest przede wszystkim do zawodu, który uprawiam. Jest z nim związana naprawdę dość bogata paleta doświadczeń. Bardzo lubię pracę i w telewizji, i na estradzie. Z kolei teatr jest szczególnym oraz czarownym miejscem. Mamy tu wyjątkową specyfikę, pewien klimat i urok. Nigdzie indziej nie ma kulis, drewnianej sceny, tego zapachu. A przede wszystkim codziennego spotkania z widzem, o godzinie 19.00. To jest właśnie teatr, jego czar i piękno, które ja bardzo, bardzo lubię. Jednocześnie nie oznacza to wcale, że nie lubię innych form. Lubię też film, chociaż tam akurat mnie pan nie zobaczy, bo mnie tam nie ma.”

„Miłość trzeba wytęsknić, wycierpieć, wypłakać. A i tak nie ma pewności, czy się zjawi.”

„Miłość jest ciągłym przebaczaniem.”

„Wydaje mi się, umiłowani bracia, że słyszę głosy wszystkich owych papieży od Grzegorza XVI, głosy Piusa IX, świętego Piusa X, Benedykta XV, Piusa XII, którzy wołają do nas: „Ale na miłość Boską, na miłość Boską, co wy robicie z naszą nauką, z naszymi kazaniami, z wiarą katolicką? Czy chcecie się jej wyrzec? Czy chcecie dopuścić do tego, aby ona umarła na tym świecie? Na miłość Boską, musicie trwać w zachowywaniu tego skarbu, który wam przekazaliśmy! Nie opuszczajcie wiernych! Nie opuszczajcie Kościoła! Albowiem od Soboru nawet to, co my potępiliśmy, jest przyjmowane i nauczane przez władze rzymskie. Jak to jest możliwe? Potępiliśmy liberalizm, potępiliśmy komunizm, socjalizm, modernizm, sillonizm. Wszystkie te błędy, które potępiliśmy, są obecnie nauczane przez władze Kościoła, przyjęte, bronione! Czy to możliwe? Jeśli niczego nie uczynicie, aby kontynuować Tradycję Kościoła, który został wam powierzony, wszystko przepadnie! Kościół zginie, wszystkie dusze przepadną!””

„W kraju, gdzie miłość stanowi najważniejszą sprawę, zazdrość jest największą namiętnością.”

„Kiedy się z kimś dzieli życie, patrzy się na jego twarz zamiast w lustro. Widzi się swój uśmiech w czyimś uśmiechu; widzi się wzbierający w swoim wnętrzu gniew, zanim jeszcze wybuchnie. Widzi się sarkazm; widzi się miłość. Kiedy się mieszka samemu, trzeba polegać na lustrze, pokrytym z tyłu srebrną farbą, a żadna tafla, choćby pokryta od tyłu srebrem, nigdy nie powie prawdy.”

„Pasterz potrzebuje kija przeciwko dzikim zwierzętom, które chcą wedrzeć się do stada; przeciwko rozbójnikom, którzy szukają swego łupu. Obok kija jest laska, który niesie wsparcie i pomaga przejść trudne odcinki drogi. Obie te rzeczy należą także do posługi Kościoła, do posługi kapłana. Również Kościół musi używać kija pasterza, kija, którym broni wiary przed fałszerzami, przed kierunkami, które są w rzeczywistości dezorientacją. Właśnie użycie kija może być posługą miłości. Dziś widzimy, że nie jest to miłość, kiedy toleruje się zachowania niegodne życia kapłańskiego. Jak również nie chodzi o miłość, gdy pozwala się szerzyć herezji, wypaczeniu i zniszczeniu wiary, jak gdybyśmy samodzielnie wynaleźli wiarę. Jak gdyby nie była już darem Boga, cenna perłą, której nie damy sobie wyrwać. Jednocześnie jednak kij musi stale na nowo stawać się laską pasterza – laską, która pomoże ludziom iść po trudnych ścieżkach i postępować za Panem.”

„Rok jest wiekiem, gdy czeka się na miłość.”

„Miłość to odrodzenie.”

„Obie mnie męczyły, ich zazdrość mnie męczyła. „Kochana Sorayo, stwierdzam, że dziś po południu przyjmowała pani Aszraf dłużej niż mnie”. „Moja kochana Sorayo, Chams nie powinna się pani tyle naprzykrzać”. Doktor Ayadi pilnował mnie i ustalił rygorystyczne godziny wizyt. Przepychanki obu dam, ich usiłowania, aby zdobyć moją przychylność dla siebie za pomocą prezentów – broszek, perfum, kwiatów czy kandyzowanych owoców – ośmieszały je. Spierały się między sobą, która z nich powinna mi wkładać łyżkę do ust w trakcie jedzenia. Pojedynek na docinki.”