Cytaty o miłości

strona 11

„Nie ma takich sytuacji, w których by jeszcze miłość nie miała czegoś do powiedzenia.”

„Miłość to przypadkowe rozmieszczenie atomów.”

„Z punktu widzenia Biblii jestem przekonany, że ateista to ten, który nie kocha, który rzeczywiście neguje istnienie Boga. Mam towarzyszy, którzy twierdzą, że nie wierzą, że nie mają wiary, ale przeżywają w życiu miłość. A oddanie, zdolność do poświęcenia się przez 20 lat sprawie biednych w dniu sądu ostatecznego zostanie na pewno uznane za prawdziwą wiarę. I znam innych, którzy w imię Boga na pograniczu kraju podrzynają gardła wieśniakom, aby wywołać ogólną panikę. Są w naszym kraju panowie, którzy z imieniem Boga na ustach przestają inwestować, aby wywołać kryzys gospodarczy w kraju, wywożą swoje dolary, mówiąc, że te rewolucja marksistowska, ateistyczna i w imię Boga przynoszą szkodę swemu narodowi. Inni w imię Boga uważają się za powołanych, aby być klasą panującą i wierzą, że Bóg ich wybrał, bo są wyżsi, a inni muszą im służyć. Taka jest ich wiara i taki jest ich Bóg na miarę przywilejów i interesów.”

„Nigdy nie uda mi się tego zamalować. Może ty wiesz, jaki kolor zakrywa miłość?”

„Zaślepienie utrwala miłość i przyjaźń, a nawet potrzeba go choć trochę, aby te uczucia mogły zakiełkować.”

„Nawet przez miłość stoczyć się można słodko na same dno.”

„Co do miłości, spartaczyliśmy tę sprawę do cna,
odkąd zrobiliśmy z niej ideał.
Gdy przysięgam kobiecie, określonej kobiecie, dozgonną miłość,
w tym samym momencie zaczynam jej nienawidzić.”

„Przestańcie kaszleć, na miłość boską, albo przynajmniej zatkajcie gęby chustkami!”

„Była pewna, że jeśli podejmie ryzyko, przeżyje miłość, jakiej nigdy nie doświadczyła.”

„(…) im piękniejsza była miłość, tym dłuższe będzie cierpienie, kiedy ta miłość się skończy.”

„Dobrych i niewinnych stworzeń niema na świecie; nie łudźmy się!… Są tylko silni i mniej silni. I niema wśród żywych innej miłości, tylko miłość gatunku, a w niej o to jedynie chodzi, aby słabych zniszczyć lub mocniejszymi uczynić. Jest jedno jedyne, najwyższe prawo życia: Bądź silnym! Uczyń silnym jeden swój organ: zęby, oczy, rozum lub nogi, a będziesz na świecie zwyciężał, dopóki nie spotkasz silniejszego od siebie. Hartowne dzieci puszczy to jedno mają przykazanie, zapisane w swoich organizmach.”

„Pierwsza miłość jest zawsze przed wszystkimi innymi.”

„Miłość nie zna pojęcia za późno, nie ma metryki.”

„Nie jest dobrze być bardzo kochanym w tak młodym wieku, tak wcześnie. To rodzi złe przyzwyczajenie. Wydaje się, że tak już być musi. Wydaje się, że to gdzieś powinno istnieć, że można to odnaleźć. Liczy się na to. Wpatruje się, ma nadzieję, czeka. Miłość macierzyńska to obietnica, którą życie nam daje u progu i której nie dotrzymuje nigdy. I z tym niedosytem pozostać trzeba do końca życia. Ilekroć kobieta bierze nas w ramiona i przyciska do serca, są to tylko kondolencje. Zawsze powracamy na grób matki, by wyć nad nim jak opuszczony pies. Już nigdy, już nigdy, już nigdy. Wspaniałe ramiona otaczają szyję, najsłodsze wargi szepcą o miłości, ale już się wie. Kiedy znów przychodzi pragnienie, można się miotać na wszystkie strony – nie ma już studzien, są tylko miraże. O pierwszym przebłysku świtu przeprowadziło się gruntowne studia nad miłością i dokumentację nosi się ze sobą. Wszędzie dokąd pójdziemy, nosimy w sobie truciznę porównań i czas mija na oczekiwaniu tego, co już kiedyś otrzymaliśmy. Nie twierdzę, że należałoby zabraniać matkom zbytniej miłości do dzieci. Mówię tylko, że lepiej jest, kiedy matki mają jeszcze kogoś do kochania. Gdyby moja matka miała kochanka, nie umierałbym przez całe życie z pragnienia przy każdym źródle. Na moje nieszczęście znam się na prawdziwych diamentach.”

„Miłość do komunistów uzależnia. Wałęsa tego nie rozumie. Przecież czerwoni politycy i generałowie sami go usuną.”

„Miłość, rodzina, niezwykłe czyny – wszystko znika, pozostawiając pustkę.”

„Miłość – choroba to straszliwa.
Niczym nieuleczona:
Kwiat, co, deptany, znów ożywa,
Pielęgnowany – kona.
W tym zło:
Zechcesz jej – nie dba o to zgoła,
Nie chcesz jej – sama ciebie woła,
Hej-ho!”

„Gdy podjąłem decyzję, że będę występował w M jak miłość, [żona] zapytała, czy zdaję sobie sprawę, z czym to się wiąże. Wtedy zacząłem sobie przypominać zetknięcia z widownią. Zaczepiali nas ludzie i nie byli zadowoleni z tego, jak zachowuje się jej bohaterka. Pytali, czy ma zamiar dalej tak postępować. Często byli źli. Moja żona jest bardzo delikatnym człowiekiem i miała kłopoty z przejściem do innego tematu. Ktoś opowiadał mi też historię o aktorze, który grał w serialu osobę niepełnosprawną. Po ujęciu wstał z wózka inwalidzkiego i zszedł z planu. Podbiegła do niego kobieta i zaczęła krzyczeć, że jest kłamcą.”

„Miłość to najpotężniejsza rzecz na ziemi. Może nauczyć latać i zapomnieć o wszystkim innym.”

„Chociaż obietnice były prawdzi­we i miłość była prawdziwa. Ale są obietnice, których nie można wypełnić, zaś miłość… czasami miłość nie wystar­cza. Tam, gdzie się urodziłam, wciąż śpiewają o nich pio­senkę. O letnim deszczu. I o tym, że kiedy on wreszcie przychodzi, jest już po prostu zbyt późno.”

„Miłość duszy nie jest jeszcze taka, jak Bóg tego żąda. Dusza nagle traci obecność Bożą. Powstają w niej różne błędy i wady, z którymi musi toczyć zaciekły bój. Wszystkie błędy podnoszą głowę, jednak czujność jej jest wielka. Na miejsce dawnej obecności Bożej wstąpiła oschłość i posucha duchowa, nie czuje smaku w ćwiczeniach duchownych, nie może się modlić, ani tak jak dawniej, ani jak teraz się modliła. Rzuca się we wszystkie strony i nie znajduje zadowolenia. Bóg się przed nią ukrył, a ona w stworzeniu pociechy nie znajduje i żadne stworzenie nie umie jej pocieszyć. Dusza pragnie namiętnie Boga, ale widzi swą nędzę, zaczyna odczuwać sprawiedliwość Bożą. Widzi jakoby utraciła wszystkie dary Boże, umysł jej jest jakby przyćmiony, ciemność zapada w całej jej duszy, zaczyna się udręka co do nie pojęcia. Dusza starała się przedstawić stan swej duszy spowiednikowi, lecz nie została zrozumiana. Zapada jeszcze w większe niepokoje. Szatan zaczyna swe dzieło.”

„Jestem zakochana. Może nie wiem, czym jest poważna, dorosła miłość, chodząca w garniturze i z teczką, podpisująca zobowiązania, kredyty zaufania.”

„Uchodzę za skrajnego egoistę i egocentryka, bo przebija przez moje wypowiedzi miłość własna. W zasadzie wszystkie tematy, które rozpoczynam, kończą się na mnie albo szybko na mnie przechodzą. Eksploracja jaźni, świadomości, emocji – te rzeczy interesują mnie o tyle, o ile dotyczą mnie.”

„Duch pielęgniarstwa ucieleśnia miłość i służbę.”

„Fundamentem naszego trwania jest przywiązanie do tradycji. To nie jest „tajemniczość” tylko wierność obyczajom, kulturze romskiej, kultywowanie pewnych umiejętności, zawodów, miłość do przyrody, szacunek dla zwierząt, które były naszymi pomocnikami, a przede wszystkim ogromny szacunek dla rodziny i ludzi starszych.”

„Miłość jest samą tyranią wymagającą specjalnej straży.”

„Ta historia jest prawdziwa I dlatego taka smutna
O miłości niemożliwej
Jak pendolino do Kutna
Ta historia jest wstydliwa
Dwie dziewczyny
Miłość wiesz
K. i P. lat siedemnaście
Fajne laski, ale les
(…)
I przystawiam Ci do głowy
Moją miłość jak pistolet
Chodź zabiorę Ciebie tam
Gdzie nie będzie boleć”

„Miłość jest ślepa, dlatego lubi ciemności.”

„Miłość karmiona wspomnieniami bywa silniejsza od właśnie przeżywanej.”

„Dla kobiety miłość jest cnotą i grzechem, religią i występkiem.”

„Liść, czy garść ziarna… zacznij od tego, naucz się trochę, co to jest kochać. (…) Najpierw liście, krople deszczu, a potem kogoś, kto przyjmie to, czego cię liść nauczył, co dojrzało od kropli deszczu. Jasne, niełatwa to sprawa, może trzeba na to całego życia, ja swoje temu poświęciłem i nie zdołałem się nauczyć. Wiem tylko, jak wielką prawdą jest, że miłość to łańcuch miłosci, tak jak przyroda to łańcuch życia.”

„Miłość to woda, w której płyniemy, raz szczęśliwie, innym razem nie, a pewnego dnia wyskakujemy z niej, jak z łóżka.”

„Niech Siostra dużo spodziewa się od Pana Jezusa – kochać, to jedyne nasze zadanie na ziemi i w niebie – miłość musi być ofiarna, szukać ofiar ukrytych, uśmiechać się, gdy nam się zdaje, że Pan Jezus daleko od nas. Umieć milczeć nie tylko wobec ludzi, ale i wobec Boga, by usłyszeć Jego głos w duszy. Oddać się Matce Najświętszej, jak małe dziecię, by nas przyjęła, prosić o spełnienie się Woli Bożej nad Drogą Siostrą.”

„Miłość powinna być rozkoszą jedynie subtelnych dusz. Kiedy widzę ludzi pospolitych biorących się do kochania, mam ochotę powiedzieć: – Czego wy tutaj szukacie? Karty, żarcie, ambicja, to dla was, kanalie!”

„Wszechpotężna jest miłość, która wszystko tworzy, wszystko ochrania.”

„Trzeba ofiary za Polskę, za grzeszny świat (…), straszne są grzechy Narodu Polskiego. Bóg chce go ukarać. Ratunek dla Polski jest tylko w moim Boskim Sercu.”

„Miłość – pożywienie zgłodniałego, woda czysta spragnionego, słońce człowieka zziębniętego, nieodzowna energia życia…”

„Na nasze przedstawienie dyplomowe przyszła pani Grażyna Szymańska, drugi reżyser M jak miłość. Przed spektaklem, jak zwykle byłam wyciszona, spokojna… gdy w tym samym momencie moje koleżanki szybko „chwytały w locie” numery telefonów w związku z castingiem do serialu. Pani Grażyna szukała optymistycznie nastawionej, energicznej dziewczyny. Jestem pewna – w jej głowie na pewno nie zaświtała myśl: „to ten typ”. Tymczasem, po spektaklu odebrałam telefon z propozycją castingu do nowej roli w M jak miłość… właśnie od niej. Dodam jeszcze, że w moim przedstawieniu dyplomowym miałam swoje tylko pięć minut, ale za to niezwykle ekspresyjne – śpiewałam, tańczyłam, wszędzie było mnie pełno, grałam czternastoletnią… nierządnicę”

„Miłość winna się nasilać, z im większym złem się spotyka.”

„Miłość w strefach gorących, w które wnosi żar wiatr płomienny, inna jest niż na ziemiach północnych, gdzie wraz z mgłą śniegową idzie z nieba spokój; tam krąży w żyłach nie krew, lecz ogień.”

„Nie w porę może przyjść czkawka, okres, śmierć lub sąsiadka. Ale nie miłość.”

„Zachwycamy się pozornym pięknem. Ta obsesja doprowadza tylko do tego, że dziewczyny mają bulimię i nerwicę. „Masz być piękna, szczupła, smukła!” – one są tym zaszczute. Ja teraz znam najpiękniejszych ludzi na świecie, bo prawdziwe piękno jest gdzie indziej. Ten jest piękny, w którym się pali, który ma pasję, miłość. Ile taki sparaliżowany chłopak wie o życiu! Bo inaczej patrzy. Siedzi przykuty do wózka i dopiero widzi, jakie niezwykłe jest życie. A my tego nie wiemy, bo najczęściej zajmujemy się głupotami. Oczywiście czasem po nocach płaczę, boję się, Boże, co ja sobie wzięłam na głowę! Przecież jestem tylko kimś zwyczajnym…”

„Zarówno dla ojca żywił synowską miłość, jak gorliwy był o dobro ojczyzny.”

„Miłość ze swej istoty jest niesprawdzalna – potrzebuje więc przysiąg i dowodów.”

„Miłość żyje w burzach; w niej wszystko jest konwulsyjne. Chcieć ją uśmierzyć – to osłabić, zniweczyć.”

„Miłość własna jest przeciwieństwem miłości.”

„Miłość, która jest epizodem w życiu mężczyzny, stanowi całą historię życia kobiety.”

„…Choć przedmiot uwielbienia niesie nam często zagładę, a miłość jest bardziej nieubłagana niźli śmierć, i chociaż z kolei rzeczy odpłacamy się za doznane nieszczęścia, to jednak nadal musimy uwielbiać i wyciągać ramiona ku utraconym pożądaniom i przelewać naszą krew na ołtarzu naszego zdegradowanego bóstwa. Albowiem miłość pochodzi z ducha i nie zna śmierci.”

„Warszawa została zniszczona bardziej niż Berlin, klęska Polski w tej wojnie, w której Polacy walczyli w obozie zwycięzców, jest większa od klęski Niemiec. Sowietom zależało na zniszczeniu Warszawy, a tak się pomyślnie dla nich składało, że dla tego zniszczenia nie trzeba było używać sowieckich armat ani pocisków. Od czegóż patriotyzm polski! Jest on wielki i wspaniały. Ale ma właściwość bezrozumnego dynamitu. Wystarczy do niego przyłożyć zapałkę prowokacji, aby wybuchł. Powstanie warszawskie bije wszystkie rekordy wytrzymałości. Przez wiele setek lat, dopóki istnieć będzie naród polski, każdy Polak będzie przyznawał, że powstanie warszawskie było samobójczym szałem, i będzie miał do niego synowską tkliwość i miłość. Będzie z niego dumny…”

„Miłość to wszystko, a do wszystkiego nie można już nic dodać ani niczego więcej odeń oczekiwać.”

„Okazało się jednak, że na żadne próby nie ma czasu. Kiedy spotkaliśmy się na planie pierwszego dnia zdjęć, usłyszałem: „proszę bardzo, to jest pokój Marka, to jest pana siostra, a to mama. Akcja!”. Musiałem „z marszu” wcielić się w swojego bohatera i pokonać onieśmielenie, jakie ogarniało mnie wobec takich osobowości, jak Teresa Lipowska, Witold Pyrkosz czy Dominika Ostałowska. No, to był skok na głęboką wodę…”

„To był niespokojny duch. Dla niej liczyła się twórczość, miłość, rozmowa. Była osobą bardzo delikatną i wrażliwą, dzięki czemu możliwe były te piosenki, wiersze i książki. To jednocześnie osoba bardzo zdecydowana i kategoryczna, kiedy zmierzała do jakiegoś celu. Zarówno kiedy celem było opublikowanie wiersza, wystawienie musicalu czy też miłość, czy też podróż – wówczas ona nagle zmieniała się w czołg, który miażdży wszystko po drodze.”

„Dopisałeś szczęśliwe zakończenie. Pomyślałem, że chyba niezupełnie. Ale wiedziałam, że uwzględniając wszystkie okoliczności – smutek, nieszczęście, miłość – sprawy mogły się potoczyć znacznie gorzej.”

„Łatwiej i chyba trafniej mówić jednak o patriotyzmie poza drutami obozu. Patriotyzm należy do wyborów ludzkich. Przestrzeń wolności pełniej ukazuje możliwość i wartość wyboru. Nie w dniu próby, nie w sytuacji skrajnego zagrożenia, nie pod wszechogarniającą walką o życie, ale właśnie w przestrzeni maksymalnej wolności wybór ludzki przechodzi swoją najcięższą próbę.”

„Miłość to sztuka, a sztuka im staranniej jest wyreżyserowana, tym lepsza.”

„O, mój bracie, przebacz mi, jak mogłem być taki podły, bierz ziemię, co mi po ziemi, proszę cię tylko o miłość.”

„By nie tracić kontaktu z gwarą, jak tylko spotykam się z kolegami, przyjaciółmi czy znajomymi ze Śląska, to „godomy.””

„Nawet za drutami kolczastymi [lekarze] byli wierni swojej przysiędze ratowania zdrowia i życia wszystkich ludzi, bez względu na rasę i narodowość. Dlatego też w obozach tak blisko siebie kroczyły: podłość i wielkość, bestialstwo i heroizm.(…) Straszliwej nienawiści potrafili oni przeciwstawić miłość, a pogardzie człowieka – głęboki szacunek dla godności ludzkiej. To stawiało nas na nogi, ratowało przed zwątpieniem i pomagało przeżyć obóz.”

„Miłość nie pragnie zawładnąć drugą osobą, aby wzbogacić się jej kosztem, lecz jest oddaniem się drugiej osobie, aby właśnie ją ubogacić.”

„Pierwsza miłość wyciska tak głęboki ślad w sercu dziewczyny jak pieczęć w wosku.”

„Ludzie kochają zwycięzcę. Podziwiają go. Zachwycają się nim, więcej, wielbią. Opisują go, używając słów takich jak bohater, odwaga i wytrwałość. Garną do niego, chcą go dotykać. Pragną być tacy, jak on. (…) Ale dlaczego? Jakie cechy zwycięzcy chcemy naśladować? Jego zaślepioną pogoń za czczą chwałą? Jego rozdętą samolubną obsesję, by zawiesić na szyi kawałek metalu? Gotowość poświęcenia wszystkiego, w tym ludzi, żeby w imię zdobycia tandetnej statuetki być lepszym od innych na sztucznej nawierzchni? (…) Dlaczego oklaskujemy ten egoizm, tę miłość własną?”

„Śpiewanie sprawia mi ogromną przyjemność. Jestem wdzięczna losowi za to, że mogę się temu poświęcić. Czuję się silna, gdy widzę tłumy, które okazują mi miłość.”

„Bój się zakończył…
A sława, wielkość, zostały – złudzeniem.
Tak w lat niedługich przemiennej kolei,
Tyle już zwodnych widziałem nadziei;
Młodość i miłość, i sława przebrzmiała,
Tylko się przyjaźń wierną dochowała.”

„Największa miłość też wymaga potwierdzenia.”

„Wstrzymanie się od współżycia płciowego, często niesłusznie nazywane czystością, tylko wtedy jest czymś moralnie wyższym od pożycia małżeńskiego, gdy tego źródłem i pobudką jest prawdziwa (…) miłość do Boga (…), miłość i uczuciowe „ponad wszystko.””

„Wypijmy za wspaniałe rtęciowe preparaty, dzięki którym nasza miłość staje się tak przyjemna!”

„Miłość fizyczna jest zawsze złączona z poczuciem niewinności i radości. Nie da się kochać we łzach tylko w uniesieniu.”

„Świat nie wiedział niczego o zamęcie, jaki stwarza Miłość,
dopiero twoje zalotne spojrzenie ten zamęt w nim wzbudziło.”

„Miłość nigdy nie stanowi prostego równania. Ktoś zawsze kocha bardziej.”

„Chrześcijaństwo to społeczny i moralny wyraz wolności i praw człowieka, ideologia głosząca równość, miłość i braterstwo.”

„(…) seks i miłość są jak brat i sios­tra – od pewnego momentu się rozchodzą.”

„Piszę fikcję. To jest moja pierwsza miłość. Aktualnie pracuję nad zbiorem opowiadań. Również rysuję. Nie jestem bardzo utalentowany, ale lubię szkicować. Chodziłem tutaj w Nowym Jorku na kursy rysunku w Art Students League, ale to było zbyt wiele. Jestem bardzo zaborczy dla mojego czasu. Robię dużo „domowego rzemiosła”. Szyję, robię na drutach, szydełkuję, gotuję. Robię swoje własne czapki, szaliki, a czasami szyję te zabawne koszulki z zamkami błyskawicznymi. Poszedłem do szkoły Waldorf, dlatego tego typu rzeczy mają duże znaczenie dla mnie. Ponadto, fotografia. Wiem, że ta lista rzeczy brzmi jak bzdura. Ale ja naprawdę kocham to. Miałem ciemny pokój w koledżu. Każdy weekend spędzałem tam samotnie w ciemności. To było wspaniałe. Ważne jest, aby mieć hobby. Palenie tytoniu jest doniosłym hobby, ale nie jest to bardzo konstruktywne.”

„Miłość tworzy drugą miłość i potęguje ją. Tajemnicą silnej miłości jest zajmować się wiele sobą, żyć ciągle razem, najbliżej i najlepiej jak można.”

„Miłość to robota nierobów.”

„Bp Michał Kozal, powołany w przededniu ostatniej wojny i straszliwej okupacji do posługi biskupiej w Kościele włocławskim, potem więziony i zesłany do obozu koncentracyjnego w Dachau. Jeden z tysięcy tam umęczonych – odszedł w opinii świętości. Dziś tu, w Warszawie, wyniesiony do chwały ołtarzy jako męczennik. Rodacy znają koleje jego życia i męczeństwa. Oto człowiek, jeszcze jeden wśród tych, w których okazała się Chrystusowa władza „w niebie i na ziemi”. Władza miłości – przeciw obłędowi przemocy, zniszczenia, pogardy i nienawiści. Tę miłość, którą Chrystus objawił, bp Kozal przyjął w całej pełni jej wymagań. Nie cofnął się nawet przed tym najtrudniejszym: „Miłujcie waszych nieprzyjaciół” (Mt 5, 44). Niech będzie jednym jeszcze patronem naszych trudnych czasów, pełnych napięcia, nieprzyjaźni i konfliktów. Niech będzie wobec współczesnych i przyszłych pokoleń świadkiem tego, jak wielka jest moc łaski Pana naszego Jezusa Chrystusa – Tego, który „do końca umiłował”.”

„Prawdziwa miłość bywa tylko wtedy, gdy masz kogoś, z kim możesz przegadać całą noc, aż do białego rana.”

„Zakochani to ci, którzy miłość chronią
dlatego ich oczy od łez mokre są jak dawniej.”

„Miłość jest wtedy wielka, kiedy gra nie na jednej, ale na wszystkich strunach serca.”

„Bądźcie Janami lub Mariami, a staniecie się głosem Głosu. Wykorzeńcie grzech i pychę. Pielęgnujcie miłość, pokorę, czystość, wiarę, skruchę. One są roślinami, przy których Nauczyciel siada, aby pouczać swoje owieczki.”

„Prawdziwa miłość zaczyna się u kobiety tłumaczeniem wszystkiego na korzyść kochanego mężczyzny.”

„Mężczyzna i kobieta nie zawsze oznaczają miłość. Często wyobrażają dysharmonię we wszystkim, co ich wzajemnie dotyczy.”

„Miłość zaczyna się od wielkich uczuć, a kończy się na drobnych kłótniach.”

„Boże Ciało przemawia do mnie językiem ofiary. Uczy mnie zapomnianego już w znacznej mierze języka ofiary i wyrzeczenia. Ten język jest trudny, ale niezbędny. Bez języka ofiary bowiem nie możemy zbudować żadnej wielkiej rzeczy. Bez języka ofiary i wyrzeczenia nie ma studiów. Studenci i maturzyści dobrze o tym wiedzą. Bez języka wyrzeczenia i ofiary nie ma dobrej miłości. W miłość prawdziwą wpisane jest wyrzeczenie. Bez języka wyrzeczenia i ofiary nie ma rodziny. Bez języka wyrzeczenia i ofiary nie ma dziecka. Wy, rodzice, dobrze o tym wiecie. Wielkich rzeczy nie ma bez ofiar. Bez języka wyrzeczenia i ofiary nie będzie pięknej Ojczyzny – Polski. Pięknych i samorządnych miast, gmin, województw, też nie będzie, bez ofiary i wyrzeczenia. Nasze miasta, urzędy, instytucje, szkoły, szpitale wymagają służby i ofiary. Służby i ofiary! Nie sprawowania władzy, czy piastowania urzędu!”

„Miłość jest miłością o każdej porze i w każdym miejscu, ale im bliżej śmierci, tym bardziej jest intensywna.”

„Miłość to nie staw, w którym można zawsze znaleźć swoje odbicie. Miłość ma przypływy i odpływy. Ma też swoje rozbite okręty, zatopione miasta, ośmiornice, skrzynie złota i pereł. Ale perły leżą głęboko.”

„Miłość zmierza do jedności głęboko osobowej, która nie tylko łączy w jedno ciało, ale prowadzi do tego, by było tylko jedno serce i jedna dusza”

„Jedynie miłość rozumie tajemnicę: innych obdarować i samemu przy tym stać się bogatym.”

„Miłość zawsze jest patetyczna. Jej patos jest do zniesienia dla każdego. Dla każdego – zakochanego.”

„Miłość to właśnie to, co nielogiczne.”

„Śpiewanie tych piosenek sprawia mi wielką frajdę, bo pozwala zaprezentować różne możliwości aktorskie. Wciąż podlegam metamorfozom; raz jestem nabożną Włoszką modlącą się o utraconą miłość, innym razem ulicznicą z przedmieścia Neapolu czekającą na klienta, a jeszcze innym – kobietą marzącą o wielkiej sławie, na którą mąż nie pozwala. W tych tekstach jest tak dużo barw, miłości, liryzmu. Jak sądzę, w poprzednich wcieleniach musiałam otrzeć się o Neapol, bo te piosenki są bardzo bliskie memu sercu.”

„Miłość to suka… To nie jest nawet uczucie, to po prostu opłakana konieczność, zajmująca pośrednie miejsce między potrzebami ciała i duszy.”

„To nie miłość, jeśli ktoś zapragnie pięknej kobiety – lecz jeśli ujrzy brzydką i miłuje. Piękność bowiem podoba się wszystkim, którzy potrafią patrzeć.”

„Gdy bieda staje przed drzwiami, miłość wyskakuje przez okno.”

„Zawsze będziemy w sobie zakochani… To, że cię poznałem, było najcudowniejszą rzeczą w moim życiu. Nasza miłość była czymś wyjątkowym. A więc, kochanie, dotrzymaj swoich obietnic. Wiesz, o co mi chodzi.”

„Gdy miłość jest prawdziwa, mocą swego żaru wypala w miłującym wszelkie lenistwo i ospałość.”

„Każda miłość komplikuje życie, ale dobrze jest móc kochać.”

„Macierzyńska miłość bierze się jak filozofia, z zadziwienia.”

„Każda miłość to test podwójnie ślepy, w którym nie tylko nie wiadomo, kto dostaje lek, a kto placebo, ale nie wiadomo nawet, kto jest pacjentem, a kto lekarzem. Nigdy nie wiadomo, co komu wyjdzie na zdrowie, a co stanie kością w gardle.”

„Cóż to jest miłość? Czyż to nie jest najpiękniejszy afekt ludzkiego serca! nie najzieleńszy to listek rozkwitającej duszy ludzkiej! nie braterska to dłoń podana całej ludzkości za pośrednictwem kobiety? Nie pierwszy to, nie konieczny krok, zrobiony przez nieznanego światu młodzieńca na owej pięknej drodze, która go ma zaprowadzić pomiędzy ludzi, uczynić członkiem statecznej rodziny, osądzić na pewnem stanowisku w społeczeństwie, namaścić na ojca, na obywatela!.”