George Byron cytaty

George Gordon Noel Byron, 6. baron Byron, znany również jako lord Byron – jeden z największych angielskich poetów i dramaturgów.

Jego życie obfitowało w skandale obyczajowe, podróże po Europie, podboje miłosne oraz równie liczne literackie przyjaźnie, z których najtrwalsza łączyła go z Percym Bysshem Shelleyem. W wieku 24 lat poeta zasiadł w Izbie Lordów, zajmując się polityką oraz problemami społecznymi i kulturalnymi, m.in. ciążących na losie luddystów czy też związanych z marmurami Elgina.

Pomimo iż Lord Byron stał się z czasem najbardziej wpływowym pisarzem epoki romantyzmu, sam z nieskrywaną wrogością wypowiadał się na temat nowego pokolenia poetów, identyfikując się raczej z regresem, z tradycją oświeceniowego klasycyzmu spod znaku Alexandra Pope’a. W przedmowach do swoich dramatów ujawniał wiarę w zasadę trzech jedności w teatrze oraz istnienie stałych, określonych i uporządkowanych reguł rządzących procesem tworzenia poezji. Również zagadnienie tzw. bohatera bajronicznego odnosi się do stosunkowo bardzo niewielkiej części jego twórczości i – wbrew narastającej legendzie – nie pozostaje w związku z prawdziwą osobowością samego autora.

Za jego magnum opus uznaje się obszerny poemat dygresyjno-heroikomiczny, Don Juan, nazywany jednym z największych arcydzieł literatury XIX wieku. Utwór ten był często cytowany i naśladowany, m.in. przez amerykańskiego poetę Williama F. Smalla, autora poematu Guadaloupe: A Tale of Love and War. Przyczynił się też do reaktywowania mocno zapomnianej oktawy.