Cytaty na temat Ziemia
strona 3

Eliza Orzeszkowa Fotografia
Mohandas Karamchand Gandhi Fotografia
Marcjalis Fotografia

„Niech ci ziemia lekką będzie.”

Marcjalis (40–104) poeta łaciński

Sit tibi terra levis (łac.)

Franciszek Karpiński Fotografia

„Kiedy ranne wstają zorze,
Tobie ziemia, tobie morze,
Tobie śpiewa żywioł wszelki,
Bądź pochwalon, Boże wielki.”

Źródło: Pieśni nabożne. Poranna w: Dzieła http://www.sbc.org.pl/dlibra/doccontent?id=8941, Warszawa 1830, s. 87.

Jan Suzin Fotografia

„Pierwszym filmem była „Ziemia” Ołeksandra Dowżenki. Popełniłem fatalny błąd, bo wydawało mi się, że trzeba te napisy podgrywać. Nic błędniejszego! W ten sposób nawet najlepszy film jest nie do zniesienia. Na drugi dzień odebrałem zasłużoną rugę i potem wszystko poszło już gładko”

Jan Suzin (1930–2012) polski prezenter telewizyjny

Źródło: Dlaczego Polacy kochają, gdy na filmach gadają, tvp.info.pl, 2012 http://www.tvp.info/8684845/dlaczego-polacy-kochaja-gdy-na-filmach-gadaja

„Ziemia: raj u f o ś l e d z o n y.”

Kolacja u Pascala

Gabrielle Zevin Fotografia
Kurt Vonnegut Fotografia
Robert Sheckley Fotografia

„Ziemianie byli żelaznymi ludźmi w stalowych statkach, prowadzącymi zwiad na skrajach Wielkiej Nicości.”

Robert Sheckley (1928–2005) amerykański pisarz science fiction

Źródło: Bilet na Tranai

Wilhelm Szewczyk Fotografia

„Z mroku i głodu, z trudu i nędzy
pierwszy komin wybiegał ku chmurom (…).
Na robotach Stanoszek. Bluzga ziemia posoką
i do szybu przelewa się miękko.
Wieczór nietoperzami przypływa gdzieś z boku,
z szybu smród bucha jak z szynku.”

Wilhelm Szewczyk (1916–1991) śląski pisarz, poseł na Sejm PRL

Źródło: Poemat górniczy, „Życie Literackie” 1951, nr 1 (4 lutego), s. 5 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14092

Konstanty Ildefons Gałczyński Fotografia

„Warszawski wiatr na Starówce i Mariensztacie
Warszawski wiatr wy się w nim jak ja zakochacie
Jemu równego nie ma na Freta i Bema i jak
szeroka ziemia pędzi warszawski wiatr…”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Warszawski wiatr w: Dzikie wino, Iskry, Warszawa 1980, s. 65.

Eldo Fotografia
Julian Tuwim Fotografia
Errico Malatesta Fotografia
Achim von Arnim Fotografia

„Ziemia w pewien sposób sprawuje władzę przez kobietę. Jeśli rozumie się kobietę, wszystko inne staje się zrozumiałe samo przez się.”

Achim von Arnim (1781–1831) niemiecki pisarz

Źródło: Krystyna Janicka, Surrealizm, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1985, s. 46.

Christiaan Huygens Fotografia
Edward Abramowski Fotografia
III Tenga Rinpocze Fotografia
Samuel Eto'o Fotografia
Zygmunt Kaczkowski Fotografia
Wódz Seattle Fotografia
Demokryt Fotografia

„Człowiekowi mądremu cała ziemia jest dostępną, gdyż ojczyzną szlachetnej duszy jest cały świat.”

Źródło: Kathleen Freeman, Ancilla to the Pre-Socratic Philosophers: A Complete Translation of the Fragments in Diels, Fragmente der Vorsokratiker, Harvard University Press, 1948.

Jarosław Grzędowicz Fotografia
Eurypides Fotografia

„Niech ci ziemia lekką będzie.”

Eurypides (-480–-406 p. n. e.) dramaturg antyczny
Bułat Okudżawa Fotografia

„Dopóki nam ziemia kręci się,
dopóki jest tak czy siak,
Panie, ofiaruj każdemu z nas,
czego mu w życiu brak.”

Bułat Okudżawa (1924–1997) rosyjski bard, poeta, prozaik

Źródło: François Villon, tłum. Andrzej Mandalian

Jeff Halper Fotografia
Tadeusz Boy-Żeleński Fotografia

„Piękna nasza ziemia polska – od Chicago do Tobolska.”

Tadeusz Boy-Żeleński (1874–1941) polski pisarz, eseista, tłumacz

Źródło: Andrzej Piskozub, Między historiozofią a geozofią, Gdańsk 1994, s. 155

Władysław Ludwik Anczyc Fotografia
Frédéric Bastiat Fotografia
Tadeusz Borowski Fotografia

„ani wiersz, ani proza,
tylko kawał powroza,
tylko ziemia wilgotna –
oto droga powrotna.”

Tadeusz Borowski (1922–1951) polski poeta, prozaik i publicysta

Źródło: * * * (Ani wiersz, ani proza...)

Friedrich Nietzsche Fotografia
Théophile Gautier Fotografia
Patrick Modiano Fotografia
Stephen King Fotografia

„Ziemia kręci się i nie sposób na to poradzić. Można kręcić się razem z nią albo zatrzymać się w miejscu, żeby zaprotestować i polecieć na łeb, na szyję.”

Stephen King (1947) pisarz amerykański

Zielona Mila (1996)
Źródło: rozdział 4, Dwie martwe dziewczynki

Ireneusz z Lyonu Fotografia
Wiktor Żwikiewicz Fotografia
Janusz A. Zajdel Fotografia
Jodi Picoult Fotografia
Immanuel Wallerstein Fotografia
Graham Masterton Fotografia
Neil Gaiman Fotografia
George R.R. Martin Fotografia
Aureliusz Augustyn z Hippony Fotografia

„Każdy jest taki, jaka jest jego miłość. Kochasz ziemię? Ziemia będziesz. Boga kochasz? Cóż powiem? Że będziesz Bogiem? Nie śmiem powiedzieć tego sam od siebie, ale posłuchajmy Pisma: „Bogami jesteście jesteście synami Najwyższego””

Aureliusz Augustyn z Hippony (354–430) wczesnochrześcijański biskup i teolog

PS. 31,6
Homilia na 1. list św. Jana
Wariant: Każdy będzie taki, jaka jest jego miłość. Kochasz ziemię? Ziemią będziesz. Boga kochasz? Cóż powiem? Że będziesz Bogiem? Nie śmiem powiedzieć tego sam od siebie, ale posłuchajmy Pisma: „Bogami jesteście jesteście synami Najwyższego” (PS. 31,6).
Źródło: homilia 2

Libba Bray Fotografia
Lech Kaczyński Fotografia

„W kwietniu 1940 roku ponad 21 tysięcy polskich jeńców z obozów i więzień NKWD zostało zamordowanych. Tej zbrodni ludobójstwa dokonano z woli Stalina, na rozkaz najwyższych władz Związku Sowieckiego. Sojusz III Rzeszy i ZSRR, pakt Ribbentrop-Mołotow i agresja na Polskę 17 września 1939 roku znalazły swoją wstrząsającą kulminację w zbrodni katyńskiej.
Nie tylko w lasach Katynia, także w Twerze, Charkowie i w innych, znanych i jeszcze nieznanych miejscach straceń wymordowano obywateli II Rzeczypospolitej, ludzi tworzących podstawę naszej państwowości, nieugiętych w służbie ojczyzny. W tym samym czasie rodziny pomordowanych i tysiące mieszkańców przedwojennych Kresów były zsyłane w głąb Związku Sowieckiego, gdzie ich niewypowiedziane cierpienia znaczyły drogę polskiej Golgoty Wschodu.
Najbardziej tragiczną stacją tej drogi był Katyń. Polskich oficerów, duchownych, urzędników, policjantów, funkcjonariuszy straży granicznej i służby więziennej zgładzono bez procesów i wyroków. Byli ofiarami niewypowiedzianej wojny. Zostali zamordowani z pogwałceniem praw i konwencji cywilizowanego świata. Zdeptano ich godność jako żołnierzy, Polaków i ludzi. Doły śmierci na zawsze miały ukryć ciała pomordowanych i prawdę o zbrodni. Świat miał się nigdy nie dowiedzieć. Rodzinom ofiar odebrano prawo do publicznej żałoby, do opłakania i godnego upamiętnienia najbliższych. Ziemia przykryła ślady zbrodni, a kłamstwo miało wymazać ją z ludzkiej pamięci.
Ukrywanie prawdy o Katyniu – efekt decyzji tych, którzy do zbrodni doprowadzili – stało się jednym z fundamentów polityki komunistów w powojennej Polsce: założycielskim kłamstwem PRL. Był to czas, kiedy za pamięć i prawdę o Katyniu płaciło się wysoką cenę. Jednak bliscy pomordowanych i inni, odważni ludzie trwali wiernie przy tej pamięci, bronili jej i przekazywali kolejnym pokoleniom Polaków. Przenieśli ją przez czas komunistycznych rządów i powierzyli rodakom, wolnej, niepodległej Polsce. Dlatego im wszystkim, a zwłaszcza Rodzinom Katyńskim, jesteśmy winni szacunek i wdzięczność.
W imieniu Rzeczypospolitej składam najgłębsze podziękowanie za to, że broniąc pamięci o swoich bliskich, ocaliliście Państwo jakże ważny wymiar naszej polskiej świadomości i tożsamości.
Katyń stał się bolesną raną polskiej historii, ale także na długie dziesięciolecia zatruł relacje między Polakami i Rosjanami. Sprawmy, by katyńska rana mogła się wreszcie w pełni zagoić i zabliźnić. Jesteśmy już na tej drodze. My, Polacy, doceniamy działania Rosjan z ostatnich lat. Tą drogą, która zbliża nasze narody, powinniśmy iść dalej, nie zatrzymując się na niej ani nie cofając.
Wszystkie okoliczności zbrodni katyńskiej muszą zostać do końca zbadane i wyjaśnione. Ważne jest, by została potwierdzona prawnie niewinność ofiar, by ujawnione zostały wszystkie dokumenty dotyczące tej zbrodni. Aby kłamstwo katyńskie zniknęło na zawsze z przestrzeni publicznej. Domagamy się tych działań przede wszystkim ze względu na pamięć ofiar i szacunek dla cierpienia ich rodzin. Ale domagamy się ich także w imię wspólnych wartości, które muszą tworzyć fundament zaufania i partnerstwa pomiędzy sąsiednimi narodami w całej Europie.
Oddajmy wspólnie hołd pomordowanym i pomódlmy się nad ich głowami. Chwała bohaterom! Cześć Ich pamięci!”

Lech Kaczyński (1949–2010) polski polityk, prezydent Polski

ostatnie, niewygłoszone, katyńskie przemówienie.
Przemówienia rocznicowe

Jacque Fresco Fotografia

„Jako młody chłopak dorastający w Nowym Jorku odmówiłem złożenia przysięgi na wierność fladze. Zostałem za to oczywiście odesłany do dyrektora. A on zapytał: „dlaczego nie chcesz przysięgać na flagę? Wszyscy to robią!” Odpowiedziałem, że wszyscy kiedyś wierzyli, że Ziemia jest płaska, ale to nie zmieniło faktu, że nie jest. Wyjaśniłem, że Ameryka wszystko, co ma zawdzięcza innym kulturom, innym narodom i że raczej złożyłbym przysięgę na wierność Ziemi i wszystkim jej mieszkańcom. Nie trzeba chyba mówić, że wkrótce po tym porzuciłem szkołę całkowicie i założyłem laboratorium w swoim pokoju. Tam zacząłem zgłębiać tajniki nauki i przyrody. Uświadomiłem sobie wtedy, że wszechświatem rządzą pewne prawa i że człowiek razem z całym społeczeństwem nie jest wolny od tych praw. Wtedy nastąpił krach roku 1929, który rozpoczął okres znany nam dziś jako „Wielki Kryzys”. Ciężko było mi zrozumieć dlaczego miliony ludzi głodowało, zostało bez pracy i dachu nad głową, gdy wszystkie fabryki nadal stały. Ilość zasobów się nie zmieniła. Wtedy właśnie uświadomiłem sobie, że reguły gry ekonomicznej były z gruntu błędne. Niedługo potem przyszła Druga Wojna Światowa, podczas której narody na zmianę, systematycznie wyniszczały się nawzajem. Później obliczyłem sobie, że całe zniszczenie i zmarnowane zasoby przeznaczone na tę wojnę mogłyby swobodnie zaspokoić potrzeby każdego mieszkańca tej planety. Od tamtej pory obserwowałem jak ludzkość nieuchronnie zmierza ku zagładzie. Na moich oczach marnowano i niszczono bezcenne surowce w imię zysku i wolnorynkowych idei. Byłem świadkiem wciśnięcia systemu wartości społeczeństwa w ramy chorego materializmu i bezmyślnej konsumpcji. Widziałem finansowe potęgi przejmujące kontrolę nad rządami i polityką rzekomo wolnych narodów. Teraz mam 94 lata i obawiam się, że moje usposobienie jest takie samo jak 75 lat temu. Musimy skończyć z tym gównem.”

Jacque Fresco (1916–2017)

Źródło: film https://www.youtube.com/watch?v=4Z9WVZddH9w&feature=youtu.be&t=5m55s Zeitgeist: Moving Forward (2011)

Leopold Okulicki Fotografia

„Dziękuję Ci za pamięć. O Tobie i Twej pracy miałem już wcześniej wiadomości. Mam do Ciebie prośbę. Prześlij ode mnie pozdrowienia do Kraju „Rakoniowi” (Grot-Rowecki) i Berce (mjr Wacław Berka). Obecnie dowodzę 7 DP. Zamieniliśmy się miejscami z Bohuszem (Zygmunt Bohusz-Szyszko). Czuję się świetnie. Do zrobienia ogromnie dużo, a idzie to strasznie wolno. Straty poniesione przez ludność polską w ZSRR są olbrzymie, a jeśli sytuacja się nie zmieni i pomoc nie stanie się naprawdę skuteczną, to zima 1942/1943 może stać się dla niej grobem, a dla nas grzechem śmiertelnym, z którego nas historia na pewno nie rozgrzeszy. Naciskaj, stary, gdzie możesz i otwieraj ludziom oczy na prawdę. Dotychczasowa akcja jest niedostateczna. Ludzie giną z głodu. Codziennie przychodzą do szpitali dywizji „żywe trupy”, mówię Ci, dosłownie skóra i kości. 97 procent z nich ginie. Żadna pomoc nie jest już skuteczna. Na poprawę sytuacji wewnętrznej liczyć nie można. Może się ona tylko pogorszyć. Pomoc musi pójść z zewnątrz. Musi być ona zorganizowana na skalę 1 500 000 ludzi. Może już tyle nie ma, ale mniej 1 000 000 zejść nie wolno. Sądzę, że się na mnie za tych parę słów nie obrazisz, a wykorzystasz je jak trzeba. Powinieneś tam w Londynie być naszym ambasadorem i to lepszym niż Kot w Kujbyszewie. Niech mu ziemia będzie lekką.”

Leopold Okulicki (1898–1946) generał polski

do płk. Stanisława Gano, 17 czerwca 1942.
Źródło: Andrzej Przemyski, Ostatni komendant generał Leopold Okulicki, op. cit., s. 93–94.

Benedykt XVI Fotografia
Pierre François Lacenaire Fotografia

„Pierre François Lacenaire: Avril, jutro ziemia będzie zimna…
Avril: Masz rację. Poproś, żeby pochowali cię w futrze.”

rozmawiając ze wspólnikiem Avrilem w przeddzień swej egzekucji.
Źródło: Isabelle Bricard, Leksykon śmierci wielkich ludzi, tłum. Anita i Krzysztof Staroniowie, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1998, ISBN 8305129713, s. 277.

Tadeusz Gajcy Fotografia
Józef Piłsudski Fotografia
Edward Cyfus Fotografia
Tadeusz Boy-Żeleński Fotografia

„Pełna wrzasku ziemia polska
Od Czikago do Tobolska.”

Tadeusz Boy-Żeleński (1874–1941) polski pisarz, eseista, tłumacz

Słówka

Mao Zedong Fotografia

„Istnieją tylko nieproduktywne myśli, a nie nieproduktywne tereny. Istnieją tylko złe metody uprawy ziemi, ale nie zła ziemia.”

Mao Zedong (1893–1976) przywódca chiński

Źródło: Paul Johnson, Historia świata (od roku 1917), wyd. Polonia Book Fund Ltd, 1989, ISBN 0902352806, s. 585.

Errico Malatesta Fotografia
Charles Alexander Eastman Fotografia
Aureliusz Augustyn z Hippony Fotografia

„Ziemia jest twoim okrętem, nie siedzibą.”

Aureliusz Augustyn z Hippony (354–430) wczesnochrześcijański biskup i teolog
François Duvalier Fotografia

„Żegnaj, niezrównany przywódco,
większy niż Wespazjan, Mustafa Kemal Atatürk, zbiegły niewolnik z Dominikany,
O François Duvalier, niechaj ta haitańska ziemia, którąś tak ukochał…”

François Duvalier (1907–1971) polityk haitański

niedokończony napis na murze okalającym cmentarz w Port-au-Prince, który nieznany nikomu przechodzień namalował pędzelkiem.
Źródło: Vincent Hugeux, Łagodna śmierć „Papy Doca” w: Ostatnie dni dyktatorów, op. cit., s. 84

Jacek Woroniecki Fotografia
Witalij Ginzburg Fotografia

„Jeżeli istnieje gdzieś antyświat zbudowany z antymaterii, to jest tam też anty-Układ Słoneczny, anty-Słońce i anty-Ziemia. I z pewnością na tej anty-Ziemi badaniami naukowymi zajmują się antysemici.”

Witalij Ginzburg (1916–2009) fizyk rosyjski, noblista

Źródło: Spotkania z Ginzburgiem – wspomina prof. Marek Abramowicz z Uniwersytetu w Göteborgu, portal Gazeta.pl, 7 października 2003 http://serwisy.gazeta.pl/nauka/1,34135,1710611.html

Jean-Jacques Rousseau Fotografia
Mirosław Hermaszewski Fotografia

„Z orbity Ziemia jest piękna, błękitna, widać wszystko w cudownych kolorach.”

Mirosław Hermaszewski (1941) polski lotnik, kosmonauta, generał

ze stacji Salut 6 podczas łączności z Ziemią, 30 czerwca 1978.

Odisseas Elitis Fotografia
William Shakespeare Fotografia

„Ach! Gdyby moją była ziemia cała (…).”

Postać: Helena
Sen nocy letniej
Źródło: akt I, sc. I; tłum. Stanisław Egbert Koźmian

Stanisław Brzozowski Fotografia

„Jak diamentowy pierścień
Którym się ziemia z niebem zaręcza
W sieci telewizyjnych anten
W zieleni pięknej jak przedtem
Leży Florencja.”

Mieczysława Buczkówna (1924–2015)

Kartki z podróży (VI 1956)
Źródło: Florencja, „Życie Literackie” nr 33, 18 sierpnia 1957, s. 3 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14876

Fryderyk II Hohenstauf Fotografia
Wojciech Tochman Fotografia
Kurt Vonnegut Fotografia
Herodot Fotografia

„I nie mogę tylko odgadnąć, dlaczego ziemia, która przecież jest jedna, nosi trzy odmienne nazwy, pochodzące od imion kobiet…”

Herodot książka Dzieje

kończąc opis Azji, Europy i Afryki.
Dzieje
Źródło: I, Klio.

Sun Tzu Fotografia
Norman Davies Fotografia
Jack London Fotografia
Jorge Luis Borges Fotografia
Fernando Pessoa Fotografia
Michaił Bułhakow Fotografia
Witold Gombrowicz Fotografia

„Tam między gałązkami coś tkwiło — coś sterczało odrębnego i obcego, choć niewyraźnego… i temu przyglądał się też mój kompan.
— Wróbel.
— Acha.
Był to wróbel. Wróbel wisiał na drucie. Powieszony. Z przechylonym łebkiem i rozwartym dzióbkiem. Wisiał na kawałku cienkiego drutu, zahaczonego o gałąź.
Szczególne. Powieszony ptak. Powieszony wróbel. Ta ekscentryczność krzyczała tutaj wielkim głosem i wskazywała na rękę ludzką, która wdarła się w gąszcz — ale kto? Kto powiesił, po co, jaki mógł być powód?… myślałem w gmatwaninie, w tym rozrośnięciu obfitującym w milion kombinacji, a trzęsąca jazda koleją, noc hucząca pociągiem, niewyspanie, powietrze, słońce, marsz tutaj z tym Fuksem i Jasia, matka, chryja z listem, moje „zamrażanie” starego, Roman, zresztą i kłopoty Fuksa z szefem w biurze (o których opowiadał), koleiny, grudy, obcasy, nogawki, kamyczki, liście, wszystko w ogóle przypadło naraz do tego wróbla, jak tłum na kolanach, a on zakrólował, ekscentryk… i królował w
tym zakątku.
— Kto by go mógł powiesić?
— Jakiś dzieciak.
— Nie. Za wysoko.
— Chodźmy.
Ale nie ruszał się. Wróbel wisiał. Ziemia była goła, ale miejscami nachodziła ją trawa krótka, rzadka, walało się tu sporo rzeczy, kawałek zgiętej blachy, patyk, drugi patyk,
tektura podarta, patyczek, był też żuk, mrówka, druga mrówka, robak nieznany, szczapa i tak dalej i dalej, aż ku zaroślom u korzeni krzaków — on przyglądał się temu, podobnie jak ja.
— Chodźmy. Ale jeszcze stał, patrzył, wróbel wisiał, ja stałem, patrzyłem. —
Chodźmy. — Chodźmy. Nie ruszaliśmy się jednak, może dlatego, że już za długo tu
staliśmy i upłynął moment stosowny do odejścia… a teraz to stawało się już cięższe, bardziej nieporęczne… my z tym wróblem, powieszonym w krzakach… i zamajaczyło mi się coś w rodzaju naruszenia proporcji, czy nietaktu, niestosowności z naszej strony…
byłem śpiący.
— No, w drogę! — powiedziałem i odeszliśmy… pozostawiając w krzakach wróbla, samego.”

Cosmos

John Banville Fotografia
Erich Maria Remarque Fotografia

„Przytłumione stukanie dobiegające z zewnątrz przerywało ciszę, jakby coś chciało się dostać do środka, coś szarego, ponurego i bezkształtnego, coś smutniejszego niż smutek - odległe anonimowe wspomnienie, niekończąca się fala, która nadpływała i pragnęła odzyskać i pogrzebać to, co poprzednio przyniosła i porzuciła na wyspie - trochę człowiek, a trochę światło i myślenie.

-Dobra noc na picie.

-Tak… i zła, żeby być samemu.

Ravic myślał przez chwilę.

- Do tego wszyscy musieliśmy się przyzwyczaić - powiedział w końcu. - To, co nas kiedyś trzymało razem, zostało zniszczone. Rozsypaliśmy się niczym szklane paciorki z zerwanego sznura. Nic nie jest już trwałe. - Ponownie napełnił kieliszek. - Jako chłopiec przespałem kiedyś noc na łące. Było lato, niebo zupełnie bezchmurne. Zanim zasnąłem, widziałem Oriona, który stał ponad lasami na horyzoncie. Potem, w środku nocy, obudziłem się - i Orion stał nagle w górze nade mną. Nigdy nie zapomnę tego widoku. Wcześniej uczyłem się, że Ziemia jest planetą i się obraca, ale uczyłem się tego tak jak wielu rzeczy, o których czyta się tylko w książkach, i nigdy się nad tym nie zastanawiałem. Wtedy po raz pierwszy poczułem, że naprawdę tak jest. Czułem, jak lecę bezszelestnie przez niesamowitą przestrzeń. Odczuwałem to bardzo mocno, wydawało mi się niemal, że muszę się trzymać, żeby nie wyrzuciła mnie siła odśrodkowa. Było tak pewnie dlatego, że obudzony z głębokiego snu, opuszczony przez pamięć i przyzwyczajenie, patrzyłem przez chwilę w ogromne przesunięte niebo. Ziemia przestała nagle być dla mnie trwałą podstawą - i od tamtej pory już nigdy się nią nie stała.”

Arch of Triumph: A Novel of a Man Without a Country

Haruki Murakami Fotografia
Marek Kossakowski Fotografia

„Może rzeczywiście trzeba będzie wpisać nas do czerwonej księgi gatunków zagrożonych wyginięciem? Cóż, Ziemia sobie bez nas poradzi, nasz los jest jej obojętny. Będzie krążyła wokół swojej macierzystej gwiazdy miliardy lat. Martwa. Nasza na niej obecność – antropocen – to ledwie mgnienie oka. Ale dla nas – ludzi – ważne jest, by to mgnienie oka trwało jak najdłużej.”

Marek Kossakowski (1952) polski dziennikarz i polityk

Źródło: Piotr Ibrahim Kalwas, Ekologicznie, demokratycznie, solidarnie. Wywiad z Markiem Kossakowskim https://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/ekologicznie-demokratycznie-solidarnie-wywiad-z-markiem-kossakowskim/72l5v65, onet.pl, 2 stycznia 2019.

Albert Camus Fotografia