Cytaty na temat za chwilę (638 cytatów, strona 4)

„Co robić? Uświadomić sobie, że jutra może już nie będzie. Nauczyć się żyć chwilą, która jest. To znaczy przyjąć, że wszystko to, co było, to było, ale już tego nie ma, a to co będzie, tak naprawdę nie musi się zdarzyć. A więc bawić się tak, jakby to był ostatni dzień naszego życia. Taka postawa dotyczy zresztą nie tylko zabawy. To ideał życia w ogóle.”

Zbigniew Wodecki (1950–2017) piosenkarz polski, instrumentalista

odpowiedź na pytanie, co robić, żeby się dobrze bawić.
Źródło: „Zwierciadło”, 1/1935, styczeń 2008

„Mówi się, że pierwszy dom buduje się dla nauki, drugi na sprzedaż, a trzeci dla siebie. I pewnie coś w tym jest. Ale ja widzę dziś, ile popełniłam błędów, jak dużo może być lepszych rozwiązań. Mało tego – znam wszystkie nowinki budowlane. Ostatnio pojawiły się struktury betonu ze światłowodami i można sobie zrobić ścianę, która będzie przepuszczała światło. Ja to wszystko za chwilę chcę mieć! A z takim zespołem, z jakim teraz pracuję, wszystko jest na wyciągnięcie ręki. To jest tak jak ze znalezieniem partnera na całe życie. Ale udało się! Jesteśmy grupą przyjaciół, która doskonale się rozumie.”

Ewa Minge (1968) polska projektantka mody

Źródło: wywiad, „Gala”, 17–18/2010 http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/viewpointer/1/artykul/ewa-minge-wnetrze-na-miare.html

O życiu , O domu , O świetle , O nauce

„Ludzie dzielą się na pirotechników i saperów. Jedni podkładają wciąż bomby pod własne lub cudze życie, pod każdy dzień, pod każdą chwilę – drudzy starają się te bomby rozbrajać.”

Stanisława Fleszarowa-Muskat (1919–1989) polska pisarka

O życiu , O ludziach

„Nie, nie dla wiedzy podróżujemy. Nie po to też podróżujemy, by na chwilę z codziennych trosk się wyrwać i o kłopotach zapomnieć […] Nie, nie żądza wiedzy nas gna ani ochota ucieczki, ale ciekawość, a ciekawość jak się zdaje, jest osobnym popędem, do innych niesprowadzalnym.”

Leszek Kołakowski (1927–2009) polski filozof

Mini wykłady o maxi sprawach (1997–2003)

O podróżowaniu , O wiedzę

„Król był chory. Ktokolwiek pisze o Franciszku II, nie może zacząć inaczej. Król był znowu chory. A jeśli nawet niezupełnie chory, to w stanie dotkliwej hipochondrii. Jedno tylko trzyma tego cherlawego i histerycznego piętnastolatka przy życiu: starsza o dwa lata namiętna i piękna żona, na którą rzuca się nawet publicznie – co budzi powszechny niesmak – we frenetycznych uniesieniach. Nie mając czym, stara się jej zaimponować choćby okrucieństwem. Organizuje tortury, egzekucje. Patrząc na męczonych i unicestwianych czuje się nareszcie, jako pan życia i śmierci, choć przez chwilę silny. Ona przygląda się krwawym widowiskom z zimnym dystansem. Podniecają ją równie mało, o miłosne paroksyzmy nieletniego męża. Robi jednak dobrą minę do złej gry, bo wie, czego chce – być królową Francji, i manipulując tym zaślinionym szczeniakiem, uzyskać realną, pełną władzę w najpotężniejszym królestwie Europy. Niestety, marzenia rozwiewają się. Król jest hipochondrykiem, tchórzem i fantastą – ale jest też naprawdę chory. Znowu chory. Umiera 5 grudnia 1560 roku, nie ukończywszy siedemnastu lat. Dla Marii Stuart jest to cios straszliwy. Nie, nie o uczucia chodzi – tych nigdy nie było.”

Franciszek II Walezjusz (1544–1560) król Francji

Źródło: Ludwik Stomma, Tadeusz Dominik, Kobiet czar…, Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, Warszawa 2000, ISBN 8371631537, s. 111.

O śmierci , O kobietach , O marzeniach , O emocjach

„Holoubek był i jest przedstawicielem wymierającego na naszych oczach gatunku polskiego inteligenta – inteligenta, który w tym konkretnym przypadku jest wielkim aktorem, ale ani przez chwilę nie rezygnuje z – nie waham się powiedzieć – inteligenckiej misji, jaka nierzadko, zwłaszcza w niesprzyjających okolicznościach politycznych, wiązała się także z uwikłaniami i kompromisami.(…) Holoubek podporządkował aktorstwo sposobowi bycia, uwikłał je w rzeczywistość polityczną, w inteligenckie racje i wybory, narzucił swoją osobowość, przyzwyczaił publiczność do tego, że jest kimś więcej niż aktorem.”

Gustaw Holoubek (1923–2008) polski aktor teatralny i filmowy, reżyser

Cytaty o Gustawie Holoubku
Źródło: Janusz Majcherek, Holoubek w: Gustaw Holoubek. Album jubileuszowy, Wydawca Państwowy Teatr Ateneum im.S. Jaracza w Warszawie, Warszawa 1997

O rzeczywostości , O osobowości

„Przejść przez świat i przestrzeń
które stworzył Nikt i nie dla ciebie
nawet jeżeli twe imię i doświadczenie mają jakąś wartość
nawet jeżeli litery Boga nie płoną razem z korą brzozową
nikt ich nigdy nie będzie czytał
obudzony rano odkrywasz
że twoje ślady są już pokryte przez opadłe liście
i że znów zapomniałeś
przed chwilą ujrzany sen”

Jaan Kaplinski (1941)

Źródło: 2, tłum. z ros. Anatol Roitman

O Bogu , O świecie , O snach , O czytaniu

„Będąc aktorem, jest się uwiązanym do miejsca od rana do wieczora. Nie można wyskoczyć jak z biura – nawet na chwilę. Nie mogę wpaść do znajomych na weekend, nie jestem anonimowa podróżując, a także na wakacjach.”

Anna Seniuk (1942) aktorka polska

Źródło: „Rzeczpospolita”, 13 grudnia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/radoscp.htm

O wakacjach

„Wtedy ja usiadłam do fortepianu. Chwila namysłu, a potem mocnym dźwiękiem popłynęła melodia najpierw Jeszcze Polska nie zginęła, a potem – Oto dziś dzień krwi i chwały. Wszyscy stają na baczność, coś drży w całym ciele. Z wielkim wzruszeniem pełną piersią śpiewamy Warszawiankę – zakazane od pięciu lat słowa, nucone wiele razy przy szczelnie zamkniętych drzwiach i oknach: „Kto przeżyje wolnym będzie, kto umiera, wolnym już”. Trudno powstrzymać płacz. Łzy spadają mi na klawisze. Oto pierwszy oddech wolności, pierwsze spotkanie z tym, o czym człowiek marzył, o co się modlił i o co walczył. Wolność Woli. Wolność śpiewa w duszy, wolność drży w klawiszach fortepianu, w odgłosach salw karabinowych, w naszej młodości, która zespolona w oczekiwaniu na nieprzyjacielski czołg, chce zgnieść zło, podłość i fałsz. Dom pełen chłopców, żołnierzy AK, którzy przed chwilą butelkami benzyny pokonali czołg. Wychodzimy na ulicę – pełni entuzjazmu i szczęścia wołamy – Warszawa wolna! I nagle zrywa się pieśń inna, potężny, poważny hymn – modlitwa: „Przed Twe ołtarze zanosim błaganie, Ojczyznę wolną racz nam wrócić, Panie!” Stoimy wyprostowani, na baczność, a śpiew nasz biegnie na ulicę, oczekującą w ciszy na nowy szturm. Wiele jeszcze razy w ciągu powstania śpiewało się tę pieśń, ale nigdy już z takim entuzjazmem, mocą, szczęściem i łzami, jak wówczas w trzecim dniu powstania, w trzecim dniu walki na Woli, między zdobywaniem jednego czołgu po drugim.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 26–27.

O szczęściu , O domu , O duszy , O wolności

„A ja chcę wyłączyć się choć na chwilę,
bo głowa pęka o nadmiaru informacji,
pytań, kto tutaj nie ma racji, a kto ma rację.”

Fisz (1978)

Album Polepione dźwięki
Źródło: Stop

Pytanie

„Wiosna. U nas w celi jasno – dużo słońca. Ciepło. Na spacerze powietrze miękkie – pieści jak ręka ukochanej. Na kasztanach i krzakach bzu pączki nabrzmiały i już się rozwinęły w malutkie liście zielone, uśmiechające się do słońca. Trawa na podwórzu wyciągnęła się do słońca i cicha, wchłania powietrze i promienie wskrzeszające do życia. Cicho… Nie dla nas wiosna. My w więzieniu. W celi drzwi wciąż zamknięte; za nimi i za oknem żołnierze uzbrojeni ani na chwilę nie opuszczają swych posterunków – i jak przedtem co dwie godziny słychać, jak zmieniają się i szczęk karabinów, i ich słowa: „pod sdaczu sostoit post nr pierwyj…”, jak przedtem, żandarmi nam drzwi otwierają i na spacer prowadzą, jak przedtem, słychać brzęk kajdan i trzaskanie otwieranych i zamykanych drzwi. Za oknem od samego rana przechodzą oddziały wojska, cały dzień odzywają się ich śpiewy, czasami słychać muzykę wojskową. (…)””

Feliks Dzierżyński (1877–1926) polski i rosyjski działacz komunistyczny

Pamiętnik więźnia
Źródło: s. 76

O wiośnie , O trawie

„Kamera jest jakimś transcendentalnym korytarzem, który powoduje, że kontakt między postacią, na którą patrzę przez kamerę, a mną staje się niezwykle intensywny, a kamera – czymś więcej niż zbiorem soczewek. Zdarza się, że wiem, co za chwilę zrobi osoba, którą mam przed sobą. Mam wrażenie, że za każdym filmem widzę inaczej i bardzo lubię to inaczej.”

Jolanta Dylewska (1958) polska operator i reżyser filmowy

Źródło: „Film & TV Kamera”, nr 1/2002

O wrażeniach

„Wolność jest zawsze dotknięta koniecznością kompromisu. Wolność absolutna, która jednocześnie godzi obie strony, jest niemożliwa. Granice są przedmiotem nieustannych sporów. Ciągle będziemy negocjować, kłócić się. Każde rozwiązanie będzie zadowalało kogoś, a wściekało kogoś innego. Każde rozwiązanie będzie wystawione na falę zmiennych mód. Raz będzie to najlepsze rozwiązanie z możliwych, za chwilę pojawi się następne, lepsze. Ten spór o granice między dozwolonym i niedozwolonym, moralnym i niemoralnym będzie trwał, bo tych granic nie da się ustalić raz na zawsze, a ludzie nigdy nie przestaną próbować tego robić.”

Zygmunt Bauman (1925–2017) polski socjolog, filozof, eseista

Źródło: Księga cytatów 2013, „Gazeta Wyborcza”, 21–22 grudnia 2013.

O ludziach , O wolności

„(…) dzieciństwo w teatrze jest bardzo przyjemne. Widzi się wiele ciekawych rzeczy… Do tej pory pamiętam taki moment, gdy po przedstawieniu stałam za kulisami i mogłam na chwilę wejść na scenę. I nagle zrobiło mi się tak jakoś dziwnie… Poczułam, że jestem w naprawdę szczególnym miejscu. Miałam wtedy zaledwie kilka lat, więc to musiało być naprawdę silne uczucie, skoro pamiętam je do dzisiaj! Ale, niestety: gdy w końcu sama zostałam aktorką, to się już nie powtórzyło. Na scenie zawsze towarzyszył mi stres czy skupienie, ale już bez takiego „dreszczu”… Zresztą, na początku, wcale nie chciałam być aktorką. Marzyłam, żeby pracować z dzikimi zwierzętami. Najpierw myślałam o ogrodzie zoologicznym, ale później, gdy pojawił się serial „Elza z afrykańskiego buszu”, moje aspiracje wzrosły. Praca na łonie natury, na sawannie… To dopiero wyzwanie! A potem ktoś mi uprzytomnił, że jak już skończę zoologię, to prawdopodobnie będę uczyć w szkole. No i jakoś mi przeszło… Później był okres, gdy bardzo lubiłam malować. Ale przełomowy moment nastąpił, gdy miałam anginę i nie chodziłam przez to do szkoły. Z nudów zaczęłam sobie nagrywać na magnetofon wiersze. I tak mnie to wciągnęło, że rok później zdawałam do szkoły teatralnej!”

Hanna Mikuć (1955) aktorka polska

Źródło: Hanna Mikuć – Zostałam aktorką przez... anginę http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/821/Hanna-Mikuc-Zostalam-aktorka-przez-angine.html

O emocjach , O myślach , O naturze , O zwierzętach

„Znalazł się w pułapce. Właściwie był już martwy. Jasne, pomyślał Reader, nadal porusza się i oddycham, ale to tylko z powodu nieskuteczności śmierci. Za chwilę weźmie mnie pod skrzydła. Wydziobie mi dziury w twarzy i ciele, artystycznie splami krwią ubranie, ułoży kończyny w jakiejś groteskowej pozycji przypominającej z cmentarn balet…”

Robert Sheckley (1928–2005) amerykański pisarz science fiction

Źródło: Cena ryzyka

O śmierci , O szkole

„Kochany Juanie,
Odjeżdżam z wielkim ubolewaniem, ponieważ nie mogę żyć z dala od Ciebie; kocham Cię tak bardzo, że graniczy to z bałwochwalstwem. Być może nie zdołałam okazać Ci ogromu moich uczuć, ale pragnę Cię zapewnić, iż dużo musiałam w życiu walczyć, żeby stać się kimś. Wiele wycierpiałam, ale wtedy pojawiłeś się Ty i uszczęśliwiłeś mnie tak, że do dziś wydaje mi się, że to sen; jedyne, czym mogłam cię obdarzyć, moje serce i duszę, ofiarowałam Tobie. Przez trzy lata naszego stale rosnącego szczęścia ani przez chwilę nie przestałam Cię wielbić i dziękować Bogu, że w swojej dobroci wyróżnił mnie, obdarowując Twoimi względami, których zawsze starałam się być godna, robiąc wszystko, by cię uszczęśliwić. Nie wiem, czy mi się to udało, ale pragnę Cię zapewnić, że nikogo na świecie bardziej nie szanowałam i nie kochałam. Jestem Ci tak wierna, że jeśli Bóg nie zgodzi się na szczęście dalszego kochania Ciebie i powoła mnie do siebie, to pozostanę Ci wierna, i po śmierci i będę Cię czciła zza grobu…”

Eva Perón (1919–1952) argentyńska działaczka związkowa, żona gen. Perona

Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 177.

O śmierci , O kobietach , O Bogu , O szczęściu

„Dusza chora postępuje zupełnie tak samo jak ciało; niepokoi się i miota na wszystkie strony, aż w końcu znajduje chwilę ukojenia. Ostatecznie zatrzymuje się na takim rodzaju uczucia i myśli, jaki jest najkonieczniejszy dla jej spokoju.”

Sébastien-Roch Nicolas de Chamfort (1741–1794)

Maksymy i myśli

O emocjach , O duszy , O myślach , O myśleniu

„Obywatele, uwolnijcie mnie, jestem niewinna, pochodzę z ludu, jak wy! (do kata Sansona) To niemożliwe pan mnie nie zabije, prawda? Jeszcze chwilę, panowie kaci, proszę, jeszcze chwilę, jeszcze jedną najmniejszą chwilę…”

Madame du Barry (1743–1793)

przed śmiercią.
Źródło: Ludwik Stomma, Tadeusz Dominik, Kobiet czar…, op. cit., s. 111.

O śmierci , O kobietach , O ludziach , O prawdzie

„Uwielbiam teatr. Od 25 lat pracuję w nim z tymi samymi ludźmi: mamy własną grupę teatralną, własny budynek. Jestem dumny z naszych przedstawień. Lubię kino, ale teatr jest dla mnie stałym punktem odniesienia. Tu czuję się najlepiej, tu zawsze wracam. Do kina odchodzę tylko na chwilę, bo kocham przygodę, jaką ono niesie. W teatrze jednak mam swoje korzenie, tam także uczę się, tam biorę udział w najciekawszych twórczych poszukiwaniach. Myślę, że nie ma przesady w stwierdzeniu, które nieraz słyszałem w Europie, że teatr jest dla aktora domem.”

Willem Dafoe (1955) aktor amerykański

Źródło: Barbara Hollender, Żyję chwilą, „Rzeczpospolita”, 24 maja 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zyjech.htm

O domu , O poszukiwaniu , O myślach , O myśleniu

„Otóż, przed wielu laty zostałem zaproszony na debatę w brytyjskiej telewizji BBC w znanym niedzielnym programie „Sedno sprawy”. Wśród dyskutantów był też Richard Dawkins, autor „Boga urojonego”, prorok ateizmu, człowiek w poglądach dość agresywny. Nagranie w czeskim klasztorze w Brnie trwało kilka godzin. Ktoś nas w końcu zapytał, jaka jest główna różnica między poglądami moimi i Dawkinsa, bo on sam był chyba zaskoczony, że nie walczyłem np. z teorią ewolucji. Powiedziałem, że widzę między nami jedną małą różnicę – in spelling, w pisowni… Co to znaczy, pyta Dawkins? Bo ty słowo rationality mówisz małą literą, a ja dużą – odpowiedziałem. On chwilę pomyślał i odrzekł: you are probably right, chyba masz rację.”

Michał Heller (1936) polski filozof, teolog, fizyk kosmolog

Wywiad Cząstka Pana Boga

O Bogu , O lecie

„To tylko nasza wyobraźnia robi z każdego Wczoraj i każdego Jutro obecną chwilę…”

Roma Ligocka (1938) polska malarka i pisarka

Tylko ja sama

„Są i tacy, którzy dostrzegają wyłącznie społeczne konsekwencje przewrotu, którzy wyrażają obojętność co do tego, w jakiej formie kapitalizm zostanie zlikwidowany. Czynią to zwłaszcza ci, dla których rewolucja sprowadza się w gruncie rzeczy do interwencji zbrojnej Sowietów, nie do wielkiego wysiłku wyzwoleńczego mas ludowych. Jest to złudzenie nie mniej szkodliwe. Przełom nie może zostać pozbawiony pierwiastka społecznego, ale nie może też zostać wyjałowiony z pierwiastka narodowego. Nie należy ani na chwilę zapominać o tym, że będzie to bunt ujarzmionych narodów, które cierpiały nie tylko jako klasy społeczne, ale również jako narody.”

Adam Próchnik (1892–1942) działacz socjalistyczny i oświatowy, historyk

Źródło: Nie powtórzy się rok 1918, „Barykada Wolności”, Nr 40, 30 marca 1941 http://lewicowo.pl/nie-powtorzy-sie-rok-1918/

O wysiłku , O wolności , O cierpieniu , O obojętności

„Pornografia nie jest moją ulubioną sferą życia. Ale prawny zakaz jest całkowicie pozbawiony sensu i wywołuje efekty odwrotne do zamierzonych. Podejmowane teraz w Polsce działania, gdyby je konsekwentnie zrealizować, doprowadzą do całkowitej tabuizacji sfery seksu i ciała jako czegoś zdrożnego. O seksie nie można już nawet mówić: mamy zatwierdzone przez MEN podręczniki do edukacji seksualnej, w których organy płciowe nazywa się „zapieczętowanym źródłem życia”. Za chwilę zakaże się reklamowania staników. Czy w tej sytuacji można popierać zakaz pornografii, nawet jeśli się jej nie lubi?”

Wanda Nowicka (1956) polska działaczka feministyczna

Źródło: Agnieszka Graff, Świat bez kobiet, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2001, wydanie I, ISBN 838822171X, s. 173–174.

O kobietach , O świecie , O seksie , Sens

„Aktor coraz częściej jest dziś błaznem niż prorokiem. Próbuję bronić tego, co w tym zawodzie jest najwspanialsze – możliwości wpływania chociaż przez chwilę na innych, ich dusze, myśli, uczucia. Wolałbym panować nad publicznością, niż żeby ona panowała nade mną.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 30 sierpnia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/permamentnen.htm

O emocjach , O duszy , O myślach , O myśleniu

„Kiedy staliśmy w drzwiach (…) tuż przed wyjściem na ulicę w światło i upał, podczas tej krótkiej chwili wahania, która w tropikach jest taką samą chwilą namysłu, jak gdzie indziej, kiedy człowiek zbiera odwagę, żeby wyjść na deszcz (…).”

Vidiadhar Surajprasad Naipaul (1932–2018) brytyjski prozaik i eseista, noblista

Zakręt rzeki (1979)

O świetle

„Bardziej doceniam to, co mi się udaje, jeżeli pozornie więcej nieszczęścia mnie spotyka. Kontrast zauważony przez księdza Jana Twardowskiego, że nieszczęście zawiera w sobie słowo szczęście. Brak szczęścia jest nieszczęściem, ale to szczęście ciągle gdzieś istnieje. Za chwilę będzie znowu. Musimy się tylko nauczyć je dostrzegać.”

Krzysztof Kolberger (1950–2011) aktor polski

Źródło: „Pani” nr 4/2007

O nieszczęściu , O szczęściu

„Większość moich klientów mówiła o nich przyciszonym głosem i prawie wszyscy powtarzali: „Widzi pan. Wszystko przychodzi z powrotem”. W taki sposób jakby od dawna na tych chłopców czekali. Jakby byli dumni, że oni nadeszli. Jakby był to dowód tego, iż w imię wyższych wartości trzeba się zgodzić na wyrzeczenia. Starsi ludzie mieli nawet łzy wzruszenia w oczach. Marzyli o tym, by przypisać siedzącym na schodach chłopcom winę za wszelkie niegodziwości, w zamian za choćby tylko chwilę ponownej wielkości całego narodu. Chłopcy nie wykazywali jednak najmniejszej inicjatywy. Siedzieli tylko i popijali piwo. Nieumundurowani i zgodni z konstytucją. Ale ich ogolone głowy wskazywały na to, że gotowi są do bohaterskich czynów.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Poszukiwanie całości
Źródło: s. 119

O ludziach , O piwie , O czekaniu , O łzach

„Uwielbiam filmy, które powodują, że adrenalina zaczyna buzować, a serce szybciej bić. Wychodzisz ze skóry, żeby dowiedzieć się, co wydarzy się za chwilę. Poza tym masz wrażenie, że to, co oglądasz, mogłoby wydarzyć się naprawdę. W życiu nie brakuje przecież przerażających momentów. Nie wiem, dlaczego oglądanie filmów o nich sprawia mi przyjemność, ale tak jest. Chciałabym jednak zaznaczyć, że nie bawią mnie horrory o zombie. Są głupie. Nie można wrócić na ziemię po śmierci i krążyć wśród żywych.”

Beth Hart (1972)

Źródło: Głos diabła, onet.pl, 20 lutego 2013 http://muzyka.onet.pl/publikacje/glos-diabla,1,5425685,wiadomosc.html

O śmierci , O przyjemności , O muzyce , O wrażeniach

„Wtulamy się w siebie
Mąż w żonę
Żona w męża
Jedno ciało
Chronimy się w sobie
Na chwilę przed
Świ(a)tem
Na chwilę
szczęścia”

Zofia Zarębianka (1958) polska poetka, eseistka, pedagog.

Źródło:

„Po prostu prowadzę w internecie dziennik i chodzę na pokazy, bo lubię. Skoro dostaję zaproszenia, nie widzę powodu, by odmawiać. Jutro mogą o mnie zapomnieć, więc chcę się cieszyć chwilą.”

Bryanboy (1981)

Źródło: Zuzanna O'Brien, Koniec dyktatury, „Twój Styl” nr 12 (257), grudzień 2011, s. 150.

„Każdy wędrowiec, choć wybrał swój los i nie zamieniłby do na inny, ma taką chwilę, kiedy przechodząc przez wieś o zmierzchu i widząc przez okno izbę, gdzie rodzina zasiada do stołu w kręgu lampy, odczuwa strach przed przyszłością żal za przeszłością i niepewność, czy wybrał właściwie. Wtedy chciałby rzucić w szybę kamieniem. Na pozór po to, by zniszczyć obraz, który uważa za głupi i niedorzeczny. A naprawdę po to, żeby dodać sobie odwagi. Nie wie, że jednocześnie ktoś obserwuje go z głębi domu. Ktoś, kto widząc włóczęgę, zazdrości mu wędrówki, bo sam siedzi przez całe życie w tej samej izbie, ciepłej i przytulnej, ale za to w bezruchu i nudzie. I ten ktoś ma ochotę wyjść przed dom i rzucić w wędrowca kamieniem. Pozornie z oburzenia na niemoralne, bo bezpłodne życie włóczęgi, a naprawdę z zawiści i zemsty za swoją nudę. Dwa mijające się w locie kamienie – więc po co nimi rzucać? Lepiej niech każdy schowa swój kamień do swojej kieszeni. Po co wymieniać jeden kamień na inny? Dwa takie same kamienie.”

Sławomir Mrożek (1930–2013) polski dramatopisarz, prozaik i rysownik

Varia. Życie i inne okoliczności

O życiu , O losie , O strachu , O rodzinie

„Włodzimierz Majakowski: Wesoły i kordialny, chciał trochę swoich polskich kolegów epatować wzgardliwym dla burżuazyjnych form zachowaniem, więc gdy siadł za stołem, wyjął ręką z salaterki pełnej kopru kiszony ogórek i zagryzł ostentacyjnie. W odpowiedzi wziąłem z półmiska pełną dłonią sałatkę majonezową. Majakowski chwilę popatrzał na mnie, wreszcie uśmiechnął się, ogórek położył na talerzu.”

Antoni Słonimski (1895–1976) polski poeta, felietonista, dramatopisarz, satyryk, krytyk teatralny i działacz społeczny

Alfabet wspomnień
Źródło: s. 133

O zachowaniu

„Nigdy nie próbuję grać kogoś bliskiego sobie, natomiast każdą postać staram się bronić. Nawet jeżeli jest to łobuz, to staram się w nim znaleźć jakieś pozytywy, kogoś ciepłego, na kim można byłoby oprzeć choć przez chwilę miło wzrok, a nie tylko potworów.”

Szymon Bobrowski (1972) polski aktor

Źródło: Irmina Dąbrowska, Szymon Bobrowski: nigdy nie próbuję grać kogoś bliskiego sobie, natomiast każdą postać staram się bronić, film.onet.pl, 29 kwietnia 2010 http://film.onet.pl/wiadomosci/szymon-bobrowski-nigdy-nie-probuje-grac-kogos-bliskiego-sobie-natomiast-kazda-postac/36p05

„Chłopiec przygląda mi się chwilę.
– Pani pewnie ze Śródmieścia?
Nie odpowiadam.
– To nic. Przyzwyczai się pani. U nas wszystko chodzi jak w zegarku. Czołg wali 40 razy. Jeżeli ucichnie, to znaczy że był i odjechał. W innym wypadku czeka nas jeszcze 40 strzałów. Bombardują też regularnie co pół godziny. Przylecą, rzucą swoje i dalej można chodzić spokojnie. Wiemy nawet kiedy mają obiad i kiedy idą spać. Do wszystkiego można przywyknąć, przekona się pani.”

Teresa Wilska (1926)

Notatka dotycząca 24 sierpnia 1944
Oszczędzajcie filipinki

O czekaniu

„(…) wziął przed chwilą wodociąg
i połączył go z gazem.”

Tadeusz Chyła (1933–2014) polski piosenkarz, kompozytor i gitarzysta

Cytaty z piosenek wykonywanych przez T. Chyłę
Źródło: Polski rzemieślnik

„Podobno krew nornic leczy – wyszeptała. – Trzeba wypić trzy krople. Jej oczy były samym cierpieniem.
– W każdym razie ból na chwilę ustaje… – dodała zduszonym głosem.”

Zdrawka Eftimowa (1959)

Krew nornicy

O bólu , O cierpieniu

„(…) polska telewizja publiczna jest z punktu widzenia świata polityki kością zbyt atrakcyjną, zbyt ogromną i zbyt smakowicie pachnącą, by ją politycy choćby na chwilę zostawili w spokoju.”

Jacek Żakowski (1957) dziennikarz polski

Źródło: Jacek Żakowski, Jak przeżyć III wojnę światową i pozostać sobą, „Gazeta Wyborcza”, 27 czerwca 1998

„Trafiałem na odwyk regularnie, odkąd skończyłem 23 lata. W pracy byłem w porządku, ale między kolejnymi planami zdjęciowymi naprawdę szalałem, za dużo piłem i niczym się nie przejmowałem. Kiedy zaczynałem się z tym źle czuć albo kiedy ktoś interweniował, po prostu wracałem na odwyk i oczyszczałem się, na chwilę.”

Robert Downey Jr. (1965) aktor amerykański

Źródło: „To i Owo” nr 12, 12 stycznia 2010, s. 5.

O piciu

„Kiedy można być każdym, jest się nikim. (…) Z chwilą wszakże, gdy się posiada w sobie możliwość kilku naraz światopoglądów, kilku naraz systemów wartości, każdy z nich staje się jednym z wielu możliwych, żaden nie może być uważany za bezwzględny, wszystkie stają się tylko wytworami duszy ludzkiej w różnych tylko powstających warunkach. Wszystko staje się tylko wytworem duszy ludzkiej, który dziś jest taki, przy innych warunkach mógł być inny, wszystko staje się względnym, poza sobą dusza ludzka nie ma już żadnego oparcia, (…).”

Stanisław Brzozowski (1878–1911) polski pisarz i filozof

Źródło: Współczesne kierunki w literaturze polskiej wobec życia, „Głos”, 1903.

O duszy , O literaturze

„Gdy racjonalne funkcje umysłu na chwilę zostają zawieszone, powstaje maleńka szparka, niewielka szansa na uruchomienie tego, co Tony Buzan nazywa myśleniem lateralnym, czyli spojrzeniem z lotu ptaka.”

Maciej Bennewicz (1961)

Coaching na Wyspach Szczęśliwych (2013)

O myślach , O ptakach , O szansie , O myśleniu

„Odkąd oddałem się ekstremalnej pokucie i praktykom na ścieżce prawdziwej wolności i wyzwolenia dla świata od 17 maja 2005 do 17 maja 2011, bez schodzenia z niej choćby na chwilę, poświęciłem się zupełnie Medytacji Maitreyi z całkowitą determinacją. Mistrzowska Ścieżka (Guru Marga), która powstała nazywa się Bodhi Shravan Dharma Sangha. Bodhi Shravan oznacza prawdziwy cel zrealizowany przez guru, rozpoznanie substancji całej egzystencji lub posiadanie mocy pełnej wiedzy. A słowa „Dharma Sangha” odnoszą się do wszystkich Guru tego świata i innych światów.”

Dharma Sangha (1990)

Kazanie z 21 marca 2012

O świecie , O wiedzę , O wolności

„Zespół to ogromna siła studentów kończących szkołę teatralną: dobrze się poznali przez lata, grają dyplom. Ale za chwilę rozjadą się po teatrach w całej Polsce, będą osamotnieni i ich szlachetność szybko się rozproszy, a w jej miejsce zacznie wdzierać się zwątpienie, znudzenie i rutyna.”

Wojciech Błach (1972) polski aktor

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 16 stycznia 2009 http://www.teatry.art.pl/!informacje/seatt.htm

O sile

„Kim jest ten, co moim długopisem
Wypisuje moje wiersze
I w moim łóżku moją żonę bierze?
Kim jest ten, co przed chwilą wyszedł?”

Rafał Wojaczek (1945–1971) polski poeta

Źródło: *** (Kim jest ten, co się jawi w lustrze…)

„Z chwilą, kiedy podstawą pozycji społecznej stało się samo bogactwo – zamiast np. mądrości, wiedzy, prawości czy sprawności w posługiwaniu się bronią – bogaci musieli znaleźć sposoby wydawania pieniędzy, których wyłącznym celem było demonstrowanie bogactwa. Thorstein Veblen nazwał to „ostentacyjną konsumpcją.””

Peter Singer (1946) bioetyk australijski

Źródło: Ostentacja jest głupia, przeł. Andrzej Erlich, „Gazeta Wyborcza”, 18–19 maja 2013.

O wiedzę , O bogactwie

„Wersja oficjalna przebiegu tragedii smoleńskiej czyli tak naprawdę ten wielki statek kłamstwa smoleńskiego tonie. I już pierwsze osoby, czując co się zbliża, się z jego pokładu ewakuowały. Jak np. minister obrony narodowej Tomasz Siemoniak, który był w katedrze polowej Wojska Polskiego na mszy ku czci generała Błasika. A przecież pamięć tego generała była tak przez MON niszczona. Kolejną osobą ewakuującą się jest minister sprawiedliwości Jarosław Gowin, nagle ogłaszający, że powrót wraku zależy od premiera, a za chwilę prezydenta Rosji Putina.”

Stefan Hambura (1961)

Źródło: Nasz wywiad. Mecenas Hambura: Wersja oficjalna przebiegu tragedii smoleńskiej czyli ten wielki statek kłamstwa smoleńskiego tonie, wpolityce.pl, 11 kwietnia 2012 http://wpolityce.pl/wydarzenia/26400-nasz-wywiad-mecenas-hambura-wersja-oficjalna-przebiegu-tragedii-smolenskiej-czyli-ten-wielki-statek-klamstwa-smolenskiego-tonie

O kłamstwie , O sprawiedliwości

„Pechem mogę nazwać to, że moje relacje damsko-męskie zawsze są skomplikowane. Spotykam kogoś na swojej drodze, życie na chwilę staje się piękne, a potem okazuje się, że kolejny raz trafiłam z deszczu pod rynnę.”

Magdalena Schejbal (1980) aktorka polska

Źródło: wywiad dla dziennika „Fakt”

O życiu , O relacjach

„Każda szkoła filmowa daję pewną podstawę do tego zawodu. Tymczasem najtrudniejszą chwilą dla jej studentów, jest moment, kiedy oni ją kończą. Wpadają wtedy w czarną dziurę. W normalnej szkole panuje swoisty reżim. Trzeba pilnować terminów skończenia i składania scenariuszy, profesorowie gonią, trzeba zrobić tyle, a tyle filmów fabularnych oraz dokumentalnych. Kiedy kończą studia, przestaje ich ktokolwiek poganiać, a wręcz nikt na nich nie czeka i ich nie potrzebuje. Dlatego sami muszą przedrzeć się i zakomunikować: oto jestem, mam ważny, interesujący temat i nie prawdą jest, że mnie nie potrzebujecie. Szkoły nie uczą jednak tego, jak tak naprawdę wejść na rynek.”

Wojciech Marczewski (1944)

Źródło: wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=61050

O szkole , O studiach , O czekaniu

„W 2003 roku, kiedy dr Jirtle razem swoimi grubymi myszami dowiedli, że z pomocą czegoś tak banalnego jak dieta ciężarnej matki można wpłynąć na DNA dziecka, świat nauki na chwilę zamarł. A zaraz potem gwałtownie się rozkrzyczał. To była sensacja. I początek zupełnie nowej nauki: epigenetyki. Od tej chwili zajmować się ona będzie badaniem dziedziczności pozagenowej. Jean Baptiste Lamarck zachichotał w grobie.
O DNA mówi się, że stanowi instrukcję budowy i działania naszego organizmu. Istnieje jednak instrukcja do instrukcji. To epigenom. Informacja o tym, który gen, kiedy i jak ma zostać uaktywniony.”

Jean Baptiste de Lamarck (1744–1829) biolog francuski

Autorka: Olga Woźniak, Czego się boi twoje DNA?, „Gazeta Wyborcza”, 4 grudnia 2013.

O dzieciach , O świecie , O matce , O nauce

„Rozumiesz, jestem na obiedzie. Ciocia jedna – żabocik, druga – surducik, normalnie, srebro, wiesz, jak najbardziej, rozumiesz mnie, o co mnie chodzi. I jedna z cioć uprzejmie mówi: „Zdzisieńku, jak tam u was w teatrze?” Tu rosół, sztuka mięsa, jak najbardziej, nie wiem, czy wiesz, o co mnie chodzi. I jedna z cioć uprzejmie mówi: „Zdzisieńku, jak to tam u was w teatrze?” Tu rosół, ja mam kaca, nie wiem, czy wiesz, o co mnie chodzi. No wie ciocia, jak główna rola – to nie, ale jak mniejsza – to i mniej tekstu się trzeba nauczyć, to człowiek ma więcej czasu, nie wiem, czy ciocia wie, o co mnie chodzi. No to przecież w teatrze są koleżanki i koledzy, garderoba męska i żeńska. Zanim reżyser, zanim tego, to się pójdzie – czy do żeńskiej, czy do męskiej – z kolegą, prawda, czy z koleżanką. Troszeczkę sobie popijemy, no nie za dużo, bo za chwilę próba, prawda? To popróbujemy, potem obiad, no potem, proszę cioci, to idziemy, jest taki klub dla aktorów SPATiF. No tam są koleżanki rozwiedzione, często mają wolne mieszkania. To człowiek sobie popije, jak duża rola – to nie, ale jak mniejsza – to tę seteczkę, pójdzie sobie do koleżanki, rozpusta absolutna. No a potem, proszę cioci, mamy przedstawienie. No jak duża rola – to nie, a jak mniejsza – to jeszcze jeden kieliszeczek, człowiek coś powie ze sceny, potem SPATiF, znów rozpusta, a w poniedziałki to mamy wolne.”

Zdzisław Maklakiewicz (1927–1977) aktor polski

jedna z anegdot Maklakiewicza, opisującego rozmowę rodzinną.

O prawdzie , O sztuce , O czasie

„Pan Tomasz Lis za szybko jeździ, za szybko myśli, za szybko ocenia, za szybko wysuwa wnioski, stąd oceny są wyjątkowo pobieżne. Proszę więc Pana Redaktora, żeby trochę zwolnił. Wolniej – wtedy można się zastanowić i nad paroma faktami. I jeszcze proszę, żeby tylko choć na chwilę wyciszyć ego, które wie lepiej (wie lepiej, jaka prędkość jest adekwatna na danym odcinku drogi, wie lepiej, że tego znaku tu nie powinno być, wie lepiej, że ten fotoradar to stoi tylko po to, żeby nabić kieszeń Rostowskiemu). Także w zawodzie dziennikarza czasem wolniej – podobnie na drodze – znaczy mądrzej.”

Sławomir Nowak (1974) polski polityk

Źródło: Minister transportu: Tomaszowi Lisowi przydałby się w życiu fotoradar (list), tokfm.pl, 11 stycznia 2013 http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,102433,13181915,Minister_transportu__Tomaszowi_Lisowi_przydalby_sie.html

O myślach , O czasie , O prędkości , O myśleniu

„Prawdę mówiąc, Kartel nie jest całkiem pewien, ile pocisków Kempa wciąż krąży poza planetą…
– Coś takiego – burknął Hansen.
–… ale próba umieszczenia na wysokiej orbicie każdej większej platformy nie byłaby na tym etapie dostatecznie…
– Dochodowa? – zapytała Wardani.
Hand uśmiechnął się do niej nieprzyjemnie.
– Mało ryzykowna.
– Za chwilę opuścimy zasięg parasola WPG Landfall – przez interkom rozległ się głos Ameli Vongsavath, mówiącej tonem przewodnika wycieczki. – Może trochę trząść.
Poczułem lekkie zwiększenie ciśnienia na skroniach, gdy odciągnięto moc z pokładowych kondensatorów. Vongsavath przygotowywała się do akrobacji wokół krzywizny planety i ponownego zejścia na jej powierzchnię. Kiedy WPG zostanie w tyle, nie będzie już ojcowskiej opieki korporacyjnej, która osłaniałaby lądowanie w strefie wojny. Od tej chwili będziemy zdani na własne siły.
Wykorzystują, handlują i nieustannie zmieniają warunki, ale mimo wszystko można się do nich przyzwyczaić. Można się przyzwyczaić do ich błyszczących wież i nanokopterowej ochrony, ich karteli i WPG, rozciągniętego na stulecia nieludzkiej cierpliwości i odziedziczonego statusu ojców chrzestnych rasy ludzkiej. Tak bardzo się przyzwyczaja, że zaczyna się być wdzięcznym za ich równą boskiej łaskawość z jaką pozwalają człowiekowi na nędzną egzystencję na ich korporacyjnej platformie.
Przyzwyczaja się tak bardzo, że uważa się to za wiele lepsze od wywracającego wnętrzności spadku w ludzki chaos czekający na dole.
Przyzwyczaja się tak bardzo, że zaczyna się być wdzięcznym.
Lepiej na to uważać.”

Richard Morgan (1965)

Upadłe anioły(2003)
Źródło: s. 212

O miłości , O wojnie , O sile , O cierpliwości

„(…) każda uwaga negatywna powinna aktorów budować, a przynajmniej spowodować, że zastanowimy się chwilę nad swoją pracą.”

Wojciech Dąbrowski (1959) aktor polski

Źródło: Żona ma rację, „Tele Tydzień”, nr 5, 31 stycznia 2005 http://www.plebania.pl/wywiady/dabrowski.html

„Skąd się wzięło słowo sachar? – zapytałam ojca po rosyjsku.
– Od Sahary. Jest taka pustynia w Afryce. Ogromna pustynia, na której nic nie rośnie, bo cała jest z białego piasku. Ten piasek to właśnie cukier, czyli po rosyjsku sachar. W Afryce deszcze padają bardzo rzadko, ale wtedy cukier się topi, a potem, w upale, schnie i powstają wielkie cukrowe głazy… Biada wędrowcowi, który zapuści się na pustynię, w chwili gdy zaczyna się burza piaskowa. Wiatr podnosi całe chmury cukrowego piasku. Cukier skrzypi mu w zębach, zalepia nos i oczy… Niewolnicy-Murzyni pracują tam w straszliwym upale: Ładują piasek cukrowy do worków i wysyłają do różnych krajów. A dla tych, co lubią pić herbatę na prikusku, tną cukrowe głazy na kostki specjalnymi tarczami.
– Czy ta Sahara nie leży w Rosji? – zdziwiłam się.
– Nie… Jeszcze nie – odparł ojciec.
– To dlaczego jej nazwa pochodzi z rosyjskiego sachar? Ojciec zastanawiał się chwilę.
– Bo większość, a może nawet wszystkie nazwy wymyślili Rosjanie – powiedział z dziwnym uśmieszkiem. – Im szybciej to sobie przyswoisz, tym łatwiej ci będzie
iść przez życie.”

Helena Amiradżibi-Stawińska (1932–2017) polska reżyserka i scenarzystka filmowa, pochodzenia gruzińskiego

Słodkie życie księżniczki (1996)

O życiu , O piciu , O herbacie

„Wszyscy bez reszty musimy się oddać dziełu obrony najważniejszych dóbr i wartości naszego bytu. Tak pojęła chwilę obecną PPS, tak ją zrozumiały Klasowe Związki Zawodowe, a wraz z nimi cały proletariat polski. Gdy zaszła potrzeba walki, organizacje te zjawiły się na arenie śmiertelnych zapasów i po prostu zajęły miejsce w szeregach obrońców. Dziś robotnicy na okopach Warszawy walczą wraz z żołnierzami i giną wraz z żołnierzami. Ich dzień roboczy, ich krwawy trud nie 8 godzin, lecz objął całe ich życie ofiarne.”

Norbert Barlicki (1880–1941) polski działacz socjalistyczny, prawnik

Źródło: Warszawa, „Robotnik”, Nr 260, 18 września 1939 http://lewicowo.pl/warszawa-18-wrzesnia/.

O życiu , O walce

„Na obecną chwilę Wikipedia ma zasoby finansowe na jakieś 3–4 miesiące pracy jej serwerów. Jeśli nie znajdą się dodatkowe fundusze, niewykluczone, że nie będzie już Wikipedii.”

Florence Devouard (1968)

Źródło: Wikipedia poważnie zagrożona bankructwem, 13 lutego 2007 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,3915243.html

„Spytałem ją, skąd powstała koncepcja wschodniej granicy Polski znanej jako linia Curzona.
– Ach, „Curzon line” – rzekła, śmiejąc się. – My ją nazywamy „luncheon line”. Byłam wtedy z Carrem, gdy zebrała się rada, aby wykreślić Polsce wschodnią granicę. Nikt nie wiedział, co to jest ta polska wschodnia granica, gdzie zaczyna się Rosja, gdzie kończy się Polska. Debaty przeciągały się bez końca, nadchodziła pora lunchu, wszyscy byli głodni i, jak to mówią, „annoyed”. Ty wiesz, co oznacza dla Anglika lunch. Tymczasem sprawa nie posuwała się ani na cal. Wreszcie lord Curzon przypomniał sobie, że ma jakieś stare mapy dotyczące „the second partition of Poland”. Zniknął na chwilę w swoim gabinecie, po czym wrócił tryumfująco z mapą w ręku, gdzie czerwoną linią była oznaczona granica. Wszyscy odetchnęli z ulgą, bez zastanowienia przyjęto ją jako wschodnią granicę Polski i całe towarzystwo, gratulując Curzonowi, pośpieszyło na spóźniony obiad. Jeden z dygnitarzy, winszując Curzonowi rozcięcia tego węzła gordyjskiego, powiedział: „Polacy to troublemakers, nawet nie dadzą spokojnie zjeść lunchu”. Stąd przezwaliśmy tę linię „luncheon line”. Widzisz, Mac, tak się u nas załatwia sprawy międzynarodowe…”

Mieczysław Jałowiecki (1876–1962)

Na skraju Imperium i inne wspomnienia
Źródło: s. 613, 614

Pora roku

„Na pożegnanie SB powiedziałem, że za chwilkę będziecie mieli nowy Grudzień. Wybuchł za chwilę Radom i uratował mnie jako laickiego proroka po raz kolejny.”

Lech Wałęsa (1943) polski polityk i działacz związkowy, przywódca Solidarności, laureat Pokojowej Nagrody Nobla, były prezydent Pol…

o swoich kontaktach ze Służbą Bezpieczeństwa w latach 70.
Źródło: mikroblog na portalu Wykop.pl http://www.wykop.pl/wpis/16803653/nie-chce-ale-musze-krece-matacze-klucze-podaje-spr/, 3 marca 2016.

O pożegnaniu

„Z chwilą kiedy religia się upaństwowiła i przy pomocy przymusu państwowego stała się religią światową rozpoczął się proces chrzczenia” niewiernych przy pomocy wojska, burzenia pogańskich świątyń, czy ścinania opornych.”

Edward Abramowski (1868–1918) polski filozof i działacz polityczny

O religii , O pomocy

„Mieliśmy wodę, banany, batoniki energetyczne. Tłum płynął, rodziny z dziećmi na rękach, młodzi mężczyźni, w tym jeden bez nogi, starsze kobiety, zmęczone twarze. To, co mieliśmy, skończyło się w kilka minut. A później podszedł do mnie mężczyzna z prośbą o buty, skóra schodziła mu z nóg. Nie mieliśmy już butów. Poczucie bezradności, niemoc, ta myśl, że wszystkim, a nawet większości nie pomogliśmy, wpędza w rozpacz. Nie wiem, na ile podanie komuś butelki z wodą ma sens, ale może właśnie chodzi o tę krótką chwilę, w której jestem spragniony, a ktoś podaje mi butelkę z wodą. Może chodzi o gesty.”

Robert Rient (1980) polski dziennikarz, reportażysta, pisarz

Źródło: Michał Bojanowski, Stać nas na gesty http://chidusz.com/robert-rient-stac-nas-na-gesty/, „Chidusz”, 30 grudnia 2015.

O kobietach , O mężczyznach , O dzieciach , O butach

„Wszystkim nam w pewnej chwili nasze istnienie objawiło się jako coś osobliwego, cennego i nieprzekazywalnego. Prawie zawsze objawienie to zdarza się w wieku młodzieńczym, odkrycie nas samych przejawia się jako poczucie, że jesteśmy samotni; pomiędzy światem a nami otwiera się niedotykalna, przezroczysta ściana: ściana naszej świadomości. To prawda, że ledwie się rodzimy, czujemy się samotni; ale dzieci i dorośli mogą wykroczyć poza swą samotność i zapomnieć o sobie dzięki zabawie czy pracy. Natomiast młodzieniec, oscylujący między dzieciństwem a młodością, przystaje na chwilę zdumiony przed nieskończonym bogactwem świata. Jest oszołomiony istnieniem. A po zdziwieniu następuje refleksja: pochylony nad rzeką swojej świadomości zapytuje się, czy ta twarz wykwitająca powoli z głębi, zniekształcona przez wodę, należy do niego. Osobliwość istnienia – która u dziecka jest tylko wrażeniem – zmienia się w problem i pytanie, w zapytującą świadomość.”

Octavio Paz (1914–1998) meksykański poeta, dziennikarz, krytyk i eseista, noblista

Źródło: Labirynt samotności, tłum. Jan Zych

O dzieciach , O prawdzie , O świecie , O wrażeniach

„Rozumiesz przecież, że ją trzeba zabić? Pytanie jak gdyby zawisło na chwilę w spokojnym powietrzu nocy, aby ulecieć poprzez ciemności w kierunku Morza Martwego. Herkules Poirot znieruchomiał z ręką na okiennym ryglu. (…) Z pedantyczną dokładnością zasłonił okno i zmierzając w stronę łóżka, uśmiechnął się dobrotliwie. „Rozumiesz przecież, że ją trzeba zabić”. Ciekawe zdanie! W sam raz dla uszu słynnego detektywa – i to pierwszego wieczoru w Jerozolimie.”

Agatha Christie książka Rendez-vous ze śmiercią

Źródło: Rendez-vous ze śmiercią (1938), tłum. Tadeusz Jan Dehnel

O śmierci , Pytanie

„Powszechna jednak była w kraju instynktowna świadomość, że niepodległości nie przywrócą nam żadne układy między trzema mocarstwami, jeśli sam naród nie będzie o to walczył zarówno politycznie, jak i zbrojnie. To drugie zadanie jawnie już wykonywała Armia Krajowa w ramach operacji „Burza”. Nie do pomyślenia było w ówczesnych nastrojach kraju – a tym bardziej Warszawy – by stolica mogła być wyłączona z udziału w rozprawie z Niemcami. Od lat czekało na tę chwilę dosłownie całe miasto. Warszawiacy chcieli pierwsi uderzyć na wroga, zanim, jak można było tego się spodziewać, wejdzie do bitwy Armia Czerwona. Chodziło również o to, aby Rosjanie wkraczali do stolicy wyzwolonej w znacznym stopniu przez oddziały AK, do stolicy, w której pełnią już jawnie swe obowiązki prawowite władze Polski Podziemnej z Krajowa Radą Ministrów na czele.”

Tadeusz Żenczykowski (1907–1997) polski prawnik, działacz polityczny i publicysta

Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Samotny bój Warszawy, Wydawnictwo Editions Spotkania, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin–Paryż 1990, s. 8.

O czekaniu

„Do realizacji, do kręcenia zdjęć nie podchodzę jak do procesu technicznego, ja się w to wszystko rzucam głową naprzód, raz się zajmuję tym, raz tamtym, w jednym momencie patrzę na obraz, chwilę później pracuję nad dźwiękiem – film postrzegam jako całość, wszystkie te drobne kawałeczki nagle składają się w jedną wielką konstrukcję pod nazwą Kill Bill.”

Quentin Tarantino (1963) amerykański reżyser i scenarzysta filmowy

Uwielbiam, kiedy coś takiego dzieje się na moich oczach.
Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=16676

Obraz

„Wyjdę teraz może na strasznego kołtuna, ale sprzątam tylko wtedy, gdy ma ktoś do mnie przyjść. I przez chwilę jest pięknie, a potem szkoda gadać. Przypomniał mi się teraz taki motyw we Flintstone’ach. Był tam taki odcinek, w którym facet przed sąsiadami udawał, że jest napakowany, a miał takiego małego słonia, który go pompował. Podobnie u mnie ze sprzątaniem – daje ono tylko krótkotrwały efekt.”

Krystian Wieczorek (1975) polski aktor

Źródło: Sentymentalno-melancholijny facet – wywiad z Krystianem Wieczorkiem, 13 stycznia 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5754/Sentymentalnomelancholijny-facet-wywiad-z-Krystianem-Wieczorkiem.html

O facetach

„Bóg wam zapłać. Bóg wielki zapłać wielebni bracia, że przybyliście tu do mnie przepędzić tę ostatnią chwilę z pasterzem waszym, który was opuścić musi, Bogu tylko wiadomo, na jak długi przeciąg czasu. Może na długo, może na zawsze. Osobą oddalę się od was, niestety, ale duch mój będzie zawsze z wami. Co mnie czeka, nie wiem i obojętną jest dla mnie rzeczą, bo wszystko zniosę w pokorze, więc czy na Syberii, czy na wygnaniu będę, arcybiskupem być nie przestanę, dopóki albo Pan nie przetnie życia mego, albo z woli Bożej, z woli Ojca Św. i z woli własnej laski pasterskiej nie zmienię na kostur żebraczy.”

Zygmunt Szczęsny Feliński (1822–1895) arcybiskup, święty

Źródło: ks. Ignacy Polkowski, Wspomnienia o Zygmuncie Szczęsnym Felińskim arcybiskupie metropolicie warszawskim, wyd. Księgarnia i Wydawnictwo Dzieł Katolickich, Naukowych i Rolniczych, W. Wielogłowskiego i W. Jaworskiego, Kraków 1866, s. 223–224.

O Bogu , O czasie , O czekaniu

„(…) szczęście trwa chwilę, to cudownie, bo właśnie ta jego ulotność gwarantuje mu tę nadzwyczajną wartość. Swego rodzaju ekskluzywność. (…) Gdyby ktoś, na przykład Ty, zapytał mnie, czym jest dla mnie szczęście, to dziś bez wahania odpowiedziałabym: być sobą. Mieć możliwość funkcjonowania wśród ludzi w zgodzie z tym, co naprawdę kołacze mi się w głowie i w sercu. Poza tym najcudowniejsze momenty szczęścia przytrafiają się niespodziewanie i mają wiele wspólnego z prostą radością.(…) Jakie to wszystko szczęśliwie banalne.”

Małgorzata Domagalik (1957) dziennikarka polska

Między wierszami

O szczęściu , O ludziach , Serce , Radość

„Gdybym kalkulował i myślał co powinienem nagrać, to pewnie nie nagrałbym niczego, bo trendy zmieniają się co chwilę. Wczoraj też zadzwonił ktoś po wywiad z Poznania i zapytał dla kogo nagrywam muzykę. Odpowiedziałem, że dla siebie, bo to jest właściwie jedyna słuszna droga moim zdaniem. Gdy się nagrywa muzykę, to trzeba ją zrobić wyłącznie w stu procentach w zgodzie z samym sobą. Jeżeli to zdobędzie uznanie ludzi i oni się z tym zidentyfikują, to już jest komplet, idealna sprawa. Uważam, że w jakąkolwiek sztukę macza się palce, to trzeba to robić dla siebie: wyrazić, zawrzeć to, co dla ciebie ważne. Jeżeli weźmiesz pod uwagę chociażby jedną osobę, której chciałbyś się przypodobać, to jest to już stracona rzecz.”

Tomasz Organek (1976) polski gitarzysta i wokalista (SOFA)

Źródło: Szymon Hamela, Organek: Muzykę nagrywam dla siebie. To jedyna słuszna droga, fabrykazespolow.pl, 9 listopada 2015 http://www.fabrykazespolow.pl/wywiad/item/107398-organek-muzyke-nagrywam-dla-siebie-to-jedyna-sluszna-droga

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Oczywiście, jeśliby barbarzyński wróg spróbował niszczyć Naród Polski metodami tępienia Żydów – wówczas losy zostaną rzucone i rozkazy do walki w obronie narodu zostaną wydane. Ale chwilę tę określi nie panikarska plotka, lecz miarodajny rozkaz Komendanta Sił Zbrojnych w Kraju. A na dziś obowiązywać nas wszystkich powinien rozkaz Naczelnego Wodza, wielokrotnie powtarzany przez Pełnomocnika Rządu oraz przez wszystkie odpowiedzialne czynniki polskie: czekać z bronią u nogi! Nie pozwolić się prowokować…”

Stefan Rowecki (1895–1944) generał polski

Źródło: Z bronią u nogi, „Biuletyn Informacyjny”, 11 lutego 1943, cyt. za: Jan Rzepecki, Wspomnienia i przyczynki historyczne, wyd. Czytelnik, Warszawa 1983, s. 228.

O losie , O czekaniu , O walce

„Mnie Bóg, bez względu na jego imię i paszport, nigdy do życia nie był potrzebny. No, może przez chwilę, kiedyś, żeby się załapać na prezenty komunijne. Zawsze byłem człowiekiem duchowo samowystarczalnym.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

Źródło: „Gala” nr 9/2010

O Bogu

„Krainy, gdzie zadomowił się despotyzm i zbytek, pozbawione są całkowicie patriotyzmu, dzieje się tak dlatego, ze wraz z wolnością i cnotą zniknęło tam szczęście, dlatego, ze nie ma ojczyzny dla niewolników, którym kraj służy za niewygodne więzienie; dlatego, że los panującego i narodu nie wzrusza wcale nieszczęśników, którzy nie mają nic do stracenia; dlatego, że ruina państwa czyni nader małe wrażenie na ludziach zepsutych i lekkomyślnych, którzy cieszą się tylko chwilą i nie troszczą się o nieprzyjemną przyszłość.”

Paul d'Holbach (1723–1789)

Etokracja, czyli rząd oparty na moralności (1776)

O losie , O szczęściu , O wrażeniach , O wolności

„Pamiętam każdą wspólnie spędzoną chwilę. A w każdej było coś wspaniałego. Nie potrafię wybrać żadnej z nich i powiedzieć: ta znaczyła więcej niż pozostałe.”

Nicholas Sparks (1965)

Pamiętnik (1997)

„Kot Lisy na jedną chwilę spojrzał w jego oczy. W zielonych tęczówkach Heineman dostrzegł śmiech. Kot rzadko pozwalał sobie na taką szczerość.”

Maciej Żerdziński (1967) polski pisarz

Źrenice

O kotach , O śmiechu , O szczerości

„Nie podejrzewałem, że mogę mieć jeszcze lepszą opinię o jakimkolwiek piłkarzu, niż miałem o Irlandczyku, ale urósł jeszcze bardziej w moich oczach na Stadio Delle Alpi. Z chwilą kiedy dostał żółtą kartkę i stało się jasne, że nie zagra w finale, podwoił swoje wysiłki, by drużyna jednak tam dotarła. Był to najbardziej empatyczny pokaz altruizmu, jaki kiedykolwiek widziałem na boisku. Walczył o każde źdźbło trawy, rywalizował, jakby raczej wolał umrzeć z wycieńczenia, niż przegrać – zainspirował wszystkich wokół siebie. Poczułem, że to zaszczyt być kojarzonym z takim graczem.”

Alex Ferguson (1941) szkocki trener piłkarski

o Royu Keanie po półfinale Pucharu Europy 1999.

O wysiłku , O trawie

„Aktorstwo to ciężki, ale przyjemny kawałek chleba. Czy odebrało mi dzieciństwo? Nie! Przyznaję, że trochę męczyło mnie zamieszanie wokół mojej osoby, ale to, że szybko stałam się popularna, na pewno mnie nie zmieniło. Woda sodowa nigdy nie uderzyła mi do głowy… Jedyne, czego naprawdę żałuję, to, że w ogóle nie miałam czasu dla przyjaciół i było mi z tego powodu bardzo przykro. Żeby pielęgnować przyjaźń, trzeba przyjaciołom poświęcać każdą wolną chwilę. Ja wolnych chwil praktycznie nie miałam w ogóle.”

Joanna Jabłczyńska (1985) aktorka polska

Źródło: Dorastały na oczach milionów widzów, teletydzien.pl, 2 lipca 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-dorastaly-na-oczach-milionow-widzow,nId,616530

O przyjaźni , O wodzie , O czasie , O dzieciństwie

„Ale szarańczę nauczono niecierpliwości i niewiary zarówno w przeszłość, jak i w przyszłość. Nauczono ją wierzyć jedynie w chwilę bieżącą i w zaspokajanie w niej swych nienasyconych apetytów.”

Gabriel García Márquez (1927–2014) pisarz kolumbijski, noblista

Postać: pułkownik
Szarańcza

O wierze , O przeszłości , O przyszłości , O cierpliwości

„Dobrze rozważcie to, co za chwilę ujrzycie. Kay była złą kobietą i musicie zobaczyć, co się z nią stało.”

Idi Amin (1925–2003) dyktator Ugandy

pokazując okaleczony tułów Kay Adroy – jednej ze swoich żon, która najprawdopodobniej zginęła z jego rozkazu; słowa te wypowiedział do swej najmłodszej żony – Sary – oraz synka Kay – Aligi.
Źródło: Miranda Twiss, Najwięksi zbrodniarze w historii, tłum. Arkadiusz Czerwiński, wyd. Muza, Warszawa 2004, ISBN 8373194428, s. 187.

O kobietach , O historii

„Cierpienie jest aktualnym doświadczeniem jedności z własnym ciałem bez możliwości zapomnienia ani na chwilę, tej ekstremalnej bliskości.”

Emmanuel Lévinas (1906–1995) filozof francuski narodowości żydowskiej

O cierpieniu

„Wszystkie moje posiadłości za [jeszcze] jedną chwilę”

Elżbieta I Tudor (1533–1603)

życia
All my possessions for a moment of time. (ang.)
ostatnie słowa, 24 marca 1603.
Źródło: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Warszawa 1989, s. 26.

„Założyłem Foo Fighters, bo nie chciałem się wycofać. Śmierć Kurta była takim szokiem, że na chwilę usunąłem się z muzyki. Nie mogłem wyobrazić sobie grania na bębnach w innym zespole, bo zawsze bym myślał o Chrisie i Kurcie. Nie chciałem spędzić całego życia na patrzeniu w lusterko wsteczne i rozmyślaniu, co mogło się wydarzyć, albo co powinno się wydarzyć, albo jak tragicznie skończyły się losy zespołu. Zawsze uważałem siebie za optymistę.”

Dave Grohl (1969) amerykański muzyk rockowy, multinstrumentalista

Źródło: „Teraz Rock” nr 11/2007 s. 27.

O śmierci , O losie , O myślach , O myśleniu

„Dziennikarz: Kiedyś powiedziałeś, że Placebo gra muzykę dla niedoszłych samobójców.
Brian Molko: O, to było jakieś 6 lat temu. Rzuciłem takie hasło dziennikarzowi, któremu bardzo zależało na przedstawieniu Placebo jako chorej, gotyckiej sensacji. Wiesz: trupi makijaż, czarne paznokcie i osobnik bliżej nieokreślonej płci wijący się wokół mikrofonu – co było kompletną bzdurą, ale nakręcało zainteresowanie zespołem. Chwilę potem to hasło wymyślone przeze mnie na poczekaniu, weszło w dziennikarski obieg. tak więc odpowiem ci zgodnie z prawdą: nie, Placebo nie gra muzyki dla niedoszłych samobójców.”

Brian Molko (1972) amerykańsko-brytyjski gitarzysta i wokalista (Placebo)

O grach

„Piłem, nie wychodząc nawet z łóżka, przez jakieś trzy czy cztery dni. Nie mogłem się przemóc, by wziąć do ręki gazetę z ofertami. Sama myśl o tym, że znowu znajdę się naprzeciw jakiegoś siedzącego za biurkiem faceta i będę mu musiał opowiadać, jak mi zależy na pracy, jakie mam nadzwyczajne kwalifikacje, była dla mnie nie do zniesienia. Powiem szczerze: byłem przerażony życiem, tym wszystkim, co człowiek zmuszony jest robić, tylko po to, by mieć na jakąś strawę, kąt i odzienie. Dlatego właśnie nie wstawałem z łóżka i piłem. Kiedy pijesz, to świat nadal gdzieś tam sobie istnieje, ale przynajmniej na chwilę zdejmuje ci nogę z gardła.”

Charles Bukowski książka Faktotum

Faktotum

O świecie , O myślach , O piciu , O myśleniu

„Przemierzam kraj, pragnąc wyjaśnić sprawy, których nie rozumiem. Skąd na szczytach gór biorą się muszle, odciski korali, roślin i wodorostów zwykle występujących w morzu. Dlaczego grzmot trwa dłużej od swej przyczyny i czemu błyskawica jawi się oczom z chwilą powstania, a grzmot, by się przemieścić wymaga czasu. W jaki sposób różne koła powstają na wodzie wokół miejsca uderzonego przez kamień i jak ptak utrzymuje się w powietrzu. Te pytania i inne niezwykłe zjawiska całe życie angażują moje myśli.”

Leonardo da Vinci (1452–1519) malarz, rzeźbiarz, architekt, konstruktor maszyn, filozof

O życiu , O myślach , O ptakach , O czasie

„Wierzyłam bez reszty słowom pociechy, hojną ręką rozrzucanym na prawo i lewo nie wiem przez kogo, i szykowałam się do przetrwania zimy, ażeby być we względnej formie na wielką chwilę powrotu mego ukochanego.”

Maria Pruszkowska (1910–1973)

Życie nie jest romansem, ale... (1964)

O zimie

„noc boli jak wyrywanie niezapełnionych kartek.
wychodzisz z pokoju na palcach, wilczur z szafy na chwilę
przestał wyć. gwiazdy wodzą cię po ulicach i bramach
jego tropem. znów jest tamten lipiec, topnienie lodów
i joanna pachnąca pistacjami.”

Katarzyna Zając (1977) polska poetka

Źródło: odciski

O pokoju , O nocy

„Świat bez śmierci jest niewyobrażalny. Wszyscy ludzie są śmiertelni, niezależnie od tego, czy mają lęk przed śmiercią, czy też nie. Z chwilą, gdy człowiek dochodzi do samoświadomości, uświadamia sobie również własną śmiertelność.”

Antoni Jozafat Nowak (1935–2013) polski franciszkanin, antropolog i psycholog

Źródło: Osoba. Fakt i tajemnica, Rzeszów 2010, s. 228.

O śmierci , O ludziach , O tajemnicy , O świecie

„Żyję chwilą, cieszę się tym, co jest teraz. Nie analizuję przeszłości, nie wybiegam w przód.”

Maria Kaczyńska (1942–2010) żona prezydenta Lecha Kaczyńskiego

Źródło: Anna Poppek, Obrączki. Opowieść o rodzinie Marii i Lecha Kaczyńskich, op. cit., s. 144.

O rodzinie , O przeszłości

„To zabije te dzieci, bo jakimś trafem je zraniły. Ale najpierw będą jeszcze długo cierpieć, bo przez jedną krótką chwilę zdołały sprawić, że To się ich przestraszyło. A zatem chodźcie do mnie, pomyślało, nasłuchując odgłosów towarzyszących ich zbliżaniu się, chodźcie do mnie, dzieci, i zobaczcie, jak ładnie tu wszyscy pływamy. Jak wszyscy tu pływamy.”

Stephen King (1947) pisarz amerykański

To!

O dzieciach , O cierpieniu

„Są nauki którym dane jest pozostać wiecznie młodymi. Takimi naukami są wszystkie nauki historyczne, wszystkie dyscypliny, którym nie powstrzymywany ani na chwilę przypływ cywilizacji dostarcza ciągle nowych problemów.”

Max Weber (1864–1920) niemiecki socjolog, historyk, ekonomista, prawnik, religioznawca i teoretyk polityki

O nauce

„Praca w filmie wymaga innego rodzaju skupienia. Kiedy jestem gotów do zagrania sceny, pojawia się na przykład chmura i trzeba czekać na odpowiedni moment. Ale wtedy właśnie jest przerwa obiadowa. Zapalam papierosa, denerwuję się, bo widzę, że krzywo przybijają belkę i ona zaraz im spadnie, a potem myślę: cholera, właściwie, co mnie to obchodzi. I nagle znajduję się w stanie jakiejś schizofrenii. Energia, z którą przyszedłem na plan, rozpływa się. A przy tym ta żenująca polska bieda. Na wszystko brakuje pieniędzy. Wystarczyłaby zwyczajna rzecz, od lat oczywista w produkcjach filmowych na całym świecie: przyczepa, w której aktor może przeczekać chwilę, kiedy nic się nie dzieje.”

Jan Frycz (1954) aktor polski

Źródło: „Polityka” 49/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niechceg.htm

O myślach , O czekaniu , O myśleniu

„Pół godziny po północy. Stał na szczycie południowo-zachodniej wieży Oakland Bay Bridge, na wysokości jakichś pięćdziesięciu pięter nad stalowoszarą zatoką i zastanawiał się: na nogi, czy na głowę? Miał na sobie czarny garnitur. Wahał się przez chwilę, bo pożałował garnituru. Lubił dotyk jedwabiu na skórze. No trudno…”

Christopher Moore (1957)

Krwiopijcy

„Agnieszka powiedziała mi kiedyś, że w obu nas jest taka „nerwica życia”. Niby wydaje się, że jest normalnie, spokojnie, ale to tylko pozory. To dziwne, ale właśnie sobie uświadamiam, że po naszej przyjaźni nie pozostało prawie żadnego śladu. A jednak Agnieszka była w moim życiu właściwie stale obecna. Często wysyłała kartki, dzwoniła z lotniska. Bardzo przeżywała chwilę, gdy urodziły mi się bliźniaczki. Kiedy leżałam w szpitalu, dzwoniła do mnie codziennie, opowiadała o swoich doświadczeniach macierzyńskich z Agatą.”

Ewa Błaszczyk (1955) polska aktorka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 28 kwietnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nerwicaz.htm

O przyjaźni

„Za chwilę
Zakwilę!”

Roman Gorzelski (1934–2010)

Srebrnikowe myśli, czyli bajki, fraszki, przysłowia i wierszyki, Bajki dla dorosłych
Źródło: Ptasia myśl, s. 19

O myślach , O myśleniu

„Nigdy nic nie zrobiłem. Nie siadałem i nie celebrowałem. Widzisz, w momencie śmierci Bona ja chwilę wcześniej się ożeniłem. I to też pamiętam. A jeśli zapomnę, może dojść do kolejnej śmierci! Zobaczyłbym Bona wcześniej, niżbym chciał!”

Angus Young (1955) australijski muzyk rockowy (AC/DC)

Maksimum rock’n’rolla

O śmierci

„Film jest zły wtedy, jeśli ktokolwiek z publiczności chociaż na chwilę może odwrócić oczy od ekranu.”

Alfred Hitchcock (1899–1980) brytyjski reżyser i producent filmowy

Źródło: Mistrz suspensu, Polskie Radio, 13 sierpnia 2012 http://www.polskieradio.pl/39/156/Artykul/664851,Mistrz-suspensu

„Chodziłem do szkoły rosyjskiej. Na granicy posługiwałem się wyłącznie tą mową. W więzieniu istnieje specjalna gwara. Otrzymywałem jedno z popularnych pism literackich. Uważnie podpatrywałem budowę zdań. Po latach pobytu na Świętym Krzyżu dostałem podręcznik gramatyki. To był mój przewodnik. Zabrałem się do pisania. Szło. Palił się we mnie olbrzymi pożar tamtego życia. Wyzyskiwałem każdą chwilę, zapisując grube bruliony.”

Sergiusz Piasecki (1901–1964) polski pisarz, oficer wywiadu

w wywiadzie udzielonym w 1937 r. po opuszczeniu więzienia na Świętym Krzyżu, o tym jak nauczył się polskiego i zaczął pisać.
Źródło: Ewa Tomaszewicz, Żywot człowieka uzbrojonego, „Ale Historia”, w: „Gazeta Wyborcza”, 30 stycznia 2012.

O historii

„Ujrzałam, że blask wokół Najświętszej Panny stawał się coraz większy, tak że zapalona przez Józefa lampa była już zupełnie niewidoczna. Maryja klęczała na swoim posłaniu w szerokiej rozłożonej wokół niej szacie z twarzą zwróconą na wschód. O godzinie dwunastej w nocy w trakcie modlitwy ogarnął Ją wielki zachwyt. Widziałam, jak wzniosła się nad ziemią, tak że mogłam dostrzec ziemię pod nią. Ręce skrzyżowała na piersi. Blask wokół Niej wzmagał się, a wszystko, nawet rzeczy nieożywione, były w radosnym ruchu; sufit, ściany i podłogi jaskini wydawały się w tym świetle jakby żywe. Teraz nie widziałam już sklepienia, nad Maryją otworzyła się świetlista droga sięgająca z coraz większym blaskiem aż do nieba. Na tej drodze widać było jakiś niezwykły ruch świateł, które zbliżały się i przenikały, przyjmując postać chórów niebieskich. Najświętsza Panna uniesiona w zachwycie, spoglądając na ziemię, uwielbiała teraz swojego Boga, którego Matką się stała, a który jako Jej nowo narodzone, bezbronne Dzieciątko, leżał przed nią na ziemi. Ujrzałam naszego Zbawiciela jako malutkie dziecko, którego światło przyćmiewało cały otaczający blask, leżące na posłaniu przed kolanami Najświętszej Panny. Miałam wrażenie, że jest On bardzo mały i na moich oczach staje się większy. To wszystko było jednak tylko ruchem światła, którego nie jestem w stanie opisać. Najświętsza Panna jeszcze przez chwilę trwała w tym modlitewnym zachwycie; widziałam, że przykryła Dzieciątko pieluszką, lecz jeszcze Go nie dotykała i nie podnosiła. Po dłuższej chwili ujrzałam, że Dzieciątko Jezus się poruszyło i usłyszałam Jego płacz, wówczas Maryja jakby się ocknęła. Podniosła Dzieciątko, owinęła Je w chustę i zbliżyła do piersi. Usiadła i otuliła siebie i Dziecko welonem; myślę, że Maryja karmiła Zbawiciela. W tej chwili ujrzałam też dookoła Niej aniołów w ludzkiej postaci, którzy upadli na twarze wielbiąc Dzieciątko.”

Anna Katarzyna Emmerich (1774–1824)

Źródło: Życie Maryi, bł. Anna Katharina Emmerich, Wydawnictwo M, Kraków 2008, s. 150–151.

O życiu , O Bogu , O dzieciach , O aniołach

„Zdecydowanie pozostanę po drugiej stronie kamery. Ewentualnie pojawię się na ekranie tak, jak to robił Alfred Hitchcock – dyskretnie i na chwilę. Poza tym jako reżyser będę miał tyle pracy, że jednoczesne granie w filmie byłoby dużym błędem. Nie chcę także oglądać samego siebie. Jeśli mam być szczery, nigdy tego nie lubiłem… Jestem obserwatorem, dlatego wolę pozostać reżyserem, bo to malarz, który modeluje krajobrazy i tworzy sytuacje. A trudno malować obraz i jednocześnie się na nim znajdować.”

Casper van Dien (1968) amerykański aktor

Źródło: Anna Bielak, Casper Van Dien w Stopklatce o swojej najnowszej produkcji, stopklatka.pl, 28 maja 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=66063

O błędach , Obraz

„Zgodnie z naszą niepisaną zasadą z chwilą uzyskania mandatu parlamentarzysty lub nominowania na wysokie stanowisko państwowe następuje tzw. uśpienie masona.”

Waldemar Gniadek (1962)

Źródło: Masoni nie rządzą światem, przeglad-tygodnik.pl http://www.przeglad-tygodnik.pl/pl/artykul/masoni-nie-rzadza-swiatem,

O świecie