„(…) odkąd zachorowałem, wiedziałem, że muszę się spieszyć. I to jest może ta istotna zmiana, jakiej dokonała we mnie choroba. Nie mogę sobie pozwolić na żadne przestoje.“
Źródło: www.se.pl, 15 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24041
Krzysztof Kolberger cytaty
14 0
Krzysztof Kolberger
Data urodzenia: 13. Sierpień 1950
Data zgonu: 7. Styczeń 2011
Krzysztof Marek Kolberger – polski aktor i reżyser teatralny.
Cytaty Krzysztof Kolberger
„Wykładając w szkole teatralnej starałem się uczyć słowa klarownego, podniesionego. A dziś kandydaci na aktorów uczą się mówienia do telenowel.“
Źródło: Jest taka cierpienia granica…, „Gazeta Wyborcza online”, 7 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108830.html?josso_assertion_id=873A989E096D3661
„Taka diagnoza zawsze, dla każdego jest szokiem. Choroba nowotworowa przecież tak wiele zmienia w życiu każdego, kto się o niej dowiaduje. Tylko może w każdym przypadku wygląda to inaczej. Ja od początku wiedziałem, że muszę się nauczyć z nią żyć, jak najmniej rezygnując z tego, co robiłem dotychczas. Tak więc w tym sensie może niewiele się zmieniło w moim życiu, bo nadal pracowałem. I nadal pracuję, bo chcę żyć, a żeby żyć, muszę pracować.“
Źródło: www.se.pl, 15 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24041
„Myślę, że grając, rzeczywiście odsłaniam jakieś zakamarki własnej psychiki, w każdej postaci jest więc jakaś cząstka mnie samego.“
Źródło: „Życie Warszawy”, 6–7 listopada 1993
„(…) staram się z wierszami robić tak, by słuchacz, słuchaczka mieli wrażenie, że mówię do nich – do każdej osoby indywidualnie, niemalże na ucho. (…) Poeci zapisują w poetyckiej formie swoje myśli. Te myśli trzeba przekazać z własną wrażliwością, z własnym bogactwem, doświadczeniem życiowym. Widz, słuchacz musi mieć wrażenie, że ktoś, być może nie codzienną mową, ale m ó w i do niego, a nie recytuje czy deklamuje mu wiersz.“
Źródło: rmf-classic.pl, 2 grudnia 2005, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_kolberger_krzysztof
„Wierzę, że jak uśmiechnę się do złodzieja, to mnie nie okradnie. To brzmi naiwnie, ale jakoś nikt mnie dotąd nie okradł. Jeśli dajemy innym ciepło i dobro, to odpłacają tym samym. Tym naszym dobrem są trochę zniewoleni.“
Źródło: Jest taka cierpienia granica…, „Gazeta Wyborcza online”, 7 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108830.html?josso_assertion_id=873A989E096D3661
„Moim obowiązkiem jest odczytanie intencji autora. Ale przygotowując swoje wieczory wybieram teksty, które we mnie coś poruszają. Wtedy mam pewność, że zostaną odczytane jako moje.“
Źródło: Jest taka cierpienia granica…, „Gazeta Wyborcza online”, 7 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108830.html?josso_assertion_id=873A989E096D3661
„Zło jest atrakcyjniejsze niż dobro, ale z wiary w siłę dobra nikt mnie nie wyleczy. Nie jestem aniołem, niewłaściwych czynów w moim życiu znalazło by się trochę. Miałem złe i dobre doświadczenia. Postępowałem szlachetnie i egoistycznie. Ale w tej mieszance dobra i zła tkwi bogactwo człowieka. Ważny jest ostateczny wybór, dążenie do dobra. To czyni nasze życie pięknym.“
Źródło: Jest taka cierpienia granica…, „Gazeta Wyborcza online”, 7 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108830.html?josso_assertion_id=873A989E096D3661
„Jestem człowiekiem szczęśliwym, spełnionym. Przy całej świadomości tego, co się nie spełniło i było nieszczęśliwe. Szczęściem jest to, że mogę nadal walczyć, nadal żyć, intensywnie pracować, i że życie nie kręci się tylko wokół choroby, ale biegnie swoim torem.“
Źródło: Przenosił nas w lepsze rejony życia, „Dziennik Polski” nr 5, 8 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108855.html
„Przyzwyczaiłem się nazywać go [raka] „kolegą”. Cała walka polega na tym, żeby ten „kolega” nie rozprzestrzenił się i nie powiększył swojego terytorium“
Źródło: Pracował, żeby żyć, „Wprost” nr 2/10.01, 11 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/109015.html
„(…) bardzo kocham życie, kocham ludzi.“
Źródło: www.se.pl, 15 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24041
„Żyję, mając świadomość, że odejście może być szybsze, niż pewnie bym chciał, ale nie myślę o tym w każdej chwili, bo bym zwariował, i nie wolno o tym myśleć. Trzeba żyć pełnią życia, na ile to możliwe!“
Źródło: Pracował, żeby żyć, „Wprost” nr 2/10.01, 11 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/109015.html
