Cytaty na temat za chwilę (638 cytatów, strona 3)

„Doktrynalna nietolerancja Kościoła uratowała świat przed chaosem. Nietolerancja polega na uznaniu za aksjomat prawdy politycznej, rodzinnej, prawdy społecznej i prawdy religijnej – prawd pierwszych i świętych, które nie podlegają dyskusji, ponieważ same są podstawą wszelkiej dyskusji. To prawdy, których nie można nawet na chwilę poddać w wątpliwość, gdyż bez nich inteligencja od razu zachwieje się, wahając się pomiędzy prawdą a błędem, co powoduje zaciemnienie i wstrząs dla gładkiego lustra rozumu ludzkiego. To tłumaczy dlaczego społeczeństwo wyemancypowane od Kościoła traci czas na efemeryczne i bezpłodne dyskusje, których rezultatem może być tylko całkowity sceptycyzm, skoro mają one za punkt wyjścia sceptycyzm całkowity. Kościół i Kościół tylko ma święty przywilej dyskusji użytecznych i płodnych.”

Juan Donoso Cortés (1809–1853)

O świecie , O błędach , O inteligencji , O czasie

„Panie Marszałku! Z wielką troską i z wielką sympatią do pana osoby kieruję te słowa do pana. Coś się panu porobiło. Chłopie, był pan w poprzedniej kadencji marszałkiem, który oprócz znajomości regulaminu demonstrował przede wszystkim kulturę osobistą. Dzisiaj pan się zachowuje na tej sali, jakby ta sala była pana własnością. Pan komentuje wypowiedzi posłów, zapominając, że polskie prawo zakazuje cenzury, nawet prewencyjnej. Pan dzisiaj zna tylko i wyłącznie jeden artykuł tego regulaminu, tj. art. 175, którym pan tu potrząsa, mówiąc o tym, że za chwilę pan ukarze karą finansową posła, który ma prawo do tego, żeby zabrać głos, i bierze odpowiedzialność za swoje słowa.”

Ewa Kopacz (1956) polska polityk

do Marka Kuchcińskiego w trakcie debaty o projekcie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.
Źródło: stenogram z posiedzenia Sejmu w dniu 7 lipca 2016 http://orka2.sejm.gov.pl/StenoInter8.nsf/0/881B5D11A02E0CD8C1257FE90073DB82/%24File/22_c_ksiazka.pdf

O karze , Zapominając

„Oczywiście, nietrudno jest mówiąc i myśląc o wojnie przybierać na twarz wyraz głębokiego zatroskania. Mnie jednak nie interesują pantomimy: chciałbym, żeby widzowie zdali sobie sprawę, z czym (nie) mieli do czynienia, by przeszył ich ból. Jeśli przez chwilę poczują, że świszczą nad nimi kule nie tylko zaprojektowane w laboratorium efektów specjalnych, lecz i rzeczywiste ładunki karabinu maszynowego dużego kalibru. Jest dla mnie sprawą najważniejszą, by widz zrozumiał, jak można poczuć się w podobnej sytuacji. A czy się to uda? Bóg raczy wiedzieć.”

Nikita Michałkow (1945) reżyser rosyjski

Źródło: film.onet.pl http://film.onet.pl/0,0,1608858,2,596,artykul.html

O Bogu , O bólu , O wojnie , O myślach

„To był dopiero bieg. Dotarłem do celu sporo przed nią. Czekałem na nią dłuższą chwilę. Uśmiechnęła się do mnie tylko, gdy zdyszana dobiegała do mety. Ta, od której, tak wiele się nauczyłem. Moja nadzieja.”

Marek Konecki (1949)

Księga kpin (satyry, ironie i nonsensy)

O nadziei , O czekaniu

„Kiedy podświadomość pozostawiona zostaje przez chwilę samej sobie, zaczyna całkiem po prostu snuć jakiś wątek. Stwarza sobie identyczność, dostosowuje się do otoczenia, produkuje chętnie nowe formy do wypełnienia nagłej pustki, która powstaje, gdy zapominamy o dniu powszednim.
Wydaje się, że podświadomość niczego nie boi się tak bardzo jak poczucia, że się w ogóle nie istnieje.”

Lars Gustafsson (1936–2016)

Śmierć pszczelarza
Źródło: s. 35–36.

O zapominaniu

„Życie człowieka zaczyna się z chwilą poczęcia: to nie jest artykuł wiary, to jest elementarny fakt biologiczny. (…) Aborcja jest zabójstwem, to pewne.”

Bogusław Wolniewicz (1927–2017) filozof polski

Źródło: s. 141

O życiu , O wierze

„Stoję przed jakąś dziwaczną trąbą i myślę, że głos mój ma się oddzielić ode mnie i pójść gdzieś w świat beze mnie, jego właściciela. Zabawne pomysły mają ludzie! Doprawdy, trudno się nie śmiać z tej dziwnej sytuacji, w której nagle głos pana Piłsudskiego się znajdzie. Wyobrażam sobie tę zabawną chwilę, gdy jakiś ananas korbą nakręci, śrubkę naciśnie – i jakaś trąba, zamiast mnie gadać zacznie. Pusty śmiech mnie bierze, że ten biedny mój głos, ode mnie oddzielony, przestał nagle być moją własnością i należy już, nie wiem, do kogo, nie wiem, do czego: do trąby czy do jakiegoś akcyjnego towarzystwa. Najzabawniejsza jest jednak myśl, że kiedy mnie już nie będzie, głos pana Piłsudskiego sprzedawanym będzie za trzy grosze gdzieś na jarmarkach, prawie na funty, jak pierniki, na łuty jak jakieś cukierki.”

Józef Piłsudski (1867–1935) polski działacz niepodległościowy i polityk, premier, Naczelnik Państwa, twórca tzw. rządów sanacyjnych

Źródło: nagranie głosu Józefa Piłsudskiego z 1924

O ludziach , O świecie , O myślach , O śmiechu

„Na placu zabaw bawiły się trzyletnie, więc już dojrzałe nad wiek, dzieci. W piaskownicy chłopcy budowali zamki dla zbuntowanych żołnierzy, którzy co chwilę umierali na wojnie, by odrodzić się znowu, bo czas jest długi do zapełniania zabawą. W krzakach bawiły się dziewczynki, chowały się i zazdrośnie podglądały chłopców, marząc jednocześnie o wspólnej zabawie. „Nienawidzimy naszych matek!!!” ryczeli chłopcy, przelewając krew. „Nienawidzimy naszych ojców…” szeptały dziewczynki, maskując to jednocześnie śpiewem: „la, la, la…”. „Nienawidzimy naszych nieistniejących ojców!” wołali też osieroceni chłopcy, a zbratane dziewczynki mamrotały „matki to złodziejki… Pachną kwiateczki…”. Chłopcy oczywiście doskonale znali od początku grę dziewczynek. Wywołali je więc i zrobili zebranie na środku placu. Naprzeciw siebie stanęły dwie grupy przyszłości. „Mamy wspólny cel! Musimy zabić naszych rodziców!” – mówili chłopcy. Dziewczynki kiwały głowami, że tak, mówiąc jednocześnie „Ach, nie! To brutalne!”. „Zabijemy ich, a potem wydłubiemy mózg i zajrzymy do środka” – powiedzieli chłopcy. „Ach, wy brutale, wybryki natury: czyż nie wiecie, że człowiek rodzi się po to, by rodzić? Musimy ich zabić, ojej, po to, by same urodzić dzieci, a wy musicie zostać kobietami!” – mówiły dziewczynki, w wężu zjadającym własny ogon widząc tylko pierścionek. I ten młody świat nowego porządku, wszechdobra i porozumienia ruszył na ostateczną, a z góry przesądzoną, konfrontację ze światem zła. Gdy wszyscy rodzice już zginęli, drogie dzieci osiwiały ze zmęczenia. Chłopcy ocipieli, dziewczynki zaś wydaliły setki dzieci. I koło szczęścia powoli przechylało się wraz z nimi.”

Piotr Sobolczyk (1980)

Źródło: Opowieści obrzydliwe

O kobietach , O wojnie , O dzieciach , O świecie

„Miałam wrażenie, że znam go od dawna, ale ani przez chwilę nie pomyślałam, że właśnie spotkała swego przyszłego męża. Miał coś dobrego w spojrzeniu, gęste, czarne, rozwichrzone włosy i był bardzo miły.”

Maria Kaczyńska (1942–2010) żona prezydenta Lecha Kaczyńskiego

o poznaniu męża, Lecha Kaczyńskiego.
Źródło: Anna Poppek, Obrączki. Opowieść o rodzinie Marii i Lecha Kaczyńskich, op. cit., s. 150.

O rodzinie , O wrażeniach

„Pamiętam, że kiedyś, po jakiejś mało udanej próbie, powiedziałam do studentów: „Widzicie – ja się staram. Mam zajęcia w Łodzi, ale do was przyjeżdżam. I kiedy wy lekceważycie moje prośby, jest mi przykro”. A jeden ze studentów, taki zbuntowany, mówi: „Pani dobrze mówić, bo pani zarabia”. A ja na to: „A ty już masz co sprzedać? Ja pracuję tu po to, żebyś ty też zarabiał”. Kilka lat później wysiadam na stacji w Białymstoku. Piąta rano i na peronie stoi właśnie ten chłopak. „Pani profesor – mówi – chciałem panią prosić, żeby nie mieszkała pani w hotelu, tylko u mojej rodziny. Wszyscy będą szczęśliwi”. Musiałam z żalem odmówić, ale rozmawialiśmy przez chwilę. Opowiadał, że przygotowując się do roli zawsze najpierw próbuje sobie wyobrazić, co by mu radziła profesor Kwiatkowska.”

Irena Kwiatkowska (1912–2011) aktorka polska

Źródło: „Rzeczpospolita”, 17 listopada 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ikwiatkowska.htm

Chłopak

„I chwilę jednę tak górnie przeżyli,
Jak ich przodkowie niegdyś całe życie.”

Adam Mickiewicz (1798–1855) polski poeta

Źródło: Konrad Wallenrod http://books.google.pl/books?id=LVIAAAAAcAAJ, Lipsk 1846, s. 48.

O życiu

„Za chwilę może się okazać, że wiedza o nas wykorzystywana jest w sposób dla nas nieakceptowany. Już dziś nastolatki gotowe są świadczyć seks w zamian za ubrania czy inne gadżety, które „muszą” mieć, bo im to wmówiono. Firmy zatrudniają analityków, psychologów, marketingowców, którzy potrafią stworzyć reklamę na miarę każdego z nas. Reklama behawioralna wychowuje młode pokolenie do konsumpcji, nie do wartości, i to się może stać społecznym problemem. Możemy łatwo dojść do punktu, w którym trzeba będzie płacić za zostawienie w spokoju, za niemolestowanie reklamami, niepoddawanie naciskom.”

Katarzyna Szymielewicz (1981) polska prawniczka, współzałożycielka i prezes Fundacji Panoptykon

Źródło: rozmowa Ewy Siedleckiej, Nasza droga e-prywatność. Zostawiasz dane i stajesz się towarem, wyborcza.pl, 13 maja 2013 http://wyborcza.pl/1,76842,13897150,Nasza_droga_e_prywatnosc__Zostawiasz_dane_i_stajesz.html?as=1#ixzz2TSIT5sn0

O seksie , O wiedzę

„Przyszedł do mnie Marcin Dzierżanowski z „Wprost”. I zaczął opowiadać, że w Stanach trwa debata nad tą bajką, bo jedna z postaci rzekomo promuje homoseksualizm. Potem włącza magnetofon i pyta: „Czy słyszała pani o sprawie Teletubisiów?”. Co tu odpowiedzieć – myślę sobie. Zaprzeczyć? No, ale przecież przed chwilą o tym słyszałam, bo mi opowiedział. Potwierdzić? Też głupio, bo nic tak naprawdę nie wiem. W końcu powiedziałam: możemy zbadać tę sprawę (…) Dziennikarz to potem trochę ubarwił, no i wyszło, jak wyszło. Do dziś zachodzę w głowę, dlaczego nie odpowiedziałam po prostu: niech pan mnie nie rozśmiesza, to świetna bajka. Przecież ja lubię Teletubisie. Mam dziewięcioro wnucząt i ona się na tym wychowują.”

Ewa Sowińska (1944) polski lekarka i działaczka polityczna

o zamieszaniu medialnym wokół jej wypowiedzi.

O myślach , O bajkach , O myśleniu

„Matka przełożona była na oddziale z księdzem, więc zaprowadzono mnie tam. Rozmawialiśmy przez chwilę, a potem ona wskazała mi ręką jakieś dziecko leżące w koszyku. „Czy wie pan, ile ono ma lat”, zapytała. Odpowiedziałem, że nie wiem i zapytałem ile. „Szesnaście” – odpowiedziała. „Wygląda na pięć, nieprawdaż? Nigdy się nie zmieni, nigdy. Odrzucili je jednak. Jak mogli go nie zakwalifikować?”, dziwiła się. A ksiądz, który stał obok, przytaknął. „Proszę na nie spojrzeć” – kontynuowała – „Żadnego pożytku z niego nie będzie. Jak mogli odmówić wyzwolenia go od takiego nędznego żywota?” To mną naprawdę wstrząsnęło – oto katolicka siostra, matka przełożona, i ksiądz. I oni uważali to za słuszne. Czy mogłem więc wątpić w racje takiego postępowania?”

Franz Stangl (1908–1971) Austriak, komendant obozów koncentracyjnych

fragment relacji Stangla na temat jego udziału w akcji eutanazji prowadzonej w III Rzeszy.

O dzieciach , O matce , O siostrze , O relacjach

„Na scenie Ewa Bułhak prowadzi z widzami rodzaj misternej gry – najpierw uwodzi interpretacją lirycznych piosenek, a gdy widzowie popadają w nostalgiczny nastrój, zaczyna śpiewać z rockowym pazurem. Za chwilę śpiewa piosenkę, która przypomina występ klauna – Ewa zaskakuje widownię serią przerysowanych grymasów.”

Ewa Konstancja Bułhak (1971) polska aktorka i wokalistka

Źródło: Paweł Trześniowski, „Newsweek” 2003, nr 9.

O nastroju , O śpiewie

„Panie pośle, przypisał pan swojemu klubowi: reformę edukacji, mundurki… a ja mam tutaj głosowanie. (…) Patrzę jak pan głosował, panie pośle, i pan głosował przeciw! (…) Dlaczego pan kłamał przed chwilą?”

Roman Giertych (1971) polski polityk narodowy

do Jacka Kurskiego.
Źródło: przemówienie sejmowe na zakończenie V kadencji Sejmu

„Przypomniałem sobie pewien ranek, gdy zobaczyłem uczepioną kory drzewa poczwarkę właśnie w chwili,
gdy motyl rozrywał spowijającą go powłokę, przygotowując się do lotu.
Czekałem dość długo, ale motyl zwlekał.
Niecierpliwie schyliłem się i zacząłem go ogrzewać własnym oddechem.
I w moich oczach – szybciej, niż przewiduje natura – zaczął dokonywać się cud.
Powłoka opadła i wyszedł motyl, ale kaleki.
Nigdy nie zapomnę przerażenia, jakie odczułem, gdy zobaczyłem, że nie może rozwinąć skrzydeł.
Drżąc próbował tego dokonać wysiłkiem całego ciała – na próżno – choć pomagałem mu oddechem.
Potrzebny był tu cierpliwy proces dojrzewania. Skrzydła powinny wolno rozwijać się w słońcu.
Teraz było już za późno. Ciepło mojego tchnienia zmusiło go, aby opuścił poczwarkę przedwcześnie, pomarszczony niby embrion.
Drżał rozpaczliwie jeszcze chwilę i umarł na mojej dłoni.
Te leciutkie zwłoki motyla spoczęły ogromnym ciężarem na moim sumieniu.
Dzisiaj już wiem, że pogwałcenie odwiecznych praw natury jest śmiertelnym grzechem.
Nie wolno nam ulegać niecierpliwości, winniśmy z ufnością poddawać się wieczystemu rytmowi wszechświata.
Usiadłem na skale, aby przemyśleć to z Nowym Rokiem.
O, gdyby ten motyl, którego zabiłem, mógł lecąc przede mną wskazywać mi drogę!”

Nikos Kazandzakis książka Grek Zorba

Grek Zorba

O naturze , O wysiłku , O czekaniu , O cierpliwości

„W życiu nigdy nie wiadomo, co może się za chwilę stać.”

John Marsden (1950) Pisarz australijski

Seria Jutro, Jutro 3: W objęciach chłodu

„Nieprawdopodobne jednak jest, by przekonania religijne, same przez się, mogły tworzyć tendencje antyseksualne. Moim zdaniem głównem źródłem tych tendencyj jest zazdrość i wyczerpanie płciowe. Z chwilą gdy rodzi się zazdrość, bodaj najlżejsza, akt płciowy staje się odrażający, a popęd ku niemu czemś wstrętnym.”

Bertrand Russell (1872–1970) angielski logik, matematyk, filozof, myśliciel, działacz społeczny i eseista, noblista w dziedzinie literat…

Małżeństwo i moralność (1931)

O zazdrości

„Czy to ten moment, kiedy całe moje życie przesuwa mi się przed oczami?
NIE, TEN MOMENT BYŁ PRZED CHWILĄ.
– Kiedy?
TO MOMENT, rzekł Śmierć, POMIĘDZY PAŃSKIMI NARODZINAMI A PAŃSKIM ZGONEM.”

Terry Pratchett książka Prawda

rozmowa pana Tulipana ze Śmiercią.
Prawda (2000)

O życiu , O śmierci , O narodzinach

„Lubię Białoruś, a rodzinną Grodzieńszczyznę, gdzie się urodziłem i gdzie mieszkam, uważam za najlepsze miejsce na świecie. Ten kraj jest wart lepszego losu. Mam nadzieję, że moja praca przybliża chwilę, kiedy Białoruś przestanie być skansenem Europy rządzonym przez ostatniego dyktatora w tej części cywilizowanego świata, a stanie się wolnym europejskim krajem.”

Andrzej Poczobut (1973) białoruski dziennikarz polskiego pochodzenia

Źródło: Dlaczego nie wyjadę z Białorusi, wyborcza.pl, 30 marca 2011 http://wyborcza.pl/1,76842,9344474,Dlaczego_nie_wyjade_z_Bialorusi.html#ixzz1JiwyNdUJ

O losie

„Niebo kąpie się w bitewnym blasku
Ogień za ogień. Nosi surowe imię: wielki Yang, Słońce
Rewolucja zaś ma nagie, różowe ciało
Przez chwilę idą razem
Póki nie znikną złudzenia.”

Luo Yihe (1961–1989)

Źródło: Świt, hfhrpol.waw.pl http://www.hfhrpol.waw.pl/Tybet/raport.php?raport_id=567

O słońcu

„Kontempluję, aby uwolnić ten chaotyczny świat z oceanu emocji, naszego przywiązania, gniewu i pokus bez uciekania ze ścieżki choćby na chwilę, porzucam przywiązanie do swego życia i swego domu na zawsze. Pracuję nad wyzwoleniem wszystkich żyjących istot. Ale w tym niezdyscyplinowanym świecie dzieło mojego życia jest redukowane do poziomu zwykłej rozrywki…”

Dharma Sangha (1990)

Kazanie z 2 sierpnia 2007
Źródło: dharmasangha.info http://www.dharmasangha.info/index.php/teachings/253-teachings-given-on-2064-04-17-b-c-2007-08-02-a-d

O świecie , O domu

„Nam dano świat, nam dano świat na moment,
obejrzyj go, obejrzyj z każdej strony,
i zamiast być tak piękna jak poemat
tą chwilą żyj, za chwilę chwili nie ma!”

Ewa Farna (1993) polsko-czeska piosenkarka

Źródło: Cytaty z piosenek wykonywanych przez piosenkarkę, L.A.L.K.A.

O świecie

„Nie wrócą te lata jak pamięć niewierna,
Gdy wrócą wspomnieniem – cóż to da?
Żyj chwilą, nim minie jedyna i piękna,
Żyj chwilą, tak długo, jak długo trwa.
Żyj chwilą, nim minie jedyna i piękna,
Żyj chwilą, dopóki jeszcze trwa.”

Janusz Kondratowicz (1940–2014) polski poeta, satyryk

Źródło: piosenka Nie wrócą te lata z repertuaru Ireny Jarockiej

„Czyż muzyka i rozmowa nie przypominają miłości? Kto się poważy twierdzić, iż między kochankami dochodzi do jakowejś namacalnej wymiany (myślę tu o miłości cielesnej, nie o rozmowie), ale w istocie czegoś nie wymieniają, nie ofiarują sobie wzajem, po czym odchodzą odświeżeni, na chwilę uleczeni z samotności?”

John Maxwell Coetzee książka Foe

Foe

O muzyce , O kochankach , O myślach , O samotności

„Objąć cię słowem chociażby na chwilę,
na krótki moment jak rozbłysk świtu, gdy w dialogu
z nocą dzień się pojawia, by mnożyć zwątpienie,
ale także radość, i ufność, i gorycz, i ból po stracie,
przeżywanie piękna co równie nieobjęte
jak ziemia”

Edward Zyman (1943)

Źródło: Objąć cię słowem

O bólu , O stracie , Radość

„Myślałam, że to będzie prostsze. A byłam tak stremowana, że się trochę pogubiłam. Pamiętam, jak pierwszy raz w życiu śpiewałam piosenkę na żywo – to był szlagier Daj mi tę noc. Wtedy też tak się zestresowałam, że wymachiwałam mikrofonem, zamiast do niego śpiewać i mój głos co chwila zanikał. Gdy zaczynałam jako prowadząca Tańca z gwiazdami, przez chwilę pomyślałam: „Niech ktoś z uczestników się ze mną zamieni – jednak wolę tańczyć!”. No ale jak na czymś mi zależy, nie oddaję walkowerem. Walczę do końca. Po każdym odcinku wracam do domu, oglądam go na spokojnie i analizuję, jak mi poszło, zastanawiam się, co mogłabym zrobić lepiej.”

Natasza Urbańska (1977) aktorka, tancerka i piosenkarka polska

o prowadzeniu programu Taniec z gwiazdami.

O domu , O myślach , O śpiewie , O tańcu

„Dzisiaj gwiazdami stają się ludzie, którzy na chwilę pokażą się w reality show i co drugie słowo mówią „kurde”. To są autorytety, jakie teraz fundujemy naszym dzieciom. I jeszcze te kolorowe pisma kreujące konsumpcyjny, nuworyszowski styl życia. Kompletna degrengolada.”

Katarzyna Figura (1962) aktorka polska

Źródło: „Rzeczpospolita”, 24 grudnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/calemo.htm

O dzieciach , O ludziach

„Rodzice mnie zmuszali do nauki, a ja nie mogłem się doczekać, żeby rzucić plecak w kąt i wyjść przed blok. Pobiegać za piłką, spotkać z przyjaciółmi… I później usłyszeć moją mamę krzyczącą z balkonu – „Rafał, Marcin na obiad!”. Na co odpowiadaliśmy – „Mamo, jeszcze chwilę, bo gramy do 10, a jest 9–8”. A teraz, niestety, się trochę pozmieniało. Rodzicom jest chyba wygodniej włączyć dziecku telewizor, czy komputer i mieć go z głowy.”

Marcin Mroczek (1982) aktor polski

Źródło: „Czasem chciałem zagrać Pawła” – wywiad z Marcinem Mroczkiem, mjakmilosc. tvp. pl, 12 listopada 2010 http://archiwum.mjakmilosc.tvp.pl/76802/czasem-chcialem-zagrac-pawla-wywiad-z-marcinem-mroczkiem.html

O dzieciach , O rodzicach , O nauce , O czasie

„Waląc na socjalistów i w demokrację, komuniści utorowali drogę faszyzmowi. Faszyzm to reakcja nowego typu, okrutniejsza niż dawny carat. Faszyzm – jak stwierdził Giuseppe Prezzolini, historyk faszyzmu włoskiego – zwyciężył we Włoszech z chwilą, gdy komuniści rozbili tam proletariat na trzy partie, zwalczające się wzajemnie. Faszyzm zwyciężył w Niemczech, bo w słabą demokrację weimarską z jednej strony bili taranem hitlerowcy, z drugiej komuniści. Podstawą ekonomiczną faszyzmu był kapitalizm monopolistyczny, podstawą społeczną faszyzmu były zbałamucone klasy pośrednie. Obalenie faszyzmu stało się naczelnym zadaniem epoki z punktu widzenia socjalizmu demokratycznego.”

Adam Ciołkosz (1902–1978) polski działacz socjalistyczny, instruktor harcerski

Źródło: Socjalizm a komunizm, 1954 http://lewicowo.pl/socjalizm-a-komunizm/.

O demokracji

„Kim jesteś w takim razie?
Przestała gładzić poduszkę, uniosła głowę i spojrzała na niego bez uśmiechu. Patrzyła przez chwilę. Zauważył, że dolne powieki drżą jej lekko. Później powiedziała szeptem:
– Jestem ze świata wirtualnego. Wszystko mogę. Przenikam przez ściany. Dotykam, nie dotykając. Widzisz, że tu leżę chociaż wcale mnie nie ma. Patrzył na nią i coraz dokładniej widział, że była.”

Krystyna Siesicka (1928–2015) polska prozaik, autorka utworów dla młodzieży

Źródło: Kapryśna piątkowa sobota

O uśmiechu

„Tych zapowiedzi było już od groma i jeszcze trochę, więc trudno mi tym razem w nie uwierzyć. Wystarczy przypomnieć sobie ogłoszony z wielką pompą plan konsolidacji finansów, firmowany przez Boniego i Rostowskiego. Potem musieliśmy czekać kolejne miesiące na sformowanie się wizji pod postacią ustaw. Wydawało się, że już za chwilę projekt ujrzy światło dzienne, a tymczasem wyjęto z niego zaledwie jeden element, pod postacią podwyżki VAT.”

Eugeniusz Kłopotek (1953) polityk polski

o planach ustawowych rządu.
Źródło: money.pl http://www.money.pl/archiwum/mikrofon/artykul/klopotek;ustawowej;ofensywy;nie;bedzie,222,0,657886.html, 20 sierpnia 2010

O świetle , O czekaniu

„Uwielbiam cię, drzewo surowe, bo nie znajduję skargi
w twoich opadłych liściach.
Uwielbiam cię, drzewo surowe, boś kryło Jego barki
w krwawych okiściach.
Uwielbiam cię, blade światło pszennego chleba,
w którym wieczność na chwilę zamieszka,
podpływając do naszego brzegu
tajemną ścieżką.”

Jan Paweł II (1920–2005) papież, święty Kościoła katolickiego

13

O drzewach , O świetle , O zamieszkaniu

„Zegar chodził, lecz potykając się co sekundę, rozsiewał zwątpienie. Bo co sekundę przystawał jakby. Na chwilę. Niewielką. Prawie niezauważalną. Wystarczająco jednak długą, by uznać, że stanął na zawsze; że nigdy już nie poruszy choćby jedną ze swoich wskazówek. Każda z takich chwil budziła więc niepokój. Groziła bowiem utrudnioną orientacją w czasie. Lub wręcz utratą tej orientacji. Niczym w stanie odurzenia, kiedy to wnioski wysnuwane z przesłanek podporządkowane są omamom. Kiedy radości mylą się z zachwytami, a smutki z tragediami. Kiedy faktyczne intencje zanikają we wszechogarniającym przejaskrawieniu. Straszyła dezorientacją i niespójnością. A także nadmierną kondensacją treści – mnożeniem się jej utajonych elementów wynikającym z tego, iż jakikolwiek detal w każdym momencie mógł zostać zaakcentowany w dowolny sposób. Zatrważała koniecznością przekładania każdego przedmiotu, działania lub pojęcia i każdej postaci na idee i znaczenia. W jednej z takich chwil gwałtowny powiew myśli porwał materię, która pomknęła przez przestrzeń, nie pozostawiając po sobie najmniejszego śladu.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Second life
Źródło: s. 6

O smutku , O myślach , O czasie , O myśleniu

„Zwariowałbym, gdyby nie Fantomator! – pomyślał Hermi.
Czym był Fantomator? „Wysoce wyspecjalizowany mózg elektronowy, reżyserujący urojone sytuacje i za pomocą elektrod przesyłający je do mózgu ludzkiego” – odpowiedzieliby cybernetycy. Hermi nie znał się na tym. Wiedział jedynie, że Fantomator to bardzo dobra rzecz i że w przeciwieństwie do narkotyków, jego używanie przez astronautów jest wręcz nie tylko nie zakazane, ale nawet zalecane. Dzięki niemu można w każdej chwili zostać Keplerem, Cezarem czy Napoleonem. Teraz też uśmiechnął się myśląc, że za chwilę będzie mógł zasiąść przed jego pulpitem. Przez czarny, kwadratowy otwór włazu dostał się do śluzy, zamknął starannie klapę, wpuścił powietrze i zdjął skafander… Był „w domu”.”

Marek Pąkciński (1960) polski tłumacz

Pojedynek

O domu , O myślach , O pomocy , O zdjęciach

„A przecież wszelka religia jest tylko fantastycznym odzwierciedleniem w głowach ludzkich tych zewnętrznych sił, które rządzą codziennym bytem ludzi, odzwierciedleniem, w którym siły ziemskie przybierają postać sił nadziemskich. W początkach dziejów przedmiotami tego odzwierciedlenia są zrazu siły przyrody, przybierające w dalszym rozwoju procesu ich personifikacji u różnych ludów najrozmaitsze, najróżnorodniejsze postacie. Mitologia porównawcza prześledziła ten pierwszy proces (…). Rychło jednak obok sił przyrody zaczynają też działać siły społeczne, które przeciwstawiają się ludziom jako siły tak samo im obce i na początku tak samo niewytłumaczalne, panujące nad nimi z tą samą na pozór koniecznością naturalną, co same siły przyrody. I fantastyczne postacie, w których początkowo odzwierciedlały się tylko tajemnicze siły przyrody, nabierają atrybutów społecznych, stają się reprezentantami sił dziejowycha. Na jeszcze wyższym szczeblu rozwoju wszystkie naturalne i społeczne cechy wielu bóstw zostają przeniesione na jednego wszechmocnego boga, który z kolei jest tylko refleksem abstrakcyjnego człowieka. Tak powstał monoteizm, który był, historycznie biorąc, ostatnim wytworem późnogreckiej filozofii ludowej i znalazł swoje gotowe ucieleśnienie w żydowskim, czysto narodowym bogu Jahwe. W tej wygodnej, poręcznej, łatwo przystosowalnej postaci religia może istnieć dalej jako bezpośrednia, to znaczy emocjonalna, forma ustosunkowania się ludzi do panujących nad nimi obcych sił przyrody i sił społecznych, dopóki ludzie pozostają pod panowaniem takich sił. Otóż widzieliśmy niejednokrotnie, że w dzisiejszym, burżuazyjnym społeczeństwie panują nad ludźmi jak obca jakaś siła przez nich samych stworzone stosunki ekonomiczne, przez nich samych wytworzone środki produkcji. Istnieje więc nadal faktyczne podłoże dla refleksu o charakterze religijnym, a wraz z nim i sam refleks religijny. I chociaż ekonomia burżuazyjna otwiera drogę do pewnego zrozumienia związku przyczynowego, z którego wyrasta to obce panowanie, fakt ten nie zmienia postaci rzeczy. Ekonomia burżuazyjna nie może ani zapobiec kryzysom w ogóle, ani uchronić poszczególnych kapitalistów przed stratami, niewypłacalnymi długami i bankructwem, a poszczególnych robotników przed bezrobociem i nędzą. Wciąż jeszcze mówimy: Człowiek myśli, Pan Bóg (to znaczy obce panowanie kapitalistycznego sposobu produkcji) kryśli. Samo zrozumienie - nawet szersze i głębsze niż to, które daje burżuazyjna ekonomia - nie wystarcza do poddania sił społecznych władzy społeczeństwa. Do tego potrzebny jest przede wszystkim czyn społeczny. Kiedy ten czyn zostanie dokonany, kiedy społeczeństwo przez objęcie w posiadanie wszystkich środków produkcji i ich planowe zastosowanie wyzwoli siebie i wszystkich swoich członków z niewoli, w jakiej trzymają ich obecnie te środki produkcji przez nich samych wytworzone, ale przeciwstawiające się im jako przemożna obca siła, z chwilą więc, gdy człowiek już nie tylko będzie "myślił", ale i "kryślił", dopiero wtedy zniknie ostatnia obca siła, która się jeszcze dziś odzwierciedla w religii, a tym samym zniknie też religijne odzwierciedlenie, jako że wówczas nie będzie już nic do odzwierciedlania. Natomiast pan Dühring nie może czekać, aż religia umrze taką śmiercią naturalną. Postępuje bardziej fundamentalnie. Przebismarczył Bismarcka, dekretuje obostrzone ustawy majowe 160 nie tylko przeciw katolicyzmowi, ale przeciwko wszelkiej religii w ogóle; szczuje swoich żandarmów przyszłości przeciw religii, pomagając jej zdobyć palmę męczeństwa i przedłużając jej żywot. Gdzie tylko spojrzeć - specyficznie pruski socjalizm.”

Fryderyk Engels (1820–1895) niemiecki filozof i rewolucjonista

Anty-Dühring (1878)

O śmierci , O Bogu , O ludziach , O religii

„W polityce trzeba być od 16. roku życia, a ja wpadłem tam tylko na chwilę.”

Hubert Costa (1953) lekarz, polski polityk

wypowiedź z grudnia 2010.
Źródło: Kariera polityczna, tvp.pl, 16 grudnia 2010 http://www.tvp.pl/wroclaw/aktualnosci/ludzie/kariera-polityczna/3588110

O ludziach

„Tak, Kraków to był nadal trup stolicy, tak samo jak w XIX wieku, gdy przerażał podróżników, którzy do niego przyjeżdżali. Ale wtedy wyglądał jak prawdziwy, porządny upiór zbieranina ruin pięknych niegdyś pałaców i kamienic, pomiędzy którymi snuły się poobdzierane zombie mieszkańców. (…)

A teraz to nadal jest trup, zmumifikowany trup stolicy, tylko że wyszminkowany, ubrany w karnawałowy kostium i elektrowstrząsami zmuszony do pląsania. W środku tego wszystkiego stał Wawel, wawelska katedra, która wyglądała w tym wszystkim jak zaginiona świątynia z Indiany Jonesa, gdzie – jak w winzipowym pliku – leżała zgromadzona cała polska historia. Można tam sobie spacerować między kryptami Kazimierza Wielkiego, Łokietka i Jagiełły i patrzeć z niedowierzaniem, jak te mityczne postaci nabierają realnego wymiaru, jakie musiały być małe, zwykłe, kruche i niedoskonałe. I to wszystko, truchła królewskie, artefakty, całe te narodowe czary-mary, Wawelu wzniosły mur, orły, sztandary, krzyże, kości mamuta wiszące nad bramą katedry, zebrane w jednym miejscu składniki Polski, zutaten, ingredients, które zmieszane razem powinny dać jakiś, jakikolwiek, kurwa, efekt, leżą sobie bezsilnie w pliku wawelskim, wawel. rar, polska. zip, i służą jedynie do kurzenia się i zaczepiania na chwilę znudzonych spojrzeń wycieczek szkolnych i ukrywających ziewanie panów Hubertów i pań Halin, którzy z nudów wybrali się do królewskiego miasta Krakowa w wolny weekend, bo ileż można patrzeć w telewizor, ileż można grilla zjeść, a dookoła nich wszystkich trwa jedna wielka impreza byłego polskiego chłopstwa, które – po wykonanym zgrabnie i niepostrzeżenie wyrzuceniu z kraju szlachty, twórców tego nieszczęsnego narodu, bo na dobrą sprawę nie do końca wiadomo, co się z tą szlachtą stało, cała impreza jakoś się, po prostu, rozpełzła, tysiąc lat historii, ot tak, rozeszło się po domach – samo przebrało się w polskie piórka, samo wskoczyło w pańsko-polskie kontusze i wycinało po trupie swojej dawnej stolicy takie hołubce, o jakich nikomu wcześniej się nie śniło, zredukowawszy ją do roli oberży.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 21.

O domu , O historii , O wieku

„Warto więc wrócić jeszcze na chwilę do prób – coraz częściej skutecznych – prawnego zakazania wszelkich manifestacji religii. Oczywiście tylko chrześcijańskiej, albo ewentualnie żydowskiej: chciałabym zobaczyć, jak ateiści próbują zakazać publicznych manifestacji islamskich. Albo jak publicznie drą Koran. Zbędne chyba dodawać, że – przynajmniej w obecnym klimacie – raczej nie będzie nam dane być świadkami podobnego widoku. To z dwóch powodów. Po pierwsze, dla niektórych – może dla większości – spośród protestujących ateizm nie jest podstawową zasadą ani sprawą główną, lecz raczej obowiązującą częścią politycznej poprawności, jaką wyznają i jaką chcieliby narzucić innym. Innymi jej obowiązującymi składnikami są kultura ofiary i kultura tożsamości grupowej. Zgodnie z tą wizją świata muzułmanie, jako prześladowana mniejszość i ofiary „islamofobii”, mają uprawnienia i przywileje, jakie innym nie są dane. O zakazaniu im czegokolwiek mowy być nie może. Drugim powodem, dotyczących wszystkich, jest strach. Zakazać muzułmanom publicznych manifestacji ich religii nikt by się nie odważył, przynajmniej w Anglii. Skutek tej mieszanki strachu i politycznej poprawności będzie w końcu taki, że islam stanie się jedyną widoczną religią. A z czasem może jedyną dozwoloną.”

Agnieszka Kołakowska (1960)

Źródło: Powaga http://www.teologiapolityczna.pl/agnieszka-kolakowska-powaga/, teologiapolityczna.pl, 24 lipca 2015

O strachu , O religii , O czasie

„Jesteś tylko interesującą zabawka w rękach pięknej, młodej damy, mój chłopcze. Za chwilę znudzi się tobą i rzuci cię w kąt.
– Niech wtedy zazdroszczą mi ci, którzy nie mieli nawet szansy zostać jej zabawką. (…) Tylko ten, kto całe życie oddychał smogiem, doceni wartość świeżego powietrza. Niech to trwa choć mgnienie oka, choć chwilę, ale właśnie dla takiej chwili warto żyć.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Przenajświętsza Rzeczpospolita

O życiu

„I siedziała Uma, a ognie spalały
Skwaru słonecznego i żaru narodzin,
Aż wraz z końcem lata wody ją oblały.
Para uszła z ciała jak z ziemi uchodzi.

Chwilę się wahając, krople uderzyły
Rzęsy jej, po czym dolną wargę skropiły,
O drabinę talii się potknęły
I spokojnie na pępku spoczęły.”

Kalidasa

Uma to inne imię hinduistycznej bogini Parvati.
Źródło: Kumārasambhava 5.23–24

O narodzinach

„W pewnym momencie poczuł dziwną lekkość i natychmiast zorientował się, co to oznacza. Był przecież pilotem. To było uczucie spadania… Boja tonęła. Tonęła z szybkością szybkobieżnej windy. Znieruchomiał z przestrachu. Pozornie nic się nie zmieniło. Wciąż świeciło łagodne światło, ale całym sobą czuł coraz szybsze opadanie. Trwało to długą chwilę. Nagle uczucie opadania znikło i ściana naprzeciw niego rozsunęła się, ukazując jasno oświetlony obszerny tunel. Tym razem nie wahał się. Nie miał nic do stracenia. Pewnym krokiem wszedł do tunelu i wyprostował się, bacznie lustrując otoczenie.”

Zbigniew Prostak (1930–2015) polski pisarz fantastyki naukowej

Boja

O emocjach , O świetle

„W jej erotycznych przygodach miłość nie grała najmniejszej roli; jej miłostki były rezultatem wyrachowania; mężczyźni, którzy z nią spali, mogli czuć się mile połechtani jej rzekomą namiętnością, ale ta sprośna Kreolka, wiedzona chęcią zysku, ani na chwilę nie traciła z oczu celu. Była jedną z tych kobiet, które czerpią złoto z czaszek swoich kochanków!”

Paul François Jean Nicolas, wicehrabia de Barras (1755–1829) polityk francuski

o przyszłej cesarzowej Józefinie.
Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2002, ISBN 8311095914, tłum. Barbara i Daniel Lulińscy, s. 56.

O miłości , O kobietach , O mężczyznach , O domu

„Pani Marszałkini! Wysoka Izbo! Panie Premierze! Przed chwilą byliśmy świadkami ogłoszenia przez panią marszałek 20-minutowej przerwy po to, żeby przegłosować nasz wniosek o 5-minutową przerwę. Taka jest logika działania tego rządu.”

Armand Ryfiński (1974) polski polityk

podczas posiedzenia Sejmu.
Źródło: Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra zdrowia Bartosza Arłukowicza, sejmometr.pl, 26 stycznia 2012 http://sejmometr.pl/sejm_wystapienia/4026

„Paweł Zagumny za chwilę da klapsa któremuś ze swoich kolegów.”

Przemysław Iwańczyk

„Skoro dziennikarze występują w programach, w których śpiewają, to piosenkarka może być przez chwilę dziennikarką.”

Anna Jurksztowicz (1963) polska wokalistka jazzowa

Źródło: Joanna Bogiel-Jażdżyk, Jurksztowicz: Mogę przez chwilę być dziennikarką, teletydzien.pl, 30 listopada 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-jurksztowicz-moge-przez-chwile-byc-dziennikarka,nId,718070

O śpiewie

„Wtedy Matka Przełożona w obecności wszystkich zebranych, ogarniętych wielkim wzruszeniem, wydobyła sztandar biało-czerwony, pięknie haftowany, ukryty do tej chwili w poszewce poduszki. Poprzedniego dnia w jakimś momencie wezwała nas do swego pokoiku. Patrzyłyśmy z podziwem, z jakim oddaniem ta staruszka haftowała polski sztandar. Dotykałyśmy delikatnie biało-czerwonego materiału, chowanego od tylu lat właśnie na tę chwilę, kiedy będzie mogła go zawiesić na domu. Uśmiechała się do nas, nie przerywając roboty. Już jutro – mówiła – na naszym domu zawiśnie sztandar. I tak się stało. Stanęliśmy na baczność. Powoli sztandar zawisnął na domu. Początkowo nieśmiało, tu i ówdzie, a potem w coraz to nowych domach ukazywały się biało-czerwone znaki wolności. Sztandary spływały z okien, balkonów i bram… Był to bardzo nierozważny krok, bo dom tak ozdobiony nieustannie był ostrzeliwany, jeśli nie przez czołgi, to przez ukrytych „gołębiarzy”, którzy sprytnie z różnych kryjówek strzelali na ulice, podwórka i w okna.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 27.

O domu , O matce , O wolności , O wspomnieniach

„Jakieś dwa lata temu, a może ciut więcej, chodziłem na treningi Legii dosyć długo. Przygotowywałem się w ten sposób do programu telewizyjnego stacji należącej do ITI. Zobaczyłem wtedy, że Janek Urban gra w siatkonogę lepiej niż trzy czwarte jego drużyny. Jestem przekonany, że gdyby nie kule, za pomocą których się porusza, to byłoby tak do dzisiaj. Mało tego, nawet ja w siatkonogę byłbym lepszy od połowy zespołu. A przypomnę, że za chwilę będę miał 45 lat, a lewą nogę składali mi w ośmiu miejscach.”

Maciej Szczęsny (1965) piłkarz polski

Źródło: sports.pl, 11 marca 2010 http://www.sports.pl/Pilka-nozna/Maciej-Szczesny-Legia-Warszawa-nie-ma-wielkich-pilkarzy,artykul,71071,1,721.html

O grach , O pomocy , Trening

„W myśli słodkich czarów tyle…
Ach, najcudniej nęci ona,
Gdy zabłyśnie nam na chwilę
I uleci niewyśniona!”

Sully Prudhomme (1839–1907) francuski poeta

Źródło: wiersz: Myśl zgubiona http://wiersze.wikia.com/wiki/My%C5%9Bl_zgubiona, tłum. Seweryna Duchińska

O myślach , O myśleniu

„Czasami nawet drobiazgi potrafią wywołać chwilę olśnienia, jeśli zdarzają się po raz pierwszy.”

Margot Fonteyn (1919–1991)

„Prawda Woolf nie leży przede wszystkim w języku i tu natrafiamy na właściwy rausz jej powieści – jej pisarskie odkrycie. Jest nim strategia samego opisu; ta literatura jest gęsta, ale rozkojarzona, pełno w niej lśniących ciągów: lamp i obić, luster i okien, nieważkich obrusów i krawędzi oglądanych jakby przez denka barwionych butelek. Wszystko to wypływa na chwilę na powierzchnię migotliwego, przytłumionego tła – zjawia się niespodziewanie, jest nienaturalnie wyraźne, drażni percepcję i przepada, by dać pole kolejnym asocjacjom.”

Paweł Soszyński (1979) polski literaturoznawca, krytyk teatralny i pisarz

Źródło: Kultura na rauszu: Virginia Woolf w Bloomsbury http://www.dwutygodnik.com/artykul/2668-kultura-na-rauszu-virginia-woolf-w-bloomsbury.html, Dwutygodnik.com nr 66, październik 2011.

O prawdzie , O literaturze

„To jeszcze nie jest katastrofa, samolot jeszcze nie spadł, ale to są mocne turbulencje. A przed chwilą w dziurę powietrzną wpadł Grzyb.”

Przemysław Iwańczyk

„[Spytany przez panią Clark czy wie jakiś dzisiaj dzień]
O, tak, to chwalebny Czwarty Lipca. To wspaniały dzień. To dobry dzień. Niech Bóg go błogosławi. Niech Bóg błogosławi was wszystkich.
[chwilę potem stracił przytomność; potem przebudził się i niewyraźnie powiedział:]
Thomas Jefferson przetrwa…”

John Adams (1735–1826) amerykański polityk, prezydent Stanów Zjednoczonych

Oh, yes; it is the glorious Fourth of July. It is a great day. It is a good day. God bless it. God bless you all. Thomas Jefferson survives… (ang.)
ostatnie słowa Adamsa. W rzeczywistości Thomas Jefferson zmarł kilka godzin wcześniej o czym Adams nie mógł wiedzieć.

O Bogu , O rzeczywostości

„Nie wykonuję żadnych obleśnych, wulgarnych, niesmacznych gestów, po prostu tylko podskakuję. I tyle. Ciało jest narzędziem pracy. Nie skacze Krzysztof Boczkowski, tylko Jędrek Łohoyski, który wyszedł z wanny po wspaniałym seksie, na kokainie, czuje się świetnie i za chwilę cały świat mu się rozwali. Opowiadam historię, nie czuję wstydu ani żenady, bo z założenia nikogo nie obrażam ani nie prowokuję. A Łohoyski jest ekscentrykiem, skakanie jest dla niego naturalną czynnością o poranku.”

Krzysztof Boczkowski (aktor) (1979)

o scenie, w której nago skacze na skakance, w spektaklu Pożegnanie jesieni.
Źródło: Małgorzata Matuszewska, Aktor wszechstronny: zagra i w „Kopciuszku”, i nago na scenie, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 88, 15 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/115386.html

O świecie , O seksie , O historii , O pożegnaniu

„Na swoją obronę – przeciw budowniczym systemów:
Twoje życie osobiste nie może mieć sensu trwałego, tobie tylko właściwego. Sens zaś pochodny uzyskać może jedynie przez włączenie się i podporządkowanie czemuś, co „jest niezmienne” i samo posiada „sens”. Czy tu chodzi o to, co skłonni jesteśmy obiektywizować, gdy mówimy o życiu przez duże Ż? Czy twoje życie może mieć sens, jako cząsteczka Życia? Czy Życie istnieje? Żyj, a zaznasz Życia jako rzeczywistości. Czy Życie ma „sens”? Zaznaj Życia jako rzeczywistości, a stwierdzisz że pytanie takie jest bezsensowne.
„Żyj”? Tak, żyj, odważ się na skok w życie; poddaj mu się bez zastrzeżeń. Odważ się na to, gdy zostaniesz wyzwany, bo tylko w świetle wyzwania będziesz mógł dostrzec rozstaje dróg i mieć nadzieję, że dokonasz świadomego wyboru i odwrócisz się plecami do swego życia osobistego, odmawiając sobie nawet prawa do obejrzenia się wstecz.
Będziesz mógł stwierdzić, że jako „prototyp” jesteś wolny od konieczności życia „w stadzie”.
Będziesz mógł stwierdzić, że twoje życie, podporządkowane Życiu, zachowuje w pełni swój sens, niezależnie od ram, w jakich je masz urzeczywistniać.
Będziesz mógł stwierdzić, że wolność ciągłego rozstawania się i nieustającej ofiary z siebie – nadaje przeżywanej rzeczywistości taką czystość i ostrość, że staje się naprawdę realizowaniem siebie samego.
Będziesz mógł stwierdzić, że podporządkowanie się, jako akt woli, wymaga ciągłego ponawiania; i przestaje istnieć z chwilą, gdy pozwolimy naszemu życiu osobistemu znów wślizgnąć się do centrum spraw.”

Dag Hammarskjöld (1905–1961) szwedzki polityk, dyplomata, ekonomista i prawnik

O życiu , O rzeczywostości , O wolności , Sens

„Można powiedzieć, że z chwilą narodzin człowieka powstaje w nim popęd do porzuconego życia wewnątrzmacicznego, a popęd ten jest popędem snu. Sen jest takim powrotem do łona matki.”

Zygmunt Freud (1856–1939) austriacki neurolog i psychiatra

Zarys psychoanalizy (1939)

O matce , O narodzinach , O snach

„Luke obserwował ją przez chwilę z rękoma skrzyżowanymi na brzuchu. Lubił obserwować ludzi. Mógł często powiedzieć o kimś więcej po pięciu minutach obserwacji niż po pięciu godzinach przesłuchania. Ich gesty; ich niespodziewane uśmiechy. Sposób, w jaki siedzieli sztywno albo w jaki się wiercili. Ludzie, którzy mówią prawdę, nie obgryzają po każdym zdaniu paznokci. Ludzie, którzy mówią prawdę, nie gapią się w sufit. Nigdy.”

Graham Masterton (1946) brytyjski pisarz

Ciało i krew (1994)

O ludziach , O uśmiechu

„Pewnej nocy śniło mi się, że dobiłem targu z diabłem za cenę duszy. Spełniało się każde moje życzenie, a nowy służący wyprzedzał nawet moje myśli i pragnienia. Spróbowałem więc dać mu do rąk swoje skrzypce, aby przekonać się, co on z nimi uczyni. Jakież było moje zdziwienie, gdy zaczął znakomicie grać jakąś sonatę, której nadzwyczajne piękno przeszło wszelkie wyobrażenie. Poczułem się gdzieś przeniesiony, porwany i oczarowany. Próbowałem i ja wziąć skrzypce do ręki, aby powtórzyć zasłyszane przed chwilą dźwięki – na próżno. Gdy się obudziłem, zabrałem się natychmiast do spisywania tego, co usłyszałem we śnie. Skomponowałem wtedy najlepszą moją sonatę, która jednak daleka jest od cudownej muzyki, granej mi tej nocy.”

Giuseppe Tartini (1692–1770) włoski kompozytor i skrzypek późnego baroku

o Sonacie z diabelskim trylem.
Źródło: Janusz Ekiert, Czy wiesz? Zagadki muzyczne, Warszawa 1995, wyd. Alfa, s. 16, 17.

Cytaty o pięknie , O duszy , O myślach , O snach

„Taki właściwie meteor, tylko przemknął przez chwilę przez skocznię.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o Mathiasie Hafele.
Skoki narciarskie, Innsbruck 2004

„Stąd o dwie mile w zachodniej stronie
Śliczna Mnikowska dolina;
(…)
Jadą paniątka z Krakowa,
Ażeby ujrzeć (żal się mój Boże!)
Uroczą dzikość Mnikowa.
Jadą więc, jadą wygodnym koczem,
I przyjeżdżają w południe;
Przez chwilę patrzą, pochwalą, – poczem
Mówią: że na wsi jest nudnie.”

Gustaw Ehrenberg (1818–1895) poeta i działacz społeczny

Źródło: Zbieracz Umysłowych Rozrywek, Kraków 1839, tom II.

O Bogu

„Stoję we wspaniałym holu brukselskiego hotelu Metropole i obserwuję, jak trzech Laureatów Nagrody Nobla mocuje się z windą. Z pewnością nie jest to winda najłatwiejsza w obsłudze (…) ale przynajmniej udało mi się ją uruchomić. Zażenowany bezradnością naukowców odrywam na chwilę wzrok (…) Mimowolnie zastanawiam się, czy Einstein też miał problem z tą windą. Jeśli tak, to do tego czasu nawet on, bezradny i wściekły, poprosiłby w końcu o pomoc. Naukowcom niełatwo jednak przyznać, że utknęli, bo nie widzą w takiej sytuacji początku nowej, fascynującej drogi. A gdyby to zrobili, koledzy, zamiast udawać z wyższością, że nic się nie dzieje, pomogliby im rozwiązać problem i można by ruszyć dalej.”

Michael Brooks (1970)

13 rzeczy, które są bez sensu

O problemach , O czasie , O pomocy

„Nie bał się pan ryzyka, kapitanie?
Szczęsny zamyślił się na chwilę. Nie odpowiedział.”

Anna Kłodzińska (1915–2008) dziennikarka i autorka kryminałów milicyjnych.

Błękitne okulary

„Przed chwilą złożono mi życzenia szczęśliwego Nowego Roku w lokalnej telewizji, zrobił to jakiś zidiociały prezenter. Nie lubię, jak mi obcy składa życzenia. Skąd ten kretyn może wiedzieć, do kogo się zwraca? A może mówi do faceta, który właśnie zakneblował i powiesił za nogi pod sufitem swoją pięcioletnią córeczkę, a teraz kroi ją w kawałki? Wszystkiego najlepszego.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

Kobiety

„Czułam, jakby na chwilę wszyscy zamarli, zesztywnieli, niczym kukiełki na okładce albumu The Beatles Sgt. Pepper.”

Renée Zellweger (1969) aktorka amerykańska

Nie pamiętam, co powiedziałam.
o swojej reakcji na wiadomość, że otrzymała Oscara za rolę w filmie Wzgórze nadziei (w 2004).
Źródło: „InStyle” nr 4/2010

„Czytanie bywa pisaniem, a pisanie czytaniem. Jeśli się nad tym głębiej zastanowić, bardzo możliwe, że lektura w ogóle warunkuje wszelki akt pisarski. W każdym razie takie podwójne czytanie – czytanie, któremu jednocześnie towarzyszy pisanie o czytaniu – wyzwala we mnie dodatkową energię twórczą. Słowo, z którym obcuję, ulega wzmocnieniu i zwielokrotnieniu, przez co ja sam się zmieniam. Staram się zresztą podchodzić do tego rzemiosła w sposób możliwie pełny, angażując nie tylko swoją wiedzę i intuicję, ale także swoje życie. Tego rodzaju lekturę Karol Maliszewski nazwał kiedyś „krytyką towarzyszącą”. Dla mnie to jest chyba nawet coś więcej, coś, co określiłbym mianem „krytyki uczestniczącej”. W obcowaniu z poezją najważniejsza wydaje mi się bowiem możliwość wejścia między słowa i zamieszkania w nich choćby na chwilę. To jak podróż do obcego miasta. Możesz zerknąć na nie przelotem z okna autobusu, ale możesz też się zatrzymać, porozmawiać z mieszkańcami, zajrzeć w podwórze.”

Marcin Orliński (1980)

Źródło: Kuba Przybyłowski, Tajemny związek, „Lampa” nr 4(85), 2011.

O życiu , O czytaniu , O zamieszkaniu

„A więc: potrzebuję życiowej rady.
– Ale jakiego rodzaju? – powiedział stłumionym głosem.
– Nie wiem. Naprawdę nie wiem, co mam robić ze swoim życiem. Nie mogę zostać w mojej wsi. Tam nie ma przyszłości, dla nikogo.
– Więc co chcesz robić?
– Sam chciałbym to wiedzieć. Czy może mi pan pomóc? Chciałbym studiować.
Nie zastanawiał się długo.
– Gdzie? Szkoły są wszędzie. Co chcesz studiować?
– Teatr.
– Ty? Aktorem?
– Nie, chciałbym pisać dla teatru, dla telewizji. – Tak powiedziałem: dla telewizji. Poruszyło się we mnie wahadło złudnej nadziei, oscylując pomiędzy wstydem a głodem.
– Wiesz przecież, co to za życie. Dużo deprawacji. To nie dla chłopca ze wsi, takiego jak ty.
– Ale proszę pana, ja zjeździłem już kawał świata. Napisałem także coś niecoś.
Powinienem był mu powiedzieć, że przemierzyłem świat od naszej wsi do Hawany, gdzie wyczerpał się zasób mojej energii, że napisałem tomik sonetów i kilka opowiadań. Ale nic mu nie powiedziałem, głód mój przybrał na sile: do tej chwili znosiłem go z łatwością, zapomniawszy o nim nawet w samo południe, gdy z każdą chwilą robiło się coraz upalniej wewnątrz zamkniętego pokoju. Znowu spojrzałem na aniołka i poczułem się jeszcze bardziej głodny. Gdyby marcepanowa książeczka istniała naprawdę, gdyby zamiast kartek miała francuskie ciasta… Patrzyłem na aniołka, na jego twarz. Wydawało mi się, że ofiaruje mi otwartą książeczkę.
Znowu spojrzałem na niego i wydawało mi się, że się do mnie uśmiecha. Czyżby głód uświęcał?”

Guillermo Cabrera Infante (1929–2005) pisarz kubański

O życiu , O głodzie , O świecie , O pokoju

„Życie nie jest prezentem, który otrzymuje się w dniu urodzin. Z chwilą kiedy zaczynam myśleć, staje się ono zobowiązaniem.”

Izabella Bielińska (1925)

O życiu , O myślach , O urodzinach , O myśleniu

„To właśnie wiara jest jednym z największych skarbów, jakie człowiek posiada. Są wprawdzie tacy, którzy mówią, że się bez wiary obchodzą: ale pomyślcie tylko, jak dalece ich życie pozbawione jest sensu i jak okropnie smutne musi się stać z chwilą, gdy przyjdzie nieszczęście, cierpienie, choroba, poniewierka. Nie tylko to: tym ludziom, brakuje do czynu, do życia i do poświęcenia największej siły ludzkiej – wiary. Nie mamy czego im zazdrościć, przeciwnie, trzeba być ślepym, aby wiarę, którą dał nam Bóg, lekceważyć i nie bać się o jej utratę.”

Józef Maria Bocheński (1902–1995) polski duchowny katolicki, dominikanin, filozof

Kazania i przemówienia, Tom 1
Źródło: Cnota wiary, Wydawnictwo Salwator, Kraków 2000, s. 110.

O życiu , O Bogu , O nieszczęściu , O chorobach

„Między dubbingującymi aktorami nie ma chorej konkurencji i wyrywania sobie ról, jak to się czasem dzieje w teatrze czy filmie. A poza tym decyzje o tym, kto ma zagrać, w większości zapadają za granicą. Nawet pracujemy przeważnie osobno, spotykając się tylko na chwilę, podczas scen zbiorowych.”

Grzegorz Pawlak (1961) polski aktor głosowy

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 7 sierpnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rknd.htm

O decyzjach , O czasie

„Nawet, jeśli szczęście zapomni o tobie na chwilę, ty nigdy o nim nie zapominaj.”

Jacques Prévert (1900–1977) poeta francuski, scenarzysta

Źródło: Helen Jones, Jacques Prévert [w:] 501 wielkich pisarzy pod red. Juliana Patricka, wyd. MWK, Warszawa, 2009, ISBN 978-83-61095-33-3, s. 359, tłum. Hanna Pawlikowska-Gannon, Julita Degórska, Małgorzata Koenig

O szczęściu , O zapominaniu

„Przez chwilę widzę ją inną; widzę jak jej krucha uroda przeobraża się w brzydotę. Twarz czarownicy: niebieskie cienie pod oczyma powiększają się, nieruchome złotawe oczy, tłuste włosy ściągnięte w koczek, policzki marszczą się, zapadają i bledną. Dojrzeć czarownicę w kobiecie oznacza odrzucić jej kobiecość.”

Cyril Collard (1957–1993)

Źródło: Dzikie noce, Les Nuits Fauves (fr.)

O kobietach

„Jeszcze tego nie wiem, ale nigdy nie nauczę się spać z mężczyzną, którego pożądam. Co chwilę podglądam przez zmrużone oczy, potem je otwieram i patrzę ze śmiałością, opuszkami palców dotykam skóry, kości policzkowych, odsuwam się, by usnąć, i tęsknię, więc wracam, a wtedy, gdy skóra dotyka skóry, wszystko we mnie czuwa, nie śpi.”

Robert Rient (1980) polski dziennikarz, reportażysta, pisarz

Świadek

„Nigdy nie myślę o postaci jako o głosie pokolenia. Rzucam się na rolę i przefiltrowuję przez siebie. Jestem otwarta na nowe: na proces. Staram się nie ograniczać siebie wyimaginowanym wizerunkiem, tylko poczuć moment, w którym spotykam się ja i temat zadany przez reżysera. W ten sposób trafiam na trop postaci, a potem rozwijam ją w sobie. Oddaję się każdej postaci, którą gram. Jestem wrażliwa na to, co mnie otacza: na chwilę, na siebie w tej chwili, na innych. Być może to cechy współczesnej kobiety.”

Roma Gąsiorowska (1981) aktorka polska

Źródło: Jacek Cieślak, Tępię gwiazdorskie postawy, „Rzeczpospolita” nr 169 - „TV magazyn”, 22 lipca 2011 http://archiwum.rp.pl/artykul/1065369-Tepie--gwiazdorskie-postawy.html

O kobietach , O myślach , O myśleniu

„To co jest moją największą zmorą, to poczucie, że czas zaczyna bardzo szybko uciekać. Czuję organicznie, że przekroczyłem już połowę życia. Nie wiem, kiedy to się stało, ale wyraźnie czuję, że to już jest finałowe odliczanie, coraz szybsze. Że za chwilę zacznie się proces tracenia pewnych od urodzenia przypisanych mi uczuć, zjawisk, ludzi, zaczną umierać moi bliscy, zacznę sam się starzeć, nie będę w stanie robić tego, co sprawia mi przyjemność: grać w piłkę, wspinać się, biegać. Czas staje się coraz bardziej uciążliwy, przerażający. Zaś będąc w jaskiniach, ulegam bardzo silnie złudzeniu, że czas nie płynie. Jaskinie są absolutnie takie same przez miliony lat.”

Wojciech Kuczok (1972) pisarz polski

Źródło: Agnieszka Drotkiewicz, Oczyszczenie http://www.dwutygodnik.com/artykul/4117/, Dwutygodnik.com nr 96/2012

O ludziach , O przyjemności , O emocjach , O czasie

„Stalin rzucił w moją stronę ukradkowe spojrzenie. Był to rzut oka mężczyzny dominata. Trwało to tylko chwilę, być może ledwie sekundę, ale przez całe moje życie zapamiętam to spojrzenie. Rozbierał mnie w myślach i rozważał ostrożnie „za” i „przeciw.””

Wiera Dawydowa (1906–1993)

Wyznania kochanki Stalina
Źródło: s. 10

O życiu

„To jest trochę też tak, że jak już się tę miłość zdefiniuje, to przestaje ona wtedy istnieć. Nie chodzi o to, żeby ją definiować, tylko aby ją przez chwilę naprawdę poczuć. Są to mikrony pewnych chwil, sytuacji, spojrzeń, westchnień. To jest dopiero najważniejsze. Trzeba umieć się tym cieszyć.”

Anna Jadowska (1973)

Źródło: To temat mnie wybrał. Anna Jadowska opowiada o filmie „Generał - Zamach na Gibraltarze”', stopklatka.pl, 1 kwietnia 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=53667

O miłości

„Obejrzyj. Nie patrz na dzieci. Jasne, są straszne i będziesz się zastanawiał, co to za mutanty. Popatrz na rodziców. Właściwie na mamę, bo taty prawie nie ma w tych programach. Widzisz zabieganą, zaniedbaną kobietę, która już nie wytrzymuje? Chodzi w porozciąganym podkoszulku, ma trzydzieści kilogramów nadwagi. Jedne wrzeszczą na dzieci i narzekają, że nie mogą. Inne już się poddały. Dzieci na nie plują i je kopią, a one ocierają ślinę i proszą: „Bądź grzeczny”. (…) Niania cierpliwie obserwuje rozwój sytuacji. Potem udziela rad. Proponuje, żeby to ojciec położył dzieci spać i poczytał im przed snem. Albo organizuje dla całej rodziny atrakcję: wizytę dla całej rodziny na placu zabaw, w cyrku albo na torze przeszkód. No proszę, nawet działa. Dzieci się bawią i nie wrzeszczą, rodzice się bawią i nie są naburmuszeni. Tyle że za kilka dni niania wyjedzie. I choć jej rady na chwilę pomogły, rodzina się nie naprawi. Rodzina, w której mama jest wiecznie zmęczona i nie znajduje chwili dla siebie, ojciec czuje się przytłoczony narzekaniami, pracą i życiem i ucieka z domu, kiedy może. Dawno już przestali się kochać.”

Leszek Talko (1965)

o Superniani
Pomocy, jestem tatą!… czyli jak być dobrym ojcem i nie osiwieć zbyt szybko (2008)

O kobietach , O dzieciach , O rodzinie , O domu

„Ostatecznie wolność jest tylko złą chwilą, która mija.”

Frédéric Beigbeder (1965)

29,99

O wolności

„Czeka nas arcytrudna rozgrywka, zdobywanie Himalajów bez sprzętu alpinistycznego, ze zbuntowaną drużyną o schodzącymi co chwilę lawinami. Na pewno będziemy musieli z Moskwą rozmawiać, ale co do pryncypiów i europejskich celów nie zmienimy zdania. Celem Moskwy jest niedopuszczenie do zwrotu Ukrainy na Zachód i podpisania umowy stowarzyszeniowej z Unią Europejską. A wiadomo, że do tego właśnie zmierza Poroszenko.”

Roman Zwarycz (1953)

Źródło: Michał Kacewicz, Czy Poroszenko uratuje Ukrainę?, „Newsweek” nr 23/2014, 2–8 czerwca 2014, s. 71.

O czekaniu

„Czułam się oszukana. Obchodzili się z moim życiem, jakbym była plastikową zabawką. Bierzesz ją, przez chwilę się bawisz, a potem ciskasz w kąt. Masz przecież jeszcze wiele innych.”

John Marsden (1950) Pisarz australijski

Seria Jutro, Jutro 4: Przyjaciele mroku

„Jaki ten naród jest wielki, wszyscy na chwilę są jedni,
za chwile dzień powszedni znów wszystkich zobojętnił,
zaraz będziemy znów pędzić, dziś na ulice wyszliśmy,
To do dziś widzę tak boli, wiesz co mam na myśli,
za chwilę większość zapomni, znów będziemy się dzielić,
może postawią gdzieś pomnik by o nich nie zapomnieli,
znowu powrócą bariery, powrócą spory i kłótnie,
popatrz ten naród jest chory, sorry wiem to okrutne,
dziś mają smutek na twarzach, by jutro znów się obrażać,
to ta mentalność tak nasza, przepraszam to mnie przeraża,
cały ten naród z bazaru, za chwile znów będzie w normie,
cały ten naród przegrany, skrzywdzonych tak przez historie!”

Tede (1976) polski raper

Źródło: Dokąd idziesz Polsko

O smutku , O historii , O myślach , O myśleniu

„Stworzyliśmy ten film, żeby ludzi rozbawić i sprawić, żeby na chwilę zapomnieli o problemach i spojrzeli na świat przez różowe okulary.”

Robin Williams (1951–2014) aktor amerykański

Źródło: „To i Owo” nr 3, 19 stycznia 2010, s. 5.

O ludziach , O świecie

„Jeszcze dzisiaj widzę tego dwudziestoletniego chłopca, którym wtedy byłem. Nie zapomniałem jego osłupienia, kiedy nagle wyłaniał się przed nim z głębi tej skromnej kaplicy świat, inny świat – o blasku nie do zniesienia, o szalonej spoistości, którego światło objawiało i jednocześnie zakrywało obecność Boga, o którym jeszcze przed chwilą przysięgałbym, że istnieje tylko w ludzkiej wyobraźni. Jednocześnie spływała na niego fala słodyczy zmieszanej z radością o mocy, która może skruszyć serce, i której wspomnienie nigdy nie zaniknie, nawet w najgorszych chwilach życia, niejednokrotnie przenikniętych lękiem i nieszczęściem. Odtąd nie stawia sobie innego zadania, jak tylko świadczyć o tej słodyczy i o tej rozdzierającej czystości Boga, który mu pokazał owego dnia przez kontrast z jakiego błota został ulepiony.”

André Frossard (1915–1995) filozof francuski

o swoim nawróceniu.
Źródło: Bóg i ludzkie pytania, cyt. za: ks. Piotr Tomasik, Słowo blisko ciebie. Podręcznik do nauki religii dla klas I gimnazjum, Wydawnictwo Diecezji Warszawsko-Praskiej, Warszawa 2009, ISBN 9788361540007.

O Bogu , O nieszczęściu , O świecie , O religii

„Lewica jest doskonała w organizowaniu protestów. E-mailami, esemesami, Internetem potrafi się skrzyknąć na wielkie akcje. Potrafi nawet zebrać ogromne pieniądze na kampanię Obamy. Ale budować instytucji nie umie. Nawet kampania Obamy, angażująca miliony aktywistów, nie zbudowała żadnego społecznego ruchu. Ludzie się na chwilę skrzyknęli, a potem wrócili do domów.”

Naomi Klein (1970) dziennikarka i pisarka kanadyjska

Źródło: polityka.pl, 1 grudnia 2008 http://www.polityka.pl/swiat/rozmowy/275298,1,rozmowa-z-autorka-ewangelii-antyglobalizmu.read

O pieniądzach , O ludziach

„Twój śmiech zawstydza cię,
więc wolisz nie śmiać się niż chwilę śmiesznym być.”

Anita Lipnicka (1975) piosenkarka polska

Źródło: Pocałuj noc

O śmiechu , O nocy

„Musimy nauczyć się żyć chwilą obecną. Jeśli za często myślimy o przeszłości, męczymy samych siebie wyrzutami sumienia i rozżaleniem. Jeśli zbyt wiele oczekujemy od przyszłości, zaczynamy żyć w świecie iluzji. Jedyne, co jest naprawdę warte naszego trudu, to żyć pełnią życia tu i teraz…”

Guillaume Musso (1974)

Wrócę po ciebie

O myślach , O przeszłości , O przyszłości , O myśleniu

„Zatrzymałem się na chwilę i pomyślałem: Dokąd oni wszyscy biegną? Po co ja z nimi biegnę? Dlaczego biegnę? Nikt mnie nie goni… Odwróciłem się w drugą stronę i poszedłem pod prąd. I tak to jest, idę pod prąd. Nie poddaję się i staram się z tym walczyć, żeby nie zatracić samego siebie.”

Paweł Małaszyński (1976) polski aktor

„Astronom znużony przymknął powieki, chwilę – zda się – drzemie, nagle wprost w Słońce spojrzał i natchniony zatrzymał Słońce i poruszył Ziemię.”

Władysław Broniewski (1897–1962) polski poeta

Źródło: Kopernik

O słońcu

„Zdumiewające, jak kapryśny potrafi być czas. Niecierpliwi się i pędzi, kiedy chciałbyś każdą chwilę zatrzymać na zawsze, a rozciąga się złośliwie, gdy nie pozostaje nic prócz czekania.”

Maja Lidia Kossakowska (1972) polska pisarka

Zakon Krańca Świata

O czasie , O czekaniu

„Sprawa prokuratora Marka Pasionka, który nadzorował śledztwo smoleńskie, przekracza ramy gigantycznego skandalu w prokuraturze. Jeżeli wierzyć doniesieniom prasowym, prokurator jest oskarżany o „kontakty z obcym mocarstwem”. Tym mocarstwem – tutaj znowu szok – są Stany Zjednoczone Ameryki Północnej. Zakładając choćby na chwilę, że główny motor owych oskarżeń, gen. Krzysztof Parulski, ma rację, musimy wyciągnąć jednoznaczny wniosek, że wyjaśnianie katastrofy smoleńskiej zostało dotknięte aferą szpiegowską. Już to powinno wystarczyć, żeby powołać nadzwyczajną komisję, zwołać w trybie nagłym Sejm i natychmiast wymusić zmiany w prokuraturze.”

Tomasz Sakiewicz (1967) polski dziennikarz

Źródło: Niezawisimaja prokuratura, „Gazeta Polska”, 15 czerwca 2011

„Kiedy was nie ma – to jakby nagle
Zabrakło w moim życiu muzyki
Kiedy Was nie ma – to czas mnie straszy
Że przeminę, że będę chwilą”

Agata Budzyńska (1964–1996) polska piosenkarka, poetka i kompozytorka

Źródło: Piosenka dla moich przyjaciół

O czasie

„Papierowe łódeczki wylądowały w koszu. Tim otworzył szufladę i wrzucił do niej noże, widelce i serwetki. Ja złapałem karton mleka i wsunąłem go do stojącego na półce wazonu. W ten sposób została tylko taca. Tim podał ją mnie. Rozejrzałem się w poszukiwaniu miejsca, gdzie można by ją schować. Nie znalazłem, więc postawiłem ją na krześle i usiadłem na niej.
– Proszę wejść! – zawołał Tim.
Nachylił się nad biurkiem i skrobał coś na czystej kartce papieru. Robiłoby to lepsze wrażenie, gdyby używał właściwego końca pióra.
Drzwi się otworzyły.
Nasz gość miał ze sobą pistolet – i to właśnie pistolet zobaczyłem najpierw. Mały, z krótką lufą, metalicznie szary. Gość też był mały, niewiele wyższy ode mnie, i taki blady, jakby dopiero co wyszedł z jednego z tych starych, czarno-białych filmów. Miał kwadratowy podbródek, krótko przycięte włosy i małe oczka, które zdawały się chować za grubymi szkłami okularów. Albo on był bardzo krótkowzroczny, albo jego okulista. A może po prostu czuł się za tymi kuloodpornymi szkłami bezpieczniej.
Zamknął za sobą drzwi. Na zewnątrz najwyraźniej padało, bo duże krople wody przywarły mu do czoła i skapywały z brzegu płaszcza. A może po prostu się pocił.
– Pan jest Tim Diament? – zapytał.
– Tak, to ja – przyznał Tim.
Mężczyzna wszedł dalej do środka i wtedy zobaczył mnie. Przez chwilę lufa mierzyła w moim kierunku. Ręce automatycznie zatrzepotały mi gdzieś ponad głową.
– A ty? – zapytał ostro.
– Nick Diament – odpowiedziałem.”

Anthony Horowitz (1955)

Jego brat. Przesunął wzrok niżej.
– Czemu siedzisz na tacy?
– Bo czuję się jak filiżanka herbaty.
To była pierwsza rzecz, jaka przyszła mi do głowy, lecz najwyraźniej jemu to wystarczyło, bo chwilę później, gdy podszedł do okna, już o mnie zapomniał.
Źródło: Szpieg mimo woli

O poszukiwaniu , O wrażeniach , O herbacie

„Zła energia wraca. Tak jak na boisku: można kogoś sfaulować, ale trzeba pamiętać, że to samo może się zdarzyć tobie. Że za chwilę ktoś cię sczesze od tyłu przy trawie i będzie po grzybach.”

Marcin Dorociński (1973) aktor polski

Źródło: MaleMEN, nr 1/2010.

O trawie

„3. kwietnia, 9. rano. Kompletnie zaspana, odbieram telefon: „Dzień dobry, mówi Grażyna Szymańska z produkcji M jak miłość…” Dopiero wtedy przypomniałam sobie, że w ogóle na jakimś castingu byłam – półtora miesiąca wcześniej. Więc słucham dalej: „Mam nadzieję, że za chwilę usłyszę w pani głosie radość… Chciałabym zaproponować Pani rolę…” Nawet nie odpowiedziałam. Wydałam z siebie dziki wrzask! Na taki „odgłos” szczęścia p. Grażyna nie była chyba przygotowana… Przez chwilę czułam się jak w ukrytej kamerze. Zwłaszcza, gdy p. Grażynka powiedziała: „Witamy w rodzinie Miłości"… Aż musiałam się upewnić: «Ale prima aprilis to był przedwczoraj, prawda?»”

Karolina Nowakowska (1982) aktorka polska

Źródło: Miłosny debiut – wywiad z Karoliną Nowakowską, serialową Olgą http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1348/Milosny-debiut-wywiad-z-Karolina-Nowakowska-serialowa-Olga.html

O miłości , O prawdzie , O rodzinie , Radość

„Wykorzystując każdą chwilę na rozwój i tworzenie, wygrywamy z czasem. Zostawiamy jakiś ślad – myśl, wiersz, obraz – nieważne, jak trwały. Ważne, by ktoś kiedyś mógł się na niego natknąć i z niego skorzystać.”

Halina Duczmal-Pacowska (1924)

O myślach , O czasie , O myśleniu , Obraz