Cytaty na temat noga (501 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Henry Ford wynajął kiedyś eksperta w dziedzinie wydajności pracy, żeby ocenił jego firmę. Po paru tygodniach ekspert wrócił do Forda. Jego ocena była nadzwyczaj pochlebna, z wyjątkiem jednego słabego punktu. – To tamten człowiek w hali – naskarżył ekspert – Kiedy przechodzę przez jego gabinet, widzę, że leży on wyciągnięty z nogami na biurku i zażywa drzemki. On marnuje pańskie pieniądze, panie Ford. – Ach, ten człowiek – odpowiedział Ford – Kiedyś wpadł na pomysł, dzięki któremu zaoszczędziliśmy miliony dolarów. A jego nogi znajdowały się wtedy dokładnie w tym samym miejscu co teraz.”

Henry Ford (1863–1947) przemysłowiec amerykański, twórca masowej motoryzacji

O pieniądzach

„Pracownicy w Winnicy Pańskiej jedną tylko nogą powinni stać na ziemi, drugą zaś winni trzymać podniesioną [i gotową] do wyruszenia w drogę.”

Ignacy Loyola (1491–1556) założyciel jezuitów, święty Kościoła Katolickiego

Sentencje wybrane św. Ignacego

„Znowu milczę sobie, bo cię monologiem zanudzę,
chociaż kocham twoje nogi, rzucam okiem na cudze.”

Taco Hemingway (1990) polski raper, znany też jako FV, albo Fifi

Wosk
Źródło: utwór 515

Kochać się

„Przyglądam się nastolatkom, kiedyś wychodziły rzadko,
teraz wpadły w miasta bagno i kłamią wciąż swoim matkom,
nagie nogi w szpilkach, ciekawe co na to tatko,
przechodzę na czerwonym, będzie mandat – kozacko.”

Taco Hemingway (1990) polski raper, znany też jako FV, albo Fifi

Trójkąt warszawski
Źródło: utwór Trójkąt

O matce

„My, bundowcy, byliśmy jedyną organizacją polityczną mającą pieniądze. Nowojorska organizacja robotnicza, do której należał szef amerykańskich związków zawodowych Dubiński, od samego początku przysyłała pieniądze. Natomiast syjoniści nie mieli ani grosza. Ich towarzysze z Palestyny porzucili ich. Żeby wystarać się o broń, urządzaliśmy „eksy”, czyli ekspropriacje. Chodziło się do bogatych Żydów, do przemytników czy do żydowskich policjantów, terroryzowało się ich i zabierało forsę. Kasę Judenratu ograbiliśmy na setki tysięcy złotych, obrabowaliśmy też przedsiębiorstwo aprowizacyjne. Posunęliśmy się nawet do porwania. Lichtenbaum, przewodniczący Judenratu po Czerniakowie, odmówił pieniędzy. Uwięziliśmy więc jego syna. Trzymaliśmy go przez 12 godzin. Do Lichtenbauma napisaliśmy, że trzymamy chłopca z nogami zanurzonymi w cebrzyku z lodowatą wodą, tak że na pewno nabawi się choroby. Przyszli z pieniędzmi. Innym razem żydowski policjant, zresztą skurwysyn, nie chciał dać nam pieniędzy. Przyszliśmy do niego około czwartej, gdy termin ultimatum upływał. – Nie chcesz dać? – spytaliśmy i zastrzeliliśmy go. Po tym zdarzeniu wszyscy płacili. W sumie pieniędzy nam nie brakowało. To my byliśmy prawdziwą władzą w getcie. To my decydowaliśmy, jak mają żyć ludzie, którzy pozostali w getcie. Nazywali nas „partią”. Gdy partia coś kazała, było to wykonywane.(…) Tylko w marcu 1943 roku wykonaliśmy trzy wyroki śmierci na kolaborantach.”

Marek Edelman (1922–2009) przywódca powstania w getcie warszawskim, lekarz, działacz polityczny

Źródło: Marek Edelman, „Strażnik Marek Edelman opowiada”, ISBN 83-7006-919-3, s. 76

O śmierci , O pieniądzach , O ludziach , O chorobach

„1. Wszystko, co chodzi na dwóch nogach, jest wrogiem.
2. Wszystko, co chodzi na czterech łapach albo ma skrzydła, jest przyjacielem.
3. Żadne zwierzę nie będzie nosić ubrania.
4. Żadne zwierzę nie będzie spać w łóżku.
5. Żadne zwierzę nie będzie pić alkoholu.
6. Żadne zwierzę nie zabije innego.
7. Wszystkie zwierzęta są równe.”

George Orwell książka Folwark zwierzęcy

Folwark zwierzęcy (1945)

O piciu , O zwierzętach

„Kto się bowiem nią [dumą narodową] odznacza, ten zdradza brak cech indywidualnych, z których mógłby być dumny. […] Kto ma wybitne zalety osobiste, ten raczej dostrzeże braki własnego narodu, ponieważ ma je bezustannie przed oczyma. Każdy jednak żałosny dureń, który nie posiada nic na świecie, z czego mógłby być dumny, chwyta się ostatniej deski ratunku, jaką jest duma z przynależności do danego akurat narodu; odżywa wtedy i z wdzięczności gotów jest bronić rękami i nogami wszystkich wad i głupstw, jakie naród ten cechują”

Arthur Schopenhauer (1788–1860) filozof niemiecki

„Kula u nogi – Ziemia.”

Hugo Steinhaus (1887–1972) polski matematyk

Słownik racjonalny

„Generalnie (…) wyznaję zasadę, że to, co dajesz innym, prędzej czy później do ciebie wróci. Jeżeli człowiek podstawi komuś nogę, to po jakimś czasie zły uczynek zemści się na nim w ten czy inny sposób. I odwrotnie: dobry uczynek procentuje. Tego uczę swoje dzieci: jeśli zrobisz coś dobrego, to będzie dobrze. Jeśli zrobisz coś złego, to będzie źle.”

Johnny Depp (1963) aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Zapracowałem sobie na opinię dziwaka. Johnny Depp specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 30 czerwca 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=32268

O dzieciach , O czasie

„Ci, co tylko wolą są posłuszni, rozum ich zaś jest przeciwny, są w zakonie jedną tylko nogą.”

Ignacy Loyola (1491–1556) założyciel jezuitów, święty Kościoła Katolickiego

Sentencje wybrane św. Ignacego

„Przez wiele sezonów, „czy z nogą czy bez nogi”, jeździłem na kadrę, więc skłamałbym, gdybym powiedział, że nie śledzę poczynań moich kolegów. Jestem na pewno najwierniejszym kibicem polskiej reprezentacji, a to, że nie dogadałem się ze sztabem szkoleniowym, nie zmienia faktu, że kibicuje chłopakom i życzę im jak najlepiej.”

Łukasz Kadziewicz (1980) siatkarz polski

Źródło: wywiad, 2010. http://reprezentacja.net/siatkowka/seniorzy/aktualnosci/28161_lukasz_kadziewicz_rozmowa_o_reprezentacji_nie_ma_sensu/0

Chłopak

„Ja panu mogę nogę podać.”

Lech Wałęsa (1943) polski polityk i działacz związkowy, przywódca Solidarności, laureat Pokojowej Nagrody Nobla, były prezydent Pol…

w 1995 podczas debaty do Aleksandra Kwaśniewskiego zapytany, czy mógłby mu podać rękę. Politycy podali sobie jednak rękę.
O Aleksandrze Kwaśniewskim

„Człowiek wywiera sobą takie małe wrażenie na świecie. Rodzi się człowiek i próbuje wywrzeć wrażenie; sam nie wie dlaczego, ale wciąż i wciąż próbuje. Rodzi się jednak w tym samym czasie co mnóstwo innych ludzi, jest z nimi zespolony, więc te wszystkie jego próby są takie, jakby poruszał rękami i nogami przy pomocy sznurków jednocześnie przywiązanych do rąk i nóg innych zupełnie tak, jakby pięć czy sześć osób próbowało jednocześnie utkać kilim na tym samym warsztacie i każda chciała utkać jakiś własny deseń, to pewnie nie ma znaczenia (…) bo w przeciwnym razie to przecież te siły wyższe, które taki warsztat ustawiają, na pewno by urządziły te sprawy jakoś lepiej. A jednak to powinno mieć znaczenie, bo człowiek wciąż i wciąż próbuje albo nawet musi próbować wciąż i wciąż, aż nagle, ni stąd, ni zowąd jest już po wszystkim i z tego całego próbowanie zostaje tylko jakaś kamienna płyta z wydrapanym napisem, o ile w ogóle znajdzie się ktoś, kto pamięta, żeby się zająć wydrapaniem napisu, i zabiera się do tego, i ma na to czas. I na te płytę deszcz pada, słońce świeci i po jakimś czasie już nikt nie pamięta ani tego imienia, ani niczego, co ten wyryty napis usiłuje wyrazić, więc to wszystko nie znaczy już nic.”

William Faulkner (1897–1962) powieściopisarz, nowelista i poeta amerykański

Absalomie, Absalomie

O ludziach , O wrażeniach , O sile , O czasie

„Ta funkcja mnie przerasta – wiem o tym doskonale. To, czego chce Ojciec Święty ode mnie, to by nie czekać na biednych, którzy będą pukali do drzwi Watykanu, tylko iść ich szukać, przekraczać samego siebie, chodzić na oddziały paliatywne, reprezentować Ojca Świętego, zanosić różańce, błogosławić, modlić się z tymi ludźmi, wychodzić na ulice – to, co robił Ojciec Święty w Buenos Aires bardzo często w ciągu tygodnia wychodził wieczorami na ulicę i z ubogimi jadł kolację. Ojciec Święty żąda ode mnie, bym go reprezentował – to powala na nogi, ale skoro powiedziałem „tak”, więc spróbuję przekroczyć samego siebie. Ewangelia mówi: „zaprzeć się samego siebie”, by być twarzą miłosierną Boga i Ojca Świętego. Papież już nie może wychodzić na ulice, jak kiedyś; potrzebował do tego księdza – wybrał mnie. To biskupstwo – owszem, jest sakramentem, otwiera mi drogę do wielu drzwi, ale tak jak mówiłem dzisiaj w podziękowaniu – wszyscy na Watykanie mówili do mnie „Ojcze Konradzie” i poprosiłem, żeby dalej tak mówili; żeby nie mówili do mnie „Ekscelencjo”, bo ja jestem posłany do tych, do których Ojciec Święty nie może już wyjść ze zrozumiałych względów. Więc będę chodził po tych ulicach wraz z siostrami, z Gwardią Szwajcarską i będę reprezentował Ojca Świętego, mówiąc ludziom, jak bardzo ich kocha. Oni o tym wiedzą, ale potrzebują także jego pomocy, więc będę udzielał im pomocy w imieniu Ojca Świętego.”

Konrad Krajewski (1963) polski duchowny rzymskokatolicki, kardynał, jałmużnik papieski od 2013

o funkcji jałmużnika papieskiego.
Źródło: o. Zdzisław Klafka CSsR, Posłany do ubogich http://naszdziennik.pl/wiara-stolica-apostolska/54476,poslany-do-ubogich.html, naszdziennik.pl, 21 września 2013.

O Bogu , O wierze , O czekaniu , O pomocy

„Najpierw stworzyli na ziemi szerokiej niebiescy bogowie
To pokolenie, co złotym ludzkości okresem się zowie.
(…) Żyli zaś niby bogowie nie będąc nigdy w potrzebie,
Pracy ni trudów nie znając, ni cierpień przykrej starości,
Ani w nogach ni w rękach nie tracąc młodzieńczej świeżości.
Żyli w dostatku radośnie, od wszelkich cierpień z daleka.”

Hezjod książka Prace i dni

Źródło: Prace i dnie, tłum. Wiktor Steffen

O Bogu , O cierpieniu

„Moja koleżanka jadła niedawno lunch ze swoją 80-letnią babcią, która powiedziała jej właśnie to – chwytaj każdy dzień, bo za kilka lat będzie już za późno na niektóre rzeczy. Jeśli masz ładne nogi, nie wstydź się zakładać krótkich spódniczek, bo być może za 10 lat nie będziesz mogła ich nosić. I co najważniejsze, kochaj samą siebie. Wiele kobiet w pewnym wieku całkowicie poświęca się dla rodziny, zupełnie ignorując swoje potrzeby czy marzenia. To nie jest dobre! Każda z nas musi umieć znaleźć czas tylko (…) na swoje pragnienia, a niestety, zbyt często o tym zapominamy. Warto być zdrową egoistką.”

Cameron Diaz (1972) amerykańska aktorka filmowa

Źródło: Warto jest być zdrową egoistką, „To i Owo” nr 29, 2010, s. 5.

O kobietach , O marzeniach , O czasie , O wieku

„Do pokoju weszły dwie dziewczyny. Jedna trochę przygruba, ale za to wypucowana, lśniąca czystością, w sukience w różowe kwiaty. Miła, sympatyczna twarz. Druga, ściśnięta w talii szerokim pasem, podkreślającym jej wspaniałą figurę, miała długie ciemne włosy, śliczny nos, szpilki, cudowne nogi i białą bluzkę z głębokim dekoltem. A także ciemnopiwne, bardzo ciemnopiwne oczy, które wpatrywały się we mnie z rozbawieniem, z wielkim rozbawieniem.”

Charles Bukowski książka Faktotum

Faktotum

O pokoju , O dziewczynach , O Kwiatach

„Od stuleci na każdej wojnie gwałci się kobiety. To nawet przyjemne zajęcie, sam też bym czasem zgwałcił, jakbym dogonił. Ale noga mnie boli, kolano.”

Tadeusz Różewicz (1921–2014) polski poeta, dramaturg, prozaik

o gwałceniu kobiet
Źródło: wywiad z Tadeuszem Różewiczem, „Gazeta Wyborcza”, 27 stycznia 2000

O kobietach , O wojnie , O czasie

„Utrwaliła mi się mocno w pamięci taka scena z umywalni, do której po kolacji poszedłem umyć nogi.
Pod jednym sitkiem jeden Niemiec wykańcza drugiego, który stoi nago pod lodowatą wodą i wrzeszcząc chce uciec; ten drugi, też wrzeszcząc, wpędza go z powrotem tłumacząc mu to odpowiednio grubym kołkiem. Z jednej strony umywalni Hiszpan myje nogi i śpiewa głośno jakąś arię. Z drugiej strony Polak myje się i głośno modli. A pod ścianą, w skrzyni zwanej trumną, leży nagi człowiek, który jeszcze żyje, lecz pewnie już nieprzytomny – tak jak ryba łapie od czasu do czasu powietrze. Na brzuchu umierającego siedzi inny, który spokojnie zjada swój kolacyjny chleb, krojąc go na maleńkie kawałeczki. Myślałem, że może to jaki kolega, który chce być przy jego śmierci, więc pytam:
– To twój kolega?
– Nie, tylko na bloku taki bałagan, że tu przynajmniej spokojnie zjem kolację.”

Stanisław Grzesiuk książka Pięć lat kacetu

Pięć lat kacetu, O życiu w obozie koncentracyjnym

O śmierci , O myślach , O rybach , O wodzie

„Ułan na koniu kuty jest na cztery nogi.”

Antoni Regulski

Koń

„Kara o kulawej nodze.”

Horacy książka Pieśni

Pede poena claudo. (łac.)
używane jako przestroga o nieuchronności kary; nierychliwa, ale niechybna.
Pieśni
Źródło: III, 2

O karze

„Szkodniej trzewika niż nogi – mówi skąpy i ubogi.”

Grzegorz Knapski (1561–1639) polski językoznawca i duchowny

„Jeśli powie się kobiecie, że ma najpiękniejsze oczy świata, zwróci nam uwagę, że ma również całkiem niezłe nogi.”

Alfred de Musset (1810–1857) poeta i pisarz francuski

O kobietach

„Pedał kręci dupką, mówi falsetem, szminkuje ohydną swoją mordę, obwiesza się złotem i fałszywymi brylantami, ubiera się kolorowo, chodzi tanecznym krokiem podrygując, a gesty ma płynne, okrągłe. Częściej jednak pedała można poznać po tym, że wszystko jest na odwrót. Łeb wygolony, na nogach glany, krok Schwarzeneggera, sposób bycia kaprala. Większość ciot poznajemy po tym, że udają stworzenia jeszcze bardziej męskie od wszechpolaków.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

Źródło: tygodnik „Nie” nr 31/2006

„Czasem łatwiej postawić chorego na nogi, niż postawić diagnozę.”

Tadeusz Gicgier (1927–2005)

O czasie

„Ludzie dają posłuch jakiemuś astrologowi, który usiłował wykazać że to Ziemia się kręci, a nie niebiosa czy firmament, Słońce i Księżyc… Ów głupiec pragnie wywrócić do góry nogami całą astronomię.”

Marcin Luter (1483–1546) teolog i reformator religijny

o Mikołaju Koperniku.
Cytaty przypisywane

O ludziach , O głupcach , O słońcu

„Nawet jeśli będę bez nogi, a dostanę powołanie, na pewno przyjadę na zgrupowanie.”

Daniel Pliński (1978) polski siatkarz

„Nogi mam do kopania piłki. Reszta jest dla dziewczyn!”

Cristiano Ronaldo (1985) piłkarz portugalski

„Wysypała się oto z wagonów w tę noc aszchabadzką gromadka małych nędzarzy, pozbawionych wszystkiego – włącznie z sercem rodzicielskim, które zastygło gdzieś pod śniegiem… Kołysała się tylko na wietrze stacyjna lampa, rzucając raz cień, a raz światło na umęczone, wymizerowane twarze dzieci. Tragiczna gromada wyciągnęła się w długi pochód. Parami – parami szło nieszczęście z chorobą, głód z wszami – do autobusów, ledwo wlokąc nogami… Halo, halo, czyż nie widzicie, że w tych autobusach jadą najnieszczęśliwsze na świecie dzieci, dzieci więźniowie, dzieci wykolejeńcy, dzieci sieroty, dzieci starcy.”

Hanka Ordonówna (1902–1950) polska aktorka, piosenkarka, tancerka

o swoich podopiecznych, wychowankach sierocińca w Aszchabadzie.
Źródło: Sławomir Koper, Ordonka, „Uważam Rze Historia”, cyt. za: „Rzeczpospolita”, 25 września 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/143534.html?josso_assertion_id=C3C8B5D7ED8D5276

O głodzie , O nieszczęściu , O dzieciach , O historii

„Po lasach pełno było cietrzewi. Tokowiska zaczynały się bardzo wczesną wiosną. Cietrzewie zaczynały tokować już w początkach marca. W tych miejscach robiło się z jedliny wygodne budki, wykopywało dół, by można było wygodnie nogi spuścić, obkładało się darnią, gałązkami, siadało jak na krześle i przez jedlinę obserwowało teren naokoło. Wszystko zaczynało się o drugiej, trzeciej nad ranem. Wpierw odzywał się cietrzew, który zwoływał inne, na Białorusi nazywany takawik. Zaczynał gruchać, potem raptownie słyszało się łopot skrzydeł przypominający klaskanie, brzmiało to tak: czuhsiii, czuhsiii. Pierwszy cietrzew rzucał jak gdyby wezwanie, po nim przylatywał drugi. Tokowiska bywały tak bogate, że zbierało się jakieś czterdzieści, pięćdziesiąt par. Koguty prowadziły ze sobą walkę. Walczyły nie tylko parami, czasami w jednej gromadzie zbierało się trzech, czterech samców i jeden drugiego walił na wszystkie strony. Samiczki siadały oddzielnie, tak jak damy na turnieju, w jednym rzędzie i przyglądały się. Prawdopodobnie zwycięzca szedł potem po swoje laury i odbierał nagrodę. Wszystko to zaczynało się, kiedy jeszcze było całkiem ciemno, później dopiero robiło się szaro, jaśniej i jaśniej, aż do wschodu słońca. Jeżeli działo się to na dużej polanie, na którą zaczynały padać promienie wschodzącego słońca, to w momencie kiedy tarcza słoneczna wychylała się zza horyzontu, toki zamierały zupełnie. Ten, który je zwoływał i siedział na drzewie, także cichł, bitwa ustawała, wszystko nieruchomiało. Samce i samiczki, które siedziały wygodnie, zwracały się główkami do słońca i jakieś pół minuty, czasami minutę, trwała cisza. Sprawiało to przejmujące wrażenie, było coś nadzwyczajnego w patrzeniu na ten hołd oddawany słońcu. Później zaś znowu toczyła się walka. Wszystko trwało jeszcze około pół godziny, nie dłużej, po czym ptactwo odlatywało. Wcześniej, gdy jeszcze było szaro, jak ustrzeliło się jednego samca z walczącej pary, to często drugi wskakiwał na niego i walił go dziobem, aż i jego się ustrzeliło. Strzały początkowo nie płoszyły cietrzewi, dopiero kiedy słońce było wyżej, robiły na nich wrażenie, i po jednym, drugim strzale ptaki rozpierzchały się. Cichym przykazaniem myśliwych było, aby nie wychodzić z ukrycia, dopóki cietrzewie same się nie roproszyły. Żeby nie zapamiętały, że w budkach ukryci są ludzie. Jak już odleciały, wychodziło się, zabierało zabite sztuki i wracało do domu. Wieszało się je na kilka tygodni w przewiewnym miejscu, aby mięso skruszało. Na wielkanocnym stole zawsze był cietrzew.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Lepszy dzien nie przyszedł już
Źródło: Z miejsca na miejsce [w: Lepszy dzień nie przyszedł już], Warszawa, Iskry 2012, str 214–215

O ludziach , O domu , O wiośnie , O wrażeniach

„To Marksa należałoby „postawić z powrotem na nogi”, zachowując jego pogląd na naturę kapitału, a odrzucając jego pogląd na naturę ludzką. Tymczasem robi się odwrotnie. Lewacki „humanizm” odrzuca ekonomikę Marksa, a zachowuje jego antropologię, wracając tak do jednej z form socjalizmu przedmarksowskiego opisanej już w Manifeście komunistycznym.”

Bogusław Wolniewicz (1927–2017) filozof polski

O naturze

„Niektórzy homoseksualiści uważają, że to co oni robią jest ich prywatnym życiem. Lecz życie seksualne nie jest już prywatną sprawą, ponieważ dotyczy przeżycia narodu. To jest różnica między zawładnięciem świata a samozniszczeniem. Naród z dużą ilością dzieci może zawładnąć światem. Naród czysty rasowo z niewielką ilością dzieci stoi już jedną nogą w grobie, za pięćdziesiąt lub sto lat nie będzie już istniał. Dlatego też wszyscy musimy zrozumieć, że nie możemy tej chorobie pozwolić rozwijać się w Niemczech i musimy ją zwalczać… To jest bardzo ważne, abyśmy ich wytępili, nie z zemsty, ale z konieczności życiowej.”

Heinrich Himmler (1900–1945) niemiecki przywódca, nazista

przemówienie z 1937.
Źródło: Ilona Vijn-Boska, Homoseksualizm w nazistowskich Niemczech http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,4902

O życiu , O dzieciach , O świecie , O chorobach

„(…)jestem półprzytomnym nieszczęściem, potykającym się o własne nogi.”

Janet Evanovich książka Eleven on Top

Eleven on Top

O nieszczęściu

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Pewnego dnia pomyślałem, że jeśli zobaczysz ptaka ze złamaną nogą, naprawdę masz ochotę coś z tym zrobić i pomóc temu ptakowi. … W tym samym czasie idziesz do restauracji i jesz kurczaka czy coś. To nie ma sensu. … Zdałem sobie sprawę, że jeśli naprawdę kieruje tobą współczucie, może nie wystarczy po prostu przestać jeść zwierzęta, ale może powinieneś zbojkotować cały przemysł zwierzęcy, ponieważ… nie tego chciałbyś jako współczująca istota. Więc właściwie powinieneś pójść o krok dalej i zostać weganinem.”

Patrik Baboumian (1979)

O ptakach , Sens , O czasie , O zwierzętach

„Abdellah Drissi jest reżyserem. Poznałam go w szkole teatralnej, on kończył studia reżyserskie w Filmówce. Wcześniej studiował reżyserię teatralną w Strasburgu i dlatego już pracował w teatrach łódzkich. Dostał kilka nagród. Opowiem panu, jak wyglądało nasze pierwsze spotkanie. Któregoś dnia weszłam do sekretariatu szkoły teatralnej. Wszedł tam też taki duży, czarny człowiek. Miał loki. Pod pachą trzymał taśmy filmowe. On stał, a ja patrzyłam, w końcu potupał nogami i zapytał: 'Co się tak na mnie gapisz?', i zaczął się śmiać. Poszliśmy na kawę. I wylądowaliśmy w łóżku.(…) mój tatuś tupał nogami i mówił: 'Skończysz szkołę teatralną, a on cię wywiezie z Polski i zamieni za kozę'. No więc mój arabski narzeczony przyjechał do moich rodziców i, wręczając tatusiowi koniaczek, mamusi kosmetyki i kwiatki, poprosił o moją rękę. Po ślubie zdecydował, że zostaje w Polsce. Kiedy ojciec lepiej poznał Abdela, powiedział: „Człowiek jak człowiek, zielony czy niebieski, byle był fajny”.”

Tomira Kowalik (1947) polska aktorka

o swoim mężu.

O kawie , O rodzicach , O studiach , O ślubie

„Adam Małysz… cały sezon na nogach.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o Małyszu.
Skoki narciarskie, Oslo 2002

„Na sam widok muzeum nogi są już zmęczone.”

Nicolae Iorga (1871–1940)

„Nareszcie Samoobrona zrobiła coś co ma ręce i nogi.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

o „seksaferze”.

„Musiał wyczuwać w niej nadprzyrodzoną istotę i to boleśnie godziło w jego zdrowy koński rozsądek oraz przewracało do góry nogami ustabilizowany koński system wartości…”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Łowcy dusz
Źródło: s. 91, wyd. I

„To nie jest krótsza spódniczka, ja po prostu mam dłuższe nogi.”

Anna Kurnikowa (1981) tenisistka rosyjska

„Ryszarda Kapuścińskiego poznałem w październiku 2002 roku. Zobaczyłem go, kiedy wychodził z windy w hallu luksusowego hotelu w centrum Buenos Aires. Miał na sobie jasnoniebieską koszulę z krótkim rękawem, jeansowe spodnie w kolorze głębokiego, niemal grafitowego granatu, a na nogach czarne sportowe buty. Skierował się w stronę lobby, gdzie czekaliśmy na niego i pozdrowił wszystkich niezwykle serdecznie, jakby łączyła nas wieloletnia, zażyła przyjaźń.”

Óscar Escamilla (1969)

Źródło: Wstęp, tłum. Andrzej Flisek w: Ryszard Kapuściński, To nie jest zawód dla cyników, Biblioteka Gazety Wyborczej, Warszawa 2013, s. 9.

O przyjaźni , O butach , O czekaniu

„Moje żydostwo zwisa mi pomiędzy nogami małą nieobrzezaną glizdą.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

Źródło: „Szpilki”, lata 70. XX wieku; zacytowane w tygodniku „Nie” nr 18/2012

O wieku

„W polityce liczy się przede wszystkim odpowiedzialność. Nie można ciągle opowiadać językiem menedżerskim o wzroście, spadku, inflacji. Wyraźnie widać, że jakość życia w Polsce pogarsza się, dlatego odpowiedzialność jako polityka wyrażam w czynach. Szpital w Lesznie byłby zdegradowany do rangi szpitala powiatowego, gdyby nie moje zabiegi w sejmiku województwa wielkopolskiego o duże pieniądze. Udało się wspólnie postawić go na nogi, utrzymać jego specjalistyczny charakter, dzięki temu dobrze służy ludziom.”

Elżbieta Barys (1947) polski polityk

Źródło: Powrót posłanki, panorama.media.pl, 22 sierpnia 2011 http://panorama.media.pl/content/view/391744/

O pieniądzach , O charakterze

„Zwycięstwa w biegach zawdzięczałem po prostu długim nogom i zawsze bezgranicznemu w trakcie biegu lękowi przed porażką. Nigdy nie odczuwałem ochoty uprawiania jakiegokolwiek sportu, ba, zawsze go nienawidziłem i jeszcze dzisiaj nienawidzę. We wszystkich epokach wszystkie rządy zawsze przypisywały sportowi największe znaczenie, i słusznie, bawi on bowiem, ogłupia i odurza masy, a dyktatury wiedzą najlepiej, dlaczego zawsze i w każdym wypadku opowiadają się za sportem. Kto jest za sportem, ma masy po swojej stronie, kto jest za kulturą, ma je przeciw sobie, mawiał mój dziadek, dlatego zawsze wszystkie rządy są za sportem i przeciw kulturze.”

Thomas Bernhard (1931–1989) austriacki pisarz i dramaturg

Autobiografia

O sporcie

„(…) kiedy odchodzi ktoś, kogo pragniesz, usiłujesz go powstrzymać, wyciągasz do niego ręce, masz tym samym nadzieję, że uda ci się zatrzymać jego serce. Ale nic z tego. Serce ma niewidzialne nogi.”

Federico Moccia (1963)

Wybacz, ale będę ci mówiła skarbie

Serce

„O rany, idiotyczne pytanie. Następne będzie, dlaczego nie gram w teatrze Becketta, Różewicza albo Szekspira. W tłumaczeniu Barańczaka, oczywiście. A skończymy na cytowaniu Potęgi smaku i konstatacji, że fikanie nogami w Tańcu z gwiazdami to dla aktora wstyd.”

Anna Mucha (1980) aktorka polska

odpowiedź na pytanie: „Jest pani aktorką czy celebrytką?”.
Źródło: Grzegorz Sroczyński, Anna Mucha tresowana do odwagi, „Gazeta Wyborcza - Wysokie Obcasy online”, 15 kwietnia 2011 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,96856,9434478,Anna_Mucha_tresowana_do_odwagi.html

O tańcu , Pytanie

„(…) nagroda jest gwarancją, że scenariusz ma ręce i nogi.”

Piotr Wereśniak (1969)

Źródło: Wywiad, 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=2729

„Mając do wyboru – skakać ze spadochronem jako awangarda ofensywy albo iść noga za nogą, w tłumie ludzi, którym nie można ufać – uznali, że mniejsze szansę na przeżycie mają jako szara masa armatniego mięsa. Kiedy zaczną do nich strzelać, woleli trafić gdzieś, gdzie mogliby na sąsiada patrzyć z nadzieją, a nie z obawą.”

Stephen E. Ambrose książka Kompania braci

Kompania braci

O ludziach

„Dawniej sądziłem, że wdzięczność to ciężkie brzemię. Teraz wiem, że to coś, dzięki czemu serce nabiera lekkości. Niewdzięczny człowiek to taki, który stąpa ciężko z sercem i nogami z ołowiu. Ale kiedy poznało się niezwykłą radość wdzięczności dla Boga i człowieka, ziemia staje się piękniejsza; przyjemnie jest liczyć, nie swoje bogactwa, ale długi, nie te małe, które się posiada, ale te wielkie, które jest się dłużnym.”

Oscar Wilde (1854–1900) angielski poeta, prozaik i dramatopisarz

I used to think gratitude a heavy burden for one to carry. Now I know that it is something that makes the heart lighter. The ungrateful man is one who walks slowly with feet and heart of lead. But when one knows the strange joy of gratitude to God and man the earth becomes lovelier to one, and it is a pleasure to count up, not one’s wealth but one’s debts, not the little that one possesses, but the much that one owes. (ang.)
Listy
Źródło: The letters of Oscar Wilde, R. Hart-Davis, 1962, s. 575.

O Bogu , O bogactwie , O wdzięczności , Serce

„Sceny damsko-męskie w filmach polskich od dawna już uprawiają znacznie więcej niż widzi się w sławnej zagranicznej „Emanueli”: vide „Bez końca” Kieślowskiego, w którym to filmie Szapołowska leży goła z nogami do góry, poruszając nimi rytmicznie, z partnerem również nagim włożonym między, i trwa to długo, długo, długo, zaś twarze ich wyrażają taką rozpacz, zaś widok jest to tak żenujący, że ja, który uwielbiam pornografię, kino i Szapołowską, wolę jednak w tym czasie patrzeć w podłogę. W „Emanueli” dalibóg nie ma więcej, a nawet jest mniej drastycznie, za to elegancko, ze smakiem i na wesoło.”

Zygmunt Kałużyński (1918–2004) polski krytyk filmowy

Źródło: Małpa w kapeluszu, „Polityka”, 1985.

O czasie , O rozpaczy

„Na nartach nie jeżdżę, bo nie lubię. Kiedyś próbowałem, ale mam za długie nogi i bałem się, że jeszcze się połamię. Na łyżwach też nie jeżdżę, bo zawsze mam problem z łyżwami numer 47!”

Tomasz Kot (1966) duchowny polski, jezuita

o uprawianiu sportów zimowych.
Źródło: „Tele Tydzień”, nr 2, 8 stycznia 2007.

O problemach , O sporcie

„Nie ma w całym wszechświecie gorszego bubla i gorszego rupiecia niż ludzkie ciało. Same uszy, byle jak przyczepione do czaszki, wystarczyłyby, żeby je zdyskwalifikować. Nogi są śmieszne; wnętrzności obrzydliwe. Wszystkie głowy mają śmieszne twarze, do niczego nie pasujące.”

Eduardo Mendoza książka No Word from Gurb

Źródło: Brak wiadomości od Gurba (hiszp. Sin noticias de Gurb), tłum. Magdalena Tadel

„Źle. Nic nie zdziałałem. Birski, idiota się wplątał. Przykuł mnie do drzewa i poszedł po samochód. Cholera. Mało mnie nie dopadło.
– Uwolniłeś się?
Pokazał resztki kajdanek wiszące mu na nadgarstku.
– Zawieś czosnek. Jutro spróbuję znowu. Tylko, że ten cholerny gliniarz będzie teraz na mnie czatował. Boże, Ty widzisz taką ciemnotę i dlaczego nie oświecasz tego bałwana?
– Dzięki. Jak mogę się odwdzięczyć?
– Dopiero po robocie. Szkoda, że nie dałem rady dzisiaj.
– Czekaj, przetnę ci może chociaż do końca te bransoletki.
– Tego nie odmówię.
Poszli do szopy. Marek zręcznie przeciął szlifierką kajdanki, podkładając kawałek blachy. Jakub starannie wytarł je szmatką i wsypał do plastikowej torebki.
– Przyda się – wyjaśnił.
Wkrótce potem na swoim koniku jechał do domu. Dojechał do szosy na Chełm i pojechał w stronę Woj sławie. Gdy mijał cmentarz poczuł, że coś mu się przygląda.
– Jeszcze się do was dobiorę – obiecał.
Wrażenie przyglądania się zniknęło, tak jak gdyby to coś przestraszone wycofało się. Birski czekał swoim radiowozem na krzyżówkach.
– Dobry wieczór – rzucił kąśliwą uwagę.
– A dobry wieczór.
– A skąd to się wraca? Może z nielegalnych poszukiwań archeologicznych?
– A tak sobie jeżdżę. Cierpię na bezsenność. Pomyślałem, że odrobina świeżego powietrza dobrze mi zrobi.
– Słuchaj Jakub, ty mnie znasz.
– Trudno nie znać ozdoby naszej gminy i dzielnego pogromcy kłusowników, bimbrowników i wszelakich innych złoczyńców.
– Dopóki nie złapię cię na gorącym uczynku, możesz czuć się bezpieczny, ale strzeż się. Nawet, jeśli wiek cię uratuje przed odsiadką, to ja się postaram, żeby obrzydzić ci życie. Będą grzywny i inne takie. Ty się starzejesz. Nie jesteś już taki sprytny jak pięć lat temu, gdy obejmowałem tu służbę. A z czasem będzie coraz gorzej.
– Zapewne tak. A swoją drogą to mało brakowało, a tłumaczyłby się pan, dlaczego mój trup znaleziony na cmentarzu ma kajdanki na rękach.
– Hym?
– Wampiry przyszły. Na szczęście uwolniłem się.
– Oddaj chociaż kajdanki. To służbowe…
– Proszę – Jakub rzucił mu torebkę. Birski roześmiał się.
– Wiesz, za co cię posadzę?
– Tak?
– Za niszczenie milicyjnej własności.
– Pańskie słowo w sądzie przeciwko mojemu. To będzie bardzo trudno udowodnić.
– Tu są twoje odciski palców – potrząsnął torebką.
– Obawiam się, że nie. Wytarłem je flanelą. Nie został ani jeden.
Birski zawył. Naraz coś mu przyszło do głowy.
– Są za to na torebce.
– Niewątpliwie. Znalazł pan torebkę u mnie w kuble i wsypał pan do niej zniszczone uprzednio kajdanki. Na torebce są moje odciski palców, co nie czyni dowodu.
Milicjant zaklął.
– Muszę cię dopaść, choćby to była ostatnia rzecz, jaką zrobię w życiu.
– Życzę powodzenia.
– Mam. Kierowanie nieoznakowanym pojazdem. Ten konik nie ma nawet świateł odblaskowych o pozycyjnych, nie wspominając.
– Zgadza się. Sanie, fura przyczepa platforma muszą mieć światła odblaskowe. Ale konie nie. To taka luka w przepisach. Nie zacytuję z pamięci stosownego paragrafu. Ale mam w domu kodeks ruchu drogowego. Gdyby pan chciał skorzystać.
Birskiemu wpadł do głowy kolejny pomysł. Wyciągnął z kabury pistolet.
– Rzuć broń – polecił.
– Nie mam.
– Rzuć broń. Rzuć broń.
– Proszę o dodatkowe wyjaśnienia.
– Proste. Muszę trzy razy ostrzec, abyś rzucił broń. Potem oddam strzał ostrzegawczy, a potem postrzelę cię w obronie własnej i postaram się, aby to był nieszczęśliwy wypadek. Aby postrzał okazał się śmiertelny. – Zaraz, zaraz. Przecież nie mam broni.
– Przepisy milczą o takim przypadku. To taka luka, Jakubie. Muszę ostrzec, oddać strzał ostrzegawczy i mogę strzelać.
– A jeśli rzucę broń, to już pan nie może? – zaciekawił się Jakub.
– Wtedy nie.
Egzorcysta sięgnął do cholewy buta i wydobywszy z niej nóż, rzucił go na ziemię. Prosto pod nogi Birskiego.
– Rzuciłem broń. Tym samym nie może pan strzelać.
Birski rozpłakał się.
– Ja już nie mogę – powiedział. – Pan panie Wędrowycz jest okropnym człowiekiem.
– No nie rozklejaj się. Milicjant, a beczy. Zagniesz mnie następnym razem.
Posterunkowy otarł oczy.
– Rozmowa z panem to intelektualne przeżycie – wyznał. Jestem szczęśliwy, że tylko pan w tej gminie jest tak inteligentny. Proszę jechać do domu.
– Nie omieszkam się. Jestem już stary i muszę się wysypiać. A odnośnie świateł odblaskowych, to wiszą tam, pokazał gestem.
Na końcu ogona kłaczka miała zapiętą spinkę do włosów, na której huśtał się odblaskowy znaczek. Czterolistna koniczynka. Na szczęście. Birski wył długo i ponuro. Wył tak przejmująco, że aż pobudzili się okoliczni mieszkańcy. Nie zapalali świateł. Stali za firankami i przyglądali się temu zdumiewającemu widokowi. Pośrodku skrzyżowania stał radiowóz, a koło niego miejscowy posterunkowy, zadarłszy głowę, wył do księżyca. Okoliczne psy podchwyciły jego skowyt. Wkrótce obudziło się pół wsi.”

Andrzej Pilipiuk książka Czarownik Iwanow

rozmowa Jakuba z Birskim po nieudanej walce z wampirami.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Czarownik Iwanow

O koniach , O życiu , O Bogu , O szczęściu

„Zanim wreszcie się podda i wróci do ładowni, zauważa jeszcze tylko jedną rzecz: uzbrojeni są, kurwa, po zęby. Jakby mieli zabić kilkadziesiąt osób po drodze z samolotu do sracza i z powrotem. Bobby Shaftoe spotkał już kilku takich paranoików podczas swych podróży i niespecjalnie ich lubi […]
Znajduje sobie miejsce na podłodze tuż obok starszego szeregowego Geralda Hotta i wyciąga się. Rewolwerek ukryty w pasie uwiera go w plecy, więc wyciąga go i wtyka do kieszeni. Ale uczucie dyskomfortu przenosi się teraz na sztylet Marine Raider, na plecy, między łopatkami. Widzi, że będzie chyba musiał zwinąć się w kłębek na boku – co się nie udaje, ponieważ do jednego boku ma przypięty standardowy wojskowy pistolet samopowtarzalny Colt, któremu nie dowierza, a na drugim – wzięty z domu rewolwer, któremu ufa. Musi więc gdzieś upchnąć to wszystko i jeszcze rozmaite magazynki, ładownice i inne ustrojstwa. A także wyciągnąć przytroczony do łydki nóż V-44 Gung-ho do karczowania dżungli, dekapitacji Nipów i rozbijania kokosów, oraz krótkolufowego derringera, przyczepionego do drugiej nogi, dla równowagi. Zostawia tylko granaty w przednich kieszeniach, jako że nie planuje kłaść się na brzuchu.”

Neal Stephenson książka Cryptonomicon

Źródło Cryptonomicon, rozdział W górze str. 144, Warszawa 2001
Cryptonomicon

O emocjach , O domu

„… A ma ci on Attyla, syn Mundzuka, głowę wielką, grzbiet garbaty, nogi krzywe, nos perkaty, skórę żółtą i kose oczy. Kobyle mleko pija, surową koninę żre, po sześć palcy ma u nóg. Kiedy tupnie w złości, dym smrodliwy idzie spod murawy. W dymie demony się kłębią, Mundzukowemu synowi posłuszne. Nie zdzierży im nikt… Ma zaś ci on Attyla swój stolec daleko, w stepie gorącym, równym. Cztery wieżyce strzegą jego domu. Po cztery razy waruje wkoło częstokół. Na każdym palcu częstokołu wbita głowa wroga. Z wygniłych oczu kapie trupi jad, grozę niesie na wskroś stepu. Nie zdąży ich słońce wybielić, już wiatr pędzi cuch nowych głów. Drży z trwogi ziemia dokoła. Dyszy ciężko z lęku step… Za czterokrotnym opasaniem głów ucztuje rad Attyla, syn Mundzukowy. Z nim pięćdziesięciu jego synów i stu hetmanów przedniejszych (…) Ze złotych i srebrnych czar piją Attylowe syny i woje; on sam zaś z czary drewnianej, zaklętej. Podle pałacu jego stoi pomieszkanie żon. Jest ich dziewięćdziesiąt i dziewięć. (…) Słuchają też zachcenia Attyli, Mundzukowego syna, cesarz rzymski Walencjusz, w wielkim Bizancjum siedzący, i wszyscy królowie Wschodu. Straszny on. (…) We śnie ludzie z trwogą powtarzają jego imię. Gorszy jest niźli wilkołak…”

Attyla (406–453) wódz Hunów

O Attyli

O ludziach , O domu , O piciu , O snach

„…) umiała mówić rzeczy zdolne przewrócić mózg do góry nogami, czyniąc z niego tylko jakiś nędzny nowotwór na organach płciowych (…”

Stanisław Ignacy Witkiewicz książka Pożegnanie jesieni

o Heli Bertz.
Pożegnanie jesieni

„Rekordowy tłum. Nawet podczas „Gay Pride” nie było takiego tłoku na głównej ulicy. Wtedy też cały dzień zamknięta dla ruchu samochodowego była Laugavegur. Też chodziło się slalomem. Gdyby wyciąć wszystkich, sprawić, żeby stali się niewidzialni wszyscy oprócz jednego, losowo wybranego człowieka, i patrzeć na jego ruchy – byłoby to jak spacer pijaka. Wszyscy byli kompletnie nawaleni, ja chyba nigdy wcześniej tak nawalony nie byłem, chociaż zupełnie trzeźwy byłem. Ale to, co działo się na Laugavegur podczas „Culture Night” było prawie zabójcze. Sprasowani ludzie, zero przestrzeni. Powietrze duszne i ciepłe od oddechów. Żeby tylko znaleźć kolejnych trzydzieści centymetrów na asfalcie, postawić tam nogę, przeczekać chwilę, wypuścić drugą nogę do przodu, choćby w bok, gdziekolwiek, i na następnych, cudem znalezionych trzydziestu centymetrach ją postawić. Ubrania zdarte od ocierania się o przechodniów. Chcę krzyczeć, chcę wyć, umieram, a oni się cieszą, a oni dobrze się bawią.”

Mirosław Gabryś (1973)

Islandzkie zabawki
Źródło: Islandzkie zabawki, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2010

O ludziach

„Mogą obciąć mi nogi, ale nie odbiorą skrzydeł.”

Irvine Welsh książka Ślepe tory

Ślepe tory

„Świadkiem dowodowym był ich długoletnia przyjaciółka, pani Wiktoria Komoda, która z rozdartym, jak mówiła, sercem złożyła następujące zeznanie:
– Trzy lata patrzałam, proszę sądu wysokiego, na to, co się tam działo. Same najpierwsze złodzieje w całem Grochowie, tak zwana więzienna elita tam się schodziła i różny towar przytaszczała. Czego tam nie było: radia, gramofony, bielizna męska i damska, a Kolczyk chodził i wszystko sprzedawał. Jednego razu przychodzę, patrzę, a pan Kolczyk na łóżku leży na obcej bieliźnie, kradziony sok malinowy do wody sobie dolewa, kradzionemy serdelkami zakąsza i mówi:
– Patrz pani, pani Komoda, jak sobie żyję, wszystko mam, o czem mnie dusza zamarzy – i nogą mnie wskazał na salceson włoski, któren leżał na łóżku.”

Stefan Wiechecki (1896–1979) pisarz i dziennikarz polski, humorysta (pseud. Wiech)

Źródło: Wysoka obdukcjo

O duszy , Serce

„– Zostań. Już dobrze. Pijmy i patrzmy na róże. Tak blado wyglądają w świetle księżyca twarze zabitych po zakończonym ogniu karabinów maszynowych. Kiedyś widziałem to w Hiszpanii. „Niebo to wymysł faszystów” – powiedział wówczas metalowiec Pablo Nonas. Miał tylko jedną nogę. Był na mnie trochę rozgoryczony, ponieważ nie zakonserwowałem mu drugiej w spirytusie. Czuł się, jak by być w ćwierci żywcem pogrzebany. Nie wiedział, że psy ją porwały i zżarły…”

Erich Maria Remarque (1898–1970) pisarz niemiecki

Łuk triumfalny (1945)

O psie , O piciu

„Skończy tak jak jego brat na Wawelu. Będzie leżał ze szwagierką, bratem i nogą w generalskim mundurze, o której wspomniał niedawno.”

Piotr Gadzinowski (1957) polski dziennikarz i polityk lewicowy

w odpowiedzi na pytanie tygodnika NIE, jak skończy Jarosław Kaczyński.
Źródło: „Nie” pyta jak skończy Jarosław Kaczyński. Bulwersująca ankieta w tygodniku http://www.wiadomosci24.pl/artykul/nie_pyta_jak_skonczy_jaroslaw_kaczynski_bulwersujaca_179174.html

„Św. Franciszek z Asyżu, żyjąc w czasach, kiedy ogólne obniżenie świętości życia w duchowieństwie wywołało herezję katarów, nie pozwalającą na przyjmowanie sakramentów z rąk niegodnych kapłanów, ukląkł raz przed kapłanem, znanym z nieodpowiedniego prowadzenia życia, i nogi mu całował; chciał on przez to pokazać, jak tę godność narzędzia łask Bożych nawet w niegodnym człowieku czcić należy.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Królewskie kapłaństwo
Źródło: s. 62

„Dowiedziawszy się, że ustanowiono u nas dynastię dwugłową, wielostronną, nie miałem już powodu, by kryć się z moimi uczuciami monarchistycznymi, tlącymi się we mnie od wczesnego dzieciństwa; toteż jąłem ronić łzy, wrzeszczeć, skakać na jednej nodze wokół stołu, w prawej ręce wznosząc triumfalnie zielono-pomarańczową flagę zrobioną z pończochy.”

Mircea Horia Simionescu (1928–2011)

Bibliografia ogólna (Bibliografie generală)

O emocjach , O dzieciństwie , O łzach

„Jestem reporterem trotuarowym. Nie salonowym. Opisuję świat z perspektywy trotuaru. Idę po trotuarze, czasami mi się noga omsknie, wpadnę do rynsztoka, wstanę, otrzepię się i idę dalej. Mnie interesują doły, niziny społeczne. Nie interesuje mnie polityka, chyba że jest to folklor polityczny. Mnie bardziej interesują odrzuceni niż wybrani.”

Jacek Hugo-Bader (1957) polski dziennikarz i pisarz

Źródło: Bartosz Marzec, Jacek Hugo-Bader, culture.pl, grudzień 2010 http://magazyn.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_hugo_bader_jacek

O świecie

„Czasami łatwiej jest przewrócić świat do góry nogami, niż spokojnie wypić filiżankę kawy.”

Graham Masterton (1946) brytyjski pisarz

O świecie

„Dni słabości dobiegły końca. Nasza armia znowu stanęła na nogi.”

Ronald Reagan (1911–2004) prezydent USA

po dokonaniu inwazji na Grenadę.
Źródło: Oliver Stone's Untold History of the United States (2012), tłum. Anna Rajca, Mirosław Filipowicz, odcinek 8

„NATO nie boi się rozmieszczenia rosyjskich pocisków przy polskiej granicy, bo ich zasięg jest tak mały, że gdyby Rosja chciała uderzyć w Polskę, musiałaby rozwalić swój Kaliningrad. Rosja to kolos na glinianych nogach.”

Stanisław Żelichowski (1944) polski leśnik i polityk

Źródło: wp.pl http://wiadomosci.wp.pl/gid,12915511,title,Gdyby-mnie-zabraklo-nie-zagrzejecie-miejsca-w-PiS,gpage,6,img,12915570,galeria.html, 3 grudnia 2010

„Zjawiła się w komendzie ubrana w przepisowy mundur i zameldowała się zwierzchnikowi zgodnie ze wszystkimi wymogami regulaminu. Sylwetka szczupłej, zgrabnej dziewczyny doskonale się prezentowała w opinającym ją uniformie, spódniczka zaś (trzy palce nad kolano) pokazywała zgrabną nogę. Ciemne rajstopy uwydatniały zgrabną łydkę.”

Jerzy Edigey (1912–1983)

Alfabetyczny morderca

O dziewczynach

„Ten, co ma wstąpić do zakonu, niech wie, że nie będzie tam miał wytrwania i spokoju, chyba że obiema nogami, to jest wolą i sądem rozumu, przeskoczy próg zakonny.”

Ignacy Loyola (1491–1556) założyciel jezuitów, święty Kościoła Katolickiego

Sentencje wybrane św. Ignacego

„To, co okropne w utracie pracy, nogi, reputacji czy ukochanej osoby, to nie cierpienie, jakie to zdarzenie wywołuje w tobie, lecz cierpienie, jakim to zdarzenie jest.”

Daniel Dennett (1942) filozof amerykański

Natura umysłów

O cierpieniu

„Tylko miłość, synku. – wcielał się przed chłopcem w don Juana i Casanovę zarazem – Różne ona posiada imiona. Na przykład może być lekka, frywolna. Albo ciężka jak kamień. Ta ciężka często bywa kulą u nogi, przekleństwem losu. Obciążony zabójczym balastem wpadasz do wody, chwyta cię w wir, niechybnie pójdziesz do dna. Ofiara szalonych porywów okrutnego demona namiętności.”

Marek Nowakowski (1935–2014) polski pisarz, publicysta, scenarzysta i aktor

Empire (2001)

O miłości , O losie

„Cisza to śmierć, stań na swe nogi
Strach w tobie, twój wróg najgorszy”

Max Cavalera (1969) brazylijski muzyk rockowy

Silence means death, stand on your feet
Inner fear your worst enemy (ang.)
Utwór Refuse/Resist na albumie Chaos A.D.
Sepultura

O śmierci , O strachu , O ciszy

„Liczba trzy wyraża prawie ikoniczną, mistyczną perfekcję, której nie da się osiągnąć. Stolik musi mieć przynajmniej trzy nogi, bo się przewróci. Światła drogowe są trzy. Koło potrzebuje trzech śrub, żeby się nie odkręciło itd. We wszystkim istnieją trzy elementy i jeśli zdołasz je odnaleźć i na nich oprzeć strukturę, to jesteś na właściwej ścieżce. Myślę o tym cały czas również dziś. Kiedy piszę utwór, tworzę strukturę i na niej buduję muzykę.”

Jack White (1975) wokalista i gitarzysta amerykański (The White Stripes)

Źródło: Randall Roberts, Jack kawalarz, „Los Angeles Times”, tłum. „Forum”, 7 maja 2012.

O losie , O myślach , O czasie , O perfekcji

„za nic miej konkret wszystko kalambur
jakie realia dziś na rozkładzie
każdy instrument musi mieć zmiennika
zabłądź w bezużytecznej przestrzeni
i przewróć do góry nogami
w obliczu wyboru weź jedno i drugie
spal mosty niech przegra rozsądek
ze szkodą nagle i niespodziewanie
niczego nie zmieniaj nieubłaganie
idź dalej w nieskazitelność”

Tadeusz Pióro (1960) polski poeta

Źródło: Tam, gdzie nie ma kamieni

„Gdy trzcina zaczyna płowieć,
a żołądź większy w dąbrowie,
znak, że lata złote nogi
już się szykują do drogi.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)

„Nie unoś się, byś nie stracił gruntu pod nogami.”

Henryk Jagodziński (1928–2000) polski satyryk i aforysta

„To już ostatnie sekundy! Giuly… szuka szczęścia między nogami Campbella.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

podczas finału FC Barcelona – Arsenal.

„Jeśli poszedłby dalej, byłoby mu trudno strzelić. A już zwłaszcza, gdy nie ma lewej nogi.”

Jacek Gmoch (1939) polski trener piłkarski

Mundial Niemcy 2006 w studio TVP

„Panowie wróciłem z Paryża, jaki ładny! Idę sobie nucąc szlagier, Charlesa Aznavoura i podziwiam wieżę Eiffela, a pod nią kłębowisko ludzi przed dziwnym urządzeniem, wyglądającym jak tory wąskotorówki, wznoszące się łagodnie ku niebu, gdzieś na 20 metrów. Co chwila ktoś potężnie zbudowany jednym ruchem ręki wypycha po torach mały wagonik. Z amerykańskimi muskularnymi marynarzami rywalizuje kilku angielskich „byczków”, pchają w granicach 17 metrów. Każdy z nich ma nadzieje, że jego wózek wtoczy się do końca torów, co wcześniej jeszcze nie zdarzyło się – i zdobędzie nagrodę 1000 franków oraz uznanie gapiów. Pomyślałem, że chyba właściciel torowiska założył pod nie magnesy, aby do tego jeszcze nie doszło. Chcąc się o tym przekonać, płacę 3 franki, zawijam rękawy i przystępuję do walki. Mocno zapieram się nogami, robię kilka głębokich oddechów i posyłam wózek w chmury. Tak panowie, wózek po torach pędzi z ogromną szybkością, uderza w zaporę, której szczątki spadają, na głowę zdumionych obserwatorów, wyje syrena, a wózek leci dalej! Właściciel łapie się za głowę. Prawie błaga mnie, abym nie podchodził już do jego urządzenia, daje mi nagrodę oraz dodatkowo 500 franków. Gratulacjom i poklepywaniu po plecach nie ma końca. (…).”

Marian Glinka (1943–2008) polski aktor

Źródło: Jan Włodarek, Marian Glinka – silny i sprawny http://www.jwip.pl/readarticle.php?article_id=1119

O ludziach , O walce

„Nosimy duszę i jesteśmy niesieni przez duszę, której nie znamy. Kiedy nierozwinięta zagadka staje na dwóch nogach, przychodzi nasza kolej. Obrazy ze snu, które same siebie szczypią w ramię, nie budząc się przy tym, to my. Bo my jesteśmy zagadką, której nikt nie zgaduje. To my jesteśmy baśnią zamkniętą we własnym obrazie. To my jesteśmy tym, co idzie, nie dochodząc do jasności.”

Jostein Gaarder (1952) pisarz norweski

Maja, Manifest

O duszy , Obraz

„Wezwano mnie, kazano się obnażyć, położyć na taborecie. Spodniami związano mi nogi (…) Strażnik stanął okrakiem nad moją głową. Jeszcze mnie kluczem uderzył. I wtedy zaczęła się „polka”. Bito. Usta miałem zatkane dywanem. Nie widziałem czym bito: czy pałkami czy żelazem czy czymś innym.”

Stanisław Skalski (1915–2004) lotnik polski, generał

o metodach UB na procesie Adama Humera.

„To po tym wszystkim matkę Janka wsadzili z innymi jeszcze Niemcy na czołg i ruszyli Alejami Ujazdowskimi do placu Trzech Krzyży. Użyli ich jako żywego zabezpieczenia dla swojego ataku. Mama Janka siedzi na czołgu. I myśli: „No dobrze, ale co to będzie?” Są coraz bliżej. „Jeszcze chwila… no dobrze, ale co to będzie…” Powstańcy jakoś nie strzelają… Bo nie strzelali w takich wypadkach. Tu nastąpił jakiś nieoczekiwany zwrot w sytuacji. Chyba trafienie w czołg czymś. Ci zeskoczyli. Niemcy zginęli (albo w nogi, albo do niewoli). No i - byli u swoich. Nasi. Tu chyba dopiero matka Janka zobaczyła się z nim. I byli do końca razem. On miał wtedy mało lat. Prawie jeszcze harcerski wiek.”

Miron Białoszewski (1922–1983) polski poeta

Pamiętnik z powstania warszawskiego

O matce , O myślach , O wieku , O myśleniu

„Wół, wchodzi przez okno do pokoju. Głowa, rogi i cztery nogi już weszły, ale ogon nie może przejść. Dlaczego?”

Wuzu Fayan (1024–1104)

Źródło: Beata Szymańska, Chiński buddyzm – chan, Kraków 2009, str. 172

O pokoju

„Ojcem chrzestnym mego aktorstwa był Dudek Dziewoński. Za kulisami łódzkiego Teatru Syrena – gdzie biegałem patrzeć, jak tańczy moja ukochana Alina – spytał mnie, ile mam wzrostu. Odpowiedziałem, że 182 cm. „Powinieneś być na scenie. Przygotuję cię. Strzelisz monolog Papkina”. Lenistwo nie pozwoliło mi opanować na czas tekstu, ponieważ hołdowałem zasadzie, co masz zrobić dzisiaj, zrób jutro, a będziesz miał dwa dni wolne. Na egzaminie udawałem schrypniętego. „Pan do teatru dla głuchoniemych? – huknął na mnie Zelwerowicz. -W niedzielę ferujemy wyroki. Jak panu gardło nie wyzdrowieje, to niech pan nie przychodzi”. Obkułem Papkina. Zacząłem i słyszę tłumione śmiechy – albo jestem taki dobry, albo kompletna rura. Spytali, kto mi pomagał. Mówię, że Edward Dziewoński. I tu ryk śmiechu: „To widać, to widać…”. Wspaniały, złośliwy karzeł Jacek Woszczerowicz chciał mnie obejrzeć w ruchu. Zaproponowałem wciąganie po linie. Był wystarczająco próżny, by pokazać swoją wersję. Patrzę na to i odzywam się jak kretyn: „Niedobrze pan to robi – cud, że mnie nie wyrzucił. – Przede wszystkim powinien pan spróbować, czy ta lina jest wystarczająco mocna. A wciągając się, trzeba ją też chwytać nogami”. Pokazałem, rozłożył ręce. Kilka miesięcy mnie nie dostrzegał. W końcu podszedł: „Złoty panie, oni się męczą, nie zawsze mają poczucie ciała. Niech pan weryfikuje, czy mam oglądać to, co robią, czy nie”. Zostałem jego asystentem.”

Tadeusz Pluciński (1926–2019) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 4 marca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gralemn.htm

O śmiechu , O czasie

„Kobiece nogi powinny być w szpilkach i w pończochach. Nie mogę sobie wyobrazić, jak kobiety wkładają ochraniacze i bandażują stawy skokowe. Piłka jest brutalna, a dziewczyny trzeba adorować, wychwalać i pieścić, a nie kopać. Mam córkę i nigdy jej nie doradzę, żeby wybrała karierę piłkarską.”

Michał Żewłakow (1976) piłkarz polski

o kobiecej piłce nożnej.
Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Michał Żewłakow, „Playboy” nr 6, 2008

O kobietach , O dziewczynach

„Kolos na glinianych nogach.”

Denis Diderot (1713–1784) francuski pisarz, filozof

Colosse aux pieds d'argile. (fr.)
o Rosji po powrocie z podróży w latach 1774–75.
Źródło: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Warszawa 1989, s. 96.

„(…) długie toto, jak Don Kichot przynajmniej, chude toto, gęba pociągła i mizerna, nos orli niestety, uszy odstające, a do tego od dołu takie długie nogi, a od góry takie długie ręce. Czerwony Kapturek mógłby omdleć.”

Jan Kobuszewski (1934–2019) polski aktor filmowy i teatralny

o sobie.
Źródło: Śmiech jest jak grypa, „Sztandar Młodych” nr 72, 25–27 marca 1978

O śmiechu

„Każdy z nas ma poczucie własnej godności. Chce coś znaczyć, coś osiągnąć, zająć jakąś pozycję w społeczeństwie. Nierzadko pragnienia te zabarwione są egoizmem. Egoizm eliminuje we wspólnych dążeniach drugiego człowieka, spycha bliźniego na margines. Jak tego unikać? Dla wszystkich chrześcijan – dążących do jedności – niedościgłym wzorem pokornej służby drugiemu człowiekowi jest Chrystus umywający nogi apostołom.”

Marian Gołębiewski (1937) polski duchowny katolicki, arcybiskup wrocławski

homilia wygłoszona 13 stycznia 2012 we wrocławskim kościele Opatrzności Bożej.
Źródło: homilia ekumeniczna http://www.archidiecezja.wroc.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=390&Itemid=254, archidiecezja.wroc.pl

O egoiźmie , Chrystus

„To, co po, jest zawsze tym, co przed. Na to, co nazywamy teraźniejszością, na to ulotne teraz-teraz-teraz, pada stale cień minionego teraz, tak że również drogę ucieczki do przodu, zwaną przyszłością, można przebiec jedynie na ołowianych nogach.”

Günter Grass książka Przy obieraniu cebuli

Przy obieraniu cebuli

O przyszłości

„Sypiam, sypiam, raptem słyszę, coś mnie kąsa. wykrzesuję ogień, i cóż! – okazuje się, Jan Mikołaj za nogę. Już ledwie nie połowę nogi zjadł! Zamordowałem go, odwrócił się na inny bok, znów usnął.”

Arkadij Awierczenko (1881–1925)

„Bywają takie dni i noce, które zmieniają wszystko. Bywają takie rozmowy, własne lub zasłyszane, które są w stanie wywrócić do góry nogami cały nasz świat. Nie możemy ich przewidzieć. Nie możemy się na nie przygotować. Czyhają gdzieś na nas, zapisane w łańcuchy pozornych przypadków, nieuchronne jak świt po ciemności.”

Anna Onichimowska (1952) polska pisarka i scenarzystka

Hera, moja miłość
Źródło: Haiku 9, s. 128

O świecie

„Na tych wakacjach było bardzo przyjemnie. Tyle że nie mogłem zbyt wiele robić, bo ciągle trzymałem kontuzjowaną nogę w lodzie. Poza tym wszystko dopisało – słońce, plaża…”

Paweł Zagumny (1977) siatkarz polski

Źródło: Zagumny opowiada, jak to było z Lozano. http://iwanczyk.blox.pl/2008/11/Zagumny-opowiada-jak-to-z-Lozano-bylo.html

O wakacjach , O słońcu

„Bierz ile tylko zdołasz urwać i unieść
bierz zanim inny zdoła dobiec tu
bierz i nie pozwól, aby tamten był szybszy
bierz i gdy trzeba, nogę podstaw mu
takie jest życie”

Tadeusz Nalepa (1943–2007) polski muzyk rockowy, gitarzysta i wokalista

Słowa: Bohdan Loebl
Jesteś w piekle (Tadeusz Nalepa & Breakout)
Źródło: Takie jest życie

O życiu

„Królowie są jak Jowisz Kreteński: mają uszy w nogach.”

Wiktor Hugo książka Katedra Marii Panny w Paryżu

Katedra Marii Panny w Paryżu

„Tak jak but zmienia kształt przez nogę, a nie odwrotnie, tak też duchowe pragnienia zmieniają życie człowieka.”

Plutarch (46–127) pisarz antyczny

O życiu , O butach

„Pietia, ja na północy z jednym ekonomistą siedziałem. I rąbiemy sobie z nim las, pod eskortą, znaczy się, i on do mnie powiada: „Iwanie Nikołajewiczu, czy wiecie, kiedy u nas dobrze będzie”? A kiedy? – ja na to."Kiedy kurwy z zagranicy do nas zaczną przyjeżdżać. To w ekonomii znak jest nieomylny. Nie żadne tam Marksy ani Friedmany, to wszystko plewy. Ale kiedy kurwy zagraniczne do Rosji zaczną się zlatywać, to będzie znaczyło, że ekonomia na nogi stanęła. One wiedzą najlepiej, gdzie jest dobrze, ja wam to mówię”. A człowiek był uczony.”

Sławomir Mrożek (1930–2013) polski dramatopisarz, prozaik i rysownik

Miłość na Krymie

„Wyrażamy wdzięczność żołnierzom OUN i UPA, którzy wykazali się wielkim patriotyzmem, męstwem i gorącą miłością do swego kraju, chociaż byli skazani na śmierć, jak na przykład studenci pod Krutami, jednak przeciwstawili się wrogom – zaborcom. Niech ich pamięć i ich męstwo żyje zawsze w sercach naszego narodu. Chlubimy się tym, że ci bojownicy bronili własnych rodzin, własnej ziemi, którą mieli pod swoimi nogami, a nie walczyli na cudzej ziemi jak najeźdźcy.”

Ihor Woźniak (1952)

przemówienie podczas odsłonięcia pomnika Stepana Bandery.
Źródło: Ukraińska Cerkiew Greckokaktolicka (ukr.) http://www.ugcc.lviv.ua/index.php?option=com_content&task=view&id=786&Itemid=41

O śmierci , O wdzięczności , Serce

„Jak wspaniale mu zeszła piłka z tej nogi.”

Andrzej Zydorowicz (1942)

Wpadki komentatorskie
Źródło: TVP

„Niech się zamkną, jak pragnę zdrowia. Co ich to obchodzi, że ten Hausner sobie pobędzie jeszcze trochę ministrem? Konia kują, a żaba podstawia nogę.”

Marek Belka (1952) polski ekonomista, polityk, premier rządu

o niepochlebnych reakcjach opozycji o wstrzymaniu decyzji w sprawie dymisji wicepremiera Jerzego Hausnera.

O decyzjach , Koń

„Bronię się rękami i nogami przed zaszufladkowaniem, które w Stanach Zjednoczonych jest dużym zagrożeniem, jako że producenci szybko przypisują twórców do konkretnego rodzaju filmów i pragną ich później zatrudniać tylko do podobnych produkcji.”

Karl Walter Lindenlaub (1957)

Źródło: Błażej Hrapkowicz, Emmerich, Narnia, zdjęcia i efekty specjalne, stopklatka.pl, 30 maja 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=46150