Cytaty na temat brzeg (190 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„za pieniądze – mówili – można kupić wszystko, czego potrzeba; okazało się wszakże niebawem, że była to droga błędna; historia współczesna doprowadza jednostkę do przekonania, że bez pomocy wzajemnej i współdziałania nic nie wskóra, nawet jeśli kufry swe wypełni po brzegi”

Piotr Kropotkin (1842–1921)

Kapitalizm

O pieniądzach , O historii , O pomocy

„(…) to jest tak, jak z samobójcą, który widząc, że woda jest zbyt zimna, płynie do brzegu.”

Vincent van Gogh (1853–1890) holenderski malarz

O wodzie

„Dziwnie jest stąd pochodzić. Prawie bez nazwy brzegi
w turystycznej Europie. Ale Bałtyka
jest drugą stroną księżyca, zawsze ciemną.”

Ivar Ivask (1927–1992)

Elegie bałtyckie
Źródło: Elegia trzecia

„Nie wiem, jak wyglądam w oczach świata, lecz dla siebie jestem tylko chłopcem bawiącym się na morskim brzegu, pochylającym się i znajdującym piękniejszą muszelkę lub kamień gładszy niż inne, podczas gdy wielki ocean prawdy jest ciągle zakryty przede mną.”

Isaac Newton (1643–1727) angielski naukowiec, odkrywca m.in. prawa powszechnego ciążenia

„Drwi sobie z nas pyszny nieprzyjaciel i odważny jest, bo za rzeką stoi. Przeszedł morze, żeby Polskę uciemiężyć, pokażę mu więc, że i Polakom rzeki nie przeszkadzają wypędzić najeźdźcy. Bracia! Dla odważnych droga na drugi brzeg taka sama jest przez most, co przez wodę. Komu Ojczyzna miła, za mną!”

Stefan Czarniecki (1599–1665) hetman polny koronny, wojewoda ruski i kijowski

mowa do żołnierzy przed bitwą pod Warką w 1656.
Źródło: Wespazjan Kochowski, Lata potopu: 1655–1657, Warszawa 1966.

O wodzie , O morzu , O ojczyźnie

„Jest brzeg tak cienki jak mojej ironii
Srebrna symfonia tłumiona daremnie”

Leszek Żuliński (1949) polski krytyk literacki, poeta, tłumacz

Źródło: Wizja

„Nigdy tam nie byłam. Ale dotknęłam
tego delikatnie pozłacanego piasku,
tej pijanej, oceanicznej roślinności.(…)
Zgaduję popołudnie, lasy na drugim brzegu,
szafranowy pierścień nad zielenią
nieomal pływającą i czarną,
rzeki bez mgły, wody z bezkresnymi
tajemnicami, błoto moich kroków,
zapach życia, patrzenie znów w słońce
jak w dostojnego i silnego boga (…).
Życie mieści się we wgłębieniu pomiędzy wydmami
i odchodzą rozpraszając się zmysły
ponieważ już tylko proszą o zapach: ten morski,
ten, który przysyłają nieruchomi bogowie głębin.
Nigdy tam nie byłam. Nigdy nie wrócę z tej Atlantydy.”

Aurora Luque (1962)

Źródło: Wydmy, „Dekada Literacka” 1997, nr 12 (136), tłum. Beata Mirek

O życiu , O Bogu , O tajemnicy , O słońcu

„Cóż tobie imię moje powie?
Umrze jak smutny poszum fali,
Co pluśnie w brzeg i zmilknie w dali,
Jak nocą głuchą dźwięk w dąbrowie (…)
Lecz gdy ci będzie smutno – wspomnij,
Wymów je szeptem jak niczyje
I powiedz: ktoś pamięta o mnie
Jest w świecie serce, w którym żyję.”

Aleksander Puszkin (1799–1837) poeta rosyjski

Źródło: Cóż tobie imię moje powie…

Serce

„Muzyka jest jak morze. Stoisz na jednym brzegu i patrzysz w dal, ale dojrzeć drugiego brzegu niepodobna.”

Petroniusz (27–66) rzymski pisarz, filozof i polityk, domniemany autor Satyriconu

Źródło: Henryk Sienkiewicz, Quo vadis

O muzyce , O morzu

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Kto jest szczęśliwszym człowiekiem - ten, który stawił czoła burzy życia i przetrwał, czy ten, który pozostał bezpiecznie na brzegu i tylko egzystował?”

Hunter S. Thompson (1937–2005)

„Augustowskie noce
Nad brzegami drzemiące,
Noce parne, gorące
Osłonięte przez mgłę.”

Maria Koterbska (1924) polska piosenkarka

Autorzy: Andrzej Tylczyński, Zbigniew Zapert, Augustowskie noce
Cytaty z piosenek wykonywanych przez Marię Koterbską

„Pijemy z czary istnienia
Z zamkniętymi oczami,
Złote skropiwszy jej brzegi
Własnymi gorzkimi łzami.”

Michaił Lermontow (1814–1841) rosyjski pisarz i dramaturg

Мы пьём из чаши бытия
С закрытыми очами,
Златые омочив края
Своими же слезами. (ros.)
Źródło: wiersz Czara życia http://wiersze.wikia.com/index.php?title=Czara_życia&useskin=monobook, 1831 rok

O piciu , Łza

„Przez całe poobiedzie wyobrażałam sobie, co by było, gdyby ciocia Matylda zaprosiła mnie do siebie. Ona nie mieszka w Polsce, ale we Włoszech, wprawdzie północnych, ale za to u podnóża Alp nad brzegiem jeziora Como.”

Krystyna Grzybowska (1902–1963) pisarka polska

Zuzia (1960)
Źródło: część Październik

„Godzina szósto rano – Zachodni Brzeg Jordanu.
Jadom żydowskie czołgi: niy majom dobrych zamiarów”

Dohtor Miód (1976)

2005 Bioło Nysa
Źródło: Wolno Palestyna

„Oglądałem kiedyś w telewizji, jak taki japoński dżentelmen wyjaśniał, że picie wody ze szklanki jest czymś wulgarnym. Nie jest bowiem przyjemne oglądanie otwartych ust, śliniących brzeg szklanki, czy wodnej kaskady wlewającej się do środka. Powinieneś za każdym razem, gdy musisz się napić (co za szkoda, że Natura zmusza nas do robienia takich brzydkich rzeczy), trzymać szklankę jedną ręką, a drugą podnieść tak, by ukryć przed światem wspomniany nieprzyjemny widok.”

Isaac Asimov (1920–1992) amerykański pisarz

Źródło: notka do jednego z opowiadań

O świecie , O piciu , O naturze

„Między drzewami, na wznoszącym się brzegu Wannsee, odszukałem samotny grób Heinricha von Kleista. Tam, gdzie niemiecki pisarz wraz z Henriettą Vogel popełnił samobójstwo. A właściwie tam, gdzie zabił Henriettę, a potem siebie. Upamiętniający owe wydarzenia kamień przyciąga gości Literarisches Colloquium. Pielgrzymują więc do niego pisarze uznani, znani i nieznani. Poszedłem zatem i ja, chociaż von Kleist, jako autor, nigdy nie zaznaczył się szczególnie wyraźnie w moich poszukiwaniach. Postrzegałem go raczej jak literackiego bohatera. Stworzony był bowiem jakby ku przestrodze dla kuszonych pychą i wiarą w nieprzeciętność. Histeryczny, egzaltowany, pretensjonalny. Irytujący. Nawet gdy postanowił się zabić, zadbał jeszcze o odpowiednią scenografię i o towarzystwo. No, bo to przecież on nakłonił Henriettę Vogel do samobójstwa, a nie ona jego. I nie była to śmierć dwojga kochanków, pragnących ostatecznie przypieczętować swoją miłość. Była to śmierć chorej na raka kobiety, towarzysząca śmierci pisarza, który utracił wiarę w sens życia po lekturze dzieł Kanta. Kant uświadomił bowiem Kleistowi, że za życia nie można zgromadzić wartości, dających się przenieść w zaświaty. Ta nad-interpretacja, czy raczej błędna interpretacja filozofii Kanta, stała się więc powodem śmierci Kleista.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Czas przeprowadzki
Źródło: s. 9

O miłości , O śmierci , O kobietach , O wierze

„Małe łodzie powinny się trzymać brzegu, większe mogą popłynąć dalej.”

Jacob Cats (1577–1660)

„Jeśli pragniesz żyć, nie zatrzymuj swego życia dla siebie – ono musi głaskać inne brzegi i nawadniać inne ziemie.”

Michel Quoist (1921–1997) francuski duchowny katolicki i pisarz

„Piękny jest nowy most kolejowy, co spina brzegi srebrzystej Tay.
Wbił w nurty rzeki swoje przypory, prężąc filary po nieba kraj.
Trzynaście przęseł cieszy me oko, a w ich konstrukcji taka tkwi moc,
Że jak wybije burzy godzina, napór żywiołów przetrwa ten most!”

William McGonagall (1825–1902)

Wiersze
Źródło: Terry Deary, Krwawa Szkocja, op. cit., s. 9.

„Między ustami a brzegiem pucharu.”

Kato Starszy (-234–-149 p. n. e.) mówca, polityk i pisarz rzymski

„Nie pytay, kędy hoże dziewki
Idą stąd, y na iakie brzegi,
Iżbyś nie wspomniał tey przyśpiewki:
Ach, kędyż są drzewiejsze śniegi!”

François Villon (1431–1463) poeta francuski

Prince, n'enquerez de sepmaine
Où elles sont, ne de cest an,
Que ce refrain ne vous remaine:
Mais où sont les neiges d'antan! (starofrancuski)
Źródło: Wielki testament http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/wielki-testament.html, przeł. Tadeusz Boy-Żeleński

„Twoje wiersze układają się w loki Zauważa z grzeczności niewidomy
Bóg mnie kocha odpowiadam
I kieruję papierowy statek do brzegu wanny.”

Ewa Klajman-Gomolińska (1966)

Milczenia z Bogiem
Źródło: Niewidomy patrzy w lustro

O Bogu , Kochać się

„Lech Kaczyński nie jest moim kandydatem. Jego prezydentura rozczarowała. Nienazwanie po imieniu zbrodni ukraińskich na Polakach w imię poprawnych relacji z Wiktorem Juszczenką, budowanie sojuszu z ewidentnym oszołomem i satrapą Saakaszwilim, groteskowe uzależnianie podpisania traktatu lizbońskiego od wyników irlandzkiego referendum, toczenie trzeciorzędnych bojów o czwartorzędne sprawy, nadpobudliwa proamerykańskość, mała zwartość intelektualna i niespójny przekaz intencji, to pierwsze z brzegu powody, dla których nie będę mógł oddać głosu na urzędującego prezydenta.”

Maciej Eckardt (1968)

wpis na blogu, który kosztował go stanowisko wicemarszałka województwa kujawsko-pomorskiego z ramienia PiS.

O relacjach

„Jeśli zimową nocą podróżny, poza osadą Malbork, wychylając się nad brzegiem urwiska, nie lękając się wichury ani zawrotu głowy, patrząc w dół, gdzie zagęszczają się cienie, w sieci zbiegających się linii, w sieci przecinających się linii, na dywan z liści w poświacie księżyca, wokół pustego grobu… – jakaż historia tam w tle czekana zakończenie? – pyta ciekawy dalszego ciągu opowieści. (…) – Tak, powieść która tak się zaczyna (…) mógłbym przysiąc, że już ją czytałem…Pan ma tylko początek i chciałby pan znaleźć dalszy ciąg, nieprawda? Kłopot w tym, że kiedyś wszystkie opowieści zaczynały się tak samo. Ktoś przechodził pustą drogą i dostrzegł coś, co przykuwało jego uwagę, co zdawało się skrywać jakąś tajemnicę lub zawierać przestrogę. Wówczas on pytał o wyjaśnienie i opowiadano mu długą historię…”

Italo Calvino książka Jeśli zimową nocą podróżny

Jeśli zimową nocą podróżny (1979)

O tajemnicy , O historii , O czekaniu , O czytaniu

„Lektura powieści Marii Rodziewiczówny „Między ustami a brzegiem pucharu” powinna być lekturą obowiązkową. Pokazuje ona bowiem coś, czego inne narody po prostu nie mogą pojąć, a mianowicie, że nieważne są brudne wioski, nieważne to, że inni mają fortuny, skoro nie znają zapachu zacieru wódczanego, nieważne, że babcia zrzędliwa, panna odęta, a Jasio przaśny bęcwał, skoro promienieje z nich siła moralna. Jak? Którędy? Skąd? - Nie wiadomo. „Amen – wymówił Jan z Wentzlem, pochylając głowę. A Jadzi zdawało się, że tego słowa nie mówił tylko mąż i brat, ale że powtarzał za nimi cały chór z grobów rozrzuconych po całym świecie”. Tym wesołym zdaniem kończy się powieść Marii Rodziewiczówny. A teraz przyznajmy się: przecież musieliśmy chyba czytać ją wszyscy, bo inaczej skąd bylibyśmy tacy, jak jesteśmy?”

Krzysztof Teodor Toeplitz (1933–2010) polski dziennikarz

Źródło: Siła moralna, „Polityka”, grudzień 1984.

O sile , O czytaniu , O babci

„W dzieciństwie żyjemy w blasku nieśmiertelności – niebo jest równie bliskie i rzeczywiste, jak brzeg morza. Obok skomplikowanych szczegółów świata pojawia się prostota: Bóg jest dobry, dorośli znają odpowiedzi na wszystkie pytania, istnieje coś takiego, jak prawda, a sprawiedliwość działa miarowo bezawaryjnie, niczym zegar.”

Graham Greene (1904–1991) angielski powieściopisarz i dramaturg

Źródło: Ministerstwo strachu

O Bogu , O prawdzie , O strachu , O sprawiedliwości

„Historia zawsze mnie fascynowała. Jest ona niczym niezmierzony, nieprzenikniony ocean. I jeśli ktoś, mówiąc obrazowo, dostatecznie długo wytrwa u jego brzegów, to odkryje pojedyncze wyspy, rafy, do których zawsze już będzie powracać.”

Gertrud Fussenegger (1912–2009)

Władczynie (1991)
Źródło: Posłowie, s. 257.

O historii

„Zresztą czymże jest pamięć, jeśli nie udawaniem, że pamięta się. A to przecież jedyny nasz świadek, że byliśmy. Zależymy od pamięci jak las od drzew, jak rzeka od brzegów. Powiem więcej, według mnie, stworzeni jesteśmy przez pamięć. Nie tylko my, świat w ogóle. Toteż tak długo powinniśmy żyć, na ile pamięć na pozwala. Nie dłużej.”

Wiesław Myśliwski (1932)

O świecie

„Nie wiem jak do tego doszło, ale takie są fakty: od trzystu dni jestem Bogiem Zoasów. To zajęcie najprostsze na świecie. Piję, jem i spaceruję brzegiem morza. Dużo śpię, głównie dlatego, że brakuje innych rozrywek, chociaż Zoasi robią co mogą, by zaspokoić każdy mój kaprys. Wystarczy, że ściągnę brwi, a ogarnia ich przerażenie. Kichnę, a chylą się w pokorze, pierdnę – padają na twarz. Są na każde moje skinienie, wypełniają rozkazy, których jeszcze nie wypowiedziałem.
Czasem trudno o coś bardziej wkurzającego.”

Roland Topor (1938–1997) pisarz i rysownik francuski pochodzenia polskiego

Święta księga cholernego Proutto
Źródło: Święta księga cholernego Proutto, Gdańsk 1998, s. 5.

O Bogu , O piciu , O czasie

„W biały dzień
tkliwe jaskółki
nad brzegiem Mozeli
wiły w nas gniazda.
zapewniam was,
tu właśnie, jeżeli
porzucała nas wyobraźnia.
niby zbiegów w todze z przytułku
to była w tym ręka historii,
a stała tam Rzymska Łaźna
z czerwonym sztandarem wetkniętym
w omszały dach,
a dach był, jak gwiazda.”

Arnold Słucki (1920–1972) polski poeta i tłumacz żydowskiego pochodzenia

Źródło: Ekloga współczesna, „Życie Literackie” nr 17, 26 kwietnia 1964, s. 6 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=1604

O życiu , O historii , O gwiazdach

„Ruszyłem brzegiem, pełen złośliwej satysfakcji, rozgoryczenia i gniewu. Chciałem być sam. Teraz i zawsze.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Artur

„Dajcie już rękom odpocząć; spokojnie śpijcie młynarki (…) Bo nimfom rzecznej głębiny Cerera trud wasz zleciła, więc rozigrały się żywo bijąc o koła brzeg.”

Antypater z Sydonu

Źródło: Jerzy Łanowski, 500 zagadek antycznych, Wiedza Powszechna, Warszawa 1966.

O wiedzę

„Nieś mnie
Na nieznanych fiordów brzeg,
Bym mogła może tam
Odnaleźć się.”

Edyta Bartosiewicz (1965) polska piosenkarka, autorka piosenek, producentka muzyczna

Źródło: utwór Siedem mórz, siedem lądów

„Rozkleiłem się na tej planecie i wszystkie moje marzenia to raz jeszcze zobaczyć step i prawdziwy las, usiąść nad brzegiem rzeki… Jeśli cokolwiek zostało z tego.”

Wiktor Żwikiewicz (1950) polski pisarz science fiction

Wołanie na Mlecznej Drodze

O marzeniach

„Nie są to trupy anonimowe. Tu leży armia. Można by zaryzykować określenie kwiat armii, oficerowie bojowi, niektórzy z trzech uprzednio przewalczonych wojen. To jednak, co najbardziej nęka wyobraźnię, to indywidualność morderstwa, zwielokrotniona w tej potwornej masie. Bo to nie jest masowe zagazowanie, ani ścięcie seriami karabinów maszynowych, gdzie w ciągu minuty czy sekund przestają żyć setki. Tu przeciwnie, każdy umierał długie minuty, każdy zastrzelony był indywidualnie, każdy czekał swojej kolejki, każdy wleczony był nad brzeg grobu; tysiąc za tysiącem.”

Józef Mackiewicz (1902–1985) polski pisarz i publicysta

Źródło: Widziałem na własne oczy – Dymy nad Katyniem (1943)

O czekaniu , O Kwiatach

„Delphinus, Delphin albo Świnia morska, według Ateneusza i Aristotelesa żółci nie ma, dlatego pełen łagodności. Sami się in suo genere dziwnie lubią. Gdy pod Karyą Miastem jednego złowiono, drugich przybyła gromada bronić towarzysza, aż go wypuszczono nazad w wodę, teste Jonstono. Najbardziej lubi, gdy go kto Szymona woła imieniem; śpiewaniom, świstaniem i muzyką dziwnie się delektuje; co jeno usłyszy na Okręcie, zaraz się w wielkjej innych komitywie zbliża do niego. Żyje ex mente Aristotelesa 120 lat. Jest Zwierz z wodnych i ziemnych naprędszy. Gdy chce zasypiać, po wierzchu Wody pływa, zadrzymawszy, na dno morskie zwolna się spuszcza, tam sobą o dno uderzeniom obudzony, znowu na wierzch wody wypływa, wypłynąwszy zasypia, i znowu na dół puszczony, tymże sposobem ocuca się, a tak in motu zażywa quietem. Święty Martimnus, gdy przed Niewiastą na złą rzecz sollicytującą uciekł i na morze się puszczał, koło Cezary! w Palestynie dwóch przybywszy DELFINÓW, na brzeg go przenieśli bezpiecznie, jako świadczy Metaphrastes.”

Benedykt Chmielowski książka Nowe Ateny

Nowe Ateny

O wodzie , O śpiewie , O morzu

„I nie wiem: sen li to czy trwanie?
Fala przypomnień o brzeg bije,
A z nią, przepiękne wznosząc szyje,
Pływają białe łabędzie…”

Bogusław Butrymowicz (1872–1965)

Źródło: Białe łabędzie (1908)

O snach

„Zacząłeś robić disco i Jana palisz
Jakim jesteś, realistą, co to za realizm?
No co jest, przecież dwa lata temu, trzy
To ja robiłem disco, byłem ten zły
Byłem najgorszy, jechaliście po mnie wszyscy
A teraz śmieją się z was po obu brzegach Wisły
(…)
To nie najbardziej oczekiwana płyta roku
To największe zaskoczenie polskiego hip-hopu
Tu nie ma gości, zero hip-hopowych gości
Z tymi co chciałem już nagrałem, dziś nie mam litości
(…)
Kurwa pierwszym rzędzie stanę na barykadzie
I będzie, co będzie, rozpierdolę ten badziew
I wszyscy dobrze wiecie, mogę stać na niej sam
Macie przejebanene ciecie, TDF, Notes 2
Może mnie pojedziesz, ból, co masz powiedzieć
Wiesz kto powraca? król, to musisz wiedzieć
Bo wszystko, co najgorsze o mnie zostało powiedziane
I co pało, teraz trudno zrobić jakiś manewr
Znowu powiesz, że sprzedałem się, ile można?
kurwa, reszta też, wiesz, prawda jest gorzka
Kurwa ziom, przecież to banda populistów
Mówią, to co chcesz usłyszeć, weź ich pognaj w pizdu
Ziom, od tego promomixu zacznij myśleć
Polsko, oczekuję, że ich w pizdu wyślesz
Znam tą scenę, wiem o tych koleżkach wiele
Zarabiamy hajs na dzieciach, kurwa, co tak nie jest?”

Tede (1976) polski raper

Źródło: Promomix

O bólu , O dzieciach , O prawdzie , O myślach

„dwanaście miesięcy
padał deszcz
rzeki wystąpiły z brzegów
dwanaście miesięcy
sześćdziesiąt lat
bez przerwy dniem i nocą

nie ma różnicy czy morze czy ląd
za kamieniami są kamienie
za bólami są bóle
wcale nie ma brzegów
tylko woda i zimno

i woda i woda i woda”

François Serpent (1971)

Źródło: ***, 2000, tłum. Aarne Puu

O wodzie , O morzu

„Czy służy to tylko gnębieniu nas w momencie, gdy walczymy o wydobycie się z krępujących więzów naszej pradawnej cywilizacji, gdy nieustannie mają miejsce udoskonalenia i postęp? Czy Chiny mają znosić nieszczęście inwazji na swe brzegi i okupacji własnego terytorium z powodu zdarzenia, z którym kraje Zachodu uporałyby się na drodze prawnej, a nie wojennej?”

Li Hongzhang (1823–1901)

po inwazji wojsk niemieckich na Shandong, sprowokowanej zabiciem dwóch niemieckich misjonarzy.
Źródło: Jonathan Fenby, Chiny. Upadek i narodziny wielkiej potęgi, Kraków 2009, str. 124.

O nieszczęściu , O narodzinach

„Pamiętam jak wyżłopałem dwie puszki piwa Pabst Blue Ribbon, podczołgałem się do brzegu sceny, wyrzygałem, a potem wróciłem do mikrofonu z następną puszką, myśląc: „Boże, nie chciałbym być w żadnym innym miejscu. To zajebiste!”. Tak ostro imprezowaliśmy, że trasę kończyłem zapaleniem płuc.”

Billie Joe Armstrong (1972) amerykański muzyk rockowy

O Bogu , O myślach , O myśleniu

„Żeby otworzyć swobodnie swe okno na najpiękniejsze krajobrazy świata i inne, rozprowadź szerokim pędzlem, miejscami cieniej, miejscami grubiej, czarny gwasz na karcie białego papieru, nakrywając zaraz potem drugą kartą i naciskając umiarkowanie dłonią. Podnieś, nie spiesząc się, za brzeg górny kartę wierzchnią, tak jak to się robi z odbijankami, powtarzaj przykładanie i odrywanie aż prawie do zupełnego wyschnięcia. To, co otrzymasz, będzie może starym, paranoidalnym murem Vinciego, ale za to doprowadzonym do doskonałości. Wystarczy, dajmy na to, zatytułować otrzymany obraz stosownie do tego, czego się w nim, odczekawszy chwilę dopatrzysz, żeby być pewnym, że wypowiedziałeś się w sposób najbardziej osobisty i najsłuszniejszy.”

André Breton (1896–1966) francuski pisarz

Źródło: D’une decalcomanie sans objet préconçu, „Minotaure” nr 8, 1936, tłum. M. Porębski.

Obraz

„Obraz filmowy ma tendencję do jednoznaczności. Słowo pisane brzmi i na marginesach, obraz natomiast bywa, z reguły, ograniczony brzegiem ekranu. Po latach pracy zdaję sobie sprawę, że trzeba być nie lada mistrzem, by te ograniczenia przekroczyć.”

Janusz Nasfeter (1920–1998)

Źródło: Stanisław Janicki, Świat konfliktów najtrudniejszych, „Kino” nr 8/1970, s. 11.

O świecie , Obraz

„Ten człowiek na drugim brzegu podróżujący bez ważnego biletu
z zapalnikiem nerwów z niezbyt ciekawym planem na przyszłość
mógłby teraz leżeć u twojego wezgłowia Ale nie On biegnie
w sporanowym śpiewie klaksonów
(…) życie cuchnie
jak grafomański wiersz lub ciało w początkowym stadium rozkładu
zdaje sobie sprawę z konsekwencji zbyt szybko postawionych definicji
dlatego między gwałtownym skurczem serca a głębokim oddechem
jest jeszcze chwila zastanowienia Chwila w której żyje najpełniej”

Krzysztof Śliwka (1967)

Źródło: Portret prowincjonalny

O życiu , O przyszłości , Serce

„Spoza gór i rzek
Wyszliśmy na brzeg.”

Adam Ważyk (1905–1982) poeta polski

Źródło: Hymn I Korpusu (1943)

„Utoń w czasie by obudzić się na brzegu. Patrz i krzycz. Nie rozszarpią cię kły srebrnych wilków. Uwierz.”

Piotr Madej (1969–2008)

Opowiadania z Winyla
Źródło: Fosfor

O wilkach , O czasie

„Gdy się ciągle żyje nad brzegiem przepaści, już się jej nie dostrzega.”

Pola Negri (1897–1987) polska aktorka, gwiazda kina niemego

„Każdy, kto kocha wiatr, wie jak jest,
Kiedy już z oczu nam ginie brzeg.
Wiatr na wantach gra, morze rusza w tan,
Kiedy kil znaczy ślad pośród pian.”

Krzysztof Dzikowski (1938) polski satyryk i literat

Źródło: Trzecia miłość – żagle

O miłości , O grach , O morzu , Kochać się

„O mnie nie można powiedzieć, że utraciłem wiarę w późnym wieku. Chociaż wychowany w katolickim domu już jako dziecko miałem pierwsze wątpliwości. Oglądaliśmy kiedyś z matką ilustracje Gustawa Dore do Starego Testamentu. Na jednej z nich widać było ludzi i zwierzęta usiłujące uratować się przed potopem. Był tam również wspaniały jeleń, który ostatkiem sił wdrapywał się na brzeg. Mama tłumaczyła mi, że potop był karą za ludzkie grzechy. Ja się zapytałem: a czy jeleń też zgrzeszył? Nigdy nie otrzymałem odpowiedzi na to pytanie.”

Lew Leon Bukowiecki (1916–2005) polski krytyk filmowy

Źródło: tygodnik „TIM”, styczeń 1991.

O dzieciach , O ludziach , O wierze , O karze

„Krzyżu Święty, nad nami wzniesiony,
Jak bandaż litościwie ściągasz brzegi rany,
By się nowe zaczęło w sercu wyleczonym,
Zmiłuj się nad nami.”

Jerzy Szymik (1953) polski duchowny katolicki, poeta, teolog

Cytaty z poezji
Źródło: Hymn o Krzyżu http://www.giszowiec.org/pdf/hymn%20o%20krzyzu.pdf

Serce

„Jedno, co pamiętam ze świąt Bożego Narodzenia, to że w dzień Bożego Narodzenia ojciec zwykł zabierać mnie łódką na odległość około dziesięciu mil od brzegu i musiałem wracać wpław. Niezwykłe. To był rytuał. Zauważ, że to wcale nie było najtrudniejsze. Naprawdę trudne było wydostanie się z worka.”

John Cleese (1939) angielski aktor komediowy, członek grupy Monty Python

The one thing I remember about Christmas was that my father used to take me out in a boat about ten miles offshore on Christmas Day, and I used to have to swim back. Extraordinary. It was a ritual. Mind you, that wasn't the hard part. The difficult bit was getting out of the sack. (ang.)

O odległości

„Kiedy Twoja miłość jest już przyjęta i otwierają się przed Tobą ramiona, wówczas proś Boga, niech zachowa tę miłość od zepsucia, martwię się o serca po brzegi szczęściem wypełnione.”

Antoine de Saint-Exupéry (1900–1944) francuski pisarz i poeta, lotnik

O miłości , O Bogu , O szczęściu , Serce

„Wojna zostanie wygrana lub przegrana na plażach. Będziemy mieli tylko jedną szansę zatrzymania przeciwnika, właśnie wtedy, kiedy on będzie walczył w wodzie, aby wydobyć się na brzeg.”

Erwin Rommel (1891–1944) niemiecki generał

o II wojnie światowej

O wojnie

„Opisujemy świat w kategoriach moralnych, niczym sędziowie, a powinniśmy najpierw w kategoriach metafizycznych i duchowych. Prawdziwa wiara to komunia, wspólnota i miłość.
I modlitwa, która jest wcześniejsza i bardziej podstawowa niż przykazania, kodeksy, encykliki czy bioetyka, o której tyle w Polsce rozprawiamy. Bez pokory i prostoty właściwej modlitwie te rozmowy nie mają większego sensu, bo to już nie są rozmowy, tylko rzucanie kamieniem z odległego brzegu.”

Krzysztof Mądel (1966) polski jezuita, filozof, teolog moralista, etyk rynku i demokracji

Źródło: rozmowa Aleksandry Klich, Kto się boi Franciszka?, „Gazeta Wyborcza”, 3–4 sierpnia 2013.

O miłości , O świecie , O wierze , Sens

„Są westchnienia, uczucia, myśli święte i tkliwe, słowa i czyny szalone, pieszczoty nie wykonane, pomysły na wpół pomyślane, które wiecznie czekają nad jakimś brzegiem, czy i na nie przyjdzie kiedyś pora? Ale nikt nie próbuje wykrzyczeć się, wypłakać, wygadać, zapomina o tym swoim świecie, ogranicza jego rozrost, skazuje go wreszcie na zaumarcie.”

Karol Irzykowski książka Pałuba

Źródło: Pałuba (1903) w: Pałuba. Sny Marii Dunin, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1981, s. 114.

O emocjach , O myślach , O czekaniu , O myśleniu

„Nagle moja szklanka jest nie tylko w połowie pełna, lecz nawet wypełniona po brzegi.”

Emily Giffin (1972)

Coś pożyczonego

„To miasto jest moje
i ja jestem jego
w kryształowym powietrzu
płyniemy wzdłuż brzegów
czy jest piękne? – to mało istotne pytanie
ważne że łodzią jest
i jest przystanią.”

Anna Frajlich (1942) poetka polska

Źródło: Jest

Pytanie

„Leszczyński zmienił zakończenie powieści. W filmie Mattis świadomie popełnia samobójstwo. A ja wolałem, aby pozostawił sobie choć minimalną szansę wyjścia na brzeg. Prawdą jest jednak to, że nie czekałoby go tam nic innego prócz nowych zmartwień.”

Tarjei Vesaas książka Ptaki

o polskim filmie Żywot Mateusza, będącym adaptacją jego powieści pt. Ptaki.
Źródło: Tarjei Vesaas, Głos z Terje Vinje, „Film” 1968, nr 15, s. 10.

O ptakach , O samobójstwie , O czekaniu

„Widziałem go jak wędrował wzdłuż kamienistego brzegu oceanu. Sięgał niespiesznie do kieszeni, wyjmował portfel i wrzucał banknoty we wzburzoną, niebiesko-zieloną toń. Frunęły nad falami, by po chwili zanurzyć się w odmęty. Podszedłem i zapytałem milcząco o powód jego rozrzutności. Zrazu nie odpowiedział, uśmiechając się do siebie. Od zawsze, wrzucam mu kasę, bo to go uspokaja, odrzekł powoli, kierując swój lekko zamglony wzrok na cichnący podwieczorny horyzont. No tak, on miał całkowitą rację. To był przecież Ocean Spokojny.”

Marek Konecki (1949)

Księga kpin (satyry, ironie i nonsensy)

„O Kaukazie! Kraju daleki!
Ziemio wolności i niepokornych!
I nieszczęść pełna aż po brzegi
Skrwawiona wskroś latami wojny!..”

Michaił Lermontow Кавказ

Кавказ! Далекая страна!
Жилище вольности простой!
И ты несчастьями полна
И окровавлена войной!.. (ros.)
Źródło: Do Kaukazu http://wiersze.wikia.com/index.php?title=Do_Kaukazu&useskin=monobook, 1830 rok

O wojnie , O nieszczęściu , O wolności

„To musiała być ta sama cela, w której przetrzymywano Oksanę, była wąska jak spiżarnia, miała umieszczone wysoko małe okienko, osłonięte blendą. I prycza też wydawała się ta sama… Usiadła ostrożnie na jej brzegu z uczuciem, że popełnia świętokradztwo. Tutaj Oksana umierała, tutaj uciekła jej ostatnia myśl… Tak była tym przejęta, że zapomniała o swojej sytuacji. Być może ona też stąd nie wyjdzie. Jeden z mężczyzn, którzy ją aresztowali, czymś podobnym jej groził. Był młody, bezczelny i dobrze znał angielski, więc według teorii Andrew wyszedł niechybnie ze szkoły KGB. Zdążył się widać podszkolić, zanim Ukraina oderwała się od Rosji. Patrząc Elizabeth prosto w oczy, cedził słowa:
– Już po tobie, amerykańska zdziro. Myślałaś, że wszystko ci wolno, bo masz parę dolarów więcej od nas? Nikt o tobie już nie usłyszy, oficjalnie cię tutaj nie ma.
– Co zrobiliście z moim mężem?”

Maria Nurowska (1944) polska powieściopisarka i nowelistka

spytała hardo, chociaż była śmiertelnie przerażona.
– To samo co zrobimy teraz z tobą – odparł, śmiejąc się jej w twarz.
Imię twoje

O emocjach , O myślach , O myśleniu

„Żeglarstwo to sport, w którym nie widziałem nigdy żadnych rękoczynów. Wszystko rozstrzyga się na wodzie. A tam jest walka na noże – full contact. Dlatego wyścigi obserwują sędziowie, których zadaniem jest rozstrzyganie spornych sytuacji. Załoga musi pracować perfekcyjnie i zawodowo, a na brzegu nie musimy się lubić, nie musimy nawet ze sobą rozmawiać.”

Karol Jabłoński (1962) polski żeglarz i bojerowiec

Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Karol Jabłoński, „Playboy”, nr 9, 2009

O sporcie , O walce

„O wiele lepiej jest spotkać się na szczycie niż nad brzegiem przepaści.”

John Fitzgerald Kennedy (1917–1963) prezydent USA

„Ile kamieni oddziela mnie od ciebie
brzeg od brzegu Nie pełzną nasze głosy
jak wody węże Kropla nie dzwoni o kroplę
Wołanie nie zapali kamienia ani
nie przyniesie go ze środka drogi pod drzewo”

Janusz Koniusz (1934–2017)

Źródło: Obcość w pejzażu, „Życie Literackie” nr 21, 24 maja 1964, s. 9 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=1609

O życiu , O drzewach

„To nie rzeka dzieli, ale ludzie. To oni posłużyli się Bugiem, czyniąc z niego w 19 stycznia 193944 roku granicę, ze wszelkimi tego konsekwencjami. Bug jest dla mnie rzeką magiczną. Moja rodzinna wioska stała na jego wschodnim brzegu i kiedy wytyczano granicę, nas wszystkich wysiedlono. (…) Dla ludzi to tragedia – ciężko żyć ze świadomością, że po drugiej stronie rzeki są mogiły przodków, że jest do nich całkiem blisko, a jednak bardzo daleko.”

Natalla Babina (1966) białoruska dziennikarka i pisarka narodowości ukraińskiej

o rzece Bug.
Źródło: Wywiad Netkultury: Natalia Babina – Na własnych nogach i we własnych butach, 8 stycznia 2011 http://www.netkultura.pl/697/697

O ludziach , O butach

„Są noce tak przejmująco ciche,
że słychać, jak w nieprzejrzanej
dali szczeka lis i pohukuje
sówka. To właśnie wtedy leżę
przed świtem rozbudzony i słyszę,
jak woda spiętrzona gdzieś na Antlantyku
opada, wznosi się, opada, wznosi
fala za falą bijąc o długi brzeg
nadmorskiej wioski pozbawionej światła
i przyjaciół.”

R.S. Thomas (1913–2000)

Źródło: On, tłum. Andrzej Szuba

O wodzie

„Ten mały chłopiec to Henry?
– Tak.
– Patrzy i nic nie mówi.
– Tak żeśmy go nauczyli.
– Cicha woda brzegi rwie.
– On tylko rwie ubrania.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

Z szynką raz!

O wodzie

„Fale załamują mój cień
ziarnkami piasku
przeprawiają sekundy życia
na prawy brzeg (…)
może zdążę utrwalić ślad”

Kazimierz Burnat (1943)

Źródło: Przystań z: Cichnące, 2003 r.

„Ludzie z całego świata tęskniący za wolnością, znajdowali drogę ku naszym brzegom.”

Ronald Reagan (1911–2004) prezydent USA

Z przemówień, Miasto na wzgórzu (25 stycznia 1974)

O ludziach , O wolności

„Powrócisz tu, gdzie nadwiślański brzeg.”

Janusz Kondratowicz (1940–2014) polski poeta, satyryk

Źródło: piosenka Powrócisz tu z repertuaru Ireny Santor

„Pewnego dnia 1919 roku znalazłszy się w czasie deszczowej pory w pewnym mieście nad brzegiem Renu, spostrzegłem, jak obsesyjne wywarł na mnie wrażenie pewien ilustrowany katalog, w którym figurowały przedmioty przeznaczone do pokazów antropologicznych, mikroskopowych, psychologicznych, mineralogicznych i paleontologicznych (…). Były to elementy przedstawień tak zaskakujące swoją odrębnością, że sama absurdalność ich zestawień spowodowała we mnie nagłą intensyfikację zdolności wizjonerskich oraz halucynacyjne następstwo sprzecznych obrazów nakładających się na siebie z szybkością i natarczywością właściwą jedynie wspomnieniom miłosnym. Obrazy te same niejako domagały się dla swych spotkań nowego nieznanego terenu.”

Max Ernst (1891–1976) niemiecki malarz, rzeźbiarz, grafik i pisarz

Źródło: Comment on force l’inspiration, „Le Surréalisme au Service de la Révolution” nr 5–6, 1933.

O wrażeniach , O czasie , Obraz

„Naukowcy gromadzili przez kilka miesięcy wszystkie dane dotyczące tego zdarzenia. Ustalaliśmy pogodę, jaka była tam wtedy naprawdę, księżyc i jego fazę, czy było jasno czy nie i wszystko to, co tylko mogło posłużyć do wykonania takiej symulacji. Biorąc pod uwagę różne warianty, różne pogłoski, przypuszczenia, domniemania, nie tylko w sprawach zablokowanego steru wysokościowego, ale także automatycznego pilota, próbowaliśmy odtworzyć bieg tamtych zdarzeń. Po badaniach pokazujących jak samolot zachowywałby się przy różnych awariach, po tysiącach symulacji werdykt naukowców brzmiał: „nie było katastrofy lotniczej”. To, co się zdarzyło, nie mogło być katastrofą. Samolot wystartował i wzniósł się, nieważne czy na 10, 30 czy na 100 metrów, to nie ma żadnego znaczenia. Jeśli znalazł się w wodzie 500 metrów od brzegu, a następnie tonął od 6 do 8 minut, nie mógł ulec żadnej katastrofie.”

Dariusz Baliszewski (1946) polski dziennikarz i publicysta

o śmierci generała Sikorskiego.

O śmierci , O pogodzie

„Jednych most łączy, drugich brzeg dzieli.”

Antoni Regulski

Kolacja u Pascala

„Uwielbiam cię, drzewo surowe, bo nie znajduję skargi
w twoich opadłych liściach.
Uwielbiam cię, drzewo surowe, boś kryło Jego barki
w krwawych okiściach.
Uwielbiam cię, blade światło pszennego chleba,
w którym wieczność na chwilę zamieszka,
podpływając do naszego brzegu
tajemną ścieżką.”

Jan Paweł II (1920–2005) papież, święty Kościoła katolickiego

13

O drzewach , O świetle , O zamieszkaniu

„Polityk powinien mieć wizję. Tak, wizja to jest to. Bardzo przydatna rzecz, nie uważacie? W końcu przy dobrej pogodzie większość polityków sięga wzrokiem aż do… no cóż, znam paru, którzy sięgają wzrokiem aż na drugi brzeg Tamizy, prawie do Battersea.”

Michael Dobbs (1948)

House of Cards. Bezwzględna gra o władzę
Źródło: rozdział 1

O pogodzie

„Szczęście to jest radość powtarzania. Jeśli ktoś stanął nad ranem w porcie, spojrzał w morze i zobaczył nagle jak niebo pęka i ze stalowej jamy wynurza się rdzawa kreska – jak w rozpalonym piecu – to znaczy… no właśnie, to nic nie znaczy. Bo ten, kto znalazł tam się jeden jedyny raz i się ucieszył raz szaleńczo, to nie jest jeszcze człowiek szczęśliwy. To jest człowiek, któremu się coś udało. (…) Ale człowiek, który chodzi na brzeg codziennie i za każdym razem jest olśniony, to jest człowiek szczęśliwy.”

Agnieszka Osiecka (1936–1997) polska poetka, autorka tekstów piosenek

Cytaty z tekstów literackich, Rozmowy w tańcu (1992)

O szczęściu , O piekle , O morzu , Radość

„Ziemię przerażały pioruny, niezwykle częste błyskawice i gromy, niezliczone deszcze wywołujące powodzie, huragany, które trzęsły wieżami kościołów… fontanny spływające krwią, silne trzęsienia ziemi, a morze wychodząc z brzegów, powodowało straszliwe zniszczenia na wybrzeżach.”

Piotr z Blois

Źródło: Rodney Castleden, Krwawi mordercy, maniacy szaleni i nienawistni – od starożytności do czasów współczesnych. Część I – zabójstwa polityczne, truciciele i trucicielki, szaleńcy, op. cit., s. 167.

O morzu

„Podróże mają magiczną moc uzdrawiania duszy i zdecydowanie pomagają zdystansować się do problemów dnia codziennego. Nie rozwiązują ich bezpośrednio, jednak pomagają przewartościować i spojrzeć na nie jakby z drugiego brzegu rzeki.”

Martyna Wojciechowska (1974) polska prezenterka telewizyjna

Z wywiadu dla „Cogito” nr 15/09

O duszy

„Morze rzadko wyrzuca na brzeg prawdziwe skarby, ale jeśli zbierasz kawałki drewna, szkło od butelek czy inne ciekawe przedmioty, które długo leżały w oceanie, to w końcu natrafisz na coś, co warto zabrać do domu.”

Jonathan Carroll (1949) pisarz amerykański

Zakochany duch

O domu , O morzu

„Zdrowa kobieta przypomina wilka: krzepka, po brzegi pełna, potężna siła życiowa, życiodajna, świadoma swego terytorium, pomysłowa, lubiąca wędrówki.”

Clarissa Pinkola Estés (1945)

Biegnąca z wilkami. Archetyp Dzikiej Kobiety w mitach i legendach (1992)

O kobietach , O sile

„Mieszkańca Neapolu tak samo obchodzi uzdrowienie lichych mieszkań jego kraju, jak i polepszenie warunków higienicznych wśród narodów znad brzegu Gangesu, skąd przychodzi do niego cholera; swoboda, dobrobyt, przyszłość górala, chowającego się w wąwozach Apeninów zależą nie tylko od dobrobytu lub nędzy w jakich znajdują się mieszkańcy jego wioski, jak i też warunków, w jakich żyje cały naród włoski, lecz również i od stanu pracowników Ameryki lub Australii, od odkrycia jakie zrobił uczony szwedzki, od warunków materialnych i moralnych Chińczyków, od wojny lub pokoju jaki panuje w Afryce, słowem od wszelkich okoliczności małych czy wielkich, które pod jakimkolwiek względem mogą wpływać na istotę ludzką.”

Errico Malatesta (1853–1932) włoski myśliciel polityczny, anarchista

Patriotyzm

O wojnie , O pokoju , O przyszłości

„Stefania Grodzieńska, świetna polska tancerka, odznaczająca się oryginalną urodą i niezwykłym wdziękiem młodocianej postaci. Ciemna brunetka, smukła, wiotka, o wyrazistych oczach. Cicha i spokojna, ale gdy dojdzie do tańca, to ta cicha woda brzegi rwie. Taka jest wtedy pełna tańca, tak wyładowuje z siebie kipiący nadmiar taneczności wzbierający w jej duszy.”

Stefania Grodzieńska (1914–2010) aktorka i pisarka polska

O Stefanii Grodzieńskiej
Źródło: „Film”, 1937 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20985

O duszy , O wodzie , O czytaniu , O tańcu

„Gdybym mógł, wszystkie bym tony poruszył, jakie by mi tylko ślepe, wściekłe, rozjuszone nasłało uczucie, aby choć w części odgadnąć te pieśni, których rozbite echa gdzieś jeszcze po brzegach Dunaju błądzą, co wojsko Jana śpiewało…”

Fryderyk Chopin (1810–1849) polski kompozytor i pianista XIX wieku

do Jana Matuszyńskiego 26 grudnia 1830 na wieść o wybuchu powstania listopadowego.
Listy
Źródło: Mieczysław Tomaszewski, Fryderyk Chopin…, op. cit.

O emocjach , O śpiewie

„Papierowe łódeczki wylądowały w koszu. Tim otworzył szufladę i wrzucił do niej noże, widelce i serwetki. Ja złapałem karton mleka i wsunąłem go do stojącego na półce wazonu. W ten sposób została tylko taca. Tim podał ją mnie. Rozejrzałem się w poszukiwaniu miejsca, gdzie można by ją schować. Nie znalazłem, więc postawiłem ją na krześle i usiadłem na niej.
– Proszę wejść! – zawołał Tim.
Nachylił się nad biurkiem i skrobał coś na czystej kartce papieru. Robiłoby to lepsze wrażenie, gdyby używał właściwego końca pióra.
Drzwi się otworzyły.
Nasz gość miał ze sobą pistolet – i to właśnie pistolet zobaczyłem najpierw. Mały, z krótką lufą, metalicznie szary. Gość też był mały, niewiele wyższy ode mnie, i taki blady, jakby dopiero co wyszedł z jednego z tych starych, czarno-białych filmów. Miał kwadratowy podbródek, krótko przycięte włosy i małe oczka, które zdawały się chować za grubymi szkłami okularów. Albo on był bardzo krótkowzroczny, albo jego okulista. A może po prostu czuł się za tymi kuloodpornymi szkłami bezpieczniej.
Zamknął za sobą drzwi. Na zewnątrz najwyraźniej padało, bo duże krople wody przywarły mu do czoła i skapywały z brzegu płaszcza. A może po prostu się pocił.
– Pan jest Tim Diament? – zapytał.
– Tak, to ja – przyznał Tim.
Mężczyzna wszedł dalej do środka i wtedy zobaczył mnie. Przez chwilę lufa mierzyła w moim kierunku. Ręce automatycznie zatrzepotały mi gdzieś ponad głową.
– A ty? – zapytał ostro.
– Nick Diament – odpowiedziałem.”

Anthony Horowitz (1955)

Jego brat. Przesunął wzrok niżej.
– Czemu siedzisz na tacy?
– Bo czuję się jak filiżanka herbaty.
To była pierwsza rzecz, jaka przyszła mi do głowy, lecz najwyraźniej jemu to wystarczyło, bo chwilę później, gdy podszedł do okna, już o mnie zapomniał.
Źródło: Szpieg mimo woli

O poszukiwaniu , O wrażeniach , O herbacie

„Odpisałeś już? – usłyszałem głos Karola. – Jutro odpiszę – powiedziałem – w niedzielę i tak nie wysyłają poczty.
– To dobrze, Artek.
– Dlaczego dobrze? – spytałem, unosząc się na łokciu i ze zdziwieniem patrząc na Karola.
– Pomyśleliśmy sobie… – Karol urwał, spojrzał na Marcina. – Ty mu powiedz.
Marcin przeleciał palcami po strunach, potem odłożył gitarę, przeciągnął się sennie..
– Pewnie sam już o tym myślałeś – powiedział półgłosem. – Masz wybór.
– Jaki wybór?
Rączka usiadł w kucki obok Marcina. Patrzył na mnie mrużąc oczy. Milczeli. Poczułem niepokój, jakiś nerwowy lęk.
– Są dwa rodzaje nagród – po pauzie odezwał się Marcin. – Indywidualne i zbiorowe.
Wstałem, oparłem się ramieniem o pień sosny. Patrzyłem na nich kolejno, jeszcze łudząc się, że żartują że chcą mi zrobić kawał. Byli poważni i jakby zażenowani.
– Chyba nie zamierzacie…
– Stary, to nasza szansa! – krzyknął nagle Rączka zrywając się z kucek. – Kapujesz? Te instrumenty i wzmacniacz enerdowski, właśnie to, o czym marzymy! Przecież nie powiesz, żeś o tym nie myślał, no stary!
– Perkusja i elektryczna gitara – powiedział cicho Karol – I jeszcze akustyka. Wyobrażam sobie, jak to brzmi.(…)
Marcin podniósł się z trawy, podszedł do mnie, położył rękę na pniu. Staliśmy naprzeciw siebie, nieruchomi, jakby skamienieli. Trwało to minutę, może kilka minut.
– Jesteśmy przyjaciółmi, Artur.
– To co?! – krzyknąłem histerycznie. – Przyjaciele powinni się cieszyć, że dostałem nagrodę! A wy… wy… – zająknąłem się. – Uknuliście za moimi plecami! We trójkę, po cichu, przeciwko mnie…
– Oszalał – mruknął Rączka. – Nie wolisz pojechać do Bułgarii na tournée artystyczne? I do Francji. Albo Włoch, może do samej Brazylii? Człowieku, czy ci szajba odbiła?
Nie odbiła mi. Raptem spłynął na mnie spokój, zdolność chłodnego myślenia, trzeźwej oceny sytuacji. Przyjaciele! Dobrzy, dopóki byliśmy na równych prawach i jeden drugiemu nie miał powodu zazdrościć. Gdy równowaga zachwiała się, skaczą mi do gardła.(…)
– Momencik – uśmiechnąłem się krzywo – wyjaśnijmy rzecz najważniejszą. Prośba czy żądanie?
Spojrzeli po sobie. Wahanie trwało nie dłużej niż kilka sekund:
– Żądanie – powiedział Marcin. – Od przyjaciela ma się prawo żądać.(…)
– A więc żądanie?
– Tak – potwierdził twardo Karol. – Przyjaciół od przyjaciela.
Zrobiłem krok w tył i miałem ich przed sobą – jednakowo skupionych, poważnych, czekających.
– Byłych przyjaciół – powiedziałem.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Przyślę wam z Bułgarii kolorową widokówkę. Cześć.
Ruszyłem brzegiem, pełen złośliwej satysfakcji, rozgoryczenia i gniewu.
Artur

O myślach , O trawie , O szansie , O myśleniu

„Pod wieczór, na krótko przed zmierzchem, kiedy nad wodą zaczęły krążyć pierwsze jętki jednodniówki i brzeg pobielał od ich skrzydeł, dziecko zapytało:
– Co to jest?
– Jętki jednodniówki – przypomniał sobie mężczyzna.
– Dlaczego się tak nazywają?
– Bo żyją tylko jeden dzień.
– Tak krótko? – niedowierzająco zapytało dziecko. – Dokąd lecą?
– Spieszą się, żeby wrócić na brzeg – wyjaśnił mężczyzna.”

Krasimir Damjanow (1948–2015)

Potem spadają, a za nimi rzeka zalewa mielizny.
Brzeg

O dzieciach , O wodzie

„Na małej stacji w wiosce Poronin,
Gdy pociąg stanął wśród zgrzytu szyn,
Wysiadł z wagonu ojciec, a po nim
Raźno wyskoczył na peron syn.

Wyszli na drogę. Wesoło idą.
Wartko, radośnie płynie im czas,
Gdy podziwiają wspaniały widok:
Góry i chmury, strumień i las.

Ożywczy strumyk chłodził im mile,
Przez kładkę przeszli na drugi brzeg.
Ojciec przystanął, pomyślał chwilę
Spojrzał na syna i tak mu rzekł:

„Tu, po tych dróżkach, dawno już temu
Za moich młodych dziecinnych lat
Chodził na spacer człowiek, któremu
Nową epokę zawdzięcza świat.

Wiesz, o kim mówię?” „Wiem, o Leninie.
Czy Lenin tutaj mieszkał, tu żył?”
„Tak, na tej ziemi, tu, w Poroninie
Przed żandarmami cara się krył.

Nim rewolucja wstrząsnęła światem,
Zanim się carski zawalił tron,
Lenin dwukrotnie mieszkał tu latem,
Tu swe zwycięstwa obmyślał on.

Tu przemyśliwał nad tym jak skruszyć
W ojczyźnie swojej ucisku rząd…
Tutaj przyjmował proletariuszy
I swe wskazania dawał im stąd”.”

Janusz Minkiewicz (1914–1981) pisarz polski, satyryk

Źródło: Lenin w Poroninie

O świecie , O czasie , O ojczyźnie

„Na przystanku tramwajowym wypaliłem papierosa, aż do ostatniego tytoniowego włókna, po sam brzeg bibułkowego filtra. Taaak, papieros był jedyną rzeczą, jaką ukrywałem przed moją ukochaną Żabcią, nie zdradzałem jej myślą ani uczynkiem, nie gapiłem się jak wszyscy moi koledzy na biust pani Lucynki z księgowości ani też nie kartkowałem w ubikacji pisemek z gołymi babami, jakie przemycali przez granicę ci dwaj spryciarze z działu eksportu; przynosiłem karnie całą pensję do domu, po drodze nie wymieniając nawet jednego grosika na piwną pianę w „Cyganerii”; gdy mówiłem, że idę na mecz z kolegami, trafiałem faktycznie na trybuny, a nie w opary dymu, unoszącego się ponad karcianymi stolikami i moczyłem usta w alkoholu tylko wówczas, gdy na moje pytające spojrzenie, odpowiadała dyskretnym, widocznym tylko dla nas skinieniem. Nie miałem sobie niemal niczego do zarzucenia, co więcej, odnajdywałem niepowtarzalny, kojący umysł zapach w tej bezprzykładnej poprawności. Podczas gdy moi koledzy, zdradzający swoje żony w każdej szufladzie biurka, cierpieli okrutnie z powodu urojonych małżeńskich ograniczeń, ja byłem wolny od trosk podobno nierozłącznie związanych ze stanem bycia-mężem i bycia-ojcem, nie odczuwałem specjalnie ciężaru obowiązków, jakie spadały niby gradobicie po odejściu od ołtarza; oni cierpieli piekielne męki, gdy ja taplałem się beztrosko po właściwej stronie otchłani dorosłych rozkoszy, może właśnie za to Bóg mnie pokarał?”

Adam Ubertowski (1967)

Trans-Syberia

O Bogu , O domu , O myślach , O odejściu

„Możesz biec ze stadem, pośrodku stada, ale jeśli chcesz czegoś dokonać, przeciskaj się do brzegu i odłącz od niego.”

Robert Ludlum (1927–2001) pisarz amerykański

Przesyłka z Salonik

„9 powodów, które nakazywały i zmuszały do podjęcia walki w Warszawie w 1944:
1. Chęć opanowania Warszawy własnymi siłami przed wkroczeniem Armii Czerwonej.
2. Udowodnienie przed całym światem naszej nieprzerwanej walki z Niemcami, ponieważ o dotychczasowej naszej (w Wilnie, Lwowie, okręgu lubelskim) nie było powiedziane ani słowa.
3. Przez walkę w dużych rozmiarach udowodnić naszą dobrą wolę wspólnego bicia Niemców razem z Armią Czerwoną i na tej platformie szukać rozwiązania zatargu polsko-sowieckiego.
4. Wziąć odwet na Niemcach za prawie pięcioletnie wyniszczenie Narodu polskiego.
5. Sparaliżować działania niemieckie na wschodnim brzegu Wisły, których działanie opierało się prawie całkowicie na warszawskim węźle komunikacyjnym.
6. Przez to umożliwić Armii Czerwonej szybkie sforsowanie Wisły i w ten sposób uchronić Warszawę od zniszczenia.
7. Ogłoszone przez Niemców [wezwanie] 100 000 mężczyzn z Warszawy do pracy nad budową umocnień niemieckich groziło rozbiciem naszej siły i naszych przygotowań i w rezultacie doprowadzić musiałoby do postawienia nas w całkowicie bierną sytuację.
8. Wzgląd na morale żołnierzy AK i społeczeństwa polskiego, które prawie przez pięć lat przygotowywane do walki z Niemcami przez nas samych mogłoby się załamać, gdybyśmy w tej decydującej i nadarzającej się sytuacji tej walki nie podjęli.
9. Uzasadniona obawa, że gdy huk dział zbliży się do Warszawy, nagromadzone elementy i ogólna chęć walki z Niemcami podejmą walkę samorzutnie bez naszego kierownictwa.”

Leopold Okulicki (1898–1946) generał polski

Okulicki podaje dziewięć powodów, które nakazywały i zmuszały do podjęcia walki w Warszawie w sierpniu 1944; 5 kwietnia 1945.
Źródło: Norman Davies, Powstanie ’44, Znak, Kraków 2008, s. 898–899.

O świecie , O sile , O walce

„I tak mam drugą
Hipotetyczną australijską jaźń niedoszłego
Przybysza z czystego, nowego, pustego kraju,
Gdzie prawie wszystkie pieśni trzeba będzie dopiero
Zaśpiewać. To właśnie może ten cień przeprowadził mnie
Przez wyspy czarów, przylądki, które mogły były
Nazywać się: podstęp, rozczarowanie i pożegnanie,
Do obcego i spokojnego brzegu, gdzie teraz stoję,
„Terra Incognita”: ląd, którego pamięć jeszcze się
Nie zaczęła, przeszłość odeszła w niepamięć,
A ostał się tylko śmietnik mar, legend i kłamstwa.
W sercu tej ziemi również króluje pustynia.”

Harri Webb (1920–1994)

Źródło: Bumerang w salonie, tłum. Andrzej Szuba

O kłamstwie , O rozczarowaniu , O odejściu , O przeszłości

„Dla mnie – jako muzyka – dzieła poetyckie dzielą się na dwie zasadnicze kategorie. Są dzieła, które dopiero w atmosferze muzyki nabierają prawdziwego życia i wyrazu. I inne, tak po brzegi wypełnione swoistą muzyką słowa i myśli, iż wszelkie wysiłki kompozytora, by uzupełnić to, co w istocie swej żyje organicznie niemal samowystarczalnym życiem, staje się beznadzieją, syzyfową pracą.”

Karol Szymanowski (1882–1937) kompozytor polski

Źródło: O muzykę do Sułkowskiego, „Wiadomości Literackie” nr 51, 1925.

O muzyce , O myślach , O wysiłku , O myśleniu

„Henry przyjeżdża do Louveciennes i bierze mnie na stole, a potem na czarnym dywanie. Siada na brzegu łóżka, absolutnie przeobrażony. Przedtem rozproszony, niezdecydowany, teraz zbiera się, by porozmawiać o swojej książce. Jest w tej chwili wielkim człowiekiem. Podziwiam go. Przyjemnie patrzeć, jak się krystalizuje. Najchętniej pieprzyłabym się całe popołudnie. Ale lubię też nasze głębokie rozmowy.”

Anaïs Nin (1903–1977) pisarka francuska

o związku z Millerem.
Związek z Henrym Millerem
Źródło: Dzienniki

„Wciąż to samo… – przebąkiwał naćpany już Baran, który leżał półmartwy na brzegu Wisły. – Pierdolona wzniosłość… miłość… patrzenie sobie w oczy, czułe słówka, trzymanie za rączkę, a i tak zawsze okazuje się na końcu, że chodzi o kasę.
– Świat składa się z samych dziwek i ich klientów. Do nas należy wybór, czy wpisujemy się w ten scenariusz pod osłoną fałszywej miłości, czy jednak w pełnej uczciwości z otaczającym nas światem korzystamy z życia – walnął Koper.”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

Oni już nie wierzą…

O miłości , O świecie

„„Nad brzegami rzek naszych nie będziemy siedzieć i wspominać, co przeszło i nie wróci już nigdy. (…) Faszystowscy oprawcy – rozgromieni, nie wrócą” – pisał, jeszcze za Stalina, Jan Śpiewak. A Paweł po sześćdziesięciu latach znowu krzyczy z przerażenia. Bo śni mu się, że bezpieczna postkomunistyczna mgła nagle rozprasza się i wyłania się zza niej potwór mściwego kaczyzmu, by platformianym pieczeniarzom odbierać ich tłuste gratyfikacje.”

Krzysztof Wyszkowski (1947) polski polityk, publicysta, działacz opozycji w PRL

Źródło: Furor histericus sociologorum, „Gazeta Polska”, 15 czerwca 2011

„Kiedy mówimy o „rzece”, czytelnikowi europejskiemu przychodzi na myśl co najwyżej Dunaj liczący 2790 kilometrów. Gdyby mu tego nie opisać, miałby trudności z wyobrażeniem sobie Amazonki długości 5500 kilometrów. Na wysokości Belén del Para nie widać drugiego brzegu rzeki; jest ona w tym miejscu szersza niż Bałtyk. Kiedy my mówimy „burza”, dla Europejczyka oznacza to błyskawice i grzmoty, ale trudno by pojęli zjawisko, które naprawdę chcemy opisać. Podobnie ze słowem „deszcz”. W Andach, według opisu poczynionego dla Francuzów przez Javiera Marimera, też Francuza, zdarzają się burze trwające niekiedy i pięć miesięcy. (…) „Kto nie widział owych burz, nie zdoła sobie wyobrazić gwałtowności, z jaką się one rozwijają. Całymi godzinami błyska się bez przerwy i tak silnie, jakby krew tryskała, a powietrze drży od przeciągłego pomruku grzmotów, których echo niesie się po niebotycznych górach.””

Gabriel García Márquez (1927–2014) pisarz kolumbijski, noblista

Opis ten, choć daleki od arcydzieła, starczy, by przerazić największego europejskiego niedowiarka.
Źródło: Artur Domosławski, Gorączka latynoamerykańska, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, s. 256–257.

O książkach , O świecie , O myślach , O myśleniu

„Król ten w swoim nowym państwie [w Lotaryngii] więcej zrobił dobrego niż wszyscy królowie Sarmacji nad brzegiem Wisły.”

Stanisław Leszczyński (1677–1766) król Polski

opinia Woltera z 1749

O relacjach , O wieku

„Czy oczekiwanie pomocy ze strony Armii Radzieckiej było naiwnością lub co najmniej dowodem braku rozeznania w realiach politycznych? Sprawa nie jest prosta. Możliwie szybkie zajęcie Warszawy podczas toczącej się właśnie letniej ofensywy radzieckiej leżało niewątpliwie w interesie Armii Czerwonej. Uchwycenie lewego brzegu Wisły, a więc i sforsowanie dużej przegrody rzecznej właśnie w chwili, gdy siły niemieckie były w odwrocie oraz zajęcie wielkiego miasta, które było ważnym dla obu stron węzłem komunikacyjnym, dawało dobrą podstawę do następnego natarcia i przybliżało zwycięstwo. Pamiętajmy, że najbliższą szeroką przegrodą wodną na drodze do Berlina była dopiero Odra. Wybuch powstania w Warszawie ułatwiał to zadanie kapitalnie: walki w mieście tworzyły tutaj przyczółek dla wojsk radzieckich, przyczółek, którego nie trzeba było zdobywać, który po prostu był. Zdawano sobie z tego sprawę także na prawym brzegu Wisły, wszak pod koniec lipca dwie radiostacje podległe władzom radzieckim wzywały ludność Warszawy do walki. Trudno było przewidzieć, że Stalin zdecyduje się opóźnić ofensywę na Berlin o całe pięć miesięcy, przerzucając w sierpniu 1944 r. główny wysiłek uderzenia na Bałkany, aby korzystniej rozstrzygnąć swoją grę z rządem polskim na obczyźnie i zachodnimi aliantami. Aby to przewidzieć, należałoby znać kulisy konferencji teherańskiej oraz przeniknąć bezwzględną i dalekosiężną myśl jednego z najwybitniejszych i najokrutniejszych polityków XX wieku. Ostatecznie Związek Radziecki był w tym samym bloku co Polska, była to walka z tym samym wrogiem. Późniejsze o trzy tygodnie powstanie paryskie, rozpoczęte z inicjatywy lewicy i także bez koordynacji z nachodzącą armią aliancką, znalazło wsparcie, spowodowało nawet zmianę planów operacyjnych.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 121–122

O myślach , O wsparciu , O wysiłku , O sile

„Jeżeli mam wolny wieczór, to wolę go spędzić w domu z mężem i dzieckiem. Mój mały świat to domowa codzienność, bo aktorstwo oraz sprawy z tym związane nie wypełniają mojego życia po same brzegi. Ale staram się orientować w tym, co nowego pojawia się w teatrze i na małym ekranie. Tylko, jak każdy, cierpię na chroniczny brak czasu, żeby ze wszystkim być na bieżąco.”

Magdalena Walach (1976) polska aktorka

Źródło: By pasji nie zabiła codzienność – rozmowa z Magdaleną Walach, 6 stycznia 2011 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6699/By-pasji-nie-zabila-codziennosc-rozmowa-z-Magdalena-Walach.html

O dzieciach , O świecie , O domu , O cierpieniu

„Byłaś mej pamięci wierszem,
Byłaś.
Byłaś moją myślą pierwszą,
Byłaś.
Lądów moich marzeń brzegiem.
A czym teraz będziesz? Nie wiem (…).”

Krzysztof Dzikowski (1938) polski satyryk i literat

Źródło: Byłaś mej pamięci wierszem

O myślach , O myśleniu