Aleksander Puszkin cytaty

„Gdzieście, ach, gdzieście uleciały
Wy, dni młodości mojej złote?“

—  Aleksander Puszkin

Kudá, kudá wy udalílis', wiesný mojéj złatýje dni… (ros.)
także w operze wg poematu (1878), aria Leńskiego.
Eugeniusz Oniegin (1833)

„Co dzień jutrzejszy mi przyniesie?“

—  Aleksander Puszkin

Czto dień griaduszczij mnie gotowit? (ros.)
Eugeniusz Oniegin (1833)
Źródło: 6, 21

„Więc kogo kochać? Komu wierzyć?
Kto nie zgotuje nigdy zdrad?
Kto naszym łokciem będzie mierzyć
Z usłużną miną – cały świat?
Kto o nas fałszu nie powtórzy?
Kto da przytułek podczas burzy?
Kto się nie zlęknie naszych plam?
Kto się nie znudzi nigdy nam?
– O, ty, co widma szukasz mylnie,
Porzuć wysiłków próżnych rój
I, czytelniku drogi mój,
Samego siebie kochaj silnie,
Boć tylko w sobie – dobrze zważ
– Taki uprzejmy przedmiot masz!“

—  Aleksander Puszkin

Eugeniusz Oniegin (1833)

„I w bladym blasku ukąpany,
Wysoko wyciągając dłoń,
On, Jeździec goni go Miedziany,
I dźwięcznie w bruk łomoce koń.
I wszędzie, dokąd, obłąkany,
Uciekał, gnany zmorą trwóg,
Tam Jeździec ścigał go Miedziany
I ciężko dudnił kopyt stuk.“

—  Aleksander Puszkin, Jeździec miedziany

Źródło: Jeździec miedziany (ros. Медный всадник), tłum. Julian Tuwim

„Cóż tobie imię moje powie?
Umrze jak smutny poszum fali,
Co pluśnie w brzeg i zmilknie w dali,
Jak nocą głuchą dźwięk w dąbrowie (…)
Lecz gdy ci będzie smutno – wspomnij,
Wymów je szeptem jak niczyje
I powiedz: ktoś pamięta o mnie
Jest w świecie serce, w którym żyję.“

—  Aleksander Puszkin

Źródło: Cóż tobie imię moje powie…

„Anegdoty minionych lat [dni].“

—  Aleksander Puszkin

Eugeniusz Oniegin (1833)

„A szczęście było tak dostępne, tak blisko!“

—  Aleksander Puszkin

А счастье было так возможно, Так близко! (ros.)
Eugeniusz Oniegin (1833)
Źródło: 6, 47

„Kędy miłości nie ma, nie ma tam wesela.“

—  Aleksander Puszkin

„Im mniej rozkochasz się w kobiecie, tym łatwiej będziesz się podobał.“

—  Aleksander Puszkin

Eugeniusz Oniegin (1833)

„To fikcja sprawia, że rozpływamy się we łzach.“

—  Aleksander Puszkin

„Dźwignąłem pomnik swój, nie trudem rąk ciosany,
Wydepcą ścieżki doń miliony ludzkich stóp.“

—  Aleksander Puszkin

Źródło: Wiktor Woroszylski, Kto zabił Puszkina, Iskry, 1991, s. 363.

„Każdy wiek ulega miłości.“

—  Aleksander Puszkin

Źródło: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Wiedza Powszechna, 1978, s. 585.

„Zasiedli społem:
Każdy nad stołem
Wsparty,
A każdy w wiście
Bił zamaszyście
Karty.
I tylko czasem
Przerwą z hałasem
Ciszę:
Każdy na desce
Kredą po kresce
Pisze.“

—  Aleksander Puszkin

Źródło: początek powieści Dama pikowa

„Przepalaj słowem serca ludzi.“

—  Aleksander Puszkin, The Prophet

Źródło: Prorok

„O, jakie mnóstwo preparatów!
W ramach, pod szkłem, równiutko, schludnie
Sterczą, na wskroś przebite cudnie,
Na szpilkach mych epigramatów.“

—  Aleksander Puszkin

Źródło: Zbiór owadów (1829), tłum. Julian Tuwim

„Jednakową miarą mierz pochwały i potwarze.“

—  Aleksander Puszkin

Źródło: Pomnik

„Żyjemy kosztem przeszłości,
Czas obecny smutny wszędzie;
Nic tu długo nie zagości
A co przejdzie miłym będzie.“

—  Aleksander Puszkin

Źródło: Jeśli cię nadzieje zwiodą…

„Duch negacji, duch wątpienia; duch zaprzeczenia, duch bluźnierczy.“

—  Aleksander Puszkin

Duch otricanija, duch somnienija. (ros.)
Źródło: Anioł (1827), tłum. Julian Tuwim

„Wolności siewca w rolę pustynną
Wyszedłem rankiem, za gwiazd;
Ręką przeczystą, ręką niewinną
W bruzd zbronowanych piach
Płodne rzucałem ziarno –
Trud poszedł jednak na marne,
Myśl tylko błogą straciłem i czas.“

—  Aleksander Puszkin, książka Свободы сеятель пустынный

Свободы сеятель пустынный,
Я вышел рано, до звезды;
Рукою чистой и безвинной
В порабощенные бразды
Бросал живительное семя –
Но потерял я только время,
Благие мысли и труды… (ros.)
Źródło: wiersz Wolności siewca http://wiersze.wikia.com/index.php?title=Wolności_siewca&useskin=monobook, 1823