Cytaty o pewności siebie (394 cytatów)

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Życie nie polega na odnalezieniu siebie. Polega na kreowaniu siebie.”

George Bernard Shaw (1856–1950) dramaturg i prozaik irlandzki, noblista

O życiu

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Zawsze kieruj swoją twarz ku słońcu - wtedy cień będziesz miał za sobą.”

Walt Whitman (1819–1892) poeta amerykański

„Musisz najpierw być zadowolony z siebie, z tego, jak brzmi zespół, bo to twoja rodzina. Nie będziesz szczęśliwy, jeśli grasz nie to, co lubisz najbardziej. Ja to nazywam sukcesem. Opowiem pewną historię z lat 60. Zaproponowano mi posadę wokalisty w zespole. Nazywał się The New Vaudeville Band. Wyjeżdżał właśnie w wyprzedane tournée po Stanach Zjednoczonych, jego przebój Winchester Cathedral znajdował się na pierwszym miejscu amerykańskiej listy. W najpiękniejszych snach nie można marzyć o lepszej propozycji. Warunki finansowe były równie oszałamiające: sto funtów tygodniowo. Nigdy wcześniej nie widziałem banknotu o takim nominale. Nawet nie wiedziałem, że istnieje. I wtedy kobieta, menedżer, powiedziała: Zgódź się, jeśli wierzysz w powodzenie tego zespołu. Bo będziesz zapamiętany i rozpoznawany po pierwszym sukcesie. Jeśli nie wierzysz i nie zrobisz kariery, ta decyzja będzie twoim największym błędem. Jeśli nie wierząc, odniesiesz sukces, uwięzi cię on na resztę życia. Poświęcając się natomiast gorszemu projektowi z wiarą, być może przegrasz, ale pozostanie przynajmniej satysfakcja. A kiedy sukces wreszcie nadejdzie, nie będzie nic piękniejszego. Dlatego Deep Purple nie ulega modzie. Zachował siły i wierzy w to, co robi.”

Ian Gillan (1945)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – 20 sierpnia 2003.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 238.

O decyzjach , O snach , O sile , O kobietach

„Skąd krytyk wie? – to jest podstawowe pytanie – w jaki sposób krytyk może z taką pewnością siebie powiedzieć, że to było zasługą reżysera, tamto – wadą scenariusza, a jeszcze co innego – wkładem aktora w danym momencie filmu? Skąd on może wiedzieć, czy akurat ta kwestia nie została wymyślona na planie przez reżysera albo aktora, czy też akurat nie przyszedł producent i powiedział reżyserowi – „dlaczego nie sfilmujesz tego z przeciwnej strony?”, co potem w oczach krytyka stało się największą zasługą reżysera.”

Joan Fontaine (1917–2013) aktorka amerykańska

Źródło: Maciej Karpiński, Niedoskonałe odbicie. Warsztat scenarzysty filmowego, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 2006, s. 21.

Pytanie

„Arcydzieła minionych epok mają to do siebie, że trzeba się nauczyć je czytać.”

Tadeusz Boy-Żeleński (1874–1941) polski pisarz, eseista, tłumacz

Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, Czesława i Joachim Glenskowie (oprac.), Antyk, Kęty 1993, s. 354.

O czytaniu

„A tymczasem, doskonale nam znani Masajowie z Kenii i północnej Tanzanii poprzez plucie udzielają błogosławieństwa i w takiż sposób wyrażają wobec siebie czułość. (…) U Indian zaś plucie stanowi jedną z praktyk leczniczych. Tamtejsi medycy plują mianowicie ochoczo na chorego i jeszcze biorą za to wynagrodzenie.”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Język ciała, Wolne Media, 16 kwietnia 2013. http://wolnemedia.net/jezyk-ciala/

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Myślę, że mamy obowiązek utrzymywać światło świadomości, aby mieć pewność, że będzie ono kontynuowane w przyszłości.”

Elon Musk (1971) Południowoafrykański przedsiębiorca i filantrop

O myślach , O myśleniu , O świetle , O przyszłości

„Ci wyjątkowi ludzie zwykli miewać trzy podstawowe przymioty: postać niezwykłą fizycznie, swoisty luz wewnętrznej pewności siebie i emanujący potężny zwierzęcy magnetyzm. (…) Posiadali te cechy niektórzy wielcy ludzie w historii, z polityków Czyngis Chan, Aleksander Wielki, Napoleon. (…) Numer Dwa niewątpliwie posiadał te właściwości.(…) Nazywał się Ernst Stavro Blofeld.”

Ian Fleming (1908–1964) pisarz brytyjski najbardziej znany z serii powieści szpiegowskich z Jamesem Bondem

Operacja piorun (1961)

O ludziach , O historii

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Być sobą w świecie, który nieustannie próbuje uczynić cię czymś innym, jest największym osiągnięciem.”

Ralph Waldo Emerson (1803–1882) filozof amerykański

„Okazanie własnych słabości umacnia cię. Nigdy nie mogłem tego zrozumieć. Aż do tego. Wkładałem odstraszającą maskę nieprzystępności, na tyle dla wszystkich odpychającą, by się do mnie nie zbliżali i bym nie musiał z nikim rozmawiać. A jednocześnie użalałem się nad sobą, że nie mam przyjaciół, że nie potrafię tak jak inni nawiązać głębszego kontaktu. Zazdrościłem wszystkim, a przecież zależało to tylko ode mnie.”

James Hetfield (1963) amerykański muzyk rockowy

z wywiadu dla Radiowej Trójki – 4 czerwca 2003.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 210.

„O nieszczęśliwa dolo naszego żywota! W jakim niebezpieczeństwie tutaj żyjemy i z jaką trudnością poznajemy prawdę! To, co jest najjaśniejsze i najprawdziwsze, wydaje się nam ciemne i niepewne. Uciekamy też od tego, czego najwięcej powinniśmy szukać. Idziemy za tym, co jest dla nas zrozumiałe i jasne, choć jest to dla nas najgorsze i na każdym kroku szkodliwe. W jak wielkim niebezpieczeństwie i niepewności żyje człowiek! Jego bowiem wzrok, który powinien by prowadzić do Boga, pierwszy uwodzi go i oszukuje. Jeśli więc chcemy być pewni drogi, musimy zamknąć oczy i wejść w ciemności. Wtedy dusza będzie bezpieczna od nieprzyjaciół, którymi są jej domownicy, czyli jej zmysły i władze!”

Jan od Krzyża (1542–1591)

Dzieła, s. 494.
Źródło: Św. Jan od Krzyża – od ciemności ku światłu https://deon.pl/wiara/sw-jan-od-krzyza-od-ciemnosci-ku-swiatlu,2781, deon.pl

O Bogu , O duszy , O oszukiwaniu

„Gdy jedno ego napotyka drugie (lub gdy zbiera się większe ich grono), zaczynają się dramaty. Ale nawet jeśli żyjesz samotnie, i tak stwarzasz swój własny dramat. – Ilekroć użalasz się nad sobą, dramatyzujesz. – Kiedy ogarnia cię poczucie winy albo niepokój, również jest to dramat. – Kiedy godzisz się na to, żeby teraźniejszość znikła za zasłoną przeszłości lub przyszłości, tworzysz czas psychologiczny – czyli materiał, z którego dramat powstaje.”

Eckhart Tolle (1948)

Ilekroć nie pozwalasz obecnej chwili po prostu być, a więc odmawiasz jej należnego szacunku, także tworzysz dramat.
Potęga teraźniejszości (1999)

O czasie , O przeszłości , O przyszłości

„Ze względu na Boga w tym, co dobre, miłujesz siebie. I tak samo powinieneś czynić w stosunku do twojego bliźniego, bo każdy człowiek jest twoim bliźnim, bo nie istnieje ktoś taki, komu wolno byłoby czynić zło.”

Antoni Padewski (1195–1231) święty katolicki, doktor Kościoła, franciszkanin

Źródło: Myśli św. Antoniego http://antonipadewski.pl/o-parafii/9-nasz-patron, antonipadewski.pl

O złu , O Bogu

„Nie kładź się nigdy do łóżka bez wcześniejszego zrobienia rachunku sumienia z całego minionego dnia i zwrócenia wszystkich swoich myśli do Boga. Następnie oddaj i poświęć siebie, a także wszystkich chrześcijan, Bogu. Ponadto ofiaruj na chwałę Jego majestatu odpoczynek, który rozpoczynasz i nie zapominaj nigdy o Aniele Stróżu, który jest zawsze z tobą.”

Ojciec Pio (1887–1968) włoski zakonnik i duchowny, święty kościoła katolickiego (ojciec Pio)

Źródło: Dobrego dnia! Myśli..., op. cit., s. 99.

O aniołach , O myślach , O myśleniu , O zapominaniu

„Gdy człowiek na początku jest pewny, kończy na wątpliwości, a gdy zaczyna od wątpliwości, kończy na pewności.”

Francis Bacon (filozof) (1561–1626) angielski filozof

Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, Antyk, Kęty 1993, ISBN 8386482001, s. 27.

„Tak długo jak będziesz przejmował się tym, co sądzą o tobie inni, maja cię w ręku. Dopiero kiedy przestaniesz wypatrywać uznania na zewnątrz, będziesz panem samego siebie.”

Neale Donald Walsch Rozmowy z Bogiem

Rozmowy z Bogiem
Źródło: Księga trzecia

„Wyznaję, że czuję olbrzymi wstręt do siebie i z wielkim trudem piszę swoją historię, ale czuję, że muszę być posłuszny Bogu (przez posłuszeństwo spowiednikowi) raz jeszcze i ukazać Jego chwałę poprzez obnażenie mojej nicości.”

Dolindo Ruotolo (1882–1970) włoski ksiądz

wstęp do pierwszego tomu autobiografii.
Źródło: Joanna Bątkiewicz-Brożek, Jezu, Ty się tym zamij! O. Dolindo Ruotolo. Życie i cuda, Wydawnictwo Esprit, Kraków 2017, s. 358.

O Bogu , O historii

„Matka jest przecież istotą najbliższą, jedyną. Zna doskonale wszystkie zalety i słabości swego dziecka. Więc nie trzeba się jej wstydzić ani udawać. Można być sobą i mieć pewność, że się jest rozumianym i ze spokojem, bez uczucia zadłużania się, jak to bywa w stosunku do obcych osób – przyjmować wszelką pomoc okazywaną z nieskończoną cierpliwością i miłością. Bo to jest matka, której jutro może zapłacimy tą samą miłością, choć ona tego nie oczekuje, zupełnie niczego nie oczekuje. Dla mnie obecność mojej matki stała się ratunkiem, błogosławieństwem – wtedy, gdy nadszedł najgorszy czas.”

Anna German (1936–1982) piosenkarka polska

Cytaty z książki "Wróć do Sorrento?..."

O matce , O cierpliwości , O dzieciach , O czasie

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Nie mam teraz wiele do powiedzenia przez telefon. Jeśli zostawiam wiadomość, to z dobroci. Stylizujesz siebie zgodnie z nowymi warunkami nowego świata. Myślę, że dobrze byłoby przyjąć jakieś przepisy.”

Paul McCartney (1942) brytyjski muzyk rockowy, członek The Beatles

O myślach , O myśleniu

„Kiedy masz właśnie wspaniałą serię zwycięstw i dokładnie wiesz, że dominujesz w swojej dyscyplinie, musisz uważać, żeby nie wycofać się z kontaktów z kolegami z zespołu. Bardzo cienka linia oddziela wtedy pewność siebie od arogancji i należy uważać, by nie została ona tak odebrana, ale mój trener i moja rodzina stale sprowadzają mnie na ziemię. Poza tym poruszam się jakby w dwóch światach.”

Gregor Schlierenzauer (1990) austriacki skoczek narciarski

Źródło: Wywiad http://www.gregorschlierenzauer.pl/wywiad2009_%20beckham-schlierenzauer-grudzien2009.html

O rodzinie

„Być może mój brak pewności siebie, mój przekorny nawyk kwestionowania i wątpienia we wszystko, co mówiłam albo robiłam, był darem, dobrym darem, czymś, co na krótką metę może prowadzić do… do czego? Do sensu życia? Mogło przynajmniej dać mi szansę dowiedzenia się, co powinnam, a czego nie powinnam robić.”

John Marsden (1950) Pisarz australijski

Seria Jutro, Jutro: Kiedy zaczęła się wojna

Sens

„(…) powiem banał, ale ja jestem bardzo nieśmiała. Do dziś. I potwierdzam to, co mówią koledzy. Ten zawód pomaga zapanować nad nieśmiałością i brakiem pewności siebie.”

Aldona Orman (1968) aktorka polska

Źródło: Hojna matka natura, „Tele Tydzień”, nr 10, 7 marca 2005 http://www.plebania.pl/roznosci/wywiady/459-aldona-orman

O matce , O naturze

„Sprawy miejskie
Posiedzenie Rady Miejskiej d. 1 kwietnia.
(…)
Z porządku dziennego r. m. Dr F. Jakubowski uzasadnia wnioski co do nabycia przez gminę dla Muzeum Narodowego zbioru kamei i gem p. Schmidta-Ciążyńskiego. Sprawozdawca podnosi wysoką wartość tego zbioru, jakiego nie posiada w takiej ilości żadna instytucya, a zbiór ten mieści 2,500 sztuk kamei i gem. Wartość tę zbioru sprawdzili wysłani do Wiednia pp. Maryan Sokołowski i Zygmunt Cieszkowski. Za zbiór ten, którego wykaz szczegółowy odczytuje sprawozdawca, zażądał właściciel wypłaty rocznej renty w sumie 3,600 złr. Suma ta przedstawia się jako mała w porównaniu z wartością zbioru, lecz ponieważ było za ciężko dla Rady ponosić takową wyłącznie, dlatego zwrócono się do Sejmu z prośbą o subwencyę jak najwyższą na ten cel, a Sejm przeznaczył 1,000 złr., przez co umożliwił nabycie zbioru. Prócz kamei i gem oﬁaruje p. Schmidt-Ciążyński dla Muzeum 61 obrazów, które się już tam znajdują i 67 sztuk obrazów, które tymczasowo do Rapperswylu posłał, a których odebranie będzie połączone z pewnemi trudnościami. W ocenienie szczegółowe zbioru nie wdaje się sprawozdawca, znanym on jest bowiem z wystawy Sobieskiego, i prosi wreszcie Radę o przyjęcie wniosków, które brzmią następnie:
1) Gmina miasta Krakowa nabywa od p. Konstantego Schmidt-Ciążyńskiego zbiór kamei i gemm na własność, na rzecz Muzeum Narodowego w Krakowie, za rentę dożywotnią p. Konstantemu Schmidt Ciążyńskiemu, rocznie począwszy od 1 stycznia. 1885 w ilości 3600 zł. aw. w ratach półrocznych z góry opłacać się mającą. 2) Nabycie dokonanem zostaje na podstawie wykazu inwentarycznego dołączonego. 3) Renta roczna, w ustępie 1) określona, wypłacaną będzie w ten sposób, iż na ten cel użytą będzie suma 1000 złr. przez Sejm krajowy na ten cel przeznaczona, zaś resztę, w ilości 2600 złr. wa. wypłacać będzie gmina m. Krakowa z funduszów bieżących. 4) Poleca się Sekcyi skarbowej, aby fundusz na zapłacenie renty tegorocznej obmyśliła i do dyspozycyi Pana Prezydenta pozostawiła, tudzież, aby na przyszłość odpowiednie fundusze w budżecie rocznym zamieszczała. 5) Do zawarcia i podpisania umowy z p. Konstantym Schmidt Ciążyńskim, upoważnia Rada miejska Pana Prezydenta, tudzież Radców pp. Dra Faustyna Jakubowskiego i Dra Henryka Jordana.
Po otwarciu dyskusyi nad wnioskami, zabiera głos r. m. Baranowski, który sądzi, iż właśnie dlatego, że Muzeum jest Narodowe, Sejm powinien dać większą subwencyę, a mianowicie 2,600 złr., miasto zaś mogłoby się przyczynić kwotą 1,000 złr. Zawielki to ciężar dla gminy, dlatego oświadcza, iż głosować będzie przeciw wnioskom.
R. m. Dr Warschauer rozbiera szczegółowo charakter wydatków miejskich i dzieli takowe na egoistyczne, tj. potrzebne na budowę bruków, kanałów itd., i na wydatki krajowe, do których miasto przyczyniać się musi. Ani z jednego, ani z drugiego funduszu wydatku na nabycie kamei czynić nie można. Mówca był przeciwny założeniu Muzeum, które obecnie już kosztuje gminę 3,000 złr., a które przysporzyło miastu dwóch urzędników i woźnego. Niezawodnie jest ładnie, żeby były Muzea, galerye; niezawodnie, że zbiór rzeczony jest cenny, że ma pretium affectionis; niezawodnie, że ma gmina pewne obowiązki względem kraju, ale nie tak wielkie, bo przypuśćmy, że Sejm w którymkolwiek roku nie da subwencyi, to wtedy cały jej ciężar spadnie na miasto, za rzecz, która nie jest w ścisłym związku z Muzeum Narodowem, chyba o tyle, o ile działy sztuki wogóle mają związek ze sobą. Mówca doradza, aby i zamożne prywatne osoby przyczyniły się do nabycia, i proponuje następujący rozkład kwoty: Sejm niech da 1/3, miasto 1/3 i ludzie prywatni 1/3. Pieniądze są, trzeba je dać.
R. m. prezes Majer jest za wnioskami, ale musi się usprawiedliwić, dlaczego. Wiele jest prawdy w słowach mówcy poprzedniego, i gdyby nie pewne względy, nie mógłby oświadczyć się za nabyciem zbioru. Na wszelkie targi, jak podobny, bo inaczej układu na przeżycie nazwać nie można, wzdryga się jego sumienie, inna rzecz bowiem, jeżeli rodzice odstępują dzieciom majątek, a sobie zastrzegają rentę. Przyznaje mówca, że zbiór ten, to rzecz przydatna, ale pierwej iść powinny potrzeby konieczne. Gdyby nie było Muzeum Narodowego, to nikomu nie postałoby w głowie nabywanie zbioru, ale skoro Muzeum jest, to naszym obowiązkiem, aby się rozrastało. Znawcy powiadają, że nabytek robimy za cenę stosunkowo niską; znawcy w Wiedniu orzekli, iż wartość samego materyału, nie licząc wartości sztuki, oszacować można na 40,000 do 50,000 złr. Ale to wszystko mając na względzie, nie mógłby jeszcze mówca za nabyciem wotować, gdyby nie zasiłek, jaki przeznaczył Sejm w kwocie 1,000 złr., a nie traćmy nadziei, że usiłowaniom naszych posłów uda się więcej uzyskać. Drugim względem, skłaniającym mowcę do głosowania za nabyciem, jest zapewnienie, że znajdzie się fundusz i to taki, iż miasto ciężaru nie poniesie.
R. m. Dr Machalski wyjaśnia poprzedniemu mówcy, iż niema najmniejszej niemoralności co do zachodzącego tu dożywocia, bo ono jest uświęconem we wszystkich społeczeństwach cywilizowanych. Rada nie spekuluje tu na życie niczyje, a życie p. Schmidta-Ciążyńskiego jest w ręku Boskiem.
R. m. Rehman zapytuje, czy subwencya Sejmu jest jednorazową, czy też będzie udzielaną i na przyszłość.
R. m. Romanowicz wyjaśnia, że jest to datek roczny, więc nie potrzeba będzie wnosić petycye, bo odnośną kwotę będzie wstawiał co roku Wydział krajowy; nie chroni to wszakże tej rubryki od tego, że może się za nią nie podnieść większość rąk, czego przecież po reprezentacyi kraju przypuścić nie można, aby się w tym względzie taka większość nie znalazła.
Sprawozdawca Dr F. Jakubowski dodaje do wyjaśnienia r. m. Machalskiego tę uwagę, że jeżeli rodzice dzieciom majątek zostawiają, a sobie rentę dożywotnią zastrzegają, to tutaj obywatel przychodzi i mówi: oddaję wam wszystko, co mam, całą moją własność, dajcie mi rentę dożywotnią. Tu propozycya wychodzi z jego strony i jemu wolno tak postąpić; Co do r. m. Warschauera, który mówi: niech ktoś da, to nie od nas zawisło, by dał, ani Sejmu także do większej oﬁary zmusić nie możemy, Sejmu, który w trudnych warunkach oﬁarował 1000 złr. Jeżeli zaś ktoś ma dać, to nie od nas także zawisło, ale trzeba rozpocząć składać datki, a radca Warschauer rozpoczął od proponowania datków. Radca Warschauer dzieli także wydatki na niższe i wyższe, lecz ile razy przychodzimy z żądaniem niższych wydatków, to nam mówią o wyższych, ile zaś razy żądamy wydatków na wyższe cele, to nam mówią o brukach, kanałach itd. Gdy szło n. p. o szkołę przemysłową, to mówiono: po co szkoła przemysłowa! I zdaje się, ze słów p. Warschauera, jak gdyby gmina Krakowa mogła tylko kanały i bruki budować i ten jedynie miała obowiązek. Muzeum, przeciw któremu występuje p. Warschauer, ma dziś dziesięć razy większą wartość, niż suma, jaką na nie gmina wydała. Sprawozdawca wskazuje i na te wyższe cele, jakie miasto Kraków ma do spełnienia wobec kraju i narodu i prosi jeszcze raz o uchwalenie wniosków.
W głosowaniu imiennem, zarządzonem na wniosek r. m. Epsteina, głosowali za: Armółowicz, Dr Bobrzyński, Dr Bochenek, Geissler, Dr Hajdukiewicz, Dr F. Jakubowski, Dr Jakubowski Maciej, Dr Jordan, Dr Kasparek, dyrektor Kieszkowski, Knaus. JE. Dr Kopff, Dr Kohn, Dr Lisowski, Dr Majer, Dr Machalski, Muczkowski, hr. Potocki, Romanowicz, Dr Rosenblatt, Dr Straszewski, Szpakowski, hr. Tamowski, Zaremba, Dr Zatorski, Dr Zoll. Razem 26 głosów.
Przeciw głosowali: Dr Asnyk, Baranowski, Birnbaum, Epstein, Grosse, Gwiazdomorski, Kwiatkowski, Dr Oetinger, Rehman, Stockmar, Dr Warschauer, Zieleniewski. Razem 12 głosów.
Wstrzymali się od głosowania: Chęciński, Dr Domanski, Fedorowicz, Feintuch, wiceprezydent Friedlein, Goebel, Dr Horowitz, X. Midowicz, Mendelsburg, Schwarz.
Nieobecni: Chrzanowski Leon, Goldgardt, Matusińsiki, hr. Mieroszowski, Mirtenbaum, Dr Pareński, Dr Pieniążek, Dr Retinger, Rzewuski, Spira, Dr Weigel.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 76, 3 kwietnia 1885, s. 2, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

Obraz , O życiu , O pieniądzach , O dzieciach

„Emilka wiedziała, że strasznie będzie tęsknić za Deanem, bardziej niż kiedykolwiek. Po każdej, nawet najkrótszej rozmowie z nim czuła, że jej życie staje się bogatsze. Nauczyła się tak wiele z jego mądrych, przenikliwych, wesołych i ironicznych powiedzonek. Pozostawały w niej. Jego komplementy dawały jej pewność siebie. Czuła, choć nigdy się nad tym nie zastanawiała, że Dean jest nią zafascynowany. (…) Jego urok miał w sobie posmak czegoś nieznanego: doświadczenia, wiedzy, goryczy dojrzałego umysłu, czegoś, co było dla niej niedostępne.(…) Dean zaspokajał jakąś cząstkę jej subtelnej, wrażliwej duszy, która zawsze łaknęła tych spotkań.”

Lucy Maud Montgomery (1874–1942) pisarka kanadyjska

Cykl Emilka ze Srebrnego Nowiu, Emilka dorasta (1925)

O życiu , O duszy , O wiedzę

„Burkini nigdy nie miało być symbolem islamskiej kobiety. Odrzuciłam tradycyjną zasłonę, zastąpiłam ją kapturem, by wpasować się w australijski styl życia. Wymyśliłam to dla kobiet bez względu na religię, rasę, budowę ciała. Burkini to wolność i pewność siebie, nie kojarzy się z uciskiem, torturami ani terrorem. Pozwólcie kobietom wybierać, w czym chcą chodzić.”

Aheda Zanetti (1967)

Źródło: Robert Stefanicki, Francja na wojnie z burkini. Co strój plażowy ma wspólnego z terroryzmem http://wyborcza.pl/1,75399,20584438,francja-na-wojnie-z-burkini-co-stroj-plazowy-ma-wspolnego-z.html, wyborcza.pl, 23 sierpnia 2016.

O kobietach , O wojnie , O religii , O wolności

„Nic tak nie zmniejsza męskiej pewności siebie, jak niepewność co do liczby własnych dzieci.”

Jan Werich (1905–1980) aktor i pisarz czeski

O dzieciach

„Konsumpcja stała się doskonałą metodą podkreślania różnic społecznych i zyskiwania pewności siebie. Jednocześnie zapobiega wyrzutom sumienia. Jeśli ludziom brakuje czasu dla rodziny, bo muszą zarabiać na utrzymanie, szukają kompensacji. A rynek oferuje materialną namiastkę troskliwości, przyjaźni, miłości. Akt zapłaty w kasie zastępuje wyrzeczenie, które mogłoby się wiązać z odpowiedzialnością za innych.”

Zygmunt Bauman (1925–2017) polski socjolog, filozof, eseista

Źródło: Samotni chodzą stadami, rozmowa Hansa von der Hagena, „Süddeutsche Zeitung”, tłum. „Forum”, 26 kwietnia 2011

O przyjaźni , O czasie

„Czymże jest przesławny rozum w swej wszechstronności, nieomylności, bogactwie, bystrości i pewności siebie? Bałwanem, któremu krzykliwy zabobon nierozumu przypisuje boskie przymioty.”

Johann Georg Hamann (1730–1788)

O bogactwie

„Osoba wyznająca filozofię Ubuntu jest otwarta na innych, świadoma innych, nie przeraża jej to, że inne osoby są od niej samej lepsze bądź bardziej utalentowane, ponieważ czuje ten rodzaj pewności siebie, który wynika z głębokiego przekonania o przynależności do większej całości.”

Desmond Tutu (1931) duchowny południowoafrykański, noblista w dziedzinie pokoju

Źródło: Nie ma przyszłości bez przebaczenia

O przebaczeniu , O przyszłości

„(…) Jeżeli świat nie jest rozsypaną przed nami łamigłówką, tylko zupą, w której pływają bez ładu i składu kawałki, od czasu do czasu zlepiające się przez przypadek w jakąś całość? Jeżeli wszystko, co istnieje, jest fragmentaryczne, nie donoszone, poronne, zdarzenia mają koniec bez początku albo tylko środek, sam przód albo tył, a my wciąż segregujemy, wyławiamy i rekonstruujemy, aż zaczynamy widzieć całe miłości, całe zdrady i klęski, chociaż naprawdę jesteśmy cząstkowi, byle jacy. Nasze twarze, nasze losy urabia statystyka, jesteśmy wypadkową ruchów brownowskich, ludzie to nie dokończone szkice, przypadkowo zarysowane projekty. Perfekcja, pełnia, doskonałość – to rzadki Wyjątek, zdarzający się tylko dlatego, że wszystkiego jest tak niesłychanie, niewyobrażalnie wiele! Olbrzymiość świata, nieprzeliczalna jego mnogość jest automatycznym regulatorem codziennej zwyczajności, dzięki niej uzupełniają się pozornie luki i wyrwy, myśl dla własnego zbawienia odnajduje i scala odległe fragmenty. Religia, filozofia są klejem, wciąż składamy i zbieramy rozpełzające się w statystykę ochłapy, żeby je złożyć w sens, jak w dzwon naszej chwały, żeby odezwały się jednym, jedynym głosem! Tymczasem jest tylko zupa. Matematyczny ład świata to nasza modlitwa do piramidy chaosu. Na wszystkie strony wystają kawałki życia poza znaczenia, które ustaliliśmy jako jedyne, a my nie chcemy, nie chcemy tego widzieć! Tymczasem istnieje tylko statystyka. Człowiek rozumny to człowiek statystyczny. Czy dziecko będzie piękne czy brzydkie? Czy muzyka da mu rozkosz? Czy dostanie raka? O tym wszystkim decyduje gra w kości. Statystyka stoi u naszego poczęcia, ona wylosowuje zlepki genów, z których tworzą się nasze ciała, ona wylosowuje naszą śmierć. O spotkaniu kobiety, którą pokocham, o mojej długowieczności, o wszystkim decyduje normalny rozkład statystyczny, więc może także o tym, czy będę nieśmiertelny? Może ona staje się czyimś udziałem na ślepo, przez przypadek, od czasu do czasu, tak samo jak uroda lub kalectwo? A skoro nie istnieją jednoznaczne przebiegi, skoro rozpacz, piękno, radość i brzydota są dziełem statystyki, statystyką jest podszyte nasze poznanie, istnieje tylko ślepa gra, wiekuiste układanie się przypadkowych wzorów. Nieskończona liczba Rzeczy szydzi z naszego umiłowania Ładu. Szukajcie – a znajdziecie; zawsze w końcu znajdziecie, jeżeli będziecie tylko dość żarliwie szukali, statystyka bowiem niczego nie wyklucza, czyni wszystko możliwym, jedynie mniej lub więcej prawdopodobnymi. Historia zaś jest ziszczaniem się brownowskich ruchów, statystycznym tańcem cząstek, które nie przestają marzyć o innym doczesnym świecie…
– Może i Bóg istnieje tylko czasami? – rzucił niegłośno Inspektor. Pochylił się do przodu i z niewidzialną twarzą słuchał tego, co Gregory z takim trudem wyrzucał z siebie, nie śmiejąc nań spojrzeć.
– Może – obojętnie odparł Gregory. – A przerwy w jego istnieniu są bardzo długie, wie pan?
Wstał, podszedł do ściany i wpatrzył się niewidzącymi oczami w jakąś fotografię.
– Może i my…”

Stanisław Lem książka Śledztwo

zaczął i zawahał się – ... i my jesteśmy tylko czasami, to znaczy: raz mniej, niekiedy prawie znikamy, rozpływamy się, a potem nagłym skurczem, nagłym wysiłkiem, scalając na chwilę rozpadające się rojowisko pamięci... na dzień stajemy się...
finalna rozmowa Inspektora z Gregorym.
Utwory, Śledztwo

O rozpaczy , O myśleniu , Radość , O śmierci

„Niewiedza znacznie częściej wywołuje uczucie pewności siebie niż posiadanie wiedzy: to właśnie osoby, których znajomość nauki jest niewielka, a nie te, które posiadają o niej rozległą wiedzę, są tak absolutnie przekonane o tym, że ten lub ów problem nie zostanie nigdy rozwiązany przez naukę.”

Karol Darwin (1809–1882) biolog angielski

Źródło: O pochodzeniu człowieka (1871)

O emocjach , O wiedzę , O problemach , O nauce

„(…) jest taki moment, kiedy można coś zrobić, aby zdobyć szczęście, ten moment trwa kilka dni, czasem kilka tygodni, a nawet miesięcy, ale następuje on raz i tylko raz, nie można do niego wrócić, brak już miejsca na entuzjazm, na pewność siebie i wiarę, pozostaje jedynie łagodna rezygnacja, wzajemna i pełna smutku litość, niepotrzebne, a zarazem słuszne poczucie, że coś mogło się zdarzyć, nie okazaliśmy się po prostu godni daru, jaki został nam ofiarowany.”

Michel Houellebecq książka Mapa i terytorium

Mapa i terytorium

O szczęściu , O wierze , O czasie

„Najseksowniejsze w kobiecie jest jej pewność siebie, a nie wygląd.”

Zhang Ziyi (1979) aktorka chińska

Źródło: Sexiest, E! entertaiment

O kobietach , O wyglądzie

„Pewność siebie to uczucie, a nie logiczna konkluzja, do której dochodzi się po analizie danych.”

Daniel Kahneman (1934) ekonomista amerykański, noblista

Źródło: Olivier Burkeman, Rozum na manowcach, „The Guardian”, tłum. „Forum”, 13 lutego 2012.

O emocjach

„Uważam, że ubranie powinno podkreślać seksowne cechy człowieka, zarówno kobiety, jak i faceta. Moda jest po to, żeby pokazać, że jest się atrakcyjnym. Ma dodać nam odwagi, pewności siebie i sznytu. Oszpecanie się, robienie się na dziwnego czy ciekawego mnie nie kręci.”

Dawid Woliński (1977)

Źródło: Uwielbiam robić dekonstrukcję, „Gala” http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/artykul/dawid-wolinski-uwielbiam-robic-dekonstrukcje.html

O kobietach , O modzie

„Jako młody chłopak byłem bardzo spokojny i nieśmiały. Więcej pewności siebie nabyłem podczas służby wojskowej.”

Tadeusz Wojtkowiak (1952) polski polityk

Źródło: Tadeusz Wojtkowiak - nowa twarz w Sejmie, naszemiasto.pl, 5 października 2001 http://srem.naszemiasto.pl/archiwum/200711,tadeusz-wojtkowiak-nowa-twarz-w-sejmie,id,t.html

Chłopak

„Czuję się naprawdę niesamowicie, to chyba jeden z najlepszych dni w moim życiu! Przyznam się, że się nie spodziewałem tego sukcesu. Wydaje mi się, że nikt się nie spodziewał, podchodziłem do skoków ze spokojną głową i to mi bardzo pomogło! Chociaż gdzieś tam w myślach chodził mi po głowie medal, aczkolwiek na skoczni o tym kompletnie nie myślałem. (…) Na pewno nie da się przewidzieć, czy ten sukces przełoży się na wyniki na szczeblu seniorskim, ale w jakimś stopniu dodał mi pewności siebie. Gratulacji otrzymałem naprawdę bardzo dużo, nie spodziewałem się aż tylu! Koledzy z kadry cieszyli się razem ze mną, bardzo mi gratulowali tego wyniku.”

Jakub Wolny (1995) polski skoczek narciarski

po zwycięstwie indywidualnym w Val di Fiemme 2014.
Źródło: Tadeusz Mieczyński, Jakub Wolny: W myślach chodził mi po głowie medal, skijumping.pl, 1 lutego 2014 http://www.skijumping.pl/wiadomosci/17177/Jakub-Wolny-W-myslach-chodzil-mi-po-glowie-medal/

O myślach , O sukcesie , O myśleniu

„Jako artystę kabaretowego napędza mnie na scenie poczucie potęgi i pewności siebie, której brakuje mi prywatnie. Widok kilkusetosobowej, a czasem kilkutysięcznej publiczności, która kładzie się ze śmiechu, jak łan zboża, a ty jesteś tego sprawcą, jest niezwykły.”

Robert Górski (1971) polski twórca kabaretowy

Jak zostałem premierem (2012)

O śmiechu , O czasie

„Mamy potencjał, żeby w każdym meczu grać lepiej niż w poprzednim. W ten sposób zyskujemy szacunek fanów i nabieramy pewności siebie. Zawsze wychodząc na boisko, jestem przekonany, że wygramy. Jeśli teraz widzicie mocną drużynę Albicelestes, to bądźcie pewni, że zobaczycie jeszcze silniejszą!”

Sergio Agüero (1988) argentyński piłkarz

Źródło: „Bravo Sport” nr 13/2010

O sporcie

„Nauczyłam się odmawiać startów i wywiadów. Na ścianie w pokoju powiesiłam sobie zdjęcia tygrysa. Wystarczyło na niego spojrzeć, żeby zobaczyć pewność siebie. To dodało mi wiary we własne siły.”

Marit Bjørgen (1980) norweska biegaczka narciarska

Źródło: sport.pl, 21 lutego 2011, MŚ w Oslo. Bjorgen – zwykła dziewczyna w niezwykłej formie http://www.sport.pl/zimowe/1,64996,9144390,MS_w_Oslo__Bjorgen___zwykla_dziewczyna_w_niezwyklej.html

O pokoju , O wierze , O sporcie , O sile

„Zawsze byłem znakomitym gitarzystą, ale mojemu śpiewaniu ciągle czegoś brakowało – albo pewności siebie albo pomysłu. Nigdy nie poświęcałem temu zbyt wiele uwagi, ale teraz mogę uczciwie przyznać, że nagrywając tą płytę dałem z siebie wszystko jeśli chodzi o śpiew.”

Dave Mustaine (1961) gitarzysta amerykański (Metallica, Megadeth)

„Tam, gdzie panuje strach, brak też pewności siebie. Między innymi dlatego w Ameryce Północnej i Europie przeważa przekonanie, że najlepszą epokę mamy już za sobą. Z kolei upokorzenie pojawia się u tych, którzy utracili poczucie własnej wartości i nadzieję na lepszą przyszłość. W świecie arabskim jeszcze do niedawna wielu widziało pełną chwały przeszłość, nędzną teraźniejszość i brak jakichkolwiek perspektyw na przyszłość.”

Dominique Moïsi (1946)

Źródło: Lilith Volkert, Lepiej już było, polityka.pl, 26 września 2011 http://www.polityka.pl/swiat/tygodnikforum/1519864,1,lepiej-juz-bylo.read

O strachu , O przeszłości , O przyszłości

„Chester przez cały czas kiwa głową, ale nie przerywa po chamsku, jak uczyniłby każdy młodszy jajogłowy. Młody jajogłowy szybko się obraża, kiedy ktoś obok zaczyna wypowiadać zdania oznajmujące, ponieważ odbiera je jako insynuację, że on sam jeszcze tego nie wie. Natomiast starszy wiekiem jajogłowy ma więcej pewności siebie, a poza tym rozumie, że czasami ludzie potrzebują głośno pomyśleć. Z kolei wysoce zaawansowani jajogłowi rozumieją także, że wypowiadanie zdań oznajmujących, których treść jest znana wszystkim obecnym, stanowi proces społeczny zwany nawiązywaniem rozmowy, nie powinno być zatem pod żadnym pozorem odbierane jako agresja.”

Neal Stephenson książka Cryptonomicon

Źródło Cryptonomicon, rozdział Seattle, str. 494, Warszawa 2001
Cryptonomicon

O ludziach , O czasie , O wieku

„Nie trzeba kończyć szkoły, żeby zostać reżyserem. Są ludzie, którzy jej nie potrzebują. Posiadają umiejętność opowiadania historii, są przebojowi. Ja należę do grupy, która potrzebowała szkoły – po pierwsze, żeby zbudować sobie krąg przyjaciół i współpracowników. Szkoła buduje więzi. (…) Po drugie, etiudy i ćwiczenia w szkole, w których można było poeksperymentować, i na których wolno było się przejechać dały mi dużo większe poczucie pewności siebie. Szkoła daje możliwość popełniania błędów. Po szkole lepiej byłoby ich nie popełniać…”

Julia Kolberger (1978)

Źródło: Mateusz Pacewicz, Nowy film Julii Kolberger. Rozmowa z reżyserką http://wyborcza.pl/1,75475,12597477,Nowy_film_Julii_Kolberger__Rozmowa_z_rezyserka.html, wyborcza.pl, 3 października 2012.

O ludziach , O szkole , O ćwiczeniach , O historii

„Dla mnie tenis to przede wszystkim gra emocji. Mam wrażenie, że ostatecznie o zwycięstwie decyduje to, która z nas potrafi lepiej dać sobie radę z ogromnym napięciem i presją, czyli opanować nerwy. Zwycięża instynkt, pewność siebie i motywacja.”

Jelena Diemientjewa (1981) rosyjska tenisistka

Źródło: „Zwierciadło” nr 5/1927, maj 2007

O grach , O motywacji , O wrażeniach

„Przesadna pewność siebie białych sprawiła, że bez zmrużenia oka zniewoliliśmy czarnych, podbiliśmy Amerykę Łacińską i popełnialiśmy wszelkiego rodzaju ludobójstwa.”

Brian McLaren (1956)

Źródło: Tomasz Zalewski, Nowe kościoły na nowe czasy Wielki mały kościół, polityka.pl, 23 maja 2010 http://www.polityka.pl/swiat/obyczaje/1505708,2,nowe-koscioly-na-nowe-czasy.read

„Panie Premierze, Drodzy Polscy Przyjaciele, Drodzy Państwo, Rodacy!Przywiodła nas tutaj wspólna pamięć, wspólny dług historyczny i wiara w przyszłość. Dzisiaj pochylamy głowy przed tymi, którzy mężnie przyjęli tutaj śmierć; przed tymi, których dążenia, nadzieje, talenty zostały bezlitośnie rozdeptane, przed tymi, kogo się nie doczekano. Nie doczekały się, ale na zawsze zachowały w swoich sercach matki, dzieci, ukochane. W ziemi tej spoczywają obywatele radzieccy, którzy spłonęli w ogniu represji stalinowskich w latach 30., oficerowie polscy, rozstrzelani na podstawie tajnego rozkazu, żołnierze Armii Czerwonej rozstrzelani przez nazistów podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Katyń nierozerwalnie powiązał ich losy. Tutaj obok siebie, jak w bratniej mogile, zyskali wieczne odpoczywanie. Odpoczywanie, ale nie zapomnienie, ponieważ nie może być wytarta z pamięci śmierć męczeńska niewinnych ofiar. Nie można schować prawdy o zbrodniach. Rosja i Polska, jak żadne inne państwa, Rosjanie i Polacy, jak żadne inne narody Europy, musieli przeżyć praktycznie wszystkie tragedie XX w. Zapłacić olbrzymią, zbyt wysoka cenę za dwie wojny światowe, za bratobójcze zbrojne konflikty, za okrucieństwo i nieludzkość totalitaryzmu. Nasz naród, który przeżył koszmar wojny domowej, przymusową kolektywizację wsi, masowe represje lat 30., doskonale rozumie, chyba lepiej niż ktokolwiek inny, co oznacza dla wielu polskich rodzin Katyń, Miednoje, Piatichatki, dlatego że w tym żałobnym rzędzie i miejscach masowych kaźni obywateli radzieckich jest poligon w Butowie pod Moskwą, Góra Siekierna na Sołowkach, rowy egzekucyjne w Magadanie i Workucie, bezimienne mogiły Norylska i Kanału Białomorskiego. Represje niszczyły ludzi nie zważając na ich narodowość, przekonania, wiarę. Ich ofiarami stawały się całe warstwy społeczne w naszym kraju: Kozacy, duchowni, zwykli chłopi, profesorowie, oficerowie – w tym również oficerowie armii carskiej, którzy w swoim czasie wstąpili na służbę do Armii Czerwonej – również ich nie oszczędzono – nauczyciele, robotnicy. Logika była jedna: zasiać strach, obudzić w człowieku najniższe instynkty, podjudzać ludzi przeciwko sobie i zmuszać ich do ślepego posłuszeństwa.Zbrodnie te nie mogą być usprawiedliwione w żaden sposób. W naszym kraju została dokonana jasna ocena polityczna, prawna i moralna zbrodni reżimu totalitarnego. I ocena ta nie podlega żadnej rewizji. Wobec tych grobów, wobec ludzi, którzy przychodzą tutaj oddać hołd swoim bliskim byłoby cyniczne powiedzieć: zapomnijmy o tym, że wszystko zostało w przeszłości. Nie. Jesteśmy zobowiązani pielęgnować pamięć o przeszłości, i oczywiście będziemy to czynić, jakkolwiek gorzka nie byłaby ta prawda. Nie jesteśmy w stanie zmienić przeszłości, ale w naszych siłach jest zachować albo przywrócić prawdę, a to znaczy również sprawiedliwość historyczną. Jest to ciężka praca, praca bardzo żmudna, której podjęli się historycy Rosji i Polski, przedstawiciele społeczeństwa i duchowieństwa. Wracając w przeszłość pracują w imię prawdy, a to znaczy w imię przyszłych stosunków między naszymi krajami. Właśnie taka wspólna droga dla zdefiniowania pamięci narodowej, ran historycznych pozwoli nam uniknąć ślepej uliczki niezrozumienia, wyrównywania rachunków, prymitywnych interpretacji dzielenia narodów na te, które miały rację i te, które były winne, jak to czasami usiłują robić nieodpowiedzialni politykierzy. W ciągu dziesięcioleci cynicznych kłamstw usiłowali zataić prawdę o egzekucjach katyńskich, ale byłoby takim samym kłamstwem obarczanie tą winą narodu rosyjskiego. Historia pisana przez złość i nienawiść jest równie fałszywa i zalakierowana jak wylizana historia w interesie konkretnych ludzi czy grup politycznych. Jestem pewny, że coraz częściej i w Rosji, i w Polsce zdajemy sobie z tego sprawę i jakie by to nie było trudne musimy wychodzić naprzeciwko sobie i zdawać sobie sprawę, że nie sposób żyć tylko i wyłącznie tą przeszłością. Dlatego jesteśmy dzisiaj wspólnie razem tutaj w Katyniu na tej uroczystości z okazji 70. rocznicy polskiej tragedii. Byliśmy wspólnie w Gdańsku w rocznicę wybuchu II wojny światowej. Na jej frontach nasze narody walczyły przeciwko wspólnemu wrogowi i jestem przekonany, że będziemy wspólnie obchodzić jubileusz wielkiego zwycięstwa – w którym główną, decydującą rolę odegrali żołnierze Armii Czerwonej – za które oddały swoje życie setki tysięcy żołnierzy wojska polskiego armii Andersa i Armii Krajowej, obrońcy Moskwy i Warszawy, Westerplatte i Smoleńska. Nasze straty i doświadczenia sojusznicze powinny nas zbliżać do siebie. Nie mamy moralnego prawa pozostawić przyszłym pokoleniom brzemienia nieufności do siebie. We współczesnym świecie, w Europie XXI w. nie ma innej alternatywy dla prawdziwego dobrego sąsiedztwa między narodami Polski i Rosji. Jest to wybór godny naszych dwóch narodów, które są skazane na to sąsiedztwo; wybór godny naszego wspólnego, tragicznego, ale wielkiego losu.Światła pamięć i wieczne odpoczywanie wszystkim, których przyjęła ziemia Katynia. Pokoju, pomyślności i dobrobytu dla żyjących obecnie.Dziękuję.”

Władimir Putin (1952) rosyjski polityk

przemówienie wygłoszone podczas obchodów 70 rocznicy zbrodni katyńskiej, tekst za PAP.
Przemówienia rocznicowe
Źródło: interia.pl, 7 kwietnia 2010 http://fakty.interia.pl/raport/70-rocznica-zbrodni-katynskiej/news/przeczytaj-pelna-tresc-przemowienia-putina-w-katyniu,1461636,6896

Serce , O życiu , O śmierci , O nienawiści

„My, kobiety, jesteśmy dla siebie bardzo surowe. Zresztą wydaje mi się, że czujemy się i wyglądamy najlepiej, jeśli w głowie wszystko jest dobrze poukładane. Wtedy nabieramy pewności siebie.”

Cheryl Cole (1983)

Źródło: O przeszłości nie mówimy http://zyciegwiazd.onet.pl/1636163,3,o_przeszlosci_nie_mowimy,artykul.html

O kobietach , O przeszłości

„Zginął z nadmiaru pewności siebie. Przestał sprawdzać, kto za nim stoi.”

Wojciech Adamiecki (1934–2008) polski dziennikarz, reportażysta, tłumacz i dyplomata

„nie graliśmy razem od jakiegoś czasu i cholernie dobrze się bawiliśmy. Mogliśmy odzyskać pewność siebie. Zabraliśmy tę pewność i całą pieprzoną energię do studia.”

Mike Dirnt (1972) amerykański muzyk

O studiach , O czasie

„Ten złoty, wysadzany diamentami naszyjnik pani Nina Andrycz dostała od Indiry Gandhi i podarowała mi go ze słowami: „Odznaczam panią na gwiazdę i życzę zdrówka!”. Jest dla mnie tak cenny i symboliczny, że zamiast na szyi trzymam go w sejfie. Nie czuję się jeszcze gwiazdą, ale myśl, że wielka, legendarna aktorka zobaczyła ją we mnie, dodaje pewności siebie w trudnych chwilach.”

Natasza Urbańska (1977) aktorka, tancerka i piosenkarka polska

Źródło: Agnieszka Sztyler, Wyśpiewałam to sobie, „Twój Styl” nr 12, grudzień 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128793.html

O myślach , O myśleniu

„Polak nie czyściłby butów Niemcowi, nawet gdyby miał za to ponieść śmierć. Francuz zrobiłby to chyba dopiero pod grozą rewolweru. A i Niemiec, gdyby – przeciwnie – miał czyścić buty Anglikowi, uznałby to za poniżenie honoru narodowego. Ale Anglik może to robić bez żadnej ujmy dla siebie i calego imperium, nie rażąc nawet nikogo. Jest to tak mocno ugruntowana wyższość, że aż umyka potocznej świadomości i odbiera znaczenie próbom życia. Wszystkim dokoła następuje się raz po raz na wrażliwe odciski honoru narodowego, że podskakują, klną i pienią się. Ale noga honoru angielskiego jest wolna od odcisków, nikt jej nie może urazić. Jest to arystokratyczna wyższość pełnego osiągnięcia nad brakiem pewności siebie dorobkiewicza. Stary arystokrata może pozwolić sobie na wszystko, porusza się w kręgu dobrego wychowania przekazanym jego świadomości przez szereg pokoleń, poza krąg ten nie może się wydobyć, choćby nawet pragnął, bo każdy postępek przemienia się w jego ręku w czarodziejski sposób na czyn dobrego wychowania. Ale niech identyczny postępek spróbuje popełnić przeciętny dorobkiewicz, zmrozi wszystkich chamstwem, zostanie wyproszony za drzwi.”

Stanisław Dygat książka Jezioro Bodeńskie

Jezioro Bodeńskie
Źródło: wyd. KiW 1987, s. 34–35.

O śmierci , O butach

„Facet wie, co robi. Jest konkretny i twardy. Nie wywołuje przy tym lęku, po prostu emanuje z niego jakaś siła i pewność siebie.”

Jan Wieczorkowski (1972) polski aktor

o Grzegorzu Kuczeriszce.
Źródło: Artur Cichmiński, Rozmowa z Janem Wieczorkowskim o polskim horrorze https://archiwum.stopklatka.pl/news/rozmowa-z-janem-wieczorkowskim-o-polskim-horrorze-150227, stopklatka.pl, 16 kwietnia 2008

O facetach , O sile

„To [jazda konna] jak proszenie kobiety do tańca. Jeżeli nie masz pewności siebie i boisz się, że ci odmówi, i podchodzisz ukradkiem, patrząc na swoje buty, to jasne jak słońce, że ci odmówi. Wtedy, oczywiście, możesz spróbować złapać ją i zmusić do skakania po podłodze, ale w końcu żadnemu z was nie sprawi to zbytniej radości.(…)
Tańczenie i jazda konna to to samo cholerstwo. Chodzi o zaufanie i przyzwolenie. Jedno się trzyma drugiego. Mężczyzna prowadzi, ale nie ciągnie jej na siłę, proponuje współpracę, a ona czuje to i idzie z nim. Są w harmonii i poruszają się we wzajemnym rytmie, po prostu na wyczucie.”

Nicholas Evans książka Zaklinacz koni

Zaklinacz koni

O kobietach , O butach , O zaufaniu , O sile

„Największym problemem Polski jest zły stosunek do samego siebie: podejrzliwość, kłótliwość, swarliwość, nienawiść, kompleksy, brak pewności siebie i negatywny stosunek do własnej historii, i aby jeden drugiemu mógł dojechać dobrze, gotów jest przy okazji popełnić samobójstwo.”

Władysław Bartoszewski (1922–2015) polski polityk, działacz społeczny, historyk

w odpowiedzi na pytanie, co jest dzisiaj największym problemem Polski.
Źródło: Co z tą Polską?, 22 lutego 2007 http://www.youtube.com/watch?v=dcW_7GZh9co

O nienawiści , O historii , O samobójstwie

„Nawet wyobraźnia traci pewność siebie, gdy rozum się do niej dobiera.”

Andrzej Klawitter (1952–2019) pisarz

„Amerykańska kultura stanowi obłędne połączenie upajającej pychy i głębokiego przygnębienia. Rezultatem jest poczucie pewności siebie nieustannie podkopywane strachem.”

George Friedman (1949)

Następne 100 lat. Prognoza na XXI wiek
Źródło: s. 30

O strachu

„Tak czy owak wszystko dobrze się skończyło. Zmieniłem kierunek studiów na historię z ukierunkowaniem polityczno-filozoficznym i poznałem kilku nowych przyjaciół. Od tego czasu, życie na uczelni było wszystkim czego pragnąłem począwszy od niewielkiej ilości czasu jaki ode mnie wymagano. Tak naprawdę, nigdy się nie pogodziłem z faktem, że osiągnięcia na uczelni to coś wymagającego wysiłku. Dwa lata później zakończyłem swoją edukację z bardzo średnimi ocenami i dwoma na nowo odkrytymi i raczej naiwnymi ambicjami z lat młodzieńczych. Chciałem podróżować. I chciałem pisać.
Chęć oczywiście, sama w sobie nie gwarantuje sukcesu. Niestety moje raczej cieplarniane wychowanie nie nauczyło mnie tego. Nie nauczyły mnie tego również 3 lata w instytucji edukacyjnej, gdzie kobiety w średnim wieku codziennie sprzątają ci pokój i ścielą łóżko. Prawdę mówiąc byłem zepsuty. Przeniosłem się do Londynu, który wessał mnie niczym doktora Watsona na początku Studium w szkarłacie. W przeciwieństwie do Dr. Watsona nie zamierzałem jednak pozostać na długo – chciałem zaoszczędzić jedynie trochę pieniędzy, coś napisać i wybrać się w podróż dookoła świata płacąc za wszystko z zaliczek od hojnego wydawcy.
Jasne.
Londyn zweryfikował te marzenia. W domu, w Norfolk, a nawet w Cambridge, moje pragnienie zostania pisarzem odróżniały mnie od tłumu. W Londynie, fakt, że chcesz zostać pisarzem (artystą, reżyserem ) było czasem czymś dobijająco przeciętnym. Każdy w Londynie pisze powieść, planuje to zrobić, zna kogoś kto to robi, pracuje w wydawnictwie, albo co najgorsze z wszystkiego – już coś wydał.
Dzięki szczęśliwej sytuacji geopolitycznej będącej następstwem kliku wieków brytyjskiego imperializmu ustępującego pola szybko rozwijającej się strefie wpływów Stanów Zjednoczonych, ludzie na całym świecie chcą się uczyć angielskiego.
Z zupełnie zrozumiałych, choć pedagogicznie niepewnych powodów, ludzie wierzą, że jedyny sposób by nauczyć się angielskiego to lekcje z native speakerami. Dodaj do tego powszechną żyłkę handlową przedsiębiorców, odrobinę sprytnej reklamy i oto wynik – przemysł Nauki Języka Angielskiego (NJA). Niecały rok od momentu, gdy zdecydowałem, że chcę żyć i pracować za granicą znalazłem się w Istambule mając za sobą cztery tygodnie treningu w International House bez wartego uwagi doświadczenia i z większą pensją niż lokalny lekarz. Czyż gospodarka rynkowa nie jest wspaniała?
NJA była dla mnie dość przypadkową karierą (zapewne podobnie jak w przypadku 90% jej pracowników), lecz dziwnym trafem kontynuowałem ją 14 lat. Poczucie winy w stosunku do nieszczęsnych tureckich lekarzy sprawiło, że dobrze wyuczyłem się tego fachy. Czytałem literaturę, dołączyłem do zawodowych stowarzyszeń, zapisałem się na dalsze kursy. Z Istambułu jeździłem do Londynu, Z Londynu do Madrytu, z Madrytu do Glasgow. Z nieopierzonego ucznia stałem się dyrektorem studium, potem doświadczonym profesjonalistą w dziedzinie NJA i wreszcie trenerem nauczycieli. Moje wynagrodzenie rosło. Niewielkie szkółki otworzyły mi drogę do w miarę poważnych instytucji, które otworzyły mi drogę do profesjonalnych firm, które otworzyły mi drogę do posady na uniwersytecie. Rozdawałem foldery na konferencjach. Ale zaraz…
Czy nie chciałem zostać pisarzem? No tak. Podczas, kiedy utrzymywałem się z uczenia angielskiego, również pisałem w tym języku. czasem wściekle, czasem spokojnie i leniwie – zależnie od nastroju. Pisałem krótkie historie, pisałem artykuły. Pisałem scenariusz i poświęciłem półtora roku mojego cennego czasu próbując sprawić aby jakiś filmowiec potraktował go poważnie. Pisałem powieść. Zupełnie nic nie wydałem i nikt nie zrobił filmu.
Na plus mogę policzyć to, że pisałem to na co miałem ochotę.
W końcu napisałem Modyfikowany węgiel. Golancz go wydał, Hollywood kupiło, a ja zostawiłem swoją stałą pracę.
Osiem miesięcy. Tak po prostu.
Ciągle piszę. Musiałbym być martwy albo sparaliżowany, żeby przestać.”

Richard Morgan (1965)

Źródło: informacja biograficzna z obwoluty Modyfikowanego węgla

O języku słowackim , O życiu , O kobietach , O ludziach

„Nie chcę stawiać teorii, co jest miłością, a co nią nie jest, ale zdaje mi się, ze w każdej miłości musi być duma, królewska pewność siebie tej istoty, którą się kocha.”

Stanisław Przybyszewski (1868–1927) polski pisarz, dramaturg i publicysta

Źródło: Śnieg, TAiWPN Universitas, 2002, s. 29.

Kochać się

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„Jeśli chodzi o moje występy na boisku, każdy gracz chciałby doświadczyć takiego momentu w swojej karierze. To jest po prostu tak, jak w szkole. Dobrze się uczysz – zyskujesz pewność siebie. W ten sposób można stworzyć podstawy przyszłego sukcesu. Teraz w Chelsea jestem jednym z liderów zespołu. Kiedy mam coś do powiedzenia, ludzie słuchają.”

Florent Malouda (1980) piłkarz francuski

Źródło: Wywiad, 2010 http://www.sport1.pl/Malouda-mam-duzo-do-zaoferowania-/a92957

O ludziach , O sukcesie

„W Polsce praktycznie każda propozycja filmowa jest na wagę złota. Odmówiłam jednak roli w kolejnej komedii romantycznej. Uznałam, że to już robiłam, teraz chcę się rozwijać, iść o krok dalej. Ale też nie mogę powiedzieć, że jeśli otrzymam naprawdę ciekawą propozycję takiego filmu, to jej nie przyjmę. To jednak musi być coś interesującego. Dla mnie najważniejsze jest, aby nikt mnie nie zamknął w szufladzie z rolami łatwymi, prostymi i przyjemnymi. Wiem, że w tym kraju się nie odmawia i parę osób już się na mnie obraziło, ale nie mogę działać wbrew sobie. Zobaczymy, czym to się skończy? Może skaże mnie to na aktorski niebyt, a może wręcz odwrotnie? Na szczęście zawsze pozostaje jeszcze teatr, który daje mi bezpieczeństwo i doskonałą szkołę. Tam nabieram pewności siebie, a recenzję mam od razu.”

Marta Żmuda Trzebiatowska (1984) polska aktorka telewizyjna, filmowa i teatralna

Źródło: Artur Cichmiński, Jestem gotowa. Żmuda Trzebiatowska w Stopklatce, 7 kwietnia 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=75822

O szczęściu

„Kwang-hsi był speszonym, nerwowym i zastraszonym chłopcem, którego matka gnębiła i strofowała za to, że się śmiał. Gdy przeniósł się do pałacu cesarskiego, gdzie musiał podporządkować się surowej etykiecie dworskiej, jego zaburzenia psychiczne jeszcze bardziej się pogłębiły. Nauczyciele w obawie, by nie nabrał zwyczajów zmarłego cesarza, karali go za najmniejsze przewinienie. Surowe wychowanie zaostrzyło tylko jego chorobę, z pewnością było też przyczyną zaburzeń mowy i braku pewności siebie.”

Guangxu (1871–1908)

Źródło: Helmut Werner, Tyranki. Najokrutniejsze kobiety w historii, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa, 2005, tłum. Monika Gajowa, ISBN 83-89632-24-1, s. 69

O kobietach , O świecie , O historii , O matce

„Po prostu wchodzę na casting z pewnością siebie. Z głęboką wiarą i przekonaniem, że to właśnie mam być ja! I nie staram się udawać kogoś innego, niż jestem.”

Dominika Figurska (1978) aktorka polska

Źródło: Dominika Figurska – Dla widzów jestem Ewą http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/812/Dominika-Figurska-Dla-widzow-jestem-Ewa.html

O wierze

„Kobiety potrafią wywrzeć większy wpływ poprzez rozbrajający brak pewności siebie niż przez wojownicze obstawanie przy swoim zdaniu.”

Cyril Northcote Parkinson (1909–1993)

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

O kobietach , O myślach , O myśleniu

„Granica oddzielająca zdrową pewność siebie od niezdrowej dumy jest cieniutka.”

Haruki Murakami książka O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu

O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu (2007)

„Zabawne, jak łatwo możesz stracić pewność siebie, kiedy na czymś ci bardzo zależy.”

James Herbert (1943–2013)

Nikt naprawdę (2003)

„Wszystko, co powiedział było bardzo budujące i dodało mi mnóstwo pewności siebie. Sam fakt, że interesował się pozyskaniem mojej osoby, był dla mnie ogromną satysfakcją. Kiedy interesuje się tobą taki klub jak Arsenal z takim trenerem jak Arsène Wenger, jesteś bardzo szczęśliwy. To daje ogromną motywację do dalszej pracy.”

Marouane Chamakh (1984) piłkarz marokański

o trenerze – Arsène Wenger.
Źródło: Wywiad, 2010 http://www.sport1.pl/Marouane-Chamakh-pierwszy-wywiad/a92812

O motywacji

„W życiu zwycięża tylko głupi; mądry widzi przed sobą zbyt wiele trudności i traci pewność siebie, zanim zacznie działać.”

Erich Maria Remarque (1898–1970) pisarz niemiecki

„Do roku 1942 czułem jeszcze, że zawód architekta daje mi niezależną od Hitlera pewność siebie, tymczasem jednak pociągnęło mnie i upoiło sprawowanie władzy, wyznaczanie ludzi na stanowiska, podejmowanie decyzji w ważnych sprawach, dysponowanie miliardami. Mimo gotowości do złożenia rezygnacji, niechętnie wyrzekłbym się satysfakcji, jaką daje sprawowanie władzy.”

Albert Speer (1905–1981) jeden z przywódców hitlerowskich Niemiec

Wspomnienia (1969)
Źródło: s. 411

O ludziach , O decyzjach

„Jeśli dojdzie do tego, że nie będę w stanie prowadzić życia tak, żeby trzymać się od nich z daleka, puszczę to wszystko z dymem. Będzie mi smutno, bo lubię grać. Aktorstwo uratowało mi życie wiele razy. Dało mi poczucie wartości i pewność siebie. To coś, co kocham, ale to również ciężki bagaż.”

Michelle Williams (1980) aktorka amerykańska

o natręctwie paparazzi, po śmierci Heatha Ledgera.
Źródło: wp.p http://film.wp.pl/id,92882,title,Michelle-Wiliams-nie-zapomni,wiadomosc.html

O życiu , O śmierci , Kochać się

„Panie mecenasie, niech mnie pan puści, bo pomyślą jeszcze, że mnie pan podtrzymuje, a ja idę z całą pewnością siebie.”

Eligiusz Niewiadomski (1869–1923) malarz polski, zabójca prezydenta Narutowicza

słowa wypowiedziane do własnego obrońcy w drodze na egzekucje, mecenasa Stanisława Kijeńskiego, który wziął Niewiadomskiego pod ramię.

„Nie mam własnej tajemnicy piękna. Wydaje mi się, że każda z nas powinna się czuć dobrze, mieć pewność siebie i być taka jak zawsze.”

Martina Stoessel (1997) argentyńska aktorka

„Istnieją cztery realne przyczyny utraty władzy przez grupę rządzącą: zbrojna interwencja z zewnątrz; tak nieudolne kierowanie państwem, iż uciśnione masy dokonują przewrotu; powstanie silnej i rozgoryczonej warstwy średniej; utrata pewności siebie i ochoty do rządzenia. Jedna z tych przyczyn nie wystarczy; zwykle występują, w różnym stopniu, wszystkie cztery.”

George Orwell książka Rok 1984

1984

„I zaczął klaskać, ale klaskał w zupełnym osamotnieniu, jego śmiech wyrażał pewność siebie, ale w oczach nie miał te pewności za grosz, patrzyły one raczej błagalnie.”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O śmiechu

„Bo słuchajcie i zważcie na siebie: Kto nie dotknął ziemi ni razu, ten nigdy nie może być w niebie.”

Adam Mickiewicz książka Dziady

Dziady (Forefathers' Eve) http://www.ap.krakow.pl/nkja/literature/polpoet/mic_fore.htm

„Porządek międzynarodowy przechodzi fundamentalne zmiany. Kończy się hegemonia Zachodu, ale jeszcze nie wiemy, jak będzie wyglądał świat postzachodni. Do tej dużej niepewności dochodzi nasza mała, regionalna niepewność. Nasze członkostwo w Radzie Bezpieczeństwa, mimo wszystkich wad ONZ, sprawi, że będziemy bliżej tych przemian. Dlatego warto, żeby dyskusja o Polsce w RB ONZ i o roli Polski na świecie nie utknęła na poziomie dowcipów o San Escobar.”

Adam Traczyk (1987) polski politolog, działacz społeczny, publicysta

Źródło: Traczyk o San Escobar: Nic śmiesznego https://krytykapolityczna.pl/swiat/waszczykowski-traczyk-san-escobar/, krytykapolityczna.pl, 11 stycznia 2017

O świecie

„Goszczenie prezydenta Rosji, kraju objętego unijnymi sankcjami, w ramach prywatnej uroczystości przez urzędującą minister spraw zagranicznych państwa, które dopiero co objęło prezydencję w Radzie Europejskiej, z pewnością jest wydarzeniem wyjątkowym i bulwersującym.”

Adam Traczyk (1987) polski politolog, działacz społeczny, publicysta

Źródło: Tomasz Walczak, Adam Traczyk: Wydarzenie wyjątkowe i bulwersujące https://www.se.pl/wiadomosci/polityka/wywiad-adam-traczyk-wydarzenie-wyjatkowe-i-bulwersujace-aa-zZPE-Tezz-TEq5.html, se.pl, 20 sierpnia 2018

„Zdaje mi się, że najbardziej wolną duszą jest ta dusza, która najbardziej zapomina o sobie. Gdyby mnie ktoś zapytał o sekret szczęścia, odpowiedziałabym, że jest nim niezdawanie sobie sprawy z siebie, wyrzekanie się siebie w każdej chwili. Oto jest dobry sposób, by uśmiercić pychę: bierzemy ją głodem!”

Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej (1880–1906)

Źródło: Wielkość naszego powołania http://www.karmel.pl/wielkosc-naszego-powolania, karmel.pl

O zapominaniu , O duszy , O głodzie

„Uwielbiam Cię, mój Boże, Trójco Przenajświętsza! Dopomóż mi zupełnie zapomnieć o sobie, abym nieporuszona i uspokojona mogła zamieszkać w Tobie tak, jakby moja dusza znajdowała się już w wieczności. Oby już nic nie zdołało zamącić mego pokoju ani wyprowadzić mnie z Ciebie, o Mój Ty Niezmienny, lecz niech każda minuta coraz głębiej zanurza mnie w Twoją Tajemnicę. Napełnij pokojem moją duszę, uczyń w niej swoje niebo, swoje ulubione mieszkanie i miejsce swego odpoczynku. Obym nigdy nie zostawiała Ciebie samego, lecz była tam zawsze cała, cała czuwająca z wiarą, cała pogrążona w adoracji i cała zdana na Twoje stwórcze działanie. O mój umiłowany Chryste, z miłości ukrzyżowany, chciałabym być oblubienicą Twego Serca, chciałabym Cię otaczać chwałą i chciałabym Cię miłować tak, żebym umarła z miłości. Lecz czuję moją niemoc i dlatego proszę Cię, abyś mnie «przyoblókł w siebie samego» – tak, aby wszystkie poruszenia mojej duszy utożsamiały się ze wszystkimi poruszeniami Twojej duszy, abym się zanurzyła w Tobie, została przez Ciebie ogarnięta tak, abyś Ty zajął moje miejsce, aby moje życie było tylko promieniowaniem Twojego Życia. Przyjdź do mnie jako Wielbiciel, Wynagrodziciel i Zbawiciel. Słowo Przedwieczne, Słowo mego Boga, chcę spędzić moje życie na słuchaniu Ciebie; chcę być w pełni pojętną, tak, aby się wszystkiego nauczyć od Ciebie. A potem poprzez wszystkie noce, wszystkie próżnie, wszystkie niemoce chcę zawsze być w Tobie i trwać w Twoim wielkim świetle. O moja umiłowana Gwiazdo, zachwycaj mnie, abym nie mogła już uchylić się spod Twego promieniowania. O Ogniu trawiący, Duchu miłości, «zstąp na mnie», aby w mej duszy dokonało się jakby nowe wcielenie Słowa. Niech będę dla Niego dodatkowym człowieczeństwem, w którym On odnowi całe swoje Misterium. A Ty, Ojcze, pochyl się nad swoim biednym stworzeniem, «okryj je swoim cieniem» i dostrzegaj w nim tylko «Umiłowanego, w którym złożyłeś całe swoje upodobanie». O moi Trzej, moje Wszystko, moja Szczęśliwości, nieskończona Samotności, Niezmierzoności, w której się gubię, oddaję się Wam jako ofiara. Ukryjcie się we mnie, abym ja mogła się ukryć w Was, w oczekiwaniu na kontemplowanie w Waszym świetle przepaści Waszej wielkości. [modlitwa napisana przez św. Elżbietę od Trójcy 21 listopada 1904 r. ]”

Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej (1880–1906)

Źródło: Modlitewny testament. Modlitwa do Trójcy Przenajświętszej http://www.karmel.pl/modlitewny-testament, karmel.pl

O samotności , O życiu , O Bogu , O tajemnicy

„Bo to tak jest, że dla siebie, owszem, można coś tam zrobić, ale dla drugiego człowieka to już można coś niesamowicie pięknego zrobić, wszystko. Wszystko.”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Się
Źródło: Się (1977), Pokocham ją siłą woli, s. 165.

„Rosjanie to serdeczni, bezpośredni i niezwykle gościnni ludzie, wspaniali kompani do szklanki i do wspólnego śpiewu – lepszych po prostu nie ma. Ale ich nieszczęściem jest głęboko wpojona bierność oraz uległość wobec władzy. Byle łachudra, jeśli dostanie do ręki pieczątkę lub na głowę włoży służbową czapkę z daszkiem, uważa się za półboga, a pozostali to akceptują i pozwalają sobą pomiatać. Wydają się też być mało odporni na zarazki zbiorowego obłędu. (…) Rosja to ogromnie bogaty, ale fatalnie zarządzany kraj bardzo ubogich ludzi, którym za całą rekompensatę wystarczyć musi świadomość, że są postrachem świata.”

Stanisław Moskal (1935–2019) polski naukowiec i pisarz

wspomnienia z podróży.
Niegdysiejsze śniegi, niegdysiejsze mgły
Źródło: s. 310.

O nieszczęściu , O ludziach

„Bycie homofobicznym gejem to nic nadzwyczajnego. Wiemy to dobrze już od XIX wieku. Kiedy geje chcą ukryć swoją seksualność, kłamią i stają się homofobiczni, tak aby oddalić od siebie podejrzenia.”

Frédéric Martel (1967)

Źródło: Homoseksualizm w Watykanie to norma. Z Frédérikiem Martelem rozmawiają Łukasz Pawłowski i Jakub Bodziony https://kulturaliberalna.pl/2019/03/26/frederic-martel-homoseksualizm-watykan-sodoma/ kulturaliberalna.pl, 26 marca 2019.

O wieku

„Można na nim usłyszeć więcej dojrzałości. Ale kierunek i cel jest ten sam: pomóc dzieciom w każdym wieku, by mogły znaleźć bardziej pozytywny, zdrowszy stosunek do siebie i środowiska.”

Scatman John (1942–1999) amerykański muzyk

o albumie Everybody Jam!
Źródło: Bogna Świątkowska, Sławomir Pękala, Hieronim Wrona (red.), Encyklopedia muzyki popularnej. Rap, dance i techno, Oficyna Wydawnicza Atena, Poznań 1997, ISBN 83-85414-93-2, s. 409.

O dzieciach , O wieku

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Podróż Cię zmienia. Kiedy przechodzisz przez to życie i ten świat, zmieniasz rzeczy nieznacznie, pozostawiasz za sobą ślady, choćby nieznacznie. W zamian życie i podróże pozostawiają ślady w Tobie. Przez większość czasu te ślady - na ciele lub na sercu - są piękne. Często jednak bolą.”

Anthony Bourdain (1956–2018) amerykański szef kuchni, osobowość telewizyjna i pisarz

O czasie , O świecie , O życiu , Serce

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Powodem, dla którego rozmawiam ze sobą, jest to, że jestem jedynym, którego odpowiedzi akceptuję.”

George Carlin (1937–2008) amerykański aktor komediowy

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Myślę, że najtrudniejszą rzeczą w życiu jest wybaczenie. Nienawiść jest autodestrukcyjna. Jeśli kogoś nienawidzisz, nie ranisz osoby, której nienawidzisz, krzywdzisz siebie. W rzeczywistości jest to uzdrowienie, to jest prawdziwe uzdrowienie … przebaczenie.”

Louis Zamperini (1917–2014)

O rzeczywostości , O myślach , O myśleniu , O przebaczeniu

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Zrozumiałem, że choć przestało istnieć wszystko poprzez co znałem siebie, nawet moje ciało czy samo to życie, to nie przestałem być w pełni świadomy!”

Ram Dass (1931–2019)

O życiu

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Wszyscy wpływamy na świat w każdej chwili, niezależnie od tego, czy tego chcemy czy nie. Nasze działania i stany umysłu są ważne, gdyż tak głęboko jesteśmy ze sobą powiązani.”

Ram Dass (1931–2019)

O świecie

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Dopiero gdy przestanie być gąsienicą może stać się motylem. Na tym właśnie polega ten paradoks. Nie możemy wypruć z siebie bycia gąsienicą. Cała droga przebiega stopniowo i jest procesem nad którym nie mamy kontroli.”

Ram Dass (1931–2019)

„Będąc w górach, zawsze miałem wrażenie, że obcuję z czymś wyjątkowym, niemal mistycznym, co zdumiewa i wywołuje zachwyt, jednocześnie podnosząc adrenalinę, szczególnie gdy śmiga się na tyłku z Wrót Chałubińskiego do Stawków Staszica po twardym, całkiem realnym śniegu, próbując hamować czekanem. I jak, w tak niepowtarzalnym środowisku, nie uśmiechać się i nie kpić, głownie z samego siebie, szczególnie wtedy, gdy wychodzi się z tego cało? Zresztą Ojciec powiedział mi kiedyś, że góry są piękne. I tego się trzymam.”

Marek Konecki (1949)

Lodowy rycerz i inne górskie osobliwości

O wrażeniach

„Ja. Ja tylko. Ja. Bo mnie Chrystus wybrał na męczeństwo, tak jak wybrali Judasza. A to są Judasze, którzy zbudują dla mnie jeszcze może krzyż, tak jak dla Pana Jezusa. I wezmą rózgi, wezmą rózgi! Rózgi! Rózgi wezmą, bicze i będą mnie biczować. I będą mówić tak jak łotry do Pana Jezusa: – Panie wybaw Pan sam siebie! Ale Pan Jezus wybawił i stanął pośród łotrami! Łotrami! Łotrami.”

Krzysztof Kononowicz (1963) kandydat na prezydenta Białegostoku w wyborach z 12 listopada 2006

o swoim męczeństwie
Źródło: https://www.youtube.com/watch?v=ySdVmo-cJDI&t=13

Chrystus

„Co do projektantów, odnieść można wrażenie, że od wielu lat główną ich troską jest, aby obiekt ich autorstwa nie przypominał przypadkiem niczego, co dotąd w Polsce zbudowano. Niestety, tendencja taka spotyka się ze swym lustrzanym odbiciem po stronie inwestorów: wielu tego przykładów dostarcza obecne budownictwo sakralne, co zaś do domów, sądzić by można, że główną funkcją niektórych spośród nich jest zwracanie na siebie uwagą dziwactwem formy, mylonym z nowoczesnością. Skutkiem jest pretensjonalność i agresywna brzydota wielu obiektów oraz dominujące wrażenie chaosu i dysharmonii w krajobrazie wsi, której zabudowa stanowi przegląd kolejnych mód, panujących wcześniej na obrzeżach miast.”

Stanisław Moskal (1935–2019) polski naukowiec i pisarz

o architekturze wsi.
Inne publikacje
Źródło: „Krakowskie Studia Małopolskie” https://czasopisma.marszalek.com.pl/images/pliki/ksm/09/ksm200503.pdf, nr 9/2005, s. 41.

O wrażeniach

„Blues jest numerem jeden. Do czasów powstania White Stripes nie byłem pewien, do czego dążę, w jakim kierunku zmierza ten biały chłopak z Detroit. Niby nie chce grać jak Stevie Ray Vaughan czy inni mu podobni, ale przecież ciągnie za sobą rzeczywistość swego dzieciństwa. W ten sposób postanowiłem przedstawić zespół. Oto dwoje dzieci, jak i moja siostra. Dzieciom trzeba wierzyć, bo one są uczciwe. To był wytrych, dzięki któremu ludzie pozwalali nam grać bluesa. Zdumiewające, że ta sztuczka działa nawet teraz.”

Jack White (1975) wokalista i gitarzysta amerykański (The White Stripes)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – 4 sierpnia 2003.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 252.

Chłopak , O rzeczywostości , O siostrze , O dzieciach

„Prezes Banaś milczy i milczy...pogrąża siebie i przy okazji nas. Po co? Komu to służy? Panie Banaś pobudka, czas wstać ludziom odpowiedź dać: rezygnacja czy nie?”

Beata Mazurek (1967) polska działaczka polityczna, socjolog

Źródło: Beata Mazurek: Panie Banaś, pobudka! https://wiadomosci.wp.pl/beata-mazurek-panie-banas-pobudka-6451288013485697a, wp.pl, 29 listopada 2019.

O czasie

„Prezes Banaś milczy i milczy...pogrąża siebie i przy okazji nas. Po co? Komu to służy? Panie Banaś pobudka, czas wstać ludziom odpowiedź dać: rezygnacja czy nie?”

Marian Banaś (1955) polski urzędnik państwowy

Autorka: Beata Mazurek
O Marianie Banasiu
Źródło: Beata Mazurek: Panie Banaś, pobudka! https://wiadomosci.wp.pl/beata-mazurek-panie-banas-pobudka-6451288013485697a, wp.pl, 29 listopada 2019.

O czasie