Cytaty na temat kamień (243 cytatów)

„Kamieniami węgielnymi przewrotów są kostki brukowe.”

Andrzej Majewski (1966) pisarz i fotografik polski

„Drogi kamień nie przestaje być sobą nawet wtedy, gdy spadnie w błoto i zabrudzi się.”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

„Chuj, dupa i kamieni kupa. Tego nie ma.”

Bartłomiej Sienkiewicz (1961) polski historyk, publicysta i polityk

o rządowym programie Polskie Inwestycje Rozwojowe.
Źródło: Wojciech Czuchnowski, Renata Grochal, Rząd na podsłuchu, „Gazeta Wyborcza”, 16 czerwca 2014.

„Gdy prędkość rwącego nurtu staje się tak wielka, iż woda może przenosić kamienie, widać siłę impetu. Gdy szybkość lotu sokoła jest taka, że może on uderzyć i zabić ofiarę, widać potęgę dokładności. Podobnie jest z dobrymi wojownikami.”

Sun Tzu (-543–-495 p. n. e.)

O sile , O wodzie , O prędkości

„Rozmaite ingerencje Legislatywy i Egzekutywy mogą przynieść gwałtowne „ożywienie gospodarcze” – proszę położyć mrówkom kamień na ich ścieżce, a zobaczycie Państwo bardzo ożywioną przedsiębiorczość mającą na celu obejście przeszkody – ale nie musi to oznaczać wzrostu dobrobytu kraju.”

Janusz Korwin-Mikke (1942) polski polityk

Źródło: Gospodarka, „Najwyższy Czas!” nr 819

O czasie

„W języku poezji, gdzie każde słowo się waży, nic już zwyczajne i normalne nie jest. Żaden kamień i żadna nad nim chmura. Żaden dzień i żadna po nim noc. A nade wszystko żadne niczyje na tym świecie istnienie.”

Wisława Szymborska (1923–2012) polska poetka, noblistka

Cytaty z odczytu noblowskiego Poeta i świat

O nocy

„Robiąc Katyń, czyli zastrzeliwując w roku 1940 kilkanaście tysięcy polskich jeńców-oficerów, Stalin nie przewidział, że miejsce ich pochówku zajmą potem Niemcy, rozkopią groby, narobią krzyku, a wujkowi Joe wstydu przed aliantami. Przez to w roku 1944 drugi Katyń, chociaż pilnie Stalinowi teraz potrzebny, był już nie do własnoręcznego wykonania. Na Polaków zawsze można jednak liczyć. Wywołując powstanie sami sprowokowali zabicie w swojej stolicy około 20 tysięcy wojskowo przeszkolonych młodych polskich inteligentów o orientacji prolondyńskiej. Na dokładkę uśmiercono 200 tysięcy ich rodziców, krewnych i znajomych. Wszystko bez jednego radzieckiego strzału, naprawdę rękoma Niemców – nie trzeba już było im tego wmawiać. Pełna higiena polityczna. Odeszli jak kamienie przez Boga rzucone na szaniec. W tym czasie w ogóle Bóg bardzo Stalinowi pomagał, lubił go widocznie (…). Londyn sprowokował śmierć lub rozproszenie warszawian i zburzenie miasta w naiwnej nadziei, że uda się z niego wypędzić Niemców tylko po to, żeby w opanowanej przez AK stolicy utworzyć komitet powitalny armii radzieckiej o innym politycznie składzie, niż życzył sobie tego Stalin (…). W powstaniu warszawskim zabito kilkanaście razy więcej ludzi niż w Katyniu. Mniej więcej tyle, ile zginęło polskich żołnierzy na wszystkich frontach II wojny światowej i we wszystkich jej bitwach razem wziętych: we wrześniu 1939, pod Lenino i Monte Cassino, koło Narwiku i w Afryce Północnej, nad Londynem i na Atlantyku, w walkach o Wał Pomorski i nad Odrą.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

Źródło: tygodnik „Nie” nr 31/2004

O śmierci , O Bogu , O wojnie , O ludziach

„To zabawne, że próbując uporać się z czasem, zazwyczaj wracamy do minionego, do tego, co ukształtowane, do gotowej formy. Wyobraźnia nie potrafi niczego wymyślić. Zawieszona w próżni spada jak kamień albo zajmuje się sobą, co koniec końców wychodzi na jedno.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

O czasie

„Takim środkiem [powściągania zmysłowości] jest modlitwa wszelka, a szczególnie myślna (…) Takim środkiem jest ciągła praca (…) Takim sposobem jest post, a i tego środka używają Święci tak żarliwie, że niektórzy czasem po kilka dni nic nie pożywają, albo ilość pokarmu ograniczają do minimum (…) Takim wreszcie środkiem jest umartwienie zmysłu czucia, jako siedziby żądzy zmysłowej. Święci dochodzą i tu do heroizmu, bo dla ujarzmienia tej żądzy używają przeróżnych narzędzi, jak włosiennicy, ostrej dyscypliny, żelaznych łańcuszków, drucianych pasów, sypiania na twardej desce albo na kamieniach, krótkiego snu, narażania się na zimno lub gorąco (…) Jeżeli te szczyty cnoty wydają się niedostępne, niech przynajmniej każdy kapłan dalekim będzie od pieszczenia swojego ciała i znosi cierpliwie niewygody, przykrości, choroby i bóle; jeżeli zaś żądza cielesna się burzy niech ją zaraz poskromi, czy dyscypliną (o co najłatwiej), czy w inny sposób.”

Józef Sebastian Pelczar (1842–1924) biskup przemyski, założyciel Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, święty Kościoła Katolic…

Źródło: Rozmyślania o życiu kapłańskim, Ząbki 2008, s. 1012, 1013.

O chorobach , O czasie

„Nie wiem, jak wyglądam w oczach świata, lecz dla siebie jestem tylko chłopcem bawiącym się na morskim brzegu, pochylającym się i znajdującym piękniejszą muszelkę lub kamień gładszy niż inne, podczas gdy wielki ocean prawdy jest ciągle zakryty przede mną.”

Isaac Newton (1643–1727) angielski naukowiec, odkrywca m.in. prawa powszechnego ciążenia

„Doprawdy, najpewniejszą drogą do Piekła jest droga stopniowa – łagodna, miękko usłana, bez nagłych zakrętów, bez kamieni milowych, bez drogowskazów.”

Clive Staples Lewis (1898–1963) angielski pisarz, historyk, filozof i teolog

O piekle

„Jest takie przysłowie tybetańskich pielgrzymów: „możesz wejść na górę, jak na kupę kamieni albo jak na święte miejsce. Ale z góry możesz zejść bardziej człowiekiem albo bardziej małpą.””

Ryszard Gajewski (1954)

Źródło: Dominik Szczepański, Ryszard Gajewski o Broad Peaku: Katastrofa moralna w cieniu tragedii http://off.sport.pl/off/1,111379,14095239,Ryszard_Gajewski_o_Broad_Peaku__Katastrofa_moralna.html#MT, gazeta.pl, 13 czerwca 2013

O górach , O sporcie

„Nieszczęsny rodzaj ludzki tak został stworzony, że ci, którzy poruszają się po gościńcu, zawsze będą obrzucać kamieniami tych, którzy wytyczają nowe szlaki.”

Voltaire (1694–1778) francuski pisarz epoki Oświecenia, filozof, dramaturg i historyk

„Strzeż się, kamień się zmienia.”

Christopher Paolini książka Eragon

Postać: Hrothgar
Eragon

„Nie wedle oprawy sądzi się drogi kamień, lecz wedle prawdziwej wartości. I w złocie znajdują się falsyfikaty.”

Helena Mniszkówna książka Trędowata

Trędowata

„Breżniew Watykanu jako magik duchowy ma jednak wpływ na ludzi biorący się z ich wiary w różne świętości. Krzepić ją może mit, obraz na telebimie, znak umowny, np. kukła, czarny kamień, dwa patyki na krzyż, strumień światła. Dla wzbudzania metafizycznych emocji nie trzeba żywego trupa obwozić po świecie, wlec po ulicach i stadionach. Chyba że ktoś pragnie wzniecać kult masochizmu i sadyzmu, znęcania się nad sobą i fanatyzmu.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

o papieżu Janie Pawle II.
Źródło: tygodnik „Nie”

O ludziach , O wierze , Obraz

„Jękły głuche kamienie. Ideał sięgnął bruku.”

Cyprian Kamil Norwid Fortepian Szopena

zakończenie wiersza.
Źródło: Fortepian Szopena

„Miłości gorzka, niepocieszona,
Matko nasza, Europo,
Po starych biegnę kamieniach,
Po śladach zatartych, wspomnieniach
Za twą odciśniętą stopą.Powtarzam twoje imiona
I ogarnia mnie podziw i strach,
Że ponad ludzką małość zuchwałą
Coś podobnego z twej garści powstało
Jak Szekspir i Bach.”

Kazimierz Wierzyński (1894–1969) polski poeta, prozaik, eseista

Źródło: Europa

O strachu

„(…) serce kamieni drży czasem jak serce małych zwierząt.”

Zbigniew Herbert (1924–1998) polski poeta

Źródło: Andrzej Franaszek, Poznawanie Herberta, tom 1, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1998, s. 160.

O czasie , O zwierzętach , Serce

„Dziś żyjemy w wolnym kraju rządzonym demokratycznie.
Chociaż państwo istnieje tylko teoretycznie.
Nasz Pan Premier zwiał, tu zostawił słupa.
Rządu plan to chuj, dupa i kamieni kupa.”

Juras (1981)

Źródło: Testament żołnierzy z AK na albumie solowym Biało-czerwone serce

„W pewnym dniu ujrzałam dwie drogi: jedna szeroka, wysypana piaskiem i kwiatami, pełna radości i muzyki i różnych przyjemności. Ludzie idąc tą drogą tańcząc i bawiąc się dochodzili do końca, nie spostrzegają się, że już koniec. A na końcu tej drogi była straszna przepaść, czyli otchłań piekielna. Dusze te na oślep wpadały w tę przepaść, jak szły, tak i wpadały. A była ich wielka liczba, że nie można było ich zliczyć. I widziałam drugą drogę, a raczej ścieżkę, bo była wąska i zasłana cierniami i kamieniami, a ludzie, którzy nią szli ze łzami w oczach i różne boleści były ich udziałem. Jedni padali na te kamienie, ale zaraz powstawali i szli dalej. A w końcu drogi był wspaniały ogród przepełniony wszelkim rodzajem szczęścia i wchodziły tam te wszystkie dusze. Zaraz w pierwszym momencie zapominały o swych cierpieniach.”

Faustyna Kowalska książka Dzienniczek

Dzienniczek (Dz 153).
Dzienniczek
Źródło: s. Faustyna Kowalska: Widziałam życie wieczne https://www.fronda.pl/a/s-faustyna-kowalska-widzialam-zycie-wieczne,72017.html, fronda.pl

O zapominaniu , O cierpieniu , O ludziach , O przyjemności

„Dzisiaj zdarzyło się nam to niekochanie,
słowa rozdarły nas tak jak woda kamień
Wiemy już, że sens naszych rozmów skończył się, było tak, jak zwykle jest
Samotne serca biją w nas
i choć pragniemy siebie tak
zachłannie,
zgubieni na rozstaju dróg
nie potrafimy wierzyć w cud,
bo tak łatwiej…”

Aleksander Woźniak (1975)

Cytaty z piosenek grupy PIN, Muzykoplastyka
Źródło: Niekochanie

O wodzie , Serce , Sens

„Jak można w Święto Niepodległości rzucać kamieniami? 11 listopada 1939 r. zaintonowałem w siedleckim kościele Boże, coś Polskę. Pieśń wylała się na ulicę, to było wspaniałe uczucie, choć wokół okupacja. A teraz w Warszawie maszerują jacyś, urągają, niszczą, co wspólne. To jest właśnie antypolskie.”

Robert Rogalski (1920) aktor polski

Źródło: Paweł Smoleński, Opowiedziałem o tym, co dla mnie ważne, „Gazeta Wyborcza” http://wyborcza.pl/magazyn/1,129628,12911524,Opowiedzialem_o_tym__co_dla_mnie_wazne.html, 23 listopada 2012

O Bogu , O emocjach

„Jak wiele dróg, jak wiele,
jak wiele słów w godzinie
zmierzchu: nie poznasz
dróg innych niż słowa, które
powtarzasz zawsze w samotności.
Tam odnajdziesz jakiś kamień,
jakąś rysę na murze.”

Nicola Gardini (1965)

Źródło: Drogi, tłum. Monika Woźniak

O samotności

„Przekształć bezużyteczne kamienie w solidny mur.”

Maciej Bennewicz (1961)

Kry-Zysk. Zmień kryzys w zysk (2013)

„Kronika miejscowa i zagraniczna.
Kraków 19 marca.
(…)
Muzeum narodowe. W rozwoju tej instytucyi rok zeszły przyniósł urządzenie zbiorów Mickiewiczowskich w osobnej na to przeznaczonej sali i pomieszczenie na stałe zakupionych od p. Ciążyńskiego gemm, w ozdobnej szafie z witrynami. Rozszerzeniu w ten sposób zadania Muzeum towarzyszyło sporządzenie katalogu dla pamiątek i monograﬁi wielkiego narodowego poety, co ułatwiło zwiedzanie zbioru i zainteresowało publiczność, jak spisanie szczegółowe wszystkich gemm, kamei i intagli i zaciągnienie w inwentarz, na dwie ręce spisany, umeżebniło kontrolę nad temi cennemi zabytkami.
(…)
Zbiór gemm w liczbie 2517 sztuk, zwiększył dar p. Matiasa Bersohna, z Warszawy, pieczęci herbownych polskich, rzniętych na kamieniach kosztownych, w liczbie przeszło 100 sztuk.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 65, 20 marca 1887, s. 2, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O czasie

„Bracie, możesz wierzyć nawet w kamienie, dopóki nie zaczniesz nimi we mnie rzucać.”

Wafa Sultan (1958) psychiatra amerykański, komentator polityczny

Źródło: YouTube http://www.youtube.com/watch?v=N20YLEd9XP8

„W Waszyngtonie naciska się guzik – a na polskich ulicach kamienie idą w ruch.”

Wojciech Jaruzelski (1923–2014) generał, działacz PZPR, prezydent PRL i RP

przemówienie na I Kongresie PRON, maj 1983.
Źródło: histmag.org http://histmag.org/Polska-to-nie-Texas-i-rozcapierzone-palce-czyli-zlote-mysli-I-sekretarza-6204, 19 grudnia 2011.

„Z jakiegoś powodu zacząłem w Alabamie czytać książki, odkryłem, że to uwielbiam. A potem pewnego dnia, miałem wtedy może dziewięć albo dziesięć lat, gdy szedłem drogą i kopałem kamienie, nagle uświadomiłem sobie, że chcę zostać pisarzem, artystą. Jak to się stało? Sam sobie zadaję to pytanie. Moi krewni byli ubogimi farmerami. Nie wierzę w opętanie, ale coś we mnie wstąpiło, jakiś mały demon, który sprawił, że zostałem pisarzem. Jak inaczej mogę to wyjaśnić?”

Truman Capote (1924–1984) pisarz amerykański

Źródło: Gerald Clarke, Truman Capote, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2008, tłum. Jarosław Mikos, s. 54, 55.

O książkach , O czytaniu , Pytanie

„Pomyślał, jesteś Bogiem.
– Panie Chien – głos dobiegał z wnętrza jego głowy, nie od strony bezustnej istoty, która zmaterializowała się na wprost niego. – Miło znów pana spotkać. Nic nie wiesz. Odejdź. Nie interesujesz mnie. Dlaczego miałbym zajmować się śluzem? Śluz; grzęznę w nim, muszę go wydalić i tak zrobię. Mógłbym cię złamać, mogę złamać nawet siebie. Mam pod sobą ostre kamienie, rozkładam je na grzęzawisku. Kryjówki, ustronia bulgoczą jak garnki, dla mnie morze to balsam. Skrawki mego ciała przywierają do wszystkiego. Jesteś mną. Jestem tobą. To bez różnicy, podobnie jak kreatura o rozjarzonych piersiach jest chłopcem lub dziewczyną; możesz nauczyć się doceniać obie formy.”

Philip Kindred Dick (1928–1982) amerykański pisarz

Wybuchła śmiechem.
Wiara naszych ojców (1967)

O Bogu , O odejściu , O śmiechu , O morzu

„(…) byli oni [Babilończycy] mistrzami w sztuce jasnowidzenia: czytali przyszłość z wątroby i jelit zabitych zwierząt, z ognia i dymu oraz z blasku kamieni szlachetnych, ponadto przepowiadali wydarzenia na podstawie szmeru źródeł i kształtu roślin. (…) Deszcz, chmury, wiatr, błyskawice oraz inne zjawiska atmosferyczne uważano za wróżby, skrzypienie mebli i boazerii mówiło o przyszłym biegu wypadków.(…) Nosicielami tajemnych wiadomości były muchy i inne owady, a także psy.”

Kurt Seligmann (1900–1962)

Źródło: Magia, wiara w moce nadprzyrodzone i religia

O wierze , O religii , O psie , O czytaniu

„Gasi niedopałek – powstaje Czara Ognia. Wchodzi do WC – pan Edward i Komnata Tajemnic. Robi swoje w WC i nie może wyjść, zapomniał, że zamknął się od środka – pan Edward i więzień Azkabanu. I chyba najdłuższa część (tu podpiera się ręką) – pan Edward i kamień filozoficzny.”

Grzegorz Halama (1970) polski aktor kabaretowy

Teksty z programów kabaretowych
Źródło: monolog, Płocka Noc Kabaretowa, 2010.

O tajemnicy , O nocy

„Między drzewami, na wznoszącym się brzegu Wannsee, odszukałem samotny grób Heinricha von Kleista. Tam, gdzie niemiecki pisarz wraz z Henriettą Vogel popełnił samobójstwo. A właściwie tam, gdzie zabił Henriettę, a potem siebie. Upamiętniający owe wydarzenia kamień przyciąga gości Literarisches Colloquium. Pielgrzymują więc do niego pisarze uznani, znani i nieznani. Poszedłem zatem i ja, chociaż von Kleist, jako autor, nigdy nie zaznaczył się szczególnie wyraźnie w moich poszukiwaniach. Postrzegałem go raczej jak literackiego bohatera. Stworzony był bowiem jakby ku przestrodze dla kuszonych pychą i wiarą w nieprzeciętność. Histeryczny, egzaltowany, pretensjonalny. Irytujący. Nawet gdy postanowił się zabić, zadbał jeszcze o odpowiednią scenografię i o towarzystwo. No, bo to przecież on nakłonił Henriettę Vogel do samobójstwa, a nie ona jego. I nie była to śmierć dwojga kochanków, pragnących ostatecznie przypieczętować swoją miłość. Była to śmierć chorej na raka kobiety, towarzysząca śmierci pisarza, który utracił wiarę w sens życia po lekturze dzieł Kanta. Kant uświadomił bowiem Kleistowi, że za życia nie można zgromadzić wartości, dających się przenieść w zaświaty. Ta nad-interpretacja, czy raczej błędna interpretacja filozofii Kanta, stała się więc powodem śmierci Kleista.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Czas przeprowadzki
Źródło: s. 9

O miłości , O śmierci , O kobietach , O wierze

„Co komu pisane, temu w wodę kamień, mówiła Jadwiga Strąk (…). Miała na myśli mniej więcej tyle, że co ma się zdarzyć, to się zdarzy, ale człowiek może zawrzeć z Bogiem układ korzystny dla obu stron i przechytrzyć zły los. A przynajmniej tak zrozumiała to Zofia, bo Jadwiga nigdy nie tłumaczyła swoich słów i cała rodzina zgadywać musiała, o co tym razem, na Boga, jej chodzi.”

Joanna Bator książka Piaskowa Góra

Piaskowa Góra (2009)
Źródło: s. 272.

O Bogu , O losie , O rodzinie , O myślach

„Buddowie tak się mają do odczuwających istot, jak woda do lodu. Lód jest twardy jak kamień lub cegła. Ale gdy roztopi się, wtedy płynie swobodnie i łatwo przystosowuje się do otoczenia. Dopóki ktoś poddaje się ułudzie, dopóty jest podobny do lodu. Wraz z urzeczywistnieniem staje się doskonale swobodny, jak woda. Nie ma lodu, który by się nie stał wodą. Zrozum więc, że zwykłe stworzenia nie różnią się od buddów niczym oprócz tego, że ulegają ułudzie. Kiedy rozwieje się ona – buddowie i odczuwające istoty są identyczni.”

Tokushō Bassui (1327–1387)

list do przeoryszy z Shinryu-ji.
Źródło: Philippe Kapleau, Trzy filary zen, Warszawa 1999, s. 163.

O wodzie

„Włóżmy do ust kamienie, od nowa ćwiczmy wymowę. Nagrodą będą słowa twarde i nieruchome. Słowa jak ludzie – z tętnem bijącym w przegubach szyi. Powróćmy do źródeł życia któreśmy zagubili.”

Marek Skwarnicki (1930–2013)

O ludziach

„W samym Londynie na krawędzi przepaści żyje ponad trzysta tysięcy ludzi, których każde uderzenie serca przeszyte jest lękiem, którzy, jak w nocnym koszmarze, przez całe życie prześladowani są myślą, że zostaną pozbawieni nędznej nory, którą oni nazywają domem. Niżej od nich stoczyło się dwieście tysięcy istnień, którym zagraża głód. Jeszcze niżej jest trzysta tysięcy tych, którzy już znaleźli się w warstwie głodu, w strefie, gdzie głód dręczy dzień i noc, gdzie każda sekunda każdej minuty każdej godziny każdego dnia przesycona jest agonią. Jeszcze niżej od głodujących znaleźli się bezdomni- –ci, którzy już zupełnie nie mają za co wynająć mieszkania nawet w najgorszych dzielnicach, ci, którzy przez cały rok nocują bez schronienia, których setkami można znaleźć w nocy na zimnych, kamiennych płytach wzdłuż nabrzeża Tamizy. Niektórzy mają gazetę, którą mogą położyć na wilgotnych kamieniach, większość jednak nie może sobie pozwolić nawet na taki luksus. Armia tych całkowicie bezdomnych liczy w Londynie trzydzieści trzy tysiące.”

Charles Taze Russell (1852–1916) amerykański działacz religijny Świadków Jehowy

Źródło: Walka Armageddionu, ZRZESZENIE WOLNYCH BADACZY PISMA ŚWIĘTEGO WYDAWNICTWO “NA STRAŻY” str.229

O życiu , O głodzie , O ludziach , O domu

„Dzieci wiedzą najlepiej. Budulec świątyni to porzucone szkło.
Godzinami przenoszą z miejsca na miejsce kamienie, piach, gałęzie,
Wszystko jest tutaj.”

Magdalena Orlińska (1980)

Źródło: ***, neurokultura.pl http://www.neurokultura.pl/poezja/650-orlinska-magdalena-wiersze.html

O dzieciach

„Mnie ten Gorzów zjadł. Benzyna dusi, powietrze złe. Dobre ludzi dali mieszkanie, ale wziąć słowika w klatkę zamknąć, to on wszystko traci. Choć pięknie śpiewa, to jemu jest smutno. I te ściany takie ciężkie nade mną. A ja cygańska córka, las mi zdrowie daje. Jechałam taborem, to czułam się jak królowa Bona. Do mnie należeli perły rannej rosy. Moje były gwiazdy złote. Dziś co we włosy wplotę? W majowym słońcu jagody zbirałam, czarne jak łzy cygańskie. Na gałązkach się huśtałam. Żyłam wodnym szumem i jego srebrzystym dźwiękiem. Śpiewać nauczył mnie wiatr, ruczaje płakać. A jak lipy kwitły, to aż mnie zatykało, tak miód było czuć. W górach też cudnie. Jechalimy potokiem, pienił się, skakł, chodził po kamieniach, w deszczu groźniał, rozlewał się, wszystkich nas potopić chciał. Cyganka zejszła z wozu na drogę i tańczyła. Czemu? Bo jej radość była. Kawałek chleba suchego ugryzła, wody się napiła i była szczęśliwa. Z gołymi ręcami jechał człowiek po świecie. Czasem tylko coś pomieniał, parę groszy wziął. Wywróżył. I szedł dalej za tym chlebem żebraczym. Po pięćdziesiąt wozów jeździło u nas. Polskę znam od końca do końca. To wszystko nie można wydrężyć ze serca. Ale kto to zrozumi? Może tylko ci, co lubią przyrodę, świat, stare dawne życie przepamiętują w sobie.”

Papusza (1908–1987)

Źródło: Angelika Kuźniak, Papusza, op. cit., s. 21, 24.

O życiu , O ludziach , O zdrowiu , O świecie

„Kamień, w wodę rzucony, wywołuje kręgi.Głos jest falą powietrza.”

Antoni Słonimski (1895–1976) polski poeta, felietonista, dramatopisarz, satyryk, krytyk teatralny i działacz społeczny

Źródło: Leonardo

O wodzie

„czy Bóg może stworzyć kamień, którego nie byłby w stanie udźwignąć? – Oczywiście. Stworzył ludzi – a ludzie to właśnie ten kamień, którego nie może udźwignąć, ciągle coś trzeba przy nich poprawiać, a oni i tak pozostają źli i jest im źle i nie są wdzięczni za życie, ponieważ lepiej im było, kiedy ich nie było.”

Jolanta Stefko (1971)

Możliwe sny

O życiu , O Bogu , O ludziach

„I pozdrawiam każdy kamień
Ja wciąż wierny twój
Adam Ziemianin”

Adam Ziemianin (1948) polski poeta

piosenka śpiewana przez Stare Dobre Małżeństwo.
Źródło List do Ogrodowej

O małżeństwie

„Nie miałem prawa istnieć. (…) Istniałem jak kamień, roślina, mikrob.”

Jean-Paul Sartre książka Mdłości

Mdłości (1938)

„Me serce pod twą stopą, pokrewne kamieniom.”

Sylvia Plath (1932–1963) amerykańska poetka, pisarka i eseistka

Źródło: Córka pszczelarza

O córce , Serce

„Gdzie nie ma miłości, tam wszystkie zasoby cnót są bezużytecznym stosem kamieni.”

Franciszek Salezy (1567–1622) francuski teolog i filozof katolicki, święty Kościoła Katolickiego

„Tylko miłość, synku. – wcielał się przed chłopcem w don Juana i Casanovę zarazem – Różne ona posiada imiona. Na przykład może być lekka, frywolna. Albo ciężka jak kamień. Ta ciężka często bywa kulą u nogi, przekleństwem losu. Obciążony zabójczym balastem wpadasz do wody, chwyta cię w wir, niechybnie pójdziesz do dna. Ofiara szalonych porywów okrutnego demona namiętności.”

Marek Nowakowski (1935–2014) polski pisarz, publicysta, scenarzysta i aktor

Empire (2001)

O miłości , O losie

„W kontemplacji bliskich duszy naszej widoków odnaleźć można źródło wielu wielkich idei, które rządzą światem, a między innymi źródło patriotyzmu. Krajobraz jest ukochanym obliczem matki – ojczyzny. Im piękniejszym jest jego widok, tym silniej kochać będziemy ojczyznę, której jest obrazem. Ta piękność powinna być wielką troską patrioty, tak jak była wielką jego wychowawczynią. Nie tylko posągi siejąc, zdobywamy ludzi, ale także szanując kamienie ziemi rodzimej. Naród nie inaczej staje się godnym ziemi i krajobrazów, które odziedziczył, jak tylko kiedy przez swe czyny i przez swą sztukę zostawia je piękniejszymi jeszcze dla swych dzieci.”

John Ruskin (1819–1900) angielski krytyk i teoretyk sztuki

O dzieciach , O ludziach , O świecie , O duszy

„Dobrej odpowiedzi na to pytanie nie ma. Każdy góry traktuje po swojemu. Na przykład, gdy Piotr Pustelnik opowiada o górach, to zawsze mówi dużo o mistyce gór. U mnie jest inaczej. Gdzieś w podświadomości pewnie jest i taka mistyczna więź człowieka z górą podobna do mistycznej więzi rolnika z ziemią… Ale to wszystko, co potrafię na ten temat powiedzieć. Dla mnie góry nie są jakąś formą mistyczną. To jest kupa kamieni, na którą trzeba wejść i zejść…”

Artur Hajzer (1962–2013) polski alpinista i himalaista

o powodach, dla których chodzi w góry
Źródło: Jakub Karp, Góra to zadanie - wywiad z Arturem Hajzerem, cz. 1 http://forumextremum.pl/wywiady/gora-to-zadanie-wywiad-artur-hajzer-cz1.html, forumextremum.pl, 10 czerwca 2013

O górach , Pytanie

„Bardzo byłyśmy z siebie zadowolone, a tata przyznał, iż od początku podejrzewał, że gram kamień. Zawsze wydawałam mu się niesłychanie twarda. Na przykład kiedy chciał, żebym sprzątnęła pokój, wciąż mówiłam „nie” i byłam w tym nieustępliwa. To prawda, nie miałam czasu na sprzątanie. Musiałam się w końcu uczyć roli. Życie kamienia jest trudne.”

Leszek Talko (1965)

Pitu i Kudłata w opałach (2014), Kudłata
Źródło: O tym, ilu było Ali Babów, s. 29

O życiu , O prawdzie , O pokoju , O czasie

„Przelicz jeszcze i dodaj czterdzieści i cztery Sposoby wybawienia od wszelkiego licha,By wolność jak tabakę zażyć z tabakiery,Potem zdrowo i głośno na wszystko się kicha,I ten rachunek w prawdę sumuj oczywistą,Niech Ci do romantycznej znów uderzy głowy,To jest Twój sen upiorny, Wielki Realisto:Państwo w kamieniach młyńskich, naród niegotowy.Buduj teraz, wydźwignij nas dumnie na cokół,Wielki pomnik śród świata, nad dziejów przesmykiemWyjdź pierwszy na piedestał i rozgłoś naokółTę wielkość wymuszoną batem albo krzykiem,Święć przeminienie tłuszczy i chrzcij nowe czasyZ kropielnicy, co wyschła i krwią już nie chlusta,Starym herbem sarmackim w popuszczane pasyZatkaj gęby krzyczące i zgłodniałe usta –I komu teraz jeszcze otuchy za małoA przeszłość jesionowa praojców nie śliczna,Niech stanie pod cokołem i porwany chwałąTworzy wolność.Masz rację. Jakże jest tragiczna!”

Kazimierz Wierzyński (1894–1969) polski poeta, prozaik, eseista

Źródło: Ojczyzna chochołów z tomu Wolność tragiczna, 1936

O snach , O wolności , O przeszłości , O ojczyźnie

„Nie jesteś jednak tak bezwolny,
A choćbyś był jak kamień polny,
Lawina bieg od tego zmienia,
Po jakich toczy się kamieniach.”

Czesław Miłosz (1911–2004) polski poeta, prozaik, eseista, tłumacz i krytyk literacki, noblista

Źródło: Traktat moralny, Waszyngton, 1947.

„Bo w słowie co zjaśnieje już się nie odstanie,
trwalsze nad kamień krąży jak rozpalone
w mgnieniu widzenie.”

Mariusz Olbromski (1958)

Źródło: Parnas krzemieniecki

„Epoka kamienia łupanego nie skończyła się z powodu braku kamieni, a epoka ropy naftowej skończy się długo przed tym, gdy na świecie skończy się ropa”

Ahmed Zaki Yamani (1930) saudyjski szejk i polityk

The Stone Age did not come to an end because we had a lack of stones, and the oil age will not come to an end because we have a lack of oil (ang.)
Źródło: Saudi dove in the oil slick http://www.theguardian.com/business/2001/jan/14/globalrecession.oilandpetrol, theguardian

„To właśnie jest kamień poezji:
skrzypnięcie drzwi w zawiasach nadziei,
wchodzi ktoś inny
i kładzie kamień jak żytni chleb.”

Zdeněk Rotrekl (1920–2013)

Źródło: Kamień, tłum. Andrzej Babuchowski

„Prawdziwym znawcą kamieni ani minerałów nigdy nie byłem. Nie zajmowałem się też nigdy systematyką kwiatów ani traw, jak to mają w zwyczaju czynić botanicy, ponieważ w obliczu Boga każda istota żyje dla samej siebie, tak więc i ja wypraszam sobie jakiekolwiek klasyfikowanie mojej osoby, ponieważ chcę być samodzielny i możliwie mało podobny do kogokolwiek innego, z wyjątkiem mojego Boskiego Stwórcy, na którego obraz i podobieństwo zostałem stworzony.”

Joseph Wittig (1879–1949) niemiecki duchowny katolicki, teolog, poeta

Ja mit ihnen erlebt! Denn ein eigentlicher Stein – und Blumenkennerwar ich nie. Ich habe auch nie Blumen und Gräser gruppiert und klassifiziert, wie es die echten Botaniker tun. Denn vor Gott ist ein jedes Wesen für sich da, und ich selbst verbitte mir jede Klassifikation meiner Person, denn ich will selbständig sein und jedem anderen möglichst unähnlich auβer meinem göttlichen Schöpfer, nach dessen Bild ich geschaffen bin. (niem.)
Źródło: Das Mysterium der Blumenwelt (Misterium świata kwiatów)

O Bogu , O trawie , Obraz

„Złoto cnocie nieprzyjaciel dawno rzeczono; (…) kamień próbuje złota, złoto cnoty.”

Andrzej Maksymilian Fredro (1620–1679) polski pisarz polityczny

Źródło: op.cit., s. 20.

„Do istot, które kochałem bardziej niż bardzo zaliczam „Dar Przemyśla” (…) Żyję z połową duszy, ta druga połowa leży na wraku lub we wraku „Daru Przemyśla” na kubańskiej plaży, gdzie (…) został on bezmyślnie, nonszalancko, jak własność państwowa, rozbity na progu rafowym 80 metrów od suchego lądu, przy doskonałym wietrze ENE 4°B i idealnej widzialności. Wygląda to tak, przy innym spojrzeniu na sprawę, jakby ten jacht nie mógł żyć beze mnie, jakby połowa mojej duszy zadomowiona w nim zrewoltowała się, brzydziła się dotykiem steru jachtu tych rąk, które wydarły go moim. Często wydaje mi się, że ten jacht popełnił samobójstwo (…) przy wraku została połowa mojej duszy, a ta druga, zdumiona nieszczęściem tamtej, nie może się pozbierać do dzisiaj. Nikt nie postawił pomnika czy choćby kamienia przy wraku, czas zdrapał nazwę z burty, nikt tutaj nie uronił jednej łzy, bo dla wszystkich w Przemyskim OZŻ jacht był przedmiotem, a nie istotą, jak dla mnie; ten jacht rodził się na moich oczach, z moich marzeń i nadziei, i nim został zwodowany był już otoczony moim gorącym uczuciem. Niech te słowa będą hołdem dla jachtu w każdą rocznicę jego zagłady, już nieważne czy w wyniku samobójstwa, czy morderstwa. Niech te słowa zastąpią mu kamień przygrobowy z opisem jego czynów. Wspomnienie o „Darze Przemyśla” zakończę marszem żałobnym z III Symfonii „Eroica” Beethovena i westchnieniem: Okręcie mój kochany, rozumiem to, że nie mogłeś żyć beze mnie, ale nie rozumiem tego, jak ja mogę bez ciebie żyć.”

Henryk Jaskuła (1923) żeglarz polski

Pożegnanie jachtu „Dar Przemyśla” wygłoszone w polonijnym Yacht Clubie im. Josepha Korzeniowskiego w Chicago
Źródło: Przemyślanin – Przemyski Niezależny Serwis Historyczno-Informacyjny

O nieszczęściu , O emocjach , O duszy , O samobójstwie

„Nie masz więc Radio Maryja, czasu na program błahy, czy, jak mówią, „atrakcyjny”, „dochodowy”, „reklamowy”, „biznesowy”. Ileż Wy, Ojcowie, i wszyscy Wasi Współpracownicy musicie mieć sił, by nie liczyć godzin najofiarniejszej pracy (…) Nie dziwcie się też, że jeżeli nadal będziecie służyć Prawdzie o Bogu i człowieku – a przecież będziecie!”

Kazimierz Majdański (1916–2007) polski duchowny katolicki, biskup

będą w was rzucać kamieniami, może coraz większymi i coraz celniej.
w homilii podczas pielgrzymki Rodziny Radia Maryja na Jasną Górę w 1998.
Źródło: O Radiu Maryja powiedzieli, radiomaryja.pl, 2 grudnia 2011 http://beta.radiomaryja.pl/bez-kategorii/o-radiu-maryja-powiedzieli/

O Bogu , O górach , O czasie

„dwanaście miesięcy
padał deszcz
rzeki wystąpiły z brzegów
dwanaście miesięcy
sześćdziesiąt lat
bez przerwy dniem i nocą

nie ma różnicy czy morze czy ląd
za kamieniami są kamienie
za bólami są bóle
wcale nie ma brzegów
tylko woda i zimno

i woda i woda i woda”

François Serpent (1971)

Źródło: ***, 2000, tłum. Aarne Puu

O wodzie , O morzu

„Dwa razy potknąć się o ten sam kamień.”

Cyceron (-106–-43 p. n. e.) mówca rzymski, popularyzator filozofii greckiej, polityk

Bis ad eundem lapidem offendere. (łac.)

„Młodzi z mojego pokolenia, rzuciwszy się żarłocznie na życie, zapomnieli w żywy kamień o nadziejach wiązanych z przyszłością, póki rzeczywistość nie przekonała ich, że przyszłość nie jest taka, jaka im się marzyła, i wtedy odkryli nostalgię.”

Gabriel García Márquez książka Rzecz o mych smutnych dziwkach

Rzecz o mych smutnych dziwkach

O życiu , O rzeczywostości , O przyszłości , Nostalgia

„Zauważyłem, że na jego pierś powrócił łańcuch, a na palcach miał cztery złote pierścienie z dużymi oczkami szlachetnych kamieni, które zdawały się na mnie figlarnie łypać i mówić: „Możemy być twoje, zacny Mordimerze”. Opuściłem wzrok, gdyż nie chciałem, by pokusa okazała się silniejsza od umiłowania spokoju. A przynajmniej nie tak od razu…”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Łowcy dusz
Źródło: s. 152

„Serce ludzkie bywa czasem tak zgłodniałe, że rzuca się nawet na kamienie, nie czując ich martwoty i chłodu.”

Feliks Chwalibóg (1866–1930)

O czasie , Serce

„Szliśmy ponad.
Choć obrywały się
Nawisy i kamienie.
Szliśmy ponad lasem,
Szliśmy ponad czasem.”

Robert Gawłowski (1957)

Źródło: Wiatrołomy

O czasie

„Przeniknąłem (pół żartem, pół serio) wszystkie święte imiona (których jest wiele
i ciągle się mnożą):
losowo wymieniam tu, dla ciebie, St. Peter Memoriał, który wyrósł (to oczywiste, zbyt oczywiste, bardzo prawdziwe), koło Kafarnaum (czy jak tam się to pisze i wymawia), wśród wykopalisk świeckich i uświęconych (VIA MARIS, MILESTONE, jak grzmi słup graniczny, naszpikowany napisami bez miary i bez normy), over the house of St. Peter:
błąkałem się wraz z bezładną
wycieczkową bandą (nie wyłączając maleńkiej pani z Argentyny), wśród tysięcznych ladies and gentelmen, dostarczanych gratis przez pilnego pilota: (dodaj, w wersji palestyńskiej, Piotrosza, poddanego dogłębnej degustacji, z pewnym docentem z Pisy i innymi ludźmi, na plaży w Tyberiadzie, przed wycieczką statkiem, kiedy ogłuszające tango eksplodowało ekspresyjnie niewyczerpanym potpourrie):
potem, wobec kaprysu pewnego Caprice (to znaczy gallery, która jest jewellery i diament factory, z salą kinową do pokazów), burdel z nieprawdopodobnym zwrotem VAT-u (czy TVA), wkurwiając mnie; pozbawił cię dwóch pereł: to twoje kamienie zodiakalne, znaczą „health, wealth and long life” (horoskop się nie zmienia), ze zniżką 15%:
co do przenikania, jednakże, to w świątyni Afrodyty Hadriana (niesłusznie dziś uznanej za grobowiec świętego), pochylony tanatofil, płaszcząc się, zanurzyłem chciwie moją dłoń, drążącą i nagą, pod niezwykłym ołtarzem, w małą mroźną otchłań warg sromowych prawdy (…).”

Edoardo Sanguineti (1930–2010)

Źródło: Konkluzja, tłum. Monika Woźniak

„Mam nadzieję. że stosowne dekrety już są w kurii przemyskiej przygotowywane. Ale jeśli tak nie jest – to trzeba powiedzieć jasno: metropolita przemyski bierze na siebie odpowiedzialność za kolejne ofiary tylawskiego proboszcza, staje się współwinnym tego, że – skrzywdzone dzieci, oczernieni bohaterowie tej miejscowości – dostali jasny sygnał: wasze dobro, wasz rozwój, wasza normalność nie są ważne; liczy się tylko dobre imię, wygoda i spokój duchownego i jego przełożonych. Takie myślenie jest zdradą Ewangelii. Biskup, dla którego dobro zbrodniarza w sutannie jest istotniejsze niż dobro dzieci – bierze na siebie grzech „zgorszenia maluczkich”, a przecież lepiej byłoby mu przywiązać sobie kamień młyński do szyi. Mam nadzieję, że to co napisałem jest przedwczesne. Wciąż liczę na to, że arcybiskup Michalik zachowa twarz i dotrzyma słowa danego przed rokiem, że z załatwieniem sprawy, czeka na wyrok. Jeśli jednak nie – to mam nadzieję, że zainterweniuje Stolica Apostolska i złoży z urzędu człowieka, który, w takiej sytuacji, nie powinien być metropolitą…”

Tomasz Terlikowski (1974) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Skandal tolerowania zła, ekumenizm.pl, 1 lipca 2004 http://www.ekumenizm.pl/content/article/20040629112259556.htm

O dzieciach , O zdradzie , O myślach , O czekaniu

„Uroczystość dwuchsetletniej rocznicy zwycięstwa Jana III pod Wiedniem.
(…)
Po Prezydencie miasta mówił dyrektor Muzeum Narodowego, prof. Łuszczkiewicz następnemi słowy:
(…)
Miesięcy temu parę, jak do biblioteki tutejszej Jagiellońskiej na imię zacnego a gorliwego miłośnika rzeczy narodowych, jej przewodnika Dra Karola Estreichera, nadeszła paka z przedmiotami sztuki. Paka ta z Londynu zawierała dwa cenna portrety Helsta, jedno dzieło, jak twierdzi napis, Van dycka – całe szeregi studyj akwarelowych jednego z utalentowanych artystów dzisiejszych włoskich i kilka drobnych przedmiotów sztuki. Przysyłał je p. Schmidt-Ciążyński, jako ofiarę do narodowych zbiorów w Krakowie. Kto był ów tak hojny ofiarodawca, nieumiano powiedzieć, Polska go dotąd nie znała, choć wiedziały o nim Muzea całej Europy i znały go, jako znawcę i pośrednika w nabywaniu przedmiotów sztuki. Ten znawca, z urodzenia Polak miał i uczucia polskie, które mu były przewodnią gwiazdą w ciężkich trudach życia za granicą. Ale skupił je w kierunku jednym cichego gromadzenia arcydzieł sztuki, rzniętych kamieni, owych drobnych kamyczków kosztownych materyałem, kosztownych sztuką – cennych, oryginalnych prac wszystkich epok, aby je kiedyś krajowi dać. Zbierał dla Ojczyzny, a zbierał tak skrzętnie, że zapomniał o stosunkach z tą ziemią polską, o której zbogaceniu myślał. (…) Przesyłka obrazów na ręce czcigodnego Dra Estreichera dla narodowych zbiorów w Krakowie, jeżeli nie była odosobnioną ofiarą pana Schmidta Ciążyńskiego, bo z łaski jego zbogaciło się i Muzeum Towarzystwa Przyjaciół nauk w Poznaniu, to wystarczyła do wskazania, dawcy, gdzie swój skarb właściwy ma ulokować. Nie miejsce tutaj wykazywać w tej sprawie zabiegów Dra Estreichera i Prezydenta miasta Dra Weigla, hr. Zygmunta Cieszkowskiego Dra Maryana Sokołowskiego i Dra Faustyna Jakubowskiego, powiedzmy, że dobrze zasłużyli się oni Muzeum – ale jakie znaleść słowa na wyrażenie czci dla szanownego dawcy, osądzicie sami, patrząc na ten bogaty zbiór kamei i intaglii, jaki własną ręką p. Schmida, tu między nami bawiącego, ułożone w tej sali oglądamy. Nie wątpimy, że warunki, jakie przy tym królewskim darze stawia pan Schmidt, łatwo uwzględnionemi będą, a zbiór stanie się własnością Muzeum. (…) Kończę uwagą, iż tak losy chciały, aby każda uroczystość narodowa w Krakowie, zaznaczała się imieniem wielkiego dobrodzieja dla Muzeum narodowego – był nim Siemiradzki na uroczystości Kraszewskiego, jest nim dziś p. Schmidt Ciążyński w chwili uroczystości dwuchset-letniej rocznicy odsieczy Wiedeńskiej, uroczystości Sobieskiego.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 206, 12 września 1883, s. 3, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O losie , O emocjach , O myślach , O nauce

„Nie mamy karabinów. Mamy tylko kamienie, pudełka zapałek i benzynę. Razem, ręka w rękę, przy pomocy zapałek i naszyjników wyzwolimy ten kraj.”

Winnie Madikizela-Mandela (1936–2018)

Źródło: Płonące naszyjniki Winnie Mandeli, onet.pl http://wiadomosci.onet.pl/kiosk/swiat/plonace-naszyjniki-winnie-mandeli,1,4254632,wiadomosc.html

O pomocy , Pudełko

„kamienie z central parku
takie ciepłe i takie
zimne
niczym ludzie – tacy żywi
a później tacy martwi”

Dariusz Tomasz Lebioda (1958) polski poeta, krytyk literacki

Wiersze amerykańskie
Źródło: kamienie z central parku

O ludziach

„Katowice mają z jednej strony Hutę Siemianowską i Królewską hutę za sąsiady, obydwa najokazalsze przemysłowe zakłady na Śląsku – każda w własnym dobrze uporządkowanym obrębie, z robotnikami, urzędnikami. Każdy sięga tu, wszystka praca idzie z ręki do ręki, równie jak machiny. Tu przystępujcie wy Alchymiści! Tu jest kamień mędrców znaleziony; panujący porządek, wiadomość i praca – tu jest kompozycja, która żelazo w złoto przemienić zdoła. Tu Górny Śląsk z Anglią w współzawodnictwo wstępuje, to jest olbrzymi warsztat szyn żelaznych kolei, owych pośredników kultury, które ludzi i idee zmieszane w kościch sześciościannych przerzucają, na żadne granice nie zważając.”

Józef Lompa (1797–1863) śląski działacz, poeta, publicysta

Józef Lompa o Katowicach w 1855, dziesięć lat przed uzyskaniem przez nie praw miejskich
Źródło: Wojciech Janota: Katowice w literaturze polskiej. Katowice: Biblioteka Śląska, Śląskie Towarzystwo Miłośników Książki i Grafiki, 2008, ss. 8, 9. ISBN 978-83-923385-2-9.

O ludziach

„Zbudź się, bo ranek cisnął w czarę nocyKamień, co płoszy rój gwiazd migocący, Patrz, już pochwycił ze wschodu myśliwySułtańską basztę w splot blasku gorący.”

Omar Chajjam (1048–1131) perski poeta, astronom, filozof, lekarz i matematyk

Źródło: Rubayat, I, tłum. Edward Raczyński

„Z Polakami (Osmołowskim) domówiliśmy się, aby oni dla całej sprawy wyborów dali 1 mln marek. Wszystko to dobrze, ale czy dobrze robimy, że bierzemy te pieniądze wtedy, kiedy nasze stosunki nie są jeszcze wyjaśnione? Uważam, że robimy złą sprawę. My mińscy pracownicy jesteśmy bezsilni, nie mamy żadnych od Was dekretów, jako od osoby, której głos będzie autorytetem dla nas wszystkich. Co robić, jak trzymać z Polakami? Wiecie, towarzyszu, że niziny – wioska – czekają na sesję Rady Republiki. Czekają na swoje wojsko. Młodzież rwie się do naszej armii. Teraz nastąpił najlepszy czas, kiedy moglibyśmy, korzystając z nastroju naszego chłopa utworzyć prawdziwą armię. Myślę, że z Polakami trzeba teraz koniecznie rozmawiać o utworzeniu naszej narodowej armii. Możemy pójść na kompromis. Niech będzie ich wyższe dowództwo. Możemy z nimi mówić o federacji, trzeba iść na kompromis, pamiętając o jednym – wszystko robimy dla niezależności Białorusi. Kamień za pazuchą trzeba trzymać… Rozumiecie mnie chyba.”

Antoni Owsianik (1888–1933) białoruski i polski polityk

w liście do Antona Łuckiewicza, w którym relacjonował przebieg spotkania delegacji Konwentu Seniorów Rady Białoruskiej Republiki Ludowej z Józefem Piłsudskim 19 września 1919 roku w Domu Szlacheckim w Mińsku.
Źródło: Dorota Michaluk, Białoruska Republika Ludowa 1918–1920. U podstaw białoruskiej państwowości Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2010, s. 464. ISBN 9788323124849.

O pieniądzach , O młodzieży , O domu , O myślach

„Nieobecnośćto kamieńrzucony w twarz człowieka.”

Edmund Borzemski (1959)

Źródło: Nieobecność

„Kiedyś podobna jej znalazła się na sądzie, ale to daleko stąd było, w Judei, i stanęła przed sędzią, który zabronił jej kamienować, ale to dawno było, a sędzia był Bogiem, Miłością! Odtąd nie powtórzyło się już na świecie, a kamienie trwają, stały się symbolem cnoty, gdy spadają na głowę jawnogrzesznicy; występku, gdy miażdżą uwodziciela.”

Maria Rodziewiczówna (1864–1944) polska pisarka

Joan. VIII 1–12
Źródło: s. 193

O Bogu

„Spraw Panie, by moja modlitwa była jak ciężki kamień sięgający dna boskiej głębi, a na powierzchni wód zataczała coraz szersze kręgi.”

Jadwiga Karolina Żak (1892–1943) polska błogosławiona, nazaretanka, nauczycielka

Źródło: Maria Teresa Górska, Męczennice z Nowogródka http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/swieci/b_nowogrodek2.html, opoka.org.pl

„Jak często z wielką bezmyślnością podchodzimy do pracy. Wykonujemy ją, aby zbyć, aby tylko wykonać. Nic nas nie obchodzi, co się wokół nas dzieje, jakby nasza praca była oderwana od wszystkiego, co nas otacza. Jakby wyglądał człowiek, który tłukłby kamienie i za siebie rzucał nie patrząc, co się z nimi stanie, czy padną w okno wystawy sklepowej, czy na dach, czy gdzie w pole. O nie! On wyrabiając kamienie, musi wiedzieć gdzie je rzucić. On jest związany z tą robotą, on musi wczuć się w całość, bo jest jednostką pracującą w tej całości.”

Wincenta Jadwiga Jaroszewska (1900–1937) polska zakonnica

refleksje z 14 listopada 1935 o pracy.
Źródło: Siostry Benedyktynki Samarytanki Krzyża Chrystusowego – Przesłanie Matki Wincenty Jadwigi Jaroszewskiej. http://www.samarytankiosb.pl/zalozycielka2f.html

O matce , O siostrze

„Tu wznosi się marny kamień, lichej też jest ceny. Głupcom niepotrzebny, miłują go bardziej mędrcy.”

Arnold de Villanova (1240–1311) alchemik kataloński

Hic lapis exilis extat, pretio quoque vilis. Spernitur a stultis, amatur plus ab edoctis. (łac.)
o kamieniu filozoficznym.

„Nie będzie Polak, z ojczyzny wyjęty,
Luzem rzucony pomiędzy narody,
Ale zbuduje Dom własny i święty,
Dom przypodoban do starej zagrody.
Już założone serc są fundamenty,
Węgielny kamień jedności i zgody
Pod gmach ojczystej wiary, uczuć, mowy,
Pod Nową Polskę i pod żywot nowy.”

Maria Konopnicka (1842–1910) polska pisarka, nowelistka, pisarka literatury dziecięcej, tłumaczka, publicystka i krytyk, działaczka niep…

Źródło: Hymn nowej Polski w: Poezye wydanie zupełne, krytyczne, tom VIII, wyd. Gebethner i Wolff, 1915, s. 78.

O wierze , O emocjach , O domu , O ojczyźnie

„podnoszę kamień
nie uchylaj się
podnieś drugi”

Henryk Cyganik (1946–2005) polski poeta, dziennikarz, publicysta, satyryk i pisarz

Źródło: kamień

„Wstyd bardziej pali czy ogień?
Opoka twardsza czy kamień?
To my, to my sami sobie.
To my wagą i odważnikami.”

Kazimierz Grześkowiak (1941–1999) poeta polski, artysta estradowy

Źródło: piosenka „Herostrates”

„Tochman omija utarte ścieżki, którymi zwykle podążają na Bałkanach dziennikarze. Daje to jego niewielkiej książce potężną moc. Warto przeczytać tę niezwykły reportaż, by zrozumieć, jak cieniutka jest politura cywilizacji i jak łatwo przyjaciele obracają się przeciwko przyjaciołom. „Jakbyś kamień jadła” trzeba by wysłać Boutrosowi-Boutrosowi Ghaliemu i Kofiemu Annanowi, Johnowi Majorowi i Douglasowi Hurdowi, George"owi Bushowi i Billowi Clintonowi. Pewnie by jej nie przeczytali, ale nawet przekartkowanie książki Tochmana zmąciłoby spokój ich emerytury.”

Wojciech Tochman (1969) polski dziennikarz

Źródło: „Literary Review”

O książkach

„Podobał mi się taki gość jak ten. Przeklęty przez bogów skazaniec, który absurdalności ludzkiej egzystencji jest równie pewien jak wschodu i zachodu słońca i dlatego wie, że kamień wtaczany przezeń na górę nie poleży na szczycie, wyrósł w moich oczach na godnego czci świętego. Bohater poza nadzieją i rozpaczą. Ktoś, kogo uszczęśliwia kamień w ciągłym ruchu. Ktoś kto nigdy nie rezygnuje.”

Günter Grass książka Przy obieraniu cebuli

o „Syzyfie” Camusa.
Przy obieraniu cebuli

O Bogu , O górach

„Ale wy z miasta, to jakoś nie widzicie natury. Oczy wam wśród kamieni zgasły.”

Maria Rodziewiczówna (1864–1944) polska pisarka

Czarny chleb. Opowiadania
Źródło: Jezioro, s. 49

O naturze

„Dziejów miasta Torunianie wygrzebuj z ksiąg starych,bo wystarczy się przejść ulicami,a odczytasz z łatwością,żywą miasta opowieść,tutaj przeszłość wrzeźbiła się w kamień.”

Tadeusz Śliwiak (1928–1994) poeta polski

Źródło: Ballada o gospodzie „Pod modrym fartuszkiem”

O przeszłości

„Nie ma przykrzejszych rozczarować niż te, kiedy radość w sercu potyka się o kamień obojętności.”

Zofia Gerlach (1930)

Serce , Radość

„Ile kamieni oddziela mnie od ciebie
brzeg od brzegu Nie pełzną nasze głosy
jak wody węże Kropla nie dzwoni o kroplę
Wołanie nie zapali kamienia ani
nie przyniesie go ze środka drogi pod drzewo”

Janusz Koniusz (1934–2017)

Źródło: Obcość w pejzażu, „Życie Literackie” nr 21, 24 maja 1964, s. 9 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=1609

O życiu , O drzewach

„Kronika miejscowa i zagraniczna.
Kraków 22 stycznia.
(…)
Konstanty Schmidt Ciążyński, znany ze swych zbiorów kamei i gemm, nabytych przez miasto Kraków do Muzeum narodowego, zmarł w Gorycyi dnia 5 b. m., w 80 roku życia. Syn lekarza cesarzowej Józeﬁny, następnie lekarza wojsk polskich – urodzony w Warszawie, połączył nazwisko obce ojca z nazwiskiem polskiem swej matki. Całe życie przepędził w wielkich stolicach europejskich, zajmując się zbieraniem i sprzedażą dzieł sztuki – znany zarówno w Petersburgu, Paryżu, jak w Londynie. Specyalne zamiłowanie do rzniętych kamieni stało się podstawą zbioru, który wyłączał z pod handlu – i pragnął pozostawić go w kraju rodzinnym. Miły to był starzec z wielką znajomością świata i wykształceniem artystycznem – miał zdolności poliglotyczne, bo mówił nietylko wszystkiemi językami, ale i narzeczami europejskiemi.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 19, 23 stycznia 1889, s. 2, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O życiu , O wykształceniz , O matce , O czasie

„Każdy z nas nosi w sobie jakieś kamienie. Trzeba mieć odwagę, by je z siebie wyrzucić.”

Milena Agus (1959)

Ból kamieni (2006)

„Znów więc ten Chopin, od którego uciekałem pod koniec lat osiemdziesiątych, który wypełnił całą dekadę swoją muzyką. Począwszy od strajków w Gdańsku i Szczecinie, od zakładania Solidarności – był wciąż w tle. Patriotyczny podmuch muzyczny. Wykorzystywali go organizatorzy mszy za ojczyznę i opozycyjnych wieczornic, twórcy anty-reżimowych filmów i władza – na wszystkich poziomach przekazu. Muzyka Chopina współbrzmiała z powtarzanym w kółko wystąpieniem towarzysza generała, ogłaszającego wprowadzenie stanu wojennego. Była wręcz jedyną muzyką, jaką można było usłyszeć w radiu w pierwszych dniach tego stanu. A potem rozbrzmiewała na rozpoczęcie i na zakończenie programów telewizyjnych i radiowych, przed przemówieniami i po przemówieniach. Rozbrzmiewała – jeśli nic innego nie można było zaproponować – jako wypełniacz lub jako ważny punkt programu. Słychać ją było, gdy na budynkach pojawiły się hasła: „Wrona skona” i „Zima wasza, wiosna nasza”, gdy czołgi jeździły po ulicach i żołnierze grzali dłonie przy koksownikach, gdy opozycjoniści ośmieszali esbeków i gdy esbecy zabijali opozycjonistów, gdy milicjanci pałowali krnąbrne społeczeństwo i gdy społeczeństwo rzucało w nich kamieniami lub zapalało świece w oknach. Preludia, mazurki, walce nadawał Głos Ameryki, Radio Wolna Europa i następcy Macieja Szczepańskiego. Wszyscy przymilali się do Chopina, wszyscy go puszczali i wszyscy słuchali – stojąc w kolejkach za papierosami i wołowiną z kością, w czasie przesłuchań i akademii, idąc ze strachu na wybory i czytając wydane w podziemiu wiersze Miłosza, ciesząc się, gdy Lechowi Wałęsie przyznano Pokojową Nagrodę Nobla i gdy zniesiono kartki na masło, oglądając w telewizji parodię procesu Piotrowskiego i jego kolegów, i chowając księdza Popiełuszkę. Słuchaliśmy tej naszej muzyki z coraz większym znudzeniem, z coraz większą dezaprobatą.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Koncert wyszehradzki – Pogranicza Nr 4/2002

O strachu , O muzyce , O wiośnie , O zimie

„Kamień sprzed nogi złodziejowi odejm
Żeby nie upadł idąc w ciemnej nocy.”

Nachum Bomze (1906–1954) polski i amerykański poeta

Źródło: Modlitwa mojej matki przed zmrokiem, „Życie Literackie” nr 10, 10 marca 1957, s. 2 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14853, tłum. z jidysz Czesław Miłosz
Źródło: złodziej

O życiu , O matce