Cytaty na temat cóż

Zbiór cytatów na temat cóż, mienie, powiedzieć, ludzie.

Razem 525 cytatów:

„Taki był powód zerwania z moją dziewczyną: ona chciała mieć dzieci, a ja… no cóż… ona chciała mieć dzieci. (…)
Akt narodzin… To koszmar. Sprowadz… Ja nigdy bym nie sprowadził dziecka na tą pierdoloną planetę.“

— Bill Hicks amerykański komik i satyryk 1961 - 1994

Występ w Oxford Playhouse w Oksfordzie (1992)

O dzieciach, O narodzinach, O zerwaniu

„Cóż może powiększyć szczęście człowieka, który cieszy się zdrowiem, nie posiada długów i ma czyste sumienie?“

— Adam Smith brytyjski myśliciel 1723 - 1790

O szczęściu

„Nikomu z nas życie, zdaje się, bardzo łatwo nie idzie, ale cóż robić, trzeba mieć odwagę i głównie wiarę w siebie, w to, że się jest do czegoś zdolnym i że do tego czegoś dojść potrzeba. A czasem wszystko się pokieruje dobrze, wtedy kiedy najmniej się człowiek tego spodziewa.“

— Maria Skłodowska-Curie polsko-francuska uczona, fizyk, noblistka 1867 - 1934

Źródło: list do brata Jakuba, marzec 1894, cyt. za: Ève Curie, Maria Curie

O życiu, O wierze, O czasie

„Mówiąc krótko, myśleć potrafi niewielu, ale opinie chcą mieć wszyscy, cóż więc innego im pozostaje, jak zamiast samemu je sobie urabiać, gotowe przyjmować od innych?“

— Arthur Schopenhauer filozof niemiecki 1788 - 1860

Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów

O myślach, O myśleniu

„Cóż za smutna epoka, w której łatwiej jest rozbić atom niż zniszczyć przesąd.“

— Albert Einstein fizyk niemiecki, noblista 1879 - 1955

Źródło: Janusz Fedirko, Einsteiniana, „Alma Mater” nr 114, maj 2009, s. 80.

„Cóż zmusza cię, człowieku, abyś opuścił własne schronienie w mieście, porzucił krewnych i przyjaciół i udał się w wędrówkę poprzez góry i doliny? Cóż jeśli nie przyrodzone piękno świata?“

— Leonardo da Vinci malarz, rzeźbiarz, architekt, konstruktor maszyn, filozof 1452 - 1519

Źródło: Cytaty o górach, alpinistyczne, wspinaczkowe, drytooling.com.pl, 9 stycznia 2013 http://drytooling.com.pl/serwis/art/artykuly/2136-cytaty-o-gorach-alpinizmie-himalaizmie-wspinaczce-wspinaczach?showall=&start=4

Cytaty o pięknie

„Jesteś najwspanialszym kochankiem jakiego miałam.
– Cóż, bardzo dużo ćwiczyłem jak byłem sam.“

— Woody Allen amerykański scenarzysta, reżyser, producent i aktor pochodzenia żydowskiego 1935

Cytaty z utworów literackich (w tym scenariuszy), Miłość i śmierć

O kochankach

„Więc cóż Zachód może nam ofiarować? Wolność od czegoś to dużo, ale to za mało, to o wiele mniej niż wolność ku czemuś.“

— Czesław Miłosz, książka Zniewolony umysł

Zniewolony umysł

O wolności

„Dajcie mi spokój z tą waszą ohydną rzeczywistością! Cóż to jest rzeczywistość? Jedni widzą czarno, drudzy niebiesko, większość widzi głupio. Nie ma nic mniej naturalnego niż Michał Anioł i nic odeń potężniejszego. Troska o zewnętrzną prawdę jest znamieniem upadku naszych czasów; jeśli tak dalej pójdzie, sztuka stanie się jakimś błazeństwem mniej poetycznym od religii i mniej zajmującym od polityki.“

— Gustave Flaubert powieściopisarz francuski 1821 - 1880

Szkoła uczuć. Dzieje pewnego młodzieńca

O religii, O sztuce, O aniołach, O rzeczywostości

„Żal mi czasów niemego filmu. Cóż to była za radość widzieć, jak kobiecie otwierają się usta, a głosu nie słychać.“

— Charles Chaplin angielski aktor i reżyser kina niemego 1889 - 1977

O kobietach, Radość

„Biedna Polska! Cóż to za egzaltowany naród. Jak Polacy mogli się łudzić, że Anglia i Francja im pomogą?!“

— Benito Mussolini wódz ("duce") włoskich faszystów, premier Włoch 1883 - 1945

Źródło: Piotr Zychowicz, Pakt Ribbentrop-Beck (2013), s. 288

„Cóż tobie imię moje powie?
Umrze jak smutny poszum fali,
Co pluśnie w brzeg i zmilknie w dali,
Jak nocą głuchą dźwięk w dąbrowie (…)
Lecz gdy ci będzie smutno – wspomnij,
Wymów je szeptem jak niczyje
I powiedz: ktoś pamięta o mnie
Jest w świecie serce, w którym żyję.“

— Aleksander Puszkin poeta rosyjski 1799 - 1837

Źródło: Cóż tobie imię moje powie…

Serce

„Po cóż innego stworzył Bóg Żydów polskich, jak nie po to by byli naszymi szpiegami?“

— Otto von Bismarck niemiecki polityk 1815 - 1898

Cytaty przypisywane

O Bogu

„„Rzecz jest, rzecz będzie, nie ma być osoba?”
– A potem dodał zimno: „I ja raczę
O kiju przywlec się, gdy przyjdzie pora.”
Tu zaś obrócił się do Artemidora,
Dla dwojga razem grzeczność dając jedną,
I wspomniał: „Wiele niech nie czyta chora –
Szkoda, że stare rękopisma rzedną.
Dobrze jest miewać wzgląd na autora,
Kiedy się czyta – cóż za rzecz przedziwna
Czytanie!“

— Cyprian Kamil Norwid polski poeta, dramatopisarz, prozaik, artysta plastyk 1821 - 1883

jako gałązka oliwna
Lub migdałowy kwiat.”
Źródło: Quidam, IX

O czytaniu, O Kwiatach, Pora roku

„Cóż jest więcej niesprawiedliwego, jak kiedy ludzie nienawidzą tego, czego nie znają?“

— Tertulian łaciński teolog z Afryki Północnej 155 - 220

Apologetyk

O ludziach

„Tak dobrze oddzielałam życie prywatne od zawodowego, że zaczęłam mieć na to inne spojrzenie. W końcu musiałam wyjaśnić parę spraw, opowiedzieć prawdziwą wersję. Cóż, wpadam w żartobliwy nastrój i zaczynam gadać jak najęta, żeby trzymać wszystkich na dystans.“

— Sandra Bullock aktorka amerykańska 1964

o prywatności.

O życiu, O nastroju

„Cóż zatem – oprócz dramatu ludzi i miasta – przyniosły krwawe zdarzenia sprzed siedemdziesięciu lat? Otóż, wykazały one wyraźnie, jak łatwo można autentyczne i uzasadnione niezadowolenie społeczne przerodzić w tragedię, której ofiarami są zawsze zwykli ludzie.“

— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961

Źródło: Strzały w Krakowie, „Gazeta Krakowska” nr 257, 5 listopada 1993, s. 4.

O ludziach

„Cóż jest w dębie takiego, że go tak często antropomorfizujemy, że mówimy o nim jak o drugim człowieku? Dąb przecież także… umiera. Umiera powoli i majestatycznie, tak jak przystało na jego 1500-letnie życie. (…) Gdy stoimy oko w oko z królem drzew polskich, to pamiętajmy, że patrzą na nas wieki, wieki podczas których jakże inny był stosunek człowieka do dębów i do całej przyrody.“

— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961

Źródło: Dąb – król polskich drzew, „Aura” nr 9, wrzesień 1988, s. 20–21. http://yadda.icm.edu.pl/yadda/element/bwmeta1.element.agro-72dccf88-5430-4d92-8617-9f550865d9b9?q=1dac2329-67be-4b51-b5b3-4554b1ebe953$15&qt=IN_PAGE

O życiu, O wieku

„Och, cóż to była za kobieta! Na temat tajemnicy jej pochodzenia i burzliwego życia napisano tomy, jej postać do dzisiaj wzbudza emocje i wywołuje ostra spory. Piękna i ambitna, kochająca i namiętnie kochana, wywalczyła sobie pozycję na szczytach ówczesnej hierarchii społecznej. Nieodrodna córa swojej epoki!“

— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961

Źródło: Krajobrazy utracone: Zofiówka – romantyczny ogród krajobrazowy w Humaniu, Ekologia.pl, 2012. http://ekologia.pl/styl-zycia/podroze/krajobrazy-utracone-zofiowka-romantyczny-ogrod-krajobrazowy-w-humaniu,16401.html

O kobietach, Kochać się

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Cóż, starałem się nauczyć najwięcej ile mogłem z wcześniejszych prób.“

— Elon Musk Południowoafrykański przedsiębiorca i filantrop 1971

„Jesteśmy opuszczeni jak zbłąkane dzieci w lesie. Stojąc przede mną i na mnie patrząc, co wiesz o bólach, które są we mnie, i cóż ja wiem o Twoich. A gdybym padł przed Tobą, płakał i opowiadał, czegóż więcej dowiedziałbyś się o mnie niż o piekle, gdy ktoś Ci powie, że jest gorące i straszne. Choćby dlatego ludzie powinni stać przed sobą nawzajem z taką czcią, taką zadumą, taką miłością, jak przed bramą piekieł.“

— Franz Kafka pisarz austriacki pochodzenia żydowskiego 1883 - 1924

O dzieciach, O ludziach, O płaczu

„Cóż to za ciężka praca – podobać się nieciekawym ludziom.“

— Heinrich Heine poeta niemiecki 1797 - 1856

„Cóż za dziwną zagadką jest człowiek!
– Ktoś nazwał go duszą zamkniętą w zwierzęciu.“

— Arthur Conan Doyle, książka Znak czterech

Znak czterech (1890)

O duszy, O zwierzętach

„Mówisz nadzieja matką głupich?
Cóż chyba nigdy nie zmądrzeję…“

— O.S.T.R. raper polski 1980

Źródło: Witaj w 2003 z płyty JuNouMi Vol. 3

O nadziei, O matce

„Wspomnienia bywają kapryśne, niestety,
Zbyt wiele szczegółów lub tychże za mało,
Cóż z dat kronikarza, cóż z pióra poety,
Gdy nie chcą wspomnienia układać w całość.“

— Jonasz Kofta polski poeta, dramaturg, satyryk, i piosenkarz 1942 - 1988

„Kanał telewizyjny – cóż za trafne określenie.“

— Andrzej Majewski pisarz i fotografik polski 1966

„Ci ludzie (kreacjoniści) naprawdę wierzą, że świat ma 12 tysięcy lat. Spytałem: na czym opieracie tę wiedzę?
„No cóż, podliczyliśmy wiek wszystkich ludzi w Biblii od czasów Adama i Ewy… wyszło 12 tysięcy.” (…)
Spytałem jednego z nich: Ok, skamieliny dinozaurów – jak to się ma do waszego światopoglądu? (…)
„Bóg podrzucił je tutaj, by przetestować naszą wiarę” (…)
– Myślę, że Bóg podrzucił mi ciebie, żeby przetestować moją wiarę, koleś… Czy to nie przeszkadza nikomu innemu? Pomysł, że Bóg mógłby sobie z igrać z naszymi umysłami? Nie mogę spać przez tę myśl… Jakiś dowcipny bóg robiący sobie jaja: „Zobaczymy teraz, kto we mnie uwierzy. Jestem Bóg Żartowniś – rozśmieszam się na zabój”.“

— Bill Hicks amerykański komik i satyryk 1961 - 1994

Występ w Queens Theatre w Londynie (1992)

O Bogu, O ludziach, O świecie, O wierze

„No, cóż, niektórzy wierzyli, że skoro gram geja, to rzeczywiście nim jestem i wynikały z tego mniej lub bardziej zabawne historie. Kiedyś np. grałem koncert w Katowicach. Fanki roznosiły ulotki z informacjami na jego temat. Podeszły do jakiegoś kiosku z pytaniem, czy mogą zostawić ogłoszenie. Kioskarz obejrzał moje zdjęcie i odparł: „Nie, nie lubię tego pedała.”“

— Robert Janowski polski aktor, piosenkarz i prezenter telewizyjny 1961

Źródło: Świat seriali, 2010 http://www.swiatseriali.pl/seriale/barwy-szczescia-372/news-rozne-barwy-milosci,nId,277603

O świecie, O historii, O zdjęciach, Pytanie

„I cóż za prawdą świadczy bardziej niż to, że błąd ma więcej czaru?“

— Leopold Staff poeta polski 1878 - 1957

Źródło: Prawda

O prawdzie, O błędach

„Cóż, taka była prawda. Nawet Kleopatra już go nie lubiła, a przecież tak wiele ich łączyło. Dzikie żądze, na przykład.“

— Katarzyna Berenika Miszczuk 1988

Ja, anielica

O prawdzie

„Cóż, w tym sensie, każdy z nas zostaje niewolnikiem kogoś lub czegoś. Nikt nie jest wolny. A służenie miłości, moja droga Jutrzenko, wydaje się najprzyjemniejszą formą niewolnictwa – milszą niż poddawanie się lękowi, obowiązkowi czy ambicji.“

— Lucy Maud Montgomery pisarka kanadyjska 1874 - 1942

Postać: Dean Priest
Cykl Emilka ze Srebrnego Nowiu, Emilka dorasta (1925)

Sens

„No cóż, smukwijne oznacza smukłe i wijące się. Jest to, jak widzisz, podobne do walizki… dwa znaczenia pakuje się do jednego słowa.“

— Lewis Carroll, książka Po drugiej stronie lustra

Po drugiej stronie lustra

„Cóż byśmy uczynili bez porównań?
Jak opisalibyśmy kwadratową głowę,
modrzew strzelisty jak gotyk albo
ciało pachnące niedojrzałym jabłkiem?“

— Jan Tulik 1951

Źródło: O porównaniach

„Dzisiaj wiem, że to wszystko jest kłamstwo i złuda,
Baśniowe berła złote i piosenki kniej, —
Jednak płaczę, jak dziecko nie wierzące w cuda,
I oto chciałbym znowu zasnąć pośród kniej…

Cóż, że to wszystko baśnie i kłamstwo i złuda?“

— Jean Moréas poeta grecki 1856 - 1910

Źródło: Dobre wróżki, Liryka francuska. Serya druga, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1911, s. 4, tłum. Bronisława Ostrowska.

O dzieciach, O kłamstwie

„No cóż…, różnica między terapią niefreudowską i brakiem terapii jest prawdopodobnie nieistotna statystycznie. Można powiedzieć, i to bez ironii, że terapeuci niespecjalnie szkodą swoim pacjentom, a w niektórych przypadkach może i nawet pomagają. W przypadku traktowania ludzi psychoanalizą nie sposób powstrzymać się od wniosku, że psychoanalitycy przeszkadzają w naturalnych procesach przywracających stan równowagi psychicznej!“

— Tomasz Witkowski 1963

Zakazana psychologia. Tom I
Źródło: s. 134.

O ludziach

„Gdybym nie ufał słowu Boga mego
Za cóż ufają ludzie słowom ludzi?
Może nie świętych, ale nikczemnego
Swoją miłością do chwały przebudzi
I proch połączy niepojęta siłą
Aby co skryte wyjawione było.“

— Czesław Miłosz, Król Popiel i inne wiersze

Źródło: Rozmowy na Wielkanoc 1620 roku, w: Król Popiel i inne wiersze, Instytut Literacki, Paryż 1962.

O Bogu, O ludziach, O sile

„Serce jest na to, abyśmy kochali, a cóż bardziej jest miłości godne, jak Bóg.“

— Ludwik Wrodarczyk polski zakonnik 1907 - 1943

fragment z listu pisanego z Obry do matki, braci i sióstr z 27 września 1931.
Źródło: Maria Kielar-Czapla Ojciec Ludwik Wrodarczyk OMI. Portret duchowy, s. 64 http://www.wolaniecom.parafia.info.pl/art_images/art_11/img38.pdf

O Bogu, O matce, Serce, Kochać się

„Przy cmentarzu – piaskiem wiało z ugoru,
a dalej – błękitniała rzeka.
Powiedziałeś: „No cóż, idź do klasztoru
lub za mąż za głupca, nie zwlekaj.”
Tak potrafią mówić tylko książęta,
lecz ja nie zapomnę tej rozmowy -
niech przez wieki spływa, wtedy zaczęta
jak z ramion płaszcz gronostajowy.“

— Anna Achmatowa rosyjska poetka 1889 - 1966

Tom Wieczór (1912)
Źródło: Czytanie „Hamleta”, tłum. Mieczysława Buczkówna

O czytaniu, O wieku

„Nie udało mi się naprawić świata, pokonać głupoty i zła, przywrócić ludziom godności i sprawiedliwości, wygrałem jednak turniej ping – ponga w roku 1932 w Nicei i w dalszym ciągu każdego ranka wykonuję dwanaście pompek; cóż, nie należy się zniechęcać.“

— Romain Gary francuski pisarz i dyplomata 1914 - 1980

Obietnica poranka

O głupocie, O sprawiedliwości

„Zostałeś przesłuchany przez dwunastu dzielnych ludzi, różniących się tak od ciebie, jak różni się niebo od piekła. Oni to orzekli, że jesteś winny. Cóż więc się teraz stanie? Nic nadzwyczajnego. Pory roku będą nadal następować po sobie. Nadejdzie zielona wiosna i zakwitną kwiaty w dolinie. Potem będzie lato i nawet w górach zapanują upały. Przyjdzie też jesień z opadającymi liśćmi, które w promieniach słońca nabiorą złotego koloru. Przyjdzie też zima z szalejącymi burzami. Ciebie jednak już nie będzie i ani wiosny, ani lata, ani też zimy oglądać nie będziesz. Ani razu nie rzucisz już okiem na piękno natury, bowiem w myśl wyroku sądowego zostaniesz zaraz zaprowadzony do najbliższego drzewa i na nim za szyję powieszony. Będziesz tam wisiał tak długo, dopóki nie będziesz martwy, martwy, martwy, ty oliwoskóry, koźli synu!“

— Roy Bean 1825 - 1903

z procesu meksykańskiego koniokrada.
Źródło: Przemysław Słowiński, Sławni…, op. cit.

O ludziach, Cytaty o pięknie, O wiośnie, O myślach

„W czasie, w którym świat tak przytłaczał człowieka – człowieka, którym byliśmy my wszyscy – przedmiotowe filozofie nie mogły stać się naszymi filozofiami. Cóż przedmiotowa filozofia powiedzieć mogła o nadziei? Cóż o godności? Cóż w ogóle o człowieku? Filozofie te, bez względu na to, czy mienią się idealizmami, czy materializmami, człowiek interesuje jedynie w swoich własnościach poznawczych, zwróconych, jako dobre czy liche narzędzie, ku scenie pozaludzkiego świata. Nas interesował człowiek w świecie, i to w takim świecie, jaki stanowił nasze otoczenie, który nad nimi ciążył jak potężny słup ciśnienia mierzącego naszą kruchość lub nasz opór. W naszym oporze nie chodziło o ocalenie nas samych; to zyskiwało się nierównie pewniej przez uległość. Nasz opór był oporem przeciwko światu, który oni chcieli ludziom zgotować.(…) Nasz opór był aktem moralnego podmiotu, nie dało się go ani wywieść, ani uzasadnić wyłącznie przedmiotową wiedzą.“

— Jan Strzelecki socjolog polski, eseista, działacz społeczny 1919 - 1988

Źródło: Próby świadectwa, w: Ślady tożsamości, Warszawa 1989; cyt. za: kulturologia.uw.edu.pl http://www.kulturologia.uw.edu.pl/page.php?page=tekst&haslo=strzelecki

O świecie, O czasie

„Cóż z tego, że nie wierzymy w Boga. Bogu nie przeszkadza to wierzyć w nas.“

— Marek Konecki 1949

Księga kpin (satyry, ironie i nonsensy)

O Bogu

„Ten, kto wymyślił wino, powinien zostać mianowany Bogiem. Powinni mu stawiać pomniki ze złota, ze spiżu, z marmuru… Któż jak nie on potrafił pocieszyć wszystkie dzieci prawdziwych Bogów, które jakoś w bożym świecie nie potrafiły znaleźć sobie miejsca. I tylko słodki napój osuszał ich łzy, czyścił umysły, odsuwał choć o trochę, o troszeczkę wszelkie strapienia. Powiecie, że to ułuda? Że nieprawda, że wino to kłamstwo, jeno miraż pociechy? Cóż… Może. Ale Bogowie nie dają nawet tego. (…) Kłamstwo leczy! Dzięki ci, dobry człowieku! Co byśmy bez ciebie zrobili? (…) Jak bardzo bez ciebie bylibyśmy samotni. A tak możemy, przynajmniej, nakłamać sobie, że wszystko jest w porządku, że nie jesteśmy sami, że wszystko ułoży się jakoś. Że zły los nie jest taki zły (kurwa, dzięki tobie choć przez chwilę naprawdę w to uwierzymy!), że nie wszystko przepadnie, że będziemy żyć wiecznie młodzi, że, wreszcie, nie będzie nic nas obchodzić.“

— Andrzej Ziemiański, książka Achaja

Achaja

O Bogu, O losie, O dzieciach, O kłamstwie

„U nas, w obwodzie grodzieńskim, żadnych międzynarodowościowych i międzywyznaniowych konfliktów nigdy nie było. (…) Mieszkam w regionie grodzieńskim ponad trzydzieści lat i nie pamiętam ani jednego wypadku, żeby u prostych obywateli wynikły jakieś problemy we wzajemnych relacjach. Pojawiały sie pytania w konkretnych sprawach – na przykład Karty Polaka, Związku Polaków na Białorusi. Cóż, są pewne aktywne osoby, jak to się mówi, ze swoim poglądem, i one mają prawo go wyrażać. Ale powiedzieć, że wobec kogoś są uprzedzenia – nie słyszałem o czymś takim. Jeśli popatrzymy choćby na strukturę organów władzy Grodzieńszczyzny, to zobaczymy wiele imion i nazwisk wyraźnie polskiego pochodzenia.“

— Alaksandr Antonienka białoruski ekonomista i polityk 1953

У нас, у Гродзенскай вобласці, ніякіх міжнацыянальных і міжканфесійных разладаў ніколі не было. (…) Я жыву ў гродзенскім рэгіёне больш за трыццаць гадоў і не памятаю ні аднаго выпадку, каб у простых грамадзян узніклі нейкія праблемы ва ўзаемаадносінах. Узнікалі пытанні па канкрэтных справах — да прыкладу па карце паляка, па Саюзе палякаў. Што ж, ёсць пэўныя актыўныя людзі, як кажуць, са сваім поглядам, і яны маюць права яго выказаць. Але сказаць, што кагосьці ўшчамляюць — я пра такое не чуў. Калі мы паглядзім хоць бы структуру органаў улады Гродзеншчыны, то ўбачым шмат імёнаў і прозвішчаў відавочна польскага паходжання. (białorus.)
Źródło: Парламентарый Аляксандр Антоненка — пра заяву кіраўніка МЗС Польшчы: Відаць, міністр Сікорскі зыходзіў з інтарэсаў сваёй краіны http://by.belapan.by/archive/2011/02/16/by_media_sikorskij/, 16 lutego 2011

O relacjach, Pytanie

„Pracowałeś! lecz cóż ma wspólnego praca, z przywłaszczeniem wspólnego dobra?“

— Pierre-Joseph Proudhon francuski polityk i filozof 1809 - 1865

„Przychodzę, patrzę… a kole płotu tabliczka stoi, trupia główka na niej wymalowana jak na jakiej denaturze, a pod spodem napis: „Gminny Ośrodek Badań Atomowych”. Osobom przestronnym wstęp wzbroniony. Zimne mrowie przeszło mi po krzyżu, więc wołam od furtki tego naszego gminnego Openheimera.
– Cóż to – powiadam – atom sobie bez pozwoleństwa rozbijacie?“

— Jerzy Ofierski aktor, pisarz, dziennikarz polski 1926 - 2007

Źródło: Radioaktywne pogotowie z książki Za Kierdziołkową miedzą

O książkach

„Cóż jest człowiek? Kawalec błota, syn gniewu, naczynie zelżywości, urodzony w plugastwie, żyjący w nędzy, mający umrzeć w ucisku.“

— Wespazjan Kochowski polski historyk i poeta 1633 - 1700

Źródło: Wespazjan Kochowski, Psalm III. w Psalmodya polska, Kraków 1859.

„Cóż gorszego od domu, w którym niewiasta mężem rządzi? Dobrze zaś jest w tym domu, gdzie mąż rządzi, a niewiasta ulega.“

— Aureliusz Augustyn z Hippony wczesnochrześcijański biskup i teolog 354 - 430

Homilie na Ewangelię św. Jana
Źródło: homilia 2

O domu

„Cóż teraz trener może powiedzieć swoim zawodnikom… może opowiedzieć im dowcip.“

— Zdzisław Ambroziak polski siatkarz i dziennikarz 1944 - 2004

„Cóż, nie pierwszy raz potępiono niewinnego człowieka. Będę dzielny. Będę dzielny.“

— Henri Landru 1869 - 1922

idąc na stracenie.
25 lutego 1922
Źródło: Adam Ian, Seks i sława. Od Kleopatry do Polańskiego, tłum. Agnieszka Tynecka, Tomasz Bednarowicz, Robert Foltyn, Time after Time. International, Los Angeles-Łódź 1991, ISBN 8390036002, s. 202.

O losie, O seksie

„W prawdziwym życiu wiele uczuć uważanych za najszlachetniejsze i najbardziej godne łatwo kojarzy się z kłopotami, pechem i niepowodzeniem. Na ogół oceniamy stan ducha bohatera idącego w bój jako dobry – ale cóż za szkoda, że pewnie zginie… Z drugiej strony, gdyby można było podzielać szlachetne odczucia, cieszyć się nimi bądź podziwiać je bez doświadczenia zgubnych zdarzeń, które zazwyczaj towarzyszą im w realnym życiu, mielibyśmy dwie pieczenie na jednym ogniu. Jak mi się zdaje, celem tragedii jest właśnie zapewnienie nam sytuacji, w której jest to możliwe. Stykamy się ze szlachetnymi uczuciami i unikamy przykrych konsekwencji w praktyce.“

— John Maynard Keynes angielski ekonomista 1883 - 1946

Źródło: Robert Skidelsky, John Maynard Keynes: A Biography, t. 2, Macmillan, 1992.

O emocjach, O piekle, Niepowodzenie

„Cóż więc jest tam przyjemnego?“

— Nadir Szah Afszar 1688 - 1747

usłyszawszy, że w raju zawsze panuje pokój.
Źródło: Nigel Cawthorne, 100 tyranów, despotów i dyktatorów, wyd. Świat Książki, Warszawa 2007, ISBN 9788379319563, s. 102, tłum. Anna Wiśniewska.

O książkach, O świecie, O pokoju

„Za lata 2006–2007 inflacja jest mocno naciągana. Nikt z nas chyba nie uwierzy, że w gospodarstwach emeryckich wzrosła w ciągu dwóch lat o 4,4 procent! A takie dane podał rządowi GUS. Ponoć do obliczania wysokości inflacji bierze się pod uwagę taniejące telewizory plazmowe i transport towarów chemikaliowcami! A cóż to gospodarstwo emeryckie obchodzi?“

— Włodzimierz Czechowski polski polityk 1933

Źródło: Emeryci znów wykiwani, naszemiasto.pl, 1 marca 2008 http://opole.naszemiasto.pl/archiwum/1640330,emeryci-znow-wykiwani,id,t.html

„Ponieważ „[[filozofowie prawa” nauczają, że państwo jest wszechmocne, nieomylne, a wyższe ponad wszelką moralność tak dalece, iż moralnym jest wszystko, cokolwiek ono obmyśli i nakaże – więc też nikomu z urzeczonych tą filozofią nie przejdzie przez myśl, jakoby państwo mogło być złodziejem, oszustem, rabusiem. Jeżeli zarządzi coś takiego, co uchodzi może za przestępstwo (a choćby najcięższą zbrodnię) wobec etyki, to tylko w życiu prywatnym, albowiem moralność może dotyczyć tylko prywatnego. To samo, całkiem to samo, przestaje być niemoralnym, gdy dotyczy życia publicznego, gdy wychodzi od państwa, gdyż wszystko staje się w jednej chwili moralnym, gdy się dzieje pod firmą państwa. Tak cudotwórcze państwo kręci myślą obywateli, posiadając władzę umoralniania wszystkiego. Cokolwiek państwo obmyśli, to wszystko jest dobrym i moralnym. Cóż jest wtedy moralnym w życiu publicznym? To, co państwo każe i tylko to. Chcąc wiedzieć, co jest dobrym, należy zapytać ministra. Jeżeli zaś minister się zmieni, dobro również; mogłoby się nawet zdarzyć, że na wręcz przeciwne. Oto jest nauka o państwie, dziś obowiązująca. Wolno więc państwu dokonywać zmiany waluty w taki sposób, żeby obedrzeć obywateli ze znacznej części majątku; wolno redukować oszczędności, poskładane w rozmaitych kasach publicznych; wkroczyć pomiędzy wierzyciela a dłużnika w taki sposób, żeby dłużnik znalazł w prawie pisanym upoważnienie do okradzenia wierzyciela; wolno by nawet skasować całkiem hipoteki (chętki nie brak); godzi się wydawać ustawy mieszczące w sobie wolne żarty z własności prywatnej; wolno rządowi rzucić hasło do unieważnienia umów, a w pewnych okolicznościach nadawać osobom prawo szafowania cudzą własnością (np. w ustawie lokatorskiej) itd. itd. Słowem: wolno wszystko.“

— Feliks Koneczny historyk polski, historiozof 1862 - 1949

Dwoistość etyki. Prawo prywatne a publiczne
Źródło: Państwo i Prawo, Wydawnictwo WAM, Kraków 1997, s. 123.

O ustawie, O myślach, O nauce, O morzu

„Co do mnie, ponieważ nie byłem ani z niej wyleczony, ani od niej odzwyczajony, cóż – poległem. Widok jej sprawił mi wielki ból. Kiedy mnie opuściła, zabrała ze sobą wszystko to, co miałem w sobie pozytywnego: nadzieję, zaufanie i wiarę w przyszłość. gdy jej uśmiechnięta barwna postać znikła z mego życia, stałem się pustynią. Zabiła moje serce pozbawiając je na zawsze umiejętności kochania. moje życie wewnętrzne stało się wypaloną ziemią, taką, na której nie rosną drzewa, nad którą nie fruwają ptaki i gdzie wiecznie panuje styczniowe zimno. (…), jedynie czego chciałem to otumanić się lekarstwami, żeby nigdy nie wracać do bolesnych wspomnień.“

— Guillaume Musso 1974

Papierowa dziewczyna

O życiu, O bólu, O wierze, O zaufaniu

„No cóż, wszystkie te mitologiczne bzdury nadają się dla mężczyzn wrażliwych; oni może ich potrzebują.“

— Robert Bly 1926

Żelazny Jan. Rzecz o mężczyznach (1990)
Źródło: s. 274

„I cóż to musi być za szczęście nad szczęściem móc powiedzieć drugiemu człowiekowi: przyłożę cię jako pieczęć do serca swego, jako pieczęć do ramienia swego.“

— Pola Gojawiczyńska 1896 - 1963

O szczęściu, Serce

„Aniołeczku mój upieszczony, jeśli mię lubisz,
Nie odstępujże ode mnie, bo mię zagubisz.
Cóż za korzyść odniesiesz, gdy przez twą winę,
Nadawniejszy twój towarzysz, marnie zaginę?“

— Szymon Zimorowic, książka Roksolanki, to jest ruskie panny

Roksolanki, to jest ruskie panny
Źródło: Pierwsza: Leonella, s. 110

„Kasia ma 15 i pół roku. Kończy gimnazjum. Od kilku lat wygrywa w konkursach recytatorskich, ma świetny słuch, warunki aktorskie. Jest utalentowana. Myślę jednak, że aktorką nie będzie i bardzo się z tego cieszę. Cóż, obserwuje jak ciężka to praca, ilu wymaga poświęceń. Kasia jest na tyle mądrą dziewczynką, że wybierze sobie odpowiedni zawód. I na szczęście, bo dla kobiety aktorstwo jest szczególnie niewdzięczne.“

— Michał Kula 1955

o córce.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Częstochowa, 9 lutego 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/staramsi.htm

O kobietach, O szczęściu, O myślach, O myśleniu

„Cóż za demon mnie opętał, że tak poprawnie się zachowywałem?“

— Henry David Thoreau amerykański pisarz, poeta i filozof 1817 - 1862

„Telewizja rano była jeszcze bardziej ospała i niemrawa niż zawsze, ale rozeszło się już po korytarzach, że policja aresztowała winnych zabójstwa, ktoś przebąkiwał o żywej Agacie, o skutym w kajdanki Marianie, transmisji w studio. Głównych bohaterów wydarzeń jeszcze nie było, więc tylko informacyjni dziennikarze przerzucali się coraz to bardziej nieprawdopodobnymi wersjami wypadków.
– Podobno kradł i Sławomir go nakrył!
– Wielkie co – prychnął inny. – Wszyscy kradną, i żeby za to zabijać? Przecież świat by zginął.
– A Agata udawała tylko, że nie żyje, potem mu się pokazała i on się przestraszył.
– A co? Przebrała się za wampira?
– Miała swojego ochroniarza w telewizji, tajniaka.
– Co ty powiesz, tego młodego?
– No, i nakrył Jarka, gdy ten grzebał pod Agaty samochodem…
– To jednak Jarek? A ja stawiałem na Jacka!
– Tak? A ja na tego zarozumialca z Warszawy!
Stojąca za kioskiem Zofia podniosła oczy do nieba, to jest kadra świetnie poinformowanych dziennikarzy, nic dziwnego, że potem zdarzają się kretyńskie wpadki w programach, no cóż, trzeba im wszystko będzie jakoś łopatologicznie wyjaśnić, bo te idiotyzmy pójdą w świat.“

— Marta Węgiel 1960

Przypadkowy kadr

O świecie

„Człowiek rodzi się na lat kilkadziesiąt najwyżej. Gdybyż to pamiętał od początku! Ale wtedy tyle sił i żądz nosi w sobie, że mniema się być nieśmiertelnym. Marnuje lata, bo nie wie, jak potem te lata staną mu się wyrzutem i wstydem. Potem dni rad by przedłużyć, godziny pomnożyć, kradnie czas od snu, od jedzenia. Ale cóż to znaczy, te dni starości, te godziny uwiądu, wobec tamtych lat siły i potęgi!…“

— Maria Rodziewiczówna polska pisarka 1864 - 1944

stary profesor do bohatera powieści
Błękitni
Źródło: s. 70

O jedzeniu, O sile, O czasie

„Nie można powiedzieć, która masa ludowa ma więcej źródeł piękna. Są wieki całe, że jakiś naród przoduje drugim, są znów wieki, że idzie za drugim. Kto tępi narody, ten jakby zrywał struny z harfy świata. Cóż komu przyjdzie, że będzie miał harfę o jednej tylko strunie? Nie tępić, lecz rozwijać należy narodowości. A rozwijać je może wolność narodów, niepodległość i poszanowanie ich odrębności…“

— Ignacy Daszyński polski polityk 1886 - 1936

Źródło: Przemysław Prekiel, Za wolność i socjalizm, 11 listopada 2008 http://lewica.pl/index.php?id=17875

O wolności, O wieku

„W czasie tych kilku dni, dwa razy miałem szczęście odprawiać mszę św. u Grobu, raz na Golgocie, a drugi raz tamże przed ołtarzem Matki Bolesnej. Nie myślę ci opisywać stanu moich uczuć przy spełnianiu ofiar na tak świętych miejscach, to tylko nadmienię, że kiedy zawsze wyroki Ducha Świętego, to jest miejsca Pisma, albo natchnione modlitwy Kościoła, podnoszą myśl i serce, a cóż dopiero wtedy, gdy każde słowo odbija się o miejsce swego urodzenia, gdy każda myśl opisuje zdarzenie, co się stało na tem samem miejscu? A jeśli ja grzeszny kosztowałem nieopisanej słodyczy, jakież muszą zlewać się błogoście na świątobliwych mężów tu spełniających tajemnice Boskiej Miłości?“

— Ignacy Hołowiński arcybiskup; polski pisarz i tłumacz 1807 - 1855

O szczęściu, O tajemnicy, O emocjach, O matce

„Ciekaw jestem, czy będzie wysłuchany głos Księdza Prymasa, domagający się żydowskich przeprosin? Niedawno dowiedziałem się, że w 1950 roku Kneset uchwalił nieściganie zbrodni żydowskich kolaborantów z Hitlerem dokonanych na współbraciach (masowa żółta policja, żydowskie Gestapo, żydowscy szmalcownicy). A na spotkaniu z ambasadorem Izraela Szewachem Weissem dowiedziałem się, że żądanie położenia na szalę win polskich i żydowskich, jest antysemityzmem. Boże, cóż więc antysemityzmem nie jest? Zapomniałem, że Talmud zabrania świadczenia prawdy na rzecz goja. Czy już rozumiecie, drodzy Rodacy, dlaczego wasze maluchy będą się uczyły czytania, na szeroko reklamowanym w „Gazecie Wyborczej” i TV komiksie „Maus”, gdzie Wy Polacy jesteście przedstawieni jako okupacyjne świnie? Przed Grossem nie do pomyślenia, prawda? Śpijcie dalej, Rodacy…“

— Bohdan Poręba reżyser polski 1934 - 2014

Źródło: Gross na przedpolu cywilizacji śmierci, „Myśl Polska”, 8 czerwca 2001 http://www.naszawitryna.pl/jedwabne_504.html

O śmierci, O Bogu, O prawdzie, O myślach

„A niech tam, powiem pani: nie jestem stworzony do życia kontemplacyjnego. Przez tydzień mogę siedzieć zamknięty w tym apartamencie w Plaza, ale ósmego dnia muszę wyjść, widzieć ludzi, czymś się zająć, żyć. Zaoponuje pani, mówiąc: Czy zakon niczego księdza nie nauczył? Cóż, nasze zakony nie są zbyt surowe; ten, kto pozostaje w nich zamknięty, robi to z wyboru, nie z przymusu. I nie jest powiedziane, że wróciłbym do zakonu. Wolę robić to, co robię i… Dlaczego miałbym wracać do zakonu?!?“

— Makarios III cypryjski duchowny prawosławny, arcybiskup, prezydent Cypru 1913 - 1977

w wywiadzie udzielonym Orianie Fallaci w listopadzie 1974 w Nowym Jorku.
Źródło: Oriana Fallaci, Wywiad z historią, wyd. Sfery, Warszawa 2012, ISBN 9788377990391, s. 652.

O ludziach, O historii

„Jeśli zaś chodzi o życie… No, cóż, Stalin mnie dużo nauczył.“

— Leszek Talko 1965

Pitu i Kudłata w opałach (2014), Pitu
Źródło: O tym, jak być niczym Cezar, s. 140

O życiu

„I cóż ma z trudu swego człowiek?…
I z prac tych, które wszczął pod słońcem?…
Znikomość – jego dzieła gońcem,
A żywot jego mgnieniem powiek.“

— Włodzimierz Zagórski satyryk 1834 - 1902

Źródło: Król Salomon

„Jezus: Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu.
Piłat: Cóż to jest prawda?“

— Poncjusz Piłat piąty prefekt rzymskiej prowincji Judea w latach 26-36 -12 - 38 p. n. e.

Źródło: J 18:37–38.

O prawdzie, O świecie

„Internet, a właściwie jego bezkarność, przygotował grunt pod chamstwo w życiu publicznym. Kultura osobista przestaje być w cenie. No cóż, przyjemniej myśleć o sobie jako o walecznym patriocie niż chamie. Nazywać się szlachetnym Polakiem, obrońcą wiary katolickiej, który w imię miłosierdzia piętnuje Innych. (…) Tymczasem dziś agresja wobec Innych jest zachowaniem pożądanym, a jeśli potępianym, to przez niecne elity.(…) W każdej społeczności trafiają się ludzie agresywni, bo to lubią. Bo to im smakuje. Ale większość aktów agresji bierze się z pęknięcia wewnętrznego, z lęku, z niespełnienia. Agresywny jest zwykle ten, kto się boi.“

— Bogdan de Barbaro 1949

Źródło: Karmieni nienawiścią. Dziś agresja wobec innych jest zachowaniem pożądanym, a jeśli potępianym to przez te niecne elity – mówi prof. Bogdan de Barbaro, psychiatra, współautor wydanej właśnie książki „Polska na kozetce”. Rozmawia Aleksandra Pawlicka, „Newsweek”, 5–11 grudnia 2016, s. 38.

O ludziach, O książkach, O wierze, O zachowaniu

„Cóż wżdy za pożytek ma Król J. M. z tak wielu kłopotów, które zażył z narodem ruskim. Ten pożytek ma, że jest nas słowiańskich narodów różnych ośmnaście. Ci wszyscy składali swobody swej ratunek na królach polskich, ci wszyscy rozumieli, że naród polski miał ich z ciężkiego pogańskiego (tj. tureckiego w Słowiańszczyźnie południowej) jarzma wyswobodzić. Ci wszyscy na każdą potrzebę króla i narodu polskiego gardła swe dać byli gotowi. A teraz jako krzywdę poczęto czynić narodowi ruskiemu, są nam głównymi nieprzyjaciółmi. Teraz wolą pomrzeć sami na wojnie, żony i dzieci popalić, jako w Smoleńsku uczynili (w czasie oblężenia r. 1611), niżby mieli do zgody jakiejś przyjść z nami krwią swoją. A co jest przeszkodą do uspokojenia Moskwy? Jeno ruska wiara…“

— Jan Szczęsny Herburt polski pisarz i dyplomata, sekretarz królewski 1567 - 1616

Źródło: Zdanie o narodzie ruskim

O wojnie, O dzieciach, O wierze, O czasie

„„Szkło kontaktuje wykształciuchów” – ogłosił w „Przekroju” Piotr Najsztub. Cóż, nic dodać, nic ująć.“

— Piotr Lisiewicz polski publicysta, happener, aktywista Akcji Alternatywnej "Naszość" 1972

Źródło: „Gazeta Polska” nr 7, 14 lutego 2007

„Jeśli posadzić przy stole najodważniejszego marynarza, najbardziej nieustraszonego lotnika i najmężniejszego żołnierza cóż ujrzymy? Jak się sumuje ich strach.“

— Winston Churchill premier Wielkiej Brytanii 1874 - 1965

O strachu

„Z przyganą odniósł się też do tragedii przeznaczenia. „Cóż dzisiaj powiedział – począć z losem? Los to polityka.”“

— Johann Wolfgang von Goethe niemiecki poeta 1749 - 1832

Pozostałe
Źródło: Rozmowa z Napoleonem (1808)

O losie

„Ale czyż jest co bardziej godnego politowania, niż biedny, ciasny umysł, trawiący najpiękniejsze swe dni i lata na ściskaniu w garści kilku marnych kawałków metalu? Cóż może być pięknego w obcinaniu aż do krwi potrzeb życiowych?“

— Henry Ford przemysłowiec amerykański, twórca masowej motoryzacji 1863 - 1947

„Powiedziano nam, że będziemy mieli prezydenta, zobaczymy wielką postać o światowej renomie. Człowieka, który mógłby być politycznym przywódcą 500 milionów ludzi. Człowieka, który będzie reprezentował nas wszystkich na światowej scenie, którego praca jest tak ważna, że płaci mu się więcej niż prezydentowi Obamie. Cóż, obawiam się, że mamy pana. (…) Nie chcę być niegrzeczny, ale wie pan, naprawdę ma pan charyzmę ofiary losu i wygląd szarego urzędnika bankowego. Pytaniem, które chciałbym zadać i które wszyscy będziemy zadawać: kim pan jest? Nigdy o panu nie słyszałem; żaden Europejczyk o panu nie słyszał. Chciałbym pana zapytać, panie przewodniczący: kto na pana głosował?“

— Nigel Farage 1964

o Hermanie Van Rompuyu.
Źródło: Debata o strategii Unii Europejskiej 2020, 11 lutego 2010 http://www.youtube.com/watch?v=suOVgIDi504.

O losie, O ludziach, O wyglądzie, Pytanie

„A co jeżeli, rzeczywistość tak naprawdę jest iluzją i nic nie istnieje?
– Cóż, w takim razie zdecydowanie przepłaciłem mój nowy dywan.“

— Woody Allen amerykański scenarzysta, reżyser, producent i aktor pochodzenia żydowskiego 1935

O rzeczywostości

„Spójrzcie na Niemców! To naród wielki!
Innych narodów jest wzorem…
W nim siła ducha i postęp wszelki
Niepowstrzymanym mkną torem.
Silny rozsądek i zmysł prostoty
Za taką poszłyby radą.
Cóż z tego jednak, kiedy ich cnoty
Najbrzydszą u nas są wadą.“

— Aleksander Kraushar polski adwokat, historyk, publicysta, poeta, działacz kulturalno-oświatowy, pochodzenia żydowskiego 1843 - 1931

Źródło: Rady w: Antologia poezji głupich i mądrych Polaków, wybór Ludwik Stomma, Gdańsk 2000.

O sile

„Dlaczego minister Sikorski tak bezpardonowo atakuje Kobylańskiego? Nie będę wchodził w jego życiorys prywatny czy polityczny (kiedy był w PiS, atakował PO, teraz musi zachowywać się odwrotnie). Jak sądzę, w sprawie Kobylańskiego odpowiedź jest prosta. Wiceministrem spraw zagranicznych jest Ryszard Schnepf, zajadły przeciwnik Jana Kobylańskiego. To on, razem z byłym ambasadorem w Urugwaju, obecnie spikerem Polsatu Jarosławem Gugałą, twierdzą, że USOPAŁ tworzy grupka przekupionych przez Jana Kobylańskiego osób. Jeśli tak, to co na obydwu zjazdach USOPAŁ robił pan Kurzac z liczną grupą osób, prezes polskiej organizacji Iuventus z Brazylii, liczącej kilka tysięcy polonusów (w tym roku Iuventus obchodzi 150-lecie istnienia). Dodam, że pan Kurzac jest sekretarzem generalnym USOPAŁ. Cóż, jeszcze niedawno w podobny sposób jak Jana Kobylańskiego odsądzano od czci prezesa Polonii Amerykańskiej śp. pana Edwarda Moskala, a teraz się go odznacza i wspomina z łezką w oku jako prawdziwego patriotę polskiego, który nie pozwolił Żydom amerykańskim bezkarnie oskarżać Polaków o antysemityzm.“

— Czesław Ryszka polski dziennikarz i pisarz katolicki, poseł na Sejm i senator 1946

Źródło: Minister dzieli Polonię, naszdziennik.pl, 25 lutego 2008 http://www.naszdziennik.pl/print.php?dat=20080225&id=po41.txt&typ=po

„Znajomość prawdziwego wieku Ziemi i skamieniałości uniemożliwia jakiemukolwiek zrównoważonemu intelektowi wiarę w dosłowną prawdziwość wszystkich części Biblii, wiarę, jaką wyznają fundamentaliści religijni. A jeżeli część Biblii jest w oczywisty sposób błędna, dlaczego reszta miałaby być automatycznie uznana za prawdziwą?… Cóż może być głupszego, niż opierać cały swój pogląd na życie na ideach, które, jakkolwiek swego czasu zdawały się wiarygodne, dziś okazują się całkowicie błędne.“

— Francis Crick angielski biolog molekularny, noblista 1916 - 2004

Religia

O życiu, O wierze, O czasie, O wieku

„Cóż, Mozart dziś się kojarzy tylko z Grupą MoCarta.“

— Anna Seniuk aktorka polska 1942

Źródło: „Twój Styl”, 4 stycznia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26345

O czytaniu

„Cóż z tego, że prawda gra główną rolę, jeśli głupota pilnuje kurtyny.“

— Wojciech Bartoszewski polski aforysta 1955

O prawdzie, O głupocie, O grach

„Francja zagrała dziś świetnie. A Grzesiu, no cóż, dobrze biegał po boisku.“

— Guillaume Samica siatkarz francuski 1981

po towarzyskim meczu Polska – Francja.
Źródło: reprezentacja.net http://www.reprezentacja.net/siatkowka/aktualnosci/27496

„W Rzeczypospolitej naszej kwitły sztuki wyzwolone, nauki, rozmaite piękne i chwalebne umiejętności, [lecz] uległy one, nie wiem doprawdy, w jaki sposób, zaniedbaniu i poszły w zapomnienie. Cóż uczynił ten niezwykły mędrzec? (…) tych, którzy szykowali się do działalności publicznej, kazał kształcić w zasadach retoryki, a tych, którzy skłaniali się ku kontemplacji, polecał uczyć podstaw filozofii i wdrażać ich do badania natury (…). Wiele [też] troski wykazywał cesarz o studiującą młodzież, poświęcając jej dużo uwagi, dopuszczając do swego stołu, czyniąc z niej swoich domowników, obdarowując ją pieniędzmi, zachęcając [do pracy] życzliwymi słowy. Nie trzeba też było wiele czasu, aby dzięki jego rozumnemu postępowaniu wykształciła się cała gromada ludzi biegłych w nauce i sztukach. Z ich to liczby wybierał władca tych, których zaszczycał godnością sędziów, wysokich urzędników, biskupów, a wszelkie gałęzie nauki i wiedzy znów zakwitły w państwie Rzymian, wzbogacając je, ozdabiając mądrością.“

— Konstantyn VII Porfirogeneta bizantyński cesarz, uczony, mecenas 905 - 959

O Konstantynie VII Porfirogenecie
Źródło: anonimowa kontynuacja kroniki Teofanesa z lat 813–961, cyt. za: M.H. Serejski (oprac.), Upadek Cesarstwa Rzymskiego i początki feudalizmu na Zachodzie i w Bizancjum. Materiały źródłowe do historii powszechnej epoki feudalnej

O mądrości, O ludziach, O młodzieży, O historii

„Czy można dziwić się buczeniu wobec łajdaka, mówiącego o znieważaniu krzyża na Krakowskim Przedmieściu jako o „wesołym happeningu”, i wobec jego partyjnej towarzyszki wysyłającej funkcjonariuszy straży miejskiej, żeby, tak jak niegdyś ZOMO, usuwali kwiaty i znicze czczące pamięć tego, który przywrócił Powstaniu jego chwałę? Cóż w tej sytuacji zrobiła rządowa propaganda? Tym razem w roli herolda urzędowego potępienia obsadzono dawnego bohatera, ale później beznadziejnego oportunistę od lat wysługującego się Jaruzelskiemu i jemu podobnym. Zbigniew Ścibor-Rylski przeżył szlachetniejszych od siebie i został nominowany symbolem Powstania Warszawskiego mocą przykomunistycznego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Żałosny były bohater, który poniżył się do wyprzedaży zasług swej młodości spadkobiercom katów własnych kolegów.“

— Krzysztof Wyszkowski polski polityk, publicysta, działacz opozycji w PRL 1947

Źródło: Młody bohater – stary oportunista, „Gazeta Polska”, 8 sierpnia 2012

O demokracji, O wolności, O Kwiatach

„Cóż za nielogiczne ulice!“

— Pierre Gringore 1475 - 1539

błądząc po Paryżu w celu znalezienia noclegu
Wypowiedzi z powieści Victora Hugo, Katedra Marii Panny w Paryżu
Źródło: s. 79.

„(…) cóż warta jest piosenka o miłości, w której się śpiewa: kocham cię, ty kochasz mnie, życie jest fajne, a my jesteśmy na plaży? No nie wiem. Może to kwestia pokolenia. Młodsi ludzie lubią jak się gada: byliśmy na fajnej kolacji, napiliśmy się piwa.“

— Patricia Kaas francuska piosenkarka 1966

O życiu, O ludziach, O śpiewie, Kochać się

„W miarę jak coraz mniej i mniej identyfikować się będziesz ze swoim ja, zapewnisz sobie coraz lepszy kontakt ze wszystkim i ze wszystkimi. A wiesz dlaczego? Ponieważ przestajesz się bać, że ktoś cię zrani, że nie będzie cię lubił. Nie będziesz pragnął wywierać na nikim dobrego wrażenia. Czy potrafisz wyobrazić sobie ulgę polegająca na tym, że poczujesz się uwolniony od tego wewnętrznego przymusu? Cóż za ulga! Wreszcie szczęście!“

— Anthony de Mello psychoterapeuta pochodzenia indyjskiego, jezuita 1931 - 1987

Przebudzenie

O szczęściu, O wrażeniach

„Sypiam, sypiam, raptem słyszę, coś mnie kąsa. wykrzesuję ogień, i cóż! – okazuje się, Jan Mikołaj za nogę. Już ledwie nie połowę nogi zjadł! Zamordowałem go, odwrócił się na inny bok, znów usnął.“

— Arkadij Awierczenko 1881 - 1925

„Państwo o zapędach totalniackich nie toleruje żadnej władzy poza własną i dlatego niszczy nawet władzę rodzicielską, a cóż dopiero – kościelną?“

— Stanisław Michalkiewicz polski pisarz i publicysta 1947

Źródło: Wydarzenia kanikularne, „Nasza Polska”, 24 lipca 2013

„Czy ludzie nas kiedyś zrozumieją? – zastanawiała się siedząca obok mnie Wisia. – Czy ktoś nas zrozumie, choćby nie wiem, ile opowiadać? Jakimi słowami da się opisać to, że można do takiego koszmaru przywyknąć, i do tego zawszonego parszywego łóżka, i do tych mętnych ziółek, i że naszym jedynym pragnieniem jest teraz tylko to, aby nam dali spokój. Aby nas nie ruszali. Kto tego nie przeżył, nie zrozumie, tak jak nie odczuje naszej udręki mimo najwierniejszej relacji. Bo po cóż będziemy opisywać najpotworniejsze sceny? Wzbudzą na pewno zgrozę, ale przecież nasze cierpienie polega przede wszystkim na ciągłości, na beznadziejności. Jesteśmy wiecznie w stanie bólu psychicznego i fizycznego. To tak jakby stale ktoś bliski umierał. I tak jakby stale ktoś na ciebie pluł. I tak jakby wszystko to działo się jednocześnie. Czy ja wiem, jak to przetłumaczyć na pojęcia ludzi wolnych?“

— Krystyna Żywulska polska pisarka, felietonistka, autorka tekstów piosenek i graficzka 1914 - 1993

Przeżyłam Oświęcim (1946)

O ludziach, O cierpieniu, O udręce, O relacjach

„Stawia nas twarzą w twarz wobec okrutnej alternatywy – albo bezpieczeństwo albo wolność. Tertium non datur. W naszej skołatanej epoce securitas może liczyć na rzesze wyznawców. Cenimy bezpieczeństwo, tę grę, w której główną wygraną jest zaledwie stawka, nędzny żeton, uprawniający do kontynuowania zabawy, dopóki służy ręka. Bezpieczeństwo, cóż to jest bezpieczeństwo. Trwożliwa formuła szczęścia. Życie bez walki.“

— Zbigniew Herbert, książka Król mrówek

Źródło: Securitas (Król mrówek)

O życiu, O wolności, O walce

„Dostałem ofertę roli w Mission: Impossible II z Tomem Cruise’em, ale nie pozwolili mi zobaczyć całego scenariusza, bo mógłbym wygadać. Dostałem tylko moje sceny. Cóż, nie mogłem ocenić, jaki był scenariusz, czytając tylko te sceny. (…) Więc odmówiłem. Mój agent powiedział „Nie możesz odmówić współpracy z Tomem Cruise’em!”, a ja powiedziałem „Myślę, że mogę.”“

— Ian McKellen aktor brytyjski 1939

o propozycji zagrania w filmie Mission: Impossible II.
Źródło: http://www.msn.com/en-ie/entertainment/news/sir-ian-mckellen-reveals-how-tom-cruise-almost-stopped-him-playing-gandalf-and-magneto/ar-AAdgV10

O myślach, O czytaniu, O współpracy, O myśleniu

„Ale cóż, świat jest przesycony trybem warunkowym: gdyby tak nie narzekała, gdyby nie płakała bez przerwy, gdyby się wzięła trochę w garść… Nie widzisz, (…), że wszyscy żyjemy na cudzej łasce? Na krawędzi i o krok od upadku? Że w ostatecznym rozrachunku nic nie jest twoje, nawet zimny grób, bo przecież po kilku latach wyciągają cię z trumny i przenoszą do ossarium?“

— Fernando Vallejo kolumbijski pisarz 1942

Błękitne dni

O świecie, O płaczu

„Czym jest życie? Szaleństwem?
Czym życie? Iluzji tłem,
Snem cieniów, nicości dnem.
Cóż szczęście dać może nietrwałe,
Skoro snem życie jest całe
I nawet sny tylko snem!“

— Pedro Calderón de la Barca, Życie jest snem

¿Qué es la vida? Un frenesí.
¿Qué es la vida? Una ilusión,
una sombra, una ficción,
y el mayor bien es pequeño;
que toda la vida es sueño,
y los sueños, sueños son. (hiszp.)
motyw ten zaczerpnięty jest z Baśni z tysiąca i jednej nocy.
Życie snem

O życiu, O szczęściu, O snach, O szaleństwie

„Cóż takiego może wyobrazić sobie człowiek, cóż oprócz tych wszystkich rzeczy, które w tym miejscu widzieli inni ludzie, rzeczy banalnych, złożonych z zamazanych i mdłych kształtów rzeczywistości.“

— Andrzej Stasiuk pisarz polski 1960

Dukla

O ludziach, O rzeczywostości

„A cóż ja miałem do gadania? Córka wychowała się w domu, gdzie ojciec – aktor, matka – aktorka, wujek – aktor i reżyser, ciocia – aktorka. Nie mówiąc o znajomych. Ale zadziwiła mnie, bo obserwując ją, nie myślałem, że będzie chciała zostać w tym zawodzie. W tej chwili jest właśnie absolwentką warszawskiej AT. Do krakowskiej PWST nie została przyjęta i po roku dostała się do AT. Nie skomentuję tego.“

— Andrzej Grabowski aktor polski 1952

odpowiedź na pytanie, dlaczego zgodził się, żeby córka została aktorką.
Źródło: „Rzeczpospolita”, 22 czerwca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/osmz.htm

O domu, O matce, O myślach, O córce

„Cóż, to, co myślimy o sobie, to jedno, a to, jacy jesteśmy naprawdę – to zupełnie co innego.“

— Aleksander Machalica aktor polski 1952

Źródło: Ewa Obrębowska-Piasecka, Owacja 2003 - ranking styczniowy, „Gazeta Wyborcza”, Poznań, 3 lutego 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/owacja.htm

O myślach, O myśleniu

„W moim pierwszym szwedzkim filmie była scena, w której główny bohater przychodzi do mnie z kwiatami. Starałam się grać jak najprościej. Jak w życiu. I widzę, że reżyser jest niezadowolony: „My się chyba nie rozumiemy – mówi. – Przecież on przyszedł do ciebie z kwiatami”. No właśnie, ja mu dziękuję, wstawiam kwiaty do wazonu. A on dalej: „Przyniósł ci kwiaty. To jest niesamowite”. „A cóż w tym niesamowitego? – pytam. – Bez przerwy ktoś do kogoś przychodzi z kwiatami”. „Nieprawda – odpowiada. – Normalnie gość może przynieść książkę, bombonierkę. Jeśli przynosi kwiaty, to będzie ci wyznawał miłość. Powinnaś być zaskoczona i zmieszana”. Ja bym na to nie wpadła. Na tym właśnie polegają różnice kulturowe.“

— Małgorzata Pieczyńska . 1960

Źródło: „Rzeczpospolita”, 8 sierpnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aktorstwop.htm

O miłości, O Kwiatach

„Czemużbym, matko, miał nie wierzyć w Piekło
Jeżeli uścisk wymieniałem dłoni
Z tymi, co w swoich nie patrzących oczach
Noszą niepokój i fałsz potępieńców?
O psy przeklęte, oprawcy człowieka
Zapytujący ze śmiechem: cóż człowiek?“

— Czesław Miłosz, Światło dzienne

Źródło: Grób matki, w: Światło dzienne, wyd. Instytut Literacki, 1953.

O psie, O matce, O piekle, O śmiechu